Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος *
«Κατάλαβες τί είπαν», ρώτησα τη γυναίκα μου, παρακολουθώντας μαζί της χθες το βράδυ μια ταινία-βίας (σύγχρονου πολιτικού χαρακτήρα, μάλιστα) – ταινία της προκοπής χωρίς «πολύ ρεαλιστική» ένοπλη βία είναι αφάνταστα δύσκολο να βρεις μεταξύ των σύγχρονων παραγωγών για το ευρύ κοινό της παγκόσμιας κινηματογραφικής αγοράς! «Δεν έχει σημασία» μου απάντησε εκείνη: «Τα όπλα, οι πυροβολισμοί, οι εκρήξεις, τα κανόνια, οι ρουκέτες και τα υπόλοιπα μέσα της εξολοθρευτικής δράσης, είναι που μιλούν και τα λένε όλα. Τα λόγια των ηθοποιών είναι άνευ σημασίας»!
Το Μέσον, αγαπητέ αναγνώστη, είναι πλέον ένα μήνυμα εξόντωσης που στηρίζεται στο δίπολο προληπτική βία εναντίον προκλητικής βίας και προκλητική βία εναντίον προληπτικής βίας. Πρόκειται για μια νέα γλώσσα βίας, η οποία αντικαθιστά όλες τις άλλες. Η σύγχρονη τρομοκρατία ως στρατήγημα στηρίζεται στη χρήση των όπλων και των μαζικών, τυφλών δολοφονιών για να παραχθεί πολιτικού χαρακτήρα συμβολισμός. Κάτι αντίστοιχο διαπράττουν και οι «σταυροφόροι» εναντίον της σύγχρονης τρομοκρατίας. Αυτοί, στη θέση της προκλητικής ένοπλης βίας διαφόρων ειδών τζιχαντιστών αντιπαρατάσσουν τη μοντέρνα, δολοφονική τεχνολογία των σύγχρονων όπλων με τα οποία διεξάγουν έναν προληπτικό πόλεμο. Στις μέρες μας μάλιστα αυτός ο προληπτικός πόλεμος αναπτύσσεται ακριβώς δίπλα μας αν όχι μέσα μας, με τις Δυτικές Πολιτείες μας να βιώνουν καταστάσεις που παραπέμπουν ευθέως σε καθεστώτα πολιορκίας. Δικαίως ένας γερμανός φίλος μου που εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια στις Βρυξέλλες μου έλεγε χθες στο τηλέφωνο: «Εδώ, μάλλον ξεκίνησε προληπτικώς ο Τρίτος Παγκόσμιος»! «Μπα, μια πρόβα διεξάγεται για το γύρισμα μιας νέας ταινίας τρομοκρατίας», αντέτεινα μάλλον αμήχανα!
Το βράδυ, ωστόσο, παρακολουθώντας τη ταινία που σου έλεγα, κατάλαβα τα ίδια- τα δικά μου λόγια προς τον φίλο μου. Δεν μιμείται ο σκηνοθέτης των ταινιών τρομοκρατικής βίας τον σκηνοθέτη-πολιτικό της καθημερινότητάς μας, αλλά το αντίστροφο. Οι ολοένα και πιο «ζωντανοί» συμβολισμοί προκλητικής και προληπτικής ένοπλης βίας, περνούν απλά και φυσιολογικά πλέον από την μικρή και μεγάλη οθόνη της σύγχρονης «virtual reality» στη καθημερινότητά μας. Τα «VR Games of War» δεν εξοικειώνουν απλώς τη νέα γενιά στο δίπολο προληπτικός-προκλητικός πόλεμος, αλλά διδάσκουν τη νέα γλώσσα της παγκοσμιοποίησης, η οποία είναι η σύγχρονη γλώσσα πολιτικής νομιμοποίησης της εξολοθρευτικής βίας για λόγους εκδίκησης ή πρόληψης της εκδίκησης!
Όποιος δεν ομιλεί επαρκώς αυτή τη γλώσσα είναι σίγουρα …loser! Και εσύ επιθυμείς να είσαι ο winner αυτής της ζωής! Θέλεις πόλεμο, όχι επειδή θέλεις να πολεμήσεις, αλλά επειδή δομείς τον κόσμο σου με τα ακραία σύμβολα της ένοπλης βίας. Δεν είσαι μιλιταριστής, επειδή η έννοια αυτή δεν υπάρχει στον Εικονικό σου Κόσμο. Αυτός ο Κόσμος Σου δεν είναι μιλιταριστικός, αλλά τρομοκρατικός, ο οποίος διεξάγεται μεταξύ απολύτως καλών και απολύτως κακών (τεράτων). Πρόκειται στην πραγματικότητα για έναν Ιερό Πόλεμο ένθεν κακείθεν, πλημμυρισμένο από ηθικισμό, χωρίς ίχνος ηθικής. Πρόκειται για την άρθρωση μιας γλώσσας που τελειώνει την ιστορία της ανθρωπότητας, καλέ μου αναγνώστη!
Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από την άβυσσο. Το Ισλαμικό Κράτος προκαλεί με τρομοκρατική βία το Δυτικό μοντέλο Κράτους, για να απαντήσει αυτό με προληπτικά μέτρα, όχι πλέον εναντίον του πρώτου, αλλά εναντίον της φιλελεύθερης, ανεχτικής και διαβουλευτικής δημοκρατίας! Και από εδώ και πέρα ένα τρομακτικό VirtualGame αρχίζει με θρησκευτικές αναπαραστάσεις, εκδικητικότατα, απίστευτη ηλιθιότητα, πανικό και απειλές βγαλμένες από τα τελευταία επεισόδια ή εκδόσεις των πιο τρομοκρατικών «VR Games»!
Η νέα γλώσσα της βίας αποσυμβολίζει όλες τις προηγούμενες της νεωτερικότητας και έτσι πολύ φυσιολογικά αποπολιτικοποιείται η καθημερινότητα, με τις έννοιες αριστερά και δεξιά να χάνουν εντελώς τον συμβολικό τους χαρακτήρα στις κοινωνίες. Ένα zero-sum game, με την έννοια «ή εμείς ή αυτοί» παίρνει τη θέση της ταξικής αντιπαράθεσης στις κοινωνίες, όπου η ήδη ποδοσφαιροποιημένη πολιτική ζωή αποκτά πολεμικά χαρακτηριστικά. Μιλάει με βόμβες (ανθρώπινες ή από τις κοινές αλλά ισχυρές όσο ποτέ άλλοτε), με σφαίρες, με όπλα κάθε μορφής και με τρομακτικές ανθρώπινες υπάρξεις μασκοφόρων κουρελήδων ή μασκοφόρων βγαλμένων από το «Star Wars Battlefront».
Είναι εδώ όπου τρομοκρατία και προσφυγικό γίνονται σαλάτα, την ώρα που η σύγχρονη, πολυεθνική, πολυπολιτισμική φιλελεύθερη δημοκρατία στην ΕΕ κλονίζεται στα θεμέλιά της. Δεν φταίει φυσικά αυτή. Αυτοί που την φοβούνται φταίνε! Ο νέος φασισμός ανατέλλει παντού στην Ευρώπη, αφάνταστα γρήγορα και πρωτοφανώς ύπουλα. Δημοκράτες, οι οποίοι ομιλούν πλέον άπταιστα τη νέα γλώσσα της βίας, μεταμορφώνονται χωρίς να το αντιλαμβάνονται σε φασίστες – τους οποίους οι ίδιοι λένε πως αποστρέφονται, όπως ασφαλώς και την έννοια της λέξης!
Είπαμε, όμως, οι λέξεις δεν έχουν πλέον σημασία! Δεν είναι πλέον μόνον τα ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα που σπεύδουν να εκμεταλλευτούν τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις τζιχαντιστών για να προωθήσουν τις βρώμικες ξενοφοβικές και ρατσιστικές, μισανθρωπιστικές πολιτικές τους, αλλά έμμεσα και όλοι οι άλλοι για να μην χάσουν την εκλογική τους πελατεία. Αυτό πράγματι είναι πρωτοφανές! Ενώ οι τρομοκράτες χρησιμοποιούν την πλέον ανήθικη βία εναντίον λίγων για να επηρεάσουν τη συμπεριφορά των πολλών, τα κυρίαρχα πολιτικά συστήματα στην ΕΕ χρησιμοποιούν τη νέα γλώσσα της βίας, η οποία αφορά θεωρητικά σε λίγους, για να ρυθμίσουν την καθημερινότητα των πολλών σε ένα νέο περιβάλλον σεκιουριτοποίησης, το οποίο έτσι γίνεται παράγων αποσταθεροποίησης των ίδιων των δημοκρατιών που το θεσπίζουν.
Κάπως έτσι η πολεμοχαρής «virtual reality» γίνεται κοινωνική πραγματικότητα και οι νεοφασιστικοί συμβολισμοί ο κανόνας που ρυθμίζει τη συμπεριφορά των πολλών στην Ευρώπη μας. Άδηλα, ύπουλα, υποσυνειδήτως! Στη Ρωσία δεν αναφέρομαι καν! Εκεί παρά τον αγώνα εμβληματικών μορφών της διανόησης, οι σημερινοί πολλοί δεν έχουν ζήσει ποτέ κάτι άλλο πέραν από τη γλώσσα της βίας. Μέσα σε αυτή τη γλώσσα του αυταρχισμού με τα σύμβολα ενός ξεπεσμένου εικονικού αυτοκρατορισμού μεγάλωσαν και δυστυχώς αυτή είναι η πολιτισμική κληρονομία καί του «υπαρκτού σοσιαλισμού»! Στη Ρωσία αυτή η χυδαία γλώσσα της εξολοθρευτικής βαρβαρότητας, η γλώσσα του νεοφασισμού, είχε περισσότερο γόνιμο κοινωνικό έδαφος για να αναπτυχθεί από ότι στις περισσότερες από τις άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Και αναπτύχθηκε …και αναπτύσσεται με τα μιλιταριστικά σύμβολα του εικονικού αυτοκρατορισμού στη θέση των δυτικών του νεο-ιμπεριαλισμού.
Και ενώ αυτά τα δραματικά συμβαίνουν στον κόσμο μας, στην Ελλάδα των κωμικών σοκαριζόμαστε από τον «βρώμικο πόλεμο» στη ΝΔ, ενώ ο απίθανα γελοίος ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως «αυτό που έχει ανάγκη σήμερα η χώρα είναι μια σοβαρή και υπεύθυνη αντιπολίτευση»! Παραδίδομαι… ο αγώνας τώρα ξεβρακώνεται, όχι γα να κάνει σεξ αντί για πόλεμο - πράγμα υγιές - αλλά για να γίνει σενάριο ταινίας τρόμου με άφθονο πορνογραφικό υλικό. Στο «έργο» δεν παίζει ο παραλίγο βιασμός του Χαρδαβέλλα από βαρβάρους! Αυτός είναι από άλλο ανέκδοτο!
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.