Articles by "Ισραήλ"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ισραήλ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων


toy FINIAN CUNNINGHAM |Strategic Culture, 18.05.2018 | 

Αυτή την εβδομάδα ο Πρόεδρος Πούτιν εγκαινίασε μιαν νέα γέφυρα 19 χιλιομέτρων, που συνδέει την χερσόνησο της Κριμαίας με την Νότια Ρωσία. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, συνέβαινε μια σφαγή από Ισραηλινούς στρατιώτες, με την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ, που εγκαινίαζαν μια νέα πρεσβεία.
Τα δυο γεγονότα δεν είναι τόσο άσχετα όσο θα μπορούσε να νομίσει κανείς με την πρώτη ματιά. Και τα δύο συνδέονται με «προσάρτηση» -την μια μυθολογική, την άλλη πολύ πραγματική. Αλλά η Δυτική υποκρισία  κατασκευάζει γεγονότα.
Ενώ οι Αμερικανοί επίσημοι άνοιγαν την νέα πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ με τελετουργία και πανηγυρικούς, κάπου 60 άοπλοι Παλαιστίνιοι διαδηλωτές σκοτώνονταν ψύχραιμα από Ισραηλινούς επίλεκτους σκοπευτές. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν οκτώ παιδιά. Χιλιάδες άλλοι  σακατεύτηκαν από ένσφαιρα πυρά. Η αιματοχυσία θα αυξηθεί στις μέρες που έρχονται.
Η μετατόπιση της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην κατεχόμενη από το Ισραήλ πόλη της Ιερουσαλήμ, που διέταξε ο Πρόεδρος Τραμπ, αποδοκιμάστηκε από την πλειονότητα των κρατών. Η αμερικανική κίνηση προκαταλαμβάνει οποιονδήποτε διακανονισμό ειρήνης, που προβλεπόταν να καθιερώσει τα ανατολικά Ιεροσόλυμα ως πρωτεύουσα του μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους.
Η απόφαση του Τραμπ να μεταφέρει την αμερικανική πρεσβεία προσυπογράφει εμπράκτως τις ισραηλινές διεκδικήσεις επί ολόκληρης της Ιερουσαλήμ, ως της «αδιαίρετης πρωτεύουσας του Εβραϊκού Κράτους». Το Ισραήλ έχει καταλάβει όλη την Ιερουσαλήμ από τον πόλεμο του 1967, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο.
Με άλλα λόγια, η Ουάσιγκτον μετακινήθηκε, από την σιωπηρή αποδοχή, σε απροκάλυπτα συνένοχη πολιτική ευθυγράμμιση με την ισραηλινή προσάρτηση  παλαιστινιακών εδαφών, προσάρτηση που συνεχίζεται με επεκτάσεις επί επτά δεκαετίες από της ιδρύσεως του κράτους του Ισραήλ το 1948. Η τώρα ντε φάκτο αμερικανική έγκριση της προσάρτησης της Ιερουσαλήμ, που σηματοδοτήθηκε με το άνοιγμα εκεί της αμερικανικής πρεσβείας, είναι το επιστέγασμα 70 χρόνων ισραηλινής επέκτασης και κατοχής.
Στο μεταξύ, τα εγκαίνια από τον Πούτιν της γέφυρας, που συνδέει την νότια Ρωσία με την Κριμαία, αποτελεί μιαν επίκαιρη υπόμνηση της ασύστολης υποκρισίας του αμερικανικού κράτους και των Ευρωπαίων συμμάχων του.
Αφότου η Κριμαία ψήφισε με 96% την επανένωσή της με την ιστορική πατρίδα της, Ρωσία, στο δημοψήφισμα του 2014, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της δεν έπαψαν να διαμαρτύρονται για την δήθεν «προσάρτηση της Κριμαίας»  από την Μόσχα.
Περιφρονώντας το γεγονός ότι ο λαός της Κριμαίας παρακινήθηκε να οργανώσει το δημοψήφισμα για την ένωση από το αιματηρό πραξικόπημα στην Ουκρανία, τον Φεβρουάριο του 2014, από  οργανωμένους νέο-ναζί υποστηριζόμενους από την CIA, εναντίον μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Ο πληθυσμός της Κριμαίας ψήφισε σε ένα ειρηνικά οργανωμένο δημοψήφισμα (και υπό διεθνή εποπτεία), να αποχωριστεί από την Ουκρανία και να επανενωθεί με την Ρωσία, της οποίας ήταν τμήμα από το 1783, μέχρι το 1954 που ο Ουκρανός Κρουτσώφ την υπήγαγε αυθαίρετα στην αρμοδιότητα της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας.
Επί τέσσερα χρόνια τώρα, οι Δυτικές κυβερνήσεις, τα συστημικά ΜΜΕ, οι «δεξαμενές σκέψεις» όπως και η διευθυνόμενη από τις ΗΠΑ στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ, οργάνωσαν μιαν εντατική αντιρωσική εκστρατεία οικονομικών κυρώσεων, σπίλωσης και προσβλητικών κηρυγμάτων, όλων από της έδρας του αυθαίρετου ισχυρισμού ότι η Ρωσία «προσάρτησε» την Κριμαία.
Οι σχέσεις ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης με την Ρωσία ωθήθηκαν στον καταψύκτη ενός νέου και ενδεχόμενα καταστροφικού Ψυχρού Πολέμου, με υποτιθέμενο κίνητρο την αρχή ότι η Μόσχα παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο και άλλαξε τα σύνορα δια της βίας. Και η δήθεν «προσάρτηση» της Κριμαίας προβάλλεται ως ένδειξη ότι η Μόσχα απειλεί την Ευρώπη με επεκτατική επιδρομή. Ο Πούτιν καθυβρίστηκε ως «νέος Χίτλερ» ή «Νέος Στάλιν» ανάλογα με τον ιστορικό αναλφαβητισμό του  κατηγόρου.
Αυτή η Δυτική διαστρέβλωση των γεγονότων που συνέβησαν στην Ουκρανία το 2014 και στην συνέχεια, μπορεί γρήγορα να αποστομωθεί, με την παράθεση ακλόνητων γεγονότων ως κραυγαλέα πλαστογραφία για την συγκάλυψη της πραγματικά παράνομης παρέμβασης της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της στις κυρίαρχες υποθέσεις της Ουκρανίας. Σε συντομία, η Δυτική επέμβαση στην Ουκρανία στόχευε στην αλλαγή καθεστώτος, για την αποσταθεροποίηση της Ρωσίας και την προώθηση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα σύνορά της.
Αυτός είναι ο ένας δρόμος για την κατεδάφιση του Δυτικού αφηγήματος περί Ουκρανίας και Κριμαίας. Με την παρουσίαση πραγματικών γεγονότων, όπως η καθοδηγημένη από την CΙΑ χρησιμοποίηση επίλεκτων σκοπευτών ψευδούς σημαίας, που πυροβολούσαν τους διαδηλωτές (σημ: και αστυνομικούς) στο Κίεβο τον Φεβρουάριο του 2014. ΄Η την συνεχιζόμενη, με Δυτική βοήθεια, στρατιωτική επίθεση, από νέο-φασιστικές δυνάμεις του Κιέβου, εναντίον των υπό απόσχιση δημοκρατιών του Ντονμπάς, στην  Ανατολική Ουκρανία.
Η άλλη οδός για την κατεδάφιση του Δυτικού αφηγήματος  περνά από την  εξέταση και παρουσίαση  του πόσο γνήσιος, ειλικρινής και αδιαίρετος είναι ο σεβασμός της Δύσης στις αρχές Δικαίου που επικαλείται εναντίον της προσάρτησης ξένων εδαφών.
Ακούγοντας τις ατέλειωτες οιμωγές των Δυτικών κυβερνήσεων και των ΜΜΕ για την –σύμφωνα με την εκδοχή τους- ρωσική  προσάρτηση της Κριμαίας, θα πίστευε κανείς ότι ο υποτιθέμενος σφετερισμός εδαφών αποτελεί βαρύτατη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Και θα περιέβαλλε με απεριόριστο θαυμασμό την αδιάλλακτη προσήλωση της Ουάσιγκτον και των Ευρωπαίων στην υπεράσπιση της εδαφικής κυριαρχίας, κρίνοντας από την ιερή αγανάκτησή τους κατά κάθε «προσάρτησης».
Ωστόσο, τα τραγελαφικά εγκαίνια της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, συνοδευόμενα από την σφαγή άοπλων, διαμαρτυρόμενων Παλαιστινίων, δείχνουν ότι  η Δυτική ηθική εξέγερση κατά της «προσάρτησης» δεν είναι παρά μια θεατρική απάτη. Σε επτά δεκαετίες επεκτεινόμενης παράνομης κατοχής παλαιστινιακών εδαφών από τους Ισραηλινούς η Ουάσιγκτον και οι Ευρωπαίοι δεν εκδήλωσαν καμιάν αντίδραση.
Αλλά όταν πρόκειται για την Κριμαία, μολονότι οι ισχυρισμοί τους είναι αστήρικτοι, οι Δυτικές δυνάμεις δεν σταματούν να θρηνούν για την «προσάρτησή» της από την Ρωσία, ως εάν πρόκειται για το μεγαλύτερο έγκλημα στην Ιστορία.
Χειρότεροι από ένοχοι υποκρισίας, οι ΗΠΑ και η Ε Ε υπήρξαν συνένοχοι δια της σιωπής, επιτρέποντας στο Ισραήλ να συνεχίζει να προσαρτά ολοένα και περισσότερα παλαιστινιακά εδάφη, παρά την ωμή παραβίαση του διεθνούς νόμου. Περιοδικές σφαγές και ολόκληροι πληθυσμοί κρατούμενοι σε βάρβαρη στρατιωτική πολιορκία στην Λωρίδα και της Γάζας και στην Δυτική Όχθη, ουδέποτε συνάντησαν κάποια αποτελεσματική αντίθεση από τις Δυτικές δυνάμεις.
Αυτήν την εβδομάδα η Ουάσιγκτον προχώρησε ένα βήμα περισσότερο, με το να  πανηγυρίσει ουσιαστικά την ισραηλινή προσάρτηση παλαιστινιακού εδάφους, κατά  τον προκλητικότερο τρόπο, με το άνοιγμα πρεσβείας στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ. Και στην συνέχεια, επιπλέον της παραβίασης του διεθνούς δικαίου, έχουμε την άσεμνη δήλωση του Λευκού Οίκου του Τραμπ, που υπερασπίστηκε την σφαγή αόπλων πολιτών ως «μια πράξη αυτό-άμυνας», από τους παράνομα κατέχοντες και εξοπλισμένους από τις ΗΠΑ Ισραηλινούς στρατιωτικούς. Μια  άδεια εκτελέσεων από τον Λευκό Οίκο.
Η πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Νίκι Χάλι, επί μήνες κραυγάζει υστερικά κατηγορίες κατά της Ρωσίας για παραβιάσεις στην Ουκρανία και στην Συρία. Αλλά για τις μαζικές δολοφονίες Παλαιστινίων αυτήν την εβδομάδα, η Χάλι δεν είπε λέξη. Τα μόνα λόγια της ήταν συγχαρητήρια στο Ισραήλ για την νέα αμερικανική πρεσβεία στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ.
΄Ετσι, την επόμενη φορά που θα ακούσουμε την Ουάσιγκτον και τους Ευρωπαίους συμμάχους της να κάνουν κήρυγμα για Ρωσία και «προσάρτηση», η μόνη οφειλόμενη απάντηση είναι η περιφρόνηση για την φτηνή υποκρισία τους και την ουσιαστική αδιαφορία που έμπρακτα δείχνουν για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και την γενοκτονία  αυτού του λαού, υπο μια κατοχή στηριζόμενη από την Δύση.

Ο FINIAN CUNNINGHAM έχει διατελέσει ρεπόρτερ, ανταποκριτής σχολιογράφος και στέλεχος μεγάλων βρετανικών και αμερικανικών ειδησεογραφικών οργανισμών, όσο μπορούσε να γράφει όσα έβλεπε κα όσα με διασταυρούμενο έλεγχο διαπίστωνε πως παρουσιάζουν τα πραγματικά γεγονότα. ΄Εχει γράψει πάρα πολλά άρθρα επί διεθνών θεμάτων, που έχουν δημοσιευθεί σε πολλές γλώσσες.
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού



[Ο τίτλος ανήκει στο δημοσίευμα του Consortium News, οργάνου ομάδας Αμερικανών ανεξάρτητων δημοσιογράφων και στεγάζει κείμενο συνέντευξης του διακεκριμένου συγγραφέα και δημοσιογράφου Max Blumenthal στον ποιητή και δημοσιογράφο  . Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στις 30 Απριλίου, αλλά τα πολυαίμακτα γεγονότα που συνεχίζονται επιδεινούμενα στη Λωρίδα της Γάζας (52 νεκροί -1700 τραυματίες την Δευτέρα) επιβάλλουν την δημοσίευσή του για την κατατόπιση του ελληνικού κοινού, από πηγή αναμφισβήτητης αντικειμενικότητας, δοθέντος ότι αμφότεροι οι συντελεστές της συνέντευξης είναι εβραϊκής καταγωγής. Για λόγους σύντμησης του μεγάλου κειμένου οι ερωταποκρίσεις συμπυκνώνονται σε ενιαία κατάθεση μαρτυρίας]

Παρουσίαση Μιχαήλ Στυλιανού

Dennis J Bernstein: Μαθαίνω πως ήσουν πρόσφατα στην Λωρίδα της Γάζας. Βρέθηκες εκεί λίγο προτού αρχίσει η σφαγή μπροστά από τον συνοριακό φράκτη (στις 30 Μαρτίου)
Max Blumenthal :΄Ημουν εκεί μόλις βδομάδες πριν από την Μεγάλη Πορεία της Επανόδου, όταν Ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές άρχισαν να πυροβολούν απλούς ανθρώπους στην Γάζα, που βάδιζαν στο τείχος των συνόρων για να διαμαρτυρηθούν για την φυλάκισή τους στο ύπαιθρο. Μόλις άρχιζαν οι προετοιμασίες για την πορεία.
Είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με την σύζυγο ενός καρκινοπαθούς στον οποίο είχαν αρνηθεί την άδεια εξόδου για να υποβληθεί σε θεραπεία. Τον είχαν ουσιαστικά καθηλώσει στο κρεβάτι του θανάτου ενώ η κατάστασή του ήταν επιδεκτική θεραπείας στην Δυτική ΄Οχθη. ΄Ηταν ένας από τις εικοσάδες ανθρώπων καταγεγραμμένων από το Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Αλ Μεζάν στην Λωρίδα τη Γάζας στους οποίους αρνούνταν άδεια εξόδου και ήσαν καταδικασμένοι σε θάνατο.
Μερικοί αναρωτούνται γιατί οι άνθρωποι ορμούν στα σύνορα και εκθέτουν την ζωή τους σε κίνδυνο βαδίζοντας προς τις κάνες των Ισραηλινών σκοπευτών. Πρέπει να καταλάβεις πως κάθε οικογένεια στην Γάζα έχει μιαν ιστορία σαν κι’ αυτή.
--Μετέδωσες ένα συγκλονιστικό βίντεο με Ισραηλινούς στρατιώτες να πυροβολούν πίσω από αυτόν ηλεκτρισμένο φράκτη. Μια εικόνα τους δείχνει να πυροβολούν και να γελάνε.
Το βίντεο δόθηκε στην δημοσιότητα τους «Σπάζοντας την Σιωπή», μια ομάδα πρώην και νυν Ισραηλινών στρατιωτών, που ομολόγησαν τα εγκλήματα που διέπραξαν στην υπηρεσία τους. Εξασφάλισαν αυτό το βίντεο, που τραβήχτηκε μέσω της διόπτρας τουφεκιού και δείχνει έναν ελεύθερο σκοπευτή να πυροβολεί έναν άοπλο άνδρα και έπειτα να γελάει και ζητωκραυγάζει με το πόσο το απόλαυσε.
Είναι πράγματι αποκαλυπτικό για τον τρόπο με τον οποίο ο μέσος Ισραηλινός βλέπει τους ανθρώπους της Λωρίδας της Γάζας. Απλά δεν τους βλέπουν σαν ανθρώπους, ιδιαίτερα οι νεότεροι Ισραηλινοί, που δεν συναναστράφηκαν με Παλαιστινίους αφότου η Λωρίδα της Γάζας σφραγίστηκε το 2006. Οι Ισραηλινοί έχουν επικοινωνία μαζί τους απλά ως ελεύθεροι σκοπευτές ή τηλεχειριστές ιπταμένων ρομπότ. Μόνο μια μικρή μειονότητα Ισραηλινών τους βλέπει σαν ανθρώπους.
΄Εγιναν κάποιες διαμαρτυρίες στο Τελ Αβίβ εναντίον των σφαγών που μόλις συνέβησαν και ένας από τους επικεφαλής της διαμαρτυρίας, ο Tamar Sandberg, που ανήκει σε ένα αριστερό εθνικιστικό κόμμα, το Meretz, κακοποιήθηκε άγρια από τα ισραηλινά καθεστωτικά ΜΜΕ. Πολλοί Ισραηλινοί που έχουν ερωτήματα για το τι συμβαίνει προτιμούν να αυτολογοκρίνονται.
--Αυτό που συμβαίνει με τους διαδηλωτές και τους ελεύθερους σκοπευτές δείχνει ποια είναι η σημερινή ισραηλινή πολιτική. Είναι η τωρινή κατάσταση χειρότερη από ότι ήταν προ πενταετία;
-- Η κατάσταση είναι η ίδια από το 1948 μέχρι σήμερα. Μπορεί να την περιγράψεις ως «Δημογραφική Μηχανική». Φαντάσου τις ΗΠΑ να κηρύσσονται επίσημα Λευκό Χριστιανικό Κράτος. Και τα εκατομμύρια κατοίκων που δεν είναι λευκοί και χριστιανοί να πρέπει να μαντρωθούν και ο αριθμός τους να περιοριστεί κατά κάποιο τρόπο, ώστε να μη απειληθεί η καθαρότητα του λευκού χριστιανικού κράτους.
Αυτό είναι το Ισραήλ, το Εβραϊκό κράτος, όπου ο μεγαλύτερος πληθυσμός της ιστορικής Παλαιστίνης δεν ήταν Εβραίοι και εκδιώχθηκαν από το Ισραήλ, 750.000 από αυτούς. Τριάντα με σαράντα τοις εκατό εκτοπίστηκαν στην Λωρίδα της Γάζας. Από τον πληθυσμό της Γάζας 70-80% είναι πρόσφυγες ή απόγονοι προσφύγων. Δεν μπορούν να γυρίσουν στο Ισραήλ επειδή δεν είναι Εβραίοι. Το Ισραήλ δεν θα είναι εβραϊκό κράτος εάν επιστρέψουν εκεί και κάνουν οικογένειες. ΄Ετσι το Ισραήλ πρέπει να τους περιορίσει με κάθε μέσο.
Το 2006 το Ισραήλ επέβαλε κατάσταση πολιορκίας στην Γάζα, που σημαίνει πως τρόφιμα και αγαθά εισάγονται σε ποσότητα που αρκεί μόνο για να διατηρηθούν οι άνθρωποι ζωντανοί, όχι κι για να ευδοκιμήσουν. Αυτό για να αναγκάσουν τον πληθυσμό σε υποταγή. Ο κόσμος αρνήθηκε να υποταγεί. Δοκίμασαν διάφορους τρόπους αντίστασης, ακόμη και ένοπλους. Τώρα χρησιμοποιούν την ειρηνική αντίσταση του Γκάντι, αυτήν που συνιστούσαν οι Αμερικανοί φιλελεύθεροι επί χρόνια. Είχε αποτέλεσμα από την άποψη της  γνωστοποίησης της κατάστασής τους, αλλά δεν άλλαξε στο παραμικρό την πολιτική του Ισραήλ. Το Ισραήλ διατηρεί πάντοτε δια της βίας τα δημογραφικά του σύνορα. Το κίνητρο αυτή της πολιτικής δεν είναι η ασφάλεια, είναι η δημογραφία.

Την ανάγκη,  αλλά και την υποχρέωση της Ε.Ε. και κάθε κράτους-μέλους ξεχωριστά, να λάβουν άμεσα αποτελεσματικά μέτρα, ώστε να υποχρεώσουν το Ισραήλ να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ζητά με γραπτή ερώτηση της προς την Φεντερίκα Μογκερίνι η Σοφία Σακοράφα, η οποία καταδικάζει έντονα την απρόκλητη δολοφονική βία του ισραηλινού στρατού εναντίον άμαχων Παλαιστίνιων.

Η κυρία Σακοράφα αναφέρθηκε και στον ισραηλινό υπουργό Άμυνας Αβίγκντορ Λίμπερμαν ο οποίος υποστήριξε ότι αξίζει παράσημο ο  ισραηλινός στρατιώτης που σε βίντεο που κυκλοφόρησε, φαίνεται να πυροβολεί άοπλο Παλαιστίνιο. Δηλώσεις απαράδεκτες,  που  δείχνουν απαξία για την ανθρώπινη ζωή και θα κριθούν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.

Η Σοφία Σακοράφα, που υποστηρίζει ως αυτονόητο μέτρο, το άμεσο πάγωμα της Συμφωνίας Σύνδεσης με το Ισραήλ,  για τις αλλεπάλληλες ωμές παραβιάσεις και την απαξία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ρωτά την κυρία Μογκερίνι για ποιον λόγο δεν έχει προταθεί ακόμα αυτό πό το Συμβούλιο και ποια είναι τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου που αντιδρούν στο πάγωμα της Συμφωνίας Σύνδεσης.

Ζητά επίσης από την ύπατη εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και  πολιτικής ασφάλειας,  να της απαντήσει τι περιμένει ώστε να ονομάσει persona non grata τους υπεύθυνους ισραηλινούς αξιωματούχους για τις παραβιάσεις αυτές.

Ερώτηση της ανεξάρτητης ευρωβουλευτού Σοφίας Σακοράφα προς την ύπατη εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και  πολιτικής ασφάλειας και αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Φεντερίκα Μογκερίνι.

Θέμα: Μέτρα της Ε.Ε. κατά του Ισραήλ και των ιεραρχικά, ηθικά και ποινικά υπευθύνων για τις ωμές δολοφονικές επιθέσεις του ισραηλινού στρατού κατοχής στη Γάζα.

Οι ωμές, δολοφονικές επιθέσεις του ισραηλινού στρατού κατοχής κατά διαδηλωτών στη Γάζα, με πραγματικά πυρά, αποτελεί όνειδος για την αποτελεσματικότητα της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής.
Η τυφλή χρήση βίας και οι δολοφονίες πολιτών αποτελούν εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και ενέχουν ποινικές ευθύνες* . Το μίσος και η περιφρόνηση των ισραηλινών στρατιωτών για τη ζωή των Παλαιστινίων, αποτελεί αντανάκλαση της ωμής, σκληρής νοοτροπίας της ισραηλινής στρατιωτικής κατοχής. Η νοοτροπία των εκτελέσεων αντιπροσωπεύει την αντίθεση του κατακτητή στην ίδια την ύπαρξη των Παλαιστινίων στη γη της Παλαιστίνης.
Οι δηλώσεις ** και οι πράξεις ισραηλινών αξιωματούχων, όπως του Υπουργού Άμυνας, που δείχνουν απαξία για την ανθρώπινη ζωή και διαπράττουν μαζικά εγκλήματα, θα κριθούν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Οι μαζικές, όμως παραβιάσεις και η απαξία απαράγραπτων θεμελιωδών δικαιωμάτων καθιστούν συνυπεύθυνους την Ε.Ε. και κάθε κράτος-μέλος ξεχωριστά, εφόσον δε λαμβάνουν άμεσα αποτελεσματικά μέτρα, ώστε να υποχρεώσουν το Ισραήλ να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο και το Δίκαιο του πολέμου.

Ερωτάται η Αντιπρόεδρος/Ύπατη Εκπρόσωπος:

 -Γιατί δεν προτείνει στο Συμβούλιο το άμεσο πάγωμα της Συμφωνίας Σύνδεσης με το Ισραήλ για τις αλλεπάλληλες ωμές παραβιάσεις και την απαξία των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων;

 -Ποια είναι τα κράτη-μέλη του Συμβουλίου που αντιδρούν στο πάγωμα της Συμφωνίας Σύνδεσης;

 -Τι περιμένει ώστε να ονομάσει persona non grata τους ιεραρχικά, ηθικά και ποινικά υπεύθυνους ισραηλινούς αξιωματούχους για τις παραβιάσεις αυτές;




Οι κυβερνήσεις Τραμπ και Νετανιάχου έχουν ένα πρόβλημα: Πως να αρχίσουν έναν πολύ διευρυμένο πόλεμο στην Μέση Ανατολή χωρίς πειστική δικαιολογία.  Χωρίς αμφιβολία θα δουλεύουν σκληρά για να λύσουν αυτό το επείγον πρόβλημα. Εάν δεν μπορούν να βρουν μια δικαιολογία (που δεν μπορούν), θα πρέπει να δημιουργήσουν μία (επειδή το θέλουν). ΄Η, ίσως, θα βρουν αυτήν που έχουν ήδη δημιουργήσει. Όποια και να είναι η λύση, μπορεί να είμαστε σίγουροι πως δεν κάθονται άπραγοι. Η ιστορία διδάσκει αυτούς που νοιάζονται να μάθουν πώς όταν οι ληστές κρεμούν ένα τουφέκι στον τοίχο στην αρχή της παράστασης, στο τέλος της θα υπάρξει πυροβολισμός.

Αυτοί οι δόλιοι παίκτες μας έδειξαν πολύ καθαρά που το πάνε. Όλα  τα σημάδια δείχνουν προς μιαν ερχόμενη αμερικανο-ισραηλινή επίθεση μεγάλης κλίμακας στον Λίβανο και στην Συρία και όλα τα συστημικά ΜΜΕ της υπηρεσίας δουλεύουν στην κουζίνα ετοιμάζοντας το συμπόσιο. Η Ρωσία και το Ιράν είναι το κύριο πιάτο, με τον Λίβανο και την Συρία, που θα φαγωθούν πρώτα, να είναι τα ορεκτικά. Ως συνήθως τα μίντια σεγκοντάρουν, αν δεν ξέρουν ακόμη τι έρχεται. Όλοι που ξέρουν, ξέρουν τι, απλώς δεν ξέρουν ακριβώς το πότε. Και τα μίντια περιμένουν με κρατημένη την ανάσα, μετρώντας αφαιρετικά μέχρι τη δραματική στιγμή που θα μπορέσουν να δημοσιεύσουν το «επεισόδιο» που θα αναγκάσει τους «αθώους» να επιτεθούν στους «ενόχους».

Οποιοσδήποτε με μισό μυαλό διακρίνει την μεγάλη αύξηση της αντιρωσικής προπαγάνδας αυτές τις τελευταίας εβδομάδες. Και αυτό συνέβη ενώ οι ισχυρισμοί για «Ράσιαγκέϊτ», (σκάνδαλο ρωσικής ανάμειξης στις προεδρικές εκλογές), κατέρρευσαν σε θρύψαλα, όπως τεκμηριώθηκε σχολαστικά από τον πρώην αναλυτή της CIA, Raymond McGovern, τον αείμνηστο δημοσιογράφο Robert Parry, τον Paul Craig Roberts και άλλους. Σε όλο τα φάσμα των ΜΜΕ, από τα μεγάλα φερέφωνα του οικονομικού κατεστημένου, όπως τα New York Times, CNN, National Public Radio, The Washington Post , μέχρι τα περιοδικά The Atlantic  και Nation  και άλλες «αριστερές» δήθεν εκδόσεις, όπως τα Mother Jones  και Who What Why, η περιύβριση της Ρωσίας και του Πούτιν έχει ανέβει σε επίπεδα υστερίας. Και συνδυάζεται  με την ψύχωση εναντίον του Τραμπ, ωσάν  ο Τραμπ να ήταν φίλος της Ρωσίας και του Πούτιν  και όχι στενός σύμμαχος  της κυβέρνησης Νετανιάχου και των σχεδίων της για την Μέση Ανατολή. Και ωσάν ο Τραμπ να κρατούσε πράγματι τα ηνία της εξουσίας:
 «Η Ρωσία Βλέπει τις  (προσεχείς) Κοινοβουλευτικές Εκλογές σαν Ευκαιρία να Σπείρει Νέα Διχόνοια» (NY Times, 13/2), « Ο Πούτιν  Εκτέλεσε Μια από Τις Μεγαλύτερες Ενέργειες Πολιτικού Σαμποτάζ στην Σύγχρονη Ιστορία» (The Atlantic, Jan. /Feb. 2018), «Η Τελευταία  Απόφαση  του  (ανακριτή) Μούλερ Δείχνει ότι ο Τραμπ Βοήθησε τον Πούτιν στην Συγκάλυψη Εγκλήματος» (Mother Jones, 2/16/18), «Μια Ρωσική Περιοδεία για Ρεαλιστές» (whowhatwhy.com, 2/7/18), κ.λ.π.
                                                                                                                                          Μόνο κάποιος τελείως στερημένος της αίσθησης του γελοίου και τυφλός μπροστά στην προπαγάνδα δεν θα ξεκαρδιζόταν στα γέλια με τις σημερινές βλακείες των μίντια για την Ρωσία. Αλλά ένα τέτοιο γέλιο θα σκίαζε η σκέψη πως καθώς πάει να εκραγεί  η Μέση Ανατολή και ο ουκρανικός στρατός με την υποστήριξη ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ετοιμάζεται να επιτεθεί στις επαρχίες του Ντονμπάς, ο κόσμος μπαίνει σε μιαν πολύ επικίνδυνη περίοδο. Και φυσικά ο Τραμπ είπε. «Οι ΗΠΑ έχουν μεγάλη δύναμη και υπομονή, αλλά αν αναγκαστεί να υπερασπίσει τον εαυτό της ή τους συμμάχους της, δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να καταστρέψει ολοκληρωτικά της Βόρειο Κορέα»
Να καταστρέψει ολοκληρωτικά 26 εκατομμύρια ανθρώπους. Eνώ ο φίλος του, Ισραηλινός  τραμπούκος Νετανιάχου, δήλωνε πρόσφατα στην Διάσκεψη Ασφάλειας του Μονάχου ότι «το Ιράν είναι η μεγαλύτερη απειλή κατά του κόσμου» , συγκρίνοντάς το με την ναζιστική Γερμανία  και ότι κατασκευάζει βαλλιστικούς πυραύλους για να χτυπήσει στην καρδιά των ΗΠΑ. «Το Ιράν –είπε- επιδιώκει να κυριαρχήσει στην περιοχή μας, στην Μέση Ανατολή και να επιβληθεί σε ολόκληρο τον κόσμο με την επιθετικότητα και την βία». Και δεσμεύτηκε  να δράσει εναντίον του Ιράν και οποιουδήποτε υποστηρικτή του –δηλαδή Λιβάνου και Συρίας.

Και ο Πούτιν επίσης, όπως όλα τα μυθικά τέρατα τρόμου, προβάλλεται σαν νέος Χίτλερ, που σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο. Εάν το αμερικανικό κοινό ήταν λιγότερο εξελιγμένο, θα βλέπαμε πάλι κάτι αφίσες του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου, με Ρώσους στρατιώτες, με εμφάνιση κτηνώδη γορίλα, με αστραφτερά δόντια, να κρατούν στα θηριώδη τριχωτά μπράτσα τους  πανικόβλητες Αμερικανίδες, έτοιμοι να τις σκοτώσουν ή να τις βιάσουν.
Πέρυσι, όταν ΄Ολιβερ Στόουν πρόσφερε στον κόσμο μια μεγάλη υπηρεσία παρουσιάζοντας την τετράωρη συνέντευξη του με τον Πούτιν, φυσικά καθυβρίστηκε. Ακριβώς όπως συνέβη και με την ταινία του για τον Πρόεδρο Κένεντυ, την μόνη ταινία στην ιστορία για την οποία γράφτηκε δολοφονική κριτική ένα χρόνο πριν προβληθεί στις οθόνες, από έναν κινηματογραφικό κριτικό της Ουάσιγκτον Ποστ, που δεν είχε δει την ταινία αλλά είχε υποκλέψει ένα προσχέδιο του σεναρίου. Η Ουάσιγκτον Ποστ, αγαπημένη φίλη της CIA.
                                                                                                                                      Στις τέσσερεις συνεντεύξεις του Πούτιν, ο ΄Ολιβερ Στόουν, λειτουργός της αλήθειας και της τιμής, δίνει την ευκαιρία στον θεατή να αποκομίσει μιαν εικόνα του πραγματικού Βλαντίμιρ Πούτιν. Φυσικά ο Πούτιν είναι ένας πολιτικός και ηγέτης ενός μεγάλου και ισχυρού έθνους και κάποιος θα πρέπει να ακούει τα λόγια του με κάποιαν επιφύλαξη. Αλλά παρακολουθώντας τον Στόουν να εξετάζει τον Πούτιν επί τέσσερεις ώρες –αν και αμφιβάλλω ότι και λίγοι είδαν τις τέσσερεις ώρες- ο θεατής φεύγει έχοντας σχηματίσει μια λογικά σωστή ιδέα για τον άνθρωπο.
Και παραμερίζοντας τις εντυπώσεις κάποιου γι’ αυτόν, επισημαίνει  συγκεκριμένα γεγονότα που θα έπρεπε να δεσπόζουν στην κρίση οποιουδήποτε σκέπτεται και κρίνει  με τα πραγματικά στοιχεία.

Πρώτο: Ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται έναν εξωτερικόν εχθρό («Αυτό το ξέρω, το αισθάνομαι»)

Δεύτερο: Οι ΗΠΑ παρασκεύασαν το πραξικόπημα στην Ουκρανία, στα σύνορα της Ρωσίας.

Τρίτο: Οι ΗΠΑ περικύκλωσαν τη Ρωσία με αμερικανο-Νατοϊκά στρατεύματα και βάσεις, εξοπλισμένες με αντιβαλλιστικούς πυραύλους, που μπορούν –όπως σωστά λέει ο Πούτιν στον Στόουν- να μεταποιηθούν εντός ωρών σε κανονικούς επιθετικούς πυρηνικούς πυραύλους, με στόχευση την Ρωσία.

Αυτή είναι μια δήλωση ειλικρινής, που στηρίζεται στην πραγματικότητα και που θα πρέπει να κάνει οποιονδήποτε τίμια σκεπτόμενο άνθρωπο να αναπηδήσει με φρίκη. Εάν η Ρωσία είχε περικυκλώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με τέτοιους πυραύλους από την Κούβα, το Μεξικό κι τον Καναδά, ποιος Αμερικανός θα θεωρούσε ανεκτή μια τέτοια κατάσταση; Τι θα είχαν να πουν το CNN  και οι New York Times ; Ωστόσο αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι εμφανίζονται ανίκανοι να δουν το δίκαιο στις θέσεις της Ρωσίας και καταφεύγουν σε υβριστικούς χαρακτηρισμούς και σε παράλογη ρητορική.
                                                                                                                               Η Ρωσία είναι περικυκλωμένη από πυραύλους των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και παρά ταύτα απειλή και επιδρομέας είναι η Ρωσία. Το ίδιο και το Ιράν, που είναι επίσης περικυκλωμένο. Επειδή αυτά τα ΜΜΕ είναι όργανα προπαγάνδας. Να γιατί. Πουλάνε πόλεμο, όπως πάντοτε έκαναν. Σπρώχνουν για πόλεμο με τη Ρωσία, μέσω Συρίας, Λιβάνου, Ιράν και Ουκρανίας. Και δαιμονοποιούν την Βόρειο Κορέα ( σε εφαρμογή του Σχεδίου Ομπάμα για την Ασία και την περικύκλωση της Κίνας, όπως πειστικά τεκμηρίωσε ο John Pilger στην ταινία του The Coming War on China  (Ο Ερχόμενος Πόλεμος με την Κίνα), σε αυτό που αποτελεί μια συνωμοσία για την τέλεση γενοκτονίας, όπως οι Dr. Graeme MacQueen  και Christopher Black αναπτύσσουν στην Open Letter to the International Criminal Court (Ανοικτή Επιστολή Προς το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο).

Βαίνουμε προς έναν παγκόσμιο πόλεμο, που θα γίνει πυρηνικός εάν ένα διεθνές αντιπολεμικό κίνημα δεν ξεσηκωθεί γρήγορα για να τον σταματήσει. Οι περισσότεροι άνθρωποι θρηνούν στην σκέψη ενός τέτοιου πολέμου που θα βάλει τέλος σε όλους τους πολέμους, αλλά αρνούνται να αναλύσουν τους παράγοντες που οδηγούν σ΄αυτόν. ΄Ερχεται βήμα προς βήμα, πολλά βήματα έγιναν ήδη και άλλα έρχονται σύντομα. Είναι τόσο προφανές που πολλοί δεν το βλέπουν, ή δεν θέλουν να το δουν. Τα συστημικά ΜΜΕ είναι εχθροί της Αλήθειας, Αποτελούν συνέχεια της επιχείρησης Operation Mockingbird της CIA,  (Σημ: Για την στρατολόγηση δημοσιογράφων, εφημερίδων, οργανώσεων και φοιτητών, από τη δεκαετία του 1950). Και όσοι εξακολουθούν να τα εμπιστεύονται είναι χαμένοι.

Ο Douglas Valentine, στο βιβλίο του «Η CIA Ως Οργανωμένο ΄Εγκλημα», γράφει ότι από πολλού η CIA στόχευσε να προσεταιριστεί την «Συμβατή Αριστερά», που στην Αμερική σημαίνει φιλελεύθερους και ψευτο-διανοούμενους αριβιστές, που είναι εύκολα αλιεύματα». Προσθέτει όμως ότι προπαγάνδα παράγει όχι μόνο η CIA, αλλά και οι στρατιωτικοί, το Στέητ Ντιπάρτμεντ και οι διαφημιστικές εταιρείες. Τίποτα δεν έχει αλλάξει από τις αποκαλύψεις στις ακροάσεις της Επιτροπής Church, στην δεκαετία του 1970.
Όλα αυτά συνεχίζονται, παρά τις αποκαλύψεις, την τεχνολογική εξέλιξη στον τομέα της πληροφορίας, το παγκόσμια διαδίκτυο και πολύς κόσμος ούτε το υποπτεύεται ότι παπαγαλίζει το προπαγανδιστικό τροπάριο της «Εταιρείας»:
« Ο ΄Ασαντ είναι σφαγέας», «ο Πούτιν σκοτώνει δημοσιογράφους» …


* Edward Curtin is a writer whose work has appeared widely. He teaches sociology at Massachusetts College of Liberal Arts. Educated in the classics, philosophy, literature, theology, and sociology, he teaches sociology at Massachusetts College of Liberal Arts.


Αλλά και  Πρόεδροι και Πρωθυπουργοί Συλλαμβάνονται, Δικάζονται, Καταδικάζονται και Φυλακίζονται                         
του Akiva Eldar , ISRAEL PULSE, Al Monitor,
Αφίσα διαδηλωτών που καλούν τον πρωθυπουργό Νετανιάχου να παραιτηθεί, στο Τελ Αβίβ, 
προ εβδομάδος. Οι διαδηλώσεις επαναλαμβάνονται κάθε εβδομάδα.

[ Στο πιο κάτω άρθρο για άγνωστες στην Ελλάδα καταστάσεις στην εσωτερική πολιτική σκηνή του Ισραήλ, ο εδώ αναγνώστης θα εκπλαγεί όχι για τα κρούσματα διαφθοράς, που είναι το θέμα του και που μάλλον θα του φανούν… αμελητέα. Aίσθημα έκπληξης και φθόνου αλλά και αηδίας και απέχθειας για τους εδώ υπεύθυνους συνταγματολόγο και νομοθέτες θα του γεννήσει η πληροφόρηση για το θαυμαστό και απαραβίαστο σύστημα θωράκισης του κράτους δικαίου και ισονομίας, που λειτουργεί στο Ισραήλ (για τους Ισραηλινούς πολίτες), που οδηγεί ταχύτατα προέδρους και πρωθυπουργούς στην αποκαθήλωση και στην φυλακή και σκιαγραφείται, με ανύποπτη λακωνικότητα, δευτερευόντως, από τον αρθρογράφο, ως κάτι το αυτονόητο και το απόλυτα φυσικό.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Κάθε μέρα που περνά προσθέτει και νέο λιθάρι στο τείχος του εφιάλτη της διαφθοράς που υψώνεται γύρω από τον πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου. Κάθε δελτίο ειδήσεων αναφέρει και νέα ρωγμή στο προστατευτικό οχυρό των βοηθών και των εμπίστων που ο Νετανιάχου έστησε γύρω του. Ο Νετανιάχου καταφεύγει στην ύστατη γραμμή αμύνης, το γνωστό «όλοι το κάνουν» και την κατηγορία πως ΜΜΕ και αντιπολίτευση θέλουν να εξοντώσουν τον ίδιο και την οικογένειά του.
Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι αυτοί οι ισχυρισμοί δεν θα αντέξουν τον νομικό έλεγχο των ερευνητών της αστυνομίας, του εισαγγελέα και του δικαστηρίου. Αλλά ζητείται πράγματι από τον Νετανιάχου να πληρώσει ακριβότερο τίμημα για αδικήματα, για τα οποία ένοχοι, προκάτοχοί του στην εξουσία, είχαν απαλλαγεί; ΄Αλλαξαν ξαφνικά οι κανόνες στην μέση του παιχνιδιού, όπως ισχυρίστηκε ο αντιπρόεδρος Σπύρος ΄Αγκνιου στην υπόθεση του Γουώτεργκέϊτ;
Το Αλ Μόνιτορ έθεσε αυτές τις ερωτήσεις στον απόστρατο υποστράτηγο Γιακόβ Ορ, που υπηρέτησε ως υποδιευθυντής του Ελεγκτικού Συνεδρίου, του επίσημου κρατικού Κερβέρου, για την επιτήρηση των κρατικών οργάνων και υπηρεσιών ασφαλείας.                    « Ενήργησα εκατοντάδες έρευνες και επιθεωρήσεις και είδα από κοντά αυτούς που παρεκτράπηκαν, την ζημιά που προκάλεσαν και τα ολισθήματα τους», είπε ο Ορ. « Ο αριθμός των εκλεγμένων και των ανωτέρων αξιωματούχων που παρέλασαν μπροστά μας, οδεύοντας προς τις ανακρίσεις, τις δίκες, τις φυλακές ή την κοινωνική υπηρεσία (σημ: ελαφρότερη ποινή) δεν έπαψε να διογκώνεται με τα χρόνια
Στον Ορ δεν είναι άγνωστες οι πιέσεις για την παράκαμψη του νόμου. «Ήμουν εκεί. Όχι μόνο μια φορά, δυστυχώς, είδα ξεδιάντροπους εκλεγμένους αξιωματούχους και την πίεση από την κυβέρνηση στους φύλακες των πυλών. Περισσότερες από μια φορές υποπτεύθηκα πως οι αρχές προσπαθούσαν να με εξαγοράσουν, να τραβήξουν σε μάκρος τις επιθεωρήσεις και τις έρευνες για χρόνια, μέχρι που να μπορούν να ισχυριστούν πως δεν ενδιαφέρεται πια κανείς για την υπόθεση αυτήείπε ο Ορ. Και όχι αυτό μόνο. « Μερικές φορές είχα την υποψία πως εσωτερικές πληροφορίες για την πορεία των ερευνών διοχετεύονταν στους ερευνώμενους», πρόσθεσε ο Ορ, ο οποίος τώρα προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες του σε διάφορα προγράμματα που αποβλέπουν στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του κοινού στην κυβέρνηση και στις αρχές εφαρμογής του νόμου.
Ο ετήσιος Δείκτης Εκτιμήσεων Διαφθοράς, που εκδίδει η Διεθνής Διαφάνεια, επί χρόνια κατατάσσει συστηματικά το Ισραήλ στην χειρότερη σειρά των χωρών του ΟΟΣΑ. ΤΟ 2017 μάλιστα, το Ισραήλ έπεσε τέσσερεις θέσεις πιο κάτω από τον προηγούμενο χρόνο. Και αυτό συνέβη βέβαια προτού η Ισραηλινή Αστυνομία συστήσει, στις αρχές του μηνός, την παραπομπή του Νετανιάχου σε δίκη, με τις κατηγορίες της παθητικής δωροδοκίας (δωροληψίας) από μεγιστάνες και της συνωμοσίας με τον μεγαλοεκδότη Arnon Mozes  για την εξασφάλιση ευνοϊκής μεταχείρισης από την εφημερίδα του (σημ: με αντάλλαγμα την υπονόμευση άλλης εφημερίδας, που διανέμεται δωρεάν).
Ακολούθησαν οι πρόσφατες συλλήψεις κορυφαίων συνεργατών του Νετανιάχου και των επικεφαλής του τηλεπικοινωνιακού γίγαντα Bezeq, ως υπόπτων διαφθοράς. Αυτές οι εξελίξεις είναι πιθανώς ενδεικτικές για τα χαρακτηριστικά του δείκτη διαφθοράς του προσεχούς έτους.
Ο Doron Navot του πανεπιστημίου της Χάιφας, που μελετά το φαινόμενο της διαφθοράς, έχει διαπιστώσει ότι ο αριθμός των πολιτικών που εμπλέκονται στην διαφθορά αυξάνεται με τρομακτικό ρυθμό. Ο αριθμός των μελών της Κνεσέτ (βουλής), των οποίων έχει αρθεί η ασυλία με την υποψία ποινικού αδικήματος, χαρακτηριζόμενου ως διαφθορά, διπλασιάζεταιείπε- κάθε εικοσαετία περίπου. Ο Ναβότ αναφέρει ως έτη καμπής τα 2008-2010, με τις καταδίκες του Υπουργού ΠρόνοιαςShlomo Benizri, του Υπουργού Οικονομικών Avraham Hircshson και του βουλευτή του Λικούντ (κόμμα του Νετανιάχου) Tzachi Hanegbi.
Ο Ναβότ, που υπηρέτησε σε επιτροπή συσταθείσα από τον Κρατικό Ελεγκτή για να ερευνήσει τις σχέσεις κυβέρνησης και μεγάλου κεφαλαίου, δήλωσε ότι δίκη και καταδίκη εκλεγμένων πολιτικών για αδικήματα που διέπραξαν δεν οδηγεί σε πολιτική αλλαγή ή σε νέα πολιτικά ήθη. Απλά σημαίνει ότι αυτοί οι πολιτικοί ξεπέρασαν τα εσκαμμένα, ακόμη και με τα χαμηλά στο Ισραήλ κριτήρια ηθικής.
Στο βιβλίο του «Πολιτική Διαφθορά στο Ισραήλ», το οποίο τιμήθηκε από την Ισραηλινή ΄Ενωση Πολιτικών Επιστημών για ακαδημαϊκή αρτιότητα, ο Ναβότ υπογραμμίζει τρείς περιόδους. Στην δεκαετία του 1950, σημαντικό μέρος της διαφθοράς αφορούσε σε προσπάθειες για την ενίσχυση του κυβερνώντος κόμματος. Στις δεκαετίες του !980-!990 μέρος της διαφθοράς έγκειτο σε απόπειρες κατάκτησης της εξουσίας με καταστρατήγηση των νόμων για την χρηματοδότηση των κομμάτων και για τους διορισμούς. Στα τελευταία χρόνια κυρίαρχος παράγων στα πλείστα σκάνδαλα διαφθοράς ήταν το υλικό και χρηματικό κέρδος: Δωροδοκία, κλοπή δημοσίου χρήματος, διπλές χρεώσεις του δημοσίου, πλύσιμο χρήματος κ.λ.π. – για προσωπικό όφελος κατά το πλείστον.
Ο Ναβότ υποστηρίζει στο βιβλίο του ότι ενώ το αμερικανικό πολιτικό σύστημα είναι από τα πιο διεφθαρμένα στον ανεπτυγμένο κόσμο, ελεγχόμενο από μεγιστάνες και πολυεθνικές εταιρείες, η μεγίστη πλειοψηφία των Ισραηλινών, περιλαμβανομένης της ηγεσίας και των διαμορφωτών κοινής γνώμης, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τις ΗΠΑ ως πρότυπο συμπεριφοράς. Επιπλέον η ισραηλινή διαφθορά έχει μιαν αποκλειστικά δική της πλευρά, που αφορά στην επιχείρηση εποικισμού της Δυτικής Όχθης (σημ: παλαιστινιακές γαίες), η οποία περιλαμβάνει εκτεταμένους πολιτικούς διορισμούς, απόπειρες υπονόμευσης του Ανωτάτου Δικαστηρίου και υποστήριξη σε πολιτικούς που θεωρούνται ως ισχυροί και αποφασισμένοι να υπηρετήσουν το επιθετικό/αρπακτικό πρόγραμμα.
Από την άλλη πλευράυποστηρίζει ο Ναβότ- τα πολιτικά στελέχη της χώρας κατέβαλαν όλα αυτά τα χρόνια προσπάθειες χωρίς καμιάν δημοκρατική νομιμοποίηση για να επιφέρουν μεγάλες αλλαγές στις σχέσεις του Ισραήλ με τους Παλαιστινίους. Το έκαναν εξασθενίζοντας το πολιτικό κομματικό σύστημαγια παράδειγμα, διασπώντας το Λικούντ για να δημιουργήσουν το κόμμα Καντίμα του πρώην πρωθυπουργού ΄Αριελ Σαρόν- και προστατεύοντας σκληρούς ηγέτες όπως ο Σαρόν ή ο Άριγιε Ντέρι, πού ήταν ύποπτοι διαφθοράς αλλά θεωρούνταν ικανοί να φέρουν αλλαγή με τους Παλαιστινίους και ασφάλεια για το κράτος, σύμφωνα με την Γίντις (εβραϊκή) παροιμία «όταν χρειάζεσαι έναν κλέφτη, κατέβασέ τον από το ικρίωμα».
Οι Ισραηλινοί πολιτικοί πάντοτε απέφυγαν να μιλήσουν καθαρά και χωρίς περιστροφές για την διεφθαρμένη πολιτεία συναδέλφων του. Πολλοί από αυτούς υποστήριξαν τους κατά καιρούς υπόπτους για διαφθορά. Ο Ναβότ σημειώνει ότι από το 1990, δεν υπήρξε ευρεία διαμαρτυρία εναντίον της πολιτικής ηθικής εκλεγμένων αξιωματούχων.
Ο Υποστράτηγος Ορ δήλωσε ότι οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι και οι συνεργάτες τους, που υπονομεύουν το κράτος δικαίου, βασίζονται στην αδιαφορία ή την ανοχή του κοινού και στην εσφαλμένη αντίληψη πως είναι καλύτερα να τους αφήσουν στην εξουσία. «έχουμε παραπλανηθεί από προπαγάνδα εκφοβισμού και από εμφυτευμένη ανησυχία ότι ενέργειες εναντίον του καθεστώτος θα διωχθούν ως προδοσία και ιεροσυλία. Ανατρέφουμε ένα τέρας διαφθοράς που μας σύρει στην υιοθέτηση κριτηρίων υποανάπτυκτης χώραςτόνισε ο Ορ. ‘Εάν η διαφθορά δεν εκριζωθεί με ένα χαλύβδινο χέρι, μεταλλάσσεται σε κακοήθη αρρώστια, που διατρέχει ασύλληπτη τον όλο οργανισμό.
Η κραυγή «κάτω η διαφθορά» εναντίον του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος στην δεκαετία του 1970, πριν από την πτώση του το 1977, είναι εξ ίσου θεμελιωμένη και επίκαιρη σήμερα, όπως και τότε, είπε ο Ορ, συμπεραίνοντας. «Αλλά σήμερα ο κίνδυνος έγκειται όχι μόνο στην δράση των διεφθαρμένων αλλά επίσης στην διαφθορά του κοινού και την δηλητηρίαση της ισραηλινής κοινωνίας με αντιδημοκρατικά σταθμά κρίσεωςΓι΄αυτό ο ε.α. στρατηγός συνιστά την επικαιροποίηση του συνθήματος «Κάτω η Διαφθορά» των διαδηλώσεων της δεκαετίας του 1970, με τεράστιες πινακίδες στους δρόμους με την κραυγή «Κάτω οι Διαφθορείς».