Articles by "Ευρώπη"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ευρώπη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
Αναζητώ την είδηση από τη χθεσινή συνεδρίαση του Eurogroup και δεν την βρίσκω στο κείμενο της επίσημης ανακοίνωσης αυτού του άτυπου Οργάνου της ΕΕ, το οποίο έχει αποκτήσει παραμορφωτικά αποφασιστικό ρόλο στην διακυβέρνηση της Ελλάδας - και ασφαλώς μόνον και ειδικά επ' αυτής.
Δεν εννοώ πως δεν υπάρχουν διαψεύσεις σε όλα σχεδόν τα ζητήματα, επί των οποίων τοποθετήθηκε η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός την αμέσως προηγούμενη περίοδο, κατά την οποία κτιζόταν κοινή γνώμη για να προνομοθετηθούν οι αθλιότητες του πολυνομοσχεδίου που αφορούν στην επέκταση του Τρίτου μνημονίου και στην θέσπιση ενός Τετάρτου. Εννοώ πως για όλα αυτά που περιέχει η ανακοίνωση σου έχω μιλήσει ξεκάθαρα αναγνώστη μου, χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως διαφορά στο πνεύμα, στο χρονοδιάγραμμα ή έστω στις λεπτομέρειες των κατευθύνσεων.
Δεν υπήρξαν εκπλήξεις και δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις μέχρι το 2018. Στη συνέχεια, αν δεν υπάρξουν εκπλήξεις, δεν θα υπάρξει επιβίωση της Ελλάδας εντός του Ευρώ! Αν δεν υπάρξει ένας πακτωλός επενδύσεων (: πάνω από 150 δις ευρώ) μέσα σε ενάμιση χρόνο, το πρόγραμμα θα σκάσει σαν φούσκα, επειδή είναι φούσκα και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι συμμετέχοντες στο Eurogroup και ασφαλώς η ελληνική κυβέρνηση των μασκαρανθρώπων που υποδύονται τους αριστερούς κυβερνήτες. Δυστυχώς το γνωρίζουν και οι επενδυτές...
Αν, ωστόσο, επιμένεις να αναζητείς "είδηση", εστίασε στην μεθοδολογία του Eurogroup. Εκεί θα διακρίνεις τον εκφυλισμό του. Χθες είδαμε να μεταβάλλεται η φύση του Οργάνου και από ψευδοπολιτικό να συμπεριφέρεται σαν ψευδοτεχνικό, με αποτέλεσμα να διασύρεται απολύτως ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του, καθώς η σχέση χρέους- πλεονάσματος-μέτρων, οδηγεί σε μια διαφορετική συμφωνία από αυτή που παρουσίασαν ως γενικό πλαίσιο στη βουλή κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου. Σε τεχνικό επίπεδο δεν υπήρχε μια συμφωνία πακέτο, όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός και προδήλωνε ο υπουργός οικονομικών, αλλά απλώς μια "προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των θεσμών στο νέο «πακέτο» μεταρρυθμίσεων" - όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση τουEurogroup.
Με μια κουβέντα, είναι πλέον πασιφανές πως η ελληνική κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται ούτε το ζήτημα του χρέους, ούτε αυτό των ανεδαφικών πλεονασμάτων (: θα πάρει ό,τι της δώσουν) και έχει περιοριστεί απλώς στην διαπραγμάτευση της διαδικασίας νομοθέτησης και εφαρμογής των μέτρων προσαρμογής και ασφαλώς εσωτερικής υποτίμησης.
Μόνον που έτσι δεν είσαι κυβέρνηση. Δεν ασκείς δική σου πολιτική. Δεν διαπραγματεύεσαι πολιτικά. Ασκείς μικροπολιτική, για πολιτική νομιμοποίηση του εαυτού σου ως "σωτήρα της χώρας", αν και στην πραγματικότητα λειτουργείς ως ντίλερ της τρόικας, ενώ εφαρμόζεις την πολιτική της τρόικας στο πλαίσιο ενός καθεστώτος ανάγκης. 

Χθες το βράδυ στο  Eurogroup εξαφανίστηκε ο παράγων ελληνική κυβέρνηση. Ο ρόλος της είχε ολοκληρωθεί προσωρινώς την προηγούμενη εβδομάδα. Θα συνεχιστεί σε λίγο, όταν πλέον από τη σχέση χρέους-πλεονασμάτων προκύψει λογιστικώς η ανάγκη για νέα μέτρα. Αν δεν προκύψει ο Αλέξης Τσίπρας θα βάλει γραβάτα, αλλά θα πρέπει να βγάλει τη μάσκα του διαπραγματευτή, λέγοντας απλά και ασφαλώς στη γλώσσα της “ευθύνης και του καλού σερβις”, που έχει προσφάτως υιοθετήσει: you asked and we’ve delivered!Τώρα, είναι να μην του ρίξει φάσκελο ο Αντώνης Σαμαράς;

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Μιχαήλ Στυλιανού 9.5-17

Νικητής των χθεσινών γαλλικών εκλογών είναι ασφαλώς η κ. Μέρκελ -ακριβώς όπως το έθεσε η Μαρίν Λε Πεν στην προηγηθείσα τηλεμαχία. Αλλά, πέραν του 4ου Ράιχ, αδιαμφισβήτητος -πλην αθέατος νικητής-  είναι αυτό που ενσαρκώνει ο κ. Εντουάρντ ντε Ροτσίλντ, ιδιοκτήτης της ομώνυμης γαλλικής τράπεζας , παλαιός πάτρωνας του Μανουέλ Μακρόν και μεγαλύτερος μέτοχος της Λιμπερασιόν, στης οποίας την πρωτοσέλιδη,  ρυθμικά εκτινασσόμενη εντολή (που είδαμε και σε ελληνικές ιστοσελίδες) συνεμορφώθη πειθήνια το 64% των Γάλλων ψηφοφόρων:
«Κάνε ότι θέλεις          Αλλά. . .  Ψήφισε Μακρόν!»
Ο μεγάλος νικητής των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία είναι τελικά ο «Μεγάλος Αδελφός» της προφητείας του ΄Οργουελ: μια μικρή διεθνής σκοτεινή κλίκα ελέγχου του χρήματος και της εξουσίας, ένας των εκπροσώπων της οποίας στην Ε. Ε. είναι ο κ. ντε Ροτσίλντ.
Ο Μεγάλος Χαμένος των γαλλικών προεδρικών εκλογών είναι  βέβαια η Δημοκρατία σε όλη την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, αλλά και ευρύτερα στην Δύση, εφ’ όσον το σύνθημα/εντολή της Λιμπερασιόν απλώς  υπενθύμιζε στους Γάλλους τα όρια επιλογής που διαθέτουν στην επικράτεια και τη Γλώσσα (΄Οργουελ) της «Δημοκρατίας» της  Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Πιο ξεκάθαρα το είχε δηλώσει σε εμάς, ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, Πρόεδρος της Κομισιόν, στις 25 Ιανουαρίου 2015: « Il ne peut y avoir de choix démocratique contre les traitès européens», « Δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή εναντίον των ευρωπαϊκών συνθηκών».
Φράση που αποτελεί παραλλαγή της επιγραφής που είχε βάλει ο Δάντης Αλιγκέρι στην είσοδο της κολάσεως: «Ο εισερχόμενος, εδώ αφήνει κάθε ελπίδα.» (Εάν στην διατύπωση δεν με απατά η μνήμη εφηβικών αναγνωσμάτων.)
Τα 65% των 75% των Γάλλων ψηφισάντων συμφώνησαν χθες με την Λιμπερασιόν. Όπως στις 20 Φεβρουαρίου 2015 συμφώνησε με τον Γιούνκερ, χωρίς δισταγμό, ο κ. Βαρουφάκης, νομιμοποιώντας με την υπογραφή του το χρέος και τις δεσμεύσεις των προηγουμένων μνημονίων. Πριν μια βδομάδα (;), στη τηλεόραση, ξαφνικά ανακάλυψε πως αυτό ήταν «το λάθος» της θητείας του με τον Τσίπρα. Αλλά προχτές, διακήρυξε την υποστήριξή του στον Μανουέλ Μακρόν, απογυμνώνοντας και από εσώρουχα και μακιγιάζ την μετάνοια για το «λάθος».
(Δεν θα ήταν λάθος –παρενθετικά- να δούμε στον κ. Βαρουφάκη μιαν ελληνική έκδοση Εμμανουέλ Μακρόν, με ντόπια, βέβαια, φυσιολογικά  χαρακτηριστικά, αλλά με σύμπλεγμα στέρησης της προστασίας ενός Ρότσιλντ και των 70.000 άρθρων, φωτογραφικών εξωφύλλων και, δεκάδων ωρών τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού χρόνου προεκλογικής προπαγάνδας που αυτή συνεπάγεται. Και που αποδείχτηκε τόσο θαυματουργή, ώστε να καθίσει τον άγνωστο προ τριετίας Μακρόν, ούτε καν καθηγητή πανεπιστημίου, στην έδρα των Ηλυσίων.)

                            Η επομένης της μέθης

Θαυματουργή και φαντασμαγορική η νίκη αυτού του νέου 39 ετών, του νεώτερου Γάλλου προέδρου -«νεώτερου και από τον Ναπολέοντα» εκστασιάζονταν χθες οι σχολιαστές των μίντια.               Αλλά γιατί τα σχόλια του Παρισιού μοιάζαν κάπως βεβιασμένα και οι τόνοι της ορχήστρας των Βρυξελλών  όχι αντίστοιχοι με το όργιο της προπαγανδιστικής παρέμβασης που είχε προηγηθεί, με απροκάλυπτες δηλώσεις υπέρ του Μακρόν και εναντίον της Μαρίν Λε Πεν, από την αφρόκρεμα της ευρωπαϊκής ηγεσίας : κ. κ. Μέρκελ, Σούλτς, Γιούνκερ. (Τους ίδιους που εξέφραζαν υποψίες για ρωσική προεκλογική ανάμιξη, αλλά καταγγέλθηκαν απροκάλυπτα από την βρετανική ηγεσία για προεκλογικό «bulling” (τραμπουκισμό) σε βάρος του βρετανικού λαού!)
Η κάθετη πτώση του ενθουσιασμού, μετά την απομάκρυνση του εφιάλτη μιας νίκης της δυναμιτίστριας του ευρωπαϊκού  προπυργίου της παγκοσμιοποίησης, οφείλεται στην σκεπασμένη με αδιαπέραστα νέφη πολιτική, κοινωνική και οικονομική επαύριο.
Μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, η Μαρίν Λε Πεν, σε σύντομη ομιλία της, ευχήθηκε στον αντίπαλό της επιτυχία, χάριν της Γαλλίας, ανήγγειλε την εκ βάθρων αναμόρφωση της πατριωτικής παράταξής της και κάλεσε τον κόσμο που την ακολουθεί στη συνέχιση του αγώνα για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, ανόρθωσης και της  θέσης διεθνούς  σεβασμού που δικαιούται η Γαλλία. Ευτυχής ότι διπλασίασε την δύναμή της από τις εκλογές του 2012, ότι την αύξησε κατά το 1/3 από τον πρώτο γύρο και ότι έσπασε το φράγμα της πατρικής αρνητικής κληρονομιάς, παρά τον τρομακτικό πανευρωπαϊκό πόλεμο διαπόμπευσης, χόρεψε μέχρι αργά, με φίλους και  συμμαχητές της, σε μπρασσερί της Βενσαίν.
Σε ένα μήνα ακολουθεί ένας τρίτος γύρος της ίδιας κρίσιμης αναμέτρησης, για τις εκλογές της νέας Εθνοσυνέλευσης, που θα κληθεί να ψηφίσει το άγνωστο πάντοτε πρόγραμμα του νέου Προέδρου.
 Ο κ. Μακρόν είναι πρόεδρος χωρίς κόμμα. Πριν ένα χρόνο και κάτι δήλωνε ακόμη σοσιαλιστής, μετά την θεατρική του παραίτηση δήλωσε πως δεν ανήκε σε κανένα κόμμα. Στον πρώτο γύρο των εκλογών επέμεινε στις αποστάσεις του και από τις δυο πολιτικές παρατάξεις που κυβερνούσαν μεταπολεμικά τη Γαλλία  -οι υποψήφιοι των οποίων τον κατήγγελλαν σ’ όλη τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, για να συνταχθούν τελικά πίσω του, ενώπιον του «φασιστικού κινδύνου». Όλοι εκτός του Μελανσόν, που αρνήθηκε να καθοδηγήσει τους «ανυπότακτους» αριστερούς οπαδούς του (19,5%)να μην ψηφίσουν Μαρίν λε Πεν. Και του Ντυπόν-Αιϊνιάν, που συντάχθηκε μαζί της.
Στην νέαν εθνοσυνέλευση, ο Πρόεδρος Μακρόν θα πρέπει ν’ αναζητήσει πρωθυπουργό και κοινοβουλευτική στήριξη μεταξύ των εκπροσώπων των δύο μεγάλων κομμάτων που -ως Ρεπουμπλικανοί και Σοσιαλιστές- τού αντιτάχθηκαν βίαια στον πρώτο γύρο. Δηλαδή ενός πολιτικού μίγματος  με ιστορικό εχθρότητας, τμήμα του οποίου τελικά ή απέσχε ή αποσκίρτησε στο στρατόπεδο Λε Πεν -όπως σε μείζονα λόγο συνέβη με τους «ανυπότακτους» της αριστεράς του Μελανσόν.

                         Πίσω από το σκοτεινό νέφος

Την κοινοβουλευτική βάση στήριξης του προγράμματος του νέου προέδρου θα αποτελέσουν πολιτικά φέουδα με ανεξόφλητους τίτλους εκλογικής στήριξης  στον δεύτερο γύρο και καιροφυλακτούσες αντιμαχόμενες φιλοδοξίες φεουδαρχών, για πρωθυπουργικό, υπουργικά και λοιπά πόστα εξουσίας και πολιτικής επένδυσης. Που και αυτοί θα λειτουργούν αναγκαστικά υπό την εποπτεία της προσωπικής εκλογικής πελατείας τους όσο και των δημοσκόπων. Η σαθρότητα αυτής της βάσεως, από την οποία  Ευρωπαίοι και μη πάτρωνες  βλέπουν εξαρτώμενη την αποτελεσματικότητά του κ. Μακρόν,  είναι φυσικό να μετριάζει τον ενθουσιασμό για τη νίκη του.
Απέναντι στην παράταξη των «συμμάχων», η αντιπολίτευση με επικεφαλής τους εκπροσώπους του 35% του «Πατριωτικού Μετώπου» της Μαρίν Λε Πεν, του 9,5% των «Ανυπότακτων» της αριστεράς του Μελανσόν και των οπαδών πιθανώς  και άλλων υποψηφίων του 1ου Γύρου, που δεν συντάχθηκαν με τον εκλεγέντα πρόεδρο, προβλέπεται ν’ αποτελέσουν μιαν αντιθέτως συμπαγή, αποφασισμένη και καθόλου αμελητέα αντιπολίτευση. Δεύτερος λόγος μετριασμού των απανταχού ενθουσιασμών για την χθεσινή νίκη.
Αλλά υπάρχει και η -πέρα των σταθμητών πολιτικών συντελεστών- μελλοντική πραγματικότητα, πίσω από το  σκοτεινό αδιαπέραστο νέφος που κρύβει την αύριο της Μακρονικής Γαλλίας και του ευρωπαϊκού εργαστηρίου των αλχημιστών της Παγκοσμιοποίησης -με την «Δημοκρατία» ΄Οργουελ:
 Η  πραγματικότητα μιας Γαλλίας ταραγμένης, ανήσυχης, βαθειά πληγωμένης, και εύφλεκτης.  Μιας Γαλλίας με παράδοση κοινωνικών αγώνων, οδοφραγμάτων, ηρωικών και ενδόξων πολέμων με επίδοξους κατακτητές και μεγάλων μνημείων πολιτισμού. Αυτή η Γαλλία είναι σήμερα διχασμένη, μετά  την πλύση εγκεφάλου που έχει υποστεί σειρά γενεών, από ξένους και παρείσακτους  εισαγωγείς εκμαυλιστικών δαιμονίων μετα-νεωτερικού ευδαιμονικού εκφυλισμού.
Λένε μερικοί και εδώ παντογνώστες ότι από αυτές τις εκλογές η Γαλλία αποκαλύφτηκε «μοιρασμένη στα τέσσερα». Η πραγματική Γαλλία είναι διχασμένη στα δύο: Στο Πατριωτικό Στρατόπεδο και στους αλλοτριωμένους (από προπαγάνδα, ιδιοτέλεια ή φόβο) υπνοβάτες της Παγκοσμιοποίησης.

Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών και το τείχος της αμείλικτης αντικειμενικής πραγματικότητας, προς το οποίο επωμίσθηκε να οδηγήσει το γαλλικό φορτηγό εκρηκτικών ο νεαρός νέος οδηγός της Γαλλίας, δεν προοιωνίζεται θρίαμβο των σχεδιαστών του παράτολμου εγχειρήματος. Και είναι βέβαιο πως οδηγεί σε βίαιη αφύπνιση – και όχι μόνο των υπνωτισμένων στη Γαλλία βουλήσεων.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Για το ευρωμεσογειακό πρόγραμμα PRIMA (Partnership for Research and Innovation in the Mediterranean Area)  ύψους μισού δισεκατομμυρίου ευρώ, που αφορά στην έρευνα και την καινοτομία και εστιάζει στην επίλυση του προβλήματος έλλειψης τροφής και νερού σε περιοχές της Μεσογείου, μίλησε η ευρωβουλευτής Σοφία Σακοράφα στη Βαλέτα της Μάλτας, στην διυπουργική συνδιάσκεψη για την ενδυνάμωση της Ευρωμεσογειακής συνεργασίας μέσω της Έρευνας και της Καινοτομίας.

Η κα Σακοράφα προσκλήθηκε στη Μάλτα, που έχει την προεδρία της ΕΕ αυτό το εξάμηνο, με την ιδιότητα της εισηγήτριας του ευρωμεσογειακού προγράμματος PRIMA στο Ευρωκοινοβούλιο -όπου αναμένεται να ψηφιστεί το επόμενο διάστημα- για να μιλήσει για αυτό ενώπιον των υπουργών των μεσογειακών χωρών, καθώς η μαλτέζικη προεδρία το θεωρεί μία από τις σημαντικότερες προτεραιότητες της.

Η ευρωβουλευτής εστίασε  στο θέμα της έλλειψης τροφής και νερού σε περιοχές της άλλης πλευράς της Μεσογείου ως μία από τις  γενεσιουργές  αιτίες του φαινομένου της μαζικής μετανάστευσης, έτσι ώστε η αντιμετώπιση των οποίων μέσω και του PRIMA να συμβάλει δραστικά.  
Από το πρόγραμμα αυτό αναμένεται να ωφεληθεί και η Ελλάδα, καθώς πανεπιστημιακά ιδρύματα, ερευνητικά κέντρα και φορείς μπορούν να ενταχθούν και να λάβουν χρηματοδότηση,  αλλά και μέσα από την αντιμετώπιση των αιτιών της μαζικής μετανάστευσης
     “Προέρχομαι από μία χώρα, την Ελλάδα, η οποία την ίδια στιγμή που βιώνει μια ισοπεδωτική οικονομική κρίση, ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών, καλείται ταυτόχρονα να ανταποκριθεί με επιτυχία στην  ανθρωποκεντρική διαχείριση των αθρόων μεταναστευτικών ροών” είπε στην έναρξη της ομιλίας της η ευρωβουλευτής προς τους υπουργούς των μεσογειακών χωρών. “Η σημερινή κατάσταση της κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής στη λεκάνη της Μεσογείου μας οδηγεί αναπόφευκτα στην ενδελεχή μελέτη των γενεσιουργών αιτιών του προβλήματος και στην άμεση αναζήτηση  δυνατοτήτων μόχλευσης για τη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής. Η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης είναι μεταξύ των κύριων αιτημάτων των πολιτών της Μεσογείου που αντιμετωπίζουν πολυδιάστατη ανασφάλεια” ανέφερε.

Η Σοφία Σακοράφα μίλησε για τις ένοπλες συγκρούσεις, τις επεμβάσεις, τις διώξεις, τη βία, την αλλαγή του κλίματος, τη μη βιώσιμη διαχείριση των πόρων κ.α που αναδεικνύονται ως κρίσιμοι παράγοντες που συμβάλλουν στη μετανάστευση. Επισήμανε ότι στο ίδιο πλαίσιο η πρόσβαση σε τροφή, πόσιμο νερό και στοιχειώδεις παροχές αποχέτευσης είναι καθοριστικές και αλληλένδετες προκλήσεις και αποτελούν ζητήματα υψίστης πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής σημασίας στην περιοχή.
“Κατ’ αυτή την έννοια” τόνισε,  “η προσέγγιση της εταιρικής σχέσης PRIMA και συγκεκριμένα η αναζήτηση, αφενός βραχυπρόθεσμων λύσεων για την άμεση αντιμετώπιση της μεταναστευτικής πίεσης και αφετέρου σημαντικών δομικών επενδύσεων για την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτίων της μετανάστευσης και του αναγκαστικού εκπατρισμού των κατοίκων της Μεσογείου, αποτελεί μία πρωτοβουλία που κινείται στη σωστή κατεύθυνση”.
“Για το λόγο αυτό και ως εισηγήτρια της Επιτροπής για τη Βιομηχανία, Έρευνα και Ενέργεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εργάζομαι τους τελευταίους πέντε μήνες εντατικά και σε στενή συνεργασία   με τη Μαλτέζικη Προεδρία.
Είναι σημαντικό και θετικά ενδεικτικό ότι η Προεδρία έθεσε το PRIMA ως πρώτη της προτεραιότητα στον τομέα της Έρευνας και Καινοτομίας, προκειμένου να επιτευχθεί ένας κοινός στόχος: να τεθεί δηλαδή το PRIMA σε πλήρη επιχειρησιακή εφαρμογή από 1-1-2018”.


Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία της ευρωβουλευτού Σοφίας Σακοράφα στην ευρωμεσογειακή συνδιάσκεψη της Μάλτας:
“Αξιότιμε κ. Επίτροπε
Αξιότιμοι κ. Υπουργοί
Με ιδιαίτερη χαρά αποδέχθηκα την πρόσκληση  της Μαλτέζικης Προεδρίας να συμμετάσχω στις εργασίες  της υπουργικής συνδιάσκεψης για την ενδυνάμωση της Ευρωμεσογειακής συνεργασίας μέσω της Έρευνας και της Καινοτομίας και συγκεκριμένα στην ενότητα που εστιάζει στην αντιμετώπιση των γενεσιουργών αιτιών του φαινομένου της μαζικής μετανάστευσης.

Προέρχομαι από μία χώρα, την Ελλάδα, η οποία την ίδια στιγμή που βιώνει μια ισοπεδωτική οικονομική κρίση, ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών, καλείται ταυτόχρονα να ανταποκριθεί με επιτυχία στην  ανθρωποκεντρική διαχείριση των αθρόων μεταναστευτικών ροών. Η κλίμακα αυτού του φαινομένου είναι τέτοια που μας επιβάλλει να την αντιμετωπίζουμε ως μεγάλου μεγέθους ανθρωπιστική κρίση, η οποία επίσης είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών και παρεμβάσεων.

Η σημερινή κατάσταση της κοινωνικής και πολιτικής αναταραχής στη λεκάνη της Μεσογείου μας οδηγεί αναπόφευκτα στην ενδελεχή μελέτη των γενεσιουργών αιτιών του προβλήματος και στην άμεση αναζήτηση  δυνατοτήτων μόχλευσης για τη βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής.
Η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης είναι μεταξύ των κύριων αιτημάτων των πολιτών της Μεσογείου που αντιμετωπίζουν πολυδιάστατη ανασφάλεια. Ανασφάλεια που τους βυθίζει σε μια ιδιαίτερα ευάλωτη κατάσταση σε καθημερινή βάση.
Οι ένοπλες συγκρούσεις, οι επεμβάσεις, οι διώξεις, οι εθνοτικές καθάρσεις, η γενικευμένη βία, η πολιτική αστάθεια, η αλλαγή του κλίματος, οι φυσικές καταστροφές, η μη βιώσιμη διαχείριση των πόρων και η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού αναδεικνύονται ως οι πιο κρίσιμοι παράγοντες που συμβάλλουν στη μετανάστευση.
Στο ίδιο πλαίσιο η πρόσβαση σε τροφή, πόσιμο νερό και στοιχειώδεις παροχές αποχέτευσης, είναι καθοριστικές και αλληλένδετες προκλήσεις και αποτελούν ζητήματα υψίστης πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής σημασίας στην περιοχή.
Κατ’ αυτή την έννοια, η προσέγγιση της εταιρικής σχέσης PRIMA και συγκεκριμένα η αναζήτηση, αφενός βραχυπρόθεσμων λύσεων για την άμεση αντιμετώπιση της μεταναστευτικής πίεσης και αφετέρου σημαντικών δομικών επενδύσεων για την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτίων της μετανάστευσης και του αναγκαστικού εκπατρισμού των κατοίκων της Μεσογείου, αποτελεί μία πρωτοβουλία που κινείται στη σωστή κατεύθυνση.
Για το λόγο αυτό και ως εισηγήτρια της Επιτροπής για τη Βιομηχανία, Έρευνα και Ενέργεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εργάζομαι τους τελευταίους πέντε μήνες εντατικά και σε στενή συνεργασία   με τη Μαλτέζικη Προεδρία.
Είναι σημαντικό και θετικά ενδεικτικό ότι η Προεδρία έθεσε το PRIMA ως πρώτη της προτεραιότητα στον τομέα της Έρευνας και Καινοτομίας, προκειμένου να επιτευχθεί ένας κοινός στόχος: να τεθεί δηλαδή το PRIMA σε πλήρη επιχειρησιακή εφαρμογή από 1-1-2018.
 Αξιότιμε κ. Επίτροπε
Αξιότιμοι κ. Υπουργοί
Παρά την ικανοποίηση μου για την υιοθέτηση μίας από τις σπάνιες προσπάθειες επιστημονικής διπλωματίας της ΕΕ, της πρώτης εταιρικής σχέσης που αφορά σε συμπράξεις μεταξύ δημοσίων φορέων και επικεντρώνεται σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, αυτή της Μεσογείου, δεν μπορώ παρά να υπογραμμίσω το αυτονόητο.
Το φαινόμενο έχει τέτοιες διαστάσεις που αυτού του είδους ή παρόμοιες πρωτοβουλίες είναι σίγουρα αναγκαίες, πλην όμως είναι δυσανάλογα μικρού μεγέθους σε σχέση με το πρόβλημα.
Χρέος μας είναι να υποστηρίξουμε μια μακροπρόθεσμη, ολοκληρωμένη, συντονισμένη και ανθρωποκεντρική στρατηγική και κοινή πολιτική μετανάστευσης.
Μια πολιτική μακριά από το ξεπερασμένο, φοβικό και αναποτελεσματικό μοντέλο μιας Ευρώπης που οχυρώνεται. Μια πολιτική μακριά από τείχη, φράκτες και συρματοπλέγματα.
Μια πολιτική που θα βασίζεται στις αρχές της  πραγματικής αλληλεγγύης, της δίκαιης κατανομής των ευθυνών, που θα εγγυάται το σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων και θα σέβεται το πνεύμα και το γράμμα των Διεθνών Συνθηκών.
Μια πολιτική που θα προτάσσει ως κοινά εργαλεία:
-τη δημιουργία ασφαλούς και νόμιμης πρόσβασης, διαμονής, εργασίας  ή και επανεισδοχής,
-γενναίες πολιτικές πρωτοβουλίες για την επίλυση των κρίσιμων γεωπολιτικών ζητημάτων της περιοχής, τα οποία έχουν πολιτικές ρίζες
-επαρκείς αναπτυξιακούς πόρους και πρωτοβουλίες σαν το PRIMA, που θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για τη βιώσιμη και κοινωνική ανάπτυξη της περιοχής και την παραμονή των κατοίκων στον τόπο τους, σε ένα περιβάλλον  ειρήνης και ασφάλειας.
Αξιότιμε κ. Επίτροπε
Αξιότιμοι κ. Υπουργοί
H ανοχή μας μπροστά στην ανθρώπινη απώλεια υπήρξε προκλητικά επιλεκτική. Αν ρίξετε μια ματιά στο λεύκωμα με τον τίτλο ΄΄ trapped ΄΄ που συνοδεύει την εισήγησή μου θα αντιληφθείτε ότι αυτοί οι παγιδευμένοι είναι ίσως οι πιο τυχεροί. Είναι αυτοί που επιβιώσαν από τη λαίλαπα των πατρίδων τους, είναι αυτοί που δεν τους κατάπιε η Μεσόγειος.
Το PRIMA είναι ίσως μια μικρή αφορμή, κατά την άποψή μου μια μικρή νίκη, που στις παρούσες οδυνηρές συνθήκες καταγράφεται.
Για τους ανθρώπους όμως αυτούς ή για τους άλλους που μένουν παγιδευμένοι σε συνθήκες γενικευμένου πολέμου ή φτωχοποίησης δε φτάνει. Πρέπει να πλαισιωθεί με μια πολιτική απόφαση που θα έχει καθαρά ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα.
Τίποτε λιγότερο από αυτό και απαραιτήτως πολλά περισσότερα από αυτά που έχουν ήδη γίνει από όλους μας. Και κυρίως σε διαφορετική κατεύθυνση. Είναι ο μόνος τρόπος ώστε η Ευρώπη να επανασυνδεθεί με τις αξίες της και το ιστορικό της εκτόπισμα, να ξαναβρεί την ταυτότητά της , μια ταυτότητα σμιλεμένη από δύο παγκόσμιους πολέμους με εκατομμύρια νεκρούς, μετατρέποντας σε πολύ μακρινό παρελθόν, μετατρέποντας σε προϊστορία τη μισαλλοδοξία, την ξενοφοβία και τον φασισμό.”
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Μιχαήλ Στυλιανού     
                                                                         
Την τελευταία, χθεσινή, τηλεμαχία των γαλλικών εκλογών θα αποθανατίσει μια φράση, που εκτινάχθηκε στιλπνή και αιχμηρή, σαν χαλύβδινο βέλος, και αστραπιαία καρφώθηκε στην καρδιά της γαλλικής και τη ευρωπαϊκής ιστορίας.
Καλό είναι να την μάθουν οι ΄Ελληνες, γιατί μας αφορά.
Την είπε βέβαια η Μαρίν Λεπέν. Είπε:
«Όπως κι’ αν είναι, κ. Μακρόν, την Γαλλία, μετά την Κυριακή, θα την κυβερνά μια γυναίκα. ΄Η Εγώ ή η Μέρκελ!. . .»
Δεν την ανέπτυξε σ’ αυτό το σημείο. ΄Ολοι οι ακροατές θα κατάλαβαν. Αλλά αργότερα, στην αναμέτρηση δυόμιση ωρών, του είπε  ότι είναι υποταγμένος («σε στάση πρηνηδόν») στην Μέρκελ, στην Ουάσιγκτων, στη νομενκλατούρα των Βρυξελών, στις τράπεζες, στις πολυεθνικές και στα τραστ των ΜΜΕ, που συναποτελούν το Σύστημα.
Τα ΜΜΕ, των τραστ αλλά και τα δημόσια, στη Δυτική Ευρώπη τουλάχιστον, περιλαμβανομένων της Βρετανίας, κουκουλώνουν και εξαφανίζουν κάτι τέτοιες εκρηκτικές φράσεις και προσπαθούν να υποβάλουν στην παθητική πελατεία τους ότι επρόκειτο περί ενός πολιτικού καυγά χαμηλής στάθμης, όπου ο κ. Μακρόν κέρδισε με την σοβαρότητα του προγράμματός του- όταν στην πραγματικότητα επί δυόμιση ώρες  απολογείτο και  κατέφευγε σε «εξευγενισμένες» βρισιές.
Της καταλόγισε ότι είναι το κίνημα του μίσους και του φόβου, ότι καπηλεύεται την δυστυχία και τις ανησυχίες της κοινωνικής ανασφάλειας και ότι κηρύσσει την περιχαράκωση στα κλειστά σύνορα και στο παρελθόν – ενώ αυτός πιστεύει στα ανοικτά σύνορα, στην ομοσπονδιακή Ευρώπη και στην παγκοσμιοποίηση.

Την είπε την παγκοσμιοποίηση –ως μαγνητικό πόλο της πολιτικής του πυξίδας. Επιβεβαιώνοντας έτι τις αναλύσεις  διανοουμένων και σχολιαστών σε ιστοσελίδες πυρήνων του Γκωλλικού κινήματος, που εκθέτουν την ιλιγγιώδη αναρρίχηση του πιθανού αυριανού προέδρου από την αφάνεια, από μια κλίμακα που κάθε σκαλί της ήταν δεσμός μ’ ένα πρόσωπο-κρίκο στην αθέατη αλυσίδα εξουσίας που ζώνει τη γαλλική προεδρία.
Εξέχουν στους κρίκους αυτούς ηχηρά ονόματα, που δεν ακούγονται νάχουν γαλλικές ρίζες και θρήσκευμα, με εξαιρετικούς τίτλους σπουδών (οικονομικών), με ιστορικό που αρχίζει από την σύλληψη της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, και τον ρόλο αμερικανικών υπηρεσιών και ιδρυμάτων στον τοκετό και την διαπαιδαγώγηση της και επίσης ονόματα που συνδέονται με πανίσχυρες ομάδες πιέσεως, οικονομικές , γεωπολιτικές, θρησκεύματος και Στοές…
Πρόσφατο άρθρο στη Ντεγκωλλική ιστοσελίδα «Επιτροπή Βαλμύ», εστιάζεται στην πτυχή των διασυνδέσεων του υποψηφίου προέδρου με τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Αυτή η ερμητικά κλειστή λέσχη προγραμματισμού των εγκοσμίων και φροντιστήριο νέων ηγετών, είναι γνωστή εκ των έσω και σε αρκετούς ημετέρους φωστήρες, αλλά και ευρύτερα από το μυστήριο και την φαραωνική  αστυνομική θωράκιση που προβάλλει την ετήσια σύνοδό της.
Πάντως, ο τίτλος  «En Marche!» (Εμπρός) του «κινήματος» του Μανουέλ Μακρόν ήταν ο τίτλος ιστοσελίδας ενός φίλου του, και η αρχική διεύθυνση του κινήματος ήταν η διεύθυνση κατοικίας του ίδιου φίλου, ονόματι Λωράν Μπιγκόρνιε, που συμμετείχε στις συνεδριάσεις της Μπίλντερμπεργκ τον Ιούνιο 2015. Ο ίδιος ο Μακρόν συμμετέσχε στις εργασίες της λέσχης τον προηγούμενο χρόνο, τέλη Μαΐου 2014. Τότε ήταν οικονομικός σύμβουλος του προέδρου Ολάντ και 2ος Γ. Γραμματέας της Προεδρίας. Δυο μήνες μετά τη συμμετοχή του στη Μπίλντερμπεργκ διορίσθηκε υπουργός της Οικονομίας.
 Στη θέση οικονομικού συμβούλου του Ολάντ τον διαδέχθηκε η φίλη του  Λωράνς Μπουν, και αυτή παρούσα στη Μπίλντερμπεργκ, στη σύνοδο του 2015. Άλλος φίλος-πάτρωναςτου Μανουέλ Μακρόν, ο Ανρί ντε Καστρίς, επικεφαλής των Ασφαλειών ΑΧΑ, είναι Πρόεδρος της Διοικητικής Επιτροπής της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ.
Το σχετικό δημοσίευμα της Ντεγκωλλικής ιστοσελίδας, για να κατατοπίσει πληρέστερα τους αναγνώστες για την ταυτότητα και τις ενασχολήσεις αυτής της λέσχης, παραθέτει την μαρτυρία μιας πολύ γνωστής γαλλικής προσωπικότητας, του συγγραφέα, περιφερειάρχη και Ευρωβουλευτή Φιλίπ Ντ Βιλιέρ, στην ακόλουθη τηλε-ταινία: https://www.youtube.com/watch?v=yOgiggCVrmc
Στην αρχή του Βίντεο ο Ντε Βιλιέρ μιλάει για τη λειτουργία του κυβερνητικού μηχανισμού της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες, που γνωρίζει ως ευρωβουλευτής και συνεχίζει με τη Λέσχη. Λέει:
«Αυτό που έζησα στις Βρυξέλλες και φαίνεται να είναι φυσιολογικό, υπάρχουν εκεί 3.000 Διευθυντές Πολιτικής (Policy Managers) και 30.000 λομπίστες (!) (πράκτορες προώθησης επιχειρηματικών –κυρίως- συμφερόντων). Προέρχονται από τη Χημική βιομηχανία,  επιχειρήσεις αερίου και λοιπά, κάθε μεγάλου κλάδου. Κάθε τέταρτο της ώρας χτυπούν μια πρόταση/αίτηση. Κάθε φορά που πατάτε το κουμπί ( ψηφοφορίας) υπάρχει ένα λόμπι από πίσω. Αυτό που εγώ είδα, είδα με τα μάτια μου, είναι ότι οι Επίτροποι είναι οι μελλοντικοί λομπίστες και οι λομπίστες οι μελλοντικοί επίτροποι. Επομένως είναι ένα μπέρδεμα ιδιοτήτων που απολήγει σε παράνομο έλεγχο συμφερόντων Έτσι η Ευρώπη είναι ένα ον των αβύσσων και αυτό που τρέμει είναι το φως. Είναι μια γκρίζα ζώνη όπου δεν ξέρεις ποιος αγοράζει ποιόν.
«Αυτό στο οποίο αναφερθήκατε προηγουμένως ήταν μια σύσκεψη που έγινε στις 17 Μαρτίου 2007, στην οποία παραβρέθηκα κατά περίεργη τύχη. Στην είσοδο κάτι έγινε με την κάρτα μου (πρόσκληση;) και πέρασα στην αίθουσα. Και ήταν εκεί, παντού, οι σούπερ-τοπ, η αθέατη υπερτάξη, ο Κίσινγκερ, ο Μπρζενζίνσκυ, οι επικεφαλής επιχειρηματικών συγκροτημάτων, ήταν ο Μπερζόν (αναφέρει Γάλλους επιχειρηματίες και τραπεζίτες). Υπήρχαν μικρά τραπέζια καλά εφοδιασμένα και γίνονταν ομιλίες.
«Αυτό που κατάλαβα ήταν πως εκεί ήταν η Τριλάτεραλ, κλάδος Ευρώπης. ΄Ητανε τετρακόσιοι. ΄Ελεγαν πρέπει να καταστρέψουμε την ομοιογένεια των εθνών. Πολύ ενδιαφέρον ! Θα πρέπει να μεγαλώσουμε την αγορά. Να έχουμε μια παγκόσμια, μαζική αγορά. Αυτοί είναι που επινόησαν τον όρο παγκόσμια διακυβέρνηση. Μιλούσαν για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Λέγανε πως στα σχολεία αντί να διδάσκουν στα παιδιά σώστε τη χώρα, την περιοχή σας, το δέντρο μπροστά στο σπίτι σας, να λένε, όχι, να σώσετε τον πλανήτη. Και μιλάγανε για την ανάγκη να ενώσουνε στον ίδιο αγώνα τους δυο φιλελευθερισμούς, τον οικονομικό φιλελευθερισμό, ανατινάσσοντας τα σύνορα, και τον κοινωνικό φιλελευθερισμό.»
Παρουσιαστής: Μιλούσαν προς τους επικεφαλής επιχειρήσεων. Επομένως δεν πρόκειται αναγκαστικά για συνωμοσία.
Ντε Βιλιέρ: «Φυσικά. Δεν έχουν λόγο να συνωμοτούν. ΄Εχουν την εξουσία. Να σας πως τι μου είπε μια μέρα ο Φρανσουά Φιγιόν*, που είχε προσκληθεί, όπως και ο φίλος του ο Αλαίν Ζυπέ, τον επόμενο χρόνο. Του λέω, γιατί πας στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ; Δεν λέει στο Ευαγγέλιο ου βαλείν τον λίχνον υπό μόδιον; Το ίδιο ισχύει για τους Μασόνους. Γιατί κρύβονται αυτοί οι άνθρωποι, γιατί κρύβονται;
Π: Και τι σας απάντησε;
Ντε Βιλιέρ: Μου απάντησε –απίστευτη απάντηση !- μου απάντησε, τι τα θέλεις, αυτοί είναι που μας κυβερνούν.
Λοιπόν, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, η Τριλάτεραλ υπάρχουν. Η διαφορά ανάμεσα σ’ εμένα και πολλούς άλλους είναι ότι λένε ά, είναι μια παγκόσμια συνωμοσία. Όχι, είναι η εξουσία.
Γιατί μιλούσαν εκεί; Δεν ήταν μια απλή συζήτηση. Μιλούσαν για  τους επιδιωκόμενους στόχους. Λέγανε αυτοί είναι οι αντικειμενικοί στόχοι. Και ανάμεσα στους αντικειμενικούς στόχους εκείνη την ημέρα ήταν η περίφημη Διατλαντική Συνθήκη. Και  αυτή η Διατλαντική Συνθήκη που ετοιμάζουν θα εγκαταστήσει ένα ιδιωτικό Δικαστήριο Διαιτησίας που θα επιτρέπει στις πολυεθνικές επιχειρήσεις να δικάζουν τα κράτη, να καταδικάζουν την λαοπρόβλητη εξουσία. Μια συνθήκη, με την οποία οι κατοχυρωμένες «επωνυμίες» προϊόντων, ο προστατευόμενες μάρκες, Θα εξαφανιστούν. Εν ολίγοις μια συνθήκη που θα δείξει ξεκάθαρα τι ήταν αυτό το περίφημο ευρωπαϊκό όνειρο.
Το Ευρωπαϊκό ΄Ονειρο δεν ήταν να οικοδομήσουμε ένα νέο έθνος στη θέση αυτών που υπέγραψαν το Μάαστριχτ. Το Ευρωπαϊκό ΄Ονειρο ήταν να παραδοθεί μια έκταση χωρίς έθνος, χωρίς κυβέρνηση, χωρίς δημοκρατία, χωρίς εδαφικά όρια, να παραδοθεί σε μια παγκόσμια μαζική αγορά, με το κλειδί στην Αμερική.
Και όταν το λέγαμε εμείς οι εξορκισμένοι της Συνθήκης του Μάαστριχτ, όπως ο Σεγκέν, ο Σεβενεμάν, ο Πασκουά και ο Λε Πεν, μας λέγανε ψεύτες. Και όμως υποτιμούσαμε την πραγματικότητα.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Πολύ ευρύτερης και μεγάλης ιστορικής σημασίας


Του Μιχαήλ Στυλιανού

Οι εκλογές που διεξάγονται την Κυριακή στη Γαλλία και όπου διαβιούν Γάλλοι  πολίτες  είναι οι κρισιμότερες μεταπολεμικά για το μέλλον της  φίλτατης χώρας, της όλης  Ευρώπης και ίσως ακόμη του Δυτικού πολιτισμού.
Αυτής της πραγματικότητας δεν έχουν επίγνωση παρά ελάχιστοι Γάλλοι και λίγοι, επίσης, ανήσυχοι άνθρωποι σε άλλες χώρες της Δύσης. Ο υπόλοιπος πληθυσμός ζει συνεχώς, αναπνέει και σκέπτεται υπό την  συνεχή  υπνωτιστική υποβολή της εικονικής πραγματικότητας, που του εμφυτεύουν  ακατάπαυστα, σε νου και υποσυνείδητο, αλληλοδιάδοχες οθόνες, μεγάλες και πολύ μικρές, ελεγχόμενες από ένα ολιγάριθμο τελικά επιτελείο εγκεφάλων, που προγραμματίζει τις επιλογές πολιτών και ψηφοφόρων.
Η εξαιρετική κρισιμότητα αυτών εκλογών συνίσταται στο ότι:
α) Διεξάγονται σε χώρα με παραδοσιακή αποφασιστική επιρροή στη δημιουργία των ρευμάτων ιδεών και εξελίξεων στην Ευρώπη και  σε στιγμή σήψης και δραματικής απαξίωσης θεσμών και δογμάτων μισού και πλέον αιώνα.
β) Δεν έχουμε πια εδώ μιαν κλασσική αναμέτρηση κομματικών παρατάξεων «Δεξιάς» ή «Αριστεράς», υπό διάφορες επωνυμίες. Αυτά, στον πρώτο γύρο της προπερασμένης Κυριακής,  αποτέθηκαν στο παλιατζίδικο της Ιστορίας. Αυτό που απέμεινε προς κρίσιν είναι το δίλημμα ουσίας –αν και η ουσία του διλήμματος επιχειρείται -μετά μανίας και δόλου- να αποκρυβεί. Αλλά  οι δυνάμεις που πράγματι αναμετρώνται την Κυριακή είναι:
Από την μια: ο Ελληνο-Χριστιανικός πολιτισμός και η πολιτισμική παράδοση που αυτός  διέπλασε  στην Ευρώπη:  Με την προσήλωση σε πατρώα  γη και έθνος -ως αλληλουχία γενεών σε άρρηκτο δεσμό κοινής ιστορίας, κοινής θρησκείας κοινότητας ιδανικών -με προτάγματα την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία, την Δημοκρατία, την Δικαιοσύνη και την Αλληλεγγύη και κοινών προσφορών στην  πνευματική διάσταση του ανθρώπου.
Και από την άλλη: Η πυρπόληση-εξαφάνιση της Ιστορίας και της Παράδοσης και η ταχύρρυθμη εφαρμογή του σχεδίου για μια νέα πλανητική τάξη πραγμάτων, όπου πρώτα η Ε.Ε. –ως εργαστήριο και πρόπλασμα- και τελικά ο πλανήτης θα καταστούν μια ενιαία μαζική αγορά  «αξιών», ικανοτήτων, προϊόντων και υπηρεσιών, χωρίς χώρες-πατρίδες, σύνορα, λαούς-έθνη ομοιογενή, κυβερνήσεις, δημοκρατία, οικογένεια, δεσμούς, αλληλεγγύη.
 Στην  Νέα Παγκόσμια Τάξη το σχέδιο προβλέπει μιαν πανσπερμική ανθρώπινη μάζα «ατόμων» (και ρομπότ), στην υπηρεσία του μηχανισμού παραγωγής πλούτου και εξουσιαστικής ισχύος, για μια μικρή διεθνή μειοψηφία «προικισμένων ευγενών (elite)». Για τα άτομα-υπηκόους μόνος επιτρεπόμενος χώρος  άσκησης «ιδεαλισμού» είναι το πεδίο της ιδιοτέλειας, υπό την αρχική  έννοια της λέξης, της αποκλειστικής  φροντίδας για την βελτίωση της προσωπικής σου θέσης -το χρήμα.
Στη ΝΠΤ (Νέα Παγκόσμια Τάξη) δεν υπάρχουν πια πατρίδες, πόλεμοι και ταξικές συγκρούσεις. Μόνο δυο κατηγορίες  ανθρώπων υπάρχουν: Η  απρόσιτη δυναστεία των ευγενών και η  έρπουσα σε μήκη και πλάτη, τηλε-ελεγχόμενη μάζα των παραγωγικών δουλοπαροίκων, παραγωγών-καταναλωτών.                                                                           
Είναι ο μετά-νεωτερικός τεχνοκρατικός Μεσαίωνας.
[Περί του σχεδίου αυτού και της μήτρας που το παρήγαγε θα μεταφέρουμε σε άλλο άρθρο την κατατοπιστική μαρτυρία αυτήκοου, σε τηλε-συνέντευξη, του διάσημου Γάλλου συγγραφέα και τέως πολιτικού, Φιλίπ Ντε Βιλιέρ.]
Η εικόνα όμως που έχουν οι ψηφοφόροι στην μεγίστη πλειοψηφία τους για το δίλημμα της αναμένουσας κάλπης δεν είναι αυτή που σκιαγραφήθηκε πιο πάνω. Οι Γάλλοι ψηφοφόροι  (και οι ΄Ελληνες τηλεθεατές και αναγνώστες) έχουν προ οφθαλμών  την σκηνοθετημένη εικόνα του διλήμματος  που κατασκεύασαν για  καθοδήγησή τους  αυτοί που ελέγχουν τους παραγωγούς της εικονικής πραγματικότητας, με τα γαλλικά και Δυτικά γενικώτερα ΜΜΕ. Και σ’ αυτήν έχουμε:
Από τη μια, την προσωποποίηση της καταστροφής: της Γαλλίας, της Ευρώπης, ίσως και της παγκόσμιας οικονομίας. «Είναι ξανθή, 48 χρόνων, κόρη γνωστού φασίστα και κληρονόμος του ακροδεξιού κόμματός του, φασίστρια η ίδια, ρατσίστρια, που μισεί τους μουσουλμάνους και τους ομοφυλόφιλους», δηλαδή μαζί η πανούκλα και η χολέρα, η Μαρίν Λε Πεν. Εδώ την βλέπουμε «στα δελτία», πάντα  με τα γυαλιά των λόγων του παρουσιαστή, χωρίς να  μαθαίνουμε τι λέει, ακόμη κι’ αν μιλάμε γαλλικά.

Ο Δράκος-φόβητρο Μαρίν Λε Πεν: Απειλεί να κλείσει τα σύνορα, να διώξει μετανάστες (καταδικασμένους για έγκλημα), να περιορίσει την είσοδο στη χώρα σε 10.000 τον χρόνο (αντί των 100.000 που γίνονται  νομίμως δεκτοί μέχρι σήμερα), να δώσει προστασία και προτεραιότητα στις γαλλικές επιχειρήσεις, στη γαλλική παραγωγή, προτεραιότητα για προσλήψεις, στέγη και προστασία στους Γάλλους, να απαγορεύσει την «Μπούργκα» των  Μουσουλμανίδων στον δρόμο, στα σχολεία και στην πλαζ, να αποτρέψει την εξαγορά των γαλλικών βιομηχανιών από ξένους, να  θέσει την Τράπεζα της Γαλλίας υπό εθνικόν έλεγχο.
Απειλεί να  επαναπατρίσει τη νομοθετική εξουσία της γαλλικής  εθνοσυνέλευσης, το δικαίωμα έκδοσης εθνικού νομίσματος, τον προγραμματισμό και διαχείριση της οικονομίας από την γαλλική κυβέρνηση όπως και την χάραξη και αδέσμευτη άσκηση της εθνικής εξωτερικής  και αμυντικής πολιτικής. Απειλεί με σχέσεις συνεργασίας με την Ρωσία και όλες τις χώρες, τον τερματισμό των νέο-αποικιακών πολεμικών περιπετειών και την αποχώρηση  από το ΝΑΤΟ. Μιλά για αναστύλωση του διεθνούς κύρους και της επιρροής της Γαλλίας, συχνά αναφέρεται στον Στρατηγό Ντε Γκωλ και διεξάγει τον προεκλογικό της αγώνα υπό την γαλλική σημαία –ο  Μακρόν, υπό την σημαία της Ε.Ε…
Απειλεί ακόμη: να  παλινορθώσει  τον σεβασμό του Γαλλικού Συντάγματος, την υποχρεωτική συμμόρφωση των κυβερνώντων στη λαϊκή ετυμηγορία σε δημοψήφισμα και την καθιέρωση δημοψηφισμάτων λαϊκής πρωτοβουλίας, με τη συγκέντρωση 500.000 υπογραφών. Να διαπραγματευθεί με την Ε.Ε. συμφωνία για την αποκατάσταση αυτών των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και να εκθέσει το αποτέλεσμα σε δημοψήφισμα.
Το κοινωνικό πρόγραμμά της, για την ενίσχυση της οικογένειας και του εισοδήματος των ασθενεστέρων δεν διέφερε ουσιαστικά από το πρόγραμμα του « ακροαριστερού» Μελανσόν, παρά μόνο στο κεφάλαιο των μεταναστών. Δείχνει εμμονή στην παιδεία, με έμφαση σε γλώσσα και ιστορία, και επαγγέλλεται επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας. Πράγματα, δηλαδή, αναχρονιστικά, αντιδραστικά, φασιστικά –λαϊκίστικα -για τους εξορκιστές της. (Αν και ο Μακρόν την μιμήθηκε, πως θα κάνει κι’ αυτός τη στρατιωτική θητεία υποχρεωτική –για 1 μήνα!)

Από την αντίπερα όχθη αυτού του ζόφου, ο μεταμοντέρνος παράδεισος της  πολιτικής ανανέωσης και της οικονομικής αναγέννησης της Γαλλίας, με τον μαγικό αυλητή του παραμυθιού οδηγό της εξόδου από την οικονομική καθίζηση, την αποβιομηχάνιση, την ερημούμενη ύπαιθρο, την ανεργία, τα εκρηκτικά κοινωνικά αδιέξοδα, τον εθνικό μαρασμό: Τον «Γάλλο Κένεντυ», τον Μανουέλ Μακρόν, της νεογέννητης πολιτικής κίνησης  «En Marsh» ( Εμπρός !) :Το Χερουβείμ της Επαγγελίας.
Πριν μήνες ακόμη, δεν έχει, νομίζω, συμπληρωθεί χρόνος, ήταν υπουργός Οικονομικών του Ολανδρέου, ξεπουλούσε την ΄Αλστομ -βιομηχανικό άλλοτε καύχημα της Γαλλίας- στην αμερικανική Τζένεραλ Ελέκτρικ, μπλεκόταν σε σκάνδαλο με το Κατάρ, προκαλούσε παραλυτικές απεργίες με αντεργατικούς νόμους και προξένευε εξαγορές ιστορικών εφημερίδων, περιοδικών και ραδιοτηλεοπτικών μέσων, που οδήγησαν το σύνολο των γαλλικών ΜΜΕ  ( από την Μοντ και τη Λιμπερασιόν ως το Εξπρές και το Νουβέλ Ομπζερβατέρ) να περάσει στον έλεγχο 6 δισεκατομμυριούχων ολιγαρχών, μελών μιας διαπλεκόμενης διεθνούς «ελίτ» και ν’ αποτελέσει την προεκλογική συμφωνική ορχήστρα εκλογικής αποθέωσής του.
Προτού υπουργοποιηθεί ήταν σύμβουλος οικονομικής (μόνο;) πολιτικής, που οδήγησε τον Ολάντ στην ιστορική δημοτικότητα του 4% ! Παρά ταύτα, το «Σύστημα» Ελέγχου και Εξουσίας, που είχε από δεκαετίας προγραμματίσει την αποστολή του, του σκηνοθέτησε μια θεαματική υποβολή παραίτησης, με  βαρκάδα από τον Σηκουάνα με τηλεοπτική συνοδεία, και εντός ολίγων μηνών  - με ένα καταιγιστικό μάρκετινγκ  πολλών χιλιάδων  άρθρων, πολλών δεκάδων φωτογραφιών ολόκληρου εξωφύλλου, και πολλών ωρών ραδιοτηλεοπτικού χρόνου- του  αποκατέστησε απαστράπτουσα πολιτική παρθενία και φωτοστέφανο Αγίου Γεωργίου τροπαιοφόρου κατά του τέρατος της «΄Ακρας Δεξιάς και του Λαϊκισμού».
Από το προεκλογικό κήρυγμά του, στη μνήμη χαράχτηκαν φράσεις όπως « δεν υπάρχει γαλλικός πολιτισμός» και « η Γαλλία βαρύνεται με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Από τον υπόλοιπο φραστικό  καταιονισμό και εννοιολογικό πυκνό νέφος, συγκρατεί κανείς ότι ο  άμωμος ΄Αγγελος Σωτηρίας κηρύσσει περισσότερη Ευρώπη (τις τελευταίες μέρες την θέλει και καλύτερη), ανοικτά σύνορα, πολυπολιτισμική παιδεία και κοινωνία ανοχής, 120.000 απολύσεις στον Δημόσιο Τομέα, μικρές και ευπροσάρμοστες βιομηχανικές μονάδες και ανενδοίαστη εκποίηση των προβληματικών επιχειρήσεων σε ξένα funds. Πέραν της αντιπάθειάς του για τη Ρωσία (την κατηγόρησε για ανάμειξη και στις γαλλικές εκλογές, εναντίον του) και της προσήλωσής του στο ΝΑΤΟ, για την εξωτερική του πολιτική δεν μάθαμε τίποτα.
Ο Μανουέλ (Κλίντον) Μακρόν, «εκτόπλασμα του πολιτικού μάρκετινγκ», όπως τον χαρακτήρισε αμερικανός σχολιαστής, ή πολιτικό ολόγραμμα (Hologramme) και προϊόν της μεταμοντέρνας  εκλογικής ψυχομηχανικής, είναι ο πιθανότερος «νικητής» των εκλογών της Κυριακής -εν ανάγκη και με κλοπή του αποτελέσματος. Το σύστημα ξενοκρατίας και σκοτεινών παρασυνάξεων που τον δημιούργησε και τον στηρίζει, δεν θα επιτρέψει  την καταστροφή των σχεδίων και την ανατροπή της εξουσίας του με τη νίκη του αντίπαλου  πατριωτικού στρατοπέδου.
Αλλά η νίκη Μακρόν και «Συστήματος» προδιαγράφεται Πύρρεια και οδηγεί σε εκρήξεις , κλονισμούς και ανατροπές –και όχι μόνο τοπικού χαρακτήρα.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)