Articles by "Αρθρογραφία"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αρθρογραφία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
by Paul Craig Roberts, Zero Hedge, 18/12/2018

 Πως τα καταφέρνει η Δύση να την γλυτώνει παριστάνοντας πως είναι μια συμμαχία μεγάλων δημοκρατιών, στις οποίες  η κυβέρνηση είναι υπηρέτης του λαού;

Πουθενά στην Δύση, εκτός ίσως στην Ουγγαρία και στην Αυστρία, η κυβέρνηση δεν υπηρετεί τον λαό.
«Να υπακούς»

Ποιον υπηρετούν οι Δυτικές κυβερνήσεις; Η Ουάσιγκτον υπηρετεί το Ισραήλ, το Σύμπλεγμα Συμφερόντων Στρατιωτικών και Ασφάλειας, το Χρηματιστήριο, τις μεγάλες τράπεζες και τις εταιρείες ορυκτών καυσίμων.

Το σύνολο της υπόλοιπης Δύσης υπηρετεί την Ουάσιγκτον.
Πουθενά στην Δύση δεν λογαριάζεται ο λαός. Η αμερικανική εργατική τάξη, προδομένη από τους Δημοκρατικούς, που έστειλαν τις δουλειές της στην Ασία, εξέλεξε τον Ντόναλντ Τραμπ και ο αμερικανικός λαός αμέσως στιγματίστηκε από την Δημοκρατική υποψήφια Χίλαρυ Κλίντον ως «οι αξιοθρήνητοι του Τραμπ».
Οι Δημοκρατικοί, όπως και οι Ρεπουμπλικάνοι, υπηρετούν την εξουσία –όχι τον λαό.

Στην Ευρώπη βλέπουμε την συντριβή της δημοκρατίας παντού.
Η πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι μετέτρεψε την λαϊκή ψήφο εξόδου από την Ε Ε σε υποταγή στην Ε Ε. Επρόδωσε τον βρετανικό λαό και δεν την έχουν ακόμη κρεμάσει από έναν φανοστάτη, πράγμα που δείχνει τον βαθμό αποδοχής της προδοσίας από τον βρετανικό λαό. Ο Βρετανοί έχουν μάθει πως δεν λογαριάζονται. Είναι σαν ένα τίποτα.

Οι ΄Ελληνες ψήφισαν για μιαν αριστερή κυβέρνηση που είχε υποσχεθεί να τους προστατεύσει από την Ε.Ε., το ΔΝΤ και τις μεγάλες τράπεζες, αλλά αμέσως τους ξεπούλησε με συμφωνίες λιτότητας που συνέτριψαν ότι απέμενε από ελληνική κυριαρχία και  το ελληνικό βιοτικό επίπεδο. Σήμερα η Ε.Ε. έχει καταντήσει την Ελλάδα  μια τριτοκοσμική χώρα.

Οι Γάλλοι είναι στους δρόμους σε εξέγερση, επί εβδομάδες εναντίον του Γάλλου προέδρου, που υπηρετεί τον καθένα εκτός από τον γαλλικό λαό. Μαζικές διαδηλώσεις και στις Βρυξέλλες, όπου η μισή (πρώτα) κυβέρνηση παραιτήθηκε (και τελικά και ο πρωθυπουργός), επειδή πήγε στο Μαρακές και υπέγραψε συμφωνία (για την μετανάστευση), η οποία θα αντικαταστήσει τον βελγικό λαό με μετανάστες από την Αφρική, την Μέση Ανατολή και την Ασία. Οι διεφθαρμένες και πρόστυχες κυβερνήσεις που υπέγραψαν αυτήν την συνθήκη αντιπροσωπεύουν ξένους και τα λεφτά του Σόρος, όχι τους ψηφοφόρους τους.

Γιατί οι πολίτες είναι τόσο ανίσχυροι ώστε οι κυβερνήσεις τους να μπορούν να βάζουν τα συμφέροντα ξένων πιο πάνω από τα συμφέροντα των πολιτών τους;
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι. Ο κυριότερος είναι ότι ο λαός είναι άοπλος και έχει υποστεί πλύση προπαγάνδας να δέχεται την βία του κράτους εναντίον του, αλλά να μην την ανταποδίδει με την σειρά του εναντίον της παράνομης χρήσης βίας από την κυβέρνηση στους πολίτες.

Εν ολίγοις, μέχρις ότου οι κατακτημένοι λαοί της Ευρώπης μάθουν να αντιστέκονται και να απαντούν  στην βία διεφθαρμένων πολιτικών που τους έχουν πουλήσει, οι λαοί της Ευρώπης θα μείνουν κατακτημένοι και καταπιεσμένοι.

Πριν λίγο καιρό, ο Chris Hedges, ένας από απομένοντες πραγματικούς δημοσιογράφους, ξεκαθάρισε ότι χωρίς  επαναστατική βία για την εξαγωγή του καρκινώματος της κυβερνητικής υπεροχής απέναντι στον λαό, η ελευθερία είναι ένα πτώμα σε όλη την Δύση.
Το ερώτημα  μπροστά μας είναι κατά πόσο οι Δυτικοί λαοί  έχουν υποστεί τέτοιαν πλύση εγκεφάλου , είναι τόσο  σφραγιδοκλειδωμένοι στο γύψινο καλούπι, τόσο εξαντλημένοι  και ανήμποροι  να σηκωθούν και να υπερασπιστούν την ελευθερία τους.  Αντίσταση συμβαίνει στην Γαλλία και στο Βέλγιο, αλλά η κυβέρνηση που ξεπούλησε την Ελλάδα παραμένει ατιμώρητη. Οι Αμερικανοί έχουν υποστεί τέτοιαν πλύση εγκεφάλου που να πιστεύουν πως η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν, η Συρία, η Βόρειος Κορέα και η Βενεζουέλα είναι οι εχθροί τους, όταν είναι εξόφθαλμο ότι ο Εχθρός  τους είναι η «δική τους» κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον.

Με την εξαίρεση των αναγνωστών μου, οι Αμερικανοί είναι κλεισμένοι στο Καλούπι. Και ικανοί να σκοτώσουν για να μείνουν  μέσα στο Καλούπι, όπου οι ελεγχόμενες εξηγήσεις είναι καθησυχαστικές. Όποιος ψάχνει στην Ουάσιγκτον για ηγεσία είναι ηλίθιος.

Η Ουάσιγκτον είναι μάστορας  στην προπαγάνδα. Η προπαγάνδα της Ουάσιγκτων έχει μολύνει ακόμη και την ρωσική κυβέρνηση, η οποία, σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, βλακωδώς πιστεύει ότι ο διακανονισμός με την Ουάσιγκτον είναι το μυστικό που θα εξασφαλίσει την επιτυχία στην Ρωσία.


 Μια κυβέρνηση τόσο χαζή δεν έχει πιθανότητες επιβίωσης.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Εντυπώσεις εξοικειωμένου με την Γαλλία παρατηρητή από συστηματική παρακολούθηση της εξέλιξης των πέντε ως σήμερα «πράξεων» της εξέγερσης «Κίτρινα Γιλέκα», όπως παρουσιάστηκαν σε συνεχή απ’ ευθείας μετάδοση, από τους ρεπόρτερ και ανταποκριτές του γαλλικού ειδησεογραφικού καναλιού  L.C.I. ( La Chaine Info) σε δεκάδες , αλληλοδιάδοχα, μεγάλες και μικρές πόλεις της Γαλλίας.

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Ο απλός άνθρωπος στην Γαλλία δεν είναι  τελικά ένα veau (μοσχάρι), όπως τον είπε ο Ντε Γκωλ  -σε ώρα απόγνωσης-  και όπως τον έδειχναν τα αποτελέσματα  αρκετών ψηφοφοριών -μετά το δημοψήφισμα του 2005 για την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
Μπροστά στο μικρόφωνο του ρεπόρτερ της τηλεόρασης, κοντά στην υπαίθρια φωτιά ,που έχουν ανάψει για να ζεσταθούν, άνδρες και  γυναίκες   με κίτρινα γιλέκα, στο στρατηγικό σταυροδρόμι της πόλης ή του χωριού, στα λόγια μιας άγαμης μητέρας δυο παιδιών, βοηθού νοσοκόμου, ανακαλύπτεις: Σαφήνεια, γνώση, λογικό ειρμό και  κόσμια διατύπωση στην παρουσίαση του ευρύτατου κοινωνικού εφιάλτη που ζουν εκατομμύρια γαλλικές οικογένειες, με εισόδημα που δεν φτάνει ως τα τέλη του μήνα, ψαλλιδίζεται συνεχώς από φόρους και αυξήσεις και τελεί υπό την συνεχή απειλή της  απόλυσης.                                                                                         
Και  ακούς να διατυπώνονται  συγκεκριμένες, νόμιμες και  λογικές προτάσεις για την αντιμετώπιση του οικονομικού και κοινωνικού προβλήματος της χώρας για την ικανοποίηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων στην ζωή και στην αξιοπρέπεια και για την αποκατάσταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού στην χάραξη των κρατικών επιλογών και της πορείας του έθνους.  
                                                                          
΄Ανθρωποι κάθε ηλικίας, ταξικής προέλευσης και βαθμού εκπαίδευσης, αγρότες, εργάτες, μικροί επιχειρηματίες, υπάλληλοι, φοιτητές, με κοινά χαρακτηριστικά λόγου - την ευθύτητα, την σαφήνεια, την λιτότητα και την ήρεμη αποφασιστικότητα. Στο βάθος της εικόνας που μεταφέρει η κάμερα:  Η γαλλική σημαία  και μάζες συγκεντρωμένων «κίτρινων γιλέκων» να κραυγάζουν το σύνθημα «Μακρόν Παραιτήσου», η  να τραγουδούν την Μασσαλιώτιδα, τον Εθνικό ΄Υμνο της χώρας. Κάποιοι να φορούν τον φρυγικό σκούφο, εθνικό σύμβολο. Και πλήθος συνθήματα σε πλακάτ και στην ράχη των κίτρινων γιλέκων κατά του «προέδρου των πλουσίων».
Αλλαγή εικόνας στο στούντιο και στο πάνελ των σχολιαστών και σύγκριση με τον λόγο της εξουσίας: άκαμπτο, αξιωματικό, «παιδαγωγικό», στην ερμητική γλώσσα της ΕΝΑ και της Εκόλ Πολυτεκνίκ, της στατιστικής, των αριθμών, των ευρω-ενωσιακών ορίων αναπνοής που όρισε το Μάαστριχ για τους κοινωνικά αδύνατους.
Αλλαγή πόλης ή συνοικίας του Παρισιού, απαράλλακτος πίνακας. Εντυπωσιάζει η απουσία ανορθογραφίας, με ακρότητες, βαναυσότητα, φλύαρο ναρκισσισμό. Επίσης –στις πόλεις της επαρχίας κυρίως-  ένα διαφαινόμενο κλίμα κρυφής συναδέλφωσης εξεγερμένων πολιτών και οργάνων της τάξεως, το οποίο θα παραδεχτούν και θα εξηγήσουν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι αστυφυλάκων και ΜΑΤ, στα πλατό της τηλεόρασης  .
Είναι οι εικόνες της αρχής, ως λαϊκού  κινήματος,  μιας εξέγερσης που αρχικά αντιμετωπίστηκε από το σύστημα της δημοσιότητας ως γραφικότητα και έτσι διέσπασε το φράγμα της αποσιώπησης και απομόνωσης, που αντιμετωπίζει κάθε φωνή και χειρονομία εξερχόμενη από τα πλαίσια της «ορθής σκέψης».                       
Στην εξέλιξη η εικόνα αλλάζει, μετά την αλλαγή στην στάση του συστήματος εξουσίας, αρχικά προς την περιφρόνηση και την αγριάδα, κατόπιν στην μαλαγανιά,  και έπειτα  στα κάθε είδους «στρατηγήματα» εξαπάτησης, διαβολής, διαίρεσης και τρομοκράτησης του κινητοποιημένου πλήθους.

* * * * * *

Την σταγόνα, που ξεχείλισε ένα ανθρώπινο καζάνι σε κατάσταση μοναχικού και ανήμπορου βρασμού, την πρόσθεσε η αύξηση του φόρου των καυσίμων, στην αμείλικτη διαδικασία εφαρμογής  του Μακρονικού προγράμματος «οικονομικής μεταρρύθμισης», δηλαδή  αποστράγγισης των ασθενέστερων και μεσαίων τάξεων, για την μείωση του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού στα 3% του ΑΕΠ, κατά τις επιταγές της  Συνθήκης του Μάαστριχ –χωρίς να θιγούν τα τερατώδη έσοδα των πολύ πλουσίων και των πολυεθνικών επιχειρήσεων.
Εκλεγμένος, με ταχυδακτυλουργίες, από το 20% του εκλογικού σώματος και υιοθετώντας  αυτοκρατορικό  λόγο, τρόπους και ύφος, επικεφαλής  κυβέρνησης  από  πρόθυμους τεχνοκράτες, χωρίς πολιτική ή κοινωνική πείρα, ο Μανουέλ Μακρόν όρμησε ακάθεκτος στην κατεδάφιση των προεκλογικών επαγγελιών του και  όποιων κοινωνικών κατακτήσεων και δημοσίων υπηρεσιών είχαν αφήσει όρθιες οι προκάτοχοί του, οι οποίες αποτελούσαν το καύχημα της Γαλλίας. Το ίδιο ακάθεκτος  συνεχίζει το ξεπούλημα όσων μεγάλων εθνικών επιχειρήσεων  δεν έχουν ακόμη αρπαγεί  ληστρικά – όπως  η Alsthom- από τις ΗΠΑ.
 Τα αποτελέσματα για τις υπηρεσίες υγείας, τις συγκοινωνίες την παιδεία την κοινωνική πρόνοια είναι δραματικά,  με την πρόσθετη επιβάρυνση της  φιλελεύθερης μεταναστευτικής πολιτικής  που υπερασπίζεται ο σημερινός πρόεδρος της Γαλλίας, διεκδικητής της ηγεσίας της Ε.Ε. και  σημαιοφόρος της παγκοσμιοποίησης, ο οποίος έχει διακηρύξει ότι  «Ο εθνικισμός είναι λέπρα» και ότι «Δεν υπάρχει γαλλική κουλτούρα».

.* * * * *                                                                                                                               
Για την κατανόηση της  σημερινής  κοινωνικής πραγματικότητας στην Γαλλία ιδού μερικά στοιχεία –από πρόσφατο  άρθρο στο όργανο των Ντεγκωλλικών «Comité Valmy»:
-.Σχεδόν 6 εκατομμύρια εγγεγραμμένοι στο ταμείο ανεργίας.   Άνεργος ένας στους τέσσερεις νέους.
-.Τα 30% των Γάλλων  εργάζονται με συμβάσεις ορισμένης διάρκειας.
-.΄Ένα εκατομμύριο  εργαζομένων εισπράττουν λιγότερα των 800 ευρώ τον μήνα.
-. Τουλάχιστον 180.000 άστεγοι αυτόν τον χειμώνα.
-. Κατακλύζονται από πλήθη τα «εστιατόρια της καρδιάς» (λαϊκά   συσσίτια).
- Μια αυτοκτονία αγρότη κάθε δυο μέρες. Δεκάδες αυτοκτονίες αστυνομικών και χωροφυλάκων κάθε χρόνο.


* * * * *                                                                                                                       

Με την αναγγελία του φόρου στα καύσιμα, κάποιος είχε την ιδέα, φόρεσε το κίτρινο γιλέκο κινδύνου των αυτοκινητιστών και μετέδωσε από το Ιντερνέτ το πολλαπλασιαστικό κάλεσμα σε λαϊκό συναγερμό, πού σύντομα έβγαλε αθροιζόμενες χιλιάδες ανθρώπων με κίτρινα γιλέκα  στον δρόμο. Γειτόνων, συμπολιτών, άγνωστων μεταξύ τους, διαφορετικής ή καμιάς κομματικής προέλευσης, πολλών που είχαν ψηφίσει τον «νεαρό τραπεζίτη» Μακρόν, από απέχθεια προς τα δοκιμασμένα, φθαρμένα/ διεφθαρμένα  ή συκοφαντημένα αδοκίμαστα κόμματα, περισσότερων που είχαν ψηφίσει λευκό και άλλων που είχαν ψηφίσει Μελανσόν, ή Μαρίν Λε Πεν.                                                                                                                    
Το τελευταίο χτύπημα στο άδειο οικογενειακό πορτοφόλι τούς  απέσπασε από την μοναχική παράλυση αδυναμίας , την εξάρτηση από την ψυχοτροπική τηλε-οθόνη του « Μεγάλου Αδελφού» και την αποχαυνωτική  καταφυγή στο «Σμάρτφον» και στο «κινητό».
 Βγήκαν στον δρόμο και γνωρίστηκαν με τους γείτονες της πολυκατοικίας και της γειτονιάς και τους συμπολίτες στον Δήμο. Ξαναβρήκαν συνομιλητές , αντάλλαξαν εμπειρίες, γνώσεις, ιδέες και δημιούργησαν σχέσεις οικειότητας και φιλίας. Χτίστηκε συντροφικότητα, σμιλεύτηκε και προέκυψε πειθαρχημένη ενότητα θέσεων, προσαρμοζόμενη εξελικτικά απέναντι στην στάση της εξουσίας. Γεννήθηκε έτσι μια αυθόρμητη, τελείως πρωτότυπη και ασύμβατη κοινωνική-πολιτιστική επανάσταση, απεριόριστων ανατρεπτικών δυνατοτήτων, που προκαλεί ρίγη πανικού στο σύστημα εξουσίας, όχι μοναχά της Γαλλίας. Αυτό που ξεκίνησε σαν αντιφορολογική έκρηξη εξελίχθηκε σε κοινωνική εξέγερση   – επανάσταση νέας μορφής.

* * * * *                                                                                                   

Στο κανάλι της συνεχούς ενημέρωσης, τα Σάββατα εξόρμησης των «κίτρινων γιλέκων», η συνεχής ροή μοιράζεται μεταξύ της μετάδοσης εικόνων από τα μέτωπα γεγονότων στο Παρίσι και στην επαρχία και του σχολιασμού τους από εναλλασσόμενες ομάδες σχολιαστών, από ένα εκπρόσωπο της κυβέρνησης, ένα γνωστό δημοσιογράφο, ένα  βουλευτή της αντιπολίτευσης, έναν εκπρόσωπο  των αστυνομικών οργάνων και έναν διαφορετικό κάθε φορά πολίτη με κίτρινο γιλέκο –ο οποίος  τονίζει πάντοτε πως δεν εκπροσωπεί παρά  μόνο τον εαυτό του.  Αλλά το κίτρινο κυριαρχεί στα προγράμματα συζητήσεων και ανάλυσης όλη την εβδομάδα.
Οι ομάδες των συζητητών στο τηλεοπτικό στούντιο αντικαθρεφτίζουν τον εθνικό διχασμό σε δύο στρατόπεδα. Τους εκπροσώπους του  κλειστού συστήματος εξουσίας, την λεγόμενη «ελίτ»: Υφυπουργό ή  βουλευτή/βουλευτίνα,  αρθρογράφο εφημερίδας, ή συστημικό παπαγάλο τύπου Δανιήλ Κοέν Μπεντίτ και  συνήθως τον παρουσιαστή του προγράμματος. Και από την άλλη, έναν ή  δυο βουλευτές της αντιπολίτευσης, κάποιον κοινωνιολόγο αναλυτή, έναν συνδικαλιστή των αστυνομικών σωμάτων και ένα  κίτρινο γιλέκο, τον «λαϊκιστή», η εκπρόσωπο των «αξιοθρήνητων» κατά την έκφραση της Χίλαρυ Κλίντον.                    
Οι εκπρόσωποι της «ελίτ» αγανακτούν  για τα απειλή της αναρχίας, την αμφισβήτηση των θεσμών της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας και του σχετικά πρόσφατου αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών, υπερασπίζονται το έργο της κυβέρνησης και συμβουλεύουν υπομονή για την καρποφορία του… Μαχητικοί συνήγοροι της εξουσίας ή συγκαταβατικοί παιδαγωγοί του  πόπολου. Βουλευτές των  δεξιών εθνικιστικών κομμάτων της Μαρίν Λε Πεν και του Ντυπόν-Αινιάν και της ριζοσπαστικής αριστεράς, του Μελανσόν, καλούνται προφανώς με την ελπίδα πως θα συμβάλουν στον χρωματισμό του κινήματος κατά τις κυβερνητικές επιδιώξεις –παγίδα που επιδέξια αποφεύγουν, μαστιγώνοντας παράλληλα και ανεξάρτητα το καθεστώς Μακρόν. Το εκάστοτε κίτρινο γιλέκο –γυναίκα ή άνδρας- όταν του δίνεται ο λόγος απέχει από πολιτική πολεμική, περιορίζεται στην υποστήριξη των κοινωνικών διεκδικήσεων του κινήματος,  στην ανατροπή παραπλανητικών εικονικών παραχωρήσεων της εξουσίας, όπως η «αύξηση του κατώτερου μισθού κατά 100 ευρώ.» και συχνά στην επισήμανση της  έλλειψης αντιπροσωπευτικότητας του σημερινού πολιτικού συστήματος.
Η εμφάνιση μεγαλοδημοσιογράφων και παρουσιαστών των τηλεοπτικών προγραμμάτων δικαιολογεί την κατάταξή τους από  τους πολίτες με κίτρινο γιλέκο στο  αντιλαϊκό σύστημα εξουσίας και το αίσθημα αποστροφής, που εκφράστηκε  και βίαια εναντίον τους σε κάποια επεισόδια στο Παρίσι. Ο παρατηρητής διαπιστώνει ωστόσο μια διάσταση μεταξύ  «επώνυμων δημοσιογράφων», συνηγόρων του συστήματος, και των ρεπόρτερ πεδίου, με την έντιμη περιγραφή «σε ζωντανή μετάδοση» γεγονότων και  παρουσίασης θέσεων -στάση που  βλέπουμε και στους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των φρουρών της τάξεως, των οποίων οι αριθμοί  για τον όγκο των διαδηλώσεων ήταν σημαντικά υψηλότεροι  από τις εκτιμήσεις  του  υπουργείου.

* * * * *       
                                                                                                            
Στις επόμενες «πράξεις» του δράματος παρατάχτηκαν και τα τεθωρακισμένα της GENTFOR, (της ευρωπαϊκής μισθοφορικής  δύναμης καταστολής, που κάποτε ετοιμαζόταν για την Ελλάδα) και οι δυνάμεις της τάξεως διατάχθηκαν να «δράσουν προληπτικά», ενώ τα ΜΜΕ τρομοκρατούσαν με προαναγγελίες αιματοχυσίας στο Παρίσι. Σαν σε αποκορύφωμα  συνέβη και η δολοφονική επιδρομή στο Στρασβούργο , από σεσημασμένο και με ογκώδη ποινικό φάκελο τρομοκράτη, του οποίου η σύλληψη/εκτέλεση καθυστέρησε 36 ώρες τουλάχιστον, μολονότι, ο γνωστός  ως εν δυνάμει φονιάς, κρυβόταν στο σπίτι του…
Παρά αυτό το πολύμορφο ναρκοπέδιο, ο άυλος, απρόσωπος, συλλογικός εγκέφαλος ενός διάσπαρτου σε ολόκληρη την Γαλλία κινήματος απέδειξε δυνατότητες τακτικής προσαρμογής.  Η κίτρινη συρροή στο Παρίσι μειώθηκε, τα γιλέκα απέφυγαν τις προκλήσεις, μπαχαλοποιοί και πλιατσικολόγοι δεν βρήκαν περιθώρια δράσεως. Τα παπαγαλάκια υπηρεσίας στα στούντιο διατυμπάνιζαν «κάμψη του κινήματος των κίτρινων γιλέκων», επικαλούμενα τους αριθμούς του υπουργείου Δημοσίας Τάξης. Αλλά οι ανταποκριτές στις πόλεις της επαρχίας ανέφεραν  διόγκωση των κινητοποιήσεων.                                                                   
Πειραματικές δοκιμές μεθόδων  καταστολής  όλης της κλίμακας απλά συνέβαλαν σε συνεχή σκλήρυνση των συνθημάτων και των διεκδικήσεων –από την τιμή της βενζίνης στην αλλαγή του Συντάγματος.

* * * * *          
                                                                                                     
Από την παρακολούθηση της εξέλιξης  αυτού του σημαντικού κοινωνικού φαινομένου στα μέτωπα της αγωνιστικής παρουσίας του και στα μετόπισθεν των  συζητήσεων, αναλύσεων και διαφαινόμενων αντιδράσεων  προέκυψαν  οι εξής κυρίαρχες εντυπώσεις:
1.- Τα χωρίς προηγούμενο, εντελώς πρωτοφανέρωτα , ρευστά χαρακτηριστικά αυτού του κινήματος των κίτρινων γιλέκων έχει αποσταθεροποιήσει συθέμελα το πολιτικο-κοινωνικό σύστημα της Γαλλίας ( Βαθύ Κράτος- Πρόεδρο- κυβέρνηση- κοινοβουλευτική βάση, ελεγχόμενα ΜΜΕ), λόγω αδυναμίας «αναγνώρισης», κατάταξης, «ακτινογραφίας», «ψυχανάλυσης» και εξεύρεσης του  αντίδοτου για την αντιμετώπισή του.                                                                                     
΄Αρχισαν με την καταφρόνηση,  την διαβολή, με απόπειρες στιγματισμού ως «ακροδεξιάς» και «ακροαριστεράς» και με απειλές, αλλά η δημοτικότητα του κινήματος στις δημοσκοπήσεις δεν έπαυε να ανεβαίνει. Μετά τις σοβαρές ταραχές της 1ης Δεκεμβρίου, όταν οι διαδηλωτές έφθασαν στο προεδρικό μέγαρο, το καθεστώς αυτοταπεινώθηκε με προεδρική και κυβερνητική mea culpa, παραδεχόμενο ότι έσφαλλε να αντιμετωπίσει με περιφρόνηση τον λαό και να μην κατανοήσει  τις πιεστικές ανάγκες του. Αλλά τα μέτρα «επανόρθωσης» που εξήγγειλε  χαρακτηρίστηκαν «στάχτη στα μάτια» και «στραγάλια», από ηλικιωμένες γυναίκες με κίτρινα γιλέκα στα σταυροδρόμια της λαϊκής κινητοποίησης.  
Επί τεσσερισήμισι  τώρα εβδομάδες κυβέρνηση, βουλευτές της, ΚονΠεντίδες , τηλεοπτικές περσόνες και λοιποί αβανταδόροι της εξουσίας προκαλούν, εισηγούνται, πιέζουν, εκλιπαρούν  τον παρόντα γιλεκοφόρο πολίτη να «οργανωθούν», να «συγκροτηθούν σε επίσημο κίνημα, κόμμα», να εκλέξουν αντιπροσώπους, να προσέλθουν σε «δημοκρατική συζήτηση», να « σεβασθούν τους δημοκρατικούς θεσμούς». Μέχρι τώρα η απάντηση ήταν πως οι αποφάσεις  διαμορφώνονται στις τοπικές συνελεύσεις και  ζυμώνονται σε εθνική κλίμακα.              
Αυτό το «άπιαστο», το ρευστό, το χωρίς σαφείς διαστάσεις, το χωρίς επίσημη εκπροσώπηση, το ακέφαλο, του κινήματος (με την συνακόλουθη αδυναμία της χειραγώγησης, του εκβιασμού, της εξαγοράς) τρελαίνει κυριολεκτικά τους υποβολείς, τους φορείς και τους υπηρέτες  της εξουσίας.

2.- Στο γαλλικό σύστημα εξουσίας αυτό που φαίνεται να προκαλεί κρίσεις αμηχανίας και πανικού είναι η έλλειψη πείρας για την διάγνωση, αξιολόγηση και αντιμετώπιση αυτού του λαϊκού κινήματος. Αυτά τα στοιχεία του αυθόρμητου, του παρθένου, του απορριπτικού φθαρμένων, στιγματισμένων και διεφθαρμένων κομμάτων και συνδικάτων, ενός  πολιτικά και ηθικά  ελεγχόμενου και χρεωκοπημένου συστήματος εξουσίας, με την δύναμη έλξης που εμφανίζουν - ιδίως όταν  προτάσσουν την πατριωτική τους ταυτότητα με την εθνική σημαία και τον βηματισμό στον ρυθμό του εθνικού ύμνου-  δείχνουν να εγκυμονούν μιαν εκρηκτική δυνατότητα τρομακτικών διαστάσεων –καθιστώντας αβέβαιη έως και επικίνδυνη την κατάχρηση αστυνομικών και την χρήση στρατιωτικών δυνάμεων. Είναι αξιοσημείωτο ότι απόστρατοι στρατηγοί κύρους αρθρογράφησαν υπέρ του κινήματος και ένας τέως στρατηγός Σώματος Στρατού, πρώην επικεφαλής της Λεγεώνας των Ξένων και της Ταξιαρχίας αλεξιπτωτιστών, με βιντεοσκοπημένο μήνυμά του, κάλεσε «τον Λαό τη Γαλλίας» να συμμετάσχει ειρηνικά στις  κινητοποιήσεις των κίτρινων γιλέκων, «για την ανάκτηση της Εθνικής Κυριαρχίας». Και η συνδικαλιστική οργάνωση της Αστυνομίας ανακοινώνει τώρα «αργίες Τετάρτης» στα αστυνομικά τμήματα  της χώρας, μέχρις ότου εξοφληθούν υπερωρίες ενός  εκατομμυρίου και πλέον ωρών…

* * * * * *

Επίσημο κείμενο των  στόχων της εξέγερσης δεν υπάρχει, μόνο σχέδια διαφόρων τοπικών λαϊκών συνελεύσεων, με σειρά διεκδικήσεων, των οποίων η επίτευξη θα συνεπήγετο την αλλαγή του πολιτικο-κοινωνικού συστήματος και την αποδέσμευση από την Ε.Ε.
Κορυφαία πάντως διεκδίκηση και σύνθημα υψωμένο παντού  στις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις  των κίτρινων γιλέκων είναι « R.I.C.» Referendum Initiative Citoyen  Δημοψήφισμα με Πρωτοβουλία  των Πολιτών, με ποικιλία εξειδικεύσεων  για τον απαιτούμενο αριθμό των  συμφωνούντων και την κλίμακα των θεμάτων προς κρίση. Σ’ αυτά περιλαμβάνουν την υπογραφή διεθνών συνθηκών και  την λήψη κρίσιμων αποφάσεων εξωτερικής πολιτικής.
Άλλες διεκδικήσεις σε δημοσιευμένες προτάσεις:
-Αναθεώρηση του Συντάγματος, θητείας Προέδρου, εκλογικού έτους και ανακλητό της βουλευτικής εντολής.
- Τέλος της ισόβιας προεδρικής αποζημίωσης
-Απαγόρευση της πώλησης αγαθών εθνικής ιδιοκτησίας (φραγμάτων, αεροδρομίων κ.λ.π)
-Προστασία της εθνικής βιομηχανίας. Απαγόρευση της  «μετανάστευσής» της , για την προστασία της τεχνογνωσίας μας και των θέσεων εργασίας.
-Επανεθνικοποίηση των εταιρειών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου για την επαναφορά των τιμών σε ανεκτά επίπεδα.
- Αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης, με κατάργηση της εύνοιας στα πολύ μεγάλα εισοδήματα και στις πολυεθνικές και στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις και προστασία των μικρών και οικογενειακών επιχειρήσεων για την ενίσχυση της  απασχόλησης.
-Κανένας μισθός υψηλότερος των 15.000 ευρώ.
-Κανένας άστεγος στην Γαλλία
-Κατώτερος μισθός 1300 ευρώ.
΄Ενας δημοσιευμένος  κατάλογος περιλαμβάνει 42 διεκδικήσεις.
Με πάντοτε κορυφαίο το σύνθημα /διεκδίκηση, αυτής της  γαλλικής λαϊκής εξέγερσης, την αποκατάσταση της αποφασιστικής συμμετοχής του λαού στην διαμόρφωση των σημαντικών αποφάσεων για την ζωή και το μέλλον του έθνους του.                                                                                 
΄Ετσι, αυθόρμητα, υποσυνείδητα, χωρίς να το υποπτεύονται, τα «κίτρινα γιλέκα» της Γαλλίας ζητούν την ανάσταση και υιοθέτηση των θεσμών της Αθηναϊκής Αγοράς και της Εκκλησίας του Δήμου.

Αίτημα καθόλου ανέφικτο, άλλωστε, με την σημερινή ηλεκτρονική κοινωνική δικτύωση, υπό την άγρυπνη όμως εγγύηση μιας γνήσιας Δημοκρατίας.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Paul Antonopoulos, Fort-Russ, 11-12-2018

[ Πολύ ενδιαφέρουσα η κατωτέρω είδηση, ιδίως για τους αναγνώστες της στο ρωσικό υπουργείο των Εξωτερικών, που θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα την                                   -ανύποπτα αποκαλυπτική- διπλωματική μαεστρία των Τούρκων ναυάρχων. Την ώρα που ο διοικητής της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν ενημερώνει επιτροπή του Κογκρέσου, ο Τούρκος Ναύαρχος Τζεμ Γκουντενίζ διακηρύσσει ότι η νέα ναυτική βάση που δημιουργεί η Τουρκία στην Μαύρη Θάλασσα, θα είναι άσχετη με το ΝΑΤΟ, άσχετη με το πρόσφατο ρωσο-ουκρανικό επεισόδιο στην Αζοφική, δεν προορίζεται κατά της Ρωσίας, αλλά, αντίθετα, για να ενισχύσει την ρωσο-τουρκική συνεργασία και για να καλύψει μιαν έλλειψη στις ανάγκες της Τουρκίας ως ναυτικής δύναμης. Μετά τις σχετικές –υπογραμμισμένες στην μετάφραση- διαβεβαιώσεις του λαμπρού ναυάρχου, η ρωσική ηγεσία σίγουρα θα επιστρέψει στα μακάρια όνειρά της, λησμονώντας και το πολύ νωπό διάβημα του Ερντογάν στον Πούτιν για τους «διωγμούς των Τατάρων της Κριμαίας», των οποίων η Τουρκία έχει αυτοανακηρυχτεί προστάτιδα. ΄Ετσι τουλάχιστον το φαντάστηκε ο Τούρκος ναύαρχος…]

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Τραπεζούντα, Τουρκία. Η τουρκική ναυτική βάση που οικοδομείται στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας δεν θα στρέφεται εναντίον της Ρωσίας, αλλά αντίθετα θα μπορούσε να ενισχύσει την ρωσο-τουρκική συνεργασία σε αυτή την περιοχή, δήλωσε ο Ναύαρχος του τουρκικού στόλου Τζεμ Γκουντενίζ.
Σύμφωνα με προηγούμενα δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, το τουρκικό υπουργείο Αμύνης άρχισε την εγκατάσταση μιας νέας ναυτικής βάσης στην Μαύρη Θάλασσα, στην βόρειο-ανατολική επαρχίας της Τραπεζούντας.
Η υπό κατασκευή υποδομή θα αποτελέσει την ένατη ναυτική βάση της Τουρκίας. Η χώρα έχει τώρα δύο ναυτικές βάσεις στην Μεσόγειο, δύο στην Μαύρη Θάλασσα, δύο στο Αιγαίο, μία στο Γκολτσούκ, μια στην θάλασσα του Μαρμαρά, μια στο Ερεγλί στην Μαύρη Θάλασσα, μια στην Κωνσταντινούπολη και μια στο Τσανάκαλε στα στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων.
«Η εγκατάσταση της βάσης στην Τραπεζούντα δεν συνδέεται ούτε στο ελάχιστο σε μια υποθετική αντίθεση στην Ρωσία. Οι σχέσεις μας με την Ρωσία είναι τώρα οι κάλλιστες, ίσως από τις ημέρες του Ατατούρκ», είπε ο ναύαρχος Γκουντενίζ.
Η οικοδόμηση αυτής της βάσης είναι πολύ σημαντική όχι μόνο για την Τουρκία αλλά και για τις ρωσο-τουρκικές σχέσεις, επειδή οι δύο χώρες διεξήγαγαν κοινές ασκήσεις στην Μαύρη Θάλασσα από το 2004, και η εμφάνιση μας νέας βάσης θα υποστηρίξει αυτή την συνεργασία, πρόσθεσε ο ναύαρχος.
Κατά τον Ναύαρχο Γκουντενίζ, η κατασκευή της νέας βάσης του τουρκικού στόλου δεν θα  σχετίζεται  με το ΝΑΤΟ…
« Αποτελεί ανάγκη για το τουρκικό ναυτικό, που ήταν αισθητή για πολλά χρόνια. ΄Ένα παρόμοιο σχέδιο είχε προταθεί ακόμη και την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, όταν η Ρωσία και η Τουρκία ανήκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα», επιχειρηματολόγησε ο Τούρκος ναύαρχος, προσθέτοντας ότι η έλλειψη των απαραίτητων κεφαλαίων και άλλες προτεραιότητες εμπόδισαν την πραγματοποίηση του προγράμματος.
Ωστόσο αυτό το σχέδιο έπρεπε να εφαρμοστεί αρά η γρήγορα επειδή στην Μαύρη Θάλασσα, όπου η Τουρκία έχει την μακρύτερη ακτογραμμή, υπήρχε μια μόνο βάση στα δυτικά της χώρας, συνέχισε.
Κατά τον Γκουντενίζ  η Τουρκία δεν έχει βάση στην ανατολική Μαύρη Θάλασσα για να περιπολεί και εξασφαλίζει την εθνική της ασφάλεια, υπάρχουν μόνο μικρά σκάφη και κορβέτες της ακτοφυλακής, κατάσταση απαράδεκτη για μια ναυτική δύναμη όπως η Τουρκία.

Ο Ναύαρχος πρόσθεσε ότι η δημιουργία τη βάση δεν έχει σχέση με το ρωσο-ουκρανικό ναυτικό επεισόδιο το Κερτς, όπου καταλήφθηκαν τρία ουκρανικά πολεμικά που παραβίασαν τα ρωσικά χωρικά ύδατα. Εάν η Τουρκία ήθελε να δημιουργήσει μια βάση λαμβάνοντας υπόψη  την κατάσταση στην περιοχή θα το είχε κάνει πριν δέκα χρόνια, μετά την ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας το 2008, τόνισε ο Τούρκος Ναύαρχος.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Manlio Dinucci, Comité Valmy, mardi 11 décembre 2018

Η αμερικανική πολιτική σχεδιάζει την προληπτική χρήση του πυρηνικού όπλου.
Σε πρώτη ματιά θα νόμιζε κανείς πως πρόκειται για σκηνοθεσία μιας χολυγουντιανής ταινίας καταστροφής. Ωστόσο είναι ένα από τα σενάρια που περιγράφονται στην επίσημη έκθεση 2018 της Επιτροπής στην οποία το Κογκρέσο των ΗΠΑ ανέθεσε να μελετήσει την εθνική άμυνα: «Το 2019, κατόπιν ψευδών ειδήσεων περί ωμοτήτων εναντίον των ρωσικών πληθυσμών στην Λετονία, Λιθουανία και Εσθονία, η Ρωσία εισβάλλει σε αυτές τις χώρες. Ενώ οι δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ετοιμάζονται να αντιδράσουν, η Ρωσία δηλώνει ότι μια επίθεση εναντίον των δυνάμεών της στις χώρες αυτές θα θεωρηθεί ως επίθεση εναντίον της ίδιας της Ρωσίας, και θα αντιμετώπιζε μιαν πυρηνική απάντηση. Ρωσικά υποβρύχια επιτίθενται στα διατλαντικά καλώδια οπτικών ινών και Ρώσοι χάκερ παραλύουν τα ηλεκτρικά δίκτυα στις ΗΠΑ, ενώ οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις καταστρέφουν τους αμερικανικούς στρατιωτικούς και εμπορικούς δορυφόρους. Οι μεγαλύτερες αμερικανικές πόλεις έχουν παραλύσει. Ιντερνέτ κι κινητά τηλέφωνα έχουν αχρηστευτεί.»

Η δικομματική επιτροπή του Κογκρέσου, απαρτιζόμενη από έξη Ρεπουμπλικανούς και έξη Δημοκρατικούς, αντιμετωπίζει ένα ανάλογο σενάριο στην Ασία: «Το 2024, η Κίνα πραγματοποιεί μιαν αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον της Ταϊβάν, την καταλαμβάνει  και οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να επέμβουν με ένα υποφερτό κόστος επειδή οι κινεζικές στρατιωτικές δυνατότητες είχαν εξακολουθήσει να αυξάνονται, ενώ των ΗΠΑ είχαν μείνει στάσιμες λόγω ανεπαρκών στρατιωτικών δαπανών.»

Αυτά τα σενάρια- εξηγεί η επιτροπή- εξεικονίζουν το γεγονός ότι «η ασφάλεια και η ευημερία των ΗΠΑ βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο από όσον στις τελευταίες δεκαετίες». Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο «οι ΗΠΑ ηγήθηκαν ενός κόσμου ασυνήθιστης ευημερίας, ελευθερίας και ασφάλειας. Αυτό το επίτευγμα, από το οποίο επωφελήθηκαν σημαντικά, κατέστη δυνατό χάρις στην ασύγκριτη στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ.»

Σήμερα, ωστόσο, η στρατιωτική τους δύναμη, «σπονδυλική στήλη της διεθνούς επιρροής και της αμερικανικής ασφάλειας» έχει διαβρωθεί σε επικίνδυνο βαθμό. Αυτό οφείλεται στο ότι «αυταρχικοί ανταγωνιστές –και ειδικά η Κίνα και η Ρωσία- επιδιώκουν τώρα την περιφερειακή ηγεμονία και τα μέσα προβολής της ισχύος τους σε παγκόσμια κλίμακα.» Θα είναι μια τραγωδία απρόβλεπτων αλλά πιθανότατα τρομερών διαστάσεων –προειδοποιεί η επιτροπή- εάν οι ΗΠΑ επιτρέψουν να απειληθούν τα συμφέροντά τους από έλλειψη βούλησης για να γίνουν «οι σκληρές επιλογές και οι απαραίτητες επενδύσεις».

Η Επιτροπή του Κογκρέσου προτείνει έτσι την περαιτέρω αύξηση των αμερικανικών στρατιωτικών δαπανών -σήμερα ανερχόμενων στο ένα τέταρτο των κρατικών δαπανών (716 δις δολ)- κατά 3-5 % ετησίως: κυρίως για την ενίσχυση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων (υποβρυχίων, στρατηγικών βομβαρδιστικών, πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς) στην περιοχή Ειρηνικού-Ινδιών, «όπου δραστηριοποιούνται τέσσερεις από τους πέντε ανταγωνιστές μας (ο 5ος είναι το Ιράν)η Κίνα, η Βόρειος Κορέα, η Ρωσία και τρομοκρατικές ομάδες.»

Η στρατηγική εικόνα που προκύπτει από την έκθεση του Κογκρέσου –πιο ανησυχητική ακόμη όταν ληφθεί υπόψη ότι απαρτίζεται ισοδύναμα από Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικανούς- δεν επιτρέπει αμφιβολίες.
Οι ΗΠΑ –που από το 1945 έχουν προκαλέσει με τους πολέμους τους 20-30 εκατομμύρια νεκρούς (και επιπλέον εκατοντάδες εκατομμύρια θανάτους που προκλήθηκαν από τα έμμεσα αποτελέσματα των πολέμων), για να «οικοδομήσουν ένα κόσμο ασυνήθιστης ευημερίας, ελευθερίας και ασφάλειας, από τον οποίο επωφελήθηκαν σημαντικά» - είναι έτοιμες για όλα, προκειμένου να διατηρήσουν την «ασύγκριτη στρατιωτική υπεροχή τους», στην οποία στηρίζεται η αυτοκρατορία τους, που τείνει να κονιορτοποιηθεί με την ανάδυση ενός πολυκεντρικού κόσμου.
Η επιτροπή του Κογκρέσου οραματίζεται προς τούτο σενάρια επιθέσεων εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, τα οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά υποθετικά αντικαθρεπτίσματα της δική τους επιθετικής στρατηγικής, που απειλεί να οδηγήσει τον κόσμο στην καταστροφή


Edition de mardi 11 décembre 2018 de il manifesto

 Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Zero Hedge, 5-12-20

Το ενδεχόμενο  μιας μεγάλης κλιμάκωσης στην Μαύρη Θάλασσα μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας έγινε ξαφνικά θερμότερο καθώς οι ΗΠΑ ανήγγειλαν επίσημα στην Τουρκία πως σχεδιάζουν να στείλουν ένα πολεμικό σκάφος τους στην Μαύρη Θάλασσα για πρώτη  φορά σε ένα μήνα.
Αξιωματούχοι της αμερικανικής άμυνας δήλωσαν στο CNN ότι το αίτημα έγινε ειδικά σε απάντηση των ρωσικών ενεργειών εναντίον της Ουκρανίας, κατά το επεισόδιο στα στενά του Κέρτς, στις 25 Νοεμβρίου.

Οι ΗΠΑ άρχισαν τις απαραίτητες προετοιμασίες για την αποστολή ενός πολεμικού στην Μαύρη Θάλασσα, μια κίνηση που έρχεται να παροξύνει τις εντάσεις, στην περιοχή, κατόπιν της κατάληψης των τριών ουκρανικών πολεμικών από την Ρωσία και την κράτηση των Ουκρανών ναυτικών.
Το αμερικανικό Πεντάγωνο ζήτησε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να ειδοποιήσει την Τουρκία για τα πιθανά σχέδιά του να στείλει ένα πολεμικό σκάφος στην Μαύρη θάλασσα, τρείς Αμερικανοί αξιωματούχοι ανακοίνωσαν στο CNN, σαν  απάντηση στις ρωσικές ενέργειες εναντίον της Ουκρανίας στα στενά του Κερτς, που συνδέουν την Μαύρη Θάλασσα με την Αζοφική.
Οι  στρατιωτικοί υπέβαλαν το αίτημα σύμφωνα με την Σύμβαση του Μοντρέ –την συμφωνία του 1936 που αναθέτει την Τουρκία τον έλεγχο των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, καθώς και την δικαιοδοσία της ρύθμισης του διάπλου των πολεμικών σκαφών.
Εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε στο CNN «οι ΗΠΑ διεξάγουν τις δραστηριότητές τους σύμφωνα με την Σύμβαση του Μοντρέ. Δεν θα σχολιάσουμε ωστόσο το περιεχόμενο της αλληλογραφίας μας με την κυβέρνηση της Τουρκίας.» Δεν υπήρξε επί του παρόντος ένδειξη για το εάν η Τουρκία επέτρεψε τον διάπλου, πληροφορία που θα ήταν ενδιαφέρουσα δοθέντων των πρόσφατα στενών σχέσεων μεταξύ της Άγκυρας και της Μόσχας.
Ωστόσο, πηγές του CNN προειδοποίησαν ότι η ειδοποίηση προς την Τουρκία απλώς εξασφαλίζει στο ναυτικό την «δυνατότητα» να στείλει πολεμικό σκάφος στην περιοχή, υπονοώντας ότι δεν πρόκειται απαραιτήτως να σταλούν ακόμη πολεμικά.
Αξιωματούχος του Ναυτικού στο Πεντάγωνο προσπάθησε να υποβιβάσει την σημασία του ενδεχόμενου ελιγμού, με την δήλωση «Ο 6ος Στόλος μας είναι πάντοτε έτοιμος να ανταποκριθεί όπου χρειάζεται.»
«Πραγματοποιούμε κανονικά επιχειρήσεις για την προαγωγή της ασφάλειας και της σταθερότητας σε όλη την περιοχή επιχειρήσεων του 6ου Στόλου, που περιλαμβάνουν τα διεθνή ύδατα και τον εναέριο χώρο της Μαύρης Θάλασσας». Εκπρόσωπος του 6ου Στόλου δήλωσε στο CNN: «Διατηρούμε το δικαίωμα να επιχειρούμε ελεύθερα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και κανόνες». Αξιωματούχοι του Πενταγώνου  σημείωσαν επίσης ότι «η Μόσχα διεκδικεί περιοχές που εκτείνονται πέραν των 12 μιλίων που εγγυάται το διεθνές δίκαιο», όπως ανέφερε το CNN.
Την Τετάρτη, εξ άλλου, το ρωσικό υπουργείο Αμύνης ανακοίνωσε την διεξαγωγή γυμνασίων στην ανατολική Κριμαία, με συμμετοχή ρωσικού στρατού και αντιαεροπορικών συστημάτων Πάντσιρ.

Και στην Ιαπωνική Θάλασσα

Αύξηση εντάσεων σημειώθηκε επίσης στην Θάλασσα της Ιαπωνίας, όπου αμερικανικό πολεμικό πέρασε σε ύδατα διεκδικούμενα ως χωρικά της Ρωσίας. Εκπρόσωπος του αμερικανικού στόλου του Ειρηνικού δήλωσε ότι το αντιτορπιλικό κατευθυνομένων-βλημάτων McCampbell έπλευσε «στην περιοχή» του κόλπου Μεγάλου Πέτρου, μιαν υδάτινη έκταση έξω από τον ρωσικό λιμένα του Βλαδιβοστόκ, «σε αμφισβήτηση των υπερβολικών ρωσικών ναυτικών διεκδικήσεων και κατοχύρωσης των δικαιωμάτων, ελευθεριών και των νομίμων χρήσεων της θαλάσσης από τις ΗΠΑ και άλλα έθνη.»
 Φυσικά η Ρωσία θα αντιμετωπίσει την προκλητική ενέργεια στην Μαύρη θάλασσα σαν ακόμη μεγαλύτερη απειλή στην πίσω αυλή της σε μια στιγμή υπερχείλισης των εντάσεων.
Η Ρωσία γνωστοποίησε την περασμένη εβδομάδα την ενίσχυση των δυνάμεών της την Κριμαία, μεταξύ των οποίων την μεταφορά περισσότερων αντιαεροπορικών συστημάτων S-400.                                              
Πιθανή είσοδος αμερικανικών πολεμικών στη περιοχή, κοντά στο ήδη ανεπτυγμένο εκεί βρετανικό κατασκοπευτικό, θα ήταν μια συνταγή για Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.


Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

* στη φωτο το αμερικανικό πολεμικό Φόρεστ Σέρμαν.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Γιώργου Ρωμανού *

Συγκλονισμένο το πανελλήνιο παρακολουθεί όσα συμβαίνουν με την «Συμφωνία των Πρεσπών». Το περί δικαίου αίσθημα του λαού έχει εκδηλωθεί καταλυτικά εναντίον της «Συμφωνίας» με τα γιγαντιαία συλλαλητήρια.
Από την Παρασκευή, 7 Δεκεμβρίου 2018, εκδικάζεται στην ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) η προσφυγή των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου κατά της «Συμφωνίας». Η δίκη είναι ιστορικά κρισιμότερη από εκείνη του μέγιστου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, γιατί τώρα δικάζεται η ίδια η Μακεδονία. Παραστάτες στη δίκη η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, που στη Βόρεια Ελλάδα ξεπερνά το 80%, αφού 43 από τους εκεί δήμους εξέδωσαν ψηφίσματα κατά της «Συμφωνίας».
Η απόφαση του «ΣτΕ» είναι κρίσιμη για το μέλλον της χώρας μας, την ακεραιότητα και την εθνική της ανεξαρτησία. Η προπαγάνδα της κυβέρνησης διαδίδει ότι το αποτέλεσμα της δίκης «είναι ήδη γνωστό». Έχει ήδη επιχειρήσει δια υπουργού της «παρεμβάσεις» και στην πράξη κατάργηση της διάκρισης των εξουσιών. Η ίδια προπαγάνδα προβλέπει, ότι οι δικαστές «θα αυτοακυρωθούν, προβάλλοντας μόνο νομικίστικα επιχειρήματα και υπεκφυγές» οι οποίες θα λειτουργήσουν ως ταφόπλακα στην υπόθεση της Μακεδονίας μας. Διαρρέουν μέχρι και τις πολιτικές πεποιθήσεις δικαστών. Όλα αυτά, τα εξόχως συκοφαντικά επικαιροποιούν όσα είχε πει ο πρώην πρόεδρος του «ΣτΕ», Νικόλαος Σακελλαρίου, όταν παραιτούμενος έθεσε θέμα δημοκρατίας του ανώτατου δικαστηρίου.
Βασικό κυβερνητικό επιχείρημα είναι ότι ο πολίτης δεν μπορεί να προσφύγει κατά μιας κυβερνητικής πράξεως! Κι αυτό βασίζεται στο Διάταγμα 45, 5, περί «ΣτΕ», που είναι αντιγραφή του νόμου της Δικτατορίας 170/1973!
Είναι πασιφανές, ότι από τις διοικητικές πράξεις της κυβέρνησης προκύπτουν επιπτώσεις που κρύβονται. Και το «ΣτΕ» έχει καθήκον να «αποφαίνεται κατά μιας εκτελεστής διοικητικής πράξης για όποιον έχει έννομο συμφέρον», όπως οι Παμμακεδονικές και όλοι οι Μακεδόνες πολίτες. Κάποιοι λένε το δικολαβικό: «η ‘‘Συμφωνία’’ δεν μπορεί να κριθεί πριν υπάρξουν τα αποτελέσματά της». Αλλά, όταν θα εκδηλωθούν τα αποτελέσματα… θα είναι αργά, γιατί η Μακεδονία θα έχει χαθεί, και η χώρα μας θα έχει μπει σε τροχιά διαμελισμού, όπως έχω αποδείξει,.
Το «ΣτΕ» κρίνει ως οφείλει ακόμη και: «Κάθε κανονιστικό Προεδρικό Διάταγμα πριν σταλεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για υπογραφή και δημοσίευση σε ΦΕΚ» [το οποίο πρέπει] «να αποσταλεί πρώτα στο «ΣτΕ» για επεξεργασία». Αυτό είναι πάγια τακτική στην Ελλάδα.
Είναι αυταπόδεικτο, ότι η «Συμφωνία των Πρεσπών» αποτελεί μείζον εθνικό γεγονός προς κρίση και εμπεριέχει καταστροφικές επιπτώσεις. Νομικά, ο τύπος δημιουργήθηκε για να περιφρουρεί την ουσία. Όχι να την καταργεί. Κι εδώ η ουσία είναι ότι ένας υπουργός εξωτερικών χωρίς εξουσιοδότηση από την Βουλή υπέγραψε μια προδοτική, για τον λαό, «Συμφωνία». Η ανυπαρξία της πληρεξουσιότητάς του είναι αυταπόδεικτη, και σε αυτό το σημείο η «Συμφωνία των Πρεσπών» είναι άκυρη βάσει του άρθρου 46 της Σύμβασης της Βιέννης.
Η κυβέρνηση απαρτιζόταν από δυο κόμματα που το Ένα υποστήριζε ότι δεν θα ψηφίσει ποτέ παραχώρηση του ονόματος Μακεδονία στα Σκόπια. Και η Βουλή δεν έδωσε ποτέ εξουσιοδότηση προς υπογραφή. Τα περί «εκτελεστής διοικητικής πράξης» σε μια συμφωνία που ΗΔΗ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΥΡΩΘΕΙ και, ότι δήθεν πρόκειται για «κυβερνητική πράξη στην οποία δεν ανακατεύεται η δικαιοσύνη…» μεθοδεύουν εθνική καταστροφή.
Οι δικαστές κρίνουν ΚΑΙ την ουσία και όχι μόνο τον τύπο… Με δεδομένο ότι η «Συμφωνία» θα υπογραφεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στην πράξη θα έχει θέση και συνέπειες «πανεθνικού νόμου» για τους απανταχού Έλληνες.
Ας δούμε τώρα μόνο τις κορυφαίες παρανομίες της «Συμφωνίας» που έχει μπροστά του το «ΣτΕ». Η πρώτη είναι, ότι παραβιάστηκε η «Αρχή της λαϊκής κυριαρχίας», το θεμέλιο του πολιτεύματός μας, και συνεπώς έχουμε «σφετερισμό λαϊκής κυριαρχίας». Βάσει του Άρθρου 1 του Συντάγματός μας πηγή εξουσίας είναι ο λαός και η «Αρχή της Πλειοψηφίας». Και αυτή εκφράστηκε δημόσια σε ποσοστό που ξεπερνά το 70%-80% εναντίον της «Συμφωνίας» στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια, και τελευταία στις μαθητικές διαδηλώσεις-καταλήψεις.
«Εξ οφίτσιο» κυβερνά μόνο μια δικτατορική κυβέρνηση ή άλλη κληρονομικής αρχής, και όχι μία δημοκρατική. Ο κ. Τσίπρας –και η συνένοχη κυβέρνησή του– ομολόγησε δημόσια, ότι αν έκανε δημοψήφισμα το αποτέλεσμα θα ήταν ΟΧΙ. Έτσι προκλητικά ο Κυβερνητισμός τρέμει το δημοψήφισμα, αγνοεί τον ελληνικό λαό, παραβιάζει το Σύνταγμα, και πρωτίστως τη βούληση της Πλειοψηφίας. Και αυτά είναι βαριά ποινικά αδικήματα.
Οι πρωταίτιοι της Δικτατορίας καταδικάστηκαν με βάση το Άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα, με κατηγορίες για Εσχάτη Προδοσία και κατάχρηση-αγνόηση της λαϊκής εξουσίας-κυριαρχίας. Άμεσα σχετικό είναι και το σημερινό Άρθρο 120 του Συντάγματος.
Οι δικαστές του «ΣτΕ» θα έρθουν ακόμη αντιμέτωποι με το σύνολο των διεθνών κραυγαλέων παραβιάσεων (βλ. αποδείξεις) της «Συμφωνίας των Πρεσπών». Και, όπως το Άρθρο 28 του Συντάγματος ενσωματώνει απολύτως το διεθνές δίκαιο, θα έρθουν αντιμέτωποι με το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Άρθρο 47, το οποίοι επιτάσσει «αποτελεσματική απονομή δικαιοσύνης». Παράλληλα, στο ίδιο Δίκαιο, δεν νοείται το να μην εφαρμόζονται τα προβλεπόμενα για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και τον σεβασμό της «Εθνικής ταυτότητας» των Ελλήνων –μοναδικών Μακεδόνων.
Η «Συμφωνία των Πρεσπών» είναι για το Σύνταγμα, το εσωτερικό μας δίκαιο και το διεθνές, ένα καταφανές έγκλημα. Γιατί παραδίδεται η Μακεδονία μας στον καθημερινά επιβεβαιούμενο επεκτατισμό των Σκοπίων και απειλείται η κρατική οντότητα της χώρας μας. Είναι μια «Συμφωνία» δούρειος ίππος για την Ελλάδα. Και αυτό απαιτεί δικαστές που θα τηρήσουν τον όρκο τους. Ο λαός θεωρεί ήρωες τους δικαστές που σήκωσαν το ανάστημά τους στη δίκη του Κολοκοτρώνη, τον Αναστάσιο Πολυζωίδη και τον Γεώργιο Τερτσέτη. Αυτούς μνημονεύει, ρίχνοντας στα Τάρταρα της ιστορικής του συνείδησης κάποιους στιγματισμένους επίορκους.
Η κοινωνία που παρακολουθεί με άγρυπνο βλέμμα είναι έτοιμη για μεγάλες, ιστορικές και οδυνηρές υπερβάσεις. Το πολίτευμα πρέπει να ανορθωθεί! Εάν οι δικαστές δεν ικανοποιήσουν το τεκμηριωμένο από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού περί δικαίου αίσθημα οδηγούμαστε στο χάος.
Ο λαός απαιτεί να επικρατήσει το δίκαιο για την πατρίδα, τη δημοκρατία, τη Μακεδονία μας.

* συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του ROBERT BRIDGE, Strategic Culture, 30-11-2018

Από την ουκρανική εξέγερση της Πλατείας Μεϊντάν το 2014, που οδήγησε σε σφετερισμό της εξουσίας υπό την λεπτομερειακή διαχείριση της Ουάσιγκτον, τίποτα δεν συμβαίνει στο Κίεβο ερήμην των Δυτικών Δυνάμεων. Και η καθολική αυτή εποπτεία ασφαλώς περιλαμβάνει την επίδοση στο ριψοκίνδυνο παιχνίδι να προκαλείς την Μόσχα.
Την περασμένη Κυριακή, το Κίεβο επιχείρησε έναν άθλο εναντίον της Μόσχας που ήταν τόσο χονδροειδώς βλακώδης και ριψοκίνδυνος που δεν μπορεί παρά να ήταν προσεκτικά σχεδιασμένος.
Τρία ουκρανικά πολεμικά σκάφη μπήκαν εσκεμμένα στα ρωσικά χωρικά ύδατα στην Μαύρη Θάλασσα χωρίς πρώτα να πάρουν την άδεια από τις ρωσικές αρχές. Αγνόησαν τις κλήσεις της Ρωσικής Ακτοφυλακής να σταματήσουν και συνέχισαν να πλέουν προς τα ρωσικά Στενά του Κέρτς, όπου η Μόσχα πρόσφατα ολοκλήρωσε την ανέγερση της γέφυρας 11 μιλίων, που συνδέει την ηπειρωτική Ρωσία με την Κριμαία. Μέσα στο πρόσφατο κλίμα των αυξημένων εντάσεων, οι Ρώσοι είχαν κάθε λόγο να πιστέψουν ότι μπορεί να αντιμετώπιζαν μιαν τρομοκρατική επιχείρηση ανοικτής θαλάσσης. Στην σύγκρουση που ακολούθησε τραυματίστηκαν έξη Ουκρανοί ναύτες.
Εάν στο Κίεβο -για να μη μνημονεύσουμε τις Δυτικές Δυνάμεις- έψαχναν για κάποιο δείγμα της λεγόμενης «ρωσικής επιθετικότητας», την οποία κραυγαλέα επικαλούνται από την ημέρα που η Κριμαία ψήφισε την ένταξή της (επανένταξη) στην Ρωσική Ομοσπονδία, τελικά είχαν αυτό που τους έλλειπε. Ποιος νοιάζεται εάν το Κίεβο φαίνεται πως εσκεμμένα σκηνοθέτησε αυτήν την πρόκληση;
Η Ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας (FSB) έδωσε στην δημοσιότητα βίντεο με τις ομολογίες τριών Ουκρανών ναυτών ότι «υπάκουαν σε διαταγές» όταν έμπαιναν στα ρωσικά χωρικά ύδατα, χωρίς την άδεια των ρωσικών αρχών. Επιπλέον στα τρία ουκρανικά πολεμικά σκάφη οι Ρώσοι ανακάλυψαν και συνέλαβαν δύο μέλη της ουκρανικής μυστικής υπηρεσίας SBU. Η ρωσική υπηρεσία ασφαλείας συμπέρανε ότι το συμβάν ήταν «μια προκλητική ενέργεια του  Ουκρανικού Ναυτικού, που εκτελέστηκε υπό τις άμεσες διαταγές της κυβέρνησης του Κιέβου».
Η αντίδραση της ουκρανικής κυβέρνησης στο συνοριακό επεισόδιο ήταν τουλάχιστο περίεργη. Μολονότι επρόκειτο για ένα μεμονωμένο ναυτικό επεισόδιο, χωρίς την παραμικρή ένδειξη ότι η Ρωσία θα εκμεταλλευόταν την ευκαιρία αντιποίνων, με χρήση στρατιωτικής βίας, ο Ουκρανός πρόεδρος Ποροσένκο κήρυξε στρατιωτικό νόμο για τριάντα μέρες  σε 10 ουκρανικές επαρχίες, οι πέντε από τις οποίες είναι αυτές που αυτό-ανακηρύχτηκαν ανεξάρτητες, στο Ντόνμπας. Ακόμη και στις χειρότερες στιγμές του τετραετούς εμφυλίου πολέμου  το Κίεβο δεν είχε προσφύγει στην κήρυξη στρατιωτικού νόμου. ( Λόγω του χρονικού πλαισίου η κήρυξη στρατιωτικού νόμου δεν φαίνεται να είναι –όπως υπέθεσαν πολλοί- μια απόπειρα ματαίωσης των προεδρικών εκλογών του Μαρτίου, επειδή η δημοτικότητα του Ποροσένκο μετράται στα δάκτυλα.) Το μέτρο δεν πλήττει απλώς τις τελευταίες ελπίδες για την ειρηνευτική καρποφορία του Πρωτοκόλλου του Μινσκ, απειλεί να πυροδοτήσει την ανάφλεξη των εχθροπραξιών μεταξύ Κιέβου και Ντόνμπας. Αυτό τουλάχιστον επισήμανε ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν.
Ο εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου, Ντιμίτρι Πεσκώφ, προειδοποίησε ότι η διαταγή του Ποροσένκο για στρατιωτικό νόμο «δημιουργεί το ενδεχόμενο» πρόκλησης νέων εχθροπραξιών στα ανατολικά της χώρας.
Ο Ρώσος υφυπουργός των Εξωτερικών Γκρηγόρι Καράσιν σημείωσε ότι ο χώρος που επέλεξε το Κίεβο για την πρόκληση κατά της Ρωσίας δεν ήταν τυχαίος, δοθέντος ότι η Αζοφική Θάλασσα έχει στρατηγική σπουδαιότητα και «προκλητικές ενέργειες από μέρους της Ουκρανίας μπορούν να επιφέρουν γρήγορα τα επιζητούμενα αποτελέσματα για ένα διεθνές σκάνδαλο».
«Δυστυχώς οι χειρότεροι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν», είπε ο Κάρασιν στο πρακτορείο Ρία-Νόβοστι
Στο μεταξύ, τα Δυτικά ΜΜΕ και τα γνωστά Θινκ Τάνξ όρμησαν στην ευκαιρία να διεκτραγωδήσουν την ουκρανική πρόκληση ως μιαν ακόμη «ρωσική επίθεση».
Ο Ιαν Μπρζενζίνσκυ, για παράδειγμα, στέλεχος του Κέντρου Διεθνούς Ασφάλειας του Ατλαντικού Συμβουλίου, αποφάνθηκε στο Τουίτερ, την πομπώδη ανοησία: «Αυτό δεν είναι πρόκληση, αλλά στρατιωτική επίθεση της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας. Ο Πούτιν δοκιμάζει την αποφασιστικότητα της Δύσης. Η απάντηση της Δύσης πρέπει να περιλαμβάνει ειδικευμένες οικονομικές κυρώσεις και μεταφορά ισχυρότερων όπλων στην Ουκρανία, μεταξύ των οποίων και πυραύλους εναντίον πλοίων.»
Η παρουσίαση των αποδείξεων της πρόκλησης δεν είχε το παραμικρό ηρεμιστικό αποτέλεσμα.
Οπωσδήποτε, η Ουκρανία φαίνεται κουρδισμένη να «επαναλάβει την ιστορία», με το γύρισμα ενός «νέου σεναρίου Σαακασβίλι», στο οποίο το Κίεβο κινείται, όπως το καθεστώς της Γεωργίας τον Αύγουστο του 2008, που ανόητα επετέθη στην Νότια Οσετία, σκοτώνοντας Ρώσους της ειρηνευτικής φρουράς, με ψευδή αίσθηση υπεροχής και πιστεύοντας ότι θα επιβάλει την θέλησή του στην Ρωσία.
Στον απολογισμό, ενδιαφέρει να καταγραφεί ότι ο Αμερικανός υπουργός των Εξωτερικών Μάικ Πομπέο συναντήθηκε με τον Ουκρανό ομόλογό του Παύλο Κλίμκιν στις 16 Νοεμβρίου στην Ουάσιγκτον, σε πλήρη σύνοδο της Επιτροπής Στρατηγικού Συνεταιρισμού ΗΠΑ-Ουκρανίας. Στο σύντομο, μονοσέλιδο, ανακοινωθέν που εκδόθηκε, η φράση «ρωσική επίθεση» αναφέρεται έξη φορές.
Ειδικότερα, διακηρύσσεται ότι «Οι Ηνωμένες Πολιτείες καταγγέλλουν τις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας εναντίον διεθνούς ναυτιλίας  στην Μαύρη θάλασσα, την Αζοφική Θάλασσα και τα Στενά του Κερτς προς τους ουκρανικούς λιμένες. Και οι δυο πλευρές υπογράμμισαν ότι οι επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας στην Αζοφική Θάλασσα έχουν δημιουργήσει νέες απειλές ασφαλείας, οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές, στην όλη περιοχή της Μαύρης Θάλασσα και της Αζοφικής.»
Ενώ είναι δύσκολο να αποφανθεί κανείς με βεβαιότητα για τα κίνητρα της ουκρανικής σχεδιασμένης πρόκλησης, αποδεδειγμένο είναι πέραν αμφισβήτησης ότι η αμερικανική επιρροή στην Ουκρανία πυροδότησε την εξέγερση κατά της κυβέρνησης του πρώην προέδρου Γιανούκοβιτς. Και είναι επίσης πασίγνωστο ότι αμερικανικές ΜΚΟ δούλευαν για πολύ καιρό στο εσωτερικό της χώρας, καλλιεργώντας μιαν «ειδική σχέση» με ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της Δυτικής Ουκρανίας .
Ο πρώην αξιωματούχος της αμερικανικής μυστικής υπηρεσίας           Scott Rickard μιλώντας για την βία που ξέσπασε στο Κίεβο ( στις αρχές του 2014) έδειξε ως υποκινήτριες τις αμερικανικές ΜΚΟ. Δήλωσε στην Σοφία Σεβερνάτζε, του τηλεδικτύου Ρ.Τ. ότι:                                           
« Υπάρχουν άτομα εξαιρετικά εκπαιδευμένα. Οι ΜΚΟ δρουν σε όλα τα επίπεδα. Δρουν στο επίπεδο της ήρεμης διαδήλωσης διαμαρτυρίας και επίσης δρουν στο επίπεδο των βίαιων ταραχών. Είναι ξεκάθαρο ότι οι Αμερικανοί σημείωσαν εξαιρετική επιτυχία στην στρατικοποίηση της ισλαμικής Τζιχάντ, των βίαιων διαδηλώσεων και κάθε είδους κινητοποιήσεων.»

Από την άλλη πλευρά ποιος ξεχνά τις φωτογραφίες του πεθαμένου πλέον γερουσιαστή Τζων Μακέϊν να ποζάρει δίπλα στο αρχηγό της εξτρεμιστικής δεξιάς οργάνωσης Σβόμποντα ( Σημ. ναζιστική πολιτοφυλακή- νυχτερινές παρελάσεις με πυρσούς- χιτλερικοί ύμνοι, σβάστικες και χαιρετισμοί) ενθαρρύνοντας συγκέντρωσή τους στο Κίεβο με το «η Αμερική είναι μαζί σας». Και αυτά συνέβαιναν την ίδια περίπου εποχή που η υφυπουργός των Εξωτερικών Βικτώρια Νούλαντ και ο Αμερικανός πρεσβευτής στο Κίεβο Τζέφρι Πάϊατ συζητούσαν ποιοι θα συμμετείχαν στην νέα κυβέρνηση.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ΗΠΑ ξόδεψαν 5,1 δισεκατομμύρια δολάρια από το 1992 στην Ουκρανία «σε ενίσχυση της δημοκρατίας», φαντάζομαι πως θα πίστευαν ότι δικαιούνται τουλάχιστον να διαλέγουν ποιος θα κυβερνήσει την χώρα…
Αλλά επιδιώκει πράγματι ο Ποροσένκο έναν πόλεμο με την Ρωσία; Τα κίνητρα της κυβέρνησης του Κιέβου να προκαλέσει την Ρωσία αυτήν ακριβώς την στιγμή ποικίλουν από την προσπάθεια επιτάχυνσης της διαδικασίας για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, μέχρι την ματαίωση της συνάντησης Τραμπ-Πούτιν στο Μπουένος Άιρες –την οποία και πέτυχε.
Αλλά υπάρχει και το ενδεχόμενο ότι ο Ποροσένκο, ο βασιλιάς-ανδρείκελο, επιζητεί να προβάλει τον εαυτό του ως τον δικαιούχο υπερασπιστή της χώρας του απέναντι στην «ρωσική επίθεση».
Σε οποιαδήποτε περίπτωση πρόκειται εδώ για ένα τρομερά επικίνδυνο παιχνίδι, που σπρώχνει την υπομονή της Ρωσίας στα έσχατα άκρα.

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Προσθήκη μεταφραστή: Την περασμένη Τετάρτη, την ίδια μέρα που ο Πρόεδρος Ποροσένκο κήρυξε τον στρατιωτικό νόμο, δέχτηκε τηλεφώνημα της προέδρου του ΔΝΤ κ. Κριστίν Λαγκάρντ, που του ανήγγελλε χαρμοσύνως  ότι τα βασικά στοιχεία του προϋπολογισμού της χώρας του ανταποκρίνονται στο νέο πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας 3,9 δισεκατομμυρίων δολαρίων, που συμφωνήθηκε τον περασμένο μήνα και προορίζεται να εξασφαλίσει την οικονομική σταθερότητα της χώρας και την εμπιστοσύνη των επενδυτών, κατά την προσεχή εκλογική περίοδο.
Όπως αναφέρεται, η κ. Λαγκάρντ επίσης επιβεβαίωσε την πρόθεση του ΔΝΤ να συνεχίσει την καλή συνεργασία με την Ουκρανία και την υποστήριξη της χώρας στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.

Την Παρασκευή, δυο μέρες μετά το τηλεφώνημα της κ. Λαγκάρντ -όπως σημειώνει το δελτίο Zero Hedge- o πρόεδρος Ποροσένκο ανακοίνωσε ότι απαγορεύεται η είσοδος στην Ουκρανία όλων των Ρώσων ηλικίας 16 ως 60 χρόνων, σε εφαρμογή του στρατιωτικού νόμου που επιβλήθηκε σε 10 επαρχίες της χώρας.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)