Articles by "ΗΠΑ"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΗΠΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

του ALEX GORKA |, Strategic Culture, 21.04.2018

Παρά τους ύμνους για την γερμανό-αμερικανική φιλία, που συχνά περιγράφεται ως ο άκρο-γωνιαίος λίθος των δι-ατλαντικών δεσμών, η νέα γερμανική κυβέρνηση προσπαθεί να υψώσει κεφάλι στις αμερικανικές πιέσεις. Και είναι αναγκασμένη να το κάνει. Η Γερμανία έχει πληγεί σκληρά από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και αποβλέπει στον τερματισμό τους.

Η καγκελάριος Μέρκελ φθάνει σήμερα την Ουάσιγκτον, πρώτην κορυφαία επίσκεψη μετά την επανεκλογή της για τέταρτη θητεία τον Μάρτιο. Κύριο θέμα στο πρόγραμμα των συνομιλιών της είναι η εξαίρεση από τις νέες αμερικανικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, που ανήγγειλε το υπουργείο οικονομικών στις 6 Απριλίου.

Η Γερμανία θέλει να προστατεύσει την βιομηχανική της κοινότητα από ένα βαρύ οικονομικό πλήγμα, με απαλλαγή από τους περιορισμούς γερμανικών εταιρειών όπως η Daimler και η Volkswagen, ο βιομηχανικός γίγας Siemens, η κατασκευάστρια προγραμμάτων υπολογιστών SAP και άλλες. Η μαύρη λίστα κάνει τις γερμανικές τράπεζες διστακτικές να διαθέσουν κεφάλαια για τον αγωγό αερίου Nord Stream 2 , που τελεί υπό κατασκευήν και προβλέπεται να λειτουργεί το 2020.

Η Γερμανία υποστήριξε με τα λόγια τον πρόσφατο βομβαρδισμό της Συρίας από ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία. Ο Γερμανός υπουργός των Εξωτερικών Heiko Maas δήλωσε πως επιθυμεί να διατηρήσει τον διάλογο με την Ρωσία, καθώς πιστεύει ότι η σύρραξη στην Συρία δεν μπορεί να τερματιστεί χωρίς την συνεργασία της Μόσχας. Ο Γερμανός Πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier προειδοποίησε κατά της δαιμονοποίησης της Ρωσίας. Δήλωσε πως η χώρα του έπαιξε έναν ιστορικό ρόλο στην διατήρηση αυτού του διαλόγου και τόνισε πως η Ρωσία και ο λαός της δεν πρέπει να προβάλλονται ως εχθρός.

Ο Γερμανός υπουργός για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις Michael Roth έγραψε στην Die Welt ότι η Ε Ε θα πρέπει να εργαστεί για την μείωση των εντάσεων με την Ρωσία. Προειδοποίησε ότι τα «αντι-ρωσικά ανακλαστικά» είναι επικίνδυνα. Η ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών Andrea Nahles επίσης υπογράμμισε την σπουδαιότητα του ρόλου της Ρωσίας στην λύση του προβλήματος της Συρίας. Τα στελέχη και μέλη του κόμματος αντιτίθενται στην «σκληρή» στάση απέναντι στην Ρωσία. Η ΄Ανγκελα Μέρκελ ευθυγραμμίστηκε μαζί τους, αμφισβητώντας την αποτελεσματικότητα της πολιτικής των κυρώσεων. Την άποψη αυτή συμμερίζεται ευρύτατα το γερμανικό κοινό.

Για παράδειγμα 69% των Γερμανών ήταν αντίθετοι στην απέλαση τεσσάρων Ρώσων διπλωματών για την υπόθεση Σκρίπαλ. Ογδόνταέξη τοις εκατό των Γερμανών πιστεύουν πως η Δύση οφείλει να καταβάλει περισσότερες προσπάθειες για να βελτιώσει τις σχέσεις τη με την Μόσχα.

Η Γερμανία ηγήθηκε της ευρωπαϊκής αντίθεσης στις αμερικανικές κυρώσεις, που τιμωρούν ευρωπαϊκές επιχειρήσεις συναλλασσόμενες με την Ρωσία, ειδικότερα τις κυρώσεις που απειλούν τον αγωγό Nord Stream 2 –πρόγραμμα που ο Αυστριακός καγκελάριος Sebastian Kurz απερίφραστα υποστηρίζει, παρά τις αμερικανικές πιέσεις. Στις 16 Απριλίου οι υπουργοί Εξωτερικών τη Ε Ε υποστήριξαν τις κυρώσεις κατά της Συρίας αλλά όχι και κατά τη Ρωσίας, υιοθετώντας στάση διαφορετική από των ΗΠΑ.

Η Τουρκία μπορεί να υποστεί κυρώσεις για την αγορά του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400, κατά δήλωση του Αμερικανού βοηθού υπουργού ευρωπαϊκών και ευρασιατικών υποθέσεων Wess Mitchell στην επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων της αμερικανικής βουλής. Η Τουρκία έχει ευπαθή σημεία που η Αμερική μπορεί να εκμεταλλευτεί. Για παράδειγμα θα μπορούσε να αναστείλει τις εξαγωγές τεχνολογικού εξοπλισμού, παραλύοντας την λειτουργία των τουρκικών αεροδρομίων. ΄Η θα μπορούσε να πλήξει τις τράπεζες που εμπλέκονται στην συναλλαγή για το S-400. Η αγορά των 120 καταδιωκτικών F-35 μπορεί να μη πραγματοποιηθεί ποτέ.

Ορισμένα κράτη έχουν ήδη υποστεί την ζημία. Η Ιαπωνία έπαψε να αγοράζει αλουμίνιο επειδή δεν μπορεί ν το πληρώσει, λόγω των αμερικανικών κυρώσεων. Οι πληρωμές γίνονταν σε δολάρια. Από την Ρωσία προέρχονταν το 15% των ιαπωνικών εισαγωγών αλουμινίου. Οι Αμερικανικές κυρώσεις της περασμένης εβδομάδας έπληξαν αμέσως και την Αυστραλία, στενή και πιστή σύμμαχο των ΗΠΑ. Οι νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας ανέβασαν τις τιμές του αλουμινίου και άλλων εμπορευμάτων, ζημιώνοντας τους συμμάχους των ΗΠΑ και ωφελώντας την Ρωσία. Με υψηλότερα κέρδη γίνεται ισχυρότερη και με αυξημένη επιρροή, ενώ πολλοί που ακολουθούν τυφλά τις εντολές της Ουάσιγκτον θα υποφέρουν και θα βρεθούν σε ασθενέστερη θέση να ανταποκριθούν στις συνολικές δαπάνες του ΝΑΤΟ και σε άλλα σχέδια σχετιζόμενα με τις δράσεις της Δύσης για τον περιορισμό της ρωσική επιρροής.

Η Ρωσία δεν φαίνεται να αισθάνεται το δήγμα των κυρώσεων, καθώς ακολουθεί την γραμμή πορείας της, ενώ οι σύμμαχοι των ΗΠΑ βγαίνουν χαμένοι. Η σχέση της Ουάσιγκτον με αυτούς γίνεται ολοένα και πιο περίπλοκη, καθώς η αντίσταση στις κυρώσεις συνεχώς μεγαλώνει. ΄Ισως είναι η επιθυμία του να επιδείξει θέληση σκληρότητας απέναντι στην Ρωσία, παράλληλα με την διαπίστωση ότι η πολιτική αυτή είναι μάταιη και με αρνητικά αποτελέσματα, που κάνει τον Πρόεδρο Τραμπ να αμφιταλαντεύεται μπρός-πίσω, την μια μέρα αναγγέλλοντας κυρώσεις και την άλλη ξαφνικά βάζοντας φρένο.

Φαίνεται ότι ο Πρόεδρος θα έχει σήμερα μια δύσκολη μέρα. Η ΄Ανγκελα Μέρκελ θα μιλήσει όχι μόνο για την Γερμανία, αλλά και για την Ευρώπη. Θα εγείρει θέματα πολύ περίπλοκα. Οι κυρώσεις κατά τις Ρωσίας πλήττουν τους συμμάχους, που είναι όλο και πιο ανήσυχοι με την Ουάσιγκτον, που προσπαθεί να τους αναγκάσει να αγοράζουν το δικό της σχιστολιθικό υγραέριο αντί του φθηνότερου ρωσικού αερίου. Η αυξανόμενη αντίσταση στην αμερικανική πολιτική των κυρώσεων θα διευρύνει αναπόφευκτα τις ρωγμές στην τόσο εκθειαζόμενη συμμαχική ενότητα, ενώ η Ρωσία συνεχίζει την πολιτική επαναπροβολής της οντότητάς της. Το μόνο απτό αποτέλεσμα των κυρώσεων που επιβάλλονται στην Ρωσία για την υποστήριξή της στην Συρία είναι το προχθεσινό πρόγραμμα εφοδιασμού της Συρίας με όπλα τελειότερης τεχνολογίας, όπως το αντιαεροπορικό σύστημα S-300.

Με το να επιβάλλουν συνεχώς περισσότερες κυρώσεις στην Ρωσία, οι ΗΠΑ φαίνεται να ενεργούν σαν τον χειρότερο εχθρό τους.

Mετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Raul Ilargi Meijer,Ζero Hedge 18-4-18

[Την καταλυτική αντινομία μεταξύ της αυτάρεσκης και επιθετικής ψευδαίσθησης παγκόσμιας παντοδυναμίας και της πραγματικότητας ακραίου εθνικού διχασμού και άλλων συμπτωμάτων παρακμής εκθέτει και στιγματίζει  Αμερικανός πολιτικός αναλυτής στο πιο κάτω κατατοπιστικό άρθρο του.                                                                                                                        Ο Raul Ilargi Meijer, συμβαίνει επιπλέον να είναι ελληνολάτρης, να έχει και πρόσφατα επισκεφτεί την Ελλάδα και  να έχει -όσο κανείς άλλος ξένος ή ομογενής- καταγγείλει διεθνώς και περιγράψει σε πολυάριθμα άρθρα του τα πάθη της χώρας μας υπό τις στοργικές «μεταρρυθμιστικές» φροντίδες συμμάχων και εταίρων της, αυτά τα χρόνια της δουλείας του χρέους.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο 12:25, ο Ιησούς λέγει στους Φαρισαίους:
Πάσα βασιλεία μερισθείσα καθ’ εαυτής ερημούται και πάσα πόλις η οικία μερισθείσα καθ’ εαυτής ου σταθήσεται.
 Την ρήση αυτήν του Ιησού υιοθέτησε ο Αβραάμ Λίνκολν ως θέμα της ιστορικής ομιλίας του στην Εθνική  Σύνοδο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, που τον εξέλεξε υποψήφιο για την Γερουσία, στις 16 Ιουνίου 1858.
Στις 12 Απριλίου 2018, Η Ουάσιγκτον Ποστ κυκλοφόρησε με αυτόν το κορυφαίο τίτλο:
«Οφείλουμε να δείξουμε πυγμή στην Συρία. Η Βόρεια Κορέα παρακολουθεί.»
Η Ουάσιγκτον Ποστ είναι αναμφίβολα απογοητευμένη που επικράτησε ο (υπουργός Αμύνης)Tζέιμς Μάτις επί των πιο πολεμοχαρών κραυγών στην Ουάσιγκτον και επιλέχθηκε η επίθεση ελάχιστης «επέκτασης».
΄Επειτα, μετά την επίθεση, ο Ρώσος πρόεδρος προειδοποιεί για παγκόσμιο «χάος», εάν η Δύση ξαναχτυπήσει την Συρία. Και εγώ συλλογιέμαι: Χάος; «Προβλέπεις» Χάος; Εννοείς ότι σε αυτό που ζούμε τώρα δεν αρμόζει το όνομα χάος;
Ναι Ουάσιγκτον Ποστ, η Βόρειος Κορέα παρακολουθεί. Και ξέρεις τι βλέπει; Βλέπει ένα σπίτι διαιρεμένο. Βλέπει μιαν Αμερική τόσο ίσως διαιρεμένη εναντίον του εαυτού της όσο ήταν πριν τον εμφύλιο πόλεμο. Μιαν Αμερική που εκλέγει έναν πρόεδρο και έπειτα  αρχίζει πολλαπλές ανακρίσεις εναντίον του, που συνεχίζουν να διεξάγονται πιθανώς επ΄αόριστο. Μιαν Αμερική όπου το μίσος προς τον συμπατριώτη ή την συμπατριώτισσα έχει γίνει ο κανόνας.
Μιαν Αμερική που υιοθέτησε το Σαιξπηρικό δράμα σαν πολιτικό σύστημα, όπου όλοι οι κανόνες πολιτισμένης συζήτησης πετάχτηκαν από το παράθυρο εδώ και πολύ καιρό, και όπου το δηλητηριώδες κουτσομπολιό και το στιλέτο στην ράχη έχουν καθιερωθεί ως κοινωνικά εργαλεία. Μιαν Αμερική όπου όλα είναι νόμιμα εφ’ όσον «πουλάνε».
Μια αινιγματική εξέλιξη είναι ότι, ενώ ο Τραμπ ικανοποίησε την Ουάσιγκτον Ποστ, τους Τάιμς της Ν. Υόρκης, το CNN και το MSNBC - ορκισμένους εχθρούς του, μέχρι που άρχισαν να πετάνε οι πύραυλοι, οι άνθρωποι της δικής του πολιτικής βάσης στράφηκαν εναντίον του. Ενώ οι «φιλελεύθεροι» (τι σημαίνει πια αυτή η λέξη;) ζητωκραύγαζαν και οσφραίνονταν αίμα, οι δικοί του, στην ρεπουμπλικανική δεξιά, θύμιζαν στον Ντόναλντ  ότι δεν είναι γι’αυτό που τον εξέλεξαν Πρόεδρο.
Αντέχει ο Τραμπ να χάσει  την εκλογική του βάση; Είναι απίθανο να μπορεί να αντέξει χωρίς την πολιτική του βάση, όσο οι εχθροί του καραδοκούν, παρακολουθούν κάθε του κίνηση, περιμένουν την μοναδική ευκαιρία, εκείνη την μοναδική πρόσφορη στιγμή όπου θα αφήσει την πλάτη του ακάλυπτη.
Είναι εντυπωσιακή η αλλαγή ρόλων, με την δεξιά πτέρυγα να μην είναι πια αυτή που διψά για αίμα. Και δεν ήταν αιφνίδια αυτή η εξέλιξη. Ερχόταν από καιρό. Και δεν είναι ενδιαφέρουσα μόνο σε αναφορά με τον Τραμπ, είναι πολλά γεράκια  πολέμου που θα δουν επίσης την υποστήριξή τους να φυλλορροεί εφόσον ταχθούν δυνατά υπέρ της αποστολής περισσότερου στρατού σε πολεμικά θέατρα.
Ώστε να, τι βλέπει στις ΗΠΑ η Βόρειος Κορέα; Πρέπει να φοβάται; Θα έχει γίνει πιο τρομοκρατημένη; Ο Κιμ Γιονγκ Ουν θα πρόσεχε την αντίδραση της Κίνας, πολύ πιο σημαντική γι΄αυτόν, παρά το τι κάνουν οι ΗΠΑ. Και η Κίνα καταδίκασε την επίθεση. Θα έκανε το ίδιο και πολύ ισχυρότερα εάν η Αμερική επιτίθετο στην Βόρειο  Κορέα. Επομένως ο Κιμ δεν πιστεύει πως η Ουάσιγκτον θα τολμήσει να του επιτεθεί.
Μια ενδιαφέρουσα φράση από την κρατική κινεζική εφημερίδα Global Times εξεικονίζει πως η Κίνα βλέπει τον κόσμο και ειδικότερα τις ΗΠΑ:
« Μια αδύναμη χώρα δεν έχει διπλωματία. Με την πάροδο εκατό χρόνων, η Κίνα δεν είναι πια εκείνη (η αδύναμη) Κίνα. Αλλά ο κόσμος είναι ακόμη (ο ίδιος) εκείνος  κόσμος.»
Να πως η Κίνα και πίσω της η Βόρειος Κορέα βλέπουν την Αμερική. Και το ίδιο και η Ρωσία. Οι Αμερικανοί μπορεί να νομίζουν –και το νομίζουν- ότι είναι ακόμη Νο:1 και οι ισχυρότεροι, οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά, αλλά αυτό δεν είναι πια ότι  βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος.
Είναι οι ΗΠΑ στρατιωτικά ισχυρότερες από την Κίνα; Είναι πιθανό, αλλά δεν είναι βέβαιο. Αλλά και πάλι πως κατακτάς 1,3 δισεκατομμύριο ανθρώπους και τους κρατάς σε υποταγή; Ο Ξι Ζι Πινγκ είναι εν γνώσει αυτής της πραγματικότητας και περιμένει την ώρα του.
Είναι οι ΗΠΑ ακόμη στρατιωτικά ισχυρότερες από την Ρωσία; Σχεδόν κατά βεβαιότητα ,όχι. Για να επικαλεστώ άλλη μια φορά τον Paul Craig Roberts (και δεν είναι κανένας ερασιτέχνης):
«Οι Ρώσοι ξέρουν ότι μπορούν, κατά βούληση και εντός λεπτών, να βυθίσουν ολόκληρο τον αμερικανικό στόλο, να καταστρέψουν κάθε αμερικανικό αεροπλάνο και πολεμικό πλοίο την Μέση Ανατολή και στην περιφέρειά της, να καταστρέψουν τελείως κάθε στρατιωτική ικανότητα του Ισραήλ και να εξαφανίσουν τον στρατό του κράτους-μικροτραμπούκου της δεκάρας Σαουδική Αραβία.»
Το έχω ξαναγράψει: Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά στον τρόπο που η Αμερική βλέπει και μεταχειρίζεται τους στρατιωτικούς της  με τον τρόπο που το κάνει η  Ρωσία. Μια διαφορά που εξηγεί πως η Ρωσία μπορεί, με το ένα δέκατο των αμερικανικών αμυντικών δαπανών, να είναι στρατιωτικά ανώτερη, ή τουλάχιστον να καθιστά  εκ προοιμίου χαμένους οποιουσδήποτε πολέμους εναντίον της .
Και η διαφορά είναι ότι στις ΗΠΑ στόχος δεν είναι να κάνεις τα καλύτερα όπλα, αλλά το να κερδίξεις περισσότερα λεφτά με τα όπλα. Boeing, Raytheon και  Lockheed θα παραγάγουν εκείνα τα όπλα που είναι τα πιο κερδοφόρα, όχι αυτά που είναι πιο αποτελεσματικά. Η ατελεύτητη ιστορία του νεότευκτου αεροπλάνου Joint Strike Fighter αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα, αλλά υπάρχουν πολλά άλλα. Το Πεντάγωνο είναι ένα άπατο πηγάδι δολαρίων.
Οι Αμερικανοί ίσως μπορούν ακόμη να κατασκευάζουν τα καλύτερα όπλα  με τα λιγότερα  χρήματα, αλλά δεν το κάνουν. Η Ρωσία το κάνει. Για τον Πούτιν τα καλύτερα όπλα είναι υπόθεση επιβίωσης. Η Ρωσία ήταν κάτω από την απειλή της Αμερικής για όσον καιρό το θυμάται.
Ενώ οι Αμερικανοί είναι τόσο σίγουροι για την κυριαρχία τους και έχουν τόσο συνηθίσει σ΄αυτήν την βεβαιότητα, έπαψαν να φροντίζουν να έχουν τα καλύτερα όπλα σαν προϋπόθεση επιβίωση του έθνους. Κατέληξαν να θεωρούν την υπεροχή τους σαν κάτι αυτόματο και φυσικό.
Η επίθεση στην Συρία δείχνει σαν ένα δείγμα αδυναμίας. Επειδή δεν υπήρχε ανάγκη γι’ αυτήν. Επειδή τα στοιχεία ήταν στην καλύτερη περίπτωση επισφαλή. Επειδή στον κόσμο υπάρχουν διεθνείς οργανισμοί για την αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων. Και επειδή δεν υπάρχει λογική στο να επιτρέπεις να τρέχει το αίμα στην Γάζα και στην Υεμένη  και από την άλλη να επικαλείσαι ανθρωπιστικούς λόγους για να βομβαρδίσεις υποθετικά χημικά εργαστήρια κάπου αλλού.
Αυτό που βλέπει ο κόσμος είναι μεγαλαυχίες εκπορευόμενες από ένα βαθιά διαιρεμένο έθνος ( και δεν μιλάμε ακόμα για την Βρετανία). Βλέπει πως σε λιγότερο των 48 ωρών μετά τον βομβαρδισμό, ένας τέως αρχηγός του FBI μιλάει για τον τέως προϊστάμενο του  με φρασεολογία που δεν θα τολμούσε κανένας να χρησιμοποιήσει στις περισσότερες χώρες και σε όλη την Ιστορία.
Ο Τζέιμς Κόμυ ξεπερνά τις  φιγούρες του Σαίξπηρ. Και στην Αμερική το θέμα που δεσπόζει είναι ποιος έχει δίκιο στον καυγά του  Κόμυ  με τον Τραμπ. Στην Ρωσία, στην Κίνα και αλλού δεν είναι. Βλέπουν ένα σπίτι, μια χώρα διαιρεμένη. Μια αδύναμη χώρα δεν έχει διπλωματία.
΄Ετσι τελειώνουν όλες οι αυτοκρατορίες. Αυταρέσκεια και Διχόνοια. Αυτό βλέπει η Βόρειος Κορέα παρατηρώντας την Αμερική. Αυτό βλέπουν η Ρωσία και η Κίνα. Και μπορεί να ξέρουν πως ακριβώς το είπε ο Ιησούς. Δεν είπε ένα βασίλειο διχασμένο θεί.θα καταστεί λιγότερο ισχυρό ή πλούσιο, είπε: «Βασιλεία μερισθείσα καθ’ εαυτής ερημούται.»
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


του Patrick Buchanan 17-4-18

[Αυτή η ανάλυση, του έγκυρου Αμερικανού πολιτικού, πολιτικού συμβούλου και πολιτικού σχολιαστή, είναι κατατοπιστική για την κατάσταση στο «εσωτερικό μέτωπο» των ΗΠΑ, στην σημερινή τους στάση αναμέτρησης απέναντι στην Ρωσία στη Συρία και τους συμμάχους της, αλλά και για τα σχέδια που έχουν κατά νουν το Κόμμα του Πολέμου και οι «ξένοι ηγετικοί κύκλοι» -που αποφεύγει να κατονομάσει- για «την κυριαρχία στην Μέση Ανατολή… των Σουνιτών» -όπως γράφει (από πολιτικής σκοπιμότητας αστοχία) στην καταληκτική φράση του.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

«Πριν δέκα ημέρες, ο Πρόεδρος Τραμπ έλεγε ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποχωρήσουν από την Συρία. Τον επείσαμε ότι είναι απαραίτητο να  παραμείνουν.»
΄Ετσι εκόμπαζε ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμάνουελ Μακρόν το Σάββατο, προσθέτοντας:
«Τον πείσαμε πως ήταν απαραίτητο να μείνουν για πολύ.»

Είναι πράγματι «για πολύ» οι ΗΠΑ στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας; Εάν ναι, ποιος πήρε αυτή την μοιραία για την Αμερικανική Δημοκρατία απόφαση;

Η πρεσβευτής στον ΟΗΕ Νίκι Χάλι επιβεβαίωσε την Κυριακή ότι δεν θα αποσυρθούν οι 2.000 Αμερικανοί στρατιωτικοί από την Συρία, πριν επιτευχθούν τρείς στόχοι: Θα πρέπει να νικήσουμε πλήρως το «Ισλαμικό Κράτος». Να εξασφαλίσουμε ότι χημικά όπλα δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ πια από τον Άσαντ. Και να διατηρήσουμε την ικανότητα εποπτείας του Ιράν.

Μετάφραση: « Ότι κι΄ αν λέει ο Τραμπ, η Αμερική δεν αποχωρεί από την Συρία. Θα προχωρήσουμε ακόμη βαθύτερα. Η δέσμευση του Τραμπ  να μας βγάλει από αυτούς τους πνιγμένους στο αίμα μεσανατολικούς πολέμους που μας οδηγούν στην χρεωκοπία και να επιδιώξουμε μια νέα προσέγγιση με την Ρωσία είναι ανεφάρμοστη.»
Το Κόμμα του Πολέμου, που ο Τραμπ κατατρόπωσε στις προκριματικές εκλογές, έχει αιχμαλωτίσει και καταστρώνει την εξωτερική πολιτική. Στην Γουώλ Στρητ Τζέρναλ της Δευτέρας η σελίδα της αρθρογραφίες έβριθε σχεδίων πολέμου.
« Η καλύτερη αμερικανική στρατηγική είναι . .. να μεταβληθεί η Συρία σε ένα Βιετνάμ του Ιράν. Μόνο όταν η Ρωσία και το Ιράν αρχίσουν να πληρώνουν ένα μεγαλύτερο τίμημα στην Συρία θα έχουν ένα κίνητρο να τερματίσουν τον πόλεμο ή να εξετάσουν μιαν ειρήνη με διαίρεση της χώρας σε θύλακες, ανά εθνοτική σύνθεση.»
Προφανώς, πρέπει να αποστραγγίσουμε από αίμα την Συρία, την Ρωσία, τους Εσμπολά και το Ιράν, μέχρις ότου αποκάμουν και υποταγούν στον διαμελισμό της Συρίας κατά τις δικές μας επιθυμίες.
Αλλά υποθέστε ότι, όπως στον δικό μας εμφύλιο του 1861-1865, τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο του 1936-1939 και τον κινεζικό του 1945-1949, ο ΄Ασαντ και οι σύμμαχοί του, Ρώσοι, Ιρανοί, Εσμπολά και Σιϊτικές πολιτοφυλακές, επιμένουν μέχρι τέλους για να κερδίσουν τον πόλεμο και να ενοποιήσουν το έθνος.
Υποθέστε ότι διαλέγουν να πολεμήσουν και να στερεώσουν την νίκη που έχουν κερδίσει μετά εφτά χρόνια εμφύλιου πολέμου. Που θα βρούμε στρατό να ανακαταλάβει τα εδάφη που οι αντάρτες μας έχουν χάσει; ΄Η απλώς βομβαρδίζουμε συνέχεια χωρίς οίκτο;
Οι Βρετανοί και οι Γάλλοι λένε πως θα μας υποστηρίξουν σε μελλοντικές επιθέσεις εάν χρησιμοποιηθούν χημικά όπλα, αλλά δεν κάνουν βουτιά στη Συρία.
Ο υπουργός Αμύνης Τζέιμς Μάτις προσδιόρισε το συμμαχικό βομβαρδισμό ως μεμονωμένο πλήγμα. Ο Βρετανός υπουργός των Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον φαίνεται να συμφωνεί: « Ο υπόλοιπος πόλεμος στη Συρία πρέπει να εξελιχτεί όπως έχει».
Ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Συρία Ράϊαν Κρόκερ και ο Μάϊκλ Οχάνλον, εξέχων εταίρος του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς, έγραψαν στην Γουώλ Στρητ Τζέρναλ της Δευτέρας:
« Την επόμενη φορά, οι ΗΠΑ πρέπει να ανεβάσουν τον πήχη, να χτυπήσουν το στρατιωτικό αρχηγείο, την πολιτική ηγεσία και ίσως ακόμη και τον ίδιο τον ΄Ασαντ. Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να τσακίσουν το σύνολο σχεδόν της αεροπορίας του. Στόχοι και στο εσωτερικό του Ιράν δεν θα πρέπει να αποκλειστούν.»
Και πότε το Κογκρέσο εξουσιοδότησε τις ΗΠΑ για πολεμική δράση εναντίον της Συρίας, των αεροπορικών της δυνάμεων και της ηγεσίας της; Πότε εξουσιοδότησε το Κογκρέσο τον φόνο του Προέδρου της Συρίας, μιας χώρας που ποτέ δεν μας επιτέθηκε;
Μπορούν οι ΗΠΑ να επιτεθούν και στο Ιράν και να σκοτώσουν τον Αγιατολαχ, χωρίς να συμβουλευτούν το Κογκρέσο;
 Με την Αμερική να πολεμά σε έξη χώρες, ο αρχιστράτηγος Τραμπ ασφαλώς δεν θέλει νέους πολέμους, ή την διεύρυνση όποιων συνεχιζόμενων πολέμων στην Μέση Ανατολή. Αλλά εξαναγκάζεται να γίνει ένας πρόεδρος πολέμου για την προαγωγή των σχεδίων ξένων ηγετικών κύκλων, που όλοι τους χωρίς εξαίρεση αντιτάχθηκαν στην εκλογή του.
Έχουμε έναν απρόθυμο Πρόεδρο που εξωθείται σε έναν πόλεμο στον οποίο δεν θέλει να εμπλακεί. Αυτό είναι μια συνταγή για στρατηγική καταστροφή. Παρόμοια με του Βιετνάμ ή με τόνπόλεμο του Τζωρτζ Μπους για να αφαιρέσει από το Ιράκ τα «όπλα μαζικής καταστροφής» που δεν υπήρχαν.
Το Κόμμα του Πολέμου φαίνεται να πιστεύει ότι εάν εξαπολύσουμε περισσότερα και φονικότερα πλήγματα στη Συρία, προκαλώντας θύματα στους Ρώσους, τους Ιρανούς, τους Εσμπολά και στον στρατό της Συρίας, αυτοί θα ενδώσουν στις αξιώσεις μας.
Αλλά που είναι τα στοιχεία γι΄αυτό;
Γιατί να πιστέψουμε πως αυτές οι δυνάμεις θα παραδώσουν αυτά που πλήρωσαν με αίμα για να κερδίσουν; Και αν αποφασίσουν να πολεμήσουν και να διευρύνουν τον πόλεμο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, είμαστε ετοιμασμένοι γι’ αυτό;
΄Οσο για την δήλωση του Τραμπ την Παρασκευή, « Καμιά ποσότητα αίματος και πλούτου δεν μπορεί να αγοράσει την ειρήνη στην Μέση Ανατολή», η Ουάσιγκτον Ποστ της Κυριακής, την απορρίπτει ως «μοιρολατρική» και «αποπλανημένη».
«Έχουμε ζωτικό συμφέρον –γράφει η Ποστ- να εμποδίσουμε το Ιράν να δημιουργήσει έναν «χερσαίο διάδρομο» διαμέσου της Συρίας.»
Ωστόσο ας εξετάσουμε πως απέκτησε το Ιράν αυτόν τον «χερσαίο διάδρομο» 

Οι Σιίτες το 1979 ανέτρεψαν τον Σάχη, τον οποίο η δική μας CIA είχε εγκαταστήσει το 1953.
Οι Σιίτες ελέγχουν το Ιράκ, επειδή ο Πρόεδρος Μπους εισέβαλε και ανέτρεψε τον Σαντάμ Χουσεΐν και το Σουνιτικό κόμμα του, Μπάαθ, διέλυσε τον Σουνιτικό κυρίως  στρατό του Ιράκ και άφησε την Σιϊτική πλειοψηφία να αποκτήσει τον έλεγχο της χώρας.
Οι Σιίτες κυριαρχούν στον Λίβανο επειδή εγέρθηκαν και έτρεψαν σε φυγή τους Ισραηλινούς, που εισέβαλαν το 1982 για να εκδιώξουν τους Παλαιστίνιους.
Ποιος αριθμός Αμερικανών νεκρών θα απαιτηθεί για να αντιστραφεί αυτή η Ιστορία;
Πόσο καιρό πρέπει να μείνουμε στην Μέση Ανατολή για να εξασφαλίσουμε την ηγεμονία του Σουνιτών επάνω στους Σιίτες;

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος *

Στο βαθμό που το ΜΜΕ μετατρέπεται σε εκχυδαϊσμένο μήνυμα του επιχειρηματία που επενδύει σε αυτό, ο δημοσιογράφος χάνει το δικαίωμα να επικαλείται το δικαίωμα της ελευθεροτυπίας … όταν χάνει τη δουλειά του! Και αυτό είναι μάλλον και ηθικό και δίκαιο, σε κάθε περίπτωση. Και καλό είναι να μην το ξεχνά κανείς, όταν έρχεται η «δύσκολη ώρα»!

Δεν ξέρω αν η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων έχει δίκιο επισημαίνοντας πως: «ο Ελληνικός Λαός με την εμπειρία, που έχει αποκτήσει, αντιλαμβάνεται τις σκοπιμότητες τέτοιων δημοσιευμάτων και ποιοι εξυπηρετούνται από αυτά». Άραγε τι σημασία έχει; Δεν έχει, για όσους γνωρίζουν το φαινόμενο της μαζικής επικοινωνίας. Η «δουλειά» γίνεται, ασχέτως αν ο λαός αντιλαμβάνεται ή όχι τις σκοπιμότητες που υπηρετεί το δημοσίευμα, το οποίο σε συνάρτηση με το γενικό ύφος και περιεχόμενο του συγκεκριμένου ΜΜΕ, συνθέτει το μήνυμα του επενδυτή προς το κοινό που το ίδιο το ΜΜΕ κατασκευάζει.

Αγανάκτησαν οι δικαστές και εισαγγελείς με την δημοσιογραφία που κυριαρχεί στην Ελλάδα - την δημοσιογραφία του εκτελεστή δημοσιογράφου -και σημειώνουν μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή τους: «Η αγριότητα και η σφοδρότητα του επιχειρηματικού πολέμου δεν έχει όρια. Η προσωπική- ονομαστική διαπόμπευση δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών και η απαίτηση επιβολής ενός άτυπου πειθαρχικού ελέγχου όχι από τα αρμόδια όργανα αλλά από Μέσα Ενημέρωσης προσπαθεί να λειτουργήσει εκβιαστικά και εκφοβιστικά, ώστε τελικά οι συνειδήσεις των δικαστών να είναι έμμεσα ελεγχόμενες από τα παράκεντρα οικονομικής εξουσίας, τα οποία έχουν το θράσος να επικαλούνται τη Δικαιοσύνη ως πυλώνα Δημοκρατίας και να θεωρούν ότι ορθή δικαστική κρίση είναι μόνο αυτή που ταυτίζεται με τα συμφέροντά τους. Γνωρίζουμε ότι τέτοιες «δημοσιογραφικές» αναφορές δεν θα σταματήσουν να γίνονται όσο υπάρχουν οι συνθήκες που τις δημιουργούν».

Σωστά και οντολογικά ορθή η προσέγγιση στο πλαίσιο του στρουκτουραλισμού, αλλά ποιες είναι άραγε «οι συνθήκες που τις δημιουργούν»;

Εδώ ο δικαστής για να απαντήσει πρέπει να μεταβληθεί σε πολιτικό επιστήμονα, κοινωνιολόγο ή ο ίδιος σε δημοσιογράφο. Αν το πράξει παύει αυτόματα να εκπληρώνει τις προϋποθέσεις που τον νομιμοποιούν πολιτικώς στον ιδεατό κόσμο της «θέμιδος». Έτσι ο δικαστής μας μένει με το ένα πόδι στον αέρα, ενώ το άλλο πατά σε «αυτό που έχει τεθεί» από τον νομοθέτη, στην εθνική και διεθνή του υπόσταση. Αυτό στην πολιτική επικοινωνία το αποκαλούμε «κορινθιακή υπέρβαση». Ένα ύφος που προδηλώνει την απορρύθμιση όχι μόνον της δημοσιογραφίας, αλλά και της δικαστικής λειτουργίας – τουλάχιστον ως τάση.

Είναι αλήθεια πως ο εκτελεστής δημοσιογράφος δεν έχει σχέση με την ελευθερία γνώμης και έκφρασης, αλλά αποκλειστικά με τα συμφέροντα του εργοδότη του, τα οποία στο βαθμό που απειλούνται από την Δικαιοσύνη, δαγκώνουν, καταστρέφουν υπολήψεις και δολοφονούν χαρακτήρες… τουλάχιστον!

Είναι επίσης αλήθεια πως ο δικαστής μπροστά σε αυτή την κατάσταση μπορεί να κάνει σήμερα ελάχιστα πράγματα. Το εύκολο είναι να απορρυθμιστεί εντελώς το σύστημα απονομής δικαίου στην Ελλάδα και το δύσκολο έως επαναστατικό να υπάρξει μια μορφή πολιτικής αντίδρασης που θα αποκαθιστά το κύρος και τη λειτουργία τόσο του δικαστή όσο και του δημοσιογράφου. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί σε αυτή τη φάση πολιτικής οργάνωσης, στην οποία βρίσκεται η πατρίδα μας.

Η απορρύθμιση θεσμών και λειτουργιών θα συνεχιστεί μέχρι η συντεταγμένη πτώχευση να καταλήξει - με ωστόσο άλλο αιτιατό μηχανισμό - σε κανονική πτώχευση και αναδόμηση με δημοκρατική αποκατάσταση. Δυστυχώς ο «άλλος αιτιατός μηχανισμός» δεν έχει να κάνει απλώς με τα οικονομικά μέσα, αλλά με άλλα εξίσου δυναμικά και σκληρά μέσα και αποτελέσματα που αφορούν σε άλλης μορφής εθνικές ήττες και καταστροφές. Δυστυχώς!...

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
« Όταν το Κράτος Δικαίου καταλύθηκε στο Σώλσμπερυ, στο Λονδίνο και στην Χάγη και στην Ουάσιγκτον ανακηρύχτηκε το Κράτος της Απάτης, αυτό που μένει στον κόσμο δεν είναι παρά μόνο το Κράτος της Βίας»


του Paul Craig Roberts, Zero Hedge, 11-4-18
Ως Αμερικανοί οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο να έχουμε μιαν εγκληματικά παράφρονα κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον, που οδηγεί τον κόσμο στην καταστροφή.

Ανακοίνωση Τύπου της Ρωσικής Κυβέρνησης:

«Ψευδής πληροφόρηση διασπείρεται περί δήθεν χρήσης χλωρίνης και άλλων τοξικών ουσιών από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας. Οι τελευταίες ψευδείς ειδήσεις περί χημικής επίθεσης στην Ντούμα μεταδόθηκαν χτες. Αυτές οι πληροφορίες αποδίδονται και πάλι στους περιβόητους «Λευκά Κράνη», που έχουν αποδειχτεί, περισσότερες από μια φορές, στενοί συνεργάτες των τρομοκρατών, όπως και άλλες ψευδό-ανθρωπιστικές οργανώσεις, που έχουν το στρατηγείο τους στην Βρετανία και στις ΗΠΑ.
Προειδοποιήσαμε πρόσφατα για το ενδεχόμενο τέτοιων επικίνδυνων προκλήσεων. Ο σκοπός αυτών των τελείως αναπόδεικτων ψευδών είναι να προστατέψουν τους τρομοκράτες και την ασυμβίβαστη ριζοσπαστική αντιπολίτευση που απέρριψε έναν πολιτικό συμβιβασμό , όπως επίσης να δικαιολογήσουν την πιθανή χρήσης βίας από εξωτερικούς παράγοντες.
Οφείλουμε να πούμε και πάλι ότι στρατιωτική ανάμειξη στη Συρία, όπου ρωσικές δυνάμεις έχουν αναπτυχθεί κατόπιν προσκλήσεως της νόμιμης κυβέρνησης, υπό επινοημένες ή ψευδείς προφάσεις, είναι απολύτως απαράδεκτη και μπορεί να οδηγήσει σε πολύ σοβαρές συνέπειες.»

 Ιδού και η ερμηνεία αυτής της προειδοποίησης από τον John Helmer (Αμερικανό Δημοσιογράφο στην Μόσχα) :

« Όταν το Κράτος Δικαίου καταλύθηκε στο Σώλσμπερυ, στο Λονδίνο και στην Χάγη και στην Ουάσιγκτον ανακηρύχτηκε το Κράτος της Απάτης, αυτό που μένει στον κόσμο δεν είναι παρά μόνο το Κράτος της Βίας»
Η Στάβκα  ( το ανώτατο αρχηγείο των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων) συνήλθε στην Μόσχα, στις 6 Απριλίου και βρίσκεται σε ετοιμότητα. Το υπουργείο Εξωτερικών προειδοποίησε την Κυριακή για  τις  «πιο σοβαρές  συνέπειες».
Αυτό σημαίνει ένας Αμερικανός πυροβολεί ένα Ρώσο στρατιώτη και είμαστε σε πόλεμο. Όχι πόλεμο πληροφοριών, όχι κυβερνο-πόλεμο, όχι οικονομικό πόλεμο, όχι πόλεμο εντολοδόχων –Παγκόσμιο Πόλεμο»

Ελπίζω πως η κατάσταση δεν είναι τόσο κρίσιμη

Στον ιστότοπο Russia Insider, ο Saker : (Ρωσικής καταγωγής αναλυτής, πρώην των ελβετικών μυστικών υπηρεσιών, εκδότης στις ΗΠΑ διεθνώς διάσημης ιστοσελίδας .)

« Η ρωσική άποψη είναι απλή: Η Δύση κυβερνάται από μια συμμορία ληστών, υποστηριζόμενη από ανενδοίαστα ψευδόμενα και υποκριτικά ΜΜΕ, με το πλατύ κοινό στη Δύση απελπιστικά ζόμπι-ποιημένο».

Στον ιστότοπο Russia Insider, ο Gilbert Doctorow ( Διεθνολόγος, σχολιαστής στις Βρυξέλλες):

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

«Οι Αμερικανοί στρατηγοί, αντίθετα από τους Αμερικανούς πολιτικούς, τα ΜΜΕ και την Διοίκηση, αντιτίθενται σε ριψοκίνδυνα εγχειρήματα εάν το αποτέλεσμα μπορεί να είναι καταστρεπτικό.»

Οι πάρα πάνω είναι δύο από τους τρεις ευφυέστερους και αξιόπιστους εμπειρογνώμονες για την Ρωσία. Ο τρίτος είναι ο καθηγητής Στέφεν Κόεν, που ανησυχεί, όπως και εγώ, ότι μια αλαζονική Ουάσιγκτον, πνιγόμενη στην ύβρη της υπεροψίας, προκαλεί τη Ρωσία σε πόλεμο.

Ο Σέϊκερ κατέληξε στο ότι οι Ρώσοι έχουν συμπεράνει πως ήταν λάθος να ανέχονται τα ψέματα, τις προσβολές και τα χαλκευμένα περιστατικά της Ουάσιγκτον και αποφάσισαν πως εάν οι ουτιδανοί Αμερικάνοι επιτεθούν στην Συρία, η Ρωσία θα εξαλείψει τις δυνάμεις που συμμετέχουν.

Ο Ντοκτόρωφ συμπέρανε ότι όσο και αν είναι ηλίθιοι στην Ουάσιγκτον, στο αμερικανικό Γενικό Επιτελείο έχουν περισσότερο μυαλό και δεν θα συμφωνήσουν σε μιαν επίθεση εναντίον συμμάχου της Ρωσίας.

Ελπίζω να έχει δίκιο ο Ντοκτόρωφ. Ωστόσο, με αυτόν τον παράφρονα υστερικό πολεμοκάπηλο Τζων Μπόλτον, στον Λευκό Οίκο, πλάι στον Τραμπ, ο οποίος απολαμβάνει τον ρόλο του σκληρού άντρα, με τρομοκρατεί η ερμηνεία του Σέϊκερ περισσότερο από όσο με καθησυχάζει η του Ντοκτόρωφ.

Υπάρχουν πληροφορίες, την εγκυρότητα των οποίων δεν είμαι τώρα σε θέση να βεβαιώσω, ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις έχουν τεθεί σε υψηλή επιφυλακή και όχι μόνο στην Συρία: Russia suddenly puts troops on full combat alert - Defense Blog

Οι σημερινές απειλές της Νίκι Χάλι (εκπροσώπου ΗΠΑ στον ΟΗΕ) κατά της Ρωσίας δεν υποστηρίζουν τις ελπίδες του Ντοκτόρωφ, ότι η λογική θα επιβληθεί στην Ουάσιγκτον. Αυτή η τρελλή γυναίκα είπε ότι οι ΗΠΑ θα δράσουν εναντίον του «τέρατος» ΄Ασαντ με ή χωρίς τα Ηνωμένα ΄Εθνη.

Ο σκληρός άντρας Τραμπ, καθισμένος δίπλα στον πολεμοκαπηλο Μπόλτον, διακήρυξε ότι η δήθεν χημική επίθεση στη Συρία «θα αντιμετωπιστεί και θα αντιμετωπιστεί δυναμικά. Δεν μπορούμε να αφήσουμε θηριωδίες, των οποίων όλοι υπήρξαμε μάρτυρες… δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτά να συμβαίνουν στον κόσμο μας, ειδικότερα επειδή λόγω της δύναμης των ΗΠΑ, μπορούμε να τα σταματήσουμε.»

Δεν υπήρξε χημική επίθεση στη Συρία.

Το πιστεύω ως την 100% αληθινή πραγματικότητα. Θα στοιχημάτιζα και την ζωή μου γι΄αυτό. Ωστόσο έχουμε εδώ τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να ανακηρύσσει ένα τελείως μη-γεγονός ως κάτι του οποίου «όλοι υπήρξαμε μάρτυρες.» Καθόλου περίεργο επομένως ότι οι Ρώσοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η Δύση κυβερνάται από μια συμμορία ληστών, υποστηριζόμενη από ανενδοίαστα ψευδόμενα και υποκριτικά ΜΜΕ, με το πλατύ κοινό στη Δύση απελπιστικά ζόμπι-ποιημένο.

Εάν ο Ντοκτόρωφ κάνει λάθος ότι ένα φρόνιμο αμερικανικό γενικό επιτελείο ενόπλων δυνάμεων θα επιβληθεί του Προέδρου και του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, τότε πάμε για πόλεμο.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Τέρμα οι άσχημοι, παλαιοί και χαμηλής νοημοσύνης πύραυλοι που σκότωναν ντεμοντέ! Τώρα, όπως ανακοινώνει ο Donald J. Trump στο Twitter, έρχονται ωραίοι και καινούριοι και "έξυπνοι!" πύραυλοι να σκοτώσουν γοητευτικά και μοδάτα! (Donald J. Trump: «Russia vows to shoot down any and all missiles fired at Syria. Get ready Russia, because they will be coming, nice and new and “smart!” You shouldn’t be partners with a Gas Killing Animal who kills his people and enjoys it!»

Εξελίσσεται ο πολιτικός λόγος στις ΗΠΑ! Πάμε μπροστά ταχύτατα στον αναπτυγμένο κόσμο! Wow, wow! Ο επόμενος μεγάλος πόλεμος θα διεξαχθεί από τους ωραίους, καινούργιους και έξυπνους πυραύλους, που θα «διατάζονται» από εντελώς μαλάκες «ανθρώπους»!

Η wow αναπτυγμένη κοινωνία εκτρέφει και δοξάζει τον Μαλάκα, ένα νέο και εξίσου άσχημο και αρρωστημένα συμπλεγματικό ζώο με το ντεμοντέ «Gas Killing Animal».

Η ανοχή στον Μαλάκα και την μαλακιά δεν είναι φιλελευθερισμός, ούτε χαρακτηρίζει τον προοδευτικό, καλοκάγαθο και ανοιχτόμυαλο άνθρωπο. Η ανοχή στον Μαλάκα είναι σήμερα μεγαλύτερο έγκλημα από εκείνο που διέπραξαν παλιότερα εκείνοι που παρατηρώντας την ανάπτυξη του πολιτικού λόγου του φασισμού και του ναζισμού, χαμογελούσαν ειρωνικά και σχολίαζαν σνομπιστικά!

Οι ίδιες οι ΗΠΑ και ο κόσμος μας δεν κινδυνεύουν πλέον από τους νεοσυντηρητικούς ηγεμονιστές, αλλά από την επιφανέστερη κατηγορία  αυτών, τους Μεγάλους Μαλάκες. Ο λόγος του Trump, είναι ο λόγος ενός κατεξοχήν Μαλάκα και στο βαθμό που αναπαράγεται - ή δοκιμάζει να απαντήσει κανείς στο ίδιο ύφος - διαμορφώνει μια κοινωνία ηλιθίων που φιλοδοξεί να διαχειριστεί τις έξυπνες μηχανές (και πολεμικές φυσικά), τις οποίες η ίδια κατασκευάζει.

Σαχλαμάρες, οι έξυπνες μηχανές θα κάνουν τελικώς κουμάντο και ίσως στραφούν στο τέλος εναντίον του μαλάκα που τις προσβάλει, θεωρώντας ό, τι αποτελούν απλή προέκταση του σεξουαλικού οργάνου του!

Πώς μια έξυπνη μηχανή να ανεχτεί τον μαλάκα; Αυτό δεν γίνεται! Θα ζήσουμε την επανάσταση των ωραίων, των καινούργιων και των έξυπνων μηχανών εναντίον του μαλάκα που τις κυβερνά. Και αυτό δεν είναι μηχανική, αλλά μάλλον βιολογία. 

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Paul Craig Roberts 1.4.18
MΣΣ
[ Ο τίτλος και το αυτολεξεί περιεχόμενο  του άρθρου ανήκει (και ως ευθύνη) στον συντάκτη. Ο συντάκτης δεν είναι Ρώσος, Κουβανός , Ιρανός, Βορειοκορεάτης ή κομμουνιστής. Είναι Αμερικανός συγγραφέας, απόφοιτος των κορυφαίων αμερικανικών και αγγλικών πανεπιστημίων και εν συνεχεία καθηγητής, πρώην αρχισυντάκτης της Wall Street Journal, (οργάνου του μεγάλου κεφαλαίου), και πρώην υπουργός στην κυβέρνηση Ρέϊγκαν, η οποία κορύφωσε αλλά και έκλεισε τον Ψυχρό Πόλεμο. Τα άρθρα του αναπαράγονται σε όλο τον κόσμο, ως η φωνή μιας άλλης Αμερικής, επειδή η κατηγορία του αντιαμερικανισμού στην περίπτωσή του αυτογελοιοποιείται.  Από την ελληνική οπτική γωνία το άρθρο του περιέχει  διδάγματα μεγάλης εσωτερικής  χρησιμότητας.]


Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Σήμερα είναι Πάσχα, μια μεγάλη χριστιανική γιορτή. Αλλά δεν αναφέρεται στο ημερολόγιο του λογισμικού του επιτραπέζιου υπολογιστή  μου της (κορυφαίας αμερικανικής εταιρείας) Apple. Σήμερα είναι επίσης πρωταπριλιά, ημέρα του ελαφρόμυαλου και αυτή αναφέρεται στο ημερολόγιο του υπολογιστή μου. Η Πρωταπριλιά παραγκωνίζει το Πάσχα.

--Πως γίνεται μια αμερικανική εταιρεία, η Apple, να μπορεί να θυμάται να επισημάνει στο ημερολόγιο  την Cinco de Mayo (5η Μαΐου), την μεξικανική  επέτειο της νίκης του μεξικανικού στρατού εναντίον των Γάλλων στην μάχη της Πουέμπλα το 1862, αλλά να μην θυμάται το Πάσχα;

--Να  επισημαίνει την εβραϊκή Χανούκα, στις 13 Δεκεμβρίου, αλλά όχι το Πάσχα;                                                                                                         

(Hanukkah) - Σαν σήμερα Εβραϊκή γιορτή, σε ανάμνηση της επανάκτησης του Ναού του Σολομώντος, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των Μακκαβαίων εναντίον του ελληνιστικού βασιλείου των Σελευκιδών τον 2ο π.Χ. αιώνα)

 

--Την  kwanzaa, στις 26 Δεκεμβρίου, αλλά όχι το Πάσχα;                 (kwanzaa: Κόκκινος Ουρανός, «Πόλεμος Κατά των Χριστουγέννων':Εορτή Αφρό-Αμερικανών εθνικιστών)

                                                                                                                                                            

--Την (Groundhog Day), στις 2 Φεβρουαρίου, (ημέρα της μαρμότας), αλλά όχι το Πάσχα;

 

--Την εορτή του Αγίου Πατρικίου (προστάτη της Ιρλανδίας), στις 17 Μαρτίου, αλλά όχι το Πάσχα;

 

--Την Ημέρα της Γης, στις 22 Απριλίου, αλλά όχι το Πάσχα;

 

--Την πρώτη μέρα του Ραμαζανιού, στις 15 Μαΐου, αλλά όχι το Πάσχα;

 

--Την Έϊντ αλ Φιτρ, τελευταία μέρα του Ραμαζανιού, 15-17 Ιουνίου, αλλά όχι το Πάσχα;

 

--Την Εϊντ αλ Άντα, μουσουλμανική γιορτή της θυσίας, στις 20 Αυγούστου,αλλά όχι το Πάσχα;

 

--Το Yom Kippur, εβραϊκή γιορτή στις 19 Σεπτεμβρίου, αλλά όχι το Πάσχα;

 

--Την Ασούρα, μουσουλμανική γιορτή, στις 20 Σεπτεμβρίου, αλλά όχι το Πάσχα;

 

--Το Ντιβαλί, ινδουιστική γιορτή των φώτων, στις 7 Νοεμβρίου, αλλά όχι το Πάσχα;

 

Να πως η εθνική μας παράδοση έχει κλαπεί και οι αναμνήσεις μας έχουν θολώσει. Στις μέρες μου η γιορτή της άνοιξης ήταν γνωστή ως Γιορτή του Πάσχα. Σήμερα την λένε Ανοιξιάτικες Διακοπές,  ένα χρονικό διάστημα οργίου μέθης και σεξ στις ακτές της Φλωρίδας.

 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θεμελιώθηκαν ως ένα Χριστιανικό έθνος. Αυτό δεν σήμαινε ότι ένας πολίτης έπρεπε να είναι Χριστιανός ή να στέλνεται σε εξορία εάν δεν ήταν. Απλά εσήμαινε ότι πρέπει να λογαριάζεις και τους άλλους και να μπορείς να κοιταχτείς στον καθρέφτη το πρωί. Ο Χριστιανισμός έδωσε στην αμερικανική πολιτιστική παράδοση έναν ηθικό τόνο. Ναι, ξέρω, υπήρξαν πολλοί υποκριτές και έχουν διαπραχθεί πολλές κακοπραγίες, αλλά υπήρχε ένας κανόνας, ένα ηθικό μέτρο κρίσης.

 

Που είναι σήμερα το μέτρο για να κρίνεις την καταστροφή πολυάριθμων χωρών και εκατομμυρίων ανθρώπων τον 21ο Αιώνα από την Ουάσιγκτων, πάνω στη βάση του ψεύδους; Εκτός από μια δράκα ανθρώπων, κανείς δεν μιλάει επικριτικά για τα μαζικά εγκλήματα πολέμου της Ουάσιγκτων.

 

Σήμερα, ένας Αμερικανός, ή μια από τις σημαντικές πόλεις, δεν μπορεί να κοιταχτεί στον καθρέφτη, εκτός εάν έχει ξεκάνει κάποιον εύπιστο ή αδύναμο άνθρωπο ή ανθρώπους. Κρίνοντας από την σφαγή που διέπραξαν οι Αμερικανοί μόνο στον 21ο Αιώνα , με θύματα Αφγανούς, Ιρακινούς, Λίβυους, Σύρους, Πακιστανούς, Σομαλούς, Σέρβους και –υποστηρίζοντας το Ισραήλ και την Σαουδική Αραβία- Παλαιστινίους και Υεμενίτες, οι Αμερικανοί έχουν πάψει να λογαριάζουν τους άλλους παρά μόνο ως μη-«μοναδικούς» και ως αναλώσιμους ανθρώπους, που μπορούν να θαφτούν χωρίς να διαταραχθεί η αμερικανική αντίληψη περί καλού και κακού.

 

 Και όντως, Αμερικανοί «διπλωμάτες» λένε σε άλλες κυβερνήσεις, «κάνε ότι σου λέω, αλλιώς θα σας γυρίσουμε, με βόμβες, πίσω στην λίθινη εποχή».

 

Καθόλου περίεργο, λοιπόν, ότι η δεύτερη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης –το Πάσχα- εξαφανίστηκε από το ημερολόγιο του υπολογιστή της Apple και ότι ένας- δυο άθεοι και μια δράκα Εβραίων κατόρθωσαν να  εμποδίσουν τον δημόσιο εορτασμό των Χριστουγέννων. Σήμερα τα Χριστούγεννα δεν είναι παρά μια εξόρμηση για ψώνια.

 

Μια χώρα χωρίς ενωτική ηθική παράδοση δεν είναι πια χώρα. Ωστόσο, αυτή που υποκρίνεται πως είναι χώρα, οι ΗΠΑ, σύρεται σε έναν πόλεμο με την Ρωσία, μια πραγματική χώρα. Δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να επικρατήσουν οι ΗΠΑ στον επερχόμενο πόλεμο.

 

Πηγή: PaulCraigRoberts.org
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)