Articles by "Μακεδονικό"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μακεδονικό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
του Βενιαμίν Καρακωστάνογλου

Τα δύο ογκώδη συλλαλητήρια στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα και άλλα που έγιναν στο εξωτερικό αλλά και δημοσκοπήσεις επιβεβαίωσαν τη συνεχιζόμενη πατριωτική προσήλωση των Ελλήνων στην υπεράσπιση του ονόματος της Μακεδονίας και τη μη εκχώρησή του στα Σκόπια.

Εκφράστηκαν όμως και απόψεις για συμβιβαστικές λύσεις, που επιδιώκουν την αποδοχή από την Ελλάδα ενός σύνθετου γεωγραφικού ονόματος με συμπεριλαμβανόμενη την λέξη Μακεδονία και άλλες ενδεχομένως υποχωρήσεις της χώρας μας. Ώστε στο πλαίσιο ενός «πολιτικού ρεαλισμού», να λήξει η «εκκρεμότητα» αυτή που διαρκεί από το 1991 και να εξομαλυνθούν οι διμερείς σχέσεις Ελλάδας-ΠΓΔΜ, να ενταχθεί η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ, να προχωρήσει η ένταξή της στην ΕΕ και να σταματήσει η παγίωση της διεθνούς χρήσης του σημερινού σφετεριστικού συνταγματικού ονόματος των Σκοπίων.

Ένας σοβαρός εκφραστής αυτών των απόψεων είναι και ο γνωστός δημοσιογράφος, συγγραφέας και πρώην πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών ως το 2015, κ. Νικόλαος Μέρτζος, ο οποίος με αρθρογραφία του στις εφημερίδες Καθημερινή, Real News, κ.α., αλλά και πρόσφατα στις 09.04.2018 σε συνέντευξή του στο Κρατικό Πρακτορείο Ειδήσεων των Σκοπίων (ΜΙΑ), η οποία έλαβε ευρύτατη δημοσιότητα στην γειτονική χώρα, εξέφρασε τις σχετικές απόψεις του.


Ο κύριος τίτλος που προβλήθηκε από τις δηλώσεις του στο ΜΙΑ ήταν «Με μία έντιμη συμφωνία σε 20 χρόνια δεν θα υπάρχουν αμφιβολίες». Δήλωσε: «Είναι ανάγκη να βρεθεί λύση. Όλο αυτό έπρεπε να είχε τελειώσει ήδη από 1992-1993. Πρέπει να σταθεροποιηθεί και η χώρα σας και η χώρα μας. Πρέπει να βρούμε μία λύση, ώστε το ένα Έθνος να μη προσβάλλει το άλλο. Ειδικά το ισχυρότερο να μην προσβάλλει το αδύναμο, αλλά και οι αδύναμοι να δείξουν κατανόηση, να δείξουν αληθινή φιλία. Είμαι πεπεισμένος ότι εάν επιτευχθεί μία έντιμη συμφωνία, δεν θα υπάρχει καμία αμφιβολία σε 20 χρόνια. Η λύση πρέπει να είναι με σύνθετη ονομασία. Εμείς λέμε ότι η Μακεδονία είναι ελληνική. Εσείς θέλετε το μονοπώλιο. Αυτοπροσδιορισθείτε όπως θέλετε, αλλά να υπάρχει διαφορά μεταξύ μας».
Οι προτάσεις Μέρτζου

Αναζητώντας στην πρόσφατη αρθρογραφία του κ. Μέρτζου το πως προδιορίζει την «έντιμη συμφωνία» με τα Σκόπια, βρήκα τους 4 όρους που θέτει γι’ αυτήν, σε άρθρο του της 28.01.2018 στην Εφημερίδα Real News.

Γράφει λοιπόν ότι ένας συμβιβασμός Αθηνών-Σκοπίων προϋποθέτει τους εξής απαράβατους όρους:


1. Το σύνθετο όνομα να ισχύει έναντι όλων, erga omnes, και με αυτό το οριστικό όνομα να εγγραφεί στον ΟΗΕ η χώρα.

2. Να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα. Συνεχίζει όμως εξηγώντας ότι δεν υπάρχει σχετική κοινοβουλευτική πλειοψηφία γι’ αυτό, χωρίς να είναι σαφές αν εξ αυτού αναιρεί αυτόν τον όρο ή αν επιμένει στην επίτευξή του ως προϋπόθεση συμφωνίας.

3. Να καταργηθούν όσα σχολικά βιβλία, νόμοι, μνημεία, μουσεία, κ.α., διδάσκουν τον αλυτρωτισμό σε βάρος της ελληνικής Μακεδονίας.

4. Να δηλώσουν δεσμευτικά τα Σκόπια ότι στην ελληνική Μακεδονία δεν υπάρχει ούτε διεκδικούν «μακεδονική μειονότητα» (όπως έπραξαν ήδη για την Βουλγαρία). Επίσης ο κ. Μέρτζος παραθέτει πολλά στοιχεία για τις οικονομικές δοσοληψίες Ελλάδας-ΠΓΔΜ, καθώς και στοιχεία της εσωτερικής πολιτικο-οικονομικής κατάστασης στα Σκόπια, όπως και γεωπολιτικά στοιχεία για την Νοτιοανατολική Ευρώπη. Βασική του επισήμανση επίσης είναι ότι όπως γνωρίζουν οι επαΐοντες, «μία έντιμη συμφωνία με τα Σκόπια θίγει τα αισθήματα, αλλά εξυπηρετεί τα Εθνικά Συμφέροντα. Αναβαθμίζει κατακόρυφα τη γεωπολιτική αξία, την ασφάλεια και την ανάπτυξη της Ελλάδος με επίκεντρο την ελληνική Μακεδονία».


Συνεπώς, αν αυτοί οι όροι ικανοποιηθούν ο κ. Μέρτζος φρονεί ότι μπορεί να υπάρξει μία «έντιμη συμφωνία» προφανώς με ένα σύνθετο όνομα.
Ο αντίλογος

Ας δούμε όμως ποιος μπορεί να είναι ο αντίλογος στα παραπάνω και ποιες διευκρινίσεις απαιτούνται για τις θέσεις του.

1. Πως προσδιορίζει την «έντιμη συμφωνία»; Προφανώς, συμβιβαστική με σύνθετη ονομασία. Αυτό όμως που δεν μας λέει είναι ότι π.χ. η «Άνω Μακεδονία», θα είναι όνομα Κράτους και διεθνούς υποκειμένου, με έδρα στους Διεθνείς Οργανισμούς, ενώ η ελληνική Μακεδονία θα αποτελεί μία εσωτερική διοικητική υποδιαίρεση της Ελλάδος χωρίς διεθνή υπόσταση. Αυτό δίνει ακαταμάχητο πλεονέκτημα στα Σκόπια, απέναντι στην Ελλάδα, ώστε να μονοπωλήσουν τελικά τον «Μακεδονισμό» τους διεθνώς, όπως έπραξαν από το 1991 και ιδίως από το 1995 και μετά, έως σήμερα.

2. Γιατί «σε 20 χρόνια δεν θα υπάρχουν αμφιβολίες»; Μήπως μετά το 1995 δεν πέρασαν 22 χρόνια και τα πράγματα όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν αλλά χειροτέρεψαν; Τόσο στο κυρίως θέμα, δηλαδή της διαπραγμάτευσης για το όνομα, όσο και στα ειδικότερα που ρύθμιζε η Ενδιάμεση Συμφωνία (όχι αλυτρωτισμός, φιλικές σχέσεις, όχι εχθρική προπαγάνδα, όχι μεροληπτικά σχολικά εγχειρίδια).

Ενώ αντίθετα προωθήθηκαν από τα Σκόπια σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα και τους στόχους της Ενδιάμεσης Συμφωνίας: α) Πάνω από 100 αναγνωρίσεις με το σφετεριστικό όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», β) Η ένταξή τους σε Διεθνείς Οργανισμούς, με την συναίνεση μάλιστα της Ελλάδος η οποία γινόταν με το όνομα FYROM αλλά μετά εχρησιμοποιείτο το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» που υποτίθεται ήταν υπό αλλαγήν! Έτσι έγινε και με την παροχή στα Σκόπια του καθεστώτος της υπό ένταξιν χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την οποία συναίνεσε η Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 2005.
Ο λαός πως θα λέγεται;

3. Γιατί σιγεί ο κ. Μέρτζος για τα θέματα της ονομασίας της εθνότητας, της ιθαγένειας και της γλώσσας; Οι κάτοικοι της αυριανής «Άνω Μακεδονίας» (Gorna Makedonija), που από το 1944 διδάχθηκαν να ονομάζονται «Μακεδόνες», θα πάψουν τώρα να αυτοαποκαλούνται και να προβάλλονται έτσι διεθνώς; Ή θα ονομάζονται Ανω Μακεδόνες; Όταν βέβαια εμείς οι Έλληνες Μακεδόνες θα ονομαζόμαστε έτσι μόνο εντός της χώρας μας! Το θέμα της ονομασίας του λαού των Σκοπίων που ούτε το αγγίζει ο κ. Μέρτζος και που αρνούνται να εντάξουν στην διαπραγμάτευση τόσο οι ηγέτες των Σκοπίων όσο και ο ίδιος ο διαμεσολαβητής κ. Μάθιου Νίμιτς, είναι σπουδαιότερο ακόμη και από το κρατικό όνομα!

4. Θα υπάρξει συνταγματική αλλαγή του ονόματος των Σκοπίων και άρση των αλυτρωτικών διατάξεων στο Σύνταγμα; Βοήθησε άραγε καθόλου η διμερής-διακρατική (Διεθνής) Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 που προέβλεπε αυθεντική ερμηνεία για τις συγκεκριμένες αλυτρωτικές διατάξεις του Συντάγματος; Βεβαίως και όχι. Ούτε οι χάρτες της ενιαίας Μακεδονίας έφυγαν, ούτε οι θεωρίες περί σκλαβωμένης «Μακεδονίας του Αιγαίου», ούτε η μειονοτική προπαγάνδα, ούτε τα προκλητικά και ανιστόρητα σχολικά εγχειρίδια. Ή μήπως πιστεύει αφελώς ο κ. Μέρτζος ότι 100 (ή ακόμη και 1.000) φοιτητές της ΠΓΔΜ φιλοξενούμενοι στην Ελλάδα, θα μπορέσουν (αν βέβαια πεισθούν…) να ανατρέψουν μία επί δεκαετίες ενορχηστρωμένη κρατική προπαγάνδα για την «μακεδονική» ταυτότητα της γειτονικής χώρας;


5. Θα ισχύσει το όποιο νέο όνομα erga omnes; Δηλαδή και στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ και διεθνώς, τόσο διμερώς με όλα τα Κράτη του κόσμου όσο και πολυμερώς και στους Διεθνείς Οργανισμούς και Συνδιασκέψεις; Ή θα καταλήξει σκέτο Μακεδονία; Οι δηλώσεις της ηγεσίας των Σκοπίων δεν αφήνουν αμφιβολία ότι δεν πρόκειται να ισχύσει στο εσωτερικό της χώρας ούτε για κράτη που τους αναγνώρισαν διμερώς ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

6. Ποιος φταίει που δεν βρέθηκε λύση από το 1992-1993; Εμείς που τότε (κακώς) συζητούσαμε και για σύνθετη ονομασία ή αυτοί που τα ήθελαν όλα (όπως και τώρα); Δηλαδή, μονοπώλιο του Μακεδονισμού διεθνώς.
To κλεψίτυπο «Δημοκρατία της Μακεδονίας»

7. Πως θα αποτρέψουμε τις παρασπονδίες; Ποιες εγγυήσεις θα μας δοθούν; Ήδη η ΕE, και Κράτη της όπως και το ΝΑΤΟ, χρησιμοποιούν συχνά για λόγους απλούστευσης το Δημοκρατία της Μακεδονίας ή σκέτο Μακεδονία, μολονότι υποχρεούνται από τις αποφάσεις του ΟΗΕ αλλά και των ιδίων των Οργανισμών αυτών να χρησιμοποιούν το FYROM. Τι μας διδάσκει αυτό; Να μην τους εμπιστευόμαστε, να αντιδρούμε και να εξασφαλίσουμε εγγυήσεις.

8. Έδειξαν επί 22 χρόνια (μετά το 1995) αληθινή φιλία τα Σκόπια; Τι κάναμε εμείς και τι αυτοί; Εμείς ευρύτατες οικονομικές σχέσεις και επενδύσεις, που δημιούργησαν 18.000 νέες θέσεις εργασίες εκεί, στρατιωτική βοήθεια, οικονομική βοήθεια, ένταξή τους σε Διεθνείς Οργανισμούς. Αυτοί: Διεθνή χρήση του «Δημοκρατία της Μακεδονίας», πάνω από 100 διμερείς αναγνωρίσεις με το όνομα αυτό, που υποτίθεται έπρεπε να αλλάξει, αφαίρεση των πινακίδων FYROM των ΙΧ αυτοκινήτων τους που έρχονταν στην Ελλάδα, επιθετικά και ανιστόρητα εγχειρίδια στα σχολεία τους και μειονοτική προπαγάνδα, την τελευταία δεκαετία δε, αγάλματα Μακεδόνων και μετονομασία οδών-αεροδρομίων στα πλαίσια του «εξαρχαϊσμού».


Ποιος μας λέει άραγε ότι ένας άλλος Γκρούεφσκι δεν θα ανέλθει στο μέλλον στην εξουσία; Η Ελλάδα έδειξε υπερβάλλουσα γενναιοδωρία και καλή θέληση και απέφυγε να καταγγείλει την ενδιάμεση συμφωνία παρά τις συνεχείς παρασπονδίες των Σκοπιανών. Το πλήρωσε βέβαια με μία καταδικαστική, ήπια ευτυχώς, απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.

9. Πως θα διασφαλίσουμε τον «αυτοπροσδιορισμό με διαφορά μεταξύ μας», όπως ζητάει ο κ. Μέρτζος, όταν το Σύνταγμά τους δεν θα αλλάξει (καθώς επιμένουν σε αυτό επικαλούμενοι την ανυπαρξία πλειοψηφίας) και θα τους δίνει το νομικό έρεισμα να λένε ότι είναι Μακεδόνες;

Η αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ με το νέο όνομα του Κράτους και με αφαίρεση των αλυτρωτικών διατάξεων είναι απαραίτητη για το εσωτερικό των Σκοπίων, ώστε να αντιληφθούν οι ίδιοι οι πολίτες τους την ιστορική απάτη και υποκλοπή με την οποία είχαν γαλουχηθεί επί χρόνια και η οποία πρέπει επιτέλους να εγκαταλειφθεί, ώστε να υπάρξει γνήσια, εκούσια και ειλικρινής, διαρκής και επωφελής γειτονία με την Ελλάδα (αλλά και με την Βουλγαρία). Επίσης, θα συμβάλλει καθοριστικά και στην αλλαγή των διμερών αναγνωρίσεων με το κλεψίτυπο «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από όσα Κράτη έχουν προβεί σε αυτήν.

Βεβαίως δεν αποτελεί επαρκή εγγύηση η ενδεχόμενη μελλοντική αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ όταν και εάν (και με απαραίτητη την Ελληνική συναίνεση) θα ενταχθεί η χώρα αυτή στην ΕE, οπότε θα χρειαστούν πολλές συνταγματικές τροποποιήσεις, μαζί με τις οποίες θα μπορούσαν να γίνουν και αυτές για το νέο όνομα της χώρας και τα υπόλοιπα στοιχεία αλυτρωτισμού. Αυτό, σύμφωνα με εκτιμήσεις, με τις καλύτερες προϋποθέσεις δεν πρόκειται να γίνει πριν το 2025. Θα τους δεχθούμε λοιπόν από τώρα στο ΝΑΤΟ, θα συνάψουμε νέα συμφωνία μαζί τους και επί τουλάχιστον 7.5 χρόνια θα συνεχίζουν τη σημερινή συνταγματική τους ονομασία και τον αλυτρωτισμό;
Άνθρακες ο θησαυρός

10. Μια και μιλάμε για erga omnes, δηλαδή και διεθνώς, πως οι ξένοι θα διακρίνουν την «Άνω Μακεδονία» (δηλαδή Κράτος) από την Μακεδονία (δηλαδή Περιφέρεια) της Ελλάδος και πως θα αποσυνδέσουν την Άνω Μακεδονία από την ιστορική Μακεδονία που ανήκει πλήρως ιστορικά και πολιτιστικά στην Ελλάδα; Εφόσον δηλαδή θα υπάρχει σύμπτωση ονομάτων θα λειτουργεί υπέρ των Σκοπίων!

11. Γιατί οι συνεχιζόμενες ομαλά από το 1995 και μέχρι τώρα διμερείς οικονομικές σχέσεις Ελλάδας – Σκοπίων, δεν άμβλυναν ή δεν έλυσαν τα προβλήματα, αλλά τα ενέτειναν, οδηγώντας στην μονοπώληση της «Μακεδονίας – Μακεδόνων»; «Άνθρακες ο θησαυρός» λοιπόν από το οικονομικό επιχείρημα που προσπαθεί να αρθρώσει ο κ. Μέρτζος.


12. Η ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ δεν βοήθησε τις Ελληνοαλβανικές σχέσεις! Τις επιδείνωσε! Γιατί να είναι διαφορετικά με την ΠΓΔΜ; Αυτό τονίζει σε άρθρο του ο Πρέσβης ε.τ. κος Αλέξανδρος Μαλλιάς. Άλλωστε ο Γεν. Γραμματέας του ΝΑΤΟ κος Στόλτενμπεργκ πρόσφατα είπε ότι η Συμμαχία δεν ασχολείται με τις διαφορές μετάξύ Κρατών-Μελών της!

13. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται γεωπολιτική αναβάθμιση, πέρα από αυτή που της προσδίδει πληθωρικά η στρατηγική γεωγραφική της θέση. Τα Σκόπια χρειάζονται δραματικά αναβάθμιση και σταθεροποίηση που μόνον η Ελλάδα μπορεί να τους παράσχει όχι όμως με την αποδοχή ενός ψεύδους και μίας πλαστής εθνικής ταυτότητας. Άλλο πράγμα η καλοπιστία και άλλο η άνευ όρων παράδοση.

Όταν μάλιστα τους λέμε (ο κ. Μέρτζος) «αυτοπροσδιοριστείτε όπως θέλετε, αλλά να υπάρχει διαφορά μεταξύ μας», τότε βεβαίως αυτοί θα αυτοπροσδιοριστούν όπως συνήθισαν, ως Μακεδόνες, και θα βρουν κάποια μορφή διαφοροποίησης (π.χ. Έλληνες Μακεδόνες) για τον δικό μας αυτοπροσδιορισμό στην Ελληνική Μακεδονία. Ο όρος Σλαβομακεδόνες έχει υποστηριχθεί ότι ίσως αποτελεί μία λύση. Πώς όμως θα διασφαλίσουμε ότι το συνθετικό – μακεδόνες δεν θα αφορά εθνική ταυτότητα αλλά γεωγραφική εγκατάσταση μόνον; Όταν μάλιστα μόνον ένα μικρό μέρος του εδάφους των Σκοπίων ανήκει στην γεωγραφική Μακεδονία;
Παράνομη «χρησικτησία» της ελληνικής ιστορίας

14. Η ΠΓΔΜ βασίζεται στη διεθνή στήριξη που διαθέτει (ΗΠΑ, χώρες της ΕΕ, Τουρκία, κ.λπ.) και στις πιέσεις που αυτές ασκούν κατά της Ελλάδας, είτε από υποτίμηση της σοβαρότητας του ζητήματος, είτε από τα δικά τους, στρατηγικά και οικονομικά, συμφέροντα στα Σκόπια. Αλλά επίσης και στα τετελεσμένα που (νομίζουν ότι) δημιούργησαν με τις πολλές διμερείς αναγνωρίσεις τους, δηλαδή όπως συνέβη με τα τετελεσμένα της Κατοχής των Τούρκων στη Κύπρο. Άλλωστε στον Τούρκο νεοσουλτάνο έσπευσε για βοήθεια πρόσφατα ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός κ. Ζάεφ! Μήπως πρέπει να αναγνωρίσουμε, με την ίδια λογική, και τα «τετελεσμένα» της Κατοχής στην Κύπρο;

15. Ας μην επιβραβεύσουμε λοιπόν την παράνομη «χρησικτησία» που επιχείρησαν επί της Ελληνικής ιστορίας και του ονόματος της Μακεδονίας, ας μην ενισχύσουμε με αδιανόητες υποχωρήσεις την σαφή εδαφική διεκδίκηση κατά του Ελληνικού Μακεδονικού εδάφους (γης ποτισμένης με αίμα ηρώων) στην οποία βασίζεται η εθνική ιδεολογία των Σκοπίων (που αύριο, υπό νέους συσχετισμούς ίσως, μπορεί να στηρίζεται και από τους Αλβανούς ή και τους Βούλγαρους, όπως ήδη στηρίζεται από τους Τούρκους), ας μην αποκόψουμε τον ένδοξο Μακεδονικό βραχίονα της Ελληνικής ιστορίας μας!

Ας μην εκχωρήσουμε μία πολύτιμη πολιτιστική πτυχή της εθνικής μας αυτοδιάθεσης, που υπάρχει κατοχυρωμένη για περισσότερα από 2.500 χρόνια επειδή οι Σκοπιανοί (αν και Σλάβοι) την διεκδικούν και την σφετερίζονται παράνομα τα τελευταία 27 ή έστω και 73 χρόνια! Ας μην ξεχνάμε και την ομολογία του Προέδρου Γκλιγκόροφ των Σκοπίων για την ανυπαρξία σχέσης των Σκοπιανών-Σλάβων με την προ του 6ου μ.Χ. αιώνος, Μακεδονική Ιστορία!

Τέλος, να υπογραμμίσω ότι η επιδειχθείσα, ιδίως μετά το 1995 αφερεγγυότητα και αναξιοπιστία των Σκοπίων, απαιτεί για οποιαδήποτε Συμφωνία (ιδίως αν γίνει το τραγικό λάθος να εκχωρηθεί ως σύνθετο το ιερό ελληνικό όνομα της Μακεδονίας), σοβαρότατες διεθνείς εγγυήσεις, μηχανισμούς εποπτείας και επαλήθευσης της εφαρμογής των συμφωνηθέντων και κυρίως κυρώσεις για ενδεχόμενες παραβιάσεις των υποχρεώσεών τους. Ας είμαστε όμως προμηθείς παρά επιμηθείς!

Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, στο Δ.Σ. της οποίας είχα την τιμή να εκλεγώ πρόσφατα ως μέλος, έπραξε το καθήκον της αυτή την κρίσιμη περίοδο, κι έτσι στις 16.01.2018 με ομόφωνο Ψήφισμα του Διοικητικού Συμβουλίου της, ζήτησε να μην εκχωρηθεί υπό οποιαδήποτε μορφή το ελληνικό όνομα της Μακεδονίας! Αυτή η θέση εκφράζει και καθοδηγεί, είμαι βέβαιος, τους χιλίους και πλέον εταίρους της και σήμερα.

πηγή  

του Γιώργου Παπασίμου

Όλο και περισσότερο, «μαύρα σύννεφα» απλώνονται πάνω από την Ελλάδα. Οι τελευταίες τουρκικές εξτρεμιστικές ενέργειες τόσο στα Ίμια, όσο και στην κυπριακή ΑΟΖ, με την στρατιωτική παρεμπόδιση του ιταλικού πλωτού γεωτρύπανου, αυξάνει την ένταση στον άξονα Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος. Σ’ αυτό το τόξο εστιάζονται στρατηγικά οι επεκτατικές επιδιώξεις της Τουρκίας σε βάρος των δικαιωμάτων του Ελληνισμού.

Η αναβάθμιση των τουρκικών αξιώσεων, από τις «γκρίζες ζώνες» σε «τουρκικά εδάφη» (Ίμια και όχι μόνο), συνιστά ένα σοβαρό άλμα σε βάρος της Ελλάδας και αποτυπώνει πλέον τους σοβαρούς υπαρκτούς κινδύνους. Πέραν, όμως, των τούρκικων επιδιώξεων, η χώρα μας αντιμετωπίζει προβλήματα, τόσο από την πλευρά της Αλβανίας (εκκρεμότητα στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, επιμονή στο ανύπαρκτο ζήτημα των Τσάμηδων και συστηματική υπονόμευση των δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας), όσο και στο επίμαχο ζήτημα της πίεσης για παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στην ΠΓΔΜ.

Γίνεται αντιληπτό, ότι βρισκόμαστε σε όξυνση όλων των εθνικών θεμάτων, σε μια περίοδο έντονης γεωπολιτικής ρευστότητας, που συνδέεται με την υποχώρηση της αμερικανικής παντοκρατορίας και την ανάδειξη διαφόρων πόλων πλανητικής εξουσίας. Είναι η εποχή του «Φθινοπώρου της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας», κατά την οποία εντείνονται οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί στον πλανήτη.

Οι διεργασίες περιγράφονται έξοχα από τον σπουδαίο Ιταλό φιλόσοφο Τζιοβάνι Αρίγκι, στο βιβλίο του «Ο παρατεταμένος 20ος αιώνας». Σύμφωνα με αυτόν, η κίνηση του εκκρεμούς μεταξύ ενός ενάρετου παραγωγικού κύκλου και ενός φαύλου χρηματοπιστωτικού, εμφανίζεται και αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο στην εξέλιξη του καπιταλιστικού συστήματος από τον 15ο αιώνα έως σήμερα.
Κρίση ηγεμονικών συστημάτων

Η κρίσιμη αυτή κίνηση εντοπίζεται στο εσωτερικό ευρύτερων κύκλων ηγεμονίας επάνω στο παγκόσμιο σύστημα (ιταλικές πόλεις-κράτη 1400-1600, Ολλανδία 1600-1800, Βρετανία 1800-1940 και ΗΠΑ 1940-2000). Σε κάθε μία από αυτές τις φάσεις, ο κύκλος της κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου σηματοδοτεί τη λεγόμενη «εποχή του Φθινοπώρου» της εκάστοτε ηγεμονίας, δηλαδή την περίοδο που αποτελεί την αρχή του τέλους της.

Το «Φθινόπωρο» αυτό εκφράζει την κρίση και την παρακμή των ηγεμονικών συστημάτων και αποτελεί την έναρξη περιόδου μεγάλης αστάθειας και όξυνσης των ανταγωνισμών. Σε αυτή την περίοδο, η χώρα μας βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία καθημαγμένη σε οικονομικό, κοινωνικό και θεσμικό επίπεδο, από την μνημονιακή κηδεμονία. Πρόκειται για βαθιά και επικίνδυνη παρακμή, αφού πάσχουν όλοι οι πυλώνες, που συγκροτούν την ισχύ και την ύπαρξη του ελληνικού κράτους.

Η οικονομική ιθύνουσα τάξη, που χαρακτηρίζονταν πάντα από έντονο παρασιτισμό και εξάρτηση, έχει πλέον απολέσει κάθε αυτονομία. Έχει παραδώσει τα πάντα στους ξένους δανειστές, θεωρώντας αφελώς ότι θα μπορούσε να συγκρατήσει τα δικά της οικονομικά προνόμια. Σήμερα, όμως, εισπράττει τα επίχειρα αυτής της έλλειψης εθνικής συνείδησης, αφού, πλέον, το ξένο κεφάλαιο και οι δανειστές αφαιρούν και τις δικές τους περιουσίες.
«Θεραπαινίδα» των ξένων δανειστών

Το πολιτικό προσωπικό εξουσίας «ζυγίστηκε και βρέθηκε ελλιπές». Τόσο για την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Ελλάδας και των ευκαιριών κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, μέσα από την θωράκιση και την παραγωγική ανασυγκρότησή της, όσο και για την διατήρηση των στοιχειωδών δομών της εθνικής κυριαρχίας. Αντίθετα, έχει μετατραπεί σε θλιβερή «θεραπαινίδα» των ξένων δανειστών. Το μόνο μέλημά του είναι η αναπαραγωγή του και η διατήρηση των «τοξικών» για την χώρα προνομίων του.

Τέλος, η κοινωνία λόγω του μνημονιακού «σοκ», που υπέστη, σε συνδυασμό με την εκκωφαντική διάψευση της ελπίδας που επενδύθηκε στον Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται σε κατάσταση «ημιληθάργου». Αδυνατεί να υπερκεράσει το ελλειμματικό και τοξικό σημερινό πολιτικό σύστημα και να επιβάλει ένα νέο πολιτικό υποκείμενο ανατροπής της παρακμής και βύθισης της χώρας. Η αυθόρμητη αντίδραση στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό υπήρξε μια ενθαρρυντική εξέλιξη, που δεν αναιρεί, όμως, την γενικότερη εικόνα.

Τις έντονα επικίνδυνες αυτές εξελίξεις για το παρόν και το μέλλον μας, είχε αναλύσει και προβλέψει ο σπουδαίος Έλληνας πολιτικός φιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης (παραγνωρισμένος, ως συνήθως, εντός της πνευματικής «Ψωροκώσταινας»). Το 1992-93, στον πρόλογο του βιβλίου του «Παρακμή του αστικού πολιτισμού» και στον επίλογο, του βιβλίου του «Θεωρία του πολέμου», αντίστοιχα ανέλυε με ενάργεια ότι, το «παρασιτικό, πελατειακό» πολιτικοοικονομικό οικοδόμημα της Μεταπολίτευσης οδηγούνταν «στα βράχια» με τη «ρότα που είχε πάρει». Η δε στρατιωτική ισορροπία στο Αιγαίο έβαινε σε βάρος της Ελλάδας μακροπρόθεσμα.

Μάλιστα, προέβλεψε ότι, κατά την στιγμή, που η Ελλάδα θα αναζητούσε οικονομική προστασία εντός της ΕΕ (εννοώντας την Γερμανία), τότε τα εθνικά ζητήματα θα ετίθεντο σε ενεργό άμεσο κίνδυνο. Κι αυτό, σε συνδυασμό με τον λυσσαλέο αγώνα παγκόσμιας ανακατανομής μετά την «ενάρετη φάση» της παγκοσμιοποίησης στις αρχές του 21ου αιώνα.
Η Ελλάδα στο περιθώριο δίχως ηγεσία

Σε αυτή ακριβώς την φάση βρίσκεται σήμερα η χώρα. Έχει απολέσει, λόγω της οικονομικής της χρεοκοπίας, τα βασικά συστατικά της εθνικής της κυριαρχίας. Κι αυτό συνδυάζεται με την δομική κρίση σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο. Την ίδια ώρα αντιμετωπίζει τον επιθετικό τουρκικό αναθεωρητισμό, που φαίνεται ότι έχει υπερκεράσει την μέχρι τώρα πάγια κατευναστική πολιτική της Αθήνας.

Η προσπάθεια βύθισης του «Γαύδος» στα Ίμια και ο ιδιότυπος ναυτικός αποκλεισμός της Κυπριακής ΑΟΖ είναι χαρακτηριστικά δείγματα αυτής της νέας κατάστασης. Ταυτοχρόνως, αντιμετωπίζει τις πιέσεις εξωγενών παραγόντων για λύσεις-μπαλώματα στο Σκοπιανό και στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, που στο μέλλον θα αποτελέσουν «χαίνουσες πληγές».

Εξαιτίας του γεγονότος ότι η χώρα μας δεν έχει επαρκές πολιτικό προσωπικό και ισχυρή οικονομική ηγεσία, προκειμένου να αξιοποιήσει τα στρατηγικά πλεονεκτήματά της, οδεύει στο περιθώριο. Εν μέσω διεθνούς ανυποληψίας, κινδυνεύει να υποστεί νέους εθνικούς ακρωτηριασμούς, ιδιαίτερα στον άξονα Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη, από την εξτρεμιστική επιθετικότητα του νεοοθωμανικού πολιτικού κατεστημένου, που έχει γιγαντωθεί στη γείτονα Τουρκία.

Μοναδική ελπίδα αποτελεί η συνειδητοποίηση από όλους τους πολίτες ότι η συνεχιζόμενη «κάθοδος» του Ελληνισμού, δεν έχει «πάτο», εάν εμείς δεν αντιδράσουμε δυναμικά απέναντι σε αυτή την πορεία παρακμής. Αυτό μπορεί να αποτελέσει και το πρώτο σημαντικό εφαλτήριο, ως «ανάχωμα» και απαραίτητη προϋπόθεση της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού υποκειμένου που θα θέσει τις βάσεις για άλλη πορεία της χώρας.


Η συζήτηση για το Μακεδονικό ζήτημα στην Ελλάδα επικεντρώνεται συστηματικά στις “επεκτατικές βλέψεις” του γειτονικού κράτους για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πριν από κάθε συζήτηση για ονομασία στην οποία θα περιέχεται ο όρος "Μακεδονία" πρέπει να απαλειφθούν οι «αλυτρωτικές» διατάξεις από το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας. Έτσι, ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς δήλωσε στην ΕΡΤ στα τέλη Ιανουαρίου ότι «το πρώτο που θα χρειαστεί να κάνει η σκοπιανή κυβέρνηση είναι να ανοίξει τις διαδικασίες της συνταγματικής αναθεώρησης». 

Οι «αλυτρωτικές» διατάξεις θεωρείται ότι βρίσκονται στο προοίμιο του Συντάγματος, στα άρθρα 3 και 49, καθώς και σε όλα τα άλλα άρθρα όπου αναφέρεται το μακεδονικό έθνος και η μακεδονική γλώσσα. Στην πραγματικότητα βέβαια, το ελληνικό κράτος, από το Σαμαρά το 1992 μέχρι την Μπακογιάννη το 2008 και τον Κοτζιά το 2018 απαιτεί να έχει τον τελευταίο λόγο όχι μόνο για το πώς θα ονομάζεται μια χώρα, αλλά και για το πώς ο λαός της θα περιγράφει τον εαυτό του στο Σύνταγμά του. Ποιες είναι όμως αυτές οι περίφημες «αλυτρωτικές» διατάξεις;

Μετά τη σφαγή της εξέγερσης του Ίλιντεν, οι σφαγείς προβάλλουν τα τρόπαιά τους

Το Προοίμιο

Το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας ψηφίστηκε το 1991. Αν ξεχωρίζει για κάτι το Προοίμιο του συγκεκριμένου Συντάγματος, είναι για την ανοιχτή διακήρυξη της πολυπολιτισμικότητάς του: η απόφαση για την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους ανήκει στο «μακεδονικό λαό, όπως και στους πολίτες που ζουν εντός των συνόρων και είναι τμήμα του αλβανικού λαού, του τουρκικού λαού, του βλαχικού λαού, του σερβικού λαού, του ρουμανικού λαού, του λαού της Βοσνίας και άλλων λαών».

Εξίσου αξιοπρόσεχτη είναι η νομιμοποιητική βάση του Συντάγματος. Το προοίμιο επικαλείται την παράδοση της «Δημοκρατίας του Κρούσεβο» και τις αποφάσεις της «Αντιφασιστικής Λαϊκής Απελευθερωτικής Συνέλευσης της Μακεδονίας» του 1944. Η πρώτη ιδρύθηκε μετά την εξέγερση του Ίλιντεν που είχε οργανώσει η ΕΜΕΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) και διάρκεσε μόλις δέκα μέρες, αφού καταπνίχτηκε γρήγορα από το στρατό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αποτέλεσε όμως την πιο φανερή εκδήλωση μακεδονικής εθνικής συνείδησης, γι’ αυτό και ο ελληνικός εθνικισμός επιμένει να την αποσιωπά και να μιλάει για «κατασκευάσματα του Τίτο». Η δεύτερη ήταν καρπός του αντιστασιακού κινήματος της περιοχής. Είναι προκλητικό το ελληνικό κράτος που θεμελίωσε το Σύνταγμά του μετά την Απελευθέρωση (το Σύνταγμα του 1952) στον αντικομμουνισμό, να κουνάει το δάχτυλο σ’ ένα λαό που μέχρι σήμερα, έστω και συμβολικά, επικαλείται ως βάση συγκρότησης του κράτους του τον αντιφασιστικό αγώνα.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια, το συγκεκριμένο προοίμιο έχει συμβολικό χαρακτήρα. Γενικά, σε κάποιες χώρες του κόσμου, το προοίμιο του Συντάγματος περιέχει νομικά δεσμευτικές διατάξεις, όπως στην περίπτωση της Γαλλίας που εμπεριέχει τη διακήρυξη των δικαιωμάτων. Ωστόσο, τα περισσότερα συνταγματικά προοίμια δεν περιέχουν δεσμευτικές διατάξεις αλλά αφηρημένες εθνικές, θρησκευτικές ή πολιτισμικές αναφορές, ανάλογα με την Ιστορία της κάθε χώρας.

Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας το προοίμιο του οποίου είναι η φράση «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» και σύμφωνα με την ίδια την κυβερνητική πλειοψηφία της ΝΔ που το ψήφισε το 1975 δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια συμβολική αναφορά που μπήκε επειδή υπήρχε και στα προηγούμενα Συντάγματα. Στην περίπτωση του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, η αναφορά στην παράδοση της «Δημοκρατίας του Κρούσεβο» και στις αποφάσεις της «Αντιφασιστικής Λαϊκής Απελευθερωτικής Συνέλευσης της Μακεδονίας» αναδεικνύει απλώς τις ιστορικές ρίζες του σημερινού κράτους.

Η ρητή αποκήρυξη του «αλυτρωτισμού»

Εξίσου παραπλανητικές είναι οι αναφορές σε δήθεν «αλυτρωτικές διατάξεις» στα άρθρα 3 και 49 του Συντάγματος. Ειδικότερα, το άρθρο 3 ορίζει ότι «η επικράτεια της Δημοκρατίας της Μακεδονίας είναι αδιαίρετη και αναπαλλοτρίωτη. Τα ισχύοντα σύνορα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας είναι απαραβίαστα. Τα σύνορα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας μπορούν να αλλάξουν μόνο σε συμφωνία με το Σύνταγμα και στη βάση της ελεύθερης βούλησης, σε συμφωνία με τους γενικά παραδεδεγμένους διεθνείς κανόνες». Το άρθρο 49 ορίζει ότι «η Δημοκρατία ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα των ανθρώπων που ανήκουν στον μακεδονικό λαό σε γειτονικές χώρες, όπως και των απόδημων μακεδόνων, βοηθά στην πολιτιστική τους ανάπτυξη και αναπτύσσει δεσμούς μαζί τους. Η Δημοκρατία ενδιαφέρεται για τα πολιτιστικά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών της Δημοκρατίας που ζουν στο εξωτερικό». Αν αυτές είναι αλυτρωτικές διατάξεις, άλλο τόσο αλυτρωτικές είναι και οι διατάξεις του ελληνικού Συντάγματος που ορίζουν ότι καμία μεταβολή στα όρια της επικράτειας δεν μπορεί να γίνει χωρίς νόμο (άρθρο 27 παρ. 1) ή ότι «το κράτος μεριμνά για τη ζωή του απόδημου ελληνισμού και τη διατήρηση των δεσμών του με τη μητέρα πατρίδα. Επίσης μεριμνά για την παιδεία και την κοινωνική και επαγγελματική προαγωγή των ελλήνων που εργάζονται έξω από την επικράτεια» (άρθρο 108 παρ. 1).

Ακόμα πιο προκλητικό όμως είναι ότι η προπαγάνδα του ελληνικού κράτους κρύβει συστηματικά το γεγονός ότι τα άρθρα 3 και 49 του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας έχουν αλλάξει πριν από 25 χρόνια! Συγκεκριμένα, η πρώτη τροποποίηση του Συντάγματος πρόσθεσε στο άρθρο 3 μια διάταξη που αποτελεί την πιο απερίφραστη αποκήρυξη κάθε αλυτρωτισμού: «η Δημοκρατία της Μακεδονίας δεν έχει εδαφικές διεκδικήσεις απέναντι σε κανένα γειτονικό κράτος», ενώ η δεύτερη πρόσθεσε στο άρθρο 49 τη διάταξη ότι «κατά την άσκηση αυτής της μέριμνας, η Δημοκρατία δεν θα παρέμβει στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών ή στις εσωτερικές τους υποθέσεις». Αυτές οι αλλαγές έγιναν μετά από απαίτηση της Ελλάδας.

Η Ενδιάμεση Συμφωνία

Είναι εντυπωσιακό ότι οι πιέσεις του ελληνικού κράτους για αλλαγές στο Σύνταγμα συνεχίστηκαν και συνεχίζονται ακόμα και μετά από την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας το 1995. Η συμφωνία εκείνη ήταν το αποτέλεσμα του εμπάργκο που επέβαλλε στη γειτονική χώρα η ελληνική κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο εμπορικός αποκλεισμός ενός μικρού κράτους που εξαρτιόταν από την Ελλάδα για το πετρέλαιό της, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια εκβιαστική κίνηση επίδειξης δύναμης. Δεν είναι τυχαίο ότι η ελληνική κυβέρνηση επικαλέστηκε, ως νομικό προηγούμενο για τη στάση της, τα μέτρα που είχε επιβάλλει η Μ. Βρετανία της Θάτσερ ενάντια στην Αργεντινή κατά την περίοδο του πολέμου στα νησιά Φώκλαντ.

Στο άρθρο 6 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, το δεύτερο μέρος (που υπογράφει ως πΓΔΜ) «διακηρύσσει κατηγορηματικά ότι τίποτε στο Σύνταγμά του και ιδίως στο Προοίμιο ή στο άρθρο 3 αυτού του Συντάγματος, δεν μπορεί ή δεν πρέπει να ερμηνευθεί ότι παρέχει ή ότι θα παρέχει στο μέλλον τη βάση για οποιαδήποτε εδαφική αξίωσή του πέρα από τα σημερινά σύνορά του» (παρ. 1) και επίσης «διακηρύσσει κατηγορηματικά ότι τίποτε στο Σύνταγμά του και ιδίως στο άρθρο 49 όπως αυτό τροποποιήθηκε, παρέχει ή ότι θα παρέχει στο μέλλον τη βάση για ανάμειξή του στις εσωτερικές υποθέσεις άλλου κράτους για να προστατέψει τα δικαιώματα οποιωνδήποτε ανθρώπων κατοικούν σε άλλα κράτη και δεν είναι πολίτες του δεύτερου μέρους» (παρ. 2). Στην τρίτη παράγραφο του ίδιου άρθρου, «το δεύτερο μέρος διακηρύσσει κατηγορηματικά ότι οι ερμηνείες των παραπάνω διατάξεων κατισχύουν απέναντι σε οποιαδήποτε άλλη».

Είναι φανερό ότι το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν περιέχει ούτε αλυτρωτικές διατάξεις, ούτε οτιδήποτε άλλο που απειλεί την Ελλάδα. Αντίθετα, η απαίτηση του ελληνικού κράτους να επιβάλει (για άλλη μια φορά!) τροποποιήσεις στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας είναι επιθετική και η υλοποίησή της δεν ταιριάζει σε μια ισότιμη σχέση μεταξύ δύο χωρών αλλά στη σχέση ενός κυρίαρχου κράτους με ένα προτεκτοράτο.

Από την εποχή των αστικών επαναστάσεων, το Σύνταγμα είναι συνώνυμο με την κυριαρχία μιας χώρας και διαμορφώνεται μέσα από Συντακτικές Συνελεύσεις που δεν εξαρτώνται από τη συγκατάθεση των γειτονικών κρατών. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία στην Ελλάδα δεν έχουν κανένα λόγο να συνταχθούν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή με τους εθνικιστές της Δεξιάς και της Εκκλησίας, που διαφωνούν μόνο στον τρόπο με τον οποίο ο ελληνικός καπιταλισμός, έχοντας τις πλάτες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, θα γίνει κυρίαρχος στην περιοχή των Βαλκανίων και θα επιβάλλει τους όρους του στα πιο αδύναμα γειτονικά κράτη. Έχουν όμως κάθε λόγο να αναγνωρίσουν στο γειτονικό λαό το δικαίωμά του να ονομάζεται όπως θέλει και να σφυρηλατήσουν μαζί του σχέσεις ειρήνης, φιλίας και κοινού αγώνα ενάντια στο ΝΑΤΟ και τους καπιταλιστές.


«Θα κρατήσουμε τον όρο Μακεδονία στο αεροδρόμιο και τα ΚΤΕΛ; Κατεβαίνουν οι τουρίστες και νομίζουν ότι κατεβαίνουν στα Σκόπια», το ζήτημα είναι τι κάνουμε και εμείς όχι μόνο οι άλλοι, τόνισε μεταξύ άλλων ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γ.Μπουτάρης, στο δημοτικό συμβούλιο σε άλλη μια παρέμβαση για το ζήτημα που ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ τους Έλληνες.

Αυτά δήλωσε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, χωρίς ντροπή και τσίπα.

Αν αυτό δεν είναι η επιτομή της προδοσίας, ιδιαίτερα μετά τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια των τελευταίων εβδομάδων τότε τί είναι;

Εφιάλτης Μπουτάρης θα πρέπει να λέγεται πλέον ο ανθέλληνας δήμαρχος.

Και δεν διακιολογείται ακόμα κι αν έκανε χρήση οινοπνεύματος ή ουσιών ....

ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ !!!

Και όλα αυτά μετά τις προκλητικές προσσεγγίσεις του Ζάεφ με τους Τούρκους των προηγούμενων ημερών και τις εξοργιστικές δηλώσεις για την Κυπριακή ΑΟΖ.


Μια πλήρως αποστομωτική απάντηση, προς όσους τον κατέκριναν για τα όσα είπε στο συλλαλητήριο για το Σκοπιανό στην πλατεία Συντάγματος, έδωσε ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.

Με επιστολή του που δημοσεύτηκε στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», ο κ. Θεοδωράκης χαρακτηρίζει ηλίθιους ή τόσο αδίστακτους και τρομοκρατημένους τους εχθρούς του ώστε να ισχυρίζονται ότι με τις φράσεις “Αδέρφια μου φασίστες, ναζιστές, τραμπούκοι, τρομοκράτες” δήλωσε μπροστά στο Πανελλήνιο ότι είναι… τραμπούκος και τρομοκράτης».

Ολόκληρη η επιστολή του Μ. Θεοδωράκη:

«Μου ζητάτε να απαντήσω σε άτομα που το λιγότερο που μπορώ να πω γι’ αυτά είναι ότι βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση. Σε μια ζωή με συνεχή δράση πάντοτε στο προσκήνιο της εθνικής και κοινωνικής μας ζωής χωρίς ποτέ να υπολογίσω αντιδράσεις που συχνά με οδηγούσαν στο χείλος του θανάτου, τι βρήκαν να μου προσάψουν οι σημερινοί μου συκοφάντες;
Ότι υπήρξα μέλος της ΕΟΝ! Η ηλικία μου ήταν 11-13 ετών και η συμμετοχή σε αυτή την οργάνωση ήταν υποχρεωτική για όλους τους μαθητές της χώρας.
Ότι έκανα δήλωση στη Μακρόνησο μαζί με τους 100.000 μάρτυρες αγωνιστές που υπέκυψαν στα πρωτοφανή βασανιστήρια. Εγώ, όμως, ήμουν από τους ελάχιστους που δεν υπέγραψαν και μάρτυς μου ο δολοφονηθείς αστυνόμος Μπάμπαλης που μου ζήτησε να υπογράψω στα 1964 επί πρωθυπουργίας Παπανδρέου! Με πρωτοβουλία του Βασίλη Βασιλικού και του Θεόδωρου Πάγκαλου οργανώθηκε σε θέατρο της περιοχής Πατησίων ογκώδης συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
Ότι είχα την ευθύνη και το θάρρος να αγνοήσω την πολιτική μου ιδιότητα και να προτείνω τη λύση Καραμανλή, δηλαδή τον πολιτικό μου αντίπαλο, θυσιάζοντας τον εαυτό μου για το καλό της πατρίδας μου. Αν και η Ιστορία με δικαίωσε, εξακολουθούν ορισμένοι φανατικοί ανεγκέφαλοι να αναφέρονται στην πρωτοβουλία μου αυτή μόνο και μόνο γιατί έχουν ανάγκη να μου ρίξουν με κάθε θυσία τη λάσπη που έχει γίνει ένα με τον εαυτό τους.
Και τέλος, ο Μητσοτάκης! Με κατηγορούν ότι συνεργάστηκα με τον Μητσοτάκη σαν να ήταν ένας προδότης, ενώ είχε ψηφιστεί από το 48% των Ελλήνων ψηφοφόρων. Άλλωστε συνεργάστηκα μόνο εγώ; Γιατί δεν λένε λέξη για τον Φλωράκη και τον Κύρκο, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ εκείνης της εποχής;

Τέλος, γιατί παριστάνουν ότι δεν κατανοούν την ειρωνεία και τον σαρκασμό μου στην εισαγωγή της ομιλίας μου για να στηλιτεύσω την παρουσία της Χρυσής Αυγής και λοιπών ακροδεξιών στοιχείων (που τελικά εξαφανίστηκαν και πνίγηκαν μέσα στη λαοθάλασσα και ανασύρθηκαν την επομένη στην επιφάνεια από τα κανάλια της ντροπής);

Είναι τόσο ηλίθιοι ή τόσο αδίστακτοι και τρομοκρατημένοι οι εχθροί μου ώστε να ισχυρίζονται ότι με τις φράσεις “Αδέρφια μου φασίστες, ναζιστές, τραμπούκοι, τρομοκράτες” δήλωσα μπροστά στο Πανελλήνιο ότι είμαι… τραμπούκος και τρομοκράτης; Οσο για το “φασίστες” και “ναζιστές”, είναι αλήθεια ότι με πλήγωσαν ανεπανόρθωτα στα πέτρινα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου, τότε που διαφέντευαν τη μοίρα μας. Ομως τελικά εγώ βγήκα νικητής, με τελευταία ηρωική πράξη τη στιγμή που μπροστά σε ένα εκατομμύριο πατριώτες-δημοκράτες βρήκα την ευκαιρία να τους “φτύσω” μεγαλοπρεπώς, όπως έκανα σε όλη τη ζωή μου από τον καιρό που ξερνούσαν φωτιά και σίδερο μέχρι τώρα που βρίσκομαι στην κορυφή του Ολύμπου όπου με έχει ανεβάσει η αγάπη του λαού! Αυτά λοιπόν. Και με τις θερμές μου ευχαριστίες».

Η επικεφαλής της ΠΛΕΥΣΗ΅ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Ζωή Κωνστατοπούλου στηρίζει τον Μίκη, που βάλλεται από δήθεν "αριστερούς" που καταλήγουν οι ίδιοι φασίστες.
"Σήμερα μίλησε ο Μίκης, ως πατριώτης και διεθνιστής. Ως πραγματικός αριστερός" αναφέρει. Και δεν παραλείπει τον Γιώργο Κασιμάτη:
"Σήμερα μίλησε ο Γιώργος Κασιμάτης, ως συνεπής υπερασπιστής του Συντάγματος, της Δημοκρατίας κ της λαϊκής κυριαρχίας. Που αντιμάχεται τα Μνημόνια άοκνα επί 8 χρόνια. Είμαι περήφανη για τις μάχες που δίνουμε μαζί.".
Όλη η ανακοίνωση - δήλωση της Ζωής στον προσωπικό της λογαριασμό στο fb:

Σήμερα μίλησαν οι πολίτες.
Με τη μαζική, ειρηνική, μεγαλειώδη και μοναδική παρουσία τους.
Σήμερα οι πολίτες έκαναν τους φασίστες να φαίνονται θλιβερά μηρμύγκια. Αντί για οδηγούς, όπως πασχίζουν να τους παρουσιάσουν κάποιοι δήθεν "αριστεροί", που καταλήγουν οι ίδιοι φασίστες.
Σήμερα μίλησε ο Μίκης, ως πατριώτης και διεθνιστής.
Ως πραγματικός αριστερός.
Που αγαπά την πατρίδα του κι αναγνωρίζει στους άλλους λαούς το δικαίωμα να αγαπούν τη δική τους πατρίδα.
Σήμερα μίλησε ο Γιώργος Κασιμάτης, ως συνεπής υπερασπιστής του Συντάγματος, της Δημοκρατίας κ της λαϊκής κυριαρχίας. Που αντιμάχεται τα Μνημόνια άοκνα επί 8 χρόνια. Είμαι περήφανη για τις μάχες που δίνουμε μαζί.
Σήμερα γράφτηκε μια σελίδα στην ιστορία από τις πολλές που θα ακολουθήσουν.
Την έγραψε ο λαός.
Αυτός ο περήφανος κι ανυπότακτος λαός.
Που δε μπερδεύεται.
Σήμερα, μόνο σεβασμός για αυτόν τον λαό.
Τον μικρό και τόσο μεγάλο.


Η οικονομική μας απομόνωση ενίσχυσε την εθνική μας νεύρωση, τον εθνικισμό! Και τα σύγχρονα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό έδειξαν όχι οπωσδήποτε πως η Μακεδονία είναι ελληνική, αλλά πως σίγουρα η Μακεδονία είναι βολική για όλους, εκτός από όσους δεν εμπορεύονται ιδέες, πατρίδες και σύμβολα και δεν εκμεταλλεύονται τον εθνικισμό είτε για να κτίσουν καριέρες, είτε για να κατασκευάσουν προοδευτικό προφίλ.   
   
Ήταν επιλογή του ελληνικού πολιτικού συστήματος το «δύο βήματα πίσω στη δημοκρατία για τη σταθεροποίηση της οικονομίας». Το διατύπωσε ως ιδέα ο Γιώργος Παπανδρέου και το εννοούσαν όλοι όσοι εμμέσως ή αμέσως υποστήριξαν τη συγκεκριμένη μορφή πτώχευσης και διάσωσης της Ελλάδας ως Υποτελούς πλέον Πολιτείας. Από τη δεξιά έως το τμήμα εκείνο της  αριστεράς που προτίμησε «να θυσιάσει τη ρητορεία της για να σωθεί η πατρίδα», όπως διατυπώθηκε χυδαία από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Μόνον που «τα δύο βήματα πίσω στη δημοκρατία», αντιστοιχούν σε δύο άλματα εμπρός του ελληνικού εθνικισμού, ο οποίος - σε ευρεία κοινωνική κλίμακα - ποτέ δεν είχε το θάρρος και την παρρησία να αντιμετωπίσει τον εαυτό του ως αυτό που είναι πραγματικά: Ένα μείγμα, μια σαλάτα φασισμού και εθνικοσοσιαλισμού. Ο (νέο) φασισμός σήμερα μιμείται περισσότερο από τον μεσοπόλεμο το αριστερό ιδεολόγημα, αρνούμενος απλώς την πάλη των τάξεων και υποκαθιστώντας τα σοβιέτ με τον κορπορατισμό, ενώ ο εθνικοσοσιαλισμός (νεο-ναζισμός) αναπτύσσεται κυριολεκτικώς πάνω στο σταλινικό πρότυπο, αντικαθιστώντας το σοσιαλιστικό-διεθνιστικό ιδεολόγημα με την εθνικιστική και φυλετική πολιτική ιδεολογία.

Ο πατριωτισμός είναι γνωστικώς το ακριβώς αντίθετο του εθνικισμού. Δεν είναι ιδέα, ούτε ιδεολογία, είναι αίσθηση και αίσθημα αγάπης και μέθεξης με μια ιδιαίτερη κοινωνία, με τον ιδιαίτερο πολιτισμό της, που παράγεται ασφαλώς ιστορικώς και του φυσικού περιβάλλοντος. Ο πατριώτης έχει απόλυτη συνείδηση σε ό, τι αφορά στην πολιτική μορφή (: κατασκευή) συγκρότησης του έθνους στο οποίο αναφέρεται πως ανήκει. Και εγώ, σήμερα, παρακολουθώντας το άλμα του εθνικισμού στην πατρίδα μου – όπως διαπιστώνεται και μέσω των συλλαλητηρίων για την Μακεδονία – έρχομαι να επαναλάβω τα λόγια του Αλμπέρ Καμύ: «Αγαπώ υπερβολικά τη χώρα μου για να είμαι εθνικιστής».

Ο Σαρλ Ντε Γκωλ, το έλεγε κάπως απλοϊκά και ίσως παρεξηγήσιμα: «Πατριωτισμός είναι όταν η αγάπη για τους δικούς σου ανθρώπους έρχεται πρώτη. Εθνικισμός είναι όταν το μίσος για τους άλλους έρχεται πρώτο». Και η πορεία μεταξύ μνημονίων και συλλαλητηρίων (για τη Μακεδονία) δεν δείχνει, φίλε μου, «αγάπη για τους δικούς σου ανθρώπους», αλλά «μίσος για τους άλλους». Ο πατριώτης νοιάζεται για τους συμπατριώτες του, την πατρίδα που αγαπά, ενώ ο εθνικιστής αναπτύσσει λόγο μίσους και σωβινισμό εναντίον όσων κάθε φορά ορίζει ως εχθρό: των δυτικών ιμπεριαλιστών, των δυτικών τοκογλύφων, των τούρκων, των σκοπιανών, των μεταναστών και ίσως των ομοφυλόφιλων, των εβραίων, των μουσουλμάνων κλπ. Στον πατριωτισμό δεν υπάρχει η έννοια του μονοπωλίου στην ιστορία και τον πολιτισμό, υπάρχει η έννοια της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας, του λαού και του έθνους. 

Όχι, αγαπητέ αναγνώστη, ποτέ δεν ισχυρίστηκα πως όσοι συμμετείχαν στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία ήταν συλλήβδην εθνικιστές. Δεν τους ξέρω και σιχαίνομαι την ισοπέδωση. Εκτός του ότι γνωρίζω φίλους μου που συμμετείχαν σε αυτά και δεν θα μπορούσα να τους τοποθετήσω στο κύμα του σύγχρονου ελληνικού εθνικισμού. Αν, ωστόσο, αυτοί δεν κατανοήσουν πως βρέθηκαν κάτω από την εξέδρα εθνικιστών και χρησιμοποιήθηκαν ως μάζα για την ενίσχυση καιροσκόπων, γραφικών καραγκιόζηδων, φασιστοειδών ή εμπόρων του «η Μακεδονία δεν εκχωρείται, απλώς ιδιωτικοποιείται και καπηλεύεται», μάλλον θα έχουν κάνει το «λάθος» όσων αργότερα συνειδητοποίησαν ποιοι ήταν στην πραγματικότητα αυτοί που ηγούνταν πατριωτικών ξεσπασμάτων σε διάφορες χώρες που βίωσαν την άνοδο του δεξιού ολοκληρωτισμού!

Έκδηλη είναι η δίψα για εξουσία και αρρωστημένη υστεροφημία, ενισχυμένη από διαστροφική  παραχάραξη της ιστορίας και της πραγματικότητας, των ομιλητών που στράφηκαν εναντίον των κομμάτων (εκβιάζοντας, ωστόσο, κάποιοι από αυτούς μια θέση στα ψηφοδέλτια των κομμάτων που οι ίδιοι δηλώνουν πως αποστρέφονται) και στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Πολιτικές καριέρες κατασκευάζονται στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, με τον πλέον υποκριτικό και ανέντιμο πολιτικώς τρόπο. Οι «υπεράνω των κομμάτων» που χειροκρότησε το πλήθος στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, είναι μάλλον η χειρότερη μορφή πολιτικάντηδων λαϊκιστών, που ενισχύουν τον εθνικισμό ρίχνοντας στο «μίξερ» και όπως βολεύει τον καθένα, αριστερούς και δεξιούς συμβολισμούς, αρκεί αυτοί να σημαίνουν πατριωτισμό. Αριστερά και δεξιά-φασιστικά συνθήματα ατάκτως ερριμμένα! Ο Φράγκος στο ίδιο «μίξερ εθνικισμού» με τον Θεοδωράκη!

Μπερδέψαμε τα σύμβολά μας πατριώτη! Και όταν αυτά μπερδεύονται χωρίς να ξεχωρίζει ποιο είναι το δεξιό και ποιο το αριστερό, είναι βέβαιο πως θα μπερδέψουμε και τα «μπούτια» μας πολιτικώς στη συνέχεια – αυτή άλλωστε είναι η συνταγή του φασισμού. Και αυτό δεν γίνεται τυχαία. Είναι συνειδητή επιλογή όσων επιθυμούν να θολώσουν το πολιτικό φαινόμενο στη σημερινή Ελλάδα, για να επωφεληθούν από την παραπλανητική κατασκευή ενός απολιτικού χώρου, που δήθεν εκφράζει τα εθνικά ιδεώδη και το εθνικό συμφέρον.  Θεοδωράκης και Φράγκος συμφωνούν «η Μακεδονία είναι, ήταν και θα είναι ελληνική», «ψηλά το κεφάλι, ωρέ, η Μακεδονία είναι ελληνική». Και κυρίως βολική για τον κάθε κατεργάρη που χρησιμοποιεί το υγιές πατριωτικό φρόνημα για να ισοπεδώσει και καπελώσει το δημοκρατικό παράδοξο που δομείται στο αντικειμενικό πλαίσιο που ορίζει τη σχέση ελευθερίας και ισότητας σε μια χώρα και μεταξύ των λαών.

Τελικά η οικονομική απομόνωση και η πολυετής οικονομική κατάρρευση στην Ελλάδα, με τις δραματικές κοινωνικές συνέπειες που επέφερε, αντί να ενισχύσει τον αριστερό ριζοσπαστισμό και το προοδευτικό κίνημα, ενίσχυσε τους νευρωτικούς σε όλο το πολιτικό φάσμα, που δομούν την συνείδησή τους και το μικροσυμφέρον τους αποκλειστικά στο πλαίσιο του εθνικισμού. Και σε αυτό δεν υπάρχει καμία απολύτως «πρωτοτυπία». Έτσι έγινε και αλλού και αυτό ήταν το πιθανότερο να συμβεί και εδώ.


Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, αντί να συμβάλει στην ανάσχεση του εθνικισμού - όπως ήθελαν και πίστευαν αυτοί που ικανοποιήθηκαν από την υιοθέτηση της πολιτικής Σόιμπλε από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα - μεταβάλλεται τελικά σε «πυροκροτητή» της. Συγχαρητήρια στον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν! Πέτυχε να παραδώσει τη χώρα στον Εθνικισμό, αφού προηγουμένως απέτυχε το «μνημόνιο» με την ιεραρχία της εκκλησίας και ακροδεξιά φαντάσματα στις παρυφές του πολιτικού συστήματος και κομμάτων! Είναι πολύ βαρύ το τίμημα! Τελικά θα μας κοστίσει πολύ ακριβά η «πρώτη φορά αριστερά».    

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

Με σκληρές εκφράσεις κατά της κυβέρνησης ο Μίκης Θεοδωράκης είπε «όχι» σε οιαδήποτε παραχώρηση για το όνομα της Μακεδονίας, ζητώντας την διενέργεια δημοψηφίσματος πριν μπει η υπογραφή της χώρας σε κείμενο συμφωνίας για την επίλυση του ονοματολογικού της ΠΓΔΜ.

Μεταξύ άλλων, οι μουσικοσυνθέτης έκανε λόγο για «κυβέρνηση εθνομηδενιστών», για «μειοψηφίες που κυβερνούν και καταστρέφουν τη χώρα οχυρωμένες πίσω από εκλογικές αλχημείες» και για «φασιμό στην πιο επικίνδυνη μορφή του, την αριστερόστροφη».

«Αδέλφια μου, φασίστες, τρομοκράτες, ναζιστές, αναρχικοί, τραμπούκοι. Θα μάθατε ασφαλώς ότι οι πατριώτες που μας κυβερνούν και τα βαποράκια τους, οι αριστεριστές που χθες έριξαν μπογιές στο σπίτι μου για να με εμποδίσουν να μιλήσω μπροστά σε σένα κυρίαρχε λαέ… Για να μιλήσω με λόγια σταράτα, πατριωτικά και ασυμβίβαστα. Όμως έμαθα να μιλώ σε όλη μου τη ζωή. Όπως εσύ με δίδαξες σε όλη μου τη ζωή, κυρίαρχε λαέ», τόνισε στην αρχή της ομιλία του ο κ. Θεοδωράκης, για να δεχθεί το θερμό χειροκρότημα των συγκεντρωμένων.

«Αν υποχωρήσουμε από τη θέση μας για το όνομα είναι σαν να ανοίγουμε διάπλατα τα σύνορα σε αυτούς που μας απειλούν ανοιχτά και ξεδιάντροπα», ανέφερε ο μουσικονθέτης, αναγνωρίζοντας ότι αποτελεί και «δική μας ευθύνη το ότι επιτρέψαμε να ανατραφούν τόσες γενιές Σκοπιανών με τέτοιο τρόπο ώστε σήμερα να εμφανίζεται ως μάταιο να ζητάμε να αλλάξει το όνομά τους και να έχουμε φτάσει στο θλιβερό σημείο να είμαστε αναγκασμένοι να απολογούμαστε για τον πατριωτισμό μας».

Η αναφορά – «γροθιά στα δόντια» του Μίκη Θεοδωράκη στην κυβέρνηση:
Εγώ δεν ντρέπομαι όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν, να παραμείνω πιστός στις ιερές αξίες των προγόνων μας που μας δίδαξαν την αγάπη και τη θυσία για την πατρίδα – μια πατρίδα που σέβεται και αγαπά όλες τις πατρίδες του κόσμου 
Ναι, είμαι πατριώτης διεθνιστής και συνάμα περιφρονώ και μάχομαι τον φασισμό σε όλους του τις μορφές και προπαντός στην πιο πολύ απατηλή και επικίνδυνη μορφή, την αριστερόστροφη, σαν αυτή με τις ομαδούλες των εξτρεμιστών που είναι σκέτοι δειλοί τρομοκράτες, σαν αυτή των μειοψηφιών που μας κυβερνούν και καταστρέφουν τη χώρα μας, οχυρωμένοι πίσω από τις εκλογικές αλχημείες των πολιτών που είναι θλιβερές αποφύσεις ενός συστήματος που μας δαγκώνει και μας πονά επειδή πεθαίνει και το ξέρει και για αυτό είναι ακόμη πιο επικίνδυνο.
«Δεν μας επιτρέπεται να συμφωνήσουμε με αυτή την παραχάραξη της ιστορίας. Γιατί τοτε γινόμαστε συνένοχοι με τις δυνάμεις που στοχεύουν κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας. Πρέπει να παραδεχθούμε τα λάθη και τις ευθύνες μας. Σας ρωτώ: έχουμε ευθύνες; Η μόνη λύση είναι να αφήσουμε τους Σκοπιανούς να πιστεύουν στον εθνικό τους μύθο και εμείς να παραμένουμε πιστοί και ανένδοτοι στην ελληνικότητα της Μακεδονίας», ήταν το μήνυμά του για τη στάση που πρέπει να τηρήσει η χώρα και συμπλήρωσε θέτοντας το αίτημα δημοψηφίσματος:

«Για όσο καιρό οι Σκοπιανοί θα μας απειλούν με την αλυτρωτική τους προπαγάνδα και το απαράδεκτο Σύνταγμά τους, εμείς ως υπεύθυνος λαός, κληρονόμος μίας μεγάλης ιστορίας, θα συνεχίσουμε την πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης, αλλά δεν θα δώσουμε σε καμία περίπτωση τη συγκατάθεσή μας για να γίνουν μέλος της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ.

Για εμάς η θέση του ελληνικού λαού είναι σαφής και αυτονόητη και δεν χρειάζεται δημοψήφισμα. Αν όμως κάποια κυβέρνηση διανοηθεί να βάλει την υπογραφή της χώρας σε κάποια ονομασία απλή ή συνθετη που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία πρέπει να ρωτήσει πρώτα τον ελληνικό λαό. Εμείς οι έλληνες πολίτες που δεν ανεχόμαστε να είμαστε παθητικοί παρατηρητές – στην περίπτωση αυτή που η κυβέρνηση θα τολμήσει να βάλει μία τέτοια υπογραφή – απευθύνουμε έκκληση σε όλους τους βουλετές του ελληνικού κοινοβουλίου να ζητήσουν τη διενέργεια δημοψηφίσματος».

«Η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά από πατριώτες. Οι Έλληνες σήμερα ενωμένοι και δίνουν όλοι μαζί την απάντηση από το Σύνταγμα, η Μακεδονία είναι μία, είναι και θα είναι πάντα ελληνική», κατέληξε στην ομιλία του ο Μίκης Θεοδωράκης υπό τα συνθήματα των συγκεντρωμένων που φώναζαν «Μίκη αλλάζεις την Ιστορία».

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Καμία ορατή ανάγκη, κάποιος κίνδυνος για τα εθνικά συμφέροντα, δεν επιβάλλει να λυθεί το Σκοπιανό εδώ και τώρα. Το επιχείρημα ότι η λύση του Σκοπιανού στερεώνει την ειρήνη είναι οφθαλμοφανώς ανυπόστατο. Αναταραχή στην περιοχή μόνο ξένες δυνάμεις μπορούν να προκαλέσουν. Οι Βαλκάνιοι ούτε την όρεξη έχουν, πλέον, για φασαρίες ούτε διαθέτουν την απαραίτητη ισχύ. Η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στην Ευρώπη βρίσκεται στα Σκόπια και στόχος είναι να μετατραπεί σε νατοϊκή αλλά δεν κινδυνεύει η ισορροπία στα Βαλκάνια από μια μικρή καθυστέρηση.

Η πίεση των Αμερικανών για το Σκοπιανό συνδέεται με την πίεση για λύση του Κυπριακού και αγνοεί και στις δυο περιπτώσεις τα ειδικά ελληνικά συμφέροντα. Όχι διότι επικρατεί κάποιος ανθελληνισμός στην Ουάσιγκτον. Αλλά επειδή εκτιμούν ότι η Ελλάδα χωρίς να είναι ασήμαντη δεν έχει να προσφέρει κάτι το καθοριστικό στη σύγκρουση με τη Ρωσία. Ουδείς εδώ φαίνεται διατεθειμένος να πεθάνει για τις υποτιθέμενες «δυτικές αξίες». Οι εθνομηδενιστές, δεξιάς ή αριστερής απόχρωσης, έχουν υπονομεύσει την ιδέα της θυσίας για την πατρίδα ενώ οι Σύμμαχοι έχουν απογοητεύσει βαθιά κάθε νοήμονα φίλο της Δύσης.

Μόλις προχθές ο Αμερικανός Τζ. Σταυρίδης, πρώην Διοικητής του ΝΑΤΟ, δήλωσε ότι η Τουρκία είναι «πολύτιμη για τη Δύση» και με κανένα τρόπο δεν πρέπει να χαθεί χάριν των Κούρδων. Για τους ίδιους λόγους και με την ίδια λογική για ποιο λόγο σε μια κρίσιμη στιγμή δεν θα θεωρηθεί χρήσιμο (για να μην πω απαραίτητο) να ικανοποιηθεί η Τουρκία με μερικά «δώρα» στο Αιγαίο και στη Θράκη; Ώστε να σταματήσει αυτά τα παιχνίδια με τον Πούτιν; Έτσι δεν έγινε με την Κύπρο; Δωράκι στην Τουρκία ήταν η διπλή εισβολή στην Κύπρο. Γιατί να μη γίνουν τα ίδια με τα Σκόπια;
Η μπόσικη ελληνική ελίτ

Η ελληνική ελίτ έχει αποδειχθεί πολύ «μπόσικη» στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων. Και πολύ κοντόθωρη γιατί ξεπουλώντας αυτή τη χώρα πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται. Ο πατριωτισμός θα ήταν προς το συμφέρον της. Μπας και διασώσει κάτι από όσα έχει. Αλλά η εθελοδουλεία την έχει μετατρέψει σε άβουλη ζύμη, την έχει αποβλακώσει. Η ελληνική και η σκοπιανή ελίτ, με τις δυο καινούργιες κυβερνήσεις τους και με την αρωγή του Μάθιου Νίμιτς, δίνουν την εικόνα ότι ιδρώνουν και λαχανιάζουν για να περάσουν με καλό βαθμό ένα «τεστ» που τους έβαλε αιφνιδίως και άνευ πραγματικού λόγου ένας δύστροπος επικυρίαρχος.

Ώστε αυτός, σαν καλός εκπαιδευτής, να αποφασίσει αν τα «στραβάδια» θα αποφοιτήσουν και θα συνεχίσουν ή θα φωνάξει τους επόμενους. Αυτό είναι το ύστατο και πραγματικό νόημα αυτού που λέγεται «σκοπιανό πρόβλημα». Μια δοκιμασία αν το «στραβάδι» θα βρει που είναι και θα φέρει πρόθυμα το μπαλάκι πίσω όταν ο κύριος το πετάξει λίγο πάρα πέρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η τελευταία ελπίδα του πολιτειακού και πολιτικού συστήματος για μια στοιχειώδη αυτό-ανανέωση. Αλλά αυτή, η ξεδοντιασμένη από χρόνια, αριστερά, παραδόθηκε, ξέπνοη και πρόθυμη, με την πρώτη πίεση των άμυαλων εγχώριων και άπληστων ξένων ισχυρών κέντρων αποφάσεων.

Δεν είχε άλλωστε κάτι διαφορετικό να προτείνει. Το βέτο του Βουκουρεστίου ήταν κυριολεκτικά το «κύκνειο άσμα» των όποιων «δεξιών» πατριωτικών πνευματικών, πολιτικών, οικονομικών δυνάμεων του τόπου. Το έκαναν, κυνηγήθηκαν στο πρόσωπο του Καραμανλή και παρέδωσαν το πνεύμα. Πλέον ούτε μιλάνε ούτε λαλάνε. Στα αριστερά η επικράτηση των εθνομηδενιστών είναι απόλυτη με κάποιες έντιμες αλλά αδύναμες ατομικές ή συλλογικές εξαιρέσεις.

Στον «ενδιάμεσο» χώρο, της υποτιθέμενης κεντροδεξιάς ή κεντροαριστεράς, (τίτλοι πλαστοί, άνευ αντικρίσματος στην πραγματικότητα), εμφανίζονται διάφορα «παιδιά του σωλήνα» που το μόνο που αποδεικνύουν είναι ότι οι καιροσκόποι πάντα βρίσκουν διεξόδους και προστάτες για να εκτραφούν και να ευδοκιμήσουν.
Η δύναμη των συλλαλητηρίων

Τη φόρα να λυθεί μάνι-μάνι το Σκοπιανό και χωρίς προσοχή στις λεπτομέρειες (όπου κρύβεται ο διάβολος) ανέκοψε το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Η κυβέρνηση επιχείρησε να διαβάλλει το συλλαλητήριο αλλά τελικά κατάλαβε ότι οι φλυαρίες του Φίλη ή του Ρουβίκωνα, εθνομηδενιστικές ή «ακροαριστερές», είναι ανεκτές όσο περιορίζονται στα ολίγα φύλλα του δημοσιογραφικού Οργάνου του κόμματος.

Όταν, όμως, παρεμβαίνει μαζικά ο κόσμος, απειλείται, συλλογικά και ατομικά, το μέλλον των κυβερνητικών στελεχών. Μεταστράφηκε, περιδεής από το πλήθος της Θεσσαλονίκης, και η ηγεσία της Εκκλησίας που ανακάλυψε εκ νέου τον πατριωτισμό. Έσχατο όπλο η διασπορά ειδήσεων προς εκφοβισμό ώστε να αποτρέψουν τη μαζική προσέλευση στο συλλαλητήριο της Αθήνας.

Στα Σκόπια δεν υπάρχει πλειοψηφία να εγκρίνει οποιοδήποτε σχέδιο. Τι μπορεί να γίνει; Να συμφωνήσουν οι δυο πλευρές στο «Σχέδιο Κοτζιά» και αφού εγκριθεί από τον Νίμιτς (εννοείται και από τις ΗΠΑ) θα προταθεί στα Κοινοβούλια των δυο χωρών. Οι δυο κυβερνήσεις θα έχουν δείξει, αναμφισβήτητα, (στις ΗΠΑ) την καλή τους θέληση. Και όλοι θα περιμένουν να εγκριθεί το σχέδιο από τα δυο Κοινοβούλια. Όποτε εγκριθεί.

Είναι σύνηθες να καθυστερεί η κύρωση διεθνών συμφωνιών. Τα Σκόπια θα μένουν έως την κύρωση (και εφαρμογή) εκτός ΝΑΤΟ και ΕΕ. Δεν υπάρχει κακό σενάριο για την Ελλάδα, δηλαδή να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ πριν από την κύρωση και εφαρμογή της συμφωνίας. Μετά τα συλλαλητήρια ο Τσίπρας και οι Συριζαίοι δεν θα είναι διατεθειμένοι να θάψουν τον εαυτό τους πρόωρα-ο Κοτζιάς δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Είπαν ότι τα συλλαλητήρια βλάπτουν. Έκαναν λάθος. Σώζουν καριέρες και ζωές. Τις δικές τους.

του ακτιβιστή

Μελανά σύννεφα συγκεντρώνονται πάνω από τον αττικό ουρανό λίγες ώρες πριν το αυριανό πανελληνικό συλλαλητήριο για την Μακεδονία.

Τα σύννεφα του εθνικού διχασμού πυκνώνουν και το κλίμα προβλέπεται να γίνει εμφυλιοπολεμικό μεταξύ των δύο πόλων που διαμορφώθηκαν και επιχειρούν η μια να τρομοκρατήσει την άλλη.

Τη χθεσινή (μη σοβαρή κατά την άποψή μας) αποστολή επιστολής προς τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, με την οποία τον προειδοποιούσε ο ανώνυμος αποστολέας πως φυλάσσουν γι' αυτόν και την οικογένειά του τρεις σφαίρες, ακολούθησε μια άθλια επίθεση μέσω φιλοκυβερνητικών φύλλων που επιχειρούν να λασπολογήσουν τον Μίκη Θεοδωράκη, προφανώς για να τον αποδομήσουν (στα 90τόσα του ;) και εμμέσως να πλήξουν την προσέλευση πολιτών στο προγραμματισμένο αυριανό συλλαλητήριο.

Και σα να μην έφτανε ο πόλεμος λάσπης μέσω εφημερίδων και διαδικτύου πριν από λίγες ώρες εκδηλώθηκε επίθεση κάποιων αντιεξουσιαστικών σκουπιδιών στην οικία του μεγάλου Έλληνα και δημιουργού, ίσως του μεγαλύτερου εν ζωή ΕΛΛΗΝΑ. Χωρίς αιδώ ομάδα αναρχομπερδεμένων πέταξε μπογιές στην πόρτα εισόδου και έγραψε μηνύματα στον τοίχο εξωτερικά του σπιτιού.Το μήνυμα που έγραψαν αποτελεί την επιτομή της λασπολογίας:
«Η ιστορία σου ξεκινάει από το βουνό και καταλήγει στον εθνικό βούρκο της Πλατείας Συντάγματος», κι αυτό γιατί στο συλλαλητήριο της Κυριακής για την Μακεδονία που θα διεξαχθεί στο κέντρο της Αθήνας διέρρευσε πως θα είναι ο κεντρικός ομιλητής.

Παρατηρούμε πως στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία υπάρχει απόλυτη σύμπλευση της κυβερνητικής ρητορικής με την επικοινωνιακή γραφή και την αναρχική δράση.

Τί καλύτερος λόγος άραγε υπάρχει για να βρεθεί ο κάθε πατριώτης ανεξάρτητα πολιτικής έκφυσης και άποψης στο αυριανό συλλαλητήριο;
Και επειδή πολλές φορές τέτοιες λαοσυνάξεις μπορούν να πάρουν απροσδιόριστη κατεύθυνση .... υπάρχει περίπτωση η αυριανή συγκέντρωση (με ή χωρίς επεισόδια) να αποτελέσει την θρυαλλίδα της αρχής του τέλους της έσχατης μνημονιακής υποτακτικής κυβέρνησης της χώρας, αυτής του Σύριζα;

Ο ίδιος ο Μίκης δήλωσε μετά την άνανδρη επίθεση λάσπης πως είναι "ήρεμος και έτοιμος" για την αυριανή μέρα.

Και έστειλε μήνυμα στον κόσμο: «Να μην πτοηθούν. Να αυξήσουν την θέληση, τον θυμό, την αποφασιστικότητα και την ορμητικότητά τους».
του Σταύρου Λυγερού

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νίμιτς δηλώνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ότι το ζήτημα της ταυτότητας (όνομα εθνότητας και γλώσσας) είναι εκτός διαπραγμάτευσης. Και το στηρίζει ότι το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 αναφέρεται στο όνομα του κράτους. Αυτή τη φορά, όμως, δεν περιορίσθηκε σ’ αυτό. Πρόσθεσε και ότι στις συναντήσεις που είχε με την ελληνική πλευρά, δεν έχει ακούσει κάτι που θα σήμαινε άρνηση της ταυτότητας του λαού της ΠΓΔΜ.

Αφενός λόγω της μετατόπισης της ΝΔ στη θέση “ούτε Μακεδονία ούτε παράγωγα”, αφετέρου λόγω των ενδείξεων πως το συλλαλητήριο στην Αθήνα θα είναι γιγαντιαίων διαστάσεων, η κυβέρνηση Τσίπρα είναι στριμωγμένη πολιτικά. Η παρέμβαση του Νίμιτς ήλθε να την στριμώξει ακόμα περισσότερο, εμφανίζοντάς την να αποκλίνει πολύ περισσότερο από την κοινή γνώμη.

Η πρώτη αντίδραση της Αθήνας ήταν συγκριτικά ήπια. «Εμείς έχουμε διατυπώσει σαφώς την άποψή μας. Δεν ερμηνεύουμε τον κ. Νίμιτς, ούτε να μας ερμηνεύει». Στη συνέχεια, όμως, στο κυβερνητικό επιτελείο επικράτησαν δεύτερες σκέψεις. Η στάση του Αμερικανού μεσολαβητή ήταν μία ευκαιρία για τους Τσίπρα και Κοτζιά να πάρουν αποστάσεις από τη διαπραγματευτική διαδικασία, ώστε να περιορίσουν όσο γίνεται περισσότερο το πολιτικό κόστος.

Έτσι προέκυψε η δεύτερη ανακοίνωση το βράδυ της Παρασκευής, με την οποία δημοσιοποιήθηκαν τα όσα είπε ο Έλληνας υπουργός στη μακρά τηλεφωνική συνομιλία του με τον μεσολαβητή. «Του υπογράμμισα με σαφήνεια και αυστηρότητα ότι δεν είναι αρμόδιος να ομιλεί για το ποιά είναι η πολιτική των Αθηνών, αλλά ούτε και για να την περιγράφει και μάλιστα με τρόπο λανθασμένο… Με βάση την ενημέρωση που είχα για τις συζητήσεις που είχε o κ. Νίμιτς στα Σκόπια, διατύπωσα με τη μέγιστη σαφήνεια ότι οι διαπραγματεύσεις δεν μπορούν να γίνουν παρά μόνον σε συνέχεια των συμφωνηθέντων στο Νταβός. Άλλωστε, κάθε καλοπροαίρετη διαπραγμάτευση γίνεται βάσει των συγκλίσεων που έχουν ήδη επιτευχθεί».
Η Αθήνα έριξε το γάντι

Είναι σαφές πως η Αθήνα έριξε το γάντι και το επόμενο βήμα είναι να περιθωριοποιήσει τον μεσολαβητή και να μεταφέρει τη διαπραγμάτευση στο επίπεδο των υπουργών Εξωτερικών. Εκτός αυτού, όμως, είναι σαφές και το μήνυμα που εστάλη στα Σκόπια: Η ελληνική πλευρά δεν θα αποδεχθεί τις κόκκινες γραμμές που –σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες– αποφασίσθηκαν στην προ ημερών σύσκεψη πολιτικών αρχηγών της FYROM.

Εκεί αποφασίσθηκε ότι είναι εκτός διαπραγμάτευσης η αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας και το ζήτημα της ταυτότητας (όνομα εθνότητας και γλώσσας). Αυτή τη θέση εξέφρασε ο Ντιμιτρόφ ενώπιον του Νίμιτς, δηλώνοντας «είμαστε Μακεδόνες και η γλώσσα μας είναι μακεδονική».

Αφενός υπό την πίεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του συλλαλητηρίου, αφετέρου λόγω της σκλήρυνσης των Σκοπίων, η κυβέρνηση Τσίπρα κάνει στροφή, ή τουλάχιστον προσαρμόζει την τακτική της. Ενώ μέχρι τώρα εμφανιζόταν ανοικτή, ευέλικτη και προσηλωμένη στην ανεύρεση λύσης, τώρα πλέον ουσιαστικά θέτει όρους για να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση. Και οι όροι είναι όσα κατ’ αρχάς συμφωνήθηκαν μεταξύ των δύο πρωθυπουργών στο Νταβός, για τα οποία έχουμε μερική εικόνα.

Η στροφή έχει φανεί από τη στροφή του ίδιου του Κοτζιά όσον αφορά το συλλαλητήριο. Όχι μόνο εγκατέλειψε την αρνητική στάση του και τις μάλλον υποτιμητικές αναφορές, αλλά και υιοθέτησε εμμέσως πλην σαφώς θετική στάση. Ίσως, επειδή φοβήθηκε ότι από το Μαξίμου θα του χρεώσουν πολιτικά την έμμεση πλην σαφή αντιπαράθεση με το αίσθημα της μεγάλης πλειονότητας των Ελλήνων. Την ίδια στροφή, έστω και με πιο διακριτικό τρόπο και το Μαξίμου.

Όσον αφορά την τύχη των διαπραγματεύσεων, αυτή θα εξαρτηθεί από τον τρόπο που θα αντιδράσουν αφενός οι Δυτικοί, αφετέρου τα Σκόπια. Εάν η κυβέρνηση Ζάεφ ακολουθήσει τη γραμμή Ντιμιτρόφ, πιθανότατα η διαπραγμάτευση θα εκφυλισθεί και θα καταλήξει σε αδιέξοδο. Εκτός κι αν οι Δυτικοί παρέμβουν αποφασιστικά, επαναφέροντας το νερό στο αυλάκι του Νταβός.

πηγή


Είναι ντροπή για τη κυβέρνηση, ντροπή για την αντιπολίτευση, ντροπή για τον Τύπο και την ακαδημαϊκή κοινότητα στην Ελλάδα αυτό που συμβαίνει τούτες τις μέρες με αφορμή την αναζωπύρωση του «σκοπιανού».  

Και είναι μεγάλη ντροπή, επειδή αντί να ασχοληθούμε με τη διασφάλιση του εθνικού συμφέροντος στο πλαίσιο της σύγχρονης διεθνούς τάξης, κανακεύουμε ή σνομπάρουμε τον αναδυόμενο - σαν τη γοργόνα την αδελφή του Μεγαλέξανδρου - εθνικισμό, χώνοντας το κεφάλι μέσα σε ένα πέπλο μισο-συνειδητής, μισο-ασυνείδητης άγνοιας. 

Ποιος επιτέλους είναι ο στόχος μας;
Να ρίξουμε τη κυβέρνηση με αφορμή το «σκοπιανό», ενώ ανεχόμαστε να πλήττει καθημερινά θεμελιώδη δικαιώματα και να συνεχίζει το έργο των προηγούμενων «μνημονιακών» κυβερνήσεων με την παραχώρηση κάθε έννοιας κυριαρχίας στους λεγόμενους επίσημους δανειστές; Δεν χρειάζεται! Φροντίζει η ίδια να πέσει όχι με τον τρόπο που της «αξίζει» και με έκδηλη την πραγματική αιτία που προκαλεί την πτώση της, αλλά χρησιμοποιώντας ένα επικοινωνιακό τεχνούργημα, με τη μορφή πρόκλησης τεχνητής πολιτικής κρίσης εξαιτίας του «σκοπιανού»! Η κυβέρνηση βουλιάζει μέσα στα παραμύθια και την παραμυθία που δημιούργησε για να διασκεδάσει την τραγικά δυσχερή θέση της χώρας μας, μετά την ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος της τρόικας, αλλά εμφανίζεται να πνίγεται από την διαχείρισή της στο «σκοπιανό»! Καλά τα κατάφερε, μεγαλουργεί επικοινωνιακώς, μεταβάλλοντας την ημερήσια διάταξη του πολιτικού λόγου! Και οι άλλοι τρέχουν για να εκμεταλλευτούν… τα συλλαλητήρια (υπέρ ή κατά)!

Μήπως είναι στόχος μας να μην παραδώσουμε την Ψυχή μας (: όνομα Μακεδονία), την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας στους «Γυφτοσκοπιανούς», όπως λέει ο κάθε Έλληνας μιμητής του Μπενίτο Μουσολίνι; Ποιος, άνθρωπέ μου, σου ζήτησε να τα παραδώσεις; Ποιος σε ρώτησε και γιατί να σε ρωτήσει; Άλλωστε, όταν είχαμε την ευκαιρία (1992-93) να θεμελιώσουμε μεγάλο εύρος δικαιωμάτων στο «Brand Name» Μακεδονία, θέλαμε μονοπώλιο, με αποτέλεσμα από τότε μέχρι σήμερα να κινδυνεύουμε οι γείτονες να κατοχυρώσουν παραδόξως μονοπώλιο σε αυτό. Είναι στόχος μας να μονοπωλήσουμε κάτι σε μια «αγορά» μάλιστα που μας αγνοεί επιδεικτικά, όταν δεν μας αποκλείει (: κατά την κορύφωση της προσφυγικής κρίσης τα σύνορα της ΕΕ μεταφέρθηκαν από την Ελλάδα της ΕΕ στην ΠΓΔΜ που ακόμη δεν έχει ξεκινήσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις και ο κόσμος μίλαγε για σφράγισμα των συνόρων της Ευρώπης στη Μακεδονία);

Ή μήπως στόχος σου είναι ο πόλεμος και η κατάληψη των μακεδονικών εδαφών της ΠΓΔΜ; Τουλάχιστον οι φασίστες και νεοναζί Έλληνες δεν κρύβουν τις προθέσεις τους. Ως γνήσιοι εθνικιστές, ζητούν εισβολή και διαμελισμό της ΠΓΔΜ. Αντίθετα οι υποκριτές του δημοκρατικού χώρου έφτασαν τον εθνικισμό να τον αποκαλούν εθνολαϊκισμό, «αποενοχοποιώντας» εθνικιστικές εκδηλώσεις και συμπεριφορές και διασκεδάζοντας το καπέλωμα των εθνικιστών από φασίστες – όπως έγινε στην αρχή του φασισμού στην Ιταλία και τη Ρουμανία του μεσοπολέμου.

Ένας θα έπρεπε να είναι ο στόχος κάθε σοβαρού ανθρώπου, αναγνώστη μου. Ένας και μοναδικός στο ζήτημα, για κάθε Έλληνα πατριώτη, δημοκράτη. Η εξάλειψη κάθε είδους αλυτρωτισμού από την περιοχή μας. Η απάλειψη κάθε αλυτρωτικού στοιχείου που συνδέεται με την κρατική οντότητα της γείτονος, παράλληλα με έναν πλήρη διακανονισμό - με διεθνή επικύρωση - μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ που θα αποκλείει το μονοπώλιο στα εθνικά και εμπορικά παράγωγα του «Μακεδονία», ενώ θα επιβάλει τον σεβασμό από τη γείτονα στις ιστορικές πηγές της Μακεδονίας που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με την υπογραφή μιας νέας Συνθήκης που ουσιαστικά θα εξειδικεύει την ήδη υπάρχουσα Ενδιάμεση Συμφωνία και θα είναι θεσμικά (νομικά και πολιτικά) ισχυρότερη αυτής. Μια πλήρης Συμφωνία που θα περιέχει τα πάντα και όχι ασφαλώς μόνον το οριστικό όνομα που δεν μπορεί παρά να κατασκευαστεί με σαφή προσδιορισμό στο Μακεδονία, και που θα διακρίνει τη χώρα αυτή από την Ελληνική Μακεδονία. Προφανώς το όνομα αυτό δεν μπορεί παρά να ισχύει για όλες τις χρήσεις, εσωτερικές και εξωτερικές (erga omnes).

Ποιος, ωστόσο, είναι ο όρος που επιλύει με σαφήνεια το ζήτημα με την ΠΓΔΜ; Η αλλαγή του Συντάγματός τους ή μήπως ο διεθνής θεσμικός χαρακτήρας της Ενδιάμεσης Συμφωνίας;

Τίποτε από αυτά, από μόνο του. Αυτό που προαπαιτείται είναι η ρητή δέσμευση από την ΠΓΔΜ, στο πλαίσιο της νέας Συνθήκης, πως εγκαταλείπει δια παντός τη δυαδική προσέγγιση στο θέμα των σχέσεων διεθνούς και εσωτερικής έννομης τάξης (της), με την υιοθέτηση από εδώ και εμπρός της μονιστικής αρχής, η οποία εκτός από την αντίληψη δικαίου στην Ελλάδα, χαρακτηρίζει και την σχετική δομή στην ΕΕ - στην οποία επιθυμεί να ενταχθεί η ΠΓΔΜ. 

Με δύο λόγια, η δυαδική θεωρία με την οποία γίνεται η διάκριση διεθνούς και εθνικής έννομης τάξης στην ΠΓΔΜ, πρεσβεύει πως το διεθνές δίκαιο, άρα και η πιθανή νέα Συνθήκη με την Ελλάδα, δεν ισχύει αυτοδίκαια στην εσωτερική έννομη τάξη της, αλλά υποβάλλεται σε μετασχηματισμό σύμφωνα με τα οριζόμενα από την εθνική διαδικασία, για να μετατραπεί έτσι σε  κανόνα εσωτερικού δικαίου. Αντίθετα, αν ίσχυε η μονιστική προσέγγιση - όπως ισχύει στην Ελλάδα -  θα είχαμε σαφή υπεροχή του διεθνούς (της Συνθήκης) απέναντι στο εσωτερικό δίκαιο της ΠΓΔΜ και παραδοχή της άμεσης ισχύος του διεθνούς δικαίου (νέας Συνθήκης) στον εσωτερικό εθνικό χώρο της γείτονος, στον οποίο αυτοδίκαια και χωρίς καμία άλλη διαδικασία θα ίσχυε και θα εφαρμοζόταν. Κατά τη θεωρία αυτή το δίκαιο εκφράζεται ως λογική διαδικασία με διαδοχικές φάσεις, από τον ιεραρχικά ανώτατο αφηρημένο κανόνα έως τον ιεραρχικά κατώτατο, που είναι συγκεκριμένος κανόνας και άρα το αντι-αλυτρωτικό πλαίσιο της νέας Συνθήκης θα λάμβανε αναγκαστικά, πρακτικά χαρακτηριστικά κανόνα δικαίου εκεί. Σημείωσε επίσης, κατά την  διαδικασία αυτή δεν είναι δυνατόν τελικά να υπάρξει σύγκρουση μεταξύ κανόνων εσωτερικού και διεθνούς δικαίου και πως σε αυτή την προσέγγιση το διεθνές δίκαιο κατέχει τα πρωτεία, μια και αυτό γίνεται δεκτό πως ορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης και συνύπαρξης των κρατών.

Αυτό είναι και το πραγματικό πρόβλημα εφαρμογής και της Ενδιάμεσης Συμφωνίας στην πράξη, μέχρι σήμερα. Αυτό επιτρέπει μπλόφες και υπεκφυγές από την πολιτική ηγεσία της γείτονος. Εάν επιτευχθεί πριν από τη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ - Δυτικών Βαλκανίων που θα πραγματοποιηθεί στις 17 Μαΐου στη Σόφια και σε κάθε περίπτωση πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 11-12 Ιουλίου μια νέα Συμφωνία μεταξύ Ελλάδας-ΠΓΔΜ, στη ρητή βάση, ωστόσο, πως η ΠΓΔΜ υιοθετεί ανεπιφύλακτα τη μονιστική προσέγγιση, τότε πράγματι το ελληνικό εθνικό συμφέρον θα κατοχυρώνεται με ισχυρό και αναμφισβήτητο τρόπο από τη νέα διεθνή Συνθήκη-Συμφωνία, με το Σύνταγμα τους να μπορεί να αναθεωρηθεί και να εναρμονιστεί σε αυτήν αργότερα. Αν δεν συμβεί έτσι θα μπλέξουμε χειρότερα και ο εθνικισμός από τις δύο πλευρές των συνόρων θα είναι τελικά αυτός που θα κάνει πολιτική.


του Γιάννη ΝΤΟΥΝΙΑΔΑΚΗ *

Όσοι σκέφτονται να συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο της Αθήνας για το όνομα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), ωθούμενοι από αγνό και άδολο πατριωτισμό, ιδιαίτερα εν ενεργεία και απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων, πρέπει να προβληματιστούν, όταν, για παράδειγμα, από διοργανωτές ακούγονται συνθήματα, όπως «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική». Διότι η ελληνική Μακεδονία αναμφισβήτητα είναι ελληνική. Όμως, η γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας έπιανε έναν ευρύτερο χώρο, που σήμερα βρίσκεται και εκτός των συνόρων της Ελλάδας.
Είναι γνωστό ότι μετά τη λήξη του Β' Βαλκανικού Πολέμου, με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, καθορίστηκαν τελεσίδικα τα σύνορα των βαλκανικών χωρών. Έτσι, ο ιστορικά γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας κατανεμήθηκε ανάμεσα σε τρία κράτη (Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία). Από πλευράς Ελλάδας τη Συνθήκη υπέγραψε ο Ελ. Βενιζέλος.
Κάθε λαϊκός άνθρωπος, λοιπόν, που δηλώνει πατριώτης και δεν ανέχεται αλυτρωτικές βλέψεις σε βάρος της Ελλάδας, δεν επιτρέπεται ο ίδιος να διακατέχεται από αντίστοιχες βλέψεις σε βάρος ξένων εδαφών. Γιατί αλλιώς, σημαίνει ότι πρέπει να καταγγελθεί η Συνθήκη του Βουκουρεστίου και να εγερθεί θέμα διεκδικήσεων εκ μέρους της Ελλάδας, για τα δήθεν αλύτρωτα εδάφη της Μακεδονίας. Δηλαδή, σ' αυτήν την περίπτωση έχουμε έκφραση αλυτρωτισμού από το μέρος μας εναντίον της ΠΓΔΜ και της Βουλγαρίας. Είναι αυτό που θέλουμε;
Γιατί όμως ανοίγει σήμερα το θέμα της ΠΓΔΜ; Είναι μήπως η ανάγκη ειρηνικής συνύπαρξης, που ωθεί τους δύο λαούς στην αναζήτηση λύσης; Φυσικά όχι! Είναι γνωστό ότι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ επείγονται να δέσουν την ΠΓΔΜ και την Αλβανία στο άρμα τους και όχι για το καλό των λαών. Στόχος τους είναι Ελλάδα και ΠΓΔΜ να καταλήξουν σε συμφωνία, έτσι ώστε τον Ιούλη να προσκληθεί η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ, χωρίς αντιρρήσεις, ώστε στη συνέχεια να ακολουθήσει νέα πρόσκληση για ένταξη στην ΕΕ. Όμως, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη σχετικά ότι το πρόβλημα με την ΠΓΔΜ εμφανίστηκε όταν οι ευρωατλαντικές λυκοσυμμαχίες, διαλύοντας τη Γιουγκοσλαβία, άλλαξαν για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τα σύνορα στην Ευρώπη. Σήμερα, μπορεί κανείς να τους έχει εμπιστοσύνη; Καμιά! Από τους διοργανωτές όμως των συλλαλητηρίων αλλά και από πολιτικά κόμματα αυτή η πλευρά του ζητήματος μένει στο απυρόβλητο!
Αυτού του είδους τα συλλαλητήρια, στην πραγματικότητα κρύβουν την ουσία, περιορίζοντας το ζήτημα κυρίως στο όνομα! Το ίδιο και κόμματα! Η πρόταση του ΚΚΕ είναι ολοκληρωμένη. Συνοπτικά προβλέπει ότι:
  • Κάθε λύση στην οποία περιλαμβάνεται το όνομα «Μακεδονία», ή παράγωγά του θα πρέπει να ορίζεται ρητά ως γεωγραφικός προσδιορισμός.
  • Πρώτα απ' όλα πρέπει να γίνει προσπάθεια να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, με αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων. Να γίνουν οι απαραίτητες τροποποιήσεις στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας.
  • Το ΚΚΕ είναι αντίθετο με την πορεία ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ για συμφέροντα ξένα προς το λαό. Σχετικά παίρνεται υπόψη η εμπειρία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που έχει αποδείξει ότι η συμμετοχή των δύο χωρών σ' αυτές τις ενώσεις ούτε την ειρήνη ούτε την εδαφική ακεραιότητα και ασφάλεια των λαών εξασφάλισε!
Το ΚΚΕ αγωνίζεται ώστε να αντιμετωπιστεί η ιμπεριαλιστική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» στα Βαλκάνια, της χρησιμοποίησης από τους ιμπεριαλιστές υπαρκτών ή και ανύπαρκτων μειονοτικών προβλημάτων, του διαμελισμού κρατών και της δημιουργίας προτεκτοράτων. Οι ανάγκες των λαών της περιοχής, η αμοιβαία επωφελής συνεργασία των χωρών, μπορούν να διασφαλιστούν μόνο με την αποδέσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ, όπως και κάθε άλλη ιμπεριαλιστική ένωση, με τους λαούς νοικοκύρηδες στον τόπο τους.
Οι λαοί των Βαλκανίων δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε αναμεταξύ μας. Αντίθετα, έχουμε κοινό συμφέρον να αγωνιστούμε ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ και άλλους ιμπεριαλιστές. Να αγωνιστούμε ενάντια στις κυβερνήσεις των χωρών, που χαράζουν την πολιτική τους σύμφωνα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, σε βάρος των λαών. Τέλος, τονίζεται ιδιαίτερα ότι κανένας αγνός πατριώτης δεν έχει θέση σε συλλαλητήρια στα οποία, εκτός των άλλων κομμάτων, συντεταγμένα συμμετέχουν το ναζιστικό, εγκληματικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής και άλλοι φασίστες, όπως συνέβη στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.



 * Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ
** Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον σημερινό Ριζοσπάστη