Articles by "Αρθρογραφία"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αρθρογραφία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Από την επομένη της σφαγής στο Λας Βέγκας ο υπογράφων εντόπισε τουλάχιστον τρία δημοσιεύματα στον αλογόκριτο ηλεκτρονικό αμερικανικό Τύπο που αμφισβητούσαν την επίσημη αφήγηση και παρέθεταν μαρτυρίες αυτοπτών και εικόνες βίντεο για την ύπαρξη και δεύτερου ή περισσότερων δραστών. Το αναμφισβήτητου πατριωτισμού όργανο των Αμερικανών βετεράνων Veteran News Now ήταν μεταξύ των τριών. Προχθές οι σχετικές πληροφορίες αναβαθμίστηκαν με δημοσίευση στο ανεξάρτητο οικονομικό πρακτορείο Zero Hedge. Xθες η επίσης έγκυρη αμερικανική ιστοσελίδα Unz Review αναδημοσίευσε το ακόλουθο άρθρο με την ψυχρή, ορθολογική αλλά και διαφωτιστική προσέγγιση του καθηγητή Paul Craig Roberts, η οποία οξύνει πάντοτε την όραση και την κρίση απείρων αναγνωστών του στις πέντε ηπείρους.  Ο λιτός τίτλος του άρθρου του: Las Vegas Shooting.
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Το Φονικό στο Λας Βέγκας

του Paul Craig Roberts, 4-10-17

Αγαπητοί αναγνώστες, εκτιμώ την εμπιστοσύνη που μου δείχνετε, ρωτώντας με στα ηλεκτρονικά μηνύματά σας ποια είναι η γνώμη μου για το φονικό στο Λας Βέγκας. Πολλοί από σας υποπτεύονται ότι πρόκειται για άλλη μια υπόθεση «ψευδούς σημαίας» και με ρωτάτε με ποιο σκοπό έγινε.

Δεν ξέρω αν ήταν επίθεση από άλλους δράστες και αν ήταν από ποιον έγινε και με ποιαν επιδίωξη. Και δεν περιμένω να μάθω ποτέ. Μια αφήγηση στήνεται από αξιωματούχους και ΜΜΕ. Ο μόνος τρόπος για να μάθεις είναι να ερευνήσεις ο ίδιος. Θα έπρεπε να πας στο Λας Βέγκας, να εξετάσεις την σκηνή των γεγονότων, να θέσεις ερωτήματα στο ξενοδοχείο, να ερευνήσεις τις απαντήσεις -εάν σου δώσουν, να βρεις και να θέσεις ερωτήματα στους παριστάμενους στην συναυλία που έγιναν στόχοι, να παραστείς στις κηδείες και να δεις τα σώματα των νεκρών, να μιλήσεις με τους οικείους τους, να μάθεις για τα όπλα που υποτίθεται πως χρησιμοποιήθηκαν, να συγκρίνεις τον αριθμό των θυμάτων με τον καταγεγραμμένο χρόνο των πυροβολισμών και ούτω καθεξής. Με άλλα λόγια θα πρέπει να κάνουμε την δουλειά που σε άλλους καιρούς θα γινόταν από τους δημοσιογράφους, αλλά δεν γίνεται πια.

Είναι σαν το ιστορικό να κρατιέται απρόσιτο στη γνώση μας. Για παράδειγμα, από πληροφορίες των ΜΜΕ ότι τα γεγονότα συνέβησαν στην άλλη πλευρά του δρόμου από το ξενοδοχείο, δεν ήξερα πως η «άλλη πλευρά του δρόμου» ήταν μια απόσταση 1.170 ποδών. Όπως δεν περιμένω να έχω ποτέ μιαν ασφαλή εικόνα για το τι πραγματικά έχει συμβεί, δεν δίνω μεγάλη προσοχή στους ομαδικούς φόνους, ή θα έπρεπε να πω τους παρουσιαζόμενους ως τέτοιους. Μας έχουν πει τόσα ψέματα και μας έχουν εξαπατήσει τόσες φορές ώστε ποτέ δεν μπορούμε να πούμε πότε μας λένε την αλήθεια. Είναι όπως το γράφει ο Ντιμίτρι Ορλώφ:

«…το καλό όνομα ότι λες την αλήθεια μπορεί να το χάσεις ακριβώς μια φορά και από τότε κι’ έπειτα η χρήση της φράσης «πηγές των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών» έγινε συνώνυμη με «ξετσίπωτοι ψεύτες συνωμότες».

«Οποιοδήποτε μήνυμα επιχειρούν να πλασάρουν τα αμερικανικά και Δυτικά ΜΜΕ, μια απόλυτα θεμελιωμένη απόκριση είναι να απαριθμήσεις πόσες φορές ψευδολόγησαν στο παρελθόν και να τους θέσεις το απλό ερώτημα: Πότε έπαψαν να ψεύδονται;»

Επίσημες εξηγήσεις για γεγονότα όπως του Λας Βέγκας, του Σάντι Χουκ και ούτω καθεξής πάντοτε υψώνουν κόκκινη σημαία (απειλής), επειδή οι επίσημες εξηγήσεις πάντοτε αγνοούν πεισματικά αντίθετες μαρτυρίες αυτοπτών και άλλα στοιχεία. Επίσης, συχνά δεν υπάρχουν ούτε βίντεο από κινητά τηλέφωνα, ούτε νεκροί ή τραυματίες. Από όσο ξέρω τα σώματα των νεκρών και των τραυματιών απουσιάζουν από τα στοιχεία σε βίντεο για το Λας Βέγκας. Με δεδομένη την υποψία που προκαλούν τέτοια γεγονότα, θα περίμενε κανείς πως οι αρχές θα κατέβαλαν ιδιαίτερη προσπάθεια να παρουσιάσουν τους νεκρούς και τους τραυματίες. Σε άλλες περιπτώσεις ανάλογων γεγονότων, οι υποτιθέμενοι σωροί μοιάζουν με ανθρώπινα ομοιώματα ή είναι σκεπασμένα και θα μπορούσαν να είναι σωροί από οτιδήποτε. Η παρουσία στη σκηνή προσώπων της κρίσεως, όπως στην περίπτωση της βομβιστικής επίθεσης στον Μαραθώνιο της Βοστώνης, γεννά πρόσθετα ερωτήματα. Θυμάμαι πως ανεμένετο ότι η Αστυνομία και τα ΜΜΕ θα ερευνούσαν όλες τις μαρτυρίες και θα ξεκαθάριζαν τις αντιφάσεις. Τώρα αυτό που μας δίνουν είναι ένα επίσημο, ετοιμοπαράδοτο αφήγημα, ατέλειωτα επαναλαμβανόμενο από αξιωματούχους και ΜΜΕ.

Θα πρέπει οι ίδιοι να διαμορφώσετε κρίση για το Λας Βέγκας. Ιδού ορισμένα από τα αναφερθέντα γεγονότα που θα πρέπει να λάβει κανείς υπ’ όψιν του.

Τα θύματα, νεκροί και τραυματίες, είναι 573. Αυτός ο αριθμός είναι ο όγκος ενός στρατιωτικού τάγματος. Είναι πολύ δύσκολο να μετατραπεί ένα ολόκληρο τάγμα σε απώλειες με βολές μικρών όπλων, ακόμη και σε συνθήκες σφοδρής μάχης. Δεν ξέρω εάν έχει συμβεί ποτέ. Μπορεί ένα άτομο, χωρίς στρατιωτική εκπαίδευση, πυροβολώντας από ύψος 32 ορόφων –κάτι που απαιτεί ειδικές γνώσεις σκόπευσης- και σε απόσταση μήκους ίσου με τέσσερα γήπεδα ποδοσφαίρου, να πλήξει 573 άτομα με πυροβολισμούς λίγων λεπτών; Ο Jon Rappoport δεν το πιστεύει:   https://jonrappoport.wordpress.com/2017/10/03/more-than-one-vegas-shooter-the-evidence-builds/

Αλλά ούτε και ο προοδευτικός Steve Lendman: http://stephenlendman.org/2017/10/slaughter-las-vegas/ and http://stephenlendman.org/2017/10/las-vegas-another-false-flag/

Υπάρχουν πληροφορίες για πολλούς πυροβολητές.

Υπάρχουν πληροφορίες για λάμψεις εκπυρσοκροτήσεων από τον 4ον όροφο.

Τα παράθυρα του ξενοδοχείου δεν ανοίγουν και θα έπρεπε να σπάσουν τα τζάμια.

Ο Στέφεν Πάντοκ δεν ταιριάζει στο προφίλ του ψυχοπαθούς. Αναφέρεται ως πολυεκατομμυριούχος, με αεροπλάνα και ιδιωτικό πιλότο. Απολάμβανε τη ζωή. Ο αδελφός του είναι εμβρόντητος, λέει πως είναι πέραν της λογικής πως ο Στέφεν είναι δράστης του φονικού.

Το ξενοδοχείο Μαντελέϊ αναφέρεται πως είναι Καζίνο. Εάν είναι έτσι, κάμερες ασφαλείας είναι τοποθετημένες παντού. Γιατί δεν υπάρχουν βίντεο με τον Στέφεν Πάντοκ να εισάγει τα πολλά δέματα με 23 πυροβόλα όπλα και πυρομαχικά; Πως μπορούσε το υπηρετικό προσωπικό να καθαρίζει το δωμάτιο του επί τρεις μέρες και να μην δει τα 23 όπλα και τις σφαίρες; Δεν έχουν αυτά λογική.

Γιατί 23 όπλα; Ο αριθμός είναι περισσότερο από υπερβολικός. Ο όγκος του αριθμού σχεδόν υποδεικνύει επεισόδιο με στόχο το δικαίωμα της οπλοφορίας. Ο μέγας αριθμός των όπλων, ο μέγας αριθμός των θυμάτων. Τελικά, επί τέλους, αρκετή «οπλική βία» για να επιβληθεί έλεγχος.*

Οι σκεπτικιστές περιμένουν να ακούσουν από τις αρχές πως ένα άτομο, από τέτοιαν απόσταση, κατάφερε να χτυπήσει τόσους πολλούς ανθρώπους, σε τόσο σύντομο χρόνο και με ποιου είδους όπλο, ποιας διαμέτρου έγινε το κακό. Καθώς αυτό το μέρος του αφηγήματος είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό, δεν πρόκειται πιθανότατα να έχουμε καμία εξήγηση.

Και η αλήθεια δεν σκοντάφτει μόνο στις Αρχές και στα εκπορνευόμενα ΜΜΕ. Το λόμπι του ελέγχου των όπλων έχει τεράστια επενδυμένα συμφέροντα στην επίσημη εκδοχή. Και μπορεί να στοιχηματίσετε πως θα αγνοήσει τελείως όλα τα προβλήματα που παρουσιάζει αυτό το αφήγημα. Και η εκστρατεία έχει ήδη εξαπολυθεί.

Καθώς ο Πάντοκ ήταν λευκός, αρσενικός και πλούσιος, το αφήγημα βολεύει επίσης την «πολιτική ταυτότητας». Είναι άλλο ένα παράδειγμα του κακοποιού λευκού άρρενα. Δείγμα γραφής από την Ουάσιγκτον Ποστ: «Παντού, σε όλη την Αμερική, λευκοί άνδρες, μερικοί νέοι, μερικοί μεσήλικες, γίνονται λύκοι. Πάντοτε, αφού διαπράξουν τρομακτικά εγκλήματα, αποκαλύπτεται ότι αυτοί οι δράστες δεν ήταν τελικά άνθρωποι. Ήσαν κτήνη, ανεγκέφαλα τέρατα, των οποίων η διαστροφή ήταν απρόσωπη, και ψυχρή και τρομακτική».

Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται περισσότερο για την επιβεβαίωση των πεποιθήσεων και των προκαταλήψεών τους παρά για την αλήθεια. Εάν ο Πάντοκ ήταν Μουσουλμάνος, οι ισλαμοφοβικοί θα ασπάζονταν την επίσημοι εκδοχή.

Η αλήθεια απαιτεί να πιστεύουν οι άνθρωποι στην Αλήθεια περισσότερο από όσο πιστεύουν στις δικές τους απόψεις και προκαταλήψεις. Στις Ηνωμένες Πολιτείες τέτοιοι άνθρωποι γίνονται συνεχώς λιγότεροι.

Θυμηθείτε πάντοτε το ρωμαϊκό ερώτημα: Qui Bono? –Ποιος ωφελείται;

Επικαιροποίηση: Η σύντροφος του Πάντοκ τον περιγράφει ως «ευγενικόν, προστατευτικόν, ήρεμο» άνθρωπο, με τον οποίον προσέβλεπε σε ένα «ήσυχο μέλλον». Μια γυναίκα ξέρει έναν άνδρα. Η περιγραφή της δεν παρουσιάζει έναν ψυχοπαθή.

Μίλησα με περισσότερο πεπειραμένους ανθρώπους, ειδικούς, μεταξύ των οποίων και πεζοναύτες ελεύθερους σκοπευτές. Δεν πιστεύουν ούτε λέξη από το επίσημο αφήγημα. Θα τους χαρακτηρίσουν και πάλι «κατασκευαστές θεωριών» συνωμοσίας, όπως τους 3.000 αρχιτέκτονες και μηχανικούς που αμφισβητούν την επίσημη εκδοχή για την πτώση των Πύργων της Νέας Υόρκης στις 11 Νοεμβρίου 2001;


*Η οπλοφορία είναι πολιτικό δικαίωμα κατοχυρωμένο από το Αμερικανικό Σύνταγμα για την δυνατότητα αντίστασης των πολιτών στους πειρασμούς αυταρχισμού της κρατικής εξουσίας.

Tο ακόλουθο άρθρο, που δημοσίευσε χθες το αμερικανικό Δελτίο Zero Hedge, με την ευκαιρία της τριήμερης, από σήμερα, πρώτης επίσκεψης βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας στη Μόσχα, αναπαράγει δημοσίευμα του οικονομικού πρακτορείου Bloomberg, που μαζί με την Wall Street Journal και τους Financial Times συναποτελούν τα αυθεντικά φερέφωνα του Διεθνούς Καπιταλισμού. Οι διαπιστώσεις του δεν επιδέχονται επομένως αμφισβήτηση –τουλάχιστον από τους οπαδούς του συστήματος.
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ισραηλινοί και οι Τούρκοι, Αιγύπτιοι και οι Ιορδανοί, όλοι παίρνουν τον δρόμο για το  Κρεμλίνο, με την ελπίδα ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο νέος αυθέντης της Μέσης Ανατολής, μπορεί να εξασφαλίσει τα συμφέροντά τους και να λύσει τα προβλήματά τους», γράφει το (οικονομικό πρακτορείο) Μπλούμπεργκ.

Και τώρα και αυτή η Σαουδική Αραβία έρχεται με φιλικά χαμόγελα προς το Κρεμλίνο, με την επίσκεψη του βασιλιά Σαλμάν, του πρώτου μονάρχη του πετρελαιοφόρου βασιλείου που επισκέπτεται την Μόσχα. Στην κορυφή των θεμάτων που θέλει να συζητήσει θα είναι ο έλεγχος του Ιράν, στενού συμμάχου της Ρωσίας, που αντιμετωπίζεται ως θανάσιμος εχθρός από τα αραβικά κράτη του Περσικού Κόλπου.
Μέχρι πρόσφατα -όπως παραδέχεται το Μπλούμπεργκ- η Ουάσιγκτον είχε την αποκλειστικότητα ως προορισμός των προσκυνημάτων τέτοιων ηγετών. Τώρα όμως «η αμερικανική ισχύς στην περιοχή τελεί σε αισθητή υποχώρηση» -φράση αναγνώρισης της επιτυχίας της ρωσικής επέμβασης στη Συρία, η οποία όχι μόνο κατόρθωσε να συντρίψει την τοπική απειλή του «Ισλαμικού Κράτους», αλλά διατήρησε τον πρόεδρο Μπάσερ Αλ ΄Ασαντ στην εξουσία μετά από χρόνια αμερικανικής επιμονής για την ανατροπή του.
«Μετέβαλε την πραγματικότητα, την ισορροπία δυνάμεων στον χώρο», δήλωσε ο Ντενίς Ρος, πρώην κύριος διαπραγματευτής ειρήνης των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή και σύμβουλος προέδρων, από τον πατέρα Μπους ως τον Ομπάμα. « Ο Πούτιν κατόρθωσε να καταστήσει τη Ρωσία παράγοντα στην Μέση Ανατολή. Γι’ αυτό βλέπετε ένα συνεχές ρεύμα Μεσανατολικών επισκεπτών καθ’ οδόν προς την Μόσχα.»
Είναι επίσης και το χρήμα: Όπως μετέδωσε το ΡΤ, κατά την επίσκεψη του βασιλιά Σαλμάν στην Μόσχα θα ανακοινωθεί η σύσταση κοινού Ρώσο-Σαουδικού ταμείου επενδύσεων στον ενεργειακό τομέα, κατά την δήλωση του Ρώσου υπουργού Ενέργειας Αλεξάντερ Νόβακ στο τηλεοπτικό δίκτυο Ελ Αραμπίγια. Ο Νόβακ ανέφερε ότι η βασική συμφωνία για την δημιουργία αυτού του ταμείου ενός δις δολαρίων έχει ήδη ληφθεί. «Η Ρωσία-είπε- στοχεύει στην ανάπτυξη της συνεργασίας με την Σαουδική Αραβία όχι μόνο στο πλαίσιο του OPEC αλλά και πέραν του καρτέλ». Μεταξύ άλλων, στον ενεργειακό τομέα, στον τομέα του ηλεκτρισμού και στις πηγές ανανεώσιμης ενέργειας. Επιπλέον, Μόσχα και Ριάντ αναμένεται να ανακοινώσουν ένα νέο πρόγραμμα επενδύσεων και βιομηχανικά προγράμματα. Την περασμένη εβδομάδα  ο γενικός διευθυντής του ρωσικού Ταμείου Αμέσων Επενδύσεων (RDIF) Κυρίλ Ντιμιτρίεφ εξήρε την συνεργασία μεταξύ του(RDIF) με την Σαουδαραβική Γενική Αρχή Επενδύσεων (SAGIA) στην κοινή έρευνα επενδυτικών προγραμμάτων στη Ρωσία. Η SAGIA προβλέπεται να εισαγάγει ρωσικές εταιρείες στην Σαουδική αγορά.
Ωστόσο η επιτυχία του Πούτιν θα γεννήσει προβλήματα, αφού  καθώς σωρεύονται τα συγκρουόμενα αιτήματα δεν θα είναι εύκολο να επιστρέψουν όλοι οι επισκέπτες ικανοποιημένοι.» Όσο περισσότερο προσπαθείς να υιοθετήσεις μια πολιτική συνεργασίας με όλους, τόσο ανακαλύπτεις πόσο δύσκολο είναι αυτό το παιχνίδι,» είπε ο Ρος.
Η Μόσχα ήταν μια σημαντική δύναμη στη Μέση Ανατολή κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, εξοπλίζοντας αραβικά κράτη εναντίον του Ισραήλ, αλλά με την κατάρρευση του κομμουνισμού στα τέλη της δεκαετίας του ’80, έσβησε και η επιρροή της Ρωσίας. Όταν οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ, η Ρωσία ήταν θεατής, ανήμπορος να κάνει κάτι περισσότερο από διαμαρτυρίες. Η εικόνα άρχισε να αλλάζει το 2013, όταν ο Ομπάμα αποφάσισε να μην επιτεθεί στον ΄Ασαντ. Δυο χρόνια αργότερα, ο Πούτιν έστειλε στρατό και αεροπλάνα να τον υπερασπίσουν.
Οι περισσότεροι από τους συμμάχους της Αμερικής ήσαν σταθερά στο στρατόπεδο εναντίον του ΄Ασαντ. Απογοητεύτηκαν όταν η αμερικανική στρατιωτική ισχύς δεν χρησιμοποιήθηκε για την ανατροπή του. Η ισχύς και επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή ενισχύθηκε «επειδή το επέτρεψε ο Ομπάμα», λέει ο Χαλέντ Μπαταρφί. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αλ Φαϊζάλ της Τζέντας, στη Σαουδική Αραβία. «Δυστυχώς αποσύρθηκαν σε μέγα βαθμό από την Μέση Ανατολή».
Την ίδια άποψη εξέφρασε τον περασμένο μήνα και ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν, που επί χρόνια συνιστούσε αμερικανική δράση εναντίον του ΄Ασαντ. Οι συνομιλίες με τους Αμερικανούς «δεν οδηγούσαν πουθενά», δήλωσε. Και έτσι η Τουρκία              συνεργάζεται τώρα με τη Ρωσία και το Ιράν σ’ ένα σχέδιο για την αποκλιμάκωση της σύγκρουσης. «Επιτυγχάνει αποτελέσματα», δήλωσε ο Ερντογάν
Πριν δυο χρόνια οι εντάσεις με τον Πούτιν απειλούσαν με έκρηξη, όταν οι Τούρκοι κατέρριψαν ρωσικό αεριωθούμενο στα σύνορα της Συρίας. Την περασμένη Παρασκευή, ο Ρώσος Πρόεδρος πέταξε στην ΄Αγκυρα για δείπνο με τον Τούρκο ομόλογο και «φίλο του», ο οποίος έχει συμφωνήσει να αγοράσει ρωσικά πυραυλικά συστήματα S-400, ερεθίζοντας τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ.
 Στο μεταξύ, σε μια παράδοξη μεταστροφή, οι Σαουδάραβες που χρηματοδοτούσαν τους αντάρτες εναντίον της  κυβέρνησης ΄Ασαντ, όπως και ακραίες ομάδες που είχαν αποσπασθεί από την Αλ Κάϊντα συνεργάζονται με την Ρωσία στο να καλοπιάσουν την αντιπολίτευση να ενωθεί για διαπραγματεύσεις ειρήνευσης, που πιθανότατα θα ισχυροποιήσουν το καθεστώς ΄Ασαντ –ενώ παράλληλα η Σαουδαραβία ήρθε σε ρήξη με το Κατάρ, παλαιότατο σύμμαχό της.
Οι σύμμαχοι της Αμερικής χαροποιήθηκαν με την αλλαγή του Αμερικανού Προέδρου και την σκληρή ρητορική του Τραμπ περί αντιμετώπισης του Ιράν. Μέχρι σήμερα ωστόσο και αυτός παρέμεινε κοντά στην πολιτική των προκατόχων του στη Συρία, επικεντρωμένος στην καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους.
΄Ετσι, καθώς απομακρύνεται ο στόχος της αλλαγής καθεστώτος στη Συρία, έχουν μεταβληθεί και οι προτεραιότητες. Οι Σαουδάραβες και άλλα αραβικά κράτη του Περσικού Κόλπου ζητούν από τη Ρωσία να περιορίσει τον ρόλο του Ιράν στη Συρία, όπου οι Εσμπολά και άλλες Σιιτικές πολιτοφυλακές, υποστηριζόμενες από την Τεχεράνη, διέθεσαν δυνάμεις κρούσεως για την επίθεση του ΄Ασαντ.
Ωστόσο γρήγορα θα διαψευσθούν οι όποιες προσδοκίες μπορεί να έχει ο μονάρχης της Σαουδικής Αραβίας, ότι μπορεί να βάλει μια σφήνα ανάμεσα στη Ρωσία και το Ιράν,. Ο Πούτιν δεν θα μεταβάλει την στάση του απέναντι στο Ιράν για να ικανοποιήσει τις σαουδικές επιθυμίες, σύμφωνα με πρόσωπο οικείο στο Κρεμλίνο, που επικαλείται το Μπλούμπεργκ. Και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου, που επισκέφτηκε τη Ρωσία τέσσερεις φορές μέσα σε 18 μήνες, το βρήκε δύσκολο να μεταπείσει τον Ρώσο ηγέτη.
Τον Αύγουστο ο Νετανιάχου είπε στον Πούτιν ότι η αυξανόμενη παρουσία του Ιράν  στη Συρία είναι «απαράδεκτη». Τον Σεπτέμβριο δήλωσε στο CNN ότι ο Ιρανοί επιχειρούν να καταστήσουν τη Συρία αποικία τους, με σκοπό «να μας καταστρέψουν και να καταλάβουν όλη τη Μέση Ανατολή.»
Ωστόσο η Ρωσία απέρριψε το αίτημά του για μιαν ουδέτερη ζώνη ανάσχεσης εντός της Συρίας, που θα κρατούσε τις δυνάμεις του Ιράν και του Εσμπολά σε απόσταση τουλάχιστον 60 χιλιομέτρων από τα σύνορα του Ισραήλ. Ένα πρόσωπο στη Μόσχα, γνώστης του θέματος, είπε ότι η Ρωσία πρόσφερε στο Ισραήλ μια ζώνη αποκλεισμού μόνο πέντε χιλιομέτρων πλάτους.
Απολαμβάνοντας τον νέο ρόλο της ως ισχυρού διαιτητή, η Μόσχα απέρριψε επίσης την πρόταση των ΗΠΑ να γίνει ο ποταμός Ευφράτης η διαχωριστική γραμμή μεταξύ συριακών κυβερνητικών στρατευμάτων και δυνάμεων υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ στην Ανατολική Συρία. Αυτό οδήγησε σε αγώνα δρόμου για την κατάληψη της στρατηγικά σημαντικής και πλούσιας σε πετρέλαια  περιοχής των συνόρων κα τώρα εκδηλώνεται στον ανταγωνισμό για τον έλεγχο του Ντέϊρ Εζζόρ.
Παράλληλα η Ρωσία πέτυχε να διατηρήσει ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας με όλες τις πλευρές, από το Ιράν στη Σαουδική Αραβία και από την Παλαιστινιακή ριζοσπαστική ισλαμική οργάνωση Χαμάς στο Ισραήλ, δήλωσε ο Αϊχάμ Καμέλ , διευθυντής Μέσης Ανατολής Και Βορείου Αφρικής του Eurasia Group.
Eνώ η Ρωσία δεν υποχώρησε στο θέμα της ζώνης ανάσχεσης, παρέχει μια σιωπηρή συγκατάβαση που επιτρέπει στο Ισραήλ να πραγματοποιεί βομβαρδισμούς του Εσμπολά στη Συρία, είπε ο Αντρέϊ  Κορτούνωφ, γενικός διευθυντής του ρωσικού Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων, μιας ομάδας ερευνών συσταθείσας από το Κρεμλίνο.
Η Ρωσία μεσολαβεί μαζί με την Αίγυπτο για τον τερματισμό της δεκαετούς ενδο-παλαιστινιακής ρήξης, μεταξύ της Φατάχ στην Δυτική ΄Οχθη και της Χαμάς στη Γάζα. Ο Πούτιν προσκάλεσε τις αντίπαλες κυβερνήσεις της Λιβύης στο Κρεμλίνο, όταν σειρά  ειρηνευτικών αποπειρών από άλλες χώρες είχαν μηδενικό αποτέλεσμα. Η Ρωσία εξελίχθηκε σε μείζονα επενδυτή στο πλούσιο σε πετρέλαια Κουρδιστάν του Ιράκ και ήταν από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο που απέφυγε να καταδικάσει το πρόσφατο δημοψήφισμα για ανεξαρτησία.
Το εκπληκτικότερο είναι ότι, από την οικονομική άποψη, αυτός ο συναγωνισμός για επιρροή μοιάζει δραματικά άνισος. Το ΑΕΠ της Αμερικής είναι 13 φορές του ΑΕΠ της Ρωσίας. Εντούτοις, αυτός δεν είναι πάντοτε ο αποφασιστικός παράγοντας, είπε ο Αλεξάντερ Ζότωφ, Ρώσος πρεσβευτής στη Συρία από το 1989 ως το 1994.Και πρόσθεσε: «Πολλές φορές βλέπεις δυο πυγμάχους να ανεβαίνουν στο ριγκ, ο ένας να είναι γίγας, με φουσκωμένους μυς και ο άλλος να είναι πιο μικρόσωμος, αλλά ευλύγιστος, ταχύς και να έχει καλύτερη τεχνική».
Ενώ η οικονομία είναι περιοριστικός παράγοντας για τη Ρωσία. Ο Πούτιν έχει ένα άλλο πραγματικό πλεονέκτημα έναντι των Αμερικανών προέδρων, κατά τον Πωλ Σαλέμ, αντιπρόεδρο του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής στην Ουάσιγκτον. « Δεν έχει το Κογκρέσο να τον ανησυχεί και ούτε εκλογές που κινδυνεύει να χάσει. Ο Πούτιν είναι εκεί για σχεδόν δυο δεκαετίες. Πολύ χρόνο για την γεωπολιτική. Με «μια πολύ συνεπή ηγεσία και ένα συνεπές μήνυμα», είπε ο Σάλεμ. «Αυτός λέει ότι κάνει  και κάνει ότι λέει.»
Η άνοδος της Ρωσία σημειώθηκε καθώς η αμερικανική ηγεσία έγινε ανήσυχη για την Ασία και το αμερικανικό κοινό κουράστηκε από τους πολέμους της Μέσης Ανατολής –γεγονός που παραδέχθηκαν ο Τραμπ όσο και ο Ομπάμα.
Ασφαλώς, «η Ουάσιγκτον παραμένει η απαραίτητη δύναμη στην Μέση Ανατολή» είπε ο Αϊχάμ Καμέλ. Αλλά η δέσμευσή της στις παραδοσιακές συμμαχίες εξασθενίζει, και αυτό ωθεί τους περιφερειακούς ηγέτης να ποντάρουν σε δύο ταμπλό.

Και όπως καταλήγει το Μπλούμπεργκ: « Το Κρεμλίνο είναι στην σκέψη όλου του κόσμου.»
Ούτε η απροσχημάτιστη αλληλεγγύη των Βρυξελλών στον Ραχόϊ, ούτε η συνέργεια του Steven Paddock, σφαγέα του Λας Βέγκας (θα μπορούσε να ήταν βαλτός) στην επιχείρηση ειδησεογραφικής επικάλυψης του αιματηρού οργίου καταστολής στην Βαρκελώνη, κατόρθωσαν να σβήσουν τις φλόγες κάτω από το καζάνι της Ε.Ε. που άναψαν τα γεγονότα της Κυριακής στην Καταλωνία --φωτίζοντας έντονα αποκρουστικές ρυτίδες και στίγματα στο πρόσωπο της «Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης».Το κατωτέρω αντιπροσωπευτικό άρθρο Αμερικανού σχολιαστή -πολυγραφότατου και για τα πάθη της Ελλάδος- γράφτηκε το βράδυ της Κυριακής, αλλά μένει αντιπροσωπευτικό. ΄Εκτοτε σημειώθηκαν τα εξής, που παραλείπει ή ακρωτηριάζει η καθεστωτική «πληροφόρηση».

--Οι τραυματίες της αστυνομικής επιχείρησης δεν ήταν οι ανακοινωθέντες την Κυριακή 38, αλλά 893 !. Και σε πείσμα του οργίου της βίας, ψήφισαν 2,3 εκατομμύρια Καταλανοί, κατά 89% υπέρ της ανεξαρτησίας.

--Το αμερικανικό δελτίο Zero Hedge δημοσίευσε εικόνες Βίντεο που παρουσιάζουν Καταλανούς αστυνομικούς σε μέτωπο προστασίας των ψηφοφόρων και συμπλεκόμενους με τους εισβολείς της Γκουάρντια Σιβίλ.

- Το ίδιο δελτίο μετέδωσε τα αποτελέσματα δημοσκόπησης έγκυρου ισπανικού οργανισμού, που είχε προηγηθεί της ψηφοφορίας και παρουσίαζε τεράστια νίκη 80% του Ναι στην ανεξαρτησία. Τίτλος του δημοσιεύματος: «Να τι εξηγεί τον πανικό του Ραχόϊ».

- Ο Ραχόϊ με δηλώσεις του το βράδυ της Κυριακής αρνήθηκε το γεγονός του δημοψηφίσματος, ανήγγειλε διώξεις των «υποκινητών» και εξήρε το έργο της αστυνομίας για την προστασία του νόμου και των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών!

- Μόνο ο επικεφαλής της βρετανικής εργατικής Αντιπολίτευσης Τζέρεμυ Κόρμπυν και η πρωθυπουργός της Σκωτίας Νικόλα Στάρτζεον καταδίκασαν έντονα την αστυνομική βία. Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ και η ευρωπαϊκή Κομισιόν χαρακτήρισαν το δημοψήφισμα παράνομο και κηρύχθηκαν αλληλέγγυοι με τον Ραχόϊ. Ακολούθησε σήμερα και ο πρίγκιπας Φελίπε της Ισπανίας.

-Την Τρίτη η Καταλωνία παρέλυσε με την γενική απεργία στην οποία κάλεσαν τους εργαζομένους 40 συνδικάτα –και των εργοδοτών! Διαδηλώσεις στους δρόμους συγκέντρωσαν 500.000 πολίτες κατά τις τοπικές πηγές, τις διεθνείς ιστοσελίδες και το ρωσικό κανάλι Ρ.Τ. ή «δεκάδες χιλιάδες» κατά το Γιουρονιούς και τα γαλλικά κανάλια. Ο πρωθυπουργός της Καταλωνίας Puigdemont ανακοίνωσε ότι η κήρυξη της ανεξαρτησίας θα γίνει τις προσεχείς ημέρες και το πρακτορείο Μπλούμπεργκ ανέφερε πως θα γίνει στις 6 Οκτωβρίου, ακριβώς 83 χρόνια από τότε που ο προκάτοχός του Lluis Companys είχε κηρύξει την ανεξαρτησία της επαρχίας, για να εκτελεστεί αργότερα από τον Φράνκο.

Για το σχολιασμό ακολουθεί η έξωθεν μαρτυρία –πάντοτε πιο ευπρόσδεκτη, ως εισαγωγής!: 


Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
του Raul Ilargi Meijer, Zero Hedge, 2-10-17
Είδα πολλά βίντεο και φωτογραφίες από την απόπειρα των Καταλανών να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα και αυτό που μου έκανε την ισχυρότερη εντύπωση –εκτός από την αναίσθητη βία με την οποία φαίνονταν να ενεργούν οι αστυνομικές δυνάμεις-ήταν η απουσία βίαιης αντίδρασης από την πλευρά των διαμαρτυρομένων.

Ετσι όταν ο υπουργός των Εσωτερικών ισχυρίζεται πως τραυματίστηκαν 11 αστυνομικοί είναι δύσκολο να τον πάρει κανείς στα σοβαρά. Η εικόνα αστυνομικών να χτυπάνε ηλικιωμένες γυναίκες μέχρι αίματος είναι συγκλονιστική και είμαστε όλοι συγκλονισμένοι. Πολλοί θα είναι επίσης κατάπληκτοι, αλλά δεν θα έπρεπε να είναι. Η Ισπανία είναι ακόμη η γη του Φράνκο και οι οπαδοί του εξακολουθούν να ασκούν μεγάλη επιρροή στην πολιτική, στην αστυνομία και στο στράτευμα. Και δεν είναι μόνο αυτοί, ένα βίντεο από την Μαδρίτη έδειχνε πολίτες να τραγουδούν φασιστικόν ύμνο από την εποχή του Φράνκο.

Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά με τα οποία η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση δέχθηκε, εν γνώσει της, ως μέλος της την Ισπανία και αυτά τα χαρακτηριστικά δεν άλλαξαν ουσιαστικά από τότε. Η αντίδραση των Βρυξελλών και όλων των πρωτευουσών της ΕΕ μιλά εύγλωττα. Ο Βέλγος πρωθυπουργός Σαρλ Μισέλ δήλωσε πως δεν θέλει να μιλήσει για την πολιτική άλλων χωρών και αυτό είναι το μόνο που άκουσα από οποιονδήποτε άλλον. Και πρόκειται φυσικά για μια χοντρή ανόητη έκφραση δειλίας, τόσο η δήλωση του Μισέλ όσο και η σιωπή των άλλων.

Επειδή αυτό το γεγονός αφορά καίρια την Ε.Ε. Όπως έγραφε το μήνυμα του Τζούλιαν ΄Ασσανζ στο Τουίτερ: « Αγαπητέ Γιούνκερ της ΕΕ, αυτός είναι ο σεβασμός της ελευθερίας και της Δημοκρατίας; Θέσε σε εφαρμογή το Άρθρο7 και ανάστειλε την συμμετοχή της Ισπανίας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση για την ξεκάθαρη παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης.» (Άρθρο 7 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης: «Αναστολή κάθε χώρας μέλους που χρησιμοποιεί στρατιωτική δύναμη εναντίον του πληθυσμού της χώρας.»)

Τυπικά βέβαια η Γκουάρντια Σιβίλ (ΜΑΤ) δεν είναι στρατός, αλλά θα επιχειρήσει να κρυφτεί πίσω απ’ αυτό ο Γιούνκερ, ο Μισέλ και προπάντων η Μέρκελ;

Δεύτερο μήνυμα του Άσσανζ στο Τουίτερ αργότερα ανέφερε: «Πηγή σε επαφή με την κυβέρνηση του Ισημερινού μεταδίδει ότι σχεδιάζουν να διώξουν τον Τζούλιαν ΄Ασσανζ από την πρεσβεία τους στο Λονδίνο και αναμένουν να ακολουθήσει η σύλληψή του, επειδή μετέδωσα για την ισπανική λογοκρισία και τις συλλήψεις στην Καταλωνία. Βρώμικες δουλειές.»

Αλλά ούτε αυτό πρέπει να προκαλεί κατάπληξη. Ξέρουμε από το παράδειγμα της Ελλάδας και την αντιμετώπιση του προβλήματος των προσφύγων ποια είναι η ηθική ποιότητα των Ευρωπαίων «ηγετών».

Δεν είναι όμως γι’ αυτό που οι λαοί ήθελαν να γίνουν μέλη της Ε.Ε. ΄Ετσι, εάν δεν υπάρξουν δριμείες δηλώσεις και από πολλές πρωτεύουσες και πολύ σύντομα, η ΕΕ ως σύνολο θα βρεθεί σε τόσο βαθιά κρίση ώστε θα πρέπει να μαζεύει τις βαλίτσες της και να γυρίζει στο σπίτι. Οπουδήποτε μπορεί να είναι «σπίτι» γι’ αυτούς τους επαγγελματίες πολιτικάντηδες.

Όταν είσαι άμοιρος κάθε ίχνους ηθικής και ενδοιασμών, όπως κραυγαλέα διακηρύσσει αυτή η σιωπή, τότε δεν μπορείς να διεκδικείς κανένα εντελώς δικαίωμα να αποφασίζεις για οποιονδήποτε. Αυτό ισχύει για τον Ραχόϊ και το κόμμα του, αλλά εξ ίσου και για όλους τους άλλους νεκρικά αμίλητους Ευρωπαίους «ηγέτες».

Και αυτό δεν τελείωσε, σε καμία περίπτωση. Δεν άρχισε καν. Η φιλόσοφος Anna M. Hennessey, η οποία έζησε στην Ισπανία και στην Καταλωνία, το έθεσε ως εξής:

«Ο Φράνκο νίκησε, δεν έχασε τον πόλεμό του όπως ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα έπρεπε να επιτρέψουμε στην τοξική ιδεολογική υποδομή του δικτάτορα να συνεχιστεί πάρα πέρα στον 21ο Αιώνα. Η υποστήριξη της Καταλωνίας είναι ένα σημαντικό βήμα για να θέσουμε τέρμα στον φασισμό στην Ευρώπη.
Ο κόσμος στις ΗΠΑ, ιδίως εκείνοι που γεννήθηκαν μετά το 1980, ξέρουν ελάχιστα για τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο (1936-1939) και για την δικτατορία που ακολούθησε. Και αυτή η γνώση είναι απαραίτητη για την κατανόηση της σημερινής κατάστασης στην Ισπανία και στην Καταλωνία.

Για παράδειγμα, ο δικαστής (Ισμαήλ Μορένο), που θα δικάσει τους κατηγορουμένους για στάση Καταλάνους ακτιβιστές που κάλεσαν στο δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου, έχει ρίζες που συνδέονται στενά με τον Φρανσίσκο Φράνκο (1892-1975), που ξεκίνησε τον εμφύλιο πόλεμο, τον κέρδισε και στη συνέχεια κυβέρνησε ως δικτάτορας την Ισπανία επί 40 χρόνια.

Ο Φράνκο είναι μια μεγάλη φιγούρα του φασισμού του 20ού Αιώνα στην Ευρώπη. Εκκαθάριση των κυβερνητικών αξιωματούχων του Φρανκισμού ουδέποτε έγινε μετά το τέλος της δικτατορίας στην δεκαετία του ’70 και αυτή η ηγεσία έχει μεγάλη επιρροή στην λήψη των κυβερνητικών αποφάσεων της Ισπανίας για την Καταλωνία – μιαν επαρχία που υπέστη βαθιά τραύματα κατά και μετά τον εμφύλιο πόλεμο, λόγω της αντίστασής της στον Φράνκο. Οι επιζώσες επιδράσεις της κληρονομιάς του Φράνκο είναι καλά τεκμηριωμένες και θα πρέπει ν’ απασχολήσουν την συζήτηση γύρω από αυτό που άρχισε να ξηλώνεται γρήγορα στην Βαρκελώνη.

[…] Όπως η ισπανική κυβέρνηση, η ισπανική αστυνομία ουδέποτε εκκαθαρίστηκε από τους Φρανκικούς δεσμούς της, μετά το τέλος της δικτατορίας. Είναι ένας βαθύτατα διεφθαρμένος οργανισμός [….] Ο Μανουέλ Φράγκα Ιριμπάρνε, ένας από τους υπουργούς του Φράνκο κατά την δικτατορία, ίδρυσε το Λαϊκό Κόμμα του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόϊ. Το κόμμα αυτό είναι τώρα μπλεγμένο σε σκάνδαλο. Η βασιλική οικογένεια της Ισπανίας είναι επίσης συνδεδεμένη με το καθεστώς του Φράνκο και έχει προσαχθεί σε δίκη με κατηγορίες για σκάνδαλα που βαρύνουν και αυτήν. Είναι αδύνατο να αγνοηθεί το φασιστικό θεμέλιο πάνω στο οποίο είχε στηθεί η σύγχρονη Ισπανία ή να αγνοηθεί πως η πραγματικότητα τέτοιας θεμελίωσης έχει σχέση με τον τρόπο που η Ισπανία μεταχειρίζεται σήμερα την Καταλωνία.»

Και έτσι μπορούμε να παρακολουθήσουμε τώρα τον θάνατο του ονείρου μιας Ενωμένης Ευρώπης. Τουλάχιστον μιας Ευρώπης μέσα στην οποία θα μπορούν οι λαοί να αισθάνονται άνετα. Και εάν δεν μπορεί αυτό να επιτευχθεί, τότε ποιος ο λόγος της ένωσης; Η δημοκρατία στην Ευρώπη πεθαίνει στις Βρυξέλλες, πεθαίνει στην Ελλάδα και στην Μεσόγειο και πέθανε την Κυριακή στους δρόμους της Βαρκελώνης και άλλων τόπων της Καταλωνίας.

΄Ολοι οι άλλοι Ευρωπαίοι θα καθίσουν απλώς να κοιτάνε και να περιμένουν να πεθάνει η Δημοκρατία και εκεί όπου ζουν οι ίδιοι; Στοιχηματίζω πως αυτό θα κάνουν, μέχρις ότου πάψουν να βλέπουν οικονομική ωφέλεια από την συμμετοχή στην Ε.Ε. Αλλά από σήμερα τα οικονομικά της Καταλωνίας δεν θα είναι η μοναδική πηγή προβληματισμού. Επειδή η Ισπανία δεν θα αποβληθεί, ούτε καν θα τεθεί σε αναστολή η συμμετοχή της. Θα υπάρξει πλήθος ηχηρής κενολογίας. Αλλά δεν είναι όλοι οι Ευρωπαίοι τόσο ηλίθιοι.

Η Δήμαρχος της Βαρκελώνης κάλεσε τον Ραχόϊ να παραιτηθεί, αλλά, ήξερε όπως όλοι πως αυτό δεν αρκεί και δεν θ’ αλλάξει τίποτα. Ο Ραχόϊ είναι απλά ένας εκπρόσωπος ενός φασιστικού συστήματος στα σπλάχνα της Ισπανίας, που περιμένει την ευκαιρία να υψώσει το αποκρουστικό κεφάλι του. Βρήκε την ευκαιρία την Κυριακή και όλος ο κόσμος σιωπά. Δηλαδή οι «ηγέτες»…
του Paul Craig Roberts, Foreign Policy Journal, 28-9-17

H Δυτική Ευρώπη είναι δέσμια της Ουάσιγκτον και θα προχωρήσει στην καταστροφή της μάλλον παρά να διαχωρίσει την θέση της από την εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον.

Το κατωτέρω άρθρο Αμερικανού «παλαιοσυντηρητικού» καθηγητή, υπουργού οικονομικών, αρχισυντάκτη της Γουόλ Στρητ Τζέρναλ και συγγραφέα διεθνούς φήμης θα σκοντάψει σε κάποια σημεία του σε εδραιωμένες απόψεις αναγνωστών (και αντιθέτων ιδεοληψιών), αλλά η επιμονή στην ανάγνωση μπορεί τελικά να μη κριθεί ως απώλεια χρόνου
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Παρά τις σαφείς ενδείξεις ότι η Ουάσιγκτον έχει επιλέξει την οδό της σύρραξης με την Ρωσία και την Κίνα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν έχουν εγείρει αντίρρηση. Η Πολωνία, η Ουκρανία και οι Βαλτικές χώρες φαίνεται να ζητούν μεγαλύτερη σύγκρουση, ή ταχύτερη πορεία προς την σύρραξη. Οι ίδιοι οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν έχουν εκλέξει ηγεσίες έτοιμες ν’ αποκηρύξουν το καθεστώς δουλείας στην Ουάσιγκτον και ν’ ακολουθήσουν μιαν ορθολογική πολιτική απέναντι στη Ρωσία.

Την (προ)περασμένη Κυριακή oι γερμανικές εκλογές ήσαν μια ευκαιρία για το γερμανικό εκλογικό σώμα να αποδοκιμάσει την δουλική στην Ουάσιγκτον ΄Ανγκελα Μέρκελ και την Χριστιανοδημοκρατική ΄Ενωση (CDU)και σε κάποιο βαθμό το έκαναν. Αλλά δεν θα το μαθαίνατε ποτέ από την ειδησεογραφία

Οι τίτλοι των ειδήσεων έλεγαν πως η Μέρκελ κέρδισε και τέταρτη θητεία. Στις ΗΠΑ η παρέα της Χίλλαρυ τονίζουν πως ο Τραμπ έχασε την λαϊκή ψήφο, αλλά η Μέρκελ την έχασε κατά 70%. Μόνο 3 Γερμανοί στους 10 την ψήφισαν. Η ψήφος του κόμματός της έπεσε από το 41,6% των περασμένων εκλογών σε κάτι λιγότερο του 33%.

Ο συνεταίρος της Μέρκελ στον κυβερνητικό σχηματισμό, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) υπέστη επίσης μείωση της εκλογικής δύναμής του, που το οδήγησε σε άρνηση συμμετοχής σε νέο κυβερνητικό συνασπισμό με την Μέρκελ. Αυτό σημαίνει πως η Μέρκελ θα πρέπει να προσφύγει στο Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP), το οποίο συγκέντρωσε το 10,7% των Ψήφων και στους Πράσινους, που απέσπασαν το 8,9%. Αυτός ο συνασπισμός συγκεντρώνει τα 52,6%, από το οποίο μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση.

Η «νίκη» της Μέρκελ ήταν τέτοια ήττα ώστε ίσως να την ωθεί στην οδό της εξόδου.

Που πήγαν οι ψήφοι που έχασε το κόμμα της Μέρκελ και των εταίρων της στην κυβέρνηση, το SPD;

Επήγαν σ’ ένα νέο κόμμα που έχει κατέβει για τη Γερμανία και όχι για την Ουάσιγκτον, όχι για τους πρόσφυγες των πολέμων της Ουάσιγκτον και όχι για την σύγκρουση με τη Ρωσία. Αυτό το κόμμα, η Εναλλακτική Για την Γερμανία (ΑfD), είναι τώρα το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα, με 12,6% των ψήφων και 94 έδρες στην γερμανική Βουλή.

Επειδή το κόμμα είναι εναντίον της μαζικής εισόδου Μουσουλμάνων μεταναστών, που υποστηρίζει η Μέρκελ και εναντίον της πολιτικής της Ουάσιγκτον κατά της Ρωσίας, το φόρτωσαν αμέσως με τον χαρακτηρισμό « άκρα αριστερά», που συνοδεύεται με ναζιστικά υπονοούμενα.

Με άλλα λόγια αν ορθώνεις το ανάστημά σου για την πατρίδα σου και για τον λαό σου είσαι ναζιστής.

Ο γερμανικός λαός έχει υποστεί τέτοιαν πλύση εγκεφάλου από την Ουάσιγκτον, από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ώστε οι Γερμανοί αισθάνονται μόνο ενοχή και τρόμο για οτιδήποτε λέγεται πως είναι «άκρα δεξιά». Και ωστόσο η τρίτη μεγαλύτερη ψήφος πήγε στο κόμμα της «άκρας δεξιάς».

Οι εβραϊκές οργανώσεις πήγαν να λυσσάξουν για την εκλογική επιτυχία του Α f D. Ο Χίτλερ αναστήθηκε… και τα παρόμοια. Είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως οι Εβραίοι είναι τόσο παρανοϊκοί. Αναρωτιέται κανείς συχνά μήπως οι εβραϊκές οργανώσεις έχουν κάποιο άλλο σχέδιο στο μυαλό τους.

Είναι φανερό, στη Γερμανία ένα πολιτικό κόμμα που δεν θέλει να βρίσκεται σε σύγκρουση με τη Ρωσία, ή η χώρα του να είναι η χωματερή για τα ανθρώπινα υπολείμματα των πολέμων της Ουάσιγκτον στην Μέση Ανατολή και στην Αφρική, προσδιορίζεται από τα εκπορνευόμενα ΜΜΕ, στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, στον Καναδά, στην Βρετανία, στην Αυστραλία ακόμη και στα αγγλόγλωσσα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, όπως το Σπούτνικ, ως «άκρα δεξιά».

Μολονότι είναι ενθαρρυντικό να βλέπει κανείς το 12,6 % του γερμανικού λαού να αφυπνίζεται, η ψήφος φαίνεται να οφείλεται λιγότερο στην επαπειλούμενη σύρραξη με την Ρωσία και περισσότερο στο να μην είναι η Γερμανία ο χώρος απόρριψης των ανθρώπινων ερειπίων των πολέμων της Ουάσιγκτον. Πως κρίνει κανείς αυτές τις δυο απειλές για την Γερμανία;

Η Γερμανία δεν υπάρχει -ούτε υπάρχει Ευρώπη- εάν η Ουάσιγκτον φέρει στον κόσμο τον πυρηνικό πόλεμο. Η Γερμανία δεν υπάρχει εάν η χώρα κατακλυσθεί από άλλους λαούς διαφεύγοντες τις θηριωδίες της Ουάσιγκτον στην Μέση Ανατολή και στην Αφρική.

Στην πρώτη περίπτωση στην Γερμανία δεν απομένει τίποτα. Στην δεύτερη περίπτωση υπάρχει μια χώρα που δεν είναι πια Γερμανία.

Καθ’ όλες τις υπάρχουσες ενδείξεις, η Δυτική Ευρώπη είναι δέσμια της Ουάσιγκτον και θα πορευθεί και στην καταστροφή της παρά να διαχωρίσει την στάση της από την εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον. Αλλά υπάρχουν σημάδια ελπίδας σε τμήματα της Ανατολικής Ευρώπης.

Αντίθετα προς την Γερμανία, κάποιες από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης αρνήθηκαν να δεχθούν τα καθορισμένα ποσοστά προσφύγων από τους πολέμους της Ουάσιγκτον. Η ίδια η Επιτροπή της ΕΕ αποδέχεται την δουλική αποστολή της ως χώρου απόθεσης των «παράπλευρων ζημιών» -κατά τον ευφημισμό που χρησιμοποιεί η Ουάσιγκτον για τα θύματα των πολέμων της για κέρδη και ηγεμονία- και ασκεί δίωξη στα μέλη της ΕΕ που αρνούνται τις ποσοστώσεις προσφύγων. Ο πρώην Πρόεδρος της Τσεχικής Δημοκρατίας Βάκλαβ Κλάους απάντησε στην επιμονή της Κομισιόν να επιβάλει τους πρόσφυγες στο τσεχικό έθνος, δηλώνοντας: «΄Ηρθε η ώρα ν’ αρχίσουμε να ετοιμάζουμε την έξοδο της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.»

Ο δικτατορικός χαρακτήρας της ΕΕ είναι ένας σημαντικός λόγος για κάθε μέλος της να την εγκαταλείψει. Χώρες ήδη υποκείμενες σε λεηλασία από αμερικανικές πολυεθνικές εταιρείες και χρηματοπιστωτικές οντότητες δεν έχουν χρήματα για να συντηρούν και τα θύματα των παράνομων πολέμων της Ουάσιγκτον. Με το να προσπαθεί η Ε Ε να φορτώσει βιαίως στα μέλη της το εξωτερικό κόστος των πολέμων της Ουάσιγκτον αποδεικνύει πόσο είναι της Ουάσιγκτον εργαλείο.

Αλλά ο πιο σημαντικός λόγος για την Ανατολική Ευρώπη, ή πάντως το τμήμα της που έχει ακόμη την ικανότητα ανεξάρτητης σκέψης, είναι να αποφύγει τον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα. Η επιδίωξη της Ουάσιγκτον για παγκόσμια ηγεμονία οδηγεί τον κόσμο στον 3ον και τελικό Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι κυβερνήσεις της Ανατολικής Ευρώπης θα μπορούσαν να εμποδίσουν αυτόν τον επαπειλούμενο πόλεμο, αποσπώμενες από την υποτέλειά τους στην Ουάσιγκτον και δημιουργώντας μιαν ουδέτερη ζώνη ανάσχεσης μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας.

Μια τέτοια ρεαλιστική συμπεριφορά από μέρους της Ανατολικής Ευρώπης θα μπορούσε ακόμη και να αφυπνίσει την Γερμανία, την Γαλλία και την Γερμανία στον ακραίο κίνδυνο που διατρέχουν ως υπηρέτες της Ουάσιγκτον.

Είναι απίστευτο, όπως έχω γράψει, ότι η Ουάσιγκτον δύο φορές κατηύθυνε επιθέσεις εναντίον της Ρωσίας στη Συρία. Αυτή η παραφροσύνη μπορεί να μην έχει καλή κατάληξη. Οι Αμερικανοί είναι τόσο άσχετοι ώστε δεν έχουν ιδέα για το ποιον τρομερό πόλεμο η αμερικανική τρέλα σιγοψήνει. Και προφανώς ούτε οι Ευρωπαίοι ούτε οι Βρετανοί αντιλαμβάνονται.

Αγαπητοί Ευρωπαίοι, ναι, η μη ευρωπαϊκή μετανάστευση είναι απειλή. Απειλή είναι όμως και ο πόλεμος με τη Ρωσία. Σήμερα, λόγω της έλλειψης ηγεσίας και της απουσίας αξιόλογης συνειδητοποίησης του κινδύνου από της πλευράς σας, είστε ανίκανοι να κάνετε οτιδήποτε για να σώσετε τους εαυτούς σας και εμάς τους υπόλοιπους.

Εξαντλημένη, εγκεφαλοπλυμένη, υπνωτισμένη, μπορεί η Ευρώπη να κάνει τίποτα εκτός του να υποκύψει στον θάνατο, τον δικό της και του κόσμου;


ABOUT THE AUTHOR

Dr. Paul Craig Roberts attended four of the finest universities, studied under two Nobel Prize-winners in economics, authored 20 peer-reviewed articles in journals of scholarship, and published four academic press peer-reviewed books, including Harvard and Oxford Universities, and seven commercially published books. His most recent book is The Neoconservative Threat to World Order: Washington's Perilous War for Hegemony.
«Στην κοινωνία όπου δεν συνυπάρχουν μεγάλος πλούτος 
και μεγάλη φτώχεια διαμορφώνονται τα πιο υγιή ήθη, 
γιατί εκεί δεν ευδοκιμούν ούτε η αλαζονεία, ούτε η αδικία ούτε ο φθόνος».
Πλάτων
Η «ανάπτυξη» είναι μία λέξη της μόδας στη χώρα μας και θεωρείται ως η λύση στο οικονομικό της πρόβλημα. Τι είδους ανάπτυξη όμως έχει επιτευχθεί στις διάφορες χώρες του κόσμου; Η «ανάπτυξη» ενίσχυσε το εισόδημα κάποιων (λίγων) σε παγκόσμια κλίμακα ενώ αντίθετα μείωσε το εισόδημα των περισσότερων. Αυτού του τύπου «ανάπτυξη» δημιούργησε τον καταναλωτισμό, την αστικοποίηση, το μεγαλύτερο διαχωρισμό των κοινωνικών τάξεων αλλά και την αδικία, την ανισότητα, τη βία και τη διαφθορά.

Στην Ελλάδα αυτή η ανισότητα, η αδικία και η διαφθορά είναι μία παλιά ιστορία. Γράφει ο Κυριάκος Σιμόπουλος: «Το κυριότερο γνώρισμα της ελληνικής κοινωνίας είναι το χαμηλό αναπτυξιακό επίπεδο και οι μεγάλες ανισότητες, φυσική συνέπεια των εθνικών περιπετειών, των επεμβάσεων και της εξάρτησης…Το ελληνικό κοινωνικό τοπίο: μια μικρή ομάδα προνομιούχων που κυριαρχεί επί ενάμισι αιώνα σε ένα κόσμο μαζικής φτώχειας. Αυτή η προκλητική ανισότητα, με τη συνεπικουρία εξωγενών παραγόντων, διαιώνισε τη στασιμότητα της κοινωνίας και τις εσωτερικές βίαιες αντιπαραθέσεις».

Παράλληλα με αυτή την ανάπτυξη των λίγων, ο Ούλριχ Μπεκ (1992) ανέφερε ότι αναπτύσσεται μία «επικίνδυνη κοινωνία», μία κοινωνία που χαρακτηρίζεται από ολοένα και αυξανόμενη αβεβαιότητα και εργασιακή ανασφάλεια καθώς και από έλλειψη γνώσης για το περίπλοκο πλέον περιβάλλον της καθημερινότητας (βλ.χρήση έξυπνων κινητών, Η/Υ κοκ).

Σε μία τέτοια κοινωνία αναπτύσσεται η διαφθορά που οφείλεται στην κακού τύπου «ανάπτυξη» με την αυξημένη ανισότητα και κοινωνική αδικία, στη βία που δημιουργεί η καταπιεστική καθημερινότητα του ατόμου αλλά και στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Η βία αναπτύσσεται ιδιαίτερα σε κοινωνίες που δέχονται γρήγορες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές (όπως η Ελληνική γι’αυτό και η αύξηση της εγκληματικότητας). Τα τρομοκρατικά χτυπήματα στις διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι δείγμα αυτής της βίας αλλά βία είναι και η διαρκής αστυνόμευση της κοινωνίας ως αντίδραση για τα χτυπήματα αυτά (και όχι μόνο). Βία είναι και ο κατευθυνόμενος κοινωνικός αυτοματισμός όπου οι κοινωνικές ομάδες έρχονται σε αντιπαράθεση. Δεν υπάρχει αλληλεγγύη και η βία υπερισχύει της ηθικής και της αίσθησης της κοινότητας («ο καθένας για την πάρτη του»).

Η βία γίνεται χρόνια όταν το κράτος είναι αδύναμο (το παρατηρούμε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα όπου ο οπορτουνισμός και ο ατομικισμός αλλά και το μίσος και ο φθόνος για τους άλλους αυξάνεται διαρκώς) αλλά και όταν το κράτος είναι πολύ δυνατό αλλά έχει προκληθεί αντίθεση εντός του (βλ. την εσωτερική κατάσταση των ΗΠΑ με τις διαμαρτυρίες εναντίον του Τραμπ και πιθανολογώ και της Γερμανίας εντός σύντομου χρονικού διαστήματος).

Σε τέτοιες συνθήκες, η διαφθορά αποτελεί μέρος του συστήματος όπως το έχουμε βιώσει πολύ καλά στην Ελλάδα πριν και κατά διάρκεια της κρίσης. Αποτελεί μέρος του συστήματος γιατί ειδικά για τα άτομα που δεν έχουν μεγάλη δύναμη αποτελεί τρόπο επιβίωσης βλ. «γρηγορόσημο» για την πιο γρήγορη διευθέτηση ζητημάτων και παράκαμψη της εχθρικής προς τον πολίτη γραφειοκρατίας, φακελάκια γιατρών, ρουσφέτι στον βουλευτή κοκ.

Η διαφθορά αποκτά τους άτυπους πλην ισχυρούς κανόνες της π.χ. εάν δεν δώσει ο πολίτης φακελάκι στον γιατρό η εγχείρηση θα καθυστερήσει, ο γιατρός δεν θα προσέξει μετεγχειρητικά τον ασθενή, ο γιατρός του ΕΟΠΥΥ δεν θα εξετάσει αλλά εμμέσως πλην σαφώς θα παραπέμψει τον ασθενή στο ιδιωτικό του ιατρείο κοκ. Το φακελάκι εάν δεν είναι υπό την μορφή χρημάτων θα είναι υπό την μορφή «δώρου». Υπόψη ότι η διαφθορά κατ’αυτό τον τρόπο συμβαίνει σε παγκόσμια κλίμακα και αποτελεί άλλο ένα από τα χαρακτηριστικά της παγκοσμιοποίησης.

Η παγκοσμιοποίηση και η «ανάπτυξη» αυτού του τύπου έχουν ως βάση τους τον νεοφιλελευθερισμό ο οποίος στηρίζεται από κέντρα όπως είναι το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα σε συνεργασία με τις τοπικές (οικονομικοπολιτικές) ελίτ οι οποίες κάποιες φορές εμφανίζονται και ως «σοσιαλιστικές».

Η παγκοσμιοποίηση καταστρέφει την τοπική κουλτούρα και την οικονομική δομή π.χ. οι συνεταιριστικές και κοινοτικές μορφές οικονομίας εξαφανίζονται όπως και οι μικρές επιχειρήσεις, οι άνθρωποι ενστερνίζονται αντιλήψεις όπως είναι το κυνήγι του χρήματος διαβρώνοντας έτσι τις υπάρχουσες ηθικές αξίες και δημιουργώντας την «ηθική» του καταναλωτισμού, της ανισότητας και της αδικίας όπου επιτυχημένος θεωρείται ο αποκτών με κάθε τρόπο, ακόμα και ανήθικο, χρήματα.

Η διαφθορά λοιπόν είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία της αρρώστιας όπως πολλοί υποστηρίζουν, αποκτά δε δομική μορφή σε «αποτυχημένα» κράτη όπως κατέστη η Ελλάδα όπου οι έννοιες της αλληλεγγύης και της πραγματικής φιλίας δεν υφίστανται χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν υφίσταται και σε κράτη που βρίσκονται σε καλύτερη οικονομικο-πολιτική κατάσταση.

Η παγκοσμιοποίηση είναι ο κυριότερος λόγος μαζί με την χαοτική κατάσταση που επικρατεί την οποία πολλές φορές προκαλούν οι ίδιες οι κυβερνώντες με την υποστήριξη που λαμβάνουν από το αδιαφανές τραπεζικό σύστημα και την υποστήριξη κάποιων λίγων πλούσιων χωρών. Τα εγκλήματα που πραγματοποιούνται εις βάρος των λαών είναι υπερεθνικά ως αποτέλεσμα του οικονομικού συστήματος της παγκοσμιοποίησης ενώ η εθνική κυριαρχία εξαφανίζεται συνεχώς. Την εξαφάνιση της εθνικής κυριαρχίας επεσήμανε και ο Μακρόν πρόσφατα στην ομιλία του στην Πνύκα (χώρο που ως νέοι υποτελείς παραχωρήσαμε) «Η πραγματική εθνική κυριαρχία πρέπει να δημιουργηθεί μέσα στην Ευρώπη».

Η διαφθορά λοιπόν αποτελεί μέρος του συστήματος το οποίο με την αυξανόμενη ανισότητα και φτώχεια για το μεγάλο μέρος του πληθυσμού και τον άκρατο καταναλωτισμό για το άλλο όχι μόνο υποβαθμίζει τη δημοκρατία και επιβάλλει τον απολυταρχισμό αλλά και δημιουργεί μία παγκοσμιοποιημένη εγκληματική κοινωνία (Bauman,2004).

Oποιαδήποτε μέτρα για την καταπολέμησή της διαφθοράς βλ. νέοι νόμοι, καλύτερη αστυνόμευση κτλ. είναι ημίμετρα γιατί το πρόβλημα είναι το ίδιο το σύστημα, το οποίο μπορεί να αλλάξει μόνο εάν οι άνθρωποι καταλάβουν το πρόβλημα και θελήσουν να το αλλάξουν όχι όμως ακολουθώντας κάποιες ξεπερασμένες ιδεολογίες.

Η συστημική προσέγγιση, κατά πολλούς, αποτελεί το ιδανικό μέσο για την καταπολέμηση της διαφθοράς και το ίδιο ισχύει για την πολλά υποσχόμενη ωστόσο ανέφικτη, με το υπάρχον νεοφιλελεύθερο οικονομικό σύστημα, «ανάπτυξη».



Προτεινόμενα Αναγνώσματα

Μαστρογιάννη, Φ. Ραγιαδισμός και Νεοαποικιοκρατία. 
Διαθέσιμο στο:<http://mastroyanni.blogspot.gr/2016/11/blog-post_21.html>
Μαστρογιάννη, Φ. Η Ανοδος του Σύγχρονου Απολυταρχισμού. Διαθέσιμο στο:<http://mastroyanni.blogspot.gr/2017/05/blog-post_25.html>
Μαστρογιάννη, Φ. Χάος και ΕΕ. Διαθέσιμο στο:
<http://mastroyanni.blogspot.gr/2017/03/blog-post_24.html>
Μαστρογιάννη, Φ. Ελλάδα και Εξάρτηση. 
Διαθέσιμο στο: <http://mastroyanni.blogspot.gr/2016/12/blog-post_26.html>
Σιμόπουλος, Κ. Η διαφθορά της εξουσίας. Εκδ. Πιρόγα.
TheToc.  Το μανιφέστο Μακρόν από την Πνύκα για τη «νέα Ευρώπη». Διαθέσιμο από: http://www.thetoc.gr/politiki/article/to-manifesto-makron-apo-tin-pnuka-gia-tin-nea-eurwpi

Bauman, Zygmunt. (2004). Wasted lives: modernity and its outcasts. Cambridge: Polity Press.
Beck, Ulrich. (1992). Risk society: towards a new modernity. London: Sage.
Clammer, John. Corruption, Development, Chaos and Social Disorganisation: Sociological reflections on corruption and its social basis. Διαθέσιμο στο:
<http://press-files.anu.edu.au/downloads/press/p191341/pdf/ch07.pdf>

του Απόστολου Λυκεσά

Η τελευταία «μάχη» πάνω στα τείχη της Θεσσαλονίκης δίνεται στις μέρες μας, αλλά φαίνεται ότι θα είναι… σύντομη.

Ολα ξεκίνησαν με τον εντοπισμό μιας φωτογραφίας, της παλαιότερης των παραθαλάσσιων τειχών της πόλης, αλλά πριν καταλαγιάσει η πρώτη ένταση μια δεύτερη φωτογραφία έρχεται μάλλον να επιβεβαιώσει όσα μαρτυρεί η πρώτη.

Για μία βδομάδα, σχεδόν, είχαμε το μεγαλύτερο «κυνήγι» εντοπισμού ομοιοτήτων με τη σημερινή πόλη. Ιστορικοί, ερευνητές, φιλίστορες, ιστοριοδίφες, συλλέκτες αλλά και απλοί πολίτες επιχειρηματολογούσαν σε έναν διάλογο που έφερνε σε ντελίριο, καθώς το ντοκουμέντο είναι μοναδικό.

Η πρώτη φωτογραφία αναρτήθηκε στο facebook από τη σοβαρή ομάδα «Παλιές Φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης» και προκάλεσε αμέσως αλληλοσυγκρουόμενα κύματα ενθουσιασμού και αμφιβολιών.

Οπως έγραψε το μέλος της ομάδας, Ζαχαρίας Σεμερτζίδης, «η μοναδική μέχρι σήμερα φωτογραφική αποτύπωση της παραλίας της Θεσσαλονίκης πριν από την κατεδάφιση του παραθαλάσσιου τείχους.

Χρονολογία κατά προσέγγιση στα μέσα της δεκαετίας του 1860, οπωσδήποτε πριν το 1867», διευκρινίζοντας ότι το ντοκουμέντο εντοπίστηκε στα Εθνικά Αρχεία της Ουγγαρίας (Magyar Nemzeti Levéltár) και έχει περιληφθεί σε άλμπουμ με τίτλο «Κωνσταντινούπολη», έργο της δεκαετίας του 1860, των αδελφών Αμπντουλλάχ, διάσημων φωτογράφων αρμενικής καταγωγής.

Μάλιστα, όπως σημειώνουν οι διαχειριστές της σελίδας, η φωτογραφία εντοπίστηκε μετά το «ξεσκόνισμα» 10.000 φωτογραφιών στο λήμμα «Szaloniki» στις διαδικτυακές μηχανές αναζήτησης και η λήψη της έγινε πριν από το 1867 όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στη Διεθνή Εκθεση του Παρισιού, για να φτάσει τελικά στα Εθνικά Αρχεία της Ουγγαρίας που τη δημοσίευσαν στην ιστοσελίδα τους πριν από έξι μήνες.

Το ερώτημα βέβαια ήταν ένα: πρόκειται όντως για τη Θεσσαλονίκη; Στα κοινωνικά δίκτυα μαίνονται συγκρούσεις, αφού άλλοι βλέπουν το Μπεχτσινάρ και τον Μεβλαχανέ με το τεράστιο κυπαρίσσι, άλλοι αναρωτιούνται πού είναι η Ανω Πόλη…

Δύο φίλοι από τα παλιά «συγκρούστηκαν» ήδη δημόσια και εκφράζουν κατά κύριο λόγο τα «αντιμαχόμενα» στρατόπεδα. Συμπτωματικά μάλιστα έχουν σχέση με το Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας.

Ο Γιάννης Επαμεινώνδας, νυν διευθυντής του Κέντρου, υποστηρίζει ότι πρόκειται για τη Θεσσαλονίκη, αλλά ενστάσεις εκφράζει ο πρώην διευθυντής Ευάγγελος Χεκίμογλου.

Για τον κ. Επαμεινώνδα η λήψη έχει γίνει από τον Λευκό Πύργο, ο κ. Χεκίμογλου υποστηρίζει ότι ήταν εξαιρετικά δύσκολο έστω και να ανεβούν τα πολύ ογκώδη και βαριά τότε μηχανήματα στην κορυφή του Πύργου ο οποίος ήταν ακόμη φυλακή.

Επιπλέον δεν υπάρχει καμιά αναφορά ότι οι αδελφοί Αμπντουλλάχ πέρασαν ποτέ από την πόλη.

Στον αντίποδα ο κ. Επαμεινώνδας υποστηρίζει, μιλώντας στην «Εφ.Συν.», ότι «τα στοιχεία είναι κατακλυσμιαία, ο ορίζοντας, τα κτίρια, είναι συγκλονιστικό γιατί ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε τέτοια ταύτιση».

«Αγνωστικιστής» δηλώνει ο κ. Χεκίμογλου, διευκρινίζοντας, πάντως, πως «δεν λέω ότι δεν είναι η Θεσσαλονίκη, κατά βάθος είναι και επιθυμία μου, αλλά λέω ότι χρειάζεται μελέτη, να καθορίσουμε τα επιστημονικά κριτήρια μελέτης, να αξιολογηθούν τα τεκμήρια».

Χθες το απόγευμα ήρθε στο φως και δεύτερη φωτογραφία η οποία, και κατά τον κ. Επαμεινώνδα, απαντά σε όλα τα ερωτήματα και επιβεβαιώνει πως όντως η πρώτη απεικονίζει τη Θεσσαλονίκη αφού η λήψη έγινε από σημείο μεταξύ πλατείας Ελευθερίας και πλατείας Αριστοτέλους.

Οπως και να 'χει, η πρώτη φωτογραφία πρόκειται να εκτεθεί και επισήμως και σε μεγάλες διαστάσεις στην έκθεση του ΜΙΕΤ «Το τέλος της παλιάς μας πόλης, Θεσσαλονίκη 1870-1917» (15.11.17-18.02.18) στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης στη Βίλα Καπατζή.

του Mike Whitney, Unz Review, R.Insider 28-9-17

«Για περισσότερα από έξη χρόνια, οι Σύροι κατέβαλαν μεγάλες θυσίες για να υπερασπίσουν την χώρα τους απέναντι σ’ έναν τρομοκρατικό πόλεμο πρωτοφανούς αγριότητας. Ο συριακός λαός άνθεξε, σε πείσμα κάθε αντιξοότητας, γιατί ήξερε πως αυτός ήταν ένας πόλεμος που στόχευε να εξαφανίσει την χώρα του και μαζί της την δική του ύπαρξη. Αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση για κάθε λαό που μπορεί ν’ αντιμετωπίσει, τώρα ή στο μέλλον, παρόμοιες απόπειρες να τσακίσουν την θέλησή του και να τον στερήσουν την ελευθερία και κυριαρχία της χώρας του.»

Βαλίντ Αλ-Μουαλέμ, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Συρίας. 
Δήλωση στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Η Ουάσιγκτον καθυστέρησε το σχέδιό της να ανυψώσει ένα σιδηρούν παραπέτασμα κατά μήκος της ανατολικής όχθης του Ευφράτη, προκειμένου να αναπτύξει τις κουρδικές της δυνάμεις εφόδου βαθιά στην επαρχία Ντέϊρ Εζόρ. Οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (ΣΔΔ) προήλαυναν ταχέως στα νότια επί σχεδόν μια βδομάδα για να προλάβουν την σταθερή προώθηση του Σύρο-Αραβικού Στρατού (ΣΑΣ)και τις επίλεκτες μονάδες του των «τίγρεων».

Ο εκπληκτικός θρίαμβος των κυβερνητικών δυνάμεων στο Ντέϊρ Εζόρ αποτέλεσε πλήγμα που θόλωσε την Ουάσιγκτον, προκαλώντας κάθε είδους επιπόλαιες αντιδράσεις, όπως επιθέσεις με όλμους και πυραύλους σε θέσεις των κυβερνητικών στρατευμάτων, μια συντονισμένη από τους Αμερικανούς αιφνιδιαστική επίθεση στην επαρχία του Ιντλίμπ και πλήθος άλλες προκλήσεις που απέβλεπαν να περισπάσουν την προσοχή από τον κύριο στρατηγικό στόχο, τις πλουτοφόρες πετρελαιοπηγές της κοιλάδας του Ευφράτη.

Επί του παρόντος οι ΣΔΔ είναι σε καλύτερη θέση να ελευθερώσουν τις πετρελαιοπηγές από τον έλεγχο των Τζιχαντιστών. Ωστόσο πρέπει να ερωτηθεί γιατί οι ΣΔΔ απέστρεψαν ξαφνικά την προσοχή τους από την πολιορκία της Ράκκα και έσπευσαν να στείλουν στρατεύματα στο νότο, στις πετρελαιοπηγές,εάν δεν είχαν την πρόθεση να διεκδικήσουν την ιδιοκτησία αυτών των πηγών ενέργειας και να εμποδίσουν τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις να τις ανακτήσουν; Αυτή στην πραγματικότητα είναι η μόνη λογική εξήγηση της ενέργειάς τους. Και είναι προφανές ότι οι ΣΔΔ δεν ενεργούν για λογαριασμό τους, αλλά απλώς υπακούουν στις διαταγές της Ουάσιγκτον, εκτιθέμενοι σε μεγάλο κίνδυνο ( βομβαρδισμού από την ρωσική αεροπορία), απλώς για να ικανοποιήσουν την ασίγαστη δίψα της Ουάσιγκτον για πετρέλαιο.

Οι ενέργειες των ΣΔΔ επιβεβαιώνουν ότι η στηριζόμενη από τους Αμερικανούς πολιτοφυλακή δεν μπορεί πλέον να θεωρείται ως σύμμαχος της Συρίας που συμβάλλει στον αγώνα εναντίον των Ισλαμιστών τρομοκρατών. Οι ΣΔΔ είναι ένα ακόμη εχθρικό ανατρεπτικό σώμα, που εφαρμόζει τα αυτοκρατορικά σχέδια της Ουάσιγκτον.

Το μόνο ερώτημα είναι εάν ο Συριακός Στρατός και οι σύμμαχοί του θα μεταχειρισθούν αυτό το σώμα με την ίδια σκληρότητα που επιφυλάσσουν στους Τζιχαντιστές τρομοκράτες Αλλά φυσικά δεν έχει την δυνατότητα επιλογής, από την στιγμή που οι ΣΔΔ προσπαθούν να αρπάξουν ζωτικές πλουτοπαραγωγικές πηγές, απαραίτητες για την επιβίωση της Συρίας.

Κοντολογίς, πληρεξούσιες των ΗΠΑ δυνάμεις και μέλη του συνασπισμού που υποστηρίζουν οι Ρώσοι οδεύουν προς στρατιωτική σύρραξη επειδή η Ουάσιγκτον εξάλειψε κάθε άλλη επιλογή.

Την Δευτέρα, η (κυρίως Κουρδική) πτέρυγα πληροφοριών των ΣΔΔ κατηγόρησε τις ρωσικές αεροδιαστημικές δυνάμεις ότι βομβάρδισαν της θέσεις τους πλησίον του εργοστασίου αερίου Κόνικο. Η Διοίκηση των ΣΣΔ εξέδωσε ανακοίνωση κατηγορώντας τη Ρωσία ότι ενισχύει τους Τζιχαντιστές εναντίον τους. Ανέφερε ότι ο βομβαρδισμός προκάλεσε τον θάνατο και τραυματισμό αριθμού μαχητών τους…ενώ προελαύνουν σε συντονισμό με τις δυνάμεις του Σφαιρικού Συνασπισμού.

«Σθεναρά καταδικάζουμε τις επιθέσεις των Ρώσων και των συμμάχων τους που υπηρετούν την τρομοκρατία και διαβεβαιώνουμε ότι δεν πρόκειται να μείνουμε αδρανείς αλλά θα χρησιμοποιήσουμε το δικαίωμά μας σε νόμιμη άμυνα», κατέληγε η ανακοίνωση.

Οι αυτό-αποκαλούμενες «Δυνάμεις του Σφαιρικού Συνασπισμού» είναι εφεύρεση της Ουάσιγκτον, η οποία ουδέποτε προσκλήθηκε να πολεμήσει στην Συρία και η οποία παραβιάζει την εθνική κυριαρχία της Συρίας. Επίσης ο ισχυρισμός ότι οι ΣΔΔ «θα αμυνθούν νομίμως» εναντίον των δυνάμεων της κυρίαρχης κυβέρνησης δεν είναι άξιος σχολιασμού. Οι ΣΣΔ δεν έχουν νόμιμο δικαίωμα να διεξάγουν στρατιωτικές επιχειρήσεις στην συριακή επικράτεια.

Επίσης κατά την δική του ομολογία, οι ΣΔΔ επιχειρούν να καταλάβουν το Εργοστάσιο Αερίου Κόνικο. Και την Δευτέρα προχωρούσαν νότια καταλαμβάνοντας τις πετρελαιοπηγές ΄Ιμπσα και Τάϊφα και κινούνταν νοτιότερα προς τις πετρελαιοπηγές της Τζάφρα.

Νομίζει η Ουάσιγκτον ότι ο Πούτιν είναι τυφλός, για να μην βλέπει τι συμβαίνει;

Φυσικά όχι. Η Ουάσιγκτον έχει στον νου της το πετρέλαιο και οι εντολοδόχοι της εκτελούν εντολές. Είναι απλό και ολοφάνερο. Αλλά υπάρχει ένα τεχνικό προβληματάκι: ΄Αν η Ουάσιγκτον θέλει το πετρέλαιο της Συρίας, θα πρέπει να πολεμήσει γι’ αυτό.


*Ο τίτλος του άρθρου στο αμερικανικό Unz Review ήταν « Αμερικανικό Σιδηρούν Παραπέτασμα στον Ευφράτη». Η αλλαγή του τίτλου στην ρωσική ιστοσελίδα αποτελεί καθ’ εαυτήν μήνυμα…


Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

του Marco Marjanovic, R.Insider, 26-9-17

Oι Ντάνφορντ και Γκερασίμωφ συζήτησαν στο τηλέφωνο την ίδια εβδομάδα που οι υφιστάμενοι τους, επικεφαλής των επιχειρήσεων στη Συρία, συναντιόνταν αυτοπροσώπως.

Αμερικανοί στρατιωτικοί αποκάλυψαν ότι την περασμένη εβδομάδα είχαν την πρώτη συνάντησή τους με τους επικεφαλής της ρωσικής επέμβασης στη Συρία Ρώσους στρατηγούς.

Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε προκειμένου να προσπαθήσουν να αμβλύνουν τον αμερικανο-ρωσικό ανταγωνισμό στην ανατολική Συρία που απειλεί να εξελιχθεί σε στρατιωτική σύγκρουση.

«Είχαν μια συζήτηση πρόσωπο με πρόσωπο, και άπλωσαν χάρτες και γραφικές παραστάσεις» στην πρώτη συνάντηση αυτού του είδους, δήλωσε σε ενημέρωση στο Πεντάγωνο ο συνταγματάρχης Ράϊαν Ντίλον, εκπρόσωπος στη Βαγδάτη του υπό αμερικανική ηγεσία συνασπισμού δυνάμεων εναντίον των Τζιχαντιστών εξτρεμιστών.

Δόξα νάχει ο Κύριος. Το πρώτο θετικό σημάδι, στο κρεσέντο των απειλών, των προειδοποιήσεων, των κατηγοριών και των αντί-κατηγοριών που εκτοξεύονταν στην κούρσα για τον Ευφράτη, ήταν ότι Αμερικανοί και Ρώσοι συνέχιζαν να συνδιαλέγονται. Μάλιστα, τώρα μαθαίνουμε ότι αύξησαν τις επαφές τους, όπως ακριβώς έπρεπε.

Για την χαλάρωση των εντάσεων στη Συρία υπάρχει μια μόνιμη τηλεφωνική γραμμή για τις αεροπορικές επιχειρήσεις, μια άλλη σε συνεχή λειτουργία γραμμή για τις χερσαίες επιχειρήσεις και τέλος μια κατά περίσταση γραμμή για την άμεση επικοινωνία επιτελών, όπως συνέβη μεταξύ Ντάνφορντ και Γκερασίμωφ την περασμένη εβδομάδα επί μιαν ώρα.

Αλήθεια, κάτι καλό που βγήκε από όλη την ρώσο-αμερικανική ένταση που προκλήθηκε από τις αντίστοιχες στρατιωτικές επιχειρήσεις τους στη Συρία είναι ότι ανάγκασε τους στρατιωτικούς των δύο χωρών να συνομιλήσουν μεταξύ τους περισσότερο από οποτεδήποτε προηγουμένως, έστω και σε χαμηλότερο επίπεδο.

Εκτός από την αποφυγή ίσως μιας ρώσο-αμερικανικής σύγκρουσης στην ανατολική Συρία, που εύκολα θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κάτι πολύ πιο καταστροφικό, αυτή η επικοινωνία δίνει την ευκαιρία σε αξιωματικούς των δύο πλευρών να μάθουν να κατανοούν την άλλη πλευρά σε ένα περισσότερο ανθρώπινο επίπεδο.

΄Ισως το μέτρο του αντιπάλου τους που προσλαμβάνουν σ’ αυτές τις επικοινωνίες, ή οι επαφές που αναπτύσσουν, καταλήγουν στο να αποτρέψουν έναν αμερικανο-ρωσικό λανθασμένο στρατιωτικό υπολογισμό μετά από χρόνια ή και δεκαετίες.

Μετάφραση Μ.Σ.
Κλιμάκωση εναλλασσομένων βομβαρδισμών και απειλών με κίνδυνο απ’ ευθείας σύρραξης στις ενεργειακές πηγές της Συρίας. Διπλωματική δήλωση του ΥΠΕΘΑ Στρατηγού Μάτις


του Μιχαήλ Στυλιανού

O τριετής υποβρύχιος αμερικανο-ρωσικός πόλεμος δι-αντιπροσώπων στην Συρία αναδύεται τώρα στην επιφάνεια, με διασταύρωση ολοένα σαφέστερων απειλών, μετά τις τελευταίες εχθροπραξίες στις όχθες του Ευφράτη, όπου σκοτώθηκε σε βομβαρδισμό Τζιχαντιστών ο Ρώσος Αντιστράτηγος Βαλέρι Οσάπωφ, όπως με καθυστέρηση ανακοίνωσε χθες το ρωσικό Υπουργείο Αμύνης και μετέδωσε το διεθνές δίκτυο RT(Russia Today).

H ανακοίνωση του υπουργείου ανέφερε ότι ο Οσάπωφ, από τους επικεφαλής στρατιωτικών συμβούλων στη Συρία, βρισκόταν σε προκεχωρημένο διοικητήριο των συριακών δυνάμεων, που απελευθέρωσαν την πόλη Ντέϊρ εζ Ζορ. Τραυματίστηκε θανάσιμα από έκρηξη βλήματος σε αιφνίδιο βομβαρδισμό Τζιχαντιστών με όλμους. Ο θάνατός του ανεβάζει τον αριθμό των Ρώσων πεσόντων στον πόλεμο της Συρίας σε 37.

Την είδηση μετέδωσε και η Φωνή της Αμερικής.

Το Ρωσικό υπουργείο Αμύνης εξέδωσε επίσης ανακοίνωση και κοινοποίησε δορυφορικές φωτογραφίες βίντεο, μεταδιδόμενες από την ρωσική τηλεόραση, που αποδεικνύουν, όπως υποστηρίζεται, την συνεργασία των αμερικανικών στρατευμάτων με τους Τζιχαντιστές τρομοκράτες.


Η απομαγνητοφώνηση της περιγραφής των εικονιζομένων στο βίντεο του υπουργείο Αμύνης στην τηλεοπτική μετάδοση αναφέρει:

«Το ρωσικό υπουργείο Αμύνης μόλις έδωσε στη δημοσιότητα σειρά δορυφορικών εικόνων από περιοχές υπό την κατοχή Ισλαμιστών τρομοκρατών που αποδεικνύουν συντονισμένες ενέργειες Αμερικανών στρατιωτικών και δυνάμεων του «Ισλαμικού Κράτους», σε περιοχές κατεχόμενες από τους Ισλαμιστές στον Νομό του Ντέϊρ εζ Ζορ, από την 8η ως την12η Σεπτεμβρίου.
Χωρίς αντίσταση από τους μαχητές του «Ισλαμικού Κράτους», αμερικανικές δυνάμεις είναι παρούσες και κινούνται προς την πόλη του Ντέϊ εζ Ζορ.

Σε περιοχή ελεγχόμενη από τους Τζιχαντιστές εικονίζεται μεγάλος αριθμός οχημάτων Hummer που χρησιμοποιούν οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Oι φωτογραφίες δείχνουν καθαρά τις αμερικανικές μονάδες Ειδικών Επιχειρήσεων να σταθμεύουν σε οχυρές θέσεις εγκατεστημένες από Τζιχαντιστές τρομοκράτες, ενώ δεν υπάρχουν ίχνη επίθεσης, μάχης ή οιουδήποτε αεροπορικού βομβαρδισμού από τον συμμαχικό συνασπισμό των Αμερικανών για την εκτόπιση των τρομοκρατών.

Επιπλέον οι Αμερικανοί στρατιώτες δείχνουν ασφαλείς σε περιοχή κατεχόμενη από τους Τζιχαντιστές. Παρά το γεγονός ότι τα αμερικανικά οχυρωμένα στρατόπεδα βρίσκονται σε περιοχές κατεχόμενες από το «Ισλαμικό Κράτος», δεν υπάρχει σ’ αυτά φρουρά ελέγχου και προστασίας.

Ταυτόχρονα, στρατός των ΣΣΔ κινείται στην ανατολική όχθη του Ευφράτη προς τα σύνορα του Ιράκ. Σφοδρός βομβαρδισμός πυροβολικού στρέφεται κατά του συριακού στρατού από περιοχές όπου σταθμεύουν αμερικανικές ειδικές δυνάμεις και Τζιχαντιστές του ΙΚ.»

Καταγγελτικός Αντίλογος

΄Αρθρο του Μarco Marjanovic επίσης στο R.Insider, αναφέρει χθεσινές καταγγελίες κουρδικών δυνάμεων ΣΔΔ συνεργαζόμενων με Αμερικανούς ότι υπέστησαν ρώσο-συριακή επίθεση από αέρος και ξηράς πλησίον μεγάλης πηγής φυσικού αερίου που είχαν καταλάβει από τους Ισλαμιστές στην επαρχία Ντέϊρ εζ Ζορ. Η καταγγελία αναφέρει ότι πρόκειται για την δεύτερη επίθεση εντός δεκαημέρου και ότι σ’ αυτήν υπήρξαν νεκροί και τραυματίες.

Σχετική ανακοίνωση των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, μιας συμμαχίας Κούρδων και Αράβων υπό αμερικανική προστασία, που καταγγέλλει το γεγονός προσθέτει: « Δεν πρόκειται να μείνουμε αδρανείς, με το όπλο παρά πόδα, αλλά θαχρησιμοποιήσουμε τα νόμιμα δικαιώματά μας σε αυτοάμυνα.»

Ο αρθρογράφος ανακεφαλαιώνει ως εξής τον διαξιφισμό καταγγελιών από τις αρχές του μηνός:

  • ΄Αραβας διοικητής ΣΔΔ δηλώνει ότι δεσμεύεται να εμποδίσει τον συριακό στρατό να διαβεί τον Ευφράτη. 
  • Αμερικανοί καταγγέλλουν ότι ρωσικά αεριωθούμενα εσκεμμένα βομβάρδισαν θέσεις ΣΔΔ, με Αμερικανούς στρατιώτες σε μικρή απόσταση. 
  • Η Ρωσία καταγγέλλει τις ΣΔΔ ότι πλημμύρισαν τον Ευφράτη για να εμποδίσουν την διάβαση του συριακού στρατού. –Η Ρωσία καταγγέλλει τις ΣΔΔ και τις ΗΠΑ ότι βομβαρδίζουν θέσεις του συριακού στρατού με παριστάμενους Ρώσους στρατιώτες. 
  • Η Ρωσία καταγγέλλει τους Αμερικανούς για συνεργασία με τους Τζιχαντιστές.
Επόμενο άρθρο του ίδιου συντάκτη με την ίδια ημερομηνία στο Russia Insider φέρει τον τίτλο:

Σε Διαφανή Απειλή, Οι ΗΠΑ Δηλώνουν Πως Ενίσχυσαν την Εποπτεία της Ρωσικής Στρατιωτικής Παρουσίας στη Συρία.


Το άρθρο καταγράφει και σχολιάζει χθεσινή δήλωση αμερικανικής στρατιωτικής πηγής στο δίκτυο CNN ότι «έχει ενταθεί η παρακολούθηση των στρατιωτικών θέσεων των Ρώσων στη Συρία». Κατά τον αρθρογράφο πρόκειται για διαρροή του αμερικανικού Πενταγώνου, που θέλει να γνωρίζουν οι Ρώσοι στρατιωτικοί ότι οι ΗΠΑ τους παρακολουθούν άγρυπνα στη Συρία, «μετά τις ρωσικές απειλές».

«Αμερικανικές δυνάμεις στην Συρία αύξησαν την επιτήρηση των θέσεων του ρωσικού στρατού στη Συρία μετά την προειδοποίηση της Μόσχας ότι Αμερικανοί στρατιώτες μπορούν να βρεθούν στο πεδίο ρωσικών επιχειρήσεων, σύμφωνα με αξιωματούχο αμέσως συνδεόμενο με την κατάστρωση των αμερικανικών στρατιωτικών σχεδίων», μετέδωσε το CNN. «Πάντοτε ξέρουμε που βρίσκονται», πρόσθεσε ο αξιωματούχος.

Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει πως οι Ρώσοι είχαν καταγγείλει αμερικανικές και συμμαχικές τους δυνάμεις για βομβαρδισμούς εναντίον του συριακού στρατού, με Ρώσους παρόντες στο πεδίο και είχαν προειδοποιήσει πως θα αντιδράσουν με αντίποινα. Στους Αμερικανούς, που είχαν διατυπώσει αντίστοιχη κατηγορία, αυτό αποτελεί ρωσική απειλή. Τώρα στους Ρώσους, η δήλωση περί ενισχυμένης επιτήρησής τους θα ακουστεί ως νέα αμερικανική απειλή ότι ίσως χτυπήσουν κατ’ ευθείαν τους Ρώσους την επόμενη φορά. Όπως κι’ αν το δεις -γράφει ο συντάκτης- περισσότερη συνεχώς βενζίνη χύνεται στην φωτιά του συναγωνισμού για τον Ευφράτη και της σύγκρουσης που απειλείται να εκραγεί.

Καταλήγει όμως σε τόνο αισιόδοξης ύφεσης, με την ακόλουθη δήλωση του Αμερικανού υπουργού Αμύνης (του αποκαλούμενου από αρκετούς ως «Υπερπροέδρου») στρατηγού Μάτις:

«Δεν ανησυχώ. Εξακολουθούμε να διαλεγόμαστε με τους Ρώσους σε πνεύμα συνεργασίας. Θα τα βρούμε»