Από ότι φαίνεται, και όσο μπορεί κανείς να κρίνει από τις "γκρίζες ειδήσεις", που κυκλοφορούν γύρω από το Σκοπιανό, η Κυβέρνηση και τμήμα ή και το σύνολο της Αντιπολίτευσης (γκρίζες ζώνες, προς το παρόν), ξεπουλούν τη Μακεδονία.
Δεδομένου ότι ο ελληνικός λαός, έδειξε με όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή του, την απόλυτη αντίθεσή του για την αρπαγή του ονόματος "Μακεδονία" από το γειτονικό σλαβικό κρατίδιο, η απόφαση αυτή ξεπουλήματος, από την ελληνική κυβέρνηση πάρθηκε (αν πάρθηκε) εν γνώσει της ότι καταπατεί τη σχετική βούληση του λαού. Για ένα τόσο σημαντικό, και τόσο υψηλής επικινδυνότητας ζήτημα, η αυθαίρετη απόφαση των κυβερνώντων, παραπέμπει σε γνωστό αποκρουστικό επίθετο, που θα τους ακολουθεί, όχι απλώς ως το τέλος της ζωής τους, αλλά και εντός της αέναης ιστορίας αυτού του τόπου.
Αποτελεί ασύγγνωστη αφέλεια, αν όχι κάτι χειρότερο, ο εφησυχασμός της κυβέρνησης, σχετικά με την απάλειψη των "αλυτρωτικών δεδομένων" του σλαβικού κρατιδίου, δεδομένου ότι ακριβώς το όνομα, αυτό καθαυτό είναι η κορύφωση του αλυτρωτισμού. Παραδόξως, όμως, η κυβέρνηση δείχνει να πιστεύει ότι "προστατεύεται η χώρα" αν οι Σκοπιανοί δεχτούν να σπάσουν τα πόδια από τα γελοία αγάλματα που φέρουν έφιππο το Μ. Αλέξανδρο, και που έχουν στηθεί στις πλατείες τους, ή αν δεχτούν (που ούτε αυτό φαίνεται να δέχονται οι Σκοπιανοί) να σβήσουν από το Σύνταγμα ότι σχετικά αυτό περιέχει ως "αλυτρωτισμό". Εκτός από το ότι, αυτά τα σύμβολα του αλυτρωτισμού μπορούν να αναπαραχθούν κάθε στιγμή στο μέλλον, και αφού θα έχει εξασφαλιστεί το ποθητό όνομα, ο αλυτρωτισμός έχει βαθιά χαραχθεί στη συνείδηση των Σκοπιανών, ακόμη και αυτών που δεν έχουν γεννηθεί.
Ο αλυτρωτισμός, που εμπεριέχεται στο όνομα "Μακεδονία" αποδεικνύεται περίτρανα αν ανατρέξει κανείς στην απαρχή αυτής της εθνικής ιλαροτραγωδίας. Και τότε, όπως και τώρα, η Ελλάδα πιέστηκε αφόρητα από την Αμερική, να δεχθεί να παραχωρήσει το όνομα "Μακεδονία" στα Σκόπια, που τότε ήταν μια απλή επαρχία της πρώην Γιουγκοσλαβίας, προκειμένου να ικανοποιηθεί ο Τίτο και να "διατηρήσει το ένα του πόδι στη Δύση" (να μην το μεταφέρει και αυτό στη Σοβιετική Ένωση). Και εμείς κακώς, κάκιστα υποχωρήσαμε τότε.
Από τότε δεν έπαψε να καλλιεργείται ο αλυτρωτισμός με όλα τα μέσα, σε ολόκληρη την υφήλιο, με τη βοήθεια του ονόματος που είχε δοθεί στα Σκόπια, με την εξασφάλιση αδρής χρηματοδότησης από διάφορα ανθελληνικά κέντρα και με σαφέστατο, σταθερό και αναλλοίωτο στόχο τη δημιουργία "Μακεδονικού Κράτους". Έχουν ιδρυθεί, για το σκοπό αυτό πολυάριθμα ερευνητικά ινστιτούτα σε διάφορες πόλεις της υφηλίου και έχουν δει το φως της δημοσιότητας αναρίθμητοι τόμοι με περιεχόμενο εσκεμμένης παραποίησης της ιστορίας. Και αναφορικά με το εσωτερικό των Σκοπίων, η προπαγάνδα "πάει σύννεφο" αρχίζοντας συστηματικά από την πρώτη δημοτικού να ευαισθητοποιούν τα παιδάκια με τον "αλυτρωτισμό". Θέματα γνωστά σε όλους…..όχι, όμως, όπως φαίνεται και στις ελληνικές κυβερνήσεις;
Πως λοιπόν, εμείς, βαυκαλιζόμαστε ότι θα "προστατευτούμε", επειδή ο κ. Ζάεβ, (που οπωσδήποτε σέβεται αυτός το λαό του και ομιλεί περί της ανάγκης δημοψηφίσματος) δίνει κάποιες αόριστες υποσχέσεις περί κατάργησης συμβόλων, τα οποία σύμβολα αποτελούν ακριβώς το περίβλημα του ονόματος, που μανιακώς επιζητείται. Τι αξία, λοιπόν, μπορεί να έχουν αυτές οι κινήσεις, όταν ανά πάσα στιγμή όλα αυτά μπορεί να επανέλθουν, αλλά και χωρίς αυτά όταν η μακρά και απολύτως συνεπής μάχη του αλυτρωτισμού του γειτονικού σλαβικού κρατιδίου θα συνεχίσει σίγουρα, και μάλιστα έντονα ενισχυμένη, έχοντας κατακτήσει και το τόσο επιθυμητό όνομα;
Αναμφίβολα, οι πιέσεις που δέχονται οι κυβερνώντες από την Αμερική και από τους Ευρωπαίους εταίρους μας πρέπει να είναι αφόρητες. Εξηγούνται, αν έτσι είναι, από την προσπάθεια αναχαίτισης της Ρωσίας να "αποκτήσει" επιρροή στα Βαλκάνια, χάρη στη σωτηρία των Σκοπίων!
Αλλά, είναι αρκετά δυσνόητη αυτή η προσπάθεια των Μεγάλων Δυνάμεων, να "σώσει" τα Σκόπια από τη Ρωσία, όταν αυτή η τελευταία έχει εισβάλλει ήδη "με τα τσαρούχια" στα Βαλκάνια, ως υπασπιστής της Κίνας, αλλά και όταν ο ίδιος ο πλανητάρχης Donald Trump δηλώνει και πράττει με τρόπους, που επιδιώκουν σαφέστατα την ύπαρξη καλών σχέσεων με τη Ρωσία. Και να προσθέσω, ακόμη, ότι στα Βαλκάνια, υπάρχουν ήδη αρκετές κυβερνήσεις, που αποκαλούνται υποτιμητικά από τους πανικόβλητους παραδοσιακούς πολιτικούς "λαϊκίστικες", και οι οποίες δηλώνουν ότι είναι εναντίον της Δύσης και υπέρ της Ρωσίας. Πως μπορεί να αναμένεται, λογικά, η αποδυνάμωση της Ρωσίας, χάρη στην υφαρπαγή του ονόματος της Μακεδονίας από τα Σκόπια; Και πως είναι νοητό να εξακολουθεί, ως ουτοπία πια, ο ψυχρός πόλεμος;
Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι τα Σκόπια, αν γίνουν "Μακεδονία" θα εξακολουθήσουν τον αλυτρωτικό τους αγώνα ενισχυμένοι από το όνομα και με τελικό στόχο το "Κράτος ή το Έθνος της Μακεδονίας". Δεν θα είναι αυτή η τραγική εξέλιξη για αύριο, αλλά προβλέπεται να ολοκληρωθεί σε μικρό διάστημα από τώρα, και μόλις η διεθνής συγκυρία εμφανιστεί ευνοϊκή για την επιχείρηση αυτή. Περιττό να υπενθυμίσω, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τη Μακεδονία.
Όσοι, λοιπόν, από τους Έλληνες πολιτικούς, συναινέσουν σε αυτό το τερατούργημα υπογράφουν το τέλος του Έθνους των Ελλήνων.
Να συνειδητοποιήσουμε, ακόμη, ότι ασφαλώς, δεν είναι διόλου τυχαίο το ότι φθάσαμε στο έσχατο αυτό σκαλοπάτι της διεθνούς ανυποληψίας. Διότι, η εθνική αυτή συμφορά είναι, δυστυχώς, άμεσα συνδεδεμένη με την αποδοχή, χωρίς αντίδραση, χωρίς αναζήτηση άλλου δρόμου, από το σύνολο των κυβερνήσεων μας, τα απάνθρωπα, τα καταστρεπτικά και τα χωρίς καμιά απολύτως προοπτική οικονομικά μέτρα. Χώρες που οι ιθύνοντες τους προχωρούν διπλωμένοι στα δύο, που αδιαφορούν για τα δεινά που οι επιλογές τους προκαλούν στο λαό τους, που συμφωνούν να εφαρμόσουν εκτρωματικές/νεοαποικιοκρατικές πρακτικές εναντίον των πολιτών, για να εξασφαλίσουν τα συγχαρητήρια ΕΧΘΡΩΝ και ΦΙΛΩΝ (η διάκριση, ανέκαθεν, δυσδιάκριτη), είναι καταδικασμένες να σβήσουν από το διεθνές προσκήνιο.
Ωστόσο, υπάρχει ένας ελληνικός λαός. Λαβωμένος, εξουθενωμένος και προδομένος, αλλά, όμως, αποφασισμένος όπως όλα δείχνουν να μην ενδώσει στην εθνική ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Το ακριβό μας όνομα, λοιπόν, περνά στα χέρια του ελληνικού λαού, και αυτός, και μόνο αυτός θα αποφασίσει για την τύχη του.
