Articles by "Ευρώπη"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ευρώπη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο Πρόεδρος της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Στάϊνμαγιερ βρίσκεται στη Ρωσία, σε μιαν «επίσκεψη εργασίας». Κατά το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο κ. Στάϊνμαγιερ επρόκειτο χθες να συναντηθεί με τον Πρόεδρο Πούτιν.

Είναι η πρώτη φορά από επταετίας που Γερμανός πρόεδρος επισκέπτεται τη Ρωσία. «Η επίσκεψη του κ. Στάϊνμαγιερ αποτελεί ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα», δήλωσε ο εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Νιλς Έντε. «Η αποκατάσταση των γερμανο-ρωσικών σχέσεων, σε στιγμή όπου η Ευρώπη αντιμετωπίζει πολλές κρίσεις, είναι πλέον μια από τις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής του Βερολίνου», πρόσθεσε.

Την είδηση για την γερμανική προεδρική επίσκεψη είχε προλάβει (χωρίς να αναφέρεται σ’ αυτήν) ένα «προφητικό άρθρο», από αυτά που συνηθίζει να γράφει ο Τζωρτζ Φρίντμαν, γνωστός διευθυντής της Εταιρείας Πληροφοριών «ιντέλιτζενς», Στράτφορ, με τίτλο το ερώτημα «Η Γερμανία έγινε φιλορωσική;»

Ο Τομ Λουόνγκο, δημοσιολόγος, εκδότης της ηλεκτρονικής εφημερίδας Gold Goats’n Guns και συνεργάτης των Seeking Alpha, Newsmax Media και Russia Insider, με το πιο κάτω άρθρο του παρέχει οδηγό ανάγνωσης των άρθρων του Φρίντμαν και γνώσης των πραγματικών δεδομένων ως προς τις γερμανικές επιλογές, αλλά και ενδιαφέρουσα διάγνωση της υγείας και του μέλλοντος (εάν υπάρχει) της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.


Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Η Γερμανία Θα Πηδήξει Στη Ρωσία. 
 Το Αμερικανικό Βαθύ Κράτος Έχασε 

 Ο Τζωρτζ Φρίντμαν δεν μπορεί να σας πει τους πραγματικούς λόγους γιατί η Γερμανία δεν έχει άλλη επιλογή από τη Ρωσία

του Tom Luongo, Seeking Alpha, Russia Insider, 24-10-17

Δεν έγραψα αυτόν τον τίτλο για αναγνωστικό δόλωμα. Τον έγραψα επειδή είναι η αλήθεια. Αυτό το άρθρο θα είναι κατά το ένα μέρος γεωπολιτική ανάλυση και κατά ένα μέρος διδαχή για το πώς πρέπει να διαβάζεται αυτό που δεν λέγεται όσο και αυτό που λέγεται και το κυριότερο ποιος μιλά και κρύβει λόγια.

Αρχίζουμε με όχι άλλον από τον Κύριο φωνή-της-CIA Τζωρτζ Φρίντμαν, αυτοπροσώπως. Φρίντμαν είναι ο επικεφαλής του Stratfor, μιας από τις -με μεγαλύτερη επιρροή- οργάνωσης «μυστικών» πληροφοριών, με έδρα την Ουάσιγκτον. Είχα στο παρελθόν γραφτεί συνδρομητής του, απλά για να μαθαίνω ποιες ιστορίες η αμερικανική κυβέρνηση με θέλει να πιστεύω.

Ιντελιγκέντσια του Βαθέως Κράτους 

Οι μυστικές πληροφορίες του Στράτφορ είναι ένα αριστοτεχνικό μίγμα της αλήθειας καλοτυλιγμένο σ’ ένα παραπειστικό μπαλάκι/δόλωμα. Ο Φρίντμαν είναι ο Ντάμπλντορ (γενειοφόρος τύπος του παραμυθιού του Χάρι Πότερ), που μιλά κατά το ήμισυ με γρίφους. Αλλά ως άνθρωπος του σιναφιού, με πρόσβαση στην πραγματική ιστορία, μιλώντας τελείως φυσικά και δυσδιάκριτα και μη λέγοντάς σου τίποτα σημαντικό, σε ρυμουλκεί στην μια εκδοχή των γεγονότων.

Και πως ξέρω ότι το Βαθύ Κράτος χάνει; Το τελευταίο πόνημα του Φρίντμαν για το όργανο της Υπηρεσίας Επενδύσεων Τζων Μώλντιν, που αναδημοσιεύθηκε στο Zero Hedge σήμερα, γράφει για την αξιοθρήνητη κατάσταση των Αμερικανο-Γερμανικών σχέσεων. Άνθρωποι σαν τον Φρίντμαν πρέπει οπωσδήποτε να διαβάζονται. Αλλά να διαβάζονται με μεγάλο σκεπτικισμό. Η ευφυΐα συνίσταται στο να διακρίνεις που πρόκειται να στραφεί η διόπτρα στόχευσης. ΄Ετσι, το ότι γράφει ο Φρίντμαν πώς οι Γερμανοί πρόκειται να αποπλανηθούν από τους κακούς Ρώσους είναι σημαντικό.

Η διόπτρα στόχευσης του Βαθέως Κράτους θα στραφεί από την Συρία και ακόμη και από το Ιράν, για να εστιαστεί στην ενίσχυση της θέσης τους στην Γερμανία, που εξασθένισε μαζί με την πτώση της λαϊκής στήριξης στην ΄Αγκελα Μέρκελ.

Ο Φρίντμαν εκθέτει τις επιλογές της Γερμανίας: να βρει ένα τρόπο να διασώσει την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση ή να στραφεί στη Ρωσία, για να βρει εκεί όσα έχει ανάγκη για την ανάπτυξή της. Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος της Γερμανίας. Αλλά ο Φρίντμαν το τοποθετεί κατά τον πιο ανέντιμο τρόπο που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Και πραγματοποιώντας αυτό το κατόρθωμα, κάνει τον αναγνώστη να αισθάνεται ευχάριστα πως είναι ευφυής. Αυτό είναι το ολέθριο δόλιο στοιχείο. Αυτή είναι η τεχνική του Μάστορα Προπαγανδιστή. Και αυτό το χαρακτηριστικό είναι που πρέπει να αναζητεί και να επισημαίνει ο αναγνώστης του Φρίντμαν.

Το Βαθύ Κράτος Ψεύδεται

Ο Φρίντμαν κάνει ταχυδακτυλουργία για να μας πει πως η Γερμανία χρειάζεται τη Ρωσία επειδή:

Η Γερμανία έχει ανάγκη τις ρωσικές πρώτες ύλες. Χρειάζεται τη ρωσική αγορά να είναι πιο ρωμαλέα γιατί έτσι θα μπορεί να αγοράζει περισσότερα γερμανικά προϊόντα.

Αλλά η Ρωσία είναι ανίκανη για ταχεία οικονομική ανάπτυξη χωρίς εξωτερική βοήθεια και με την κατάρρευση των τιμών πετρελαίου έχει ανάγκη ταχείας ανάπτυξης για να σταθεροποιήσει την οικονομία της. Η Γερμανία έχει ανάγκη της ρωσικής οικονομίας για να επιτύχει και αυτό που έχει να προσφέρει στη Ρωσία είναι κεφάλαια, τεχνολογία και διοίκηση επιχειρήσεων.

Σε αντάλλαγμα η Ρωσία μπορεί να προσφέρει πρώτες ύλες και εργατική δύναμη.

Μια ευθυγράμμιση με τη Ρωσία θα εγκαταστήσει την Ανατολική Ευρώπη στην τροχιά της Γερμανίας.

Όλα αυτά ακούγονται ωραία. Το συμπέρασμα είναι αλήθεια, αλλά φθάνοντας εκεί είναι το ψέμα που κολλάει στο αφήγημα. Η Γερμανία έχει ανάγκη από μεγάλες εξαγωγές για την ανάπτυξή της. Η Ρωσία δεν τις χρειάζεται. Η Γερμανία έχει ανάγκη από πρώτες ύλες. Η Ρωσία δεν έχει ανάγκη από τεχνολογία. ΄Εχει τεχνολογία που δεν την έχει αναπτύξει στον ιδιωτικό τομέα… Ακόμη.

Μέχρι τώρα η Γερμανία έχει χρησιμοποιήσει τη Νότια Ευρώπη σαν την περιοχή ξεφορτώματος (των πληθωρικών εξαγωγών της), ανταλλάσοντας το εθνικό χρέος της Ιταλίας και της Πορτογαλίας με (αυτοκίνητα) BMW.

Αλλά η μέθοδος εξάντλησε τα περιθώρια αντοχής και προκαλεί την διάρρηξη της Ευρώπης. Η Γερμανία δεν θέλει να σταματήσει αυτόν τον μηχανισμό, ούτε θέλει να πληρώσει το τίμημα που της αναλογεί για την λύση του προβλήματος, δηλαδή την ελάφρυνση του χρέους για τις χώρες που θεωρεί Κλαμπ Μεντιτερανέ (ελαφρότητας μεσογειακών διακοπών).

Οι Γερμανοί πολιτικοί όπως η Μέρκελ το εκμεταλλεύτηκαν αυτό με κυνισμό για πολιτικό κέρδος αλλά, τώρα που φθάσαμε στα όρια του χρέους η Μέρκελ έχει αποκαλυφτεί ως το φερέφωνο της πολιτικής του Στέητ Ντιπάρτμεντ και όχι η ηγέτιδα της Γερμανίας.

Οι ΗΠΑ θέλουν μιαν Ε.Ε. μέσω του ΝΑΤΟ να καταπολεμά την Ρωσία γεωπολιτικά, έτσι που όλα έχουν παγώσει σ’ αυτή την κατάσταση Ψυχρού Πολέμου, η οποία οδηγεί στην μεγάλη λαϊκή εξέγερση εναντίον της επιβολής του από την Μέρκελ. Το κόστος το πληρώνουν οι νέες γενιές που τώρα γεννιούνται μέσα στην ντε φάκτο δουλεία χρέους.

Η Ρωσία, από τη δική της πλευρά, δεν είναι η Ρωσία που ήταν ακόμη και πριν πέντε χρόνια. Εξακολουθεί να μοχλεύει τον εύρωστο ενεργειακό τομέα της για την χρηματοδότηση της ευρύτερης οικονομίας. Ο Πούτιν έκανε το 2015 στροφή από το να επιδοτεί την Ροσνέφτ και την Γκαζπρόμ, στη Γεωργία και στην βιομηχανική παραγωγή. Ο Ιγκόρ Σέτσιν ούρλιαζε. Ο Πούτιν τον αγνόησε.

Ο Φρίντμαν αυτά τα γνωρίζει, αλλά εξακολουθεί να πουλάει τον ίδιο χαβά: «Η Ρωσία είναι ένα πρατήριο βενζίνης στον δρόμο για την Κίνα», που έχει πάντα πέραση στο Κογκρέσο. Ξέρει επίσης ότι το σχέδιο του Πούτιν πάντοτε ήταν πρώτα να σταθεροποιήσει τη Ρωσία και έπειτα να την ξαναφτιάξει.

Και αυτό είναι που τον τρομάζει, αυτόν και τους νεοσυντηρητικούς που αντιπροσωπεύει.

Ο Πούτιν χρησιμοποίησε τον ενεργειακό τομέα για να βελτιώσει τη ζωή εκατομμυρίων Ρώσων, ταυτόχρονα διεξάγοντας έναν αμυντικό πόλεμο οικονομικής και εδαφικής φθοράς εναντίον μιας επιθετικής Ουάσιγκτον. ΄Επειτα όρθωσε ανάστημα (Συρία) και ανέτρεψε τελείως την εικόνα, ενώ υπερασπιζόταν παράλληλα τις στρατηγικές θέσεις του ενεργειακού τομέα του.

Και ενώ αναπτυσσόταν αυτό το σχέδιο, μετέθετε τον προορισμό της κρατικής χρηματοδότησης, στην περίοδο της κρίσης του Ρουβλίου, από την ενέργεια –που τώρα μπορεί να σταθεί μόνη στα πόδια της- στην ευρύτερη οικονομία. Αυτό το μέρος του προγράμματος μόλις έχει αρχίσει.

Μόλις οι θεσμικοί επενδυτές αντιληφθούν ότι ο Φρίντμαν τους πουλάει φύκια, τα κεφάλαια θα εισρεύσουν στην Ρωσία από άπειρα νέα κανάλια, που θα βοηθήσουν την Γερμανία να κάνει την σωστή επιλογή.

Η πραγματική επιλογή της Γερμανίας δεν είναι το Βαθύ Κράτος.

Η πραγματική επιλογή της Γερμανίας είναι, όπως αναφέρει ο Φρίντμαν, να κάνει μια συμφωνία με την Ρωσία. Ναι, η Γερμανία χρειάζεται την πρόσβαση στην σφύζουσα ρωσική αγορά, αλλά αυτό θα συμβεί με ή χωρίς της Γερμανία, χάρις στην «Πρωτοβουλία Ζώνης και Δρόμου» της Κίνας και τις ρωσικές διπλωματικές και στρατιωτικές νίκες στην Κεντρική Ασία και στην Μέση Ανατολή.

Η Γερμανία δεν έχει επιλογή προς την Δύση. Η Βρετανία είναι ένα κέλυφος χώρας που κρέμεται από τα δόντια του χρηματιστηριακού τομέα της. Η Δυτική Ευρώπη έχει αποστραγγιστεί και έχει ανάγκη να βγει από το ευρώ, να υποτιμήσει, να κηρύξει χρεωκοπία και να αρχίσει από την αρχή και οι ΗΠΑ θα καταπιαστούν με τα ίδια προβλήματα όταν η Ευρώπη έχει ξεπεράσει τα χειρότερα από τα δικά της.

Η μόνη ορθολογική επιλογή είναι η Ρωσία, με τα

1.- Χρέος 17% του ΑΕΠ, έξυπνη

2.- Εκπαιδευμένη εργατική δύναμη

3.- Πρόσβαση σε αγορές που θα είναι κινητήρες ανάπτυξης το 2020

4.- Τους ενισχυόμενους δεσμούς της με τα ενδιάμεσα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, που πιθανώς να φύγουν από την Ε.Ε.

Αυτή ήταν η επιλογή που πραγματικά εκφράστηκε στα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών του περασμένου μήνα, όχι οι αντι-μεταναστευτικές θέσεις του κόμματος Εναλλακτική για την Γερμανία. Αυτές ασφαλώς έπαιξαν ένα ρόλο, αλλά τα προβλήματα της Μέρκελ στην Βαυαρία είναι το πραγματικό της πρόβλημα και η Βαυαρία θέλει την εξομάλυνση των σχέσεων με την Ρωσία. Και εάν δεν σχηματίσει μια κυβέρνηση που θα υποστηρίξει αυτό το πρόγραμμα, δεν θα είναι καγκελάριος για πολύ ακόμη.

Και αυτή είναι η πραγματική ιστορία που ο Φρίντμαν δεν θα σας πει, επειδή είναι ομολογία ήττας.

* * * * * *

Και το άρθρο του Φρίντμαν στο πρωτότυπο, για την πλήρη εικόνα:

Germanys Delegation To Russia Signals That Merkel Is Looking For New Allies

by Tyler Durden, Oct 24, 2017

By George Friedman of Mauldin Economics

A delegation of executives from major German corporations recently met with Russian President Vladimir Putin.

Such delegations are not unusual. Sometimes it is routine, sometimes a courtesy. But occasionally, it has significance. In the case of Russia-Germany relations, such meetings are always potentially significant.


Germany’s Unsteady Relations

Two relationships are critical to Germany.

One is with the European Union, the other is with the United States. Neither relationship is stable right now. Brexit, the Spanish crisis, Germany feuding with Poland and the unsolved economic problems of southern Europe are tearing the European Union apart.

The Germans and the EU apparatus claim that none of these threaten the bloc. In fact, almost a decade after 2008, Europe appears to be achieving very modest economic growth. But the Germans know the dangers that lie ahead, even if Brussels does not.

Many of the EU’s problems are political, not economic. (I wrote about the inherent weakness of Europe in my free e-book, The World Explained in Maps, which you can find here)

Poland and Germany have butted heads over the tension between the right to national self-determination and EU rules. This is also what Brexit was about.

Spain is locked in a dispute over the nature of a nation and the right of a region to secede, while the EU considers what role it should play in the domestic matters of a member state. And although southern Europe’s problems are economic, the fact that Europe has eked out minimal growth means neither that such growth is sustainable nor that the growth rate comes close to solving the Continent’s deep structural problems.

As the de facto leader of the EU, Germany has to appear confident while considering the implications of failure.

The German relationship with the United States is unsettled—and not just because of President Donald Trump’s personality.

The strategic and economic situation in Europe has changed dramatically since the early 1990s—when the Soviet Union fell, Germany reunified and the all-important Maastricht treaty was signed—but Germany’s structural relationship with the US has not.

Both are members of NATO, but they have radically different views of its mission and its economics. Germany has the world’s fourth-largest economy, but its financial contribution to NATO doesn’t reflect that.

Then there is Russia. The American policy toward Russia has hardened since the Democratic Party adopted an intense anti-Russia stance following the presidential election—more intense even than that of the Republican Party, which has always been uneasy with Russia.

The Ukraine crisis continues to fester while US troops are deployed in the Baltics, Poland, and Romania. This has widened rifts within the EU. Germany isn’t interested in a second Cold War; Eastern Europe believes it’s already in one.

The Eastern Europeans are increasingly alienated from the Germans on the issue and more closely aligned with the Americans. At a time when German relations with key Eastern European countries are being tested, the added strain of US policy in the region is a threat to German interests.

Germany wants the Russia problem to subside. The US and its Eastern European allies think the way to accomplish that is through confrontation.

An Alternative That Germany Doesn’t Want

Germany’s foreign policy has remained roughly the same since 1991, even as the international reality has changed dramatically. This is forcing Germany toward a decision it doesn’t want to make.

It must consider what happens if the EU continues to disintegrate and if European countries’ foreign policies and politics continue to diverge.

It must consider what happens if the US continues to shape the dynamics of Europe in a way that Germany will have to confront American enemies, or refuse to do so. This isn’t just about Russia—we can see the same issue over Iran.

Germany can’t exist without stable economic partners. It has never been self-sufficient since it reunified. It must explore alternatives.

The most obvious alternative for Germany has always been Russia, either through alliance or conquest.

Germany needs Russian raw materials. It also needs the Russian market to be far more robust than it is so that it can buy more German goods.

But Russia is incapable of rapid economic development without outside help, and with the collapse of oil prices, it needs rapid development to stabilize its economy. Germany needs Russia’s economy to succeed, and what it has to offer Russia is capital, technology, and management.

In exchange, Russia can offer raw materials and a workforce.

An alignment with Russia could settle Eastern Europe in Germany’s orbit. With the way things are going, and given Germany’s alternatives, the Russian option is expensive but potentially very profitable.

But Germany has a problem with Russia. Every previous attempt at alignment or conquest has failed. Building up the Russian economy to create a robust market for German goods would certainly benefit both countries, but it would also shift the balance of power in Europe.

Right now, Germany is militarily weak and economically strong. Russia is moderately powerful militarily and economically weak. An alignment with Germany could dramatically strengthen Russia’s economy, and with it, its military power.

Having moved away from the United States and de-emphasized military power in the rest of the European peninsula, Germany could find itself in its old position: vulnerable to Russian power, but without allies against Russia.

On a Lookout for New Allies

The corporate chiefs’ trip to Russia is not a groundbreaking event, nor does it mark a serious shift in German policy. But it is part of an ongoing process. As the international reality shifts from what Germany needs, Germany must find another path.

In the short term, the United States is vulnerable to a cyclical recession, and hostility toward Germany is increasing in Europe—particularly in Eastern Europe. China is facing internal challenges of its own. There are few other options than Russia, and Russia is historically a most dangerous option for Germany.

Reseau International, Sputnik, Oct. 20,2017

Υποστηρίζοντας την ανεξαρτησία του Κοσσόβου για να είναι ευχάριστη στον «μεγαλύτερο αδελφό της στην Ουάσιγκτον» η Ευρώπη έδωσε κέντρισμα στις διάφορες χωριστικές τάσεις, μεταξύ των οποίων και στο κίνημα ανεξαρτησίας της Καταλονίας, δήλωσε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν στην σύνοδο της Λέσχης Συζητήσεων Βαλντάϊ, στη λουτρόπολη Σόχι.

Η κατάσταση στην Καταλονία προκλήθηκε από την ευρωπαϊκή πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών, που εφαρμόστηκε στην εποχή της απόσχισης του Κοσσόβου, δήλωσε ο Ρώσος ηγέτης:

« Η κατάσταση με την Καταλονία μας έδειξε με ποιο τρόπο η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και αριθμός άλλων χωρών καταδίκασαν τους οπαδούς της ανεξαρτησίας. Σχετικά μ’ αυτό οφείλω να σας πω ένα πράγμα: Θα έπρεπε να το είχαν σκεφτεί νωρίτερα! […] Μα κανένας τους δεν ήξερε πως αντιθέσεις στους κόλπους της Ευρώπης υπάρχουν από αιώνες; Το ήξεραν!» υπογράμμισε Ο Βλαντιμίρ Πούτιν.

«Ωστόσο –συνέχισε- η Ευρώπη χαιρέτησε την διάλυση ορισμένων κρατών, χωρίς να κρύβει και την χαρά της γι’ αυτήν.»

« Και για ποιον καλό λόγο έπρεπε, με την δεδομένη πολιτική κατάσταση και την επιθυμία να αρέσουν, ας το πούμε καθαρά, στον μεγάλο Αδελφό στην Ουάσιγκτον, να υποστηρίξουν ανεπιφύλακτα την απόσχιση του Κοσσόβου, προκαλώντας παρόμοιες διαδικασίες σε άλλες περιοχές της Ευρώπης και του κόσμου;»

Γι’ αυτό η κατάσταση στην Καταλονία αποτελεί άλλην μιαν απόδειξη της πολιτικής των δύο μέτρων και δύο σταθμών που εφαρμόζει η Δύση.

«Και τώρα ‘όταν «άλλα σημαντικά προβλήματα» έκαναν την εμφάνισή τους, όπως στην Καταλονία, κανείς δεν τους αγαπά. Είναι αυτό που λέω τα δύο μέτρα κρίσεως. Το κουτί της Πανδώρας το έχουν ανοίξει. ΄Εχουν πια βγάλει το τζίνι (δαιμόνιο) από το μπουκάλι», κατέληξε ο Πρόεδρος της Ρωσίας.

Οι εντάσεις μεταξύ Μαδρίτης και Βαρκελώνης έχουν φθάσει στο αποκορύφωμα, μετά το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησίας της Καταλονίας, όπου περισσότεροι τοθ 90% των ψηφισάντων τάχθηκαν υπέρ της ανεξαρτησίας.

Με την λήξη του τελεσιγράφου του Ισπανού πρωθυπουργού Ραχόϊ την Πέμπτη, ο ηγέτης της Καταλονίας Πουιτζεμόντ ανακοίνωσε στην Μαδρίτη ότι δεν είχε ανακηρύξει την ανεξαρτησία αλλά θα το κάνει αν η κυβέρνηση συνεχίσει την καταπίεση με μέτρα όπως η αναστολή της αυτονομίας της Καταλονίας.

Σημ. μτφρ: Σήμερα –όπως είχε προαναγγείλει η Μαδρίτη και έμμεσα επιβεβαίωσε χθες ο Ραχόϊ στις Βρυξέλλες - μετά τις συνομιλίες του με τους Μέρκελ-Μακρόν και τους ηλεκτρονικούς εγκεφάλους της ΕΕ, Γιούνκερ-Τουσκ-Μογκερίνι- αναμένεται η ενεργοποίηση του άρθρου 155 του μετά-Φραγκικού Συντάγματος της Ισπανίας , η αναστολή της καταλανικής αυτονομίας , η ισπανική προκήρυξη εκλογών στην Καταλονία και μεγάλες από το βράδυ διαδηλώσεις αντίστασης των οπαδών της ανεξαρτησίας στα νέα καταπιεστικά σε βάρος τους μέτρα.]


Μετάφραση: Μ.Στυλιανού
του Paul Craig Roberts, Foreign Policy Journal, 28-9-17

H Δυτική Ευρώπη είναι δέσμια της Ουάσιγκτον και θα προχωρήσει στην καταστροφή της μάλλον παρά να διαχωρίσει την θέση της από την εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον.

Το κατωτέρω άρθρο Αμερικανού «παλαιοσυντηρητικού» καθηγητή, υπουργού οικονομικών, αρχισυντάκτη της Γουόλ Στρητ Τζέρναλ και συγγραφέα διεθνούς φήμης θα σκοντάψει σε κάποια σημεία του σε εδραιωμένες απόψεις αναγνωστών (και αντιθέτων ιδεοληψιών), αλλά η επιμονή στην ανάγνωση μπορεί τελικά να μη κριθεί ως απώλεια χρόνου
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Παρά τις σαφείς ενδείξεις ότι η Ουάσιγκτον έχει επιλέξει την οδό της σύρραξης με την Ρωσία και την Κίνα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν έχουν εγείρει αντίρρηση. Η Πολωνία, η Ουκρανία και οι Βαλτικές χώρες φαίνεται να ζητούν μεγαλύτερη σύγκρουση, ή ταχύτερη πορεία προς την σύρραξη. Οι ίδιοι οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν έχουν εκλέξει ηγεσίες έτοιμες ν’ αποκηρύξουν το καθεστώς δουλείας στην Ουάσιγκτον και ν’ ακολουθήσουν μιαν ορθολογική πολιτική απέναντι στη Ρωσία.

Την (προ)περασμένη Κυριακή oι γερμανικές εκλογές ήσαν μια ευκαιρία για το γερμανικό εκλογικό σώμα να αποδοκιμάσει την δουλική στην Ουάσιγκτον ΄Ανγκελα Μέρκελ και την Χριστιανοδημοκρατική ΄Ενωση (CDU)και σε κάποιο βαθμό το έκαναν. Αλλά δεν θα το μαθαίνατε ποτέ από την ειδησεογραφία

Οι τίτλοι των ειδήσεων έλεγαν πως η Μέρκελ κέρδισε και τέταρτη θητεία. Στις ΗΠΑ η παρέα της Χίλλαρυ τονίζουν πως ο Τραμπ έχασε την λαϊκή ψήφο, αλλά η Μέρκελ την έχασε κατά 70%. Μόνο 3 Γερμανοί στους 10 την ψήφισαν. Η ψήφος του κόμματός της έπεσε από το 41,6% των περασμένων εκλογών σε κάτι λιγότερο του 33%.

Ο συνεταίρος της Μέρκελ στον κυβερνητικό σχηματισμό, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) υπέστη επίσης μείωση της εκλογικής δύναμής του, που το οδήγησε σε άρνηση συμμετοχής σε νέο κυβερνητικό συνασπισμό με την Μέρκελ. Αυτό σημαίνει πως η Μέρκελ θα πρέπει να προσφύγει στο Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP), το οποίο συγκέντρωσε το 10,7% των Ψήφων και στους Πράσινους, που απέσπασαν το 8,9%. Αυτός ο συνασπισμός συγκεντρώνει τα 52,6%, από το οποίο μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση.

Η «νίκη» της Μέρκελ ήταν τέτοια ήττα ώστε ίσως να την ωθεί στην οδό της εξόδου.

Που πήγαν οι ψήφοι που έχασε το κόμμα της Μέρκελ και των εταίρων της στην κυβέρνηση, το SPD;

Επήγαν σ’ ένα νέο κόμμα που έχει κατέβει για τη Γερμανία και όχι για την Ουάσιγκτον, όχι για τους πρόσφυγες των πολέμων της Ουάσιγκτον και όχι για την σύγκρουση με τη Ρωσία. Αυτό το κόμμα, η Εναλλακτική Για την Γερμανία (ΑfD), είναι τώρα το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα, με 12,6% των ψήφων και 94 έδρες στην γερμανική Βουλή.

Επειδή το κόμμα είναι εναντίον της μαζικής εισόδου Μουσουλμάνων μεταναστών, που υποστηρίζει η Μέρκελ και εναντίον της πολιτικής της Ουάσιγκτον κατά της Ρωσίας, το φόρτωσαν αμέσως με τον χαρακτηρισμό « άκρα αριστερά», που συνοδεύεται με ναζιστικά υπονοούμενα.

Με άλλα λόγια αν ορθώνεις το ανάστημά σου για την πατρίδα σου και για τον λαό σου είσαι ναζιστής.

Ο γερμανικός λαός έχει υποστεί τέτοιαν πλύση εγκεφάλου από την Ουάσιγκτον, από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ώστε οι Γερμανοί αισθάνονται μόνο ενοχή και τρόμο για οτιδήποτε λέγεται πως είναι «άκρα δεξιά». Και ωστόσο η τρίτη μεγαλύτερη ψήφος πήγε στο κόμμα της «άκρας δεξιάς».

Οι εβραϊκές οργανώσεις πήγαν να λυσσάξουν για την εκλογική επιτυχία του Α f D. Ο Χίτλερ αναστήθηκε… και τα παρόμοια. Είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως οι Εβραίοι είναι τόσο παρανοϊκοί. Αναρωτιέται κανείς συχνά μήπως οι εβραϊκές οργανώσεις έχουν κάποιο άλλο σχέδιο στο μυαλό τους.

Είναι φανερό, στη Γερμανία ένα πολιτικό κόμμα που δεν θέλει να βρίσκεται σε σύγκρουση με τη Ρωσία, ή η χώρα του να είναι η χωματερή για τα ανθρώπινα υπολείμματα των πολέμων της Ουάσιγκτον στην Μέση Ανατολή και στην Αφρική, προσδιορίζεται από τα εκπορνευόμενα ΜΜΕ, στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, στον Καναδά, στην Βρετανία, στην Αυστραλία ακόμη και στα αγγλόγλωσσα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, όπως το Σπούτνικ, ως «άκρα δεξιά».

Μολονότι είναι ενθαρρυντικό να βλέπει κανείς το 12,6 % του γερμανικού λαού να αφυπνίζεται, η ψήφος φαίνεται να οφείλεται λιγότερο στην επαπειλούμενη σύρραξη με την Ρωσία και περισσότερο στο να μην είναι η Γερμανία ο χώρος απόρριψης των ανθρώπινων ερειπίων των πολέμων της Ουάσιγκτον. Πως κρίνει κανείς αυτές τις δυο απειλές για την Γερμανία;

Η Γερμανία δεν υπάρχει -ούτε υπάρχει Ευρώπη- εάν η Ουάσιγκτον φέρει στον κόσμο τον πυρηνικό πόλεμο. Η Γερμανία δεν υπάρχει εάν η χώρα κατακλυσθεί από άλλους λαούς διαφεύγοντες τις θηριωδίες της Ουάσιγκτον στην Μέση Ανατολή και στην Αφρική.

Στην πρώτη περίπτωση στην Γερμανία δεν απομένει τίποτα. Στην δεύτερη περίπτωση υπάρχει μια χώρα που δεν είναι πια Γερμανία.

Καθ’ όλες τις υπάρχουσες ενδείξεις, η Δυτική Ευρώπη είναι δέσμια της Ουάσιγκτον και θα πορευθεί και στην καταστροφή της παρά να διαχωρίσει την στάση της από την εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον. Αλλά υπάρχουν σημάδια ελπίδας σε τμήματα της Ανατολικής Ευρώπης.

Αντίθετα προς την Γερμανία, κάποιες από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης αρνήθηκαν να δεχθούν τα καθορισμένα ποσοστά προσφύγων από τους πολέμους της Ουάσιγκτον. Η ίδια η Επιτροπή της ΕΕ αποδέχεται την δουλική αποστολή της ως χώρου απόθεσης των «παράπλευρων ζημιών» -κατά τον ευφημισμό που χρησιμοποιεί η Ουάσιγκτον για τα θύματα των πολέμων της για κέρδη και ηγεμονία- και ασκεί δίωξη στα μέλη της ΕΕ που αρνούνται τις ποσοστώσεις προσφύγων. Ο πρώην Πρόεδρος της Τσεχικής Δημοκρατίας Βάκλαβ Κλάους απάντησε στην επιμονή της Κομισιόν να επιβάλει τους πρόσφυγες στο τσεχικό έθνος, δηλώνοντας: «΄Ηρθε η ώρα ν’ αρχίσουμε να ετοιμάζουμε την έξοδο της χώρας μας από την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.»

Ο δικτατορικός χαρακτήρας της ΕΕ είναι ένας σημαντικός λόγος για κάθε μέλος της να την εγκαταλείψει. Χώρες ήδη υποκείμενες σε λεηλασία από αμερικανικές πολυεθνικές εταιρείες και χρηματοπιστωτικές οντότητες δεν έχουν χρήματα για να συντηρούν και τα θύματα των παράνομων πολέμων της Ουάσιγκτον. Με το να προσπαθεί η Ε Ε να φορτώσει βιαίως στα μέλη της το εξωτερικό κόστος των πολέμων της Ουάσιγκτον αποδεικνύει πόσο είναι της Ουάσιγκτον εργαλείο.

Αλλά ο πιο σημαντικός λόγος για την Ανατολική Ευρώπη, ή πάντως το τμήμα της που έχει ακόμη την ικανότητα ανεξάρτητης σκέψης, είναι να αποφύγει τον πυρηνικό Αρμαγεδδώνα. Η επιδίωξη της Ουάσιγκτον για παγκόσμια ηγεμονία οδηγεί τον κόσμο στον 3ον και τελικό Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι κυβερνήσεις της Ανατολικής Ευρώπης θα μπορούσαν να εμποδίσουν αυτόν τον επαπειλούμενο πόλεμο, αποσπώμενες από την υποτέλειά τους στην Ουάσιγκτον και δημιουργώντας μιαν ουδέτερη ζώνη ανάσχεσης μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας.

Μια τέτοια ρεαλιστική συμπεριφορά από μέρους της Ανατολικής Ευρώπης θα μπορούσε ακόμη και να αφυπνίσει την Γερμανία, την Γαλλία και την Γερμανία στον ακραίο κίνδυνο που διατρέχουν ως υπηρέτες της Ουάσιγκτον.

Είναι απίστευτο, όπως έχω γράψει, ότι η Ουάσιγκτον δύο φορές κατηύθυνε επιθέσεις εναντίον της Ρωσίας στη Συρία. Αυτή η παραφροσύνη μπορεί να μην έχει καλή κατάληξη. Οι Αμερικανοί είναι τόσο άσχετοι ώστε δεν έχουν ιδέα για το ποιον τρομερό πόλεμο η αμερικανική τρέλα σιγοψήνει. Και προφανώς ούτε οι Ευρωπαίοι ούτε οι Βρετανοί αντιλαμβάνονται.

Αγαπητοί Ευρωπαίοι, ναι, η μη ευρωπαϊκή μετανάστευση είναι απειλή. Απειλή είναι όμως και ο πόλεμος με τη Ρωσία. Σήμερα, λόγω της έλλειψης ηγεσίας και της απουσίας αξιόλογης συνειδητοποίησης του κινδύνου από της πλευράς σας, είστε ανίκανοι να κάνετε οτιδήποτε για να σώσετε τους εαυτούς σας και εμάς τους υπόλοιπους.

Εξαντλημένη, εγκεφαλοπλυμένη, υπνωτισμένη, μπορεί η Ευρώπη να κάνει τίποτα εκτός του να υποκύψει στον θάνατο, τον δικό της και του κόσμου;


ABOUT THE AUTHOR

Dr. Paul Craig Roberts attended four of the finest universities, studied under two Nobel Prize-winners in economics, authored 20 peer-reviewed articles in journals of scholarship, and published four academic press peer-reviewed books, including Harvard and Oxford Universities, and seven commercially published books. His most recent book is The Neoconservative Threat to World Order: Washington's Perilous War for Hegemony.
 

Ανοικτή εκδήλωση για την ευρωμεσογειακή πρωτοβουλία PRIMA "Partnership for Research & Innovation in the Mediterranean Area" διοργανώνει τη Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2017,  στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (Βασ. Κωνσταντίνου 48, Αμφιθέατρο Λ. Ζέρβας) η  Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ)  του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, με κεντρικούς ομιλητές τον Επίτροπο της ΕΕ για την Έρευνα, Επιστήμη και Καινοτομία, κ. Carlos Moedas και την ευρωβουλευτή κα Σοφία Σακοράφα. Η έναρξη της εκδήλωσης θα γίνει από τον αναπληρωτή Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, αρμόδιο για θέματα Έρευνας και Καινοτομίας, Κώστα Φωτάκη.  Η πρωτοβουλία PRIMA αφορά στη χρηματοδότηση καινοτόμων ερευνητικών προσεγγίσεων για τη βελτίωση και τη βιώσιμη διαχείριση των υδάτων και των αγροδιατροφικών συστημάτων στην Μεσόγειο.
Αναλυτικότερα, στόχος της πρωτοβουλίας PRIMA είναι η ενίσχυση καινοτόμων ερευνητικών προσεγγίσεων για την αντιμετώπιση κρίσιμων προβλημάτων στους τομείς της διαχείρισης των υδάτων και των αγροδιατροφικών συστημάτων στη Μεσόγειο, περιοχή ιδιαίτερα επιβαρυμένη από την κλιματική αλλαγή, την αστικοποίηση, τη μετανάστευση και την πληθυσμιακή αύξηση. Κεντρικές προτεραιότητες της πρωτοβουλίας αποτελούν η λειψυδρία, η ασφάλεια τροφίμων, η μεσογειακή διατροφή και η σχέση της με την υγεία, καθώς και η ανάγκη ανασύνταξης του παραγωγικού δυναμικού των χωρών της Μεσογείου στους τομείς αυτούς και η δημιουργία θέσεων απασχόλησης.
Η πρωτοβουλία PRIMA, θα υλοποιηθεί μέσω ειδικού προγράμματος δεκαετούς διάρκειας (2018-2028) το οποίο εγκρίθηκε τον Ιούλιο του 2017 με απόφαση του Ευρ. Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου σύμφωνα με το άρθρο 185 της ΣΛΕΕ. Το συνολικό ύψος των κονδυλίων που θα διατεθούν στο πρόγραμμα αναμένεται να ανέλθει στα 440 εκ. ευρώ, εκ των οποίων τα 220 εκ. ευρώ θα προέρχονται από το πρόγραμμα Ορίζοντας 2020 της ΕΕ και τα υπόλοιπα από εθνικούς πόρους των 19  χωρών που συμμετέχουν στο PRIMA.
Η Ελλάδα θα συμμετάσχει με 10 εκ. € που εξασφαλίσθηκαν από πόρους του Προγραματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) για τη δεκαετία 2018-2028.
Το πρόγραμμα απευθύνεται σε ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης, ερευνητικούς φορείς, επιχειρήσεις του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, ανεξαρτήτως μεγέθους και λοιπούς φορείς που δραστηριοποιούνται στα ανωτέρω θέματα και θα περιλαμβάνει, κατά κύριο λόγο, την υλοποίηση έργων διεθνούς συνεργασίας.
Όλοι οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να συμμετάσχουν στην εκδήλωση συμπληρώνοντας τη φόρμα εγγραφής, προκειμένου να ενημερωθούν για την πρωτοβουλία συνολικά, αλλά και ειδικότερα για το περιεχόμενο των πρώτων προκηρύξεων που αναμένεται να ξεκινήσουν τον Φεβρουάριο του 2018. Η εκδήλωση είναι ανοικτή σε όλους τους ενδιαφερομένους φορείς από την Ελλάδα και το εξωτερικό και το αναλυτικό πρόγραμμα είναι διαθέσιμο στη σχετική ιστοσελίδα. Η εκδήλωση θα μεταδίδεται ζωντανά μέσω διαδικτύου στη διεύθυνση http://media.ekt.gr/live με την υποστήριξη του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης.





Sputnik News, Geneva, Sep.13, 2017

Oι κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας στοιχίζουν στην οικονομία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης 3,2 δισεκατομμύρια δολάρια τον μήνα, ενώ η ρωσική οικονομία απώλεσε λόγω των κυρώσεων 55 δις.δολάρια σε τρία χρόνια (δηλαδή λιγότερο του μισού), αναφέρει μια έκθεση του ειδικού εισηγητή των Ηνωμένων Εθνών Ιdris Lazairy, για τις αρνητικές επιπτώσεις μονομερών μέτρων πίεσης, που γνώσθηκε την Τετάρτη.

« Η πιο αξιόπιστη εκτίμηση (των ζημιών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης) είναι 3,2 δις.δολάρια τον μήνα,» είπε ο Lazairy στην έκθεση, προσθέτοντας ότι η Ρωσία υπέστη άμεση ζημία «κάπου 15 δις τον χρόνο...ή συνολικά 55 δις δολάρια μέχρι τώρα.»

«Η συνολική απώλεια εισοδήματος από τις δύο πλευρές, την επιβάλλουσα τις κυρώσεις ΕΕ και την χώρα-στόχο τους, την Ρωσία είναι 155 δις δολάρια, πρόσθεσε ο Lazairy.

Οι κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ και την ΕΕ το 2014 για την επανένωση της Κριμαίας με την Ρωσία και την υποτιθέμενη ανάμειξη της Ρωσίας στην κρίση της Ουκρανίας, Η Ρωσία απέκρουσε τους σχετικούς ισχυρισμούς.

Όπως μεταδίδει το  εξωσυστημικό αμερικανικό οικονομικό πρακτορείο Ζero Hedge:
Η Πολωνία αναβάθμισε τις αξιώσεις της για την καταβολή από τη Γερμανία επανορθώσεων του  2ου Παγκοσμίου Πολέμου, από «δισεκατομμύρια» προ μηνός, σε «περίπου ένα τρισεκατομμύριο σήμερα, και ο υπουργός των Εξωτερικών τόνισε ότι απαιτούνται «σοβαρές συνομιλίες» με την Γερμανία.
Οι σχέσεις μεταξύ Βερολίνου και Βαρσοβία τελούσαν τελευταία σε ένταση, λόγω διαφόρων ζητημάτων, μεταξύ των οποίων η πίεση της Γερμανίας για τον καταμερισμό της ευθύνης για τους πρόσφυγες στην Ευρώπη –την οποία η Πολωνία απορρίπτει- και η επέμβαση της Κομισιόν κατά των σχεδίων της πολωνικής κυβέρνησης να έχει μεγαλύτερον έλεγχο επί του δικαστικού σώματος.
Τον περασμένο μήνα η Ε.Ε. άσκησε αγωγή εναντίον της Πολωνία, της Ουγγαρίας και της Τσεχίας, αναγκάζοντάς τες να δεχτούν πρόσφυγες, ενώ οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. κάνουν πως δεν βλέπουν τους 100.000 πρόσφυγες που αποβιβάστηκαν τους τελευταίους μήνες στην Ιταλία.
Αλλά, όπως γράφει τώρα η Ιντεπέντεντ, η ρητορική έχει ανάψει. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Πολωνίας Βίτολντ  Βαζυκόφσκι, δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό R.M.F. ότι απαιτούνται «σοβαρές συζητήσεις» με την Γερμανία «για την ανεύρεση τρόπου αντιμετώπισης του γεγονότος  ότι τις γερμανο-πολωνικές σχέσεις σκιάζει η γερμανική επιδρομή του 1939 και ανεπίλυτα μεταπολεμικά ζητήματα.»
Ανέφερε ότι οι υλικές απώλειες της Πολωνίας ήταν ένα τρισεκατομμύριο, η περισσότερα.
Ο Πολωνός υπουργός Αμύνης, ’Αντονι Μακιέρεβιτς, κατηγόρησε επίσης τους Ευρωπαίους επικριτές της χώρας του ότι επιχειρούν να «σβήσουν από την ιστορική μνήμη της Ευρώπης». την τύχη των Πολωνών στα χέρια των Γερμανών  κατά την διάρκεια του πολέμου.
Η δεξιά κυβέρνηση της χώρας έχει αποκηρύξει ένα ψήφισμα του 1953 από την τότε κομμουνιστική κυβέρνηση της Πολωνίας, με το οποίο παραιτείτο κάθε διεκδίκησης επανορθώσεων από την Γερμανία και αντιθέτως καταγγέλλει την Γερμανία ότι υπεκφεύγει των ηθικών ευθυνών της.
Περί τα έξη εκατομμύρια Πολωνοί πολίτες, μεταξύ των οποίων τρία εκατομμύρια Εβραίοι, σκοτώθηκαν στη διάρκεια του πολέμου και μέγα μέρος της Βαρσοβίας καταστράφηκε.

Μετάφραση: Μ.Σ. 

Έτοιμες να ξεκινήσουν τη διαδικασία επιστροφής των προσφύγων στην Ελλάδα, είναι πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως σημειώνει ο Guardian.

Τα κράτη της ΕΕ θα στείλουν πίσω τους αιτούντες άσυλο, που πρώτη φορά κατεγράφησαν στην Ελλάδα, εξηγεί η βρετανική εφημερίδα.

Η Γερμανία έχει κάνει 400 αιτήσεις μετεγκατάστασης, ενώ η Βρετανία, η Γαλλία, οι Κάτω Χώρες και η Νορβηγία ζήτησαν επίσης να επιστραφούν αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα.

Ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας, μιλώντας στον Guardian, είπε ότι οι πρώτες επιστροφές θα γίνουν αμέσως.

«Η διαδικασία έχει αρχίσει και πιστεύουμε ότι οι πρώτες επιστροφές θα ξεκινήσουν το επόμενο μήνα. Θα αρχίσει με έναν συμβολικό αριθμό, σαν μια πράξη φιλίας (απέναντι στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη). Η Ελλάδα έχει ήδη υποδεχθεί τόσους πολλούς πρόσφυγες, έχει υποστεί τέτοια πίεση που η αποδοχή ακόμη περισσότερων θα ήταν παράλογη, ένα αστείο αν όχι μια τραγωδία», δήλωσε.

Ανέφερε ακόμη ότι δεν έχει ιδέα που ακριβώς στην Ελλάδα θα εγκατασταθούν οι πρόσφυγες, που θα επιστραφούν από τις άλλες χώρες ή το αν θα μείνουν στη χώρα μας ή θα φύγουν για αλλού.

«Δεν ξέρω που θα πάνε. Μπορεί στην Αθήνα, μπορεί στη Θήβα, θα φιλοξενηθούν σε διαμερίσματα», προσέθεσε. «Ό,τι και να γίνει, οι συνθήκες θα είναι καλές, έχουν βελτιωθεί σημαντικά και θα πληρούν τα κριτήρια της ΕΕ».

Αξιωματούχοι, σημειώνει ο Guardian, υποστηρίζουν ότι η αποδοχή των προσφύγων δεν ήταν κάτι που επιδέχεται διαπραγμάτευσης, καθώς απορρέει από τις υποχρεώσει στο πλαίσιο της ΕΕ και άλλωστε έχουν εισπραχθεί κεφάλαια από τις Βρυξέλλες για αυτό.

πηγή

Η Βαρκελώνη και το Καμπρίλς, το Παρίσι, η Στοκχόλμη, το Βερολίνο και το Λονδίνο, είναι μόνο μερικές από τις πόλεις στην Ευρώπη όπου σημειώθηκαν αιματηρές τρομοκρατικές επιθέσεις τα τελευταία δύο χρόνια, αφήνοντας πίσω τους εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες.   Κάθε μία από αυτές τις επιθέσεις που διαπράχθηκε από τζιχαντιστές, συγκλόνισε τη Γηραιά Ήπειρο και οικογένειες χωρίστηκαν βίαια από τον θάνατο, ενώ αυτόπτες μάρτυρες αποκάλυπταν τη φρίκη που έζησαν προσπαθώντας να σωθούν, να βοηθήσουν συνανθρώπους τους και να βρουν αγνοούμενα άτομα. Ωστόσο, παρά την προσπάθεια των δραστών να σπείρουν τον φόβο, οι πόλεις και οι κοινότητες συσπειρώθηκαν και επανήλθαν σταδιακά, εν μέσω μηνυμάτων υποστήριξης και αλληλεγγύης από όλο τον κόσμο.   Τα τελευταία δύο χρόνια σημειώθηκαν 16 επιθέσεις στην Ευρώπη: 6 στη Γαλλία, 3 στη Γερμανία, 3 στη Βρετανία, 2 στην Ισπανία, 1 στο Βέλγιο, 1 στη Σουηδία και 1 στη Φινλανδία. Συνολικά, οι επιβεβαιωμένοι νεκροί είναι 364, ενώ εκατοντάδες τραυματίστηκαν.   
Ο παρακάτω χάρτης αποτυπώνει αναλυτικά τις επιθέσεις:       


Παρακάτω πιο αναλυτικά, μερικά από τα τρομοκρατικά χτυπήματα.    

Μπατακλάν, Παρίσι - 13 Νοεμβρίου 2015     


Τρεις ένοπλοι, ζωσμένοι με εκρηκτικά, εισέβαλαν στη μουσική σκηνή Μπατακλάν και άρχισαν να πυροβολούν αδιακρίτως, κατά τη διάρκεια συναυλίας των Eagles of Death Metal. Η αστυνομία έκανε έφοδο στο κτίριο και πυροβόλησε έναν από τους δράστες, ενώ οι άλλοι δύο πυροδότησαν τα γιλέκα με τα εκρηκτικά. Τη ζωή τους έχασαν 90 άνθρωποι και περισσότεροι από 200 τραυματίστηκαν.   Το ίδιο βράδυ, ένοπλοι πυροβόλησαν και σκότωσαν πολίτες μέσα στα μπαρ Le Carillon και Le Petit Cambodge, καθώς και έξω από τα εστιατόρια Café Bonne Bière και La Belle Équipe. Ένας άνδρας, φορώντας γιλέκο με εκρηκτικά, ανατινάχθηκε στο καφέ Comptoir Voltaire, αμέσως μόλις παρήγγειλε. Συνολικά, 39 άτομα πέθαναν και 42 τραυματίστηκαν.   

Διεθνές Αεροδρόμιο Βρυξελλών και σταθμός του μετρό Maalbeek, Βρυξέλλες - 22 Μαρτίου 2016  
   

Στις 07:58 τοπική ώρα, δύο βόμβες εξερράγησαν στις δύο πλευρές της αίθουσας check-in του αεροδρομίου.   Λίγο περισσότερο από μια ώρα αργότερα, μια βόμβα εξερράγη μέσα σε ένα βαγόνι αμαξοστοιχίας, καθώς έφευγε από τον σταθμό του μετρό Maalbeek. Τριάντα δύο άνθρωποι σκοτώθηκαν και 340 τραυματίστηκαν. Νεκροί και οι τρεις βομβιστές.   

Magnanville, Παρίσι - 13 Ιουνίου 2016     


Ένας αστυνομικός διοικητής και η σύντροφός του βρέθηκαν νεκροί έξω από το σπίτι του, στο προάστιο του Παρισιού Magnanville. Μετά τη δολοφονία του ζευγαριού, ο γάλλος ύποπτος Λαρόσι Αμπνταλά έδειξε τη σκηνή του εγκλήματος στο Facebook Live και μιλούσε επί 12 λεπτά, κατά τα οποία δήλωσε πίστη στον αρχηγό της τζιχαντιστικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι και απείλησε να σκοτώσει τους άθεους. Σκοτώθηκε από πυρά αστυνομικών που έκαναν έφοδο στο σπίτι.   

Νίκαια - 14 Ιουλίου 2016     


Ένα φορτηγό έπεσε πάνω σε συγκεντρωμένο πλήθος στη Νίκαια της Γαλλίας, που παρακολουθούσε εκδηλώσεις με αφορμή την εθνική εορτή της Ημέρας της Βαστίλης. 86 άνθρωποι σκοτώθηκαν. Το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης, που πραγματοποιήθηκε από τον Μοχάμεντ Λαχουαϊέζ Μπουλέλ, ο οποίος ζούσε στη Γαλλία και ήταν γνωστός στην αστυνομία. Σκοτώθηκε από πυρά αστυνομικών που προσπαθούσαν να τον αναγκάσουν να σταματήσει το φορτηγό.   

Μόναχο - 22 Ιουλίου 2016     


Ένας 18χρονος ένοπλος, ο οποίος δεν ήταν γνωστός στην αστυνομία, άνοιξε πυρ σε ένα εστιατόριο McDonald's σε εμπορικό κέντρο στην περιοχή Moosach του Μονάχου, σκοτώνοντας 9 ανθρώπους και τραυματίζοντας 36, μεταξύ των οποίων και παιδιά. Ο Νταβίντ Σονμπόλι, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μόναχο, φέρεται να φώναξε «Αλλάχου Άκμπαρ» (σ.σ. «Ο θεός είναι μεγάλος») πριν αρχίσει να πυροβολάει. Υποστηρικτές του Ισλαμικού Κράτους πανηγύρισαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά την επίθεση.   

Άνσμπαχ, Βαυαρία - 24 Ιουλίου 2016     


Ένας βομβιστής αυτοκτονίας τραυμάτισε 15 άτομα όταν ανατινάχθηκε έξω από ένα φεστιβάλ μουσικής. Ο ύποπτος, που κατονομάστηκε από αξιωματούχους ως ο 27χρονος  Μοχάμεντ Νταλίλ, που είχε κάνει αίτηση για άσυλο αλλά είχε απορριφθεί, είχε δηλώσει πίστη στο ISIS, είχε ιστορικό ψυχικής νόσου και ήταν αντιμέτωπος με απέλαση στη Βουλγαρία. Η τζιχαντιστική οργάνωση ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση, λέγοντας ότι η αιματοχυσία διεξήχθη από «έναν από τους στρατιώτες του Ισλαμικού Κράτους».   

Σεντ Ετιέν ντι Ρουβρέ, Νορμανδία - 26 Ιουλίου 2016     



Δύο δράστες σκότωσαν 85χρονο ιερέα Ζακ Αμέλ με μαχαίρι και τραυμάτισαν σοβαρά έναν άλλο όμηρο, σε μία εκκλησία στη βόρεια Γαλλία, πριν σκοτωθούν από αστυνομικούς. Οι δράστες είχαν επίσης δηλώσει πίστη στο ISIS.   

Χριστουγεννιάτικη αγορά στο Βερολίνο - 19 Δεκεμβρίου 2016     


Ένα φορτηγό έπεσε πάνω σε μία γεμάτη κόσμο χριστουγεννιάτικη αγορά στο κεντρικό Βερολίνο, σκοτώνοντας 12 άτομα και τραυματίζοντας 56. Το φορτηγό οδηγούσε ο Ανις Άμρι, ο οποίος διέφυγε μετά την επίθεση. Τέσσερις ημέρες αργότερα, εντοπίστηκε στο Μιλάνο και σκοτώθηκε από πυρά ιταλών αστυνομικών. Στο διαδίκτυο εμφανίστηκε βίντεο στο οποίο ο Άμρι δηλώνει πίστη στο ISIS πριν από την επίθεση.   

Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι - 3 Φεβρουαρίου 2017     


Ένας άντρας που κρατούσε ματσέτα και φώναζε «Αλλάχου Άκμπαρ» επιτέθηκε σε γάλλους στρατιώτες που φρουρούσαν το μουσείο του Λούβρου. Ο δράστης, που δέχθηκε τέσσερις σφαίρες, αργότερα κατονομάστηκε από αξιωματούχους ως ο 28χρονος  Αμπντούλαχ Ρέντα αλ Χαμάμι.   

Διπλή επίθεση στο Λονδίνο - 3 Ιουνίου 2017     


Οχτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 48 τραυματίστηκαν από το διπλό τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο, όταν ένα λευκό φορτηγάκι έπεσε με ταχύτητα πάνω σε πεζούς στη Γέφυρα του Λονδίνου και στη συνέχεια, τρεις άνδρες που βγήκαν από το φορτηγάκι άρχισαν να μαχαιρώνουν αδιακρίτως πολίτες στην κοντινή συνοικία Μπόροου Μάρκετ. Οι δράστες σκοτώθηκαν.   

Βαρκελώνη και Καμπρίλς, Ισπανία - 17 Αυγούστου 2017     


Ένα φορτηγάκι έπεσε πάνω σε πλήθος ανθρώπων στον κεντρικό πεζόδρομο Λα Ράμπλα της Βαρκελώνης. Δεκατρία άτομα έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 100 τραυματίστηκαν, σύμφωνα με τον μέχρι στιγμής απολογισμό. Ορισμένοι από τους δράστες συνελήφθησαν ενώ κάποιοι καταζητούνται ακόμη.    Λίγες ώρες αργότερα, δεύτερη επίθεση σημειώθηκε στο θέρετρο της Καταλονίας Καμπρίλς, όπου ένα αυτοκίνητο όρμησε κατά του πλήθους σε παραλιακό δρόμο, τραυματίζοντας έξι πολίτες και έναν αστυνομικό. Μία γυναίκα υπέκυψε στα τραύματά της την επόμενη ημέρα.   Το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη για τις επιθέσεις.

πηγή

Η μεταγραφή-ρεκόρ του Νεϊμάρ στην Παρί Σεν Ζερμέν, με αντάλλαγμα 222 εκατ. ευρώ, ανεβάζει σε περίπου 1 δισ. ευρώ τις δαπάνες του γαλλικού συλλόγου για παίκτες από το Μάιο του 2011, όταν ο εμίρης του Κατάρ, Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Τανί, πήρε στα χέρια του την ομάδα της γαλλικής πρωτεύουσας.

Οπως αναφέρει σε σχετική ανάλυσή της η ισπανική εφημερίδα El Pais: τα χρήματα του Κατάρ κλονίζουν το ποδόσφαιρο. Μόνο η Μάντσεστερ Σίτι, ενός άλλου Αραβα σείχη, του Μανσούρ μπιν Ζαγέντ Αλ Ναγιάν από το Αμπού Ντάμπι, έχει εκταμιεύσει περισσότερα χρήματα (1,05 δισ. ευρώ) από ό,τι η Παρί Σ.Ζ σε αυτά τα έξι χρόνια, σύμφωνα με στοιχεία που έχουν επικυρωθεί από την FIFA, όπως αναφέρει η ιστοσελίδα Transfermarkt, η οποία ειδικεύεται σε μεταγραφές.

Η Παρί Σεν Ζερμέν έχει ήδη δαπανήσει για την ακρίβεια 940,1 εκατ. ευρώ σε μεταγραφές από τότε που ο Aλ Τανί πήρε τον έλεγχο όλων των μετοχών από την Colony Capital, δείχνοντας εμπιστοσύνη στο φίλο του Νάσερ Αλ Κελαιφί, που συνάντησε σε ένα αγώνα τένις και στον οποίο έδωσε την προεδρία του συλλόγου.

Από το καλοκαίρι του 2012, οπότε και επένδυσε 149,5 εκατ. ευρώ για να αποκτήσει τους Βραζιλιάνους Τιάγκο Σίλβα (42 εκατ. ευρώ) και τον Σουηδό Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς (21 εκατ. ευρώ), ο αρχηγός του κράτους του Κατάρ, διέθεσε πολλά χρήματα στην αγορά. Ισως, όμως, όχι και τόσα πολλά ακόμη... Ο Νεϊμάρ έφτασε στο Παρίσι μέσω Κατάρ, με τον ίδιο τρόπο που το έκανε στη Βαρκελώνη πριν από τέσσερα χρόνια από την Σάντος, χάρη στον Σάντρο Ροσέλ, πρώην πρόεδρο των Καταλανών (που είχε σχέσεις με το κράτος του Κατάρ) ο οποίος είναι πλέον στη φυλακή. Οταν ο Βραζιλιάνος ντύθηκε με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, οι Καταλανοί έπρεπε να βάλουν την Qatar Airways στη φανέλα τους.

"Με την υπογραφή του Νεϊμάρ -ενός από τους τρεις καλύτερους παίκτες στον κόσμο μαζί με τον Μέσι και τον Κριστιάνο Ρονάλντο- οι Καταριανοί ιδιοκτήτες της Παρί Σεν Ζερμέν θέλουν να αποδείξουν ότι ο αθλητικός στόχος τους στην Ευρώπη είναι πιο ζωντανός από ποτέ και δεν στερούνται οικονομική ισχύ, παρά την κρίση που υπάρχει από το εμπάργκο της Σαουδικής Αραβίας", αναφέρει ο Ζιλέ Ντουμά, πρόεδρος της Sportlab, της κορυφαίας γαλλικής εταιρείας συμβούλων στο αθλητικό μάρκετινγκ, η οποία διατηρεί θυγατρική στη Βαρκελώνη και μεταξύ άλλων συμβουλεύει την Μπαρτσελόνα για την εικόνα της.

"Για το Κατάρ, η Παρί Σ.Ζ είναι μια επένδυση του κράτους, αποτελεί θέμα γοήτρου, είναι το καλύτερο "παράθυρό" του στον κόσμο. Δεν ενδιαφέρει πόσο κοστίζει, όπως άλλωστε και το Μουντιάλ 2022. Γι' αυτούς οι δαπάνες ύψους 222 εκατ. ευρώ για το Νεϊμάρ είναι όπως όταν ο Φραγκίσκος Α', βασιλιάς της Γαλλίας, κάλεσε στη χώρα του τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι για μια έκθεση την εποχή της Αναγέννησης κατά τον δέκατο πέμπτο αιώνα", συμπλήρωσε ο Ντουμά.

Η άφιξη του Βραζιλιάνου αστέρα εντάσσεται σε μια μακρά σειρά μεταγραφών αστέρων του ποδοσφαίρου στην Παρί Σεν Ζερμέν. Το καλοκαίρι του 2011, ο εμίρης του Κατάρ, παρουσίασε την πιο ακριβή μετακίνηση στην ιστορία του γαλλικού ποδοσφαίρου με την απόκτηση του Αργεντινού Παστόρε της Παλέρμο, για 42 εκατ. ευρώ. Το επόμενο έτος, η Παρί Σεν Ζερμέν ήταν η ευρωπαϊκή ομάδα που δαπάνησε τα περισσότερα χρήματα για μεταγραφές: 149,5 εκατ. ευρώ.

Το καλοκαίρι του 2013, ξεπέρασε το ρεκόρ της στη Γαλλία με τον Ουρουγουανό επιθετικό Καβάνι, ο οποίος άφησε την Νάπολι με αντάλλαγμα 64 εκατ. ευρώ. Το 2015, ο Ντι Μαρία εντάχθηκε από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αποτελώντας τη δεύτερη πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του συλλόγου με 63 εκατ. ευρώ. Επιπλέον, ενσωματώθηκαν ταλαντούχοι παίκτες όπως ο Βεράτι και ο Λούκας Μόουρα ή μεγάλης φήμης όπως ο Μπέκαμ, ο οποίος βοήθησε την Παρί Σ.Ζ να αναπτυχθεί εντός και εκτός γηπέδου.

Με τον Νεϊμάρ, το Κατάρ έχει ως στόχο να ενισχύσει περαιτέρω τη φήμη και το κύρος των καλύτερων "προϊόντων του" σε όλον τον κόσμο. Οι ιδιοκτήτες της σκοπεύουν να μετατρέψουν την Παρί Σεν Ζερμέν σε μια παγκόσμια μάρκα και να την φέρουν μεταξύ των δέκα πιο ισχυρών στον κόσμο, όπως είναι η Ρεάλ Μαδρίτης, η Ferrari ή η εθνική ομάδα ράγκμπι της Νέας Ζηλανδίας, για παράδειγμα.

Από την άφιξη του εμίρη Αλ Τάνι, ο οποίος δεν έχει κατακτήσει το Champions League, η Παρί Σεν Ζερμέν έχει κερδίσει τέσσερις τίτλους πρωταθλήματος, τρία γαλλικά Κύπελλα και τέσσερα Λιγκ Καπ. Επίσης, κατατάσσεται ως η έκτη πλουσιότερη ποδοσφαιρική ομάδα στον κόσμο, με ετήσια έσοδα 520,9 εκατ. ευρώ το 2016, σύμφωνα με σχετική έκθεση της εταιρείας συμβούλων Deloitte.


του William Engdahl, New Eastern Outlook, 10-7-127

[Πλούσιο σε επιμελώς αποκρυπτόμενες -από τα Ευρω-υπότροφα συστημικά ΜΜΕ- πληροφορίες και πολλαπλά διαφωτιστικό το κατωτέρω άρθρο έγκυρου Αμερικανού Δημοσιολόγου, παρουσιάζει πρόσθετο ενδιαφέρον για τον ΄Ελληνα αναγνώστη και πειθαρχικό υπήκοο των βλοσυρών κομισαρίων των Βρυξελών, που αποτελούν το αντικείμενο της έρευνάς του. Η ανάγνωσή του οπωσδήποτε εμπλουτίζει τις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις…]

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού


Mερικοί μοιάζει να μη θέλουν να μάθουν ποτέ τους κανόνες του παιχνιδιού. Στην κορυφή της λίστας αυτών των κακότροπων πού τηρεί η Ε. Ε. βρίσκεται αυτές τις μέρες η Ουγγαρία και ο πρωθυπουργός της Βίκτωρ Ορμπάν. Φαίνεται πως δεν θέλει να αντιληφτεί. Δεν καταλαβαίνει πως δεν είναι «ευρωπαϊκό» να υπεραμύνεσαι των κυριαρχικών δικαιωμάτων των συμπολιτών σου και του ΄Εθνους σου. ΄Οσο κι’ αν προσπαθούν να τον εκπαιδεύσουν οι απρόσωποι τεχνοκράτες που περιβάλλουν τον πρόεδρο της Επιτροπής Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, αυτός δεν θέλει να καταλάβει.

Ο χρόνος που πέρασε ήταν δίσεκτος για τους επιτηρητές της πολιτικής ορθότητας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Πρώτα ο κ. Ορμπάν επέμεινε να πραγματοποιήσει ένα εθνικό δημοψήφισμα. Σκέψου αντιευρωπαϊσμό! Να αφήνεις τους πολίτες να ψηφίζουν για θέματα που επηρεάζουν τη ζωή τους, στις ίδιες τους τις χώρες! Τι ιδέα. Και τι θα ζητήσουν μετά;

Τον περασμένο Οκτώβριο, η κυβέρνηση του Βίκτωρα Ορμπάν οργάνωσε ένα δημοψήφισμα για το αν θα επιτρέψει στην Επιτροπή του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, που κανείς δεν εξέλεξε, να υπαγορεύει στην Ουγγαρία τον αριθμό των μεταναστών από την Βόρειο Αφρική και την Μέση Ανατολή που θα υποχρεούται να υποδεχθεί, να συντηρεί και ό,τι άλλο. Οι Ούγγροι πολίτες ψήφισαν με ένα συντριπτικό 98% μαζί με τον πρωθυπουργό τους πως οι Βρυξέλλες δεν θάχουν τέτοιο δικαίωμα.

Στη πραγματικότητα ήταν η Γερμανία και η Γαλλία που τον Σεπτέμβριο του 2016 είχαν πείσει το Γιούνκερ να μεταχειρισθεί την μέθοδο της «εξουσιοδοτημένης πλειοψηφίας», ένα ύπουλο κόλπο της Συνθήκης της Λισσαβώνας, για να επιβάλει αποφάσεις των μεγάλων στις μικρές χώρες. Αντί για την καθιερωμένη στην Ε Ε πρακτική να απαιτείται ομοφωνία σε κρίσιμα ζητήματα, όπως η αναγκαστική εισδοχή προσφύγων/μεταναστών, Γερμανία και Γαλλία πέρασαν δια της βίας ένα σχέδιο εγκατάστασης 120.000 προσφύγων, με αυτό το πλάγιο μέσο, κατά παραβίαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, σύμφωνα με τους νομικούς επιστήμονες.

Ευτυχώς… οι Βρυξέλλες μπορούσαν να αγνοήσουν το ουγγρικό δημοψήφισμα, με το τεχνικό «πάτημα» ότι είχαν ψηφίσει κατά τι λιγότεροι του 50% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. ΜΚΟ του Σόρος και σύμμαχοί τους στην Ουγγαρία είχαν εξαπολύσει μιαν μαζική εκστρατεία αποχής. «Παρά τρίχα ! Τι αγωνία – η Δημοκρατία παρ’ ολίγο να μας πιάσει στα πράσα!»

Και για να σιγουρευτούν πως κανείς στην Ε Ε δεν θα αντιληφτεί πως κάποια βασικά δημοκρατικά δικαιώματα βιάζονται στη Ουγγαρία, τα ευρω-υπότροφα συστημικά ΜΜΕ άρχισαν πυρά φραγμού κατά του Βίκτορα ΄Ορμπαν γα το πώς τόλμησε να προσφύγει σε λαϊκή ψήφο.

Πανεπιστημιακή διαφάνεια.


Κατόπιν ο αδιόρθωτος ταραχοποιός ΄Ορμπαν και ο υπουργός του επί της Παιδείας κατέθεσαν και ψήφισε η Βουλή νόμο που υποχρεώνει Πανεπιστήμια στην Ουγγαρία που εκδίδουν διπλώματα τα οποία ισχύουν και σε άλλες χώρες, να διατηρούν σε λειτουργία παραρτήματά τους στις αντίστοιχες χώρες. Το μέτρο αφορούσε το Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης στην Βουδαπέστη. Αυτό το περίεργο εκπαιδευτικό όργανο ιδρύθηκε το 1991, από τον σπεκουλαδόρο και κορυφαίο χρηματοδότη των ψευδό-δημοκρατικών ΜΚΟ, περιβόητο «ανθρωπιστή» Τζωρτζ Σόρος, μέσα στο μετά-κομμουνιστικό χάος της Ευρώπης.

Ο νέος ουγγρικός νόμος επέβαλλε επίσης, μεταξύ άλλων, την υποχρέωση των υπαλλήλων του πανεπιστημίου Σόρος της Βουδαπέστης να εφοδιάζονται με άδεια εργασίας από το ουγγρικό κράτος, πρακτική αυτονόητη σε κάθε Δυτική δημοκρατία. Το Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης ισχυριζόταν ότι αυτό θα «περιόριζε τις δυνατότητές του να προσλαμβάνει προσωπικό». Οι εκπρόσωποι του πανεπιστημίου δεν έλεγαν φυσικά ότι ο περιοριστικός χαρακτήρας του νέου νόμου συνίστατο στο ότι οι μυστικοί πράκτορες της CIA ήταν απρόθυμοι να υποβάλουν αίτηση για άδεια νόμιμης εργασίας στις χώρες αποστολής τους. Δηλαδή ποιας άλλης κατηγορίας υπαλλήλων περιόριζε την πρόσληψη ο νόμος για την άδεια εργασίας;

Η κυβέρνηση ΄Ορμπαν επέβαλλε επίσης στο πανεπιστήμιο να ανοίξει παράρτημά του στην Αμερική, εφ’ όσον εκδίδει διπλώματα για την Πολιτεία της Νέας Υόρκης, χωρίς να έχει τμήμα εκεί και ενώ διδάσκει ύλη εγκεκριμένη από τις ουγγρικές αρχές αλλά όχι από τις αμερικανικές –ρύθμιση που προφανώς εξασφάλισε ο Σόρος.

Λεφτά από την ΜΚΟ «Ανοιχτή Κοινωνία» του Σόρος χρηματοδοτούσαν, μεταξύ άλλων, την διδασκαλία και την άσκηση, στο Πανεπιστήμιο του Σόρος στη Βουδαπέστη, για την «ενίσχυση της δομής της πολιτικής κοινωνίας στην Ουγγαρία». Μάλιστα!

Το Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης χρηματοδοτείται επίσης, με πολλά λεφτά, από την διαβόητη αμερικανική ΜΚΟ «ΝED» (Εθνικό ΄Ιδρυμα για την Δημοκρατία)* όπως και από ιδρύματα του Σόρος. Μια πρόσφατη δωρεά του ΝED στο Πανεπιστήμιο Σόρος της Βουδαπέστης προοριζόταν για την χρηματοδότηση της ανάπτυξης των «δεξιοτήτων νέων Ρομά (τσιγγάνων) και διανοουμένων και της δυνατότητας προώθησής τους στην δημόσια υπηρεσία . . . με ειδίκευση στη δημόσια πολιτική και στα ανθρώπινα δικαιώματα.» Μερικοί λένε πως το πρόγραμμα διδασκαλίας του Πανεπιστημίου του Σόρος στη Βουδαπέστη δίνει την εντύπωση δίδυμης έκδοσης του εγχειριδίου της ΄Εγχρωμης Επανάστασης του Τζην Σαρπ, για την «μη βία ως όπλο πολέμου».

Οι Κανόνες της Λέσχης.

Αυτός ο νέος νόμος περί πανεπιστημίων προκάλεσε μεγάλο βρασμό ψυχής στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών, όπως ο Σούπερ-Κομισάριος Φρανς Τίμμερμανς, πρώτος αντιπρόεδρος της Κομισιόν, έως ότου καταφέρει να αναγκάσει τον Ούγγρο πρωθυπουργό να τον αναστείλει, μετά από πολλές απειλές στον ίδιο και την κυβέρνησή του. Ο Τίμμερμανς, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας, που κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει για υπερβολική δημοκρατική ευαισθησία, παρατήρησε τότε: «Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση είναι ένας θεσμός πού σχεδιάζεται και κατευθύνεται από τα κράτη-μέλη της.» Και μάλωσε τον Ορμπάν, δηλώνοντας πως η Ουγγαρία πρέπει να θυμάται πως υπέγραψε να σέβεται «τους κανόνες της λέσχης.» (sic)

Κομισιόν της Ε. Ε., όπως Πολιτμπυρό

Ναι, κ. Ορμπάν, νόμιζες πως εντασσόμενος στην Ε. Ε. έμπαινες σε μιαν ένωση κυρίαρχων κρατών δεσμευμένων για έναν διάλογο αρχών; Μα τέτοια αφέλεια; Εδώ είναι Λέσχη κύριε, και οι μη εξελεγμένοι ΄Αρχοντες των Βρυξελλών, όπως ο Γιούνκερ και οι επτά υπέρ-κομισάριοί του, όπως ο Τίμμερμανς, θα αποφασίζουν τι είναι καλό για σένα. « Αυτονών είναι οι κανόνες της Λέσχης. Μπήκες; Συγνώμη Βίκτωρ, αλλά δεν σου υποσχεθήκαμε και ρόδα μυρωμένα, έτσι δεν είναι;»

Και για να γίνει σαφές ότι οι υπαγορεύσεις των Βρυξελλών δεν έχουν σχέση με τη Δημοκρατία και τέτοιες ανόητες ξεπερασμένες προλήψεις, ο Γιούνκερ, μόλις πήρε το τελείως αντιδημοκρατικό νεύμα συγκατάθεσης της Μέρκελ για να γίνει Πρόεδρος της Κομισιόν το 2014, δημιούργησε μια νέα δομή εφτά Υπέρ-Επιτρόπων, ή σωστότερα Σούπερ-Κομισάριων. Αντιπροσωπεύουν από κάθε άποψη το παλαιό σοβιετικό Πολιτμπυρό, με μόνη διαφορά πως το σημερινό των Βρυξελλών είναι πιθανώς κάπως λιγότερο δημοκρατικό από το Πολιτμπυρό του Μπρέζνιεφ.

Ο Τίμμερμανς, διοικητικά Πρώτος Αντιπρόεδρος υπό τον Γιούνκερ, είναι «Σούπερ-Κομισάριος» υπεύθυνος πολλών χαρτοφυλακίων, μεταξύ των οποίων και των προσφύγων, ή της «μεταναστευτικής πολιτικής», κατά την ορολογία της Ε.Ε. Οι Σούπερ-Κομισάριοι του Γιούνκερ σπρώχνουν την Επιτροπή της Ε.Ε. ακόμη μακρύτερα από την Δημοκρατία. Αυτοί έχουν την εξουσία να ελέγχουν και να διαμορφώνουν την δραστηριότητα των Επιτρόπων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να προβάλλουν βέτο σε οποιαδήποτε νομοθετική πρόταση υποβάλλουν οι συνάδελφοί τους, σύμφωνα με οδηγίες κανονισμού που διέρρευσαν Ινστιτούτα της ΜΚΟ του Σόρος «Ανοιχτή Κοινωνία».

Σήμερα η Επιτροπή της Ε.Ε. είναι μια εξουσιαστική πυραμίδα μη εκλεγμένων αρχόντων, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Γιούνκερ και τον Πρώτον Αντιπρόεδρο Τίμμερμανς στη δεύτερη θέση. ΄Ολοι οι άλλοι επίτροποι υπάγονται στην εξουσία των πρώτων δύο. Αυτό είναι κάτι που δεν αναφέρεται ποτέ στις συζητήσεις των ευρωπαϊκών συστημικών ΜΜΕ.

Τώρα τα βάζετε και με τις ΜΚΟ;

Το πιο πρόσφατο ουγγαρέζικο ράπισμα, στα μούτρα του Γιούνκερ και αυτών των θεοσεβών κομισαρίων των Βρυξελλών και του φιλαράκου τους Τζωρτζ Σόρος, ήταν ο νέος νόμος που με πρόταση της κυβέρνησης ψήφισε η Βουλή για τις ΜΚΟ οι οποίες χρηματοδοτούνται από το Εξωτερικό. Κατά τον νέο ουγγρικό νόμο, όποια ΜΚΟ στην Ουγγαρία εισπράττει περισσότερα από 24.000 Ευρώ από ξένες πηγές υποχρεούται να κάνει μιαν ετήσια δήλωση στις ουγγρικές αρχές, κατονομάζοντας επακριβώς τις πηγές προέλευσης αυτών των ποσών. Εάν μια ΜΚΟ αρνηθεί να συμμορφωθεί αντιμετωπίζει ποινή κλεισίματός της.

Πόσο χυδαίο! Tώρα μπορεί να είστε βέβαιοι πως η μυριάδα των ουγγρικών ΜΚΟ και άλλων ποικιλώνυμων οργανώσεων που χρηματοδοτούν με δισεκατομμύρια δολάρια ο Σόρος και οι φίλοι των αμερικανικών ΜΚΟ, όπως το Εθνικό ΄Ιδρυμα για την Δημοκρατία (ΝΕD), δεν είναι καθόλου ευτυχείς ακόμη και μ’ αυτόν τον πολύ ήπιο νόμο. ΄Εχουν άραγε κάτι να κρύψουν από την ουγγρική κυβέρνηση; Ποιος ξέρει; Αμέσως το γερμανικό υπουργείο των Εξωτερικών εξέδωσε μιαν ανακοίνωση καταδίκης για τον νέο ουγγρικό νόμο περί ΜΚΟ. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Μάρτιν Σαίφερ δήλωσε πως ο νέος νόμος περί ΜΚΟ βάζει την Ουγγαρία στην συντροφιά χωρών όπως η Ρωσία και η Κίνα,που θεωρούν «την χρηματοδότηση των ΜΚΟ από ξένους εχθρική ενέργεια».

Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να αναφέρει το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν κάτι που ονομάζεται Νόμος Απογραφής Ξένων Οργάνων, που υποχρεώνει άτομα ή όργανα που εκπροσωπούν συμφέροντα ξένων κυβερνήσεων, «υπό πολιτική ή ημι-πολιτική ιδιότητα», να αποκαλύπτουν την σχέση τους με την ξένη κυβέρνηση και πληροφορίες για τις σχετικές δραστηριότητες και τα οικονομικά τους.

Η Ε.Ε. διαπράττει βλακώδη γκάφα

Με τους Κομισάριους των Βρυξελλών να αντιμετωπίζουν σαν απαράδεκτο θράσος την αντίσταση του Ορμπάν και των Ούγγρων στην απόλυτη εξουσία των Ευρωκρατών στις εσωτερικές υποθέσεις μιας χώρας-μέλους, η Ε.Ε. αποφάσισε να φθάσει στα άκρα, κινώντας την διαδικασία κυρώσεων για παραβίαση κανονισμών σε βάρος της ουγγρικής κυβέρνησης. Εάν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κρίνει ένοχη της Ουγγαρία θα μπορούσε να της επιβάλει πρόστιμα και άλλες κυρώσεις. Μέχρι τώρα η Κομισιόν δεν είχε τιμωρήσει άλλο κράτος-μέλος. Μια απόπειρα κυρώσεων κατά της Αυστρίας το 2000, επειδή επετράπη η συμμετοχή σε κυβερνητικό συνασπισμό μελών του Κόμματος της Ελευθερίας, του Γιοργκ Χάϊντερ, γρήγορα εγκαταλείφτηκε μπροστά στην τεράστια αντίδραση κατά της Ε.Ε.
Για λόγους «ισορροπίας», η προσφυγή στο δικαστήριο περιέλαβε επίσης την Πολωνία και την Τσεχία, για την άρνησή τους να συμμορφωθούν με την εντολή των Βρυξελλών για την υποδοχή προσφύγων.
Η δικαστική επίθεση της Κομισιόν ακολούθησε την ψηφοφορία στις 17 Μαΐου στο Ευρωκοινοβούλιο -ένα άλλο περίεργου φύσεως σώμα. Το κοινοβούλιο της Ε.Ε., επικαλούμενο την άρνηση της Ουγγαρίας να δεχτεί μετανάστες ως και τον νέο Νόμο για τις ΜΚΟ και τον Νόμο για το Πανεπιστήμιο του Σόρος, συνέστησε την εφαρμογή του ΄Αρθρου 7.1 της Συνθήκης, που εξουσιοδοτεί την Επιτροπή να κρίνει εάν ένα μέλος παραβίασε τις «αξίες» της Ε.Ε. και εάν θα πρέπει να τιμωρηθεί, μεταξύ άλλων, με την αναστολή του δικαιώματος ψήφου.

Η δικαστική επίθεση των Βρυξελλών εναντίον της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Τσεχίας είναι πολύ πιθανόν να τους σκάσει στα χέρια και να επιταχύνει την διάλυση της εξόφθαλμα κακοστημένης Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Στην ελάχιστη εκδοχή, η ενέργεια αυτή σφυρηλατεί την ενότητα των χωρών που υφίστανται την επίθεση και χαλυβδώνει την αντίσταση σε μιαν αυταρχική γραφειοκρατία και εξουσιαστική πατριαρχία.

Οπωσδήποτε, γίνεται ολοένα και καθαρότερο σε συνεχώς περισσότερους Ευρωπαίους πολίτες ότι το τέρας που φωλιάζει σήμερα στις Βρυξέλλες δεν αντιπροσωπεύει τα πραγματικά συμφέροντα των πολιτών της Ε.Ε. Το ακατανόμαστο έγκλημα του Β. ΄Ορμπαν είναι η επιμονή του να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολιτών της πατρίδας του και όχι των αυτοπρόβλητων και μη εκλεγμένων αλαζόνων Κομισαρίων των Βρυξελλών.


*NED, ήτοι το National Endowment for Democracy (Εθνικό ΄Ιδρυμα για την Δημοκρατία) απέκτησε διεθνή φήμη με το πραξικόπημα στην Ουκρανία, όταν η τότε βοηθός υπουργός των εξωτερικών κ. Βίκυ Νούλαντ είχε δηλώσει σε ομιλία της ότι είχαν δαπανήσει πέντε δισεκατομμύρια δολάρια για την προετοιμασία αλλαγής καθεστώτος. Παράλληλα, λίγο χρόνο νωρίτερα, ο πρόεδρος του Ιδρύματος είχε προαναγγείλει την ανατροπή του Ρώσου προέδρου Πούτιν.