Articles by "ΗΠΑ"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΗΠΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
του Μ.Κ. Bhadrakumar, Asia Times, 12-5-17

[Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η κατωτέρω  αισιόδοξη διάγνωση για την καμπή και πορεία του Αμερικανο-ρωσικών σχέσεων, ιδίως όταν προέρχεται από σχολιαστή με πλούσια διπλωματική πείρα (διετέλεσε πρεσβευτής της Ινδίας σε διάφορες χώρες),μεγάλη οξυδέρκεια και ικανότητα «ανάγνωσης» της δυναμικής των γεγονότων, των φράσεων και των εκφράσεων. Τα άρθρα του κ. Μπαντρακουμάρ αποτελούν πολύ χρήσιμο βοήθημα για πολιτικούς, διπλωμάτες, δημοσιογράφους και πολίτες με ερωτήματα για την πορεία του κόσμου.]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Η απόφαση του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ την Τρίτη να απολύσει τον διευθυντή του Εφ Μπι ΄Αι ,Τζέϊμς Κόμυ, δεν είχε πιθανώς καμιά σχέση με την έρευνα για την υποτιθέμενη ρωσικής ανάμειξης στις εκλογές του Νοεμβρίου. Αλλά η επιλογή του χρόνου που έγινε –όταν ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ πετούσε στην Ουάσιγκτων για την πρώτη συνάντηση του Τραμπ με ανώτερο αξιωματούχο του Κρεμλίνου- είχε έναν υψηλό συμβολισμό.
Εξέφραζε την εμπιστοσύνη του Τραμπ ότι το αφήγημα της γραφειοκρατίας της Ουάσιγκτων, το οποίο μέχρι τότε αναχαίτιζε το μεγάλο του σχέδιο να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις σε πνεύμα εποικοδομητικού διαλόγου, είχε αλλάξει υπέρ αυτού.
Ο χρόνος θα δείξει αν αυτή η εκτίμηση είναι άψογη. Οι πιθανότητες λένε πως είναι. ΄Εχοντας κρατήσει τους μοχλούς της εξουσίας για 100 ημέρες, ο Τραμπ θα γνώριζε πως δεν υπάρχει ούτε ίχνος στοιχείου που να τον εμπλέκει προσωπικά. Και το σημαντικό είναι πως και οι Ρώσοι αισθάνονται το ίδιο.
Επομένως, ο Τραμπ ξανάβγαλε τον χάρτη πορείας του από την αποθήκη. Η παρουσία του Χένρυ Κίσινγκερ στο Οβάλ Γραφείο για μιαν απρογραμμάτιστη συνάντηση με τον Τραμπ αμέσως πριν την είσοδο του Λαβρώφ – συνοδευόμενου από τον περίφημο «Ρώσο κατάσκοπο» Πρέσβη Σεργκέι Κίσλιακ-  ήταν μια ηθελημένη «ύψωση της αυλαίας». Ο Κίσινγκερ έχει από μακρού προσωπικές εξισώσεις με τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν και φυσικά ο ψαρός καρδινάλιος της αμερικανικής διπλωματίας ήταν ο μηχανικός της ύφεσης με την Σοβιετική ΄Ενωση.
Η πρώτη συνάντηση μεταξύ Τραμπ και Πούτιν τον Ιούλιο στο Αμβούργο υπόσχεται να είναι ιστορική. Τα αισιόδοξα σχόλια του Λαβρώφ μετά τη συνομιλία του με τον Αμερικανό ομόλογό του Ρεξ Τίλλερσον και η επίσκεψη στον Πρόεδρο την Τετάρτη ενθαρρύνουν υψηλές προσδοκίες από την συνάντηση του Ιουλίου.
Ο Τραμπ και ο Πούτιν σχεδιάζουν απλά να πηδήξουν επί κοντώ πάνω από τα ναρκοπέδια που ο τέως πρόεδρος Ομπάμα  σε πανικό προετοίμασε τις τελευταίες εβδομάδες της θητείας του, με σκοπό  να εμποδίσει οποιεσδήποτε τολμηρές κινήσεις για το ξήλωμα της στρατηγικής του, του περικλεισμού της Ρωσίας.
Ο Ομπάμα κατόρθωσε να δημιουργήσει ισχυρό κλίμα κακής θέλησης με παράνομα μέτρα, όπως με κατασχέσεις ρωσικών περιουσιών στις ΗΠΑ και απελάσεις δωδεκάδων Ρώσων διπλωματών. Το δικηγορικό μυαλό του πυρετικά εσχεδίασε πλεκτάνες προορισμένες να καταστήσουν τις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις το αντικείμενο οξείας αντιδικίας και εχθρότητας για ένα σημαντικό διάστημα.
Ωστόσο, οι Τραμπ και Πούτιν θα προχωρήσουν μπροστά, αφήνοντας στους επαγγελματίες της διπλωματίας να καθαρίσουν επιδέξια το πεδίο. Αρνούνται να εκτραπούν από την πορεία προς την ύφεση στις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις. Ο γραφειοκρατικός νους του  Ομπάμα θα υπολόγισε ότι μέχρι να καταργηθούν οι κυρώσεις δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν συναλλαγές με τη Ρωσία σε πρακτικό επίπεδο. Αλλά και αυτό δεν θα ισχύσει.
Ο Πούτιν αποφάσισε να μη δημιουργήσει ζήτημα για τις κυρώσεις. Υπολογίζει σωστά πως εάν υπονομευθεί η στρατηγική Ομπάμα, του περικλεισμού, οι κυρώσεις καθ’ εαυτές χάνουν τη σημασία τους.
Ο Λαβρώφ σηματοδότησε ότι το Κρεμλίνο θεωρεί τον Τραμπ ως κάποιον που δεν άγεται από την ιδεολογία αλλά αντίθετα από την επιδίωξη της αποτελεσματικότητας. Και ότι συντάσσεται με την άποψη ότι οι δυο χώρες μπορούν να συνεργαστούν για τη λύση διεθνών προβλημάτων.
Από τις δηλώσεις του Λαβρώφ προκύπτει ότι η Συρία κυριάρχησε στις συζητήσεις. Η καταπολέμηση του ισλαμικού εξτρεμισμού είναι σαφώς η κεντρική φροντίδα της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ και η Ρωσία αισθάνεται πως βλέπει ειδικά τον Πούτιν ως φυσικό σύμμαχο σ’ αυτόν τον αγώνα. Από τη ρωσική πλευρά η προσδοκία μπορεί να είναι ότι κοινές προσπάθειες στη Συρία μπορούν να δώσουν ώθηση σε ευρύτερο συνεταιρισμό βασιζόμενο στη καλή πίστη και στην αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Οι συνομιλίες του Λαβρώφ για τη Συρία ήσαν ουσιαστικές. Κατ’ αρχήν οι ΗΠΑ θα συμβάλουν στη λειτουργία των λεγομένων «ζωνών παύσης  εχθροπραξιών» ( “deconfliction zones”), που συμφωνήθηκαν πρόσφατα στην Αστάνα από τη Ρωσία, την Τουρκία και το Ιράν. Η Ρωσία χαροποιείται γι’ αυτό.
Ο Λαβρώφ δήλωσε πως συζητήθηκαν «λεπτομερειακά τα βήματα και οι μηχανισμοί που μπορούμε να χειρισθούμε μαζί.» Η Ρωσία και οι ΗΠΑ βλέπουν τις «ζώνες παύσης συγκρούσεων» ως  ένα βήμα προς τον τερματισμό της βίας στη Συρία και συμφωνούν «στην ιδέα και ακόμη στα πρακτικά βήματα αναφορικά με την γεωγραφία των «ζωνών παύσης συγκρούσεων» Ο Τραμπ επανέλαβε πως « η κατανίκηση της τρομοκρατίας είναι η κύρια προτεραιότητα των ΗΠΑ. . . . Εδώ συμπίπτουμε απολύτως.»
Είναι ενδιαφέρον ότι οι ΗΠΑ εξακολουθούν να συντάσσονται με την διαδικασία της Αστάνα. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η σχετική ανακοίνωση του Λευκού  Οίκου αναφέρει ωστόσο ότι οι ΗΠΑ αναμένουν από τη Ρωσία να χαλιναγωγήσει το καθεστώς ΄Ασαντ, το Ιράν και τους πληρεξουσίους του Ιράν.( Ο Τραμπ αναμένεται να επισκεφθεί τη Σαουδική Αραβία στις 20 Μαΐου.)
Ο Λαβρώφ αναφέρθηκε στην Ουκρανία, στο Αφγανιστάν και στην Ισραελο-Παλαιστινιακή διαμάχη ως τα άλλα θέματα που απασχόλησαν τις συνομιλίες με τον Τραμπ και τον Τίλλερσον. Η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου ανέφερε πως ο Τραμπ εδήλωσε «την δέσμευση των ΗΠΑ να επιμείνουν στη προσπάθεια επίλυσης της  σύγκρουσης» στην Ουκρανία και «τόνισε την ευθύνη της Ρωσίας να εφαρμόσει πλήρως τις συμφωνίες του Μινσκ». Είναι ενδιαφέρον ότι δεν υπάρχουν αιχμές εναντίον της Μόσχας.
Σ’ αυτό που μπορεί να είναι μια έμμεση αναφορά στην Ισραελο-παλαιστινιακή σύγκρουση και στο Αφγανιστάν, η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου ανέφερε ότι ο Τραμπ « εξέτασε την δυνατότητα μιας ευρύτερης συνεργασίας (με την Ρωσία) για τη λύση συγκρούσεων στην Μέση Ανατολή και αλλού». Ο Τραμπ αναμένεται να επισκεφθεί το Ισραήλ στα τέλη του μηνός. Η Ρωσία είναι φυσικά μέλος του λεγόμενου Κουαρτέτου για τη Μέση Ανατολή.
Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν ο Τραμπ θα ζητήσει τη συνεργασία της Ρωσίας για την επίτευξη διακανονισμού στο Αφγανιστάν. Κατά τις υπάρχουσες πληροφορίες ο Τραμπ μπορεί να εγκρίνει την αποστολή μόνο 3.000 επιπλέον ανδρών στο Αφγανιστάν, πράγμα που σημαίνει πως δεν φιλοδοξεί να κερδίσει τον πόλεμο. Μια ρωσο-αμερικανική συνεργασία για τον τερματισμό του πολέμου στο Αφγανιστάν θα ήταν συνεπής με τους υπολογισμούς του Τραμπ.
Οι δηλώσεις του Λαβρώφ και τα ρωσικά δημοσιεύματα για τις συνομιλίες στην Ουάσιγκτων υποδηλώνουν ένα μεγάλο βαθμό ικανοποίησης στην Μόσχα με την διαπίστωση ότι τα προκαταρκτικά τελείωσαν και ότι ο πολύ-αναμενόμενος ρωσο-αμερικανικός διάλογος με την προεδρία Τραμπ αρχίζει στα σοβαρά. Η γλώσσα του σώματος έμοιαζε εξαιρετική, από τις φωτογραφίες του Τραμπ αστειευόμενου με τον Λαβρώφ και τον Κίσλιακ.
Ο διάλογος με τη Ρωσία και το χωρίς προηγούμενο επίπεδο συνεργασίας με την Κίνα στο πρόβλημα της Βορείου Κορέας υπογραμμίζουν ότι ο Τραμπ ανακτά τελικά τον έλεγχο στην αρένα της εξωτερικής πολιτικής. Και αναμφίβολα κηρύσσει μιαν ριζικά διαφορετική κατεύθυνση στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Κατήγοροι εναντίον του ασφαλώς θα υπάρξουν. Αλλά από ότι μπορεί να αντιληφθεί κανείς, μακρά από του να είναι ένας ανεμόμυλος, ο Τραμπ συμβαίνει πράγματι να έχει ένα λογικά συγκροτημένο, ριζοσπαστικό δόγμα εξωτερικής πολιτικής. ΄Εχει μια ευρεία στρατηγική θεώρηση και ένα σαφή χάρτη πορείας, με άξονα το κεντρικό επιχείρημα ότι οι ΗΠΑ έχουν υπέρ-διασταλεί.
Βασικά ο Τραμπ βλέπει πως τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Ρωσίας συμπίπτουν. Αυτό είναι πλήρως κατανοητό όσον αφορά τη Συρία. Αλλά το πώς λειτουργεί και στην περίπτωση της Ουκρανίας θα γίνει αντικείμενο προσεκτικής παρατήρησης. Κατά πάσα πιθανότητα μπορεί να βαδίζουμε ψηλαφώντας προς μια «ουδετεροποίηση», υπό την οποία η Ουκρανία δεν θα αποτελέσει μέλος οποιασδήποτε συμμαχίας.
Είναι αδιανόητο ότι μπορεί να βλέπει ο Τραμπ οποιοδήποτε υπέρτερο αμερικανικό συμφέρον στην Ουκρανία. Από την άλλη πλευρά, ο Πούτιν μπορεί να βλέπει στον Τραμπ κάποιον διατεθειμένο να αναγνωρίσει τα νόμιμα συμφέροντα της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Εάν ένα τέτοιο σενάριο εκτυλιχθεί στην Ουκρανία, ο ανακαθορισμός από τον Τραμπ της αμερικανικής μεταπολεμικής εξωτερικής πολιτικής, πάνω στη βάση της σύγχρονης  πραγματικότητας, διανοίγει την δυνατότητα επαναχάραξης της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής της ασφάλειας. Η ανάδυση του μη επαγγελματία πολιτικού ως συντηρητικού αμφισβητία του υφιστάμενου καθεστώτος  μπορεί σε τελευταία ανάλυση να επιτύχει πολλά αγαθά αποτελέσματα για την Αμερική και την παγκόσμιο ειρήνη.
Η Βαθύτερη Ιστορία του Ατέρμονα Ψυχρού Πολέμου ΗΠΑ και Βρετανίας εναντίον της Ρωσίας.

Finian Cunningham, Strategic Culture Foundation

[To ακόλουθο άρθρο, του διεθνώς γνωστού Ιρλανδού συγγραφέα και δημοσιολόγου, παρουσιάζει άγνωστα και εντυπωσιακά στοιχεία της απόκρυφης ιστορίας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που εκτίθενται επίσημα σε δημόσια θέα, με την αποδέσμευση και δημοσίευση από τον ΟΗΕ των αρχείων τη δίκης των Ναζιστικών Εγκλημάτων του Ολοκαυτώματος. Μετά την εσκεμμένη, επί δεκαετίες, καθυστέρηση της αποδέσμευσης αυτών των αρχείων, τα ΜΜΕ του Συστήματος της Δυτικής  ενημέρωσης απέστρεψαν το βλέμμα από το περιεχόμενό τους, βοηθούμενα και από μιαν επικαιρότητα που περιελάμβανε αξιοσημείωτες εξελίξεις, στη Γαλλία, στη Συρία και στην Ουάσιγκτων. Η παρούσα δημοσίευση έρχεται να συμπληρώσει το κενό σε ενημέρωση και ιστορική γνώση. Οι υπογραμμίσεις είναι του αρθρογράφου.]

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Μετά κωλυσιεργία δεκαετιών, τα Ηνωμένα ΄Εθνη έδωσαν τελικά στη δημοσιότητα τα αρχεία της Ανακριτικής Επιτροπής Εγκλημάτων του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία ερεύνησε το Ναζιστικό Ολοκαύτωμα. Πηγή αυτών των αρχείων των ναζιστικών εγκλημάτων ήταν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, περιλαμβανομένων και εκείνων που ήσαν εξόριστες, όπως η βελγική, η πολωνική και η Τσεχοσλοβάκικη. Η περίοδος που καλύπτουν τα αρχεία είναι του 1943-1949. Η Ουάσιγκτων και το Λονδίνο προσπαθούσαν από πολύ καιρό να εμποδίσουν την δημοσίευση. Γιατί;
΄Όπως παρατήρησε κατά την παρουσίαση των αρχείων δημοσιογράφος της Ντώϋτσε Βέλλε: « Τα αρχεία καθιστούν σαφές ότι οι (δυτικές) συμμαχικές δυνάμεις γνώριζαν -πριν το τέλος του πολέμου- περισσότερα για τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως από ό,τι πιστευόταν γενικά.»
Αυτή η αποκάλυψη υποδεικνύει περισσότερα από απλή «γνώση» των δυτικών συμμάχων για τα εγκλήματα του ναζιστικού καθεστώτος. Υποδεικνύει μιαν ενοχοποιητική κρατική συνέργεια. Και αυτό επίσης εξηγεί γιατί η Ουάσιγκτων και το Λονδίνο  δεν ήθελαν την δημοσίευση των αρχείων εγκλημάτων πολέμου του ΟΗΕ.
Υπήρξε για πολλά χρόνια μια μακρά και οξεία συζήτηση μεταξύ δυτικών εθνών γύρω από το γιατί οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί ιδιαίτερα δεν προσπάθησαν περισσότερο να βομβαρδίσουν τη ναζιστική υποδομή των στρατοπέδων συγκεντρώσεως και των σιδηροδρόμων. Η Ουάσιγκτων και το Λονδίνο συχνά ισχυρίστηκαν ότι δεν είχαν γνώση της έκτασης των φρικαλεοτήτων που διέπρατταν οι ναζί, μέχρι το οριστικό τέλος του πολέμου, όταν τα κέντρα εξοντώσεως, όπως το Άουσβιτς και η Τρεμπλίνκα απελευθερώθηκαν –από τον Ρωσικό στρατό, ας σημειωθεί και αυτό.
Ωστόσο, αυτό που δείχνουν τα αρχεία του ΟΗΕ για το Ολοκαύτωμα είναι ότι η Ουάσιγκτων και το Λονδίνο  είχαν στην πραγματικότητα πλήρη γνώση της «Τελικής Λύσης» των Ναζί, σ’ εφαρμογή της οποίας εκατομμύρια Εβραίων και Σλάβων της Ευρώπης εξοντώνονταν, είτε με καταναγκαστικά έργα είτε με τους θαλάμους αερίων. ΄Ετσι το ερώτημα παραμένει επίμονο: Γιατί οι ΗΠΑ και η Βρετανία δεν στοχοποίησαν τη ναζιστική υποδομή του μηχανισμού εξόντωσης εκατομμυρίων ανθρώπων στους βομβαρδισμούς τους;
Μια πιθανή απάντηση είναι ότι αυτοί οι δυτικοί σύμμαχοι διακατέχονταν από  παχυλή αδιαφορία για τα θύματα ναζιστών. Οι ηγετικές τάξεις της Ουάσιγκτων και του Λονδίνου είχαν καταγγελθεί ότι και αυτές διαπνέονταν από αντισημιτικές προλήψεις, όπως φάνηκε από σκάνδαλα στα οποία και οι δύο κυβερνήσεις πέταξαν έξω με περιφρόνηση Εβραίους πρόσφυγες από την Ευρώπη στον 2ο Π.Π., ουσιαστικά στέλνοντας πολλούς από αυτούς πίσω στους ναζιστές εκτελεστές τους.
Χωρίς να εξαιρείται ο ανωτέρω παράγοντας της δυτικής ρατσιστικής αδιαφορίας, υπάρχει και ένας δεύτερος πολύ πιο βαρυσήμαντος λόγος. Ότι οι Δυτικές κυβερνήσεις, ή τουλάχιστον ισχυροί τομείς τους, αποστρέφονταν μια δράση που θα υπέσκαπτε τη ναζιστική πολεμική προσπάθεια εναντίον της Σοβιετικής ΄Ενωσης. Παρά το γεγονός ότι η Σοβιετική ΄Ενωση ήταν επίσημα «σύμμαχος» της Δύσης στον πόλεμο κατά της ναζιστικής Γερμανίας.
Αυτή η αναδυόμενη εικόνα προβάλλει μια τελείως διαφορετική αντίληψη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου από την επίσημη Δυτική αφήγηση. Σ’ αυτή την εναλλακτική ιστορική εικόνα, η άνοδος του ναζιστικού 3ου Ράιχ  υποβοηθήθηκε εσκεμμένα από τους κυβερνώντες τη Βρετανία και τις ΗΠΑ, σαν ευρωπαϊκό προπύργιο κατά της διάδοσης του κομμουνισμού.
Ο λυσσώδης αντισημιτισμός του Αδόλφου Χίτλερ συγκρινόταν μόνο με την απέχθειά του για τον κομμουνισμό και τους σλαβικούς λαούς της Σοβιετικής ΄Ενωσης. Στη ναζιστική ιδεολογία, Εβραίοι, κομμουνιστές και Σλάβοι ήταν όλοι «undermenschen» (υπάνθρωποι) προς εξολόθρευση σε μια «Τελική Λύση».
΄Ετσι, όταν η Ναζιστική Γερμανία επιτέθηκε στη Σοβιετική ΄Ενωση και εφάρμοζε την «Τελική Λύση της», από τον Ιούνιο του 1941 έως τα τέλη του 1944, καθόλου περίεργο ότι ΗΠΑ και Βρετανία έδειχναν μια δυσεξήγητη απροθυμία να διαθέσουν πλήρως τις στρατιωτικές δυνάμεις τους στο άνοιγμα ενός Δυτικού Μετώπου. Οι Δυτικοί σύμμαχοι ήταν σαφώς ευχαριστημένοι να βλέπουν τη Ναζιστική μηχανή να εκτελεί αυτό που εξ αρχής προοριζόταν να κάνει: Να καταστρέψει τον κύριο εχθρό του Δυτικού καπιταλισμού, που αντιπροσώπευε η Σοβιετική ΄Ενωση.
Τούτο δεν σημαίνει πως όλοι οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί ηγέτες συμμερίζονταν ή έστω είχαν γνώση αυτής της σιωπηρής στρατηγικής στόχευσης. Ηγέτες όπως ο Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ φαίνονταν γνήσια αφοσιωμένοι στο να νικήσουν τη ναζιστική Γερμανία. Ωστόσο οι προσωπικές τους απόψεις θα πρέπει να τοποθετηθούν στο πλαίσιο μιας συστηματικής μυστικής συνέργειας μεταξύ ισχυρών Δυτικών επιχειρηματικών συμφερόντων και της Ναζιστικής Γερμανίας.
Όπως ο Αμερικανός συγγραφεύς Νταίηβιντ Τάλμποτ έχει τεκμηριώσει στο βιβλίο του «Η Σκακιέρα του Διαβόλου: Ο Άλλεν Ντάλλες, η CIA και η ΄Ανοδος της Μυστικής Κυβέρνησης της Αμερικής» (2015), υπήρχαν ισχυρότατοι οικονομικοί δεσμοί μεταξύ της Wall Street και του 3ου Ράιχ, που πήγαιναν πίσω αρκετά χρόνια πριν της έκρηξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο ΄Αλλεν Ντάλλες που δούλευε στη νομική εταιρεία της Wall Street Sullivan & Cromwell, και που αργότερα τέθηκε επικεφαλής της CIA, είχε παίξει ρόλο-κλειδί στην διασύνδεση του αμερικανικού κεφαλαίου με την γερμανική βιομηχανία. Αμερικανικοί βιομηχανικοί γίγαντες, όπως οι Ford, General Motors, ITT και Du Pont είχαν επενδύσει βαθιά σε αντίστοιχες γερμανικές βιομηχανίες, όπως η Krupp Steel, Daimler και η  IG Farben, ( η παραγωγός του δηλητηριώδους αερίου  Zyclon B, που χρησιμοποιείτο στους θαλάμους του Ολοκαυτώματος.) Το Αμερικανικό αλλά και το βρετανικό κεφάλαιο ήταν λοιπόν ενσωματωμένο στη Ναζιστική πολεμική μηχανή και την εξάρτησή της από την  εκμετάλλευση  των  δούλων-εργατών, που της εξασφάλιζε η «Τελική Λύση».
Και αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί οι Δυτικοί σύμμαχοι έκαναν τόσο λίγη προσπάθεια να παραβλάψουν τη ναζιστική υποδομή με τις αναμφίβολα τεράστιες δυνάμεις βομβαρδισμού που διέθεταν. Ακόμη βαρύτερα καταδικαστική διαπίστωση, από την απλή αδράνεια και αδιαφορία εκ λόγων ρατσιστικής προκατάληψης σε βάρος των θυμάτων του Ναζισμού, αποτελεί το γεγονός ότι η αμερικανική και βρετανική καπιταλιστική ελίτ είχαν επενδύσει στο Τρίτο Ράιχ. Κυρίως για την εξάλειψη της Σοβιετικής ΄Ενωσης και κάθε γνησίου σοσιαλιστικού κινήματος. Ο βομβαρδισμός της γερμανικής υποδομής θα ισοδυναμούσε με την καταστροφή Δυτικών κεφαλαίων.
Προς αυτόν τον σκοπό, καθώς ο πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του και η Σοβιετική ΄Ενωση φαινόταν ικανή να τελειώσει το Τρίτο Ράιχ από μόνη της, Αμερικανοί και Βρετανοί ενίσχυσαν καθυστερημένα την πολεμική προσπάθειά τους από τη δυτική και τη νότιο Ευρώπη. Ο στόχος ήταν να περισώσουν τα Δυτικά κεφάλαια που απέμεναν στο Ναζιστικό καθεστώς. Ο ΄Αλλεν Ντάλλες, ο μετ’ ολίγο διευθυντής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών CIA, φυγάδευσε κορυφαίους Ναζί και τον χρυσό που είχαν λεηλατήσει από την Ευρώπη, με μυστικές συμφωνίες παράδοσης, γνωστές ως «Operation Sunrise» (Επιχείρηση Ηλιοχάραγμα). Η βρετανική μυστική υπηρεσία ΜΙ6 συνεργάστηκε επίσης στην αμερικανική μυστική επιχείρηση διάσωσης ναζιστικών κεφαλαίων, μέσω σκοτεινών μυστικών διαδρομών. Η κακή πίστη που επιδείχτηκε προς τους Σοβιετικούς «συμμάχους» προανήγγειλε τον παγετώνα του Ψυχρού Πολέμου, που ακολούθησε αμέσως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σημαντική καταδικαστική μαρτυρία του τι διαπράχτηκε τότε έδωσε πρόσφατα, σε συνέντευξη στο BBC o Ben Ferencz, o Αμερικανός πιο υψηλόβαθμος από τους επιζώντες δημόσιους κατηγόρους στις δίκες της Νυρεμβέργης. Σε ηλικία 98 ετών, ο Ferencz ήταν σε θέση, με πλήρη διαύγεια, να αφηγηθεί πως εικοσάδες εγκληματιών πολέμου Ναζί αφέθηκαν ελεύθεροι από τις αμερικανικές και τις βρετανικές αρχές. Ο Ferencz  επικαλέστηκε και την φράση του Αμερικανού στρατηγού Τζωρτζ Πάττον, που δήλωσε λίγο πριν την τελική συνθηκολόγηση του 3ου Ράιχ τον Μάιο του 1945 «Πολεμούμε τον λάθος εχθρό.»
Η ειλικρινής έκφραση από τον Πάττον της μεγαλύτερης εχθρότητας για την Σοβιετική ΄Ενωση παρά για την Ναζιστική Γερμανία ήταν σε πλήρη αρμονία με τη συνέργεια της ηγετικής τάξεως στην Αμερική και τη Βρετανία στον γαιο-στρατηγικό πόλεμο του Χίτλερ εναντίον της Σοβιετικής ΄Ενωσης και των σοσιαλιστικών κινημάτων που αναπτύσσονταν στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Με άλλα λόγια, ο Ψυχρός Πόλεμος, στον οποίο ΗΠΑ και Βρετανία αποδύθηκαν μετά το 1945 δεν ήταν παρά η συνέχεια της εχθρικής πολιτικής κατά της Μόσχας, που ήδη είχε ξεκινήσει πριν την έκρηξη του πολέμου το 1939, υπο τη μορφή της ενδυνάμωσης της Ναζιστικής Γερμανίας. Για διάφορους λόγους κατέστη επείγον για τις Δυτικές δυνάμεις να εξαλείψουν τη ναζιστική πολεμική μηχανή μαζί με την Σοβιετική ΄Ενωση. Αλλά όπως γίνεται τώρα φανερό, τα Δυτικά κεφάλαια, που ήταν ενσωματωμένα στη ναζιστική πολεμική μηχανή, ανακυκλώθηκαν στην αγγλο-αμερικανική ψυχρο-πολεμική αντιπαράθεση στη Σοβιετική ΄Ενωση. Είναι πράγματι μια βαριά ιστορική κηλίδα το ότι αμερικανικές και βρετανικές  στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες ισχυροποιήθηκαν και χρηματοδοτήθηκαν από ναζιστικά εγκλήματα.
Η πρόσφατη αποδέσμευση των αρχείων του ΟΗΕ για το Ολοκαύτωμα –παρά τις πολυετείς αγγλο-αμερικανικές παρελκυστικές προσπάθειες- εισφέρει νέα στοιχεία στην ιστορικήν ανάλυση, ότι αυτές οι δυνάμεις ήταν βαθειά συνένοχες στα μνημειώδη εγκλήματα του ναζιστικού 3ου Ράιχ. Εγνώριζαν γι’ αυτά τα εγκλήματα, επειδή είχαν συμβάλει στην διευκόλυνση της τελέσεώς τους. Και η συνενοχή εκπήγαζε από την εχθρότητα προς την Ρωσία, ως διαβλεπόμενο γεωπολιτικό ανταγωνιστή.
Και αυτό δεν αποτελεί μιαν απλή ακαδημαϊκή διαπίστωση. Η Δυτική συνενοχή με τη Ναζιστική Γερμανία βρίσκει την αντιστοιχία της με την σημερινή επιδεικνυόμενη εχθρότητα της Ουάσιγκτων, της Βρετανίας και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ εναντίον της Μόσχας. Η πεισματική συνεχής ενίσχυση των επιθετικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ γύρω από τα σύνορα της Ρωσίας, η αδιάκοπη αντιρωσική προπαγάνδα από τα Δυτικά ΜΜΕ, ο οικονομικός αποκλεισμός  με τη μορφή κυρώσεων, βασιζόμενος σε έωλους ισχυρισμούς, έχουν όλα βαθειές τις ρίζες τους στην Ιστορία.
Ο Ψυχρός πόλεμος της Δύσης κατά της Μόσχας προηγήθηκε του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, συνεχίσθηκε μετά την ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, παρά το γεγονός ότι η Σοβιετική ΄Ενωση δεν υπάρχει πια. Γιατί; Επειδή η Ρωσία θεωρείται ανταγωνίστρια της Αγγλο-Αμερικανικής καπιταλιστικής ηγεμονίας, όπως και η Κίνα και όποια άλλη ανερχόμενη δύναμη που υπονομεύει την επιθυμητή μονοπολική ηγεμονία.
Η αμερικανο-βρετανική συνέργεια με τη Ναζιστική Γερμανία βρίσκει την σύγχρονη έκφρασή της στην συνέργεια του ΝΑΤΟ με το νεοναζιστικό καθεστώς της Ουκρανίας και της τρομοκρατικές ομάδες τζιχαντιστών που αποστέλλονται σε πολέμους μέσω αντιπροσώπων εναντίον ρωσικών συμφερόντων στη Συρία και αλλού. Οι πρωταγωνιστές μπορεί να αλλάζουν κατά καιρούς, αλλά η ριζική παθολογία είναι ο ηγεμονικός εθισμός του αμερικανο-βρετανικού καπιταλισμού.

Ο ατέρμων Ψυχρός Πόλεμος θα τελειώσει μόνο όταν ο αγγλο-αμερικανικός καπιταλισμός αντικατασταθεί τελικά από ένα γνησιότερα δημοκρατικό σύστημα.


Πώς μπορεί να εξηγηθεί η άνοδος του Τραμπ, το φαινόμενο του Brexit και η άνοδος της Λε Πεν; Έχουμε άνοδο του φασισμού όπως μερικοί ισχυρίζονται (εάν και μάλλον στις μέρες μας θα ήταν παρωχημένο να μιλάμε για φασισμό) ή κάτι άλλο;

Ποια είναι η σιωπηρή πλειοψηφία που τους ψηφίζει;  Ενώ έχουν γραφτεί αρκετά βιβλία στο εξωτερικό, στη χώρα μας η αναφορά σε αυτή είναι περιορισμένη ή είναι αρκούντως υποτιμητική όπως άλλωστε γίνεται και στο εξωτερικό.

Στην Αμερική τους αποκαλούν λευκά σκουπίδια (white trash) ή "βλάχους" (hillbilly,rednecks). Είναι αυτό που παλαιότερα κάποιοι θα αποκαλούσαν εργατική τάξη ενώ στις ημέρες μας (τι ειρωνεία αλήθεια!) αποκαλείται «λευκό σκουπίδι». 

Τα λευκά σκουπίδια λοιπόν είναι φτωχοί, λευκοί, τόσο φτωχοί που έχουν χαρακτηριστικά των αντίστοιχων μαύρων φτωχών, αρκετοί από αυτούς έχουν αποφοιτήσει από το κολέγιο ή το πανεπιστήμιο (δεν είναι όλοι τους αμόρφωτοι όπως  τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης υποστηρίζουν), ζούνε στις φτωχές περιοχές των πόλεων ενώ ο αριθμός τους αυξάνεται συνεχώς και πλέον βρίσκονται και στα παλιά μεσοαστικά προάστια ενώ δεν παίρνουν κοινωνικά επιδόματα γιατί δεν τα δικαιούνται (το ίδιο δεν συμβαίνει και με πολλούς Έλληνες στην Ελλάδα;). Είναι οι σύγχρονοι απόκληροι της εργατικής τάξης αλλά και μίας  πάλαι ποτέ μεσαίας τάξης που ενώ αποτελεί το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει μόνο το 14% του παγκόσμιου πλούτου. Αυτή η μεσαία τάξη βάλλεται συνεχώς και υποβαθμίζεται, η δε κοινωνική της αναβάθμιση είναι μάλλον απίθανη γιατί μέρος αυτής δεν έχει ούτε πλέον τα χρήματα ούτε κυρίως τις κοινωνικές διασυνδέσεις που θα διευκόλυναν την κοινωνική της αναρρίχηση.

Οι εναπομείναντες της μεσαίας τάξης τους αντιπαθούν, φοβούνται μήπως καταλήξουν σαν κι αυτούς (οι τουρίστες και οι αλήτες που ανέφερα σε προγενέστερο άρθρο μου) εάν και αρκετοί από τη μεσαία τάξη  θα γίνουν απόκληροι, θα ενταχθούν στο σύγχρονο πρεκαριάτο λόγω της αυτοματοποίησης της εργασίας και της επακόλουθης εξαφάνισης των θέσεων εργασίας κάτι που αποσιωπάται στη χώρα μας.

Αυτοί οι σύγχρονοι απόκληροι  αποτελούν τμήμα των 2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων που το σύστημα θεωρεί περιττούς όπου περιττός θεωρείται αυτός που δεν έχει χρήματα να καταναλώσει τα πραγματικά σκουπίδια που σερβίρουν όλων των ειδών οι βιομηχανίες. Το θέμα είναι βέβαια ποιος θα αποφασίσει ότι οι περιττοί αυτοί θα πρέπει να εξαφανισθούν γιατί το βήμα μεταξύ του ποιος θεωρώ ότι θα εξαφανισθεί και του πότε θα εξαφανισθεί- εξοντωθεί  είναι πολύ μικρό. Αυτή η απόφαση είναι δείγμα του σύγχρονου πραγματικού φασισμού.

Το περίεργο με αυτή τη νέα μαζική τάξη των απόκληρων είναι ότι προσπαθούν να κρατηθούν σε ότι είχε αξία γι’αυτούς στο παρελθόν δηλαδή η οικογένεια, η πατρίδα κτλ., μισούν το κράτος γιατί ούτως ή άλλως δεν επωφελούνται από αυτό, αντίστοιχα επωφελούνται τρίτοι όπως οι μετανάστες  και το θεωρούν έναν από τους λόγους που δεν έχουν εργασία. Η διαφορά τους από την αριστερή πτέρυγα είναι η πολιτισμική. Και οι σύγχρονοι αριστεροί πρεσβεύουν ως οικονομικό μοντέλο τον νεο-φιλελευθερισμό ενώ αντίθετα με τους δεξιούς η διαφορά είναι μόνο στο πολιτισμικό πλαίσιο βλ. ανοικτά σύνορα, ευνοϊκή μεταχείριση των μεταναστών, μειοψηφιών κτλ. και επιδεικτική αδιαφορία για τους εξαθλιωμένους των κρατών τους. Ο ρόλος δε του κράτους περιορίζεται, γι’αυτούς, μόνο στα πλαίσια της κοινωνικής επιδοματικής πολιτικής για τμήματα του πληθυσμού και τίποτε άλλο. Το παράδοξο είναι ότι πάλαι ποτέ αριστερές προτάσεις όπως είναι π.χ. η εθνικοποίηση στρατηγικών επιχειρήσεων δεν πρεσβεύεται από αριστερούς αλλά από πολιτικούς όπως η Λε Πεν (το εάν θα το έκανε όμως εάν έπαιρνε την εξουσία είναι μία άλλη υπόθεση, η εμπειρία με τον Τραμπ δημιουργεί σοβαρές επιφυλάξεις).

Το αποτέλεσμα είναι ότι μία ιδεολογική στήριξη των απόκληρων και όλων των μελλοντικών απόκληρων δεν υπάρχει και είναι ανάγκη να δημιουργηθεί (βλ. κείμενό μου «η επανάσταση του καναπέ») πριν είναι πολύ αργά και τα φαινόμενα μαζικής εξόντωσης ενταθούν μέσω της κατάργησης των κρατών και της δημιουργίας ειδικών οικονομικών ζωνών (όπως έχει αναφερθεί πολλαπλώς για το μέλλον της χώρας μας) όπου οι κυβερνήσεις, κυρίως οι διεφθαρμένες διορισθείσες στα σύγχρονα προτεκτοράτα από τους αποικιοκράτες, θα είναι κι αυτές περιττές ως κοστοβόρες, ενώ οι άνθρωποι θα επιβιώνουν ως φτωχοί εργαζόμενοι ή με κάποια πενιχρά επιδόματα.


Η εικόνα του μέλλοντος φαίνεται ζοφερή ωστόσο είναι αρκετά πιθανή. Η μεσαία τάξη θα ανακτήσει τον πάλαι ποτέ δυναμισμό της ή θα παραμείνει στον γνωστό και καλλιεργούμενο από τους δημαγωγούς αποπροσανατολισμό της; Ο καιρός της μαζικής ύπνωσης και απάθειας πλησιάζει στο τέλος.

* Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ

Προτεινόμενα βιβλία

Louis, E. En finir avec Eddy Belleguelle. Points.
Vance, J.D. 2016. Hillbilly Elegy. William Collins
Όταν ένα «Δελτίο Ειδήσεων» γίνεται το ίδιο μια «αποκαλυπτική είδηση» …

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Η Γερμανία της κ. Μέρκελ δεν ανέκτησε ακόμη την ψυχική ηρεμία της, τέσσερεις σχεδόν μήνες μετά την εκλογή του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και δυο μήνες μετά το προσκύνημα της καγκελαρίου στον Λευκό Οίκο.

Αντίθετα ο περαστικός πρωινός τηλεθεατής της Ντώϋτσε Βέλλε, του ραδιοτηλεοπτικού πομπού του γερμανικού μηνύματος στον κόσμο, έμενε κατάπληκτος διαπιστώνοντας πως το «Γερμανικό Κύμα» (Deutsche Welle) ήταν σήμερα, κυριολεκτικά και αποκλειστικά, ένα «τσουνάμι» εχθρότητας και πολεμικής εναντίον του Προέδρου Τραμπ.

Στους Γερμανούς και άλλους τακτικούς επισκέπτες του δικτύου το φαινόμενο ίσως δεν προξένησε την ίδια εντύπωση, λόγω εθισμού τους από την φανατική συμμετοχή του εθνικού σταθμού –όπως και των άλλων γερμανικών ΜΜΕ- στην προεκλογική εκστρατεία αντι-Τραμπ. Αλλά για πάντα τρίτον και οποιονδήποτε και επιπόλαια γνώστη των κανόνων εσωτερικής ισορροπίας και οικονομίας ραδιοτηλεοπτικού χρόνου, το σημερινό δελτίο ειδήσεων κραύγαζε πολιτική επίθεση με κυβερνητική υπαγόρευση.

Στο σύνηθες εικοσάλεπτο του δελτίου ειδήσεων των 9 π.μ υπήρξε Μία, η αναγγελθείσα ως «κορυφαία είδηση» της ημέρας και η τελικά μοναδική στο γερμανικό δελτίο, στην οποία αφιερώθηκαν δεκαπέντε λεπτά. Το υπόλοιπο του δελτίου αφιερώθηκε στην προβολή φυλλαδίου που εξέδωσε η Ε.Ε., σε υπεράσπιση της παγκοσμιοποίησης από τους κατηγόρους της στις χώρες μέλη.

Και ποια νομίζετε πως ήταν η είδηση που κρίθηκε «κορυφαία» για τον κόσμο από τον διευθυντή, αρχισυντάκτη του σταθμού; Όχι, δεν ήταν -όπως κακώς φανταστήκατε- η συνάντηση του Προέδρου Τραμπ με τον Ρώσο υπουργό των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ στον Λευκό Οίκο, μετά τις συνομιλίες του Ρώσου με τον Αμερικανό υπουργό των Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον.

Η συνταρακτική είδηση ήταν η απόλυση του διοικητή του Εφ Μπι Αϊ Τζέϊμς Κόμυ, από τον αρχηγό του αμερικανικού κράτους…

Συντάραξε φαίνεται αυτή η ενέργεια του Προέδρου Τραμπ την γερμανική ψυχή, για την άδικη αυθαιρεσία. Όσο και αν η Χίλαρυ Κλίντον -ευνοούμενη του σταθμού, της κ. Μέρκελ και του όλου γερμανικού Συστήματος- κατηγορούσε τον Κόμυ μέχρι προχθές ότι της στοίχισε τις εκλογές με τις έρευνες και τις αντιφατικές δηλώσεις του.

΄Ετσι ο παρουσιαστής του δελτίου, σε υπερθετικόν έξαψης, επέμεινε να δώσει κάθε ψίχουλο λεπτομέρειας γύρω από την ψίχα της είδησης, να τονίσει πως η απόλυση έγινε ενώ ο Κόμυ διενεργούσε έρευνα για την πιθανή ρωσική ηλεκτρονική παρέμβαση στην εκλογική διαδικασία, να ζητήσει επανάληψη των ίδιων λεχθέντων από ανταποκριτή στην Ουάσιγκτων. Να παραθέσει τις δηλώσεις Δημοκρατικών εκπροσώπων και λυσσαλέων αντιπάλων του Τραμπ, όπως ο διαβόητος Σούστερ, που είχε προαναγγείλει τον πόλεμο των μυστικών υπηρεσιών εναντίον του νέου προέδρου, με όλα τα μέσα που διαθέτουν...

Κλήθηκε στο στούντιο του Σταθμού, προφανώς ως εμπειρογνώμων, ο καθηγητής της οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Κένεντυ του Βερολίνου κ. ΄Ιρβινγκ Κόλλιερ, για να αποτιμήσει το βάθος και τις προεκτάσεις της κρίσης που προκάλεσε η απόλυση Κόμυ. Ρωτήθηκε για συσχετισμούς α) με την έρευνα των υποψιών ρωσικής ανάμειξης προς προεκλογικό επηρεασμό των ψηφοφόρων και β) με τις αμερικανο-ρωσικές συνομιλίες στην Ουάσιγκτων. Ο ερωτώμενος προσπάθησε να μην εκτεθεί ιδιαίτερα. Ρωτήθηκε ξανά και ξανά ποιες είναι οι δυνατότητες να καρποφορήσει το αίτημα βουλευτών για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής εναντίον του Προέδρου. Έμμεσα αλλά ξεκάθαρα διαφαινόταν ότι του εζητείτο να αποφανθεί αν μπορεί η ερωτώσα πλευρά να προσβλέπει/ελπίζει σε ένα νέο «Γουώτεργκέϊτ» ανατροπής του Προέδρου Τραμπ. Οι απαντήσεις του κ. καθηγητή άφησαν ένα παράθυρο ελπίδας, «εφ’ όσον δύο Ρεπουμπλικανοί αντιπρόσωποι πεισθούν να συνταχτούν με τους Δημοκρατικούς» εχθρούς του Τραμπ.

Αλλά το «Κύμα», δεν είχε ακόμη εξαντλήσει τα όριά του. Το μικρόφωνα δόθηκαν στους συγκεντρωμένους διαδηλωτές αντι-Τραμπ έξω από τον Λευκό Οίκο (δεν ήταν δα κοσμοπλημμύρα) για να πουν τον καημό τους για την απόλυση του αρχηγού του Εφ Μπι ΄Αϊ και τις φοβερές υποψίες τους για ρωσική υποκίνηση ή ηθική αυτουργία. Δυο απαντήσεις γυναικών ανταποκρίθηκαν ικανοποιητικά στις προσδοκίες του μικροφώνου, ένας τρίτος δεν θα πρέπει να έδωσε πλήρη ικανοποίηση.

Είχε όμως συμπληρωθεί ένα τέταρτο της ώρας και απέμενε προς παρουσίαση και το νεότευκτο δελτίο της Ε.Ε. για την αποστόμωση όσων λένε κακά για την παγκοσμιοποίηση. Για το «Γερμανικό Κύμα», στον κόσμο χθες, τίποτε άλλο δεν είχε συμβεί το άξιο αναφοράς στις ειδήσεις.

Είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου το ίδιο το Δελτίο Ειδήσεων, περιώνυμου μάλιστα σταθμού, επιβάλλεται ως αξιοσημείωτη είδηση. Και που γεννά εύλογα ερωτήματα.

Όπως το ερώτημα που εξ αρχής αναπήδησε στον νου του αναγνώστη:

Γιατί αυτή η τόσο χαρακτηριστικά γερμανική -ασυγκράτητη και βίαιη- αντίδραση με την υποψία και μόνο, ή έστω την ένδειξη, τάσεων αμερικανο-ρωσικής ύφεσης και γεφύρωσης των διαφορών μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων; Γιατί μια τέτοια προοπτική τρομοκρατεί του Σύστημα του 4ου Ράιχ και ποιών σχεδίων φοβούνται την ανατροπή;
Του Πάτρικ Μπιουκάναν

Πένθιμο σήμαντρο το κατωτέρω άρθρο για την προεδρία Τραμπ, με την συμπλήρωση των πρώτων 100 ημερών της, με το οποίο , ο Πάτρικ Μπιουκάναν, δημοσιολόγος, λογογράφος και σύμβουλος προέδρων, κάποτε και υποψήφιος ο ίδιος και από τους ελάχιστους προεκλογικούς υποστηρικτές του Ντόναλντ Τραμπ, διαπιστώνει με έκδηλη μελαγχολία την απάρνηση των προεκλογικών επαγγελιών και τον προσηλυτισμό του φερέλπιδα ειρηνοποιού από τους αγγέλους του πολέμου. Τον προειδοποιεί πως κάθε νέος πόλεμος θα ακυρώσει την εντολή του και θα καταβροχθίσει την προεδρία του.

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού


Μήπως ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ παραχώρησε στους στρατηγούς την εξωτερική πολιτική;

Κάπως έτσι φαίνεται. Ως υποψήφιος ο Τραμπ έτεινε το χέρι του στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Απέρριπτε περαιτέρω επεμβάσεις στη Συρία, εκτός της απαιτούμενης για την συντριβή του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους (των τζιχαντιστών).

Μιλούσε για έξοδο και παραμονή εκτός των κακής σύλληψης πολέμων στη Μέση Ανατολή, μέσα στους οποίους οι πρόεδροι Μπους ο 2ος και Ομπάμα είχαν βυθίσει τη χώρα.

Η εμφανιζόμενη απάρνηση από τον πρόεδρο Τραμπ της αντι-επεμβατικής εξωτερικής πολιτικής που υποστήριζε αποτελεί τη μεγάλη έκπληξη των πρώτων 100 ημερών της προεδρίας του και την πιο δυσοίωνη. Επειδή κάθε νέος πόλεμος θα ακυρώσει την εντολή του και θα αναλώσει την προεδρία του.

Ο Τραμπ δεν αποκαλεί πλέον το ΝΑΤΟ «απαρχαιωμένο», αλλά προωθεί στρατεύματα προς τη Ρωσία στη Βαλτική και στα ανατολικά Βαλκάνια. Ο (υπουργός των Εξωτερικών) Ρεξ Τίλλερσον, φορέας του ρωσικού παράσημου της φιλίας, προειδοποιεί τώρα ότι οι ΗΠΑ δεν θα άρουν τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, μέχρις ότου αυτή αποσυρθεί από την Ουκρανία.

Εάν ο Τίλλερσον δεν μπλοφάρει, αυτό αποκλείει την επαναπροσέγγιση κατά την προεδρία του Τραμπ, επειδή ούτε ο Πούτιν ούτε οποιοσδήποτε διάδοχος θα μπορούσε να εγκαταλείψει την Κριμαία και να επιζήσει.

Τι του συνέβη του Τραμπ, το 2016;

Από πότε οι αξιώσεις του Κιέβου στην Κριμαία έγιναν πιο κρίσιμες για εμάς από τη σχέση συνεργασίας με την πυρηνικά εξοπλισμένη Ρωσία; Το 1991 ο Μπους ο 1ος και ο υπουργός των εξωτερικών Τζέϊμς Μπέϊκερ σκέφτονταν ότι και μόνο η ιδέα ανεξαρτησίας της Ουκρανίας ήταν αποκύημα ενός «αυτοκτονικού εθνικισμού».

Που νομίζουμε ότι μπορεί να οδηγήσει αυτή η δαιμονοποίηση του Πούτιν και ο εξοστρακισμός της Ρωσίας;

Για να πάρει την βοήθεια του Ξι Ζιπίνγκ στο πρόβλημά μας με τη Βόρειο Κορέα, ο Τραμπ εγκατέλειψε την κουβέντα για φιλία με την Ταϊβάν, έκανε πίσω από τις προειδοποιήσεις του Τίλλερσον στο Πεκίνο να εκκενώσει τα ξερονήσια στη Νότια Σινική Θάλασσα και έδωσε υποσχέσεις για σημαντικές παραχωρήσεις σε μελλοντικές εμπορικές συμφωνίες με την Κίνα.

«Μου αρέσει ο Ξι Ζιπίνγκ και πιστεύω ότι και αυτός με συμπαθεί πολύ», δήλωσε ο Τραμπ αυτή τη βδομάδα. Θυμάται κανείς τον Ρούζβελτ να ορμηνεύει τον Τσώρτσιλ: «Νομίζω ότι μπορώ να χειριστώ τον Στάλιν καλύτερα από το δικό σου Φόρεϊν ΄Οφις… Ο Στάλιν απεχθάνεται όλους αυτούς τους δικούς σου. Πιστεύει πως με συμπαθεί περισσότερο».

Ο Ρούζβελτ δεν έζησε για να δει πόσο ο Στάλιν τον έπιασε κορόιδο.

Ανάμεσα στα επιτεύγματα που γιορτάζονται στις πρώτες 100 μέρες του Τραμπ είναι οι 59 πύραυλοι Κρουζ που εκτοξεύθηκαν κατά του συριακού αεροδρομίου, από το οποίο υποτίθεται πως προήλθε η επίθεση εναντίον αμάχων με χημικά και η ρίψη της γιγάντιας «μητέρας όλων των βομβών» στο Αφγανιστάν.

Αλλά τι επιτεύχθηκε με αυτούς τους βομβαρδισμούς;

Το Κόμμα του Πολέμου εμφανίζεται και πάλι σε βέλος ανόδου. Οι Τζων Μακέην και Λίντσευ Γκράχαμ είναι χαρούμενοι εκδρομείς. Στο Αφγανιστάν, ο Αμερικανός διοικητής ζητάει χιλιάδες νέους Αμερικανούς στρατιώτες σε ενίσχυση των 8.500 που βρίσκονται εκεί, για να σταθεροποιηθεί το αφγανικό καθεστώς και ο στρατός του, που συνεχώς χάνουν έδαφος στους Ταλιμπάν.

Το Ιράν ξαναμπήκε στο στόχαστρο. Ενώ ο Τίλλερσον παραδέχεται ότι η Τεχεράνη τηρεί την πυρηνική συμφωνία του 2015, ο Τραμπ δηλώνει πως παραβιάζει «το πνεύμα της συμφωνίας».

Πως το παραβιάζει; Λέει ο Τίλλερσον: Το Ιράν αποσταθεροποιεί την περιοχή και απειλεί τα αμερικανικά συμφέροντα στη Συρία, την Υεμένη, το Ιράκ και τον Λίβανο.

Αλλά το Ιράν είναι σύμμαχος της Συρίας και έχει προσκληθεί εκεί για να βοηθήσει μια κυβέρνηση, αναγνωρισμένη από τα Ηνωμένα ΄Εθνη, να εξουδετερώσει μιαν εξέγερση που περιλαμβάνει στοιχεία της Αλ Κάϊντα και των τζιχαντιστών του Ι.Κ. Εμείς, μαζί με τους Τούρκους, τους Σαουδάραβες και τους Άραβες των χωρών του Κόλπου, είμαστε αυτοί που βοηθούν τους αντάρτες που προσπαθούν να ανατρέψουν το καθεστώς.

Στην Υεμένη, αντάρτες Χούθι ανέτρεψαν και εξόρισαν έναν Σαουδάραβα σατράπη. Οι βομβαρδισμοί, ο αποκλεισμός και η επέμβαση με στρατεύματα διαπράττεται από Σαουδάραβες και ΄Αραβες Σουνίτες, βοηθούμενους από το αμερικανικό ναυτικό και την αμερικανική αεροπορία.

Είμαστε εμείς και οι Σαουδάραβες που απειλούμε να κλείσουμε το λιμάνι Χοντέιντα, μέτρο που θα προκαλούσε ευρύτατη λιμοκτονία.

Δεν είναι το Ιράν αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες που εισέβαλαν στο Ιράκ, ανέτρεψαν το καθεστώς της Βαγδάτης, και κατέλαβαν τη χώρα. Δεν ήταν το Ιράν που ανέτρεψε τον συνταγματάρχη Καντάφι και δημιούργησε τη σημερινή καταστροφή στη Λιβύη.

Τη Δευτέρα, το πολεμικό Μαχάν έριξε μια φωτοβολίδα για να αποδιώξει ένα ιρανικό περιπολικό σκάφος που βρισκόταν ένα χιλιόμετρο μακριά. Υποτίθεται ότι η παρουσία του αποτελούσε πρόκληση. Αλλά ο Ιρανός υπουργός των Εξωτερικών Ζαβάτ Ζαρίφ είχε κάποιο δίκιο όταν έγραφε στο Τουίτερ: «Το ναυτικό μας κινείται – ναι, σωστά το βρήκατε- στον Περσικό Κόλπο, όχι στον Κόλπο του Μεξικού. Το ερώτημα είναι τι έκανε ο αμερικανικός στόλος 7.500 μίλια από τη χώρα του;»

Σε ποιον οφείλεται η εμφανιζόμενη μεταμόρφωση του Τραμπ σε γεράκι; Οι στρατηγοί, ο Μπίμπι Νετανιάχου και οι νεοσυντηρητικοί, οι ιέρακες του κογκρέσου με την ψυχροπολεμική νοοτροπία τους, η σαουδαραβική βασιλική οικογένεια και οι άραβες του Περσικού Κόλπου- αυτοί κερδίζουν τη μάχη για τον εγκέφαλο του Τραμπ.

Και το πρόγραμμά τους για την Αμερική;

Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο πραγματικός εχθρός μας στη Μέση Ανατολή δεν είναι η Αλ Κάϊντα ή το Ισλαμικό Κράτος αλλά το Σιϊτικό Ιράν και η Εσμπολά, η Συρία του ΄Ασαντ και ο πάτρωνας του ο Πούτιν. Και μέχρις ότου η Εσμπολά ξεκοιλιαστεί, ο Άσαντ εξαφανιστεί και το Ιράν συντριβεί, όπως το κάναμε στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στην Υεμένη, η άνθηση της δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή που όλοι επιδιώκουμε δεν μπορεί ν’ αρχίσει πραγματικά…

Αλλά προτού ο Πρόεδρος Τραμπ προχωρήσει στη πορεία που χάραξαν γι’ αυτόν οι στρατηγοί του –γενναίοι άνδρες και πατριώτες, όπως είναι- θα πρέπει να ψάξει να βρει αν κανένας από αυτούς στάθηκε αντίθετος στους ηλίθιους πολέμους των τελευταίων 15 χρόνων, αρχίζοντας από τη μεγίστη από τις στρατηγικές γκάφες – την εισβολή του Τζωρτζ Μπους στο Ιράκ.

του Alexander Mercouris, The Duran, 25-4-2017

Πληροφορίες της ρωσικής εφημερίδας Ιζβέστια από πηγή του υπουργείου των Εξωτερικών αναφέρει ότι, ανταποκρινόμενη σε παρακλήσεις των ΗΠΑ, η Ρωσία επανασύνδεσε σιωπηρά την «θερμή γραμμή» επικοινωνίας μεταξύ Ρώσων και Αμερικανών στρατιωτικών στη Συρία.

Η Ρωσία είχε διακόψει αυτή την γραμμή επικοινωνίας σε αντίδραση της αμερικανικής πυραυλικής επίθεσης εναντίον της αεροπορικής βάσεως Αλ-Σαρυάτ της Συρίας στις 6 Απριλίου. ΄Αμεση συνέπεια του μέτρου ήταν η εντυπωσιακή διακοπή των αμερικανικών αεροπορικών επιχειρήσεων, για την αποφυγή του κινδύνου τυχαίας συγκρούσεως με την ρωσική αεροπορία στη Συρία, όπου η Ρωσία –λόγω της παρουσίας των αντιαεροπορικών συστημάτων S-400 και S-300VM Antey- ελέγχει τον εναέριο χώρο.

Αυτή η πτυχή της διακοπής λειτουργίας της «θερμής γραμμής ασφαλείας πτήσεων» ελάχιστα και επιπόλαια αναφέρθηκε από την συστημική ενημέρωση στη Δύση όπως επίσης διέφυγε ανάδειξης και σχολιασμού η δραματική συνέπεια που είχε για τις αμερικανικές αεροπορικές επιχειρήσεις στη Συρία.

Ωστόσο, σε συνδυασμό με την παρουσία των ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων στη Συρία, παρέσχε στους Ρώσους την δυνατότητα να αντιδράσουν στον αμερικανικό βομβαρδισμό κατά τρόπο αποφασιστικό και ταυτόχρονα διακριτικό, που απέφευγε την επικίνδυνη κλιμάκωση αλλά καθιστούσε σαφές και δυνατό το ρωσικό μήνυμα.

Αυτό που έκαναν οι Ρώσοι με την αποκατάσταση της «θερμής γραμμής», αφού την είχαν διακόψει επί αρκετές εβδομάδες, ήταν να καταστήσουν σαφές στους Αμερικανούς ότι η ανεμπόδιστη αεροπορική δράση τους στη Συρία εξαρτάται από τη ρωσική συμφωνία και ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να συμφωνήσει εάν οι Αμερικανοί ξαναχτυπήσουν τις συριακές ένοπλες δυνάμεις.

Οι ΗΠΑ επείγοντο να ξαναρχίσουν τις πλήρεις αεροπορικές επιχειρήσεις τους εναντίον των τζιχαντιστών του ΙΚ και γι’ αυτό ήθελαν την ταχύτερη δυνατή επαναλειτουργία του «κόκκινου τηλεφώνου». Οι Ρώσοι, από την πλευρά τους, ήξεραν ότι εάν επέμεναν να κρατούν τη γραμμή κλειστή επί πολύ, σε κάποιο σημείο οι Αμερικανοί θα ήταν αναγκασμένοι –ακόμη και για λόγους γοήτρου- να επαναρχίσουν πλήρεις επιχειρήσεις, ακόμη και με τον κίνδυνο ένοπλης σύγκρουσης με τους Ρώσους.

Και οι δύο πλευρές επομένως είχαν ισχυρό κίνητρο για αποκλιμάκωση.

Είναι βέβαιο ότι οι ΗΠΑ έδωσαν στους Ρώσους την διαβεβαίωση που ζητούσαν –και πράγματι ο Τραμπ, ο ΥΠΕΞ Τίλλερσον και ο Σύμβουλος Ασφαλείας ΜακΜάστερ το έκαναν δημόσια. Είναι ωστόσο απίθανο ότι οι Ρώσοι αποδέχονται οποιεσδήποτε αμερικανικές υποσχέσεις με εμπιστοσύνη στην αξιοπιστία τους. Γι’ αυτό, κατά τις προσεχείς εβδομάδες θα αρχίσουν διακριτικά να ενισχύουν την αεροπορική άμυνα της Συρίας για να αυξήσουν τους κινδύνους για τους Αμερικανούς οποιασδήποτε νέας επίθεσης εναντίον της. Το είπαν ήδη άλλωστε και θα το κάνουν.

Σε σχέση μάλιστα με τα ανωτέρω, τις τελευταίες μέρες κυκλοφορούν ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες ότι οι Ρώσοι σχεδιάζουν να εφοδιάσουν τη Συρία με αντιαεροπορικά συστήματα BUK, Tor και Pantsir, για την αύξηση δραστικότητας της συριακής αεράμυνας.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι η γραμμή στρατιωτικής επικοινωνίας αποκαταστάθηκε κατόπιν προσωπικού αιτήματος του υπουργού των Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον στο Ρώσο ομόλογό του Σεργκέι Λαβρώφ. Αυτό θα πρέπει να έγινε στην τηλεφωνική επικοινωνία των δύο ανδρών στις 21 Απριλίου. Και η «θερμή γραμμή» θα αποκαταστάθηκε την επομένη.

Πολιτικοί και εμπειρογνώμονες στη Ρωσία πιστεύουν πως η Ουάσιγκτων αναγκάσθηκε να κάνει αυτό το βήμα, επειδή η έλλειψη συντονισμού με τη Ρωσία θα μπορούσε να έχει αρνητικές συνέπειες.

«Η πολιτική της Ουάσιγκτων είναι πραγματιστική», είπε ο Ιγκόρ Μορόσωφ, μέλος της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της ρωσικής ΄Ανω Βουλής. «Το Στέητ Ντηπάρτμεντ ξέρει καλά ότι η στρατηγική πρωτοβουλία στον εναέριο χώρο της Συρίας είναι στα χέρια των ρωσικών αερο-διαστημικών δυνάμεων. ΄Ετσι, για την αποφυγή οποιωνδήποτε απρόβλεπτων καταστάσεων στο αέρα, οι ΗΠΑ υπέβαλαν αυτό το αίτημα».

Ο Γιούρι Ζίνιν, κορυφαίος ερευνητής στο Κέντρο Συνεργασίας Πολιτισμών, στο Πανεπιστήμιο MGIMO στη Μόσχα, είπε: «Η Ουάσιγκτων υποκίνησε την αντίδρασή μας. Δεδομένου ότι παραβιάστηκε η εθνική κυριαρχία της Συρίας, οι ενέργειές μας μπορούν να χαρακτηριστούν μάλλον μετριοπαθείς. Ιδιαίτερα αυτό θα μπορούσε να είχε οδηγήσει στον θάνατο Αμερικανών συμβούλων και στρατιωτών στη Συρία.»

Με την αναστολή του μηχανισμού ασφαλείας πτήσεων, η Ρωσία σηματοδότησε ότι δεν θα αφήσει τις ΗΠΑ να παίρνουν ασυντόνιστες και μονομερείς αποφάσεις στη Συρία. Προφανώς οι ΗΠΑ έπιασαν το μήνυμα.

Απόδοση: Μιχ. Στυλιανού

Του Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς

Αυτό το άρθρο του συντηρητικού καθηγητή της Οικονομίας, τέως υπουργού του Ρέϊγκαν, τέως αρχισυντάκτη της Εφημερίδας της Γουώλ Στρήτ, θα προκαλέσει τη δυσπιστία και θα παραμερισθεί από πολλούς και παρ’ ημίν ως σύμπτωμα προβεβηκυίας ηλικίας… Σκοντάφτει όμως η κρίση αυτή στα ακλόνητα στοιχεία που παραθέτει και στην πυροδότηση των στοχασμών που προκαλεί, για τις τρομακτικές επιπτώσεις που είχε το γεγονός για ολόκληρο τον πλανήτη και τον ανθρώπινο πολιτισμό. Και αυτά το επιβάλλουν στην προσοχή του αναγνώστη.

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, άλλαξαν τον κόσμο. Υπήρξαν η πρόφαση για να εξαπολύσει η αμερικανική κυβέρνηση επιθέσεις σε επτά χώρες της Μέσης Ανατολής, προκαλώντας θύματα αμάχων κατά εκατομμύρια και στέλνοντας κύματα προσφύγων στον Δυτικό κόσμο. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δαπάνησε τρισεκατομμύρια δολάρια καταστρέφοντας χώρες και σκοτώνοντας γυναικόπαιδα, ενώ οι δημόσιες υποδομές στις ΗΠΑ φθείρονταν επικίνδυνα, τα σπίτια των Αμερικανών κατάσχονταν και οι ανάγκες υγείας τους έμεναν ακάλυπτες. Η 11η Σεπτεμβρίου ήταν επίσης η πρόφαση για την αποδόμηση της προστασίας που παρείχε το Αμερικανικό Σύνταγμα για την εξασφάλιση των ελευθεριών του Αμερικανού πολίτη. Σήμερα κανένας Αμερικανός δεν έχει τις ελευθερίες που εγγυάται το Σύνταγμα: http://www.paulcraigroberts.org/2017/04/20/freedom-democracy-tyranny/

Την 11η Σεπτεμβρίου, όταν ένας γείτονας μου τηλεφώνησε να ανοίξω την τηλεόραση, άφησα ό,τι έκανα και άνοιξα τον δέκτη. Αυτό που είδα ήταν δύο πύργους του World Center να ανατινάζονται. Είχα συχνά απολαύει στο γεύμα μου στο εστιατόριο της ταράτσας του ενός των πύργων, στην άλλη πλευρά της οδού από το γραφείο μου στη Γουώλ Στρητ Τζέρναλ.

Ένα μικροσκοπικό σε σύγκριση επιβατικό αεροπλάνο από αλουμίνιο χτύπησε τον ογκώδη ατσάλινο πύργο και μετά ένα άλλο αλουμινένιο αεροπλάνο χτύπησε τον άλλο. Είδα μερικά φτερά χρώματος πορτοκαλί, έξω από τα κτίρια. ΄Επειτα, σχεδόν μια ώρα αργότερα -λιγώτερο στη μια περίπτωση, περισσότερο στην άλλη- οι δυο πύργοι εξερράγησαν, ο ένας όροφος μετά τον άλλο, καθώς κατέρρεαν στη βάση τους.

Με αυτόν τον τρόπο ακριβώς περιέγραψαν και οι παρουσιαστές των ειδήσεων το τι έβλεπα. «Φαίνεται το ίδιο ακριβώς με ελεγχόμενη κατεδάφιση», ανέφεραν οι δημοσιογράφοι. Και έτσι πράγματι ήταν. Ως φοιτητής στο Georgia Institute of Technology είχα παραστεί σε ελεγχόμενη κατεδάφιση και αυτό ήταν που έβλεπα στην τηλεόραση, αυτό ήταν που έβλεπαν και οι παρουσιαστές των καναλιών της τηλεόρασης.

Αργότερα την ίδια μέρα, ο Σίλβερστάϊν, ιδιοκτήτης, ή μάλλον μακροπρόθεσμος δικαιούχος της χρήσης (lease)του World Trade Center, εξήγησε στην τηλεόραση ότι η ελεύθερη κατάρρευση αργά το απόγευμα του τρίτου ουρανοξύστη, Κτιρίου7, ήταν ηθελημένη απόφαση να «τραβήξουν» το κτίριο. Τραβώ (Pull) είναι ο όρος που χρησιμοποιείται στην ελεγχόμενη κατεδάφιση για την περιγραφή κτιρίου δικτυωμένου με εκρηκτικά για να καταστραφεί. Το Κτίριο 7 δεν είχε χτυπηθεί από αεροπλάνο και είχε υποστεί μόνο μικρές και πολύ περιορισμένες πυρκαγιές γραφείων. Η δήλωση του Σίλβερστάϊν διορθώθηκε αργότερα να σημαίνει ότι οι πυροσβέστες τραβήχτηκαν από το κτίριο. Ωστόσο πολλά βίντεο δείχνουν τους πυροσβέστες να έχουν βγει από το κτίριο και ένα πυροσβέστη να ανακοινώνει ότι το κτίριο θα κατεδαφιστεί.

Καθώς δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το κτίριο ήταν ήδη δικτυωμένο με εκρηκτικά για κατεδάφιση, το ερώτημα είναι γιατί;

Επειδή οι Αμερικανοί είναι ένας αμέριμνος και εύπιστος λαός και έχουν εμπιστοσύνη στην καλοσύνη της χώρας τους, πέρασαν χρόνια προτού ακόμα και εμπειρογνώμονες προσέξουν πως η επίσημη εκδοχή βρισκόταν σε πλήρη σύγκρουση με τους γνωστούς νόμους της φυσικής, σε πλήρη διάσταση με το πώς τα κτίρια καταρρέουν από ασύμμετρη ζημία και πως δεν μπορούσαν να είχαν καταρρεύσει από το χτύπημα αεροπλάνου, αφού τα οικοδομήματα αυτά πληρούσαν όλους τους όρους του κώδικα των προϋποθέσεων για να αντέχουν σε σύγκρουση επιβατικών αεροπλάνων. Πολλοί ούτε ήξεραν ότι ο τρίτος ουρανοξύστης, το Κτίριο7, είχε καταρρεύσει.

Ο καθηγητής Steven E.Jones, καθηγητής Φυσικής στο Brigham Young University, ήταν ο πρώτος που διαπίστωσε πως η επίσημη εκδοχή των γεγονότων ήταν απλή φαντασίωση. Η ανταμοιβή του για την παρρησία του ήταν η εξαγορά του διδακτικού συμβολαίου του από το θρησκευτικό πανεπιστήμιο, πολλοί πιστεύουν υπό την απειλή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ,ότι εάν το πανεπιστήμιο δεν τον απέλυε, θα τερματιζόταν η οικονομική ενίσχυση του των φυσικών επιστημών του εκπαιδευτικού ιδρύματος.

Η Cynthia Mckinney, μαύρη εκπρόσωπος της Γεωργίας στη Βουλή των Αντιπροσώπων, ήταν ή πολύ εξυπνότερη ή πολύ γενναιότερη των λευκών συναδέλφων της. ΄Εθεσε τα προφανή ερωτήματα για την 11η Σεπτεμβρίου στην αμερικανική Βουλή, ερωτήματα που απαιτούσαν απάντηση. Και έχασε την έδρα της.

Σχεδόν πέντε χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ο αρχιτέκτων του Σαν Φραντσίσκο, Richard Cage, παρατήρησε ότι οι τρείς πύργοι του World Trade Center δεν κατέρρευσαν καθόλου σύμφωνα με την επίσημη εξήγηση. Δημιούργησε τη οργάνωση «Αρχιτέκτονες & Μηχανικοί για την Αλήθεια της 11ης Σεπτεμβρίου», η οποία έχει τώρα 3.000 μέλη. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει αρχιτέκτονες υψηλών οικοδομημάτων και μηχανικούς με πείρα στην ανέγερση ουρανοξυστών. Με άλλα λόγια πρόκειται για τεχνικούς που ξέρουν τι λένε.

Αυτοί οι 3.000 εμπειρογνώμονες έχουν δηλώσει ότι η επίσημη εξήγηση της κατάρρευσης των τριών ουρανοξυστών έρχεται σε σύγκρουση με τους γνωστούς νόμους της φυσικής, της αρχιτεκτονικής και της δομικής μηχανικής.

Με άλλα λόγια η επίσημη εξήγηση είναι τελείως αδύνατη. Μόνο ένα απαίδευτο και ανίδεο κοινό μπορεί να πιστεύει την επίσημη ιστορία για την 11η Σεπτεμβρίου. Και η περιγραφή αυτή ταιριάζει στο αμερικανικό κοινό.

Η θέση των «Αρχιτεκτόνων και Μηχανικών για την Αλήθεια της 11ης Σεπτεμβρίου» κερδίζει βαθμιαία την υποστήριξη των αρχιτεκτόνων και των μηχανικών. Είναι πολύ δύσκολο για ένα αρχιτέκτονα ή μηχανικό να υποστηρίξει την αλήθεια, επειδή ο αμερικανικός πληθυσμός, που περιλαμβάνει πατριωτικές οικοδομικές εταιρείες, των οποίων οι εργαζόμενοι βάζουν αμερικανικές σημαίες στα φορτηγά τους, δεν θέλουν να προσλάβουν αρχιτέκτονες και μηχανικούς που είναι «εχθροί της Αμερικής, σύμμαχοι των Αράβων τρομοκρατών». Στην Αμερική, αν λες την αλήθεια, διατρέχεις μεγάλο κίνδυνο να χάσεις τους πελάτες σου και ακόμη και τη ζωή σου.

Σκεφτείτε τώρα τους φυσικούς. Πόσες πανεπιστημιακές σχολές φυσικής ξέρετε που δεν εξαρτώνται από κρατικές επιδοτήσεις, συνήθως συνδεόμενες με στρατιωτικές έρευνες; Το ίδιο με τη Χημεία. Οποιοσδήποτε καθηγητής φυσικής που θα αμφισβητούσε την επίσημη εξήγηση για την 11ηΣεπτεμβρίου, για τον προφανή λόγο ότι η αφήγηση αντιβαίνει στους γνωστούς νόμους της φυσικής, θα έθετε σε κίνδυνο όχι μόνο τη δική του σταδιοδρομία αλλά και τις σταδιοδρομίες όλων των μελών του τμήματός του.

Η Αλήθεια στην Αμερική κοστίζει πολύ να εκστομιστεί. Επιφέρει μεγάλο κόστος που σχεδόν κανείς δεν μπορεί να επωμιστεί.

Οι αυθέντες μας το ξέρουν και έτσι μπορούν να ξεκάνουν την αλήθεια κατά βούληση. Επιπλέον, οποιοσδήποτε εμπειρογνώμονας αρκετά θαρραλέος για να πει την αλήθεια εύκολα στιγματίζεται ως «συνωμοσιολόγος».

Ποιος βγαίνει να τον υπερασπιστεί; Όχι οι συνάδελφοί του. Θέλουν να απαλλαγούν από αυτόν το δυνατόν γρηγορότερα. Η αλήθεια είναι απειλή για τις καριέρες τους. Δεν μπορούν να συνδεθούν με την αλήθεια. Στην Αμερική η αλήθεια είναι μια λέξη-φονιάς της καριέρας.

Στην Αμερική η αλήθεια γίνεται συνώνυμη με το «Πράκτορας της Ρωσίας». Μόνο πράκτορες της Ρωσίας λένε την αλήθεια, κάτι που πρέπει να σημαίνει πως η αλήθεια είναι εχθρός της Αμερικής. Κατάλογοι συντάσσονται ιστοσελίδων του Ιντερνέτ, που λένε την αλήθεια στην εξουσία και είναι έτσι ανατρεπτικές. Στις σημερινές Ηνωμένες Πολιτείες οι άνθρωποι μπορούν να ψεύδονται κατά βούληση χωρίς συνέπειες. Θανάσιμο είναι να λες την αλήθεια.

Υποστηρίξτε τους « Α&Μ για την Αλήθεια της 11ης Σεπτεμβρίου». Αυτοί οι άνθρωποι είναι ήρωες. Η 11η Σεπτεμβρίου ήταν η κατασκευασμένη πρόφαση για τα 16 χρόνια εγκλημάτων πολέμου των νεοσυντηρητικών εναντίον εκατομμυρίων μουσουλμανικών λαών, κατάλοιπα των οποίων αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη.

Οι νεοσυντηρητικοί είναι ένα πολύ μικρός αριθμός ατόμων. Όχι περισσότεροι από μια ντουζίνα έχουν βαρύτητα. Ωστόσο χρησιμοποίησαν την Αμερική για να δολοφονήσουν εκατομμύρια. Και τώρα υποκινούν πόλεμο με τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και τη Βόρειο Κορέα. Ο κόσμος ποτέ δεν θα επιζούσε ενός τέτοιου πολέμου.

Είναι τόσο αναίσθητοι οι Αμερικανοί ώστε να κάθονται την άκρη ενώ μια ντουζίνα νεοσυντηρητικοί σιωνιστές δυναμιτίζουν τον κόσμο;

by Jonathan Roth of RiskHedge, 22-4-2017
Μετάφραση.Μ. Στυλιανού

Σε μια αποκλειστική βίντεο-συνέντευξη στο RiskHedge, ένας παλαιός γεωπολιτικός εμπειρογνώμων δηλώνει πως  στις ΗΠΑ κυκλοφορεί ευρύτατα μια εναλλακτική εξιστόρηση της αμερικανικής πυραυλικής επίθεσης της 7 Απριλίου στην αεροπορική βάση Σαϋράτ της Συρίας, σε αντίποινα της υποτιθέμενης χρήσης αερίου Σαρίν από το καθεστώς εναντίον του λαού της Συρίας.
«Δεν έπεσαν όλοι οι πύραυλοι στον στόχο», δηλώνει ο Δρ. Θέοντορ Κάρασικ, ανώτερος σύμβουλος στη Gulf State Analytics. «Οι πύραυλοι υποτίθεται πως ήταν 60. ΄Ενας έπαθε βλάβη σε ένα από τα σκάφη. 36 έφθασαν στον στόχο (*), οι υπόλοιποι όχι. Και εγείρεται το ερώτημα που επήγαν;»
Ο Δρ. Κάρασικ, τέως ανώτερος πολιτικός επιστήμων της Ομάδας Διεθνούς Πολιτικής και Ασφαλείας της RΑΝD Corporation (*),πέρασε την τελευταία δεκαετία τη Μέση Ανατολή και διαθέτει ευρύτατο δίκτυο στην περιοχή.
«Οι απόντες πύραυλοι είτε καταρρίφθηκαν από συστοιχία S-300, ή περιήλθαν σε ρωσικό ηλεκτρονικό έλεγχο και ρίφθηκαν στη θάλασσα.», εξηγεί ο Δρ. Κάρασικ. «Τώρα αυτή η εναλλακτική θεωρία σημαίνει ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία έχουν ήδη συγκρουστεί αν θέλετε –τεχνικά- με την χρήση των πυραύλων Τόμαχωκ που αποκρούστηκαν και τέθηκαν υπό ρωσικό έλεγχο.»
Εάν αυτό αληθεύει, σημαίνει ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία είχαν μιαν άμεση στρατιωτική σύγκρουση για πρώτη φορά σε δεκαετίες.
«Αυτό είναι πολύ σημαντικό», λέγει ο Δρ. Κάρασικ, «επειδή εξεικονίζει ότι είχαμε την πρώτη μας αναμέτρηση με τους Ρώσους και τούτο δημιουργεί προηγούμενο για εν δυνάμει μελλοντικές συγκρούσεις μεταξύ της Ουάσιγκτων και της Ρωσίας στο μέτωπο της Συρίας.»
Επιπλέον, η κατ’ αρχήν αιτιολογία την πυραυλικής επίθεσης – βομβαρδισμός με αέριο Σαρίν του λαού της Συρίας από τον Μπάσαρ Αλ- ΄Ασαντ- μπορεί να βασίζεται σε σφάλμα των μυστικών υπηρεσιών.
«Προφανώς η ίδια η επίθεση έγινε σε μια βιομηχανική περιοχή όπου είναι αποθηκευμένα πολλά τοξικά χημικά», είπε ο Δρ. Κάρασικ. «Η επίθεση σ’ αυτό τον χώρο δημιούργησε ένα δηλητηριώδες νέφος, σαφώς ικανό να σκοτώσει και να τραυματίσει εκατοντάδες. Το ζήτημα εδώ  είναι πως, σε αυτή τη συγκεκριμένη περίπτωση που έχουμε ελευθέρωση βιομηχανικών αερίων, δεν υπάρχει κανενός είδους σχέση με επίθεση τύπου Σαρίν.»
Ο Δρ. Κάρασικ δηλώνει πως το σαρίν είναι ένα άοσμο αέριο, ενώ τα θύματα παραπονούνταν για μια έντονη μυρουδιά. Εξηγεί επίσης ότι το ιατρικό προσωπικό των πρώτων βοηθειών δεν φορούσε γάντια και μάσκες, όπως επιβάλλεται όταν πρόκειται για το δηλητηριώδες σαρίν.
«Ναι, ήταν βιομηχανικά τοξικά αέρια που σκότωσαν και έπληξαν τον κόσμο», δηλώνει ο Δρ. Κάρασικ. «Το αν υπήρχε σαρίν ή όχι δεν έχει αποδειχτεί».
Αυτή η εναλλακτική εκδοχή πηγάζει από διάφορες πλευρές, σύμφωνα με τον Δρα Κάρασικ, και από πηγές στην Ουάσιγκτων, τις χώρες του Κόλπου και τη Ρωσία.
ΤοRiskHedge επικοινώνησε με τον Λευκό Οίκο, το Πεντάγωνο και τη ρωσική πρεσβεία για να σχολιάσουν. Λευκός Οίκος και Πρεσβεία στην ώρα της πρες-κόνφερενς δεν σχολίασαν ακόμη. Ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου παρέπεμψε στο μπρίφιγκ της 11 Απριλίου, όπου ο στρατηγός Βότελ είχε δηλώσει ότι οι ΗΠΑ στόχευσαν 59 θέσεις στο αεροδρόμιο και έπληξαν τις 57.


Σημειώσεις:

*1: Ο εκπρόσωπος του ρωσικού στρατηγείου είχε δηλώσει πως 23 μόνο πύραυλοι έπεσαν στην αεροπορική βάση.
*2:RAND Corporation: Μια από τις κορυφαίες «δεξαμενές σκέψεων» εξωτερικής πολιτικής