Ο καθένας μπορεί να έχει την δική του οπτική παρατήρησης των όποιων εξελίξεων. Όπως οποιοσδήποτε μπορεί να επιλέξει τη θέση του παρατηρητή ή του μαχητή. Του συμμέτοχου ή του ανυπότακτου. Του πρόθυμου ή του ανατροπέα.
Παρακολουθήσαμε τη σημερινή συνέντευξη της Ζωής στον Γιώργο Αυτιά και για άλλη μια φορά τονώθηκε το αίσθημα αγωνιστικότητας και πατριωτισμού μας.
Η φωνή της Ζωής ξυπνά τους πατριώτες και καλεί σε αγώνα ανατροπής της κυβέρνησης της υποταγής. Με τους πολίτες, την κοινωνία, τα κινήματα.
Δεν διστάζει να θέσει ξεκάθαρα και ωμά τις απόψεις της για τον αανσχηματισμό των προθύμων,
δεν διστάζει να αποκαλέσει τον πρωθυπουργό της υποταγής "ανδρείκελο σε πρωθυπουργική καρέκλα",
δεν διστάζει να συνεχίσει τις εργασίες της Επιτροπής Αλήθειας Χρέους που σταμάτησε η κυβέρνηση των υποταγμένων (ήδη το τριήμερο 5-6-7 Νοεμβρίου πραγματοποιείται συνεδρίαση της επιτροπής με πλήρη σύνθεση στην Αθήνα).
Ζωή συνέχισε τον αγώνα, που πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί. Θα είμαστε μαζί απέναντί τους μέχρι να τους ρίξουμε Δείτε το βίντεο:
Πανηγυρική
συνεδρίαση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους θα πραγματοποιηθεί το
τριήμερο 5, 6 και 7 Νοεμβρίου 2016 στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (Ακαδημίας
60).
Είναι η πρώτη συνεδρίαση της
Επιτροπής υπό τη νέα της νομική μορφή, μετά την απόφαση παύσης της λειτουργίας
της από το μνημονιακό καθεστώς, ακριβώς πριν ένα χρόνο.
Η Επιτροπή επανασυγκροτήθηκε ως
σωματείο με απόφαση των μελών της τον περασμένο Μάρτιο, στις Βρυξέλλες, και
πριν από λίγες εβδομάδες ολοκληρώθηκε η δικαστική της αναγνώριση κατά το
ελληνικό δίκαιο. Η πράξη αυτή εκφράζει την δεδηλωμένη απόφαση των μελών της
Επιτροπής να συνεχίσουν τις εργασίες τους, αψηφώντας τις πολιτικές διώξεις και
το κυνήγι μαγισσών που Κυβέρνηση και δανειστές έχουν εξαπολύσει για να
εμποδίσουν τον νομικό και λογιστικό έλεγχο του Χρέους, που ξεκίνησε η Επιτροπή
τον Απρίλιο 2015. (Υπενθυμίζεται ότι μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015
αφαιρέθηκαν τα πορίσματα της Επιτροπής από την ιστοσελίδα της Βουλής,
αφαιρέθηκαν και κλειδώθηκαν τα γραφεία της Επιτροπής, κατασχέθηκαν τα αρχεία
των μελών της και κηρύχθηκε παύση των εργασιών της από τον Ν. Βούτση, χωρίς να
έχει ολοκληρωθεί το έργο της). Μετά από αυτό, τα μέλη της Επιτροπής, μεταξύ των
οποίων έγκριτοι επιστήμονες και προσωπικότητες από όλον τον κόσμο, αποφάσισαν
να μην συμμορφωθούν στις υποδείξεις και να συνεχίσουν την αποστολή τους.
Τα καίρια και επίκαιρα ζητήματα
που θα εξετάσει η Επιτροπή στο επόμενο διάστημα και για τα οποία θα εκδώσει
επιμέρους πορίσματα είναι o ρόλος του
Τραπεζικού Συστήματος και της ΕΚΤ, οι Ιδιωτικοποιήσεις και το Ασφαλιστικό
σύστημα, ως θέματα συνδεδεμένα με το σύστημα επιβολής του καθεστώτος της
Χρεοκρατίας στη χώρα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η
Επιτροπή θα συνεδριάσει στην αρχική της σύνθεση, αφού θα συμμετάσχουν εκτός των
μελών από την Ελλάδα, ο Επιστημονικός
συντονιστής της Επιτροπής Eric Toussaint, οικονομολόγος και Αντιπρόεδρος
της Επιτροπής και διακεκριμένα μέλη της
Επιτροπής από όλον τον κόσμο.
Αναλυτικά το πρόγραμμα των τριήμερων εργασιών,
που θα πραγματοποιηθούν στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (Ακαδημίας 60):
- Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016
6μμ: Εναρκτήρια
συνεδρίαση με ομιλητές τους: Ζωή
Κωνσταντοπούλου, Πρόεδρο της Επιτροπής, Γιώργο Κασιμάτη, Αντιπρόεδρο της Επιτροπής, Σοφία Σακοράφα, Ανεξάρτητη Ευρωβουλευτή και ιδρυτικό μέλος της
Επιτροπής, Eric Toussaint,
Αντιπρόεδρο της Επιτροπής και Επιστημονικό συντονιστή της, και Λεωνίδα Βατικιώτη, Ταμία στο Δ.Σ. της
Επιτροπής.
- Κυριακή 6
Νοεμβρίου 2016
10π.μ.-8μμ : Ολοήμερη
κλειστή συνεδρίαση της Επιτροπής
- Δευτέρα 7
Νοεμβρίου 2016:
12 το μεσημέρι: Συνέντευξη
Τύπου και ανακοίνωση των πορισμάτων της Επιτροπής.
6μμ:
ανοικτή
συνεδρίαση με τη συμμετοχή πολιτών, φορέων και συλλογικοτήτων.
Καθ’όλη τη διάρκεια των εργασιών
θα υπάρχει παράλληλη διερμηνεία σε τρεις γλώσσες : ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά.
Καλεσμένος στην πρώτη εκπομπή του "διακομιστή" Θέμου Αναστασιάδη ήταν ο Λάκης Λαζόπουλος. Στη συζήτηση άφησε να διαφανεί η απογοήτευσή του από τον Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ που μετά μανίας μέχρι πρόσφατα στήριζε. Μεταξύ των πολλών που είπε ενδιαφέρον έχουν οι απόψεις του για το διαδίκτυο. "Το διαδίκτυο δεν είναι δημοκρατικό. Έχει αλλοιωθεί, έχει αλλοτριωθεί. Παραδόθηκε σε επιχειρηματίες και κόμματα οι οποίοι δημιούργησαν ένα στρατό ηλεκτρονικών δολοφόνων". Αυτοί εκτελούν συμβόλαια, έναντι αμοιβής, εξόντωσης των αντιπάλων απόψεων και των φορέων τους.
Έπλεξε το εγκώμιο του Κοντομηνά που όπως τόνισε δεν παρενέβη ποτέ σε εκπομπή του (όπως πρόσφατα έκανε σε εκπομπή του Βερύκιου και της ξανθιάς στο κανάλι του τους οποίους επέπληξε δημόσια). "Είμαι ευγνώμων στον Κοντομηνά, τον οποίο σέβομαι" δήλωσε.
Για την πορεία της κυβέρνησης εκτίμησε ότι περπατάει με δύο δεξιά παπούτσια.
Για τον Πολάκη: «Είναι συνεχώς θυμωμένος σαν να έχει πιάσει τη γυναίκα του με κάποιον άλλον».
Για τον Φίλη: «Ή τα βάζεις με την Εκκλησία ή όχι, αλλά μη μου κάνει την Παναγίτσα μετά».
Μια Ζωή με κότσια, μια Ζωή με ενθουσιασμό, μια Ζωή ανυπόταχτη, μια Ζωή που καταλαμβάνει πλέον αυτοδίκαια την αρχηγία του αντιμνημονιακού κινήματος, μια Ζωή που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα έξω από την υποταγή, συναλλαγή και διαφθορά είχαμε τη χαρά να δούμε και ν' ακούσουμε χθες σε μια συνέντευξη απέναντι στους συστημικούς δημοσιογράφους του Σκάι.
Φιλοξενούμενη στην εκπομπή Ακραίως του Τάκη Χατζή για άλλη μια φορά δεν μάσησε τα λόγια της, όπως κάνουν όλοι οι προδότες πολιτικοί - φερέφωνα των τοκογλύφων και αφού προσδιόρισε το καθεστώς δικτατορίας που ζει η χώρα μας τα τελευταία 7 χρόνια έδωσε το σάλπισμα της αντίστασης των ανυπόταχτων πολιτών, των ανυπόταχτων Ελλήνων.
Αίσθηση προκάλεσε η ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Γαλλική Λιλ, που βρέθηκε στην αρχή της εβδομάδας, προσκεκλημένη του υποψηφίου για τις Γαλλικές Προεδρικές Εκλογές, Ζαν Λυκ Μελανσόν, στην Πανγαλλική Συνδιάσκεψη της καμπάνιας του “Γαλλία Ανυπότακτη”.
Η Ζωή, μιλώντας με το γνωστό επιθετικό ύφος της και το χαρακτηριστικό λόγο της, διακόπηκε 21 φορές από τους ενθουσιώδεις Γάλλους που δε σταμάτησαν να τη χειροκροτούν, σχεδόν μετά από κάθε φράση της.
Ξεχωριστή στιγμή όταν αποκάλεσε “προδότες” τους Έλληνες κυβερνητικούς αλλά και στο τέλος της ομιλίας της, όπου όλοι οι Γάλλοι παρευρισκόμενοι πολίτες και πολιτικοί σηκώθηκαν όρθιοι ξεσπώντας σε παρατεταμένο-ρυθμικό χειροκρότημα.
Το κομμάτι που αποκαλεί προδότες τους κυβερνητικούς (video):
Δεν υπάρχει, εξ όσων γνωρίζουμε αντίστοιχη περίπτωση επιχείρησης και επίτευξης αλλαγής αποτελέσματος ψηφοφορίας σε κεντρική επιτροπή κόμματος που να προκλήθηκε τόσο ωμά και απροκάλυπτα από τον αρχηγό (;) - Πρόεδρο του κόμματος.
Μιλάμε για την απαράδεκτη παρέμβαση Τσίπρα μετά από ψηφοφορία που έβαζε όριο 25% εκπροσώπησης στην Κεντρική Επιτροπή σε υπουργούς, βουλευτές και κυβερνητικά στελέχη και με την οποία ήθελε να εξαιρεθούν από την συγκεκριμένη ποσόστωση του Υπουργούς.
Σας παρουσιάζουμε το βίντεο, που είναι τρανή απόδειξη ότι ο ηγέρπης κατά παράβαση κάθε καταστατικού βάζει θέμα που έκλεισε σε ψηφοφορία του Συνεδρίου, εκ νέου σε ψηφοφορία για να βάλει στην Κεντρική Επιτροπή υπουργούς, βουλευτές, κυβερνητικά στελέχη σε ποσοστό άνω του 50% υποθέτουμε ώστε να ελέγξει ολοκληρωτικά το κόμμα που δεν θα κάνει πλέον καμία κριτική στην μνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα!
Απαράδεκτη και με οσμή πρόκλησης αλλά και υποτίμησης των 2.500 συνέδρων όταν τους προειδοποιούσε (αφού είχε τελειώσει η ψηφοφορία): «δεν ξέρω αν έχετε καταλάβει τι ψηφίσατε, αλλά είστε ενάντια στην εισήγησή μου»......
Για την ουσία να πούμε πως αν παρέμενε η πρώτη απόφαση στη νέα κεντρική επιτροπή των 151 μελών, μόνο 38 μέλη θα προέρχονταν από την κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική ομάδα ενώ τώρα η συντριπτική πλειοψηφία της κεντρικής επιτροπής θα απαρτίζεται από προβεβλημένα στελέχη του περιβάλλοντος και της επιλογής του αρχηγού.
Το ντοκιμαντέρ "Κάτι στο νερό" αποκαλύπτει τον ιστό των ειδικών συμφερόντων, τις διπλωματικές σχέσεις και την εταιρική επιρροή πίσω από την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών στην Ελλάδα.
Δείτε ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ στο οποίο μιλούν εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ και συμπολίτες μας που δίνουν τον αγώνα της παραμονής του νερού στα χέρια της κοινωνίας μέσα από την συλλογικότητα "ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΝΕΡΟ".
Δείτε και διαδώστε αυτό το υπέροχο ντοκιμαντέρ που μιλά για την ανάγκη διατήρησης του νερού ως κοινωνικού αγαθού μακριά από τα χέρια των ντόπιων υποτακτικών και των ξένων τοκογλύφων.
Ακούστε τους ανθρώπους των κινημάτων και πληροφορηθείτε για τα παιχνίδια που παίζονται με την επιχείρηση "ξεπούλημα του εθνικού πλούτου" από τις δοσίλογες ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων 7 χρόνων.
Ανοιχτό προς περαιτέρω διερεύνηση αναγνώρισε πως πρέπει να μείνει το θέμα του Ελληνικού η πρόεδρος της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου, Cecilia Wikstrom μετά από αναφορά πολιτών την οποία υποστήριξε χθες στην Επιτροπή και η ανεξάρτητη ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα.
«Το Ελληνικό πουλήθηκε με λιγότερα από εκατό ευρώ το τετραγωνικό, όταν το δημόσιο αγοράζει δίπλα με 2.500 και 3.000 το τετραγωνικό» είπε χθες στην Επιτροπή Αναφορών η Σοφία Σακοράφα, εκφράζοντας την απορία της πως ο κ.Ουζουνίδης που εκπροσώπησε την «αριστερή» κυβέρνηση στη συζήτηση της Επιτροπής, υπερασπίστηκε την πιο σκληρή αποικιοκρατικού τύπου συμφωνία που έχει υπογράψει ποτέ ελληνική κυβέρνηση.
«Η αναφορά που συζητάμε σήμερα έφτασε στο Ευρωκοινοβούλιο από Έλληνες πολίτες που αγωνιούν για το περιβάλλον και τη δημόσια περιουσία της Ελλάδας» ανέφερε η ανεξάρτητη ευρωβουλευτής, η οποία υποστήριξε ότι σαφώς και παραβιάζονται ευρωπαϊκοί νόμοι καθώς και οδηγίες για το περιβάλλον.
Η Σοφία Σακοράφα στην παρέμβασή της ενημέρωσε επίσης την Επιτροπή ότι «ο συγκεκριμένος επενδυτής με την ίδια τακτική ανήγειρε ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο στο Μαρούσι, το οποίο προκάλεσε ζημιά οικονομική και περιβαλλοντική. «Το εμπορικό κέντρο αυτό χαρακτηρίστηκε ως το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης και το Συμβούλιο της Επικρατείας το έκρινε παράνομο και κατεδαφιστέο. Η κυβέρνηση όμως προσπαθεί να το διασώσει και να μην πληρώσει πρόστιμα».
Η Σοφία Σακοράφα ρώτησε την Επιτροπή αν έχει γίνει έρευνα και για το αν τηρήθηκαν οι αρχές του ανταγωνισμού και χαρακτήρισε την σύμβαση του Ελληνικού «απαύγασμα της διαπλοκής και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας αντί πινακίου φακής».
Στο τέλος της συζήτησης η πρόεδρος αξιολογώντας όλα όσα παρέθεσαν οι αναφέροντες και οι ευρωβουλευτές που παρενέβησαν, αποφάνθηκε ότι θα κρατηθεί ανοιχτή η αναφορά και θα σταλεί επιστολή τόσο στην ιδιωτική εταιρία που έχει υπογράψει τη σύμβαση, όσο και στις ελληνικές αρχές (υπουργείο Περιβάλλοντος και υπουργείο Οικονομίας) για να απαντήσουν συγκεκριμένα σε όλα τα θέματα που ετέθησαν.
Στην απάντησή της τόνισε και ότι ο περιβαλλοντικός έλεγχος «θα πρέπει να συμμορφώνεται πλήρως με την ευρωπαϊκή νομοθεσία και θα πρέπει να γίνει σεβαστή η οδηγία και βεβαίως να εφαρμοστεί» ενώ ζήτησε να ασχοληθεί και η επιτροπή ΕCΟΝ για το οικονομικό κομμάτι. Τέλος έκανε δεκτό να διερευνηθεί και η κρατική ενίσχυση προς τον επενδυτή μέσω απαλλαγής του από φόρους και εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Το ξεπούλημα του Ελληνικού είναι έγκλημα, το οποίο δεν επιτρέπεται να ολοκληρωθεί
Σοφία Σακοράφα: Το Ελληνικό αποτελεί το απαύγασμα της διαπλοκής και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου και η Σοφία Σακοράφα κατέθεσαν σήμερα αυτοτελή αναφορά στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για το κακούργημα που συντελείται σε σχέση με το Ελληνικό.
«Όπως είχαμε δεσμευθεί», είπε η Ζωή Κωνταντοπούλου, «η πρωτοβουλία μας για ίδρυση ενός ανεξάρτητου και αυτόνομου νομικού φορέα για την διεκδίκηση Δικαιοσύνης, η «Δικαιοσύνη Για Όλους», ενόσω βρίσκεται υπό σύσταση, δεν αδρανεί, αλλά ήδη απευθύνεται στις αρμόδιες αρχές, προκειμένου να μην μείνει αδιερεύνητο και ατιμώρητο αυτό το διαρκές έγκλημα».
Εξερχόμενες της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου και η Σοφία Σακοράφα δήλωσαν:
Ζωή Κωνσταντοπούλου
«Καταθέσαμε με την Σοφία Σακοράφα μία αυτοτελή αναφορά στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, σχετικά με το κακούργημα που συντελείται στο Ελληνικό.
Το ξεπούλημα του Ελληνικού είναι έγκλημα, το οποίο δεν επιτρέπεται να ολοκληρωθεί. Κυρίως δεν επιτρέπεται να ολοκληρωθεί την στιγμή που ενώπιον της Δικαιοσύνης, εδώ και αρκετά χρόνια, εκκρεμεί ανοιχτή ποινική δικογραφία, στην οποία έχουν καταγραφεί και οι συνθήκες υπό τις οποίες ξεπουλιέται αυτή η έκταση – «φιλέτο» και οι σκανδαλώδεις διαδικασίες διακριτικής μεταχείρισης των λεγόμενων “επενδυτών”, του λεγόμενου “επενδυτή”. Το Δημόσιο Συμφέρον δεν είναι στην διακριτική προαίρεση και ευχέρεια των εξουσιών. Το Δημόσιο Συμφέρον εναπόκειται και στην ευσυνειδησία των πολιτών, αλλά και στην καίρια παρέμβαση εκείνων που υπηρετούν τη λαϊκή εντολή. Σήμερα, όπως είχαμε δεσμευθεί, η πρωτοβουλία μας για ίδρυση ενός ανεξάρτητου και αυτόνομου νομικού φορέα για την διεκδίκηση Δικαιοσύνης, η «Δικαιοσύνη Για Όλους», ενόσω βρίσκεται υπό σύσταση, δεν αδρανεί, αλλά ήδη απευθύνεται στις αρμόδιες αρχές, προκειμένου να μην μείνει αδιερεύνητο και ατιμώρητο αυτό το διαρκές έγκλημα.»
Εδώ θα βρείτε τη δήλωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου:
Σοφία Σακοράφα
«Το Ελληνικό αποτελεί το απαύγασμα της διαπλοκής και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Είναι το μεγαλύτερο από μια σειρά σκανδάλων των εταιριών συμφερόντων Λάτση. Θα αναφέρω μερικές, όπως είναι τα ΕΛΠΕ, όπως είναι η Eurobank, όπως είναι το Golden Hall και το Mall, για τα οποία έχω κάνει αναφορά, και για τα οποία ευθύνη έχουν οι τελευταίες Κυβερνήσεις, όπως και οι τελευταίοι Υπουργοί.»
Πως η ΕΕ επιβάλει σιγά σιγά την ιδιωτικοποίηση του νερού σε χώρες της Ευρώπης, με πρωταρχικούς εύκολους στόχους τις πιο αδύναμες σε καθεστώς μνημονίου χώρες όπως η Ελλάδα. Μια ιδιωτικοποίηση που σχεδόν πάντα αποτυχαίνει εις βάρος των καταναλωτών και καταλήγει σε πολύ υψηλές τιμές και κακή ποιότητα υπηρεσιών με όφελος μόνο στα κέρδη πολυεθνικών Ευρωπαικών
Οι σημαντικότερες πολιτικές αλλαγές κρύβονται καμιά φορά στη λεπτομέρεια.
Μυστικά κρυμμένα σε μια οδηγία, προσπαθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αυτή τη στιγμή να περάσει το σχέδιο του αιώνα. Δεν πρόκειται για τίποτε λιγότερο από την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης σε όλη την Ευρώπη. Εάν περάσει το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το νερό από ένα συλλογικό αγαθό θα μετατραπεί σε αντικείμενο κερδοσκοπίας, με το οποίο μπορούν να κερδηθούν και στη Γερμανία δισεκατομμύρια.
Είναι μια νίκη μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων που πολέμησαν αρκετά χρόνια για αυτή την ιδιωτικοποίηση. Οι συνέπειες για εμάς τους καταναλωτές μπορεί να είναι τεράστιες. Τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε, θα μας το δείξουν τώρα οι Στέφαν Στούχλιγκ Στέφαν Στούχλιγκ και Νίκολας Στάινερ.
Το νερό δεν είναι απλώς υδρογόνο –δύο- οξυγόνο, το νερό είναι ζωή. Η πρόσβαση στο νερό ανακηρύχθηκε από τον ΟΗΕ σε ανθρώπινο δικαίωμα. Στη Γερμανία το νερό ανήκει κυρίως στους δήμους και στις κοινότητες, δηλαδή σε όλους μας. Αυτό ενδέχεται σύντομα να αλλάξει, με δραστικές επιπτώσεις, και στη Γερμανία.
Κατά την επιθυμία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα ξεκινήσει εδώ στην Πορτογαλία. Οι Βρυξέλλες απαιτούν από τη χώρα να πουλήσει τις υπηρεσίες ύδρευσής της. Εδώ στο Πάσος Ντε Φερέιρα η ιδιωτικοποίηση έχει ήδη ξεκινήσει, ενάντια στη θέληση των πολιτών, όπως μας λένε.
–«Παλιότερα το νερό εδώ πινόταν. Ήταν καλό, φρέσκο νερό. Τώρα όχι πια!»
-«Είμαι 66 χρονών και πάντοτε πινόταν το νερό!»
-«Τώρα πια δεν κάνει να πιούμε το νερό από τη δημόσια βρύση!»
-«Ναι, τώρα το δημόσιο νερό λένε ότι δεν πίνεται πλέον».
Η κοινότητα στο Πάσος Ντε Φερέιρα έκανε κέρδος ακριβώς μία φορά: με την πώληση. Τώρα πρέπει οι πολίτες να ζήσουν με τις συνέπειες. Οι άνθρωποι μας δείχνουν τους λογαριασμούς τους, και πράγματι: τα μηνιαία ποσά είναι τρομακτικά. Τώρα έχουν πολλοί πολίτες πρόβλημα να πληρώσουν τους λογαριασμούς του νερού τους.
-«Οι συνέπειες της ιδιωτικοποίησης εδώ στο Πάσος Ντε Φερέιρα υπήρξαν καταστροφικές. Έχουμε 400% αύξηση των τιμολογίων μέσα σε λίγα χρόνια και κάθε χρόνο άλλη μια αύξηση των τιμών 6%.Αυτό είναι μια καταστροφή».
Οι χώρες σε κρίση όπως η Πορτογαλία και η Ελλάδα χρειάζονται χρήματα. Γι’ αυτό τις πιέζει η τρόικα στις Βρυξέλλες μυστικά να πουλήσουν τις παροχές ύδρευσής τους. Στο παράρτημα των συμβάσεων με την τρόικα που έχει στη διάθεσή του το «Μόνιτορ», βλέπουμε: Στην Ελλάδα είναι να πουληθούν οι δύο μεγάλες εταιρείες ύδρευσής της Αθήνας (ΕΥΔΑΠ) και της Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ).
Για την Πορτογαλία λέει: Να προωθεί η ιδιωτικοποίηση της εθνικής εταιρείας ύδρευσής Aquas De Portugal. Στην Πορτογαλία διαδηλώνουν εντωμεταξύ όλο και περισσότεροι άνθρωποι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, επειδή φοβούνται τις υψηλές τιμές και την κακή ποιότητα.
Όμως οι χώρες σε κρίση αποτελούν μόνο την αρχή. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζει τώρα το μεγάλο χτύπημα. Η νέα πρόταση οδηγίας για τις παραχωρήσεις εκμετάλλευσης κρύβει επιμελώς την απαίτηση του ανοίγματος της αγοράς στον τομέα της ύδρευσης. Τι σημαίνει αυτό;
Χάιντε Ρύλε, η ειδική των Ευρωπαίων Πρασίνων στον τομέα του νερού μελέτησε με προσοχή την πρόταση. Πιστεύει ότι η Επιτροπή βρίσκεται πολύ κοντά στο στόχο της: Ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης.
«Η οδηγία για παραχωρήσεις εκμετάλλευσης δεν το κάνει ευθέως, δηλ. ανοίγει διάπλατα την πόρτα για ιδιωτικοποίηση, αλλά ανοίγει την πίσω πόρτα. Δηλ. βήμα βήμα δίνει τη δυνατότητα στους ιδιώτες να εισέλθουν στην αγορά, δηλ. ανοίγει την αγορά και την πρόσβαση των ιδιωτών σε αυτή».
Ο κύριος εδώ αρνείται ακόμη και το ότι θέλει την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης. Ο ισχυρός επίτροπος Μπαρνιέρ λέει ότι η οδηγία του θέλει απλώς να αναδιαρθρώσει την αγορά:
-Όλα θα μείνουν όπως είναι.
-Καλά, τότε γιατί χρειαζόμαστε την οδηγία;
-Επειδή χρειαζόμαστε κανόνες. Κάθε γερμανική κοινότητα θα εξακολουθήσει να μπορεί να αποφασίσει για το νερό της. Τώρα όμως δίνουμε τη δυνατότητα να εμπιστευτούμε και σε έναν ιδιώτη εταίρο το νερό. Τώρα θα ρυθμιστεί και αυτό. Σε όφελος των καταναλωτών.
Άρα πράγματι! Η ιδέα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: άδειες νερού πρέπει να εκδοθούν σε όλη την Ευρώπη. Τότε όμως θα έχουν οι ιδιωτικές εταιρείες το πλεονέκτημα αφού τις dumping- προσφορές τους δεν μπορεί να τις ανταγωνιστεί καμία κοινοτική επιχείρηση.
Εντωμεταξύ 82% των Γερμανών θέλουν οι δήμοι και οι κοινότητες να οργανώσουν την παροχή ύδρευσης. Εδώ πέρα ήδη σε δήμους και κοινότητες αναστρέφονται ιδιωτικοποιήσεις. Παράδειγμα Βερολίνο: Το 1999 ημι- ιδιωτικοποιήθηκαν οι εταιρείες ύδρευσης. Μετά από μαζικές διαμαρτυρίες, η πόλη ξεκίνησε να επαναγοράζει τμήματα. Μια ακριβή υπόθεση, όμως και μια πρώτη νίκη αυτής της πρωτοβουλίας πολιτών. Ωστόσο, η νέα στρατηγική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα μπορούσε να ισοπεδώσει αυτή την ιδέα.
-«Η νέα οδηγία της ΕΕ σημαίνει να τεθούν τα πάντα υπό την πίεση των ιδιωτικοποιήσεων. Η εμπειρία στο Βερολίνο δείχνει ότι ακόμη και μία ημι- ιδιωτικοποίηση, η λεγόμενη «σύμπραξη δημοσίου-ιδιωτικού τομέα», στην πραγματικότητα ωφελεί μόνο τον ιδιώτη εταίρο: αυτοί έχουν τα κέρδη εξασφαλισμένα, κι εμείς πληρώνουμε!»
Για τους ιδιώτες επενδυτές το νερό είναι ένα αγαθό όπως το ρεύμα ή το χρυσάφι. Επειδή το νερό αποτελεί αντικείμενο κερδοσκοπίας, το νερό αποτελεί οικονομικό αγαθό. Οι αναλυτές εκτιμούν την αγορά του νερού στην ΕΕ σε ένα ύψος εκατοντάδων δισεκατομμυρίων. Και εκείνες θέλουν να την κατακτήσουν: Κολοσσιαίοι όμιλοι όπως η Thames Water ή η Veolia, αλλά και γερμανικοί όμιλοι όπως η RWE και η Gelsenwasser μόνο περιμένουν την ιδιωτικοποίηση. Η ιδιωτικοποίηση του νερού σπάνια έχει τα υποσχόμενα αποτελέσματα. Αυτό επιβεβαιώνει μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης το 2010. Σε αυτήν εμπεριέχονται ενδείξεις ότι μετά την ιδιωτικοποίηση σε αρκετές περιοχές έπεσε η ποιότητα του νερού. Κυρίως όμως δεν γίνεται φθηνότερο.
Παραθέτουμε: «Δεν μπορούμε να πιστοποιήσουμε κανένα αποτέλεσμα ότι η παραγωγή νερού από ιδιώτες είναι οικονομικότερη».
-«Οι υποσχέσεις που συνοδεύουν τις ιδιωτικοποιήσεις της ύδρευσης, καλύτερη εξυπηρέτηση, μειωμένες τιμές, δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Απεναντίας: υπάρχει περισσότερο η τάση για αύξηση τιμών και οι υποσχεθείσες επενδύσεις στο δίκτυο ύδρευσης δεν υλοποιούνται ποτέ».
Διότι χρήματα για την ακριβή κατασκευή του δικτύου δεν πάνε παρέα με γρήγορα κέρδη. Παραδείγματα όπως του Λονδίνου ή του Μπορντώ μας δείχνουν αγωγούς που σαπίζουν, βρωμιά που διεισδύει στο πόσιμο νερό, συχνά οι εταιρείες να προσθέτουν μετά χλώριο ή παρόμοιες ουσίες για να διατηρήσουν την υγιεινή.
Γιατί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφασίζει ενάντια στον ευρωπαϊκό πληθυσμό;
Σε ποιες γνωμοδοτήσεις βασίζεται;
Με ποιόν συζητά πίσω από αυτά τα παράθυρα;
Για παράδειγμα με αυτούς: με το Steering Group, μία ομάδα ειδικών που συμβουλεύει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε θέματα πολιτικής των υδάτων. Η λίστα των συμμετοχών είναι εκπληκτική: εκεί βρίσκονται κυρίως αντιπρόσωποι της βιομηχανίας των υδάτων και συναφών βιομηχανιών.
Guirkinger, Bernarg –Suez Environment
Cosin , Carlos – Abengoa Water
Pirzio-Birolli, Corrado- European Landowners’ Organinization
Grohe, Richard- Hansgrohe gmgh
Geuns, Peter –General Electric Water and Process Technologies
Drury, Simon – Climate Change Capital Private Equity Fund
-Michel Barnier: «Αυτή την ομάδα ειδικών δεν την επέλεξα προσωπικά εγώ. Όμως εάν θέλετε να ακούσετε από μένα, ότι η ομάδα μας των ειδικών θα μπορούσε να έχει μια πιο ισορροπημένη σύνθεση, τότε ευχαρίστως να σας δώσω δίκιο».
Κρίστιαν Ούντε, Πρόεδρος του γερμανικού Συμβουλίου Δήμων και Κοινοτήτων: «Είναι στα αλήθεια ατυχές, ότι κάποιοι επίτροποι ανταγωνισμού γνωρίζουν πλέον μόνο τις ανάγκες των συνομιλητών τους των διευθυντικών στελεχών των εταιρειών και όχι τις ανάγκες του πληθυσμού».
Νερό: – Ανθρώπινο δικαίωμα ή Νερό- μια μπίζνα δισεκατομμυρίων;
Οι Βρυξέλλες ήδη έχουν αποφασίσει. Το νερό θα ανήκει στο μέλλον περισσότερο στις εταιρείες παρά σε όλους εμάς.
Σας ευχαριστούμε θερμά που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμά μας και θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον Στράτο Γεωργούλα και τον Γιώργο Κασιμάτη για την πολύ συγκινητική συμβολή τους στην αποψινή εκδήλωση, κυρίως, όμως, για την πολύ σημαντική απόφασή τους να συνδράμουν με τις δυνάμεις τους, που είναι πολλές, και με τις γνώσεις τους, που είναι πολλές, και με την αποφασιστικότητα τους, που είναι αδιαπραγμάτευτη, σε αυτό το νέο μας εγχείρημα. Και θα μου επιτρέψετε μολονότι θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά καθέναν και καθεμιά από εσάς και πολλούς και πολλές που έχετε με ξεχωριστό τρόπο σηματοδοτήσει την αποφασιστικότητά σας να ενισχύσετε και να ενσαρκώσετε κάθε προσπάθεια διεκδίκησης Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης, θα ήθελα να ευχαριστήσω ξεχωριστά έναν άνθρωπο που βρίσκεται ανάμεσά μας αποδεικνύοντας ότι η μάχη, η πάλη, η αγωνιστικότητα και η αποφασιστικότητα είναι ανεξάντλητες, δεν έχουν ηλικία, δεν ξεθυμαίνουν αν είναι γνήσιες.
Μανώλη, σε ευχαριστώ από καρδιάς που είσαι απόψε κοντά μας αλλά και για όσα έχεις κάνει από τα άγουρα νιάτα σου, όταν σήκωσες την ελληνική σημαία κατεβάζοντας την σβάστικα, επί Κατοχής, και απέδειξες ότι αυτό που χρειάζεται για να κατακρημνιστεί το σύμβολο της θηριωδίας και της απολυταρχίας είναι η ανθρώπινη θέληση. Η ανθρώπινη θέληση, των δυο σας, η δική σου και του Λάκη Σάντα που, νεαρά παλικάρια, μετέφηβοι, νύχτα, αξημέρωτα, προβήκατε σε αυτήν την ηρωική πράξη που έχει σημαδέψει όλους μας και αποδεικνύει ότι τα ΟΧΙ τα λένε οι άνθρωποι με τις πράξεις τους.
Η ανταπόκρισή σας, όλων σας, απόψε μας δείχνει ότι δεν κάνουμε λάθος στην πεποίθησή μας ότι το αίσθημα δικαίου του λαού μας είναι ζωντανό και ενεργό, ό,τι κι αν κάνουν οι Κυβερνήσεις διαχρονικά για να απενεργοποιήσουν την Δικαιοσύνη.
Η ανταπόκρισή σας σημαίνει για εμάς ευθύνη. Ευθύνη να προχωρήσουμε με αποφασιστικά και αποτελεσματικά βήματα στην ολοκλήρωση της συγκρότησης του νομικού μας φορέα. Του νομικού φορέα με τον οποίο δημιουργούμε τις προϋποθέσεις και συγκροτούμε ένα εργαλείο για τους πολίτες να διεκδικήσουν Δικαιοσύνη, ως συστατικό στοιχείο της Δημοκρατίας, ως προϋπόθεση Ελευθερίας και ως συνεκτικό στοιχείο της κοινωνίας μας. Δεν εκχωρούμε την λαϊκή και δημοκρατική κυριαρχία. Δεν παραιτούμαστε από τις ενεργές και απαράγραπτες αξιώσεις του λαού και της χώρας μας. Δεν παρατηρούμε άπραγοι και αμήχανοι την παραβίαση των υποχρεώσεων των Κυβερνώντων, ούτε τις άθλιες συμφωνίες μεταξύ δανειστών και Κυβερνώντων για την παράκαμψη ή απενεργοποίηση της Δικαιοσύνης σε μείζονες υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος.
Στις 6 Σεπτεμβρίου, ανακοινώσαμε την μεγάλη μας πρωτοβουλία: Να συγκροτήσουμε ειδικό, αυτόνομο νομικό φορέα υπεράσπισης του Δημοσίου Συμφέροντος και Διεκδίκησης Δικαιοσύνης. Ξεκινώντας από 4 μεγάλες υποθέσεις που αφορούν τον τόπο μας, που αφορούν τους ανθρώπους, αφορούν την ιστορία, αφορούν την Δημοκρατία: Γερμανικές Οφειλές, Siemens, ΕΛΣΤΑΤ, Χρέος και Μνημόνια.
Εξηγήσαμε γιατί η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων της χώρας και του λαού μας στις υποθέσεις αυτές, με παράκαμψη ή ακύρωση της λειτουργίας της Δικαιοσύνης, συνιστά μορφή κατάλυσης της συνταγματικής και δημοκρατικής λειτουργίας που επιτάσσει την παρέμβασή μας για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και την αποκατάσταση της λαϊκής κυριαρχίας.
Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και ασκούνται υπέρ αυτού, όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Κάνουμε το 1ο άρθρο του Συντάγματος πράξη, όπως επιτάσσουν οι ακροτελεύτιες διατάξεις του άρθρου 120. Αντιστεκόμαστε και με νομικά μέσα και δεν υποτασσόμαστε. Και αυτό αποτελεί κορυφαία πολιτική πράξη και ύψιστο δημοκρατικό καθήκον.
Στις 14 Σεπτέμβρη, στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, δώσαμε μία σιωπηλή συνέντευξη τύπου. Για 6 λεπτά σιγήσαμε, για να ακουστεί η φωνή μας και το μήνυμα μας: ότι στο σιωπητήριο που έπεσε για την πρωτοβουλία μας δεν θα απαντήσουμε με σιωπή αλλά με την δυνατή φωνή μας. Και προβάλαμε για 6 λεπτά τις βασικές πληροφορίες που παρασιωπήθηκαν και, όπως είδατε, όταν και για τεχνικούς λόγους επέρχεται σιγή έχουμε όχι μόνο την υπομονή αλλά και την επιμονή να κάνουμε την φωνή μας να ακουστεί.
Στις 15 Σεπτέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων που για πολλούς από εμάς έχει ξεχωριστή σημασία και συμβολισμό, γιατί βρίσκεται δίπλα στην Νομική, παρουσιάσαμε τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν την κεντρική ευθύνη στο φορέα μας. Και θέλω να τους ευχαριστήσω όλους, τον Γιώργο Κασιμάτη, την Σοφία Σακοράφα, τον Στράτο Γεωργούλα, τον Δημήτρη Κλούρα, τον Φώτη Μαζαράκη, τον Κώστα Ζηκογιάννη, που ανέλαβαν ο καθένας ένα ξεχωριστό κομμάτι αυτού του εγχειρήματος:
Ο Γιώργος Κασιμάτης, επικεφαλής Σύμβουλος στην Επιτροπή Νομικής Δράσης και Τεκμηρίωσης, η Σοφία Σακοράφα, επικεφαλής επί θεμάτων που αφορούν το Ευρωκοινοβούλιο και τα Ευρωπαϊκά Όργανα, ο Στράτος Γεωργούλας, επικεφαλής της Ομάδας που θα ερευνήσει και θα τεκμηριώσει το κρατικοοικονομικό έγκλημα, δηλαδή, την διαφθορά και την διαπλοκή, ο Δημήτρης Κλούρας, επικεφαλής των παραμέτρων που άπτονται της Δημόσιας Περιουσίας και είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την υπόθεση του Χρέους και του Μνημονίου, ο Φώτης Μαζαράκης, επικεφαλής της ποινικής αξιολόγησης του εγκλήματος του Μνημονίου και ο Κώστας Ζηκογιάννης, επικεφαλής της Οργανωτικής διάρθρωσης του νομικού μας φορέα.
Βέβαια, πρέπει να σας πω ότι ο νομικός μας φορέας δεν είναι αμιγώς νομικός. Είναι και βαθιά κινηματικός. Γι' αυτό ο Διαμαντής Καραναστάσηςπαρουσιάζει την πρωτοβουλία μας στις διάφορες στάσεις της και γι' αυτό επιμένουμε ότι δεν είναι ένα κομματικό όργανο ο φορέας μας αλλά ένα κινηματικό εγχείρημα που αγκαλιάζει και καλεί του πολίτες να συμμετάσχουν και, κυρίως, δίνει την έμφαση στην παρέμβαση της κοινωνίας και των πολιτών για την διεκδίκηση Δικαιοσύνης.
Στην πραγματικότητα, κάνουμε μια εκστρατεία διεκδίκησης Δικαιοσύνης μέσα από την πρωτοβουλία αυτή, υπό την αιγίδα του "ΟΧΙ στα Ναι τους", υπό την αιγίδα της Πλεύσης Ελευθερίας αλλά και με την ελπίδα και την πεποίθηση ότι θα είναι πάρα πολλοί και πολλές, όπως είστε απόψε, σήμερα, αυτοί και εκείνες που θα συμμετάσχουν σε αυτήν την πολύ μεγάλη περιπέτεια, την οποία ξεκινάμε με χαμόγελο και αισιοδοξία.
Τι σημαίνει να παρεμβαίνουν οι πολίτες για Δικαιοσύνη;
Σημαίνει ότι η Δικαιοσύνη δεν είναι για λίγους ή για κάποιους. Σημαίνει ότι η Δικαιοσύνη είναι στοιχείο της Δημοκρατίας. Και ότι η Δικαιοσύνη είναι για όλους. Και δεν είναι υπόθεση μόνο των Δικαστών, είναι υπόθεση, πρωτίστως, των πολιτών.
Σημαίνει, ταυτόχρονα, ότι η Δικαιοσύνη δεν αποδίδεται μόνο σε κάποιες περιπτώσεις, αποδίδεται σε όλες τις υποθέσεις και έναντι όλων των προσώπων, όσο υψηλά ιστάμενα και αν είναι.
Την τελευταία εξαετία, την εξαετία των Μνημονίων, παρακολουθούμε ένα όργιο αμνηστεύσεων, μέσα από τροπολογίες της νύχτας, ένα όργιο μεθοδεύσεων ασυλίας και ατιμωρησίας σε ενεχόμενους για βαρύτατα οικονομικά αδικήματα και, μάλιστα, από θέσεις ευθύνης και εξουσίας.
Δε χρειάζεται να αναφέρω ότι έχει υπάρξει ιδιαίτερα επίμονη η παρέμβαση των δανειστών-δυναστών μας προκειμένου να εξασφαλίζουν την ατιμωρησία και την ασυλία για τους επιτετραμμένους τους, για τα εγκλήματα που αφορούν αυτήν τη νέου τύπου οικονομική και πολιτική κατοχή, που λέγεται καθεστώς του Μνημονίου.
Δε χρειάζεται να θυμίσω τις ειδικές ρυθμίσεις αμνήστευσης εγκλημάτων σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος, σε βάρος της δημόσιας περιουσίας, της δημόσιας ιδιοκτησίας, του δημοσίου πλούτου:
Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), ασυλία για την παράδοση του τραπεζικού συστήματος.
ΤΑΙΠΕΔ, ασυλία για την παράδοση αντί πινακίου φακής της δημόσιας περιουσίας.
ΥπερΤαμείο, που τώρα εγκαθιδρύεται στα πρότυπα άλλων μορφωμάτων, και θα αναφερθώ στη συνέχεια, που ακόμα και επί Κατοχής ιδρύθηκαν προκειμένου να συλήσουν τη δημόσια περιουσία και ιδιοκτησία αλλά και την παραγωγή αυτού του λαού και αυτής της χώρας.
Την ίδια ώρα που μεθοδεύεται η ασυλία και η ατιμωρησία για τα πιο σοβαρά εγκλήματα, την ίδια ώρα φαίνεται κάποιοι να εξαντλούν την αναλγησία τους σε υποθέσεις απλών πολιτών.
Από τις υποθέσεις μικρο-οφειλετών, που αντιμετωπίζουν εξουθενωτική μεταχείριση κι ακόμη και στέρηση της ελευθερίας μέχρι την εμβληματικής αναφοράς υπόθεση ενός νεαρού κρατούμενου, του Νίκου Ρωμανού, που η Πολιτεία του αρνήθηκε το αυτονόητο δικαίωμα της άδειας για να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο, όπου πέρασε δίνοντας εξετάσεις ως προσωρινά κρατούμενος. Κι αυτή η υπόθεση που συγκλόνισε πριν από 2 χρόνια το Πανελλήνιο εξακολουθεί σήμερα, 2 χρόνια μετά, να εκκρεμεί, παρά την ομόφωνη απόφαση της Βουλής και τις διαβεβαιώσεις της πολιτείας ότι το δίκαιο θα εφαρμοστεί.
Το αίτημα για Δικαιοσύνη δεν είναι αίτημα νομικό αλλά βαθιά δημοκρατικό.
Και επιλέξαμε τη σημερινή ημέρα για να παρουσιάσουμε το όνομα του φορέα μας, αλλά και για την πρώτη από τις τέσσερις εκδηλώσεις, που αναγγείλαμε ότι θα κάνουμε για τις τέσσερις μεγάλες υποθέσεις, με τις οποίες ξεκινάμε τις ενέργειές μας.
Κάνουμε την εκδήλωσή μας σ' αυτόν εδώ το χώρο, στη Δεξαμενή, που ανήκει στους εργαζομένους της ΕΥΔΑΠ. Και το κάνουμε για να σηματοδοτήσουμε ότι θα υπερασπιστούμε την περιουσία του λαού και της χώρας μας και τα δημόσια αγαθά, που ο σφετερισμός τους αποτελεί εγκληματική πράξη, εντασσόμενη στο έγκλημα του Μνημονίου.
Η σημερινή μέρα είναι η μέρα που γιορτάζεται στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη. Κι έχει μια σημασία να μη γιορτάζουμε τη Δικαιοσύνη εθιμοτυπικά, θρησκευτικά ή λεκτικά. Να τη διεκδικούμε στην πράξη, ώστε να δικαιωθεί κάποτε και ουσιαστικά ο εορτασμός της.
Σήμερα είναι ταυτόχρονα η ημέρα της ένωσης των δύο Γερμανιών σε ενιαίο κράτος, με διεθνή προσωπικότητα και καθ' ολοκληρίαν διάδοχο της ναζιστικής Γερμανίας του Γ' Ράιχ.
Από την ημέρα αυτή, πριν από 26 χρόνια, δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα έλλειψης διεθνούς νομικής προσωπικότητας για τη διαδοχή της ενοχής και της υποχρέωσης αποζημίωσης των θυμάτων εκ μέρους των υπευθύνων για τα ειδεχθέστερα, τα αποκρουστικότερα εγκλήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα.
Θα παρατηρήσετε ότι, στη διάρκεια αυτών που θα πω, στο μυαλό σας και στη δική μου τοποθέτηση διαρκώς θα προκύπτουν αντιφάσεις. Αντιφάσεις που δείχνουν ότι εκείνοι που έπρεπε να λογοδοτούν και να υποβάλλονται στις εναντίον τους αποφάσεις, διαφεύγουν αλλά και διεκδικούν, ενώ, αντίθετα, για τους αδικημένους πολίτες της χώρας αυτής, για το λαό και την πατρίδα μας, εκείνοι που θα 'πρεπε να διεκδικούν και να ενεργοποιούνται, σιγούν, σιωπούν και παραιτούνται.
Η Γερμανία, αμέσως μετά την ενοποίησή της, συνήψε διεθνείς συμφωνίες με τη Ρωσία, στο πλαίσιο των οποίων εξ αρχής, από το 1990, διεκδίκησε τον επαναπατρισμό των γερμανικών πολιτιστικών θησαυρών που είχαν εξαχθεί από το γερμανικό έδαφος.
Οκτώβριο του '90 η ένωση, 9 Νοεμβρίου του '90 η πρώτη συμφωνία, η οποία σε διμερές επίπεδο συνάπτεται για την επιστροφή των πολιτιστικών θησαυρών.
1993, διεθνής συμφωνία για το ίδιο αντικείμενο.
1994, Πρωτόκολλο της Μόσχας για το ίδιο αντικείμενο.
Αντίθετα, στην Ελλάδα οι μοναδικοί επιστραφέντες πολιτιστικοί θησαυροί, 10.000 αρχαία αντικείμενα, θραύσματα αλλά και ολόκληρα αντικείμενα, επιστράφηκαν το καλοκαίρι του 2014, όχι με πρωτοβουλία του ελληνικού κράτους, αλλά με πρωτοβουλία του γερμανού διευθυντή του δημόσιου-κρατικού γερμανικού μουσείου, ο οποίος ανακάλυψε τους θησαυρούς αυτούς στις αποθήκες του μουσείου, όπου τους είχε ενθυλακώσει ο ναζί αρχαιολόγος ακόλουθος των SS προηγούμενος διευθυντής και όπου κρύβονταν για δεκαετίες επί δεκαετιών.
Ο διευθυντής του γερμανικού μουσείου είπε χωρίς περιστροφές ότι η απόδοση αυτών των πολιτιστικών θησαυρών αποτελεί χρέος ενεργό της Γερμανίας προς την Ελλάδα και, ταυτόχρονα, αποτελεί υποχρέωση η αναζήτηση και απόδοση και όλων των άλλων απροσμέτρητων πολιτιστικών και αρχαιολογικών θησαυρών που ακόμη δεν έχουν επιστραφεί.
Σήμερα που ενημερώνουμε τους πολίτες για τις Γερμανικές Οφειλές ήταν και η μέρα κατάθεσης του Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή από τον Υπουργό Οικονομικών.
Και για πολλοστή φορά αυτός ο Προϋπολογισμός δεν περιέχει καμμία εγγραφή των ελληνικών αξιώσεων έναντι της Γερμανίας για τα εγκλήματα, για τους θανάτους, για την καταστροφή των υποδομών, για την υφαρπαγή της παραγωγής, για την κλοπή των αρχαιολογικών θησαυρών της χώρας. Κι αυτό μολονότι από το Γενάρη του 2015, δηλαδή εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, υπάρχει εμπεριστατωμένη ανάλυση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που είναι υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομικών, η οποία αποτιμά τις αξιώσεις της χώρας σε ύψος 278 έως 340 δις ευρώ. Τουλάχιστον.
Τουλάχιστον.
Τι σημαίνει τουλάχιστον; Σημαίνει ότι τα μέλη της Επιτροπής αυτής, στη Βουλή, σε διαδικασία στην οποία παρουσιάστηκε αυτή η Έκθεση, συνομολόγησαν ότι υπάρχουν ακόμη πάρα πολλά στοιχεία, πάρα πολλά αρχεία, πάρα πολλά ντοκουμέντα και πάρα πολλά τεκμήρια, που εκκρεμεί να μελετηθούν, να καταστούν αντικείμενο επεξεργασίας και, τελικά, να ενσωματωθούν στην αποτίμηση των αξιώσεων.
Σημαίνει αυτό ότι δεν μπορούμε να διεκδικήσουμε;
Το αντίθετο.
Σημαίνει ότι επιβάλλεται ήδη από το Γενάρη του 2015 οι αποτιμηθείσες οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα να εγγραφούν στον Προϋπολογισμό της χώρας, προκειμένου να καταστούν ενεργή αξίωση καταγεγραμμένη και εγγεγραμμένη στα οικονομικά βιβλία της χώρας μας με διεθνή απεύθυνση.
Γιατί δεν την εγγράφουν αυτή την αξίωση στον προϋπολογισμό του κράτους;
Γιατί;
Γιατί η σημερινή Κυβέρνηση, όπως και σειρά προηγούμενων Κυβερνήσεων, είναι αποφασισμένη να θυματοποιήσει τη χώρα έχοντας παραδώσει γη και ύδωρ στους κατακτητές-δανειστές και στην ένοχη και ενεχόμενη έναντι της Ελλάδας Γερμανία.
Θέλει απύθμενο θράσος για να κάνεις αυτό που έκανε χθες ο κ. Τσίπρας. Για να εμφανιστείς εκεί που χύθηκε αίμα για την ελευθερία, για την πατρίδα, για αρχές, αξίες και ιδεολογία και να κάνεις λειτουργία με τα κόλυβα των νεκρών.
Θέλει πολύ θράσος να έχεις παραδώσει τη χώρα με την υπογραφή σου και να παραδίδεις και τα τελευταία κομμάτια, τα τελευταία ιμάτιά της και να εμφανίζεσαι ως η συνέχεια εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Η προδοσία δεν είναι τωρινή και σήμερα θα πούμε μόνο αλήθειες.
Και σήμερα θα μιλήσουμε με ντοκουμέντα.
Σήμερα θα μιλήσουν τα ντοκουμέντα και θα ξεκινήσω με δύο έγγραφα.
Το ένα χρονολογείται 19 Φεβρουαρίου 1959 και το δεύτερο 3 Νοεμβρίου 1959.
Άρθρο μόνο: «Ψηφισάμενοι ομοφώνως μετά της Βουλής», λέει.
Είναι από την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως:
«1. Αρξαμένης διώξεως Γερμανών υπηκόων, φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, υπό των δικαστικών αρχών της Χώρας αυτών, αναστέλλεται η δίωξις εν Ελλάδι, αντίγραφα δε των δικογραφιών παραδίδονται εις τα οικείας δικαστικάς αρχάς δια την περαιτέρω υπ' αυτών δίωξιν, εξαιρουμένων των περιπτώσεων, δια τας οποίας οι κατηγορούμενοι κρατούνται εν Ελλάδι και έχουσι κατ' αυτών εκδοθή παρ' Ελληνικών δικαστικών συμβουλίων μέχρι της ισχύος του παρόντος παραπεμπτικά βουλεύματα, περί ων έχουσιν εφαρμογήν τα άρθρα 22 και 23 του νόμου 2058 του 1952. 2. Η ως άνω αναστολή επέρχεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτείται απόφασις Δικαστηρίου τινός ή Συμβουλίου, ευθύς ως δηλωθή εκ μέρους της Γερμανικής Κυβερνήσεως προς την Ελληνικήν ότι ήρχισεν η δίωξις υπό των οικείων δικαστικών αρχών. 3. Αι συναφείς προς τας διωκομένας πράξεις πολιτικαί απαιτήσεις διατηρούνται ακέραιαι, ως και το δικαίωμα των παθόντων να παραστώσιν ως πολιτικώς ενάγοντες».
3 Νοεμβρίου 1959. Τροποποιείται το προηγούμενο:
«1. Αναστέλλεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτήται απόφασις τις δικαστηρίου, δικαστικού Συμβουλίου ή άλλη τις διαδικασία, πάσα δίωξις Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου δι' εγκλήματα προβλεπόμενα υπό της υπ' αριθ. 73/1945 Σ. Π. «περί κολασμού και εκδικάσεως των εγκλημάτων πολέμου κλπ.» ως αυτή ετροποποιήθη και συνεπληρώθη, καταργούνται δε και τα εκδοθέντα κατ' αυτών διωκτικά έγγραφα. Αντίγραφα των δικογραφιών αποστέλλονται εις τας Γερμανικάς δικαστικάς αρχάς. 2. Αναστέλλεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτήται απόφασις τις δικαστηρίου, δικαστικού Συμβουλίου ή άλλη τις διαδικασία, η εκτέλεσις πάσης ποινής στερητικής της ελευθερίας (φυλακίσεως ή καθείρξεως) ή το υπόλοιπον ταύτης επιβληθείσης κατά Γερμανών υπηκόων εγκληματιών πολέμου καταδικασθέντων δι' εγκλήματα προβλεπόμενα υπό της υπ' αριθ. 73/1945 Σ. Π., ως αυτή ετροποποιήθη και συνεπληρώθη».
Το εκδίδει «ο βασιλεύς Παύλος», είχαμε ακόμη βασιλεία στην Ελλάδα, το υπογράφει μετά τιμής ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, Πρόεδρος της Κυβέρνησης και τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, Κανελλόπουλος, Αβέρωφ-Τοσίτσας, Καλλίας, Μακρής, Παπακωνσταντίνου, Μαρτής, Γκίκας, Αδαμόπουλος, Στράτος, Δημητράτος, Τσάτσος, Αλιπράντης, Χρυσανθόπουλος, Κονίτσας, Κεφαλογιάννης, Θανόπουλος, Ψαρρέας, Τριανταφυλλάκος.
Βλέπετε, η προδοσία δεν είναι σημερινή και η αμνήστευση των ειδεχθέστερων εγκλημάτων ανάγεται στα βάθη της ιστορίας. Γι' αυτό εμείς επιμένουμε ότι η μνήμη είναι στοιχείο της Δικαιοσύνης και, παράλληλα, ότι δεν υπάρχει ούτε Ειρήνη ούτε Δημοκρατία ούτε Ελευθερία όταν δεν λειτουργεί η Δικαιοσύνη.
Θα μιλήσουμε, λοιπόν, με στοιχεία, θα μιλήσουμε για τα γεγονότα, θα πούμε μόνο αλήθειες και θα ανοίξουμε τα ντοκουμέντα.
Τι αφορούν οι Γερμανικές Οφειλές;
Οι Γερμανικές Οφειλές αφορούν τον 1ο και τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο γιατί, όσο και αν σας φαίνεται απίστευτο, οι αξιώσεις της Ελλάδας έναντι της Γερμανίας από τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο ικανοποιήθηκαν μόνο σε ένα ελάχιστο μέρος και αυτό 70 χρόνια μετά.
Εκκρεμεί μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο κομμάτι των αποζημιώσεων, που έχει αποτιμηθεί αλλά και έχει αναγνωριστεί με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1919, μια Συνθήκη την οποία η Γερμανία εφάρμοσε και στη συνέχεια κατήγγειλε.
Και αυτό θα το ξαναπώ, μια Συνθήκη που η Γερμανία εφάρμοσε και στη συνέχεια κατήγγειλε. Και μιλάμε για τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, που έδωσε τέλος στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο και όχι για το Μνημόνιο που κάποιοι προφασίζονται ότι δεν μπορούν να το καταγγείλουν και να το αποκηρύξουν.
Έχω στα χέρια μου το απόρρητο πόρισμα της Ομάδας Εργασίας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που έχει ημερομηνία 31 Ιανουαρίου του 2014. Κοντεύουν, δηλαδή, να περάσουν 3 χρόνια από την έκδοσή του.
Το πόρισμα αυτό έχει συγκλονιστικά στοιχεία, που κανένα τους δεν πρέπει να κρατιέται απόρρητο, ειδικά μάλιστα 71 χρόνια μετά από τη λήξη του 2ουΠαγκοσμίου Πολέμου.
Το πόρισμα αυτό από τον Γενάρη του '14 καταλήγει με σαφήνεια ότι η Ελλάδα έχει ενεργές αξιώσεις έναντι της Γερμανίας και δυνατότητα να τις επιδιώξει και στα εθνικά και στα διεθνή fora με διαφορετική κάθε φορά, αλλά όχι αντιφατική, τεκμηρίωση και θεμελίωση. Στο πόρισμα αυτό αναφέρεται και ένα πολύ οχληρό γεγονός που πρέπει να το θυμόμαστε όλοι και να το ξέρουμε όλοι, το ανέφερε προηγουμένως ο Στράτος Γεωργούλας, ότι η τελευταία ενέργεια διπλωματικής διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών καταγράφηκε το Νοέμβριο του 1995 με την ρηματική διακοίνωση του Πρέσβη της Ελλάδας στη Γερμανία, Μπουρλογιάννη. Αυτή η ρηματική διακοίνωση δεν απαντήθηκε με ρηματική διακοίνωση, γιατί η Γερμανία αποφεύγει να διαπραγματευτεί και είναι, πλέον, απολύτως αποδεδειγμένο ότι θέλει να παρελκύσει και να αχρηστεύσει την διαδικασία της διαπραγμάτευσης.
Εκείνοι που σήμερα, όπως ο Πρωθυπουργός, όπως οι Υπουργοί, όπως ο σημερινός Πρόεδρος της Βουλής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι βουλευτές, εκείνοι που σήμερα προφασίζονται ότι δήθεν η διαπραγμάτευση είναι μπροστά, είναι εκείνοι που στην πραγματικότητα θέλουν να μεθοδεύσουν την πλήρη ματαίωση των διεκδικήσεων της χώρας μας έναντι της Γερμανίας.
21 χρόνια άρνησης διαπραγμάτευσης είναι επαρκέστατα για να καταγραφεί η άρνηση οποιασδήποτε διαπραγματευτικής λύσης. Και αυτοί που προσποιούνται ότι σήμερα, εδώ και μήνες, θα ξεκινήσουν μια νέα διαδικασία είναι στην πραγματικότητα εκείνοι που μεθοδεύουν την πλήρη αποτελμάτωση μιας υπόθεσης που πρέπει, σήμερα, χθες, πριν από 16 χρόνια, πριν από 71 χρόνια, πριν από 21 χρόνια, όποτε κι αν το πάρετε, έπρεπε να έχει ξεκινήσει, έπρεπε να έχει προχωρήσει, έπρεπε να έχει ευοδωθεί. Θα σας διαβάσω λίγα κομμάτια από αυτό το απόρρητο πόρισμα. Αν ασκηθεί εναντίον μου δίωξη είμαι βέβαιη ότι θα είναι στο πλαίσιο της εκδικητικής αντιμετώπισης όσων αγωνίζονται, ώστε η αλήθεια να ξεσκεπάζεται και να μην κουκουλώνεται. Τι λέει, λοιπόν, αυτό το απόρρητο πόρισμα; Και είμαι σίγουρη ότι τίποτε από αυτά που θα σας διαβάσω δεν είναι απόρρητο.
Λέει αυτό το απόρρητο πόρισμα ότι για τις επιδικασθείσες αποζημιώσεις ιδιωτών 1914-1916, καταβλήθηκε τελικώς στους δικαιούχους μόνο ένα μικρό κομμάτι, κυρίως στους κληρονόμους τους και μόνο μετά από εβδομήντα έτη. Και αυτό αναλογούσε στο 0,4% του συνολικού ποσού, που θα κατέβαλλε η Γερμανία σε όλες τις χώρες ως πολεμικές επανορθώσεις.
Λέει το απόρρητο πόρισμα ότι η αρχική υποχρέωση της Γερμανίας για 132 δισεκατομμύρια χρυσά μάρκα, τελικώς κουρεύτηκε το 1920 με το σχέδιο Γιουνκ και διευκολύνθηκε η Γερμανία με διαγραφή μέρους αυτής της υποχρέωσης, υποχρεούμενη να καταβάλει 113,9 δισεκατομμύρια χρυσά μάρκα, πράγμα που σήμαινε ότι υποχρεώθηκε να καταβάλει για την χώρα μας, στην αρχή 528 εκατομμύρια χρυσά μάρκα, αυτό ήταν το 0,4%, και στην συνέχεια 485.876.000 χρυσά μάρκα. Λέει το απόρρητο πόρισμα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ότι η Ελληνική Πλευρά κατέγραψε την ενεργό αξίωσή της μετά το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Λέει το απόρρητο πόρισμα ότι για το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο η οφειλή της Γερμανίας προς την Ελλάδα ουσιαστικά αποτυπώνει την οφειλή της πλήρους καταρράκωσης και αποδιάρθρωσης της χώρας, του πληθυσμού και της οικονομίας.
Στο σημείωμα που ανάγεται στις 4/9/1945 οι ζημιές που προξένησαν οι Γερμανοί και οι Ιταλοί αποτιμώνται: σε κτίρια σε 50 δισεκατομμύρια προπολεμικές δραχμές, σε 23 δισεκατομμύρια προπολεμικές δραχμές για γεωργικά προϊόντα, σε 54 δισεκατομμύρια προπολεμικές δραχμές για την καταστροφή της κτηνοτροφίας, σε 24 δισεκατομμύρια προπολεμικές δραχμές για την επιβάρυνση του προϋπολογισμού για συντάξεις και επιδόματα, αφού συντηρούσε η Ελλάδα τις δυνάμεις Κατοχής, αλλά και πέραν της συντήρησης των δυνάμεων Κατοχής καταγράφεται στο πόρισμα αυτό ότι συλήθηκαν τα ταμεία του κράτους και, στην πραγματικότητα, σχεδόν το 50% των χρημάτων που κυκλοφορούσαν επί Κατοχής ήταν χρήματα, τα οποία είχε με εξαναγκαστικό τρόπο πάρει η Γερμανία από την Τράπεζα της Ελλάδος.
Όλα αυτά βέβαια, και θέλω να το αναφέρω αυτό για το σήμερα, όλα αυτά ονομάζονταν «συμφωνίες». Συμφωνίες με την Τράπεζα της Ελλάδας, που, πειθήνια, εκτελούσε τις υποχρεώσεις εκταμίευσης. Τόσο πειθήνια και καλά, που, στο απόρρητο αυτό πόρισμα, περιέχεται και μία «συγκινητική» επιστολή των δυνάμεων Κατοχής προς τον λεγόμενο «Πρωθυπουργό»:
«Κύριε Πρωθυπουργέ (ο πληρεξούσιος του Γ' Ράιχ), 14 Μαρτίου 1942.
Λαμβάνω την τιμή να φέρω κατωτέρω εις γνώση της υμετέρας εξοχότητος διαφόρους συμφωνίας, αι οποίαι συνήφθησαν εν Ρώμη στις 14/3 του τρέχοντος έτους μεταξύ της Κυβερνήσεως του Ράιχ και της Βασιλικής Ιταλικής Κυβερνήσεως. Αι συμφωνίαι αποσκοπούσιν εις την ανακούφισην της Ελληνικής οικονομίας.»
Κάτι σαν τα προγράμματα διάσωσης της Ελληνικής οικονομίας. Και εκεί, με πολύ αναλυτικό τρόπο αναφέρεται πως θα πρέπει να ανοιχθούν συγκεκριμένοι λογαριασμοί στην Τράπεζα της Ελλάδας για να εξυπηρετήσουν τις τρίμηνες Εκθέσεις και τις τρίμηνες απαιτήσεις. Και, βέβαια, πρέπει να σας πω ότι αυτές οι Συμφωνίες ανανεώθηκαν και ξανα-ανεώθηκαν και ξανα-ανανεώθηκαν μέχρι που στραγγίστηκε εντελώς η χώρα και το αίμα των ανθρώπων.
Γιατί, πρέπει να το ξέρουμε και πρέπει να το λέμε: η χώρα μας πλήρωσε τον βαρύτερο φόρο αίματος, 19,7% του πληθυσμού ήταν θύματα, 558.000 έχασαν τη ζωή τους, 880.000 έμειναν ανάπηροι. Συνολικά 1,5 εκατομμύριο θύματα. Και γι' αυτήν την τεράστια θηριωδία η διαπραγμάτευση που έγινε το 1946, η διαπραγμάτευση που οδήγησε στη Συμφωνία των Παρισίων, ξέρετε τι προβλέπει; Προβλέπει ότι Ελλάδα θα λάβει συνολικό μερίδιο επί των επανορθώσεων, που θα καταβάλει η Γερμανία, 2,7%!
Η χώρα που πλήρωσε το βαρύτερο φόρο αίματος, συμφωνήθηκε μετά από διαπραγματεύσεις και έχει και μια σημασία η χρονολογία των διαπραγματεύσεων, ότι θα λάβει 2,7%. Το Λουξεμβούργο είχε αναλογία πληθυσμού που θυματοποιήθηκε 2,24%, το Βέλγιο 1,55%, η Ολλανδία 2,44%. Αυτά για να θυμόμαστε, για να γνωρίζουμε, για να επισημαίνουμε τις αντιφάσεις και, βέβαια, για να ξέρουμε καλά ότι αυτή η πορεία της στρατηγικοποίησης της λήθης και της αμνησίας και της αμνηστίας είναι προϊόν μίας επιλογής, που έγινε διαχρονικά από Κυβερνήσεις, οι οποίες δεν υπηρέτησαν το καθήκον τους και πρόδωσαν τους λαούς και τον ελληνικό λαό.
Άρθρο 7 της δανειακής Σύμβασης που συνήφθη στις 8 Μαϊου 2010. (Είναι η δανειακή Σύμβαση που συνδέεται με το πρώτο Μνημόνιο)
«Όλες οι πληρωμές που θα πραγματοποιηθούν από τον δανειολήπτη καταβάλλονται στο ακέραιο χωρίς μείωση λόγω συμψηφισμού ή ύπαρξης ανταπαίτησης, απαλλαγμένες από, και χωρίς μειώσεις ή παρακρατήσεις φόρων, προμηθειών ή άλλων χρεώσεων για όλη τη διάρκεια της παρούσας σύμβασης.»
«Χωρίς μείωση λόγω συμψηφισμού ή ύπαρξης ανταπαίτησης». Αυτή είναι η ομολογία μέσα στο Μνημόνιο ότι η ανταπαίτησή μας, ότι η ενεργός απαίτησή μας φοβίζει, φοβίζει τη χώρα που υποχρεούται σε αποζημίωση τόσο πολύ που με ρητό τρόπο διαλαμβάνει αυτόν τον άκυρο αποκλεισμό συμψηφισμού.
Και, βέβαια, έχει μία σημασία και θα σας τα αναφέρω εν τάχει, έχει μία σημασία να ξέρουμε ποιο είναι το ύψος των ποσών, σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, με όλες τις επιφυλάξεις που έχουν να κάνουν με τα στοιχεία που ακόμη εκκρεμεί να αποτυπωθούν.
Από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο 9.189.270.837 ευρώ, και με τους δύο υπολογισμούς που έχει ακολουθήσει το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
Το Κατοχικό Δάνειο με τον έναν υπολογισμό αποτιμάται στα 10.344.859.092 ευρώ και με τον δεύτερο υπολογισμό το ίδιο.
Για το σύνολο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου 332.013.942.178 ευρώ με τον πρώτο υπολογισμό, 181.786.916.930 ευρώ με τον δεύτερο υπολογισμό.
Για τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, στην πρώτη περίπτωση 341.203.213.015 ευρώ, στη δεύτερη περίπτωση 190.976.187.767 ευρώ.
Στη δεύτερη περίπτωση μόνο, για αποθετικές ζημίες 33.873.928.462 ευρώ και για μείωση παραγόμενου προϊόντος 1940-1944, 53.886.160.462 ευρώ.
Αυτό συνολικά σημαίνει ότι, με τον δεύτερο υπολογισμό, το συνολικό ποσό στο οποίο αποτιμώνται- και είναι και το χαμηλότερο από τα δύο- οι αξιώσεις της χώρας μας ανέρχεται στις 278.736.276.691 ευρώ και με τον πρώτο υπολογισμό στα 341.203.213.015 ευρώ. Τίποτε από αυτά τα δύο δεν ισούται με το μηδέν.
Κανένα από αυτά τα δύο ποσά, όμως, δεν έχει διεκδικήσει η Ελληνική Κυβέρνηση μέχρι σήμερα.
Και παρ' όλα τα φληναφήματα και παρ' όλες τις φιέστες και παρ' όλες τις υποκριτικές τοποθετήσεις και τα κροκοδείλια δάκρυα και τη σύληση του Μνημείου της Καισαριανής, καμμία επίσημη ενέργεια διεκδίκησης δεν έχει γίνει.
Και κάτι άλλο, και με αυτό θα πάμε προς το τέλος γιατί θέλουμε να σας ανακοινώσουμε και το όνομα του φορέα μας. Και κάτι άλλο που δεν είναι καθόλου ήσσονος σημασίας:
Υπάρχει από το έτος 2000 αμετάκλητη απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Αμετάκλητη απόφαση για τη δικαίωση των θυμάτων του Διστόμου. Και χαίρομαι που είναι μαζί μας συγγενείς των θυμάτων που, μέχρι σήμερα, αγωνίζονται γι' αυτή τη δικαίωση.
Η απόφαση έγινε αμετάκλητη το 2000 και από το 2000 χρειάζεται μία υπογραφή. Μία υπογραφή ενός Υπουργού Δικαιοσύνης, για να εκτελεστεί αυτή η απόφαση που δικαιώνει τα θύματα.
Σας είπα ποιοι υπογράφουν την απόφαση αμνήστευσης των εγκληματιών Πολέμου, με την οποία δόθηκε ασυλία στους μεγαλύτερους εγκληματίες, μεταξύ των οποίων ο μεγάλος εγκληματίας των Ναζί, ο Μέρτεν.
Τώρα, θα σας πω ποιοι είναι αυτοί που δεν υπέγραψαν από το 2000. Ποιοι διετέλεσαν Πρωθυπουργοί και ποιοι διετέλεσαν Υπουργοί.
Και Υπουργοί Δικαιοσύνης: Μιχαήλ Σταθόπουλος, ορκίστηκε την ημέρα που κατέστη αμετάκλητη η απόφαση για το Δίστομο, 13 Απριλίου 2000, Φίλιππος Πετσάλνικος, Αναστάσιος Παπαληγούρας, Σωτήρης Χατζηγάκης, Νικόλαος Δένδιας, Χάρης Καστανίδης, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, Χρήστος Γεραρής, Αντώνης Ρουπακιώτης, Νίκος Παρασκευόπουλος.
Υπάρχει ιστορική, διεθνής, ποινική, αστική και πολιτική ευθύνη. Το κυριότερο είναι ότι η ευθύνη αυτή είναι και ατομική, είναι και εξατομικευμένη.
Η πρωτοβουλία μας σημαίνει ότι δε θα αφήσουμε κανέναν υπεύθυνο ατιμώρητο.
Και, ταυτόχρονα, η πρωτοβουλία μας σημαίνει ότι θα αναλάβουμε την προσωπική μας ευθύνη, την ιστορική μας ευθύνη να διεκδικήσουμε Δικαιοσύνη για όλους.
Ένα συγκλονιστικό βίντεο - μαρτυρία που αναφέρεται στο ολοκαύτωμα στους Λιγκιάδες (3 Οκτωβρίου 1943). Η ιστορική έρευνα ανήκει στον Γερμανό Christoph U. Schminck-Gustavus και η δημιουργία του στον Χρύσανθο Κωνσταντινίδη.
Χαμός επικράτησε σήμερα το απόγευμα μέσα στην αίθουσα του Ειρηνοδικείου Θεσσαλονίκης, όπου δεκάδες πολίτες της Θεσσαλονίκης, από τον Συντονισμό Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης, προσπάθησαν και τελικά κατόρθωσαν να κριθεί άγονος πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας συμπολίτη μας, ΑμΕΑ. Η υπόθεση, σύμφωνα με τους διαδηλωτές, αφορά Άτομο με Ειδικές Ανάγκες, ο οποίος χρωστάει επιχειρηματικό δάνειο 300.000 ευρώ, ενώ έχει και χρέος 60.000 ευρώ προς τον ΟΑΕΕ. Λόγω της προηγούμενης δραστηριότητάς του, ως επιχειρηματίας, δεν μπορούσε να ενταχθεί στον νόμο Κατσέλη. Το θέμα είναι ότι είναι ΑμΕΑ με ποσοστό 85% λόγω εγκεφαλικών και καρδιακών επεισοδίων από τη στιγμή που άρχισε να τον κυνηγάει η τράπεζα Πειραιώς, μία υπόθεση που τραβάει από το 2005, ενώ Άτομο με Ειδικές Ανάγκες είναι και ο γιος του!
Σύμφωνα με τους διαδηλωτές, ο άνθρωπος που ταλαιπωρείται με τις τράπεζες, πήρε δάνειο 300.000 ευρώ για να φτιάξει στούντιο για την ΕΡΤ, αλλά τελικά δεν πληρώθηκε και βρέθηκε να χρωστάει στις τράπεζες.
Στην εκπομπή Takethemoney & runστις 17/9/2016, προσκεκλημένος της Φωτεινής Μαστρογιάννη ήταν ο κος Τζανής Γκούσκος, οικονομολόγος, μέλος της Επιτροπής Διεκδίκησης Κατοχικών Δανείων και Κλαπέντων Πολιτιστικών Θησαυρών, συγγραφέας του βιβλίου « Ιδού ο λογαριασμός κυρία Μέρκελ. 300 δις Ευρώ απ’τα κατοχικά δάνεια. Τι αφορούν, πως προκύπτουν, η στρατηγική διεκδίκησης» (εκδ. Κάδμος).
Ο κος Γκούσκος ανέφερε τα ακόλουθα:
Μετά τις πρώτες ημέρες της κατοχής δηλαδή μετά το τέλος Απριλίου 1941, οι γερμανοί άρχισαν να τυπώνουν τα δικά τους νομίσματα στην Ελλάδα. Είχαν φέρει κάποιες τροχήλατες άμαξες και μέσα εκεί είχαν φέρει κάποια πρόχειρα τυπογραφεία, τύπωναν χρήμα και το έδιναν στους στρατιώτες για να κάνουν τις αγορές τους.
Αυτό το χρήμα ήταν πληθωριστικό και οι Έλληνες δεν το αποδέχονταν. Το νόμισμα αυτό καλούνταν Ράιχσμαρκ. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι τον Αύγουστο 1941. Στην Ελλάδα κυκλοφορούσαν τότε 3 νομίσματα: το γερμανικό μάρκο, η ιταλική λίρα και η ελληνική δραχμή. Στην οικονομία επικρατούσε χάος.
Η κυβέρνηση Τσολάκογλου έκανε μία αρχική συμφωνία με τους Γερμανούς και τους Ιταλούς σύμφωνα με την οποία έπρεπε να σταματήσουν να εκδίδουν ψεύτικο νόμισμα και να δίνουν δραχμές σε ότι χρειάζονταν. Το ψεύτικο χρήμα έπρεπε να εξαγορασθεί και να αποσυρθεί από την κυκλοφορία.
Οι δαπάνες των στρατευμάτων κατοχής ήταν πάρα πολύ υψηλές γιατί ο στρατός κατοχής στην Ελλάδα ξεπερνούσε τις 550.000 στρατιώτες (350.000 Γερμανοί και 200.000 Ιταλοί). Καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν είχε τόσο μεγάλο στρατό κατοχής.
Οι γερμανοί λόγω του ότι είχαν τη στρατιά του Ρόμελ στην Αφρική έπρεπε να μεταφέρουν εφόδια από την Ελλάδα. Αυτός ήταν και ο λόγος που έγιναν κάποιες συμφωνίες με το ελληνικό δημόσιο σύμφωνα με τις οποίες το ελληνικό δημόσιο θα τους έδινε κάθε μήνα 1,5 δισεκατομμύριο δραχμές – τα μισά θα τα έπαιρναν οι Γερμανοί και τα άλλα μισά οι Ιταλοί. Ότι παραπάνω χρήματα χρειάζονταν θα τα έπαιρναν από το ελληνικό δημόσιο. Το δάνειο αυτό θα το επέστρεφαν μετά την 1η Απριλίου 1943.
Η νομισματική κυκλοφορία στην Ελλάδα με την έναρξη της κατοχής ανέρχονταν περίπου στα 17 δισεκατομμύρια δραχμές. Μέσα σε ένα χρόνο έφθασε τα 80 δισεκατομμύρια δραχμές, το 80% των οποίων πήραν τα στρατεύματα κατοχής κυρίως οι γερμανοί. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε και αργότερα σε πιο έντονο βαθμό. Μέχρι το τέλος της Κατοχής οι Γερμανοί δανείστηκαν 2,3 τετράκις εκατομμύρια δραχμές. Τα λεφτά που χρωστά η Γερμανία στην Ελλάδα από το κατοχικό δάνειο ανέρχονται στα 371 δισεκατομμύρια Ευρώ. Το δάνειο αυτό είναι άμεσα απαιτητό και ληξιπρόθεσμο. Οι αποζημιώσεις και οι επανορθώσεις αφορούν άλλα ποσά.
Όσον αφορά τις απώλειες στον πληθυσμό, αυτές ξεπερνάνε το 18% δηλαδή άνω των 750.000 Ελλήνων. Δεν είναι μόνο οι εκτελέσεις αλλά και οι Έλληνες που χάθηκαν από την πείνα. Το μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων ήταν κυρίως από την πείνα.
Τον χειμώνα 1941-42, 250.000 άνθρωποι πέθαναν από την πείνα στα μεγάλα αστικά κέντρα. Οι Έλληνες πέθαιναν από την πείνα γιατί οι γερμανοί και οι ιταλοί με τα λεφτά που τραβούσαν «σάρωναν» όλη την αγορά και δεν έμενε τίποτα να πάρει ο Έλληνας για να συντηρηθεί.
Λεφτά έβγαλαν οι μαυραγορίτες που μετά την απελευθέρωση έγιναν οικονομικοί παράγοντες στην Ελλάδα. Εκείνο τον χειμώνα 1941-42, εκτός από τους γερμανούς και τους ιταλούς, οι βρετανοί είχαν κάνει εμπορικό αποκλεισμό στην Ελλάδα και δεν άφηναν να έρχονται τρόφιμα, εφόδια και φάρμακα προκειμένου να εξαναγκάσουν τον λαό να εξεγερθεί εναντίον των γερμανών. Η κατάσταση αυτή πολιορκίας μαζί με το «σάρωμα» της αγοράς των γερμανών και των ιταλών προκάλεσε όλα αυτά τα θύματα στις πόλεις.
Η κυβέρνηση Τσολάκογλου είχε ορίσει διατίμηση. Τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής αγόραζαν σε τιμές διατίμησης π.χ. ένα αυγό τότε στη διατίμηση ήταν μία δραχμή για τους γερμανούς ενώ για τους Έλληνες ήταν 10.000 δραχμές. Επομένως τα λεφτά που δίναμε στους γερμανούς είχαν αγοραστική δύναμη.
Λέγεται ότι οι γερμανοί επέστρεψαν κάποιες δόσεις και ως εκ τούτου είχαν αναγνωρίσει το δάνειο. Από τον Απρίλιο του 1943 έπρεπε να επιστρέψουν τα δανεικά. Τι έκαναν οι γερμανοί; Έγραφαν ένα ένταλμα 800 δισεκατομμυρίων δραχμών και το έστελναν στον τότε υπουργό οικονομικών. Το έπαιρνε ο υπουργός αρχιδοσίλογος Τσιρονίκος της κυβέρνησης Ράλλη, το οπισθογραφούσε και το έστελνε στην Τράπεζα της Ελλάδος για να χρεωθεί ο λογαριασμός των Γερμανών. Φευ, ο λογαριασμός ήταν άδειος. Το γεγονός αυτό το επιβεβαιώνει το 1956, ο πρώτος υπουργός οικονομικών επί Κατοχής Γκοτζαμάνης τον οποίο αντικατέστησαν με τον Τσιρονίκο. Ο Κοτζαμάνης επεσήμανε ότι ήταν αδιανόητο τα εντάλματα αυτά να έμεναν ανείσπρακτα. Φαίνεται λοιπόν ότι οι γερμανοί πλήρωσαν κάποια χρήματα τα οποία δεν εισπράχθηκαν ποτέ. Οι γερμανοί ήταν μια ζωή μπαταχτσήδες.
Εάν αναφερθούμε στο χρέος και στο τι έγινε αντίστοιχα στο γερμανικό χρέος, το πρώτο κούρεμα του γερμανικού χρέους από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν το 1922, το δεύτερο έγινε το 1932 και το 1953 γίνεται ένα τρίτο κούρεμα με τη Συνθήκη του Λονδίνου.
Το προπολεμικό χρέος της Γερμανίας κουρεύεται κατά 64%. Οποιαδήποτε απαίτηση αποζημιώσεων δημιουργήθηκε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφήνεται μέχρι την επανένωση της Γερμανίας. Εμείς όμως, αντίθετα, πρέπει να πληρώσουμε το χρέος στο ακέραιο γιατί όπως είπε ο Δραγασάκης οι δανειστές μας είναι υπερχρεωμένες χώρες και δεν μπορούν να μας στηρίξουν (!!!).
Δηλώσεις όπως οι παραπάνω αναδεικνύουν το πρόβλημα του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημανθεί ότι πολλές οικογένειες του σημερινού πολιτικού συστήματος είχαν συνεργασθεί με τους γερμανούς και δημιούργησαν περιουσίες.
Το 1947, ο Πωλ Πόρτερ ήρθε να δει τι γίνεται στην Αθήνα με αυτούς που έπαιρναν την αμερικανική βοήθεια από το σχέδιο Μάρσαλ. Ο Πόρτερ είπε ότι ενώ κάποιοι συγκεκριμένοι «έτρωγαν» τα χρήματα από στο σχέδιο μετά ζητούσαν πάλι βοήθεια.
Το 1950, ο δημοσιογράφος Τζόζεφ Χάρισον είπε ότι έπρεπε να βρεθεί κάποιο μέτρο για τα αρπακτικά των Αθηνών που αποτελούνταν από 5.000 πολιτικούς, βιομήχανους και εισαγωγείς, οι οποίοι εκ συστήματος και από αναισθησία απομυζούσαν τον πλούτο της χώρας. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να υπογράψουν οποιαδήποτε συνθήκη υποτέλειας.
Αναφορικά με τους κλαπέντες θησαυρούς, υπάρχει μία έκθεση του 1947 του Διευθυντή του Αρχαιολογικού Μουσείου ο οποίος αναφέρει ότι κλάπηκαν 8.500 αντικείμενα από τους γερμανούς, μεταφέρθηκαν στα μουσεία τους και ακόμα και σήμερα μπαίνουν σε δημοπρασίες.
Τα αρχαία μπορούμε να τα πάρουμε πίσω γιατί υπάρχει η συνθήκη του ΟΗΕ σύμφωνα με την οποία τα κλεμμένα επιστρέφονται στη χώρα στην οποία ανήκουν. Το κατοχικό δάνειο μπορούμε επίσης να το πάρουμε πίσω, οι αποζημιώσεις όμως είναι τεράστιο θέμα.
Στην πρώτη εκτίμηση που έγινε στη Συνθήκη των Παρισίων το 1947, οι αποζημιώσεις ανέρχονταν στα $16 δισεκατομμύρια. Το ποσό αυτό δεν έγινε αποδεκτό και δόθηκαν ελάχιστα ως αποζημιώσεις σε υλικό εξοπλισμό και όχι σε μετρητά. Το 1960 δόθηκαν 115 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα για την αποκατάσταση θυμάτων ιδεολογίας και θρησκείας τα οποία πήγαν κυρίως στην εβραϊκή κοινότητα που είχε μεγάλες απώλειες λόγω θρησκείας.
Η Ελλάδα μπορεί μόνο δικαστικά να διεκδικήσει τις αποζημιώσεις και τις επανορθώσεις από τη Γερμανία γιατί κάτι τέτοιο ορίζεται από τη Συνθήκη του Λονδίνου το 1953.
Το κατοχικό δάνειο, όμως, δεν χρειάζεται δικαστική διεκδίκηση, η κυβέρνηση μπορεί να προβεί σε ρηματική διακοίνωση και το δάνειο να εγγραφεί στον προϋπολογισμό του κράτους.
Όπως είπαμε, οι αποζημιώσεις-επανορθώσεις μπορούν να διεκδικηθούν μόνο δικαστικά και μάλιστα σε ξένο δικαστήριο βάσει της αρχής της ετεροδικίας.
Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους σε ένα πρόσφατο πόρισμα της Βουλής αναφέρει ότι υπάρχουν δύο τρόποι διεκδίκησης των αποζημιώσεων – επανορθώσεων:
Το δικαστήριο του Λονδίνου όπου όμως σε αυτό η Γερμανία έχει τέσσερα μόνιμα μέλη από τα εννέα και ενδεχομένως έχει τη δυνατότητα να διορίσει άλλα δύο και να επηρεάσει άλλα τρία.
Το δικαστήριο της Χάγης όπου όμως για θέματα που αφορούν δικαιοδοσία του δικαστηρίου της Χάγης, η Γερμανία δεν αποδέχεται πράξεις για όσα έχουν συμβεί πριν την 1/5/1985.
Το ζήτημα λοιπόν των επανορθώσεων – αποζημιώσεων δεν μπορεί να λυθεί δικαστικά παρά μόνο επηρεάζοντας την κοινή γνώμη.
Επικοινωνιακά και διπλωματικά θα πρέπει με ρηματική διακοίνωση να ζητήσουμε τα χρήματα. Η Γερμανία είτε θα το αποδεχτεί είτε θα προτείνει ένα χαμηλό ποσό. Το πιο πιθανό είναι να πει ότι λέει μέχρι τώρα δηλαδή ότι δεν χρωστά, ότι το θέμα αυτό έχει λήξει εδώ και χρόνια κτλ.
Η ρηματική διακοίνωση, όμως, προϋποθέτει έγγραφη απάντηση. Εάν η Γερμανία αρνηθεί να πληρώσει, αυτό σημαίνει άρνηση του χρέους κάτι που εμείς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στρέφοντας τους δανειστές προς τη Γερμανία. Είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε συμμαχίες βάζοντας τους Ευρωπαίους απέναντι στη Γερμανία και τότε να προχωρήσουμε σε παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους.
Κάτι τέτοιο όμως προϋποθέτει ένα υγιές πολιτικό σύστημα. Ο Μίχαελ Κούτσενροϊτερ (αυτός που κρατούσε τα μαύρα ταμεία της Ζήμενς) στην κατάθεσή του στην εισαγγελία του Μονάχου το 2005 ανέφερε ότι με αναλογία 3-2-1 η Ζήμενς έδινε τις μίζες στα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα. Τρία μερτικά έδιναν για την εκάστοτε κυβέρνηση, δύο μερτικά για την εκάστοτε αντιπολίτευση και ένα μερτικό σε κάποιο μικρό κόμμα. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι οι «Έλληνες» πολιτικοί έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και κανένας δεν τολμά να σηκώσει το κεφάλι απέναντι στη Γερμανία.
Ο Χριστοφοράκος στο καρνέ του έγραφε πόσες συναντήσεις έκανε με τους Έλληνες πολιτικούς. Τις πιο πολλές έκανε η οικογένεια Μητσοτάκη.
Ο Θουκυδίδης είχε πει ότι ήταν τόσο πολλοί οι εχθροί και οι πράκτορές τους που ο λαός φοβόταν γιατί δεν ήξερε με ποιους έχει να κάνει. Πρέπει να ξέρουμε λοιπόν από ποιους περιμένουμε να μας κυβερνήσουν.
Εάν μπορέσουμε να στελεχώσουμε ένα υγιές πατριωτικό κίνημα, το οποίο να πάρει κάποια στιγμή την εξουσία της χώρας τότε θα μπορούμε να μιλάμε για το εθνικό συμφέρον και για ανάπτυξη. Πριν την ανάπτυξη όμως προηγείται η απονομή δικαιοσύνης.
Ο κόσμος θέλει μια πρωτοπορία που να βγει μπροστά, δυστυχώς όμως λείπει η συμμετοχική συνείδηση, ο καθένας είναι εναντίον του άλλου για οποιοδήποτε θέμα.
Επιστρέφοντας στο κατοχικό δάνειο, όσον αφορά το πόρισμα της Επιτροπής της Βουλής, η Επιτροπή Διεκδίκησης Κατοχικών Δανείων και Κλαπέντων Πολιτιστικών Θησαυρών θα κάνει αναφορά στον εισαγγελέα. Το πόρισμα αυτό της Βουλής είναι αχαρακτήριστο. Αναφέρει ότι οι γερμανοί χρωστάνε 10,3 δισεκατομμύρια ευρώ από το κατοχικό δάνειο ενώ το πραγματικό ποσό είναι 371 δισεκατομμύρια ευρώ ! Ενώ το πόρισμα έχει ένα παράρτημα 68 σελίδων το οποίο είναι έργο του κου Τζανή Γκούσκου, εν τούτοις δεν το λαμβάνουν υπόψη.
Οι «Έλληνες» πολιτικοί λεηλατούν τη χώρα. Το 1958 αντί να ζητήσουν τα χρήματα από τη Γερμανία, ζήτησαν αντίθετα από τη Γερμανία να τους δώσει ένα δάνειο. Η Γερμανία έδωσε 200 εκατομμύρια μάρκα, ένα δάνειο εικοσαετίας με επιτόκιο 6%. Μας δανείζανε από τα δικά μας λεφτά. Το δάνειο αυτό ήταν διακρατικό αλλά διακρατικό είναι και το κατοχικό δάνειο με βάση τις τότε συμβάσεις.
Αυτά προς γνώση όλων αυτών που λένε ότι χρωστάμε και πρέπει να πληρώσουμε. Όπως και στην Κατοχή, όμως, έτσι και τώρα, υπάρχουν πολλοί «Έλληνες» που επωφελούνται από την κατάσταση. Στην Κατοχή, υπήρχε μία περίεργη φάρα, η φάρα των εμπόρων της Ερμού. Όταν ο Ρόμελ κέρδιζε στην Αφρική ανέβαζαν τις τιμές γιατί πίστευαν ότι κανείς δεν θα τους πείραζε. Ήταν, δε, τόσο περιχαρείς που έβγαιναν έξω από τα μαγαζιά τους και φώναζαν «Βάστα Ρόμελ». Σήμερα αυτοί που επωφελούνται είναι αυτοί που λένε «Βάστα Μέρκελ» και «Βάστα Σόιμπλε».
Ακόμα και ο πρώτος υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση Τσολάκογλου, ο μαιευτήρας από τα ΓιαννιτσάΓκοτζαμάνης ανέφερε ότι ξένοι και «Έλληνες» ήταν ασύδοτοι με το δημόσιο χρήμα και ήθελε να διασπάσει την αγαστή συνεργασία ξένων και ημετέρων εις βάρος του Ελληνικού δημοσίου.
Αυτά έλεγε ένας δωσίλογος. Οι δωσίλογοι εκείνης της εποχής, όμως, ήταν στρατηγοί που πολέμησαν στην Αλβανία, έχασαν και παρέδωσαν τη χώρα. Οι σημερινοί όμως πού πολέμησαν; Υπέγραψαν σχέσεις υποτέλειας χωρίς να πολεμήσουν.
Ο κος Τζανής Γκούσκος έκλεισε τη συνέντευξη με ένα αισιόδοξο μήνυμα λέγοντας ότι η αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού θα επανέρθει και κάποιοι από όλους εμάς θα δώσουν το παράδειγμα.
Την εκπομπή μπορείτε να παρακολουθήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
