Με αφορμή  την πρόσφατη έφοδο εφοριακών σε κατοικία συμπολίτη μας που πουλούσε τρία σκυλιά ράτσας, που εξέθρεψε, ή τις παλαιότερες άμεσες και καθοριστικές επεμβάσεις της εφορίας (πιστού φρουρού του κράτους της ανομίας κατά τα άλλα) σε τυροπιτάδες, κουλουρτζήδες ή πωλητές σκόρδων ή άλλους μικροπωλητές που δεν έκοβαν αποδείξεις παραθέτουμε ένα σχολιασμό από το facebook που μπορεί να μην έχει άμεση σχέση με τους ανάλγητους ιαβερισμούς και τα επιλεκτικά "πούσια" των διωκτικών αρχών αλλά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και προσφέρεται για προβληματισμό:

αφιερωμενο στις κυβερνητικες διωκτικες αρχες που εξαντλουν το κηνυγι της φοροδιαφυγης σε εξαθλιωμενους μικροπωλητες, ενω γιορταζουν σε φιεστες με τους μεγαλοφοροδιαφυγαδες,γιατι προφανως απο κει εχουν το κατιτις τους......αλλα και στους αλλους αναμεσα μας που φερονται σα τη κυρια.....με το μοτο οταν μας βλεπουν κανουμε τους γαλαντομους κι οταν δε μας βλεπουν ριχνουμε καμμια κλωτσια στον αδυναμο......

Μία πλούσια κυρία ρώτησε: “ Πόσo κάνουν τα αυγά; ”
Ο γέρος πωλητής απάντησε: “ 30 λεπτά το ένα αυγό, κυρία ”

Του είπε: “ Θα πάρω 10 αυγά για 2,50 Ευρώ ή αλλιώς θα φύγω ”.
Ο γέρος πωλητής απάντησε: “ Εντάξει, πάρτε τα στην τιμή που θέλετε. Και ίσως μου φέρει γούρι η επίσκεψη σας, γιατί σήμερα δεν έχω πουλήσει ούτε ένα μέχρι τώρα. ”

Η κυρία πήρε τα αυγά και έφυγε έχοντας την αίσθηση πως κέρδισε. Έβαλε τα αυγά στο διθέσιο αυτοκίνητο της και πήγε στο απέναντι εστιατόριο με τη φίλη της. Εκεί, παρήγγειλαν ό, τι τους άρεσε.
Και παρόλο που πήραν πολλά πιάτα, έφαγαν λίγο και άφησαν τα υπόλοιπα στο τραπέζι. Στη συνέχεια, ζήτησε τον λογαριασμό. Ήταν €37,30 και έδωσε €40,00 λέγοντας στον σερβιτόρο να κρατήσει τα ρέστα.

Αυτό το περιστατικό ήταν αρκετά φυσιολογικό για τον σερβιτόρο, αλλά έδειχνε επώδυνο για τον φτωχό πωλητή αυγών που τις κοιτούσε από μακριά.

Το θέμα είναι:
Γιατί δείχνουμε πάντα την δύναμη μας όταν βλέπουμε έναν φτωχότερο άνθρωπο;
Και γιατί γινόμαστε απλόχεροι σε όσους δεν έχουν και τόσο ανάγκη την γενναιοδωρία μας;

Κάποτε διάβασα κάπου:


Ο πατέρας μου αγόραζε απλά πράγματα από φτωχούς πλανόδιους σε ακριβή τιμή παρόλο που δεν τα χρειαζόταν. Μερικές φορές μάλιστα, συνήθιζε να τους πληρώνει πολύ παραπάνω.
Με παραξένεψε αυτή η συνήθεια του και έτσι τον ρώτησα: “ Γιατί το κάνεις αυτό; “ Τότε ο πατέρας μου απάντησε:
" Παιδί μου, αυτό που κάνω είναι μια πράξη φιλανθρωπίας τυλιγμένη με αξιοπρέπεια ".


 Το είδαμε στον τοίχο της Chrissa Vougioukli από τη σελίδα  H Agaph Einai Makria
Axact

Ακτιβιστής

Μπορείτε να επικοινωνήσετε σχετικά με το παρόν άρθρο ή οτιδήποτε σχετίζεται με την ιστοσελίδα του "ακτιβιστή" ή ακόμη και για άρθρα ή απόψεις σας που επιθυμείτε να δημοσιεύσουμε στο email: chrivanovits@gmail.com

Προσθέσετε το σχόλιό σας:

0 comments:

Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.