Articles by "Ανθρώπινες σχέσεις"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ανθρώπινες σχέσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δεν υπάρχουν όμορφες και με χρώμα τελετές γάμου μόνο στα κινηματογραφικά φιλμς.
Πλέον το κάθε ζευγάρι μπορεί να ξεκινήσει τον έγγαμο βίο του με μια πολύ ρομαντική τελετή, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη, στο εξωκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στην Επανομή, που προσφέρεται γι' αυτό το σκοπό.
Ο υπεύθυνος ιερέας θα φροντίσει για μια διαφορετική τελετή που θα μείνει στη καρδιά σας και φυσικά στη μνήμη  των προσκεκλημένων σας.
Ας δούμε μερικές χαρακτηριστικές φωτο, που μιλούν μόνες τους, από πρόσφατο γάμο που ευλογήθηκε από τον πατέρα Βησσαρίωνα.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η βιταμίνη που αυξάνει την διάθεση για σεξ: Κι όμως υπάρχει μια βιταμίνη που παίζει καθοριστικό ρόλο στη διάθεση για σεξ, ποια είναι αυτή;

Το πόσο αυξημένη ερωτική διάθεση έχουν άνδρες και γυναίκες εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως είναι για παράδειγμα το στρες και η διατροφή.

Όσον αφορά τον τομέα της διατροφής οι βιταμίνες που έχουν τα φαγητά μπορούν επίσης να επηρεάσουν τη σεξουαλική διάθεση ενός ζευγαριού.

Σύμφωνα με τους ειδικούς μάλιστα υπάρχει μια βιταμίνη που εκτός από το γεγονός ότι συνεργάζεται με το ασβέστιο για γερά οστά και υγιή σπονδυλική στήλη, επιπλέον προλαμβάνει και συμβάλει στη θεραπεία διαφόρων μορφών καρκίνου ενώ ταυτόχρονα παίζει σημαντικό ρόλο στην ερωτική διάθεση αντρών και γυναικών.


Ο λόγος για τη βιταμίνη D…

Μελέτη που έγινε έδειξε ότι στην ομάδα των ανδρών που δόθηκε βιταμίνη D μετρήθηκαν τα επίπεδα της τεστοστερόνης και βρέθηκαν αυξημένα, αναλογικά με την ποσότητα της D στο αίμα, δηλαδή όταν μειώθηκαν τα επίπεδα της D μειώθηκε και η ορμόνη.



Η τεστοστερόνη είναι η ορμόνη που παίζει τον πρώτο ρόλο στην ερωτική επιθυμία, οπότε όταν πέφτει σε χαμηλά επίπεδα, πέφτει και η λίμπιντο.

Βιταμίνη D προσλαμβάνουμε από την έκθεση στον ήλιο, ενώ βρίσκεται επίσης σε πορτοκάλια, ακτινίδια, στα κόκαλα των λιπαρών ψαριών και σε ενισχυμένα τρόφιμα, όπως χυμούς, γάλα και δημητριακά.

πηγή

του Δημήτριου Νατσιού *

Ανήκω σε μία γενιά, που ίσως είναι η τελευταία που πρόλαβε να γευτεί, να νιώσει, να βιώσει την βαριά σκιά του πατέρα στο σπίτι. Μεγάλωσα σε μία εποχή που την χαρακτήριζε η –ας μου επιτραπεί το αδόκιμο της φράσης- η ευλογημένη έλλειψη κάποιων αγαθών, που σήμερα υπερεκχειλίζουν στα σπίτια μας. Μίλησα για έλλειψη αγαθών, για την «έντιμον πτωχείαν» του καθ’ ημάς Παπαδιαμάντη. Δεν έλειπε όμως το όντως αγαθόν, και χρησιμοποιώ τον όρο με την αρχαιοελληνική του σημασία, που σημαίνει το καλό, το χρηστό, το ενάρετο. Το καλό αυτό, το εξεικόνιζε ο πατρικός λόγος, προσταγή και ευχή συνάμα, «πρόσεξε όταν μεγαλώσεις να γίνεις χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία». Πόσο βαθιά σοφία ανέδιδε η φαινομενικώς απλοϊκή αυτή φράση, σοφία που πήγαζε και από βίον ενάρετο, διότι όπως μας κανοναρχεί ο παλαιός εκείνος δάσκαλος του πατέρα, ο Πλούταρχος: «ου γαρ ο λόγος τοσούτον, όσον ο βίος εις την αρετήν άγει». 
Βαριά, καταλυτική η παρουσία του πατέρα στο σπίτι, ανακούφιζε την δύσμοιρη μάνα, που ανεχόταν, βάσταζε τα βάρη, την βάσανο και την τυραννία της τροφής και ανατροφής μας. Υπήρχε ομολογώ μία απόσταση τότε του παιδιού από τον πατέρα, μία ακριβώς πατρική απόσταση, ήθελε να τον βλέπουμε σαν πατέρα, δεν απέφευγε την πατρική ευθύνη. 

Δράττομαι της ευκαιρίας και θα υπενθυμίσω αυτό που σημειώνει ένας σύγχρονος παιδαγωγός, αναφερόμενος στην αλλοίωση – έκπτωση, που παρατηρείται σήμερα στον πατρικό ρόλο. Ο γονέας, σημειώνει, που λέει στο παιδί του «μην με βλέπεις σαν πατέρα, εγώ θέλω να είμαι φίλος σου», είναι ο ίδιος ένα ανώριμο παιδί, που παραιτείται από την πατρική του ευθύνη και δημιουργεί στο παιδί του αίσθημα ανασφάλειας που θα φτάσει στον πανικό. Τα παιδιά θα βρουν ευκαιρίες στην ζωή τους ν΄ αποκτήσουν φίλους, είναι όμως αμφίβολο, αν θα βρουν κάποιον άλλον πατέρα, όταν, ούτε ο πατέρας τους δεν θέλει να είναι πατέρας τους και τους ζητάει να μην περιμένουν τίποτε πιο πολύ απ’ αυτόν, απ’ ό,τι θα περίμεναν από κάποιον φίλο. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πως η ορθή και σωστή ιεράρχηση του γονικού ρόλου, απαιτεί πρώτα να είσαι πατέρας και γονιός και έπειτα φίλος. Και να προσεχθεί αυτό, μιλάω για ιεραρχία και όχι για κυριαρχία. Η ιεραρχία προϋποθέτει αλληλοσεβασμό και υπευθυνότητα, η κυριαρχία εμπεριέχει αυταρχισμό και σκληρότητα. Τις παλαιότερες εκείνες εποχές ήταν όντως «διακριτοί οι ρόλοι» στην ελληνική οικογένεια, δεν είχε ακόμη εισαχθεί το μικρόβιο της ξενοήθειας, της αλόγιστης μίμησης ξένων προς την παράδοσή μας προτύπων. Τις δεκαετίες που παρήλθαν συνέβη μία αλλαγή του τρόπου ζωής μας, του πολιτισμού μας εν γένει. Και ο πολιτισμός αλλάζει όταν μεταβάλλονται, όχι ιδέες ή αξίες, αλλά οι ανθρώπινες ανάγκες. Ακριβέστερα: η ιεράρχηση των αναγκών. 

Θαμπωμένοι από τον παρασιτικό καταναλωτισμό και την υλική ευημερία της Δύσης, υψώσαμε ως εθνικό ιδεώδες, ως υπέρτατη ανάγκη, την αντιγραφή-βίωση αυτής της ευζωίας, με συνέπεια την σημερινή πνευματική παρακμή, τον σεφέρειο πνευματικό νεοπλουτισμό. Και αυτό που ονομάζουμε σήμερα κρίση του οικογενειακού θεσμού είναι αντανάκλαση μιας γενικότερης κοινωνικής παρακμής ή και το αντίστροφο.   

Ουδέποτε υπήρχαν στον τόπο μας τόσοι εγγράμματοι και τέτοια φτώχεια πνευματική. Σήμερα έχουμε θεοποιήσει τον διπλωματούχο τεχνοκράτη και λησμονήσαμε πως κάθε κοινωνία που θέλει να προκόψει έχει πρώτα ανάγκη χαρακτήρων (χρήσιμων ανθρώπων) και κατόπιν τεχνοκρατών. Και ομιλώ για την τεχνική, την επιστήμη εκείνη, που χωριζόμενη αρετής, και στερούμενη ηθικού στόχου, γίνεται αυτοσκοπός και που επιτρέπει μεν να πάμε στ’ αστέρα, ανέχεται δε εκατομμύρια να λιμοκτονούν και να θερίζονται από μεσαιωνικά νοσήματα. 

Μιλήσαμε πριν για κρίση της οικογένειας και μία και το θέμα μας είναι ο ρόλος του πατέρα στην διαπαιδαγώγηση του παιδιού, οφείλουμε, εντίμως και ευθαρσώς, να παραδεχτούμε πως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, υπεύθυνος για την σημερινή αλλοτρίωση και αστοχία του οικογενειακού θεσμού, είναι κυρίως ο πατέρας. Και αυτό γιατί η μάνα διατηρεί ή μάλλον διέπεται η σχέση της προς το παιδί, από αυτήν την, γλυκοθώρητη και συγκινητική σε όλους μας ευαισθησία, την διακρίνει, σ’ όλους τους τόπους και τους χρόνους, το ευμετάβλητον και ευπροσήγορον του χαρακτήρα, το οποίο μετουσιώνεται σε μιάν μανική αγάπη προς το παιδί, μιαν αγάπη που, για να δανειστώ μία ευαγγελική ρήση, «και αι πύλαι του άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Άρα δεχόμενοι το αξίωμα αυτό της αιώνιας μάνας, οφείλουμε να στραφούμε στον πατέρα και να μιλήσουμε για κρίση του πατρικού ρόλου. Η δυσαρμονία της σχέσης και η έλλειψη διαύλων επικοινωνίας, που εντοπίζονται σήμερα, κυρίως κατά την ανυπότακτη εφηβεία, μεταξύ πατέρα και παιδιού είναι απότοκα της διάχυσης της πατρότητας σε πολλαπλούς ρόλους, όπως αυτού του επαγγελματία, του επιζητούντος καριέρα και οικονομική επιφάνεια, ο οποίος εις αντιστάθμιση και αναπλήρωση της πατρικής του ανεπάρκειας, προσφέρει στο παιδί του ένα είδωλο του εαυτού του, που μετασκευάζεται σε παροχή πληθώρας αγαθών. Και δεν μιλώ για απουσία αγάπης, αλλά σε μία νοσηρή έκφραση αγάπης, σε έλλειψη επικοινωνίας. Όπως σημειώνει ο τροπαιούχος νομπελίστας μας, ο Σεφέρης «εκείνο που κάνει τις σχέσεις μοναδικές είναι η επικοινωνία. Και όσο βαθύτερη είναι η επικοινωνία τόσο κάνει τον άνθρωπο, ανθρώπινο». Το πρόβλημα λοιπόν επικεντρώνεται στο πώς αγαπάει ο πατέρας το παιδί. 

Σήμερα αυτή η αγάπη εκφράζεται συνήθως με την παροχή υλικών αγαθών, διασκεδάσεων και με τις λεγόμενες μορφωτικές ευκαιρίες. Τα καλά σχολεία, η πολλή τροφή, τα ρούχα, τα πάμπολα παιχνίδια, η δική τους τηλεόραση ή ο προσωπικός υπολογιστής, αντικαθιστούν την πατρική αγάπη ή είναι μέσα και τρόποι εξαγοράς αυτής της αγάπης. Όλα αυτά όμως είναι έμμεσες μορφές αγάπης, που δεν μπορούν να τις καταλάβουν τα παιδιά. Οι άμεσες μορφές αγάπης, απαιτούν χρόνο, εκούσια υπομονή, ο πατέρας να αφιερώνει χρόνο ικανό στο παιδί του, να μιλάει, να παίζει, να αστειεύεται, να εργάζεται μαζί του, να το ενθαρρύνει με την παρουσία του. 
Παρενθετικά θέλω να σημειώσω το εξής: Ως εκπαιδευτικός ποτέ δεν άκουσα και το λέω με παράπονο μαθητή να μεταφέρει στην τάξη, εξωσχολικές εμπειρίες και γνώσεις, χωρίς να αρχίζει το λόγο του, με την στερεότυπη πλέον φράση «Κύριε είδα στην τηλεόραση». Ουδέποτε, και εδώ είναι το ανησυχητικό, άκουσα νε λέει «Κύριε μου είπε ο μπαμπάς μου». Πρόσφατα η εφημερίδα «Το Βήμα» σε έρευνά της διαπίστωσε πως μόνον ένας στους έξι μαθητές στην Ελλάδα, βοηθιέται στα μαθήματα από τον πατέρα του. Αλλά σήμερα κι αυτό πρέπει να τονισθεί ως ένα άλλο πυορρέον τραύμα της περί πολλά τυρβάζουσας εποχής μας και να θέλει ο γονέας, ο πατέρας να δείξει την αγάπη του στο παιδί δεν βρίσκει ευκαιρία. Τα παιδιά μας πνίγονται, τα φυλακίσαμε στο κλουβί της τεχνοκρατούμενης εποχής μας. Το σχολείο, τα φροντιστήρια, τα αθλήματα, η μουσική, τα μπαλέτα, τα ιδιαίτερα και η τηλεόραση, δεν αφήνουν παρά μόλις λίγο χρόνο για να τα φιλήσουμε και να πουν «καληνύχτα». Θα ήθελα στο σημείο αυτό να προσθέσω κάτι. Τα παιδιά μας δεν τα δημιουργήσαμε, δεν μας τα χάρισε ο Θεός, για να μας ικανοποιούν εγωιστικά. Δεν είναι τα παιδιά μας για να εφαρμόζουμε πάνω τους, δικές μας επιθυμίες ή να παίρνουμε εμείς ναρκισσιστικές, εγωιστικές ικανοποιήσεις απ’ αυτά.  
Το να τα καταπιέζουμε με πολλαπλές δραστηριότητες, εις βάρος, πολλές φορές, της εύθραυστης ψυχικής τους υγείας, φανερώνει δική μας χαμηλή αυτοεκτίμηση και ματαιοδοξία, που επιζητεί κοινωνική άνοδο και αναγνώριση μέσω των παιδιών μας. Γι’ αυτό δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για το «τέλος της αθωότητας». Η βασιλική οδός για την πνευματική θωράκιση και διαπαιδαγώγηση του παιδιού είναι η επιστροφή, όχι με την έννοια της άγονης συντήρησης, στην παράδοση του Γένους μας. Τον τελευταίο που θα μπορούσε να ζηλέψει ο Έλληνας πατέρας είναι τον Αμερικανό ή Δυτικοευρωπαίο πατέρα που παραδέρνεται σήμερα στους σκοπέλους του μηδενισμού και του ατομικισμού. Ο Γερμανός φιλόσοφος Ούρλιχ Μπεκ, σε πρόσφατο βιβλίο του, μιλά για καρικατούρα του πατέρα στην Δύση, που οδήγησε στην έξαρση των νακρωτικών, στην εφηβική εγκληματικότητα, στην ανία, στην αθεϊα, τον κορεσμό, στην ανικανότητα αγάπης και ανθρώπινης σχέσης με τον Άλλον. 
Σε τι συνίσταται όμως αυτή η παράδοση του Γένους μας; 
Θα μου επιτραπεί στο σημείο αυτό μία σύντομη περιπλάνηση στον προγονικό-ελληνορθόδοξο λόγο. Κατ’ αρχάς όταν μιλούμε για αρχαιοελληνική παιδεία, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον ποιητή των θεών, τον Όμηρο. Στο συμπόσιο του Ξενοφώντα, ακούμε τον Νικήρατο να καμαρώνει δικαιολογημένα, διότι ο πατέρας του όπως λέει «επιμελούμενος όπως αήρ αγαθός γενοίμην ηνάγκασέ με πάντα τα Ομήρου έπη μαθείν και νυν δυναίμην αν Ιλιάδα όλην και Οδύσσεια από στόματος ειπείν». Από το κείμενο αυτό διαπιστώνουμε πως ο πατέρας επενέβαινε δραστικά, συμμετείχε και καθόριζε το είδος του παιδευτικού υλικού. Ας αναλογιστούμε πως σήμερα τα πάντα επαφίονται στις προθέσεις και τις ικανότητες του εκάστοτε πειραματιζόμενου Υπουργού και μιας απρόσωπης και άγνωστης συμβουλευτικής επιτροπής. 

Το διαμάντι όμως της αρχαιοελληνικής γραμματείας, το οποίο δυστυχώς σήμερα αγνοείται και απ’ αυτές τις παιδαγωγικές σχολές, είναι η «περί παίδων αγωγής» πραγματεία του Πλούταρχου. Το έργο του Βοιωτού φιλόσοφου έχει τεράστια αξία, γιατί συγκεφαλαιώνει και ανθολογεί όλη την αρχαιοελληνική σοφία, αποτελεί ένα απάνθισμα αυτής. Το βιβλίο αυτό διατηρεί την δροσιά και την επικαιρότητά του ως σήμερα. Διαβάζω μεταφρασμένα λίγα σπαράγματα: «Πρέπει, γράφει, οι πατέρες να μην παινεύουν υπερβολικά και φουσκώνουν τα παιδιά με εγκώμια, γιατί με τις υπερβολές των επαίνων γίνονται ματαιόδοξα και κακομαθημένα. Είδα, όμως κάποιους πατέρες για τους οποίους η μεγάλη αγάπη για τα παιδιά τους έγινε αιτία να μην τα αγαπούν. Τι είναι αυτό, όμως, που θέλω να πω, ώστε να κάνω τον λόγο μου σαφέστερο με το παράδειγμα που φέρνω; Σπεύδοντας, δηλαδή, να κάνουν τα παιδιά τους, γρήγορα, πρώτα σε όλα, τα υποβάλλουν σε υπέρμετρους κόπους, όπου απαυδούν και διακόπτουν, αλλά και, βαρυμένα με πολλούς τρόπους από τα κακοπαθήματα, δεν δέχονται την μάθηση με ανταπόκριση. Όπως, δηλαδή, τα φυτά τρέφονται με λιγοστό νερό, αλλά με πολύ πνίγονται, κατά τον ίδιο τρόπο η ψυχή με κόπους μετρημένους αναπτύσσεται, αλλά με υπερβολικούς, καταποντίζεται. Είναι σωστό, εξ άλλου, να επιπλήξουμε μερικούς πατέρες, οι οποίοι εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε παιδαγωγούς και δασκάλους, χωρίς οι ίδιοι να εξετάζουν την πορεία των παιδιών τους. Τίποτε, όπως λέει η παροιμία, δεν παχαίνει το άλογο περισσότερο από το μάτι του βασιλιά. Πρέπει επίσης να απομακρύνουμε τα παιδιά από την αισχρολογία «λόγος γαρ έργου σκιά» κατά τον Δημόκριτο. Οι εχέφρονες πατέρες να προσέχουν, να επαγρυπνούν, και να συνετίζουν τους νεαρούς, διδάσκοντας, απειλώντας και παρακαλώντας τους, παρουσιάζοντάς τους παραδείγματα εκείνων που εξ αιτίας της αγάπης τους για τις απολαύσεις έπεσαν σε συμφορές και εκείνων που χάρις στην καρτερία κέρδισαν έπαινο και σπουδαία υπόληψη. Τα δύο τούτα μοιάζουν να ‘ναι στοιχεία της αρετής, η ελπίδα της τιμής και ο φόβος της τιμωρίας. Δεν ζητώ από τους πατέρες να είναι τελείως σκληροί και τραχείς, αλλά πολλές φορές να συγχωρούν στους νέους κάποια σφάλματα, ενθυμούμενοι ότι και οι ίδιοι υπήρξαν νέοι. Όπως δηλαδή οι γιατροί, αναμειγνύοντας τα πικρά φάρμακα με γλυκά υγρά, βρήκαν ότι η ευχάριστη γεύση είναι αποτελεσματική, ως προς την επίτευξη του συμφέροντος, κατά τον ίδιο τρόπο, πρέπει και οι πατέρες να αμανειγνύουν την δριμύτητα των παρατηρήσεών τους με πραότητα και μπροστά στις επιθυμίες των παιδιών, την μία φορά να μαλακώνουν και να χαλαρώνουν τα ηνία και την άλλη να τα σφίγγουν. Καλό είναι επίσης ο πατέρας να δίνει την εντύπωση πως δεν γνωρίζει ορισμένα παραπτώματα, αλλά κάποιες πράξεις των νέων βλέποντάς τες να μην τις βλέπει και ακούγοντάς τες να μην τις ακούει. Υπομένουμε τα παραπτώματα των φίλων μας τι το παράδοξο να υπομένουμε και των παιδιών μας». Το πιο ωραίο όμως είναι αυτό: «περισσότερο απ’ οτιδήποτε οφείλουν οι πατέρες να μην πέφτουν σε κανένα σφάλμα, αλλά να κάνουν όλα όσα πρέπει, προσφέροντας τους εαυτούς τους παράδειγμα στα παιδιά τους, ώστε να αποτρέπονται από άσχημα έργα και λόγια». Αυτά γράφει ο Πλούταρχος. Όπως αποδεικνύουν οι στατιστικές, οι παραστρατημένοι νέοι, είναι συνήθως άνθρωποι που πρώτα απογοητεύτηκαν από τους γονείς τους και ύστερα από την κοινωνία. Τα εκρηκτικά τους συναισθήματα ξεχύνονται βίαια ενάντια σε έναν κόσμο που δεν καταλαβαίνουν. 

Κάθε χρόνο η Εκκλησία μας τιμά και γεραίρει τους Πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, τους αποστομώσαντες τον κακεργέτην και αιρεσιάρχη Άρειο. Ένας λόγος για τον πατέρα θα ήταν λειψός, αν δεν περιλάμβανε την άποψη των θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας. Βαθείς ανατόμοι της ανθρώπινης ψυχής, θεωρούσαν την πατρική αποστολή «τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών» σύμφωνα με τον Θεολόγο Γρηγόριο. Θα ερανιστούμε ορισμένα χωρία από τον κατ’ εξόχην παιδαγωγό Άγιο, τον χρυσορήμμονα Χρυσόστομο, τον «θεμέλιο λίθον του κοινού Ελληνισμού» κατά τον Ζαμπέλιο. Στο αριστουργηματικό του έργο «περί κενοδοξίας και όπως δει τους γονέας ανατρέφειν τα τέκνα» σταχυολογούμε τα εξής θαυμάσια: «Για τα κτήματα και την περιουσία που θα δοθούν στα παιδιά φροντίζουμε, όχι όμως και για τα παιδιά. Βλέπεις την ανοησία; Άσκησε, πατέρα, την ψυχή του παιδιού πρώτα και κατόπιν θα έλθουν όλα τα άλλα… Όταν η ψυχή του παιδιού δεν είναι ενάρετη, καθόλου δεν το ωφελούν τα χρήματα και όταν είναι ενάρετη, καθόλου δεν το βλάπτει η φτώχεια. Θέλεις να το κάνεις πλούσιο, μάθε το να είναι καλός και χρήσιμος άνθρωπος (Να η ορθόδοξη παράδοση). Γιατί πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει ανάγκη από πολλά χρήματα και που περιβάλλεται από πολλά αγαθά, αλλά εκείνος που δεν έχει ανάγκη από τίποτε. Αυτό να μάθεις στο παιδί σου, αυτό να διδάξεις αυτός είναι ο μεγαλύτερος πλούτος». Όπως γράφει ο Άγιος σε ένα συγκλονιστικό κομμάτι: «Νόμισον, πατέρα, αγάλματα χρυσά έχειν επί της οικίας τα παιδία». Στηλιτεύει παρακάτω ο Άγιος ένα φαινόμενο που σήμερα ιδίως είναι τακτική πάγια. Την διατροφή των δύο βασικών προϋποθέσεων της υγιούς ανατροφής του παιδιού, δηλαδή, της αγάπης και της διαπαιδαγώγησης. «Ο πατέρας» γράφει, «που δεν τιμωρεί, όχι βέβαια με ξυλοδαρμό, τα παιδιά του, να είναι βέβαιος πως θα τα τιμωρήσει αργότερα ο νόμος του κράτους». Σήμερα, χρησιμοποιώντας ως άλλοθι εκείνο το κλασικό «θέλω τα παιδιά μου να έχουν ό,τι δεν είχα εγώ» και ικανοποιώντας όλες του τις επιθυμίες, τα κρατάμε σε μία θερμοκοιτίδα φανταστικού κόσμου και όταν θα έλθει σε επαφή με τον πραγματικό κόσμο, στον οποίο υπάρχουν περιορισμοί, θα είναι εντελώς απροπαράσκευο και ανίκανο να τον αντιμετωπίσει. Και γνωρίζουμε όλοι που οδηγεί σήμερα αυτή η ανικανότητα. Παρακάτω ο Άγιος θίγει το πολύ σημαντικό θέμα της αγωγής της γλώσσας. «Ρήματα παιδεύοντες το παιδίον φθέγγεσθαι σεμνά και ευσεβή», συμβουλεύει τον πατέρα να χρησιμοποιεί μπροστά στο παιδί «ρήματα σεμνά», να αποφεύγει τα αισχρά και πονηρά λόγια, όπως συμπληρώνει και ο ουρανοφάντωρ Βασίλειος «φθείρουσι ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί». Ας αναλογιστούμε όλοι πόση ζημιά κάνει ο τρίτος γονέας στο σπίτι, η τηλεόραση που βρίθει αισχρολογιών. Ο πατέρας, γράφει ο σοφός πατήρ, πρέπει να διηγείται στο παιδί γλυκά διηγήματα, να το ξεκουράζει με την παρουσία του «ώστε να μην αποκάμνειν αυτώ την ψυχήν». Σε μία πρόσφατη έρευνα που έγινε σε παιδιά όλων των σχολικών βαθμίδων με θέμα «πώς θα θέλατε τον πατέρα σας», ένα αγόρι Δ’ δημοτικού έγραψε: «Εγώ θέλω τον πατέρα μου να είναι καλός, να μην λέει κακά λόγια, γιατί αλλιώς θα με μάθει και μένα τα κακά λόγια». Θα τελειώσουμε με τον Άγιο, αναγιγνώσκοντας αυτό που αποτελεί, νομίζω, τον πολύτιμον μαργαρίτη της Ορθόδοξης παιδαγωγίας. «Πρέπει να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά από μικρά, ούτως ώστε, όταν μεν τα ίδια αδικούνται να υπομένουν με καρτερία την αδικία, όταν όμως βλέπουν να αδικείται κάποιος άλλος, τότε να σπεύδουν γενναίως εις υπεράσπιση του αδικούμενου». Πόσο επίκαιρο είναι αυτό στη σημερινή μισανθρωπία και αδιαφορία, την περιχαράκωση του ανθρώπου στον απάνθρωπο ατομικισμό. 
Η περιδιάβαση στον ελληνορθόδοξο λόγο κατέστησε νομίζω φανερό το χάσμα που χωρίζει τη σημερινή «προοδευτκή» διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας από την παράδοση του Γένους μας. Για περισσότερο από έναν αιώνα, η ανατροφή των παιδιών μας βρίσκεται στο έλεος των ετεροχρονισμένων σχετικών δυτικών συρμών που μας έφεραν οι προτεστάντες μισσιονάριοι ή οι Αγγλίδες γκουβερνάντες ή οι διαφωτισμένοι «εις τας Ευρώπας» ημέτεροι κοσμοδιορθωτές. Τελευταία μάλιστα το γενικό πρόσταγμα το έχουν κάποια άσχετα άτομα με κάποιο αμερικανικό Μάστερ (και είναι γνωστό πως υπάρχει πάντοτε κάποιο αμερικανικό πανεπιστήμιο απ’ το οποίο μπορεί να πάρει κανείς κάποιο Μάστερ, όποιος κι αν είναι ο δείκτης νοημοσύνης του) που κατακλύζουν τη βιβλαγορά και τις σχολές γονέων με γραπτές ή προφορικές σαχλολογίες, όπου οι κυρα-Κατίνες της συνοικίας μαθαίνουν ότι πρέπει να αφήνουν τα παιδιά τους να κάνουν ό,τι θέλουν για να μην γίνουν κομπλεξικά. Έτσι, οι ταλαίπωροι γονείς, εκτός από την κρίση του αρχοντοχωριατισμού, που είναι γενικά χαρακτηριστικό του Νεοέλληνα, ταλαιπωρούνται και από την αξιοθρήνητη ανωριμότητα όλων αυτών των μαϊστόρων της ανοησίας, τους «πεφωτισμένους» ψαλιδόκωλους, για να κατασκευάσουν τελικά τις εξαμβλωματικές προσωπικότητες, που θα αποτελέσουν τις μέλλουσες γενεές. 

Επιλογικό συμπέρασμα: Ο γονέας, ο πατέρας να κλείσει τα αυτιά στις σειρήνες της εισαγόμενης προοδομανίας, όπου όλα επιτρέπονται, να στραφεί στο παιδί του ως προστάτης, βοηθός, συμπαραστάτης, παιδαγωγός και παιδαγωγούμενος ταυτόχρονα, πλάθοντας πρώτα τον άνθρωπο και ύστερα τον επιτυχημένο επιστήμονα ή επιχειρηματία. Η λέξη πατρίδα προέρχεται από την λέξη πατέρας, πατρίδα είναι η γη των πατέρων μας, άρα, για να έχουμε καλή πατρίδα, όπως ζητάει ο Μακρυγιάννης, πρέπει να έχουμε καλό πατέρα, που σμιλεύει καθημερινά τα χρυσά αγάλματα που του εμπιστεύθηκε ο Θεός, το χρυσοφόρο αυτό κοίτασμα της πατρίδας μας, τα παιδιά μας. 

* δάσκαλος, Κιλκίς 08 Δεκέμβριος 2017 

Πηγή: (περιοδικό “Αφύπνιση”, Μάιος 2017)

ΑΓΑΠΗΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΑΓΙΟ

Είμαι η γυναίκα που κάθεται στην πετσέτα δίπλα σου. Εκείνη που ήρθε με ένα μικρό αγόρι και ένα κοριτσάκι.
Καταρχάς, θέλω να πω ότι περνάω πολύ καλά δίπλα από την παρέα σας. Μου φτιάχνουν τη διάθεση τα γέλια και οι συζητήσεις σας. Είναι παράξενο, γιατί δεν το κατάλαβα πώς από την δικιά σας πλευρά ήρθα στη δική μου: εκεί που κάποτε ερχόμουν με την παρέα μου, τώρα έρχομαι με τα παιδιά μου.
Αλλά δεν σου γράφω γι’αυτό. Σου γράφω γιατί θα ήθελα να πω πως σε πρόσεξα. Δεν μπορούσα να μην σε κοιτάω. Είδα πως ήσουν η τελευταία που έβγαλες τα ρούχα σου.
Σε είδα που έβγαλες την μπλούζα σου όταν πίστευες πως κανείς δεν σε κοιτάει. Σε είδα. Δεν κοιτούσα εσένα, αλλά σε είδα. Σε είδα που καθόσουν προσεκτικά έτσι ώστε να καλύπτεις την κοιλιά σου με τα χέρια σου.
Σε είδα που κατέβασες το κεφάλι σου για να φτιάξεις τα μαλλιά σου, ίσως επειδή δεν ήθελες να πάρεις τα χέρια σου από τη θέση τους. Σε είδα που σηκώθηκες για να μπεις στο νερό και πως ένιωθες αμήχανα εκτεθειμένη μπροστά στους φίλους σου. Και πάλι χρησιμοποίησες τα χέρια σου για να κρύψεις τις ραγάδες σου, το χαλαρό δέρμα και την κυτταρίτιδα.
Σε είδα που αγχώθηκες επειδή δεν μπορούσες να καλύψεις όλο σου το σώμα καθώς απομακρυνόσουν από τους φίλους σου. Δεν ξέρω αν η στάση σου είχε να κάνει με τη φίλη σου που έμοιαζε σαν άγγελος της Victoria secret, αλλά κοιτούσες προς τα κάτω, ψάχνοντας ένα μέρος για να κρύψεις τον εαυτό σου, από τον εαυτό σου.
Θα ήθελα να σου πω πολλά πράγματα, κορίτσι με το πράσινο μαγιό, ίσως γιατί πριν γίνω η γυναίκα με τα παιδιά, ήμουν στη θέση σου, στην πετσέτα σου.
Θα ήθελα να σου πω πως ήμουν και στην δική σου θέση και στη θέση της φίλης σου. Και τώρα είμαι μάλλον στις θέσεις και των δυο σας. Οπότε εάν γυρνούσα πίσω το χρόνο, θα διάλεγα να το χαρώ από το να αγχώνομαι.
Θα ήθελα να σου πω πως έχεις ένα πολύ όμορφο χαμόγελο και πως είναι πολύ κρίμα που είσαι τόσο απασχολημένη προσπαθώντας να σε κρύψεις που δεν βρίσκεις χρόνο να χαμογελάσεις.
Θα ήθελα να σου πως πως το σώμα που τόσο ντρέπεσαι να δείξεις είναι όμορφο γιατί είναι νέο. Είναι όμορφο επειδή είναι ζωντανό. Γιατί είναι το μεταφορικό του ποιος πραγματικά είσαι και θα είναι μαζί σου σε ότι και να κάνεις.
Θα ήθελα να σου πω πως μακάρι να έβλεπες τον εαυτό σου από τα μάτια ενός 30χρονου, γιατί τότε θα καταλάβαινες πόσο αξίζεις πραγματικά.
Θα ήθελα να σου πως πως κάθε άτομο που πραγματικά σε αγαπάει, δεν θα σε αγαπήσει παρά το σώμα σου, αλλά θα λατρέψει το σώμα σου: κάθε καμπύλη, κάθε σημάδι, κάθε γραμμή, κάθε ελιά. Αλλιώς δεν θα αξίζει την αγάπη σου.
Θα ήθελα να σου πως – και να με πιστέψεις, να με πιστέψεις, να με πιστέψεις – είσαι τέλεια όπως είσαι: πανέμορφη με όλες σου τις ατέλειες.
Αλλά τι να σου πω, εάν είμαι απλά η γυναίκα που κάθεται δίπλα σου;
Παρόλο που ξέρεις κάτι; Ήρθα με την κόρη μου, αυτή με το ροζ μαγιό, που έπαιζε στη θάλασσα και πετούσε άμμο παντού. Σήμερα, η μόνη της έγνοια ήταν μήπως το νερό ήταν πολύ κρύο.
Σε σένα, αγαπητό κορίτσι με το πράσινο μαγιό, δεν μπορώ να πω τίποτα.
Αλλά θα πω τα ΠΑΝΤΑ σε εκείνη.
Και επίσης θα πω τα ΠΑΝΤΑ στον γιο μου.
Γιατί όλοι αξίζουμε να αγαπιόμαστε με αυτό τον τρόπο.
Και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο θα έπρεπε να αγαπάμε.....

αγνωστος


* Το πήρα από την Paschalidou Maria, που το πήρε από την ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΕΛΙΩΤΟΥ που το πήρε απο....άγνωστο!


Όλοι αναζητούμε αυθεντικές σχέσεις, ωστόσο, στη σύγχρονη ζωή, συνειδητοποιούμε ότι είναι δύσκολο να τις βρούμε. Συναναστρεφόμαστε με πολλούς ανθρώπους, στα social media, με τους οποίους μπορεί και να μην γνωριζόμαστε, άρα η σχέση μας μαζί τους μπορεί να στερείται την απαραίτητη οικειότητα. Συνεργαζόμαστε με πολλούς ανθρώπους, η επικοινωνία μας, όμως, εστιάζεται στον κοινό μας τόπο, δηλαδή στη δουλειά. Μπορεί να είμαστε τυχεροί, να έχουμε στη ζωή μας φίλους και στενούς οικογενειακούς δεσμούς, αλλά με τόσους περισπασμούς, ξεχνάμε να δώσουμε το χρόνο και τη σημασία που αξίζουν οι σχέσεις μας. Συχνά, ακούω γύρω μου τους ανθρώπους να “παραπονιούνται” ότι δεν έχουν ουσιαστικές σχέσεις στη ζωή τους, ότι παλιά ήταν αλλιώς… Αναρωτιέμαι κι εγώ συχνά, τι είναι αυτό που κάνει μία σχέση ουσιαστική και αληθινή; Τι κάνουμε λάθος;

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουμε στις σχέσεις μας είναι ότι αρνούμαστε την αλήθεια. Αρνούμαστε να παραδεχτούμε ότι έχουμε κάνει πολλές υποχωρήσεις. Δεν παραδεχόμαστε πόσο λίγη προσπάθεια κάνουμε γι’αυτές. Κι έτσι πορευόμαστε…

Σας έχω καλά νέα. Όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν. Εμείς μπορούμε να τα αλλάξουμε. Σήμερα, τώρα…είναι η κατάλληλη στιγμή για να παραδεχτούμε ότι:

1. Οι σχέσεις μας είναι γεμάτες από “κριτική” – Όταν κρίνουμε, δεν μαθαίνουμε τίποτε. Άνοιξε το μυαλό και την καρδιά σου. Μην κρίνεις τον άλλο, μόνο και μόνο επειδή ζει διαφορετικά από εσένα. Ο κόσμος μπορεί να αλλάξει όταν εσύ γίνεις το παράδειγμα, όχι ο κριτής. Να είσαι ευγενικός. Ρώτησε την ιστορία του άλλου. Άκου. Να είσαι ανοιχτός να μάθεις κάτι καινούριο.

2. Υποτιμούμε όποιον διαφωνεί μαζί μας – Όταν νευριάζουμε με κάποιον είναι συνήθως επειδή συμπεριφέρεται με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που είχαμε φανταστεί ή περιμέναμε. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Είναι απολύτως κανονικό να διαφωνείς με τις απόψεις των άλλων. Όμως δεν έχεις δικαίωμα να τους κατηγορείς επειδή εκφράζουν τις απόψεις και τα πιστεύω τους, μόνο και μόνο επειδή μπορεί να διαφωνείς μαζί τους. Μάθε να εκτιμάς τη διαφορετικότητα, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να υπερβείς τον εγωισμό σου και να ανοίξεις το μυαλό σου και τα όρια που είχες έως σήμερα.

3. Έχουμε την τάση να βλέπουμε μόνο τα ελαττώματα του άλλου – Κοίτα αυτό που βλέπεις μπροστά σου, όχι αυτό που νομίζεις ότι βλέπεις. Κάνε ένα κοπλιμέντο. Πες ένα καλό λόγο. Φώτισε τα προσόντα του άλλου, όχι τις αδυναμίες του. Αυτό, από μόνο του, μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά στη σχέση σου.

4. Δεν γνωρίζουμε πραγματικά τον άλλο – Είναι αδύνατο να ξέρουμε ακριβώς τι περνάει ο άλλος, τι αισθάνεται, ποιες “μάχες” μπορεί να δίνει μέσα του, για τι αγωνίζεται. Κάθε χαμόγελο και κάθε δάκρυ μπορεί να κρύβουν μία νίκη ή έναν αγώνα, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε σένα.

5. Κουτσομπολεύουμε τη σχέση μας – Μην ενδίδεις στην αρνητικότητα, στα σχόλια και στο δράμα. Να είσαι θετικός. Δώσε στον άλλον ένα κομμάτι από την καρδιά σου, ίσως να το χρειάζεται πιο πολύ από το κομμάτι του μυαλού σου που έχεις συνηθίσει να δίνεις. Και να ακούς προσεκτικά πώς κάποιος μιλάει για τους άλλους – αυτό είναι ενδεικτικό για το πως θα μιλήσει και για σένα.

6. Είμαστε τόσο απασχολημένοι με τη δική μας ζωή που παραμελούμε τη σχέση μας – Όσοι θεωρείς δεδομένους στη ζωή σου σήμερα, είναι αυτοί που μπορεί να χρειαστείς αύριο. Απασχολημένος με τόσα πολλά άλλα πράγματα στη ζωή, συχνά ξεχνάς τους σημαντικούς ανθρώπους σου. Θέλεις να μάθεις ποιο είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις σε κάποιον που είναι σημαντικός για σένα; Χάρισέ του την αμέριστη προσοχή σου. Απλά, να είσαι παρών την ώρα που είσαι μαζί του και να δίνεις σημασία και προσοχή και στα πιο μικρά πράγματα που μοιράζεται μαζί σου.

7. Προσπαθούμε να κρύψουμε τις αδυναμίες μας – Όσο μη τέλειος κι αν είσαι, όσο κι αν νιώθεις μερικές – ή περισσότερες – φορές εκτός τόπου και χρόνου, όσο λίγος κι αν νομίζεις ότι είσαι, μην κρύβεις αυτά τα “αδύναμα” κομμάτια σου από τον άνθρωπό σου. Θυμίσου ότι αυτές οι “ατέλειες” συγκροτούν αυτό το μοναδικό πλάσμα που είσαι. Οι ‘ρωγμές’ σου είναι μέρος της ζωής σου. Προσπαθώντας να τις κρύψεις, ίσως να μην αφήνεις τον άλλο να δείξει το ενδιαφέρον του και ίσως να τον αποκλείεις από την ευκαιρία να σε γνωρίσει και να σε αγαπήσει όπως ακριβώς είσαι.

8. Οι σχέσεις μας δεν είναι τόσο εύκολες όσο θα θέλαμε να είναι – Οι καλές σχέσεις απαιτούν δουλειά. Είναι καταπληκτικές, αλλά σπάνια εύκολες. Το να θεωρείς τις προκλήσεις και τις δύσκολες στιγμές, ως ένδειξη ότι κάτι δεν πάει καλά ή ότι είσαι σε λάθος σχέση, επιδεινώνει την κατάσταση, δεν την κάνει πιο εύκολη. Αντίθετα, αν δείξεις πρόθυμος να δεις τις προσκλήσεις ως ευκαιρίες για να μάθεις, για να εμβαθύνεις, για να εξερευνήσεις και να ανοίξεις τα όριά σου, θα αναπτύξεις μια νέα θετική προοπτική η οποία θα σε βοηθήσει να πας τη σχέση σου σε άλλο επίπεδο.

9. Προσπαθούμε να “διορθώσουμε” τον άλλο – Η συμπόνια και η φροντίδα έχουν τις ρίζες τους στην αγάπη και το σεβασμό. Αυτό σημαίνει ότι η σχέση είναι ένας χώρος για να ακούς, να βλέπεις, να μοιράζεσαι, με όλο σου το είναι και να κάνεις τον άλλο να νιώθει σημαντικός. Η σχέση δεν είναι χώρος για να διορθώσεις, είναι ένας χώρος για να αναγνωρίσεις την αλήθεια του άλλου, να μοιραστείς τη δική σου και να δημιουργήσετε μαζί μία κοινή αλήθεια.

10. Αντιστεκόμαστε στην εξέλιξη και στην αλλαγή – Οι υγιείς, αληθινές σχέσεις προχωρούν με γνώμονα την προσωπική ανάπτυξη και εξέλιξη των ατόμων. Η εξέλιξη είναι μέρος της ζωής σου και πρέπει να την επιδιώκεις. Ακόμη κι αν ανησυχείς ότι η σχέση σου μπορεί να διαλυθεί, αν συμβεί μια αλλαγή, θα πρέπει να αποδεχθείς το γεγονός ότι η διαδρομή σου, μπορεί να αποκλίνει από τη διαδρομή του άλλου, για τους απολύτως σωστούς λόγους.

11. Οι σχέσεις που απέτυχαν στον παρελθόν είναι πιο σημαντικές απ’ ότι νομίζουμε – Κάθε άνθρωπος που πέρασε από τη ζωή σου ήταν σημαντικός, γιατί σου έμαθε κάτι. Κάθε σχέση σου βασίζεται σε όσα έμαθες από μία προηγούμενη. Η ζωή δεν θα σου φέρει πάντα αυτούς που θέλεις, αλλά αυτούς που “πρέπει”…για να μάθεις, να εξελιχθείς και μετά να μπορέσεις να ερωτευτείς.

12. Παίρνουμε πάρα πολλά πράγματα προσωπικά – Υπάρχει μία ανακουφιστική αίσθηση “ελευθερίας” όταν απομακρυνόμαστε από ανθρώπους που σκέφτονται και ενεργούν αρνητικά. Ο τρόπος που κάποιος φέρεται, είναι δικό του θέμα, ο τρόπος που εσύ ανταποκρίνεσαι, είναι απολύτως δικό σου. Απλά, μην παίρνεις όσα συμβαίνουν προσωπικά…ακόμη κι αν έτσι φαίνεται ότι είναι. Η αιτία της συμπεριφοράς του άλλου, σπάνια είσαι εσύ…είναι αυτός ο ίδιος.

13. Ασχολούμαστε με αυτούς που μας έχουν “αδικήσει” – Δεν έχει σημασία πόσο θεωρούμε ότι αξίζει ο άλλος. Τίποτε καλό δεν μπορεί να φέρει μια πράξη εκδίκησης. Δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε. Αν πονάς, μην κάνεις κάτι που θα φέρει περισσότερο πόνο. Μην απαντάς στο σκοτάδι με σκοτάδι. Βρες το δικό σου φως. Φέρσου με αγάπη. Συγχώρεσε. Κάνε όσα θα σε βοηθήσουν να δημιουργήσεις μια καλύτερη πραγματικότητα. Άφησε πίσω την απογοήτευση και μάθε από αυτό που σου συνέβη. Μόνο έτσι θα προχωρήσεις στη ζωή…και σε μία επόμενη σχέση.

14. Είμαστε σπάνια όσο ευγενικοί θα μπορούσαμε να είμαστε – Όλοι οι σκληροί και ψυχροί άνθρωποι που συναντάς, δεν ήταν πάντα έτσι…ήταν και αυτοί χαμογελαστά και καλά μωρά. Και αυτή είναι η ‘τραγωδία’ της ζωής. Όταν λοιπόν οι άνθρωποι είναι αγενείς, εσύ να είσαι παραπάνω – απ’ όσο χρειάζεται – ευγενικός. Κανείς δεν γίνεται πιο δυνατός, δείχνοντας στον άλλον πόσο ‘μικρός’ είναι. Θυμίσου αυτό και φέρσου ανάλογα.

15. Ρίχνουμε το “φταίξιμο” στη σχέση μας – Σταμάτα να λες στον εαυτό σου ότι ο άλλος είναι η αιτία για τις αποτυχίες, τα λάθη σου, την αρνητικότητά σου. Ο “άλλος” δεν είναι εδώ για να συμπληρώσει τα εσωτερικά σου κενά. Αυτό είναι μια δική σου δουλειά και ευθύνη. Κι αν δεν αναλάβεις εσύ αυτή την ευθύνη, ο πόνος θα συνεχιστεί…και θα μεγαλώσει.

Ελένη Χριστοδούλου
Κανένα σύστημα δεν μπορεί να λύσει το κεντρικότερο απ' όλα τα προβλήματα: Τι γίνεται όταν την αγαπάς και εκείνη δε σε θέλει; Ίσως κάποιοι οραματίζονται ουτοπίες ανθρώπων σκληροτράχηλων και συναισθηματικά άκαμπτων κι εκεί να ξεγελιούνται. 
Μα αν κοιτάξουμε το όνειρο στα μάτια, θα δούμε ότι το καλύτερο στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε είναι σε περισσότερους φίλους ή συντρόφους που θα προστρέχουν για να δώσουν συμβουλές βαρετές και άσχετες. Πάντα τελείως ανεπαρκείς για να απαντήσουν στην φωτιά που καίει τα σωθικά μας. 
Όπως κανένα σύνορο δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στον έρωτα που φουντώνει, έτσι κανένα σύστημα δεν μπορεί να λυτρώσει τον πόνο μιας καρδιάς που ξεριζώνεται όταν εκείνος σαρώνεται μπροστά στο άκαμπτο πραγματικό. 
Γιατί ο έρωτας δεν κάνει υποχωρήσεις απέναντι σε αλήθειες και πραγματικότητες, είναι ένας τίμιος και ασυμβίβαστος αναρχικός.

Αφού πέρασαν έναν χρόνο απομονωμένοι από τον κόσμο, κλεισμένοι μέσα σε έναν θόλο στην πλαγιά του ηφαιστείου Μάουνα Λόα, οι έξι εθελοντές που είχαν αναλάβει να συγκεντρώσουν δεδομένα για λογαριασμό της Nasa, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε ενδεχόμενη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη, ολοκλήρωσαν την Κυριακή το έργο τους και ξαναβγήκαν στον κόσμο.

Οι τρεις άνδρες και οι τρεις γυναίκεςεθελοντές είχαν κλειστεί από τις 28 Αυγούστου 2015 σε έναν θόλο διαμέτρου 11 μέτρων και ύψους 6 μέτρων στη βόρεια, άνυδρη πλευρά του Μάουνα Λόα, στη Χαβάη. Το "πλήρωμα" αποτελείτο από έναν Γάλλο βιοαστρονόμο, μια Γερμανίδα φυσικό και τέσσερις Αμερικανούς: έναν πιλότο, έναν αρχιτέκτονα, μια γιατρό/δημοσιογράφο και μια εδαφολόγο.

Σε ένα βίντεο εκονίζονται οι έξι να βγαίνουν από τον θόλο και να ποζάρουν για μια σέλφι με τους επισκέπτες. Οι οργανωτές του εγχειρήματος τους πρόσφεραν αμέσωςφρέσκα φρούτα και λαχανικά.

Ο Γάλλος Σιπριάν Βερσέ δήλωσε "ενθουσιασμένος" που του δίνεται ξανά η ευκαιρία "να κάνει βόλτες στον καθαρό αέρα, να συναντά αγνώστους και να τρώει φρέσκα προϊόντα". Το δυσκολότερο πράγμα που αντιμετώπισε στην αποστολή ήταν η "μονοτονία", εξήγησε σε συνέντευξη που παραχώρησε στοPeriscope, προτρέποντας τους επόμενους πιθανούς εθελοντές να πάρουν μαζί τους πολλά βιβλία.

Ο Βερσέ τόνισε πάντως ότι είναι ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα και την εμπειρία που αποκόμισε. "Μια αποστολή στον Άρη είναι ρεαλιστικός στόχος για το εγγύς μέλλον. Τα τεχνολογικά και τα ψυχολογικά προβλήματα μπορούμε να τα υπερβούμε", υποστήριξε.

Ένας άλλος εθελοντής, ο Αμερικανός Τρίσταν Μπασινγκθγουέιτ αφηγήθηκε ότι στον ελεύθερο χρόνο τους διασκέδαζαν χορεύοντας σάλσα ή παίζοντας γιουκαλίλι. "Αν μπορείς να ασχοληθείς με κάτι που συμβάλλει στην προσωπική ανάπτυξή σου, τότε δεν τρελαίνεσαι", συμπέρανε.

Οι συμμετέχοντες δεν βίωσαν καμία αλλαγή των εποχών στο διάστημα αυτό και μπορούσαν να βγουν έξω μόνο αν φορούσαν διαστημική στολή. Ο θόλος βρίσκεται σε μια ζώνη με ελάχιστη βλάστηση και πολύ λίγα ζώα. Οι έξι εθελοντές είχαν στη διάθεσή τους ένα μικρό δωμάτιο ο καθένας που χωρούσε ένα κρεβάτι εκστρατείας και ένα γραφείο. Έτρωγαν τυρί σκόνη και τόννο σε κονσέρβα και είχαν περιορισμένη πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Σκοπός της Nasa ήταν να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τη συνοχή της ομάδας και την ψυχική κατάσταση των μελών σε τέτοιου είδους αποστολές, αποκομμένες από τον κόσμο. Τα πειράματα απομόνωσης στη Γη εντάσσονται στο πλαίσιο ενός προγράμματος που αποκαλείται HI-SEAS. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ελπίζει ότι θα καταφέρει να στείλει μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη τη δεκαετία του 2030.

Άλλες δύο "αποστολές" του HI-SEAS πρόκειται να γίνουν το 2017 και το 2018 και αναμένεται να διαρκέσουν τουλάχιστον οκτώ μήνες. Οι οργανωτές έχουν ήδη ξεκινήσει την αναζήτηση εθελοντών.


Τι σημαίνει διαφήμιση και τι στόχους έχει; Να πουλήσει μια ιδέα; ένα προϊόν; να προωθήσει μια φίρμα προϊόντων; Αυτό δεν μπορεί να είναι τόσο κακό. Το κακό θα είναι να χρησιμοποιείται με τέτοιο τρόπο που να αποβαίνει σε βάρος της κοινωνίας μας.

Έχετε παρατηρήσει πως εδώ και χρόνια οι γυναίκες έχουν γίνει το επίκεντρο για την προώθηση πώλησης διαφόρων προϊόντων κι αγαθών. Ψηλή και αδύνατη, τέλεια μαλλιά και λείο δέρμα - όλα αυτά είναι που μας προβάλλονται προκειμένου να γίνει επιθυμητό, ​​από ένα μπουκάλι αρώματος ως μια αμφιβόλου αποτελέσματος φόρμα αδυνατίσματος ή μια κρουζιέρα ή ... ή.

Ξεφυλλίστε περιοδικά, προσέξτε τα τηλεοπτικά κανάλια, θυμηθείτε τις διαφημίσεις στα social media, και αναλογιστείτε την πλύση εγκεφάλου που έχετε υποστεί από όλο αυτό τον βομβαρδισμό. Και παρ'όλη την επίγνωση που σίγουρα έχουμε ως προς τις προθέσεις των διαφημιστών γινόμαστε θύματα κάνοντας τη ζωή μας ζοφερή, γιατί μας "περνάνε" προσδοκίες για τον εαυτό μας χωρίς στις περισσότερες περιπτώσεις να μπορούμε να τις πλησιάσουμε, με αποτέλεσμα να γινόμαστε δυστυχείς.

Οι γυναίκες έχουν γίνει αντικείμενα. Τα μεγάλα χείλη, οι ισχνοί μηροί, τα αποκαλυπτικά ρούχα, και πάρα πολλά άλλα φέρνουν τις νέες γυναίκες στο επίκεντρο των σεξουαλικών επιθυμιών. Όλα αυτά συντελούν στο να γίνεται ολοένα και δυσκολότερο για τις γυναίκες να περπατούν στους δρόμους μόνες τους με ασφάλεια. Είναι αδύνατο να αισθάνονται όμορφα, χωρίς την απειλή που μπορεί να προκύψει στο δρόμο τους. Και κυρίως η αίσθηση ότι οποιαδήποτε προσέγγιση της διαφημιστικής προσδοκίας δεν θα είναι ποτέ αρκετή ....

Πέρυσι, περίπου 250.000 έφηβοι υποβλήθηκαν σε αισθητικές χειρουργικές επεμβάσεις. Τι σημαίνει αυτό για την κουλτούρα που έχει δημιουργηθεί για τις γυναίκες;

Μια διεθνής εκστρατεία προσπαθεί να εναντιωθεί στο λάθος. Ζητά να σηκωθούν ΟΡΘΙΕΣ, να αντισταθούν. Θα σηκωθούν;

Ζητά από τους διαφημιστές να κατανοήσουν το λάθος των πράξεών τους, και να αναγνωρίσουν πως πολλοί καταναλωτές επηρεάζονται αρρωστημένα από τον τρόπο που οι γυναίκες παρουσιάζονται.

Το πρότζεκτ, που ονομάζεται "ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ" (#WomenNotObjects), κραυγάζει για την αντικειμενοποίηση των γυναικών στις διαφημίσεις, με επίκεντρο τις βλαβερές συνέπειες του μη ρεαλιστικού προτύπου ομορφιάς. Από τα "φουσκωμένα" χείλη και τους λιπόσαρκους μηρούς, στις διαφημίσεις που απεικονίζουν σεξουαλική κακοποίηση και δολοφονία, παρουσιάζεται μια σκληρή πραγματικότητα πώς οι διαφημίσεις πληγώνουν μητέρες, κόρες, φίλες, συναδέλφους, τους εαυτούς μας, και το μέλλον. Φέρνει ακόμα και μέχρι την επανειλημμένη εμφάνιση νέων ανδρών σε βιντεοσκόπηση του βιασμού γυναικών. Και μ'αυτόν τον τρόπο αυτές οι διαφημίσεις μεταφράζονται στον κόσμο, δημιουργώντας μια κουλτούρα όπου η βία κατά των γυναικών είναι αποδεκτή.

"Τα κορίτσια μεγαλώνουν πιστεύοντας ότι το "φαίνεσθαι" είναι πιο σημαντικό από το πώς αισθάνονται ή ποιές πραγματικά είναι, και τι μπορούν να κάνουν," όπως λέει μια γυναίκα στο βίντεο. Ας βάλουμε ένα τέλος στην κακοποίηση των γυναικών, με τη συνεχή υπενθύμιση στους διαφημιστές ότι όταν μεταχειρίζονται τις γυναίκες σαν αντικείμενα προς πώληση, όλοι χάνουν.

Εσύ τι θα έκανες, αν έβλεπες μπροστά στα μάτια σου, ένας άνδρας να παρενοχλεί σεξουαλικά μία νεαρή και μόνη γυναίκα; Ένα κοινωνικό πείραμα, απαντάει στο τι έκαναν οι επιβάτες τρένου, που έγιναν μάρτυρες μίαςκαλά στημένης σεξουαλικής παρενόχλησης.

Η ξανθιά κοπέλα είναι στο τρένο και στέκεται μόνη της στο κέντρο του βαγονιού, ενώ κρατιέται από τη λαβή. Ένας άνδρας την πλησιάζει και αρχίζει να την αγγίζει. Εκείνη, του ζητά να σταματήσει και προσπαθεί να απομακρυνθεί.

Μετακινείται λίγα βήματα παραπέρα, όπου δύο κύριοι συζητούν μεταξύ τους. Είναι μάλιστα τόσο απορροφημένοι από τη συζήτησή τους, που δεν δίνουν σημασία, ακόμη κι όταν η κοπέλα τους ζητά βοήθεια.

Τότε, σταδιακά, σηκώνονται κάποιοι άλλοι επιβάτες και σπεύδουν να την προστατεύσουν από τον άνδρα, που φέρεται να την παρενοχλεί. Ένας μάλιστα, της δίνει τη θέση του, ώστε να μην μπορεί να την πλησιάσει.

Οι πιο θερμόαιμοι ετοιμάζονται να του επιτεθούν, όταν η κοπέλα αποκαλύπτει τον πραγματικό λόγο του γυρίσματος.

Δείτε το βίντεο:



πηγή
Walaa, 5 ετών,  Dar-El-Ias
της Μαρίας Σοφού 

Η Συρία αιμορραγεί. Περισσότεροι από 4 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα κατά τη διάρκεια ενός χρόνου πολέμου, που ελπίζει απελπισμένα για ένα μέλλον που δεν είναι συνεχώς διαπερνάται από το φόβο του θανάτου.
Ανάμεσά τους είναι περισσότερα από 1 εκατομμύριο παιδιά ηλικίας κάτω των 12 ετών. Ο Σουηδός φωτορεπόρτερ Magnus Wennman ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, καταγράφοντας με την κάμερά του κάποια από αυτά τα παιδιά καθώς πασχίζουν να βρουν καταφύγιο σε αυτόν τον τρομακτικό κόσμο. Ο φακός του Wennman μας δίνει ένα σπαρακτικό ντοκουμέντο της δυστυχίας αυτών των παιδιών, ένα βάσανο που δεν σταματά ακόμα και αν είναι μίλια μακριά από τα σπίτια τους στην εμπόλεμη ζώνη.
Η ιστορία πίσω από τη φωτογραφία πιο κάτω, όπως το διαβάζουμε στο λογαριασμό Wennman στο Instagram είναι πραγματικά αποκαρδιωτική:
«Ο Sham ενός έτους. Röszke / Χοργκός. Πολύ μπροστά, ακριβώς δίπλα στα σύνορα μεταξύ της Σερβίας και της Ουγγαρίας πίσω από μια 4 μέτρα ψηλή σιδερένια πύλη, τον Sham τον έχει στην αγκαλιά της η μητέρα του. Μόλις μερικά μέτρα πίσω τους είναι η Ευρώπη που τόσο απεγνωσμένα προσπαθούν να φτάσουν. Μόνο μία ημέρα πριν, επιτράπηκε στους τελευταίους πρόσφυγες να περάσουν μέσα παίρνοντας το τρένο για την Αυστρία. Αλλά ο Sham και η μητέρα του έφτασαν πολύ αργά, μαζί με χιλιάδες άλλους πρόσφυγες που τώρα περιμένουν έξω από τα κλειστά ουγγρικά σύνορα. "
Abdul Karim Addo, 17 ετών, κοιμάται στην πλατεία Ομονοίας, Greece

Abdullah, 5 ετών, κοιμάται έξω από σιδηροδρομικό σταθμό στο Βελιγράδι, Serbia 
Ahmad, 7 ετών, κοιμάται στο έδαφος στο Horgos, Hungary

Ahmed, 6 ετών, κοιμάται στο έδαφος στο Horgos, Serbia

Fara, 2 ετών, κοιμάται στοAzraq, Jordan

Iman, 2 ετών, σε κρεβάτι νοσοκομείου στο Azraq, Jordan

Lamar, 5 ετών, κοιμάται στο έδαφος στο Horgos, Serbia

Mahdi, 1, κοιμάται στο έδαφος στο Horgos, Serbia

Maram, 8 ετών, στο Αμμάν, Jordan

Mohammed, 13 ετών, σε νοσοκομείο στο Nizip, Turkey

Moyad, 5 ετών, σε νοσοκομείο στο Αμμάν, Jordan

Ralia, 7 ετών και Rahaf, 13 ετών, κοιμούνται σε δρόμο στη Βυρητό, Lebanon

Sham, ενός έτους, στο Horgos, Serbia

Tamam, 5 ετών, στο Azraq, Jordan
All images by MAGNUS WENNMAN/AFTONBLADET/REX USA


Παγκόσμια κατακραυγή προκαλεί η επίθεση που δέχτηκαν εκατοντάδες πρόσφυγες από τις ουγγρικές δυνάμεις ασφαλείας στα σύνορα με τη Σερβία με αποτέλεσμα 30 άνθρωποι να τραυματιστούν - ανάμεσά τους και τρία παιδιά - και αρκετοί δημοσιογράφοινα ξυλοκοπηθούν.

Οι αστυνομικές αρχές ανακοίνωσαν πως συνέλαβαν 29 μετανάστες, χαρακτηρίζοντας έναν από τους συλληφθέντες "γνωστό τρομοκράτη".

Ο Γκιόργκι Μπάκοντι, σύμβουλος για θέματα ασφαλείας του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας, ανέφερε πως 20 αστυνομικοί τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια των επεισοδίων, καθώς οι μετανάστες εκτόξευσαν πέτρες και κομμάτια μπετόν εναντίον των ανδρών της αστυνομίας, που έκανε χρήση δακρυγόνων και αντλιών νερού υπό πίεση.

"Όταν (η αστυνομία) ξεκίνησε ελέγχους στοιχείων, διαπιστώθηκε ότι αυτός (ο συλληφθείς μετανάστης) είναι μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης, σύμφωνα με τις βάσεις δεδομένων της αστυνομίας", ανέφερε τηλεοπτικός σταθμός.

Επίθεση σε γυναικόπαιδα

Οι πρόσφυγες που μένουν για ημέρες και εβδομάδες εγκλωβισμένοι σε άθλιες συνθήκες έξω από τα σύνορα, προσπάθησαν να εισέλθουν στο ουγγρικό έδαφος για να συνεχίσου το ταξίδι τους από το σημείο διάβασης του Ρόζκε.

Εκατοντάδες αστυνομικοί των μονάδων αντιμετώπισης ταραχών, με τη στήριξη ειδικώναντιτρομοκρατικών μονάδων με θωρακισμένα οχήματα, δακρυγόνα και αντλίες νερού υπό πίεση, εφόρμησαν εναντίον τους, ενώ δύο ελικόπτερα, ένα στρατιωτικό και ένα της αστυνομίας, υπερίπταντο στην περιοχή.

Ακολούθησαν σκηνές χάους.

Σύμφωνα με την αστυνομία, μια ομάδα μεταναστών "με επιθετικές διαθέσεις" παραβίασε συνοριακή πύλη από τη Σερβία και ήρθε αντιμέτωπη με τις μονάδες αντιμετώπισης ταραχών. Ένας αξιωματούχοςωστόσο του ΟΗΕ που βρίσκεται στο σημείο επισήμανε ότι οι μετανάστες δεν φάνηκαν να παραβιάζουν την πύλη.

Ένας εκπρόσωπος τύπου της ουγγρικής κυβέρνησης είπε ότι οι μετανάστες "ήταν οπλισμένοι με σωλήνες και ράβδους". Δημοσιογράφοι όμως του Reuters δεν είδαν οπλισμένους μετανάστες, αν και στις εικόνες που μετέδωσαν τηλεοπτικά δίκτυα της χώρας διακρίνεται μια ομάδα ανθρώπων να εκτοξεύει αντικείμενα εναντίον των αστυνομικών.

Αργότερα έναντι των μεταναστών παρατάχθηκαν και στρατιωτικά οχήματα Χάμβι με εγκατεστημέναπολυβόλα. Τα τετρακίνητα οχήματα βγήκαν από τον δρόμο και μπήκαν σε χωράφια, σε απόσταση αρκετών εκατοντάδων μέτρων από τα σύνορα. Τα πολυβόλα επάνδρωναν στρατιώτες που φορούν μάσκες.

Τραυματίες και συλλήψεις

Όπως έγινε γνωστό τραυματίστηκαν 30 άνθρωποι, ανάμεσα τους τρία παιδιά και δημοσιογράφοι. Η ουγγρική αστυνομία χτύπησε σύμφωνα με πληροφορίες αρκετούς δημοσιογράφους, ανάμεσα τους και μια γυναίκα, που της προσφέρθηκαν επί τόπου οι πρώτες βοήθειες.

Η αστυνομία ανέφερε πως 20 αστυνομικοί τραυματίστηκαν στις συγκρούσεις.

Βίντεο από τα επεισόδια











Σοκ εξέφρασε ο ΓΓ του ΟΗΕ

Ο ΓΓ του ΟΗΕ, Μπαν Γκι Μουν εξέφρασε σοκ και έντονη ανησυχία για τη μεταχείριση που επιφυλάσσεται στους πρόσφυγες και τους μετανάστες στα σύνορα Σερβίας-Ουγγαρίας και τόνισε ότι οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια και ότι τα ανθρώπινα δικαιώματά τους πρέπει να γίνονται σεβαστά.

«Μου προκάλεσε σοκ όταν είδα ποια είναι η μεταχείριση αυτών των προσφύγων και των μεταναστών, αυτό δεν είναι αποδεκτό», είπε ο Μπαν κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε. «Όλες οι χώρες έχουν τα εσωτερικά τους προβλήματα, αλλά οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν για να σωθούν από πολέμους και διωγμούς, επομένως πρέπει να επιδείξουμε ευσπλαχνική ηγεσία», συνέχισε ο ΓΓ του ΟΗΕ.

Ρεπορτάζ από το Ρόζκε



Βίντεο της Διεθνούς Αμνηστίας



Ο Όρμπαν χτίζει και άλλον φράχτη

Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας θα ανεγείρει έναν φράκτη κατά μήκος τμημάτων των συνόρων της με την Κροατία, (σ.σ. μετά από αυτόν στα σύνορα με τη Σερβία) δήλωσε ο πρωθυπουργός της χώρας Βίκτορ Όρμπαν σε συνέντευξή του στην αυστριακή Die Presse.

"Αποφασίσαμε να ανεγείρουμε έναν φράκτη και στα σύνορα με τη Ρουμανία... και σε ορισμένα τμήματα των συνόρων με την Κροατία", δήλωσε.

πηγή

«Μου έλεγε, δύο μήνες πριν πεθάνει, ο Χρήστος Σβολόπουλος, ο πρύτανης των Ελλήνων αθλητικογράφων: “Κάποτε, ήρθε στην εφημερίδα γυρεύοντας δουλειά ένας νέος, άγνωστος συντάκτης. Τον έστειλα να περιγράψει ένα ματς. Μου παρέδωσε τα χειρόγραφά του και εντυπωσιάστηκα!…

…Έξοχο κείμενο, γλαφυρό, ουσιώδες! Το δημοσίευσα. Τι ήταν να το κάνω; Από την άλλη μέρα, όλοι οι μέτριοι συνάδελφοι συνασπίστηκαν και τον έστησαν στα έξι μέτρα! Και τελικά, αυτός ο νέος που θα γινόταν σπουδαίος δημοσιογράφος, σιχάθηκε, κουράστηκε, από τον εξουθενωτικό πόλεμο που του γινόταν, από τους μέτριους, επαναλαμβάνω, και τα παράτησε…”»: αυτά έγραφε από τη στήλη του στα ΝΕΑ το 1998 ο γνωστός στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος, στον πρόλογό του για την υπόθεση Νανόπουλου, που τότε είχε προκαλέσει αντιδράσεις.
Θα υπενθυμίσω την υπόθεση Νανόπουλου, δανειζόμενη δύο ακόμη αποσπάσματα από το κείμενο του Παπαδόπουλου:
«Ο καθηγητής Δημ. Νανόπουλος, ηλικίας 50 ετών, είναι διευθυντής του Κέντρου Προηγμένων Ερευνών στο Χιούστον του Τέξας. Στον κατάλογο των θεωρητικών φυσικών το όνομά του είναι τρίτο παγκοσμίως. Έχει προταθεί δύο φορές για το βραβείο Νόμπελ Φυσικής. Μία από τις θεωρίες του, για την ύπαρξη της νέας κοσμικής δύναμης, της «Κοσμολογικής Σταθεράς», επιβεβαιώθηκε τελευταία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Έχει δημοσιεύσει 440 πρωτότυπες ερευνητικές εργασίες, που προκάλεσαν αίσθηση στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Είναι ο νεώτερος στην Ελλάδα ακαδημαϊκός.
Τριάντα δύο πανεπιστημιακοί του Φυσικού Τμήματος έκριναν -και πολύ σωστά- ότι θα αποτελούσε τιμή για το Πανεπιστήμιο της Αθήνας να έχει καθηγητή του τον κ. Δημ. Νανόπουλο. Γι’ αυτό και υπέβαλαν πρόταση για μετάκλησή του. Συνήλθαν, λοιπόν, οι εκλέκτορες για να αποφασίσουν αν θα γίνει η μετάκληση ή όχι. Οι εκλέκτορες είναι 11, αλλά απουσίαζε ένας, ο Παν. Βαρώτσος. Ψήψισαν οι 10. Και οι 6 απ’ αυτούς απέρριψαν την πρόταση! Έτσι, ο μεγάλος αυτός επιστήμονας δεν έγινε καθηγητής στο «Καποδιστριακό»!
(…)
Τι επιχειρήματα πρόβαλαν οι 6, για να καταψηφίσουν την πρόταση; Με βάση αυτά που διάβασα στα “ΝΕΑ”, στην “Ελευθεροτυπία” και στην “Καθημερινή”, τα εξής: α) Ο Νανόπουλος εμφανίζεται πολύ στα ΜΜΕ, γεγονός που δεν συνάδει με το κύρος των πανεπιστημιακών διδασκάλων! β) Δεν έχει σοβαρότητα, ο ενθουσιασμός του έχει γίνει αμετροέπεια, ναρκισσισμός και υπεροψία! γ) Πρέπει να μετακαλούνται… νέοι στην ηλικία επιστήμονες!»
Σχεδόν μία εικοσαετία από τότε, ένας λαμπρός επιστήμονας, με επίσης λαμπρή καριέρα στο εξωτερικό, από τα Πανεπιστήμια του Έσεξ, του Ιστ Άγκλια και του Κέιμπριτζ, έως τα Πανεπιστήμια της Γλασκόβης, του Λεοβέν, του Τέξας, αλλά και των Αθηνών, που δεν αναζητά την αναγνώριση (γιατί την έχει ήδη, σε διεθνές επίπεδο),
που δεν επιδιώκει καριέρα πολιτικού (γιατί είναι επιστήμονας), και άρα δεν έχει λόγο να διαφθαρεί για να αλιεύσει ψήφους, που δεν έχει ανάγκη χρημάτων (είναι αρκετά ευκατάστατος), που δίνει διαλέξεις μαζί με νομπελίστες οικονομολόγους όπως ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, αυτός, λοιπόν, ο διαπρεπής, λαμπερός και «διεθνής», που δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτε και σε κανέναν, ο Γιάνης Βαρουφάκης, ήρθε, «μετακλητός», όπως προσπάθησαν τότε κάποιοι άξιοι να φέρουν τον Νανόπουλο, να υπηρετήσει από το πολύ δύσκολο μετερίζι του υπουργού Οικονομικών, σε μια περίοδο τουλάχιστον εφιαλτική για τη χώρα.
Κι εκεί που στο παρελθόν οι «εταίροι» είχαν να αντιμετωπίσουν πολιτικούς του «ναι σε όλα» -και μέτριους- βρέθηκαν μπροστά σε έναν εκπρόσωπο της αφρόκρεμας της παγκόσμιας διανόησης, ο οποίος και προφανώς λειτουργούσε πολιτικά στο συμπεφωνημένο με τον πρωθυπουργό και το κυβερνητικό πλαίσιο πρόγραμμα
πλην, όμως, γνώριζε σε βάθος τι πρέπει να γίνει, από επιστημονική σκοπιά, για να επιτευχθεί ο στόχος.
Έτσι, όμως, ο Βαρουφάκης, αναδείχτηκε σε δύσκολο αντίπαλο και για τους απεργαζόμενους την υφεσιακή βουτιά της Ελλάδας ξένους υπουργούς Οικονομικών (που κανείς τους δεν διαθέτει τις γνώσεις του Βαρουφάκη και μερικοί… ούτε καν πτυχίο) και για τους διορισμένους γραφειοκράτες της Κομισιόν.
Λογικό να έχουν επιδοθεί όλοι αυτοί σε μια μαζική και συντονισμένη επίθεση εναντίον του.
Σε ανάλογη, όμως, επίθεση έχουν επιδοθεί και εγχώριοι μέτριοι, οπαδοί της μετριοκρατίας.
Κι έρχονται τώρα, όσοι -με την άγνοια, τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό τους και τη συνέργιά τους στις κυβερνήσεις των προηγούμενων ετών- οδήγησαν τη χώρα στα βράχια των μνημονίων, να κατηγορήσουν έναν διεθνώς διακεκριμένο οικονομολόγο, ότι σπρώχνει τη χώρα… στα βράχια.
Και ότι δεν βρήκε λύση μέσα σε τρεις (3) μήνες, για ένα πρόβλημα τεσσάρων δεκαετιών ή, στην καλύτερη, πέντε (5) ετών, το οποίο δημιούργησαν άλλοι!
(Μήπως επειδή διαπραγματευόταν με τρόπο που άλλοι ούτε είχαν τη γνώση ούτε την πολιτική βούληση να το κάνουν είχαν;)
Και από κοντά σε αυτούς, και διάφοροι μέτριοι από δημοσιογραφικά και άλλα μετερίζια, να κατηγορούν, σε συζητήσεις επιπέδου καφενείου, τον Βαρουφάκη για… ασχετοσύνη (!) και αδυναμία να βρει λύση στο πρόβλημα!
Ε, όχι! Ο καθένας έχει το δικαίωμα είτε να συμφωνεί είτε να διαφωνεί πολιτικά με τη γραμμή Βαρουφάκη, δηλαδή με τη γραμμή της κυβέρνησης, κι επίσης έχει δικαίωμα να διαφωνεί με την οικονομική θεωρία την οποία ενστερνίζεται.
Δεν μπορεί, όμως –και επαναλαμβάνω, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης- να χαρακτηρίζει τον Βαρουφάκη «άσχετο», «ανίκανο» και… «τυχοδιώκτη».
Τέτοιοι χαρακτηρισμοί προδίδουν εκπρόσωπους της μετριοκρατίας, που νομίζουν ότι η Θεωρία των Παιγνίων είναι επιτραπέζιο τύπου Γκρινιάρη!
Με ποια επιχειρήματα, όπως έγραφε ο Παπαδόπουλος, απέρριψαν τον Νανόπουλο; (Ξαναγράφουμε) «α) Ο Νανόπουλος εμφανίζεται πολύ στα ΜΜΕ, γεγονός που δεν συνάδει με το κύρος των πανεπιστημιακών διδασκάλων! β) Δεν έχει σοβαρότητα, ο ενθουσιασμός του έχει γίνει αμετροέπεια, ναρκισσισμός και υπεροψία! γ) Πρέπει να μετακαλούνται… νέοι στην ηλικία επιστήμονες!»
Τυχαίο ότι δύο στα τρία επαναλαμβάνονται για τον Γιάνη Βαρουφάκη;
Για τον οποίο ο νομπελίστας Στίγκλιτς (με τον οποίο έδωσαν διάλεξη μαζί στο Παρίσι με ουρές να σχηματίζονται για να τους ακούσουν) είπε ότι «λίγοι υπουργοί Οικονομικών είναι καταρτισμένοι όπως ο Βαρουφάκης». «Ψιλά γράμματα» για τους μετριοκράτες.
Ο Νανόπουλος, που απέρριψαν κάποτε άλλοι μέτριοι, σήμερα είναι τέταρτος ανάμεσα στους πιο αναφερόμενους θεωρητικούς φυσικούς όλων των εποχών (!) σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ.
Ε, λοιπόν, όχι! Ήρθε «μετακλητός» ο Βαρουφάκης εδώ, ξεπέρασε τη σκόπελο που δεν κατάφερε να ξεπεράσει κάποτε ο διαπρεπής Νανόπουλος, και δεν θέλουμε η πορεία των πραγμάτων να επιβεβαιώσει για εκατομμυριοστή φορά ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της και να καταλήξουμε τελικά σε αποτέλεσμα… τύπου υπόθεσης Νανόπουλου.
Επιτέλους, ας δώσουμε τέλος στη δικτατορία των μετρίων, μήπως και τελικά προοδεύσει κάποτε αυτή τη χώρα.
Αισθάνεστε μεγάλοι; Ίσως δεν είστε σίγουροι. Στις μέρες μας είναι δύσκολο κάποιος, να πει με σιγουριά, ποιος είναι νέος και ποιος όχι!

Έτσι λοιπόν, είτε είστε 25 είτε 45 χρόνων, οι πιθανότητες να φοράτε τα ίδια ρούχα είναι πάρα πολλές. Συχνά στο γυμναστήριο, σε ένα πάρτι, συναντάμε ανθρώπους διαφόρων ηλικιών με το ίδιο στιλ.

Μπορεί να έχετε περάσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής σας ανησυχώντας για τη δουλειά σας και τι θα μπορούσατε να καταφέρετε: ικανοποίηση, επιτυχία, διαμέρισμα στην καλύτερη περιοχή της πόλης, ωραίο κι ακριβό αυτοκίνητο, πολυτελείς διακοπές, σύνταξη όσο είστε ακμαίοι (ακόμα και με τη βοήθεια του μπλε χαπιού), αυτό όμως στις μέρες μας δεν είναι απαραίτητο να αποτυπώνεται στο στιλ του ντυσίματος και τη συμπεριφορά.

Οι άνθρωποι πλέον διατρέφονται σωστά, ασκούνται, ενυδατώνουν την επιδερμίδα τους και τα μαλλιά τους, έτσι ώστε να δείχνουν νεότεροι για περισσότερο χρόνο. Η ηλικία δεν είναι πλέον τα χρόνια που είμαστε στη ζωή, αλλά το πόσο δείχνουμε και αισθανόμαστε.

Είναι αυτά καλά νέα;

Και φυσικά είναι! Εφ' όσον είστε πραγματικά όσο φαίνεστε και όσο αισθάνεστε. Αλλά θα πρέπει να έχετε και αυτοεπίγνωση.

Πρέπει να γνωρίζετε ότι όσες ρυτίδες κι αν εξαφανίσετε με το bottox, οι καρδιακές σας αρτηρίες σας είναι άτιμο πράγμα και γνωρίζουν πολύ καλά την ημερομηνία γέννησή σας και επίσης αν δεν θέλετε να είστε ο «παππούς» του πάρτι, θα πρέπει να γνωρίζετε πότε να αποχωρίσετε γιατί χρειάζεστε περισσότερο χρόνο για ξεκούραση και μάλιστα αν είστε και πάνω από τα 45, μία τούμπα την ώρα που θα χορεύετε δεν θα είναι απλώς ένα πέσιμο, αλλά θα είναι κάτι πολύ πιο σοβαρό που θα πονάει για πολύ - πολύ καιρό.

Μπορεί κάποιοι πλαστικοί χειρουργοί να λένε ότι οι επεμβάσεις και τα βαμμένα μαλλιά δεν είναι για τους άντρες, κι εσείς να έχετε για παράδειγμα τον Μπάρτ Ρέινολντς και τον Τζον Τραβόλτα, όμως δεν αυτό δεν λειτουργεί για όλους.

Πάνω από όλα είναι το μυαλό. Μία έρευνα από ερευνητές του University College του Λονδίνου, αποκάλυψε ότι οι ενήλικες που αισθάνονται μεγαλύτεροι από την ηλικία τους έχουν 40% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν νωρίτερα από τους συνομήλικούς τους που αισθάνονται όμως νεότεροι. Το κλειδί λοιπόν για να ζήσουμε περισσότερο είναι η… αυταπάτη!!!! Εύκολο, ε;

Έχουμε προσπαθήσει να δώσουμε ένα όνομα στη γενιά «νεότεροι για περισσότερο».

Η πιο συχνή έκφραση είναι το «YoLos», που προσδιορίζει όχι μόνο το πώς φαίνεται κάποιος αλλά το πώς νιώθει.

Βέβαια ο κλασικός όρος για τους 45 και άνω, είναι αυτός της «μέσης ηλικίας». Γιατί είναι μία ηλικία συνδυασμός πολλών περισσοτέρων πραγμάτων.

Μέση ηλικία μπορεί να είναι: στενό τζιν και αθλητικά παπούτσια, αλλά και πιζάμες με παντόφλες. Μπορεί να είναι νέοι με μια παλιά καρδιά, όπως τον Μάνι στο Modern Family ή μεγαλύτεροι με μια νεανική καρδιά, όπως ο Κιθ Ρίτσαρντς, ο Τζόνι Ντεπ ή ο Μπρους Τζένερ.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι Yolo κρατούν τα καλύτερα και από τους δύο «κόσμους - ηλικίες». Οι ίδιοι μπορούν να εξακολουθούν να φαίνονται νέοι, αλλά γνωρίζουν πολύ περισσότερα και νοιάζονται λιγότερο για το τι πιστεύουν οι άλλοι γι’ αυτούς.

Οι δύο ηλικίες περιπλέκονται σαν το λογότυπο της Chanel, και υποδέχονται τον κόσμο με χαρά, όπως είναι η εμπιστοσύνη και η γνώση των συνεπειών σε ένα ταξίδι στη «μέση ηλικία». Ενοχλητικό για τους άλλους, ομολογουμένως, αλλά τόσο λυτρωτικό το να μπορείς να λες ακριβώς αυτό που σκέφτεσαι και σχεδόν πάντα να έχεις δίκιο.

Ο λόγος που τα αναφέρουμε όλα αυτά είναι ότι ο κόσμος της ανδρικής μόδας στρέφεται ολοένα και περισσότερο στη μεσήλικη ομορφιά και πολλοί σχεδιαστές πλέον στις κολεξιόν τους, αλλά και εταιρίες στις διαφημιστικές τους καμπάνιες χρησιμοποιούν γοητευτικούς γκριζομάλληδες, όπως ο Τζον Πίρσονκαι ο Άιντεν Σόου και το κατάστημα Selfridges έχει αλλάξει την ετήσια διαφημιστική εκστρατεία του από «Bright Young Things» σε «Bright Old Things», όπου μια σειρά από καλλιτέχνες, σχεδιαστές και μουσικούς που είναι λίγο πριν από τα πενήντα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας των ογδόντα παρουσιάζουν και πωλούν τα δικά τους προϊόντα στα ειδικά σταντς που έχουν διαμορφωθεί.

Εξηγώντας την πολιτική αυτή οι εκπρόσωποι του καταστήματος επισημαίνουν ότι «το τι είναι παλιό είναι τόσο υποκειμενικό που τελικά δεν έχει καμία σημασία».

Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ
Η ΦΥΛΗ ΧΟΥΝΖΑ ΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΤΣΑΚΩΜΟΥΣ ΣΕ ΚΟΙΛΑΔΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΠΑΚΙΣΤΑΝ - ΙΝΔΙΑ

Στα 40 μοιάζουν κοριτσάκια

Ζουν 120 χρόνια, αρρωσταίνουν σπάνια και οι γυναίκες της φυλής στα 40 τους μοιάζουν κοριτσάκια και στα 65 τους κάνουν παιδιά.

Οι Χούνζα ζουν σε μια κοιλάδα που φέρει το ίδιο όνομα κάπου ανάμεσα σε Ινδία και Πακιστάν και αποτελούν το βασικό αντικείμενο πλήθους ερευνών ακριβώς εξαιτίας της θαυμαστής καλοζωίας και μακροζωίας τους.



Μπορεί να είναι και 65 χρόνων αφού τότε αρχίζουν να γεννούν

Οι Χούνζα, που έχουν καυκάσια χαρακτηριστικά, είναι όλοι τους άνθρωποι με μεγάλες δόσεις ενέργειας, κινούνται πολύ εξαιτίας εργασιών στη φύση και πιστεύουν μάλιστα ότι η συνεχής κίνηση είναι πηγή θετικής ενέργειας.
Δεν αγχώνονται και σπάνια μαλώνουν μεταξύ τους. Είναι όμως άραγε αυτός ο λόγος της ασυνήθιστης μακροζωίας τους; Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν πως ναι, άλλοι πως όχι, και πως το μυστικό της καλής υγείας και μακροζωίας τους βασίζεται στη διατροφή τους.

Σύμφωνα με έρευνα ενός γιατρού από τη Σκοτία, του Ρόμπερτ Μακάρισον, η αιτία της μακροζωίας των Χούνζα φαίνεται να είναι η διατροφή τους.
Το καλοκαίρι τρώνε φρούτα και ωμά λαχανικά, το χειμώνα αποξηραμένα βερίκοκα, βλαστωμένους σπόρους (φύτρα) και τυρί από πρόβειο γάλα. Σε γενικές γραμμές η διατροφή τους δεν περιλαμβάνει πολλές πρωτεΐνες και δεν λαμβάνουν περισσότερες από 2.000 θερμίδες καθημερινά. Μαγειρεύουν με ελάχιστο αλάτι και όλες οι τροφές τους είναι φυσικές, χωρίς πρόσθετα συντηρητικά.

Το κλίμα δεν φαίνεται να επηρεάζει ιδιαίτερα τη μακροζωία τους, αφού σε γειτονικά χωριά οι άνθρωποι που ζουν κάτω από τις ίδες κλιματικές συνθήκες δεν φτάνουν τις ηλικιακές «επιδόσεις» των Χούνζα και επίσης υποφέρουν από πολλές ασθένειες άγνωστες στη δική τους κοινωνία.

Πέραν της δίαιτας, ένας τρόπος ζωής βασισμένος στην πολλή κίνηση και την πολλή δουλειά, χωρίς καθόλου άγχος, φαίνεται να ευνοεί επίσης τους δείκτες ευημερίας αυτής της ιδιαίτερης φυλής. Ενα άλλο επίσης σημαντικό στοιχείο είναι το ταμπεραμέντο τους: οι Χούνζα δεν μαλώνουν μεταξύ τους, δεν εκνευρίζονται με τίποτα και έχουν μάθει να διαχειρίζονται τις αντιξοότητες.


(Πηγές: La Vanguardia, EuropaPress)
ΔΑΦΝΗ ΧΡΗΣΤΟΥ-(www.enet.gr)

πηγή