Articles by "Κόσμος"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κόσμος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Του Μιχαήλ Στυλιανού 17-5-2017

Ποια μυστική υπηρεσία «συμμάχου χώρας» τροφοδοτεί με πυρομαχικά τις αντίστοιχες αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και αμερικανικά ΜΜΕ, στην συνεχιζόμενη επιχείρηση εναντίον κάθε απόπειρας του Προέδρου Τραμπ να τηρήσει τις προεκλογικές εξαγγελίες του για διεθνή ύφεση και συνεργασία με τη Ρωσία εναντίον της ισλαμιστικής τρομοκρατίας και άλλων διεθνών προβλημάτων;

Και ο χθεσινός ακροατής των δελτίων ειδήσεων της Ντώϋτσε Βέλλε θα ήταν δύσκολο να μην υποπτευθεί ως δράστη τη γερμανική πλευρά.

Κάποια «μυστική υπηρεσία συμμάχου χώρας» εμπλέκεται στο τελευταίο επεισόδιο της σκανδαλοθηρίας αντι-Τραμπ, επειδή φέρεται -στο δημοσίευμα της Ουάσιγκτων Ποστ και από τους αναμεταδότες του- ότι είναι η «πληγείσα», ως η προμηθεύτρια των πληροφοριών υψηλού απορρήτου, από τα άδυτα του «Ισλαμικού Κράτους» των τζιχαντιστών της Συρίας, πληροφοριών που ο Πρόεδρος Τραμπ κατηγορείται ότι γνωστοποίησε στους Ρώσους Υπουργό των Εξωτερικών και πρεσβευτή στην Ουάσιγκτων κ. κ. Λαβρώφ και Κισλιάκ, που δέχτηκε πρόσφατα στον Λευκό Οίκο.

Οι υπεύθυνοι των χθεσινών δελτίων της Ντώυτσε Βέλλε δεν μπορούσαν παρά να κινήσουν την υποψία, για κάποιο κρυφό κίνητρο προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης αυτής της κάκοσμης ιστορίας, με τον ακόλουθο, κραυγαλέα ασύμβατο και παραβατικό χειρισμό της:

1.-Με την απροκάλυπτη σφραγίδα αξιοπιστίας που προσέδωσαν στην αδέσποτη «πληροφορία» της Ουάσιγκτων Ποστ, προβάλλοντάς την με τυμπανοκρουσίες στη θέση πρώτης, δηλαδή σπουδαιότερης είδησης, παρά τις κατηγορηματικές διαψεύσεις τριών παρόντων στη συνομιλία κορυφαίων Αμερικανών αξιωματούχων, του υπουργού των Εξωτερικών, Ρεξ Τίλλερσον, της προεδρικής Συμβούλου Στρατηγικής, Ντάϊνας Πάουελ και του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας στρατηγού Μακ Μάστερ, γνωστού «σκληροπυρηνικού» και ευνοουμένου των «νεοσυντηρητικών».

2.- Αποδίδοντας προτεραιότητα και μείζονα σημασία σε μιαν επίμαχη, αδέσποτη πληροφορία από την εσωτερική πολιτική διαμάχη των ΗΠΑ, έναντι του φυσιολογικά σημαντικότερου γεγονότος της γάλλο-γερμανικής συνάντησης κορυφής στο Βερολίνο.

Το διεθνές φερέφωνο της Γερμανίας αξιολόγησε σαν παρακατιανής σημασίας τη συμβολική επιλογή του νέου Γάλλου προέδρου, να επιφυλάξει στο Βερολίνο και στη Γερμανίδα Καγκελάριο την πρώτη επίσκεψη του στο εξωτερικό, όσο και τις συνομιλίες τους για την συνεργασία των δύο χωρών και για το μέλλον της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Διακινδύνευσε δηλαδή να τραυματίσει τις γαλλικές ευαισθησίες, προ του μείζονος στόχου να συμβάλει σε διεθνοποίηση της σκανδαλολογικής υπονόμευσης του Αμερικανού Προέδρου, βάναυσα καταπατώντας κάθε κώδικα και δημοσιογραφικής –πέραν της διπλωματικής- δεοντολογίας απέναντι συμμάχου και ευεργέτιδος χώρας.

Δεν μπορεί δε να επικαλεσθεί ως ελαφρυντικό ότι στο δεύτερο και αναμφισβήτητο γεγονός αφιέρωσε περισσότερο χρόνο και προσοχή από ότι στο κατά τεκμήριο υπόπτου προελεύσεως και κινήτρων δημοσίευμα της Ουάσινγκτον Ποστ. Η διάρκεια που αφιερώθηκε στο ρεπορτάζ από τους εναγκαλισμούς Μέρκελ-Μακρόν και την αερολογία του δεύτερου περί ρεαλιστικής αναπροσαρμογής τη ΕΕ στην ευρωπαϊκή οικονομικό-κοινωνική πραγματικότητα, ήταν επτά λεπτά, ακριβώς όση και στην αμερικανική σκανδαλολογία.

3.- Η παταγώδης παρουσίαση της πρώτης αυτής γερμανικής «είδησης» κάρφωνε τον ακροατή: Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ κατηγορείται… Ο Λευκός Οίκος διαψεύδει, αλλά η Ουάσιγκτων Ποστ επιμένει! Ο παρουσιαστής κ. Τέρυ Μάρτιν δεν αφήνει περιθώρια επιφύλαξης ή έκπληξης. Ξεχειλίζει από βεβαιότητα. Δίνει κάθε λεπτομέρεια της ιστορίας της αμερικανικής εφημερίδας-μαγνήτη τέτοιων πληροφοριών-τορπιλών, «αυστηρά απόρρητης» πατρότητας και προέλευσης.

Καλεί σε ενίσχυση και τον εμπειρογνώμονα υπηρεσίας, Αμερικανό καθηγητή … της Οικονομίας στο πανεπιστήμιο του Ιδρύματος Κένεντυ του Βερολίνου, κ. ΄Ιρβιν Κόλλιερ και του θέτει ερωτήματα που διαβάζει από το σενάριο της εκπομπής. Ο κ. Κόλλιερ ικανοποιεί, προσέχοντας να μην εκτίθεται υπέρμετρα: Το ζήτημα είναι πράγματι πολύ σοβαρό, Δημοκρατικοί κοινοβουλευτικοί ασφαλώς θα ζητήσουν έρευνα. Το δημοσίευμα περιέχει φράσεις σε εισαγωγικά και αυτό πρέπει να σημαίνει διαρροή πρακτικών της συνομιλίας. Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες θα πρέπει να ζητήσουν αυτά τα πρακτικά…

-Όμως το ερωτηματολόγιο που συμβουλεύεται ο παρουσιαστής έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις: Θα οδηγήσει η υπόθεση αυτή στην ανατροπή του Τραμπ; Ο εμπειρογνώμων απογοητεύει: Γι’ αυτό απαιτείται δόλια πρόθεση. Ο Τραμπ είναι προχειρολόγος και επιπόλαιος…

-Ναι, αλλά δοθέντος ότι οι Ρώσοι είναι σε θέση να ανιχνεύσουν την πηγή των πληροφοριών από το εσωτερικό των Τζιχαντιστών, η βλάβη της συμμαχικής μυστικής υπηρεσίας, που τις εμπιστεύθηκε στις αμερικανικές, δεν θα υποσκάψει τις σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ συμμαχικών μυστικών υπηρεσιών;

Αυτή η ερώτηση είναι μια βολίδα με γόμωση δηλητηρίου και εκρηκτικού και με πολλαπλούς στόχους, επιπλέον της Ουάσιγκτων.

Εδώ ο κ. Κόλλιερ συμφωνεί. Εξηγεί ότι ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είναι επιχειρηματίας που κέρδιζε παίζοντας με τα λεφτά των άλλων. Επομένως μπορεί να παίζει και με τα μυστικά των άλλων…

Και το τελευταίο βέλος από την προετοιμασμένη φαρέτρα: Ο Τραμπ είχε προεκλογικά κατηγορήσει την κ. Κλίντον για ανευθυνότητα στη χρήση των εθνικών μυστικών, το γεγονός δεν επιστρέφει τώρα βαρύτερο εναντίον του;

Ο τηλεθεατής αναρωτιόταν αν βλέπει και ακούει την Ντώυτσε Βέλλε, επίσημη κρατική φωνή τη Γερμανίας, ή το CNN ή κάποιο άλλο αμερικανικό ιδιωτικό κανάλι, στην έξαψη μιας εσωτερικής πολιτικής διαμάχης. Και μπορεί να έκανε τον σταυρό του…

Για επιδόρπιο σερβιρίστηκαν επιλεγμένα μηνύματα στο Τουϊτερ κορυφαίων μονομάχων του Τραμπ, της Νάνσυ Πελόζι, επικεφαλής των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο, του Τζων Μακέην Ρεπουμπλικανού Γερουσιαστή και διάσημου εξορκιστή ρωσικών δαιμονίων και του ΄Αλαν Ντέρσοβιτς, ομιλούσας και γράφουσας κεφαλής των νεοσυντηρητικών.

Τα επόμενα δελτία της ημέρας δεν παρουσίασαν κόπωση η κορεσμό, αντίθετα εμπλουτίζονταν συνεχώς με πρόσθετη συγκομιδή σχολίων και «αντιδράσεων», ad vomitem, μέχρι τα μεσάνυχτα.

Στις 11,40 τη νύχτα ο παρουσιαστής της βάρδιας έθετε ξανά στον Αμερικανό αναλυτή θεμάτων άμυνας και ασφάλειας Κρίστοφερ Πρέμπλε το πρωινό πυρετικό ερώτημα αν αυτή η υπόθεση θα οδηγήσει σε καθαίρεση του Προέδρου Τραμπ. Νηφάλιος ο ερωτώμενος του απάντησε πως δεν υπάρχει τέτοια προοπτική όσο ο μισός πληθυσμός των ΗΠΑ προσδοκά από τον Πρόεδρο να εφαρμόσει το οικονομικό-κοινωνικό του πρόγραμμα.

Αποτολμήθηκαν και ερωτήσεις για τις «επιπτώσεις από τις αντιδράσεις των συμμάχων»(!)και για «την διεθνή αίσθηση για πτώση του κύρους και της ισχύος των ΗΠΑ». Αλλά ασυγκίνητος ο Αμερικανός αναλυτής παρατήρησε πως αυτά τα φαινόμενα είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα, με την εισβολή Μπους στο Ιράκ και την διαρκή εικόνα ανεπάρκειας και ασχετοσύνης της αμερικανικής πολιτικής ηγεσίας ως προς τα ουσιαστικά προβλήματα του αμερικανικού έθνους. Και πρόσθεσε ότι οι σύμμαχοι των ΗΠΑ θα πρέπει να συμφιλιωθούν με τη νέα πραγματικότητα και την ανάγκη να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις.

Ως επιδόρπιο εδώ προσφέρθηκαν τα καταδικαστικά βέβαια για τον Πρόεδρο Τραμπ μηνύματα στο Τουίτερ της αλησμόνητης Μαντλέν Ωλμπράϊτ, των βομβαρδισμών της Σερβίας, του κ. Ρίτσαρντ Χάας, επικεφαλής τώρα του Council of Foreign Affairs, εργαστήριο σχεδιασμού εξωτερικής πολιτικής και ενός τέως αρχηγού της Ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας Μοσσάντ, που έγραψε ότι ο Πρόεδρος Τραμπ διέπραξε παρανομία προδίδοντας μυστικά ξένης υπηρεσίας και πρέπει να διωχθεί!

Στη σημερινή πρωινή συνέχεια προπαγανδιστικού βομβαρδισμού του Λευκού Οίκου, από το ίδιο γερμανικό πυροβολείο, με τα «σκάνδαλα Τραμπ» πρώτη πάντοτε είδηση και εικοσάλεπτης διάρκειας, καλεσμένος του Τέρυ Μάρτιν ήταν ο Αμερικανός πρώην πρεσβευτής στο ΝΑΤΟ Κουρτ Βόλκερ, του Ινστιτούτου Μακέϊν, που δεν πρέπει να ικανοποίησε, παρά τις πιεστικές και υπαγορευτικές ερωτήσεις του οικοδεσπότη.

Για την καινούργια ιστορία των Νιου Υόρκ Τάϊμς, περί παρέμβασης Τραμπ στην ανάκριση του Εφ Μπι Αϊ κατά του στρατηγού Φλιντ για σχέσεις με την Ρωσία, απάντησε ότι αυτές οι ιστορίες απαιτούν έλεγχο προτού να διατυπώνονται κρίσεις. Και στο ερώτημα περί την προχθεσινή κατηγορία, εάν ο Πρόεδρος αποκάλυψε στους Ρώσους άκρως απόρρητες πληροφορίες, ο πρώην πρέσβης απάντησε ότι ο χαρακτηρισμός του άκρως απορρήτου είναι προεδρικό προνόμιο, και ο Πρόεδρος είναι ο υπέρτατος κριτής του χειρισμού σχετικών στοιχείων.

Ενδιαφέρουσες όμως ήταν και οι απαντήσεις του για τις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις, σε ερωτήσεις για την επίσκεψη Ερντογάν. Περιέγραψε τον συμμαχικό δεσμό με την Τουρκία ως απαρέγκλιτο και υποχρεωτικό και για τις δύο πλευρές, αλλά ότι και η στρατιωτική συνεργασία των Κούρδων της Συρίας, για την καταπολέμηση των τζιχαντιστών εξτρεμιστών, είναι αναγκαία σε αυτή τη φάση. Η Τουρκία-είπε-είναι απαραίτητη για τον έλεγχο του Ιράν, τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή και την περιχάραξη της Ρωσίας. «Με την Τουρκία οι σχέσεις απαιτούν νέα ρύθμιση (reset), όχι με την Ρωσία»)

* * * * * *

Το δισύλλαβο ερώτημα που φυσικά αναδύεται από αυτές τις αφύσικες, καθαρά παθολογικού χαρακτήρα, επαναληπτικές εκρήξεις ενός συνήθως πειθαρχημένου γερμανικού θυμικού, είναι: Γιατί;

Είναι η εικόνα εγκαρδιότητας που μεταφέρουν οι φωτογραφίες του πρακτορείου Τας από την πρόσφατη Αμερικανο-ρωσική συνάντηση στον Λευκό Οίκο, συγκρινόμενες, ιδιαίτερα στη γερμανική μνήμη, με τις αντίστοιχες από την επίσκεψη της Καγκελαρίου της Γερμανίας; Προφανώς είναι ανεπαρκής αυτή η εξήγηση.

Τους βαθύτερους λόγους αποκαλύπτουν –κατά τον γράφοντα- προχθεσινές δηλώσεις του υπουργού Αμύνης των ΗΠΑ, του σκληροτράχηλου στρατηγού Τζιμ Μάτις κατά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό της Δανίας Ρασμούσσεν, με τον οποίο συζήτησαν για το ΝΑΤΟ και για τις «φροντίδες από την Ανατολή και τις απειλές από τον Νότο.»

Ο Αμερικανός Υπουργός Αμύνης αυτή τη φορά και στρατηγός του Αφγανιστάν και Ιράκ –όχι ο των Εξωτερικών- δήλωσε στον Δανό πρωθυπουργό ότι κατευθύνεται στη Λιθουανία, «όπου θα επιθεωρήσω τα εκεί στρατεύματα του ΝΑΤΟ, υπό το γερμανικό εθνικό πλαίσιο εκεί, καθώς καθιστούμε απολύτως σαφές ότι αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν ανάμεσα σε εμάς και τη Ρωσία θα λυθούν από τους διπλωμάτες και όχι με άλλο τρόπο.»
Για την ερμηνεία των συναισθημάτων που προκαλούν στη σημερινή γερμανική ηγεσία τέτοιες δηλώσεις και φωτογραφίες, ως ενδείξεις προθέσεων, θα απαιτηθεί ένα άλλο δοκίμιο ανάλυσης.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Μ.Κ. Bhadrakumar, Asia Times, 12-5-17

[Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η κατωτέρω  αισιόδοξη διάγνωση για την καμπή και πορεία του Αμερικανο-ρωσικών σχέσεων, ιδίως όταν προέρχεται από σχολιαστή με πλούσια διπλωματική πείρα (διετέλεσε πρεσβευτής της Ινδίας σε διάφορες χώρες),μεγάλη οξυδέρκεια και ικανότητα «ανάγνωσης» της δυναμικής των γεγονότων, των φράσεων και των εκφράσεων. Τα άρθρα του κ. Μπαντρακουμάρ αποτελούν πολύ χρήσιμο βοήθημα για πολιτικούς, διπλωμάτες, δημοσιογράφους και πολίτες με ερωτήματα για την πορεία του κόσμου.]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Η απόφαση του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ την Τρίτη να απολύσει τον διευθυντή του Εφ Μπι ΄Αι ,Τζέϊμς Κόμυ, δεν είχε πιθανώς καμιά σχέση με την έρευνα για την υποτιθέμενη ρωσικής ανάμειξης στις εκλογές του Νοεμβρίου. Αλλά η επιλογή του χρόνου που έγινε –όταν ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ πετούσε στην Ουάσιγκτων για την πρώτη συνάντηση του Τραμπ με ανώτερο αξιωματούχο του Κρεμλίνου- είχε έναν υψηλό συμβολισμό.
Εξέφραζε την εμπιστοσύνη του Τραμπ ότι το αφήγημα της γραφειοκρατίας της Ουάσιγκτων, το οποίο μέχρι τότε αναχαίτιζε το μεγάλο του σχέδιο να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις σε πνεύμα εποικοδομητικού διαλόγου, είχε αλλάξει υπέρ αυτού.
Ο χρόνος θα δείξει αν αυτή η εκτίμηση είναι άψογη. Οι πιθανότητες λένε πως είναι. ΄Εχοντας κρατήσει τους μοχλούς της εξουσίας για 100 ημέρες, ο Τραμπ θα γνώριζε πως δεν υπάρχει ούτε ίχνος στοιχείου που να τον εμπλέκει προσωπικά. Και το σημαντικό είναι πως και οι Ρώσοι αισθάνονται το ίδιο.
Επομένως, ο Τραμπ ξανάβγαλε τον χάρτη πορείας του από την αποθήκη. Η παρουσία του Χένρυ Κίσινγκερ στο Οβάλ Γραφείο για μιαν απρογραμμάτιστη συνάντηση με τον Τραμπ αμέσως πριν την είσοδο του Λαβρώφ – συνοδευόμενου από τον περίφημο «Ρώσο κατάσκοπο» Πρέσβη Σεργκέι Κίσλιακ-  ήταν μια ηθελημένη «ύψωση της αυλαίας». Ο Κίσινγκερ έχει από μακρού προσωπικές εξισώσεις με τον Πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν και φυσικά ο ψαρός καρδινάλιος της αμερικανικής διπλωματίας ήταν ο μηχανικός της ύφεσης με την Σοβιετική ΄Ενωση.
Η πρώτη συνάντηση μεταξύ Τραμπ και Πούτιν τον Ιούλιο στο Αμβούργο υπόσχεται να είναι ιστορική. Τα αισιόδοξα σχόλια του Λαβρώφ μετά τη συνομιλία του με τον Αμερικανό ομόλογό του Ρεξ Τίλλερσον και η επίσκεψη στον Πρόεδρο την Τετάρτη ενθαρρύνουν υψηλές προσδοκίες από την συνάντηση του Ιουλίου.
Ο Τραμπ και ο Πούτιν σχεδιάζουν απλά να πηδήξουν επί κοντώ πάνω από τα ναρκοπέδια που ο τέως πρόεδρος Ομπάμα  σε πανικό προετοίμασε τις τελευταίες εβδομάδες της θητείας του, με σκοπό  να εμποδίσει οποιεσδήποτε τολμηρές κινήσεις για το ξήλωμα της στρατηγικής του, του περικλεισμού της Ρωσίας.
Ο Ομπάμα κατόρθωσε να δημιουργήσει ισχυρό κλίμα κακής θέλησης με παράνομα μέτρα, όπως με κατασχέσεις ρωσικών περιουσιών στις ΗΠΑ και απελάσεις δωδεκάδων Ρώσων διπλωματών. Το δικηγορικό μυαλό του πυρετικά εσχεδίασε πλεκτάνες προορισμένες να καταστήσουν τις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις το αντικείμενο οξείας αντιδικίας και εχθρότητας για ένα σημαντικό διάστημα.
Ωστόσο, οι Τραμπ και Πούτιν θα προχωρήσουν μπροστά, αφήνοντας στους επαγγελματίες της διπλωματίας να καθαρίσουν επιδέξια το πεδίο. Αρνούνται να εκτραπούν από την πορεία προς την ύφεση στις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις. Ο γραφειοκρατικός νους του  Ομπάμα θα υπολόγισε ότι μέχρι να καταργηθούν οι κυρώσεις δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν συναλλαγές με τη Ρωσία σε πρακτικό επίπεδο. Αλλά και αυτό δεν θα ισχύσει.
Ο Πούτιν αποφάσισε να μη δημιουργήσει ζήτημα για τις κυρώσεις. Υπολογίζει σωστά πως εάν υπονομευθεί η στρατηγική Ομπάμα, του περικλεισμού, οι κυρώσεις καθ’ εαυτές χάνουν τη σημασία τους.
Ο Λαβρώφ σηματοδότησε ότι το Κρεμλίνο θεωρεί τον Τραμπ ως κάποιον που δεν άγεται από την ιδεολογία αλλά αντίθετα από την επιδίωξη της αποτελεσματικότητας. Και ότι συντάσσεται με την άποψη ότι οι δυο χώρες μπορούν να συνεργαστούν για τη λύση διεθνών προβλημάτων.
Από τις δηλώσεις του Λαβρώφ προκύπτει ότι η Συρία κυριάρχησε στις συζητήσεις. Η καταπολέμηση του ισλαμικού εξτρεμισμού είναι σαφώς η κεντρική φροντίδα της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ και η Ρωσία αισθάνεται πως βλέπει ειδικά τον Πούτιν ως φυσικό σύμμαχο σ’ αυτόν τον αγώνα. Από τη ρωσική πλευρά η προσδοκία μπορεί να είναι ότι κοινές προσπάθειες στη Συρία μπορούν να δώσουν ώθηση σε ευρύτερο συνεταιρισμό βασιζόμενο στη καλή πίστη και στην αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Οι συνομιλίες του Λαβρώφ για τη Συρία ήσαν ουσιαστικές. Κατ’ αρχήν οι ΗΠΑ θα συμβάλουν στη λειτουργία των λεγομένων «ζωνών παύσης  εχθροπραξιών» ( “deconfliction zones”), που συμφωνήθηκαν πρόσφατα στην Αστάνα από τη Ρωσία, την Τουρκία και το Ιράν. Η Ρωσία χαροποιείται γι’ αυτό.
Ο Λαβρώφ δήλωσε πως συζητήθηκαν «λεπτομερειακά τα βήματα και οι μηχανισμοί που μπορούμε να χειρισθούμε μαζί.» Η Ρωσία και οι ΗΠΑ βλέπουν τις «ζώνες παύσης συγκρούσεων» ως  ένα βήμα προς τον τερματισμό της βίας στη Συρία και συμφωνούν «στην ιδέα και ακόμη στα πρακτικά βήματα αναφορικά με την γεωγραφία των «ζωνών παύσης συγκρούσεων» Ο Τραμπ επανέλαβε πως « η κατανίκηση της τρομοκρατίας είναι η κύρια προτεραιότητα των ΗΠΑ. . . . Εδώ συμπίπτουμε απολύτως.»
Είναι ενδιαφέρον ότι οι ΗΠΑ εξακολουθούν να συντάσσονται με την διαδικασία της Αστάνα. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η σχετική ανακοίνωση του Λευκού  Οίκου αναφέρει ωστόσο ότι οι ΗΠΑ αναμένουν από τη Ρωσία να χαλιναγωγήσει το καθεστώς ΄Ασαντ, το Ιράν και τους πληρεξουσίους του Ιράν.( Ο Τραμπ αναμένεται να επισκεφθεί τη Σαουδική Αραβία στις 20 Μαΐου.)
Ο Λαβρώφ αναφέρθηκε στην Ουκρανία, στο Αφγανιστάν και στην Ισραελο-Παλαιστινιακή διαμάχη ως τα άλλα θέματα που απασχόλησαν τις συνομιλίες με τον Τραμπ και τον Τίλλερσον. Η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου ανέφερε πως ο Τραμπ εδήλωσε «την δέσμευση των ΗΠΑ να επιμείνουν στη προσπάθεια επίλυσης της  σύγκρουσης» στην Ουκρανία και «τόνισε την ευθύνη της Ρωσίας να εφαρμόσει πλήρως τις συμφωνίες του Μινσκ». Είναι ενδιαφέρον ότι δεν υπάρχουν αιχμές εναντίον της Μόσχας.
Σ’ αυτό που μπορεί να είναι μια έμμεση αναφορά στην Ισραελο-παλαιστινιακή σύγκρουση και στο Αφγανιστάν, η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου ανέφερε ότι ο Τραμπ « εξέτασε την δυνατότητα μιας ευρύτερης συνεργασίας (με την Ρωσία) για τη λύση συγκρούσεων στην Μέση Ανατολή και αλλού». Ο Τραμπ αναμένεται να επισκεφθεί το Ισραήλ στα τέλη του μηνός. Η Ρωσία είναι φυσικά μέλος του λεγόμενου Κουαρτέτου για τη Μέση Ανατολή.
Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν ο Τραμπ θα ζητήσει τη συνεργασία της Ρωσίας για την επίτευξη διακανονισμού στο Αφγανιστάν. Κατά τις υπάρχουσες πληροφορίες ο Τραμπ μπορεί να εγκρίνει την αποστολή μόνο 3.000 επιπλέον ανδρών στο Αφγανιστάν, πράγμα που σημαίνει πως δεν φιλοδοξεί να κερδίσει τον πόλεμο. Μια ρωσο-αμερικανική συνεργασία για τον τερματισμό του πολέμου στο Αφγανιστάν θα ήταν συνεπής με τους υπολογισμούς του Τραμπ.
Οι δηλώσεις του Λαβρώφ και τα ρωσικά δημοσιεύματα για τις συνομιλίες στην Ουάσιγκτων υποδηλώνουν ένα μεγάλο βαθμό ικανοποίησης στην Μόσχα με την διαπίστωση ότι τα προκαταρκτικά τελείωσαν και ότι ο πολύ-αναμενόμενος ρωσο-αμερικανικός διάλογος με την προεδρία Τραμπ αρχίζει στα σοβαρά. Η γλώσσα του σώματος έμοιαζε εξαιρετική, από τις φωτογραφίες του Τραμπ αστειευόμενου με τον Λαβρώφ και τον Κίσλιακ.
Ο διάλογος με τη Ρωσία και το χωρίς προηγούμενο επίπεδο συνεργασίας με την Κίνα στο πρόβλημα της Βορείου Κορέας υπογραμμίζουν ότι ο Τραμπ ανακτά τελικά τον έλεγχο στην αρένα της εξωτερικής πολιτικής. Και αναμφίβολα κηρύσσει μιαν ριζικά διαφορετική κατεύθυνση στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Κατήγοροι εναντίον του ασφαλώς θα υπάρξουν. Αλλά από ότι μπορεί να αντιληφθεί κανείς, μακρά από του να είναι ένας ανεμόμυλος, ο Τραμπ συμβαίνει πράγματι να έχει ένα λογικά συγκροτημένο, ριζοσπαστικό δόγμα εξωτερικής πολιτικής. ΄Εχει μια ευρεία στρατηγική θεώρηση και ένα σαφή χάρτη πορείας, με άξονα το κεντρικό επιχείρημα ότι οι ΗΠΑ έχουν υπέρ-διασταλεί.
Βασικά ο Τραμπ βλέπει πως τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Ρωσίας συμπίπτουν. Αυτό είναι πλήρως κατανοητό όσον αφορά τη Συρία. Αλλά το πώς λειτουργεί και στην περίπτωση της Ουκρανίας θα γίνει αντικείμενο προσεκτικής παρατήρησης. Κατά πάσα πιθανότητα μπορεί να βαδίζουμε ψηλαφώντας προς μια «ουδετεροποίηση», υπό την οποία η Ουκρανία δεν θα αποτελέσει μέλος οποιασδήποτε συμμαχίας.
Είναι αδιανόητο ότι μπορεί να βλέπει ο Τραμπ οποιοδήποτε υπέρτερο αμερικανικό συμφέρον στην Ουκρανία. Από την άλλη πλευρά, ο Πούτιν μπορεί να βλέπει στον Τραμπ κάποιον διατεθειμένο να αναγνωρίσει τα νόμιμα συμφέροντα της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Εάν ένα τέτοιο σενάριο εκτυλιχθεί στην Ουκρανία, ο ανακαθορισμός από τον Τραμπ της αμερικανικής μεταπολεμικής εξωτερικής πολιτικής, πάνω στη βάση της σύγχρονης  πραγματικότητας, διανοίγει την δυνατότητα επαναχάραξης της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής της ασφάλειας. Η ανάδυση του μη επαγγελματία πολιτικού ως συντηρητικού αμφισβητία του υφιστάμενου καθεστώτος  μπορεί σε τελευταία ανάλυση να επιτύχει πολλά αγαθά αποτελέσματα για την Αμερική και την παγκόσμιο ειρήνη.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Η Βαθύτερη Ιστορία του Ατέρμονα Ψυχρού Πολέμου ΗΠΑ και Βρετανίας εναντίον της Ρωσίας.

Finian Cunningham, Strategic Culture Foundation

[To ακόλουθο άρθρο, του διεθνώς γνωστού Ιρλανδού συγγραφέα και δημοσιολόγου, παρουσιάζει άγνωστα και εντυπωσιακά στοιχεία της απόκρυφης ιστορίας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που εκτίθενται επίσημα σε δημόσια θέα, με την αποδέσμευση και δημοσίευση από τον ΟΗΕ των αρχείων τη δίκης των Ναζιστικών Εγκλημάτων του Ολοκαυτώματος. Μετά την εσκεμμένη, επί δεκαετίες, καθυστέρηση της αποδέσμευσης αυτών των αρχείων, τα ΜΜΕ του Συστήματος της Δυτικής  ενημέρωσης απέστρεψαν το βλέμμα από το περιεχόμενό τους, βοηθούμενα και από μιαν επικαιρότητα που περιελάμβανε αξιοσημείωτες εξελίξεις, στη Γαλλία, στη Συρία και στην Ουάσιγκτων. Η παρούσα δημοσίευση έρχεται να συμπληρώσει το κενό σε ενημέρωση και ιστορική γνώση. Οι υπογραμμίσεις είναι του αρθρογράφου.]

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Μετά κωλυσιεργία δεκαετιών, τα Ηνωμένα ΄Εθνη έδωσαν τελικά στη δημοσιότητα τα αρχεία της Ανακριτικής Επιτροπής Εγκλημάτων του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία ερεύνησε το Ναζιστικό Ολοκαύτωμα. Πηγή αυτών των αρχείων των ναζιστικών εγκλημάτων ήταν ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, περιλαμβανομένων και εκείνων που ήσαν εξόριστες, όπως η βελγική, η πολωνική και η Τσεχοσλοβάκικη. Η περίοδος που καλύπτουν τα αρχεία είναι του 1943-1949. Η Ουάσιγκτων και το Λονδίνο προσπαθούσαν από πολύ καιρό να εμποδίσουν την δημοσίευση. Γιατί;
΄Όπως παρατήρησε κατά την παρουσίαση των αρχείων δημοσιογράφος της Ντώϋτσε Βέλλε: « Τα αρχεία καθιστούν σαφές ότι οι (δυτικές) συμμαχικές δυνάμεις γνώριζαν -πριν το τέλος του πολέμου- περισσότερα για τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως από ό,τι πιστευόταν γενικά.»
Αυτή η αποκάλυψη υποδεικνύει περισσότερα από απλή «γνώση» των δυτικών συμμάχων για τα εγκλήματα του ναζιστικού καθεστώτος. Υποδεικνύει μιαν ενοχοποιητική κρατική συνέργεια. Και αυτό επίσης εξηγεί γιατί η Ουάσιγκτων και το Λονδίνο  δεν ήθελαν την δημοσίευση των αρχείων εγκλημάτων πολέμου του ΟΗΕ.
Υπήρξε για πολλά χρόνια μια μακρά και οξεία συζήτηση μεταξύ δυτικών εθνών γύρω από το γιατί οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί ιδιαίτερα δεν προσπάθησαν περισσότερο να βομβαρδίσουν τη ναζιστική υποδομή των στρατοπέδων συγκεντρώσεως και των σιδηροδρόμων. Η Ουάσιγκτων και το Λονδίνο συχνά ισχυρίστηκαν ότι δεν είχαν γνώση της έκτασης των φρικαλεοτήτων που διέπρατταν οι ναζί, μέχρι το οριστικό τέλος του πολέμου, όταν τα κέντρα εξοντώσεως, όπως το Άουσβιτς και η Τρεμπλίνκα απελευθερώθηκαν –από τον Ρωσικό στρατό, ας σημειωθεί και αυτό.
Ωστόσο, αυτό που δείχνουν τα αρχεία του ΟΗΕ για το Ολοκαύτωμα είναι ότι η Ουάσιγκτων και το Λονδίνο  είχαν στην πραγματικότητα πλήρη γνώση της «Τελικής Λύσης» των Ναζί, σ’ εφαρμογή της οποίας εκατομμύρια Εβραίων και Σλάβων της Ευρώπης εξοντώνονταν, είτε με καταναγκαστικά έργα είτε με τους θαλάμους αερίων. ΄Ετσι το ερώτημα παραμένει επίμονο: Γιατί οι ΗΠΑ και η Βρετανία δεν στοχοποίησαν τη ναζιστική υποδομή του μηχανισμού εξόντωσης εκατομμυρίων ανθρώπων στους βομβαρδισμούς τους;
Μια πιθανή απάντηση είναι ότι αυτοί οι δυτικοί σύμμαχοι διακατέχονταν από  παχυλή αδιαφορία για τα θύματα ναζιστών. Οι ηγετικές τάξεις της Ουάσιγκτων και του Λονδίνου είχαν καταγγελθεί ότι και αυτές διαπνέονταν από αντισημιτικές προλήψεις, όπως φάνηκε από σκάνδαλα στα οποία και οι δύο κυβερνήσεις πέταξαν έξω με περιφρόνηση Εβραίους πρόσφυγες από την Ευρώπη στον 2ο Π.Π., ουσιαστικά στέλνοντας πολλούς από αυτούς πίσω στους ναζιστές εκτελεστές τους.
Χωρίς να εξαιρείται ο ανωτέρω παράγοντας της δυτικής ρατσιστικής αδιαφορίας, υπάρχει και ένας δεύτερος πολύ πιο βαρυσήμαντος λόγος. Ότι οι Δυτικές κυβερνήσεις, ή τουλάχιστον ισχυροί τομείς τους, αποστρέφονταν μια δράση που θα υπέσκαπτε τη ναζιστική πολεμική προσπάθεια εναντίον της Σοβιετικής ΄Ενωσης. Παρά το γεγονός ότι η Σοβιετική ΄Ενωση ήταν επίσημα «σύμμαχος» της Δύσης στον πόλεμο κατά της ναζιστικής Γερμανίας.
Αυτή η αναδυόμενη εικόνα προβάλλει μια τελείως διαφορετική αντίληψη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου από την επίσημη Δυτική αφήγηση. Σ’ αυτή την εναλλακτική ιστορική εικόνα, η άνοδος του ναζιστικού 3ου Ράιχ  υποβοηθήθηκε εσκεμμένα από τους κυβερνώντες τη Βρετανία και τις ΗΠΑ, σαν ευρωπαϊκό προπύργιο κατά της διάδοσης του κομμουνισμού.
Ο λυσσώδης αντισημιτισμός του Αδόλφου Χίτλερ συγκρινόταν μόνο με την απέχθειά του για τον κομμουνισμό και τους σλαβικούς λαούς της Σοβιετικής ΄Ενωσης. Στη ναζιστική ιδεολογία, Εβραίοι, κομμουνιστές και Σλάβοι ήταν όλοι «undermenschen» (υπάνθρωποι) προς εξολόθρευση σε μια «Τελική Λύση».
΄Ετσι, όταν η Ναζιστική Γερμανία επιτέθηκε στη Σοβιετική ΄Ενωση και εφάρμοζε την «Τελική Λύση της», από τον Ιούνιο του 1941 έως τα τέλη του 1944, καθόλου περίεργο ότι ΗΠΑ και Βρετανία έδειχναν μια δυσεξήγητη απροθυμία να διαθέσουν πλήρως τις στρατιωτικές δυνάμεις τους στο άνοιγμα ενός Δυτικού Μετώπου. Οι Δυτικοί σύμμαχοι ήταν σαφώς ευχαριστημένοι να βλέπουν τη Ναζιστική μηχανή να εκτελεί αυτό που εξ αρχής προοριζόταν να κάνει: Να καταστρέψει τον κύριο εχθρό του Δυτικού καπιταλισμού, που αντιπροσώπευε η Σοβιετική ΄Ενωση.
Τούτο δεν σημαίνει πως όλοι οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί ηγέτες συμμερίζονταν ή έστω είχαν γνώση αυτής της σιωπηρής στρατηγικής στόχευσης. Ηγέτες όπως ο Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ φαίνονταν γνήσια αφοσιωμένοι στο να νικήσουν τη ναζιστική Γερμανία. Ωστόσο οι προσωπικές τους απόψεις θα πρέπει να τοποθετηθούν στο πλαίσιο μιας συστηματικής μυστικής συνέργειας μεταξύ ισχυρών Δυτικών επιχειρηματικών συμφερόντων και της Ναζιστικής Γερμανίας.
Όπως ο Αμερικανός συγγραφεύς Νταίηβιντ Τάλμποτ έχει τεκμηριώσει στο βιβλίο του «Η Σκακιέρα του Διαβόλου: Ο Άλλεν Ντάλλες, η CIA και η ΄Ανοδος της Μυστικής Κυβέρνησης της Αμερικής» (2015), υπήρχαν ισχυρότατοι οικονομικοί δεσμοί μεταξύ της Wall Street και του 3ου Ράιχ, που πήγαιναν πίσω αρκετά χρόνια πριν της έκρηξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο ΄Αλλεν Ντάλλες που δούλευε στη νομική εταιρεία της Wall Street Sullivan & Cromwell, και που αργότερα τέθηκε επικεφαλής της CIA, είχε παίξει ρόλο-κλειδί στην διασύνδεση του αμερικανικού κεφαλαίου με την γερμανική βιομηχανία. Αμερικανικοί βιομηχανικοί γίγαντες, όπως οι Ford, General Motors, ITT και Du Pont είχαν επενδύσει βαθιά σε αντίστοιχες γερμανικές βιομηχανίες, όπως η Krupp Steel, Daimler και η  IG Farben, ( η παραγωγός του δηλητηριώδους αερίου  Zyclon B, που χρησιμοποιείτο στους θαλάμους του Ολοκαυτώματος.) Το Αμερικανικό αλλά και το βρετανικό κεφάλαιο ήταν λοιπόν ενσωματωμένο στη Ναζιστική πολεμική μηχανή και την εξάρτησή της από την  εκμετάλλευση  των  δούλων-εργατών, που της εξασφάλιζε η «Τελική Λύση».
Και αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί οι Δυτικοί σύμμαχοι έκαναν τόσο λίγη προσπάθεια να παραβλάψουν τη ναζιστική υποδομή με τις αναμφίβολα τεράστιες δυνάμεις βομβαρδισμού που διέθεταν. Ακόμη βαρύτερα καταδικαστική διαπίστωση, από την απλή αδράνεια και αδιαφορία εκ λόγων ρατσιστικής προκατάληψης σε βάρος των θυμάτων του Ναζισμού, αποτελεί το γεγονός ότι η αμερικανική και βρετανική καπιταλιστική ελίτ είχαν επενδύσει στο Τρίτο Ράιχ. Κυρίως για την εξάλειψη της Σοβιετικής ΄Ενωσης και κάθε γνησίου σοσιαλιστικού κινήματος. Ο βομβαρδισμός της γερμανικής υποδομής θα ισοδυναμούσε με την καταστροφή Δυτικών κεφαλαίων.
Προς αυτόν τον σκοπό, καθώς ο πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του και η Σοβιετική ΄Ενωση φαινόταν ικανή να τελειώσει το Τρίτο Ράιχ από μόνη της, Αμερικανοί και Βρετανοί ενίσχυσαν καθυστερημένα την πολεμική προσπάθειά τους από τη δυτική και τη νότιο Ευρώπη. Ο στόχος ήταν να περισώσουν τα Δυτικά κεφάλαια που απέμεναν στο Ναζιστικό καθεστώς. Ο ΄Αλλεν Ντάλλες, ο μετ’ ολίγο διευθυντής της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών CIA, φυγάδευσε κορυφαίους Ναζί και τον χρυσό που είχαν λεηλατήσει από την Ευρώπη, με μυστικές συμφωνίες παράδοσης, γνωστές ως «Operation Sunrise» (Επιχείρηση Ηλιοχάραγμα). Η βρετανική μυστική υπηρεσία ΜΙ6 συνεργάστηκε επίσης στην αμερικανική μυστική επιχείρηση διάσωσης ναζιστικών κεφαλαίων, μέσω σκοτεινών μυστικών διαδρομών. Η κακή πίστη που επιδείχτηκε προς τους Σοβιετικούς «συμμάχους» προανήγγειλε τον παγετώνα του Ψυχρού Πολέμου, που ακολούθησε αμέσως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σημαντική καταδικαστική μαρτυρία του τι διαπράχτηκε τότε έδωσε πρόσφατα, σε συνέντευξη στο BBC o Ben Ferencz, o Αμερικανός πιο υψηλόβαθμος από τους επιζώντες δημόσιους κατηγόρους στις δίκες της Νυρεμβέργης. Σε ηλικία 98 ετών, ο Ferencz ήταν σε θέση, με πλήρη διαύγεια, να αφηγηθεί πως εικοσάδες εγκληματιών πολέμου Ναζί αφέθηκαν ελεύθεροι από τις αμερικανικές και τις βρετανικές αρχές. Ο Ferencz  επικαλέστηκε και την φράση του Αμερικανού στρατηγού Τζωρτζ Πάττον, που δήλωσε λίγο πριν την τελική συνθηκολόγηση του 3ου Ράιχ τον Μάιο του 1945 «Πολεμούμε τον λάθος εχθρό.»
Η ειλικρινής έκφραση από τον Πάττον της μεγαλύτερης εχθρότητας για την Σοβιετική ΄Ενωση παρά για την Ναζιστική Γερμανία ήταν σε πλήρη αρμονία με τη συνέργεια της ηγετικής τάξεως στην Αμερική και τη Βρετανία στον γαιο-στρατηγικό πόλεμο του Χίτλερ εναντίον της Σοβιετικής ΄Ενωσης και των σοσιαλιστικών κινημάτων που αναπτύσσονταν στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Με άλλα λόγια, ο Ψυχρός Πόλεμος, στον οποίο ΗΠΑ και Βρετανία αποδύθηκαν μετά το 1945 δεν ήταν παρά η συνέχεια της εχθρικής πολιτικής κατά της Μόσχας, που ήδη είχε ξεκινήσει πριν την έκρηξη του πολέμου το 1939, υπο τη μορφή της ενδυνάμωσης της Ναζιστικής Γερμανίας. Για διάφορους λόγους κατέστη επείγον για τις Δυτικές δυνάμεις να εξαλείψουν τη ναζιστική πολεμική μηχανή μαζί με την Σοβιετική ΄Ενωση. Αλλά όπως γίνεται τώρα φανερό, τα Δυτικά κεφάλαια, που ήταν ενσωματωμένα στη ναζιστική πολεμική μηχανή, ανακυκλώθηκαν στην αγγλο-αμερικανική ψυχρο-πολεμική αντιπαράθεση στη Σοβιετική ΄Ενωση. Είναι πράγματι μια βαριά ιστορική κηλίδα το ότι αμερικανικές και βρετανικές  στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες ισχυροποιήθηκαν και χρηματοδοτήθηκαν από ναζιστικά εγκλήματα.
Η πρόσφατη αποδέσμευση των αρχείων του ΟΗΕ για το Ολοκαύτωμα –παρά τις πολυετείς αγγλο-αμερικανικές παρελκυστικές προσπάθειες- εισφέρει νέα στοιχεία στην ιστορικήν ανάλυση, ότι αυτές οι δυνάμεις ήταν βαθειά συνένοχες στα μνημειώδη εγκλήματα του ναζιστικού 3ου Ράιχ. Εγνώριζαν γι’ αυτά τα εγκλήματα, επειδή είχαν συμβάλει στην διευκόλυνση της τελέσεώς τους. Και η συνενοχή εκπήγαζε από την εχθρότητα προς την Ρωσία, ως διαβλεπόμενο γεωπολιτικό ανταγωνιστή.
Και αυτό δεν αποτελεί μιαν απλή ακαδημαϊκή διαπίστωση. Η Δυτική συνενοχή με τη Ναζιστική Γερμανία βρίσκει την αντιστοιχία της με την σημερινή επιδεικνυόμενη εχθρότητα της Ουάσιγκτων, της Βρετανίας και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ εναντίον της Μόσχας. Η πεισματική συνεχής ενίσχυση των επιθετικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ γύρω από τα σύνορα της Ρωσίας, η αδιάκοπη αντιρωσική προπαγάνδα από τα Δυτικά ΜΜΕ, ο οικονομικός αποκλεισμός  με τη μορφή κυρώσεων, βασιζόμενος σε έωλους ισχυρισμούς, έχουν όλα βαθειές τις ρίζες τους στην Ιστορία.
Ο Ψυχρός πόλεμος της Δύσης κατά της Μόσχας προηγήθηκε του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, συνεχίσθηκε μετά την ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, παρά το γεγονός ότι η Σοβιετική ΄Ενωση δεν υπάρχει πια. Γιατί; Επειδή η Ρωσία θεωρείται ανταγωνίστρια της Αγγλο-Αμερικανικής καπιταλιστικής ηγεμονίας, όπως και η Κίνα και όποια άλλη ανερχόμενη δύναμη που υπονομεύει την επιθυμητή μονοπολική ηγεμονία.
Η αμερικανο-βρετανική συνέργεια με τη Ναζιστική Γερμανία βρίσκει την σύγχρονη έκφρασή της στην συνέργεια του ΝΑΤΟ με το νεοναζιστικό καθεστώς της Ουκρανίας και της τρομοκρατικές ομάδες τζιχαντιστών που αποστέλλονται σε πολέμους μέσω αντιπροσώπων εναντίον ρωσικών συμφερόντων στη Συρία και αλλού. Οι πρωταγωνιστές μπορεί να αλλάζουν κατά καιρούς, αλλά η ριζική παθολογία είναι ο ηγεμονικός εθισμός του αμερικανο-βρετανικού καπιταλισμού.

Ο ατέρμων Ψυχρός Πόλεμος θα τελειώσει μόνο όταν ο αγγλο-αμερικανικός καπιταλισμός αντικατασταθεί τελικά από ένα γνησιότερα δημοκρατικό σύστημα.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Όταν ένα «Δελτίο Ειδήσεων» γίνεται το ίδιο μια «αποκαλυπτική είδηση» …

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Η Γερμανία της κ. Μέρκελ δεν ανέκτησε ακόμη την ψυχική ηρεμία της, τέσσερεις σχεδόν μήνες μετά την εκλογή του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και δυο μήνες μετά το προσκύνημα της καγκελαρίου στον Λευκό Οίκο.

Αντίθετα ο περαστικός πρωινός τηλεθεατής της Ντώϋτσε Βέλλε, του ραδιοτηλεοπτικού πομπού του γερμανικού μηνύματος στον κόσμο, έμενε κατάπληκτος διαπιστώνοντας πως το «Γερμανικό Κύμα» (Deutsche Welle) ήταν σήμερα, κυριολεκτικά και αποκλειστικά, ένα «τσουνάμι» εχθρότητας και πολεμικής εναντίον του Προέδρου Τραμπ.

Στους Γερμανούς και άλλους τακτικούς επισκέπτες του δικτύου το φαινόμενο ίσως δεν προξένησε την ίδια εντύπωση, λόγω εθισμού τους από την φανατική συμμετοχή του εθνικού σταθμού –όπως και των άλλων γερμανικών ΜΜΕ- στην προεκλογική εκστρατεία αντι-Τραμπ. Αλλά για πάντα τρίτον και οποιονδήποτε και επιπόλαια γνώστη των κανόνων εσωτερικής ισορροπίας και οικονομίας ραδιοτηλεοπτικού χρόνου, το σημερινό δελτίο ειδήσεων κραύγαζε πολιτική επίθεση με κυβερνητική υπαγόρευση.

Στο σύνηθες εικοσάλεπτο του δελτίου ειδήσεων των 9 π.μ υπήρξε Μία, η αναγγελθείσα ως «κορυφαία είδηση» της ημέρας και η τελικά μοναδική στο γερμανικό δελτίο, στην οποία αφιερώθηκαν δεκαπέντε λεπτά. Το υπόλοιπο του δελτίου αφιερώθηκε στην προβολή φυλλαδίου που εξέδωσε η Ε.Ε., σε υπεράσπιση της παγκοσμιοποίησης από τους κατηγόρους της στις χώρες μέλη.

Και ποια νομίζετε πως ήταν η είδηση που κρίθηκε «κορυφαία» για τον κόσμο από τον διευθυντή, αρχισυντάκτη του σταθμού; Όχι, δεν ήταν -όπως κακώς φανταστήκατε- η συνάντηση του Προέδρου Τραμπ με τον Ρώσο υπουργό των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ στον Λευκό Οίκο, μετά τις συνομιλίες του Ρώσου με τον Αμερικανό υπουργό των Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον.

Η συνταρακτική είδηση ήταν η απόλυση του διοικητή του Εφ Μπι Αϊ Τζέϊμς Κόμυ, από τον αρχηγό του αμερικανικού κράτους…

Συντάραξε φαίνεται αυτή η ενέργεια του Προέδρου Τραμπ την γερμανική ψυχή, για την άδικη αυθαιρεσία. Όσο και αν η Χίλαρυ Κλίντον -ευνοούμενη του σταθμού, της κ. Μέρκελ και του όλου γερμανικού Συστήματος- κατηγορούσε τον Κόμυ μέχρι προχθές ότι της στοίχισε τις εκλογές με τις έρευνες και τις αντιφατικές δηλώσεις του.

΄Ετσι ο παρουσιαστής του δελτίου, σε υπερθετικόν έξαψης, επέμεινε να δώσει κάθε ψίχουλο λεπτομέρειας γύρω από την ψίχα της είδησης, να τονίσει πως η απόλυση έγινε ενώ ο Κόμυ διενεργούσε έρευνα για την πιθανή ρωσική ηλεκτρονική παρέμβαση στην εκλογική διαδικασία, να ζητήσει επανάληψη των ίδιων λεχθέντων από ανταποκριτή στην Ουάσιγκτων. Να παραθέσει τις δηλώσεις Δημοκρατικών εκπροσώπων και λυσσαλέων αντιπάλων του Τραμπ, όπως ο διαβόητος Σούστερ, που είχε προαναγγείλει τον πόλεμο των μυστικών υπηρεσιών εναντίον του νέου προέδρου, με όλα τα μέσα που διαθέτουν...

Κλήθηκε στο στούντιο του Σταθμού, προφανώς ως εμπειρογνώμων, ο καθηγητής της οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Κένεντυ του Βερολίνου κ. ΄Ιρβινγκ Κόλλιερ, για να αποτιμήσει το βάθος και τις προεκτάσεις της κρίσης που προκάλεσε η απόλυση Κόμυ. Ρωτήθηκε για συσχετισμούς α) με την έρευνα των υποψιών ρωσικής ανάμειξης προς προεκλογικό επηρεασμό των ψηφοφόρων και β) με τις αμερικανο-ρωσικές συνομιλίες στην Ουάσιγκτων. Ο ερωτώμενος προσπάθησε να μην εκτεθεί ιδιαίτερα. Ρωτήθηκε ξανά και ξανά ποιες είναι οι δυνατότητες να καρποφορήσει το αίτημα βουλευτών για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής εναντίον του Προέδρου. Έμμεσα αλλά ξεκάθαρα διαφαινόταν ότι του εζητείτο να αποφανθεί αν μπορεί η ερωτώσα πλευρά να προσβλέπει/ελπίζει σε ένα νέο «Γουώτεργκέϊτ» ανατροπής του Προέδρου Τραμπ. Οι απαντήσεις του κ. καθηγητή άφησαν ένα παράθυρο ελπίδας, «εφ’ όσον δύο Ρεπουμπλικανοί αντιπρόσωποι πεισθούν να συνταχτούν με τους Δημοκρατικούς» εχθρούς του Τραμπ.

Αλλά το «Κύμα», δεν είχε ακόμη εξαντλήσει τα όριά του. Το μικρόφωνα δόθηκαν στους συγκεντρωμένους διαδηλωτές αντι-Τραμπ έξω από τον Λευκό Οίκο (δεν ήταν δα κοσμοπλημμύρα) για να πουν τον καημό τους για την απόλυση του αρχηγού του Εφ Μπι ΄Αϊ και τις φοβερές υποψίες τους για ρωσική υποκίνηση ή ηθική αυτουργία. Δυο απαντήσεις γυναικών ανταποκρίθηκαν ικανοποιητικά στις προσδοκίες του μικροφώνου, ένας τρίτος δεν θα πρέπει να έδωσε πλήρη ικανοποίηση.

Είχε όμως συμπληρωθεί ένα τέταρτο της ώρας και απέμενε προς παρουσίαση και το νεότευκτο δελτίο της Ε.Ε. για την αποστόμωση όσων λένε κακά για την παγκοσμιοποίηση. Για το «Γερμανικό Κύμα», στον κόσμο χθες, τίποτε άλλο δεν είχε συμβεί το άξιο αναφοράς στις ειδήσεις.

Είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου το ίδιο το Δελτίο Ειδήσεων, περιώνυμου μάλιστα σταθμού, επιβάλλεται ως αξιοσημείωτη είδηση. Και που γεννά εύλογα ερωτήματα.

Όπως το ερώτημα που εξ αρχής αναπήδησε στον νου του αναγνώστη:

Γιατί αυτή η τόσο χαρακτηριστικά γερμανική -ασυγκράτητη και βίαιη- αντίδραση με την υποψία και μόνο, ή έστω την ένδειξη, τάσεων αμερικανο-ρωσικής ύφεσης και γεφύρωσης των διαφορών μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων; Γιατί μια τέτοια προοπτική τρομοκρατεί του Σύστημα του 4ου Ράιχ και ποιών σχεδίων φοβούνται την ανατροπή;
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Πρωτομαγιά 2017: Βίαιες διαδηλώσεις στο Παρίσι! Φωτιές και βροχή από δακρυγόνα - 2 τραυματίες [pics, vid]
Χάος επικράτησε το μεσημέρι της Δεύτερας (01.05.2017) στο Παρίσι. Οι διαδηλώσεις για την Πρωτομαγιά μετατράπηκαν... σε μάχη διαδηλωτών με την αστυνομία, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν δυο αστυνομικοί.

Οι διαμαρτυρόμενοι κατέβηκαν στους δρόμους με διπλό σκοπό: για να τιμήσουν την Εργατική Πρωτομαγιά αλλά και για να διαδηλώσουν κατά της Λε Πεν και του Μακρόν.


Η ένταση κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων δεν άργησε να έλθει, με τις μολότοφ αλλά και τα δακρυγόνα να πέφτουν βροχή. 
Η πορεία, την οποία οργάνωσαν τέσσερα συνδικάτα με το σύνθημα "Κατά της κοινωνικής οπισθοδρόμησης που τρέφει την ακροδεξιά" αναγκάστηκε να σταματήσει πολλές φορές. Οι νεαροί, στο περιθώριό της, προσπαθούσαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό ρίχνοντας αυτοσχέδιες βόμβες και διάφορα αντικείμενα που έβρισκαν επί τόπου εναντίον των ανδρών των δυνάμεων ασφαλείας. Μετά από λίγες ώρες τα πνεύματα ηρέμησαν.
Και όλα αυτά λίγες μέρες πριν από τον δεύτερο και τελικό γύρο των εκλογών για την προεδρία της Γαλλίας. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο Εμανουέλ Μακρόν θα είναι ο διάδοχος του Φρανσουά Ολάντ και ο νέος Πρόεδρος της Γαλλίας.









*ΦΩΤΟ ΑΠΟ REUTERS, πηγή
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Τον γύρο του διαδικτύου κάνει ένα βίντεο στο οποίο φαίνεται η ηρωική προσπάθεια Κορεάτη πυροσβέστη να αποτρέψει την αυτοκτονία ενός νεαρού κοριτσιού, το οποίο βρισκόταν ένα βήμα πριν το κενό.

Ο πυροσβέστης ανέβηκε στο πάνω διαμέρισμα και με αργές κινήσεις κατάφερε να βγει στο μπαλκόνι ακριβώς από πάνω της νεαρής κοπέλας. Στην συνέχεια πηδά στο μπαλκόνι που βρισκόταν η νεαρή κοπέλα, και με μια κλωτσιά την εκτίναξε προς το εσωτερικό του διαμερίσματος, σώζοντας την ζωή της.

Να σημειώσουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που πυροσβέστες χρησιμοποιούν αυτή την τεχνική για να σώσουν άτομα από αυτοκτονία.



πηγή
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

by Jonathan Roth of RiskHedge, 22-4-2017
Μετάφραση.Μ. Στυλιανού

Σε μια αποκλειστική βίντεο-συνέντευξη στο RiskHedge, ένας παλαιός γεωπολιτικός εμπειρογνώμων δηλώνει πως  στις ΗΠΑ κυκλοφορεί ευρύτατα μια εναλλακτική εξιστόρηση της αμερικανικής πυραυλικής επίθεσης της 7 Απριλίου στην αεροπορική βάση Σαϋράτ της Συρίας, σε αντίποινα της υποτιθέμενης χρήσης αερίου Σαρίν από το καθεστώς εναντίον του λαού της Συρίας.
«Δεν έπεσαν όλοι οι πύραυλοι στον στόχο», δηλώνει ο Δρ. Θέοντορ Κάρασικ, ανώτερος σύμβουλος στη Gulf State Analytics. «Οι πύραυλοι υποτίθεται πως ήταν 60. ΄Ενας έπαθε βλάβη σε ένα από τα σκάφη. 36 έφθασαν στον στόχο (*), οι υπόλοιποι όχι. Και εγείρεται το ερώτημα που επήγαν;»
Ο Δρ. Κάρασικ, τέως ανώτερος πολιτικός επιστήμων της Ομάδας Διεθνούς Πολιτικής και Ασφαλείας της RΑΝD Corporation (*),πέρασε την τελευταία δεκαετία τη Μέση Ανατολή και διαθέτει ευρύτατο δίκτυο στην περιοχή.
«Οι απόντες πύραυλοι είτε καταρρίφθηκαν από συστοιχία S-300, ή περιήλθαν σε ρωσικό ηλεκτρονικό έλεγχο και ρίφθηκαν στη θάλασσα.», εξηγεί ο Δρ. Κάρασικ. «Τώρα αυτή η εναλλακτική θεωρία σημαίνει ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία έχουν ήδη συγκρουστεί αν θέλετε –τεχνικά- με την χρήση των πυραύλων Τόμαχωκ που αποκρούστηκαν και τέθηκαν υπό ρωσικό έλεγχο.»
Εάν αυτό αληθεύει, σημαίνει ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία είχαν μιαν άμεση στρατιωτική σύγκρουση για πρώτη φορά σε δεκαετίες.
«Αυτό είναι πολύ σημαντικό», λέγει ο Δρ. Κάρασικ, «επειδή εξεικονίζει ότι είχαμε την πρώτη μας αναμέτρηση με τους Ρώσους και τούτο δημιουργεί προηγούμενο για εν δυνάμει μελλοντικές συγκρούσεις μεταξύ της Ουάσιγκτων και της Ρωσίας στο μέτωπο της Συρίας.»
Επιπλέον, η κατ’ αρχήν αιτιολογία την πυραυλικής επίθεσης – βομβαρδισμός με αέριο Σαρίν του λαού της Συρίας από τον Μπάσαρ Αλ- ΄Ασαντ- μπορεί να βασίζεται σε σφάλμα των μυστικών υπηρεσιών.
«Προφανώς η ίδια η επίθεση έγινε σε μια βιομηχανική περιοχή όπου είναι αποθηκευμένα πολλά τοξικά χημικά», είπε ο Δρ. Κάρασικ. «Η επίθεση σ’ αυτό τον χώρο δημιούργησε ένα δηλητηριώδες νέφος, σαφώς ικανό να σκοτώσει και να τραυματίσει εκατοντάδες. Το ζήτημα εδώ  είναι πως, σε αυτή τη συγκεκριμένη περίπτωση που έχουμε ελευθέρωση βιομηχανικών αερίων, δεν υπάρχει κανενός είδους σχέση με επίθεση τύπου Σαρίν.»
Ο Δρ. Κάρασικ δηλώνει πως το σαρίν είναι ένα άοσμο αέριο, ενώ τα θύματα παραπονούνταν για μια έντονη μυρουδιά. Εξηγεί επίσης ότι το ιατρικό προσωπικό των πρώτων βοηθειών δεν φορούσε γάντια και μάσκες, όπως επιβάλλεται όταν πρόκειται για το δηλητηριώδες σαρίν.
«Ναι, ήταν βιομηχανικά τοξικά αέρια που σκότωσαν και έπληξαν τον κόσμο», δηλώνει ο Δρ. Κάρασικ. «Το αν υπήρχε σαρίν ή όχι δεν έχει αποδειχτεί».
Αυτή η εναλλακτική εκδοχή πηγάζει από διάφορες πλευρές, σύμφωνα με τον Δρα Κάρασικ, και από πηγές στην Ουάσιγκτων, τις χώρες του Κόλπου και τη Ρωσία.
ΤοRiskHedge επικοινώνησε με τον Λευκό Οίκο, το Πεντάγωνο και τη ρωσική πρεσβεία για να σχολιάσουν. Λευκός Οίκος και Πρεσβεία στην ώρα της πρες-κόνφερενς δεν σχολίασαν ακόμη. Ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου παρέπεμψε στο μπρίφιγκ της 11 Απριλίου, όπου ο στρατηγός Βότελ είχε δηλώσει ότι οι ΗΠΑ στόχευσαν 59 θέσεις στο αεροδρόμιο και έπληξαν τις 57.


Σημειώσεις:

*1: Ο εκπρόσωπος του ρωσικού στρατηγείου είχε δηλώσει πως 23 μόνο πύραυλοι έπεσαν στην αεροπορική βάση.
*2:RAND Corporation: Μια από τις κορυφαίες «δεξαμενές σκέψεων» εξωτερικής πολιτικής
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1

Ένας θησαυρός εκατοντάδων χρυσών και αργυρών νομισμάτων που χρονολογούνται στη βικτωριανή εποχή ανακαλύφθηκε από έναν χορδιστή κάτω από τα πλήκτρα ενός όρθιου πιάνου, το οποίο έγινε πρόσφατα δωρεά σε σχολείο, ενώ μυστήριο πλανάται όσον αφορά τους πρώτους του ιδιοκτήτες.

Σύμφωνα με το Βρετανικό Μουσείο, που είναι αρμόδιο να εκτιμήσει τον θησαυρό, η ανακάλυψη έγινε τον περασμένο Νοέμβριο, όταν ο Μάρτιν Ρίκχαουζ, 61 ετών, κλήθηκε να κουρδίσει ένα πιάνο ηλικίας 110 ετών που δόθηκε στο γυμνάσιο του Μπίσοπς Κασλ, στην κεντροδυτική Αγγλία.

Ο Ρίκχαουζ έβρισκε τα πλήκτρα κάπως βαριά και ψάχνοντας κάτω από το κλαβιέ ανακάλυψε περίπου 10 υφασμάτινα πακετάκια, ραμμένα επιμελώς, και ένα δερμάτινο πορτοφόλι που αποδείχτηκε ότι περιείχαν 900 χρυσά και αργυρά νομίσματα.

Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, η αξία της ανακάλυψης κυμαίνεται μεταξύ 300.000 και 500.000 στερλινών (330.000 και 550.000 ευρώ).

Τα νομίσματα, που κόπηκαν μεταξύ 1847 και 1915, είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός αυτού του είδους που έχει ανακαλυφθεί στη χώρα, σύμφωνα με το Μουσείο.

Πρέπει να φυλάχθηκαν μέσα στο πιάνο το νωρίτερο στα τέλη της δεκαετίας του 1920, όπως δηλώνει ένα διαφημιστικό χαρτί της εταιρείας Shredded Wheat, με το οποίο είχε τυλιχθεί το ένα πακέτο, ίσως σε αντίδραση στη Μεγάλη Ύφεση ή και στις εξελίξεις που οδήγησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όλες οι προσπάθειες για να βρεθούν οι αρχικοί ιδιοκτήτες του πιάνου απέβησαν άκαρπες. Ο θησαυρός ανήκει τώρα στο Στέμμα, το οποίο θα ανταμείψει τον σημερινό ιδιοκτήτη και αυτόν που ανακάλυψε τον θησαυρό, αφού τον εκτιμήσει.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τουλάχιστον 11 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους στο Καράκας κατά τη διάρκεια των ταραχών που ξέσπασαν τη νύχτα της Πέμπτης προς Παρασκευή, ανακοίνωσε η εισαγγελία της Βενεζουέλας, με αποτέλεσμα να αυξηθεί στους 20 ο αριθμός των νεκρών στο κύμα διαδηλώσεων που ξεκίνησαν πριν από 3 εβδομάδες, στις αρχές Απριλίου, εναντίον του προέδρου Νικολάς Μαδούρο.

Σε ένα δελτίο τύπου που εξέδωσε, η εισαγγελία γνωστοποίησε «τον θάνατο 11 ανθρώπων», ορισμένων εξ αυτών από ηλεκτροπληξία, ενώ άλλοι σκοτώθηκαν από σφαίρες.

Στην ίδια ανακοίνωση συμπληρώνεται ότι επίσης 6 άνθρωποι τραυματίστηκαν «κατά τη διάρκεια των βίαιων επεισοδίων που εκτυλίχθηκαν» στη συνοικία Ελ Βάγιε, στο νοτιοδυτικό τμήμα της πρωτεύουσας της Βενεζουέλας.

Σύμφωνα με έναν πυροσβέστη, ο αριθμός των ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους από ηλεκτροπληξία ανέρχεται σε 8. Το περιστατικό συνέβη όταν μια ομάδα προσώπων εισέβαλε σε ένα αρτοποιείο με στόχο να το λεηλατήσει, στη συνοικία Ελ Βάγιε, σύμφωνα με τον πυροσβέστη, που δεν θέλησε να κατονομαστεί.

Άλλοι εννέα άνθρωποι σκοτώθηκαν στις ταραχές που ξέσπασαν στο περιθώριο των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, όπου οι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις ασφαλείας.

«Χθες γύρω στις 9 ή το 10 το βράδυ τοπική ώρα η κατάσταση επιδεινώθηκε ανησυχητικά, μια ομάδα ανθρώπων που ήταν οπλισμένοι ήρθαν... και άρχισαν τις λεηλασίες» δήλωσε ο Χάνε Μουσταφά, ιδιοκτήτης ενός μικρού σούπερ μάρκετ στο Ελ Βάγιε.

«Η κατάσταση ασφαλείας δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης. Χάσαμε τα πάντα εδώ» συμπλήρωσε ο ίδιος.

Οι ηγέτες της αντιπολίτευσης υπόσχονται να συνεχίσουν τις διαδηλώσεις αξιώνοντας η κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο να προκηρύξει νομαρχιακές εκλογές, μια διαδικασία που έχει καθυστερήσει από τον περασμένο χρόνο, να αποφυλακίσει σχεδόν 100 ακτιβιστές της αντιπολίτευσης και να σεβαστεί την αυτονομία του Κογκρέσου, όπου ηγείται η αντιπολίτευση.

Aπηύθυναν κάλεσμα στους διαδηλωτές να βγουν στους δρόμους των κοινοτήτων σε ολόκληρη την χώρα, αλλά και για αύριο Σάββατο να πραγματοποιήσουν μια «σιωπηρή» πορεία διαμαρτυρίας στο Καράκας για να αποτίσουν φόρο τιμής σε όσους σκοτώθηκαν στις ταραχές. Επιπλέον, για τη Δευτέρα η αντιπολίτευση κάλεσε τους διαδηλωτές να πραγματοποιήσουν μια «καθιστική» διαμαρτυρία και να αποκλείσουν τους κεντρικούς δρόμους της Βενεζουέλας.

Η κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο προς το παρόν αντιστέκεται στις πιέσεις που ασκούνται από τις σοβαρότερες διαδηλώσεις εδώ και τρία χρόνια. Οι ηγέτες του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος περιγράφουν τους διαδηλωτές ως βίαιους τραμπούκους που καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία και διαταράσσουν τη δημόσια τάξη με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης έχοντας τη στήριξη της Ουάσιγκτον.

«Αυτή η πληγωμένη και αποτυχημένη αντιπολίτευση επιδιώκει να προκαλέσει το χάος σε περιοχές κλειδιά της πόλης και να πείσει τον κόσμο ότι βρισκόμαστε σε κάποιου είδους εμφύλιο, το ίδιο θεατρικό έργο που παίχτηκε στη Συρία, τη Λιβύη και το Ιράκ» επισήμανε ο εκπρόσωπος τύπου του Σοσιαλιστικού Κόμματος Φρέντι Μπερνάλ σε ένα μήνυμα που μεταδόθηκε στο Διαδίκτυο στη 1.00 το πρωί τοπική ώρα.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Μ.Κ. Bhadrakumar*, Indian Punchline, 19-4-17

O Κινέζος υπουργός των Εξωτερικών  ανακοίνωσε σήμερα πως ο Διευθυντής του Γενικού Γραφείου του Κ.Κ.Κ. Λι Ζανσού θα επισκεφθεί τη Ρωσία στις 25-27 Απριλίου, με πρόσκληση του ομολόγου του, επικεφαλής της προεδρικής διοίκησης στο Κρεμλίνο Αντόν Βάϊνο. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών στο Πεκίνο δήλωσε πως οι δυο άνδρες θα συζητήσουν για τις σχέσεις  Κίνας και Ρωσίας «όπως είχε προηγουμένως αποφασιστεί από τους ηγέτες των δύο χωρών» και ότι η κινεζική πλευρά αναμένει με εμπιστοσύνη ότι η συνάντηση θα γαλβανίσει ακόμη περισσότερο τους σινο-ρωσικούς δεσμούς.
Του Λι Ζανσού θα είναι η δεύτερη, τον Απρίλιο, επίσκεψη κορυφαίου Κινέζου αξιωματούχου στη Μόσχα. Ο πρόεδρος  Βλαντιμίρ Πούτιν είχε δεχτεί τον Πρώτο Αντιπρόεδρο της Κίνας, Ζανγκ Γκαολί ( μέλος επίσης της Εκτελεστικής Επιτροπής του  Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΚ) στο Κρεμλίνο στις 13 Απριλίου, ημέρα της επίσκεψης του Αμερικανού υπουργού των Εξωτερικών, Ρεξ Τίλλερσον στη Μόσχα.
Ο Ζανγκ είναι ένας από τους οικονομικούς τσάρους του κινεζικού συστήματος και οι συνομιλίες του με τους Ρώσους αξιωματούχους εστιάσθηκαν στις κινεζικές επενδύσεις στη Ρωσία και στην ενεργειακή συνεργασία. Αλλά μέρος της αποστολή του ήταν και η προετοιμασία της «επίσκεψης εργασίας» που θα πραγματοποιήσει ο Πρόεδρος Πούτιν, στις 14-15 Μαΐου στο Πεκίνο, στα πλαίσια της συνόδου κορυφής, για τα εγκαίνια από τον Πρόεδρο Ξι Ζινπινγκ του έργου «Μια Ζώνη, Μια Οδός».
Οι προσεχείς συνομιλίες του Λι Ζανσού στο Κρεμλίνο θα είναι εξαιρετικής σπουδαιότητας. Το κορυφαίο όργανο της κεντρικής επιτροπής του κινεζικού Κ.Κ. (που στην κρατική ιεραρχία έρχεται αμέσως μετά τον Γενικό Γραμματέα του Κόμματος και Πρόεδρο  Ξι Ζινπίνγκ) μόνο με την Ρωσία έχει τέτοια θεσμική αποστολή ετήσιων διαβουλεύσεων, παρόλο που η Ρωσία δεν είναι μια κομμουνιστική χώρα.
Ο Λι Ζανσού είναι ο κυριότερος συνεργάτης του Κινέζου Προέδρου. Και ο ομόλογός του Αντόν Βάϊνο αναφέρει κατ’ ευθείαν στον Πρόεδρο Πούτιν. Ο συμβολισμός γίνεται αμέσως αντιληπτός. Σε λειτουργικό επίπεδο, αυτή η μοναδική διευθέτηση εξασφαλίζει στη δυναμική και τον παλμό των σινο-ρωσικών σχέσεων να έχουν παρούσα την προσωπική φροντίδα των Ξι Ζινπίνγκ και Πούτιν. Κοντολογίς, υπογραμμίζει το γεγονός ότι οι δυο χώρες αποδίδουν στη σχέση τους την πρώτη προτεραιότητα.
Ιδιαίτερης σημασίας είναι η επιλογή του χρόνου επίσκεψης του Λι Ζανσού. Η αμερικανική κυβέρνηση εκόμπαζε απροκάλυπτα την περασμένη εβδομάδα ότι μεταξύ του Προέδρου Τραμπ και του Ξι Ζινπίνγκ είχε αναπτυχθεί μια ειδική χημεία, μετά τη συνάντησή τους στη Φλώριδα στις 7-8 Απριλίου και ότι τώρα η Κίνα βοηθούσε δραστήρια τις ΗΠΑ στον χειρισμό του Κορεατικού προβλήματος.
Επιπλέον, τόσο ο Τραμπ όσο και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Μακ Μάστερ  καυχόντουσαν ανοικτά ότι  η αποχή της Κίνας στη ψηφοφορία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Συρία ήταν καρπός της θαυμάσιας προσωπικής χημείας μεταξύ των δύο προέδρων.
΄Οσο κι’ αν είναι απίστευτο, ο Μακ Μάστερ προχώρησε στους κομπασμούς σε τηλεοπτική συνέντευξη στο ABC, τη Κυριακή, λέγοντας πως ο Τραμπ πέτυχε να δημιουργήσει αποστάσεις μεταξύ Ρωσίας και Κίνας στο Θέμα της Συρίας και ότι η Ρωσία βρέθηκε απομονωμένη στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Πρόκειται βέβαια για ανόητον ισχυρισμό, όπως αποδεικνύεται και από το κοινό ανακοινωθέν των χωρών BRICS για τη Συρία της 12 Απριλίου, που ουσιαστικά στηρίζει τη θέση της Ρωσίας.
Προφανώς ο Μακ Μάστερ είναι νεοσσός στη διεθνή διπλωματία και η έλλειψη πείρας του φάνηκε στη συνέντευξη. Αλλά πάντως συμβαίνει να είναι Σύμβουλος Ασφαλείας του Τραμπ και όσο κι’ αν είναι ένας δυσλεξικός υποστράτηγος με γλώσσα μωρού στον κόσμο της πολιτικής, η φωνή του εκφράζει εξουσία. Ιδού τι είπε:
«Αυτό που ξέρουμε είναι ότι, εν μέσω της απάντησής του στη μαζική δολοφονία του συριακού καθεστώτος, ο πρόεδρος και η πρώτη κυρία, παρέθεσαν μιαν εξαιρετικά επιτυχημένη διάσκεψη, κορυφής, με τον Πρόεδρο Ξι και την ομάδα του. Και όχι μόνο δημιούργησαν μια πάρα πολύ θερμή σχέση. . .αλλά συνεργάστηκαν τόσο καλά σε σχέση με τη μαζική δολοφονία από το καθεστώς ΄Ασαντ, σε σχέση με την ψηφοφορία στον ΟΗΕ.
«Πιστεύω ότι ο Πρόεδρος Ξι ήταν θαρραλέος διαχωρίζοντας τη θέση του από τους Ρώσους, απομονώνοντας πράγματι τους Ρώσους και τους Βολιβιανούς… Και πιστεύω πως ο κόσμος είδε και ότι αυτοί (οι Κινέζοι) είδαν καλά, σε ποια λέσχη θέλεις να συμμετέχεις. Στη ρωσο-βολιβιανή λέσχη; ΄Η στη λέσχη με τις Ηνωμένες Πολιτείες, δουλεύοντας μαζί για τα αμοιβαία συμφέροντα και τα συμφέροντα της ειρήνης και ασφάλειας;»
Ο Μακ Μάστερ προφανώς σκέφθηκε, έτσι από σκέτη αφέλεια, ότι μ’ αυτές τις σκληρές φράσεις έδινε μια γροθιά και έβγαζε τους Ρώσους νοκ-άουτ. ΄Οποιο κι’ αν ήταν το παιχνίδι του Τραμπ για να βάλει μια σφήνα στις σινο-ρωσικές σχέσεις, εκμεταλλευόμενος το ενδιαφέρον του Ξι  για «μια νέα σχέση μεταξύ μεγάλων δυνάμεων», είναι παραλογισμός να πιστεύει ότι το Πεκίνο θα δεχόταν οποιαδήποτε διάβρωση της σινο-ρωσικής συνεννόησης.
Το ζήτημα είναι πως, τόσο για την Κίνα όσο και για τη Ρωσία, η υπ’ αριθμόν ένα προτεραιότητα στη διεθνή πολιτική είναι να απωθήσουν μακριά την αμερικανική ηγεμονία και εδώ δεν χωρεί ούτε τσιγαρόχαρτο μεταξύ τους για το προβλεπτό μέλλον. Σε απλή διατύπωση, η σχέση αυτή εξασφάλισε και στις δυο χώρες «στρατηγικό βάθος» για την προστασία των θεμελιωδών συμφερόντων τους, ενώ  παράλληλα  μπορούν να διαχειρίζονται ειδικά θέματα  στις σχέσεις τους  με τις ΗΠΑ.
Ποτέ δεν θα μάθουμε αν η επίσκεψη του Λι Ζανσού είναι επίσκεψη ρουτίνας, ή αποφασίσθηκε σε συσχετισμό με  την πονηρή επιχείρηση Τραμπ, για την εισαγωγή δαιμονίων στις σινο-ρωσικές σχέσεις. Σε κάθε περίπτωση το Πεκίνο δείχνει να καταβάλλει τη μέγιστη προσπάθεια να  αποδείξει την υψηλότατη προτεραιότητα που αποδίδει στην διαφύλαξη της απόλυτης αμοιβαίας εμπιστοσύνης με τη Ρωσία.

Η επίσκεψη του Λι Ζανσού στη Μόσχα και οι διαβουλεύσεις του στο Κρεμλίνο σίγουρα θα κάνουν τους Τραμπ και Μακ Μάστερ να μοιάζουν με δυο κολοκύθες της επαρχίας που έχασαν τον δρόμο τους για την πρωτεύουσα.

*Ο Μ.Κ. Bhadrakumar*είναι  Ινδός τέως διπλωμάτης, πρέσβης μεταξύ πολλών χωρών και στη Τουρκία και οξυδερκής αναλυτής της διεθνούς πολιτικής. Τα άρθρα του αναδημοσιεύονται σε πολλά σοβαρά όργανα της διεθνούς δημοσιότητας.

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)