Articles by "Γενικές Ειδήσεις Επιστήμης"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γενικές Ειδήσεις Επιστήμης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρισεκατομμύρια μικρόβια, ιοί και άλλοι μικροοργανισμοί «συγκατοικούν» στον οργανισμό μας ξεπερνώντας κατά 10 φορές τον αριθμό των κυττάρων μας. Οι μικροοργανισμοί αυτοί βρίσκονται παντού στο σώμα μας αλλά οι μεγαλύτεροι πληθυσμοί κατοικούν στο έντερο και το δέρμα. Το βάρος τους είναι παρόμοιο με αυτό των υπόλοιπων οργάνων του σώματος, καθώς ζυγίζουν περίπου 2 κιλά στον μέσο άνθρωπο.

Η ανθρώπινη μικροχλωρίδα αποτελείται από πάνω από 1.000 είδη μικροοργανισμών. Τα γονίδια που βρίσκονται μέσα σε αυτά τα κύτταρα αποτελούν το ανθρώπινο μικροβίωμα, το οποίο έχουν προσπαθήσει να αποκρυπτογραφήσουν οι επιστήμονες τα τελευταία χρόνια.


Γιατί είναι σημαντική η μικροχλωρίδα;

Οι μικροοργανισμοί που έχουν εξελιχθεί παράλληλα με μας και αποτελούν ένα αναπόσπαστο μέρος της ύπαρξής μας, όχι μόνο δεν είναι αδρανείς, αλλά ρυθμίζουν καθημερινές λειτουργίες του σώματος. Επιστημονικές μελέτες έχουν “ενοχοποιήσει” τους μικροοργανισμούς αυτούς για ασθένειες όπως:

το άσθμα
τον αυτισμό
τον καρκίνο
το διαβήτη
τις καρδιοπάθειες
την παχυσαρκία
τη σκλήρυνση κατά πλάκας
την κοιλιοκάκη
τα εκζέματα
τις κολίτιδες
τις φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου (τη νόσο του Crohn και την ελκώδη κολίτιδα)
την υποθρεψία

Διατροφή

Εκτός από την ενέργεια που λαμβάνουμε από την διατροφή μας που λειτουργεί ως το “καύσιμο” του οργανισμού, τα βακτήρια του εντέρου είναι απαραίτητα για την διαθεσιμότητα των θρεπτικών ουσιών στον οργανισμό μας, καθώς διασπούν τα μόρια των τροφών. Επίσης η βακτηριακή μικροχλωρίδα του εντέρου μπορεί να επηρεάσει το αίσθημα του κορεσμού και της πείνας μέσω του μεταβολισμού.
Η ποικιλομορφία της μικροχλωρίδας μας σχετίζεται με την ποικιλομορφία της διατροφής μας, για αυτό και οι επιστήμονες συστήνουν στους εφήβους να καταναλώνουν μια μεγάλη ποικιλία τροφίμων για να έχουν μια πλούσια εντερική μικροχλωρίδα ως ενήλικες.

Αυτοανοσία

Χωρίς την επαφή με τους μικροοργανισμούς που μας αποικίζουν από τη γέννησή μας, η προσαρμοστική ανοσία δεν θα υπήρχε. Προσαρμοστική ανοσία είναι το μέρος του ανοσοποιητικού μας συστήματος, που μαθαίνει πώς να ανταποκριθεί σε μικρόβια, επιτρέποντας μια πιο γρήγορη άμυνα έναντι των παθογόνων οργανισμών. Μελέτες έχουν δείξει αυξημένη νοσηρότητα σε πειραματόζωα που ήταν στείρα μικροοργανισμών. Η μικροχλωρίδα παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στα αυτοάνοσα νοσήματα και τις αλλεργίες, που είναι πιο πιθανόν να αναπτυχθούν όταν διαταράσσεται η έκθεση σε μικροοργανισμούς σε νεαρή ηλικία.

Εγκεφαλικές διαταραχές

Λόγω της συμμετοχής της στην πέψη, η εντερική μικροχλωρίδα μπορεί επίσης να επηρεάσει και τον εγκέφαλο, για αυτό και έχει χαρακτηριστεί ως ο “δεύτερος εγκέφαλος”. Μικρά μόρια που απελευθερώνονται από τη δραστηριότητα των βακτηρίων του εντέρου ενεργοποιούν την απόκριση των νεύρων στο γαστρεντερικό σωλήνα.
Επίσης έχει παρατηρηθεί συσχέτιση μεταξύ της εντερικής μικροχλωρίδας και των εγκεφαλικών διαταραχών, όπως η εμφάνιση κατάθλιψης και η διαταραχή του φάσματος του αυτισμού.

Νοσηρότητα και ασθένειες

Η διαταραχή του πληθυσμού των μικροβίων που ζουν στο έντερό μας συνδέεται με τις φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου, όπως την ελικώδη κολίτιδα και την νόσο του Crohn, καθώς επίσης και με την παχυσαρκία και τον διαβήτη τύπου 2.
Η μικροχλωρίδα του εντέρου έχει συνδεθεί με το μεταβολικό σύνδρομο και οι αλλαγές στη διατροφή έχουν θετική επίδραση στην μείωση παραγόντων κινδύνου για μεταβολικό σύνδρομο μέσω των πρεβιοτικών και των προβιοτικών.
Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η χρήση αντιβιοτικών προκαλεί μια βαθιά και ταχεία απώλεια της ποικιλομορφίας και μια αλλαγή στη σύνθεση της χλωρίδας του εντέρου. Η διατάραξη της μικροχλωρίδας μπορεί να οδηγήσει σε ασθένειες και λοιμώξεις που σχετίζονται με την αντίσταση στα αντιβιοτικά.


Πηγή: Medical News Today. What is the gut microbiota? What is the human microbiome? Markus MacGill

«Τι συμβαίνει μέσα στον εγκέφαλό μας όταν μαθαίνουμε κάτι;».Σε αυτό το ερώτημα προσπάθησε να απαντήσει ονευροεπιστήμονας Clifford Kentros από το Νορβηγικό Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας (NTNU).

Ο καθηγητής Ιατρικής που έχει εξειδίκευση στη Μοριακή Βιολογία παρουσίασε για πρώτη φορά σε Έλληνες δημοσιογράφους, αλλά και στο κοινό, σε ειδική εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Εργαστήριο Βιοπληροφορικής και Ανθρώπινης Ηλεκτροφυσιολογίας (Bihelab) του Ιονίου Πανεπιστημίου, την έρευνά του που σχετίζεται με τη διερεύνηση των μηχανισμών μάθησης και μνήμης, βάσει μιας σειράς μοριακών και γενετικών «εργαλείων» που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να διαλευκάνουν την "καλωδίωση" και τη λειτουργία του εγκεφάλου. Η διάλεξη με θέμα: «Διαγονιδιακή διερεύνηση του νευρωνικού κυκλώματος του μηχανισμού μνήμης» έγινε στο Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος, στην Πλάκα.

Πώς λειτουργεί το μυαλό μας

Ο διαπρεπής επιστήμονας αναφέρθηκε εκτενώς στο μηχανισμό της χωρικής μνήμης (της λειτουργίας του εγκεφάλου κατά την οποία το άτομο αποθηκεύει, ανακαλεί, επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί πληροφορίες που έχουν σχέση με τους χώρους ή αντικείμενα και τις σχέσεις μεταξύ τους), η οποία εντοπίζεται σε ένα σημείο του εγκεφάλου που ονομάζεται «Ιππόκαμπος». Πρόκειται για μια εγκεφαλική περιοχή που αποτελείται από ειδικά κύτταρα που καταγράφουν μνημονικά την καθημερινότητα. Οι δύο θέσεις του ιππόκαμπου, αριστερά και δεξιά του εγκεφάλου, συντονίζονται έτσι ώστε να «παράγεται» η καθημερινή επεισοδιακή μνήμη, η οποία επηρεάζεται από οποιαδήποτε διαταραχή αυτών των κυττάρων. Στη συνέχεια μίλησε για τα επονομαζόμενα «κύτταρα πλέγματος» στον ενδορινικό φλοιό του εγκεφάλου, αυτούς τους διάσπαρτους εξειδικευμένους νευρώνες που ενεργοποιούνται με χαρακτηριστικά μοτίβα όταν κάποιος ακολουθεί μια συγκεκριμένη διαδρομή, για τη διαδικασία πυροδότησης συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου ανάλογα με το περιβάλλον, καθώς και στα κύτταρα τοποθεσίας που ενεργοποιούνται μόνο σε συγκεκριμένα γεωγραφικά σημεία. Και τα δύο αυτά είδη κυττάρων συμμετέχουν σε ένα σύστημα εντοπισμού θέσης στον εγκέφαλο-ένα είδος βιολογικού συστήματος πλοήγησης που μας επιτρέπει να προσανατολιζόμαστε και να βρίσκουμε το δρόμο μας. Επιπλέον, ενώ μέχρι τώρα οι ερευνητές γνώριζαν ότι ο «Ιππόκαμπος» διαθέτει ένα απλό και σημαντικό κύκλωμα για τη μνήμη, ο καθηγητής ανακάλυψε ένα συντομότερο δρόμο (shortcut) αυτού του κυκλώματος, τον οποίο και περιέγραψε.

Έρευνα για Πάρκινσον και Αλτσχάιμερ


Ο ερευνητής ηγείται της ερευνητικής ομάδας «Κέντρος», μιας από τις έξι που έχουν τη βάση τους στο «Χωριό των Νευροεπιστημόνων» στη Νορβηγία, το οποίο δημιουργήθηκε από το ζεύγος May-Britt και Edvard Moser. Πρόκειται για το γνωστό ζευγάρι επιστημόνων που το 2014 απέσπασαν το βραβείο Νομπέλ Φυσιολογίας και Ιατρικής για την ανακάλυψη μιας ομάδας κυττάρων που σχηματίζουν ένα είδος βιολογικού GPS στον εγκέφαλο. Η συμβολή του καθηγητή Κέντρος στο χωριό Moser, που βρίσκεται στη Νορβηγική πόλη Τροντχάιμ, είναι η δημιουργία διαγονιδιακών μοντέλων ποντικιών που δίνουν στους νευροεπιστήμονες την ικανότητα να αντιλαμβάνονται και να διερευνούν νευρωνικά κυκλώματα και συγκεκριμένες νευρωνικές δραστηριότητες σε επιλεγμένα τμήματα του εγκεφάλου που εμπλέκονται στις παραπάνω εγκεφαλικές λειτουργίες. Η καινοτομία δε, του εργαστηρίου του είναι τόσο ο συνδυασμός της Μοριακής Γενετικής και ιογενών «εργαλείων» με in vivo καταγραφές της συμπεριφοράς ζωντανών πειραματόζωων, όσο και η «στοχευμένη» χρήση συνθετικών ιών, που εκείνος κατασκευάζει ,ως «οχήματα» ρυθμιστικών αλληλουχιών DNA, που ενεργοποιούν συγκεκριμένα γονίδια σε συγκεκριμένους νευρώνες του «Ιπποκάμπου» και σχετίζονται με τη βραχεία μνήμη του χώρου. Mε τη χρήση αυτών των συνθετικών ιών, θα καταστεί δυνατός ο έλεγχος συγκεκριμένων περιοχών και λειτουργιών του εγκεφάλου που σχετίζονται με σημαντικές νευροεκφυλιστικές ασθένειες, όπως είναι η νόσος του Πάρκινσον και του Αλτσχάιμερ.

Ο Καθηγητής Κέντρος βρέθηκε στην Ελλάδα μετά από πρόσκληση του προέδρου του Τμήματος Πληροφορικής και διευθυντή του Εργαστηρίου Βιοπληροφορικής και Ανθρώπινης Ηλεκτροφυσιολογίας (Bihelab) του Ιονίου Πανεπιστημίου Παναγιώτη Βλάμου, στο πλαίσιο των satellite events του διεθνούς συνεδρίου Genedis 2016 με τίτλο «Genetics, Geriatrics and Neurodegenerative disease research»(www.genedis.eu), που θα λάβει χώρα στη Σπάρτη στις 20-23 Οκτωβρίου και το οποίο διοργανώνεται από το Bihelab.

Συνεργασία του Ιονίου Πανεπιστημίου με την ερευνητική ομάδα "Kentros group"

Ο καθηγητής, μετά τη διάλεξη του,επισκέφθηκε το Τμήμα Πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα και αφού έδωσε, σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, μια ανοικτή διάλεξη για τους φοιτητές, κήρυξε την έναρξη του Μεταπτυχιακού Προγράμματος με τίτλο: «Bioinformatics and Neuroinformatics» για το 2016-2017 και ανακοίνωσε τη συνεργασία της ερευνητικής του ομάδας «Kentros group» με το Bihelab. «Η ερευνητική συνεργασία του Bihelab με το "Kentros group" έχει δυο άξονες. Ο πρώτος αφορά στον προσδιορισμό των νευρώνων του εγκεφάλου που πλήττονται πρώτα από το Αλτσχάιμερ και τις δυνατότητες παρέμβασης σε αυτούς για την αναστολή της νόσου και ο δεύτερος τη μελέτη των πιθανών γεωμετριών που σχετίζονται με τους νευρώνες προσανατολισμού και τη δυνατότητα εσωτερικής γεωμετρικής αναπαράστασης του εγκεφάλου», εξήγησε ο Καθηγητής Παναγιώτης Βλάμος.


Ένα είδος βακτηρίου που βρέθηκε να ζει βαθιά στο υπέδαφος αποκαλύπτεται ότι έχει τη μοναδική ικανότητα να αντλεί ενέργεια από τη ραδιενεργό διάσπαση του ουρανίου. Η ανακάλυψη, λένε αμερικανοί ερευνητές, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ύπαρξης εξωγήινων που τρέφονται με καθαρή ακτινοβολία.

Το μοναδικό βακτήριο, με την ονομασία Desulforudis audaxviator, βρέθηκε να ζει σε ένα παλιό χρυσωρυχείο στη Νότιο Αφρική, σε βάθος 2,8 χιλιομέτρων. «Τράβηξε την προσοχή μου επειδή αντλεί ενέργεια αποκλειστικά από ραδιενεργές ουσίες» λέει στο δικτυακό τόπο του Science ο Ντιμίτρα Άτρι, αστροβιολόγος του Διαστημικού Ινστιτούτου Επιστήμης «Blue Marble» στο Σιάτλ. «Ποιος ξέρει αν συμβαίνει το ίδιο με τη ζωή σε άλλους κόσμους;» εικάζει.

Οι περισσότεροι οργανισμοί στη Γη είτε εκμεταλλεύονται το φως του ήλιου για να φωτοσυνθέσουν την τροφή τους, είτε τρέφονται με φωτοσυνθετικούς οργανισμούς. Το Desulforudis audaxviator ανήκει σε μια διαφορετική, σπάνια κατηγορία οργανισμών, οι οποίοι αντλούν ενέργεια απευθείας από ανόργανες χημικές ουσίες του περιβάλλοντος.

Το ουράνιο και άλλα ραδιενεργά στοιχεία που υπάρχουν σε μικρές ποσότητες στον γήινο φλοιό εκπέμπουν ακτινοβολία, η οποία διασπά άλλα μόρια στο έδαφος. Διασπά για παράδειγμα ενώσεις που περιέχουν οξυγόνο και θείο, παράγοντας έτσι θειικά ιόντα, υπεροξείδιο του υδρογόνου και άλλα προϊόντα που διατηρούν αποθηκευμένη χημική ενέργεια.

Αυτή είναι η ενέργεια που αξιοποιεί για την επιβίωσή του το θαυμαστό βακτήριο: απορροφά τα μόρια και τα ιόντα που προκύπτουν, ρουφά την ενέργειά τους και στη συνέχεια τα φτύνει πίσω στο περιβάλλον.

Ο Άτρι υποψιάζεται ότι η ίδια διαδικασία θα μπορούσε να κρατά ταϊσμένα εξωγήινα μικρόβια ακόμα και σε κόσμους που στερούνται ατμόσφαιρας. Τα μικρόβια αυτά θα μπορούσαν να αξιοποιούν όχι την ακτινοβολία της ραδιενεργού διάσπασης, αλλά την ενέργεια των λεγόμενων κοσμικών ακτίνων, μιας βροχής από σωματίδια υψηλής ενέργειας που λούζει τα πάντα στο Διάστημα.

Η Γη διαθέτει μαγνητικό πεδίο που λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας για την κοσμική ακτινοβολία. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον Άρη ή άλλα «αφιλόξενα» σώματα του Ηλιακού Συστήματος.

Χρησιμοποιώντας τα διαθέσιμα δεδομένα για την κοσμική ακτινοβολία, ο ερευνητές προσομοίωσε τις συνθήκες σε άλλα ουράνια σώματα, και διαπίστωσε ότι, σε όλους τους πλανήτες εκτός από τη Γη, η συνεχής ροή σωματιδίων από το Διάστημα θα προσέφερε αρκετή ενέργεια για την επιβίωση μικρών, σχετικά απλών οργανισμών όπως τα βακτήρια.

Αν ο Άτρι έχει δίκιο, οι προσπάθειες αναζήτησης εξωγήινης ζωής θα πρέπει να διευρυνθούν, και να συμπεριλάβουν κόσμους που δεν διαθέτουν μαγνητικό πεδίο και θεωρούνταν μέχρι σήμερα εχθρικοί για την υποστήριξη ζωντανών οργανισμών.

Ποιος ξέρει; Βαθιά στο υπέδαφος του Άρη ίσως κρύβεται το εξωγήινο ανάλογο του απίθανου Desulforudis audaxviator.

H μελέτη του Ντιμίτρ Άτρι δημοσιεύεται στο Journal of the Royal Society Institute.

πηγή

Τρεις Βρετανοί επιστήμονες, οι Ντέιβιντ Τάλες, Ντάνκαν Χόλντεϊν και Τζ. Μάικλ Κόστερλιτς, βραβεύονται με το Νόμπελ Φυσικής για τις έρευνές τους επί της εξωτικής ύλης.

«Οι ανακαλύψεις τους επέτρεψαν την καταγραφή προόδου στη θεωρητική κατανόηση των μυστηρίων της ύλης και στη δημιουργία νέων προοπτικών για την ανάπτυξη καινοτόμων υλικών», αναφέρεται στην ανακοίνωση του Ιδρύματος Νόμπελ.

Ο Ντέιβιντ Τάλες (David Thouless) είναι 82 ετών, έχει γεννηθεί στη Σκωτία και είναι επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Washington στο Σιάτλ. Λαμβάνει το ήμισυ του βραβείου.

Το δεύτερο ήμισυ μοιράζονται οι Ντάνκαν Χόλντεϊν (Duncan Haldane), 65 ετών, γεννημένος στο Λονδίνο, καθηγητής στο Princeton και Μάικλ Κόστερλιτς (Michael Kosterlitz), γεννημένος στη Σκωτία το 1942 και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Brown του Πρόβιντενς (Ρόουντ Άιλαντ).

Βραβεύονται «για τις θεωρητικές ανακαλύψεις των μεταβάσεων της τοπολογικής φάσης και των τοπολογικών φάσεων της ύλης», αναφέρει στην ανακοίνωσή της η Επιτροπή.

«Οι βραβευόμενοι αυτή τη χρονιά άνοιξαν τον δρόμο σε έναν άγνωστο κόσμο όπου η ύλη μπορεί να λάβει ασυνήθιστες μορφές. Χρησιμοποίησαν εξελιγμένες μαθηματικές μεθόδους για να μελετήσουν φάσεις ή ασυνήθιστες καταστάσεις της ύλης, όπως οι υπεραγωγοί, τα υπερρευστά και/ή οι λεπτές μαγνητικές μεμβράνες».

Οι εφαρμογές των ερευνών τους αναμένονται στους τομείς της επιστήμης των υλικών και στην ηλεκτρονική.



πηγή

Σύμφωνα με τον Nikola Tesla, την ημέρα που η επιστήμη θα αρχίσει να μελετά τα μη φυσικά φαινόμενα θα έχει μεγαλύτερη πρόοδο μέσα σε μια δεκαετία από αυτή που σημείωσε σε όλους τους προηγούμενους αιώνες της ύπαρξής της. Προκειμένου να κατανοήσουμε την αληθινή φύση του σύμπαντος, πρέπει να σκεφτόμαστε με τους όρους της ενέργειας, της συχνότητας και των δονήσεων.
Η επιστήμη έχει καλύτερα αποτελέσματα όταν βρίσκεται σε αρμονία με τη φύση. Με αυτά τα δύο μαζί ενωμένα, έχουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε τεχνολογικές γνώσεις που μπορούν να βγουν στην επιφάνεια μόνο όταν η συλλογική συνείδηση είναι έτοιμη να τις αγκαλιάσει.
Η συνειδητότητα αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα επίτευξης της αλλαγής στον πλανήτη. Οι θετικές σκέψεις που στέλνουμε, όπως η αγάπη, η ίαση, η προσευχή, η καλή πρόθεση, έχουν ισχυρή επιρροή σε αυτό προς το οποίο τις κατευθύνουμε. Οι έννοιες αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μαζική κλίμακα, όπως για παράδειγμα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα που έχει έναν κοινό στόχο για να αντιμετωπίσει πολλαπλά προβλήματα, αλλά και σε μεμονωμένες καταστάσεις όπως συμβαίνει στην καθημερινή μας ζωή.
Εδώ και αρκετό διάστημα, οι φυσικοί έχουν διερευνήσει τη σύνδεση ανάμεσα στην ανθρώπινη συνειδητότητα και τη σχέση της με τη δομή της ύλης. Παλαιότερα πίστευαν ότι το Νευτώνειο υλικό σύμπαν ήταν το θεμέλιο της φυσικής υλικής μας πραγματικότητας. Όλα αυτά άλλαξαν όταν άρχισαν να αναγνωρίζουν ότι τα πάντα στο σύμπαν αποτελούνται από ενέργεια. Οι επιστήμονες της κβαντικής φυσικής ανακάλυψαν ότι τα άτομα αποτελούνται από δίνες ενέργειας που συνεχώς περιστρέφονται και δονούνται. Αυτό αποτελεί ένα σοβαρό θέμα, καθώς η ενέργεια είναι το πιο μικροσκοπικό επίπεδο που μπορεί να παρατηρηθεί και η ανθρώπινη συνειδητότητα όχι μόνο συνδέεται με αυτή αλλά μπορεί να επηρεάσει τις αντιδράσεις της, ακόμη και να την ανακατασκευάσει.
Ο Δανός φυσικός Niels Bohr αναφέρει πως ό,τι ονομάζουμε πραγματικό αποτελείται από πράγματα που δεν μπορούν να θεωρηθούν πραγματικά.
Ο Ινδός επιστήμονας Paramahamsa Tewari λέει ότι η σύγχρονη επιστήμη θεωρεί την ύλη ως τη βασική πραγματικότητα πιστεύοντας ότι το διάστημα αποτελεί επέκταση του κενού. Επομένως, το φαινόμενο της δημιουργίας σταθερής κοσμικής ύλης υπερβαίνει το πεδίο έρευνας της παρούσας επιστήμης. Επίσης, η θεωρία ούτε εντοπίζει την πηγή της κοσμικής ενέργειας που βρίσκεται στη δομή της ύλης, ούτε μπορεί ή δεν θέλει να εξηγήσει την αιτία των ιδιοτήτων της ύλης οι οποίες προέρχονται από την αντίδρασή της. Εν συντομία αυτοί είναι οι περιορισμοί των σύγχρονων επιστημονικών θεωριών στο βασικό επίπεδο των φυσικών φαινομένων της φύσης. Όταν μια επιστημονική θεωρία δεν μπορεί να εξηγήσει το ζήτημα της ίδιας της προέλευσης της συμπαντικής ύλης και της ενέργειας, πώς θα μπορούσε ποτέ να συλλάβει και να εξηγήσει το φαινόμενο της συνειδητότητας, η οποία είναι εμφανής στα έμβια όντα;
Η αποκάλυψη ότι το σύμπαν δεν είναι η συγκέντρωση φυσικών μερών, αλλά αντίθετα προέρχεται από την ανάμιξη κυμάτων άυλης ενέργειας προκύπτει, μεταξύ άλλων, από το έργο του Albert Einstein, του Max Planck και του Werner Heisenberg.
1. Κβαντική φυσική: το πείραμα της διπλής σχισμής
Το πείραμα της διπλής σχισμής είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του τρόπου που είναι αλληλένδετα η συνειδητότητα και ο φυσικός υλικός μας κόσμος. Μια πιθανή αποκάλυψη αυτού του πειράματος είναι ότι «ο παρατηρητής δημιουργεί την πραγματικότητα». Σε μια εργασία που δημοσιεύτηκε κατόπιν ομότιμης αξιολόγησης στο περιοδικό «Physics Essays» εξηγείται ο τρόπος που αυτό το πείραμα χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές για τη διερεύνηση του ρόλου της συνειδητότητας στη διαμόρφωση της φυσικής πραγματικότητας.
Σε αυτό το πείραμα, χρησιμοποιήθηκε ένα οπτικό σύστημα διπλής σχισμής για να ελεγχθεί ο πιθανός ρόλος της συνειδητότητας στην κατάρρευση της κβαντικής κυματοσυνάρτησης. Στο πείραμα, τα σωματίδια αναγκάζονται να περάσουν μέσα από μια διάταξη με δύο λεπτές παράλληλες σχισμές που είναι πολύ κοντά η μία στην άλλη. Διαπιστώθηκε ότι όταν ο παρατηρητής προσπαθούσε να δει από ποιά σχισμή περνούσαν τα σωματίδια, η συμπεριφορά τους αλλοιωνόταν ενώ αυτό δεν συνέβαινε όταν δεν τα παρατηρούσε. Η έρευνα διαπίστωσε ότι οι παράγοντες που συνδέονται με τη συνειδητότητα σχετίζονται σε σημαντικό βαθμό με την αλλοίωση της συμπεριφοράς των σωματιδίων στη διπλή σχισμή.
Η παρατήρηση όχι μόνο διαταράσσει αυτό που πρόκειται να μετρηθεί, το προκαλεί κιόλας. Εμείς οι ίδιοι δηλαδή υποχρεώνουμε το ηλεκτρόνιο να πάρει μια συγκεκριμένη θέση. Συνεπώς εμείς οι ίδιοι παράγουμε τα αποτελέσματα της μέτρησης.
Το βασικό συμπέρασμα της νέας φυσικής αναγνωρίζει επίσης ότι ο παρατηρητής είναι εκείνος που δημιουργεί την πραγματικότητα. Ως παρατηρητές, όλοι μας έχουμε εμπλακεί προσωπικά στη δημιουργία της δικής μας πραγματικότητας. Οι φυσικοί αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι το σύμπαν είναι μια «ψυχική» κατασκευή. Ο πρωτοπόρος Βρετανός φυσικός Sir James Jeans έγραψε ότι το ποτάμι της γνώσης οδεύει προς μια μη μηχανική πραγματικότητα. Το σύμπαν αρχίζει να φαίνεται περισσότερο σαν μια τεράστια σκέψη παρά σαν μια τεράστια μηχανή. Η σκέψη δεν φαίνεται πλέον ως μια τυχαία εισβολή στη σφαίρα της ύλης αλλά θα πρέπει μάλλον να την αναγνωρίσουμε ως δημιουργό και κυβερνήτη του βασιλείου της ύλης. Ας ξεχάσουμε λοιπόν παλαιότερες θεωρίες και ας αποδεχτούμε το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα. Το σύμπαν είναι άυλο, ψυχικό και πνευματικό (R.C. Henry, «Το ψυχικό σύμπαν», η Φύση, 436:29, 2005).
Μπορείτε να δείτε εδώ σε βίντεο το πείραμα της διπλής σχισμής.
2. Πειράματα ψυχοκίνησης με τη χρηματοδότηση κυβερνήσεων
Η ψυχοκίνηση, γνωστή επίσης ως ΨΚ είναι η πιθανή επίδραση της ανθρώπινης συνειδητότητας στη συμπεριφορά των φυσικών ή βιολογικών συστημάτων ή διαδικασιών και περιλαμβάνει διάφορες κατηγορίες επίδρασης που χαρακτηρίζονται από διαφορετικές κλίμακες ενέργειας, μορφές εκδήλωσης, αναπαράστασης και στατιστικής συμπεριφοράς.
Το 2004, ένα ερευνητικό πρόγραμμα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ έκανε ευρέως γνωστό ένα έγγραφο με τίτλο «Τηλεμεταφορά – Μελέτη Φυσικής» (Teleportation Physics Study) του συγγραφέα και δρος Φιλοσοφίας Eric Davis, αποδεικνύοντας ότι η ψυχοκίνηση και άλλα παραψυχολογικά φαινόμενα έχουν περάσει από αυστηρή έρευνα και τεκμηρίωση από διάφορους ερευνητές και ιδρύματα.
Συγκεκριμένο παράδειγμα αποτελεί το έργο του Jack Houck, ενός επαγγελματία μηχανικού αεροδιαστημικής και του συνταγματάρχη του στρατού J.B. Alexander. Οι δυο τους ήταν υπεύθυνοι για τη διεξαγωγή συνεδριών ψυχοκίνησης, στις οποίες οι συμμετέχοντες διδάχθηκαν τη διαδικασία καθώς και τον τρόπο να την εφαρμόζουν μόνοι τους χρησιμοποιώντας διάφορα μεταλλικά αντικείμενα, όπως πιρούνια και κουτάλια. Οι συμμετέχοντες ήταν σε θέση να λυγίσουν εντελώς ή να συστρέφουν τα μεταλλικά αντικείμενα χωρίς να χρησιμοποιούν καμία φυσική δύναμη.
Τα πειράματα έγιναν από κυβερνητικούς επιστημονικούς συμβούλους και ανώτερους στρατιωτικούς αξιωματούχους και πραγματοποιήθηκαν στο Πεντάγωνο, στα σπίτια αξιωματικών και επιστημόνων και σε τοποθεσίες της Διοίκησης Πληροφοριών και Ασφάλειας των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων σε όλο τον κόσμο. Διοικητές στρατηγοί, συνταγματάρχες και άλλοι, ήταν πάντοτε παρόντες. Αυτό που είδαν όλοι ήταν η παραμόρφωση των μεταλλικών αντικειμένων, γεγονός που προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό ανάμεσα στους παρευρισκομένους.
Είναι λοιπόν απαραίτητη η δημιουργία μιας θεωρίας για τη συνειδητότητα και την ψυχοτρονική (αλληλεπίδραση του νου με την ύλη) σε συνδυασμό με περισσότερα πειραματικά αποτελέσματα, καθώς και η ανακάλυψη των φυσικών μηχανισμών που βρίσκονται πίσω από τον ψυχοτρονικό χειρισμό της ύλης.
3. Το πείραμα της παγκόσμιας συνειδητότητας / Γεννήτριες τυχαίων αριθμών
Το πείραμα της παγκόσμιας συνειδητότητας είναι ένα διεθνές, διεπιστημονικό πρόγραμμα ανάμεσα σε πολλούς επιστήμονες και μηχανικούς. Έχει τις ρίζες του στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον και το Ινστιτούτο Νοητικών Επιστημών. Συλλέγει συνεχώς νέα δεδομένα από ένα παγκόσμιο δίκτυο φυσικών γεννητριών τυχαίων αριθμών που βρίσκονται σε όλο τον πλανήτη. Τα δεδομένα μεταδίδονται σε μια βάση που βρίσκεται σε σπίτι, το οποίο πλέον διαθέτει δεδομένα άνω των 15 χρόνων.
Σκοπός είναι η εξέταση των λεπτών συσχετισμών που μπορεί να αντανακλούν την παρουσία και τη δραστηριότητα της συνειδητότητας στον κόσμο. Εικάζουμε ότι υπάρχει δομή σε ό,τι θα έπρεπε να αποτελεί τυχαίο δεδομένο, το οποίο σχετίζεται με μείζονα παγκόσμια γεγονότα που προκαλούνται από το μυαλό και την ψυχή μας.
Οι γεννήτριες τυχαίων αριθμών είναι συστήματα που δημιουργήθηκαν από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, τα οποία αντιδρούν στις σκέψεις των ατόμων, δηλαδή με άλλα λόγια στην επίδραση της συνειδητότητας. Αντιδρούν επίσης σε συγκεκριμένες αλλαγές που σημειώνονται στο περιβάλλον τους. Έντονες αντιδράσεις καταγράφονται συνήθως κατά τη διάρκεια κοινών συναισθημάτων. Οι υψηλότερες καταγραφές που εμφανίστηκαν ποτέ στο Σχέδιο Παγκόσμιας Συνειδητότητας ήταν κατά τη διάρκεια σημαντικών γεγονότων που επηρέασαν ολόκληρο τον κόσμο, όπως συνέβη με την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στις 9/11. Άλλες υψηλές καταγραφές σημειώθηκαν σε προεδρικές ορκωμοσίες, σε τσουνάμι αλλά και σε θανάτους επώνυμων προσώπων. Τα ευρήματα αυτά γέννησαν κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με τη φύση της συνειδητότητας και τη σύνδεση με τη φυσική υλική πραγματικότητα.
4. Πειράματα παρακολούθησης εξ αποστάσεως από τις NSA / CIA σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ
Η παρακολούθηση εξ αποστάσεως είναι η ικανότητα κάποιων ατόμων να περιγράψουν απομακρυσμένες γεωγραφικές περιοχές από απόσταση αρκετών εκατοντάδων χιλιάδες χιλιόμετρων (κι ακόμη περισσότερο). Το γεγονός αυτό έχει αποδειχθεί, δοκιμαστεί και τεκμηριωθεί αρκετές φορές.
Το 1995, η CIA ενέκρινε και γνωστοποίησε έγγραφα που αποκάλυπταν τη συμμετοχή της στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, το οποίο διήρκεσε περισσότερο από 25 χρόνια.
Ο Ingo Swann, ένας από τους συμμετέχοντες σε αυτό το πείραμα, μπορούσε να δει συγκεκριμένους δακτυλίους γύρω από τον πλανήτη Δία πριν καν η NASA καταφέρει να τραβήξει φωτογραφίες με το σκάφος Pioneer 10. Το γεγονός αυτό τεκμηριώθηκε ύστερα από έρευνα. Επίσης, υπάρχουν άτομα που είχαν τη δυνατότητα να δουν αντικείμενα και ανθρώπους που βρίσκονταν σε άλλα δωμάτια και χωρίς καμία οπτική επαφή με τη θέση τους. Το γεγονός ότι ορισμένοι έχουν ή είχαν τη δυνατότητα να προβάλλουν τη συνειδητότητά τους σε διαφορετικό σημείο από τη παρούσα φυσική τους θέση είναι κάτι το εκπληκτικό.
Τα πειράματα αυτά έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες, κι ενώ μέρος του κόσμου συνέχισε να τα χαρακτηρίζει «ψευδοεπιστήμη», το Υπουργείο Άμυνας τα θεωρεί πολύ σοβαρά και τα διατηρεί μυστικά. Τα πειράματα αποτελούσαν μέρος ενός προγράμματος με την ονομασία «STARGATE» και το οποίο τερματίστηκε αναπάντεχα.
5. Οι σκέψεις και προθέσεις μπορούν να αλλάξουν τη φυσική δομή του νερού
Σε πειράματα που πραγματοποιήθηκαν κατά τις τελευταίες 4 δεκαετίες, διερευνήθηκε το αν η ανθρώπινη πρόθεση και μόνο μπορεί να επηρεάσει τις ιδιότητες του νερού.
Αυτό το ερώτημα απασχολούσε για ένα χρονικό διάστημα την κοινότητα της εναλλακτικής ιατρικής, μια και το ανθρώπινο σώμα αποτελείται περίπου κατά 70% από νερό. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Νοητικών Επιστημών, οι ερευνητές ανέφεραν ότι μπορεί να ανιχνευθεί η αλλαγή του νερού με την εξέταση των κρυστάλλων πάγου που σχηματίζονται στα συγκεκριμένα δείγματα. Τα αποτελέσματα συγκλίνουν στο γεγονός ότι οι θετικές προθέσεις παράγουν συμμετρικούς, καλοσχηματισμένους και όμορφους κρυστάλλους, ενώ οι αρνητικές τείνουν να παράγουν ασύμμετρους και άσχημους κρυστάλλους.
Αν λοιπόν οι σκέψεις και τα συναισθήματα μπορεί να επιφέρουν τέτοιες αλλαγές στο νερό, φανταστείτε τι μπορούν να κάνουν σε εμάς τους ίδιους.
Πολλοί άνθρωποι επισημαίνουν ότι το πείραμα αυτό ήταν απάτη, αλλά έχει πραγματοποιηθεί πολλές φορές και επαναλήφθηκε από ορισμένες εξέχουσες προσωπικότητες στον τομέα της επιστήμης. Τα στοιχεία που παραθέτονται εδώ προέρχονται από τον ερευνητή και παραψυχολόγο Dean Radin, ο οποίος έχει δημοσιεύσει πολλές έρευνες κατόπιν ομότιμης αξιολόγησης σε διεθνή περιοδικά. Το πείραμα διεξήχθη στο Ινστιτούτο Νοητικών Επιστημών και Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Σόνομα στην Καλιφόρνια.
Κατά τον ίδιο τρόπο, πραγματοποιήθηκε έρευνα στην οποία εξετάστηκε ο βαθμός που θα μπορούσε να επηρεαστεί η διάθεση κάποιου που κατανάλωσε τσάι «επηρεασμένο» από τις καλές προθέσεις και την πίστη των μοναχών, συγκριτικά με το συνηθισμένο τσάι. Η μελέτη έγινε υπό διπλά-τυφλές, τυχαιοποιημένες συνθήκες και τα αποτελέσματα ήταν θετικά.
Δείτε εδώ τα σχετικά βίντεο με τους κρυστάλλους του νερού.
6. Το Φαινόμενο Πλασέμπο
Είναι τεκμηριωμένο ότι μπορούμε να αλλάξουμε τη λειτουργία του οργανισμού μας απλά και μόνο με αυτό που πιστεύουμε ότι είναι αληθινό. Το Φαινόμενο Πλασέμπο είναι η μετρήσιμη, ορατή ή αισθητή βελτίωση της υγείας ή συμπεριφοράς που δεν οφείλεται σε φαρμακευτική αγωγή ή επεμβατική θεραπεία. Σύμφωνα με αυτό, μπορεί κάποιος να θεραπευτεί από διάφορες παθήσεις χρησιμοποιώντας τη σκέψη του. Πολλές έρευνες έδειξαν ότι η επίδραση του Φαινομένου (η δύναμη της συνειδητότητας) είναι πραγματική και άκρως αποτελεσματική.
Σε μια μελέτη της Ιατρικής Σχολής του Μπέιλορ που δημοσιεύθηκε το 2002 στο ιατρικό περιοδικό «New England Journal of Medicine» το θέμα έρευνας ήταν οι χειρουργικές επεμβάσεις ασθενών που υπέφεραν από σοβαρό κι εξουθενωτικό πόνο στο γόνατο. Πολλοί χειρούργοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει Φαινόμενο Πλασέμπο στις χειρουργικές επεμβάσεις ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Στη μια ομάδα οι χειρούργοι έκοψαν τον κατεστραμμένο χόνδρο στο γόνατο. Στη δεύτερη ομάδα καθάρισαν την άρθρωση του γόνατος αφαιρώντας οτιδήποτε θεωρούσαν ότι προκαλούσε φλεγμονή. Και οι δύο διαδικασίες είναι οι συνήθεις χειρουργικές επεμβάσεις στις οποίες υποβάλλονται όσοι πάσχουν από σοβαρή αρθρίτιδα. Η τρίτη ομάδα υποβλήθηκε σε μια «ψεύτικη» χειρουργική επέμβαση, δηλαδή οι ασθενείς ναρκώθηκαν πιστεύοντας όμως ότι είχαν πράγματι κάνει επέμβαση στο γόνατο. Σε αυτούς, οι γιατροί έκαναν τομές και έριξαν αλατούχο διάλυμα στο γόνατο, όπως θα έκαναν και στο κανονικό χειρουργείο. Στη συνέχεια έραψαν τις τομές και η διαδικασία ολοκληρώθηκε. Και οι τρεις ομάδες είχαν την ίδια διαδικασία αποκατάστασης και τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά. Η ομάδα που δεν υποβλήθηκε σε πραγματική επέμβαση παρουσίασε βελτίωση όπως ακριβώς και οι άλλες δύο ομάδες.
Ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα του Φαινομένου Πλασέμπο προήλθε από το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των ΗΠΑ το 1999. Η έκθεση αποκάλυψε ότι οι μισοί από τους ασθενείς που έπασχαν από σοβαρή κατάθλιψη και λάμβαναν φάρμακα παρουσίασαν βελτίωση, ενώ το ίδιο συνέβη και στο 32% των ασθενών που λάμβαναν εικονικό φάρμακο. Και ας μην ξεχνάμε και όλες τις παρενέργειες και τους κινδύνους που σχετίζονται με τη λήψη αντικαταθλιπτικών κάθε χρόνο. Ας έχουμε επίσης υπόψη ότι η «βιομηχανία της κατάθλιψης» από μόνη της είναι μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Το 2002, ο καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ Irving Kirsch δημοσίευσε ένα άρθρο για την πρόληψη και τη θεραπεία στην Αμερικανική Ψυχολογική Ένωση με τίτλο «Τα καινούρια φάρμακα του αυτοκράτορα» (The Emperor’s New Drugs), στο οποίο έκανε γνωστές μερικές ακόμα πιο συγκλονιστικές ανακαλύψεις. Βρήκε ότι το 80% της επίδρασης των αντικαταθλιπτικών, όπως μετρήθηκε σε κλινικές δοκιμές, θα μπορούσε να αποδοθεί στην επίδραση του Φαινομένου Πλασέμπο. Ο καθηγητής έπρεπε να καταθέσει αίτηση Νόμου περί ελευθερίας της πληροφόρησης προκειμένου να πάρει πληροφορίες σχετικά με τις κλινικές δοκιμές των γνωστότερων αντικαταθλιπτικών.
7. Τηλεμεταφορά
«Συνειδητοποίησα, όπως και αρκετοί άλλοι συνάδελφοί μου τόσο εντός όσο και εκτός της κυβέρνησης, ότι η υπερφυσική τηλεμεταφορά έχει ερευνηθεί επιστημονικά και τεκμηριωθεί ιδιαιτέρως από το Υπουργείο Άμυνας».
Ένα έγγραφο που δημοσιεύτηκε στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας τον Σεπτέμβριο του 1981 στο περιοδικό Ziran Zazhi (περιοδικό Nature) με τίτλο «Μερικά πειράματα για τη μετακίνηση αντικειμένων διενεργούνται από ασυνήθιστες ικανότητες του ανθρώπινου σώματος» (Shuhuang et al., 198) ανέφερε ότι «χαρισματικά παιδιά» ήταν σε θέση να προκαλέσουν την τηλεμεταφορά μικρών, φυσικών αντικείμενων από το ένα μέρος στο άλλο. Στα αντικείμενα περιλαμβάνονταν ρολόγια, αλογόμυγες κι άλλα έντομα, ραδιοφωνικοί μικροπομποί, φωτοευαίσθητο χαρτί και άλλα. Οι συμμετέχοντες ποτέ δεν άγγιξαν τα αντικείμενα εκ των προτέρων. Τα πειράματα έγιναν στο πλαίσιο τυφλών και διπλά – τυφλών συνθηκών και οι ερευνητές που συμμετείχαν προέρχονταν από διάφορα κολέγια και τομείς του υπουργείου Άμυνας. Επρόκειτο για μια εξαιρετική περίπτωση, διότι κρίθηκε απαραίτητο να προετοιμαστεί μια αναφορά πληροφοριών για δημόσια προβολή.
Περισσότερες έρευνες έγιναν από το Ινστιτούτο Αεροδιαστημικής Μηχανικής του Πεκίνου τον Ιούλιο του 1990, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στο κινεζικό περιοδικό «Σωματική επιστήμη» (Somatic Science, Kongzhi et al., 1990: Jinggen et al., 1990, Banghui, 1990). Οι έρευνες αυτές ανέφεραν διάφορα πειράματα κατά τα οποία έγινε βιντεοσκόπηση της φωτογράφησης υψηλής ταχύτητας, η οποία ήταν σε θέση να συλλάβει τη μετατόπιση των αντικειμένων που χρησιμοποιήθηκαν στα πειράματα, όπως ξηροί καρποί, σπίρτα, νύχια, χάπια και άλλα μέσα σε σφραγισμένους χάρτινους φακέλους, σφραγισμένα γυάλινα μπουκάλια και σωλήνες, σφραγισμένα πλαστικά καρούλια φιλμ και άλλα τα οποία διατηρούνταν κλειστά. Όλα αυτά τα πειράματα ανέφεραν ότι έγιναν με τη συμμετοχή προικισμένων παιδιών και ενηλίκων που προκάλεσαν την τηλεμεταφορά των διαφόρων υλικών.

8. Η επιστήμη της καρδιάς
Η καρδιά παράγει το μεγαλύτερο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο στο σώμα. Ερευνητές εξέτασαν την ανάλυση του φάσματος του μαγνητικού πεδίου που παράγεται από την καρδιά και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι πληροφορίες για τα συναισθήματα κωδικοποιούνται σε αυτό το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Έτσι, με την αλλαγή των συναισθημάτων μας αλλάζουμε και τις πληροφορίες που είναι κωδικοποιημένες στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που εκπέμπεται από την καρδιά. Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να επηρεάσει τους γύρω μας. Όταν νιώθουμε συμπόνια, αγάπη, ευγνωμοσύνη και κατανόηση, η καρδιά εκπέμπει ένα πολύ διαφορετικό μήνυμα.

Πηγή,  το είδαμε εδώ

Έχουμε γράψει αρκετές φορές εδώ ότι, η Τεχνητή Νοημοσύνη αποτελεί πλέον πραγματικότητα. Η Ρομποτική, ειδικά, έχει προχωρήσει σε αρκετά εντυπωσιακό βαθμό και πλέον, βρίσκουμε εφαρμογές σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας. Τα ρομπότ δημιουργούνται για να βοηθήσουν τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα γενικότερα. Δεν είναι μόνο για να κάνουν τις βαριές, χειρωνακτικές εργασίες, ούτε τις απλές εργασίες που έχουν ένα αρκετά μεγάλο βαθμό επανάληψης. Έχουν δημιουργηθεί για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα όπου και όποτε κριθεί απαραίτητη η χρήση τους. Που μας οδηγεί στο ερώτημα: υπάρχει ηθική στη Τεχνητή Νοημοσύνη;

Την ιδέα για αυτό το άρθρο μου την έδωσαν δυο δημοσιεύματα σε τεχνολογικά websites που παρακολουθώ σε καθημερινή βάση.

Το πρώτο άρθρο μιλούσε για τον Άτλα, το ρομπότ που έχει κατασκευάσει η Boston Dynamics και το οποίο χρησιμοποιείται για την μεταφορά φορτίων μεγάλων διαστάσεων ή μεγάλου βάρους. Η πιο εκπληκτική του δυνατότητα όμως είναι ότι καταφέρνει και διατηρεί την ισορροπία του όσο και αν προσπαθήσει κάποιος να το ανατρέψει. Ο Άτλας είναι μια εκπληκτική μηχανή! Μπορεί να περπατήσει σε ανισόπεδο τερέν, να σκύψει για να σηκώσει κάτι αλλά και να σηκωθεί εφόσον πέσει! Η τεχνολογία η οποία τροφοδοτεί το ρομπότ αυτό είναι επαναστατική και οι εφαρμογές του πρακτικά άπειρες! Και όμως, το ενδιαφέρον του κοινού περιορίστηκε σε ένα κομμάτι της επίδειξης – στο ότι κάποιος έσπρωχνε τον Άτλα με ένα ραβδί ώστε να τον ανατρέψει. Ο κόσμος που είδε το βίντεο ένοιωσε άσχημα, ένοιωσε ότι ο άνθρωπος ταπεινώνει τον Άτλα και ότι όλα αυτό ήταν μια μορφή bullying.


Το δεύτερο άρθρο μιλάει για πειράματα που εκτελούν Γερμανοί επιστήμονες όπου και προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα ρομποτικό νευρικό σύστημα το όποιο νοιώθει και αντιδρά στον πόνο και τον φόβο. Πάλι, η αντίδραση του κόσμου ήταν αρνητική και επιφυλακτική. Γιατί πρέπει να κάνουμε τα ρομπότ να νοιώθουν πόνο σαν τους ανθρώπους όταν τα κατασκευάζουμε για να εκτελούν επικίνδυνες και ενδεχομένως απάνθρωπες και θανατηφόρες αποστολές που, αναπόφευκτα, θα τους προκαλέσουν πόνο; Είμαστε τόσο σαδιστές τελικά σαν είδος;
Ο προβληματισμός είναι σύνθετος και έχει πολλές προεκτάσεις, συνοψίζεται όμως στην απλή ερώτηση – υπάρχει ηθική στην Τεχνητή Νοημοσύνη; Οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε σαν «ανώτερο είδος» στις μηχανές;

Οι μηχανές, τα ρομπότ και η Τεχνητή Νοημοσύνη, δημιουργήθηκαν από τον άνθρωπο προκειμένου να βοηθήσουν την ανθρωπότητα να προοδεύσει. Όπως υπάρχει χρήση για τα ρομπότ στο να συναρμολογούν αυτοκίνητα, να κουβαλάνε κιβώτια και να αφοπλίζουν βόμβες, άλλο τόσο μπορούν να βοηθήσουν σε τομείς της επιστήμης που έχουν να κάνουν με την ιατρική, κλπ.

Ο φόβος είναι αυτός που μας προστατεύει από το να κάνουμε λανθασμένες κινήσεις και ο πόνος είναι αυτός που όταν κάνουμε την λάθος κίνηση μας μαθαίνει να προστατεύουμε τον εαυτό μας και να μην επαναλάβουμε το λάθος αυτό. Αν ένα ρομπότ βιώνει φόβο και πόνο τότε, οι αποφάσεις του θα επηρεάζονται από αυτούς τους δυο παράγοντες. Θα μπορεί να αποφύγει επικίνδυνες καταστάσεις αλλά και να αντιδρά αυτόματα σε άλλες σαν να έχει δικά του αντανακλαστικά. Και φυσικά, δεν θα έχουν όλες οι μηχανές αυτή τη δυνατότητα παρά μόνο όσες την χρειάζονται και επωφελούνται από αυτήν. Επίσης, μελετώντας τον πόνο και τον φόβο στα ρομπότ, μπορούμε να κατανοήσουμε σε μεγαλύτερο βαθμό τον ανθρώπινο εγκέφαλο, χωρίς μάλιστα να χρειαστεί να πειραματιστούμε σε ανθρώπους (ή άλλους ζωντανούς οργανισμούς).

Στην περίπτωση του Άτλα, τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά. Οι δοκιμές ισορροπίας και ευελιξίας πρέπει να γίνουν με κάποιο τρόπο. Είτε σπρώχνει το ρομπότ άνθρωπος, είτε του βάζουμε εμπόδια στον δρόμο του, όλα αυτά γίνονται για την βελτίωση της τεχνολογίας. Το ότι η μηχανή μοιάζει με άνθρωπο, δεν μειώνει την πράξη, ούτε την κάνει σαδιστική ή μαζοχιστική. Όλοι θυμόμαστε εξάλλου τις δοκιμές σύγκρουσης αυτοκινήτων με αερόσακο όπου χρησιμοποιούσαμε τις καλωδιωμένες κούκλες.

Οφείλουμε να αποστασιοποιηθούμε από αυτή τη λογική που μας θέλει να είμαστε το κυρίαρχο είδος που αρέσκεται στο να επιβεβαιώνει την κυριαρχία του στα άλλα είδη. Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι μια ακόμα τεχνολογία και ασχέτως αν κάποιες εφαρμογές της έχουν ανθρώπινη μορφή, δεν παύει να είναι μια τεχνολογία που βασίζεται σε κυκλώματα και μικροτσίπ και όχι σε ζωντανά κύτταρα και οργανισμούς.

Δεν επιχειρώ σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσω τους επιστήμονες ή τις εταιρίες που κάνουν αυτά τα πειράματα. Η ηθική πρέπει πάντα να παίζει μεγάλο και ουσιαστικό ρόλο στην επιστήμη, την τεχνολογία, την ιατρική, κλπ. αλλά πρέπει να ορίσουμε τι είναι ηθικό και ανήθικο πρώτα και να μην μπαίνουμε σε ανούσιες συζητήσεις που το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας αποπροσανατολίσουν από τον στόχο μας που είναι η βελτίωση της καθημερινότητάς μας.
Πιστεύω ότι η ηθική στην τεχνολογία και την Τεχνητή Νοημοσύνη θα γίνει αντικείμενο πολλών συζητήσεων και ερευνών και θα επηρεάσει πολύ το μέλλον της επιστήμης και πιστεύω ότι αξίζει να παρακολουθήσουμε όλοι μας την πορεία των συζητήσεων αυτών. Είμαστε τυχεροί γιατί ζούμε σε μια εποχή που η τεχνολογία μπλέκεται με τις κοινωνικές επιστήμες, την ηθική και την θρησκεία ακόμα και δημιουργεί ένα περιβάλλον που θα γεννήσει πολλές ενδιαφέροντες ιδέες!

ΥΓ. Και μην πει κανείς ότι δεν έχει κλωτσήσει ούτε μια φορά την τηλεόραση ή τον υπολογιστή του για να τα κάνει να δουλέψουν...  


Αναδημοσίευση από το φιλικό ιστολόγιο http://www.yannidakis.net

Ο διάσημος αστροφυσικός και καθηγητής Στίβεν Χόκινγκ προχώρησε στην επέκταση της θεωρίας του για τις μαύρες τρύπες του διαστήματος, υποστηρίζοντας ότι οι μαύρες τρύπες είναι πύλες σε ένα άλλο σύμπαν.


Συγκεκριμένα, ο Χόκινγκ προχώρησε σε περαιτέρω ανάλυση της προηγούμενης θεωρίας του, επισημαίνοντας ότι οι τρύπες αυτές δεν είναι αυτό που νομίζαμε, δεν αποτελούν δηλαδή παγίδες και φυλακές για τα αντικείμενα που χάνονται στο σκοτάδι.

Σύμφωνα με τους νέους ισχυρισμούς του, κάποιος που ταξιδεύει μέσα από μια μαύρη τρύπα θα μπορούσε να επιβιώσει και να βγει από την άλλη πλευρά σε ένα διαφορετικό σύμπαν.



Η νέα επανατοποθέτηση στην θεωρία του, σε συνδυασμό με τις έρευνες των θεωρητικών συναδέλφων του Andrew Strominger του Χάρβαρντ και Malcolm Perry του Πανεπιστημίου του Cambridge, αναφέρει πως κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανό. Οι επιστήμονες τονίζουν πως η απάντηση βρίσκεται στα σωματίδια μηδενικής ενέργειας, τα οποία ονομάζονται και διαφορετικά "soft hair" και ρόλος τους είναι να αποθηκεύουν πληροφορίες σχετικά με τον ορίζοντα της μαύρης τρύπας, δηλαδή το αόρατο όριο που είναι το σημείο χωρίς επιστροφή.

Μάλιστα, σε ένα άρθρο τους στο επιστημονικό περιοδικό Physical Review Letters οι αστροφυσικοί - ερευνητές αναλύουν έναν μηχανισμό διατήρησης των πληροφοριών, που κατά τους ίδιους λειτουργεί ως "έξοδος διαφυγής" στο σύμπαν με τον "θάνατο" της μαύρης τρύπας.



Έτσι, οι επιστήμονες πιστεύουν πως τα σωματίδια "soft hair" θα μπορούσαν να δημιουργήσουν αντίγραφα ασφαλείας των βασικών νόμων του σύμπαντος που δηλώνουν ότι κάτι που έχει κάποτε υπάρξει διατηρείται μέσω των πληροφοριών αυτών.

Η κβαντική μηχανική θεωρεί ότι οι πληροφορίες αυτές χάνονται γιατί οι μαύρες τρύπες δεν έχουν "τρίχες", ωστόσο ο Χόκινγκ στη νέα θεωρία του αναφέρει ότι αυτά τα "soft hair" υπάρχουν, επομένως υπάρχει ενδεχομένως και ο μηχανισμός που αποθηκεύει τις πληροφορίες και αυτές συνεχίζουν να υπάρχουν.

Παράλληλα, η ομάδα των επιστημόνων αναφέρουν πως με το θάνατο της μαύρης τρύπας εκπέμπεται ακτινοβολία, που έχει πάρει και το όνομα του αστροφυσικού και λέγεται ακτινοβολία Χόκινγκ, με την οποία δημιουργούνται αντίγραφα των πληροφοριών και μεταφέρονται και στο σύμπαν.

Τέλος, επισημαίνεται πως οι "τρίχες" δεν αποκαλύπτουν που ακριβώς καταλήγει η ύλη που χάνεται στις μαύρες τρύπες.

(ΠΗΓΗ: Independent), το είδαμε εδώ

Η 33χρονη Δωροθέα Πινότση από την Καισαριανή, επικεφαλής ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ, άνοιξε τον δρόμο για την πρόληψηΜία (ακόμη) ελληνική υπογραφή προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των επιστημόνων που με επιμονή και υπομονή φωτίζουν τα σκοτεινά πεδία των νευροεκφυλιστικών παθήσεων.

Ανήκει στην 33χρονη Δωροθέα Πινότση, την επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύτηκε από το Τμήμα Χημικής Μηχανικής και Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ και η οποία κατέγραψε πώς εκδηλώνεται η νόσος Πάρκινσον – πρόκειται για μια σοβαρή νευροεκφυλιστική ασθένεια που «κλέβει» ποιότητα αλλά και χρόνια ζωής από τουλάχιστον 8 εκατ. εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο προκαλώντας τρέμουλο (συνήθως στα χέρια), ακαμψία, δυσκολία βάδισης και, σε κατοπινό στάδιο, άνοια.

Η ανακάλυψη, η οποία δημοσιεύτηκε την περασμένη Τρίτη στην έγκριτη επιθεώρηση «PNAS», ανοίγει σημαντική δίοδο στην ιατρική κοινότητα σε ό,τι αφορά τα «πως» και «γιατί» εκδηλώνεται η συγκεκριμένη νευροεκφυλιστική πάθηση αλλά και στην αναζήτηση και τη χορήγηση νέων θεραπειών.

«Φωτίζοντας τους μηχανισμούς πίσω από την εξέλιξη σοβαρών ασθενειών όπως αυτές του εγκεφάλου, στοχεύουμε στην εξέλιξη νέων μεθόδων τόσο για την έγκαιρη διάγνωσή τους όσο και για την αντιμετώπισή τους. Αυτό είναι και το πάθος και ο στόχος μου. Να συμβάλλω στην εξέλιξη τεχνικών που μπορούν να φωτίσουν ασθένειες» λέει στο «ΘΕΜΑ» η κυρία Πινότση. Η δική της ερευνητική διαδρομή για την αποκωδικοποίηση των ασθενειών του εγκεφάλου ξεκίνησε το 2006. Έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές της στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, έφυγε για την Ελβετία με υποτροφία από το ίδρυμα Ωνάση για να κάνει Διδακτορικό στην εφαρμοσμένη Φυσική στο τμήμα Φυσικής στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ΕΤΗ).

«Ασχολήθηκα με τη μελέτη κβαντικών φωτονικών φαινομένων και τις αλληλεπιδράσεις φωτονίων με την ύλη, με την προοπτική εξέλιξης των λεγόμενων κβαντικών υπολογιστών. Ασχολήθηκα επίσης εκτενώς με διάφορες οπτικές τεχνικές με τις οποίες μπορούσαμε να μελετήσουμε νανοδομές και τις αλληλεπιδρασεις τους με το φως» περιγράφει με όσο πιο…απλά λόγια γίνεται την απαρχή της διαδρομής της, δηλαδή το αντικείμενο του διδακτορικού της η κυρία Πινότση.

Η ολοκλήρωση του διδακτορικού – και πιθανότατα η οικογενειακή επιρροή καθώς η μητέρα της είναι γιατρός, ο πατέρας της καθηγητής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο αδελφός της ερευνητής Νευροεπιστημών στο ΜΙΤ της Βοστώνης- την οδήγησαν από τη φυσική σε μια άλλη επιστήμη, την ιατρική: «άρχισα να μελετώ τις ιδιότητες βιολογικών συστημάτων και οργανισμών αλλά και κάποιες λειτουργίες ή δυσλειτουργίες που συσχετίζονται με παθήσεις όπως οι νευροεκφυλιστικές παθήσεις του εγκεφάλου. Γνωρίζουμε τόσο λίγα για τους μηχανισμούς αυτών των παθήσεων: πώς εμπλέκονται στη ''γέννηση'' της ασθένειας, ποια είναι τα ενδιάμεσα στάδια και τι σκοτώνει τελικά τους νευρώνες. Αυτή η περιορισμένη γνώση εμποδίζει όμως την εξέλιξη τρόπων αντιμετώπισης και έγκαιρης διάγνωσης».

Η επιθυμία της να βαδίσει στο δύσβατο δρόμο Βιοφυσικής, της επιστήμης δηλαδή που αξιοποιεί τις φυσικές μεθόδους για την ιατρική επιστήμη, έγινε πραγματικότητα το 2012, οπότε η Ελληνίδα ερευνήτρια έλαβε υποτροφία από τον Εθνικό Οργανισμό Έρευνας της Ελβετίας (Swiss National Science Foundation, SNF)) για να συμμετάσχει σε επιστημονική ομάδα του βρετανικού πανεπιστημίου Cambridge με αντικείμενο τις νευροεκφυλιστικές νόσους, Πάρκινσον και Αλτσχάιμερ, μέσα από την εξέλιξη νέων τεχνικών οπτικής μικροσκοπίας. «Έτσι, με τις γνώσεις που είχα αποκτήσει και τις τεχνικές που είχα αναπτύξει στο Διδακτορικό μου, άρχισα να μελετώ βασικές φωτοφυσικές ιδιότητες βιολογικών συστημάτων, και τους μοριακούς μηχανισμούς σε επίπεδο πρωτεϊνών που σχετίζονται με τα πρωταρχικά στάδια εξέλιξης της νόσου Πάρκινσον» εξηγεί.
Η νόσος Πάρκινσον προκαλείται, όταν πρωτεΐνες παίρνουν αφύσικα σχήματα και, προσκολλώμενες μεταξύ τους, σχηματίζουν τελικά ινίδια αμυλοειδούς, γνωστά και ως σωμάτια Lewy, το «σήμα κατατεθέν» της πάθησης.

Χρησιμοποιώντας ένα οπτικό μικροσκόπιο υπερ-υψηλής ανάλυσης, η ομάδα κατάφερε να μελετήσει σε πραγματικό χρόνο σε νευρώνες αρουραίων τη συμπεριφορά των διαφορετικών μορφών μιας πρωτεϊνης, της άλφα-συνουκλεΐνης, η οποία έχει καταλυτικό ρόλο στην νόσο Πάρκινσον. Από την παρατήρηση σε νανοκλίμακα διαπιστώθηκε ότι η πρωτεΐνη, η άλφα-συνουκλεΐνη, ανάλογα με την τρισδιάστατη δομή που παίρνει κάθε φορά, μπορεί να λειτουργεί είτε προστατευτικά είτε τοξικά στα κύτταρα.

«Τα ευρήματά μας αλλάζουν τον τρόπο που βλέπουμε τη νόσο, επειδή δείχνουν ότι η ζημιά στους νευρώνες μπορεί να συμβεί, όταν απλώς υπάρχει έξτρα αφύσικη πρωτεΐνη άλφα-συνουκλεϊνη στο κύτταρο. Είναι αυτή η πρόσθετη ποσότητα της εν λόγω πρωτεϊνης που φαίνεται να προκαλεί τις τοξικές επιδράσεις, που έχουν ως συνέπεια τον θάνατο των εγκεφαλικών κυττάρων» εξηγεί η ερευνήτρια, και προσθέτει ότι «με αυτές τις οπτικές τεχνικές μπορούμε πραγματικά να δούμε λεπτομέρειες που δεν ήμασταν σε θέση να δούμε πριν, έτσι πιθανώς θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε την τοξική δράση σε πρώιμο στάδιο».

Όσο ενθουσιασμένη είναι για την όχι μακρινή προοπτική της έγκαιρης διάγνωσης ή και αντιμετώπισης της νόσου Πάρκινσον η 33χρονη φυσικός από την Καισαριανή, τόσο συγκρατημένη γίνεται όταν η συζήτηση περιστρέφεται στην Ελλάδα και στην σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι συνομήλικοι και οι συνάδελφοί της. «Με λύπη βλέπω τη σημερινή κρίση στην Ελλάδα και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του ενεργού δυναμικού μας και κυρίως των νέων επιστημόνων ωθείται στο εξωτερικό» λέει. Άλλωστε και η ίδια το 2006 που έφυγε για την Ελβετία πίστευε ότι η διαμονή της θα ήταν προσωρινή και βραχεία στην αλλοδαπή. Πλέον θεωρεί ότι βρίσκεται σε δρόμο χωρίς (άμεση) επιστροφή: «τώρα όμως αισθάνομαι ότι οι προοπτικές επιστροφής είναι πολύ δύσκολες. Και είναι κρίμα γιατί αξίζει η χώρα μας να συμβαδίσει με τις άλλες χώρες στις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις που συντελούνται. 'Έχουμε το δυναμικό, έχουμε τους νέους με ενθουσιασμό, όνειρα, παιδεία και βάσεις. Δεν έχουμε όμως την ευκαιρία να έρθουμε πίσω και να δημιουργήσουμε κάτι νέο, κάτι σημαντικό».


Με τo Βραβείο «Επιστήμης & Έρευνας 2016» θα βραβευτεί από τα Διεθνή Βραβεία G. Sciacca η Ελληνίδα Βιολόγος Ελένη Αντωνιάδου. Το 2011 έκανε πραγματικότητα την πρώτη επιτυχή μεταμόσχευση τεχνητού οργάνου στον κόσμο, δημιουργώντας μια τεχνητή τραχεία για 36χρονη -στο τελικό στάδιο- καρκινοπαθή. Η Ελένη Αντωνιάδου, 27 ετών, γεννημένη το 1987 στη Θεσσαλονίκη με καταγωγή από την Οξυά Ιωαννίνων και το Λιπαρό Πέλλας, είναι μια εξαιρετική επιστήμονας, ερευνήτρια Βιολόγος και συν-ιδρύτρια της start up «Μεταμόσχευση χωρίς Δωρητές (Transplants Without Donors), με στόχο την  από βιοϋλικά και βιοκύτταρα.
Η Γενική Γραμματέας των Διεθνών Βραβείων G.Sciacca, Αρχαιολόγος –Επικοινωνιολόγος, Βίκυ Μπαφατάκη, δήλωσε: «Είναι μεγάλη τιμή για όλους τους Έλληνες που για 2η χρονιά το Βραβείο Επιστήμης πηγαίνει σε ελληνικά χέρια, στην εξαιρετική επιστήμονα, στη Βιολόγο της NASA, Ελένη Αντωνιάδου. Επίσης, είναι συγκινητική στιγμή για μένα και για τους συνεργάτες μου, όταν ηχηρά ονόματα Ελλήνων επιστημόνων επιβραβεύονται για την τεράστια προσφορά τους στην Επιστήμη και στην ανθρωπότητα. Είναι τα λαμπερά στολίδια που δίνουν ελπίδα σε μια ραγισμένη Ελλάδα».
eleantoniadou
Η Ελένη Αντωνιάδου σπούδασε στην Ελλάδα πληροφορική με εφαρμογές στη Βιοϊατρική, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στα αντικείμενα «Βιομηχανική», «Νανοτεχνολογία και Αναγεννητική Ιατρική» και στη «Διοίκηση Επιχειρήσεων για Βιοεπιστήμονες» στο Πανεπιστήμιο του Ιλλινόις και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.
Ασχολείται επισταμένα με την διερεύνηση της δυνατότητας αποκατάστασης της λειτουργίας των οργάνων και των ιστών, με τη βοήθεια των βλαστικών κυττάρων, η οποία γνωρίζει μεγάλη άνθιση τα τελευταία χρόνια.
 
Η NASA επέλεξε την Ελένη το 2012 μεταξύ 1.200 φοιτητών για να φοιτήσει στη NASA Academy.
Σήμερα, εργάζεται στον «Τομέα Βιοεπιστημών, Νανοτεχνολογίας και Εξερεύνησης του πλανήτη Αρη» στη Σίλικον Βάλεϊ στον τομέα της νανοτεχνολογίας και της συνθετικής βιολογίας, όπως επίσης και στο τμήμα εκπαίδευσης αστροναυτών για βιοϊατρικά πειράματα. Το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της, όμως, είναι ο άνθρωπος και μέλημά της, η επούλωση του ανθρώπινου πόνου. Η νεαρή ερευνήτρια τιμήθηκε για το ερευνητικό της έργο σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο, στο πλαίσιο της διοργάνωσης «2013 FDM Everywoman in Technology Awards».
Το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής της όμως, παραδέχεται ότι είναι ο εθελοντισμός. Η ζωή της άλλαξε ριζικά στο πρώτο εθελοντικό ταξίδι που έκανε, ως επικεφαλής της ιατρικής αποστολής σε συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Ανακούφισης του Πόνου των Παιδιών, στη Λατινική Αμερική.

Ο Σύλλογος Αποφοίτων ΑΠΘ σε συνεργασία με την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου και το Τμήμα Φυσικής, πραγματοποιούν εκδήλωση με αφορμή την πειραματική επιβεβαίωση της ύπαρξης βαρυτικών κυμάτων, τα οποία προέβλεψε ο Αϊνστάιν με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου στο Κτήριο Διάδοσης Ερευνητικών Αποτελεσμάτων (Κόκκινο Κτήριο) επί της 3ης Σεπτεμβρίου, δίπλα από τη Φοιτητική Λέσχη. Θα αρχίσει στις 6.30 μμ.
Ομιλητής θα είναι ο κ. Κωνσταντίνος Κόκκοτας*, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν της Γερμανίας και του Georgia Institute of Technology των ΗΠΑ.

Η Θεωρία της Γενικής Σχετικότητας διατυπώθηκε, ακριβώς, 100 χρόνια πριν, το 1916.

Επισυνάπτονται βιογραφικό του ομιλητή, η πρόσκληση και η αφίσα της εκδήλωσης.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

1.- ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΘΑ ΑΠΕΥΘΥΝΕΙ ΜΕΣΩ SKYPE Η ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΒΙΚΥ ΚΑΛΟΓΕΡΑ Η ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ LIGO.

2.-LIVE STREAMING: Όσοι βρίσκονται εκτός Θεσσαλονίκης μπορούν να παρακολουθήσουν την εκδήλωση από τη διεύθυνση:

http://www.auth.gr/video/19884
&
http://www.auth.gr/news/audiovisual

3.- Μετά την εκδήλωση ο καθηγητής Νίκος Στεργιούλας, θα ανοίξει το τηλεσκόπιο να παρακολουθήσουμε τον Ουρανό.



* Κώστας Κόκκοτας

Κατέχει την `Εδρα “Θεωρητικής Αστροφυσικής” στο Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν της Γερμανίας από το 2007. Υπήρξε καθηγητής στο Τμήμα Φυσικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσ/νίκης (ΑΠΘ) με αντικείμενο τη “Θεωρία Σχετικότητας απ’ όπου παραιτήθηκε το 2014. Από το 2010 είναι Καθηγητής (Adjunct) και στο Georgia Institute of Technology των ΗΠΑ.
Γεννήθηκε το 1959 στη Θεσ/νίκη  και έλαβε πτυχίο στα Μαθηματικά από το ΑΠΘ, στη συνέχεια Μάστερ στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά και Αστρονομία από το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας και Διδακτορικό απο το Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ. Υπηρέτησε από το 1982 το Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ διαδοχικά σ’ όλες τις βαθμίδες (Επιστ. Συνεργάτης, Λέκτορας, Επίκουρος Καθηγητής, Αναπληρωτής Καθηγητής και Καθηγητής). Εξελέγη το 2006 καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν, Γερμανίας και το 2007 στη Θεσ/νίκη.
Είναι εκλεγμένο μέλος στο ΔΣ της Παγκόσμιας Επιστημονικής Εταιρείας για Βαρύτητα, Σχετικότητα και Κοσμολογία, Πρόεδρος (2010-14) της «Ελληνικής Εταιρείας για την Βαρύτητα, Σχετικότητα και Κοσμολογία», αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Αστρονομικής Εταιρείας» (2004-6) και μέλος σε πολλές εθνικές και διεθνείς επιστημονικές ενώσεις.
Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα σχετίζονται με την εφαρμογή της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας στη μελέτη της δυναμικής των αστέρων νετρονίων και των μελανών οπών αλλά και τις διαδικασίες παραγωγής βαρυτικών κυμάτων.
ΕΡΓΑΣΙΕΣ
190 δημοσιευμένες εργασίες
5700 αναφορές
87 ομιλίες σε διεθνή συνέδρια ως προσκεκλημένος ομιλητής
46 ομιλίες σε Πανεπιστήμια/Ινστιτούτα
50+ οργάνωση εθνικών και διεθνών συνεδρίων
34 επιστημονικά περιοδικά – κριτής
8 διδακτορικές διατριβές (επίβλεψη)
25 μετα-διδακτορικοί ερευνητές (επίβλεψη)


3.200.000 ευρώ επιχορήγηση έρευνας (ΕΕ, Γερμανία)
·         Επιστημονικός υπεύθυνος για την Ελλάδα Ευρωπαϊκού δικτύου για έρευνα στα «Βαρυτικά Κύματα» (1999-2003).
·         Επιστημονικός υπεύθυνος (για όλη την Ευρώπη) στον τομέα της «Θεωρίας Βαρυτικών Κυμάτων» το δικτύου ILIAS (2004-9).
·         Αναπληρωτής υπεύθυνος του Γερμανικού δικτύου «Πηγές Βαρυτικών Κυμάτων» (2008-14).

Επιστημονικός εκδότης του περιοδικού Journal of Modern Physics D (από το 2009)
Βραβείο/έπαθλο Ιδρύματος Εμπειρίκου 1997 για την καλύτερη επιστημονική εργασία στις Θετικές Επιστήμες