Articles by "Κάτι όμορφο"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κάτι όμορφο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Τέσσερις μαθητές της Γ’ τάξης του Γενικού Λυκείου της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής έγιναν δεκτοί με υποτροφία σε ισάριθμα καταξιωμένα πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Είναι έτοιμοι να «ανοίξουν τα φτερά τους» συνεχίζοντας τις ακαδημαϊκές –πλέον- σπουδές τους σε κλάδους που θα επιλέξουν, ενώ ακόμη πέντε περιμένουν να ολοκληρωθεί η διαδικασία επιλογής τους. Οι γνώσεις που τους παρείχε το Γενικό Λύκειο της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής τους έδωσε τη δυνατότητα να διευρύνουν ακόμη περισσότερο τους ορίζοντές τους και να ατενίζουν με αισιοδοξία το ακαδημαϊκό μέλλον τους.
Ο Δημήτρης Χαβούζης, η Αθηνά Κατσούλα, η Ελένη Γκίνη και η Λούτη Γκιούρα, θα περάσουν στα τέλη Αυγούστου την πύλη των πανεπιστημίων στα οποία έγιναν δεκτοί. Οι μαθητές εκμεταλλεύτηκαν τη δυνατότητα που τους παρέχει η Αμερικανική Γεωργική Σχολή για σπουδές στις ΗΠΑ και έχοντας σωστό προγραμματισμό και όρεξη για μάθηση, κατάφεραν να κάνουν το όνειρό τους, πραγματικότητα. Μάλιστα, η Ελένη Γκίνη σπούδασε στο Γενικό Λύκειο της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής με πλήρη υποτροφία, και τώρα θα συνεχίσει τις σπουδές της στις ΗΠΑ έχοντας εξασφαλίσει και πάλι πλήρη υποτροφία! Οι μαθητές συμμετείχαν στο πρόγραμμα “Study USA” που υλοποιεί η Αμερικανική Γεωργική Σχολή και τα τελευταία πέντε χρόνια 36 μαθητές τόσο του Γενικού Λυκείου όσο και του Επαγγελματικού Λυκείου, συνέχισαν με υποτροφία τις σπουδές τους στις ΗΠΑ.
Ο Δημήτρης Χαβούζης επιλέχθηκε από το Davidson College της Βόρειας Καρολίνας. «Επιθυμία μου είναι να σπουδάσω οικονομικά με πληροφορική», λέει ο 18χρονος μαθητής. Βρέθηκε εντελώς… τυχαία στο Γενικό Λύκειο της ΑΓΣ όταν ο πατέρας του αγόρασε ένα κτήμα και δέχθηκε μία φιλική συμβουλή να στείλει τον γιο του στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή. «Ήρθα στην Α’ τάξη του λυκείου. Από την αρχή μου άρεσε. Τόσο τα μαθήματα, όσο και η πρακτική άσκηση. Έμαθα πολλά και η ζωή στο οικοτροφείο ήταν μία μοναδική εμπειρία», πρόσθεσε. Τώρα, αναμένει με αγωνία την ώρα που θα επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για το υπερατλαντικό ταξίδι.
Η Αθηνά Κατσούλα έγινε δεκτή από το WPI (Worcester Polytechnic Institute) της Μασαχουσέτης. Το επέλεξε γιατί είναι ένα Πολυτεχνικό πανεπιστήμιο και σχεδιάζει –αφού ολοκληρώσει τις σπουδές της εκεί- να συνεχίσει και στον κλάδο των οικονομικών. «Έχω επισκεφτεί το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο όταν ήμουν στην Α’ τάξη του λυκείου. Είχα εντυπωσιαστεί από τις εγκαταστάσεις και τη λειτουργία του. Η επιλογή ήταν αναπόφευκτη. Περιμένω με αγωνία την ώρα που θα ξεκινήσω τα μαθήματα», λέει. Ξεκαθαρίζει ότι διάλεξε να φοιτήσει στο Γενικό Λύκειο της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής γιατί ήθελε να συνεχίσει τις σπουδές της στις ΗΠΑ. «Ήταν μία επιλογή που με δικαίωσε. Άξιζε πολύ περισσότερο. Διεύρυνε τους ορίζοντές μου», πρόσθεσε.
Η Ελένη Γκίνη είναι μία μαθήτρια για την οποία η Αμερικανική Γεωργική Σχολή αισθάνεται πολύ περήφανη. Με οικογένεια που αντιμετωπίζει για πολλά χρόνια οικονομικές δυσκολίες, χτύπησε την πόρτα της Σχολής. Συμμετείχε στις εξετάσεις υποτροφιών του Προέδρου της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής, στις οποίες έλαβε την πρώτη θέση και  κατάφερε να καθίσει στα θρανία του Γενικού Λυκείου έχοντας εξασφαλίσει πλήρη υποτροφία. Η επιλογή δικαίωσε τόσο την ίδια, όσο και τα στελέχη της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής. Η 18χρονη μαθήτρια όχι μόνο κατάφερε να σπουδάσει αλλά εξασφάλισε και πλήρη υποτροφία για το Brown University του Ρόουντ Άιλαντ. «Ευχαριστώ θερμά τη Σχολή για τη δυνατότητα που μου έδωσε να σπουδάσω στο Γενικό Λύκειο και να συνεχίσω σε Αμερικανικό πανεπιστήμιο», είπε. Αποκάλυψε ότι θέλει να ακολουθήσει τον κλάδο της νευροεπιστήμης, που συνδυάζει βιολογία, χημεία και ψυχολογία. «Με ελκύει η έρευνα και ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Το Brown το επισκέφτηκα το περασμένο καλοκαίρι. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό πανεπιστήμιο και νομίζω ότι θα καταφέρω να ανταπεξέλθω στις προσδοκίες του», πρόσθεσε.
Η Λούτη Γκιούρα έγινε δεκτή –επίσης με πλήρη υποτροφία- από το Rhodes College του Τεννεσί. Θέλει να ασχοληθεί με την ψυχολογία και τη σκηνοθεσία. «Έχω ως μότο μία δήλωση του Γκάντι: ‘γίνε η αλλαγή που θες να γίνει στον κόσμο’. Με εκφράζει απόλυτα. Μου αρέσει ο εθελοντισμός και επιθυμώ να αναπτύξω στοιχεία ηγέτη ώστε να μοιραστώ τις απόψεις μου με όλο τον κόσμο», είπε. Την ενδιαφέρει η έρευνα, η νευροεπιστήμη και ως άνθρωπος με ευαισθησίες γράφει εξαιρετικά και έχει ως όνειρο τη σκηνοθεσία. «Στην αρχή ήμουν επιφυλακτική για το Γενικό Λύκειο της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής και κυρίως για το οικοτροφείο. Άλλαξα γνώμη όταν ήρθαμε και το είδαμε από κοντά. Πόσο λάθος έκανα! Η οικότροφη ζωή στη Σχολή είναι μία μοναδική εμπειρία. Και η δυνατότητα να συνεχίσεις τις σπουδές σου στις ΗΠΑ ήταν το μεγαλύτερο δέλεαρ για εμένα», κατέληξε.
Λίγα λόγια για το πρόγραμμα
Από την Α’ τάξη του Γενικού Λυκείου όσοι μαθητές ενδιαφέρονται να συνεχίσουν σε κάποιο Αμερικανικό πανεπιστήμιο δηλώνουν συμμετοχή στο πρόγραμμα Study USA της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής. Πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη βάση στους βαθμούς, την αγγλική γλώσσα και το ιδιαίτερο πρόγραμμα πρακτικής άσκησης της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής. Επίσης, οφείλουν να συμμετέχουν σε λέσχες και να αναπτύσσουν έντονη κοινωνική δραστηριότητα στην οικοτροφειακή ζωή και τον εθελοντισμό. Στη Β’ τάξη πρέπει να συνεχίσουν να έχουν καλούς βαθμούς και να ενισχύσουν σημαντικά το επίπεδο της αγγλικής γλώσσας. Έχοντας εξασφαλίσει την επιτυχία στο πρόγραμμα Study USA, στις αρχές της Γ’ τάξης του λυκείου κάνουν αιτήσεις στα Πανεπιστήμια των ΗΠΑ που επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Τα πανεπιστήμια κάνουν την επιλογή τους αλλά παράλληλα παρακολουθούν και ενημερώνονται για τους βαθμούς των μαθητών μέχρι και το τέλος της σχολικής χρονιάς.

O Rajib Thomas ή Papa Reji, όπως είναι ευρέως γνωστός έκανε κάτι εξαιρετικά συγκινητικό. Υιοθέτησε 22 παιδιά τα οποία είχαν εγκαταλειφθεί από τους γονείς τους όταν διαγνώστηκαν θετικά στον ιό HIV, σύμφωνα με τον Independent.
O άνδρας, που με την πράξη του αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για κάθε πατέρα, όχι μόνο υιοθέτησε όλα τα παιδιά αλλά τα πήρε για να μείνουν όλοι μαζί στο σπίτι του στη Βομβάη.
Ο Rajib Thomas, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος έχει ήδη δύο δικά του βιολογικά παιδιά, φροντίζει καθημερινά για την υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση των παιδιών, ενώ η σύζυγός του Mini Reji, τους μαγειρεύει τρία γεύματα την ημέρα.
Μιλώντας στο Humans of Bombay, αφηγήθηκε πως όλα ξεκίνησαν μετά από μία τυχαία συνάντηση που είχε έξω από ένα νοσοκομείο.
«Είδα ένα κορίτσι να κοιμάται έξω και ήταν τόσο αδύνατη που μπορούσες να διακρίνεις τα κόκαλά της. Μετά ανακάλυψα ότι ήταν θετική στον HIV και ότι είχε χάσει και τους δύο γονείς της. Την ρώτησα τι θα ήθελε να φάει και είπε ότι ήθελε noodles, αλλά δεν μπορούσα να βρω πουθενά κινέζικο και της υποσχέθηκα ότι θα επιστρέψω την επόμενη μέρα. Εκείνο το βράδυ το κορίτσι πέθανε και το περιστατικό αυτό με στοίχειωσε, έτσι πήγα μέσα στο νοσοκομείο και τους ζήτησα να επικοινωνήσουν μαζί μου ώστε να με ενημερώσουν αν υπάρχουν κι άλλα παιδιά με το ίδιο μέλλον της άτυχης νεαρής».
Και από εκείνη τη στιγμή άρχισαν όλα.
«Στην αρχή ήταν δύσκολο να τα βγάλουμε πέρα – δεν μπορούσαμε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά, σε ένα στρώμα κοιμόντουσαν 4 παιδιά και εγώ και η γυναίκα μου κοιμόμασταν στο πάτωμα. Τελικά συνάνθρωποί μας άρχισαν να μας δωρίζουν κρεβάτια, δημητριακά και χρήματα. Η οικογένειά μου σιγά σιγά άρχισε να μεγαλώνει και αποκτήσαμε συνολικά 24 παιδιά, καθώς όλο και περισσότερα παιδιά με HIV στέλνονταν σε μένα από το νοσοκομείο».
Ο Thomas επιθυμεί να βάλει ένα τέλος στο στίγμα που συνδέεται με τον ιό HIV.
«Τα άτομα που είναι θετικά στον ιό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αρχίσουν να βάζουν τέλος στη ζωή τους. Μπορούν να ζήσουν για όσο χρονικό διάστημα γίνεται όπως όλοι μας και γι’ αυτό είμαι εγώ εδώ – για να σώσω αυτά τα παιδιά και να προσπαθήσω να επεκτείνω τη διάρκεια της ζωής τους. Με αγάπη και φροντίδα όλα είναι πιθανά».

Στο πλαίσιο της συμμετοχής τους στον όμιλο επιχειρηματικότητας της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής, οι μαθητές του Γενικού Λυκείου δημιουργούν τη δική τους εταιρία και κατανοούν τα στάδια λειτουργίας της. Μέσα από τη βιωματική αυτή εμπειρία, μαθαίνουν πως μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις κλίσεις και τα ταλέντα τους για να στήσουν και να λειτουργήσουν σωστά την επιχείρησή τους. Δουλεύοντας ως εταιρεία, οι μαθητές διενεργούν εκλογές, εκλέγουν τους διευθυντές τους, μαθαίνουν τις αρμοδιότητες των διαφόρων τμημάτων μίας επιχείρησης, επιλέγουν το προϊόν που θα κατασκευάσουν και συντάσσουν το επιχειρηματικό σχέδιο της εταιρίας, ενώ παράγουν και πωλούν το προϊόν τους, μαθαίνοντας τεχνικές πωλήσεων.

Τη φετινή χρονιά, οι μαθητές  κατασκευάζουν ένα μοντέλο αστικού κήπου, το οποίο θα βασίζεται στην ενυδρειοπονία. Η ενυδρειοπονία είναι μια συμβιωτική άλλα και βιώσιμη μέθοδος ψαριών και λαχανικών, η οποία συνδυάζει την ιχθυοκαλλιέργεια με την υδροπονία. Τα ψάρια παράγουν απόβλητα και αμμωνία. Με την κυκλοφορία όμως του νερού και με την βοήθεια των βακτηρίων που αναπτύσσονται στο υπόστρωμα και στις ρίζες των φυτών, τα απόβλητα μετατρέπονται από τοξικά σε ωφέλιμα θρεπτικά συστατικά για τα φυτά, ενώ και το νερό της δεξαμενής γίνεται βιώσιμο για τα ψάρια.

Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από τη δράση των μαθητών στο ιστολόγιο (blog) του Γενικού Λυκείου.

Ο όμιλος επιχειρηματικότητας του σχολείου, θα λάβει μέρος στην Εμπορική Μαθητική Έκθεση 2017, που διοργανώνει το Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου, στο Mediterranean Cosmos (Κόκκινη Πλατεία, επίπεδο 0), από τις 09:30 έως τις 15:00.



Ένα συναρπαστικό ταξίδι στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενός πολιτισμού που καθόρισε την ανθρωπότητα ξεκίνησε στο National Geographic, από τη Δευτέρα, 6 Φεβρουαρίου στις 21:00, με το «The Greeks».

Ξεκινώντας από την αυγή ενός από τους σημαντικότερους αρχαίους πολιτισμούς του κόσμου και φτάνοντας μέχρι τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, η σειρά-ντοκιμαντέρ «The Greeks» επιχειρεί να φωτίσει την καθοριστική συνεισφορά των Ελλήνων στην παγκόσμια σκέψη και στη διαμόρφωση του δυτικού πολιτισμού, αλλά και να συνδέσει το λαμπρό χτες με το αβέβαιο τώρα, στρέφοντας το βλέμμα σε ένα καλύτερο αύριο.



Στο «The Greeks», ιστορικοί, αρχαιολόγοι, ηθοποιοί, αθλητές, επιστήμονες και καλλιτέχνες εξερευνούν τη γέννηση του ελληνικού πολιτισμού, που αναδείχθηκε μέσα από αντιξοότητες για να θέσει τις βάσεις πανανθρώπινων ιδεών και αξιών. Δημοκρατία, λογική σκέψη, θέατρο, αθλητισμός, τέχνη, μελέτη του ανθρώπου και της φύσης, πεδία στα οποία οι Έλληνες δεν άνθισαν μόνο, αλλά πρωτοστάτησαν. Το «The Greeks», πιάνει το νήμα από το τότε και το φέρνει στο σήμερα, δείχνοντας ότι η πραγματικότητα της οικονομικής και κοινωνικής αστάθειας και αναταραχής μπορεί, όπως και στο παρελθόν, να γεννήσει τις μεγάλες τομές του μέλλοντος.

Μέσα από τρία επεισόδια των 60 λεπτών, η εξαιρετική σειρά-ντοκιμαντέρ δεν αποτελεί έναν ύμνο στο ένδοξο παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα μια επιστημονική προσέγγιση της προέλευσης, της εξέλιξης, της πτώσης και της ανάκαμψης ενός λαού, η οποία ταυτίζεται με την ιστορική πορεία ολόκληρης της ανθρωπότητας. H ιστορία των Ελλήνων είναι η ιστορία όλων των ανθρώπων.

Το National Geographic είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα, μέσω COSMOTE TV, Nova, Vodafone TV και Cyta Τηλεόρασης.

πηγή
DEATH
Ένα μαυροφορεμένο φαντασματάκι, με μια λευκή μάσκα τριγυρνάει στο δάσος. Γύρω του σκιουράκια, κουνελάκια, υπέροχα δροσερά λουλούδια. Όταν όμως το χέρι του φαντάσματος ακουμπάει ένα ζώο, αυτό πεθαίνει. Όταν αγγίζει ένα λουλούδι, αυτό μαραίνεται. Ξαφνικά σε ένα ξέφωτο βλέπει ένα όμορφο ελάφι και κυριολεκτικά μαγεύεται. Θέλει να το αγγίξει αλλά διστάζει. Γιατί ξέρει πως κάτι τέτοιο θα σήμαινε και τέλος της ζωής για το ζώο. Αν και η έκφραση στο πρόσωπο του φαντάσματος δεν είναι ορατή, εξαιτίας της μάσκας, σχεδόν μπορεί κανείς να αισθανθεί τη μοναξιά που νοιώθει. Αλλά δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Γιατί το φαντασματάκι είναι ο Θάνατος.
Οι μήνες περνούν και ο Θάνατος αν και ερωτευμένος δεν μπορεί ποτέ να αγγίξει το ελαφάκι που συμβολίζει την ίδια τη ζωή. Δεν το αφήνει όμως ποτέ μόνο. Είναι εκεί για να το προστατεύει από τη βροχή και το χιόνι ή να το προσέχει όσο κοιμάται. Πάντα όμως από απόσταση.
Μέχρι που κάποια στιγμή συμβαίνει κάτι απρόσμενο…
Το «The Life of Death» είναι ένα μικρού μήκους animation της Ολλανδής Marsha Onderstijn , εξαιρετικής αισθητικής με τα σχέδια μάλιστα να είναι όλα φτιαγμένα στο χέρι, κάτι που πλέον στην εποχή μας είναι εξαιρετικά σπάνιο. Η μουσική (Ramon de Wilde) είναι μαγευτική και δεν είναι τυχαίο πως έχει τύχει ιδιαίτερα θετικών σχολείων σε σειρά φεστιβάλ animation που έχει προβληθεί.
Πέρα όμως των καλλιτεχνικών ή τεχνικών χαρακτηριστικών, αυτό που το κάνει τόσο ξεχωριστό είναι η εξήγηση που προσπαθεί να δώσει για το Θάνατο αλλά και η εξαιρετική «προσωποποίηση» του Θανάτου όχι ως ένα «πλάσμα» που όλοι μισούν και φοβούνται αλλά ως μια μοναχική και θλιμμένη ύπαρξη που αναζητά την επαφή και την επικοινωνία με όλα τα θαυμαστά και υπέροχα που συνθέτουν τη ζωή…
Αλλά ο,τι και να σας πούμε, απλά πρέπει να το δείτε και τώρα πια, μπορείτε να το απολαύσετε μέσω διαδικτύου αφού εδώ και περίπου ένα μήνα η δημιουργός του το «ανέβασε» στο Vimeo, εμείς σας το δίνουμε στο youtube που βρήκαμε.


πηγή

Ερευνητές στην Αυστραλία μετέτρεψαν το κοινό σογιέλαιο του μαγειρέματος σε γραφένιο, το «υλικό-θαύμα» με τις πολλές δυνητικές εφαρμογές στα ηλεκτρονικά, στη βιοϊατρική κ.α.

Το επίτευγμα μπορεί να οδηγήσει στη μαζική παραγωγή γραφένιου με χαμηλότερο κόστος από ό,τι με άλλες μεθόδους δημιουργίας του. Η έως τώρα αξιοποίησή του γραφένιου καθυστερεί λόγω της υψηλής τιμής του σε σχέση με άλλα ανταγωνιστικά υλικά.

Το γραφένιο, που ανακαλύφθηκε το 2004 στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, αποτελείται από ένα φύλλο άνθρακα με πάχος μόνο ενός ατόμου. Μεταξύ άλλων, είναι πολύ ανθεκτικό (200 φορές πιο ισχυρό από τον χάλυβα) και πολύ καλός αγωγός του ηλεκτρισμού (καλύτερος και από τον χαλκό).

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Σίδνεϊ και της Κουίνσλαντ, καθώς και του ερευνητικού οργανισμού CSIRO της Αυστραλίας, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», σύμφωνα με το BBC.

Η τεχνική, κατά τους ερευνητές, είναι απλούστερη και ασφαλέστερη από τις υπάρχουσες. Σήμερα ένα φιλμ γραφένιου υψηλής ποιότητας και με διάμετρο δέκα εκατοστών κοστίζει περίπου 750 δολάρια, ενώ με τη νέα μέθοδο το κόστος του θα είναι σημαντικά μικρότερο.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι σκοπεύουν να δοκιμάσουν το γραφένιο από σογιέλαιο σε διάφορες εφαρμογές, όπως φίλτρα νερού, ηλιακά πάνελ, μπαταρίες κ.α.


πηγή

Το Robin Hood της Μαδρίτης δεν είναι ένα κοινό εστιατόριο. Το προδίδει εξάλλου και το όνομά του. Όπως ο «Ρομπέν των Δασών» έπαιρνε από τους πλούσιους για να δώσει στους φτωχούς έτσι και το εστιατόριο που πήρε το όνομά του.

Το Robin Hood το πρωί και το μεσημέρι λειτουργεί κανονικά. Το βράδυ όμως με τα έσοδα της ημέρας προσφέρει δωρεάν δείπνο στους άστεγους της πόλης.



Τουλάχιστον 100 άνθρωποι δειπνούν δωρεάν κάθε βράδυ στο εστιατόριο και η αλήθεια είναι πως οι λίστες αναμονής είναι μεγάλες. Ήδη μέχρι το τέλος Μαρτίου το εστιατόριο δεν έχει τραπέζια.

Πίσω από το εστιατόριο βρίσκεται η φιλανθρωπική οργάνωση Mensajeros de la Paz και επικεφαλής του είναι ένας 80χρονος ιερέας ο Άντζελ Γκαρσία Ροντρίγκεζ. Οι εργαζόμενοι είναι εθελοντές.



Όπως εξηγεί ο Ροντρίγκες, η ιδέα είναι ότι οι άστεγοι πρέπει να σιτίζονται με την ίδια αξιοπρέπεια όπως και οι πελάτες.


του Αθανάσιου Τσαυτάρη *

Τα καταφέρνουμε να παραβλέπουμε πλέον τη νύχτα με τον ηλεκτροφωτισμό τα τελευταία 50 χρόνια, κάναμε τη νύχτα, μέρα. Παραβλέψαμε όμως παράλληλα ότι καταστρέψαμε έτσι τους βιολογικούς μας ρυθμούς. Απορρυθμίσαμε τα βιολογικά ρολόγια που για δισεκατομμύρια χρόνια, πριν από τον ηλεκτροφωτισμό της νύχτας, προσάρμοζαν τον οργανισμό να είναι ξύπνιος την ημέρα και να κοιμάται τη νύχτα. Ο φωτισμός της νύχτας είναι η πιο μεγάλη «μόλυνση» του πλανήτη μας και κύρια πηγή σημαντικών προβλημάτων της υγείας μας.
«Μολύναμε» τη νύχτα μας με φως. Κάτι αδιανόητο για τον οργανισμό μας, για τα αναρίθμητα χρόνια εξέλιξης των οργανισμών και του ανθρώπου έως και 50 χρόνια πριν. Δουλεύουμε νυχθημερόν, μια εβδομάδα μέρα και την επόμενη νύχτα σε τρένα, μετρό, λεωφορεία, φορτηγά, πλοία, ταξί, αεροδρόμια, αστυνομικά τμήματα, στρατό, εργοστάσια, μεταλλεία κ.α. Ταξιδεύουμε μέρα από την Ελλάδα και φτάνουμε στα πέρατα της γης και είναι ακόμη μεσημέρι ή και αντίστροφα. Στα νοσοκομεία τα φώτα δεν σβήνουν ποτέ. Στους θαλάμους νεογνών για μέρες (ή σε περίπτωση πρόωρου τοκετού για εβδομάδες ή μήνες) τα νεογνά δεν γνωρίζουν ακόμη τη νύχτα! Και φυσικά στα σπίτια μας λάμπες, λαμπάκια σε δωμάτια, κρεβατοκάμαρες, τηλεοράσεις, υπολογιστές, τηλέφωνα, κινητά, φορτιστές, συναγερμούς. Ακόμη και στο τελευταίο χωριό στο βουνό, τα φώτα στις κολόνες, τα πάρκα κ.α. κάνουν τη νύχτα μέρα.

Μα, όλα αυτά, θα μου πείτε, θεωρήθηκαν στοιχείο του σύγχρονου πολιτισμού μας. Ετσι είναι. Ακόμη και εγώ θυμάμαι όταν ήρθε ο ηλεκτρισμός στο χωριό μου και ειδικά όταν φωτίστηκαν οι δρόμοι το 1965 , το αναφώνημα της γειτονιάς «επιτέλους, έφτασε ο πολιτισμός στο χωριό μας». Και έτσι είναι αν αναλογιστεί κανείς τι αντικατέστησε. Το βαθύ σκοτάδι στους λασπωμένους τότε δρόμους και τις αυλές. Τα καντήλια του λαδιού, του γκαζιού ή και αργότερα του δυσεύρετου πετρελαίου.

Ολα καλώς καμωμένα και καλοδεχούμενα λοιπόν; Δυστυχώς όχι. Ο άνθρωπος και τα ζώα αλλά και τα φυτά για δισεκατομμύρια χρόνια έχουν μάθει αλλιώς. Εχουν εξελιχθεί και προσαρμόσει τους οργανισμούς τους να ξυπνούν με το φυσικό φως του ήλιου το πρωί, να δουλεύουν με το φως του ήλιου, καμιά φορά να κάνουν μεσημβρινά διαλείμματα για λίγη σωματική ξεκούραση ή και μια σιέστα για να ξεκουραστούν το σώμα και ο νους, να μεταβολιστούν οι υπερβολικές τοξικές ρίζες από τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας των κυττάρων (τα μιτοχόνδρια) και με την έλευση της σκοτεινής νύχτας να υπολειτουργούν πλέον όλα σχεδόν τα όργανα: χέρια, πόδια, σώμα, καρδιά, στομάχι, κυρίως όμως ο λογικός νους μας, ο κυρίαρχος εγκεφαλικός φλοιός μας, ο σιγανός αλλά ικανός για λογικές, συνειρμικές ή αφαιρετικές πράξεις, να σταματήσει τον ασφυκτικό του έλεγχο και να δώσει τη σκυτάλη στον δεύτερο αλλά συγκριτικά ταχύτερο στη λειτουργία, δεύτερο, παλαιότερο και βαθύτερο εγκέφαλο των αισθήσεων, της φαντασίας και των ονείρων και όλων των μη λογικών απερίσκεπτων πράξεων. Ετσι φαντασιωνόμαστε και ονειρευόμαστε στον ύπνο μας.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ο μεταβολισμός των κυττάρων τη μέρα και τη νύχτα. Τα κύτταρά μας φιλοξενούν και συμβιούν έχοντας μέσα τους ένα είδος πρωτόγονων προβιοτικών βακτηρίων που σήμερα ονομάζονται μιτοχόνδρια. Πριν από την έλευσή τους τα ευκαριωτικά κύτταρα μεταβόλιζαν ένα κύτταρο σακχάρου (γλυκόζη) με τον μηχανισμό της γλυκόλυσης και χρησιμοποιούσαν δύο μονάδες ενέργειας ενώ παράλληλα δημιουργούσαν αρκετά τοξικά υποπροϊόντα. Το μιτοχονδριακό βακτήριο, που μπήκε στο κύτταρο να ανακυκλώσει αυτά τα «σκουπίδια», επιστρέφοντας πίσω στον ξενιστή του μετέφερε πολλούς μεταβολίτες και καμιά τριανταριά έξτρα μονάδες ενέργειας! Ετσι κλείστηκε γρήγορα το σύμφωνο συμβίωσής τους, γιατί είχαν και τα δύο μέρη όφελος. Ομως και αυτός ο γάμος είχε τα δικά του προβλήματα. Το μιτοχόνδριο ως ένα εργοστάσιο καύσης και παραγωγής ενέργειας παράγει συχνά μεγάλες ποσότητες τοξικών οξειδωτικών ριζών οξυγόνου και υδροξυλίου αντί του κανονικού νερού. Οι ουσίες αυτές πρέπει να εξουδετερώνονται γρήγορα. Δεν επιτρέπεται να συσσωρεύονται γιατί είναι καταστροφικές των πάντων, ειδικά του DNA, στο οποίο δημιουργούν μεταλλάξεις. Γι’ αυτό γίνεται τόση συζήτηση για την παρουσία αντιοξειδωτικών ουσιών στις τροφές μας που εξουδετερώνουν τις οξειδωτικές αυτές ρίζες. Δουλεύοντας λοιπόν σκληρά όλη την ημέρα, καταναλώνοντας πολλή ενέργεια, τα μιτοχόνδρια δουλεύουν με φουλ τις μηχανές για να παραχθεί η απαιτούμενη ενέργεια – φουλάρουν όμως τα κύτταρα και με τις τοξικές και επικίνδυνες ρίζες. Χρειάζονται λοιπόν ανάπαυλες, διαλείμματα, μεσημβρινή σιέστα και φυσικά αντίστοιχες ώρες νυχτερινού ύπνου για να απαλλαγούμε πλήρως από τις τοξικές ρίζες. Εκεί στοχεύουν και οι ασκήσεις συγκέντρωσης – γιόγκα, κράτημα της αναπνοής (δηλ. περιορισμός του οξυγόνου της αναπνοής για να επιβραδυνθεί ο ρυθμός καύσης των μιτοχονδρίων μας, που ναι μεν περιορίζει την ενέργεια, κυρίως όμως τις οξειδωτικές ρίζες).

Για να πετύχουν όλον αυτόν τον συντονισμό οι οργανισμοί (άνθρωπος, ζώα και φυτά) δημιούργησαν ένα βιολογικό ρολόι απλό στη σύλληψή του αλλά πολύ αποτελεσματικό στο να προσαρμόζει όλες τις λειτουργίες του σε έναν 24ωρο κύκλο ζωής. Η λειτουργία είναι απλή: όσο διαρκεί το φως, ένα-δύο γονίδια δουλεύουν στη διάρκεια της μέρας και συνθέτουν κάτι που ρυθμίζει όλες τις ημερήσιες λειτουργίες μας. Μόλις βραδιάσει, με την απουσία φωτός, τα γονίδια της μέρας παύουν και αρχίζουν να λειτουργούν τα γονίδια της νύχτας, τα προϊόντα των οποίων ρυθμίζουν όλες τις νυχτερινές λειτουργίες ενώ ταυτόχρονα αποδομούν και το προϊόν των 1-2 γονιδίων της ημέρας κ.ο.κ. Οσο βέβαια η μέρα διαρκεί 12 ώρες και άλλες 12 η νύχτα, δηλαδή κοντά στα Χριστούγεννα και την αρχή του έτους. Την άνοιξη βέβαια, όταν η μέρα φτάνει τις 16 ώρες και η νύχτα τις 8, τα γονίδια της μέρας κάνουν π.χ. 16 μόρια ενώ τα γονίδια της νύχτας προλαβαίνουν να μεταβολίσουν τα 8, αφού τόσο έχουν διαθέσιμο για την ενεργότητά τους, τα υπόλοιπα μένουν και σιγά-σιγά μέρα με τη μέρα συσσωρεύονται.

Σκεφτείτε τώρα την αναστάτωση σε έναν οργανισμό όταν τα γονίδια της ημέρας δεν σταματούν ποτέ σχεδόν γιατί η μέρα δεν σταμάτησε ποτέ με τη φωτισμένη νύχτα. Σκεφτείτε τους οργανισμούς που δουλεύουν νυχτερινή βάρδια στο φως και την άλλη μέρα πάλι με φως είναι πρωινή βάρδια. Αυτούς που ξεκινούν από την Ελλάδα μέρα με το αεροπλάνο για την Αμερική και όταν φτάνουν εκεί είναι συχνά ίδια η ώρα της ημέρας. Φεύγουμε από Αθήνα 12 το μεσημέρι και πηγαίνουμε-πηγαίνουμε και φτάνουμε στη Β. Καρολίνα στις 12 το μεσημέρι! Στην Ελλάδα είχε γίνει ήδη περασμένα μεσάνυχτα. Πότε θα δουλέψουν επιτέλους τα γονίδια της νύχτας; Πότε να μεταβολιστούν οι υπερσυσσωρευμένες οξειδωτικές ρίζες που γεμίζουν τα κύτταρά μας με καρκίνους; Πότε η κονεξίνη 43, που ξέρουμε σήμερα ότι αδειάζει την ουροδόχο κύστη στα μωρά και στους γέρους τη νύχτα (γι’ αυτό τα μωρά και οι γέροι κατουρούν τη νύχτα), θα μας αδειάσει την κύστη αφού δεν βραδιάζει ποτέ για να δουλέψει τη νύχτα;

Το ξεκούρδισμα λοιπόν των ρολογιών μας έγινε η κύρια αιτία πολλών προβλημάτων υγείας στην κοινωνία μας. Οι έρευνες ξεκίνησαν με την προτροπή και πληρωμή της Ομοσπονδίας Νοσοκόμων Γυναικών του Καναδά που δουλεύοντας με βάρδιες στα νοσοκομεία έβλεπαν με έκπληξη τις πολύ ψηλές συχνότητες θανάτου από καρκίνους. Δυστυχώς η άγνοια της κοινωνίας μας και της ιατρικής κοινότητάς μας οδηγεί ακόμη και σήμερα σε τρομερά λάθη. Παρά τις κραυγές ορισμένων επιστημόνων. Φανταστείτε και τα καημένα τα νεογέννητα. Οσο ήταν κυοφορούμενα στην κοιλιά της μάνας τους χωρίς φως δεν υπήρχε το ρολόι τους που αρχίζει να κουρδίζεται από τη στιγμή της γέννησης και την έκθεσή τους στο φως της ημέρας και των αντίστοιχων γονιδίων της νύχτας που προανέφερα. Πώς θα γίνει όμως αυτό το αναγκαίο κούρδισμα αν το νεογέννητο μείνει σε θαλάμους νεογνών που τα φώτα δεν σβήνουν ποτέ; Πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες γρήγορα προτού καταλήξουμε όλοι στα νοσοκομεία και στα ψυχιατρεία.



* Ο κ. Αθανάσιος Τσαυτάρης είναι καθηγητής Γενετικής στη Γεωπονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης


Αξίζει να αναφερθεί. Τελευταία αναφερόμαστε πολύ συχνά για νεκρές χελώνες που ξεβράζει η θάλασσα στις παραλίες του Θερμαϊκού.

Να όμως που δύο θαλάσσια πλάσματα σώθηκαν μετά από αξιέπαινες προσπάθειες φιλόζωων συμπολιτών μας και παρέμβαση του λιμενικού σώματος Ν. Μηχανιώνας και του Πανεπιστημίου που ανέλαβε την αποκατάστασή τους.

Την ιστορία αλιεύσαμε από το facebook.

Δύο συμπολίτες μας η Elena Koutroumpa και ο Αρτακ Πογκοσιαν παρατήρησαν τα δύο χελωνάκια που ήταν κοντά στην ακτή και έτοιμα να ξεβραστούν. Κάλεσαν το Λιμενικό γραφείο Μηχανιώνας που άμεσα επενέβη με δύτη που έβγαλε τα χελωνάκια και τα μετέφερε στο Πανεπιστήμιο που άνοιξε φιλοξενα τις πόρτες του και υποδέχτηκε τους θαλάσσιους ασθενείς.

Ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά για τους συμπαθείς φίλους μας.
Συγχαρητήρια σε όλους όσοι συνέβαλλαν στη θετική αυτή εξέλιξη.









* Οι φωτο είναι από Elena Koutroumpa, όπως αναρτήθηκαν στην Περαία

Μια πράξη αλληλεγγύης μαθητών τιμήθηκε χθες από το Κέντρο Υγείας Θέρμης.

Η Κοινωνική Λειτουργός Μαρία Κοκκίνη προσέφερε εκ μέρους του Κέντρου Υγείας Θέρμης τιμητική πλακέτα στους μαθητές του ΕΠΑΛ και του Γενικού Λυκείου της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής οι οποίοι επί σειρά ετών προσφέρουν εθελοντικά τρόφιμα στους άπορους της περιοχής ευθύνης του Κέντρου από το χαρτζηλίκι τους!!!

Επίσης ευχαριστίες απευθύνθηκαν ιδιαίτερα στην εκπαιδευτικό κ. Διάφα Αικατερίνη και τους Διευθυντές των Λυκείων κ. Πάρη Πετρά και Δημήτριο Σλαβούδη οι οποίοι συνεχίζουν με ιδιαίτερη θέρμη την πρωτοβουλία αυτή που ξεκίνησε από την πρώην Λυκειάρχη κ. Βουτσά Πελαγία.

Τα θερμά μας συγχαρητήρια στους μαθητές της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής💜!!!!!!!!!

"Αυτοί που είναι εναντίον της πολιτικής 
είναι υπέρ της πολιτικής που τους επιβάλλεται" 
 Μπέρτολτ Μπρέχτ 

Μετά από επτά συνεχόμενα Κρίσης, Χρόνια «Μνημονιακά» , τα οποία μας οδήγησαν στο σημείο Μηδέν.

-Με την ελληνική Κοινωνία σε αδιέξοδο, τις πολιτικές ηγεσίες να μας επιδεικνύουν την γύμνια τους,

-Με ορατούς όλους τους υπαρκτούς κινδύνους στην περιοχή μας όσον αφορά τα Εθνικά μας θέματα, με τον κίνδυνο ενταφιασμού της Κυπριακής Δημοκρατίας και με την δική μας ΑΦΡΟΣΥΝΗ

Ήλθε η ώρα της Επανεκκίνησης!

Ήλθε η στιγμή που πρέπει να γίνει η Αντιστροφή, η ανασυγκρότηση, η ανασύνθεση!

Πως; Ποιοι; Με ποιες Δυνάμεις;

Νέα προσπάθεια ή «αναπαλαίωση»; Με αφορμή και τα όσα «επικοινωνιακά» συνέβησαν με την επανεμφάνιση του ΓΑΠ και την «προσχώρηση» του στην «Δημοκρατική Συμπαράταξη» της Φώφης Γεννηματά- καθώς και την άλλη προσπάθεια των τριών σοσιαλφιλελεύθερων Σημιτικών υπό την Άννα Διαμαντοπούλου, καλό είναι να γίνει ΣΑΦΕΣ άπαξ:

ΚΑΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΕΙ ΜΕ ΠΑΛΑΙΑ ΥΛΙΚΑ , με παλαιά μυαλά, με «Ανακύκλωση».

Όλοι οι προαναφερθέντες κυβέρνησαν την Χώρα, την έφτασαν στο χείλος του γκρεμού ,ΚΑΗΚΑΝ. Ο λαός τους ΑΠΟΣΤΡΑΤΕΥΣΕ, αυτοί ακόμη ΠΡΟΣΠΟΙΟΥΝΤΑΙ πως δεν το καταλαβαίνουν…

Την ευθύνη ΕΠΙΛΥΣΗΣ όλων των ανοιχτών προβλημάτων που απασχολούν την Ελληνική κοινωνία και τον Ελληνικό Λαό,

-που περνά μέσα από δρόμους «αντιμετώπισης» του φαινομένου της «αποστράτευσης» και του ατομικισμού

και το ζήτημα της επιστροφής σε συλλογικές δράσεις-,

ΟΦΕΙΛΟΥΝ να επωμιστούν ΝΕΕΣ ΥΓΙΕΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ Αντι-μνημονιακές , Πατριωτικές δυνάμεις , που δεν είναι ούτε θέλουν να καταλήξουν «συστημικές».

Σε αυτές συγκαταλέγω αυτές που προσδιορίζω ως Σοσιαλιστικές. Ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος ενός Σοσιαλιστή σήμερα; τι τον «διακρίνει» σε σχέση με άλλες «Ταυτότητες»; Νομίζω η συνειδητή αποδοχή εκ μέρους του: του Ενιαίου αγώνα για Εθνική και Κοινωνική Αυτοδιάθεση, για Απελευθέρωση με ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Η πάλη ενάντια στην Αποδόμηση της έννοιας ΠΑΤΡΙΔΑ που επιχειρείται συστηματικά από τους Εθνομηδενιστές. Η αποτροπή μετατροπής της Χώρας σε «ξέφραγο αμπέλι», της Ελλάδας σε «Χώρο», σε «τρύπα της γεωγραφίας».

Όλοι όσοι πιστεύουμε ή δρούμε σε ανάλογες Πρωτοβουλίες, όσοι πιστεύουμε στην Οριζόντια –Ισότιμη διασύνδεση των ενεργών πολυποίκιλων Πρωτοβουλιών και στον καθοριστικό ρόλο του ΛΑΪΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ.

Οφείλουμε να συναντηθούμε.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ 
Αρχιτέκτων- συγγραφέας


Κάθε ένα από τα 62.450 καρέ για την ταινία μεγάλου μήκους είναι ζωγραφισμένα στο χέρι από 115 επαγγελματίες ελαιογράφους και στο animation ενσωματώνονται 94 πίνακες του Βαν Γκογκ

Το ολοκληρωμένο τρέιλερ για το Loving Vincent, το φιλμ που εξιστορεί τη ζωή του Βίνσεντ Βαν Γκογκ, επιτέλους κυκλοφόρησε μετά από σχεδόν έξι χρόνια δημιουργίας.



Τα αρχικά γυρίσματα έγιναν ως μια ζωντανή ταινία δράσης και στη συνέχεια οι ελαιογραφίες που αναπαράγονται σε κάθε στιγμιότυπο, αναδημιούργησαν ολόκληρη την ταινία καρέ-καρέ.




To Loving Vincent είναι γραμμένο και σκηνοθετημένο από τους Dorota Kobiela και Hugh Welchman, ενώ η παραγωγή είναι της BreakThru Films & UK Trademark Films.




Δείτε τις «behind the scenes» σκηνές της ταινίας στο παρακάτω βίντεο και ακολουθείστε το πρότζεκτ στο Facebook του φιλμ για να ενημερωθείτε για την ημερομηνία κυκλοφορίας αυτής της τόσο ιδιαίτερης ταινίας.


πηγή
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ο πρώτος Έλληνας που θα κληθεί να αγωνιστεί στο All Star Game και μάλιστα δεν ξέχασε να ευχαριστήσει όλους τους συμπατριώτες του μέσω του twitter.
Το όνειρο του Γιάννη Αντετοκούνμπο έγινε πραγματικότητα, με τη συμμετοχή του στο All Star Game, για να τα καταφέρει όμως χρειάστηκε τη συμπαράσταση και των Ελλήνων, οι οποίοι των ψήφισαν μαζικά.
Ο «Greek Freak» δεν ξέχασε τους φιλάθλους από την Ελλάδα και τις χιλιάδες ψήφους τους, στέλνοντας ευχαριστήριο μήνυμα μέσω των social media.
«Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τον καθένα από σας ξεχωριστά για τη στήριξή σας όλες αυτές τις μέρες. Συμμετείχατε όλοι ενεργά σ’ ένα όνειρό μου και με βοηθήσατε να το κάνω πραγματικότητα… Το εκτιμάω απίστευτα πολύ!
Να είστε σίγουροι πως θα παίξω και για σας στο All Star Game! Ευχαριστώ Ελλάδα», έγραψε ο Έλληνας διεθνής στους προσωπικούς λογαριασμούς του.
Την παραγωγή λευκού χαβιαριού από σαλιγκάρια πέτυχαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα 30 μαθητές ηλικίας 15-18 χρόνων του Επαγγελματικού Λυκείου της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής και του τμήματος Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Perrotis College.
Μέχρι τον Ιούνιο, στόχος είναι, γυάλινα δοχεία των 30 γραμμαρίων, να είναι διαθέσιμα σε επιλεγμένα σημεία της πόλης.
Οπως επισήμανε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Κοσμήτορας της Σχολής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στην Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή, Βαγγέλης Βέργος, λευκό χαβιάρι από σαλιγκάρια παράγεται σε μικρές ποσότητες σε ευρωπαϊκό επίπεδο μόνο στις χώρες Βρετανία, Γαλλία και Ιταλία και η αξία του ανέρχεται στα 3.200 ευρώ/κιλό, ενώ το γυάλινο δοχείο των 30 γραμμαρίων αναμένεται να πωλείται στην τιμή των 150 ευρώ.
Σύμφωνα με τον κ. Βέργο, η σύλληψη της ιδέας για την παραγωγή του λευκού χαβιαριού από σαλιγκάρια στη σχολή έγινε προ διετίας και παρόλο που στην πράξη αποδείχθηκε ένα δύσκολο εγχείρημα "αφού δεν υπάρχει πληροφόρηση και κανείς δεν θέλησε να μοιραστεί την ενημέρωση που έχει με τους μαθητές της σχολής", σήμερα η παραγωγή ξεπερνά τα 550 γραμμάρια.
Οι 30 μαθητές υπό την καθοδήγηση και στήριξη του καθηγητή Πέτρου Ευαγγέλου, ο οποίος και είναι απόφοιτος της σχολής, ξεκίνησαν την κλειστή ελεγχόμενη εκτροφή σαλιγκαριού, με σκοπό την παραγωγή και προπάχυνση γόνου και με παράλληλη παραγωγή λευκού χαβιαριού.
Τα 300 σαλιγκάρια-γεννήτορες του ενδημικού είδους Helix Aspersa Maxima, έχουν τοποθετηθεί σε ξύλινη κατασκευή με ελεγχόμενη θερμοκρασία, σχετική υγρασία και φωτισμό, "την οποία και έφτιαξαν οι ίδιοι οι μαθητές με βήματα αργά, αλλά σταθερά και με το αποτέλεσμα να είναι θετικό" επισήμανε ο κ . Βέργος.
Οι γεννήτορες αυτού του είδους, γεννούν κατά μέσο όρο μία φορά το χρόνο, περίπου 100 αβγά, συνολικού βάρους τεσσάρων γραμμαρίων.
Στη Σχολή Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, η οποία έχει την εποπτεία των προγραμμάτων πρακτικής άσκησης του ΕΠΑΛ και το Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Perrotis College, έχει ξεκινήσει έρευνα για την υγιεινή των αβγών και τη διατροφική τους αξία, με στόχο τη βελτιστοποίηση της παραγωγής.

πηγή
Οι γονείς μου τότε έμεναν στο Παγκράτι. Μετά τη γέννα μου μετακομίσαμε στα Πατήσια. Οι γονείς μου είναι από τη Νιγηρία. Ο πατέρας μου ήρθε στην Ελλάδα για να σπουδάσει, τη δεκαετία του ΄70. Ύστερα από κάποια χρόνια έφερε και τη μητέρα μου. Από τα παιδικά μου χρόνια δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Στο δημοτικό τα πήγαινα μια χαρά με τα άλλα παιδιά. Μόνο όταν τσακωνόμασταν στο ποδόσφαιρο με στολίζανε με βρισιές του τύπου «αράπης» και τα σχετικά. Ήμουν ο μόνος μαύρος στο σχολείο μου. Θυμάμαι επίσης ένα σκηνικό. Μια μέρα, έπειτα από τσακωμό, κάποια παιδιά με είχαν βάλει στη μέση και με έβριζαν. Τότε ένα παιδί που τον έλεγαν Ηλία όρμησε εναντίον τους για να με υπερασπιστεί. Από τότε γίναμε κολλητοί φίλοι. Τα πρώτα χρόνια στο σπίτι μιλούσαμε νιγηριανά και αγγλικά. Αυτό όμως με εμπόδιζε για τα μαθήματα. Μέχρι που ο δάσκαλος κάλεσε τους γονείς μου και τους είπε ότι έπρεπε να μιλήσουμε ελληνικά στο σπίτι.
Με τα χρόνια επικράτησαν τα ελληνικά στο σπίτι μας. Ελληνικά και hiphop. Από εννέα χρονών μιλώ μόνο ελληνικά. Μιλώ επίσης άψογα αγγλικά, ενώ τα νιγηριανά τα καταλαβαίνω αλλά δεν τα μιλώ πια. Το πάθος για τη μουσική το «κόλλησα», ίσως, επειδή μεγάλωσα ανάμεσα σε διάφορους γλωσσικούς ήχους. Στο γυμνάσιο παθιάστηκα με τα γκράφιτι, τη hip-hop και τη Dram΄Ν΄ Βase. Είναι χρόνια που περνούν διοργανώνοντας πάρτι και ανταλλάσσοντας κασέτες με τα φιλαράκια. Εκείνη την περίοδο μπήκε έντονα η θρησκεία στη ζωή μου. Μαζί της και η πρώτη υπαρξιακή σύγκρουση. Γιατί η θρησκεία έλεγε «ειρήνη υμίν», ενώ το hip-hop μιλούσε για εξέγερση. Η θρησκεία ήταν ευχή, το hip-hop δράση. Το hip-hop και τα γκράφιτι ήταν για μένα ένα είδος ξεσπάσματος. Τότε, για πρώτη φορά, άρχισα να γράφω στίχους. Έγραφα και για τον ρατσισμό. Ξαφνικά συνειδητοποίησα κάτι που είχα απωθήσει: το χρώμα της επιδερμίδας μου.
Το να είσαι μαύρος. Εγώ είμαι περήφανος που είμαι μαύρος. Το να είσαι μαύρος όμως σημαίνει ότι συναντάς μπροστά σου έναν τοίχο. Σημαίνει ότι πρέπει να ξοδεύεις πολλή ενέργεια για να πείσεις τους γύρω σου ότι δεν είσαι γεννημένος μόνο για να πουλάς CD και να παίξεις μπάσκετ. Ότι μπορείς να γίνεις γιατρός, λογοτέχνης, σχεδιαστής μόδας, οτιδήποτε. Το να είσαι μαύρος σημαίνει ότι ζεις με αυτό το χρώμα, το αναπνέεις, ότι δεν σε αφήνουν ποτέ να νιώσεις αόρατος. Τη μεγαλύτερη έκπληξη την προκαλείς όταν μιλάς ελληνικά χωρίς προφορά. Παθαίνουν πλάκα. Μερικοί κάθονται με το στόμα ανοιχτό και σε κοιτάνε σαν εξωγήινο. Τέλος πάντων… Ένα καλοκαίρι στη Σύρο. Η ανατροπή στη ζωή μου συνέβη ένα καλοκαίρι στη Σύρο.
Μόλις είχα τελειώσει το λύκειο. Ήθελα τότε να μπω στη Σχολή Καλών Τεχνών και άρχισα να κάνω ιδιαίτερα μαθήματα ελευθέρου σχεδίου. Το καλοκαίρι πήγα στη Σύρο για να δουλέψω στο εργαστήριο της δασκάλας μου. Έκανα βόλτα ένα απόγευμα, όταν ξαφνικά μπροστά στα πόδια μου σταμάτησε ένα αστυνομικό τζιπ. Βγήκαν έξω δυο αστυνομικοί και μου ζήτησαν τα χαρτιά. Είχα μαζί μου τη ληξιαρχική πράξη γέννησης. Θεωρούσα ότι ήταν αρκετή, αφού είχα γεννηθεί στην Ελλάδα. Με πήγαν στο Τμήμα. Μου είπαν ότι τα χαρτιά μου είναι ελλιπή. Ένας από τους αστυνομικούς μού είπε ότι θα με απελάσουν. «Πού θα με απελάσετε;», ρώτησα. «Στα σύνορα και να πας από εκεί που ήρθες», μου απάντησε. «Εγώ δεν ήρθα από πουθενά. Έχω γεννηθεί στην Ελλάδα», είπα. Δεν πήρα απάντηση. Απέλαση, σύνορα, όλα αυτά μου φαίνονταν σαν ταινία. Έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου και είχα κατατρομάξει. Έμεινα εκεί τρεις μέρες, στο σκοτάδι, κοιμόμουν χάμω, σε ένα μικροσκοπικό κελί με δυο Πακιστανούς που δεν μιλούσαν ούτε ελληνικά ούτε αγγλικά. Αυτές οι τρεις μέρες ανέτρεψαν τα πάντα μέσα μου. Με τη μεσολάβηση φίλων και δικηγόρων με άφησαν ελεύθερο. Τότε άρχισαν να με βασανίζουν τα ερωτήματα.
Ποιος ήμουν; Τώρα καταλάβαινα γιατί δεν με καλούσαν φαντάρο, όπως συνέβαινε με όλους τους φίλους μου. «Φίλε μου, εσύ είσαι ξένος», έλεγα στον εαυτό μου. Και πάλι δεν ήθελα να το πιστέψω όμως. Σκεφτόμουν ότι οι αστυνομικοί είχαν κάνει λάθος. Ήταν ένας μηχανισμός άμυνας για να μη διαλυθώ. Τα χαρτιά, τα χαρτιά, τα χαρτιά. Όταν εισέβαλε στη ζωή μου η λέξη χαρτιά και αλλοδαπός όλα καθάρισαν πλέον. Ρώτησα τους υπαλλήλους στον δήμο εάν μπορώ να βγάλω ελληνική ταυτότητα επειδή έχω γεννηθεί εδώ. Μου απάντησαν κοφτά: «όχι». Μετά ήρθαν οι ουρές, οι βεβαιώσεις, τα ένσημα, τα γραφεία, οι υπάλληλοι, η ατελείωτη αναμονή. Και όταν βγαίνει η άδεια παραμονής είναι ληγμένη. Ξανά ουρές, βεβαιώσεις, ένσημα, γραφεία, υπάλληλοι, ατελείωτη αναμονή. Με αυτά θα φας όλη τη ζωή σου.
Τα καλύτερα χρόνια σου φεύγουν κυνηγώντας τα χαρτιά. Δεν μπορείς να πας πουθενά. Τα όνειρα για το πανεπιστήμιο τα εγκατέλειψα γιατί κυνηγούσα τα χαρτιά. Με κάλεσαν το 2002 στη Γαλλία για να εκπροσωπήσω την Ελλάδα σε ένα φεστιβάλ θεάτρου δρόμου. Δεν πήγα γιατί δεν είχα χαρτιά. Ήθελα να ανοίξω μια δική μου δουλειά, δεν μπόρεσα γιατί δεν είχα χαρτιά. Τα ελληνικά είναι η γλώσσα σου… Νιώθεις σιγά σιγά να ανοίγει ένα χαντάκι ανάμεσα σε σένα και στους φίλους σου. Εκείνοι προχωράνε, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Αυτό που για σένα αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου, γι΄ αυτούς είναι ένα τίποτα. Επειδή δεν έχεις κανονικά χαρτιά δεν μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Σκέψου τι κατάπτωση. Να είσαι είκοσι χρόνων και να μην μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Φθείρεσαι ανεπαίσθητα, γίνεσαι μικρός, κλείνεσαι στον εαυτό σου. Πρέπει να προσέχεις πολύ για να μη γίνεις ανθρωπάκι.
Για να μη δεις όλους τους γύρω σου ως εν δυνάμει εχθρούς. Ύστερα έρχονται άλλες ερωτήσεις. Τι είσαι; Γεννήθηκες εδώ, τραγουδάς τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας, στο σχολείο είπες ποιήματα για την 25η Μαρτίου. Και όμως σε θεωρούν αλλοδαπό. Στη Νιγηρία εσύ δεν έχεις πάει ποτέ. Τα ελληνικά είναι η γλώσσα σου. Τι είσαι λοιπόν; Πρέπει να είσαι τρεις φορές τρελός για να μην τρελαθείς. Πρέπει να παλέψεις με νύχια και με δόντια για να μην αφήσεις την πραγματικότητα να σε ξεκάνει. Τι κάνω αυτή τη στιγμή; Ασχολούμαι πολύ με τη μουσική και με το θέατρο του δρόμου. Τώρα δουλεύω στον «Κοσμοπολιτισμό», ένα πολιτιστικό κέντρο που διοργανώνει και πολλά ενδιαφέροντα event με μετανάστες καλλιτέχνες. Τα χαρτιά; Τα περιμένω ακόμα, εδώ και δυο χρόνια. Το μέλλον; Το μέλλον, φίλε μου, είναι τα όνειρά μου. Αυτά είναι η ασπίδα και η ελευθερία μου…»

Το «Xρυσό Koρίτσι» της NASA είναι Ελληνίδα. Ελένη Αντωνιάδου το όνομά της και κέρδισε το διεθνές βραβείο Sciacca Science 2016. Επάγγελμα, βιοτεχνολόγος. Μια νέα κοπέλα, παιδί της κρίσης.
Η Ελένη Αντωνιάδου έφυγε από την Ελλάδα το 2009, αφού αποφοίτησε με πτυχίο BSc στην Επιστήμη Υπολογιστών και Βιοϊατρικής Πληροφορικής από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
Συνέχισε τις σπουδές της στο University College του Λονδίνου και στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, όπου κέρδισε μεταπτυχιακούς τίτλους στη Νανοτεχνολογία και στην αναγεννητική ιατρική και της μηχανικής ιστών.
Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη το 1988, δεν είναι η πρώτη φορά που διακρίνεται. Βραβεύθηκε από τη NASA το 2012, ήταν Γυναίκα της Χρονιάς στην ετήσια βρετανική FDM το 2013, βραβεύθηκε για την έρευνα της στην Εμβιομηχανική το 2014 και ήταν η κορυφαία νέα Business Woman of the Year στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2015.
Επιπλέον, η Ελένη έχει λάβει πολλές υποτροφίες για διδακτορικές σπουδές, ενώ συνεχίζει να εργάζεται ως Ερευνητής στη NASA και στο Mars Exploration Lab, μελετώντας τις επιδράσεις των μεταβολών της ατμοσφαιρικής πίεσης στο νευρικό σύστημα των αστροναυτών.

Τα καλά να λέγονται.... Και ιδιαίτερα όταν αφορούν τη ζωή και εκδηλώσεις μαθητών αλλά και σχολείων του Δήμου μας.

1ο ΓΕΛ Μηχανιώνας

+
Στο Λύκειο Μηχανιώνας δημιουργήθηκε ομάδα Ραδιοφώνου που εκπέμπει διαδικτυακά. Οι ανήσυχοι και δημιουργικοί μαθητές του σύστησαν web radio το οποίο εκπέμπει ζωντανά μουσική.
Αλλα δεν σταμάτησαν εκεί ....  Αφού το σχολείο τους το 1ο ΓΕΛ συμμετείχε ως συνδιοργανωτής στο 3ο Μαθητικό Φεστιβάλ Ρομποτικής που έγινε το Σάββαατο 10 Δεκεμβρίου στο ΝΟΗΣΙΣ, η ομάδα Ραδιοφώνου κάλυψε με ζωντανή 4ωρη σύνδεση το event. Και μάλιστα με ζωντανές συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών του συνεδρίου.


Μάλιστα οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί του 1ου ΓΕ.Λ. Νέας Μηχανιώνας, μένοντας πιστοί στην παράδοση των τελευταίων ετών, δοργανώνουν και φέτος χριστουγεννιάτικο παζάρι στο σχολείο. 
Και εκτός αυτού έχουν στήσει και Χριστουγεννιάτικο Περίπτερο στην Πλατεία της Μηχανιώνας με κατασκευές των μαθητών. Μας περιμένουμε όλους  για να διαλέξουμε από μία μεγάλη γκάμα νέων κατασκευών, στολιδιών, κοσμημάτων , σπιτικών λικέρ και ειδών δώρου. 

2ο Γυμνάσιο Περαίας


Αν υπήρχε βραβείο πρωτοτυπίας χριστουγεννιάτικου στολισμού (ιδέα προσφέρουμε, κανείς ας την οικειοποιηθεί από τον Δήμο) σίγουρα αυτό θα έπρεπε να δοθεί στο 2ο Γυμνάσιο Περαίας. Οι καθηγητές και οι μαθητές του μας εξέπληξαν ευχάριστα με το χριστουγεννιάτικο δέντρο που έχουν στολίσει σην είσοδο του σχολείου. 


Φρόντισαν να μαζέψουν αφρόξυλα (γυαλόξυλα τα λέμε εμείς) που ξέβρασε στις παραλίες τις Περαίας η θάλασσα, κι αφού τα επεξεργάστηκαν, τα στόλισαν και δημιούργησαν τον καλύτερο και εντυπωσιακότερο στολισμό. Προσθέτουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες.

Δημοτικό σχολείο Αγίας Τριάδας

Μια όμορφη γιορτούλα διοργανώθηκε το Σάββατοστο Δημοτικό σχολείο της Αγίας Τριάδας. Μια γιορτή που συνέδραμαν αρκετοί - χωρίς τυμπανοκρουσίες που συνήθως γίνονται -  όπως οι μαθητές, ο Σύλλογος γονέων του σχολείου, η θεατρική ομάδα Φύρδιν - Μίγδην αλλά και η τοπική κοινότητα Αγίας Τριάδας.

Τα παιδιά ζωγράφισαν,έγραψαν το γράμμα τους στον Άγιο Βασίλη, στολισαν με χειροποίητα στολίδια το δέντρο της αυλής,ψυχαγωγήθηκαν με θεατρικό παιχνίδι, ξεφάντωσαν με την πινιατα και κεράστηκαν από τον μπουφέ!


Μια νέα ελάχιστης επεμβατικότητας χειρουργική τεχνική για την ολική αρθροπλαστική του ισχίου, με τη διατήρηση ανέπαφων όλων των μυών και των τενόντων, υπόσχεται γρηγορότερη αποκατάσταση, λιγότερο πόνο και μείωση πολλών από τις πιθανές χειρουργικές επιπλοκές.

«Με την τεχνική "Superpath" κανένας μυς δεν κόβεται ή αποκολλάται από το οστό του μηριαίου παρά μόνο απωθείται για τη δημιουργία ενός μικρού "παραθύρου" από όπου αντικαθίσταται η άρθρωση του ισχίου. Είναι σαν να χτίζεται ένα καράβι μέσα σε ένα μπουκάλι», εξηγεί, ο Κωνσταντίνος Σαράντος, σύμβουλος-διευθυντής ορθοπαιδικός χειρουργός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Coventry and Warwickshire στο Ηνωμένο Βασίλειο, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ο κ. Σαράντος εξειδικεύτηκε και μετεκπαιδεύτηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις χειρουργικές του ισχίου και γόνατος. Μετεκπαιδεύτηκε στην τεχνική ελάχιστης επεμβατικότητας του ισχίου «Superpath» στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη συνέχεια πραγματοποίησε την πρώτη στην Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο, χειρουργική επέμβαση ολικής αρθροπλαστικής ισχίου «Superpath» το 2014.

Η μέθοδος παρουσιάστηκε τέλη Νοεμβρίου, από τον κ. Σαράντο, σε σεμινάριο για τις «Νεότερες εξελίξεις στις ολικές αρθροπλαστικές του ισχίου» που διοργάνωσε η Ορθοπαιδική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας. Είναι επίσημος εκπαιδευτής της τεχνικής «Superpath» στην Ευρώπη κι έχει εκπαιδεύσει σε 12 σεμινάρια πάνω από 100 χειρουργούς από την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, την Ασία και την Αφρική.

Ταχύτερη Ανάρρωση με την Ολική Αρθροπλαστική Ισχίου με την μέθοδο «Superpath»




Όπως αναφέρει ο κ. Σαράντος, τα τελευταία χρόνια, η ολική αρθροπλαστική έχει εισέλθει σε μια νέα εποχή και η ιδέα της προστασίας των μαλακών μορίων με τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας έχει έρθει στο προσκήνιο στις ολικές αρθροπλαστικές ισχίου. «Είναι σημαντικό», τονίζει, «να γίνει κατανοητό ότι η χειρουργική επέμβαση με προστασία των μαλακών μορίων δεν σημαίνει μόνο μικρή τομή, αλλά και διατήρηση και προστασία των σημαντικών μυών και τενόντων γύρω από το ισχίο. Είναι η διαφύλαξη και η διατήρηση των μαλακών μορίων που επιτρέπει στον ασθενή να κινητοποιηθεί σε λίγες μέρες ή ακόμα και ώρες μετά την επέμβαση απ' ό,τι σε εβδομάδες ή και μήνες. Ένας σημαντικός αριθμός ασθενών που υποβλήθηκαν σ' αυτήν την επέμβαση είναι ικανοί να περπατήσουν χωρίς βοήθεια σε λίγες ώρες και να πάρουν εξιτήριο την επόμενη κιόλας μέρα χωρίς τους τυπικούς περιορισμούς, για παράδειγμα να μην διασταυρώνουν τα πόδια, όπως παραδοσιακά συνιστάται στις ολικές αρθροπλαστικές ισχίου».

Ο κ. Σαράντος, εξηγεί ότι με τη μέθοδο «Superpath» «δεν γίνεται χειρουργική εξάρθρωση του ισχίου. Το ζητούμενο σε κάθε επιτυχημένη επέμβαση με προστασία των μαλακών μορίων είναι η αποφυγή του τραυματισμού των μαλακών μορίων γύρω από το ισχίο. Με το να μην εξαρθρώνεται ποτέ χειρουργικά το ισχίο, είναι πολύ λίγοι οι τραυματισμοί των μυών και τενόντων που το περιβάλλουν. Με αυτήν τη χειρουργική τεχνική, η πρόθεση τοποθετείται μέσα στο σώμα χωρίς το ισχίο να στρέφεται σε μη φυσικές θέσεις όπως συμβαίνει με άλλες τεχνικές. Αποφεύγοντας τη διατομή και την αποκόλληση των μυών και των τενόντων γύρω από το ισχίο ελαχιστοποιούνται το τραύμα, ο πόνος και η αιμορραγία που προκαλούνται στα μαλακά μόρια. Έτσι μένουν περισσότερα ανέπαφα μαλακά μόρια και κυρίως οι έξω στροφείς του ισχίου και οι γλουτιαίοι μυς. Αυτοί οι μυς προλαμβάνουν την εξάρθρωση και επιτρέπουν φυσιολογική βάδιση χωρίς ο ασθενής να "κουτσαίνει" όπως συμβαίνει συχνά με τις παραδοσιακές τεχνικές». Υπογραμμίζει ότι χάρη στην ελαχιστοποίηση της βλάβης αυτών των σημαντικών μαλακών μορίων, οι ασθενείς μένουν λιγότερο στο νοσοκομείο και πολλοί περπατούν την ίδια μέρα της επέμβασης. Επιπροσθέτως ο πόνος τους είναι σημαντικά λιγότερος, όπως επίσης και οι επιπλοκές.

Ο κ. Σαράντος αναφέρει ότι η ολική αρθροπλαστική με τη μέθοδο «Superpath» πραγματοποιείται από ολοένα κι αυξανόμενο αριθμό κατάλληλα εκπαιδευμένων χειρουργών σε Αμερική, Αυστραλία και πρόσφατα στην Ευρώπη και την Ασία.


Η Μαρία Κοκάλα είναι 15 χρονών και ξεκινά με χαρά και αυτοπεποίθηση την Α’ Λυκείου, στο Λύκειο Κορινού Πιερίας. Οι διακρίσεις που πέτυχε με τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα «Εικονική Επιχείρηση» του Σωματείου Επιχειρηματικότητας Νέων/ Junior Achievement Greece, της έδωσαν τη δύναμη να βλέπει το σχολείο, τη ζωή και το μέλλον της με αισιοδοξία. Το πρόγραμμα ανέδειξε τα ταλέντα της και την τοποθέτησε στην αφρόκρεμα των μαθητών ολόκληρης της Ευρώπης.
Η Μαρία, μαζί με τους συμμαθητές της στο Γυμνάσιο Αλωνίων Πιερίας δημιούργησε πέρυσι την μαθητική επιχείρηση Smileybin που κατασκευάζει έξυπνους κάδους ανακύκλωσης με σύστημα επιβράβευσης για τους χρήστες. Η μαθητική εταιρία κατέκτησε πανελλαδικά το πρώτο βραβείο μεταξύ 100 σχολείων που διαγωνίσθηκαν ενώ κέρδισε τις εντυπώσεις και στην Ευρώπη κατακτώντας δύο βραβεία στο διαγωνισμό καινοτομίας και επιχειρηματικότητας του Junior Achievement Europe.
smilebin
Η ομάδα κέρδισε το κορυφαίο ευρωπαϊκό βραβείο καινοτομίας «ΜetLife Life Changer Αward» και η Μαρία, που ήταν πρόεδρος της εταιρείας, ξεχώρισε από 275.000 παιδιά που πήραν μέρος πανευρωπαϊκά στο μαθητικό πρόγραμμα καινοτομίας και κατέκτησε το βραβείο «Ηγετικής Προσωπικότητας» μαζί με 9 μαθητές από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
maria
Οι κριτές του βραβείου, στελέχη της πολυεθνικής ασφαλιστικής εταιρείας ΑΧΑ, εντυπωσιάστηκαν ιδιαίτερα από το γεγονός πως η Μαρία είναι πολύ ικανή, συγκροτημένη και ώριμη παρόλο που είναι μόλις 15 χρονών και δεν ζει σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο αλλά σε ένα μικρό χωριό της Πιερίας -τη Σφενδάμη- και φοιτά σε ένα μικρό δημόσιο σχολείο 50 παιδιών. «Τα οφείλω όλα στους γονείς μου που παρά τις δυσκολίες κάνουν τα πάντα για μου δώσουν όσο το δυνατό περισσότερα εφόδια. Ασχολούμαι με πολλές εξωσχολικές δραστηριότητες, όπως χορό, καράτε, πιάνο. Ήμουν τυχερή που είχα και εμπνευσμένους δασκάλους και καθηγητές που με καθοδήγησαν σωστά», τονίζει η Μαρία. «Αυτοί με προετοίμασαν έτσι ώστε να αξιοποιήσω στο μέγιστο την εμπειρία της Εικονικής Επιχείρησης. Μου έδωσαν μεγάλη χαρά οι διακρίσεις που πετύχαμε με το «Smileybin» και τώρα που γνώρισα καλά τον χώρο της επιχειρηματικότητας έχω βάλει στόχο να σπουδάσω Διοίκηση Επιχειρήσεων».
Για τη Μαρία άνοιξε ένας μεγάλος δρόμος στρωμένος με νέες ευκαιρίες. Το Νοέμβριο ταξιδεύει για Ζυρίχη καλεσμένη από την AXA Aσφαλιστική για να παρακολουθήσει τριήμερο σεμινάριο επιχειρηματικότητας. Και έπεται συνέχεια. Η Μαρία Κοκάλα είναι βέβαιο ότι θα μας καταπλήξει και πάλι με τα επιτεύγματά της και θα αποτελέσει λαμπρό παράδειγμα για όλους τους μαθητές στην Ελλάδα. Όταν από τα 15 του χρόνια ένα παιδί έχει ήδη στο βιογραφικό του μια μαθητική επιχείρηση και σημαντικές ομαδικές και προσωπικές διακρίσεις, το μέλλον του προδιαγράφεται λαμπρό, όσο αντίξοο κι αν είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται. 
Υπάρχει ελπίδα και τη βλέπουμε στο όμορφο πρόσωπο της έξυπνης, εργατικής και δημιουργικής Μαρίας.
maria
Η μαθητική «Εικονική Επιχείρηση»
Το πρόγραμμα «Εικονική Επιχείρηση» -στο οποίο διακρίθηκε η Μαρία -πραγματοποιείται στην Ελλάδα εδώ και 11 χρόνια από τον μη-κερδοσκοπικό εκπαιδευτικό οργανισμό «Σωματείο Επιχειρηματικότητας Νέων/Junior Achievement Greece», υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας. Είναι δωρεάν για τα παιδιά καθώς υποστηρίζεται από ιδρύματα, οργανισμούς και επιχειρήσεις. Κύριοι χορηγοί είναι η MetLife, η Ελληνική Πρωτοβουλία, η Citi, η Eθνική Τράπεζα, η Accenture, η SAP, η ΑΕGEAN και το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Το ΣΕΝ/JA Greece είναι φορέας του παγκόσμιου εκπαιδευτικού οργανισμού Junior Achievement Worldwide, που εφαρμόζει προγράμματα μαθητικής καινοτομίας και επιχειρηματικότητας σε 122 χώρες σε όλο τον κόσμο.

Δείτε πως παρουσιάζει η ίδια η Μαρία το ταξίδι αυτό, πως περιγράφει τις επιτυχίες της και τι προσδοκά από το μέλλον ...
της Μαρίας Κοκάλα*
Ονομάζομαι Μαρία Κοκάλα, είμαι μαθήτρια της Α' Λυκείου στο Λύκειο Κορινού Πιερίας και είχα την τιμή να συμμετάσχω στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Εικονική Επιχείρηση 2015-2016» του Σωματείου Επιχειρηματικότητας Νέων/Junior Achievement Greece. Στο σχολείο που φοιτούσα πέρυσι, το Γυμνάσιο Αλωνίων Πιερίας, οι συμμαθητές μου και εγώ τολμήσαμε για πρώτη φορά ένα φιλόδοξο εγχείρημα. Στήσαμε μια καινοτόμα μαθητική επιχείρηση που υποστήριζε την περιβαλλοντική μέριμνα και υλοποιήσαμε μια πρόταση που είχε στόχο να επιφέρει αλυσιδωτές αλλαγές στο τομέα της ανακύκλωσης, τόσο σε επιχειρηματικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο κουλτούρας. Έτσι δημιουργήσαμε την Εικονική Επιχείρηση «SmileyBin», της οποίας έγινα πρόεδρος.
Η SmileyBin παράγει έξυπνους κάδους ανακύκλωσης που δίνουν το κίνητρο στους πολίτες να ανακυκλώνουν μέσω της ανταποδοτικότητας. Ο έξυπνος κάδος SmileyBin έχει μέσα ζυγαριά που υπολογίζει το βάρος του ανακυκλώσιμου υλικού και όσο περισσότερο ανακυκλώνει ο χρήστης τόσο περισσότερους πόντους συγκεντρώνει και επιβραβεύεται με εκπτώσεις στα δημοτικά τέλη και σε εμπορικά καταστήματα. Η ζυγαριά λειτουργεί με ενέργεια από φωτοβολταϊκό πάνελ που υπάρχει στην οροφή του κάδου ενώ οι πόντοι πιστώνονται σε ειδική εφαρμογή στο κινητό τηλέφωνο του χρήστη. Η χαρά μας ήταν πολύ μεγάλη όταν στην Εμπορική Έκθεση της Θεσσαλονίκης, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το προϊόν μας ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Γιάννης Μπουτάρης και ενθουσιασθήκαμε όταν η κριτική επιτροπή μας έδωσε το πανελλαδικό βραβείο «Καλύτερης Επιχείρησης». Στη συνέχεια επιλεχθήκαμε στις 10 καλύτερες μαθητικές επιχειρήσεις και καταβάλλαμε μεγάλες προσπάθειες για να είμαστε αντάξιοι του ανταγωνισμού καθώς στον Τελικό Διαγωνισμό έφθασαν άλλα 9 εξαίρετα σχολεία από όλη την Ελλάδα.
Το πρώτο βραβείο στον Πανελλαδικό Διαγωνισμό του ΣΕΝ/JA Greece ήταν κάτι τόσο απρόσμενο που όταν ακούσαμε το όνομα της επιχείρησής μας, η αγωνία, η πίεση, το άγχος, η σύγχυση ενώθηκαν και όλοι μας ξεσπάσαμε σε δάκρυα χαράς και ενθουσιασμού. Ένιωσα ότι όλοι οι κόποι μας είχαν ανταμειφθεί.
Προερχόμενοι από ένα μικρό σχολείο χωρίς τα απαραίτητα μέσα για την υλοποίηση ενός τόσο φιλόδοξου στόχου ήταν αρκετές οι φορές που ένιωσα ότι δεν έχω έλεγχο των πραγμάτων. Δεν το βάλαμε όμως κάτω. Σκεφτήκαμε ότι εφόσον πιστεύουμε εμείς στους εαυτούς μας θα κάνουμε και τους υπόλοιπους να πιστεύουν σε εμάς! Και τα καταφέραμε!
Με την ελληνική μας νίκη ωστόσο είχαμε να κουβαλήσουμε ένα τεράστιο φορτίο. Όχι μόνο να εκπροσωπήσουμε επάξια την Ελλάδα στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό του Junior Achievement Europe αλλά να βγάλουμε και ασπροπρόσωπη την κριτική επιτροπή για την επιλογή της. Έτσι έπειτα από σκληρή δουλειά επισκεφτήκαμε τη Λουκέρνη της Ελβετίας όπου πραγματοποιήθηκε ο ευρωπαϊκός διαγωνισμός. Εκεί περάσαμε τέσσερις αξέχαστες μέρες γεμάτες εμπειρίες, γνωριμίες, φιλίες και ενθουσιασμό. Μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων μας ανήκαν πλέον δυο βραβεία. Η ομάδα μας κέρδισε το βραβείο καινοτομίας Life Changer Signature Award της Met Life, ενώ εγώ βραβεύτηκα με το Leadership Signature Award - Ηγετικής Προσωπικότητας από το JA Alumni Europe (χορηγία της AXA), μαζί με άλλα εννέα παιδιά από όλη την Ευρώπη.
Οι κριτές είπαν πως με επέλεξαν γιατί παρόλο που ήμουν από τα μικρότερα σε ηλικία παιδιά της διοργάνωσης θεώρησαν πως είμαι πολύ ώριμη. Ήταν πάρα πολύ τιμητικό αυτό για μένα καθώς και το γεγονός πως με προσφωνούσαν από κει και πέρα «Η Μαρία από την Ελλάδα». Ένιωσα πολύ υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα και που είχα την τιμή να εκπροσωπώ τη χώρα μου -μαζί με τους αγαπημένους και πολύ ταλαντούχους συμμαθητές μου- στην σπουδαία αυτή Ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Το ταξίδι όμως δεν τέλειωσε εκεί. Tον Οκτώβριο συμμετείχαμε στο TEDx Academy που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και ενθουσιασθήκαμε με το μεγάλο ενδιαφέρον που έδειξαν οι συμμετέχοντας στο προϊόν μας. Δεχθήκαμε πολλά συγχαρητήρια κι αυτό μας γέμισε χαρά και αισιοδοξία.
Το περασμένο Νοέμβριο, η ασφαλιστική εταιρία AXA, με κάλεσε -μαζί με τους άλλους νικητές του βραβείου Ηγετικής Προσωπικότητας να παρευρεθούμε στη Ζυρίχη της Ελβετίας (με όλα τα έξοδα πληρωμένα) να δουλέψουμε, να συνεργαστούμε και να δώσουμε φρέσκιες ιδέες σε ένα εργαστήρι καινοτομίας. Ήρθα σε επαφή με πραγματικούς υπάλληλους της εταιρίας αυτής και δουλέψαμε σε ομάδες, σε συνθήκες πραγματικής εργασίας, εκπονώντας το επιχειρηματικό σχέδιο TROLEX. Δέθηκα με τους άλλους μαθητές πολύ γρήγορα, δουλέψαμε, ήμασταν αποδοτικοί, αλλά το σημαντικότερο περάσαμε υπέροχα. Η συμμετοχή μου στο πρόγραμμα «Εικονική Επιχείρηση» μου έδωσε μια γεύση από τον κόσμο του επιχειρείν σε διεθνές επίπεδο καθώς στον Πανευρωπαϊκό Διαγωνισμό αλλά και στο Innovation Camp της AXA, γνώρισα εκπροσώπους μεγάλων επιχειρήσεων, είμαι σε επαφή μαζί τους και μαθαίνω πολλά.
Όλα αυτά τα οφείλω στο ΣΕΝ/JA Greece, τις υπέροχες καθηγήτριες που μας καθοδηγούσαν, τις κυρίες Τάνια Παντελίδου και Ηρώ Ζιούδρου αλλά και τον εθελοντή-επιχειρηματικό σύμβουλο κ. Παναγιώτη Τζέλλο. Είμαι πραγματικά ευγνώμων σε όλους.
Φυσικά ο δρόμος μας στη μαθητική επιχειρηματικότητα είχε και δυσκολίες. Η απογοήτευσή μας στην αρχή ήταν μεγάλη όταν ψάχναμε χορηγίες για την κατασκευή του κάδου μας. Πολλοί αρνήθηκαν, άλλοι μας έδιναν 3 ευρώ. Θεωρήσαμε ότι κανείς δεν ήθελε να υποστηρίξει τη δουλειά μας. Κάναμε και αρκετά λάθη που κάποια μπορούσαμε να τα διορθώσουμε, άλλα όχι. Αυτό όμως μας έμαθε να τα βγάζουμε πέρα με τα μέσα που διαθέτουμε και να μη σταματάμε την προσπάθεια για το καλύτερο. Τελικά μας βοήθησαν πολλοί. Σημαντικοί φορείς, επιχειρηματίες και επαγγελματίες οι οποίοι αναφέρονται ολοι στην ιστοσελίδα μας και τους ευχαριστούμε μέσα απο την καρδιά μας, www.smileybin.com
Μιλώντας σε προσωπικό επίπεδο, μπορώ να πω ότι αυτό που μου έμεινε και έχει πλέον γίνει στοιχείο του χαρακτήρα μου είναι να μη το βάζω κάτω. Στις καθημερινές μου αποφάσεις περισσότερο ή λιγότερο σημαντικές έχω το θάρρος να ρισκάρω και να πειραματιστώ. Μέσα από το πρόγραμμα έχω καταλάβει ότι οι αποτυχίες δεν πρέπει να με απογοητεύουν αλλά να με πεισμώνουν να με δυναμώνουν. Εξάλλου όλοι οι μεγάλοι επιχειρηματίες βασίστηκαν πάνω στις αποτυχίες τους από τις οποίες έμαθαν και πέτυχαν.
Το πρόγραμμα «Εικονική Επιχείρηση» ήταν μια εμπειρία ζωής και προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλα τα παιδιά να δηλώσουν συμμετοχή. Εμένα πραγματικά άλλαξε η ζωή μου, η καθημερινότητά μου, ο τρόπος που βλέπω τον κόσμο και το μέλλον μου. Γνώρισα τον επιχειρηματικό κόσμο, τη δυσκολία και τη γοητεία του, βλέπω ακόμα και με διαφορετικό μάτι την επιχείρηση του πατέρα μου, τη θεωρώ πιο οικεία, καταλαβαίνω πως λειτουργεί. Θα ήθελα πολύ να συμμετάσχω ξανά στο πρόγραμμα του ΣΕΝ/JA Greece στο πανεπιστήμιο, στο Διαγωνισμό Ψηφιακής Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας JA START UP, για να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε νέες προκλήσεις. Ανυπομονώ να εμπλακώ σε νέες ιδέες και να γνωρίσω νέους ανθρώπους.
Η Διοίκηση Επιχειρήσεων -μέσα από την εμπειρία μου από την Εικονική Επιχείρηση- είναι ένα πεδίο που με ενδιαφέρει πολύ και θα στοχεύσω για το Τμήμα Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Θέλω να παραμείνω στη χώρα μου και να παλέψω με όποιον τρόπο μπορώ για μια καλύτερη Ελλάδα.
Πιστεύω ότι οι νέοι άνθρωποι, οι φρέσκιες ιδέες και η σκληρή δουλειά είναι τα στοιχεία στα οποία πρέπει να βασιστεί η χώρα μας για να βγει από τη δύσκολη θέση που βρίσκεται.
Δεν μπορώ να ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι του ΣΕΝ/JA Greece δίνουν ευκαιρίες σε νέα παιδιά να ανακαλύψουν τον κόσμο του επιχειρείν και να αναπτύξουν ικανότητες που ίσως δεν ξέρουν ότι έχουν. Τα παιδιά κατακτούν αξίες όπως η συνεργασία, η πειθαρχία και η επιμονή και συνειδητοποιούν πως με τη σκληρή δουλειά όλα είναι εφικτά.

*Η Μαρία Κοκάλα, μαθήτρια Α' Λυκείου στο Λύκειο Κορινού Πιερίας, συμμετείχε στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Εικονική Επιχείρηση 2015-2016» του Σωματείου Επιχειρηματικότητας Νέων/Junior Achievement Greece, με τον SmileyBin.