Articles by "ΑΠΟΨΕΙΣ"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΠΟΨΕΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

του Δημήτρη Βαρτζόπουλου *

Ποιός να το φανταζόταν από την ηγεσία της ΕΔΑ , που πριν εξήντα τόσα χρόνια επέτυχαν εκείνο το φοβερό 25%  και χυνόντουσαν κατά χιλιάδες στους δρόμους , δίνοντας ομηρικές οδομαχίες με τις δυνάμεις Τάξεως , ότι ενα από τα εγγόνια τους θα κυβερνούσε την χώρα; Ακόμη όμως και να υπήρχε τέτοιος ονειροπόλος , είναι απολύτως αδύνατον να πήγαινε  νους ανθρώπου σε αυτό, που ζήσαμε στα φετινά εγκαίνια της ΔΕΘ! 

Ας μη λησμονούμε κατ´αρχάς, ότι  όλοι ( ανεξαιρέτως όμως) της σκληρής ηγετικής ομάδας, που έφτιαξε τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ και ηγείται της χώρας , γεννήθηκαν πολιτικά και μεγάλωσαν στην Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας. Είναι οι ίδιοι ακριβώς, που κάθισαν  στην πρώτη σειρά και άκουσαν  τον Αρχηγό τους να ευχαριστεί τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ως τιμώμενη χώρα της φετινής Έκθεσης . Είναι οι ίδιοι, που μόλις τρία χρόνια πριν   πονηρά διέρρεαν την προθυμία της ρωσικής ηγεσίας, να στηρίξει οικονομικά την ελληνική Αριστερά στον υπέρ πάντων αγώνα της κατά του ευρωπαϊκού ιερατείου. Και φυσικά είναι οι ίδιοι , που μερικές εβδομάδες πριν  ευθέως ενοχοποιούσαν την ίδια Ρωσία για πράξεις εχθρικές και υπονομευτικές της πολιτικής της. 

Οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού εκ πρώτης όψεως συνιστούν  πράγματι μία κλασσική σοσιαλδημοκρατική οικονομική στρατηγική. Είχε απ´ όλα τα σχετικά: Παραδοσιακά αριστερά μέτρα, πχ αύξηση κατώτατου μισθού, συλλογικές συμβάσεις, επιδοτήσεις ενοικίου, προσλήψεις στο Δημόσιο, μετατροπή του ΕΝΦΙΑ σε Φόρο Μεγάλης Ακινήτου Περιουσίας, όπως και κεντρώες πινελιές προσέγγισης  της μεσαίας τάξης με μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών σε αγρότες και ελεύθερους επαγγελματίες, μελλοντικές μειώσεις φορολογίας επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων , του ΦΠΑ κοκ. 

Δεν έχει απολύτως καμμία έννοια, να σχολιάσουμε επί της ουσίας αυτές τις υποσχέσεις. Θα ήταν φενάκη, θα "πέφταμε στην λούμπα", εάν παρασυρόμεθα σε μία αντιπαράθεση πατροπαράδοτων επιχειρημάτων χρηστιανοδημοκρατικής/ κεντροδεξιάς έναντι σοσιαλδημοκρατικής/κεντροαριστεράς πολιτικής. 

Αλλού είναι το πρόβλημα της πατρίδας :

Ο ελληνικός λαός, όπως αυτό συμβαίνει σε πολλές χώρες με ανώριμα πολιτικά συστήματα, έχει εθιστεί σε μία κυνική προσέγγιση της έννοιας της διακυβέρνησης. Πιστεύει, ότι η εξουσία ασκείται από κλειστές ελίτ, που μπορούν κατά το δοκούν και τα συγκυριακά τους συμφέροντα , να είναι κομμουνιστές, να κάνουν τους σοσιαλδημοκράτες , να εφαρμόζουν και φιλελεύθερη δεξιά πολιτική. Δεν έχει άδικο φαινομενολογικά. Το βλέπουμε άλλωστε  στις χώρες του πρώην σοβιετικού μπλοκ , στην Ρωσία, σε πολλά κράτη της Αφρικής και φυσικά στα καθ ημάς.
Μπορεί έτσι, να φαίνεται, αλλά έτσι δεν είναι. 
Κατ´αρχήν για λόγους ψυχολογικούς. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, απλώς προσαρμόζεται  προσποιούμενος . Ο Πούτιν και ο Σι Ζινπινγκ παραμένουν αυταρχικοί δεσπότες. Είναι δυνατόν η  ηγετική ομάς  της ελληνικής Αριστεράς, να ετοιμάζεται να διαλύσει την Ευρωζώνη προ τριών (3) ετών και τώρα να αναδεικνύεται σε ηγέτη του ευρωπαϊκού δημοκρατικού εκσυγχρονισμού ; 
Φυσικά όχι. Απλώς προσποιείται, για να επιβιώσει κατ´ αρχάς και να ευδοκιμήσει αργότερα. 

Κατά  δεύτερον αλλά ουσιαστικότερον λόγον η εξουσία δεν ασκείται αποκλειστικά από τις ηγετικές ομάδες. Πουθενά και ποτέ. Η ύπαρξη ενός ενδιάμεσου, μεταξύ ηγεσίας και λαού,  διοικητικού μηχανισμού αποφασιστικής φύσεως είναι αυτονόητος. Οι ιδεοληπτικοί προϊσταμενοι δημοσίων υπηρεσιών , που μπορούν να πνίξουν κάθε επένδυση, τα κυκλώματα στις ελεγκτικές υπηρεσίες, οι δικαστικοί και αστυνομικοί μηχανισμοί εξυπηρέτησης νοοτροπιών τύπου Ρουβίκκωνα και Κουφοντίνα, κλπ κλπ,εγκαθίστανται, για να μείνουν. Δεν αλλάζουν πεποίθηση ούτε λειτουργία. 
Είναι όλοι αυτοί, που ακόμη πιστεύουν, ότι τον εμφύλιο κέρδισε η λάθος πλευρά . 
Σε όλη την Ευρώπη η κομμουνιστογενής Αριστερά είναι στο περιθώριο, σε μας κάνει κουμάντο.
Αυτή είναι η αιτία της μαύρης μοίρας μας, της διαιώνισης της κακοδαιμονίας μας.


* Γιατρός, υποψήφιος Βουλευτής Νέας Δημοκρατίας Β' Θεσσαλονίκης

του Patrick Buchanan, Zero Hedge,4-9-18

[Κείμενο γραμμένο «με το γάντι», για να διαφύγει ο συντάκτης του τον στιγματισμό του «λακέ του Πούτιν», τον οποίο τα φερέφωνα των κυρίαρχων πολεμοχαρών συμφερόντων επιφυλάσσουν στην ηρωική μειοψηφία νουνεχών Αμερικανών, οσοδήποτε υψηλού κύρους και αποδεδειγμένου πατριωτισμού, που αγωνίζονται για εθνική περίσκεψη και αυτοσυγκράτηση σε μια κρίση απειλητικής υστερίας, το κατωτέρω άρθρο ενός πολύπειρου Αμερικανού πολιτικού, δημοσιολόγου και συγγραφέα, αποτελεί μιαν απόπειρα ενίσχυσης των υγιών φιλειρηνικών ενστίκτων του Ντόναλντ Τραμπ στην στιγμή κορύφωσης της αμείλικτης δίχρονης επιχείρησης στραγγαλισμού τους.  Ο Πατ Μπιουκάναν διετέλεσε σύμβουλος και λογογράφος δύο προέδρων των ΗΠΑ και υποψήφιος για την Προεδρία, ως κομματικός ανεξάρτητος.]

Παρουσίαση Μιχαήλ Στυλιανού

«Είναι καιρός αυτός ο πόλεμος στο Αφγανιστάν να λήξει», δήλωσε ο στρατηγός Τζων Νίκολσον στην Καμπούλ, κατά την αποστρατεία του την Κυριακή, μετά τον τέταρτο κύκλο υπηρεσίας του εκεί και 31 μήνες διοίκησης των αμερικανικών και Νατοϊκών δυνάμεων.
Κατά την Ημέρα της Εργασίας ήρθε η είδηση πως άλλος ένας Αμερικανός οπλίτης σκοτώθηκε, σε μιαν οικεία επίθεση, από έναν Αφγανό στρατιώτη.
Γιατί εξακολουθούμε να πολεμούμε στο Αφγανιστάν;
«Εξακολουθούμε να πολεμούμε επειδή είμαστε εκεί», δήλωσε ο απόστρατος στρατηγός Έϊκένμπερυ στους Τάϊμς της Νέας Υόρκης, «οι στρατιωτικοί διοικητές συνεχίζουν έναν πόλεμο που όλοι συμφωνούν πως δεν μπορεί να κερδηθεί».
Ο μακρότερος πόλεμος στην αμερικανική ιστορία έχει καταστεί ένας πόλεμος αδύνατης νίκης. Βέβαια, εάν οι 14.000 Αμερικανοί οπλίτες αποσύρονταν από το Αφγανιστάν το καθεστώς θα κατέρρεε, οι Ταλιμπάν θα καταλάμβαναν την εξουσία και θα άρχιζαν οι σφαγές. ΄Ετσι η Αμερική και οι στρατιώτες παραμένουν εκεί. Ως πότε;
Η δέκατη επέτειος της επίθεσης στους Πύργους της Νέας Υόρκης, που πλησιάζει (την 11 Σεπτεμβρίου), μοιάζει η κατάλληλη ώρα για μιαν καταγραφή των επιτυχιών και αποτυχιών στους συνεχείς πολέμους στην Μέση Ανατολή, στους οποίους βούτηξε η Αμερική σε αυτόν τον νέον αιώνα.
Στο Αφγανιστάν, η παρουσία των Ταλιμπάν είναι πιο εκτεταμένη σε περισσότερες επαρχίες από οποιαδήποτε περίοδο από τότε που ανατράπηκε το καθεστώς το 2001.
Στον εφτάχρονο συριακό εμφύλιο πόλεμο, που συμβάλαμε να εκραγεί, εξοπλίζοντας αντάρτες για να ανατρέψουν τον Πρόεδρο ΄Ασαντ, η σύρραξη φαίνεται να πλησιάζει στην μεγαλύτερη, πιο αιματηρή και αποφασιστικότερη μάχη της.
Ο στρατός της Συρίας, υποστηριζόμενος από την Ρωσία και το Ιράν, ετοιμάζεται να επιτεθεί κατά της επαρχίας Ιντλίμπ. Εκεί ζουν τρία εκατομμύρια πολίτες, είναι στρατοπεδευμένοι 70.000 αντάρτες, μεταξύ των οποίων 10.000 μαχητές της Αλ-Κάϊντα.
Σε μήνυμά του στο τουίτερ, ο Πρόεδρος Τραμπ προειδοποίησε την Συρία να μην επιτεθεί στο Ιντλίμπ και την Ρωσία και το Ιράν να μην συμμετάσχουν σε τέτοιαν επίθεση. «Οι Ρώσοι και οι Ιρανοί θα διαπράξουν μέγα ανθρωπιστικό σφάλμα αν συμμετάσχουν σε αυτήν την πιθανή ανθρώπινη τραγωδία. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα μπορούσαν να σκοτωθούν». Αμερική και Ρωσία έχουν και οι δύο πολεμικά πλοία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζων Μπόλτον έχει προειδοποιήσει πως η χρήση από την Συρία δηλητηριωδών αερίων στο Ιντλίμπ θα πυροδοτήσει αμερικανική στρατιωτική απάντηση. Αυτό αποτελεί μια πρόσκληση στους αντάρτες στο Ιντλίμπ να εξαπολύσουν μια επίθεση ψευδούς σημαίας για να δώσουν το πρόσχημα στις αμερικανικές  εναέριες δυνάμεις.
Την Δευτέρα, στην Δαμασκό, ο Ιρανός υπουργός των Εξωτερικών δήλωσε ότι επέστη η στιγμή της εκρίζωσης του τρομοκρατικού θυλάκου στο Ιντλίμπ. Εάν οι Σύροι, Ρώσοι και Ιρανοί δεν μπλοφάρουν και οι αμερικανικές προειδοποιήσεις είναι σοβαρές, μπορεί να οδεύουμε προς μια αμερικανο-ρωσική σύρραξη στη Συρία.
Αλλά, και πάλι, ποιο ζωτικό, δικό μας, συμφέρον διακυβεύεται στην επαρχία του Ιντλίμπ;
Την Δευτέρα, η Σαουδική Αραβία ομολόγησε πως διέπραξε σφάλμα όταν, χρησιμοποιώντας αμερικανικής κατασκευής βομβαρδιστικό αεροπλάνο, βομβάρδισε σχολικό λεωφορείο στις 9 Αυγούστου, σκοτώνοντας δεκάδες μικρά παιδιά, σ’αυτόν τον πόλεμο ανθρώπινης φρίκης στην Υεμένη. Η Σαουδική εκστρατεία για την συντριβή των ανταρτών Χούθι και την επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος στην εξουσία στην Υεμένη δεν θα είχε την παραμικρή πιθανότητα επιτυχίας χωρίς τις ΗΠΑ να την εφοδιάζουν με αεροπλάνα, πυραύλους, βόμβες και εναέριο εφοδιασμό αεροπλάνων σε καύσιμα. Είμαστε έτσι ηθικά υπεύθυνοι για ό,τι συμβαίνει.
Στην Λιβύη, όπου ανατρέψαμε τον Μουαμάρ Καντάφι, αντίπαλες φατρίες ελέγχουν την Μπεγκάζη στα ανατολικά και την Τρίπολη στα Δυτικά. Τον Αύγουστο ξέσπασαν μάχες στην πρωτεύουσα, απειλώντας την εκεί κυβέρνηση που καλύπτει ο ΟΗΕ.
Στο Ιράκ, όπου εισβάλαμε το 2003, για να του αφαιρέσουμε τα όπλα μαζικής καταστροφής -που δεν είχε- και για να εισαγάγουμε την ευλογία της Δημοκρατίας στην Μεσοποταμία, αντίπαλες φατρίες συγκρούονται για την εξουσία, αφ’ ότου στις πρόσφατες εκλογές ενισχύθηκαν οι φίλο-ιρανικές και αντί-αμερικανικές δυνάμεις.
Στο μεταξύ το ιρανικό νόμισμα βυθίζεται καθώς πλησιάζει η προθεσμία του Νοεμβρίου, όπου η Ευρώπη θα πρέπει να διαλέξει ή να διακόψει τις σχέσεις με το Ιράν ή να χάσει τις αμερικανικές αγορές. Ενώ η κυβέρνηση της Τεχεράνης απείλησε να κλείσει τα Στενά του Ορμούζ (σημ: την έξοδο αραβικών πετρελαίων από τον Περσικό Κόλπο) εάν το ιρανικό πετρέλαιο αποκλειστεί από τις διεθνείς αγορές, αντιμετωπίζει οικονομικό στραγγαλισμό αν δεν υποκύψει στις αμερικανικές αξιώσεις.
Εάν προσθέσει κανείς τους Αμερικανούς νεκρούς και τραυματίες από τους πολέμους που εξαπολύσαμε από το 2001 με τους ΄Αραβες και Μουσουλμάνους τραυματίες, νεκρούς, απορφανισμένους, ξεριζωμένους και εξωθημένους στην προσφυγιά, αλλά και τα χαμένα τρισεκατομμύρια δολάρια, τι κέρδη έχει κάποιος να συγκρίνει στην άλλη πλευρά του κατάστιχου;
Τώρα φαίνεται να πηγαίνουμε σε σύγκρουση με την Ρωσία στην Ουκρανία.
Σε μια συνέντευξη στην Γκάρντιαν, την περασμένη εβδομάδα, ο Αμερικανός ειδικός απεσταλμένος στην Ουκρανία Κουρτ Βόλκερ δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη να αναπτύξει τις ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις της Ουκρανίας, δεδομένης της συνεχιζόμενης ρωσικής υποστήριξης στους σχισματικούς του Ντόνμπας. Η αμερικανική κυβέρνηση είναι «απολύτως» αποφασισμένη να παραδώσει νέον μεγάλης φονικότητας οπλισμό, επιπλέον των αντί-τανκ πυραύλων Τζάβελιν που παραδόθηκαν το Απρίλιο.
Αλλά εάν ένας ουκρανικός στρατός κινηθεί εναντίον των ρωσόφιλων ανταρτών στο Λουχάνσκ και στο Ντονέτσκ και η Ρωσία επέμβει σε υποστήριξη τους, είμαστε πραγματικά διατεθειμένοι να προστρέξουμε σε βοήθεια του ουκρανικού στρατού;
Ο Πρόεδρος Τραμπ δεν μας έβγαλε ακόμη από κανέναν από τους πολέμους που κληρονόμησε, αλλά μας κράτησε έξω από οποιουσδήποτε νέους πολέμους –ένα ρεκόρ που αξίζει να διατηρηθεί.


του Σπύρου Κουζινόπουλου

Δύο χρόνια, συμπληρώνονται σήμερα από τις καταστρεπτικές πλημμύρες της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 2016 που έπληξαν το δήμο Θερμαϊκού, προκαλώντας δύο ανθρώπινα θύματα και τεράστιες καταστροφές στις υποδομές και τις περιουσίες των δημοτών. Δυστυχώς όμως, οι κάθε είδους αρμόδιοι δεν φαίνεται να διδάχτηκαν τίποτα από τα αίτια που προκάλεσαν εκείνη την καταστροφή, οι πληγές της οποίας δεν έχουν κλείσει, ενώ , 24 μήνες από τότε, ακόμη ο Δήμος παραμένει σε ...."κατάσταση έκτακτης ανάγκης", μέχρι το Δεκέμβριο 2018!.
Παρά το γεγονός ότι έγκαιρα διατέθηκε από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Ανάπτυξης στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας το ποσό των 15,5 και πλέον εκατομμυρίων ευρώ για την αποκατάσταση των συνεπειών της καταστροφής, εντούτοις μέχρι σήμερα, το παραλιακό μέτωπο ενός κατεξοχήν τουριστικού Δήμου, όπως ο Θερμαϊκός, εξακολουθεί να είναι "τραυματισμένο", από τον Ποταμό Επανομής μέχρι το Αγγελοχώρι, χωρίς να έχουν γίνει τα απαραίτητα έργα αποκατάστασης, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με μεγάλα τμήματα του οδικού δικτύου. Με συνέπεια οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες της περιοχής, για δεύτερο κατά σειρά καλοκαίρι να αντιμετώπισαν ένα τριτοκοσμικό θέαμα και να υφίστανται αφάνταστη ταλαιπωρία.
Φυσικά, υπήρξαν και θετικά βήματα με την κρατική χρηματοδότηση, όπως η αποκατάσταση των πρανών και τα έργα αντιστήριξης στο Κέντρο Υγείας Νέας Μηχανιώνας, στη θέση «Αγνάντι» της Επανομής και στην περιοχή «ΠΙΚΠΑ» της Αγίας Τριάδας, όμως ένα πολύ μεγάλο ποσό ξοδεύτηκε αλόγιστα και με αδιαφάνεια, όπως συνέβη με τον καθαρισμό των οδικών δικτύων και την απομάκρυνση των ογκωδών που προέκυψαν από τις πλημμύρες, κάτι που κοστολογήθηκε από την Περιφέρεια με το ποσό των 5. 705.722 ευρώ!
Θα πρέπει επίσης να προσμετρηθεί στα θετικά η ετοιμότητα που έδειξε ο δήμος Θερμαϊκού στην καταγραφή των ζημιών στις κατοικίες, τους επαγγελματικούς χώρους και τις περιουσίες των πληγέντων, ώστε με την εκταμίευση του ποσού των 650.000 ευρώ που διέθεσε το υπουργείο Εσωτερικών, να καταβληθούν οι αποζημιώσεις στις 400 περίπου οικογένειες που είχαν υποστεί μεγάλες ζημιές από τις πλημμύρες. Και με την ευκαιρία να σημειώσουμε ότι το κυβερνητικό ενδιαφέρον, στην περίπτωση των πλημμυρών στο δήμο Θερμαϊκού, υπήρξε άμσο, με τις απανωτές επιτόπιες επισκέψεις υπουργικών κλιμακίων και την άμεση χορήγηση των απαιτούμενων κονδυλίων.
Κι όμως, ενώ υπάρχουν στα ταμεία της Περιφέρειας εδώ και πάνω από ένα χρόνο τα απαραίτητα χρήματα, δεν προχωράνε δύο σημαντικά έργα, όπως είναι η αποκατάσταση των βλαβών στο παράκτιο μέτωπο, προϋπολογισμού 1.100.000 ευρώ και η αποκατάσταση των κατεστραμμένων τμημάτων του οδοστρώματος, προϋπολογισμού 1.000.000 ευρώ. Το θέμα αυτό, έθεσε για μία ακόμη φορά στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου η "Συμπολιτεία Θερμαϊκού", για να εισπράξει την απάντηση του δημάρχου κ. Μαυρομάτη ότι τα δύο αυτά έργα θα εκτελεστούν μέχρι το τέλος του έτους, κάτι που επαναλαμβάνεται αυτά τα δύο χρόνια.

Η ολιγωρία για τα αντιπλημμυρικά έργα

Υπάρχει όμως και ένα επίσης μεγάλο ζήτημα σχετικά με τις πλημμύρες της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου 2016 και έχει να κάνει με το κατά πόσο οι αρμόδιοι εγατέλειψαν την ολιγωρία που επεδείκνυαν μέχρι εκείνη τη στιγμή στη δημιουργία των απαραίτητων για την περιοχή αντιπλημμυρικών έργων.
Ήταν τεράστιο το μέγεθος της καταστροφής που συντελέστηκε εκείνη τη μοιραία νύχτα στην Αγία Τριάδα, στη Νέα Μηχανιώνα και την πααλιακή ζώνη της Επανομής. Άνθρωποι κινδύνεψαν να πνιγούν, περιουσίες καταστράφηκαν, αυτοκίνητα βούλιαξαν σε ποτάμια με νερό και λάσπη, ισόγεια, ημιϋπόγεια σπίτια και μονοκατοικίες πλημμύρισαν, ενώ σε πολλές περιπτώσεις σημειώθηκαν ζημιές στο οδικό δίκτυο καθώς υποχώρησε το οδόστρωμα.

Το μέγεθος της καταστροφής

Μέχρι τα μεσάνυχτα η Πυροσβεστική Υπηρεσία είχε δεχτεί περισσότερες από 200 κλήσεις από ιδιοκτήτες κατοικιών στις περιοχές του δήμου Θερμαϊκού που προαναφέρθηκαν..
Από την πρωτοφανή στα χρονικά νεροποντή, αποκλείστηκαν ακόμη και οχήματα του δήμου Θερμαϊκού με αποτέλεσμα να είναι δυσχερής η παροχή βοήθειας προς τους πολίτες που είχαν ανάγκη.
Σε πάνω από δέκα εκατομμύρια ευρώ, είχε εκτιμήσει το μέγεθος της καταστροφής ο δήμαρχος Θερμαϊκού Γιάννης Μαυρομάτης. Δεκαπέντε εκατομμύρια πρόσφεραν για την αποκατάσταση των ζημιών τα υπουργεία Οικονομικών και Εσωτερικών και επιπλέον 650.000 για την αποζημίωση των οικοσκευών που παρασύρθηκαν ή υπέστησαν βλάβη από τις πλημμύρες. Ποιος όμως ήταν υπαίτιος για το μέγεθος που προσέλαβε η καταστροφή;
Όπως είχε αποκαλύψει η δημοτική μας παράταξη «Συμπολιτεία Θερμαϊκού» λίγες μέρες μετά τις πλημμύρες, το μείζον θέμα του καθαριμού των επτά ρεμάτων, που κατέβασαν τους όγκους του νερού και «έπνιξαν» στην κυριολεξία την περιοχή, είχε γίνει για επτά χρόνια, από το έτος 2009, «μπαλάκι» μεταξύ της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και του δήμου Θερμαϊκού. Και παρόλο που το έργο διευθέτησης των ρεμάτων για την αντιπλημμυρική προστασία του Δήμου, είχε λάβει περιβαλλοντική αδειοδότηση από την Περιφέρεια ακόμη από τον Ιανουάριο του 2016, δεν είχε γίνει το παραμικρό από τους αρμόδιους το κρίσιμο χρονικό διάστημα μέχρι την καταστροφή.
Από την Περιφέρεια και το Δήμο, έσπευσαν τις επόμενες ημέρες μετά τις πλημμύρες να τις αποδώσουν το κακό που συνέβη σε «Θεομηνία». Όμως, μπορεί εκείνη τη νύχττα να είχαμε μία φοβερή σε ένταση και διάρκεια βροχόπτωση, κατά την οποία έπεσαν 350 χιλιοστά νερού, όσα περίπου πέφτουν μέσα σε έναν χρόνο, αλλά δεν επρόκειτο και για τη συντέλεια του κόσμου.
Όπως σημειώναμε τότε, κανείς από όσους διατύπωναν τη θεωρία της «Θεομηνίας», δεν κάθησε να σκεφθεί ότι δεν θα είχαμε αυτές τις καταστροφές, αν οι αρμόδιοι είχαν πράξει στο ακέραιο το καθήκον τους:.
-Καθαρίζοντας έγκαιρα τα ρέματα που ήταν γεμάτα από σκουπίδις, από ογκώδη αντικείμενα, από κλαδιά και καλαμιές..
-Δημιουργώντας σύγχρονους αγωγούς ομβρίων υδάτων, καθαρίζοντας στην ώρα τους τα φρεάτια και λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα οργανωμένης αντιπλημμυρικής προστασίας.
-Κατασκευάζοντας σωστά δημόσια και δημοτικά έργα, με γνώμονα αποκλειστικά και μόνο την ωφέλεια των πολιτών και όχι το εργολαβικό υψηλό κέρδος και τις σχετικές γνωστές …. «εξυπηρετήσεις»
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ρέματος της Νέας Μηχανιώνας, αυτού που προκάλεσε τις τεράστιες καταστροφές σε σπίτια και υποδομές και άρπαξε την άτυχη 53χρονη γυναίκα. Κάποιοι «φωστήρες» σε παλιότερες εποχές αποφάσισαν για το ρέμα αυτό, από 16 μέτρα περίπου που είναι η κοίτη του, να κλείσουν ένα μεγάλο κομμάτι της, εκεί που σήμερα λειτουργεί η λαϊκή αγορά, να αλλάξουν την πορεία του ρέματος και στην κατάληξή του να φτάνει στη θάλασσα με έναν αγωγό μόλις 3 μέτρων, με συνέπεια να γίνουν τα όσα έγιναν.
Καταλήγοντας και για να μην μακρυγορούμε, θέλουμε να επαναλάβουμε τα όσα λέγαγμε και στην περσινή επέτειο της καταστροφής: Ελπίζουμε το πάθημα της περσινής πλημμύρας να έγινε μάθημα στους κάθε λογής αρμόδιους. Και να αντιλήφθηκαν επιτέλους ότι αν κανείς επεμβαίνεις βίαια στη φύση καταστρέφοντάς την, αν εξακολουθεί να την βιάζει και να την κακοποιεί, τότε σίγουρα κάποια στιγμή αυτή θα εκδικηθεί. Πολύ περισσότερο που σύμφωνα με την Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας της Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης, ο δήμος Θερμαϊκού συμπεριλαμβάνεται στις περιοχές με αυξημένη επικινδυνότητα για την πρόκληση νέων πλημμυρών.

Θέλει να αποχωρήσει, αφού δεν θάχε λόγο να μείνει μετά την πτώση του Ιντλίμπ. Είναι η τελευταία ευκαιρία των Τζιχαντιστών και των Νέο-συντηρητικών να τον κρατήσουν μπλεγμένο στη Συρία.


Tom Luongo, R. Insider, Aug 31,2018

[Στην κατωτέρω διεισδυτική ανάλυση των τελευταίων σημάτων επαπειλούμενης διεθνούς εκρηκτικής υποτροπής κατά την επικείμενη τελευταία μάχη στον απελευθερωτικό πόλεμο της Συρίας, ο Τομ Λουόνγκο, Αμερικανός συνεργάτης πολλών οργάνων της αμερικανικής και διεθνούς ελεύθερης ηλεκτρονικής ενημέρωσης, αποκαλύπτει με άγνωστα στοιχεία την προσπάθεια του Τραμπ για μιαν εύσχημη απαγκίστρωση από την Συρία και τις καταχθόνιες προσπάθειες, για την καθήλωσή του εκεί και την συνέχιση της πολεμικής πυρκαγιάς στην Μέση Ανατολή, από δυνάμεις που υπεκφεύγει να προσδιορίσει (με τον θολό χαρακτηρισμό νέο-συντηρητικοί) αλλά οι οποίες αποτελούν το κυρίαρχο υπερκράτος, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στην Βρετανία και στην Γαλλία, χώρες που συμπορεύονται στην ανατρεπτικήν επιχείρηση.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Joachim Flores στο Fort Russ News, οι ΗΠΑ πρότειναν στον Μπάσαρ αλ-Άσαντ της Συρίας ένα σχέδιο αποχώρησης τους από την χώρα του υπό τρεις όρους. Αυτό που προκύπτει αυτόματα είναι ότι οι ΗΠΑ πρότειναν την συνάντηση και άνοιξαν την συζήτηση.
Αυτό αποτελεί θετική απόδειξη ότι η θέση των ΗΠΑ στην Συρία δεν είναι βιώσιμη και ότι η Ουάσιγκτον  αναζητεί μια διέξοδο με την διάσωση κάποιου κύρους.
Ουάσιγκτον: Αποχωρούμε από το Αλ-Τνέφ και τον ανατολικό Ευφράτη υπό τρείς όρους, που περιλαμβάνουν το να μας δώσετε μερίδιο του πετρελαίου.
Πρώτον: Πλήρης αποχώρηση του Ιράν από την Νότια Συρία.
Δεύτερο: Να έχουμε γραπτές διαβεβαιώσεις ότι αμερικανικές εταιρείες θα έχουν συμμετοχή στον πετρελαϊκό τομέα της ανατολικής Συρίας.
Τρίτον: Η συριακή πλευρά να παράσχει στους Αμερικανούς πλήρη στοιχεία για τις τρομοκρατικές ομάδες και τα μέλη τους, τους αριθμούς των ξένων θυμάτων αυτών των ομάδων, αυτούς που επέζησαν και που έχουν την δυνατότητα να επιστρέψουν σε δυτικές χώρες, «λαμβανομένου υπόψη ότι η τρομοκρατική απειλή είναι διαπλανητική και ότι μπορεί να πληγούμε στην υπηρεσία της διεθνούς ασφάλειας».
Η συριακή απάντηση σε αυτήν την γενναιόδωρη προσφορά θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως απορριπτική. Ο ΄Ασαντ δεν έχει λόγο να εγγυηθεί τίποτα στις ΗΠΑ, μετά την επαίσχυντη  συμπεριφορά τους όλα τα τελευταία εφτά χρόνια.*
Αντίθετα, η Συρία θα έπρεπε να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο διεκδικώντας από τις ΗΠΑ να πληρώσουν για την ανοικοδόμηση της χώρας, απέναντι σ’ αυτήν την ωμή απόπειρα αρπακτικού εκβιασμού.
Επειδή, περί αυτού ακριβώς πρόκειται: Ενός ωμού εκβιασμού με χρήση βίας.
Μπορεί αυτή να ήταν άλλη μια εφαρμογή της «Τέχνης της Συμφωνίας» του Τραμπ, με γελοίες εισαγωγικές προτάσεις για την στάθμιση της αντοχής του αντιπάλου. Και το μέρος της πρότασης για μερίδιο στην παραγωγή των ανατολικών πετρελαιοπηγών, σαν αντάλλαγμα για την αμερικανική αποχώρηση, είναι γνήσιος Τραμπ.
Κατά κάποιο τρόπο θα πρέπει να σκέφτεται πως δικαιούται αμοιβής επειδή «έστειλε στον διάολο με κλωτσιές  τους Τζιχαντιστές έξω από την Συρία». Είναι άραγε ο μόνος άνθρωπος που μένει στο κόσμο να πιστεύει ότι οι Αμερικανοί είναι ανεύθυνοι γι’ αυτήν την καταστροφή;
Το να είσαι μια αυτοκρατορία σημαίνει ότι ποτέ δεν έχεις την υποχρέωση να πεις συγνώμη. Πράγματι ισχύει το αντίθετο. Μια υπερχειλίζουσα αλαζονεία ισχύος χαρακτηρίζει κάθε συζήτηση, κάθε διαπραγμάτευση.
Ο Τραμπ περιβάλλεται από φίδια και νεοσυντηρητικούς, οι οποίοι, παρά τα καλύτερα ένστικτα του, τον φουσκώνουν με ανοησίες, με βάση τις οποίες αργότερα αντιδρά, χωρίς πολύ σκέψη.
Ακόμη πιστεύω ότι ο Πούτιν του παρουσίασε κάποιες πολύ διαφωτιστικές πληροφορίες στην ιδιαίτερη συνομιλία που είχαν στο Ελσίνκι και γι’ αυτό οι μυστικές υπηρεσίες έπαθαν αργότερα υστερική  κρίση. Αλλά αυτή η προσφορά αποχώρησης από την Συρία είναι και πάλι ο Τραμπ, με τα δυο βήματα μπρος, ένα βήμα πίσω.
Μπροστά το μεγάλο καρότο, στρατιωτική αποχώρηση, αλλά ακολουθείται από δυο φλεγόμενα ραβδιά, συνεχιζόμενη αμερικανική παρουσία, αποχώρηση του Ιράν και απορρόφηση όλου του κέρδους από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Συρίας.
Ε, τουλάχιστον τώρα είμαστε ειλικρινείς για τις προθέσεις μας εκεί. Πρόκειται για την εξασφάλιση εκχώρησης δικαιωμάτων εξόρυξης πετρελαίου στην Exxon-Mobil.Προσέξτε πως δεν γίνεται λόγος για βοήθεια στην ανοικοδόμηση ή για την εξασφάλιση εμπορίου με την Συρία. Εν ολίγοις, αυτή η συζήτηση μεταξύ ΗΠΑ και Συρίας μας λέει ότι ο ΄Ασαντ δεν πρόκειται να διευκολύνει τις ΗΠΑ περισσότερο του δέοντος.

Τέλος του Συριακού ή Νέα Αρχή;

Αυτά συνέβησαν με πλαίσιο την μετακίνηση αμερικανικών πολεμικών πίσω στην Μεσόγειο, όπως κάναμε με την Βόρειο Κορέα, για επίδειξη δύναμης και «νταηλίκι», ώστε να δημιουργήσουμε την εντύπωση κυριάρχου, ενώ στο παρασκήνιο διαπραγματευόμαστε διακανονισμό.
Οι Ρώσοι κάνουν το ίδιο. Υπάρχει πραγματική ένταση στην ατμόσφαιρα και γρήγορα τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχτούν άσκημα.
Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζων Μπόλτον και ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν βάζουν τα θεμέλια για μια νέα «χημική επίθεση» ψευδούς σημαίας στην έναρξη της εκστρατείας των συριακών και συμμαχικών της δυνάμεων για την απελευθέρωση του Ιντλίμπ.

Προς επανάληψη των συμβάντων Μαρτίου και Απριλίου.

Αλλά ποιος είναι που οδηγεί το λεωφορείο προς τον γκρεμνό; Μετά την περίοδο ηρεμίας στα Νότια της Δαμασκού με την ανακατάληψη της Ντάραα, θα πίστευε κανείς ότι όλες αυτές οι ιστορίες με τις ψευδούς σημαίας επιθέσεις με χημικά όπλα θα είχαν τελειώσει.
Πράγματι η, ομαλή διεξαγωγή αυτής της επιχείρησης και η εγκατάλειψη από τις ΗΠΑ των «ήπιων ανταρτών» τους με έκαναν να πιστεύω πως επρόκειτο για περίπου τελειωμένη συμφωνία. Το πρόβλημα τώρα είναι πως φτάσαμε στο τέλος της ιστορίας.
Αυτό είναι. Μόλις ελευθερωθεί το Ιντλίμπ η μόνη εναπομένουσα περιοχή θα είναι τα υπό αμερικανική κατοχή εδάφη ανατολικά του Ευφράτη Ποταμού και η συνοριακή διάβαση στο αλ-Τανφ. Κανένα από τα δύο σημεία δεν είναι οχυρά των Τζιχαντιστών και επομένως η δικαιολογία για την παρουσία των ΗΠΑ στην Συρία θα έχει λήξει.
Εάν ο στόχος του Τραμπ είναι η ειρήνευση στην περιοχή, τότε θα πρέπει η επιχείρηση να διεκπεραιωθεί ομαλά και αυτό θα γίνει εάν το επιτρέψουν. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα. Μόλις η Συρία τελειώσει με το Ιντλίμπ  θα είναι εύκολο στον Τραμπ να διακηρύξει « Η Αποστολή Εξετελέσθη.»
Εάν δεν το κάνει, θα πρέπει να επιστρέψει στην εκλογική του βάση και να τους πει πως πρέπει να μείνουμε εκεί για να αντιμετωπίσουμε το Ιράν; Μιαν χώρα για τη οποία δεν παύει να μας λέει πως είναι στο χείλος της κατάρρευσης λόγω των κυρώσεων που της επιβάλλει;
Αυτά δεν πρόκειται να έχουν πέραση στην εκλογική του βάση, που θέλει το ξήλωμα της αυτοκρατορίας. ΄Ετσι το σχέδιο με την προβοκάτσια πλαστής σημαίας λογικά εξηγείται ως παγίδα για τον εξαναγκασμό του Τραμπ να μείνει στην Συρία, για την ανατροπή του ΄Ασαντ και για να ζημιωθεί πολιτικά και ο ίδιος ο Τραμπ (με την παράταση του πολέμου) στις προσεχείς αμερικανικές κοινοβουλευτικές εκλογές .
Αυτή είναι η παγίδα που στήνεται ακριβώς τώρα, επειδή δεν θέλουν να επιτρέψουν την αποκατάσταση της ειρήνης στην Μέση Ανατολή.

*Την απόρριψη των αμερικανικών όρων η Συρία «εκλείδωσε» θεαματικά με την προ ημερών σύναψη στρατιωτικής συμμαχίας με το Ιράν. (σημ. μεταφραστού.)

Με την παρακάτω ανακοίνωση το γραφείο Θεσσαλονίκης της ΠΟΕΔΗΝ καλεί τους εργαζόμενους υγειονομικούς σε άμεση κινητοποίηση ενάντια στην "ασφυκτική Δημοσιονομική Επιτήρηση διαρκείας" με συμμετοχή στην εξαγγελθείσα για τη στάση εργασίας στις 7/9 και στο συλλαλητήριο στις 8/9.

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η τοποθέτηση του ακτιβιστή γιατρού Θοδωρή Ζδούκου, που απέστειλε τις παρακάτω σκέψεις και εκφρασμένη αντίθεσή του σε μια ηγεσία (ΠΟΕΔΗΝ) που δεν επέδειξε, όπως της καταλογίζει, ανάλογη ζέση στα μνημονιακά χρόνια των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τότε που δεν φανέρωσε  ανάλογη ευαισθησία όταν "τρωγόντουσαν" τα τεράστια κονδύλια από το ΚΕΕΛΠΝΟ και γινόταν το τεράστιο πάρτυ.

Δημοσιεύουμε την ανακοίνωση - κάλεσμα της ΠΟΕΔΗΝ και ακολουθεί η άποψη του Θοδωρή Ζδούκου:

ΠΟΡΕΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2018

            Η ΠΟΕΔΗΝ υποδέχεται τη νέα περίοδο ασφυκτικής Δημοσιονομικής Επιτήρησης διαρκείας με δυναμικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη εν όψει των εγκαινίων της ΔΕΘ από τον Πρωθυπουργό.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/9/2018  ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
·         8- 11πμ. για τα Σωματεία μέλη της Θεσσαλονίκης
·         7 – 3μμ. για τα υπόλοιπα Σωματεία μέλη της Κεντρικής Μακεδονίας.
Επίσης η ΠΟΕΔΗΝ καλύπτει με Απεργία όσους Συναδέλφους θελήσουν να συμμετάσχουν στην συγκεκριμένη κινητοποίηση

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 8π.μ. στο Νοσοκομείο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης. Θα ακολουθήσει μεγάλη πορεία Σωτηρίας της Δημόσιας Υγείας, Πρόνοιας και ΕΚΑΒ που θα καταλήξει στο Γραφείο του Πρωθυπουργού στο Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης.



ΣΑΒΒΑΤΟ 8/9/2018
Συμμετέχουμε δυναμικά στο Συλλαλητήριο των Συνδικάτων. Συγκέντρωση 6μμ στο Άγαλμα  Βενιζέλου.

Αδειάζουν οι τσέπες μας και υγεία δεν έχουμε!!!
Η κυβέρνηση παζαρεύει τα πάντα!!!
Θα σταθούμε εμπόδιο.

Στις Κινητοποιήσεις της Θεσσαλονίκης καλούνται να συμμετάσχουν εκτός των εργαζομένων στα Νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, ΕΚΑΒ, ΠΡΟΝΟΙΑΣ της Κεντρικής Μακεδονίας και τα Διοικητικά Συμβούλια των Σωματείων μελών όλης της χώρας.
Ως εκ τούτω καλούνται τα Διοικητικά Συμβούλια των Σωματείων να λάβουν αποφάσεις διευκόλυνσης συμμετοχής των Συνδικαλιστικών Στελεχών.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ.

ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Ε. ΤΗΣ ΠΟΕΔΗΝ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                               Ο ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ


ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ                                        ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ



Οι απόψεις του γιατρού Θοδωρή Ζδούκου, που στάλθηκαν ως απάντηση στο μέλ που απέστειλε η ΠΟΕΔΗΝ:

Οι τσέπες σας αδειάζανε τα χρονια 2010-2014 ψευτολεβέντες της ΠΟΕΔΗΝ που είσασταν οι περισσότεροι κολλητοί των διοικήσεων και μόνιμα αποσπασμένοι απο την εργασια σας επαγγελματίες εργοδοτικοί -κυβερνητικίι συνδικαλιστές όλα τα χρονια που κυβερνούσανε ΠΑΣΟΚ -ΝΔ.
ΔΕΝ ΒΓΑΛΑΤΕ ΚΙΧ ΟΤΑΝ ΚΛΕΙΝΑΝΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΟΤΑΝ ΠΕΤΙΟΥΝΤΑΝ ΕΚΑΤΤΟΜΥΡΙΑ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΥ, ΟΤΑΝ ΟΡΓΙΑΖΑΝ ΣΕ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ Ο ΛΟΒΕΡΔΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΔΩΝΗΣ, ΟΤΑΝ ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΝ 40-50% ΟΙ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ, ΟΤΑΝ ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΠΦΥ ΚΑΙ ΕΚΛΕΙΝΕ ΤΟ ΙΚΑ..
Τωρα πουλατε εκ του ασφαλους και με χυδαιο λογο δηθεν αγωνιστικη στάση. με ακροδεξιου στυλ κινητοποιησεις, οπως εκεινη με τα ασπρα άλογα και τα χλευαστικα πανώ για τον Τσιπρα και τον Πολακη. Και φυσικα κουβεντα για αυτους που τα φαγανε χοντρα απο το παρτυ στην Υγεια όλα αυτα τα χρονια , κουβεντα για τους αργομισθους του ΚΕΕΛΠΝΟ, για την ασυδοσια του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομεα που εξακολουθει να θησαυριζει και τόσα άλλα.

Δεν τσιμπάει κανεις όμως σε αυτου του τύπου την αντιπολίτευση.

Η ανάγκη για τεκμηριωμένη αληθινα ριζοσπαστική κριτική στην κυβερνητικη πολιτική για τα πολλά ακόμα που δεν έχει κάνει στην Υγεία, και τα πολλά απο τα μνημονιακά τετελεσμένα αλλα και της προ κρισης περιόδου που συντηρεί ακόμα ( γραφειοκρατικοποίηση του συστηματος , υποχρηματοδοτιση και ελλειψεις προσωπικου, εντατικοποίηση της εργασίας των μάχιμων πραγματικά εργαζόμενων υγειονομικών) περναει πια αναγκαστικα μεσα απο την συντριβή αυτου του τυπου συδικαλισμου που εκφράζει η σημερινη ηγεσια της ΠΟΕΔΗΝ και την οργάνωση του αγωνα μεσα απο τα πρωτοβάθμια σωματεία με αριστερό προσανατολισμό και αριστερή πρακτική στην καθημερινότητα.

Σε τετοια κατεύθυνση προσπαθεί να κινηθει η ΕΝΙΘ και η ΟΕΝΓΕ ,με αδυναμίες είναι αλήθεια , αλλά με τίμιους συνδικαλιστες-στριες οι οποίοι πάνω απο όλα υπερασπίζονται το ΕΣΥ και την Δημόσια Δωρεάν Υγεία με την καθημερινή τους εργασία και στάση ζωής δίπλα στον πάσχοντα ,χωρις εξαιρεση αναμεσα σε ντόπιους , πρόσφυγες και μετανάστες.

της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Σήμερα κατάσχονται από τις Τράπεζες τα χρήματα των οικογενειών ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους πριν ένα μήνα στο Μάτι, αβοήθητοι κι εγκλωβισμένοι
Σήμερα το 60% των νέων της πατρίδας μας δεν έχει δουλειά
Σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες 'Ελληνες, νέοι, επιστήμονες, επαγγελματίες, έχουν μεταναστεύσει καταναγκαστικά στο εξωτερικό, γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν στη χώρα μας
Σήμερα τα νέα ζευγάρια δεν μπορούν να κάνουν παιδιά και να σχεδιάσουν το μέλλον τους
Σήμερα κάθε μωρό που γεννιέται χρωστάει 40.000 ευρώ
Σήμερα ο κόσμος της περιφέρειας και της αγροτιάς μαραζώνει, το γάλα πουλιέται σε εξευτελιστική τιμή και τα αγροτικά προϊόντα πετιούνται αζήτητα
Σήμερα κάθε πολίτης που με τον ιδρώτα του ή τον ιδρώτα των γονιών ή των παππούδων του απέκτησε ένα κεραμίδι, ένα χωράφι, ένα μαγαζί, κινδυνεύει να του το πάρουν οι Τράπεζες και η Εφορία, με ηλεκτρονικό πλειστηριασμό, γιατί δεν μπορεί να πληρώσει χρέη που δημιουργήθηκαν πριν αλλάξουν δραματικά, χωρίς να φταίει, οι συνθήκες της ζωής του, αλλά και χρέη που του επέβαλαν για να σωθούν οι τράπεζες και οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις
Σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που δεν γνωρίζουν πώς είναι να έχει θέρμανση το σπίτι σου και να έχουν δουλειά οι γονείς σου
Σήμερα οι συνταξιούχοι και οι γέροντες βιώνουν την αρπαγή των συντάξεών τους, για τις οποίες δούλεψαν μια ζωή. Αρπαγή χωρίς τέλος, με επόμενο σταθμό τις περικοπές Ιανουαρίου 2019
Σήμερα κανένας απλός πολίτης δεν μπορεί να είναι συνεπής φορολογικά και να επιβιώσει. Κανένας καταστηματάρχης δεν μπορεί να είναι συνεπής σε ασφαλιστικές, εργοδοτικές, φορολογικές υποχρεώσεις και να κρατήσει την επιχείρησή του.
Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να προσφύγουν ούτε στη δικαιοσύνη για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, αφού τα παράβολα που επέβαλε η Τρόικα είναι απαγορευτικά

Σήμερα ο Υπουργός Δικαιοσύνης φέρνει φωτογραφική νομοθετική ρύθμιση αλλάζοντας τις προϋποθέσεις της επιλογής δικαστών για τις θέσεις του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και των Αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου που επίκειται σε λίγες ημέρες. Για να επιλέξει πρόσωπα της απόλυτης αρεσκείας της Κυβέρνησης και να ελέγξει κι άλλο τη Δικαιοσύνη.
Σήμερα τα θύματα της Ναζιστικής θηριωδίας στη χώρα μας παραμένουν αδικαίωτα και πεθαίνουν αδικαίωτοι οι επιζώντες και οι συγγενείς τους.
Σήμερα οι υπαίτιοι της Siemens, της λίστας Λαγκάρντ, των μιζών για τα εξοπλιστικά, κυκλοφορούν ελεύθεροι και κουνούν το δάχτυλο
Σήμερα σε χιλιάδες θέσεις του δημοσίου έχουν διορισθεί, χωρίς προσόντα, οι κομματικοί παράγοντες, οι φίλοι και οι συγγενείς των κυβερνώντων
Σήμερα ο Πρωθυπουργός απήγγειλε άλλο ένα παραμύθι μπροστά στις κάμερες, για την «Ιθάκη της εξόδου από τα Μνημόνια». Σήμερα ο κ. Μοσκοβισί ανακοίνωσε την επόμενη επίσκεψη της Τρόικας στη χώρα στις 10 Σεπτεμβρίου 2018.
Σήμερα ξεκινάει μια ακόμη Μνημονιακή περίοδος, Οργουελική, όπου τα Μνημόνια θα ανανεώνονται και θα παρατείνονται εις το διηνεκές, οι δυνάστες θα παριστάνουν τους απελευθερωτές, οι καταπιεστές θα παριστάνουν τους συμπονούντες, οι διεφθαρμένοι θα παριστάνουν τους καθαρούς και η δυστυχία θα επιβάλλεται ως ευτυχία, «για το καλό μας».

Εμείς αυτή τη συνθήκη του Σήμερα αρνούμαστε να την νομιμοποιήσουμε, να την εξωραΐσουμε και να την καλλωπίσουμε.
Διεκδικούμε ένα Αύριο διαφορετικό. Με δημοκρατία και ελευθερία. Με αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμό και προκοπή. Με διαφάνεια και αξιοκρατία.
Με προοπτική.
Με Δικαιοσύνη.
Για αυτό το αύριο δουλεύουμε και παλεύουμε.
Για αυτό το αύριο συναντιόμαστε και θα συναντηθούμε με τους πολίτες σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας.
Και προσκαλούμε όλους τους πολίτες που δεν παραδίδονται να δουλέψουν και να παλέψουν μαζί μας.
Δεν κοιτάμε ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Κοιτάμε μπροστά.
της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Σαν σήμερα πριν 3 χρόνια ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε την παραίτηση της Κυβέρνησής του, 6 μέρες μετά την ψήφιση του 3ου Μνημονίου.
Με την παραίτηση αυτή δρομολογήθηκε η βίαιη και πρόωρη διάλυση της Βουλής, ώστε να απαλλαγούν από εμένα ως Πρόεδρο και από τους υπόλοιπους ενοχλητικούς βουλευτές που ψήφισαν ΌΧΙ στο 3ο Μνημόνιο.
Για το σκοπό αυτό η παραίτηση ανακοινώθηκε αιφνιδιαστικά, ενώ τις προηγούμενες ημέρες κορυφαίοι Υπουργοί της Κυβέρνησης που μιλούσαν στο όνομα του κ. Τσίπρα (Γεροβασίλη, Φλαμπουράρης) διαβεβαίωναν ότι “δεν θα πάμε σε εκλογές, η Κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία” (Γεροβασίλη, Κυβερνητική Εκπρόσωπος) και ανακοίνωναν από ΜΜΕ ότι η Κυβέρνηση θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή (Φλαμπουράρης, Υπουργός Επικρατείας παρά τω Πρωθυπουργώ).
Στο ίδιο διάστημα ο κ. Τσίπρας πραγματοποιούσε διακοπές σε βίλα εφοπλιστή και θαλάσσιες βόλτες με κότερο επιχειρηματία- δημοσιεύθηκαν και οι σχετικές φωτογραφίες.
Ως Πρόεδρος τότε της Βουλής πληροφορήθηκα την παραίτηση της Κυβέρνησης από τα ΜΜΕ.
Όπως εν συνεχεία αποκαλύφθηκε, από την εκπρόσωπο της Κομισιόν, η παραίτηση της Κυβέρνησης και η πρόκληση πρόωρων εκλογών είχε συμφωνηθεί μεταξύ Τσίπρα-Παυλόπουλου-δανειστών.
Ακολούθησε μια αγωνιώδης προσπάθεια να επισπευσθεί η διάλυση της Βουλής, με αντισυνταγματικές διαδικασίες. Το ίδιο βράδυ της παραίτησής του ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε τον Παυλόπουλο και μπροστά στις κάμερες του είπε: “αν υποθέσουμε ότι τώρα μου δίνετε την διερευνητική εντολή, να θεωρήσετε ότι σας την επιστρέφω”.
Στόχος, να απαλειφθεί η τριήμερη διάρκεια της συνταγματικά επιβαλλόμενης διερεύνησης δυνατότητας σχηματισμού άλλης Κυβέρνησης. Τα μεσάνυχτα της ίδιας ημέρας, στο ίδιο πλαίσιο της ίδιας αντισυνταγματικής επίσπευσης, ο κ. Παυλόπουλος απέστειλε με μέιλ την δεύτερη εντολή στον κ. Μεϊμαράκη.
Όλα γίνονταν για να αιφνιδιαστούν οι πολίτες, αλλά και να μην προλάβει να οργανωθεί πολιτική απάντηση από όσους αντιστεκόμασταν στα Μνημόνια.
Μέχρι την διάλυση της Βουλής στις 28 Αυγούστου 2015 συγκλήθηκε από εμένα η Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής για να ζητήσει τα πρακτικά του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών της 6ης Ιουλίου, που ο κ. Παυλόπουλος αρνείτο να δώσει και να δημοσιοποιήσει, συγκλήθηκε η Ολομέλεια της Βουλής για να συζητήσει το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους και το ζήτημα των Γερμανικών Οφειλών, συγκλήθηκε η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας με αντικείμενο την εξέταση και βίαιη προσαγωγή του κ. Στουρνάρα για την υπόθεση Siemens.
Σε όλες αυτές τις συνεδριάσεις δεν επιτεύχθηκε απαρτία, αφού όλα τα Κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-ΑΝΕΛΛ-ΚΚΕ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, απείχαν συντονισμένα και συνεννοημένα, με σκοπό να μη σχηματισθεί απαρτία.
Οι εκλογές που ακολούθησαν έγιναν με το 3ο Μνημόνιο ψηφισμένο, τον ελληνικό λαό προδομένο και αιφνιδιασμένο, και όσους αντιταχθήκαμε στα Μνημόνια να στρατευόμαστε σε μια προσπάθεια να ενημερώσουμε τους πολίτες και να οργανώσουμε σε ασφυκτικές προθεσμίες μια εκλογική πρόταση.
Ο Ελληνικός λαός απείχε σε ποσοστό ρεκόρ από τις εκλογές. 52% των πολιτών δεν ψήφισε ή ψήφισε άκυρο και λευκό. Οι περισσότεροι πολίτες αρνήθηκαν να μπουν στη διαδικασία της ψήφου, μετά την ευθεία παραβίαση της ψήφου του δημοψηφίσματος και ενώ τους καλούσαν να επιλέξουν τον καλύτερο εφαρμοστή του ήδη ψηφισμένου στη Βουλή Μνημονίου, στο οποίο οι ίδιοι είχαν πει ΟΧΙ.
Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν το επιδιωκόμενο από τον κ. Τσίπρα. Πατώντας πάνω στην αποχή, τον αιφνιδιασμό, την απογοήτευση και την σύγχυση των πολιτών, εκκαθάρισε τη Βουλή από τους αντιμνημονιακούς και ανανέωσε την παραμονή του στην εξουσία.
Τρία χρόνια μετά και ενώ επίκειται ένα νέο πρωθυπουργικό διάγγελμα δήθεν εξόδου από τα Μνημόνια, το πιο σημαντικό είναι ότι οι πολίτες πια γνωρίζουν και ότι εξαπατήθηκαν και εάν οι κυβερνώντες υπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών ή ξένων δυνάμεων και συμφερόντων, που μετέτρεψαν τη χώρα μας σε αποικία.
Κι έχει σημασία να μην τους επιτρέψουν, να μην τους επιτρέψουμε, να παραμείνουν στην εξουσία με άλλο ένα COLPO GROSSO.
Ας φροντίσουμε στις επόμενες εκλογές, να δικαιωθούν οι πολίτες και όχι οι πολιτικοί απατεώνες.
Ας φροντίσουμε η εξουσία να επιστρέψει εκεί όπου ανήκει, στους πολίτες, στο λαό.
Η δική μας προσπάθεια σε αυτό στοχεύει.
Και σε αυτό προσκαλούμε όλους τους συμπολίτες μας που διεκδικούν να χτίσουμε μαζί από την αρχή τη χώρα και τη ζωή μας.
Μαζί θα οικοδομήσουμε την αληθινή, άμεση δημοκρατία.
Μαζί θα ανατρέψουμε αυτό το σάπιο καθεστώς και αυτούς που διαχρονικά το στήριξαν και το υπηρέτησαν, από όπου κι αν προέρχονται.
Δεν κοιτάμε ούτε αριστερά, ούτε δεξιά. Κοιτάμε μπροστά.

Στις 12 Αυγούστου, πέθανε ο μεγάλος νεομαρξιστής οικονομολόγος Σαμίρ Αμίν. Μια τεράστια προσωπικότητα που σημάδεψε την εφηβεία πολλών από μας με την πολιτικοοικονομική κατεύθυνση που χάραξε (αντικαπιταλιστική, αυτοδιαχειριστική και έξω από την τότε φιλοσοβιετική ποδηγέτηση) που αποδέκτες της γίναμε τα χρόνια μετά την δικτατορία. Υπήρξε στενός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου και θεωρητικός εμπνευστής του. Ως αφιέρωμα στον διανοητή δημοσιεύουμε δύο πονήματα. Μια άποψη του Δημήτρη Καμπουράκη και μια παλιά συνέντευξη του Σαμίρ Αμίν στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο (2010).

Ο Σαμίρ Αμίν, ο Ανδρέας κι εμείς

Του Δημήτρη Καμπουράκη

Αν σας πω τώρα ότι Δεκαπενταυγουστιάτικα εγώ καθόμουν και αναλογιζόμουν γύρω από τον θάνατο του Σαμίρ Αμίν, θα με θεωρήσετε τρελό, έτσι; Ε, δεν θα ‘χετε άδικο. Πλην όταν εμβληματικές φυσιογνωμίες της νεότητας μας αφήνουν τον μάταιο τούτο κόσμο, λογικό είναι να μας καταλαμβάνει μια στιγμιαία κατάθλιψη, αλλά και μια διάθεση αναπόλησης για όσα ονειρικά (και εν πολλοίς χαζούλικα) μας συνέπαιρναν στα νιάτα μας.
Διαβάζαμε λοιπόν τότε την «Άνιση ανάπτυξη» (1976) και την «Συσσώρευση σε παγκόσμια κλίμακα» (1980) και μέναμε εμβρόντητοι από το εύρος και το βάθος της ανάλυσης, δίχως να έχουμε την δυνατότητα (18χρονα παιδιά και με το κλίμα της εποχής) να αντιληφθούμε ότι πολλά απ’ αυτά που έγραφε ήταν το λιγότερο υπερβολικά και αυθαίρετα, μην σας πω τίποτα χειρότερο. Και για να μην επαναστατήσουν κάποιοι λέγοντας μου ‘’σιγά ρε μεγάλε, που θα τα βάλεις με τον Σαμίρ Αμίν’’, ας περιοριστώ στην υπόθεση πως και καλά να τα ‘λεγε ο Γαλλοαιγύπτιος, εμείς στην Ελλάδα τα καταλάβαμε ντιπ λάθος.
Υπήρχε τότε ένα διεθνές αριστερό παρεάκι με τον Σαμίρ Αμίν, τον Πωλ Σουίζι, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κωστή Βεργόπουλο και μερικούς ακόμα, που διαφοροποιημένοι από την Σοβιετόφιλη ανάλυση του «κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού» υποστήριζαν την περίφημη θεωρία της «μητρόπολης-περιφέρειας». Έλεγαν δηλαδή ότι ο κόσμος χωρίζεται σε λίγες ανεπτυγμένες καπιταλιστικές «μητροπόλεις» και σε μια πελώρια κακομοιριασμένη υπανάπτυκτη «περιφέρεια» που δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Όπως υποστήριζαν, η θηριώδης οικονομική ανάπτυξη και η προκλητική ευημερία των «μητροπόλεων», οφειλόταν στην ποικιλότροπη λεηλασία στην οποία αυτές επιδίδονταν πάνω στον δύστυχο και ανήμπορο Τρίτο κόσμο.
Χαρήκαμε πολύ. Αυτό το (απλουστευμένο όπως το περιγράφω εδώ) παγκόσμιο σχήμα το καταλάβαινε ως και η Κουτσή Μαρία, δεν χρειαζόταν να μας το πει ο Σαμίρ Αμίν. Το πολιτικό συμπέρασμα αυτής της ανάλυσης βέβαια, ήταν ότι μόνο ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του Τρίτου κόσμου (Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική) μπορούσε να φέρει την ανατροπή αυτής της παγκόσμιας αδικίας. Εν μέρει είχε δίκιο (όπως και η τότε ανάλυση του φιλοσοβιετικού ΚΚΕ για την εσωτερική διάρθρωση του καπιταλισμού είχε πολλά σωστά στοιχεία) απλώς εμείς εδώ στην Ελλάδα πήραμε την θεωρία του και την κάναμε σαν τα μούτρα μας.
Επειδή υπήρχε ο Ανδρέας (ο αριστερός ακαδημαϊκός, όχι αυτός της πολιτικής πράξης) πιστέψαμε ότι η Ελλάδα ανήκε στην κακόμοιρη περιφέρεια και ότι έπρεπε περίπου να πάρουμε τα όπλα μαζί τους Αφρικανούς και Λατινοαμερικάνους συντρόφους μας για να απελευθερωθούμε απ’ την αδηφάγα δυτική «μητρόπολη» που μας έπινε το αίμα. Είχαμε μπει στην ΕΟΚ, το ευρωπαϊκό χρήμα είχε αρχίσει να ρέει άφθονο (χρήμα που προερχόταν από την λεηλασία του Τρίτου κόσμου) αλλά εμείς ήμασταν σταθερά με τα φτωχαδάκια των οποίων τον πλούτο ροκανίζαμε. Διακονώντας τέτοια μυαλά, φτάσαμε την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα να είμαστε η 17η πλουσιότερη χώρα της υφηλίου, αλλά εμείς να θεωρούμε τον εαυτό μας τον φτωχότερο και πιο αδικημένο λαό.
Είχαμε φαγωθεί να ανήκουμε στην «περιφέρεια» του Σαμίρ Αμίν και του Σουίζι. Οι Ευρωπαίοι μας έδωσαν την δυνατότητα να γίνουμε μια κανονική «μητρόπολη», αλλά εμείς επιμέναμε να ψηφίζουμε ένα πολιτικό προσωπικό που προτιμούσε να μοιράζει δανεικά παρά να χτίζει σωστές αναπτυξιακές βάσεις και να επιβάλλει αντίστοιχες νοοτροπίες. Φτιάξαμε μια χώρα που θεωρούσε δικαίωμα της να έχει απολαβές «μητρόπολης» με κοινωνική, παραγωγική και πολιτική συμπεριφορά Τρίτου κόσμου. Σα να απαιτείς να εισπράττεις ως εργοστασιάρχης, αλλά να συμπεριφέρεσαι σαν λούμπεν-προλετάριος.
Γι αυτό και γελώ όταν διαβάζω αναλύσεις (με την ευκαιρία του θανάτου του Σαμίρ Αμίν) που λένε ότι η πρόσφατη κρίση στην Ελλάδα δικαίωσε την θεωρία του. Μπούρδες. Φάγαμε μόνοι μας το κεφάλι μας κι έπειτα τα ρίξαμε στο κακό παγκόσμιο σύστημα, λες και είμαστε καμιά χώρα της υποσαχάριας Αφρικής που ουδέποτε της δόθηκε η ευκαιρία να ξεφύγει απ’ την κακομοιριά της. Με όλα τούτα δεν υποτιμώ τον στοχαστή και στρατευμένο διανοούμενο που έφυγε. Εμάς οικτίρω για όσα καταλάβαμε από κείνον. Στο κάτω-κάτω, δεν έφταιξε ο Μάρξ για όσα έγραψε αναλύοντας τον καπιταλισμό του καιρού του, οι Μαρξιστές ως πολιτικά υποκείμενα τα κάνανε μαντάρα.


Σαμίρ Αμίν: “Tι θα έλεγα στον γιο του φίλου μου Ανδρέα” 

Συνέντευξη του κορυφαίου οικονομολόγου Σαμίρ Αμίν στον Κ.τ.Ε. και τον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
‘Αλλοι θα συμφωνήσουν, άλλοι θα διαφωνήσουν, πολλοί θα προβληματισθούν ή και θα σοκαρισtούν. Το προσόν όμως του Γαλλοαιγύπτιου οικονομολόγου Σαμίρ Αμίν, μέλους μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που επηρέασαν καθοριστικά την οικονομική σκέψη του Ανδρέα Παπανδρέου, είναι ότι δεν μασάει τα λόγια του, δεν στρογγυλεύει τις ιδέες του και επιτρέπει επομένως να γίνει πραγματική συζήτηση και διερεύνηση σοβαρών προβλημάτων και εναλλακτικών λύσεων. Αυτό δηλαδή στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει η απίστευτη λογοδιάρροια χωρίς νόημα και περιεχόμενο των περισσότερων «διανοουμένων», δημοσιογράφων και πολιτικών μας κι αυτό που έχουμε απελπιστικά ανάγκη.
Μιλώντας για τον πατέρα του και τους ανθρώπους που τον επηρέασαν, ο σημερινός Πρωθυπουργός έλεγε, σε μια συνέντευξή του στον Γιάννη Διακογιάννη, το 2006:
ο Ανδρέας δεν χρησιμοποιούσε τον όρο κοινωνία των πολιτών, αλλά μιλούσε συνεχώς για το λαϊκό και μαζικό κίνημα, το συνδικάτο, την Αυτοδιοίκηση και την Αποκέντρωση. Όλα αυτά επηρέασαν το λαό για μία άμυνα της κοινωνίας απέναντι σε ξένες πολιτικές, απέναντι σε εξωτερικές παρεμβάσεις. Κι αν τότε υπήρχε ο κίνδυνος λόγω της δικτατορίας που επέβαλαν οι ξένοι, σήμερα και πάλι λόγω της παγκοσμιοποίησης χρειάζεται να υπάρχει ισχυρή κοινωνία για να αντισταθεί στην ισοπέδωση αλλά και να εκμεταλλευθεί τις προκλήσεις της εποχής. Άνθρωποι σαν τον Σουήζυ, τον Καρντόζο, τον Μαρκούζε, τον Σ. Ράιτ Μιλς, τον Μπέρτραντ Ντε Τζουβενέλ, τον Γκάλμπρεϊθ, τον Σαμίρ Αμίν και άλλους, όπως και τα απελευθερωτικά κινήματα αλλά και οι προοδευτικές κυβερνήσεις τον επηρέασαν.
Κατά τον Αμίν, μεγάλο όνομα μεταξύ των ριζοσπαστών οικονομολόγων του 20ού αιώνα και κορυφαίο διεθνώς ειδικό σε θέματα ανάπτυξης, η Ελλάδα έχει να διαλέξει, στο σημείο που έφθασαν σήμερα τα πράγματα, μεταξύ μιας κοινωνικής καταστροφής και της αποχώρησης από την ευρωζώνη με ταυτόχρονη αναδιαπραγμάτευση του χρέους.
Ο Σαμίρ Αμίν ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους στους οποίους τηλεφώνησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου 1981. Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ τον θαύμαζε και τον συμβουλευόταν, ενώ είχε μεταφράσει και στα ελληνικά ένα από τα γνωστότερα βιβλία. Συγγραφέας περισσότερων από τριάντα βιβλία, πολλά μεταφρασμένα στα ελληνικά, το τελευταίο για το πώς μπορούμε να φύγουμε από την κρίση, ο Σαμίρ Αμίν είχε και έχει πάντα μια έντονη διεθνή πολιτική δράση, ενώ θεωρείται ένα από τα μεγάλα ονόματα μεταξύ των ριζοσπαστών οικονομολόγων και κορυφαίος ειδικός σε θέματα ανάπτυξης. Διηύθυνε το Ινστιτούτο Αφρικανικής Ανάπτυξης του ΟΗΕ και το Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου, ενώ δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Πουατιέ, του Ντακάρ και του Παρισιού VIII.
Ερώτ. ‘Ησουν φίλος του πρώην Πρωθυπουργού μας, του Ανδρέα Παπανδρέου. Σήμερα κυβερνά την Ελλάδα ο γιός του. Τι θα του έλεγες να κάνει, αν ζητούσε τη συμβουλή σου;
Απάντ. Να φύγει από το ευρώ! Θα σου εξηγήσω όμως συγκεκριμένα τι εννοώ. Ας δούμε καταρχήν την καταγωγή του προβλήματος. Η δημιουργία του ευρώ ήταν μια ηλιθιότητα. Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει νόμισμα χωρίς κράτος. Και δεν υπάρχει ευρωπαϊκό κράτος, ούτε καν συνομοσπονδιακό, που να αντιμετωπίζει τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα των ευρωπαϊκών χωρών. Δεν υπάρχει ευρωπαϊκό κράτος, ούτε πολιτική και πολιτιστική ωριμότητα για ένα τέτοιο κράτος στο ορατό μέλλον. Στις συνθήκες αυτές δεν μπορεί να υπάρξει κοινό νόμισμα. Το κοινό νόμισμα μπορεί να λειτουργήσει και λειτούργησε όσο δεν υπήρχαν προβλήματα και τα πράγματα πήγαιναν καλά. ‘Οταν όμως παρουσιάζονται προβλήματα, οι πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις διαφέρουν από τη μια χώρα στην άλλη και το νόμισμα δεν αντέχει. Το να φτιάξεις πρώτα νόμισμα και μετά κράτος, είναι σαν να βάζεις το κάρο πριν από το άλογο. Ανήκω σε αυτούς τους λίγους, ακόμα και ανάμεσα στους μαρξιστές, ακόμα και στους κύκλους της ριζοσπαστικής αριστεράς, που τα επεσήμαναν αυτά εγκαίρως. Αυτό που μπορούσαν και έπρεπε να κάνουν, για την ευρωπαϊκή οικοδόμηση, ήταν, αντί να επιταχύνουν τη δημιουργία του ευρώ, να παραμείνουν στο «φίδι», την αλληλεγγύη μεταξύ των ευρωπαϊκών νομισμάτων, με ισοτιμίες σταθερές αλλά αναθεωρήσιμες, ώστε να λαμβάνουν υπόψιν τους τις διαφορές των προβλημάτων ανάμεσα στις χώρες. Σε αυτό το επίπεδο μόνο μία ευρωπαϊκή χώρα ενήργησε έξυπνα, η Σουηδία, που δεν μπήκε στο ευρώ.

Ερ. Και η Μεγάλη Βρετανία
Απ. Αυτό έγινε για πολύ διαφορετικούς λόγους, γιατί είναι ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κέντρο, που βρίσκεται σε συμπληρωματικό ανταγωνισμό με τη Γουώλ Στρητ.
Το δεύτερο σημείο όμως που θα ήθελα να σταθώ είναι ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα φτιάχτηκε με τρόπο που απαγορεύει οποιαδήποτε εναλλακτική και με επιχειρήματα ανόητα, ιστορικές αναλογίες που δεν έχουν νόημα, όπως να μη ξαναγίνει πόλεμος κλπ., που στην πραγματικότητα δεν στέκονται, δεν είναι τα προβλήματα του σήμερα. Δεν μπορείς σε αυτά τα πλαίσια να φτιάξεις π.χ. μια κοινωνική Ευρώπη.
Μιλάνε οι Σοσιαλιστές για κοινωνική Ευρώπη. Αλλά αυτή η Ευρώπη δεν μπορεί να γίνει κοινωνική. Σε μια ορισμένη στιγμή σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη ήταν σοσιαλδημοκρατικές. Δεν την έφτιαξαν όμως την κοινωνική Ευρώπη. Δεν την έφτιαξαν γιατί δεν μπορούσαν να τη φτιάξουν. Ποιος λοιπόν θα τη φτιάξει και πως;
Είναι αδύνατο να μεταρρυθμίσεις αυτή την Ευρώπη. Για να τη μεταρρυθμίσεις πρέπει πρώτα να τη γκρεμίσεις. Να καταργήσεις τις συνθήκες της Λισσαβώνας, να καταργήσεις τις συνθήκες του Μάαστριχτ. Πρέπει να αποικοδομήσεις, πριν ξαναοικοδομήσεις. Γιατί είναι τέτοιο το οικοδόμημα που δεν μπορείς να τροποποιήσεις τις αποστάσεις ανάμεσα στα δωμάτια. Είναι το ίδιο το σχέδιο λάθος. Η σημερινή κρίση με την Ελλάδα είναι η ευκαιρία να γίνει αυτό.
Κατηγορούν την Ελλάδα για διαφθορά, φοροδιαφυγή, διάφορα προβλήματα, που δεν υπάρχουν άλλωστε μόνο στην Ελλάδα. Υπάρχουν κάποια στοιχεία αλήθειας στις κατηγορίες…

Ερ. Υπάρχουν, αν και υπάρχει επίσης πολύ αλήθεια στο ότι οι ευρωπαϊκές και μάλιστα γερμανικές εταιρείες πρωτοστάτησαν στη διαφθορά των ελληνικών κυβερνήσεων, των πολιτικών και των αξιωματούχων μας.
Απ. Ασφαλώς. Είναι αλήθεια. Αυτά που λέγονται κατά της Ελλάδας είναι εύκολα επιχειρήματα, επιχειρήματα που ομολογούν κακή πρόθεση και δεν θα σταθώ σε αυτά

Ερ. Πάντως, είναι ένα σημείο με σημασία, γιατί υπάρχει μια συζήτηση για τα αίτια της κρίσης. ‘Αλλοι εκτιμούν ότι είναι μια καθαρά ελληνική κρίση, καθυστέρηση των δομών, διαφθορά κλπ., άλλοι, αντίθετα, την αποδίδουν στη διεθνή οικονομική κρίση.
Απ. Η κρίση δεν είναι ελληνική, είναι παγκόσμια και δεν είναι μόνο χρηματιστική, είναι επίσης οικονομική και πολιτική. Η ελληνική κρίση είναι τμήμα της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας κρίσης. ‘Εχω αφιερώσει στην έξοδο από την κρίση το τελευταίο βιβλίο μου, ποιυ κυκλοφόρησε πριν από έξη μήνες. Φυσικά, οι πιο τρωτές, αδύναμες χώρες έχουν τα μεγαλύτερα προβλήματα, όπως είναι η περίπτωση της Ελλάδας. Αλλά πρόβλημα δημόσιου χρέους υπάρχει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και στη Γαλλία. Η ευρωζώνη είναι σε κρίση, αλλά οι πιο τρωτές χώρες πλήττονται περισσότερο.
Γνώρισα τον πατέρα του σημερινού Παπανδρέου, και ξέρω ότι ήταν προσανατολισμένος σε άλλες περιοχές, όπως η Μέση Ανατολή αλλά και η Ρωσία, η Κίνα και σκεφτόταν χάρι σε αυτές να αποκτήσει μια δυνατότητα διαπραγμάτευσης με την Ευρώπη.

Ερ. Αυτά τα σκεφτόταν κυρίως στην αντιπολίτευση.΄
Απ. Πράγματι, μετά αποδέχθηκε τους όρους των Ευρωπαίων, αλλά δεν θέλω, δεν είναι τώρα η στιγμή να κάνω τον απολογισμό του Παπανδρέου. Εν πάσει περιπτώσει, αν βρισκόμουν στη θέση της σημερινής κυβέρνησης θα έφευγα από το ευρώ, θα αποκαθιστούσα τη δραχμή και θα την υποτιμούσα π.χ. κατά ένα ποσοστό 25%, ταυτόχρονα θα επέβαλα συναλλαγματικούς ελέγχους, για να αποφύγω διαδοχικές υποτιμήσεις και μόνο τότε θα πήγαινα να διαπραγματευθώ με τους Ευρωπαίους την ενδεχόμενη αποπληρωμή του χρέους, θέτοντας τους όρους μιας ενδεχόμενης επιστροφής στο ευρώ ή, ακόμα καλύτερα, σε ένα μηχανισμό τύπου «φιδιού». Μόνο ενεργώντας έτσι θα μπορούσα να δημιουργήσω συνθήκες διαπραγμάτευσης, αλλοιώς γιατί οι άλλοι να διαπραγματευθούν με την Ελλάδα; Αυτός είναι παγκόσμιος νόμος, δεν μπορείς να δημιουργήσεις διαφορετικά συνθήκες διαπραγμάτευσης.
Είμαι σίγουρος, είμαι τελείως πεπεισμένος ότι, αν μια ευρωπαϊκή χώρα ξεκινούσε μια κίνηση σε αυτή την κατεύθυνση θα την ακολουθούσαν κι άλλοι. ‘Ολες οι ευρωπαϊκές χώρες είναι σε ασύμμετρη κατάσταση προς τη Γερμανία, που έχει πλεονάσματα απέναντί τους. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Οι Γερμανοί θέλουν να γίνουν κάπως Ιάπωνες, να κάνουν τα δικά τους, έχοντας γύρω τους μια αποικιακή ή μισοαποικιακή ζώνη στην Ανατολική Ευρώπη. Μπορεί από την άλλη ίσως να σκεφτεί κανείς και άλλα σχήματα για τη Νότιο, τη μεσογειακή Ευρώπη

Ερ. Σαμίρ, διαγράφεις μια πορεία που, ακόμα κι αν συμφωνήσει κανείς μαζί της, δύσκολα βλέπει ποιες πολιτικές δυνάμεις είναι έτοιμες να πάνε σε τέτοιες κατευθύνσεις. Το πολιτικό σύστημα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι προίόν του «κόσμου που απέρχεται», της «ευτυχούς παγκοσμιοποίησης», δεν έχει διάθεση και δυνατότητα να τον αμφισβητήσει…
Απ. Υπάρχει στην Ελλάδα μια αριστερά και μια ριζοσπαστική αριστερά, ίσως λίγο γερασμένη, αποθαρυμμένη, αλλά που δεν μπορεί, κουβαλάει υποθέτω την ανάμνηση του έπους της ελληνικής Αντίστασης στον γερμανικό φασισμό, κουβαλάει τις αναμνήσεις της αντίστασης των Δημοκρατών στις δικτατορίες που επέβαλαν οι Αγγλοαμερικανοί μετά τον εμφύλιο κλπ. κλπ. Αυτή η αριστερά πρέπει να καταλάβει το διακύβευμα, να πάρει θάρρος, να πιστέψει ότι έχει μια ιστορική ευκαιρία, υπό τον όρο ότι θα μπει μπροστά στον αγώνα για να καταστραφεί αυτό το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και να φτιαχτεί ένα άλλο.

Ερ. Μα Σαμίρ συχνά τα ηγετικά ιδίως στελέχη της αριστεράς, όχι η βάση της, η ηγεσία της είναι τα πιο συντηρητικά άτομα αυτής της κοινωνίας, δεν πιστεύουν στη μεταβολή της. Και μπορεί να ηγούνται της αριστεράς, ο ατομικισμός όμως πολλών από αυτούς είναι έκδηλος. Πως μπορούν να κάνουν αυτά που σκέφτεσαι;
Απ. Παντού συμβαίνει αυτό, αυτό είναι το πρόβλημα της αριστεράς παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα. Αλλά υπάρχει σήμερα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, μια πολιτική δυνατότητα συγκρότησης ενός αντιολιγαρχικού κινήματος στην Ευρώπη. Γιατί δεν είναι μόνο τα λαϊκά στρώματα, οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι που θα πληγούν, είναι και οι μεσαίες τάξεις, είναι και οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Είναι πάρα πολύς ο κόσμος που θα συντριβεί. Δεν μιλάω για σοσιαλιστικό, μιλάω για αντιολιγαρχικό κίνημα.

Ερώτ. Αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών και φύγει από το ευρώ, όπως προτείνεις, το σημερινό χρέος θα είναι πρακτικά αδύνατο να πληρωθεί και θα πάρει ακόμα πιο δυσθεώρατες διαστάσεις, ειδικά μετρούμενο σε υποτιμημένες δραχμές…
Απ. Γι’ αυτό λέω ότι η παύση πληρωμών πρέπει να συνοδευτεί από επαναφορά συναλλαγματικών ελέγχων. Τώρα οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν να πάρουν ανταποδοτικά μέτρα. Δεν νομίζω όμως ότι θα σταματήσουν να έρχονται Ευρωπαίοι τουρίστες, μπορεί να έρθουν και περισσότεροι, γιατί θα φτηνήνετε. Τις εξαγωγές σας στην Ευρώπη θα μπορούσατε ίσως να τις ανακατευθύνετε σε άλλες χώρες και περιοχές, αν χρειαζόταν.

Ερ. Ποιες;
Απ. Τη Ρωσία, τη Μέση Ανατολή, την Κίνα, τη Λατινική Αμερική…

Ερ. Πως νομίζεις αλήθεια ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να παίξει το γεωπολιτικό της χαρτί; Ιστορικά, αυτό το χαρτί χρησίμευσε περισσότερο στην υποδούλωση, παρά στη δύναμη της χώρας…
Απ. Πρέπει να φορτώσετε στις ΗΠΑ το βάρος της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. Η Τουρκία είναι μια μεσαία δύναμη, σχετικά ισχυρή, έχει διεκδικήσεις στο Αιγαίο, πιθανώς για το οικονομικό ενδιαφέρον κάτω από τον πυθμένα του. Αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν σήμερα δυνατότητες να σας επιτεθεί η Τουρκία. Κατά συνέπεια μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα γεωπολιτικά σας χαρτιά.

Ερ. Θα μπορούσε ένας ‘Ελληνας, ακόμα κι αν συμμεριζόταν την ανάλυσή σου για ανάγκη μεγάλης μεταρρύθμισης ή ακόμα και καταστροφής της ευρωζώνης, να σου πει πως θέλεις τώρα μια μικρή χώρα σε αυτή την κατάσταση, να σηκώσει αυτό το βάρος…
Απ. Η εναλλακτική που διαθέτετε είναι χειρότερη. Θα υποστείτε μείωση των μισθών κατά 20-30% και μια τεράστια ανεργία, πρωτοφανών διαστάσεων. Η εξέλιξη θα είναι τρομερή, δεν θα την αντέξετε, δεν θα την αντέξει η κοινωνία σας, η χώρα σας. Και ύστερα, αν η Ελλάδα ξεκινούσε τη διαδικασία με το ευρώ, θα έβρισκε μια πολύ μεγάλη απήχηση στην Ευρώπη, γιατί δεν είστε οι μόνοι που έχετε προβλήματα.

Ερ. Σαμίρ, επιχειρηματολογείς σε όρους κοινωνικών ή εθνικών συμφερόντων των ευρωπαϊκών χωρών, αλλά οι ιθύνοντες κύκλοι αυτών των χωρών θεωρούν τη συμμετοχή στην ευρωζώνη εγγύηση της θέσης, του ρόλου, της εξουσίας, των κερδών τους
Απ. Ναι, αλλά η συντριπτικά μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας θα υποφέρει πολύ αν επικρατήσει η άποψή τους.

Ερ. Υπήρξε μια απόφαση της ΕΕ που λέει ότι, σε περίπτωση απειλής στάσης πληρωμών, θα υπάρξει μια κοινή επέμβαση ΕΕ και ΔΝΤ. Πως κρίνεις αυτό το σενάριο;
Απ. Το ΔΝΤ δεν διαθέτει στρατηγική διαχείρισης μιας τέτοιας κρίσης, μπορεί μόνο να τη διαχειρισθεί από μέρα σε μέρα. Και θα τη διαχειρισθεί ματώνοντας τον ελληνικό λαό. Δεν έχουν στρατηγική.

Ερ. Δεν πρέπει να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της χώρας στις αγορές; Διαφωνείς με αυτό;
Απ. Ασφαλώς διαφωνώ. Αυτό που λες σημαίνει να αναγνωρίσουμε την εξουσία των αγορών.

Ερ. Μπορούμε να την αμφισβητήσουμε;
Απ. Βεβαιότατα. Το είπα και προηγουμένως, υπάρχει σήμερα, και μάλιστα διεθνώς, μια μεγάλη δυνατότητα δημιουργίας ενός αντιολιγαρχικού κινήματος, δεν λέω σοσιαλιστικού, λέω αντιολιγαρχικού. Γιατί δεν πλήττονται μόνο τα λαϊκότερα στρώματα, πλήττονται οι μεσαίες τάξεις, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Ερ. Συμφωνείς με τις εκτιμήσεις ότι περάσαμε το σοβαρότερο σημείο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης;
Απ. Κάθε άλλο. Δεν είδαμε τίποτα ακόμα. Συναντήσαμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου.

Ερ. Δεν θα ήταν ορθότερο, από πλευράς τακτικής και πολιτικής, να ζητήσει κανείς την ριζική μεταρρύθμιση αντί της καταστροφής της ευρωζώνης;
Απ. ‘Όχι, γιατί αν αρχίσουν διαπραγματεύσεις για τη μεταρρύθμιση δεν θα τελειώσουν ποτέ, θα τις χρησιμοποιήσουν για να σαμποτάρουν κάθε μεταρρύθμιση ή για να την κενώσουν περιεχομένου.

Ερ. Θα σου πούνε πάντως ότι η καταστροφή της ενωμένης Ευρώπης είναι μια τεράστια στρατηγική νίκη των Ηνωμένων Πολιτειών
Απ. Διαφωνώ. Η σημερινή Ευρώπη είναι πλήρως υποταγμένη στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.

Δημοσιεύτηκε στον “Κόσμο του Επενδυτή”, 30.4.2010