Articles by "Αφιερώματα"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αφιερώματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Τιμητική εκδήλωση αφιερωμένη στη μνήμη του Γιάννη Πασαλίδη, διοργανώνει ο Δήμος Θεσσαλονίκης, την Πέμπτη 17 Μαΐου 2018, στις 19.00, στην Αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου (Βασ. Γεωργίου Α΄ 1, 1ος όροφος).

Στην εκδήλωση, που τελεί υπό την αιγίδα της Βουλής των Ελλήνων, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τον θάνατο του Πασαλίδη, θα παραστεί ο Πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, ενώ χαιρετισμούς θα απευθύνουν η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, Καλυψώ Γούλα και ο εγγονός του Γιάννη Πασαλίδη, δικηγόρος, Γιάννης Νισύριος. Σύντομες ομιλίες θα εκφωνήσουν ο Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), Ηλίας Νικολακόπουλος και η Ιστορικός και Διευθύντρια Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), Ιωάννα Παπαθανασίου.

Στο τέλος της εκδήλωσης θα προβληθεί ένα ημίωρο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ3, με σπάνια ανέκδοτα ντοκουμέντα από τη ζωή και τη δράση του σημαντικού πολιτικού, κοινοβουλευτικού και κοινωνικού παράγοντα. Συντονιστής θα είναι ο δημοσιογράφος και συγγραφέας, Σπύρος Κουζινόπουλος.

Ο Γιάννης Πασαλίδης, υπήρξε πολιτικός με ήθος και αξίες, κοινοβουλευτικός άνδρας, ενωτική φυσιογνωμία της Αριστεράς, υπερασπιστής των δικαιωμάτων του ποντιακού και εν γένει του προσφυγικού ελληνισμού, πρωτεργάτης της Εθνικής Αντίστασης, καθώς και γιατρός που απέκτησε επάξια τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών».
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τα αρώματα μπορούν να μας μεταφέρουν σε άλλα μέρη αλλά και να πουν την προσωπική μας ιστορία. Υπάρχουν όμως τόσα ενδιαφέροντα στοιχεία για τα αρώματα! Ας κάνουμε μία αναδρομή στο παρελθόν…

1. ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΗΛΘΑΝ ΤΑ ΑΡΩΜΑΤΑ;

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την προέλευση του πρώτου αρώματος όμως οι Μεσοποτάμιοι, οι Πέρσες και οι Αιγύπτιοι αναφέρονται εξίσου ως οι πρώτοι δημιουργοί αρωμάτων. Η πρώτη γνωστή αρωματοποιός ήταν η χημικός ονόματι Tapputi που δημιούργησε το πρώτο άρωμα με μύρο, έλαια και άνθη στην Βαβυλωνιανή Μεσοποταμία. Στην Αίγυπτο, σχεδόν 4.000 χρόνια πριν, οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν αρωματικές ουσίες για οτιδήποτε, από θρησκευτικές τελετές μέχρι την προετοιμασία μίας κηδείας αλλά και για καθημερινή χρήση. Το άρωμα θεωρείτω ο ιδρώτας του θεού του ήλιου, του Ρα, και αντιμετωπιζόταν ως ιερό στοιχείο. Οι Αιγύπτιοι είχαν μέχρι και έναν θεό των αρωμάτων με το όνομα Nefertum που φόραγε στο κεφάλι ένα στέμμα από νούφαρα, ένα από τα πιο κοινά συστατικά της αρωματοποιίας σήμερα. Οι Πέρσες αγαπούσαν επίσης τα αρώματα που συχνά τα χρησιμοποιούσαν ως σύμβολο πολιτικής επιφανείας. Τα χρησιμοποιούσαν τόσο πολύ που ήταν συχνό φαινόμενο οι Πέρσες βασιλιάδες να απεικονίζονται σε πίνακες κρατώντας ένα μπουκάλι άρωμα! Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ανακάλυψαν τα αρώματα μετά την κατάκτηση της Περσίας και ξεκίνησε η αντιμετώπισή τους ως μία μορφή τέχνης. Σταδιακά εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο και ο 1190, όταν τα αρώματα έφτασαν στο Παρίσι, ξεκίνησε η εμπορική τους ανάπτυξη και άνθισε στην τεράστια βιομηχανία που γνωρίζουμε σήμερα.



2. ΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

Η έννοια και η σημασία του αρώματος αναπτύχθηκε διαφορετικά ανά τον κόσμο οπότε υπήρχαν πολλά είδη αρωμάτων πριν από τη μοντέρνα εποχή. Οι Ούγγροι όμως ήταν εκείνοι που σύστησαν στο κοινό το πρώτο άρωμα, δημιουργημένο από αιθέρια έλαια αναμειγμένα με ένα αλκοολούχο διάλυμα. Το πρώτο άρωμα που δημιουργήθηκε για αποκλειστικά προσωπική χρήση ήταν για την Βασίλισσα Ελισσάβετ της Ουγγαρίας και έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη ως το Νερό της Ουγγαρίας. Στο άρωμα κυριαρχούσαν κυρίως από φυσικά συστατικά όπως δεντρολίβανο και θυμάρι.



3. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

Ίσως δεν είναι αυτά που νομίζετε! Τα καλύτερα και πιο ακριβά αρώματα είναι κατασκευασμένα από απόλυτα έλαια, ένα μείγμα συμπυκνωμένων, εξαιρετικά αρωματικών και ελαιωδών μειγμάτων που εξάγονται από φυτά ή συγκεκριμένα άνθη. Τα φυσικά συστατικά είναι τα πιο ακριβά καθώς είναι συνήθως πολύ σπάνια, πολύ δύσκολο να βρεθούν ή υπάγονται σε αυστηρές ρυθμίσεις. Τα ακριβότερα αρώματα στον κόσμο είναι το Γιασεμί, το Βουλγαρικό τριαντάφυλλο, το Oud, ο Μόσχος και η Ίριδα ή σε περίπτωση που το συστατικό δεν είναι στην εποχή του όπως το ylang ylang από την Μαδαγασκάρη.

ΚΕΙΜΕΝΟ: REBECCA FRISK BENGTSSON
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ORIFLAME
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ο συγγραφέας του 'Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας', Θεόδωρος Παναγόπουλος, αμφισβητεί όσα γράφουν τα σχολικά βιβλία της ιστορίας για την Επανάσταση.
 
'Οι λαοί δεν έχουν μόνο ήρωες, έχουν και καθάρματα. Στην ιστορία ενός τόπου δεν ανήκουν μόνο οι ήρωες, ανήκουν και τα καθάρματα, που κι αυτά γράφουν ιστορία', αναφέρει ο Βασίλης Ραφαηλίδης στην 'Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους (1830-1974)'. Κι όταν και τα καθάρματα γράφουν ιστορία, τότε η ιστορία περιλαμβάνει και αδικίες. Η αδικία και κατ' επέκταση η απόδοση δικαιοσύνης ήταν το κίνητρο που ώθησε τον Θεόδωρο Παναγόπουλο να γράψει 'Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας', ένα βιβλίο που αμφισβητεί πολλά από όσα θεωρούσαμε ως θέσφατα για την Ελληνική Επανάσταση του 1821, απλά και μόνο επειδή αναφέρονται στα σχολικά βιβλία.
''Μελετώντας τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια όσα έχουν γραφτεί για το '21, σχημάτισα τη γνώμη πως η Επανάσταση προδόθηκε τόσο από μέσα όσο και απέξω'', μου ανέφερε ο Παναγόπουλος στην αρχή της συζήτησής μας, ο οποίος ως, συνταξιοδοτημένος, δικαστής ενοχλήθηκε από τις ιστορικές αδικίες και θέλησε μέσω του βιβλίου του να αποδοθεί δικαιοσύνη. ''Ήθελα, σύμφωνα με τη δική μου συνείδηση, να ξεκαθαρίσω ποιοι ήταν πραγματικά αγνοί και ποιοι ιδιοτελείς. Έτσι, ξεκίνησα να ερευνώ τα πρόσωπα και τα γεγονότα, μία έρευνα που κατέληξε στη συγγραφή του 'Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας''.
>''Ενώ η Επανάσταση ξεκίνησε αρκετά καλά, την πρόδωσαν από μέσα οι κοτζαμπάσηδες και οι πρόκριτοι. Δεν την ήθελαν, γιατί περνούσαν καλά επί τουρκοκρατίας. Είχαν αποκτήσει πολύ σημαντική πολιτική δύναμη, γιατί είχαν τον έλεγχο της οικονομίας, εισπράττοντας τους φόρους για λογαριασμό του σουλτάνου, κρατώντας ένα τεράστιο μερίδιο για τους ίδιους. Είχαν φτάσει στο σημείο να διορίζουν και να απολύουν ακόμα και τον πασά της Τριπολιτσάς, τον Οθωμανό διοικητή της Πελοποννήσου. Επομένως, δεν ήθελαν ανεξάρτητο ελληνικό κράτος, γιατί θα έχαναν τα προνόμια και τις περιουσίες τους''.
> ''Απέξω την Επανάστση πρόδωσαν οι Φαναριώτες και όσοι ήρθαν μαζί τους στην Ελλάδα.Άνθρωποι όπως ο Μαυροκορδάτος και ο Καρατζάς που ήρθαν από τις παραδουνάβιες ηγεμονίες κι έφεραν μαζί τους διάφορους περίεργους νεαρούς τύπου Πολυζωίδη και Σκουφά, οι οποίοι αργότερα έγιναν ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Καποδίστρια. Όλοι αυτοί που ήρθαν απέξω δεν ήταν πάνω από είκοσι ετών. Πολέμησαν τους οπλαρχηγούς που είχαν ξεκινήσει την Επανάσταση και έτσι στην πραγματικότητα την πρόδωσαν. Θα ήμασταν ένα διαφορετικό κράτος, ίσως πιο ευτυχισμένο, πιο ειρηνικό και εντελώς ανεξάρτητο αν δεν σκότωναν τον Καποδίστρια, ο οποίος είχε όνειρα να φτιάξει μια Ελλάδα μεγάλη, ισχυρή και ανεξάρτητη''.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις

> ''Δεν θα έλεγα πως η ελληνική επανάσταση ήταν αποτέλεσμα της επιθυμίας των Μεγάλων Δυνάμεων. Η ουσία ήταν πως η Αγγλία και η Γαλλία δεν ήθελαν να κατέβει η Ρωσία στη Μεσόγειο. Με βάση αυτή τη λογική, λοιπόν, εμπόδιζαν την Ελλάδα να γίνει ανεξάρτητο κράτος. Ήθελαν να γίνει αυτόνομη επαρχία της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όπως ήταν η Μολδοβλαχία. Αναγκάστηκαν μαζί με τους Τούρκους να δεχτούν την αυτονομία, όταν οι Ρώσοι έφτασαν με τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο στα πρόθυρά της Κωνσταντινούπολης. Ο σουλτάνος πιεζόμενος πλέον και από τους Αγγλογάλλους δέχτηκε την ανεξαρτησία κι έτσι φτάσαμε στο σχηματισμό ενός μικρού ελληνικού κράτους που περιλάμβανε την Πελοπόννησο, τις Κυκλάδες και τη Στερεά Ελλάδα.
> ''Οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν αποφασίσει η Ελλάδα να είναι φόρου υποτελής στο σουλτάνο και ο αρχηγός της αυτόνομης πολιτείας να διορίζεται μετά από έγκριση του σουλτάνου. Την Ελλάδα την ήθελαν προτεκτοράτο. Την ανεξαρτησία την δέχτηκαν κατά ανάγκη, αλλά περιορισμένη. Αποφάσισαν να την κάνουν προτεκτοράτο και αφού επελέγη ο Καποδίστριας από την Εθνοσυνέλευση άρχισαν να τον υποσκάπτουν. Οι Άγγλοι έβαλαν από πίσω του τον πράκτορας τους, τον Μαυροκορδάτο. Δημιούργησαν το κοινό της Ύδρας, άρχισαν να λένε στα νησιά να μην πληρώνει κανείς φόρο στην κυβέρνηση και στο τέλος τον δολοφόνησαν, μέσω των  Μαυρομιχαλαίων. Κάπως έτσι ξεκίνησε η απόλυτη εξάρτησή μας από τις Μεγάλες Δυνάμεις και φτάσαμε μέχρι τον ερχομό του Όθωνα''.
> ''Πιστεύω πως θα είχαμε καταφέρει να ανεξαρτητοποιηθούμε και χωρίς τις Μεγάλες Δυνάμεις, τα δάνεια τους και το Ναυαρίνο. Τον πρώτο χρόνο της επανάστασης είχαμε όλο νίκες. Από τη στιγμή που ανακατεύτηκε ο Μαυροκορδάτος, ο οποίος εξυπηρετούσε τα αγγλικά συμφέροντα, είχαμε όλο ήττες. Στην ανεξαρτησία δεν έπαιξε ρόλο το Ναυαρίνο. Όλο αυτό ξεκίνησε από παρεξήγηση, αφού ένα αγγλικό πλοιάριο με λευκή σημαία κινήθηκε προς στην τουρκική ναυαρχίδα για να ζητήσει να συζητήσουν. Οι Τούρκοι το πυροβόλησαν, σκοτώθηκε ένας δόκιμος και ξεκίνησε η μάχη. Θα τα είχαμε καταφέρει και χωρίς το Ναυαρίνο''.
> ''Όσον αφορά το δάνειο, λειτούργησε διαιρετικά για τους Έλληνες. Οι Άγγλοι μας ήθελαν διαιρεμένους. Για αυτό και δημιούργησαν ένα ολιγαρχικό κόμμα, το κόμμα των αρχόντων με τους κοτζαμπάσηδες και τους Κουντουριώτηδες, ενώ από την άλλη πλευρά βρίσκονταν οι Καραϊσκάκης, Κολοκοτρώνης, Ανδρούτσος. Τον Ανδρούτσο και τον Καραϊσκάκη τους δολοφόνησαν, ενώ τον Κολοκοτρώνη τον φυλάκισαν. Η Αγγλία εκείνα τα χρόνια χρησιμοποιούσε το σύστημα 'διαίρει και βασίλευε''.
> ''Πώς θα τα καταφέρναμε χωρίς τις Μεγάλες Δυνάμεις; Τον πρώτο χρόνο της Επανάστασης (1821-22), είχαμε έξι νίκες και καμία ήττα σε μάχες. Στα τέλη του '21 ήρθε ο Μαυροκορδάτος και από το '22 που έκανε το σύνταγμα μέχρι το '32 δεν κερδίσαμε ούτε μία μάχη. Γνωρίσαμε  δέκα ήττες από την Πάτρα και την Κόρινθο μέχρι το Μανιάκι με τον Παπαφλέσσα και τη Σφακτηρία. Μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα, είχαμε πέντε καταδίκες όπως αυτές του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη, οχτώ δολοφονίες και δύο εμφύλιους πολέμους. Είχαμε 200.000 νεκρούς, αναπήρους και αιχμαλώτους και σκεφτείτε πως εκείνο το διάστημα ο πληθυσμός της χώρας ήταν 900.000, άρα χάθηκε το 1/4 του πληθυσμού. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της πολιτικής των Άγγλων, για αυτό πιστεύω πως η Επανάσταση θα πετυχαίναμε και χωρίς τις Μεγάλες Δυνάμεις''.
> ''Πήραμε, επίσης δάνεια, τα οποία τα κατασπαταλήσαμε. Από τις 2.000.000 λίρες των δανείων έφτασαν στην Ελλάδα οι 800.000. Τα λεφτά τα έφαγαν ο Κουντουριώτης με τον Κωλέττη και τον Μαυροκορδάτο. Μ' ένα μέρος αυτών των χρημάτων παραγγείλαμε φρεγάτες από τα ναυπηγία της Αγγλίας οι οποίες δεν ήρθαν ποτέ γιατί την ίδια περίοδο τα αγγλικά ναυπηγεία είχαν παραγγελίες από τον Μεχμέτ Άλη, τον πατέρα του Ιμπραήμ και καθυστέρησαν τις ναυπηγήσεις των ελληνικών πλοίων για να προλάβουν να στείλουν στην Αίγυπτο τις δικές του παραγγελίες, ώστε να έχει τη δυνατότητα ο Ιμπραήμ να φτάσει στην Πελοπόννησο χωρίς να βρει αντίσταση''.
> ''Δυστυχώς το '21 δεν είχαμε την κατάλληλη ηγεσία. Είχαμε τον Μαυροκορδάτο και τον Κωλέττη. Το '22 ο Μαυροκορδάτος στο σύνταγμα της Επιδαύρου, έβαλε ένα άρθρο που έλεγε πως ο αρχηγός του στρατού (δηλαδή ο Κολοκοτρώνης, ο Υψηλάντης ή όποιος θα γινόταν αρχιστράτηγος) δεν μπορούσε να κάνει καμία πολεμική επιχείρηση χωρίς την άδεια της βουλής. Την βουλή απάρτιζαν άνθρωποι του Ζαΐμη και του Μαυροκορδάτου. Με τα μέσα της εποχής φανταστείτε να έρχεται από τα Μέγαρα ο Κιουταχής με 10.000 στρατιώτες και να πρέπει ο αρχιστράτηγος να πάει στην Τρίπολη να βρει τη βουλή, να συνεδριάσει και να του δώσει την άδεια. Έλεος. Αυτό είναι ανήκουστο. Και όμως είχε γίνει.''

Ο Λόρδος Βύρωνας και η Εκκλησία

 
> ''Αφού ο Βύρωνας ήταν σπουδαίος φιλέλληνας γιατί δάνεισε λίρες αναγκάζοντάς μας να υποθηκεύσουμε τις αλυκές του Μεσολογγίου και το χρέος το πλήρωσε μετά η ελληνική πολιτεία στους κληρονόμους του; Η εκκλησία έπαιξε και αυτή αρνητικό ρόλο. Είχε αφορίσει τον Ρήγα και τον Κολοκοτρώνη, τον οποίο κυνήγησε για να τον εξολοθρεύσει. Η Εκκλησία αποκαλούσε βασιλέα τον σουλτάνο και διέδιδε ότι εκείνος μας αγαπούσε. Αυτό ξεκίνησε από την εποχή του Γεννάδιου, ο οποίος είχε πει μετά την άλωση της Πόλης πως ο Θεός μας τιμώρησε γιατί φύγαμε από το δρόμο του''.

Η ιστορική αλήθεια και οι ομοιότητες με το σήμερα

 
> ''Έχουν περάσει σχεδόν 200 χρόνια από την Επανάσταση. Πιστεύω πως είναι αρκετά για να μάθουμε επιτέλους την αλήθεια. Αν είχαμε μάθει από μικροί ότι ο Όθωνας κυβερνούσε απολυταρχικά και είχε μαζέψει γύρω του όλα τα καθάρματα τα οποία έκανε στρατηγούς και αντιστράτηγους, αν ξέραμε ότι τα δάνεια μας σκλαβώνουν, αν μας έλεγαν αυτό που έλεγε ο Καποδίστριας ότι ό 'ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης', ίσως η Ελλάδα ήταν μια καλύτερη χώρα με πιο υπεύθυνους πολίτες. Όχι πολίτες που ακούν τον Κωλέττη και τον Μαυροκορδάτο που μονοπωλούσαν την εξουσία από το '22 μέχρι το '62 και συνεπώς έγραψαν την ιστορία όπως ήθελαν εκείνοι''.
> ''Αν δεν σου λένε την αλήθεια πως να έχεις άποψη; Σήμερα λέμε για το αν πρέπει να φύγουμε ή όχι από το ευρώ. Δεν κάθεται όμως κάποιος να μας πει τις συνέπειες του αν φύγουμε και τις συνέπειες του αν μείνουμε. Κοιτάνε την καρέκλα τους και οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η νυν. Να λοιπόν γιατί χρειάζεται να μαθευτεί η αλήθεια στα σχολεία και να μάθουν τις ευθύνες τους οι μαθητές από παιδιά, αλλιώς γίνονται πρόβατα. Ραγιάς ξέρετε τι σημαίνει; Ο 'ράγιας' προέρχεται απ΄την αραβική λέξη 'ράγι' που σημαίνει κοπάδι. Ραγιάς ήταν το κοπάδι του σουλτάνου. Ο σουλτάνος της οθωμανικής αυτοκρατορίας είχε δικαίωμα πάνω στο κοπάδι να το σφάξει ή να το κάνει ό,τι θέλει. Ραγιάδες θέλουμε; Πρόβατα; Εγώ ως μαθητής από την επαρχία δεν ήξερα τίποτα πέρα από αυτά που έγραφαν τα βιβλία. Τέλειωσα το σχολείο και δεν ήξερα ποιος είναι ο Μωάμεθ και ο Μαρξ. Τι φοβόντουσαν; Πώς αν τους μάθαινα θα γινόμουν μουσουλμάνος ή κομμουνιστής;''
> ''Η σημερινή πολιτική σκηνή είναι ταυτόσημη με αυτή του 1821. Ποτέ κανείς δεν λογαριάζει το λαό. Τότε τα έτρωγαν οι κοτζαμπάσηδες μέσω των φόρων, σήμερα οι πλούσιες οικογένειες δεν φορολογούνται και ο λαός υποφέρει. Οι βουλευτές που έχουμε θα έπρεπε να ντρέπονται. Αν είχαμε πολίτες σκεπτόμενους δεν θα ψήφιζαν κανέναν από αυτούς. Όταν το '21 ήρθε ο Καποδίστριας δεν δέχτηκε να πάρει βουλευτική αποζημίωση ούτε ένα φοίνικα και πέθανε χωρίς να έχει τίποτα. Οι σημερινοί βουλευτές δεν δέχονται καμία περικοπή κι έχουν τόσα προνόμια. Να γιατί χρειάζεται πολίτης με μυαλό. Για να μην είναι πρόβατο του καθενός''.
>''Το '21 πέρα από τους Άγγλους υπήρχαν οι Βαυαροί, οι οποίοι εκείνη την εποχή έκαναν την πρώτη γερμανική κατοχή στην Ελλάδα. Έφεραν τον ανήλικο Όθωνα και κυβερνούσαν μέσω των αντιβασιλέων. Με τον Όθωνα ήρθαν 3.500 Βαυαροί, οι οποίοι έστησαν δύο σκουριασμένες λαιμητόμους, σε Χαλκίδα και Ναύπλιο και άρχισαν να κόβουν κεφάλια. Κάλεσαν στο Ναύπλιο τον στρατό που είχε φτιάξει ο Καποδίστριας που αποτελούνταν από όσους πολέμησαν στην Επανάσταση, τον αφόπλισαν και μετά τον ξαπόστειλαν. Οι περισσότεροι πήγαν στα βουνά και έγιναν ληστές. Οι άλλοι περάσαν από τη Λαμία και πάνω και πήγαν με τους Τούρκους που μέχρι τότε πολεμούσαν και λήστευαν τους Έλληνες. Δηλαδή έφυγαν από τη χώρα όσοι πολέμησαν τους Τούρκους και έμειναν οι Βαυαροί. Έφτασαν στο σημείο να πιάσουν τον Πλαπούτα και τον Κολοκοτρώνη και να τους καταδικάσουν σε θάνατο. Η πρώτη γερμανική κατοχή έγινε τότε με τις ξιφολόγχες, η δεύτερη έγινε το 1941 και από το 2010 έχουμε νέα γερμανική κατοχή. Αυτή τη φορά οι ξιφολόγχες αντικαταστάθηκαν με χάρτινες ξιφολόγχες όπως το ευρώ.''
>''Από την ελληνική ιστορία νιώθω περήφανος για τη στάση του Κολοκοτρώνη, περήφανος και λυπημένος που χάθηκε για τη συμπεριφορά του ο Καποδίστριας. Περήφανος για το Νικηταρά και για τη Μαντώ Μαυρογένους. Για όλους τους ανθρώπους με αξία που έδωσαν τη ζωή και τη ψυχή τους για τον Αγώνα και στους οποίους οφείλεται η ελευθερία μας''.

Οι Τούρκοι, το ελληνικό DNA και οι παρελάσεις

 
> ''Σήμερα ο Ερντογάν οραματίζεται να επανιδρύσει την οθωμανική αυτοκρατορία. Στο σχολείο οι Τούρκοι τα μαθαίνουν πιο λάθος ακόμα και από εμάς. Και εμείς σφάζαμε Τούρκους και εκείνοι μας έσφαζαν. Η ιστορία θα έπρεπε να είναι αντικειμενική. Να λέει τι κάναμε εμείς στη Μικρά Ασία και τι έκαναν εκείνοι στη Σμύρνη. Ποντάρουν, όμως, και οι δύο στο συναισθηματισμό και το αποτέλεσμα είναι να βρισκόμαστε από το 15ο αιώνα σε μια αντιπαλότητα που δεν λέει να τελειώσει. Θα μπορούσαμε να έχουμε καλές σχέσεις με τους Τούρκους, οι οποίες θα ωφελούσαν και τις δύο πλευρές. Αντ' αυτού οι Γερμανοί και οι Αμερικάνοι πουλάνε εξοπλισμούς και στους δυο μας και γλεντούν με τα λεφτά μας''.
> ''Σε αυτό τον τόπο κατοικούσαν κάποιοι άνθρωποι που ανέπτυξαν τη δημοκρατία και τη φιλοσοφία. Από το 146μ.Χ. που έπεσε η Ελλάδα κι έγινε Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έπαψαν να υπάρχουν Έλληνες. Υπήρχαν Ρωμιοί. Δημιουργήθηκε ανατολικό και δυτικό κράτος και είχαμε αυτοκράτορες που κανείς δεν ήταν Έλληνας. Η Ελλάδα δεν έχει σχέση με το Βυζάντιο αν και προσπάθησαν να μας πολιτογραφήσουν βυζαντινούς. Εκείνο που διασώθηκε από τον ελληνισμό της αρχαιότητας ήταν η γλώσσα χάρη στις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά κυρίως χάρη στο γεγονός πως τα Ευαγγέλια είχαν γραφτεί στα ελληνικά. Όσον αφορά το ελληνικό DNA, κανείς λαός δεν είναι καθαρός. Από εδώ έχουν περάσει, Αρβανίτες, Ενετοί, Τούρκοι και τόσοι άλλοι. Έχουμε και τούρκικο αίμα, αλλά και οι Τούρκοι ελληνικό. Ξέρετε πόσο ελληνικό αίμα έχουν οι Τούρκοι ως απόγονοι γενιτσάρων;''
> ''Οι παρελάσεις αποτελούν τρόπο επίδειξης και δεν έχουν κάποια χρησιμότητα. Τέτοιες μέρες θα μπορούσαν να γίνονται διαλέξεις στα σχολεία σχετικά με το τι έγινε το '21, αλλά οι παρελάσεις και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου θέλουν να τονίσουν το εθνικό φρόνημα και τίποτα άλλο. Δεν βοηθά σε τίποτα να βγαίνουν οι επίσημοι να στρίβουν τα κεφάλια και να κοιτούν τ' άρματα. Αυτό που βοηθά είναι να πουν την αλήθεια. Στη Γερμανία και στην Αγγλία γίνονται παρελάσεις; Ο μόνος τρόπος για να τιμήσουμε όσους αγωνίστηκαν για την Επανάσταση είναι να σεβόμαστε και να μνημονεύουμε αυτούς που μας ελευθέρωσαν και να τους θεωρούμε πρότυπα των οποίων τη ζωή πρέπει να ακολουθούμε''.
Το βιβλίο 'Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας' κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ενάλιος.
Γιώργος Μυλωνάς 

Πηγή... το είδαμε εδώ
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Είναι μια από τις λίγες σχολές πολεμικών τεχνών στην ανατολική Θεσσαλονίκη.
Πρόκειται για την  Kung Fu Dragon Master (Σχολη Τριλοφου ) 
Η σχολή ιδρύθηκε το 1988 και έχει να επιδείξει πολλές και μεγάλες επιτυχίες των αθλητών της, τόσο στα τοπικά όσο και σε παγκόσμια πρωταθλήματα.

Φέτος στην Πολίχνη η Kung Fu Dragon Master κέρδισε 27 μετάλλια κατεβάζοντας 18 αθλητές. 
Στη σχολή αθλούνται πάνω από 40 μαθητές οι οποίοι μετρούν αρκετές διακρίσεις.
Τα τελευταία δύο χρόνια που συμμετέχει η σχολή στο παγκόσμιο πρωτάθλημα έχει σημειώσεις μεγάλες επιτυχίες.

Στο πρώτο παγκόσμιο με 13 συμμετοχες οι μαχητές της σχολής κέρδισαν 19 μετάλλια και στο 2ο παγκόσμιο με 15 συμμετοχες πήραν 20 βραβεία.
Ήδη ο δάσκαλος Ντίνος Γιαγκούδης ετοιμάζει τους αθλητές του για το  3ο παγκόσμιο, όπου ευελπιστεί να έχει ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες.


Μια σχολή πολεμικών τεχνών με αρχές και πολύ ωραίο κλίμα που είναι κοντά μας και μπορεί να αναλάβει την εκγύμναση των παιδιών μας που επιθυμούν να ασχοληθούν με το άθλημα του Kung Fu.



 Sxolh Trilofou Dragon Master
Γ.ΣΕΦΕΡΗ 5
57500 Trilofos, Thessaloniki, Greece
Highlights info row image
698 334 5013

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
της Πελαγίας Ασημάκη *

Η επίσκεψη σε οδοντίατρο είναι ένα από τα πράγματα που οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο φοβούνται περισσότερο.
Ο κύριος λόγος του οδοντιατρικού φόβου είναι η αίσθηση απώλειας ελέγχου στη συγκεκριμένη κατάσταση. Η όλη διαδικασία είναι αρκετά δυσάρεστη ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις ο ασθενής έρχεται στο οδοντιατρείο με πόνο. Το άτομο βρίσκεται ξαπλωμένο ανάσκελα, με έντονο φωτισμό σε μικρή απόσταση από τα μάτια του, αισθάνεται διάφορα αντικείμενα να μπαίνουν στο στόμα του , ακούει ανατριχιαστικούς ήχους κ.τ.λ. Μερικές φορές, ο φόβος μπορεί να οφείλεται σε προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες ή σε αρνητική επιρροή από κάποιο συγγενικό ή φιλικό πρόσωπο.

Το αποτέλεσμα είναι αυτοί που έχουν οδοντιατρική φοβία να αποφεύγουν συνήθως παντελώς να επισκεφθούν κάποιον οδοντίατρο. Η έλλειψη οδοντιατρικής φροντίδας μπορεί να αρχίσει να γίνεται ορατή και στους άλλους, να υπάρχει κακοσμία του στόματος και βαθμιαία να εμφανιστούν διάφορα προβλήματα με τη μορφή ενόχλησης έως και αφόρητου πόνου.
Υπάρχουν ασθενείς που λόγω φόβου ακυρώνουν τα ραντεβού, απαιτούν ολοκλήρωση της θεραπείας σε μία συνεδρία ή στέλνουν προπομπούς μέλη της οικογένειας που δεν φοβούνται. Υπάρχουν ακόμη ασθενείς που δεν εκδηλώνονται, αλλά εάν πονέσουν αλλάζουν οδοντίατρο και ασθενείς που κάνουν χρόνια να επισκεφθούν οδοντίατρο, οι οποίοι τελικά πιέζονται από το περιβάλλον και καταλήγουν σε εκτεταμένες θεραπείες. Κάποιοι κάνουν καταστροφικές σκέψεις ότι θα πεθάνουν, θα καταπιούν εργαλεία, θα μολυνθούν, θα τους κόψουν τη γλώσσα ή τα μάγουλα ή τα χείλη. Άλλοι αμφισβητούν τον οδοντίατρο και το προσωπικό . Το 77% των φοβικών φοβούνται τις οδοντιατρικές πράξεις , τις ενέσεις, τις εξαγωγές ,τον τροχό και τον πόνο. Διεθνή δεδομένα αναφέρουν ότι το ποσοστό των ασθενών που δεν πηγαίνουν ποτέ στον οδοντίατρο και καταλήγουν σε νοσοκομεία για γενική αναισθησία ανέρχεται 54%

Για να ξεπεραστεί ο φόβος του οδοντιάτρου είναι πολύ σημαντικό ο ασθενής να αποκαλύψει στο γιατρό του το φόβο που το διακατέχει. Έτσι, διευκολύνεται και ο ίδιος ο οδοντίατρος, προσαρμόζοντας τις παρεμβάσεις του στις συγκεκριμένες ανάγκες του πελάτη του. Σημαντικό είναι, επίσης, να ρωτά για διάφορα πράγματα που το απασχολούν/προβληματίζουν ώστε να μπορεί να έχει την απαραίτητη πληροφόρηση που μπορεί να τον καθησυχάσει.
Επειδή ο φόβος συνοδεύει τον άνθρωπο από την γέννηση και έχει σχέση με τα βιώματά του αλλά και το DNA του είναι βασικό το άτομο να αντισταθεί καταρχάς νοητικά στις αρνητικές σκέψεις και εικόνες. Η προσέλευση στο χώρο με κάποιο άτομο που εμπιστεύεται είναι επίσης πολύ βοηθητική. Η καθιέρωση ενός σινιάλου, όπως το να σηκώνει το χέρι του , για να ειδοποιήσει τον γιατρό να σταματήσει τη διαδικασία , διευκολύνει τη συμμετοχή του στον έλεγχο της συνεδρίας. Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που ενισχύουν την αίσθηση της ασφάλειας είναι η εμπιστοσύνη στον οδοντίατρο του.
Επίσης ενδείκνυται ο ασθενής να αφιερώνει αρκετό χρόνο στο ραντεβού, να το προγραμματίζει εγκαίρως χωρίς να ακολουθεί κάποια σημαντική δουλειά ώστε να μην επιβαρύνεται η κατάστασή του με επιπρόσθετο άγχος.

Η μέθοδος «λέω-δείχνω-κάνω», η διάσπαση της προσοχής με βιντεοταινίες, η κάλυψη του ήχου του τροχού με ευχάριστη μουσική και πίνακες με χαλαρωτικά θέματα αποτελούν τρόπους χαλάρωσης και απευαισθητοποίησης των στρεσογόνων σκέψεων. Σε δυσκολότερα περιστατικά μπορεί να επιστρατευθεί και η φαρμακολογία ή η βοήθεια ειδικού ψυχολόγου.

Η οδοντιατρική φροντίδα είναι κάτι που οφείλουμε σε τακτική βάση στον εαυτό μας ,την υγεία μας και την εικόνα μας . Μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα τη φορά για να τη διασφαλίσουμε.


* Χειρουργός Οδοντίατρος, Τσιμισκή 71
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Σήμερα, ο κόσμος τιμά την πρόοδο στα δικαιώματα των γυναικών. Όλα ξεκίνησαν όμως από μια θαρραλέα ομάδα εργαζομένων στο χώρο του ενδύματος.

Μετά από περισσότερα από 100 χρόνια, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας αντλεί εκατομμύρια για να τιμήσει τις προόδους που έχουν σημειωθεί στα ανθρώπινα δικαιώματα και να συζητήσει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην πολιτική, στην εκπαίδευση, στην απασχόληση και σε άλλους τομείς της καθημερινής ζωής.

Ωστόσο, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας εορτάζει αρχικά τις διαμαρτυρίες για τα δικαιώματα των εργαζομένων που διεξάγονται από γυναίκες. 

Πολλοί φαίνεται να ξεχνούν τους δεσμούς της εορτής με το κίνημα των εργατικών δικαιωμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Σοσιαλιστικό Κόμμα.Η μεγάλη διαμαρτυρία εργατριών κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη ήταν η αρχή για την κατάκτηση των γυναικείων δικαιωμάτων.

Ημέρα αφιερωμένη στη γυναίκα η σημερινή. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. 

Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.


Ιστορία της 8ης Μαρτίου

Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών.

Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.



Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. 

Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.



Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. 


Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.


Τελικά η Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας καθιερώνεται το 1910, στη δεύτερη Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη και εορτάζεται για πρώτη φορά ένα χρόνο μετά.

Στη Ρωσία, μετά το τέλος της Οκτωβριανής Επανάστασης, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι πείθει τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία, η οποία στη συνέχεια επεκτάθηκε στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.



Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909. 

Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς Συνδιάσκεψης των Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη.

Στη Ρωσία, μετά το τέλος της Οκτωβριανής Επανάστασης, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι πείθει τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία, η οποία στη συνέχεια επεκτάθηκε στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Ομως μέχρι το 1965 αυτή παρέμεινε γιορτή των εργατών.

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος το 1960 αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.



Στην Ελλάδα η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13 Απριλίου του 1892 στον Πειραιά, στο εργοστάσιο υφαντουργίας των αδελφών Ρετσίνα. Τη συγκεκριμένη χρονιά η εν λόγω υφαντουργία αποφάσισε να προβεί σε μειώσεις μισθών στις γυναίκες από 80 σε 60 λεπτά. 

Την είδηση μετέδωσε τότε η πρώτη γυναικεία εφημερίδα η «Εφημερίδα των Κυριών» που κυκλοφόρησε το 1887 και πρόβαλλε θέματα που αφορούσαν στο δικαίωμα στην εκπαίδευση και στο δικαίωμα στην εργασία.

Στις μέρες μας, όμως, σε πολλές χώρες η ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα: Αφενός εμπορευματοποιήθηκε και αφετέρου εκλήφθηκε ως ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους στις γυναίκες, όπως κατά την Ημέρα της Μητέρας και του Αγίου Βαλεντίνου.

Ωστόσο, περιστατικά που σημειώνονται με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας τη Γυναίκας, αποδεικνύουν την ανάγκη προβολής και τίμησης, αν μη τι άλλο, των αγώνων των γυναικών. 

Στην Τεχεράνη στις 4 Μαρτίου 2007, η αστυνομία ξυλοφόρτωσε χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που σχεδίαζαν συλλαλητήριο για τον εορτασμό της ημέρας. 



Οι δεκάδες γυναίκες που συνελήφθησαν κρατήθηκαν για μέρες στην απομόνωση. Οι ακτιβίστριες Shadi Sadr και Mahbubeh Abbasgholizadeh αφέθηκαν ελεύθερες μετά από δεκαπέντε μέρες απεργία πείνας.

Παρόλο που υπήρξαν προόδους, οι γυναίκες συνεχίζουν να αγωνίζονται για τις κακές συνθήκες εργασίας και χαμηλότερους μισθούς ανά τον κόσμο.


Οι Αφρο-Αμερικανικές γυναίκες δείχνουν για συνδικαλιστική οργάνωση. Φωτογραφία ευγενική προσφορά του Kheel Center, του Πανεπιστημίου Cornell.

Τα μέλη της Συνδικαλιστικής Ένωσης Γυναικών (WTUL) της Νέας Υόρκης παρουσιάζουν με ένα πανό που καλεί για την 8ωρη ημέρα. Φωτογραφία ευγενική προσφορά του Kheel Center, του Πανεπιστημίου Cornell.



Οι εργαζόμενοι του Jacobs Bros. σε απεργία για καλύτερους μισθούς. Φωτογραφία ευγενική προσφορά του Kheel Center, του Πανεπιστημίου Cornell.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Γερμανικό άγημα υποδέχεται τη σοβιετική αποστολή (Κάμενεφ, Τρότσκι) 
στο σταθμό του Μπρεστ-Λιτόφσκ

Στις 3 Μαρτίου του 1918 υπεγράφη το τρίτο μέρος της Συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ ανάμεσα στην μπολσεβικική Ρωσία και τις Κεντρικές Δυνάμεις, τη Γερμανία και τους συμμάχους της, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η νεοσύστατη Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία παρέδιδε στα χέρια του αντιπάλου τεράστια εδάφη.

Οι πρώτες σελίδες της Συνθήκης γραμμένες στα γερμανικά, ουγγρικά, βουλγαρικά, 
οθωμανικά τουρκικά και ρωσικά

Οι περιοχές των πόλεων της Υπερκαυκασίας Καρς και Αρνταχάν, με πολυάριθμους χριστιανικούς πληθυσμούς (κυρίως Αρμενίους, Έλληνες και Ασσυρίους), μετά από σαράντα χρόνια παραμονής στα εδάφη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας παραδόθηκαν στους Τούρκους.

Από τον Απρίλιο του 1916, μέρος της Ρωσίας αποτελούσε και το βιλαέτι της Τραπεζούντας. Την εξουσία στην περιοχή ασκούσε ο μητροπολίτης Χρύσανθος. Ο επικεφαλής των τουρκικών δυνάμεων Τζεμάλ Αζμί, κατά την αποχώρησή του από την Τραπεζούντα θεώρησε σκόπιμο και δίκαιο να παραχωρήσει επίσημα την εξουσία στα χέρια του Έλληνα δεσπότη. Την ελληνική τοπική Αρχή την δέχτηκαν και οι Ρώσοι. Με τη Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ η θρυλική Τραπεζούντα ξαναγύρισε στα χέρια των Τούρκων κατακτητών, όπως και όλος ο Ανατολικός Πόντος.

Η παραχώρηση των εδαφών στην Υπερκαυκασία και τον Πόντο έγινε στο πλαίσιο μιας ευρύτερης απόφασης.

Η απόφαση των Μπολσεβίκων

Με την επικράτηση των Μπολσεβίκων στην εξουσία στις 25 Οκτωβρίου (7 Νοεμβρίου) του 1917, η Ρωσία εξήλθε από την Αντάντ. Οι Γερμανοί, ενώ ηττήθηκαν από τις Δυνάμεις υπό την ηγεσία της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, έβλεπαν την αδυναμία σκληρής διαπραγμάτευσης εκ μέρους της νέας ρωσικής ηγεσίας.

Αντιπρόσωποι των Κεντρικών Δυνάμεων: ο Γερμανός στρατηγός Χόφμαν, ο υπ. Εξωτερικών της Αυστροουγγαρίας κόμης Τσέρνιν, ο εκπρόσωπος των Οθωμανών Μεχμέτ Ταλαάτ πασάς και ο Γερμανός υπ. Εξωτερικών φον Κούλμαν

Στην πρώτη φάση οι Σοβιετικοί πρότειναν στους Γερμανούς ανακωχή, η οποία και συνήφθη στις 15 Δεκεμβρίου του 1917. Το σύνθημα «Ειρήνη άνευ προσαρτήσεων, άνευ αποζημιώσεων», γινόταν πραγματικότητα μετά από τον νικηφόρο για τη Ρωσία πόλεμο. Κουρασμένος μετά από τέσσερα χρόνια, ο ρωσικός στρατός περίμενε τη διακοπή του πολέμου με οποιοδήποτε κόστος. Οι αντιπολεμικές δηλώσεις του Λένιν έσπασαν το φιλοπόλεμο ηθικό των στρατιωτών.

Ξεκίνησαν οι έφοδοι των Γερμανών σε όλο το μέτωπο. Η Ρωσία δεν μπορούσε να αντισταθεί επειδή στη χώρα επικρατούσε χάος. Μετά από δύο προσπάθειες να διαπραγματευτούν, οι εκπρόσωποι της σοβιετικής εξουσίας υπέγραψαν την παραχώρηση εδαφών άνευ όρων. Η Ρωσία παρέδιδε στις Κεντρικές Δυνάμεις την Πολωνία και τη Λιθουανία. Η Λετονία, η Εσθονία και η Φινλανδία εκκενώνονταν από τα ρωσικά στρατεύματα.

Η σοβιετική αντιπροσωπεία: α΄ σειρά Κάμενεφ, Γιόφε, Μπιτσένκο· β΄ σειρά Λίπσκι, Στούτσκα, Τρότσκι, Κάραχαν

Η τελευταία ελπίδα

Στις 3 Μαρτίου του 1918 ο ελληνισμός του Πόντου έχασε το τελευταίο του προπύργιο στην πάτρια γη. Μαζί με τα ρωσικά στρατεύματα, από τις πατρογονικές εστίες έφυγαν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες συμπληρώνοντας τον ήδη μεγάλο αριθμό προσφύγων στον Καύκασο και τα βόρεια παράλια της Μαύρης Θάλασσας.

Η προσπάθεια της ποντιακής ηγεσίας εκείνης της εποχής να φέρει πίσω τον ελληνικό πληθυσμό είχε πρόσκαιρη και μερική επιτυχία. Το 1919, μετά την προέλαση του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία, 100.000 Πόντιοι γύρισαν στα σπίτια τους. Ο πατριωτισμός τους όμως έστειλε πολλούς από αυτούς στο θάνατο από τα χέρια των κεμαλιστών.

Το 1923, μετά τη Συνθήκη της Λοζάνης, ο εναπομείνας ελληνικός πληθυσμός του Πόντου αναγκάστηκε για πολλοστή φορά να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς και να εγκατασταθεί στην Ελλάδα.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 2

Έφυγε από τη ζωή ένας αγαπημένος καλλιτέχνης. Ένας ανατρεπτικός, αιρετικός και σαρκαστικός δημιουργός που δεν διασκέδαζε αλλά και προβλημάτιζε με ένα μοναδικό και τελείως ευρηματικό τρόπο. Με φανατικούς φίλους και θαυμαστές αλλά και με πεισματικούς αρτηριοσκληρωτικούς εχθρούς.
Έφυγε ο Τζίμης Πανούσης, ή Τζιμάκος για τους φίλους.
Η πολιτική σάτιρα σίγουρα γίνεται φτωχότερη στην Ελλαδίτσα μας ....
Κάποιοι θα ησυχάσουν από την κριτική ματιά του οξυδερκή και με ανεξάντλητο χιούμορ καλλιτέχνη.



Ο Τζίμης Πανούσης μας άφησε σε ηλικία 64 ετών, ύστερα από ανακοπή καρδιάς.

Ο διάσημος μουσικός και τραγουδοποιός μεταφέρθηκε εσπευσμένα γύρω στις 3.30 το μεσημέρι στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» όπου παρά τις προσπάθειες ανάνηψης, οι γιατροί δεν κατάφεραν να τον κρατήσουν στη ζωή.

Πριν από περίπου ενάμισι μήνα, στις 2 Δεκεμβρίου, ο Τζίμης Πανούσης είχε καταρρεύσει επί σκηνής κατά την διάρκεια παράστασής του στο «Κύταρρο», από κρίση κολπικής μαρμαρυγής και είχε μεταφερθεί και πάλι σε νοσοκομείο όπου παρέμεινε μερικές ημέρες νοσηλευόμενος.

Εκείνη την ημέρα, ανάμεσα στο κοινό που παρακολουθούσε την παράσταση βρίσκονταν δύο γιατροί, οι οποίοι και του προσέφεραν τις πρώτες βοήθειες.
Ο Τζίμης Πανούσης γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1954 από μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χολαργό. Τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το περασμένο καλοκαίρι στην Επίδαυρο, στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, στο ρόλο του Τρυγαίου.

Το 1972, ξεκίνησε τα πρώτα καλλιτεχνικά του βήματα στον Πολιτιστικό Όμιλο Χολαργού όπου μαζί με άλλοτυς καλλιτέχνες στήνουν θεατρική ομάδα και συνεργάζονται με τον Γιάννη Χουβαρδά, δίνουν παραστάσεις. Σαν φοιτητής της Νομικής εργάστηκε ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μουσικά ήταν αυτοδίδακτος και όταν στα τέλη της δεκαετίας του '70 σχηματίστηκαν οι Μουσικές Ταξιαρχίες η πρώτη εμφάνιση του σε κοινό έγινε το 1977 στο κλαμπ "Αρχιτεκτονική" επί της Πανεπιστημίου στη "Στοά του Απότσου".

Αργότερα τους καλούν στο "Skylamb", στην Πλάκα, για μια παράσταση το καλοκαίρι το 1979 και καταλήγουν να παίζουν επί ένα χρόνο κάθε μέρα χωρίς ρεπό. Κατά καιρούς από τις Μουσικές Ταξιαρχίες περνάνε αρκετοί μουσικοί όπως ο Γιάννης Γιοκαρίνης (πλήκτρα), ο Άκης Περδίκης (τύμπανα), ο Βασίλης Γκίνος (πλήκτρα), ο Πιέρ Χωρέμης (κιθάρα), ο Γιώργος Καραγιαννίδης (μπάσο) και αργότερα ο Ηλίας Αχλαδιώτης (τύμπανα), ο Τάσσος Καλλινιώτης (κιθάρα), ο Αλέκος Αράπης (μπάσο) κ.α.

Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος «Μουσικές Ταξιαρχίες» που κυκλοφόρησε το 1982. Ακολούθησαν οι δίσκοι «Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμάν» (1984) και «Hard Core» (ζωντανή ηχογράφηση, 1985). Το 1983 οι Μουσικές Ταξιαρχίες καμουφλάρονται κάτω από το όνομα Alamana's Bridge και συμμετέχουν στον δίσκο-συλλογή ελληνικού ροκ «Made in Greece Vol.1», παρά τις αντιρρήσεις της τότε δισκογραφικής τους εταιρείας. Από τον επόμενο δίσκο «Κάγκελα Παντού» (1986) ο Πανούσης αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του.

Το 1987 κυκλοφορεί ο τελευταίος δίσκος από την MINOS-EMI «Χημεία και Τέρατα». Οι επόμενοι δύο δίσκοι «Δουλειές του Κεφαλιού / The Greatest Kitch Live!» (1990) και «Ο Ρομπέν των Χαζών» (ζωντανή ηχογράφηση, 1992) κυκλοφορούν από την Music Box International, ενώ το «Vivere Pericolosamente» από την Warner το 1993.

Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε εφτά χρόνια μετά, το 2000, με τίτλο «Με Λένε Πόπη» (ζωντανή ηχογράφηση) και κάτω από την αιγίδα της νεοϊδρυθείσας και ιδιόκτητης δισκογραφικής εταιρίας του Τζίμη ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ Α.Ε. Κυκλοφόρησε επίσης μαζί με το περιοδικό Μετρό το 2002 το ολιγόλεπτο CD Δείγμα Δωρεάν με ακυκλοφόρητα τραγούδια από τις τελευταίες παραστάσεις του.


Πέρα από τη μουσική o Τζίμης Πανούσης έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και λίγο με τον κινηματογράφο. Έχει μια δεκαπεντάχρονη ιστορία σαν ραδιοφωνικός παραγωγός στους ραδιοσταθμούς Top FM, Κανάλι 15, Ωχ FM, Flash 9.65, 88 κ.ά

Στην τηλεόραση η εκπομπή του «Κορίτσια ο Τζίμης» που επρόκειτο να μεταδοθεί από την τότε ΕΤ2 το 1995, τελικά κόπηκε. Επίσης έχει εμφανιστεί έκτακτα σε τηλεοπτικές σειρές όπως οι Δέκα Μικροί Μήτσοι του Λάκη Λαζόπουλου. Όσον αφορά στον κινηματογράφο, έχει πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Ο Δράκουλας των Εξαρχείων» (1981) του Νίκου Ζερβού μαζί με τις υπόλοιπες Μουσικές Ταξιαρχίες και έχει εμφανιστεί ως γκεστ σταρ στις ταινίες Ηνίοχος (1995) του Αλέξη Δαμιανού, «Προστάτης Οικογένειας» (1997) του Νίκου Περάκη και «Safe Sex» (1999) των Μ. Ρέππα - Θ. Παπαθανασίου.

Ο ΤζίμηςΠανούσης έχει στο ενεργητικό του ως συγγραφέας βιβλία όπως «Η Ζάλη των Τάξεων» (Γνώσεις, 1989) που περιέχει 40 ιστορίες ραδιοφωνικής φαντασίας που ακούστηκαν από την εκπομπή «Δούρειος Ήχος» στον Top FM την περίοδο 1988-89, ακολούθησαν τα «Πικρέ, Μικρέ Μου Αράπη» (Opera, 1990) μια σαπουνόπερα 22 επεισοδίων που ακούστηκε από τον "Δούρειο Ήχο" το καλοκαίρι του 1989 , «Το Κυνήγι της Γκόμενας» (Opera, 1992) με σύντομες γυναικείες βιογραφίες, τη «Μικροαστική Καταστροφή» (το οποίο περιέχει ψηφιακές ζωγραφιές και ποιήματα) κ.ά.

Ο Τζίμης Πανούσης αντιμετώπισε πολλές φορές δίκες για την καυστική του σάτιρα και τις αθυροστομίες που έθιγαν άμεσα και έμμεσα πρόσωπα και καταστάσεις. Το 1997 βρέθηκε στα δικαστήρια για συκοφαντική δυσφήμηση, με αντίδικο τον Γιώργο Νταλάρα.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του ακτιβιστή

Ο περίπατος που έκανα την παραμονή των Φώτων στην πόλη γέμισε την ψυχή μου μελαγχολία καθώς οι αναπολήσεις μετέφεραν εικόνες από την περασμένη τεσσαρακονταετία και τις πρόβαλλαν δίπλα στο σήμερα.

Αφορμή για το συναισθηματικό ταρακούνημα υπήρξε η διαδρομή που ακολούθησα, μέσα από το καπάνι και τη στοά Μοδιάνο. Τί το'θελα; Μάλλον καλά κάνω που αποφεύγω να κατεβαίνω συχνά στην πόλη που γεννήθηκα και που αγαπώ. Δυστυχώς ήταν ακόμα μια επαφή με την στεγνή και ψυχρή πραγματικότητα πέρα από συναισθηματισμούς και όποτε την συναντώ δυσκολεύομαι τρομερά να την αποδεχτώ.

Ανδρώθηκα πολιτικά και επαγγελματικά στο κέντρο της πόλης. Τότε που το ιστορικό κέντρο της πόλης ήταν ταυτόχρονα και εμπορικό και πολιτιστικό και ερωτικό κέντρο της Σαλονίκης. Πολύ πριν ξεκινήσει η μαζική μετακίνηση αστών της πόλης στα προάστια και πολύ νωρίτερα από την ανάπτυξη των περιφερειακών πολυτελών και ξενόφερτων εμπορικών κτιριακών συγκροτημάτων τύπου Κόσμος, Μακεδονία, City Gate κλπ που άλλαξαν τις καταναλωτικές συνήθειες.

Καπάνι

Τότε που οι επιλογές που είχαν οι οικογένειες (όπως και επιχειρήσεις εστίασης) για αγορές τροφίμων ήταν οι εξής δύο: Καπάνι ή Μοδιάνο. Το Καπάνι πιο οικονομικό, η αγορά Μοδιάνο λίγο πιο ακριβή πάντα αλλά με εκλεκτότερα έως και εξεζητημένα προϊόντα. Λόγω στενών δεσμών με καταστηματάρχη αλλά και της τότε επαγγελματικής μου στέγης που βρισκόταν στη Βασιλέως Ηρακλείου έζησα από κοντά τη Μοδιάνο. Λάτρεψα το ύφος της, το χρώμα της, τις μυρωδιές της, τα καλαμπούρια των ανθρώπων της. Ήξερα την ιστορία της.

Πέρασαν χρόνια από τότε .... Κτιριακά ποτέ δεν ήταν "τζιμάνι". Ψιλοπεσμένοι σοβάδες, οι ίδιες από δεκαετίες ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις, ξεφτισμένα στόρια. Έτσι παρέμεινε και στο σήμερα. Αλλά άδειασε .... Τα κεπέγκια κατεβασμένα, ούτε 40 μαγαζιά ανοιχτά (από τα συνολικά 170 που θυμόμουν), οι πελάτες λιγοστοί. Εσωτερικά ελάχιστα τα καταστήματα, αν και από τη βιτρίνα (Β. Ηρακλείου και Ερμού) μετακόμισαν επιχειρήσεις.


"Φοβήθηκαν", μετά την αγορά του 43,63% της στοάς από το επενδυτικό σχήμα, μας πληροφορεί καταστηματάρχης τρίτης γενιάς και ιδιοκτήτης μικροποσοστού από την αγορά που μας κάνει γνώστες της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί. Τον βρήκαμε στην επιχείρηση παραδοσιακού καφεκοπτείου που διατηρεί. Μπήκαμε στο μικρό μαγαζάκι του και ξαφνικά πιστέψαμε πως κάναμε ταξίδι στο χρόνο.


Φοβήθηκαν, πιστεύοντας πως θα έμεναν χωρίς κατάστημα για μεγάλο χρονικό διάστημα, όσο θα διαρκέσουν οι εργασίες ανακατασκευής της Κεντρικής Στοάς Τροφίμων (παλαιά ονομασία) από τον όμιλο που πήρε "κοψοχρονιά" το 100χρονο διαμάντι της πόλης. Άλλοι μπορεί να παραπλανήθηκαν από φήμες σχετικά με τη στατικότητα των κτιρίων. Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα στατικότητας και αντοχής του κτιριακού συγκροτήματος αντιτείνει ο φίλος μας. Στο μεγάλο σεισμό του '78 δύο πράσινες κάρτες, από την τότε ΥΑΣΒΕ, πιστοποιούσαν την καταλληλότητα της Μοδιάνο.


Πάντως και οι πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις μιλούν για μεγάλες καθυστερήσεις στην ανακατασκευή της Μοδιάνο, κι αυτό γιατί εκτός από το 43.63% του ποσοστού που εκπλειστηριάστηκε το περασμένο καλοκαίρι και πέρασε στην One Outlet Α.Ε (σ.σ. στην οποία μετέχουν ο όμιλος εταιρειών Φάις με 65% και η Notos Com με 35%) υπάρχει το μεγαλύτερο ποσοστό 56 % περίπου που βρίσκεται στα χέρια 60 μικροϊδιοκτητών. Οι μικροϊδιοκτησίες προέκυψαν είτε με ποσοστό που παραχώρησε ο Ελί Μοδιάνο είτε με αγορά του ποσοστού από ευεργετηθέντες.
Να σημειώσουμε πως το κύριο ποσοστό, που εκπλειστηριάστηκε από το ΤΑΙΠΕΔ έναντι του ποσού των 1,9 εκατομμύρια ευρώ, προήλθε στο κράτος ως αποτέλεσμα φορολογικών υποχρεώσεων και προστίμων προς τον μεγάλο μέτοχο.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε πως δεν συμμεριζόμαστε την αβανταδόρικη άποψη του δήμαρχου Γιάννη Μπουτάρη που είπε πως "αν ήμουν ΤΑΙΠΕΔ θα έδινα την αγορά με ένα ευρώ, με τη δέσμευση ότι ο επιχειρηματίας θα κάνει τα έργα που πρέπει στην αγορά".
Πολύ δε περισσότερο φοβόμαστε και σαφώς είμαστε αντίθετοι με την ενδεχόμενη (πείτε σιγουράντζα) μετατροπή του ιστορικά διατηρητέου μνημείου της Σαλονίκης σε ένα νέο Mall που θα εξαφανίσει τα χρώματα και τις μυρουδιές της κεντρικής αγοράς προς δόξα των διάφορων εμπορικών οίκων της αλλοδαπής. Αυτό φαίνεται πως το εγγυάται η One Outlet που είναι κύριος επενδυτής και απαρτίζεται από τον όμιλο Φάις (αραβικά κεφάλαια και City Gate) και το Notoscom (Notos Galleries, Notos Home, μάρκες όπως Bostonians, Esprit, Nautica, Trussardi, Lacoste, Gant, Ralph Lauren).


Ιστορικά στοιχεία

Η αγορά Μοδιάνο θεμελιώθηκε το 1922, πέντε χρόνια μετά την μεγάλη πυρκαγιά του '17 και άνοιξε τις πόρτες της το 1930. Το κτίριο της αγοράς κατασκευάστηκε με βάση τα σχέδια που συνέταξαν ο J. Oliphant (αρχιτέκτων) και ο Ελί Μοδιάνο (που ήταν μηχανικός αλλά και ιδιοκτήτης). Ο τίτλος στα σχέδια, στη γαλλική γλώσσα, ήταν: «Bazar Cetral Salonique». Η Στοά χτίστηκε με τον τύπο της βασιλικής, προκειμένου να στεγάσει μια διάταξη καταστημάτων κατά το πρότυπο των bazaars. Τότε, οι εσωτερικοί δρόμοι εξειδικεύονταν. Στον κεντρικό αναπτύσσονταν τα κρεοπωλεία και παντοπωλεία, στους πλευρικούς τα ιχθυοπωλεία και τα παντοπωλεία. Στα δε καταστήματα της όψης, που «κοιτάζει» προς τη Βασιλέως Ηρακλείου, μοσχοβολούσαν τα οπωροπωλεία της αγοράς.

Η αγορά ήταν χτισμένη στην περιοχή εκείνη, όπου το σχέδιο του αρχιτέκτονα και πολεοδόμου Ερνέστ Εμπράρ για την αναγέννηση της Θεσσαλονίκης μετά την πυρκαγιά του 1917, προέβλεπε να δημιουργηθούν τα «bazaars» της πόλης. Βέβαια, η χρήση της βασιλικής αυτής στοάς ήταν αρχικά …απαγορευμένη, αφού δεν επιτρεπόταν η στέγαση, στην περιοχή, «εξασκήσεως επαγγελμάτων προκαλούντων θόρυβον ή δυσοσμίαν, ώς πχ κρεοπωλείων, ιχθυοπωλείων, λαχανοπωλείων, σιδηρουργείων, μικρομαγειρείων, χαλκουργείων κτλ»!

Το εμβαδόν του κτιρίου της Αγοράς είναι 2681 τετραγωνικά και το μέγιστο ύψος 12,4 μέτρα. Στην κεντρική δίοδο, οι διαστάσεις των καταστημάτων είναι 3Χ4 μέτρα, με ύψος πέντε μέτρων, ενώ στις πλευρικές τα μεγέθη αλλάζουν ελαφρώς.













Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)