Articles by "Αρθρογραφία"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αρθρογραφία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

του Paul Kindlon, Réseau International, 24-10-2018
« Η Αμερική δεν είχε μια πολιτική κυβέρνηση από το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου». Αυτό μου είπε, ως δημοσιογράφου, ένας άνδρας που είχε υπηρετήσει στην μυστική υπηρεσία στρατού, μετά από χρόνια εντατικής εκμάθησης της ρωσικής γλώσσας στο Ινστιτούτο Διεθνών Σπουδών του Μοντερέυ, στην Καλιφόρνια.
Γι΄αυτούς που δεν είναι ενήμεροι, το Μοντερέυ ήταν το εκπαιδευτικό κέντρο διάπλασης των μελών του προσωπικού των μυστικών υπηρεσιών με μια παιδαγωγική μέθοδο που είχε αναπτύξει ο στρατός των ΗΠΑ. Είχε χρησιμοποιηθεί για την εκπαίδευση μεταφραστών και διερμηνέων όχι μόνο του στρατού αλλά και της CIA.
Η CIA ήταν στην αρχή γνωστή υπό το όνομα Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS) και είχε συσταθεί ως όργανο των αρχηγών των Γενικών Επιτελείων Ενόπλων Δυνάμεων. Αποστολή της ήταν να συλλέγει πληροφορίες και να παράγει προπαγάνδα. Από την αρχή της ύπαρξής της η CIA λειτουργεί με έναν μαύρο (μυστικό και ανεξέλεγκτο) προϋπολογισμό.
Ένα μικρό ποσοστό του επίσημου προϋπολογισμού δαπανών της πηγάζει από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά πρόκειται κατά βάσιν για έναν ανεξάρτητο οργανισμό που δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο των πραγματικών οικονομικών δοσοληψιών του. Είναι ερμητικά «απρόσιτος».
 Δεν είναι τυχαίο ότι η CIA ιδρύθηκε περίπου ταυτόχρονα με το Πεντάγωνο, όπου σχεδιάζεται και παίζεται η στρατιωτική στρατηγική. Οι δύο οργανισμοί συνδέονται στενά. Αλλά προτού εξετάσουμε  πως λειτουργεί αυτός ο δεσμός, ας επανέλθουμε στην εισαγωγικά παρατιθέμενη δήλωση.
Σύμφωνα με την δήλωση της  πηγής της πληροφορίας μου, στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω, έναν κ. L.G. Leighton, οι ανωτέρων βαθμών Αμερικανοί στρατιωτικοί του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σχεδίαζαν ένα στρατιωτικό πραξικόπημα για να ανατρέψουν τον δημοκρατικά εκλεγμένο Πρόεδρο και να τον αντικαταστήσουν με μια μόνιμη κυβέρνηση, υπό στρατιωτικό έλεγχο. Ο λόγος που επικαλούντο ως κίνητρο του σχεδίου τους ήταν ότι η πολιτική κυβέρνηση αποτελούνταν από πρόσωπα που αγνοούσαν πως λειτουργεί ο πραγματικός κόσμος και ότι δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη παρά μόνο σε στρατιωτικούς,  που έχουν αποκτήσει στις μάχες τις γνώσεις και την πείρα για την καθοδήγηση και την προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Στο τέλος της γραφής –έλεγαν μεταξύ τους- oι πολιτικοί έμεναν ήσυχοι στα σπίτια τους ενώ εμείς παίζαμε την ζωή μας και κερδίζαμε αυτόν τον πόλεμο». «Το αξίζουμε».
΄Ετσι στήθηκε μια συνωμοσία που επρόκειτο να αλλάξει οριστικά την πορεία της αμερικανικής ιστορίας. Ονομάστηκε «Η Συνωμοσία του Πάλμερ Χάουζ» επειδή το ομώνυμο ξενοδοχείο ήταν ο τόπος των μυστικών συσκέψεων, όπου οι αξιωματικοί  των πιο ανωτέρων βαθμών συνέρχονταν για να σχεδιάσουν και να οργανώσουν την ακριβή εκτέλεση του στρατιωτικού πραξικοπήματος.
΄Εχοντας οσμιστεί αυτά τα παράτολμα και επικίνδυνα τεκταινόμενα, ο ένδοξης φήμης στρατηγός Ομάρ Μπράντλεϋ στάλθηκε από τους αρχηγούς των επιτελείων «για να αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση». ΄Εφτασε στο Σικάγο και  πήρε ένα ταξί για να πάει κατευθείαν στο ξενοδοχείο Πάλμερ Χάουζ –την ιστορική εστία της συνωμοσίας.
Όταν έφτασε στο ξενοδοχείο, πήγε κατευθείαν  εκεί όπου βρίσκονταν οι συνωμότες και εισόρμησε στο δωμάτιο κραυγάζοντας « τι διάβολο πάτε να κάνετε;» Οι αξιωματικοί του απάντησαν ευθέως: «Να πάρουμε τον έλεγχο της κυβέρνησης, Κύριε.» Στο οποίο, ο στρατηγός Μπράντλεϋ απάντησε: « Είσαστε ένα μάτσο f… ηλιθίων, την κυβέρνηση την ελέγχουμε ήδη!»
Εάν αυτή η ιστορία αληθεύει – και δεν αμφιβάλλω ότι η πηγή μου ήταν 100%  έντιμη- αληθινά εξηγεί πολλά πράγματα για την πολιτική και τους Προέδρους της Αμερικής κατά τα τελευταία 70 χρόνια.
Αυτό σημαίνει ότι από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Πρόεδροι μπορούν να επηρεάσουν την εσωτερική πολιτική, αλλά δεν είναι υπεύθυνοι για τις εξωτερικές μας υποθέσεις. Αυτό ίσως εξηγεί γιατί δολοφονήθηκε ο Πρόεδρος Κένεντι, ένας  ηγέτης που ετοιμαζόταν να διαλύσει την CIA και να αποσύρει τον αμερικανικό στρατό από το Βιετνάμ.
Είναι ίσως επίσης ο λόγος για τον οποίο ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ εξεφώνησε αυτήν την ασυνήθιστη αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο τέλος της προεδρικής του θητείας, προειδοποιώντας το έθνος για τους σοβαρούς κινδύνους που αντιπροσώπευε το συγκρότημα συμφερόντων Στρατού-Βιομηχανίας.
Εάν αυτά που μού είπε η πηγή μου ήταν η αλήθεια, αυτό επίσης σημαίνει ότι ο Πρόεδρος Τραμπ δεν ελέγχει την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Και εάν πράγματι συμβαίνει αυτό, οι δηλώσεις του για την αποδέσμευση από εξωτερικές στρατιωτικές υποχρεώσεις δεν σημαίνουν εντελώς τίποτα.
Αυτά σημαίνουν ότι έχουμε όλοι καταστεί όμηροι από μιαν ομάδα ανεξέλεγκτων στρατηγών του Πενταγώνου, οι οποίοι μυστικά σχεδιάζουν  τον προσεχή πόλεμο, περιφρονώντας τους θεσμούς και τις δημοκρατικές αξίες. Και είναι αυτοί πού ελέγχουν την CIA – μιαν άλλη ανέντιμη οργάνωση, που λειτουργεί έξω από κάθε κανόνα Δικαίου.
Πρόκειται για μια τρομακτική προοπτική.

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Σημείωση: Ο μεταφραστής δεν συμμερίζεται την θέση ότι στρατιωτικοί (και όχι σκιώδεις υπέρτερες δυνάμεις) ελέγχουν  την αμερικανική εξωτερική πολιτική, (και o συντάκτης άλλωστε δεν φαίνεται πεπεισμένος), αλλά το αφήγημα περιέχει ενδιαφέροντα  και εν πολλοίς άγνωστα ιστορικά στοιχεία,.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
του Slawomir Sierakowski, Zero Hedge, 24-10-2018

[To ακόλουθο άρθρο φωτίζει την σημασία των σημερινών εκλογών στο γερμανικό κρατίδιο της ΄Εσσης, όπου αναμένεται -σε συνέχεια εκείνων της Βαυαρίας- νέα καταδίκη του κυβερνώντος συνασπισμού, ενίσχυση της δύναμης της αντιπολίτευσης και είσοδος του «λαϊκιστικού» AfD στην Βουλή της ΄Εσσης, την μόνη στην οποία δεν  εκπροσωπείτο μέχρι σήμερα. Το αποτέλεσμα αναμένεται να σφραγίσει το τέλος της βασιλείας  της Μέρκελ και της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Μετά τις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου φάνηκε ξεκάθαρα ότι το κάποτε σταθερό πολιτικό σύστημα της Γερμανίας έχει μπει σε κίνδυνο. Πιο σημαντικά, η κατάρρευση της βάσης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος εσήμαινε πως η Γερμανία –μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη- εβάδιζε προς μιαν νέα εποχή παράλυσης και αστάθειας.


Η υπαρξιακή κρίση των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών  (SPD) δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίζεται σαν μια κοινή κομματική κρίση. Το κόμμα απέσπασε μόλις το 9,7% των ψήφων στις περιφερειακές  εκλογές της Βαυαρίας αυτόν τον μήνα και βρίσκεται πίσω, τόσο από το κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία (A f D), όσο και από τους Πράσινους στις εθνικές δημοσκοπήσεις. Με μιαν άλλη σημαντική περιφερειακή εκλογή να επίκειται στην Έσση, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το SPD θα υποστεί μεγαλύτερες απώλειες, αν και όχι τόσο δραματικές όσο στην Βαυαρία.
Οι Σοσιαλδημοκράτες και η Χριστιανό-Δημοκρατική ΄Ενωση/ Χριστιανό-Κοινωνική ΄Ενωση (CDU/CSU) στάθηκαν ως δυο στύλοι της γερμανικής πολιτικής από το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά με την καθίζηση του SPD, η Γερμανία μετατρέπεται από ένα ντε φάκτο δικομματικό, σε πολυκομματικό πολιτικό σύστημα, στο οποίο κανένα κόμμα δεν έχει τον αποφασιστικό λόγο.
Η γερμανική μεταπολεμική συναίνεση καταρρέει σε κρίσιμα κεφάλαια- Ιστορία (στάσεις απέναντι στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο), γεωπολιτική (στάσεις απέναντι στην Ρωσία), οικονομία ( στάσεις απέναντι στην βιομηχανία αυτοκινήτου) και ηθικά διλήμματα (στάσεις απέναντι στο προσφυγικό) και αυτό αντανακλάται στον κατατεμαχισμό της πολιτικής σκηνής. Οι Γερμανοί ψηφοφόροι απέρριψαν τον καθιερωμένο « μεγάλο συνασπισμό» CDU/CSU- SPD. Και ενώ μικρότερα κόμματα λειτουργούσαν κάποτε ως απλά συμπληρώματα  είτε του SPD είτε του CDU/CSU, οι κομπάρσοι επισκιάζουν τώρα τους πρώην αστέρες.
Επιπλέον το κάποτε «Κόκκινο Μόναχο» έχει γίνει πράσινο τώρα. Πόλεις που άλλοτε ήταν καθιερωμένα σοσιαλδημοκρατικά οχυρά, περνούν τώρα στους πράσινους και σε άλλα μικρότερα κόμματα. Ακόμη χειρότερο για το SPD, το δημογραφικό προφίλ του πυρήνα των οπαδών του αναγγέλλει μιαν καταδίκη σε θάνατο. Μόνο το 8% των ψηφοφόρων του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος είναι νεότεροι των 30 ετών και ένα ανερχόμενο 54% είναι άνω των 60. Αντίθετα, μόλις το 24% των πρασίνων είναι άνω των 60. Και στο μεταξύ, το αριστερό Die Linke εξελίσσεται σε αυξανόμενα ελκυστικό πόλο τόσο για τους  νεώτερους αριστεριστές όσο και για τους ηλικιωμένους μετά-κομμουνιστές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Όπως το δικομματικό σύστημα εξασφάλιζε σταθερότητα και προβλεψιμότητα, έτσι και η κατάρρευσή του μπορεί να συμβάλει σε ριζική κοινωνική αλλαγή. Εξ ορισμού, η πτώση του κατεστημένου καθεστώτος συνεπιφέρει την άνοδο του αντί-κατεστημένου, συχνά υπό την μορφή του «λαϊκισμού». Από το 2005, το SPD συμμετείχε ως εταίρος μειοψηφίας σε τρείς κυβερνήσεις «μεγάλου συνασπισμού». Σε αποτέλεσμα έφθασε να ταυτίζεται με την καθεστηκυία τάξη, μολονότι δεν κατάφερε να διεκδικήσει αναγνώριση για τις επιτυχίες των προηγουμένων κυβερνήσεων.
Κάτι παρόμοιο συνέβη στην Αυστρία, όπου το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα κυβερνούσε, είτε μόνο, είτε μαζί με το Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα, από το 1971 έως το 1999 (εκτός από το 1993-1996). Τέτοιες μακρές περίοδοι διακυβέρνησης  μεγάλου συνασπισμού επέτρεψαν στο δεξιό Κόμμα της Ελευθερίας να προβληθεί ως φορέας της αλλαγής.
Όταν ένας μεγάλος συνασπισμός απειλείται, τα μέλη του πανικοβάλλονται. Αυτοί που μένουν προσηλωμένοι στην κομματική γραμμή χάνουν την λαϊκή υποστήριξη, όπως η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ. ΄Αλλοι επιχειρούν να οικειοποιηθούν την λαϊκιστική γλώσσα, όπως ο ηγέτης του CSU Χορστ Σηχόφερ κατά τους τελευταίους μήνες. ΄Αλλοι πάλι προσπαθούν να συνδεθούν με διαφορετικές πολιτικές θέσεις, όπως ο Αλεξάντερ Ντομπρίντ του CSU, που υποσχόταν μιαν «συντηρητική επανάσταση», ενώ ο Μάρτιν Σουλτς, ο βραχύβιος ηγέτης του SPD (πρώην πρόεδρος της Ευρωβουλής) επαγγελόταν τη Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία.
Σε κάθε περίπτωση, όταν όλα τα συνιστώντα μέλη ενός συνασπισμού αρχίζουν να κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, το σύστημα         σύντομα διαλύεται. Ωστόσο θα πρέπει να σημειωθεί πως μολονότι τα SPD και CDU χάνουν ψηφοφόρους, οι ιδέες τους μένουν δημοφιλείς. Το πρόβλημά τους έγκειται όχι στην έλλειψη ιδεών αλλά στην απώλεια της πολιτικής αξιοπιστίας τους.
Αυτό το έλλειμμα αξιοπιστίας δημιούργησε ένα κενό που προσφέρεται σε κάλυψη από άλλα κόμματα. ΄Ετσι οι Πράσινοι πραγματοποίησαν κέρδη στην Βαυαρία υποστηρίζοντας μια πολιτική ανοχής στο προσφυγικό, πολιτική που ακολουθούσε το CDU/CSU. Αντίστοιχα, το A f D αφαίρεσε τον τίτλο πολέμιου της εισβολής μεταναστών από το CSU του Σηχόφερ, ο οποίος είχε προχωρήσει τόσο μακριά ώστε να υπονομεύει εκ των έσω την κυβέρνηση Μέρκελ, της οποία ήταν υπουργός των Εσωτερικών. Το κοινό νήμα που συνδέει όλα τα κόμματα που πέτυχαν καλά αποτελέσματα στις εκλογές της Βαυαρίας είναι ότι έχουν ηγέτες οι οποίοι είναι τουλάχιστον συνεπείς με όσα επαγγέλλονται.
Δυστυχώς για την Γερμανία το πολυκομματικό σύστημα είναι γενικά ασταθές και λιγότερο προβλέψιμο. Γεγονός πού εξηγεί γιατί κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα πάντοτε αγωνίζεται για να συγκροτήσει έναν κυβερνητικό συνασπισμό. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο παράξενων συνοικεσίων, ακόμη και συνασπισμών άκρας δεξιάς και άκρας αριστεράς, όπως είδαμε στην Ελλάδα (!),στην Ιταλία και στην Σλοβακία.
Η καλύτερη ελπίδα της Γερμανίας είναι τώρα ότι το υπό γένεση πολυκομματικό σύστημα θα ανακόψει την άνοδο του A f D, αναιρώντας την αντισυστημική ελκυστικότητά του. Μια άλλη αποζημίωση του πολυκομματικού συστήματος είναι ότι μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της συμμετοχής του κοινού στο πολιτικό γίγνεσθαι. Στην περίπτωση της Βαυαρίας η συμμετοχή στις εκλογές αυξήθηκε στο 72,4% από το 63,6% προ πενταετίας.
΄Οσο για το μέλλον, η Γερμανία μπορεί τώρα να καταλήξει με εναλλασσόμενες κυβερνήσεις συνασπισμού πολλών κομμάτων. Για παράδειγμα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς έναν συνασπισμό CDU/CSU, Ελευθέρων Δημοκρατών και Πρασίνων. Αλλά ένα τέτοιο σενάριο θα  οδηγούσε πιθανότατα σε πολιτική παράλυση, επειδή πολιτικοί από ανταγωνιστικά κόμματα εντός του συνασπισμού θα υπονόμευαν συνεχώς ο ένας τον άλλο, στο κυνήγι της δημοτικότητας. Επιπλέον ο ρόλος του Καγκελαρίου –παραδοσιακά πολύ σημαντικός στην Γερμανία- θα είναι πάντοτε ασθενέστερος σε μιαν ετερογενή κυβέρνηση.

Το πιθανότερο είναι ότι η πτώση της δυαρχίας CDU/CSU- SPD θα υποσκάψει την γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη, ακόμη και αν καμιά άλλη χώρα δεν μπορέσει να αντικαταστήσει την Γερμανία σε αυτόν τον ρόλο. Ταυτόχρονα, η εξασθένιση του SPD θα μειώσει την σοσιαλιστική παράταξη στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου θα προκύπτει μια παρόμοια έκλειψη της δικομματικής κυριαρχίας. Όμως, χωρίς τους δίδυμους κίονες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, το Ευρωκοινοβούλιο θα καταστεί ανίκανο να παίρνει έστω και ασήμαντες αποφάσεις. Και όπως πάει η Γερμανία και το SPD, έτσι πάει και η Ευρώπη.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Finian Cunningham, Zero Hedge, 10-14-2018

[Στο πιο κάτω άρθρο του, ο παλαιός - και δοκιμασμένος σε εγκυρότατες άλλοτε εφημερίδες του «Ηνωμένου Βασιλείου»-  Ιρλανδός Δημοσιογράφος, προβάλλει μιαν μην αναφερόμενη αλλού  πτυχή του σκοτεινού μυστηρίου της εξαφάνισης του Σαουδάραβα σχολιογράφου της Ουάσιγκτον Ποστ, στο Σαουδικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης. Πρόκειται για μιαν πτυχή που άπτεται ενός άλλου ιστορικού σκοτεινού μυστηρίου, της πτώσης τριών πύργων πολλών δεκάδων ορόφων στην Νέα Υόρκη από την σύγκρουση αεροπλάνων, που κατά τις μελέτες εκατοντάδων Αμερικανών επιστημόνων και κάποιες μαρτυρίες πυροσβεστών δεν ήταν η πραγματική αιτία κατάρρευσής τους και θανάτου 3.000 αθώων Αμερικανών πολιτών, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Η μακάβρια υπόθεση του αγνοουμένου δημοσιογράφου  Τζαμάλ Κασόγκι εγείρει το ερώτημα: Μήπως οι ηγέτες της Σαουδικής Αραβίας  τον φοβόντουσαν  μην αποκαλύψει πολύ επιζήμιες πληροφορίες για τις απόκρυφες  δοσοληψίες τους; Ειδικώτερα για την πιθανή εμπλοκή τους στην τρομοκρατική επίθεση της 11 Σεπτεμβρίου 2001 στην Νέα Υόρκη;
https://www.zerohedge.com/sites/default/files/inline-images/or-41555.jpg
Ακόμη πιο αινιγματικές είναι οι πληροφορίες που αναδύονται τώρα στα  αμερικανικά  ΜΜΕ  ότι οι μυστικές υπηρεσίες είχαν υποκλέψει και ήσαν ενήμερες,  πριν από την εξαφάνιση του Κασόγκι στο Σαουδικό προξενείο στην Κωνσταντινούπολη, για τα  σχέδια  που κατέστρωναν Σαουδάραβες αξιωματούχοι να τον συλλάβουν. Εάν οι Αμερικανοί ήξεραν πως η ζωή του κινδύνευε, γιατί δεν τον προειδοποίησαν για να αποτραπεί το  στυγερό έγκλημα;
Ο Τζαμάλ Κασόγκι, 59 χρόνων, είχε ξεστρατίσει άσχημα, κατά την εκτίμηση της Σαουδικής ιθύνουσας τάξης. Πρώην αρχισυντάκτης Σαουδικών κρατικών ΜΜΕ και σύμβουλος της βασιλικής αυλής, ήταν στενά συνδεδεμένος και ενήμερος για τις υποθέσεις του Οίκου των Σαούδ. Κατά την απόκρυφη διατύπωση ενός σχολιαστή: «Ήξερε που είναι κρυμμένα όλα τα πτώματα».
Τον περασμένο χρόνο έφυγε σε εθελούσια εξορία και εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, όπου άρχισε να γράφει άρθρα γνώμης για την Ουάσιγκτον Ποστ.
Τα άρθρα του Κασόγκι έδειχναν να παίρνουν έναν αυξητικά επικριτικό τόνο κατά του διαδόχου του Σαουδικού θρόνου, εστεμμένου πρίγκιπα Μωχαμέντ Μπιν Σαλμάν. Ο 33 χρόνων διάδοχος, ή ΜΜΣ όπως είναι γνωστός, είναι ο ντε φάκτο κυβερνήτης του πετρελαιοφόρου βασιλείου στην θέση του γέροντα πατέρα του, Μπιν Σαλμάν.
Ενώ τα Δυτικά ΜΜΕ και ορισμένοι ηγέτες, όπως οι πρόεδροι Τραμπ και Μακρόν κολάκευαν τον ΜΜΣ ως «μεταρρυθμιστή», ο Κασόγκι  χάλαγε αυτή την Σαουδική προσπάθεια δημοσίων σχέσεων, επικρίνοντας τον πόλεμο στην Υεμένη, τον αποκλεισμό του Κατάρ και τον διωγμό των επικριτών στο εσωτερικό.
Ωστόσο αυτό που μπορεί να προκάλεσε μεγαλύτερες ανησυχίες στα Σαουδικά ανάκτορα είναι τα όσα ήξερε ο Κασόγκι για σκοτεινότερες βρώμικες υποθέσεις. Ανησυχίες όχι μόνο στους Σαουδάραβες, αλλά επίσης και σε παράγοντες του αμερικανικού βαθιού κράτους.
Ήταν ο επίσημος σύμβουλος Τύπου του πρίγκιπα Τουρκί  αλ Φεϊζάλ, που είναι μια εξέχουσα γκρίζα φυσιογνωμία της Σαουδικής μυστικής υπηρεσίας, με τις συστηματικές διασυνδέσεις της με τις αντίστοιχες αμερικανικές και βρετανικές. Ο πατέρας του Τουρκί, Φεϊζάλ, ήταν βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, μέχρι την δολοφονία του το 1975 από μιαν ανταγωνιστική οικογένεια. Ο Φεϊζάλ ήταν αδελφός κατά το ήμισυ του σημερινού βασιλιά Σαλμάν και επομένως ο πρίγκιπας Τουρκί είναι εξάδελφος του διαδόχου, μολονότι έχοντας -στα 73 χρόνια του- υπερδιπλάσια ηλικία.
Για περισσότερα από 23 χρόνια, από το 1977 ως το2001, ο πρίγκιπας Τουρκί ήταν  Διευθυντής του Μουχαμπαράτ, του  μηχανισμού μυστικών υπηρεσιών της Σαουδικής Αραβίας. Έπαιξε οργανικό ρόλο στην  αμερικανο-βρετανό-σαουδική οργάνωση των πολεμιστών Μοτζαχεντίν εναντίον των Ρώσων στο Αφγανιστάν. Αυτοί οι πολεμιστές στο Αφγανιστάν εξελίχτηκαν αργότερα στους τρομοκράτες της Αλ Κάϊντα, που χρησίμευσαν σαν νύχια της γάτας σε διάφορους πολέμους των ΗΠΑ  δι’ αντιπροσώπου, σε διάφορες χώρες της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και της Κεντρικής Ασίας, όσο και στην πίσω αυλή της Ρωσίας, στον Καύκασο.
Δέκα μέρες πριν την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στην Νέα Υόρκη, στην οποία κάπου 3000 Αμερικανοί σκοτώθηκαν, ο πρίγκιπας Τουρκί εγκατέλειψε το αξίωμά του ως αρχηγού της Σαουδικής μυστικής υπηρεσίας. ΄Ηταν μια αιφνίδια αποχώρηση, πολύ πριν από την λήξη της θητείας του.
΄Εχουν και στο παρελθόν διατυπωθεί εικασίες στα αμερικανικά ΜΜΕ ότι αυτός ο ανώτερος Σαουδάραβας αξιωματούχος ήξερε από πριν ότι κάτι πολύ σημαντικό θα συνέβαινε στις 11 Σεπτεμβρίου. Τουλάχιστον 15 από τους 19 ΄Αραβες που λέγεται πως κατέλαβαν τρία επιβατικά αεροπλάνα εκείνη την ημέρα ήσαν Σαουδαραβικής εθνικότητας.
Ο πρίγκιπας Τουρκί κατονομάστηκε στην συνέχεια στην ποινική αγωγή που κατέθεσαν οικογένειες των θυμάτων το 2002  . Δεν τέθηκε θέμα ότι ήταν αναμεμιγμένος στην οργάνωση της τρομοκρατικής συνωμοσίας. Μεταγενέστερα σχόλια έδειχναν ότι ο πρίγκιπας Τουρκί αισθάνθηκε φρίκη με την θηριωδία. Αλλά το ερώτημα είναι αν ήξερε για το επικείμενο γεγονός και εάν προειδοποίησε τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες στην συνέχεια δεν έκαναν τίποτα να το αποτρέψουν.
Ο Τζαμάλ  Κασόγκι  υπήρξε για πολύ καιρό ο έμπιστος σύμβουλος Τύπου του πρίγκιπα Τουρκί, προτού αυτός παραιτηθεί από τα δημόσια καθήκοντά του το 2007. Μετά την τρομοκρατική επίθεση στην Νέα Υόρκη, ο Τουρκί διετέλεσε πρεσβευτής στις ΗΠΑ και στην Βρετανία.
Μια σκέψη που γεννάται εδώ είναι ότι στην στενή συνεργασία του με τον πρίγκιπα Τουρκί στην διάρκεια των χρόνων, ο Κασόγκι μπορεί να  σταχυολόγησε εξαιρετικά κρίσιμες μυστικές πληροφορίες για το τι πραγματικά συνέβη στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. ΄Ησαν οι ΄Αραβες τρομοκράτες απλά ανδρείκελα, που χρησιμοποιήθηκαν από την αμερικανική CIA για να διευκολύνουν ένα συμβάν, το οποίο χρησιμοποιήθηκε έκτοτε από τους στρατιωτικούς σχεδιαστές για την εξαπόλυση ενός «παγκόσμιου πολέμου κατά της τρομοκρατίας», ως προκαλύμματος για παράνομους πολέμους σε ξένες χώρες;
Υπάρχει ένας τεράστιος όγκος αποδεικτικών στοιχείων ότι οι επιθέσεις της 11 Σεπτεμβρίου ήταν πραγματικά μια «επιχείρηση ψευδούς σημαίας», που καταστρώθηκε από το βαθύ κράτος σαν πρόσχημα για τις ιμπεριαλιστικές επελάσεις του.
Η προφανής απαγωγή και δολοφονία του Τζαμάλ Κασόγκι την περασμένη εβδομάδα μοιάζει μια τόσο απίστευτα  απονενοημένη ενέργεια των κυβερνώντων την Σαουδική Αραβία. Περισσότερα στοιχεία από τουρκικές πηγές ανέφεραν ότι πράγματι ο Κασόγκι  δελεάστηκε με δόλωμα στο Σαουδικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης, όπου δολοφονήθηκε από 15μελές εκτελεστικό απόσπασμα και ότι η δολοφονία του διατάχθηκε από υψηλότατη αρχή του Σαουδικού βασιλικού οίκου, που υποδηλώνει τον διάδοχο Μωχαμέντ Μπιν Σαλμάν.
Γιατί οι κυβερνώντες την Σαουδική Αραβία να διατάξουν μια τόσον αποτρόπαια πράξη, που αναπόφευκτα θα οδηγούσε σε οξύτατα πολιτικά προβλήματα, όπως διαπιστώνουμε στις επιπτώσεις των κυβερνητικών αντιδράσεων και των δημοσιευμάτων διεθνώς;
Σε όλο τον περασμένο χρόνο ο Οίκος των Σαούντ έκανε εκκλήσεις στον Κασόγκι να επιστρέψει στην Ριάντ και να επανέλθει στις υπηρεσίες του  παλατιού, ως σύμβουλος  Τύπου της βασιλικής αυλής. Αρνιόταν, φοβούμενος πως  σκάρωναν κάτι απαίσιο.
Στην Κωνσταντινούπολη πήγε για να παραλάβει ένα έγγραφο διαζυγίου από το Σαουδικό προξενείο στις 28 Σεπτεμβρίου. Φαίνεται πως ο Οίκος των Σαούδ αποφάσισε να τον αρπάξει. Του είπαν να ξανάρθει στις 2 Οκτωβρίου. Τη ίδια μέρα μια δεκαπενταμελής ομάδα έφτασε από την Ριάντ με δύο ιδιωτικά Τζετ, με αποστολή να τον σκοτώσουν. Οι Τούρκοι εμφανίζονται πεπεισμένοι ότι δολοφονήθηκε μέσα στο προξενείο, ότι το πτώμα του διαμελίστηκε και μεταφέρθηκε με διπλωματικά οχήματα. Τα δυο ιδιωτικά τζετ απογειώθηκαν, με τους 15 Σαουδάραβες την ίδια μέρα για την Ριάντ, μέσω Καίρου και Ντουμπάι.
Για να πραγματοποιήσουν μιαν τόσο ριψοκίνδυνη ενέργεια οι Σαουδάραβες θα πρέπει να είχαν πανικοβληθεί από τα επικριτικά σχόλια του Κασόγκι στην Ουάσιγκτον Ποστ. Τα άρθρα του έδειχναν να αποκαλύπτουν συνεχώς περισσότερα επιζήμια στοιχεία από τα εσωτερικά του Σαουδικού καθεστώτος υπό τον διάδοχο Μωχαμέντ. Η Ουάσιγκτον Ποστ  έγραψε αυτήν την εβδομάδα πως αμερικανικές πηγές των μυστικών υπηρεσιών ήξεραν από καταγραφές τηλεπικοινωνιών ότι οι Σαουδάραβες σχεδίαζαν να απαγάγουν τον Κασόγκι. Αυτό ενοχοποιεί τον Οίκο των Σαούντ σε μιαν άνανδρη, προμελετημένη  δολοφονική ενέργεια.
Επιπλέον, όμως, η ίδια αποκάλυψη, θα μπορούσε  αθέλητα να ενοχοποιεί επίσης τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Εάν αυτές γνώριζαν για ένα κακοποιό σχέδιο εναντίον του Κασόγκι, γιατί Αμερικανοί πράκτορες δεν τον προειδοποίησαν να μην πάει στο Σαουδικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης; Ασφαλώς θα μπορούσε να πάρει τα ίδια προσωπικά έγγραφα από την Σαουδική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον, στην χώρα διαμονής του, όπου και θα ήταν πιο ασφαλής.
Ο Κασόγκι μπορεί να ήτα κάτοχος πάρα πολύ μεγάλων σκοτεινών μυστικών για την συνέργεια αμερικανικών και Σαουδαραβικών μυστικών οργανώσεων, σχετιζόμενων πρωτίστως με τα τρομοκρατικά συμβάντα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001.
Και με την αυξανόμενη ελευθεροστομία του, ως επικριτικού δημοσιογράφου σε προβεβλημένο αμερικανικό ειδησεογραφικό όργανο, μπορεί να ήταν καιρός να του κλείσουν το στόμα. Οι Σαουδάραβες ήταν οι εκτελεστές, η αμερικανική C I A ήταν η επιμελητεία..


του Alex Gorka, Strategic Culture, 13-10-18

[To ιδιαίτερα ενδιαφέρον και διαφωτιστικό, για τους πολίτες και γενικώς τους κατοίκους αυτής της χώρας, κατωτέρω άρθρο στρατηγικού αναλυτή, καταγράφει μεθοδικά τις προτάσεις, τις ενέργειες και τα μέτρα με τα οποία δαιμόνιοι ευρεσιτέχνες αλχημιστές της εθνικής στρατηγικής και διπλωματίας μεταμορφώνουν την Ελλάδα σε «αμερικανικό αεροπλανοφόρο στην Μεσόγειο» (κατά τον ορισμό του συντάκτη) και αυτό σε συνθήκες απειλουμένης έκρηξης πολέμων  και όταν η στοχευόμενη Ρωσία επιδεικνύει υπερηχητικούς διηπειρωτικούς πυραύλους και πυρηνικές υπερηχητικές τορπίλες ικανές να κονιορτοποιήσουν λιμένες και πόλεις μαζί. Η κατάληξη του αρθρογράφου ηχεί κάπως σαν κώδωνας προειδοποίησης.]

Παρουσίαση : Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Έλληνας υπουργός Αμύνης Πάνος Καμένος επισκέφτηκε τις ΗΠΑ στις 9 Οκτωβρίου για να κάνει δυο προτάσεις που θα άλλαζαν πολλά εάν γίνουν δεκτές: Μια νέα Βαλκανική Αμυντική Συμμαχία και σημαντική επέκταση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην Ελλάδα. Προτείνει την εγκατάσταση τριών  αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στην Λάρισα, στον Βόλο και στην Αλεξανδρούπολη σε περισσότερο μόνιμη βάση. Η προτεινόμενη Βαλκανική Αμυντική Συμμαχία, με προορισμό να περιορίσει την «ρωσική επιρροή», θα περιλαμβάνει την Ελλάδα, την  ΠΓΔΜ («Μακεδονία»), την Αλβανία, την Βουλγαρία και αργότερα την Σερβία. «Θέλω να διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα θεωρείς τις Ηνωμένες Πολιτείες έναν στρατηγικό εταίρο και σύμμαχο… τον μοναδικό, τολμώ να πω,» δήλωσε κατά την συνάντησή του με τον Αμερικανό υπουργό Αμύνης Τζέιμς Μάτις. «Θα ήταν σημαντικό για την Ελλάδα να αναπτύξουν στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα σε πιο μόνιμη βάση, όχι μόνο στον κόλπο της Σούδας αλλά και στην Λάρισα, στον Βόλο και στην Αλεξανδρούπολη», πρόσθεσε.
Την άνοιξη του 2018, οι ΗΠΑ άρχισαν να χρησιμοποιούν την ελληνική αεροπορική βάση της Λάρισας για τις αποστολές ιπταμένων ρομπότ (drones). Το πρόγραμμα της έλληνο-αμερικανικής αμυντικής συνεργασίας περιλαμβάνει  την επέκταση της συμφωνίας για την χρήση της αμερικανικής ναυτικής βάσης της Σούδας στην Κρήτη, την αναβάθμιση των μαχητικών F16 της ελληνικής αεροπορίας και τα σχέδια για την εγκατάσταση μιας δεύτερης στρατιωτικής βάσης στην νότια Κρήτη. Οι ΗΠΑ και η Ελλάδα συζητούν, ‘όπως αναφέρεται, την εγκατάσταση μιας άλλης βάσης στη νήσο Κάρπαθο στο νότιο Αιγαίο, μεταξύ Ρόδου και Κρήτης. Τα σχέδια προβλέπουν την εγκατάσταση στην Κάρπαθο αμερικανικών αντιαεροπορικών συστημάτων  Patriot  και μαχητικών αεροπλάνων  F-22 Raptor. Αμερικανικά μαχητικά F-35 θα εγκατασταθούν στον Βόλο, F-16 στην Ανδραβίδα, ενώ τα F-15 είναι ήδη στην αεροπορική βάση της Σούδας στην Κρήτη.
Καθώς η (αμερικανική) σχέση με την Τουρκία εξακολουθεί να χειροτερεύει, η Ελλάδα αποκτά σημαντικότερο στρατιωτικό ρόλο για τις ΗΠΑ στην Μεσόγειο όσο και για την  περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής. Η Γουώλ Στρητ Τζέρναλ έγραφε τον περασμένο μήνα ότι  « οι αμερικανικές στρατιωτικές αρχές  διεξάγουν συνομιλίες για την επέκταση των επιχειρήσεών τους στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων την χρήση περισσοτέρων αεροπορικών και ναυτικών βάσεων εκεί, σηματοδοτώντας μια ενδεχόμενη κίνηση προς την ανατολική Μεσόγειο εν μέσω αυξανομένων εντάσεων με την Τουρκία». Σύμφωνα με την πηγή, Αμερικανοί αξιωματούχοι που είχαν επισκεφτεί την Ελλάδα πριν το δημοσίευμα δήλωσαν ότι τόσο η  ελληνική κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση ήσαν υπέρ της ενίσχυσης των στρατιωτικών δεσμών με τις ΗΠΑ. Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Τζόζεφ Στάνφορντ πιστεύει ότι  «η γεωγραφική θέση της Ελλάδας και οι εδώ ευκαιρίες είναι πολύ σημαντικές».
Μια στρατιωτική συμμαχία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, Συμμαχία Ανατολικής Μεσογείου ( EMA)  έχει ήδη σχηματιστεί. Ελλάδα και Ισραήλ έχουν στήσει μιαν αμυντική συνεργασία από το 2015. Οι στρατιωτικοί δεσμοί μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ επίσης διευρύνονται. Μετά από μια τριμερή διάσκεψη στην Λάρνακα τον Ιούνιο οι επικεφαλής της άμυνας των τριών χωρών υποσχέθηκαν να επεκτείνουν την συνεργασία τους στην ηλεκτρονική ασφάλεια, στα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια και τις επιχειρήσεις διάσωσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι τρεις επίσης επισκέφθηκαν μαζί τις ΗΠΑ τον Μάιο. Τον περασμένο μήνα οι ΗΠΑ άνοικαν την πρώτη μόνιμη βάση τους στο Ισραήλ.
Οι ΗΠΑ μετέβαλαν πρόσφατα την πολιτική τους στην Συρία, περιλαμβανομένης της στήριξης στους Κούρδους που τόσο θυμώνει την ΄Αγκυρα. Με τον πόλεμο των δασμών και των κυρώσεων που έχουν κινήσει κατά την Αγκύρας, φαίνεται πως δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Οι ΗΠΑ εξετάζουν μόνιμες περικοπές της παρουσίας τους στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στην νότια Τουρκία, ένα στρατηγικό σημείο για τις επιχειρήσεις τους στην Συρία.  Αυτή είναι μια πραγματική δυνατότητα καθώς αρκετοί φιλοκυβερνητικοί Τούρκοι δικηγόροι υπέβαλαν μηνύσεις εναντίον αξιωματικών της αμερικανικής αεροπορίας που  έχουν σχέση με την αμερικανική βάση, υποστηρίζοντας ότι συνδέονται με αυτούς που οργάνωσαν το τουρκικό αντικυβερνητικό πραξικόπημα του 2016.
 Η Ελλάδα θέλει να γίνει η Αλεξανδρούπολη διακομιστικό κέντρο που θα εξάγεται από το Ισραήλ μέσω Κύπρου, Κρήτης, Ελλάδας και Ιταλίας. Η διαδρομή θα παρακάμπτει την Τουρκία, η οποία είναι αμετακίνητη  στην θέλησή της να εμποδίσει ένα τέτοιο σενάριο. Υποστηρίζει ότι μέρος της  ΑΟΖ της Κύπρου είναι υπό την τουρκική δικαιοδοσία. Μια σύγκρουση είναι δυνατή και οι εταίροι της Συμμαχίας Ανατολικής  Μεσογείου θέλουν τις ΗΠΑ στο πλευρό τους. Η Αμερική τους χρειάζεται συμμάχους επίσης, καθώς επιχειρεί να ενισχύσει την επιβολή της στην Μέση Ανατολή. Η Λιβύη είναι μεταξύ των χωρών που θέλει να ελέγξει, απωθώντας την Ρωσία. Οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη στρατιωτικής υποστήριξης, κυρίως βάσεων, καθώς αποφάσισαν να παραμείνουν στην Συρία. «εως ότου το Ιράν αποσύρει τις δυνάμεις του». Η αυξανόμενη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ της Συμμαχίας Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ με τις ΗΠΑ δεν αντικατοπτρίζει τίποτε άλλο από προετοιμασίες πολέμου.
Το καλοκαίρι η Ελλάδα απέλασε δύο Ρώσους διπλωμάτες, με την κατηγορία ότι προσπαθούσαν να ενσταλάξουν αντίθεση στην συμφωνία  (των Πρεσπών),προκειμένου να εμποδιστεί η ένταξη της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Συνεπόμενα, ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ ακύρωσε μιαν προγραμματισμένη επίσκεψη στην Αθήνα. ΄Ολες αυτές οι τάσεις και τα συμβάντα συνθέτουν ένα ορισμένο πλαίσιο πριν από την προγραμματισμένη για τις 7 Δεκεμβρίου  επίσκεψη του ΄Ελληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Ρωσία ( είχε σχεδιαστεί προηγουμένως για τις 12 Δεκεμβρίου). Οι δυο χώρες υπήρξαν πάντοτε φίλοι  και στενοί συνεργάτες στο παρελθόν, αλλά τα ανακοινωθέντα σχέδια να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αμερικανικό αεροπλανοφόρο στην Μεσόγειο αποτελούν πηγή ανησυχίας και όχι μόνο για την Μόσχα.
του Patrick Buchanan, Friday, October 12 2012

[Η φωτογραφία,  που και αθέλητα επιβάλλεται στην κορυφή της σημερινής διεθνούς δημοσιότητας, συμβολίζει -σε αντιπαράθεση- την σωματική ή ηθική κατακρεούργηση της δημοσιογραφίας, στην σημερινή εποχή του αχαλίνωτου κανιβαλισμού. Τα περιστατικά , που λακωνικά περιγράφει ο Πάτρικ Μπιουκάναν, αποτελούν την ακρότατη εκδήλωση μιας ευρύτατα διαδεδομένης πρακτικής της εξουσίας του χρήματος ( δρώσας άμεσα ή μέσω πολιτικών οργάνων της) για την εξαγορά, φίμωση ή και εξόντωση κάθε πηγής ελέγχου. Την πραγματικότητα ότι, στην παρούσα ιστορική φάση, η ηθική, ο ανθρωπισμός και η Δημοκρατία έχουν ευτελιστεί ως λερωμένα εργαλεία υποκριτικών προπαγανδιστικών συνθημάτων, αποδεικνύει η σιωπή, διακριτικότητα και επιφυλακτικότητα γνωστών «ευαίσθητων» κυβερνήσεων, διεθνών οργανισμών και μεγάλης μερίδας των ΜΜΕ ενώπιον μιας τόσο συνταρακτικής –και αποκαλυπτικής- περίπτωσης ανθρωποφαγίας, εντός επιβλητικού οικήματος διπλωματικού ασύλου. Το κατωτέρω άρθρο εξετάζει ειδικώτερα τις πιθανές προεκτάσεις του πρωτάκουστου κρούσματος  στην αμερικανική πολιτική  και διπλωματία].

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ο σχολιογράφος της Ουάσιγκτον Ποστ Τζαμάλ Κασόγκι δολοφονήθηκε πράγματι στο Σαουδικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης και στην συνέχεια το  πτώμα του κομματιάστηκε με χασαποπρίονο και μεταφέρθηκε στην Ριάντ, με αεριωθούμενα  Γκάλφστρημ  ιδιοκτησίας του διαδόχου Μωχαμέντ Μπιν Σαλμάν;
Αυτό υποστηρίζουν οι Τούρκοι, που διαθέτουν βίντεο από το προξενείο, φωτογραφίες 15 Σαουδαράβων πρακτόρων που έφτασαν αεροπορικώς στην Κωνσταντινούπολη την ίδια ημέρα και τους αριθμούς ταυτότητας των αεροπλάνων.*

Σε υποστήριξη της θέσης είτε για δολοφονία μέσα στο προξενείο είτε για επιχείρηση απαγωγής με φρικιαστικό τέλος, δημοσίευμα της Ουάσιγκτον Ποστ αναφέρει ότι οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες υπέκλεψαν Σαουδικό σχεδιασμό, που διέταξε ο διάδοχος πρίγκιπας, να δελεασθεί ο Κασόγκι να εγκαταλείψει την κατοικία του στην Ουάσιγκτον και να επιστρέψει στην Σαουδική Αραβία. Και για ποιον επωφελή σκοπό;
Εάν αυτές οι κατηγορίες δεν ανατραπούν από την Ριάντ, μπορεί και  επιβάλεται, όπως είπε ο Τζων Μπόλτον για άλλο ζήτημα όμως, «μια τιμωρία κόλασης».
Και  η παράπλευρη διπλωματική ζημιά φαίνεται να είναι γιγάντια.
Οποιοδήποτε σχέδιο «Αραβικού ΝΑΤΟ» υπό αμερικανική ηγεσία για την αντιμετώπιση του Ιράν, με την Σαουδική Αραβία ως κεντρικό πυλώνα του, θα ήταν νεκρό. Η συνεχιζόμενη αμερικανική υποστήριξη στον Σαουδικό πόλεμο στην Υεμένη  θα ήταν τώρα υπό αμφισβήτηση.
Η ειδική σχέση  που έχει  αναπτυχτεί μεταξύ του Σαουδάραβα διαδόχου με τον γαμπρό του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, Τζάρετ Κούσνερ, θα περνούσε στο παρελθόν.
Το Κογκρέσο θα  ακύρωνε τις αμερικανικές πωλήσεις στο βασίλειο  που εξασφαλίζουν εργασία σε χιλιάδες  απασχολούμενους στην πολεμική βιομηχανία και θα επέβαλε κυρώσεις στον πρίγκιπα και προφανή διάδοχο του ηλικίας 82 χρόνων Βασιλιά Σαλμάν.
Σήμερα ο Σαουδάραβας πρίγκιπας έχει γίνει τοξικός και η άνοδός του στον Σαουδικό θρόνο μοιάζει λιγότερο αναπόφευκτη από όσο προ διετίας. Αλλά και πολύ πριν την εξαφάνιση του Κασόγκι μέσα στο προξενείο, η συμπεριφορά του διαδόχου Μωχαμέντ έδειχνε  εξωφρενικά αλλοπρόσαλλη.
Μαζί με τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα κατηγόρησε το Κατάρ πως υποστηρίζει την τρομοκρατία, διέκοψε τις σχέσεις μαζί του και απείλησε να ανοίξει μια τάφρο για να αποκόψει το Κατάρ από την Αραβική Χερσόνησο. Σε αντίδραση στις επικρίσεις του Καναδού υπουργού των Εξωτερικών για το μητρώο της Σαουδικής Αραβίας στο κεφάλαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διέκοψε  κάθε σχέση της χώρας του με τον Καναδά.
Πέρυσι κάλεσε τον πρωθυπουργό του Λιβάνου Σαάντ Χαρίρι στην Ριάντ, τον κράτησε εκεί μιαν εβδομάδα και τον ανάγκασε να παραιτηθεί από το αξίωμά του και να αποδώσει την παραίτηση στις επεμβάσεις του Ιράν στον Λίβανο. Μόλις απελευθερώθηκε, ο Χαρίρι επέστρεψε στην χώρα του και ζήτησε να ανακτήσει το αξίωμά του.
Εμφανιζόμενος ως μεταρρυθμιστής, ο διάδοχος Μωχαμέντ άνοιξε τους κινηματογράφους και  στις γυναίκες και τους επέτρεψε να οδηγούν, αλλά στην συνέχεια έκλεισε στην φυλακή τις κοινωνικές ακτιβίστριες που είχαν διεκδικήσει αυτά τα δικαιώματα.
Πριν τρία χρόνια ξεκίνησε τον πόλεμο εναντίον των Χούτις στην Υεμένη, όταν οι αντάρτες ανέτρεψαν έναν φιλοΣαουδάραβα πρόεδρο και κατέλαβαν το πλείστο της χώρας.
Και από το 2015 ο διάδοχος συνεχίζει ένα βάρβαρο πόλεμο που έφερε πυραύλους των Χούτις να πέφτουν στην δική του χώρα και πρωτεύουσα.
Η Υεμένη έχει γίνει το Βιετνάμ της Σαουδικής Αραβίας
Έτσι, ο κύριος ΄Αραβας σύμμαχός μας στην σύγκρουσή μας με το Ιράν, που μπορεί να εξελιχτεί σε έναν ακόμη αμερικανικό πόλεμο, είναι ένα καθεστώς με επικεφαλής έναν τόσο ανισόρροπο χαρακτήρα που θα έπρεπε να εγείρει σοβαρές ανησυχίες για το που πορευόμαστε στην Μέση Ανατολή.
Δεν μας φτάνουν οι πόλεμοι που έχουμε ήδη;
Δεν έχουμε αρκετούς εχθρούς στην περιοχή –Ταλιμπάν, Αλ Κάϊντα, Ισλαμιστές, Εσμπολά, Χαμάς, Συρία, Ιράν- για να αρχίσουμε άλλον ένα πόλεμο;
 Όσο για τους συμμάχους μας στην περιοχή, λογαριάστε: Η σύμμαχός μας στο ΝΑΤΟ Τουρκία, που προβάλλει την υπόθεση (Κασόγκι) εναντίον της συμμάχου μας Σαουδικής Αραβίας, κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στον αριθμό των φυλακισμένων δημοσιογράφων. Ο Αιγύπτιος σύμμαχός μας, στρατηγός αλ-Σισί, κατέλαβε την εξουσία με στρατιωτικό πραξικόπημα και έχει φυλακίσει χιλιάδες διαφωνούντες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
 Ενώ έχουμε κηρύξει το Ιράν ως τον  «μεγαλύτερο στον κόσμο ποδηγέτη της τρομοκρατίας», είναι η Υεμένη, όπου η Σαουδική Αραβία έχει επέμβει από το 2015, που θεωρείται η μεγαλύτερη στον κόσμο ανθρωπιστική καταστροφή.
Και επιπλέον το ίδιο το Ιράν πλήττεται από την τρομοκρατία.
Τον περασμένο μήνα μια στρατιωτική παρέλαση στην πόλη Αχβάζ, στα νοτιοδυτικά της χώρας, δέχτηκε επίθεση από ενόπλους που σφαγίασαν 25 στρατιώτες και πολίτες στην πιο πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στο Ιράν από δεκαετίας.
Και όμοια με το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Συρία και την Λιβύη, το Ιράν υποφέρει επίσης από φυλετικές συγκρούσεις, με ΄Αραβες σχισματικούς στα νοτιοδυτικά, Μπαλούχους σχισματικούς στα νοτιοανατολικά και Κούρδους  σχισματικούς στα βορειοδυτικά.
ΟΙ ΗΠΑ δεν μπορούν να κάνουν πως δεν βλέπουν το βασιλικό Σαουδικό χέρι στην δολοφονία ενός δημοσιογράφου που ζούσε και εργαζόταν       στην Ουάσιγκτον, μέσα στο  Σαουδικό προξενείο στην
Κωνσταντινούπολη. Αλλά προτού   χωρίσουμε με το καθεστώς της Ριάντ, θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποια είναι η εναλλακτική προοπτική, εάν οι Οίκος των Σαούντ αποσταθεροποιηθεί ή εκπέσει;
Όπως αποδεικνύει ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπου κατέρρευσαν τέσσερεις αυτοκρατορίες, οι πόλεμοι είναι κόλαση για τις μοναρχίες. Και εάν ένας νέος και μεγαλύτερος Μεσανατολικός πόλεμος, με το Ιράν, εκραγεί στον Περσικό Κόλπο, ορισμένοι από τους Άραβες βασιλιάδες, εμίρηδες και σουλτάνους πιθανότατα θα ανατραπούν.
Και όταν ανατραπούν, η ιστορία δείχνει, δεν είναι συνήθως οι δημοκρατίες που ορθώνονται για να τους αντικαταστήσουν.                                                                                                                               
* Σημ. Μετφ: Οι Τούρκοι προσθέτουν στα τεκμήρια που διαθέτουν και « ηχητικές αποδείξεις»  της φρικώδους δολοφονίας, έμμεσα ομολογώντας ότι είχαν γεμίσει το προξενείο της φίλης Σαουδικής Αραβίας με κρυμμένα μικρόφωνα-«κοριούς».           
Στην Κωνσταντινούπολη έφτασε ήδη Σαουδική ομάδα «για να συμμετάσχει σε κοινή έρευνα με τις τουρκικές ανακριτικές αρχές», κατά τις σχετικές ανακοινώσεις. Οι διεθνώς καχύποπτοι διαβάζουν διαπραγματεύσεις  περί την τιμή (σε δισεκατομμύρια) αγοράς των τουρκικών τεκμηρίων από τον Διάδοχο Μωχαμέντ  - συναλλαγή με την οποία ο Ερντογάν θα προσφέρει  και μια δεύτερη εξυπηρέτηση στο Πρόεδρο Τραμπ, μετά την αποφυλάκιση του «πράκτορα» πάστορα Μπρόνσον. Η εξαφάνιση των αποδείξεων του εγκλήματος θα ανακούφιζε τον Ντόναλντ Τραμπ από τις πολλαπλές πιέσεις που υφίσταται για την επιβολή κυρώσεων –τις οποίες απορρίπτει για μια φίλη χώρα και πελάτιδα όπλων αξίας 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως δήλωσε.

Ο γέρων νέος εγένετο, ο δε νέος άδηλον ει εις γήρας αφίξεται.

Δημόκριτος, 470-370 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος

Απόδοση στη νέα ελληνική: Ο γέρος υπήρξε νέος αλλά ο νέος δεν είναι σίγουρο ότι θα φτάσει να γίνει γέρος.


Στις μέρες μας αλλά και στο πρόσφατο παρελθόν  (η πρόταση του Ανδρέα Λοβέρδου «οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν κιόλας, ζούνε πολλά χρόνια μετά τη σύνταξή τους» σοκάρισε την ελληνική κοινή γνώμη και έχει μείνει αξέχαστη) οι πολιτικοί ταγοί με δηλώσεις τους στράφηκαν εναντίον των ηλικιωμένων υπονοώντας ότι ο θάνατός τους (των ηλικιωμένων) θα είναι μία λύση για το ασφαλιστικό σύστημα. 

Όχι μόνο αυτό αλλά και με πρόσφατα μέτρα οι άνω των 74 ετών (στερώντας τους πολύτιμους βαθμούς ελευθερίας και δυσχεραίνοντας στο μέγιστο βαθμό την καθημερινότητά τους χωρίς αντίστοιχα να υπάρχει καμία κρατική μέριμνα για τη διευκόλυνσή τους) θα πρέπει να αποδείξουν ότι ξέρουν να οδηγούν και να περνούν τις αντίστοιχες εξετάσεις (οι οποίες θα επαναλαμβάνονται κάθε τρία και δύο χρόνια) παρά το γεγονός ότι μπορεί να είναι έμπειροι οδηγοί. Θα πρέπει να υποστούν λοιπόν το χρηματικό και ψυχικό κόστος της επανάληψης εξετάσεων οδήγησης ενώ θα αρκούσε μία ιατρική εξέταση για την κατάσταση των αντανακλαστικών τους.  Για τους νέους όμως που οδηγούν υπό την επήρεια αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών ή οδηγούν με μεγάλη ταχύτητα δεν γίνεται κανένας λόγος εξέτασης της υγείας τους και επανάληψης εξετάσεων. 

Οι δηλώσεις και τα μέτρα αυτά είναι ενδεικτικά του άκρατου καπιταλισμού που έχει κυριαρχήσει στη χώρα μας και διεθνώς όπου όποιος δεν δημιουργεί χρήμα καθίσταται περιττός δηλαδή «περιττοί» είναι οι ηλικιωμένοι, οι μητέρες που δεν εργάζονται, οι ανάπηροι αλλά και τα παιδιά. 

Το πογκρόμ αυτό κατά των ηλικιωμένων αποτελεί δείγμα ρατσισμού όπως είναι ο σεξισμός κτλ. Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί ταγοί που στρέφονται εναντίον τους αλλά και όλο το οικονομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον παρά την ύπαρξη του Ν. 4443/2016, άρθρο 2 όπου η διάκριση με βάση την ηλικία θεωρείται έμμεση διάκριση. Το αστείο είναι λοιπόν ότι οι πολιτικοί με αυτές τις δηλώσεις τους εναντιώνονται σε έναν ήδη υπάρχοντα νόμο

Man Sitting on Chair Beside Table
Οσον αφορά το επιχειρηματικό περιβάλλον είναι δύσκολο εάν όχι αδύνατον να βρει κάποιος εργασία εάν είναι μεγαλύτερος των 45 ετών (εάν και με βάση το προσδόκιμο ζωής δεν θα χαρακτηρίζαμε ηλικιωμένο κάποιον που είναι 45 ετών). Φυσικά για τις γυναίκες αυτής της ηλικίας η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Οι νέοι θεωρούνται πιο μορφωμένοι ενώ παραβλέπεται το γεγονός ότι υπάρχουν μεγαλύτεροι το ίδιο ή και περισσότερο μορφωμένοι και σίγουρα με μεγαλύτερη επαγγελματική εμπειρία. 

Το να είσαι νέος και ει δυνατόν και ωραίος θεωρείται ένα προσόν που με τις κατάλληλες γνωριμίες μπορεί να σου προσφέρει και υπουργικές θέσεις όπως έχουμε δει πολλαπλώς στη χώρα μας (καταπατώντας για άλλη μία φορά τον Ν.4443/2016 άρθρο 2 που ορίζει ότι ως «διάκριση λόγω νομιζόμενων χαρακτηριστικών» νοείται η λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση ενός προσώπου που εικάζεται ότι διαθέτει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά φυλής, χρώματος, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, γενεαλογικών καταβολών, θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας ή χρόνιας πάθησης, ηλικίας, οικογενειακής ή κοινωνικής κατάστασης, σε ξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας ή χαρακτη ριστικών φύλου), με άλλα λόγια η προτίμηση σε νέους και ωραίους (;) είναι διάκριση λόγω νομιζόμενων χαρακτηριστικών

Ο ρατσισμός έναντι των μεγαλυτέρων τονίζεται και από τη μετανάστευση νέων επιστημόνων. Το μήνυμα που μεταφέρεται είναι ότι φεύγουν τα «καλύτερα μυαλά» υπονοώντας ότι όσοι μεγαλύτεροι ηλικιακά αλλά και νέοι επιμένουν να ζουν σε αυτή τη χώρα και να αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον είναι βλάκες συλλήβδην αφού τα «καλύτερα μυαλά» έχουν φύγει. Αποτελεί λοιπόν έμμεση «προτροπή» να εγκαταλείψει κάποιος την Ελλάδα αφού εδώ μόνο βλάκες παραμένουν ενώ στο εξωτερικό είναι όλα τέλεια (εικόνα που απέχει βέβαια πολύ της πραγματικότητας) ειδικά για τα «καλύτερα μυαλά». Φυσικά αποκρύπτεται το γεγονός ότι η μεταναστευτική αυτή εκροή δεν συνοδεύεται από την αντίστοιχη μεταναστευτική εισροή «καλύτερων μυαλών» αλλά αυτό είναι θέμα ενός άλλου κειμένου. 

Old Couple Walking While Holding Hands
Οι ρατσιστικές διακρίσεις που υφίστανται οι ηλικιωμένοι εκτείνονται και στα θέματα εμφάνισης («δεν ντύνεσαι όπως αρμόζει στην ηλικία σου» λες και η ηλικία καθορίζει με γραπτούς κανόνες τα χρώματα και το είδος ένδυσης κάποιου) αλλά και στο γενικότερο τρόπο ζωής. Πρέπει να καταβάλλουν προσπάθειες να μοιάζουν νέοι (κάνουν χρυσές δουλειές οι πλαστικοί χειρουργοί, δερματολόγοι, γυμναστές, αισθητικοί κτλ) συνοδευόμενες από το αντίστοιχο άγχος του να φαίνονται διαρκώς νέοι αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μιλούν, να ντύνονται ή να συμπεριφέρονται ως νέοι. Άλλο ένα δείγμα της σχιζοφρενικής κατάστασης της σύγχρονης κοινωνίας. 

Η ηλικιακή διάκριση κατά των ηλικιωμένων αποτελεί άλλη μία ρατσιστική διάκριση που δεν διαφέρει από τον σεξισμό εναντίον των γυναικών, τη διάκριση λόγω αναπηρίας, φυλής κτλ. Οι ηλικιωμένοι αποτελούν ένα τμήμα του πληθυσμού που διαρκώς μεγαλώνει και η αντιμετώπιση του ρατσισμού εναντίον τους δεν πρέπει μόνο να περιορίζεται σε νομοθετήματα αλλά να γίνεται διαρκής ενημέρωση του κοινού και αλλαγή νοοτροπίας. 

Θα πρέπει να συνοδεύεται επίσης και από αλλαγή του οικονομικού συστήματος με ένα νέο που δεν θα προάγει τον ακραίο ατομισμό και την πλήρη ιδιωτικοποίηση των πάντων καθιστώντας έτσι δύσκολη, εάν όχι αδύνατη, την πρόσβαση σε υπηρεσίες φροντίδας, υγείας και εκπαίδευσης για την πλειονότητα των ανθρώπων. Αντίθετα, το οικονομικό σύστημα θα πρέπει να είναι τέτοιο που να προάγει την ευημερία και όχι την άκρατη και καταστροφική πολλές φορές ανάπτυξη που γίνεται εις βάρος των πιο ευπαθών τμημάτων του πληθυσμού, μεταξύ αυτών και οι ηλικιωμένοι. 


Το κείμενο γράφτηκε για τη στήλη «Πλάτωνας όχι Πρόζακ» του ηλεκτρονικού περιοδικού Writers Gang