Είναι συχνό φαινόμενο, κατά καιρούς, η δημιουργία αποδιοπομπαίων τράγων να προβάλλεται ως διέξοδος σε κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα. Πρόκειται για μια εύκολη και απλουστευτική λύση που σαγηνεύει στη λογική του άσπρου -μαύρου. Έτσι, φταίνε οι μετανάστες για την οικονομική κρίση, η τηλεόραση για την απουσία κριτικής σκέψης, οι νέες τεχνολογίες για την αδιαφορία και παθητικοποίηση των νέων και τελευταία τα κόμματα για την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος.
Δίνοντας έμφαση στην εμφανιζόμενη κομματοφοβία, η οποία υποδηλώνεται με τη δήθεν ανεξάρτητη ταυτότητα υποψηφίων συνδυασμών στην τοπική αυτοδιοίκηση, είναι συνετό να θυμηθούμε τα εξής:
-Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα πολιτικά κόμματα αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο του σύγχρονου δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτό ορίζει το άρθρο 29 του Συντάγματος, το οποίο τα αναγορεύει ως συνταγματικό θεσμό και κατοχυρώνει την ελεύθερη ίδρυσή τους και τη συμμετοχή σε αυτά Ελλήνων πολιτών. Επιπλέον, επιβάλλει σε αυτά να εξυπηρετούν την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Επομένως ο ρόλος τους στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι σημαντικός και απαραίτητος.
-Εξίσου αυτονόητο είναι ότι η συμμετοχή στα κοινά σημαίνει και συμμετοχή στην πολιτική, η οποία ορίζεται ως «η τέχνη και η πρακτική της διακυβέρνησης, δηλαδή της οργάνωσης, της διεύθυνσης και της διοίκησης των ανθρώπινων κοινωνιών». Είναι, επομένως, αδιανόητο, να αναθεματίζουμε γενικά την πολιτική και τα κόμματα και ταυτόχρονα να προσπαθούμε να λύσουμε τα καθημερινά μας προβλήματα σε μια πραγματικότητα διαφορετική από αυτή που ζούμε. Εξάλλου τα κόμματα δεν αποτελούν τη ρίζα του προβλήματος, αλλά, όπως κάθε μέσο και ανθρώπινο δημιούργημα, χρειάζεται τη σωστή και συνετή διαχείριση.
Το φαινόμενο, λοιπόν, που παρατηρείται κάθε φορά στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης να φαίνεται ότι απομακρύνονται τα κόμματα από το κύτταρο της δημοκρατίας, είναι επικίνδυνα ρητορικό και υποκριτικό. Τίποτα δεν είναι ανεξάρτητο. Τίποτα δεν είναι χωρίς ιδεολογία. Ο καθένας και η καθεμιά από εμάς έχουμε μια κοσμοθεωρία πίσω στο μυαλό μας. Μπορεί να μην την ορίζουμε ως αριστερή, δεξιά ή κεντρώα, υπάρχει όμως. Τίποτα δεν είναι απολιτίκ.
Εκείνο, λοιπόν, που θα πρέπει να διακρίνουμε είναι η υπάρχουσα κομματική ταυτότητα όλων των υποψήφιων συνδυασμών, που εντέχνως προς το παρόν κρύβεται, αλλά σίγουρα θα εμφανιστεί μετά την εκλογική αναμέτρηση. Και τότε δε θα υπάρχει δικαιολογία ότι δεν το γνωρίζαμε ή ότι παραπλανηθήκαμε από υποσχέσεις.
* Ιωάννης Μενδρινός, μέλος Συμπολιτείας Αλληλεγγύης και Ανατροπής
Είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό το θράσος που έχουν κάποιοι πολιτικάντηδες, σκοπός των οποίων είναι να προσπαθούν με κάθε τρόπο να γατζωθούν σε καρέκλες και αξιώματα. Ο κος Μενδρίνος αν δε με απατά η μνήμη δεν ηταν αυτός που επέδειξε ακατονόμαστη συμπεριφορά βρίζοντας με τον πιο χυδαίο τρόπο εργαζόμενη του δήμου που έκανε αυτοψία σε καφέ της παραλίας όπου ο κος αυτός ήταν με την παρέα του!! Ντροπή του!! Και ήταν και αξιωματικός της αστυνομίας!! Κρίμα και για σας στη Συμπολιτεία. Πρέπει να υπάρχει γενικότερο πρόβλημα εξεύρεσης στοιχειωδώς αξιόλογων υποψηφίων
ΑπάντησηΔιαγραφήΝτροπή σε σένα, ανώνυμε λασπολόγε. Ο Γιάννης Μενδρινός είναι γνωστός στην κοινωνία του Θερμαϊκού για την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο. Εσύ γιατί δεν γράφεις το όνομά σου για να δούμε "τι καπνό φουμάρεις";
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννης Αμπελιώτης