Articles by "Ελλάδα"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ελλάδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Αν οποιαδήποτε άλλη χώρα συμπεριελάμβανε στις τάξεις της έναν επιστήμονα του βεληνεκούς τού Άρη Πουλιανού και ένα εύρημα της αξίας τού κρανίου τού Αρχανθρώπου των Πετραλώνων, θα υπερηφανεύετο και θα είχε προβάλλει διεθνώς και τον Επιστήμονα και το Εύρημα. Λέω όμως «άλλη χώρα», εννοώντας πλήν της Ελλάδος, δηλαδή πλην των πολιτικών μαριονετών που διαχειρίζονται τις τύχες της. Πράγματι, την Ελλάδα, μεταπολιτευτικά, την κυβέρνησαν ανίκανοι και ουτιδανής αξίας πολιτικοί, συνεπικουρούμενοι από έναν κομματικό συρφετό επίσης ανικάνων πρασινοφρουρών, των οποίων η αξία πιστοποιείτο όχι από τις επιστημονικές περγαμηνές αλλά από την προοδευτική οσφυοκαμψία.
Τέτοιοι άνθρωποι, λόγω της ασημαντότητάς τους μπροστά στο κολοσιαίο έργο του Άρη και του Νίκου Πουλιανού προσπάθησαν και προσπαθούν να τους «κουράσουν» και να τους αποτρέψουν από το να αναδείξουν την Ελλάδα ως γενέτειρα του Αρχανθρώπου! Δυστυχώς, κάποιοι μοχθηροί υπουργοί πολιτισμού αρνούνται πεισματικά να εφαρμόσουν τον νόμο, ο οποίος έχει δικαιώσει τον Πουλιανό για το Μουσείο αλλά και να προωθήσει τις επιστημονικές αδιάσειστες αποδείξεις του Άρη και του Νίκου Πουλιανού, αρχίζοντας από τα σχολικά βιβλία. Τα ελληνικά σχολικά βιβλία αποτελούν κλασσικό παράδειγμα προχειρότητος, διότι γράφουν ό,τι θέλουν χωρίς να έχουν όχι μόνο ενιαία επιστημονική άποψη αλλά ούτε κοινή αναφορά. Για παράδειγμα, ξεφυλλίζοντας την προηγούμενη «Ιστορία των αρχαίων χρόνων» της Α΄ Γυμνασίου, των Λάμπρου Τσακτσίρα και Μιχάλη Τιβέριου, διαβάζουμε στην σελίδα 10:»Σήμερα πιστεύουμε ότι τα παλιότερα κατάλοιπα ανθρώπινης παρουσίας στον Ελληνικό χώρο χρονολογούνται γύρω στα 100.000 χρόνια π.Χ. Από την εποχή αυτή μας σώθηκαν τα παλιότερα εργαλεία, αλλά και το παλιότερο λείψανο ενός ανθρώπινου σκελετού. Πρόκειται για ένα κρανίο που βρέθηκε πριν μερικά χρόνια μέσα σε ένα σπήλαιο της Χαλκιδικής κοντά στο χωριό Πετράλωνα… Η κύρια δράση του ανθρώπου αυτού τοποθετείται από το 120.000 π.Χ. ως το 40.000 π.Χ. περίπου».
Το παράξενο είναι πως σε βιβλίο Γεωγραφίας τής Β΄ Γυμνασίου του ΟΕΔΒ των Ηλ. Μαριολάκου και Χρ. Σιδέρη, διαβάζουμε στην σελίδα 20, για το πρόσφατο γεωλογικό παρελθόν τού Ελλαδικού χώρου ότι «σε μία σπηλιά στην Χαλκιδική βρέθηκε ανάμεσα σε άλλα ένα απολιθωμένο κρανίο, που ανήκει στον άνθρωπο του Νεάτερνταλ, δηλαδή στον πρόγονο του σημερινού ανθρώπου. Η ηλικία του πολύ σημαντικού αυτού ευρήματος υπολογίζεται σε … 250.000 χρόνια»!!!
Δηλαδή τα δύο αυτά βιβλία τού ΟΕΔΒ, με διαφορά μιας μόνο τάξης (από Α΄ σε Β΄ Γυμνασίου) έχουν για το ίδιο αντικείμενο χρονολόγηση αποκλίσεως 150.000 ετών!!! Τι να πιστέψουν τα δύστυχα τα παιδιά!!!
Ειδικά αν δεν βρεθεί κάποιος καθηγητής, γνώστης του θέματος να τους πει πως ο άνθρωπος που μελέτησε τον Αρχάνθρωπο των Πετραλώνων, δηλαδή ο κ. Άρης Πουλιανός, χρονολόγησε μαζί με άλλους σπουδαίους επιστήμονες, καθηγητές ξένων πανεπιστημίων, με πολλές διαφορετικές μεθόδους και όπως αναφέρει στο βιβλίο του «Το σπήλαιο των Πετραλώνων» (1982): «Με τις απόλυτες μεθόδους ραδιοχρονολογήσεων ο σταλαγμίτης που βρίσκεται πάνω από τον αρχάνθρωπο δίνει ηλικία λίγο μικρότερη από 700.000 (670.0000 για το δέκατο στρώμα).
Πάντως πρέπει να παίρνουμε υπ’ όψιν μας και την χρονολόγηση με την πανίδα, καθώς και το γεγονός ότι ο αρχάνθρωπος βρέθηκε στο ενδέκατο στρώμα. Γι’ αυτό για την ώρα λέμε πως ο αρχάνθρωπος έζησε περισσότερο από 700.000 χρόνια πριν (σελ. 39)». Ενώ λοιπόν στους ελλαδίτες επιστήμονες και στο υπουργείο υπάρχει «η αλλεργία της χρονολόγησης», η διεθνής επιστημονική κοινότητα τους εγκαλεί, εξευτελίζοντάς τους. Πριν λίγους μήνες, από 3 έως 6 Σεπτεμβρίου 2012 πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα το 18ο Συνέδριο της Πανευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ένωσης, στο οποίο παράλληλα συνεδρίασε τρεις φορές το Διοικητικό της Συμβούλιο. Ανάμεσα σε άλλα ζητήματα εξετάσθηκαν κι εκείνα που σχετίζονται με το σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής, το κρανίο τού Αρχανθρώπου και την ακατανόητη απομάκρυνση του Άρη Πουλιανού από το Ανθρωπολογικό Μουσείο, το οποίο δημιούργησε ο ίδιος δίπλα στο σπήλαιο με δικά του έξοδα και μόχθο μισού αιώνα, πρακτικά χωρίς κρατική βοήθεια.
Οι αποφάσεις τών παραπάνω Συμβουλίων αποτελούν ουσιαστικά συνέχεια προηγουμένων αποφάσεων της Ένωσης που είχαν ληφθεί στα Πετράλωνα Χαλκιδικής το 1982, την Φλωρεντία το 1984 ή το Πόζναν της Πολωνίας το 2010. Οι αποφάσεις τής Πανευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ένωσης για τα Πετράλωνα συνοψίσθηκαν σε μια επιστολή προς το ΥΠ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α. της 5-9-2012, που υπογράφει ο Πρόεδρος, καθηγητής στο Παν/μιο του Κέιμπριτζ, Νίκολας Μάτσι-Ταίυλορ (που έλαβε τον αριθμό 99299/ 28-9-2012 στο γενικό πρωτόκολλο της Δ/νσης Διοικητικού, με προορισμό τη ΔΙΠΚΑ 26315/ 5698 και το Τμήμα ελληνικών και ξένων επιστημονικών ιδρυμάτων 1050).
Η επιστολή είναι καταπέλτης για την ανάξια, μέχρι σήμερα, του ονόματός της, Γενική Γραμματεία Πολιτισμού. Βεβαίως τα αναξιοπρεπή ΜΜΕ, ακολουθώντας την σοφιστική μέθοδο του «φονεύειν διά της σιωπής», δεν πληροφόρησαν, ως όφειλαν, θεωρώντας σημαντικώτερη την υποτελειακή ενημέρωση, τα τουρκικά σήριαλ και τις πράξεις των επω(κοπρο)νύμων «αστέρων» από την ιστορία της Ελλάδος!
Έγραφε δε η επιστολή τα εξής:

«Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, Προϊστάμενος του Τμήματος Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας Προς: Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού
Αξιότιμε κύριε, Σας γράφω εκ μέρους τής Ευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ένωσης (που είναι η επαγγελματική και ακαδημαϊκή «στέγη» υπό την οποία συνενώνονται όλες οι εθνικές – ευρωπαϊκές εταιρείες βιολογικής ανθρωπολογίας), με σκοπό να εκφρασθούν οι ανησυχίες μας σχετικά με την διατήρηση του Σπηλαίου και του Κρανίου των Πετραλώνων, την παραπληροφόρηση για την χρονολόγηση του Κρανίου, όπως επίσης τους χειρισμούς τού προσωπικού φύλαξης του Σπηλαίου. Οι βάσεις των ανησυχιών μας εστιάζονται στο γεγονός ότι το Κρανίο έχει υποστεί πολλές φθορές από διάφορες χαρακιές, καθώς και το ότι η κορώνα ενός δοντιού (του 1ου δεξιού γομφίου) έχει αφαιρεθεί.
Σύμφωνα με την Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος αυτό που απαιτείται είναι μία λεπτομερής περιγραφή τής παρούσας κατάστασης διατήρησης του Κρανίου, έτσι ώστε κανείς στο μέλλον να μη μπορεί αυθαίρετα να προκαλέσει κάποια περαιτέρω καταστροφή. Αναφύεται επίσης το πρόβλημα της χρονολόγησης, η οποία έχει επιστημονικώς προσδιορισθεί περίπου στα 700.000 χρόνια πριν και όχι 300.000 όπως αποδίδεται σε αναρτημένο πίνακα (σήμερα μπροστά στο Σπήλαιο).
Παρά την λεπτομερή καταγραφή ανασκαφών και ευρημάτων, τα οποία όμως χρήζουν περαιτέρω δημόσιας παρουσίασης, δεν μπορεί να προληφθεί οιαδήποτε απώλεια δειγμάτων (απολιθωμάτων κλπ), καθότι ουδέποτε έχουν καταλογογραφηθεί (όπως θα άρμοζε σε επίσημο κρατικό φορέα). Είναι πολύ ατυχές το ότι η ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία σταμάτησε τον Δρα Άρη Πουλιανό από παραπέρα εργασίες στο Σπήλαιο, χωρίς οποιαδήποτε εξήγηση. Είναι επίσης πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι κατά το τρέχον έτος ο Δρ Πουλιανός και η σύζυγός του δέχθηκαν σωματική επίθεση με τραυματισμό μέσα στο σπίτι τους, και οι ένοχοι δεν έχουν εντοπισθεί. Επίσης (ο Δρ Πουλιανός) προκλήθηκε φραστικά ενόσω προσπαθούσε να ομιλήσει σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, μετά από σχετική πρόσκλησή τους.
Αναγνωρισμένοι ανθρωπολόγοι και γεωλόγοι κατ’ επανάληψη έχουν εμποδισθεί κατά την πρόσβαση στο Σπήλαιο και τα ευρήματά του για περαιτέρω έρευνες, ουσιαστικά χωρίς κανένα λόγο. Εξ άλλου, νωρίτερα αυτή την χρονιά υπήρξε παραπληροφόρηση του Ελληνικού Κοινοβουλίου αναφορικά με οικονομικά θέματα του Σπηλαίου. Προσβλέποντας σε απαντήσεις στα παραπάνω ζητήματα.
Υμέτερος, Καθηγητής Νίκολας Μάτσι-Ταίυλορ».

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν «χαλεπόν εστιν άρχεσθαι υπό χείρονος». Κι αυτό, δυστυχώς, υπέστημεν όλοι οι Έλληνες στην πολιτική και οι Άρης και Νίκος Πουλιανός στην επιστήμη, της οποίας αποτελούν ολύμπιες κορυφές! Αλλά όταν τον τεράστιο πολιτισμό των προγόνων μας τον διαχειρίζονται μικροκομματικά και μακροοικονομικά, άτομα τα οποία δεν εμφορούνται από επιστημονικά αλλά και πατριωτικά ιδεώδη τα αποτελέσματα θα είναι ανάλογα των χαλεπών πράξεών τους!
Σε πείσμα, όμως, όλων αυτών «ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας χρόνου», όπως έλεγε ο Σοφοκλής. Θυμάμαι τον αείμνηστο καθηγητή μου στο ΑΠΘ Μανώλη Ανδρόνικο να λέει πιστεύοντας σε αυτό που ανεκάλυψε: «ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν κάνουν, η αρχαιολογική σκαπάνη θα φέρει την ελληνική αλήθεια στο φως». Αυτό έκανε και στην περίπτωση του Πουλιανού. Έφερε και την ελληνική αλλά και την επιστημονική αλήθεια στο φως!
Κι αν κάποιοι σήμερα θέλουν να την μειώσουν λασπολογώντας εναντίον του, τους προειδοποιούμε ότι θα είμαστε δίπλα στον Άρη και τον Νίκο Πουλιανό, τον οποίο προτρέπουμε να συνεχίσει να κτίζει το ελληνικό έργο του χρησιμοποιώντας ακόμη και την λάσπη που του πετούν!

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου, antonakos@kadmos.org καθηγητού – κλασικού φιλολόγου, ιστορικού – συγγραφέως


Πολιτικό άσυλο από τη χώρα μας ζήτησαν χθες 33 Τούρκοι υπήκοοι που αποβιβάστηκαν το βράδυ στις Οινούσσες, σύμφωνα με την αστυνομία.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ανάμεσα στους αιτούντες πολιτικό άσυλο βρίσκονται πανεπιστημιακοί, εκπαιδευτικοί, γιατροί και μία οικογένεια με τέσσερα ανήλικα παιδιά.

Όπως ισχυρίζονται κινδυνεύει η ζωή τους από το καθεστώς ανελευθερίας και διώξεων από τις Τουρκικές αρχές.

Ήδη έχουν σχηματισθεί δικόγραφα κι αναμένεται εντός των επόμενων ωρών να προσαχθούν στην Εισαγγελέα Χίου.

Σε επικοινωνία μας με πρώην στελέχη του υπουργείου Εξωτερικών (που για ευνόητους λόγους επιθυμούν να διατηρηθεί η ανωνυμία τους) ήταν κοινή σχεδόν η διαπίστωσή τους: "Η δημοσιότητα που έλαβε το γεγονός φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση την κυβέρνηση, που πιθανότατα επιθυμεί την επιστροφή των τούρκων ακαδημαϊκών στην αγκαλιά του τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν". Όσο δε για τους Παυλόπουλο, Τσίπρα και Κοτζιά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλουν (με την βοήθεια των σχετικών παπαγάλων στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο) για να πείσουν τους Έλληνες για την αναγκαιότητα και σπουδαιότητα της "ελληνοτουρκικής φιλίας", πολύ δύσκολα θα αποφύγουν να χαρακτηριστούν ως "συνεργάτες ενός πολιτικού δικτάτορα".

Ποια είναι η διαφορά του φιλόδοξου επιχειρηματία από τον φιλόδοξο, αμοραλιστή πολιτικό; Ο πρώτος πουλάει για να μεγαλώσει, όπως για παράδειγμα κάνει σήμερα ο Ρούπερτ Μέρντοχ, ενώ ο δεύτερος πουλιέται για να μεγαλώσει εκείνα τα επιχειρηματικά συμφέροντα που θεωρεί πως του διασφαλίζουν την ύπαρξη και την προοπτική. Ας αποφύγω τα παραδείγματα για να μην παρεξηγηθώ από την αρχή. Ο αναγνώστης των σημειωμάτων μου θα έχει μπόλικα και ασχέτως προσδιορισμού στο δίπολο δεξιά-αριστερά. 
Είναι κάτι καινούργιο και καινοτόμο αυτό; Καθόλου! Είναι παλιό, αλλά δεν θα το μάθεις από την κλασική πολιτική οικονομία (: την αφελή οικονομία, όπως μου αρέσει να την αποκαλώ), ούτε από την κλασική πολιτική μεθοδολογία (: την αγαθιάρικη πολιτική επιστήμη, όπως την θεωρώ).
Το γνωρίζουν έξυπνοι επιχειρηματίες στην Ελλάδα και πονηροί πολιτικοί από όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς χώρους; Ασφαλώς! Δεν είναι πίσω η Ελλάδα σε αυτά. Το έχω διαπιστώσει εμπειρικώς ως σύμβουλός τους. Στο συγκεκριμένο μάλιστα ζήτημα θα ήταν μάλλον σωστό να θεωρήσεις τον επιχειρηματία ή πολιτικό ως σύμβουλο του συμβούλου. Είναι παράδοξο, αλλά η ιστορία, όπως ο καπιταλισμός και η ηγεμονία, εξελίσσονται μέσω παραδόξων. Αυτό που φαίνεται ή/και αναφέρεται ποτέ δεν είναι αυτό που είναι, όχι επειδή η αναφερόμενη ταυτότητα συγκρούεται με την πραγματική (υπάρχειν) - ή με την μορφή του καλού ανθρώπου που συγκρούεται με τον κακό νόμο - αλλά επειδή στην πολιτική και στην οικονομία το παράδοξο έχει τη μορφή του διλήμματος "η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα". Αν δεις την κότα εξαφανίζεται το αυγό και αν δεις το αυγό δεν υπάρχει κότα. Αν δεις την μεγέθυνση στη βάση της αγοράς (συσσώρευση) χάνεις το πολιτικό παιχνίδι το οποίο μεγεθύνει αυτόν που πουλά - ενώ φαίνεται να μεγαλώνει αυτός που αγοράζει - αν φυσικά ο ίδιος χρησιμοποιεί τον αγοραστή ως φορέα της δικής του ισχυροποίησης.
Μα, αυτό δεν κάνει και ο πονηρός πολιτικός, που δεν είναι άλλος από τον παραδοσιακό πολιτικό (:με την έννοια τουconventional politician); Όχι ακριβώς. Δεν πουλάει πλούτο για να ισχυροποιήσει την θέση του, πουλάει νόμο για να ιδιοποιηθεί κάποιος τρίτος πλούτο που θα ισχυροποιήσει την θέση του πρώτου. Δεν πουλάει για να μεγαλώσει, αλλά πουλιέται για να μεγαλώσει τα οικονομικά συμφέροντα, που δίχως αυτά δεν μπορεί να αναπαραχθεί κοινοβουλευτικώς.
Και ποια είναι η διαφορά μεταξύ του δεξιού ή κεντρώου με τον αριστερό πολιτικό στο ζήτημα; Ο τρόπος θέσπισης και ο τρόπος πολιτικής νομιμοποίησης. Οι πρώτοι πουλιούνται επειδή έτσι κάνουν όλοι οι καλοί πολιτικοί στις καλές και δημοκρατικές χώρες. Επειδή έτσι δουλεύει η αγορά και τα πολιτικά συστήματα που την υπερασπίζονται. Ενώ οι δεύτεροι πουλιούνται για να μπουν και αυτοί στο παιχνίδι των πρώτων που δεν είναι, κατά το δικό τους αφήγημα, καλό, αλλά κακό, αλλά θα γίνει καλό αν επικρατήσουν οι καλοί (οι αριστεροί). Έτσι οι νόμοι θεσπίζονται όχι με κανόνα την αγορά, όπου πουλά κάποιος για να μεγαλώσει, αλλά με κανόνα την ανάγκη εισαγωγής αντιφρονούντων πολιτικών σε αυτή την αγορά. Νομοθετούμε αυτά που θα νομοθετούσαν ίσως οι αντίπαλοί μας δεξιοί ή κεντρώοι, αλλά εμείς το κάνουμε με βαριά καρδιά, θυσιάζοντας τις ιδέες μας, ενώ οι άλλοι επενδύοντας στις ιδέες τους. Είμαστε πόρνες από ανάγκη και όχι πουτάνες από συνείδηση, είναι σαν να λένε.
Μόνο που αυτό σε τι διαφέρει από τις παραδοσιακές αντιλήψεις περί ηγεμονίας και πολιτικής εξουσίας; Σε τίποτε. Απλώς ορίζει μια νέα παραδοξότητα: Να εμφανίζονται σαν καινοτόμοι, ριζοσπάστες και ανανεωτικοί πολιτικοί οι πλέον συμβατικοί, παραδοσιακοί εισοδιστές, διαδίδοντας, για να αντλήσουν πολιτική νομιμοποίηση, πως πουλάνε για να μεγαλώσουν, ενώ πουλιούνται για να μεγαλώσουν αυτούς που η ελληνική κρίση φυσιολογικά θα συρρίκνωνε. 

Το “πουλάω για να μεγαλώσω” αποτελεί σύγχρονη καπιταλιστική αντίληψη και στον βαθμό που πετυχαίνει, ορίζει τον ικανό επιχειρηματία. Αντίθετα, το “πουλιέμαι για να τους μεγαλώσω” εκφράζει έναν εγγενή αναχρονισμό στην πολιτική αντίληψη. Δυστυχώς δεν πραγματοποιείται διαφορετικά ο εισοδισμός στην πράξη. Και ο εισοδισμός είναι πλέον ρητό concept πολιτικής νομιμοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Η ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή της Μεσογείου αλλάζει δραματικά, ακόμη και πριν συμφωνηθεί η λύση του Συριακού.

του M.K. Bhadrakumar, Asia Times, December 14, 2017

[Πληθώρα πληροφοριακών στοιχείων  υψίστης εθνικής σημασίας για την Ελλάδα, που πρόδηλα πέρασαν απαρατήρητα όχι μόνο από τους - γνωστόν πως- εκλεγμένους να διαχειρισθούν την τύχη της χώρας ,αλλά και τους διαχειριζόμενους την ενημέρωση της κοινής γνώμης, αναδύονται από τις επισημάνσεις αυτού του άρθρου, που αθροιστικά διαμορφώνουν μιαν πολύ σκοτεινή προοπτική για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, εξηγούν σ’ ένα βαθμό την αλαζονική επέλαση του Ερντογάν σε Αθήνα και Θράκη και επιβεβαιώνουν την ελαφρότητα τον ερασιτεχνισμό, την ακρισία, την ιδιοτέλεια και την εθνική ανευθυνότητα του συνόλου της ελλαδικής «ελίτ». Δυστυχώς δεν προσφέρεται για ανάρτηση στο εορταστικό δέντρο του Δημάρχου Αθηναίων.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Την Δευτέρα ο Αμερικανός Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας H.R. McMaster αύξησε τις εντάσεις στην Μέση Ανατολή καταδικάζοντας την Τουρκία και το Κατάρ ως κύριους προαγωγούς της εξτρεμιστικής ισλαμικής ιδεολογίας.

Επιτέθηκε στην τουρκική ηγεσία, λέγοντας ότι τα αυξανόμενα προβλήματα της χώρας με την Δύση οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην άνοδο του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.

Πριν λίγες μέρες, ο ΜακΜάστερ είχε χαρακτηρίσει τη Ρωσία και την Κίνα ως «αναθεωρητικές δυνάμεις», που υπεισέρχονται σφετεριστικά σε συμμάχους των ΗΠΑ και υπονομεύουν την διεθνή τάξη. Και στιγμάτισε το Ιράν και την Βόρειο Κορέα ως καθεστώτα εκτός νόμου, που «υποστηρίζουν την τρομοκρατία και αναζητούν όπλα μαζικής καταστροφής».

Ο ΜακΜάστερ στρέφεται τώρα κατά της Τουρκίας και του Κατάρ για προαγωγή της εξτρεμιστικής ισλαμιστικής ιδεολογίας, που « σαφώς αποτελεί μια σοβαρή απειλή για όλους τους πολιτισμένους λαούς». Το άκρως εκπληκτικό στοιχείο είναι ότι η Τουρκία είναι σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, ενώ το αρχηγείο της αμερικανικής στρατιωτικής διοίκησης έχει την έδρα του στο Κατάρ.

Μπορεί να υποστηριχτεί πως η Τουρκία δεν έχει πια τα προσόντα μέλους του ΝΑΤΟ. Ο ΜακΜάστερ μιλούσε σε ένα δημόσιο βήμα, με τον Βρετανό ομόλογό του Μαρκ Σέντγουιλ, σε μιαν εκδήλωση του πολιτικού ομίλου Policy Exchange στην Ουάσιγκτον. Θα πρέπει να δούμε πως μεταφράζονται αυτά στην άγγλο-αμερικανική πολιτική. (Είναι ενδιαφέρον ότι σε μιαν επίσκεψη στην Ελλάδα, την περασμένη εβδομάδα, ο Ερντογάν ζήτησε δημόσια της αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, που εκπονήθηκε υπό την αιγίδα της Βρετανίας και των ΗΠΑ και μεταξύ άλλων εκχώρησε όλες τις τουρκικές διεκδικήσεις επί των Δωδεκανήσων και της Κύπρου.)

Σημαίνον είναι ότι η έκρηξη του ΜακΜάστερ σημειώθηκε εντός ωρών μετά την συνάντηση στην ΄Αγκυρα του Ερντογάν με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, την όγδοη μέσα στον χρόνο, σε ένα ολοήμερο ταξίδι του Ρώσου προέδρου, με σταθμούς στην Τουρκία, στην αεροπορική βάση Χμεϊμίν της Συρίας και στην Αίγυπτο.

Κατά ειρωνική αναλογία, ήταν η υποτιθέμενη σοβιετική απειλή κατά της Τουρκίας, την οποία ο Χάρρυ Τρούμαν και ο Ντην ΄Ατσεσον παραφούσκωσαν για να στρώσουν τον δρόμο σε έναν ενθουσιώδη αμερικανόφιλο Τούρκο πρωθυπουργό , τον Αντνάν Μεντερές, να εισαγάγει την Τουρκία στους κόλπους του ΝΑΤΟ, το 1952. Πενήντα πέντε χρόνια αργότερα, η ανθούσα ρώσο-τουρκική συνεργασία κάνει την Ουάσιγκτον να αμφιβάλλει για τους τίτλους της Τουρκίας ως συμμάχου.

Ωστόσο, στο ΝΑΤΟ δεν υπάρχει προηγούμενο έξωσης μέλους του και οι αποφάσεις τους λαμβάνονται ομοφώνως. Και είναι βέβαιο πως ο Ερντογάν μόνο ουρλιάζοντας και κλωτσώντας θα εγκατέλειπε το αντίσκηνο του ΝΑΤΟ.

Στόχος του Ερντογάν είναι να αποτινάξει την αμερικανική ηγεμονία, κάτι που μπορεί να πετύχει καλύτερα όντας μέσα στη σκηνή του ΝΑΤΟ. ΄Ετσι χλευάζει, περιφρονεί, προκαλεί και –ακόμη χειρότερο- γελοιοποιεί τις αμερικανικές περιφερειακές στρατηγικές.

Οι συνομιλίες του Ερντογάν με τον Πούτιν την Δευτέρα υποδηλώνουν μια νέα φάση της συνεργασίας τους για την υπονόμευση των αμερικανικών συμφερόντων στην Μέση Ανατολή. Ο Πούτιν ανακοίνωσε μια δανειακή συμφωνία, που θα υπογραφεί «πολύ σύντομα» για την επιδίωξη «σημαντικών προοπτικών επέκτασης της στρατιωτικής και τεχνικής συνεργασίας μας».

Ο Ερντογάν πρόσθεσε ότι «οι αρμόδιες υπηρεσίες των δύο χωρών μας αναμένεται να ολοκληρώσουν αυτή την εβδομάδα την εκτίμηση των αναγκαίων ενεργειών» σχετικά με την αγορά του πυραυλικού συστήματος S-400. Πρόκειται για μια φοβερή επίδειξη περιφρόνησης στην Ουάσιγκτον και ορισμένους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ, ότι το ρωσικό σύστημα δεν μπορεί να ενταχτεί στην αμυντική οργάνωση της συμμαχίας.

Επιπλέον, ο Ερντογάν ανακοίνωσε πως Τουρκία και Ρωσία είναι «αποφασισμένες να περατώσουν το συντομότερο δυνατό» τον αγωγό Turkish Stream (που θα φέρνει περισσότερο αέριο στην Τουρκία και θα χρησιμοποιεί της Τουρκία ως προμηθευτικό κέντρο εφοδιασμού της Νότιας Ευρώπης) και το εργοστάσιο παραγωγής Πυρηνική Ενέργειας, αξίας 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στο Ακούγιου. Οι ΗΠΑ αντιτίθενται στον τουρκικό αγωγό Turkish Stream, που ανατρέπει τα σχέδιά τους να εξαγάγουν αμερικανικό υγραέριο στην Ευρώπη.

Ο Πούτιν συντάχθηκε με τον Ερντογάν στην επίκριση της αμερικανικής απόφασης για την Ιερουσαλήμ: «Αποσταθεροποιεί την περιοχή και εξαλείφει την προοπτική ειρήνης». Ο Ερντογάν δήλωσε ότι «ήταν ευχαριστημένος» από την στάση του Πούτιν. Είπε ότι η διάσκεψη κορυφής της Οργάνωσης Ισλαμικής Συνεργασίας στην Κωνσταντινούπολη τη Τετάρτη θα «σημείωνε καμπή» στην κρίση. Ο Πούτιν υποσχέθηκε να στείλει ένα εκπρόσωπο.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό, ωστόσο, είναι το αναδυόμενο περίγραμμα ενός σε βάθος ρώσο-τουρκικού σχεδίου δράσης για τη Συρία. Αποδίδουν κεντρικό ρόλο στην ειρηνευτική διαδικασία της διάσκεψης της Αστάνα, που περιλαμβάνει το Ιράν αλλά αφήνει τις ΗΠΑ και τους περιφερειακούς συμμάχους τους εκτός του νυμφώνα. Μετά την συνομιλία Πούτιν-Ερντογάν ανακοινώθηκε η επόμενη σύνοδος της Αστάνα.

Επίσης, Ρωσία και Τουρκία συνεργάζονται στην οργάνωση ενός συνεδρίου Συριακού Εθνικού Διαλόγου στο Σότσι. Ο Υπουργός των Εξωτερικών Τσαβούσογλου υποδήλωσε την Τρίτη ότι η Τουρκία δεν έχει πια αντιρρήσεις για την συμμετοχή των Κούρδων. Είναι φανερό πως η Ρωσία ασκεί την επιρροή της στις κουρδικές οργανώσεις. Αυτό φέρνει σε δεινή απομόνωση τις ΗΠΑ, στην οποία απομένουν ολοένα αμελητέα υπολείμματα κουρδικών ομάδων, ως οι εναπομένοντες σύμμαχοι. Μια παρατεταμένη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη Συρία καθίσταται έτσι άνευ νοήματος, αφού η ικανότητα επηρεασμού του συριακού διακανονισμού εγγίζει το μηδέν.


Μετά την επιστροφή του στη Μόσχα, ο Πούτιν υπέβαλε στη Ντούμα (προς επικύρωση) μια νέα συμφωνία για την επέκταση της ρωσικής ναυτικής βάσης στον συριακό λιμένα επίνειο της Ταρτούς. Η ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή της Μεσογείου μεταβάλλεται δραματικά, ακόμη και πριν να συμφωνηθεί η λύση του Συριακού.

Στο μεταξύ, ο Τσαβούσογλου υπαινίχθηκε ότι Ρωσία και Τουρκία σχεδιάζουν να δημιουργήσουν μια νέα πραγματικότητα επί του εδάφους στη Βόρεια Συρία. «Απειλές κατά την Τουρκίας προέρχονται από το Αφρίν. Μπορούμε να μπούμε στην περιοχή χωρίς προειδοποίηση. Εάν εκτελέσουμε αυτήν την επιχείρηση, θα συμφωνήσουμε για όλες τις πλευρές της με τους συμμάχους μας, περιλαμβανομένης της Ρωσίας.»

Προφανώς ο Πούτιν ενωτίστηκε τις ανησυχίες του Ερντογάν ότι η Αφρίν είναι μια κρίσιμη περιοχή για την ασφάλεια της Τουρκίας. Εδώ έχουμε μιαν μεταβολή εικόνας. Εάν η Τουρκία εκτοπίσει την κουρδική πολιτοφυλακή από την Αφρίν σε συντονισμό με την Ρωσία, αυτό είναι ένα ράπισμα στο πρόσωπο της Αμερικής. Μια εστία ανάφλεξης μπορεί να προκύψει.

Αυτό που προκύπτει πάντως είναι πως η άρνηση στις ΗΠΑ κάθε χερσαίας προσέγγισης στις μεσογειακές ακτές της Συρίας και ο περιορισμός των αμερικανικών βάσεων στη Συρία ως απόμακρων και μεμονωμένων θυλάκων θα ήταν μια κοινή ρώσο-τουρκική επιχείρηση. Η εξαγρίωση του ΜακΜάστερ είναι ευνόητη.

- Στο προεδρικό υπήρξε σαφής παρενόχληση. Παραβιάστηκε ανθρώπινο δικαίωμα. Η καταγγελία, ωστόσο, θα γίνει όταν αποκατασταθεί συνταγματικώς ως θεσμός ο ΠτΔ.
- Η Emine Erdoğan απέφυγε την παρενόχληση, μόλις πληροφορήθηκε με ποιους είχε να κάνει. Μάλλον παρακολουθεί την Juliette Binoche. Αυτό όμως δεν είναι λόγος να την μισούν οι κοσμικογράφοι της ιρανικής επανάστασης του Μαξίμου.
- Δεν ήταν τα πάντα πάνω στο τραπέζι. Κάτι έλειπε. Και ήταν αυτό - και αυτός - που είχε ήδη φαγωθεί πριν το επίσημο δείπνο. 
- Οι σκέψεις να μεταβληθεί η Κομοτηνή σε συμπρωτεύουσα, είναι βέβαιο πως θα διαταράξουν (περισσότερο) τις σχέσεις των Αθηνών με την Θεσσαλονίκη. Η μεταφορά της πρωτεύουσας στη Θεσσαλονίκη θα επίλυε το ζήτημα. Αυτό και πολλά άλλα!
- Γιατί δεν έκανα πριν από χρόνια το δικτατορικό μου στο Κυπριακό (αν και ήθελα) ως μεθοδολογία επίλυσης διεθνών διενέξεων; Επειδή τελικώς οι εχθροί μου και οι αντίζηλοί μου αποδείχθηκαν οι καλύτεροι φίλοι μου: Το επιστημονικό πρόβλημα στο ζήτημα δεν αφορά στην Κύπρο, ούτε καν στον ΟΗΕ, αλλά στις ΗΠΑ, το Λονδίνο, τη Μόσχα και το Βερολίνο, ενώ το πολιτικό πρόβλημα βρίσκεται στην Άγκυρα και στην Αθήνα. Στην Λευκωσία δεν υπάρχει πρόβλημα, εκτός αν ο Ερντογάν, αποφασίσει να κινηθεί στα σοβαρά ευρωπαϊκά. Αλήθεια, γιατί να το κάνει σήμερα και ιδιαίτερα μετά το Brexit; Στο (πολιτικό) θέατρο σκιών και στο game of chicken, μέχρι αυτή τη στιγμή, η τουρκική πλευρά εμφανίζεται καλύτερη. Ωστόσο, ο αγώνας συνεχίζεται και ο Κοτζιάς εξελίσσεται!
- Το Crash test δεν συμφέρει καμία ηγεσία να γίνει στη Θράκη, σήμερα. Και το μέλλον άγνωστο!
- Η επικαιροποίηση της Συνθήκη της Λωζάννης σε ό, τι αφορά στα ελληνοτουρκικά έχει γίνει ήδη τουλάχιστον 4 φορές μέχρι σήμερα. Επί Παύλου, επί Καραμανλή, επί Παπανδρέου, επί Σημίτη. Τα νέα δεδομένα για μια νέα επικαιροποίηση πολύ φοβάμαι πως θα θεμελιωθούν σε μια νέα κρίση. Γιατί να μεταβάλλεται σε φάρσα η ιστορία; Απαιτείται δημιουργική πολιτική και από τις δύο πλευρές, καθώς η διπλωματία εξαντλείται και οι στόλοι θα πρέπει να προστατευτούν. Δεν είναι για  Crash test!
- Και οι τίτλοι του ελληνικού Τύπου γράφουν ιστορία, "διαβάζω":
"Ο Τσίπρας αναχαίτισε τον Ερντογάν, όπως καθημερινά πράττουν τα ελληνικά πολεμικά αεροπλάνα εναντίον των τουρκικών. Ο πρώτος παραβίασε το FIR του δεύτερου στο Προεδρικό.
"Μετά τον Καμμένο έρχεται η σειρά του Κοτζιά για κάψιμο".
"Καθαρές κουβέντες, ενόψει της καθαρής εξόδου με καθαρά χέρια και το βλέμμα στο εκλογικό καθαριστήριο".
"Ο συνδυασμός εθνικισμού και σεξισμού στα ελληνοτουρκικά προκαλεί μια ασθένεια μυστήριο".
"Επίσκεψη γεμάτη Παπαχελά".
" Ιστορικές μέρες ζει η χώρα με τον Κουρή".
"Τα ραβασάκια κάνουν τον Σουλτάνο, όπως ακριβώς και τον δημοσιογράφο".

Αυτές πάντως δεν θα τις έλεγες (πολιτικές) εφημερίδες, σήμερα. Και δεν είναι υπόθεση κοινωνιολόγου ή πολιτικού επιστήμονα, αλλά αποκλειστικά ζήτημα γνωστικού ψυχολόγου. Και η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει από το πρωτοσέλιδο...

Την Νατάσσα Μποφίλιου δεν την γνωρίζω προσωπικά και ελάχιστα ξέρω από την καλλιτεχνική της συνεισφορά στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και με άλλους νέους καλλιτέχνες κυρίως της μουσικής έκφρασης που παρακολουθώ τα τελευταία χρόνια από μακριά, εκτιμώντας την προσωπικότητά τους. Ακούω το τραγούδι τους ή/και την μουσική τους παρέμβαση και αναζητώ αμέσως κάποια συνέντευξή τους. Συχνά νιώθω όμορφα. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι ικανοποιούν το μοναδικό στοιχείο που προσδίδει στην πολιτική πραγματική οντότητα: Την αισθητική.
Είναι όμορφα αυτά τα παιδιά και όμορφα με κάνουν να αισθάνομαι κόντρα στην μούχλα, τα ζόμπι της νύχτας και των πρωινάδικων, την κακοφωνία, την κλαψούρα και την υφολογική παρακμή που χαρακτηρίζει τους περισσότερους από αυτούς, που ενισχύονται από ένα κυρίαρχο σύστημα απαθλιομένων ΜΜΕ.
Τι είπε - όπως διαβάζω - στην Εφημερίδα των Συντακτών η Νατάσσα Μποφίλιου απαντώντας στην ερώτηση εάν είναι δικτατορία η Ευρωπαϊκή Ένωση; "Φυσικά και είναι. Θα ήταν ωραίο να γινότανε μια παγκόσμια επανάσταση. Εγώ στα βάθη της ψυχής μου είμαι τροτσκίστρια. Θα μου πεις, βέβαια, είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Μακάρι να υπήρχε ένας ηγέτης να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί του στο βουνό. Αλλά τώρα αισθάνομαι εντελώς παροπλισμένη".
Και τι είναι αυτό που ενόχλησε τόσο πολύ τον συμπλεγματικό κύριο Πέτρο Τατσόπουλο και μια σειρά άλλων πανάσχημων μέσα στην υφολογική τους βαρβαρότητα τύπων, τους οποίους σε αντίθεση με τον πρώτο δεν αξίζει να αναφέρω; Η άποψη πως η ΕΕ αποκτά χαρακτηριστικά δικτατορίας, προσβάλλοντας κυρίως τις ιδέες και τον αγώνα όσων ευρωπαϊστών πιστέψαμε και παλέψαμε για μια δημοκρατική Ευρώπη των Λαών, μετά την λυτρωτική κατάρρευση του διπολισμού; Μήπως πως "στα βάθη της ψυχής της είναι τροτσκίστρια", αντί αρρωστημένη εθνικίστρια, φασίστρια, σταλινίστρια, ή κοινωνικώς αναίσθητη ατομίστρια; Ή μήπως, τα περί "βουνού" και "παροπλισμού"; Σε αυτά θα μπορούσα να διαφωνήσω και εγώ, επειδή είμαι άνθρωπος της θάλασσας και τρομάζω με την έννοια του παροπλισμού!
Και ο γιος μου που έχει μεγαλώσει, σπουδάσει και δουλεύει σήμερα στην πλέον ευημερούσα ευρωπαϊκή χώρα - σύμφωνα τουλάχιστον με τα στοιχεία των κοινωνικών δεικτών -  περίπου τα ίδια μου λέει πως αισθάνεται. Και δεν είναι καλλιτέχνης, αλλά ένας θετικιστής των Διεθνών Σχέσεων με μάστερ στις "Σπουδές Πολέμου" και στην "Ευρωπαϊκή Άμυνα". Με έκπληξή μου είδα αυτή την αίσθηση να συμμερίζονται ακόμη και αξιωματικοί του στρατού από τη Σουηδία και την Γερμανία, συμφοιτητές του γιου μου στο μεταπτυχιακό του στη Σχολή Άμυνας της Στοκχόλμης. Ενώ βλέπω ακόμη και νέους, αυριανούς ηγέτες του στρατού (σε λίγο ίσως του "'Ευρωπαϊκού Στρατού") να διαθέτουν υψηλή δημοκρατική ποιότητα και ευαισθησία, νιώθοντας να ασφυκτιούν εντός του νέου ολοκληρωτισμού που δομείται στην ΕΕ, στην Ελλάδα - το πλέον εμφατικό και τραγικό παράδειγμα Ευρωπαϊκής Δικτατορίας - ακόμη και "επαγγελματίες" του προοδευτισμού να τα βάζουν με την Νατάσσα Μποφίλιου για κάτι που... όποιος δεν το αισθάνεται πρέπει να αρχίσει να ψάχνεται στον ψυχολόγο του (καταρχήν)! Μάλλον κάτι δεν πάει καλά στον οργανισμό του! Εμφανίζεται τόσο άσχημος που καλά θα κάνει να ψάξει μήπως είναι αρρωστημένα αντιδραστικός, μέχρι απόλυτης χαζομάρας. 
Επίτρεψέ μου, αναγνώστη μου, να επαναλάβω εδώ την απάντηση της Νατάσσα Μποφίλιου στις ασχήμιες που δέχτηκε ως επίθεση από την Ελλάδα της παρακμής - δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα. "Πιστεύω στην Ευρώπη των λαών. Στην Ευρώπη της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας. Πιστεύω στα νέα μυαλά που θα 'ρθουν να μας φωτίσουν και θα μας οδηγήσουν σ' έναν καινούργιο κόσμο, καλύτερο από αυτόν. Πιστεύω στον προσωπικό, αλλά και στον συλλογικό αγώνα, στα όμορφα πράγματα, στη μουσική, στον έρωτα, στον άνθρωπο, στην επανάσταση. Πιστεύω στην οργανωμένη πάλη και θα στέκομαι μπροστά της προσοχή. Πιστεύω στο δικαίωμά μου να είμαι ο εαυτός μου κι ας είμαι φτιαγμένη από αντιθέσεις. Πιστεύω στις ιδέες. Δεν πιστεύω στην Ευρώπη των τραπεζών, της λιτότητας, της κατάθλιψης, της ανεργίας, της φτώχειας. Δεν πιστεύω και δεν υπηρετώ κανένα στερεότυπο. Και προπάντων δεν πιστεύω στο φόβο και στη σιωπή. Μπορεί να είμαι παραπάνω αυθόρμητη και να δίνω πάντα συνεντεύξεις όπως μιλάω στους φίλους μου, αλλά προσπαθώ όλη μου τη ζωή να παραμείνω συνεπής στις αρχές και τις θέσεις μου. Και θα συνεχίσω να προσπαθώ με πάθος. Εσείς μπορείτε, με τη σειρά σας, να συνεχίσετε να πετάτε λάσπη σε κάθε διαφορετική άποψη, με τη λύσσα και τον βαθύ σεξισμό που συνηθίζετε, αλλά να είστε βέβαιοι πως δεν μπορείτε να λερώσετε ούτε την ψυχή, ούτε την τιμή μου".
Δόξα και τιμή στην ομορφιά αυτής της πολιτικής αισθητικής που αποκρυσταλλώνεται στην ανάρτηση της Νατάσσας. Συγχαρητήρια κυρία Νατάσσα Μποφίλιου! Θα πρέπει να ενθαρρύνουμε με κάθε μέσο όσους αγωνίζονται ενατίον της παρακμής και του ηθικού και κανονιστικού ξεπεσμού της ελευθερίας και της δημοκρατικής οργάνωσης στην Ευρώπη και παντού στον κόσμο. Πιστεύω στην αισθητική της δημοκρατίας. Αυτό το αγαθό πρέπει να το υπερασπιστούμε στο πρόσωπο οποιουδήποτε το εκφράζει στην συγκυρία. Αυτό αποκαλώ ποιότητα στην ζωή. Αυτό δείχνει πραγματική καλλιέργεια. Έτσι εξελίσσεσαι όμορφα και ομορφαίνεις μεγαλώνοντας.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Όπως ενημερωθήκαμε από το Κέντρο Επιχειρήσεων Πολιτικής Προστασίας, αναμένεται έντονη επιδείνωση του καιρού με επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα, που ξεκινάνε από τα βορειοδυτικά και θα πλήξουν το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, από την Πέμπτη 30/11/2017 έως και την Κυριακή 3/12/2017.

Κύρια χαρακτηριστικά θα είναι :

A) Οι ισχυρές βροχές και καταιγίδες, οι οποίες δεν αποκλείεται να συνοδεύονται τοπικά και από χαλαζοπτώσεις και θα επηρεάσουν :

  1. Την Πέμπτη 30/11/2017
Τα νησιά του Ιονίου, την Ήπειρο, τη δυτική Στερεά και τη δυτική Μακεδονία.
  1. Την Παρασκευή 1/12/2017
Τις προαναφερθείσες περιοχές, τη δυτική και βόρεια Πελοπόννησο, την κεντρική Στερεά, τα δυτικά και βόρεια τμήματα της Θεσσαλίας, την υπόλοιπη Μακεδονία και τη Θράκη.
  1. Το Σάββατο 2/12/2017
Κατά περιόδους τα ηπειρωτικά (κυρίως τα δυτικά και τα βόρεια), τα νησιά του Ιονίου και από τις βραδινές ώρες τα νησιά του βορείου και ανατολικού αιγαίου.
  1. Την Κυριακή 2/12/2017
Τις πρωινές ώρες τη Θράκη και μέχρι τις βραδινές ώρες τα νησιά του βορείου και ανατολικού Αιγαίου.

Β) Οι τοπικά θυελλώδεις νότιοι άνεμοι 7 με 8 και στο Αιγαίο πιθανώς 9 μποφόρ μέχρι την Κυριακή 3/12/2017.


Για περισσότερες λεπτομέρειες στα καθημερινά τακτικά δελτία καιρού της ΕΜΥ στην ιστοσελίδα της ΕΜΥ www.emy.gr

Παρακαλείσθε να λάβετε τα μέτρα σας προκειμένου να αντιμετωπιστούν πιθανά προβλήματα που θα δημιουργηθούν από την εκδήλωση των φαινομένων.



Αυτό που είδα χθες στην Βουλή με εξουθένωσε. Δεν αντέχω άλλο την ανωμαλία! Γιατί τίποτε χθες το απόγευμα στην εθνική αντιπροσωπεία δεν ήταν ομαλό, ενώ ελάχιστοι κανονικοί άνθρωποι έλαβαν τον λόγο.
Έγινε της ανωμαλίας σε όλα τα επίπεδα. Παρήχθη ένα ακόμη ανώμαλο παράδειγμα για την κοινωνία. Διαπίστωσα η αντικανονικότητα να λαμβάνει φυσιολογικά χαρακτηριστικά σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και ανώμαλοι της ΧΑ έδειχνε να δυσανασχετούν από το μέγεθος της ανωμαλίας.
Αυτό δεν είναι πλέον κοινοβούλιο, είναι το master point της κοινοβουλευτικής ανωμαλίας, ο δείκτης της απόλυτης παρακμής της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Είδα να εξευτελίζονται απολύτως οι θεσμοί, ο διάλογος, ο λόγος, ο νόμος, η ηθική και κάθε έννοια κανονικότητας στο κοινοβουλευτικό έργο. Είδα πολιτικούς να υποδύονται ρόλους σαν οργισμένοι θεατρίνοι της κακιάς ώρας, χωρίς αίσθηση, μέτρο, αισθητική και ντροπή.  
Είδα την ανωμαλία να αυθαδιάζει, να δικολαβεί, να συκοφαντεί, να λοιδορεί, να απειλεί και να καμώνεται το εθνικό συμφέρον, το δημόσιο συμφέρον και το οικονομικό συμφέρον.
Είδα τους ανώμαλους της αριστεράς να συμπεριφέρονται σαν ομαλοί έμποροι όπλων για να σκοτωθούν άμαχοι και παιδάκια, για τα οποία αύριο θα στήνουν παραστάσεις αποτροπιασμού. Και είδα τους ανώμαλους της δεξιάς να υπερασπίζονται το κανονικό εμπόριο όπλων, διαφωνώντας ως προς τον κανονικό ντίλερ και τον κανονικό μεταφορέα.
Και όλοι αυτοί, που είδα χθες το βράδυ στην μικρή οθόνη μου από την Βουλή, θεωρούν πως είναι νορμάλ!
Αυτό είναι το ζήτημα. Ούτε ως πολιτικοί, ούτε ως άνθρωποι είναι νορμάλ, αλλά δεν το ξέρουν!
Το χειρότερο είναι πως σήμερα ο Τύπος εμφανίζει την χθεσινή παράσταση στη Βουλή ως πεδίο που επικράτησε ο ένας ή ο άλλος και όχι ως όργιο ανωμαλίας. Όργιο προσβολής της κοινοβουλευτικής κανονικότητας και σκανδαλισμού κάθε νορμάλ πολίτη-τηλεθεατή.
Είπαμε, αναγνώστη μου, να κατανοήσουμε και να σεβαστούμε την "ανωμαλία". Είπαμε, στο τέλος, δεν υπάρχει καν η έννοια της ανωμαλίας στις ανθρώπινες σχέσεις και την πολιτική, δεν υπάρχουν ανώμαλοι μόνον διαφορετικοί, αλλά όχι και έτσι! Η μετατροπή του ανώμαλου σε απολύτως φυσιολογικό και δημοκρατικό δεν είναι κοσμοπολιτισμός είναι βάρβαρος ολοκληρωτισμός. Είναι μορφή βίας εναντίον της ίδιας της μορφής του ελληνικού πολιτεύματος. Αποτελεί τον πλήρη εξευτελισμό του. Και μετά από αυτό το παράδειγμα προς την κοινωνία, αναρωτιέσαι τι δεν πάει καλά στην παιδεία, στην οικονομική δραστηριότητα και γενικότερα στην συμπεριφορά των πολιτών στην Ελλάδα!
Όταν παράγεις ανωμαλία και συμπεριφέρεσαι ως πολιτικός ηγέτης ανώμαλα, τι περιμένεις να "εισπράξεις" από την κοινωνία, ομαλότητα;
Το πλέον προοδευτικό κίνημα στην σημερινή Ελλάδα θα ήταν αυτό που θα αγωνιζόταν για την αναζήτηση και ανάδειξη του νορμάλ και των νορμάλ παντού, σε όλους τους χώρους. Όχι, δεν είναι αντιδραστικό το νορμάλ, ελλειμματικό εμφανίζεται να είναι. Με την εξαφάνιση του νορμάλ και την υποχώρηση των νορμάλ, ουσιαστικά καταργείται η ηθική στην κοινωνία και παύει να έχει η ηθική σχέση με την πολιτική και τον νόμο. Αν αυτό είναι προοδευτικό, τότε παρακαλώ από σήμερα να (απο)γράφομαι στους πολύ συντηρητικούς....

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.


Ξέρεις τι πάθαμε; Προσεγγίζοντας την μικρή αλήθεια στην καθημερινότητα έξω από το φάσμα κάποιας μεγάλης αλήθειας (: ιδεολογία), αλλά ως έκφραση πολιτικής ισχύος, εξουσίας και ηγεμονίας, καταλήξαμε σήμερα να κυριαρχούν οι πολιτικές μιας δήθεν "μετα-αλήθειας", οι οποίες έρχονται στην πραγματικότητα να εξευτελίσουν την αρχαιολογία και γενεαλογία της γνώσης. Να εξευτελίσουν την ίδια την ιστορία.
Τα Fake News δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι ειδήσεις που βασίζονται στην μεθοδολογία παραγωγής και πολιτικής νομιμοποίησης μαϊμού πολιτικών (Fake Politics), μέσω μιας διαδικασίας ακραίας πλαστογράφησης της ιστορίας. Τα Fake News πηγάζουν από μια πλαστή ιστορία για να παράγουν έναν ψεύτικο, άκρως υποκριτικό κόσμο, μια ιστορία με παράγοντες που παριστάνουν πως είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι στην πραγματικότητα και με σχέσεις ακραίας υποκρισίας. Έτσι κατασκευάζονται οι Fake Politics, που αποτελούν σήμερα την κύρια τάση στην εξέλιξη του πολιτικού φαινομένου.
Fake News υπήρχαν ανέκαθεν ως στοιχείο της προπαγάνδας (πολιτικής ή εμπορικής), μόνον που σήμερα, την εποχή της απορρύθμισης, έχουν αποκτήσει ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά. Δηλαδή, εκφράζουν με απόλυτο τρόπο κάποια εξουσιαστική δομή και αποτελούν προϊόν μιας εξουσιαστικής δύναμης (: παράγοντα) που επιδιώκει απόλυτη κοινωνικοπολιτική ισχύ. 
Στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις του Αλέξη Τσίπρα ενίσχυσαν την τάση των Fake Politics και "διέφθειραν" μια μερίδα του Τύπου που μέχρι πρότινος έδειχνε να έχει αντιστάσεις στην υποκρισία, στην βάρβαρη αλλοίωση της πραγματικότητας και στις κοινοβουλευτικές ή κυβερνητικές μαϊμουδιές. Έγιναν καραγκιόζηδες και οι ελάχιστοι σοβαροί δημοσιογράφοι στον τόπο μας που εκδίδουν εφημερίδες και αυτό είναι αφάνταστα καταθλιπτικό.
Αυτό διαπίστωσα, για άλλη μια φορά τον τελευταίο καιρό, σήμερα και λυπήθηκα! Δεν υπάρχει κάτι άλλο εκτός από Fake Politics, οι οποίες προσδίδουν πλεόν θεσμικό χαρακτήρα στα Fake News. Αυτό σημαίνει πως πραγματικότητα, φήμες, προθέσεις, προσβλέψεις, προσποιήσεις, αριθμητικές κατασκευές, στατιστικές απεικονίσεις και ψευδείς αναφορές των αντιπάλων, οργανώνονται έτσι ώστε να εμφανίζουν μια θετική προοπτική που προσποιείται την αντικειμενική αλήθεια, την στιγμή που αυτός που διατυπώνει τον ισχυρισμό (είδηση) γνωρίζει πως εξαπατά.
Έτσι ακόμη και το σχέδιο του νέου προϋπολογισμού από πλασματική μορφή – όπως είχε σχεδόν πάντα κατά το παρελθόν – μετατρέπεται σε Fake News για να εξυπηρετήσει Fake Politics, κυρίως μέσω της αναγνώρισής του – και φερόμενης αποδοχής του - από τους παράγοντες του κουαρτέτου, που ασκεί εποπτεία στις ελληνικές πολιτικές. Δεν είναι, δηλαδή αποκλειστικά η κυβέρνηση που ενισχύει την τάση για Fake Politics, αλλά η ίδια η τριγωνική σχέση τρόικας – κυβέρνησης – αντιπολίτευσης. 
Και πού οδηγούν οι Fake Politics; Στον ολοκληρωτισμό. Στην κοινωνική αποδοχή ενός ύπουλου αυταρχισμού - που εμφανίζεται ως προσωρινή κατάσταση ανάγκης – ο οποίος θεσμοθετεί την απόλυτη ισχύ μιας εξουσίας επί του συνόλου της κοινωνίας. Ποιας εξουσίας; Της εξουσίας εκείνων που ήρθαν στην εξουσία, κατηγορώντας εκείνες τις εξουσίες από τις οποίες αντλούν σήμερα πολιτική νομιμοποίηση και ισχύ μέσω μιας βιομηχανίας παραγωγής συμπεφωνημένων Fake News.

Στο κοινωνικό πεδίο η κατάσταση εξελίσσεται αντιστοίχως. Με τους gay να ορίζουν υποκριτικά την αντρική συμπεριφορά, τις λεσβίες υποκριτικά τον φεμινισμό, τους κομμουνιστές υποκριτικά τον φιλελευθερισμό, τους φιλελεύθερους υποκριτικά  τον σοσιαλισμό, τους άσχετους με την επιστήμη το επιστημονικό, τους άσχετους με τα πάθη της ζωής τους ποιητές και με τους μαλάκες την ορθή σεξουαλική συμπεριφορά. Fake Politics είναι και αυτά και μια χαρά υποστηρίζουν το τέλος της ιστορίας. Ναι, ο κόσμος γίνεται επίπεδος μέσω της ισοπέδωσης από την πολιτική νομιμοποίηση της μόδας της προσποίησης και του "Παριστάνειν" στη θέση του "Είμαι".

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
photo: G.Vitsaras/SOOC
Μάλλον δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το ουρλιαχτό της Αναστασίας Τσουκαλά, την κραυγή από τη σύνθεση του απερίγραπτου πόνου με τα συναισθήματα μιας γυναίκας που βρισκόταν στο έδαφος σοβαρά τραυματισμένη από την φωτοβολίδα που εκτόξευσε στα Εξάρχεια ένας από τους ιερείς του Μολώχ: Ένα καμένο μυαλό, μια φουρτουνιασμένη ψυχή. Η ίδια η τρέλα που εκτοξεύει φωτιά εναντίον του εχθρού σκοτώνοντας ή τραυματίζοντας συνήθως αυτούς που δεν είναι προετοιμασμένοι και εκπαιδευμένοι από τον ίδιο τον Μολώχ.  
Το ουρλιαχτό της Αναστασίας Τσουκαλά ήρθε για να ανασύρει από την μνήμη μου το "Ουρλιαχτό" του Άλλεν Γκίνσμπεργκ. Ανακατεμένους στοίχους από την πλέον οργανωμένη ανακατωσιά που εξέφρασε η λεγόμενη γενιά των Μπιτ. Η "Αδιαχώριστη Συνείδηση" κατά Γκίνσμπεργκ δεν χωρά φωτοβολίδες και μολότοφ, ούτε μπορεί να εκφράζεται από αυτά ή με αυτά. Αυτά σκοτώνουν την συνείδηση που συγχωνεύει επαναστατικά ή απλώς αντιδραστικά το παράλογο, με το αντιφατικό, το ορθολογικό, το δίκιο και το άδικο.
Αυτό το στημένο παιχνίδι δολοφονικής βίας μεταξύ αντιεξουσιαστών και αστυνομίας, με πυρήνα τα Εξάρχεια, όπως και η πολιτική νομιμοποίηση κάθε μανιακού αγωνιστή, του οποίου το ψυχολογικό αδιέξοδο τρέφεται με μολότοφ, σφαίρες, φωτοβολίδες και παραληρηματικό λόγο, δεν μπορεί να παραμείνει άλλο στην σφαίρα του κράτους και των οργάνων του. Δεν αφορά απλώς σε κάποιες μικρές κοινωνικές ομάδες, είναι υπόθεση ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Εγώ, από το στόμα της Αναστασίας Τσουκαλά άκουσα να βγαίνει μια κραυγή εναντίον του θεού της βίας, της εξόντωσης και της καταστροφής. Εναντίον του Μολώχ, που κατακυριεύει τη ζωή οργάνων της σπατάλης της ζωής, ασχέτως αν αυτά αποτελούν δυνάμεις του κράτους, του παρακράτους ή του οργισμένου τρελοκομείου, που αντί να ακούσουν τον ποιητή: "Βγάλτε τις κλειδαριές από τις πόρτες! Βγάλτε τις πόρτες απ' τους μεντεσέδες!", μετέτρεψαν τις πόρτες σε πολεμίστρες και έκαναν όπλο τους όχι τις κλειδαριές και τους μεντεσέδες, αλλά τη φωτιά. Σε εσωτερική κόλαση ζουν. Κολάσεις φαντασιώνονται. Κολάσεις εμπορεύονται. Κόλαση προσφέρουν σε όσους τους πλησιάζουν ή σε όσους τυχαίνει να περνούν από απέναντι, να δουλεύουν απέναντι ή να εγκλωβίζονται στους "απέναντι". Αυτοί απλώς τυχαίνει να βρίσκονται σε λάθος σημείο την λάθος στιγμή. Ας πρόσεχαν!

Όχι, η ψυχολογική φόρτιση και το ψυχολογικό αδιέξοδο από την αίσθηση προσωπικής "ήττας" και περιφρόνησης δεν μπορεί να είναι υπόθεση του Μολώχ. Είναι υπόθεση της κοινωνίας που οφείλει να χρησιμοποιήσει αυτό ακριβώς το ψυχολογικό πρόβλημα ως ευκαιρία και μοχλό συνειδητοποίησης για να ακυρωθεί αυτό το στημένο, αλλά παράλληλα άκρως επικίνδυνο παιχνίδι στα Εξάρχεια και οπουδήποτε αλλού. Το ζήτημα δεν είναι τάξης και ασφάλειας, είναι απλώς ζήτημα σεβασμού της ζωής. Η ζωή - η δική μας και του Άλλου - δεν είναι σύμβολο που "όμορφα καίγεται" ή καταστρέφεται, δεν είναι απλώς ένα πολύτιμο αγαθό, είναι ο ανώτατος νόμος κάθε ανθρώπου με στοιχειώδη συνείδηση, κάθε κοινωνίας με στοιχειώδη ευαισθησία.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.