Articles by "Ευρώπη"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ευρώπη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
του Xander Snyder, via MauldinEconomics.com, Ζero Hedge.com

[Αξιόπιστα κατατοπιστικό ως διάγνωση,  με την ψυχρή οικονομική γλώσσα και οπτική του, αλλά και ευρύτερα διδακτικό στο μάθημα της γεωπολιτικής, για πρωτοετείς αλλά και διδάσκοντες από κυβερνητικούς θώκους, το κατωτέρω άρθρο αξίζει κάποιας προσοχής, ιδιαίτερα σε μια χώρα ειδικής ευπάθειας στην περιοχή που και ο αρθρογράφος εύστοχα περιγράφει ως «ιστορικό πεδίο σύγκρουσης  της Δύσης με την Ανατολή». Η περιγραφή της στρατηγικής συλλογιστικής άλλων χωρών της περιοχής, προσφέρεται και ως τροφή για σκέψη “υπεύθυνων” εγκεφάλων.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Προ ημερών, οι πρωθυπουργοί της Ουγγαρίας και της Βουλγαρίας επέκριναν την πολιτική της Ε.Ε. απέναντι στη Ρωσία ως πολύ ακραία. Η Ε.Ε. επέβαλε κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, για την επέμβαση της Μόσχας στην Ουκρανία, αλλά η Ουγγαρία και η Βουλγαρία  φοβούνται ότι η συνεχιζόμενη αντιρωσική στάση της Ε. Ε. θα μπορούσε να προκαλέσει μιαν απειλή για την ασφάλεια και ότι δεν είναι προς όφελος των χωρών τους.
Αυτή η διάσταση απόψεων για την Ρωσία είναι απλώς ένα σύμπτωμα μιας ευρύτερης πραγματικότητας: Η ίδια η Ευρώπη γίνεται ολοένα και περισσότερο διχασμένη. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει πια μια ενιαία στάση απέναντι στη Ρωσία, όπως κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, όταν μια αδύναμη Ευρώπη, εξαρτώμενη από τις ΗΠΑ για την ασφάλειά της, ενεργούσε ενιαία για την εφαρμογή της αμερικανικής πολιτικής «περιορισμού» της Ρωσίας.

 Σήμερα κάθε ευρωπαϊκή χώρα έχει τα δικά της εθνικά   συμφέροντα που καθορίζονται από την πραγματικότητα της γεωγραφικής της θέσης.

Χώρες στο μεταίχμιο.

Στην περίπτωση της Ουγγαρίας, η χώρα αντιλαμβάνεται ότι οφείλει να ανήκει στο Δυτικό στρατόπεδο. Η Ουγγαρία διετέλεσε υπό σοβιετική κατοχή και δοκίμασε τις οδύνες που ακολούθησαν την βραχύβια επανάστασή της το 1956. Μολονότι κατανοεί και εκτιμά την υποστήριξη που της παρείχαν οι ΗΠΑ μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, γνωρίζει πως αυτή η υποστήριξη είναι τελικά ανεπαρκής για να την προστατεύσει από περιβάλλουσες απειλές. Οι ΗΠΑ είναι πολύ μακριά και όπως είδαμε στην Γεωργία το 2008 οι ΗΠΑ νοιάζονται προπάντων για τα δικά τους συμφέροντα και μπορεί να μην προστρέξουν για την υπεράσπιση της Ουγγαρίας, εάν πραγματικά απειληθεί.
Ανατολικά της Ουγγαρίας βρίσκεται η Ουκρανία, ένα κράτος προστατευτικού διαχωρισμού μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας. Η Ουγγαρία ήταν πάντοτε αντίθετη με την ανάπτυξη στενότερων σχέσεων μεταξύ Δύσης και Ουκρανίας. Πράγματι όταν οι διπλωμάτες μιλούν για ένταξη της Ουκρανίας στην Δύση, η Ουγγαρία αντιμετωπίζει ένα κρίσιμο ερώτημα: Τι τελικά σημαίνει «ένταξη»; Εάν απλά σημαίνει περισσότερες διπλωματικές συναντήσεις, προς τι ο κίνδυνος αναστάτωσης, όταν για την Ουγγαρία δεν θα προκύψει όφελος; Και εάν ένταξη σημαίνει μεγαλύτερη στρατιωτική παρουσία της Δύσης στην Ουκρανία, αυτό για την Ουγγαρία θα ήταν ακόμη χειρότερο. Η Ρωσία θα το δει ως ευθεία απειλή και θα κλίνει περισσότερο στο να να επέμβει στρατιωτικά για να ανακτήσει την χαμένη προστατευτική ζώνη, φέρνοντας ενδεχομένως τη ρωσική στρατιωτική δύναμη πιο κοντά στα σύνορα της Ουγγαρίας.
Η Βουλγαρία, αντίθετα με την Ουγγαρία, έχει δυο χώρες να  την χωρίζουν από την Ρωσία: Την Ρουμανία και την Ουκρανία. Αλλά η θέση της Βουλγαρίας στα Βαλκάνια την τοποθετεί στο ιστορικό πεδίο σύγκρουσης της Δύσης με την Ανατολή. Η χώρα –της οποίας ο πληθυσμός είναι κυρίως χριστιανοί ορθόδοξοι και Σλάβοι, όπως ο ρωσικός- έζησε υπό Οθωμανική κυριαρχία επί αιώνες, έως ότου ένας ρώσο-τουρκικός πόλεμος το 1878 κατέστησε τη Βουλγαρία αυτόνομο πριγκιπάτο.
Η Βουλγαρία παρέμεινε υπό οθωμανική κυριαρχία, αλλά δεν εκυβερνάτο από τους Οθωμανούς. Ο Αλεξάντερ Φον Βάτεμπεργκ, που ήταν και ανιψιός του Τσάρου Αλεξάνδρου ΙΙ, έγινε ο ΄Αρχων της Βουλγαρίας. Στην συνέχεια η χώρα ενεπλάκη στους βαλκανικούς πολέμους του 1912-13. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά τους στενούς δεσμούς της με την Ρωσία, η Βουλγαρία συμμάχησε με τους Ναζί, όχι για λόγους οποιασδήποτε πνευματικής συγγένειας, αλλά λόγω αδυναμίας της Βουλγαρίας  να αντισταθεί στην γερμανική ισχύ. Μετά τον πόλεμο η Βουλγαρία έγινε σοβιετικός δορυφόρος και εντάχθηκε στην ΕΕ μόλις το 2007.
Η ιστορία της Βουλγαρίας μιλά για μια χώρα της οποίας η εθνική κυριαρχία δεν μπορεί να θεωρείται αυτονόητη και δεν μπορεί να μένει αναλλοίωτη στην αιωνιότητα. Επομένως, παρά την συμμετοχή της στην Ε. Ε., φοβάται τόσο μιαν ανορθούμενη Τουρκία όσο και μια Ρωσία που αισθάνεται πως απειλείται σε βαθμό που επιβάλλει την επέκταση του ανασχετικού χώρου προστασίας της. Μολονότι οι ισχυροί δεσμοί με την Δύση έχουν τα καλά τους, η Βουλγαρία δεν μπορεί να λογαριάζει πως η Ευρώπη θα είναι διατεθειμένη ή ικανή να την προστατέψει από είτε τουρκική, είτε ρωσική επέκταση. Όπως η Ουγγαρία, έτσι και η Βουλγαρία δεν κερδίζει τίποτα με το να υιοθετεί μιαν στάση αντιπάλου της Ρωσίας.

Ο Γερμανικός παράγων.

Πολύ δυτικότερα, η Γερμανία έχει λιγότερες έγνοιες ασφάλειας, από την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία, σε σχέση με την Ρωσία. ΄Εχει όμως κρίσιμες ενεργειακές φροντίδες. Η Γερμανία προμηθεύεται σημαντικές ποσότητες πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Επιπλέον, γερμανικές, αυστριακές και γαλλικές εταιρείες καυσίμων είναι συνεταίροι σε σειρά κοινών ενεργειακών προγραμμάτων με ρωσικές εταιρείες. Αυτή την περίοδο η Ρωσία εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τα έσοδα από τις εξαγωγές καυσίμων για να τραβήξει πολύ δυνατά αυτόν τον μοχλό, αλλά οι δεσμοί μεταξύ γερμανικών και ρωσικών εταιρειών ενέργειας σημαίνουν ότι οι κυρώσεις που επιβάλλονται, κατόπιν επιμονής των ΗΠΑ, έχουν οικονομικές συνέπειες σε βάρος, όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και της Γερμανίας. Αυτός είναι ο λόγος για την απροθυμία της Ε.Ε. σχετικά με τον πιο πρόσφατο γύρο κυρώσεων κατά της Ρωσίας, πού στρέφονταν όχι μόνο εναντίον των ρωσικών εταιρειών ενέργειας αλλά και εναντίον εταιρειών οποιασδήποτε εθνικότητας που συνεργάζονται με τις ρωσικές.
Από την άλλη πλευρά της συζήτησης, μια άλλη ομάδα χωρών και συγκεκριμένα η Πολωνία και οι Βαλτικές Χώρες (Εσθονία, Λεττονία και Λιθουανία) υποστηρίζει σταθερά την επέκταση των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Αντίθετα με την Ουγγαρία και την Βουλγαρία, η Πολωνία και οι Βαλτικές Χώρες έχουν όλες κοινά σύνορα με την Ρωσία. (Η Λιθουανία και η Πολωνία συνορεύουν με το ρωσικό προγεφύρωμα στο Καλίνινγκραντ, το οποίο βρίσκεται εκτός της κυρίως ρωσικής επικράτειας, αλλά έχει μια σημαντική στρατιωτική παρουσία.)
Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Πολωνία υπέφερε από τους Γερμανούς και από τους Ρώσους. Αμυνόμενοι έναντι των Γερμανών, οι Ρώσοι ερείπωσαν την Πολωνία. Μετά τον πόλεμο, η Σοβιετική ΄Ενωση δημιούργησε το στρατηγικό βάθος που χρειαζόταν, για την προστασία της από Δυτικήν εισβολή, με την κατοχή της Πολωνίας και των Βαλτικών χωρών. Για τις Πολωνία, Εσθονία, Λεττονία και Λιθουανία ο κίνδυνος μιας ρωσικής εισβολής δεν είναι μια θεωρητική υπόθεση –είναι ζώσα μνήμη.
Οι φόβοι αυτών των χωρών οφείλονται στην αμφιβολία ότι η υπόλοιπη Ευρώπη και το ΝΑΤΟ θα επέμβουν εάν τους απειλήσει η Ρωσία. Της Πολωνίας ο φόβος σχετίζεται με την γεωγραφική θέση της μεταξύ της Γερμανίας και της Ρωσίας, θέση που τις εκόστισε  πολύ στο παρελθόν. Η Πολωνία ξέρει ότι, προς το παρόν τουλάχιστον, η Γερμανία δεν είναι ικανή για στρατιωτική δράση.
Η Γερμανία δεσμεύεται από τους θεσμούς της Ε.Ε. και εξυπηρετείται καλύτερα με το να μην έχει σημαντική στρατιωτική δύναμη. Αλλά η Πολωνία είναι υποχρεωμένη να εξετάζει το ενδεχόμενο, όσο και αν μοιάζει απίθανο, κάποια μέρα η Γερμανία να στραφεί εναντίον των εταίρων της. Όπως έχουμε δει στο παρελθόν ο κόσμος μπορεί ν’ αλλάξει δραστικά μέσα σε μια εικοσαετία.
Η ιδέα της Ευρώπης σαν ενιαίας οντότητας είναι φαντασιακή. Οι γεωγραφικές διαφορές όλων αυτών των χωρών και οι διαφορετικοί οικονομικοί δεσμοί τους εγγυώνται ότι τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους θα πρυτανεύσουν στις σχέσεις τους με την Ρωσία. Και αυτό θα εξακολουθήσει να αμφισβητεί οποιανδήποτε ενότητα απομένει στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Και η Ρωσία θα επωφελείται αυτών των διαιρέσεων σε κάθε ευκαιρία.


Σημείωση Μεταφραστού:
Ως ιστορική συνέχεια και επαλήθευση του ανωτέρω άρθρου ήρθε το ακόλουθο ρεπορτάζ του Seraphim Hanisch, στο “Ρussia Feed” της 2-2-2018:                                                                                                         
«Πόλεμοι Φυσικού Αερίου: Η Γερμανία εγκρίνει τον αγωγό North Stream 2 με την Ρωσία
Σωλήνες του αγωγού που προορίζονται για εγκατάσταση 
                                                  στον βυθό της Βαλτικής Θάλασσας.                                                     
Στο τελευταίο μιας σειράς γεγονότων σε αργή εξέλιξη, η Γερμανία αποφάσισε να αψηφήσει και να παρακάμψει της αμερικανικές οικονομικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσικής Ομοσπονδίας και να βρει τρόπο να φέρει τον νέο αγωγό Βόρειο Ρεύμα 2 από τη Ρωσία στην Γερμανία.
Η Φινλανδία, η Σουηδία και η Δανία δεν ενέκριναν ακόμη το πρόγραμμα του νέου αγωγού, αλλά με την Γερμανία ως κυριότερη συμμετέχουσα οικονομική δύναμη είναι ενισχυόμενα πιθανό ότι θα ακολουθήσουν.


Ο Nord Stream 2 αναμένεται να διπλασιάσει τον σημερινό όγκο φυσικού αερίου που μεταφέρεται με αγωγό στην Ευρώπη, από 55 δις κυβικά μέτρα σε 110 δισεκατομμύρια. Τερματίζει στο Greifswald της Γερμανίας, όπου συνδέεται με διάφορους άλλους αγωγούς διανομής σε όλη την ήπειρο.
Είναι σχεδιασμένος με τα υψηλότερα  ποιοτικά κριτήρια και με επικέντρωση στην ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, με αναμενόμενες αναθυμιάσεις κατά 61% χαμηλότερες του υπάρχοντος αγωγού. Θα εκτείνεται σε 3.100 χιλιόμετρα εντός της Ρωσίας και 1.200 χλμ υπό την Βαλτική και προς την Γερμανία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

της Karine Bechet-Golovko, Comité Valmy

[Εξέχουσα συνεργάτης του οργάνου της Ντεγκωλικής Αριστεράς στη Γαλλία, η Karine Bechet-Golovko παρουσιάζει εδώ τον (αποκρυπτόμενο στην Ελλάδα) βαθύτατο διχασμό της καλούμενης «Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης», σε δύο ολοένα εχθρικότερα στρατόπεδα, των οποίων η ουσιαστικά αγεφύρωτη διαφορά -πίσω από το μεταναστευτικό- αφορά την εθνική κυριαρχία ή την εξάλειψη του έθνους-κράτους, που αποτελεί τον πραγματικό στόχο των «εγκεφάλων» της «Ευρωπαϊκής ενοποίησης». Το άρθρο βοηθεί τον Έλληνα αναγνώστη στην σωστήν ανάγνωση των οιωνών γ’ αυτήν την «Ευρωπαϊκή ΄Ενωση».]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Η όξυνση της διένεξης μεταξύ των χωρών της ανατολικής Ευρώπης και της Ε.Ε. αποκαλύπτει γυμνό το λεγόμενο «ευρωπαϊκό σχέδιο», ως όργανο για την παγκοσμιοποίηση, την κατάλυση του έθνους-κράτους και την πολιτική εξαφάνιση των χωρών της Δυτικής Ευρώπης.

Ο Βίκτωρ Όρμπαν μόλις έβαλε τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, που αποτυγχάνει να συγκαλύψει ένα οικουμενικό όραμα στρεφόμενο εναντίον του κράτους: Η μαζική μετανάστευση που εισβάλει στην Ε.Ε. δεν έχει καμιά σχέση με το πρόβλημα των προσφύγων και την υποχρέωση προστασίας ανθρώπων που κινδυνεύουν, πρόκειται για άτομα που μεταναστεύουν για λόγους οικονομικούς. Κα οι Ούγγροι δεν θέλουν αυτήν την μαζική μετανάστευση.

«Μπορώ να μιλήσω μόνο για τον ουγγρικό λαό και οι Ούγγροι δεν θέλουν οποιαδήποτε μετανάστευση,» δήλωσε ο ΄Ορμπαν. «Κατά την δική μου αντίληψη δεν μπορεί ο λαός να έχει μιαν συγκεκριμένη βούληση, σε ένα θέμα θεμελιώδες, και η κυβέρνηση να μην συμμορφώνεται.» Οι περισσότεροι πρόσφυγες έρχονται στην Ευρώπη όχι για να διαφύγουν συνθήκες κινδύνου για την ζωή τους, αλλά σε αναζήτηση καλύτερων οικονομικών ευκαιριών, λέει ο Ορμπάν. «Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να θεωρούνται πρόσφυγες αλλά μάλλον «Μουσουλμάνοι εισβολείς».

Ο Ορμπάν και η Ουγγαρία δεν είναι μόνοι στην υποστήριξη αυτή της τοποθέτησης, λογικά καθόλου αβάσιμης, που αξιώνει να μην ξεχνούμε την διαφορά ανάμεσα στους πρόσφυγες και τους οικονομικούς μετανάστες. Διαφορά που η Ε.Ε. επιχειρεί με κάθε τρόπο να συγκαλύψει με τον γενικευτικόν όρο «απόδημοι». Η Τσεχική Δημοκρατία και η Πολωνία είναι αλληλέγγυες στην ίδια θέση προάσπισης της εθνικής κυριαρχίας. Και ο εντελώς νέος πρωθυπουργός της Πολωνίας επανέλαβε πως η χώρα του αρνείται να δεχτεί πρόσωπα προερχόμενα από την Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Η απάντηση της Ε.Ε. είναι κατηγορηματική: Δεν έχετε το δικαίωμα επιλογής. Θα πρέπει να πληρώσετε με την σειρά σας. Υπό το προκάλυμμα της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης», οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, που πλήρωσαν τον «εκδημοκρατισμό» αυτών των χωρών για να προβάλλουν την βιτρίνα του αποσοβιετισμού τους, ζητούν τώρα την αποπληρωμή. Και οι χώρες αυτές παραπέμπονται στην «δικαιοσύνη» της Ε.Ε., η οποία πήρε φυσικά το μέρος των Αρχών της ΕΕ, εναντίον των τριών χωρών (οποία έκπληξη, εκ μέρους μιας δικαιοσύνης τόσο ανεξάρτητης!)Δεν πρόκειται στην πραγματικότητα παρά για έναν εκβιασμό της χυδαιότερης μορφής, μια τεχνική μαφιόζικης μεθοδολογίας.

Οι συζητήσεις βρίσκονται σε νεκρό σημείο. Οι χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης αρνούνται να συζητήσουν για ποσοστά προσφύγων όσο η Ευρώπη δεν έχει ασφαλίσει τα εξωτερικά σύνορά της. Η Ουγγαρία και οι σύμμαχοί της δέχονται να συζητήσουν για μιαν ανθρωπιστική και τεχνική βοήθεια στις χώρες της πρώτης γραμμής, αλλά τίποτα περισσότερο, κάτι που κρίνεται απαράδεκτο από την Ρώμη και το Βερολίνο. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε μια προσπάθεια άρσεως του αδιεξόδου, προτάθηκε να καταργηθεί το πρόστιμο των 250.000 ευρώ, αλλά να συσχετιστεί η αλληλεγγύη με το δικαίωμα πρόσβασης στα ταμεία Διαρθρωτικό και Επενδύσεων.

Η απειλή είναι σοβαρή: « Η Ε.Ε. δεν είναι μόνο για να εξασφαλίζει την χρηματοδότηση και την ασφάλεια, προϋποθέτει επίσης τον καταμερισμό των ευθυνών και την αλληλεγγύη». Πολλοί θεωρούν ότι αυτή η ιδιαίτερα κρίσιμη συζήτηση αφορά την ίδια την ουσία του ευρωπαϊκού σχεδίου και του αντικειμενικού σκοπού του, της αλληλεγγύης. «Αλληλεγγύη έναντι αλληλεγγύης: η επιλογή θα είναι δύσκολη» στενάζει ένας διπλωμάτης ιδρυτικής χώρας. Πράγματι, η Πολωνία εισπράττει 10 δις ευρώ ετησίως από Ταμείο Συνοχής και τα ποσά από τα ταμεία Διαρθρωτικό και Επενδύσεων αντιπροσωπεύουν το 3% του ακαθάριστου εσωτερικού προϊόντος της Ουγγαρίας.

Το «ευρωπαϊκό σχέδιο» αποκτά μαφιόζικα χαρακτηριστικά, ελάχιστα μεταμφιεσμένα. Οι Δυτικές Χώρες έχουν ολοκληρωτικά εγκαταλείψει και την ιδέα του εθνικού συμφέροντος, ακόμη και όταν αυτό οδηγεί στο πολιτικό ναυάγιο, όπως στην περίπτωση της Α. Μέρκελ. Δεν μπορούν πια, δεν θέλουν πια, η απλώς φοβούνται; Γεγονός παραμένει ότι έχουν καταστεί πολιτικά ανύπαρκτες. Οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης, που μπήκαν στην «ευρωπαϊκή οικογένεια» νομίζοντας πως μπορούν να ξαναβρούν την κυριαρχία τους, ξαναβρίσκονται απέναντι στην εκμετάλλευση, στην ρητορική του προαγωγού: τσέπωσες τα φράγκα, τώρα ξάπλωνε…
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1
της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη   
                        
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί προδημοσίευση  του νέου  βιβλίου της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη  με τίτλο "ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ   ΔΥΣΗ, ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΝΑΤΟΛΗ"

 Εισαγωγή
Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι προϊόν επιστημονικής φαντασίας, αλλά ούτε ανήκει στην κατηγορία των "θεωριών συνωμοσίας". Όλα όσα αναφέρονται σε αυτό αποτελούν πραγματικότητα των αρχών του περασμένου αιώνα.
Δεν είμαι  πεπεισμένη ότι τα όσα συμβαίνουν τώρα στην Ευρώπη με το μεταναστευτικό κύμα και τις επιπτώσεις που, με μαθηματική ακρίβεια, θα  προκύψουν από αυτό, είναι αποτέλεσμα του σχετικού σχεδίου Kalergi. Ωστόσο, είναι δύσκολο για μένα, και θα έλεγα και για όποιον διαβάσει τις γραμμές  αυτού του άρθρου, να μην αναρωτηθεί "για το τι ακριβώς συμβαίνει", "τι μπορεί να κρύβεται" κάτω από το ανείπωτο δράμα αυτών των ανθρώπων, τι σχέση μπορεί να υπάρχει "ανάμεσα στο ευρωπαϊκό ιερατείο και τα βραβεία Kalergi" κ.ο.κ.
Σκέφθηκα, λοιπόν, ότι θα ενδιαφέρει τους αναγνώστες του περιοδικού "Επίκαιρα", και ακόμη ότι ενδεχομένως θα ενθαρρύνει και συνέχιση της έρευνας, ώστε να διαφωτιστεί περισσότερο η, όντως, περίεργη αυτή υπόθεση.
==============================================================================================================================================
α) Η πραγματοποίηση του σχεδίου Goudenhove-Kalergi: Η Γενοκτονία των λαών της Ευρώπης[1].

Το σχέδιο Goudenhove-Kalergi θα μπορούσε να είναι  προϊόν ενός ευφάνταστου νέου, αλλά και μια συνωμοσία για τη γενοκτονία των λαών της Ευρώπης. Το 1922 ο Goudenhove-Kalergi, ένας προικισμένος νέος αριστοκρατικής καταγωγής,  ίδρυσε το κίνημα «Πανευρώπη» στη Βιέννη, που φιλοδοξούσε να δημιουργήσει μια νέα διεθνή τάξη, γύρω από την ενοποίηση της Ευρώπης, και   υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών.  Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης.   Παρότι, το σχέδιο αυτό ήταν σε γνώση ολιγάριθμων ατόμων, και στη συνέχεια ξεχάστηκε για   έναν περίπου  αιώνα, ωστόσο για τους μυημένους  ο Richard Goudenhove Kalergi θεωρείται, και ορθώς, o ιδρυτής της Ενωμένης Ευρώπης. Ακόμη μικρότερος είναι ο αριθμός αυτών που γνωρίζουν ότι το σχέδιο "Πανευρώπη" έκρυβε μια σατανική πρόβλεψη, αλλά και έναν απευκταίο στόχο, για το μέλλον της Ευρώπης: την εξαφάνισή της. Πράγματι στο εξώφυλλο του βιβλίου του «Praktischer Idealismus», ο Kalergi υποστηρίζει ότι οι κάτοικοι των μελλοντικών «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» δεν θα  έχουν σχέση με τους παλαιούς λαούς της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά θα είναι είδος υπανθρώπων που θα προέρχονται από επιμιξία. Αναπτύσσει, χωρίς ενδοιασμούς την άποψη, ότι οι Ευρωπαίοι πρέπει να αναμιχθούν με  ασιατικές και αφρικανικές  φυλές, έτσι ώστε να καταλήξουν σε μια ράτσα χωρίς ποιότητα, που να ελέγχεται απολύτως από την Αμερική, με τη βοήθεια μιας ολιγάριθμης ελίτ. Ο Kalergi διευκρινίζει : «O άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι μικτής φυλετικής καταγωγής. Οι φυλές και οι τάξεις του σήμερα θα εξαφανισθούν σταδιακά λόγω της εξάλειψης του χώρου, του χρόνου και της προκατάληψης.  Η ευρωασιατική- νεγροϊδής φυλή του μέλλοντος, όμοια στην εμφάνιση της με τους αρχαίους Αιγύπτιους, θα αντικαταστήσει την διαφορετικότητα των λαών και την διαφορετικότητα των ατόμων". Η εξάλειψη εθνών και λαών μπορεί να επιτευχθεί, κατά τον Kalergi, μεταξύ άλλων και με τη μετανάστευση. Ακριβώς, η αναβίωση  αυτού του σκοτεινού σχεδίου, φαίνεται να συνδέεται άμεσα με την πρόσφατη και ανεξέλεγκτη συρροή μεταναστών/ προσφύγων στην Ευρώπη, που ανήκουν στις φυλές, οι οποίες αποτελούν τις  προτιμήσεις  του σχεδίου Kalergi.  Αλλά, ορισμένοι, που απεχθάνονται την οσμή συνωμοσιών, θα είχαν ενδεχομένως την τάση να υποστηρίξουν και μάλιστα αφυψηλού, ότι πρόκειται για  μια απλή σύμπτωση. Ωστόσο, το σχέδιο πλαισιώνεται από ορισμένα γεγονότα, που είναι δύσκολο πια να εξακολουθήσουν να εκλαμβάνονται ως "συμπτώσεις". Επιλέγω, για τη συμπλήρωση αυτού του εδαφίου  του ανά χείρας έργου,  τα ακόλουθα:

*Πρώτον,  προς τιμήν του Coudenhove- Kalergi, ιδρύθηκε το ευρωπαϊκό βραβείο,  το οποίο  απονέμεται  κάθε δύο χρόνια, σε  Ευρωπαίους  οι οποίοι αναγνωρίζεται ότι συνέβαλαν στην  προώθηση του  σχεδίου Kalergi. Και οι μέχρι σήμερα  βραβευθέντες  είναι η Angela Merkel και ο Herman Van Rompuy, δύο από τα "κορυφαία πιόνια" της Λέσχης Bildemberg[2].

*Δεύτερον, όπως είναι γνωστό,  οι ΗΠΑ ενθαρρύνουν συνεχώς την Ευρώπη, μέσω των Ηνωμένων Εθνών, να δεχθεί εκατομμύρια μετανάστες, για να λύσει έτσι το πρόβλημα υπογεννητικότητας και γήρανσης του πληθυσμού της. Συγκεκριμένα, αναφέρεται σε έκθεση των Ηνωμένων Εθνών του Ιανουαρίου του 2000, με τίτλο «Μετανάστευση αντικατάστασης: Μία λύση για την μείωση και γήρανση του πληθυσμού», όπου αναφέρεται ότι, μέχρι το 2025 η Ευρώπη θα χρειασθεί 159 εκατομμύρια μετανάστες[3]. Εκπληκτικό πράγματι αυτό το ακριβές νούμερο, που αυτόματα παραπέμπει, σε συνδυασμό και με όλα τα προηγούμενα, στην ύπαρξη προμελετημένου σχεδίου. Εύλογα το ερώτημα του  γιατί τα  ΗΕ δεν συμβουλεύουν την Ευρώπη να υιοθετήσει άλλες λύσεις, όπως προγράμματα στήριξης οικογενειών, ανάλογων με αυτά που εφαρμόζουν οι Γάλλοι εδώ και πολλές δεκαετίες, αλλά αντιθέτως την προτρέπουν  να υπαχθεί σε πρόγραμμα γενοκτονίας της.

*Τρίτον, η ακόλουθη δήλωση του G. Brock Chisholm, πρώην διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (OMS), που αναφέρεται  από το ανά χείρας άρθρο, ενισχύει τις υπόνοιες για την ύπαρξη σκοτεινού σχεδίου, εναντίον της βιωσιμότητας της Ευρώπης, με βάση τις απόψεις Kalergi. Η δήλωση αυτή έχει  ως εξής: «Αυτό που σε όλους τους τόπους οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν είναι να εφαρμόσουν τον περιορισμό των γεννήσεων και να τελούν μικτούς γάμους (μεταξύ διαφορετικών φυλών), και αυτό με σκοπό να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή σε ένα κόσμο που θα κατευθύνεται από μια κεντρική αρχή» (δηλαδή, από παγκόσμια κυβέρνηση).

*Τέταρτον, τέλος, είναι δύσκολο να αποφευχθούν συνειρμοί ανάμεσα στην πιθανή πορεία εφαρμογής του σχεδίου Kalergi και στην τάση ορισμένων ευρωπαϊκών οικονομιών, μεταξύ των οποίων και της Ελλάδας, να καταργούν τη διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία, να υποβαθμίζουν τη διδασκαλία της εθνικής γλώσσας,  ή να αλλοιώνουν την ιστορία της χώρας στα σχολικά διδακτικά βιβλία,  να υποτιμούν βασικές ανθρώπινες αξίες,  εθνικά σύμβολα και ιστορικές νίκες που διατηρούν την εθνική υπερηφάνεια και την εθνική ταυτότητα.
Συμπερασματικά, είναι δύσκολο ακόμη και για όσους προσπαθούν να μείνουν, κατά το δυνατόν μακριά  από την   όποιας μορφής σχέση με "θεωρίες συνωμοσίας", επειδή τις θεωρούν μη σοβαρές και μη επιστημονικές[4], να αγνοήσουν την αδήριτη πραγματικότητα: ότι, δηλαδή, αυτά που συμβαίνουν στην Ευρώπη με το ανεξέλεγκτο  μεταναστευτικό ρεύμα, βρίσκονται λεπτομερώς καταγραμμένα στο βιβλίο του Kalergi, από το 1922 με τη μορφή ευχών, που ήδη πραγματοποιούνται. Βεβαίως, δεν μπορεί να αποκλειστεί το επιχείρημα ότι "πρόκειται περί απλής σύμπτωσης" και όχι περί προδιαγεγραμμένου  σχεδίου. Αλλά, έστω  και  αν γίνει σεβαστή η άποψη αυτών που αρνούνται  κατηγορηματικά να αναγνωρίσουν  την ύπαρξη συνωμοσιών στη διεθνή πραγματικότητα, δεν μπορεί να υπάρξει άρνηση για το ότι  τελικά συμβαίνουν όλα όσα λεπτομερώς περίγραψε  το 1922, και  σθεναρώς υποστήριξε ο Kalergi  ότι πρέπει να  συμβούν στην Ευρώπη. Ο Kalergi, εξάλλου, που είναι ο πρώτος που είχε την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης,  πρότεινε ως εθνικό της ύμνο  τον ύμνο του Beethoven, αλλά και  οραματίστηκε την αναβίωση μιας "Νέας Ιεράς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας". Ο Kalergi,  δεν ήταν μόνος, αλλά είχε τη συμπαράσταση σημαντικών ανθρώπων  της εποχής του, που ενθουσιάστηκαν με την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης. Αρχηγοί κρατών, πρίγκιπες και  τραπεζίτες αναφέρονται ως υποστηρικτές και χρηματοδότες των ιδεών του, ενώ μετά το πέρας του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, και ο Winston Churchill, αλλά και η εφημερίδα New York Times και τελικά και η CIA συμφώνησαν και υποστήριξαν τις απόψεις του[5]. Το σχέδιο Kalergi ήταν και παρέμεινε άγνωστο στους πολλούς, όχι από έλλειψη ενδιαφέροντος, αλλά  όπως φαίνεται από την επιβολή κάποιου είδους ανεπίσημης λογοκρισίας γύρω από αυτό. Αναφέρεται, σχετικά, ότι το βιβλίο Kalergi  είναι δυσεύρετο. Το 1990 η γερμανική εφημερίδα Independent News δημοσίευσε περίληψη του βιβλίου Kalergi και διατύπωσε την πρόθεση αναδημοσίευσης του βιβλίου, αλλά η Αστυνομία έκανε κατάσχεση του μοναδικού αντιτύπου που κυκλοφορούσε τότε. Είναι, εξάλλου, περίεργο το ότι το βιβλίο Kalergi δεν αναφέρεται στις επίσημες βιβλιογραφικές σελίδες του Διαδικτύου, σχετικά με  το κίνημα της Πανευρώπης[6].
β) Παράλληλες διαπιστώσεις και προειδοποιήσεις για το τέλος της Ευρώπης

Ο συνδυασμός γήρανσης και υπογεννητικότητας της Ευρώπης και ακατάσχετου μεταναστευτικού ρεύματος βρίσκεται στη βάση διαπιστώσεων, που δεν σχετίζονται άμεσα με το σχέδιο Kalergi, αλλά  που καταλήγουν στις ίδιες συνέπειες, δηλαδή στην  εξαφάνιση της Ευρώπης. Αναφέρω τα ακόλουθα, που περιλαμβάνονται στο άρθρο του Giulio Meotti[7]:

 *O πληθυσμός της Ευρώπης μειώνεται περίπου κατά δύο εκατομμύρια το χρόνο, και σταθερά αναπληρώνεται από μεταναστευτικό πληθυσμό. Την υποκατάσταση αυτή ο David Coleman[8] την χαρακτηρίζει ως εξής: "Η αυτοκτονική μείωση της ευρωπαϊκής υπογεννητικότητας, σε συνδυασμό με τους μετανάστες που αυξάνονται γρήγορα, θα μεταλλάξουν την ευρωπαϊκή κουλτούρα. Η πτώση του ρυθμού γεννητικότητας από τους γηγενείς Ευρωπαίους συμπίπτει στην πραγματικότητα με τη θεσμοθέτηση του Ισλάμ στην Ευρώπη και με την  ανανέωση  της ισλαμοποίησης των Μουσουλμάνων της".

 *Ο Λόρδος Sacks δήλωσε πρόσφατα: "Η μείωση της γεννητικότητας μπορεί να σημάνει το  τέλος της Δύσης". Η Ευρώπη, καθώς  γηράσκει, δεν ανανεώνει πια τις γενεές της, και στη θέση τους καλωσορίζει μαζική μετανάστευση, από τη Μ. Ανατολή, την Αφρική και την Ασία, που θα υποκαταστήσουν τους γηγενείς Ευρωπαίους, και που κομίζουν πολιτισμούς με ριζικά διαφορετικές αξίες, για τη σχέση των δύο φύλων, την πολιτική εξουσία, την κουλτούρα, την οικονομία και τη σχέση Θεού και ανθρώπου.

 *Ο Καρδινάλιος  Raymond Leo Burke προέβλεψε ότι  "το Ισλάμ θα κατακυριεύσει την Ευρώπη εξαιτίας πίστης και ρυθμού γεννητικότητας".
Οι νεοφιλελεύθεροι, ακριβώς με  τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος, με την ίδια παθητική στάση αντιμετωπίζουν και το μεταναστευτικό: αναμένοντας, δηλαδή το "αόρατο χέρι" να αποκαταστήσει την τάξη. Και στο μεταξύ, με την προβολή  κάποιων επιχειρημάτων, που κάτω από ομαλές συνθήκες ανταποκρίνονται στα πράγματα, όπως π.χ.  ότι η Ευρώπη θα χρειασθεί, στο προσεχές μέλλον, εργατικά χέρια ή ότι οι μικτές κοινωνίες εξασφαλίζουν καλύτερη ποιότητα ζωής, δικαιολογούν το ότι εμφανίζονται φιλικοί απέναντι στις ανεξέλεγκτες αφίξεις μεταναστών.
Έτσι, "μετά από μία γενιά από σήμερα η Ευρώπη θα είναι αγνώριστη. Οι ευρωπαϊκοί λαοί συνειδητοποιούν σε μεγάλο βαθμό ότι ο πολιτισμός τους κινδυνεύει κυρίως από μια επιπόλαια ελευθεριότητα, μια ιδεολογία που καλύπτεται κάτω από το προσωπείο της ελευθερίας, και που στοχεύει στην κατεδάφιση όλων των δεσμών που δένουν τον άνθρωπο με την οικογένειά του, τους συγγενείς του, την εργασία του, την ιστορία του,   τη θρησκεία του,  τη γλώσσα του, το Έθνος του, την ελευθερία του. Η στάση αυτή φαίνεται να προέρχεται από μια αδράνεια που οδηγεί στην αδιαφορία για το αν η Ευρώπη θα επιτύχει ή θα καταστραφεί, για το αν ο πολιτισμός μας θα εξαφανιστεί, πνιγμένος στο εθνικό χάος, ή θα έχει λεηλατηθεί από μια νέα θρησκεία που θα προέρχεται από την έρημο"[9].
Κάτω από το πρίσμα των όσων αναφέρονται παραπάνω, η ελεύθερη ροή των μεταναστών/προσφύγων θα πρέπει να ιδωθεί ως το τελευταίο στάδιο, μετά από την παγκοσμιοποίηση και τον ακραιφνή φιλελευθερισμό, της πορείας προς την εγκαθίδρυση παγκόσμιας διακυβέρνησης του πλανήτη μας[10]. 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΣΤΙΣ 16.12/2017



[1] Το άρθρο μεταφράστηκε από τα Ιταλικά  και επιμελήθηκε από τον Ελευθέριο Αναστασιάδη. Είχε αναρτηθεί στο site «Identità». Posted by olympiada τον Αυγούστου 8, 2015, Από το bloghttp://theodotus.blogspot.gr
[2] Leo Lio Zagami (2015) Report: EU Internationally Collapsing European Countries with Illegals-The "Kallergi Plan"Started in the 70's, 28/8
[3] Posted by olympiada τον Αυγούστου 8, 2015, Από το blog http://theodotus.blogspot.gr, op.cit.  
[4] Παρότι, φευ, ο κόσμος μας χορεύει σε καθημερινή βάση με το ρυθμό τους
[5] Το άρθρο μεταφράστηκε από τα Ιταλικά  και επιμελήθηκε από τον Ελευθέριο Αναστασιάδη, op.cit.
[6] Leo Lio Zegami op.cit.
[7] "Europe:The Substitution of a Population, op.cit.
[8] Στη μελέτη του με τίτλο: "Immigration and Ethnic Change in Low -Fertility Countries:A third Demographic Transition
[9] Giulio Meotti, op.cit.
[10] Μ Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, Η εν ψυχρώ δολοφονία της Ελλάδας, Ίδρυμα Δελιβάνη και Εκδόσεις Ιανός, Αθήνα 2014, Εισαγωγή
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Μιχαήλ Στυλιανού

Πονόψυχη, σπαραξικάρδια εκπομπή, του γερμανικού Εθνικού Καναλιού Ντώυτσε Βέλλε για τα απάνθρωπα στρατόπεδα συγκέντρωσης «προσφύγων» στη Λέσβο, θα πρέπει νάχει ραντίσει με χριστιανικά δάκρυα το χορταστικό πρωινό -με αυγά και βούρστερ- των Γερμανών και άλλων φιλεύσπλαχνων Δυτικό-Ευρωπαίων ανθρωπιστών, πιστών του δελτίου ειδήσεων του σταθμού.

Συνεργείο ιεραποστόλων του ραδιοτηλεοπτικού φερεφώνου του 4ου Ράιχ, που εισχώρησε στην επικίνδυνη ελλαδική ζούγκλα, πραγματοποίησε διεισδυτική έρευνα σε πλάτος και βάθος και παρουσίασε σήμερα, με το αρμόζον δέος και πάθος, το ασύλληπτο δράμα των δυστυχισμένων εγκλείστων αυτού του ελλαδικού Άουσβιτς.

(Για αποφυγή παρεξήγησης η τελευταία παραπάνω λέξη είναι του γράφοντος τηλεθεατή. Δεν ακούστηκε στην εκπομπή. Μην χάσουν και την δουλειά τους οι άνθρωποι.)

Διεκτραγωδήθηκαν όλα τα χαρακτηριστικά της Δαντικής κόλασης που δημιουργεί η αδιαφορία; Η ανεπάρκεια ; Η παγερή απανθρωπιά του ελληνικού κράτους και περιβάλλοντος; Με τον φοβερό συνωστισμό αυτών των ανθρώπων σε πρόχειρους καταυλισμούς, την κακή τους σίτιση, την έλλειψη θέρμανσης, υγειονομικών συνθηκών διαβίωσης και ιατρικής περίθαλψης, την απαγόρευση εξόδου τους από το νησί… Όλα αυτά από σειρά μαρτυρίες θυμάτων, που κλήθηκαν να καταθέσουν στο μικρόφωνο των Ντώυτσε απεσταλμένων .

Κορυφαία εικόνα της φρίκης :η παρουσίαση του χώρου προσωπικής καθαριότητος ενός στρατοπέδου. Η είσοδος σ’ αυτά τα στρατόπεδα απαγορεύεται στους δημοσιογράφους, μας εξήγησε ο πονηρός Γερμανός ιεραπόστολος, αλλά αυτός πέτυχε να διεισδύσει και μάλιστα με κρυφή κάμερα. Η εικόνα ήταν πράγματι αποκρουστική, φρικαλέα. Δύο λευκοί νιπτήρες σπασμένοι και βρωμεροί. Μία λεκάνη λειψή και πασαλειμμένη με ακαθαρσίες. Δάπεδο καλυμμένο στο ήμισυ από λευκά πλακάκια σπασμένα και στο υπόλοιπο γυμνό -τα είχαν ξεκολλήσει. Με λίγη παρατηρητικότητα διαπίστωνες μιαν αινιγματικήν αντίφαση: Οι τοίχοι, ο εσωτερικός εξοπλισμός, οι νιπτήρες , η επίστρωση του δαπέδου ήσαν σχετικά καινούργια. Τα σπασίματα, τα ξεκολλημένα πλακάκια, ,ακόμη και η πασαλειμμένη ακαθαρσία μαρτυρούσαν, όχι απλώς απουσία φροντίδας από τους εξυπηρετούμενους, αλλά εχθρικά μανιώδη βανδαλισμό.

Τέτοιες διαγνώσεις δεν υπέπεσαν προφανώς στην αντίληψη των κεραιών του δαιμόνιου Γερμανού ιεραποστόλου, ο οποίος ασφαλώς θα συνέκρινε την εικόνα με εκείνη των αποχωρητηρίων του μεγάρου της Ντώυτσε Βέλλε. Ούτε τον οδήγησαν τα εξεγερμένα ανθρωπιστικά του αισθήματα στην αναζήτηση των συνθηκών και αιτίων που οδήγησαν και εξηγούν το φαινόμενο του - όχι και Άουσβιτς, Μπούχενβαλτ κλπ- στρατοπέδου, που ερευνούσε και αποκάλυπτε στην ανθρωπότητα. Αθώος και ανύποπτος δεν ήξερε και δεν άκουσε: Για την πρόσκληση στην ανοιχτή αγκαλιά της Μέρκελ, που κίνησε τις στρατιές των φυγάδων -από Δυτικούς βομβαρδισμούς και πείνα αποικιακής καταλήστευσης- στην Αφρική, Μέση Ανατολή και Δυτική Ασία, για τα υψωμένα συρματοπλέγματα και τους διωγμούς στα σύνορα εκτός Ελλάδας και Ιταλίας, για την πείνα και δυστυχία της Δεύτερης Κατοχής στην Ελλάδα της «Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης», που αδυνατεί να θρέψει, στεγάσει, ζεστάνει τον ίδιο τον πληθυσμό της. ..

Καμιά από αυτές τις έννοιες και παραστάσεις δεν παραβίασε ούτε σαν υποψία τον μονοδιάστατο και περίφρακτο ανθρωπισμό του Ντώϋτσε ιεραποστόλου στη ζούγκλα της Λέσβου.

Τυχαία όμως και ανύποπτα μας οδήγησε σε μιαν άλλη, την ελληνική πλευρά του δράματος, του οποίου η κορύφωση θα είναι αιματηρή, όπως πρόβλεψε σε δήλωσή του τοπικός δήμαρχος.

Ο Γερμανός απεσταλμένος, μιλώντας για το πρόβλημα θέρμανσης με την εισβολή του χειμώνα, μας είπε ότι οι πρόσφυγες «εφευρίσκουν δικούς τους τρόπους λύσης του» και παρουσίασε μιαν ομάδα γενειοφόρων γύρω από έναν κουρεμένο κορμό ελιάς που έκαιγε σαν λαμπάδα. Προσέτρεξε στο συνεργείο λήψης και ο ιδιοκτήτης του χωραφιού, πού έλεγε -στα ελληνικά- πως το χωράφι του είχε πολυάριθμες ελιές (πάνω από εκατό;) και του τις έχουν κάψει όλες. ΄Εδειξε και τα καμένα κουφάρια τους, λέγοντας πως «πάει αυτές δεν ξαναφυτρώνουν». Οι μετανάστες/πρόσφυγες αλωνίζουν στο νησί –είπε- και κάνουν ότι θέλουν. Ο ίδιος έχει και πρόβατα. Από τα εκατό του έχουν κλέψει τα σαράντα. Και δεν είναι για να τα φάνε οι ίδιοι. Τα πουλάνε. ΄Εμμεσα περιέγραψε μια κατάσταση συμμοριών που ληστεύουν το νησί και εμπορεύονται τη λεία. Ο θεατής του τοπίου και του κλίματος διέβλεπε και στα ίχνη της υπαίθρου τα ίδια εμφανή αποτυπώματα εχθρικών αισθημάτων κατά της φιλοξενούσας γης και των κατοίκων της.

Στην ταβέρνα του χωριού, συνάθροιση των κατοίκων συζητούσαν μέτρα αυτοάμυνας, αφού άπειρα αιτήματα για κρατική προστασία είχαν αποδειχτεί μάταια .

Σε άλλη σκηνή της γερμανικής έρευνας τοπικός Δήμαρχος μίλησε (στα ελληνικά) για τα ατελέσφορα διαβήματα στον Μουζάλα και προειδοποίησε, με όση έμφαση διέθετε ο άνθρωπος,ότι «προσέξτε, γιατί πηγαίνουμε γρήγορα σε συγκρούσεις ανάμεσα σε μετανάστες και ντόπιους!»

Αν τον κατάλαβαν οι Ντώϋτσε ιεραπόστολοι, θα πήραν σημείωση και ραντεβού για νέος προσκύνημα στον τόπο του «προσφυγικού μαρτυρίου».


* Η φωτο στη Μόρια περασμένο χειμώνα.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Την Νατάσσα Μποφίλιου δεν την γνωρίζω προσωπικά και ελάχιστα ξέρω από την καλλιτεχνική της συνεισφορά στον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό. Δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και με άλλους νέους καλλιτέχνες κυρίως της μουσικής έκφρασης που παρακολουθώ τα τελευταία χρόνια από μακριά, εκτιμώντας την προσωπικότητά τους. Ακούω το τραγούδι τους ή/και την μουσική τους παρέμβαση και αναζητώ αμέσως κάποια συνέντευξή τους. Συχνά νιώθω όμορφα. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι ικανοποιούν το μοναδικό στοιχείο που προσδίδει στην πολιτική πραγματική οντότητα: Την αισθητική.
Είναι όμορφα αυτά τα παιδιά και όμορφα με κάνουν να αισθάνομαι κόντρα στην μούχλα, τα ζόμπι της νύχτας και των πρωινάδικων, την κακοφωνία, την κλαψούρα και την υφολογική παρακμή που χαρακτηρίζει τους περισσότερους από αυτούς, που ενισχύονται από ένα κυρίαρχο σύστημα απαθλιομένων ΜΜΕ.
Τι είπε - όπως διαβάζω - στην Εφημερίδα των Συντακτών η Νατάσσα Μποφίλιου απαντώντας στην ερώτηση εάν είναι δικτατορία η Ευρωπαϊκή Ένωση; "Φυσικά και είναι. Θα ήταν ωραίο να γινότανε μια παγκόσμια επανάσταση. Εγώ στα βάθη της ψυχής μου είμαι τροτσκίστρια. Θα μου πεις, βέβαια, είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Μακάρι να υπήρχε ένας ηγέτης να τα παρατήσω όλα και να πάω μαζί του στο βουνό. Αλλά τώρα αισθάνομαι εντελώς παροπλισμένη".
Και τι είναι αυτό που ενόχλησε τόσο πολύ τον συμπλεγματικό κύριο Πέτρο Τατσόπουλο και μια σειρά άλλων πανάσχημων μέσα στην υφολογική τους βαρβαρότητα τύπων, τους οποίους σε αντίθεση με τον πρώτο δεν αξίζει να αναφέρω; Η άποψη πως η ΕΕ αποκτά χαρακτηριστικά δικτατορίας, προσβάλλοντας κυρίως τις ιδέες και τον αγώνα όσων ευρωπαϊστών πιστέψαμε και παλέψαμε για μια δημοκρατική Ευρώπη των Λαών, μετά την λυτρωτική κατάρρευση του διπολισμού; Μήπως πως "στα βάθη της ψυχής της είναι τροτσκίστρια", αντί αρρωστημένη εθνικίστρια, φασίστρια, σταλινίστρια, ή κοινωνικώς αναίσθητη ατομίστρια; Ή μήπως, τα περί "βουνού" και "παροπλισμού"; Σε αυτά θα μπορούσα να διαφωνήσω και εγώ, επειδή είμαι άνθρωπος της θάλασσας και τρομάζω με την έννοια του παροπλισμού!
Και ο γιος μου που έχει μεγαλώσει, σπουδάσει και δουλεύει σήμερα στην πλέον ευημερούσα ευρωπαϊκή χώρα - σύμφωνα τουλάχιστον με τα στοιχεία των κοινωνικών δεικτών -  περίπου τα ίδια μου λέει πως αισθάνεται. Και δεν είναι καλλιτέχνης, αλλά ένας θετικιστής των Διεθνών Σχέσεων με μάστερ στις "Σπουδές Πολέμου" και στην "Ευρωπαϊκή Άμυνα". Με έκπληξή μου είδα αυτή την αίσθηση να συμμερίζονται ακόμη και αξιωματικοί του στρατού από τη Σουηδία και την Γερμανία, συμφοιτητές του γιου μου στο μεταπτυχιακό του στη Σχολή Άμυνας της Στοκχόλμης. Ενώ βλέπω ακόμη και νέους, αυριανούς ηγέτες του στρατού (σε λίγο ίσως του "'Ευρωπαϊκού Στρατού") να διαθέτουν υψηλή δημοκρατική ποιότητα και ευαισθησία, νιώθοντας να ασφυκτιούν εντός του νέου ολοκληρωτισμού που δομείται στην ΕΕ, στην Ελλάδα - το πλέον εμφατικό και τραγικό παράδειγμα Ευρωπαϊκής Δικτατορίας - ακόμη και "επαγγελματίες" του προοδευτισμού να τα βάζουν με την Νατάσσα Μποφίλιου για κάτι που... όποιος δεν το αισθάνεται πρέπει να αρχίσει να ψάχνεται στον ψυχολόγο του (καταρχήν)! Μάλλον κάτι δεν πάει καλά στον οργανισμό του! Εμφανίζεται τόσο άσχημος που καλά θα κάνει να ψάξει μήπως είναι αρρωστημένα αντιδραστικός, μέχρι απόλυτης χαζομάρας. 
Επίτρεψέ μου, αναγνώστη μου, να επαναλάβω εδώ την απάντηση της Νατάσσα Μποφίλιου στις ασχήμιες που δέχτηκε ως επίθεση από την Ελλάδα της παρακμής - δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα. "Πιστεύω στην Ευρώπη των λαών. Στην Ευρώπη της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας. Πιστεύω στα νέα μυαλά που θα 'ρθουν να μας φωτίσουν και θα μας οδηγήσουν σ' έναν καινούργιο κόσμο, καλύτερο από αυτόν. Πιστεύω στον προσωπικό, αλλά και στον συλλογικό αγώνα, στα όμορφα πράγματα, στη μουσική, στον έρωτα, στον άνθρωπο, στην επανάσταση. Πιστεύω στην οργανωμένη πάλη και θα στέκομαι μπροστά της προσοχή. Πιστεύω στο δικαίωμά μου να είμαι ο εαυτός μου κι ας είμαι φτιαγμένη από αντιθέσεις. Πιστεύω στις ιδέες. Δεν πιστεύω στην Ευρώπη των τραπεζών, της λιτότητας, της κατάθλιψης, της ανεργίας, της φτώχειας. Δεν πιστεύω και δεν υπηρετώ κανένα στερεότυπο. Και προπάντων δεν πιστεύω στο φόβο και στη σιωπή. Μπορεί να είμαι παραπάνω αυθόρμητη και να δίνω πάντα συνεντεύξεις όπως μιλάω στους φίλους μου, αλλά προσπαθώ όλη μου τη ζωή να παραμείνω συνεπής στις αρχές και τις θέσεις μου. Και θα συνεχίσω να προσπαθώ με πάθος. Εσείς μπορείτε, με τη σειρά σας, να συνεχίσετε να πετάτε λάσπη σε κάθε διαφορετική άποψη, με τη λύσσα και τον βαθύ σεξισμό που συνηθίζετε, αλλά να είστε βέβαιοι πως δεν μπορείτε να λερώσετε ούτε την ψυχή, ούτε την τιμή μου".
Δόξα και τιμή στην ομορφιά αυτής της πολιτικής αισθητικής που αποκρυσταλλώνεται στην ανάρτηση της Νατάσσας. Συγχαρητήρια κυρία Νατάσσα Μποφίλιου! Θα πρέπει να ενθαρρύνουμε με κάθε μέσο όσους αγωνίζονται ενατίον της παρακμής και του ηθικού και κανονιστικού ξεπεσμού της ελευθερίας και της δημοκρατικής οργάνωσης στην Ευρώπη και παντού στον κόσμο. Πιστεύω στην αισθητική της δημοκρατίας. Αυτό το αγαθό πρέπει να το υπερασπιστούμε στο πρόσωπο οποιουδήποτε το εκφράζει στην συγκυρία. Αυτό αποκαλώ ποιότητα στην ζωή. Αυτό δείχνει πραγματική καλλιέργεια. Έτσι εξελίσσεσαι όμορφα και ομορφαίνεις μεγαλώνοντας.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)