Articles by "Επικαιρότητα"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Επικαιρότητα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΠΟΥ κρύβεται η πολιτική (και όχι μόνο) αλητεία; Βρες την δες την, φώναξέ μας να την καμαρώσουμε κι όλοι μαζί να νιώσουμε…περήφανοι. Εκλεγμένοι και εκλέκτορες. Και να αντιστοιχίσουμε ονόματα στα κομμάτια της. Μέχρι τότε, δώσε τον «αγώνα» σου αν είσαι μέσα στη βρωμιά, εξάντλησε τις ανοχές σου, αν είσαι παρατηρητής και εκτός κυκλώματος. Κατάγραψε συμπεριφορές, μελέτησε χαρακτήρες. Και την τέχνη τους να ξεφεύγουν.

ΘΕΛΕΙΣ δείγμα πολιτικής αλητείας και χώρο που όζει κάτω από μύτες παχύδερμων με ανοσμία και με μάτια κλειστά; Δες την…ταλαίπωρη Λίστα (Λαγκάρντ) και ρίχνε στο τσουβάλι την απάτη τυλιγμένη με την προστυχιά. Την τραβολογούν ελέγχοντες και ελεγχόμενοι μέχρι να την καταντήσουν αγνώριστη και, άχρηστη ως δυσανάγνωστη, θα τη ρίξουν καταγής.

ΠΗΡΑΜΕ και γεύση από ράθυμους των υψηλών…κλιμακίων. Το ερώτημα ήταν ποιος φταίει για τα δευτεροβάθμια πειθαρχικά που δεν λειτούργησαν. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για το πρωτοφανές φαινόμενο να πληρώνονται απ’ το δημόσιο ισοβίτες δολοφόνοι. Ο «δείκτης» πέρασε από πρόσωπα και απρόσωπα συμβούλια που δεν συνεδρίασαν, για να φτάσει ψηλά και να επιμερίσει υπουργικές ευθύνες. Κυβερνώντες που λειτούργησαν ως εξαρτήματα της μηχανής που την είπαμε «σύστημα». Με τα στεγανά του και με τους υποχθόνιους μη λειτουργήσουν οι θεσμοί, μην ορθοποδήσει ο τόπος.

ΣΥΜΠΑΘΗΣΑΜΕ «αθλητικά» τον Όττο Ρεχάγκελ κι ήταν απρόσμενο να διακριθούμε σε βαθμό «ευρωπαϊκό» και με το ταλέντο των ποδοσφαιριστών αξιοποιημένο στα υπεύθυνα χέρια του Γερμανού. Δεν τον θέλουμε ως πρέσβη-τον θέλουμε ως «προπονητή». Της σκόρπιας ομάδας που λέγεται ελληνική κοινωνία και Κράτος ελληνικό. Με τους θεσμούς, τα όργανα και τις υπηρεσίες του.

ΘΕΛΟΥΜΕ τον Γερμανό και την τέχνη του να συντάσσει τις σκόρπιες δυνάμεις του (νεο)έλληνα και να αξιοποιεί τις αρετές του. Αν, λοιπόν, δεν μας τον έστελνε η κα Μέρκελ, έπρεπε να τον αναζητήσουμε. Ως εθνικό μας προπονητή, πέρα από ομάδες και πρωταθλήματα. Να του δίναμε χρήμα και εξουσία, ελέγχοντας την πορεία του και αξιολογώντας το αποτέλεσμα.

ΖΗΤΗΣΑΜΕ τη γερμανική τεχνογνωσία περί τη σύλληψη της φορολογητέας ύλης στην Ελλάδα των φοροκλεφτών κι έκαναν την…επανάστασή τους οι «πτωχοί τω ταμείω και τω πνεύματι». Μισήσαμε τους Γερμανούς για το κακό στην Ελλάδα και στην ανθρωπότητα, καταριόμαστε την Μέρκελ και την παρέα της για την παρέμβασή τους ως τοκογλύφων, αλλά τον κ. Ρεχάγκελ τον…θέλουμε. Ως ιδιώτη, φιλέλληνα και «εθνικό» μας προπονητή.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΕΧΕΙ η κλεψιά τα είδη της, ο κλέφτης το προφίλ του. Άμεση κλεψιά και κατ’ ευθείαν που βγάζει μάτι, έμμεση με κόλπα και απάτες που δεν βγαίνουν χωρίς ψάξιμο, άλλες νόμιμες, βελούδινες και αθέατες, κι εκείνες που μοιάζουν και δεν είναι. Δεν πάμε στον Γιάννη Αγιάννη και το ηθικό δίλημμα της εποχής του Β. Ουγκώ. Ούτε στο κλεφτρόνι της γειτονιάς και το κίνητρο (αντίτιμο της δόσης του).
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Αντώνη Ματζάρη *

Είναι σίγουρο ότι αυτή την ημέρα που την γιορτάζουμε ως ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ γυναίκας, κάποιος άνδρας την καθιέρωσε. Ένας άνδρας κομπλεξικός, εκδικητικός, άσχημος και ανερωτικός.

Βέβαια το πρόβλημα είναι τι γίνεται με τις άλλες 364 μέρες που όλοι, με πρώτες και καλύτερες τις γυναίκες, τις ξεχνάμε.

Και μένουνε να χαίρονται για τη μία και μοναδική ημέρα τους την ΗΜΕΡΑ της ΓΥΝΑΙΚΑΣ.

Ποιας ΓΥΝΑΙΚΑΣ;

Αυτής της θεότρελης ανάμεσα στις τρελές που τρέχουν να παίξουν δέκα ρόλους. Μάνα. Σύζυγος. Νοικοκυρά. Εργαζόμενη. Νόστιμη. Έξυπνη. Γυναίκα όλο θηλυκότητα. Ερωμένη. Φίλη. Διευθυντικό στέλεχος.

Κάποτε, πριν είκοσι χρόνια, κάποιες κάψανε τα σουτιέν τους εν ονόματι του φεμινισμού και οι σημερινές γυναίκες την πληρώνουνε.

Πώς να αντισταθεί, είτε άνδρας, είτε γυναίκα, σ’ αυτό το μοντέλο που μας πασάρουνε;

Κορμιά χυτά, πρόσωπα αγγελικά, χαμόγελα επιτυχίας με αστραφτερά δόντια. Και ‘μεις να ψάχνουμε απεγνωσμένα να συναντήσουμε αυτά τα πρότυπα, αγνοώντας τα αυτονόητα. Ότι αυτό το μοντέλο γυναίκας δεν έχει συνήθως το πιο απαραίτητο. Το μυαλό.

Πάντα πίστευα και πιστεύω, ότι αυτή η γυναίκα που αξίζει την αγάπη μας και τον έρωτά μας είναι αυτή, που ό,τι πέτυχε το πέτυχε με τον αγώνα της.

Άσχετα αν είναι όμορφη ή άσχημη, αγωνίζεται ενάντια σε μία κοινωνία που επιδιώκει να την αναδείξει κάνοντάς την «γλάστρα». Αναδεικνύει τις ικανότητες και τις δυνατότητές της μέσα από τη δουλειά της, πολεμώντας προκαταλήψεις και εμπόδια.

Όταν ασφυκτιά, αντιδρά.

Όταν αντιδρά, κλαίει.

Όταν κλαίει δεν το κάνει από αδυναμία, αλλά γιατί έτσι είναι, αυτός είναι ο αληθινός της χαρακτήρας. Μια αληθινή γυναίκα, που αξίζει αυτό που είναι και δεν θέλει μέρα γιορτής για να το αποδείξει.

Που μπορεί στη λαϊκή αγορά να διαλέξει κολοκυθάκια για το μεσημέρι...

Που μπορεί να φοράει άνετα ένα απέριττο ρούχο.

Που μπορεί να αγωνίζεται για τα παραπανίσια κιλά της και να το ευχαριστιέται.

Που μπορεί να πάει στη δουλεία της και μετά να πάει τα παιδιά της στο φροντιστήριο.

Που μπορεί να απλώνει γύρω της την ομορφιά και τη μαγεία του φύλου της.

Μόνο έτσι είναι ΓΥΝΑΙΚΑ και δεν της προσφέρει τίποτα η ΗΜΕΡΑ της Γυναίκας.

* Πρώην Δήμαρχος Θερμαϊκού, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, συγγραφέας

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Και αυτό θα ξεχασθεί.
Πέντε παίδες εν καμίνω. Και δεν φταίει κανείς! Κι αυτό θα ξεχασθεί. Νέα «νέα» θα έρθουν. Χειρότερα απ’ τα παλιά. Ή παράλογα και γελοία. Κι έτσι, κι αυτό θα ξεχασθεί.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΠΗΡΑΜΕ τους «Ολυμπιακούς» και κάναμε χαρά μεγάλη. Εμείς πλημμυρισμένοι από Ελλάδα και τη σκέψη μας στον κότινο κι αυτοί στις μίζες τις προμήθειες. Για έργα και «έργα» που μύριζαν από μακριά, αλλά δεν οσμιστήκαμε κάτι, γιατί κρατούσαμε τη μύτη μας κλειστή. Με Καλατράβες που ρήμαξαν τα δις (δραχμές) για στέγη που σκουριάζει κι άλλα, σκεπαστά είτε ανοιχτά, με κατασκευαστές ανοιχτομάτηδες. Για ν’ αποθαυμάσουν στην Ψωροκώσταινα Ευρωπαίοι κι Αμερικάνοι «προσκυνητές».
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΤΟΤΕ που ο κόσμος ήταν χωρισμένος σε Ανατολή και Δύση. Με το σύστημά του έκαστος και τη νοοτροπία των ανθρώπων του. Και την πρακτική τους. Σε κατάστημα είτε «πάγκο» μιας πόλης του ανατολικού (λεγομένου) μπλοκ; Σε κοίταζε αφηρημένα και καπνίζοντας αδιάφορος ο πωλητής. Του έλειπε το κίνητρο κι ας μην τον απειλούσε η ανεργία. Όλοι στο πόστο τους και απασχολημένοι, ωστόσο, ακόμα κι όλο το προϊόν να’ ταν προσωπικό του κέρδος, δεν τα’ χει βγάλει τα λεφτά του ο «εργαζόμενος» (για τροφή, ένδυση και υπόδηση).
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1


Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ τον Ολλάντ και ήρθε. Έφερε και τη Γαλλία μαζί του για επενδύσεις στην Ελλάδα της κρίσης και της αταξίας. «Να μια ευκαιρία» είπε ο ένας, «θα μας φάνε το πετρέλαιο και το χρυσάφι» αντέτεινε ο άλλος-Ρωμιοί όλοι μας και (δίκαια) καχύποπτοι, διχασμένοι κι αμετανόητοι. Και, βέβαια, αν ταξιδέψει το μυαλό μας στο τραγικό ‘22 με τις μνήμες και την προδοσία των «Συμμάχων», βλέπουμε τους Γάλλους σε ρόλο αρχιμάστορα του απάνθρωπου διωγμού μας. Και πρωταγωνιστές της προδοσίας. Έσπευσαν (και) για τα πετρέλαια της Μοσούλης Άγγλοι, Γάλλοι και Ιταλοί ξεχνώντας πως ανήκουμε στην ίδια «Συμμαχία» και μας μεταχειρίστηκαν σαν...χιλιοπροδομένους έλληνες.

ΣΗΜΕΡΑ, δεν υπάρχει απέναντί μας Κεμάλ-υπάρχουν Τούρκοι και οι (γκρίζοι) λύκοι θα το βάλουν στα πόδια, αν δουν μια ισχυρή «ευρωπαϊκή» παρουσία στην Ελλάδα.
ΚΑΙ, βέβαια, ισχύει ο αντίλογος της…αποπομπής των ξένων (πριν ακόμα μας έρθουν), αλλά είναι θεωρητικός. Και ανεδαφικός. Γιατί; Γιατί αν δεν «πλακώσουν» οι ξένοι, με την τεχνογνωσία και την τεχνολογία τους, μένουμε μόνοι, καμαρώνοντας για τον υπόγειο φυσικό μας πλούτο και αποτιμώντας την αξία τους σε δις. Μέχρι να τα αξιοποιήσουμε οι ίδιοι. Χωρίς (ξένους) προστάτες, μεσάζοντες και εκμεταλλευτές. Πώς; Αρπάζουμε τις αξίνες και σκάβουμε για χρυσάφι, τα αλέτρια των τρακτέρ βαθιά στη γη για να αναβλύσει πετρέλαιο, κάρα (ντόπιας παραγωγής) για τη μεταφορά τους. Και; Στη σειρά οι μεσάζοντες για την προώθηση του προϊόντος. Καθένας με το καλαθάκι του για ποσοστό, τη μίζα του ο αφανής κουμανταδόρος του γραφείου κι εμείς στους δρόμους με πανό.

ΣΤΗΝ Ελλάδα της καφετέριας και των μεταπρατών όπου εισάγουμε…φασόλια, δεν τρέφουμε αυταπάτες. Κι αν όλοι κάπου συμφωνούμε περιμένοντας επενδύσεις και ανάπτυξη…ουρανοκατέβατη, είναι στην ουρανομήκη κραυγή «η Ελλάδα ανήκει στους έλληνες». Κι αν μας πλησιάζουν ακόμα και οι Γάλλοι κρατώντας λευκή σημαία και πανό «Ελλάς-Γαλλία συμμαχία», επιμένουμε ελληνικά, σχεδιάζοντας «επί χάρτου». Με τους ντόπιους σε απόσταση απ’ τις επενδύσεις, μη διακινδυνεύουν τα κεφάλαιά τους.

ΔΕΝ ήρθε ο σοσιαλιστής Ολλάν στην ημετέρα δεξιά. Έρχεται η Γαλλία στην Ελλάδα. Σήμερα που δεν υπάρχει αντίπαλος και ο καπιταλισμός αλωνίζει, τώρα που όλα γίναν’ κέρδος και μπίζνες.
ΚΑΙ κάτι ακόμα. Ήταν πολύ…καλός ο κ. Ολλάν για να ανεχθεί τα φάλτσα της μπάντας που τρυπούσαν τ’ αυτιά του. Αν οι «δολοφόνοι» ήσαν στρατιωτικοί, να τους στείλουν στην «καλλιόπη». Αν ήταν του Δήμου, σε ωδείο, μπας και ξεστραβωθούν.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Που την πάτε ρε μάγκες τι δουλειά τελικά; 

Γιατί συνεχίζετε να προκαλείτε ξεδιάντροπα τον κόσμο;
Ελόγου σου κύριε Γ.Γ. πόσα χλαπακιάζεις από τον κρατικό κορβανά για να λες αυτές τις μπαρούφες;
Εχετε πάρει χαμπάρι μωρέ τι γίνεται έξω από τη γυάλα σας;
Τι είναι αυτό που σας κάνει να μην φοβάστε τη λαϊκή οργή;
Εχετε ξεθεμελιώσει τα πάντα από την Υγεία  μέχρι την Παιδεία,περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν τα βασικά για να επιβιώσουν κι άλλοι τόσοι ζουν στο όριο της φτώχειας και σεις επιμένετε να παίζετε με τις αντοχές του Ελληνικού λαού,που ένα σπίρτο χρειάζεται για να μπουρλωτιάσουν τα πάντα απ' άκρου σ' άκρη.
Μαζευτείτε γιατί σε λίγο θα είναι πολύ αργά για όλους μας και να ξέρετε πως στα ελικόπτερα ελάχιστοι χωράνε!
Διαβάστε το ρεπορτάζ:
"Ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα παραμένει υψηλός" 

- Ο γ.γ. του υπουργείου Οικονομικών, το δήλωσε αυτό στην γενική συνέλευση των Ασφαλιστικών Εταιρειών
- Του φάνηκαν πολλά τα 586 ευρώ κατώτατος μισθός για τους άνω των 25 και τα 511 για τους κάτω των 25
- Η δήλωση του Γιώργου Μέργου έρχεται λίγες ημέρες μετά την συζήτηση για αλλαγή του απεργιακού νόμου που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων!
Την ώρα που κοινωνικές ομάδες βράζουν και κάποιοι είναι και στους δρόμους (βλέπε αγρότες).
Την ώρα που μόνο γκάφα μπορεί να χαρακτηρισθεί το γεγονός ότι κάποιοι στην κυβέρνηση σκέφτηκαν να αλλάξουν το νόμο για τις απεργίες, έρχεται ο γ.γ. του υπουργείου Οικονομικών και κάνει μια δήλωση που μόνο εξωπραγματική μπορεί να χαρακτηρισθεί.

Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών Γιώργος Μέργος μιλώντας στη γενική συνέλευση των Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος, είπε ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα παραμένει υψηλός!

"Στην Ελλάδα το μοναδιαίο κόστος εργασίας έχει μειωθεί, αλλά ο κατώτερος μισθός είναι ακόμη υψηλός και επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας", είπε ο κ. Γιώργος Μέργος του οποίου προφανώς του φαίνονται πολλά τα 586 ευρώ που είναι ο κατώτατος μισθός σήμερα για τους άνω των 25, ενώ για τους κάτω των 25 ετών συρρικνώνεται στα 511 ευρώ.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

 «ΤΗΝ δόξαν των εθνοπατέρων ζηλώσαντες»…καλή κι η Παναγιώταινα. Χαμήλωσε τον πήχη κι έγινε δήμαρχος! Με τα «πρότυπά» του απ’ την κεντρική πολιτική σκηνή, τις «συνήθειες» και τα ήθη των «μεγάλων», άρχισε κι αυτός έτσι να σκέφτεται και να ενεργεί. Ως κοινοτάρχης, δήμαρχος, νομάρχης και περιφερειάρχης, «παντός καιρού», χωρίς να τον τρομάζουν «Καλλικράτες».
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
20euros-300x242
Γρήγορη γύρα στην αγορά. Χειμωνιάτικη μέρα. Κρύο. Λογαριασμοί κι υποχρεώσεις που πρέπει να τακτοποιηθούν. Κάποτε, όχι πολύ παλιά, αυτή η βόλτα ήταν αλλιώτικη. Είχε σταμάτημα και χάζι στις βιτρίνες. Είχε την πολυτέλεια να κοντοσταθείς, και να επιτρέψεις στον εαυτό σου μια απρόβλεπτη αγορά. Όχι σπουδαίες σπατάλες. Κάτι που δεν το είχες προϋπολογίσει αλλά σου έκατσε καλά στο μάτι. Τώρα είναι αλλιώς. Τα πάντα έχουν κοστολογηθεί από τα πριν. Με το κομπιουτεράκι και το μάτι στο ημερολόγιο. Τα αναγκαία. Τόσα αυτό, τόσα εκείνο. Άθροισμα. Τι απομένει; Πόσες έχει ο μήνας;  Έχουμε ακόμα τόσες μέρες να βγάλουμε. Το υπόλοιπο κάτι κέρματα και ένα κολαριστό εικοσάρικο όπως το έβγαλε το ΑΤΜ. Χωμένο στην τσέπη, σπασμένο σε μικρές δόσεις στο μυαλό σου για τα μικροέξοδα. Λίγο πριν βάλεις το κλειδί στην πόρτα στέκεσαι στο συνοικιακό μπακάλικο. Βάζεις το χέρι στην τσέπη. Τα κέρματα είναι εκεί, κουδουνίζουν. Το εικοσάρικο όχι. Ψάχνεις πιο βαθιά. Ψάχνεις σε άλλη τσέπη. Και σε άλλη. Πουθενά το χαρτονόμισμα. Κρύος ιδρώτας και μαύρες σκέψεις. Επιστροφή στα μέρη από όπου πέρασες πριν λίγο. Μήπως έπεσε εδώ; Μήπως σκάλωσε εκεί; Πουθενά. Κλείνεσαι σπίτι  με γεύση ήττας. Σαν κάτι να έπαθες, σαν κάτι να συνέβη. Στο τραπέζι της κουζίνας αδειάζεις όλες τις τσέπες. Κλειδιά, κέρματα, αποδείξεις, σημειώματα, εισιτήρια. Στην εσωτερική τσέπη του μπουφάν ήταν καταχωνιασμένο, τσαλακωμένο το εικοσάρικο. Άγνωστο πως βρέθηκε εκεί. Ανακούφιση. Κι αμέσως μετά τσαντίλα για το πώς γίναμε έτσι. Κι ένα μεγάλο γαμώτο.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΟ ΚΚΕ βγαίνει απ’ τη σιωπή, απ’ την αδράνεια και την αφάνεια. Του πήρε, κάποτε, τα συνθήματα το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, τους «αχρηστεύει» σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για το αθάνατο ΚΚΕ «ένα είναι το Κόμμα». Με τις καλές και κακές του στιγμές και σε διαδικασία κάποιας προσαρμογής του στις απαιτήσεις των καιρών μας. Χωρίς να χάνει την φυσιογνωμία και τα κλασικά χαρακτηριστικά του (διάθεση για αγώνα, αλλά και ξεροκεφαλιά). Προσαρμόστηκε, για παράδειγμα, στο (βρώμικο) ’89, συμπορεύτηκε με τη δεξιά του Μητσοτάκη, τα βρήκε με τον…διάβολο ο αείμνηστος Χαρίλαος (και με τον κ. Τσίπρα στ’ αχνάρια του σήμερα), αλλά δεν το πρόσεξε πως δεν κινείται φίλο, στο παγκόσμιο (καπιταλιστικό) σκηνικό.


ΚΑΙ, βέβαια, περιμέναμε ένα πειθαρχημένο και πειστικό ΠΑΜΕ. Όπως μας συνήθισε σε περιφρουρημένες πορείες κι ας μας βρίσκει αντίθετους για τη μέθοδο και στο «τάιμινγκ». Κι αν μια διαμαρτυρία μορφοποιείται σε πεισματάρηδες απεργούς που επιμένουν, σε στιγμές που η Ελλάδα ξεψυχάει, θα’ πρεπε η κατάληψη να σβηστεί απ’ το λεξιλόγιό τους, μέχρι νεωτέρας. Δεν θα τους αδικήσουμε στην απόπειρα δυναμικής τους παράστασης στο Υπουργείο. Μόνο στον χαρακτήρα της κατάληψης που προσέδωσαν με την «επίσκεψή» τους θα διαφωνήσουμε.

ΚΑΙ πάμε στην άλλη όχθη. Της Πολιτείας με τους νόμους της και με το δικαίωμα των αντιστάσεών της, με βάση τον νόμο. Στο νόμιμο δικαίωμα του Υπουργού για άμυνα και «απώθηση» των εν δυνάμει καταληψιών. Ωστόσο, τον θέλαμε ψυχραιμότερο, προσεκτικό και προνοητικό, λιγότερο δειλό και καθόλου «εκδικητικό».

ΔΕΝ καλείς τις σκληρότερες δυνάμεις καταστολής σε χώρο κλειστό, κύριε Υπουργέ, λες και δεν είδες ποτέ σου ανοιγμένα κεφάλια με το ρόπαλο απ’ την ανάποδη. Αν ανάψεις έναν τενεκέ μπαρούτι σε ανοιχτή πλατεία, θα’ χεις καύση. Αν το κάνεις σε χώρο κλειστό, έχεις έκρηξη. Κι αν (μετα)φέρεις τον ταύρο στο υαλοπωλείο, μην περιμένεις άσπαστα υλικά και σεβασμό.

ΜΕ την πρακτική τους τα ΜΑΤ και με κάποιους χαρμάνηδες (για ξύλο) ανάμεσά τους, κάτι έχοντας ακούσει πως «πρέπει να ξυλοφορτώνεις τους κομουνιστές όπου τους συναντήσεις», περίμενε «δράση» τους και εκτός Υπουργείου. Με τυφλές ξυλιές και με συλλήψεις.

ΘΑ υπάρξει συνέχεια με δίκες και διαμαρτυρίες συγκεντρωμένων, εστίαση των προβλημάτων μας στο επεισόδιο και με αποπροσανατολισμό σκοπούμενο και…αποτελεσματικό. Για την Κυβέρνηση κι έχει το δίκιο της. Ανέλαβε ό,τι απέφυγαν οι άλλοι επιμελώς. Δρομολογεί (σωστά είτε λανθασμένα) ό,τι δεν διανοηθήκαμε σε καιρούς ανεμελιάς μας που είχε ημερομηνία λήξης, δεν το ξέραμε και…υποφέρουμε.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Θανάση Νικολαΐδη

ΟΛΑ λειτούργησαν κλασικά, ελληνικά. Όπως συμβαίνει από…καταβολής Ελλάδας, με μικρές διαφοροποιήσεις. Μιλάμε για το νοσοκομείο Βόλου και τον Πρόεδρό του, που τον…καθάρισε ο Υπουργός. Και δεν είμαστε με το μέρος του κ. Ζαχαρόπουλου μιας και δεν ξέρουμε πλήρη την αλήθεια, αλλά κάτι ξέρουμε από «αλήθειες» δομημένες στο ψέμα και για το θάψιμό της από συντονισμένους των διαπλεκομένων.

ΑΝ έναν Πρόεδρο Νοσοκομείου δεν τον…γουστάρουν οι γιατροί, ψάξε τις…εφημερίες τους. Αν το προσωπικό δεν τον «πάει», ψάξε τα ωράρια και για καμιά ποινή σε «συνάδελφο», ψηλάφισε τις σχέσεις του με τους συνδικαλιστές.

ΚΙ ύστερα, ήρθε η σειρά του τοπικού βουλευτή. Δεν ανήκουν στο ίδιο κόμμα, αλλά λειτουργούν με κοινή «ιδεολογία». Εκείνην της άγρας ψήφων και η ψήφος ακριβή. Δεν αυγατίζουν τα κουκιά πηγαίνοντας με τους ολίγους. Κι αν έρθουν στο κονάκι σου για ομαδικές καταγγελίες, καταγράφεις τη δημόσια «διαμαρτυρία» και πράττεις τα δέοντα.

ΚΑΙ βγήκε η κα Βουλευτής (Χρυσοβελώνη) στο «γυαλί», με τουπέ και ύφος, υπέρ της…πλειοψηφίας των εργαζομένων. Βγήκε και η κα Παγώνη (πρ. Πειθαρχικού), για να μας αφήσει άφωνους. «Δεν υπάρχουν κυκλώματα(!). Κι εμείς που κάτι…ακούσαμε για ιατρικό φακελάκι και επιμερισμό του σε πρόσωπα και ειδικότητες, για «πάσες» και ομάδες; Για πιράνχας στην Υγεία και μίζες από προμήθειες; Και ποιο είναι το…ταλέντο (το’ πε η παραπάνω) για να διοικείς ένα νοσοκομείο, κυρία μου; Προφανώς να «τα βρίσκεις» με όλους κρατώντας ισορροπίες. Αυτό, λοιπόν, κάναμε, χρόνια τώρα, και βουλιάξαμε.

ΚΑΙ ο Υπουργός (Λυκουρέντζος); Με τους πολλούς κι αυτός. Ευθυγραμμίζεται με τους (πολλούς) εισηγητές και θυσιάζει τον έναν (Ζαχαρόπουλο). Αυτό είναι το «σύστημα» και η…ψήφος ακριβή-μην το ξεχνάμε. Ωστόσο, ο κ. Αναγνωστάκης (πολύ καλός έναντι του…παρτενέρ-ισορροπιστή του) επιμένει πως ο κόσμος της περιοχής (Βόλου) δεν συμμερίζεται την άποψη των παραπάνω με τα ατομικά και ομαδικά συμφέροντα.

ΑΚΟΥΣΑΜΕ, παλαιότερα, τον τ. Πρόεδρο του Νοσοκομείου Βόλου (Ζαχαρόπουλο) και μας έπεισε. Με τη «σκληράδα» και την ειλικρίνειά του. Με λόγια καθόλου στρογγυλεμένα, τολμηρό και με άποψη, ωστόσο…μόνο. Κι όταν μείνεις μόνος σε βγάζουν εκτός παιδειάς, πριν σε φάει το σκοτάδι. Δεν έχουμε άποψη για το δίκιο του-έχουμε για την πρακτική των κυκλωμάτων. Κάθε λογής, ισχύος και «ιδεολογίας». Και κρίνουμε με βάση την εμπειρία μας και τις «επιδόσεις» τους.

ΕΔΩ, λοιπόν, που φτάσαμε και μας έφτασαν, στην Ελλάδα που το κύκλωμα εξασφαλίζει την ατιμωρησία των «λειτουργών» του, μην περιμένεις ποινές επίορκων. Περίμενε καμιάν απόλυση, που θα απορροφήσει τις αμαρτίες εκείνων που ξέρουν να κρύβονται. Και των φανατικών της…ψήφου.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Θανάση Νικολαΐδη

ΜΙΛΑΜΕ σοβαρά και τα στοιχεία υπάρχουν. Μόνο που παραγράφηκαν, «εισαγγελικά», αλλά έχουν τη σημασία τους. Για την αναγωγή των σημερινών σ’ εκείνα της μείζονος διαφθοράς του παρελθόντος. Για γνώση που την βλέπουμε και συμμόρφωσή μας που δεν την (πολυ)βλέπουμε.


ΖΗΤΗΜΑ 1ο: Αυτός εκπαιδευτικός και η γυναίκα του διευθύντρια παιδικού σταθμού. Ο κρεοπώλης-προμηθευτής στον υπάλληλό του: Πιάσε αυτά τα δέκα κιλά κρέας για τον παιδικό σταθμό και τα άλλα δέκα για το σπίτι της κας διευθύντριας. Κι από τιμολόγιο; Στα ταμεία του…Κράτους!
Επιμύθιο: Δήμαρχε, που χτυπιέσαι για τα παιδιά έξω απ’ τον κλειστό παιδικό σταθμό και χύνεις μαύρο δάκρυ, ρίξε μια βουτιά στα «πεπραγμένα» καμουφλαρισμένων κλεφτών του παρελθόντος.
ΖΗΤΗΜΑ 2ο: Άλλη διευθύντρια (παιδ. Σταθμού). Ποτέ της δεν μαγείρεψε στο σπίτι της (έτρωγαν οικογενειακά στον παιδικό σταθμό), δεν έπλυνε στο πλυντήριό της (το «μαγαζί» διέθετε σύγχρονο και…δωρεάν). Τα παιδιά της μεγάλωσαν με τα καλύτερα και ακριβότερα παιχνίδια-δώρο του μαγαζιού (προμηθευτή).
Επιμύθιο: Άρπαξε ό,τι μπορείς-οι τοίχοι ΔΕΝ έχουν αυτιά, οι…καθαρίστριες δεν έχουν μάτια, φτάνει να ανανεώνεις ως διευθύντρια τη σύμβασή τους.
ΖΗΤΗΜΑ 3ο: Για μπάνια κάπου στη Χαλκιδική και μας έρχεται επισκέπτης ο κύριος…Τοπογράφος-Μηχανικός της Νομαρχίας. Με τη γυναίκα του, και με το «4Χ4» της Υπηρεσίας του! Και με καύσιμα της Νομαρχίας. Τους δημοσίου πάει να πει. «Δεν είμαι δα κορόιδο να ’ρθω με το Ι.Χ. μου», μας λέει, ρίχνοντας τα ουζάκια του.
Επιμύθιο: Μην ψάχνεις για χρήμα σε συρτάρια. Φαγώθηκε εγκαίρως από…μάγκες.
ΖΗΤΗΜΑ 4ο: Δήμαρχος ο τύπος και με τη μερσεντές (λες και δεν υπήρχε φτηνότερο) του Δήμου αραχτή στο σπίτι, για αποκλειστική του χρήση. Πηγαίνοντας στα Γιάννενα όπου σπούδασε ο γιος του…τράκαρε. Τη ζημιά τη φόρτωσε στον Δήμο και οι…τριγύρω του «δεν είδαν και δεν άκουσαν, δεν έμαθαν» κι ούτε αντέδρασαν. Άχνα η αντιπολίτευση (σήμερα εσύ αύριο εγώ), το ταμείο γεμάτο από δημοτικά τέλη των…κορόιδων. Τα άλλα (τα ανείσπραχτα) των μπαταξήδων ήταν η ανταλλακτική σταθερά των ψήφων για την επανεκλογή του.
Επιμύθιο: Μη κλείνετε τα σχολεία, κ.κ. Δήμαρχοι, ελλείψει πετρελαίου. Το ξοδέψατε με τους ευνοούμενους σας, το ίδιο άφρονες και σπάταλους, «τυφλούς» που «δεν είδαν», «μουγκούς» που δεν μίλησαν.
ΖΗΤΗΜΑ 5ο: Ποιος μετέφερε το παιδί του Αστυνόμου στο σχολείο, κάθε μέρα; Το «100»! Σε…ειδική αποστολή και με καύσιμα του δημοσίου.
Επιμύθιο: Μη «κλαίτε» για τα άδεια ρεζερβουάρ των περιπολικών σας, κ.κ. της ΕΛ.ΑΣ. Ανατρέξτε στη «χρήση» παλαιοτέρων ετών.
ΟΛΟΙ κάναμε την πάπια. Λαός, πολιτικοί, λεφτάδες και μπατήρια.
Ωστόσο, «μην κάνεις το λάθος να μην παραδεχτείς τα λάθη σου» (Λάο Τσε).
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1
Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΑ είδε, κάποτε, ο…Γιαπωνέζος και τροφοδότησε επιθεωρήσεις. Για να ψυχαγωγείται ο λαός στα θέατρα, με τη τσέπη γεμάτη. Τον δάνειζαν ασμένως οι τράπεζες για να’ χει μάτσο τις κάρτες, μας δάνειζαν οι ξένοι με το αζημίωτό τους.


ΤΑ βλέπει σήμερα ο ξένος, γελάει με την Ελλάδα της αταξίας, γελάμε κι εμείς μαζί του. Μέχρι να μας μοστράρουν το χρέος μας για εξόφληση και τις προϋποθέσεις για την επόμενη δόση. Θέλεις; Πειθαρχείς. Δεν γουστάρεις; Κυνήγησέ τους, ακόμα απ’ τα σύνορα.

ΤΟ στρίψαμε από’ δω, το γυρίσαμε από ‘κει, και η κουβέντα κλείνει με τη μαγική λέξη. Επενδύσεις! Και στηθήκαμε περιμένοντάς τον. Ουρανοκατέβατο και περίπου…ηλίθιο. Να πνίγει το συμφέρον του στον…φιλελληνισμό του. Αυτός, όμως, βλέπει (ό,τι είδε ο Γιαπωνέζος), καταγράφει και σταθμίζει.
ΚΙ εμείς; Τον αντιμετωπίζουμε σαν «κουτόφραγκο», που δεν μπορεί να πιάσει της μαγκιά μας. Ως γνήσιοι έλληνες της φθοράς και της διαφθοράς, με τη διχόνοια να μας ποδηγετεί ατομικά και ομαδικά. Για «νίκες» χωρίς αντίκρισμα και θριάμβους σιναφιών, ομάδων και…παρατάξεων.

ΤΟ βλέπει (ο επενδυτής) πως ακόμα και σήμερα (ξώφαλτσα απ’ την καταστροφή) και αγκαλιά με τον κίνδυνο, δεν εφαρμόζουμε τους νόμους που ψηφίζουμε και αδειάζουν τις βαλίτσες τους, πριν κάνουν βήματα οπίσω. Πληροφορούνται πως έχουμε μετρό κι είναι σαν να μην το’ χουμε, εργαζόμενους που εκβιάζουν και «δραστήριους» συνδικαλιστές. Πως οι απεργίες κρίνονται παράνομες και οι απεργοί συνεχίζουν. Πως δεν…συλλαμβάνονται πάραυτα παλικαράδες που δηλώνουν πως δεν θα πειθαρχήσουν, ακόμα και αν επιστρατευθούν.

ΔΕΝ είναι…αόμματος ή κουφός ο επενδυτής και πολύ θα κλαίμε αγκαλιά με την ανεργία. Δεν το’ χει καημό να βρεθεί ανάμεσα σε απεργούς έξω απ’ το «μαγαζί» του και αργοπορημένους γιατί το μετρό δεν λειτουργεί. Και το ελληνικό…δαιμόνιο πού το βάζεις; Πως δηλώνει «ασθένεια» ο αδιόρθωτος (αν μη τι άλλο) ρωμιός πιάνοντας τον διπλανό κορόιδο και τον εργοδότη απονήρευτο; Και, βέβαια, είναι να γελάς που «θέλουν τον κόσμο με το μέρος» οι δημιουργοί τους χάους της Αθήνας.

ΚΙ από ολιγοήμερους τουριστικούς «επενδυτές»; Κάνε κι εδώ ό,τι μπορείς. Ως νεοέλληνας που βγάζεις λάθρα τα λεφτά σου στην Ελβετία, αλλά δεν σκιάζεσαι να γρονθοκοπήσεις φανερά τον τουρισμό.

ΑΚΥΡΩΝΕΙ το «εισιτήριό» του ο επενδυτής, αδειάζει τις βαλίτσες του και βάζει πλώρη για αλλού. Για όπου εφαρμόζονται οι νόμοι (με δημοκρατία) και οι άνθρωποι αναγνωρίζουν το εθνικό συμφέρον και μάχονται γι αυτό.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Θανάση Νικολαΐδη

Η είδηση μας έρχεται απ’ τα ξένα. Για τον δικό μας εθνικό θησαυρό-κληροδότημα. Θα διδάσκονται αρχαία ελληνικά τα…αγγλάκια! Το ίδιο, στην Αυστραλία (όλοι). Επιμένουν οι ξένοι αρχαιοελληνικά και ίσως κάτι ξέρουν. Μας οικειοποιούνται γλωσσικά, μας προσεγγίζουν αρχαιοελληνικά, μας κολακεύουν αναγνωρίζοντας τη γλώσσα που παραλάβαμε, χωρίς ανάλογες κινήσεις, ως κτήτορες και «ιδιοκτήτες».


ΨΑΞΑΜΕ για την αρχαία ελληνική ως αφετηρία και βρήκαμε τσαλακωμένους όρους στην σημερινή αργκό κι είναι φυσικό. Ακούμε (και) αγράμματους στο «γυαλί» κι είναι αφύσικο. Καθημερινά δείγματα ανθρώπων που σπούδασαν και έχουν γνώσεις, κατέχουν έννοιες, αλλά (ενίοτε) επιδεικνύουν μιαν επιπολαιότητα και ενίοτε ασυγχώρητη περιφρόνηση στο πεδίο της γλώσσας. Και δεν μιλάμε για τις εξέλιξη και τον εμπλουτισμό της από ξένα στοιχεία (είναι φυσικό και συμβαίνει με όλες τις γλώσσες του κόσμου), αλλά για την κατάχρηση και την υπερβολή. Για την ελληνική ξενομανία (και) στον χώρο αυτόν, με χρήση ξένων και…ασυνείδητων αντιδανείων, που δεν μας τιμούν και ενίοτε μας γελοιοποιούν.

ΝΑ πάμε στην αφετηρία και την αναγκαιότητα για τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής στα σχολεία μας (της αποστήθισης, της «Πενταήμερης» και των καταλήψεων). Πέρα απ’ τη «βαβυλωνία» με τους (φτιαχτούς) κανόνες της δημοτικής (αλλά και τη μαγεία της), δεν μπορείς να μιλήσεις σωστά και ελληνικά, αν δεν προστρέξεις στις ρίζες. Στην πηγή που είναι η αρχαία ελληνική (στην επικρατέστερη διάλεκτό της-την αττική).

ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ξεκάρφωτα στη χρήση των νεοελληνικών λέξεων αγνοώντας την προέλευσή τους, αλλά οι λέξεις «εκδικούνται». Γιατί, κουβαλούν την ιστορία τους (που αγνοήσαμε), τη σύνθεσή τους (που δεν αναλύσαμε, είτε δεν κατανοήσαμε την ετυμολογία της έχοντας καταργήσει τα πνεύματα κ.ά. στοιχεία της αρχαιοελληνικής εκφοράς της) και η ιστορία συνεχίζεται…νεοελληνικά. Με «γλωσσοπλάστες» έτοιμους να καταργήσουν ολότελα την ορθογραφία και τους τόνους και με τα «Γκρήγκλις» (αν το γράφουμε σωστά) σε ρόλο πολιορκητικού κριού για την ισοπέδωση, πριν απ’ την κατάργησή της.

ΔΕΝ θα μιλάμε αρχαία ελληνικά, ούτε λατινικά, ωστόσο, δεν νοείται ελληνική παιδεία χωρίς απόπειρα προσέγγισης αρχαιοελληνικών κειμένων στο πρωτότυπο. Επιστήμονας (γιατρός, δικηγόρος, φαρμακοποιός…) χωρίς στοιχεία λατινικής;
ΤΟ γλωσσικό που δίχασε, διαχρονικά, την ελληνική κοινωνία με ξεσηκωμούς και επεισόδια (ακόμα και φόνους) και ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις, δεν είναι το θέμα μας, ούτε εξαντλείται σε 30 αράδες.

ΕΙΝΑΙ η άποψή μας πως συνιστά καθολική και εθνική αναγκαιότητα να προσεγγίσουμε την αρχαία ελληνική ως προϋπόθεση για τη χρήση της σύγχρονης μας γλώσσας. Είναι η απεμπόλησή της (ευθέως είτε καμουφλαρισμένα) απ’ τα σχολεία. Μας γεμίζει…λάθη στην καθημερινή εκφορά της, «ενοχές» απέναντι (και) στους ξένους.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΟΥ κρύβεται και χάθηκε το πατροπαράδοτο φιλότιμο του (νεο)έλληνα; Στον εξαφανισμένο μάρτυρα ενός τροχαίου «μη μπλέξει»; Στα δικαστήρια όπου καταστρώνει σχέδια για τα ψέματα που θα ξεφουρνίσει, αν και ορκίστηκε «να είπη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια»; Με τους ψευδομάρτυρες που θ’ αραδιάσει για να γλυτώσει το τομάρι του; Κι αφού…ξεγελάσουν(!;) τους δικαστές που αποφάσισαν βάσει ολιγάριθμων μαρτύρων και πολυάριθμων ψευδομαρτύρων, τραβούν για γλέντι ομαδικό, ως…νικητές, το βράδυ, στα μπουζούκια. Εκεί, με «ήρωες» του ματς των νικητών, τριγύρω «φίλαθλοι» ομοϊδεάτες, κι είχαν ρόλο χούλιγκαν, πριν από λίγες ώρες.

ΚΑΙ προσποιούνται οι τελευταίοι τον κακομοίρη, αν κάποτε πιαστούν, τον άμωμο μπροστά στους δικαστές. Κι άμα λάχει και κάποιου κουκουλοφόρου τραβήξουν την κουκούλα; Θα κλαψουρίζει απαρηγόρητος, αρνούμενος τα πάντα κι από αύριο ξανά πέτρες, στειλιάρια και αλυσίδες. Καταπώς ταιριάζει σε…ήρωες και παλικάρια. Είναι συνήθεια, έθος και πρακτική δρόμος άνανδρων για σκαπουλάρισμα κι άσε τους ευθείς, ειλικρινείς και μπεσαλήδες να ξεμπλέξουν, αγκαλιά με την αλήθεια σαν…κορόιδα.

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑΜΕ στην (τηλεοπτική) θέα της…ζαρντινιέρας. Δεν σβήνει απ’ τη μνήμη το άγριο ξύλο, υπαίθριο, βάρβαρο και αναίτιο(!)-δεν πήγε το μυαλό των «παλικαριών» στην κάμερα, τυχαία στημένη για να τους απαθανατίσει. Χτυπούσαν τον πεσμένο κύπριο σπουδαστή θυμίζοντας τους «γκρίζους λύκους». Δεν τον ξέκαναν όπως με ρόπαλα τον Σολωμού, ξέκαναν την ψυχή του, που δεν μπορεί να συνέλθει. Βασάνιζαν, και ο…συνάδελφος (ίσως και βαθμοφόρος) απολάμβανε το θέαμα, ακίνητος κι αμέτοχος, ζυγιάζοντας τα (τυφλά) χτυπήματα, μέχρι να τελειώσει η ιεροτελεστία. Ήταν ο νόμος στις γροθιές και στα ποδάρια που κλωτσούσαν. Χωμένος λάθρα σε γαλόνια φορεμένα σε αδιάφορους ώμους.

ΜΕΤΑ τη χούντα κι όταν ρουφούσε ο λαός τα βιβλία με μαρτυρίες βασανισθέντων, ένας (σακατεμένος απ’ το ξύλο), έγραφε για τους Χατζηζήσηδες, Θεοφιλογιαννάκους (η δημοκρατία τον έκανε…στρατιώτη) και αξιωματικούς της Ασφάλειας. «Δεν μπόρεσα ποτέ μου να χωνέψω πως έδερναν και, στο…διάλλειμα, τηλεφωνούσαν π.χ. στη γυναίκα τους, κλείνοντας: Να μου φιλήσεις τα παιδιά».

ΣΕΒΑΣΤΗ η απόφαση της Δικαιοσύνης κι ας μην είναι αρεστή (ας όψονται οι μάρτυρες με την ύπαρξη κι άλλοι με την…ανυπαρξία τους), άσβεστη και η μνήμη της ζαρντινιέρας. Και, βέβαια, μη ξεχνάμε την εντιμότητα του κ. Γ. Μυλόπουλου (μετέπειτα πρύτανη του ΑΠΘ) να καταθέσει την αλήθεια, ως τυχαίος περαστικός, αυτόπτης του επεισοδίου.

ΑΥΤΑ και να μας λείψουν οι…ζαρντινιέρες απ’ τη Θεσσαλονίκη των πολιτικών παθών και βιωμάτων, απ’ την Ελλάδα της δημοκρατίας.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΟ…Κράτος, που λέγαμε. Ξένο σώμα κι όποιος προλάβει. Για κάποιος (με «πρόσβαση») τσιφλίκι κι ολότελα δικό τους. Για να το τρέφουν οι άλλοι και να το καρπώνονται οι ίδιοι. Διαπλεκόμενοι, με αξιώματα εξασφαλισμένα απ’ την πολιτική τους δύναμη.


ΤΟ άρμεξαν σινάφια, το γρονθοκόπησαν για να το ληστέψουν ημιθανές, αδύναμο να δει τα τραύματα και να γιατρέψει τις πληγές του. Σε Κράτος, λοιπόν, όπου ακόμα μουντζουρώνουν πινακίδες και κλέβουν μετασχηματιστές για τον χαλκό, αποψιλώνουν την Πίνδο αλβανοί εισβολείς-υλοτόμοι της μιας ημέρας και ντόπιοι…αρχαιολάτρες κόβουν την ελιά του Πλάτωνα (μη κρυώσει το τομάρι τους), μην περιμένεις να συνέλθει από μόνο του. Κι ούτε να ποντάρεις στις «υγιείς δυνάμεις» (διαβρωμένες μέχρι μυελού οστέων) και κυκλώματα διαπλεκομένων να το στηρίξουν για να σταθεί στα πόδια του.

ΕΖΗΣΕ τη δημόσια διοίκηση ο πολίτης. Πήρε γεύση από γραφειοκρατία και δημόσιο «λειτουργό» με τα ξινισμένα μούτρα όταν δεν έχει το χέρι απλωμένο για φακελάκι, έπιασε τη μύτη του απ’ τα τρωκτικά που βγαίνουν απ’ το βόθρο των σκανδάλων και κλείστηκε στο σπίτι του, αποκαμωμένος. «Μη βγεις έξω, τα μέσα…σταθερής τροχιάς δεν λειτουργούν». Κι έγινε η Αθήνα χάος γιατί το Ενιαίο «πιάνει» και τους εργαζόμενους στο μετρό της Αθήνας (τη Θεσσαλονίκη άσ’ την να περιμένει το δικό της μετρό).

ΔΕΝ περισσεύουν τα λεφτά-τα φάγαμε…εγκαίρως. Στο ποσοστό του έκαστος, κατά τις δυνάμεις και τις δυνατότητες του πόστου του και άπαντες με κοινή την αδηφάγο διάθεση να κατασπαράξουμε το δημόσιο σαν ξένο σώμα. Ν’ αδειάσουμε τα ταμείο πριν γεμίσουν, να πιέσουμε τον συνδικαλιστή που θα πιέσει (εκβιάσει) τους κυβερνώντες για βόλεμα επιμερισμένων αναγκών κατά κλάδο και σινάφι, και με βάση τη δύναμή του να εκβιάζει.

ΞΕΡΟΥΝ τη δύναμή τους οι εργαζόμενοι των μέσων σταθερής τροχιάς (μετρό, τραμ, ηλεκτρικός) και μας...εκτροχιάζουν απ’ την τροχιά μας της καθημερινότητας. Δεν γουστάρουν το ενιαίο μισθολόγιο-τους προκαλεί παρενέργειες η επικείμενη εφαρμογή του και αντιδρούν. Δυναμικά και αποτελεσματικά για το κοινό, αναποτελεσματικά για τους ίδιους (δήλωση Χατζηδάκη). Και μιλάμε για «ενιαίο» που ήταν αίτημα δεκαετιών. Για την άρση αδικιών και ορθολογιστική χρήση των δημοσίων εσόδων κατά κλάδο και εργαζόμενο.

ΕΙΜΑΣΤΕ λαός των αντιφάσεων και να δούμε πότε θα ομονοήσουμε. Κι αφού δεν στρώσαμε μονάχοι, μας στρώνει η ανάγκη. Σαν οδοστρωτήρας. Για θέματα που δεν περιμένουν. Για Κράτος που οφείλουμε να στηρίξουμε για να σταθεί στα πόδια του. 
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΑΣΚΙΖΟΥΝ για φοροαποφυγή και φοροκλέβουν, ωστόσο, χρησιμοποιούν και εκμεταλλεύονται ό,τι έφτιαξε το Κράτος με τον οβολό των φορολογουμένων. Στα ίδια νοσοκομεία (όποια κι αν είναι) και στα ίδια σχολεία τα παιδιά τους. Κι αν τα «κέρδη» τα’ κανε μερσεντές ο…φοροκλέφτης, θα ρολάρει στους ίδιους δρόμους. Και, βέβαια, δεν του έφτανε η «εσωτερική» κλεψιά. Την εξήγαγε, την ασφάλισε με κωδικούς και ξανά στην Ελλάδα της δημόσιας φτώχιας και της αρπαχτής.


ΚΑΙ τι δήλωναν οι επαγγελματίες κάθε τάξεως και βαθμίδας; Βγήκε ο μέσος όρος και τρομάξαμε. Οι «δράστες» δεν ένιωσαν ντροπή. Το αντίθετο. Τονώθηκε το ηθικό τους ανάμεσα στα συνεπή κορόιδα, ακαταδίωκτοι και ατιμώρητοι, ελεύθεροι για δράση και επαλήθευση της…ευφυΐας τους.

ΑΦΗΝΟΥΜΕ τους πολύ «μεγάλους» με τη δύναμη και τα (μεγάλα) κόλπα. Δεν τους πιάνεις, όπως δεν έπιασαν οι Ιταλοί τον Μπερλουσκόνι, δεν τους στριμώχνεις στη γωνιά για να τους «ξετινάξεις», κι αν κάποιος το καταφέρει, είμαστε μαζί του. Στο σύστημα που προτιμήσαμε παγκόσμια, με τα καλά και τα άσχημά του. Με την κοινωνική ανισότητα, αλλά και με την απόλυτη ελευθερία να κρίνεις και να καταγγέλλεις τους πάντες (εκτός του…αφεντικού σου μη σε διώξει απ’ τη δουλειά).

ΓΙ αυτό και πάμε στην καθημερινότητα της φοροδιαφυγής. Σ΄εκείνους που αναστατώθηκαν, πριν το νομοσχέδιο ψηφιστεί. Κάτι ψυλλιαστήκαν οι «μεγάλοι» και άλλαξαν πλευρό, αλλά οι «μικροί» ξεσηκώθηκαν. Μην αλλάξει κάτι για το καινούριο και ασυνήθιστο. Μη λιγοστέψουν οι απλοί και καθημερινοί μικροκλέφτες, αλλάξουμε νοοτροπία και πεθάνουν παραδοσιακές «συνήθειες».

ΤΟ’ φερε η…μοίρα (ξένοι «σωτήρες» μας με το αζημίωτό τους κι εμείς απ’ το…κεφάλι μας) και ξύπνησε το Κράτος. Μαζί του και ο μέσος έλληνας που δεν…γουστάρει τον φοροκλέφτη (ίσως γιατί ο ίδιος δεν μπορεί να κλέψει). Και τρίβουμε τα μάτια μας για φαινόμενα πρωτόγνωρα στην πιάτσα και ασύμβατα με την τρέχουσα «ηθική» της αγοράς. Είδαμε χειροπέδες κι άνοιξαν κελιά, διαβάζουμε την πρόθεσή τους να γεμίσουν ταμεία και να θεσπίσουν κανόνες φοροείσπραξης. Πρωτάρηδες και άδικοι (εν πολλοίς), ωστόσο, αποφασιστικοί κι αυτό…αρέσει στον (νεο)έλληνα του σαματά και της…προληπτικής διαμαρτυρίας.

ΕΧΕΙ τους λόγους του να κραυγάζει ο (μικρο)φοροκλέφτης, έχει και η δημοκρατία τους κανόνες της. Αναγκάζει τον μεταπράτη που τα ‘κονομούσε με το υπερκέρδος (ενίοτε αισχροκέρδεια) και τα αδήλωτα έσοδα να αναρτήσει το «χαρτί». Δίπλα στην ταμειακή του και στο οπτικό πεδίο του πελάτη. «Δεν μου’ δωσες απόδειξη-δεν σε πληρώνω». Σκληρό, αλλά σκληρότερο να μην έχεις δρόμους, σχολεία και νοσοκομεία, με τους φοροκλέφτες αμέτοχους, εφησυχασμένους και αδιάφορους.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Θανάση Νικολαΐδη 

 «ΟΠΟΥ τελειώνει ο νόμος, αρχίζει η τυραννία». Κι αν φτάσαμε (καταντήσαμε) στα σημερινά, δεν φταίνε οι νόμοι (στα χαρτιά), αλλά και τα παραθυράκια τους. Σκόπιμα αφημένα ανοιχτά και με την ασάφεια απλωμένη στις σελίδες τους. Περάσαμε χούντες που έπρεπε οι νόμοι να παραβιαστούν κι ήταν ηρωισμός ακόμα κι αν περνούσες με…κόκκινο, αλλά τη δημοκρατία την τραβολογήσαμε βάναυσα. Και την έκοψε ο καθένας στα μέτρα του.


ΔΕΝ ήταν ακραία μορφή διαμαρτυρίας οι καταλήψεις. Ήταν συνήθης πρακτική εκτεταμένη στη δημόσια ζωή και με το πρώτο σκαλί στα σχολεία της «Πενταήμερης» και της αποστήθισης. Ιδέα κολλημένη στα μυαλά συνδικαλιστών, για να πάρει μορφή «αγώνα» μπροστάρηδων, με τα κλειδιά, τανάλιες και κοπίδια. Πριν γίνουν ρόπαλα και βγουν μαχαίρια. Στις μέρες μας που «σηκώνουν» διαμαρτυρία και με τον νόμο σαν παρατημένη αφίσα στην κολώνα.

ΖΗΣΑΜΕ στην Ευρώπη, πήραμε γεύση από (υπερβολικά) πειθαρχημένους γερμανούς, δεν υιοθετούμε τις παραξενιές τους, ωστόσο ο μέσος «ευρωπαϊκός» όρος θέλει τον πήχη ανεβασμένο κι εμείς τον κρατάμε καταγής. Στο όνομα μιας παρεξηγημένης δημοκρατίας, που μπορεί να φτάσει τα πράγματα στο απροχώρητο, όταν δεν εκραγεί.

ΤΟ μετρό της Αθήνας αντέχει από καθαριότητα κι ας απορροφάει φυλές και «πολιτισμούς». Κατέλαβαν το κέντρο ελέγχου του καταληψίες μη πέσει σε χέρια ιδιωτών(;). Είναι το πρόσχημα; Η αιτία; Έτσι κι αλλιώς, το δημόσιο χρειάζεται προστασία και δεν την έχει. Κάποιοι βολεμένοι, είτε με τη σιγουριά του δημοσίου, στρώνουν άθελα(;) το δρόμο για ιδιώτες, για να τους ικετεύουν, αύριο, για δουλειά. Βλέπει (και βιώνει) την κατάληψη του μετρό ο γερμανός και τρελαίνεται, ο ευρωπαίος και σταυροκοπιέται.

ΤΟ ελληνικό δημόσιο δεν ξέρει τι…έχει. Χωρίς κτηματολόγιο (σκόπιμα), και με τους αδιάφορους σε κρατικά πόστα. Με επιτροπές και συμβούλια αμειβομένων δεν…πρόλαβε να καταγράψει την περιουσία του. Για δεκαετίες, και με το αζημίωτο των επιτήδειων σε υψηλά πόστα. Σήμερα, τα μνημόνια τους δείχνουν τον δρόμο. Κατέβασαν τους νόμους απ’ το ράφι και στέλνουν τα ΜΑΤ εκεί όπου δεν πατούσαν. Καταλύουν τα κάστρα, αποικοδομούν τις «πολεμίστρες», οι καταληψίες ανθίστανται, αλλά Dura lex sed lex (σκληρός νόμος, αλλά νόμος).

ΚΑΙ, βέβαια, δεν είναι πάντα ηθικό το νόμιμο, αλλά αυτό είναι η εξαίρεση. Μας το…θυμίζει ο κ. Βουλγαράκης και πρόσφατα η κα Αγγελοπούλου, που εισπράττει την αποζημίωσή της «ως Πρέσβης κλπ» απ’ το 1998. Βάσει του νόμου που δεν φαντάζει και τόσο…ηθικός εν μέσω πεινώντων ελλήνων.

ΕΧΟΥΜΕ πληθώρα νόμων, έχουμε και υστέρηση στην εφαρμογή τους. Καιρός να εφαρμοσθούν. Για να πάρει (και) το Κράτος ό,τι του ανήκει. Τώρα που ξυπνάει, τώρα που…γυρίζει.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Το τέλος του κόσμου πλησιάζει; Και πώς αυτό θα συντελεστεί; Κανείς δεν ξέρει. Μερικοί ωστόσο... προνοούν, κλείνοντας θέση σε κινεζικές κιβωτούς, σε σοβιετικά καταφύγια του Ιωσήφ Στάλιν, σε μπούνκερ στις ΗΠΑ, αλλά και σε ξενοδοχεία σε δύο χωριά, που - σύμφωνα με τις προφητείες - είναι τα μόνα μέρη που θα σωθούν...
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)