ΣΥΡΙΑ

Η ζωή σου μια οθόνη, που σαν γυάλινη σφαίρα

σου φωτίζει το δρόμο τις παράξενες μέρες

είναι μέρες που φεύγουν και μιλούν ματωμένες

για τις άλλες που φτάνουν στο κατώφλι του κόσμου

Είν’ ο κόσμος σου ένα κουρελόμορφο τόπι

κλοτσοσκούφι του πόνου, καπνισμένο τσουκάλι

που το αίμα του βράζει, απ' τις φλόγες που γλύφουν

και κυκλώνουν το δρόμο που πατάς να σωθείς

Και τις θάλασσες παίρνεις, απ' του κόσμου την άκρη

ο Σεβάχ οδηγός σου της επάγγελης γης

μα γυρνά το τσουκάλι, και στη δίνη του μένεις

στον καινούριο σου τόπο... τον παλιό σου θωρείς

Είναι μαύρες οι μέρες και οι νύχτες σου λάμπουν

από κρότους που μέσα στη σιγή σου ηχούν

και τα βράδια εκείνα, ξημερώνει ο τρόμος

κυνηγάς τη σκιά του απαντήσεις να βρεις

Και κοιτάς την οθόνη, της ζωής σου σημαία

τραγική μελωδία, που σαν φάρσα θα ‘ρθεί

να γυρίσει ξοπίσω, στο καμένο τσουκάλι

για να παίξει ξανά τον ρυθμό που ποθεί

Και ξανά ξημερώνει, από κρότους που φέγγουν

της σιωπής εφιάλτες και εχθροί τακτικοί

σινεμά με ονείρου, πιστολέρο κ’ ιππότες

η καινούρια σου μέρα, μια σκηνή τραγική

Με κυρίευσε φόβος, σαν το χρώμα σου χάνεις

από απέναντι ακούω τη βουβή σου κραυγή

κι η καρδιά σου χτυπά στη δική μου παλάμη

ειν’ οι μέρες που θα ‘ρθουν να τραντάξουν τη γη

Η σπουδή μου σελίδες απ' το σκόρπιο τεφτέρι

να κρατούνε με πένα την κρυφή συνταγή

που οδηγεί το τσουκάλι στην τρελή του πορεία

από χέρι γραμμένη με αγάπη… στοργή

Καληνύχτα ιππότη της μεγάλης οθόνης

καληνύχτα ξενύχτη της δικής μου σιγής

ίσως αύριο να ‘ναι που θα πέφτει οργισμένη

η δαμόκλειος σπάθη της δικής κεφαλής

Χ