Articles by "Μακεδονικό"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μακεδονικό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Ἡμέρα γιορτῆς γιά τήν Κυβέρνησι σήμερα καθώς καί ἡμέρα του Πατέρα κατά τά πρόσφατα εἰωθότα καί νοιώθω πολύ λυπημένος γιά αὐτό κι αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά σου παραπονεθῶ Πατέρα .
Θέλω λοιπόν πατέρα νά σέ ἐνημερώσω γιά τήν σημερινή γιορτή τῆς Κυβερνήσεως , σήμερα ἐν χορδαῖς καί ὀργάνοις ,στίς Πρέσπες ἐπισήμως καί μέ τήν σφραγῖδα τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως ἀναγνωρίσαμε ὅτι ὑπάρχει ἀνεξάρτητο κράτος μέ τό ὄνομα Μακεδονία.
Αὐτός εἶναι καί ὅ λόγος γιά τόν ὁποῖον αἰσθάνομαι λύπη καί θέλω νά σου παραπονεθῶ διότι πατέρα ὅλα ὅσα μου ἔλεγες ἦταν λάθος, λάθος ἦταν καί αὐτά πού μου ἔλεγε ὁ παπποῦς μου καί πατέρας σου .
 Ἦταν λάθος του παπποῦ μου καί πατέρα σου νά ἔλθῃ ἀπό τήν Ἀμερική νά πολεμήσῃ στούς Βαλκανικούς Πολέμους γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας μας , γιατί πατέρα τό ἔκανε ὁ παπποῦς ;
Ἦταν λάθος σου πατέρα νά πολεμήσῃς στόν Β’ΠΠ στήν Ἀλβανία καί μέ τήν πτώση του μετώπου νά φθάσης μέ τά πόδια γεμᾶτος ψεῖρες ,ρακένδυτος ,ἄπλυτος κι ἀξύριστος ἀπό τήν Ἀλβανία στήν Ἀθήνα , γιατί πατέρα ;
Ἦταν λάθος σου πατέρα ἡ ἐπιλογή στρατοπέδου πού ἔκανες στο ἐμφύλιο , διότι δέν νικήσατε τούς ἀριστερούς πατέρα ὅπως μου ἔλεγες στήν πράξη ἡττηθήκατε .
Μου ἔλεγες πατέρα ὅτι οἱ Γερμανοί ἦταν ἐχθροί μας καί σήμερα μαθαίνω ὅτι οἱ Γερμανοί εἶναι φίλοι μας ; ὅπως καί οἱ Ἀμερικανοί ; καί στηρίζουν τήν Κυβέρνηση του Τσίπρα ,στήν παραχώρηση του ὀνόματος , ἕναν κατά δήλωση του Ἀριστερό ; ἀλλά ὄχι κομμουνιστή… καί τόν παρότρυναν στήν ἀναγνώριση του κράτους τῶν Σκοπίων .
Μου ἔλεγες πατέρα ὅτι οἱ Ρῶσοι εἶναι ἐχθροί μας ; καί σήμερα εἶναι κατά τῆς λύσης πού ἔδωσε ἡ Κυβέρνηση ,ὅπως καί τό ΚΚΕ πατέρα ἔχει ἀποκηρύξει τήν 5η Ὁλομέλεια καί ἀντιτάχθηκε στίς θέσεις τῆς σημερινῆς κυβέρνησης γιά τήν Μακεδονίας μας.
Μου ἔλεγες πατέρα ὅτι πρέπει νά ἔχουμε ἰδανικά καί νά τηρήσουμε τίς ἀξίες Πατρίδα-Θρησκεία-Οἰκογένεια καί σήμερα μας κατηγοροῦν ,ἐπειδή πιστεύουμε σέ αὐτά ,ὅτι εἴμαστε φασίστες καί πατριδοκάπηλοι ἐνῶ βλέπουμε -ἀκοῦμε γιά νέες ἀξίες γιά νέα ἰδανικά ὅπως Πολυπολιτισμικότητα , μή ὕπαρξη συνόρων , ἄθεοι ἄρχοντες ,κατάλυση τῶν θεσμῶν τῆς οἰκογένειας ,νομιμοποίηση οἰκογενειῶν παραφύση κλπ.
Μου ἔλεγες πατέρα ὅτι ὅταν αἰσθανόμαστε ὅτι κινδυνεύει ἡ πατρίδα νά προστρέχουμε νά τήν ὑπερασπιζόμαστε κι ἐμεῖς ἀντί νά πᾶμε στούς ἀγῶνες πού γινόντουσαν στίς πλατεῖες καί νά ἑνώσουμε τίς φωνές μας γιά τήν Μακεδονία μας ,ἀράξαμε στούς καναπέδες μας καί παθιαζόμαστε καί φωνάζουμε γιά τούς ἀγῶνες καί τά γκολ του Μουντιάλ.
Κατάλαβες λοιπόν πατέρα γιατί σήμερα αἰσθάνομαι λυπημένος , γιατί ὅσα μου ἔμαθες ,ὅσες ἀξίες μου κληρονόμησες δέν κατόρθωσα νά τίς διατηρήσω καί γιατί προαισθάνομαι ὅτι τά δεινά μας δέν τελείωσαν.
Ἡ Ἑλλάδα ποῦ πολέμησες πατέρα χάνεται, ἡ Ἑλλάδα πού μας κληρονόμησες πατέρα μικραίνει καί δυστυχῶς ἐμεῖς ,παρά τόν ὅρκο πού δώσαμε ,ἀποδειχτήκαμε κατώτεροι τῶν περιστάσεων .
Την ώρα μιας ακόμη μεγάλης προδοσίας, σε βάρος της χώρας και της ιστορίας, που διεξάγεται μπροστά στα μάτια του εμβρόντητου ελληνικού λαού, εκείνοι που διέπραξαν την μεγαλύτερη- μέχρι τότε- προδοσία, τον Ιούλιο του 2015 και ξεπούλησαν το ΟΧΙ του λαού κι ολόκληρη τη χώρα,
φωνάζουν σήμερα «πιάστε τον προδότη».
Εκείνοι που κυβερνούν κατ’ εντολή σε μια καταλυμένη δημοκρατία κι έχουν παραδώσει τα κλειδιά της Βουλής και της χώρας στους δανειστές,
εκείνοι που νομοθετούν κατά παραγγελία και μετά από έγκριση,
φωνάζουν «Εσχάτη προδοσία» για το παραλήρημα του Χρυσαυγίτη βουλευτή.
Και η Δικαιοσύνη, που παίρνει πια εντολές κι αυτή από τους δανειστές για να αθωώνει τους υπαλλήλους τους, εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό για την εσχάτη προδοσία της εμπρηστικής κοινοβουλευτικής ομιλίας. Δοσμένης ή αυθόρμητης, δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει ότι το περιστατικό εξυπηρέτησε την Κυβέρνηση. Για άλλη μια φορά.
Της έδωσε το άλλοθι, στην κρίσιμη στιγμή, να παριστάνει τον θεματοφύλακα της Δημοκρατίας.
Η Κυβέρνηση των δανειστών που παρέδωσε τη Δημοκρατία και σήμερα παραδίδει και τη Μακεδονία.
Κι έτσι την ώρα της μεγάλης προδοσίας, οι πολίτες παρακολουθούσαν την είδηση του ανθρωποκυνηγητού στην εθνική οδό.
Η Χρυσή Αυγή αποδείχθηκε χρυσός σύμμαχος για το σύστημα Τσίπρα, που με τη σειρά του τους στηρίζει.
Γιατί από την σκηνοθετημένη αντιπαλότητα, αποκτούν υπόσταση και οι δύο, μέσω του αντιπάλου.
Ο Ελληνικός λαός πρέπει να αντιδράσει σύσσωμος στην προδοσία.
Η συμφωνία που υπογράφηκε σήμερα δεν είναι συμφωνία των λαών.
Είναι παραγγελία των δανειστών και των ΝΑΤΟικών.
Θα οδηγήσει σε επίταση και εμβάθυνση της υποτέλειας.
Και θα κάνει τη χώρα μας και τη γείτονα, άβουλα προτεκτοράτα των νέων αποικιοκρατών.
Αυτό δεν θα το αποτρέψουν ούτε οι παραδομένοι ούτε οι φασίστες.
Θα το αποτρέψουν μόνο οι πολίτες, που αγαπούν την πατρίδα τους.
Αν ενωθούν και σηκωθούν στα πόδια τους.
Τώρα! παρά την αηδία και τη θλίψη που προκαλεί η κατάντια του πολιτικού συστήματος.
Παρά την αποστροφή που προκαλεί η χυδαιότητα των κυβερνώντων.
Παρά την κούραση, την εξουθένωση, την εξαθλίωση.
Με το βλέμμα στο μέλλον
Και την ψυχή ανοιχτή
Για αυτά που πράγματι αξίζουμε
Και όχι για αυτά που άλλοι ετοίμασαν για εμάς
Η Θεσσαλονίκη, η Καβάλα, η Χαλκιδική, οι Σέρρες, η Κοζάνη και η Φλώρινα, δεν είναι από σήμερα Νότια Μακεδονία.
Ούτε οι γείτονές μας μιλούν Μακεδονικά, επειδή το υπέγραψε ο κ. Τσίπρας.
Εγώ συνεχίζω να παλεύω για τους πολίτες
Και θα είμαι εκεί την ώρα κάθε μάχης
Αλέξη, όσο μεγάλα και αν είναι τα ανταλλάγματα για αυτά που σου δίνουν να υπογράφεις, η ντροπή που θα σε συνοδεύει θα είναι μεγαλύτερη.
Και η τιμωρία σου, από τον λαό και την ιστορία, ακόμη πιο μεγάλη.

Με ψήφους 127 «υπέρ» και 153 «κατά» η Βουλή των Ελλήνων καταψήφισε την πρόταση δυσπιστίας εναντόν της κυβέρνησης για τη συμφωνία στο Σκοπιανό - Διαφοροποιήθηκε ο βουλευτής Δημήτρης Καμμένος που καταψήφισε και διεγράφη από το κόμμα των ΑΝΕΛ
Απορρίφθηκε η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η ΝΔ εναντίον της κυβέρνησης για τη συμφωνία στο Σκοπιανό.

Συνολικά ψήφισαν 280 βουλευτές: 153 είπαν «όχι», και 127 δήλωσαν «ναι» καταψηφίζοντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Απείχαν οι 15 βουλευτές του ΚΚΕ, που αποχώρησαν από τη διαδικασία, ένας βουλευτής της ΧΑ και οι ανεξάρτητοι Κατερίνα Παπακώστα, Χάρης Θεοχάρης, Νίκος Νικολόπουλος και Κώστας Μπαρμπαρούσης.

Ο ανεξάρτητος βουλευτής Κατσιαντώνης ψήφισε «ναι», συντασσόμενος με την άποψη της ΝΔ.

Καταψήφισε ο Δημήτρης Καμμένος και διεγράφη από τους ΑΝΕΛ

Ο βουλευτής Δημήτρης Καμμένος καταψήφισε την κυβέρνηση ψηφίζοντας «ναι» στην πρόταση δυσπιστίας. Αμέσως μετά τη διαφοροποίηση του βουλευτή του, ο Πάνος Καμμένος με επιστολή του στον πρόεδρο της Βουλής δήλωσε ότι «ο βουλευτής Δημήτρης Καμμένος του Κωνσταντίνου δεν ανήκει πλέον στην ΚΟ των ΑΝΕΛ».

Οργισμένη ήταν η αντίδραση του Μίκη Θεοδωράκη μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας στο Σκοπιανό. Ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης έκανε λόγο για ιστορική ήττα και εθνική μειοδοσία.
Στην παρέμβασή του ο κ. Θεοδωράκης επισημαίνει τους κινδύνους με απρόβλεπτες επιπτώσεις σε βάρος της χώρας και του λαού, ενώ υπογραμμίζει ότι «ποδοπατήθηκε η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού».
Το κείμενο του Μικη Θεοδωράκη:
Η χώρα μας σύρθηκε σε μια πράξη ιστορικής ήττας και εθνικής μειοδοσίας με απρόβλεπτες επιπτώσεις σε βάρος της χώρας και του Λαού μας.
Συνάμα ποδοπατήθηκε η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού.
Από την εποχή του ΕΑΜ υπήρξαν περιπτώσεις κατά τις οποίες οι Έλληνες αριστεροί υποχώρησαν μπροστά σε δοκιμασίες, που τις περισσότερες φορές έφταναν στα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
Σήμερα, για πρώτη φορά, κάποιοι που θέλουν να ονομάζονται αριστεροί, υποχωρούν υπερασπιζόμενοι το προσωπικό τους συμφέρον. Συμπαρασύροντας έτσι σ’ αυτόν τον κατήφορο την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό.
Μετά από αυτό το μεγάλο «ΝΑΙ» του κ. Τσίπρα, εκείνο που πονάει πιο πολύ δεν είναι μόνο οι κίνδυνοι που ξανοίγονται μπροστά μας αλλά προ παντός η μεγάλη Ντροπή που θα μας στιγματίζει για πάντα.
Αθήνα, 12.6.2018

Ιστορικό διάγγελμα εκχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας - «Η Ελλάδα θα αναγνωρίζει την υπηκοότητα των γειτόνων πολιτών ως «πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας» είπε ο πρωθυπουργός

Oι βόρειοι γείτονες μας συμφώνησαν να αλλάξουν τη Συνταγματική τους ονομασία για όλες τις χρήσεις και έναντι όλων, "συμφώνησαν να μετονομάσουν τη χώρα τους σε Δημοκρατία της Severna Makedonija (Σεβέρνα Μακεντόνιγια), δηλαδή στη γλώσσα μας σε Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας", είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην τηλεοπτική του δήλωση προς τον ελληνικό λαό.

Σημείωσε ότι "η αλλαγή του ονόματος θα υλοποιηθεί τόσο σε ότι αφορά τις διεθνείς και διμερείς τους σχέσεις όσο όμως και στο εσωτερικό", δηλαδή το όνομα αυτό θα ισχύει erga omnes - έναντι όλων, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, γεγονός που συνεπάγεται ότι οι γείτονές μας ανέλαβαν την υποχρέωση να αναθεωρήσουν σχετικά το Σύνταγμα τους.
Με τη Συμφωνία, τόνισε ο Αλ. Τσίπρας, "επιτυγχάνεται ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ της Ελληνικής Μακεδονίας και των Βόρειων Γειτόνων μας και μπαίνει οριστικό τέλος στον αλυτρωτισμό που ενέχει η σημερινή Συνταγματική τους ονομασία".
Με τη Συμφωνία, τόνισε ο Αλ. Τσίπρας, "επιτυγχάνεται ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ της Ελληνικής Μακεδονίας και των Βόρειων Γειτόνων μας και μπαίνει οριστικό τέλος στον αλυτρωτισμό που ενέχει η σημερινή Συνταγματική τους ονομασία".
Εφόσον η Συνταγματική Αναθεώρηση δεν ευδοκιμήσει τότε αυτοδικαίως ακυρώνεται η πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ και δεν εκκινούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, τόνισε ο Αλ. Τσίπρας.
"Είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι η Συμφωνία αυτή αποτελεί μια μεγάλη διπλωματική νίκη αλλά και μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία", σημείωσε ο Αλ. Τσίπρας.

Υπογράμμισε ότι "η Ελληνική κυβέρνηση υπερασπίστηκε στο ακέραιο όλες τις κόκκινες γραμμές της, όλες τις κόκκινες γραμμές της εθνικής μας θέσης, όπως αυτή διαμορφώθηκε τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια".

Τόνισε ότι "πρόκειται για μια ιστορική στιγμή για τα Βαλκάνια, και τους λαούς μας" και πως "με τη Συμφωνία αυτή η πατρίδα μας εδραιώνεται ως ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια και ως πραγματικός πυλώνας σταθερότητας σε μια βαθειά πληγωμένη περιοχή".



Αναλυτικά το διάγγελμα του Πρωθυπουργού

«Ελληνίδες Έλληνες,

Πριν από λίγη ώρα και μετά από πολύμηνες και επίμονες διαπραγματεύσεις, καταφέραμε να καταλήξουμε σε Συμφωνία με τον Πρωθυπουργό της πΓΔΜ, για την επίλυση της χρόνιας διαφοράς μας σε ό,τι αφορά την ονομασία της γείτονος.
Εδώ και πάνω από εβδομήντα χρόνια, από την ίδρυση του γειτονικού ομόσπονδου Κράτους της Γιουγκοσλαβίας, και ιδιαίτερα μετά την ανεξαρτητοποίησή της το 1992, η γειτονική χώρα έφερε την ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικειοποίηση της βαριάς πολιτισμικής κληρονομιάς της ελληνικής Μακεδονίας.
Θέλω να σας ενημερώσω ότι προκειμένου να αποκατασταθούν σχέσεις εποικοδομητικής συνεργασίας και ειλικρινούς φιλίας ανάμεσα στους λαούς μας και προκειμένου η Ελλάδα όχι μόνο να δεχθεί, αλλά και να πρωτοστατήσει στην ευρωπαϊκή και ευρωατλαντική προοπτική των γειτόνων μας, οι τελευταίοι συμφώνησαν να αλλάξουν τη συνταγματική τους ονομασία για όλες τις χρήσεις και έναντι όλων.
Συμφώνησαν να μετονομάσουν τη χώρα τους σε Δημοκρατία της Severna Makedonija (Σεβέρνα Μακεντόνιγια), δηλαδή στη γλώσσα μας σε Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας.
Η αλλαγή του ονόματος θα υλοποιηθεί τόσο σε ό,τι αφορά τις διεθνείς και διμερείς τους σχέσεις όσο όμως και στο εσωτερικό.
Με δύο λόγια, το όνομα αυτό θα ισχύει erga omnes – έναντι όλων, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, γεγονός που συνεπάγεται ότι οι γείτονές μας ανέλαβαν την υποχρέωση να αναθεωρήσουν σχετικά το Σύνταγμά τους.
Με τον τρόπο αυτό και υπό τους όρους που προβλέπονται στη συμφωνία, οι 140 χώρες που σήμερα αναγνωρίζουν τους γείτονες μας ως Μακεδονία, θα τους αναγνωρίζουν εφεξής με το όνομα «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας».
Έτσι επιτυγχάνεται ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ της ελληνικής Μακεδονίας και των Βόρειων Γειτόνων μας και μπαίνει οριστικό τέλος στον αλυτρωτισμό που ενέχει η σημερινή Συνταγματική τους ονομασία.
Την ίδια στιγμή -και ίσως αυτό να έχει τη μεγαλύτερη ιστορική βαρύτητα και αξία για την Ελλάδα- στη Συμφωνία που καταλήξαμε, για πρώτη φορά προβλέπεται ότι οι Βόρειοι Γείτονές μας δεν έχουν και δεν μπορούν να διεκδικήσουν στο μέλλον καμία σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό της Μακεδονίας.
Ο όρος Μακεδόνας της ελληνικής ιστορικής κληρονομιάς, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό διαχωρίζεται ρητά και κατηγορηματικά από τον όρο Μακεδόνας, όπως τον χρησιμοποιούν και στη βάση του οποίου αυτοπροσδιορίζονται οι πολίτες της γειτονικής μας χώρας.
Στο ίδιο πλαίσιο, η Συμφωνία αναγνωρίζει τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ από το 1977 για την καταγραφή της γλώσσας των γειτόνων μας ως Μακεδονικής γλώσσας, με την πρόσθετη, όμως, και σαφή διατύπωση ότι αυτή ανήκει στην οικογένεια των νοτιοσλαβικών γλωσσών, γεγονός που, όπως ρητά αναγνωρίζεται, τη διαχωρίζει απολύτως από την ελληνομακεδονική γλωσσική κληρονομιά και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Η Συμφωνία, επίσης, προβλέπει ότι η υπηκοότητα που θα αναγράφεται στα ταξιδιωτικά έγγραφα των γειτόνων μας δεν θα είναι: Μακεδόνας σκέτο, όπως μέχρι σήμερα, αλλά: Μακεδόνας / Πολίτης της Βόρειας Μακεδονίας.
Η Ελλάδα θα αναγνωρίζει την υπηκοότητα των γειτόνων πολιτών ως «πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας».
Αλλά πέραν αυτών, μεγάλη σημασία έχει και το γεγονός ότι συμφωνήσαμε οι γείτονές μας στην επικείμενη Συνταγματική Αναθεώρηση να αναλάβουν την υποχρέωση να αφαιρέσουν από το Σύνταγμα τους οποιαδήποτε αναφορά θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως αλυτρωτική.
Συγκεκριμένα:
Απαλείφονται οι αναφορές σε Μακεδονική Μειονότητα, καθώς και στην ανάγκη προστασίας της.
Αντικαθίσταται το άρθρο για την προστασία των συνόρων με απάλειψη των προβληματικών σημερινών αναφορών.
Τέλος, αφαιρούνται οποιεσδήποτε έστω και έμμεσα ιστορικές - αλυτρωτικές αναφορές από το προοίμιο του Συντάγματός τους.
Με τον κ. Ζάεφ καταλήξαμε, επίσης, σε ένα σαφές χρονοδιάγραμμα για την υπογραφή – κύρωση και θέση σε ισχύ της Συμφωνίας.
Η Συμφωνία, αφού υπογραφεί από τους υπουργούς Εξωτερικών, θα πρέπει να κυρωθεί από τη Βουλή των γειτόνων μας.
Στη συνέχεια, η Ελλάδα θα υποστηρίξει απόφαση για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Βόρειας Μακεδονίας, με την Ε.Ε. στο επικείμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Και ταυτόχρονα θα υποστηρίξει την αποστολή πρόσκλησης από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ για ένταξή της στον οργανισμό.
Και οι δύο αυτές προσκλήσεις θα τελούν υπό την αίρεση της επιτυχούς ολοκλήρωσης της Συνταγματικής Αναθεώρησης, που κατοχυρώνει τη χρήση του ονόματος έναντι όλων.
Με απλά λόγια, εφόσον η Συνταγματική Αναθεώρηση δεν ευδοκιμήσει τότε αυτοδικαίως ακυρώνεται η πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ και δεν εκκινούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε.
Η Ελλάδα, τέλος, θα κυρώσει τη μεταξύ μας Σύμβαση στο ελληνικό κοινοβούλιο θέτοντας την σε ισχύ, καθώς και το Πρωτόκολλο ένταξης των γειτόνων μας στο ΝΑΤΟ, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της συνταγματικής αναθεώρησης στη γειτονική χώρα.
Με τον τρόπο αυτό η χώρα μας διασφαλίζει πλήρως και απόλυτα τα συμφέροντα της και δεν απεμπολεί το σχετικό διαπραγματευτικό της πλεονέκτημα.

Ελληνίδες, Έλληνες,
Είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι η Συμφωνία αυτή αποτελεί μια μεγάλη διπλωματική νίκη, αλλά και μια μεγάλη ιστορική ευκαιρία.
Η Ελληνική Κυβέρνηση υπερασπίστηκε στο ακέραιο όλες τις κόκκινες γραμμές της, όλες τις κόκκινες γραμμές της εθνικής μας θέσης, όπως αυτή διαμορφώθηκε τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια.
Το σημαντικότερο, όμως, όλων είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική ευκαιρία που αφορά όχι μόνο το έθνος μας, αλλά συνολικότερα την περιοχή μας.
Πρόκειται για μια ιστορική στιγμή για τα Βαλκάνια και τους λαούς μας.
Κλείνει οριστικά μια διένεξη που υπονόμευσε τον κοινό βηματισμό και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή.
Και ανοίγει ένα παράθυρο στο μέλλον.
Ένα παράθυρο αλληλεγγύης, φιλίας και συνεργασίας, ευημερίας και συνανάπτυξης μεταξύ των λαών μας.
Με τη Συμφωνία αυτή η πατρίδα μας εδραιώνεται ως ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια και ως πραγματικός πυλώνας σταθερότητας σε μια βαθιά πληγωμένη περιοχή.
Σε μια περίοδο που χώρες γύρω μας βυθίζονται στον εαυτό τους, χτυπημένες από το μικρόβιο του εθνικισμού, η Ελλάδα πρωταγωνιστεί και πάλι στα Βαλκάνια, ως η χώρα που ανοίγει δρόμους για την ειρηνική επίλυση διαφορών και τη δημιουργική συνύπαρξη των λαών.
Και είμαι βαθιά περήφανος για αυτό.
Και πέρα από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και εσωτερικούς υπολογισμούς, σήμερα μπορούμε όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι Έλληνες να είμαστε περήφανοι.
Όχι μόνο για την ιστορία και την πολιτισμική μας κληρονομιά που με τη Συμφωνία κατοχυρώνουμε, όχι μόνο για το εθνικό μας παρελθόν, αλλά και για το παρόν και το μέλλον μας.
Μιας ισχυρής Ελλάδας, φάρου πολιτισμού, ιστορίας αλλά και αξιών, μιας Ελλάδας Πυλώνα σταθερότητας στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ευρώπη.
Αυτή την Ελλάδα οραματιζόμαστε και σήμερα κάνουμε ένα ιστορικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Σας ευχαριστώ».

πηγή

Τα νεώτερα για το σκοπιανό: 
1. Ολα δείχνουν πως η αρχική πρόθεση των γειτόνων με την πρόταση τους "δώστε εσείς το ΟΚ για την είσοδο μας στο ΝΑΤΟ και... κατόπιν θα αλλάξουμε το Σύνταγμα μας κλπ κλπ" ήταν μια καλοστημένη παγίδα, ενδεχομένως εν γνώσει των ΗΠΑ. Δεν θα άλλαζαν ΤΙΠΟΤΑ απολύτως και η Ελλάδα δεν θα είχε μέσον πίεσης.
2. Η "έναντι όλων" (erga omnes) χρήση ΔΕΝ είχε γίνει αποδεκτή και όσα ακούγαμε εδώ ήταν παπαρίτσες. Σκέτες.
3. Η Ελλάδα, που ήδη έχει υποχωρήσει στη γλώσσα και στην εθνικότητα, είναι ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟΝ να ετοιμάζεται να υποχωρήσει ΚΑΙ στο erga omnes! Δηλαδή η όποια "λύση" να αφορά χρήσεις σχετιζόμενες με τη χώρα μας και -αρχικά- με κάποιους διεθνείς φορείς που όμως λίγα χρόνια μετά θα ατονούσαν και ΟΛΟΙ θα τους αποκαλούσαν Μακεδονία.
End of story.

Takis Latas

«Κεραυνούς» προς τα «ανιστόρητα εθνίκια» που «έχουν για μύθο τον Μέγα Αλέξανδρο», ρίχνει ο Νίκος Καρανίκας.
Σε ανάρτησή του στο Facebook, ο σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού, επιτίθεται  σε όσους διαφωνούν με την εκχώρηση του ονόματος Μακεδονία στους Σκοπιανούς, δηλώνοντας πως δεν θα υποκύψει στους «φασίστες που επανεμφανίστηκαν στο όνομα της Μακεδονίας».
Παράλληλα, αναφερόμενος στα επικείμενα συλλαλητήρια, δηλώνει ότι μοναδικός σκοπός τους είναι «η ενίσχυση της φασιστικής νοοτροπίας, που θέλει τον εθνικισμό να μολύνει τα μυαλά των ανθρώπων που αγαπούν την χώρα τους”.


Από ότι φαίνεται, και όσο μπορεί κανείς να κρίνει από τις "γκρίζες ειδήσεις", που κυκλοφορούν γύρω από το Σκοπιανό, η Κυβέρνηση και τμήμα ή και το σύνολο της Αντιπολίτευσης (γκρίζες ζώνες, προς το παρόν), ξεπουλούν τη Μακεδονία.
 
Δεδομένου ότι ο ελληνικός λαός, έδειξε με όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή του, την απόλυτη αντίθεσή του για την αρπαγή του   ονόματος  "Μακεδονία" από το γειτονικό σλαβικό κρατίδιο, η απόφαση αυτή ξεπουλήματος, από την ελληνική κυβέρνηση πάρθηκε (αν πάρθηκε) εν γνώσει της ότι καταπατεί τη σχετική βούληση του λαού. Για ένα τόσο σημαντικό, και τόσο υψηλής επικινδυνότητας ζήτημα, η αυθαίρετη απόφαση των κυβερνώντων, παραπέμπει σε γνωστό αποκρουστικό επίθετο, που θα τους ακολουθεί, όχι απλώς ως το τέλος της ζωής τους, αλλά και  εντός της  αέναης ιστορίας αυτού του τόπου.
 
Αποτελεί ασύγγνωστη αφέλεια, αν όχι κάτι χειρότερο, ο εφησυχασμός  της κυβέρνησης, σχετικά με  την απάλειψη των "αλυτρωτικών δεδομένων" του σλαβικού κρατιδίου, δεδομένου ότι ακριβώς το όνομα, αυτό καθαυτό  είναι η κορύφωση του αλυτρωτισμού. Παραδόξως, όμως,  η κυβέρνηση δείχνει να πιστεύει ότι "προστατεύεται η χώρα" αν οι Σκοπιανοί δεχτούν να σπάσουν τα πόδια από τα γελοία αγάλματα που φέρουν έφιππο το Μ. Αλέξανδρο, και που έχουν στηθεί στις πλατείες τους, ή αν δεχτούν (που ούτε αυτό φαίνεται να δέχονται  οι Σκοπιανοί) να σβήσουν από το Σύνταγμα ότι σχετικά αυτό περιέχει ως "αλυτρωτισμό". Εκτός από το ότι, αυτά τα σύμβολα του αλυτρωτισμού μπορούν να αναπαραχθούν κάθε στιγμή στο μέλλον, και αφού θα έχει εξασφαλιστεί  το ποθητό όνομα,  ο αλυτρωτισμός  έχει βαθιά χαραχθεί στη συνείδηση των Σκοπιανών, ακόμη και  αυτών που δεν έχουν γεννηθεί.
 
Ο αλυτρωτισμός, που εμπεριέχεται στο όνομα "Μακεδονία" αποδεικνύεται περίτρανα αν ανατρέξει κανείς στην απαρχή αυτής της εθνικής ιλαροτραγωδίας. Και τότε, όπως και τώρα, η Ελλάδα πιέστηκε αφόρητα από την Αμερική, να δεχθεί να παραχωρήσει το όνομα "Μακεδονία" στα Σκόπια, που τότε ήταν μια απλή επαρχία της πρώην Γιουγκοσλαβίας, προκειμένου  να ικανοποιηθεί  ο Τίτο και να "διατηρήσει το ένα του  πόδι στη Δύση" (να μην το μεταφέρει και αυτό στη Σοβιετική Ένωση). Και εμείς κακώς, κάκιστα υποχωρήσαμε τότε.
 
Από τότε δεν έπαψε να καλλιεργείται   ο αλυτρωτισμός με όλα τα μέσα, σε ολόκληρη την υφήλιο, με τη βοήθεια του ονόματος που είχε δοθεί στα Σκόπια,   με την εξασφάλιση αδρής χρηματοδότησης από διάφορα ανθελληνικά κέντρα και με σαφέστατο, σταθερό και αναλλοίωτο στόχο τη δημιουργία "Μακεδονικού Κράτους". Έχουν ιδρυθεί, για το σκοπό αυτό πολυάριθμα ερευνητικά ινστιτούτα σε διάφορες πόλεις της υφηλίου και έχουν δει το φως της δημοσιότητας αναρίθμητοι τόμοι με περιεχόμενο εσκεμμένης παραποίησης της ιστορίας. Και αναφορικά με το εσωτερικό των Σκοπίων, η προπαγάνδα "πάει σύννεφο" αρχίζοντας συστηματικά από την πρώτη δημοτικού να ευαισθητοποιούν τα παιδάκια με τον "αλυτρωτισμό". Θέματα γνωστά σε όλους…..όχι, όμως, όπως φαίνεται και στις ελληνικές κυβερνήσεις;
 
Πως λοιπόν, εμείς, βαυκαλιζόμαστε ότι θα "προστατευτούμε", επειδή ο κ. Ζάεβ, (που οπωσδήποτε σέβεται αυτός το λαό του και ομιλεί περί της ανάγκης δημοψηφίσματος) δίνει κάποιες αόριστες υποσχέσεις περί κατάργησης συμβόλων, τα οποία σύμβολα αποτελούν  ακριβώς το περίβλημα του ονόματος, που  μανιακώς επιζητείται. Τι αξία, λοιπόν, μπορεί να έχουν αυτές οι κινήσεις, όταν ανά πάσα στιγμή όλα αυτά μπορεί να επανέλθουν, αλλά και χωρίς αυτά όταν η μακρά και απολύτως συνεπής μάχη του αλυτρωτισμού του γειτονικού σλαβικού κρατιδίου θα συνεχίσει σίγουρα, και μάλιστα έντονα ενισχυμένη, έχοντας κατακτήσει και το τόσο επιθυμητό όνομα;
 
Αναμφίβολα, οι πιέσεις που δέχονται οι κυβερνώντες από την Αμερική και από τους  Ευρωπαίους εταίρους μας πρέπει να είναι αφόρητες. Εξηγούνται, αν έτσι είναι, από την προσπάθεια αναχαίτισης της Ρωσίας να "αποκτήσει" επιρροή στα Βαλκάνια,  χάρη στη σωτηρία των Σκοπίων!
 
Αλλά, είναι αρκετά δυσνόητη αυτή η προσπάθεια των Μεγάλων Δυνάμεων, να "σώσει" τα Σκόπια από τη Ρωσία, όταν αυτή η τελευταία έχει εισβάλλει ήδη "με τα τσαρούχια" στα Βαλκάνια, ως υπασπιστής της Κίνας, αλλά και όταν ο ίδιος ο πλανητάρχης Donald Trump δηλώνει και πράττει με τρόπους, που επιδιώκουν σαφέστατα την ύπαρξη καλών σχέσεων με τη Ρωσία. Και να προσθέσω, ακόμη, ότι στα Βαλκάνια, υπάρχουν ήδη αρκετές κυβερνήσεις, που αποκαλούνται υποτιμητικά από τους πανικόβλητους παραδοσιακούς  πολιτικούς "λαϊκίστικες", και οι οποίες δηλώνουν ότι είναι  εναντίον της Δύσης και υπέρ της Ρωσίας.  Πως μπορεί να αναμένεται, λογικά, η αποδυνάμωση της Ρωσίας, χάρη στην υφαρπαγή του ονόματος της Μακεδονίας από τα Σκόπια; Και πως είναι νοητό να εξακολουθεί, ως ουτοπία πια, ο ψυχρός πόλεμος;
 
Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο  ότι τα Σκόπια, αν γίνουν "Μακεδονία" θα εξακολουθήσουν τον αλυτρωτικό τους αγώνα ενισχυμένοι από το όνομα και με   τελικό στόχο το "Κράτος ή το Έθνος της Μακεδονίας". Δεν θα είναι  αυτή η τραγική εξέλιξη για αύριο, αλλά προβλέπεται να ολοκληρωθεί σε μικρό διάστημα από τώρα, και μόλις η διεθνής συγκυρία εμφανιστεί ευνοϊκή για την επιχείρηση αυτή. Περιττό να υπενθυμίσω, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τη  Μακεδονία.
 
Όσοι, λοιπόν, από τους Έλληνες  πολιτικούς, συναινέσουν σε αυτό το τερατούργημα υπογράφουν το τέλος του Έθνους των Ελλήνων.
 
Να συνειδητοποιήσουμε, ακόμη, ότι ασφαλώς, δεν είναι διόλου τυχαίο  το ότι φθάσαμε στο έσχατο αυτό σκαλοπάτι της διεθνούς ανυποληψίας. Διότι, η εθνική αυτή συμφορά είναι, δυστυχώς, άμεσα συνδεδεμένη με την αποδοχή, χωρίς αντίδραση, χωρίς αναζήτηση άλλου δρόμου, από το σύνολο των κυβερνήσεων μας,  τα απάνθρωπα, τα καταστρεπτικά  και τα  χωρίς καμιά απολύτως προοπτική οικονομικά μέτρα. Χώρες που οι ιθύνοντες τους  προχωρούν διπλωμένοι στα δύο, που αδιαφορούν για τα δεινά που οι επιλογές τους προκαλούν στο λαό τους, που συμφωνούν να εφαρμόσουν εκτρωματικές/νεοαποικιοκρατικές  πρακτικές εναντίον των πολιτών, για να εξασφαλίσουν τα συγχαρητήρια ΕΧΘΡΩΝ και ΦΙΛΩΝ (η διάκριση, ανέκαθεν, δυσδιάκριτη), είναι καταδικασμένες  να σβήσουν από το διεθνές προσκήνιο.
 
Ωστόσο, υπάρχει ένας ελληνικός λαός. Λαβωμένος, εξουθενωμένος και προδομένος, αλλά,  όμως, αποφασισμένος  όπως  όλα δείχνουν να μην  ενδώσει στην εθνική ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Το ακριβό μας όνομα, λοιπόν, περνά στα χέρια του ελληνικού λαού, και αυτός, και μόνο αυτός θα αποφασίσει για την τύχη του.


Τι είναι το ευρωπαϊκό Game of Love; Ένα πολιτικό ριάλιτι σόου που διεξάγεται αυτή την περίοδο στα Βαλκάνια υπό το ΝΑΤΟ και την ενθάρρυνση (: ωραία λέξη) της ΕΕ, με μηχανισμό προσαρμογής, εναρμόνισης και έμπνευσης στις σχέσεις την αναθεωρημένη για την περίσταση «open method of coordination».

Ποιες είναι οι Μαριονέτες που λαμβάνουν μέρος σε αυτό το παιχνίδι, δίνοντας παράλληλα εξετάσεις ευρωπαϊκότητας; Οι σημερινοί ηγέτες των Βαλκανίων, συμπεριλαμβανομένου ασφαλώς του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος γνωρίζει καλά τι σημαίνει Μαριονέτα με αυτή την έννοια, καθώς ήταν αυτός που τον Μάιο του 2014 είχε αναπτύξει στην Μόσχα τη συγκεκριμένη «θεωρία» (Αλ. Τσίπρας: Η ευρωπαϊκή ηγεσία θέλει υποτελείς κυβερνήσεις), χαρακτηρίζοντας τον Αντ. Σαμαρά «μαριονέτα του κ. Μπαρόζο».

Στο πλαίσιο αυτού του παιγνίου (Game of Love)  θα πρέπει αναγνώστη μου να εντάξεις και εξετάσεις την διαδικασία επίλυσης του λεγόμενου «Σκοπιανού Ζητήματος», το οποίο μετονομάστηκε προσφάτως και κουτοπόνηρα σε «Μακεδονικό Ζήτημα», παραπέμποντας ψευδώς σε άλλες εποχές, σχέσεις και καταστάσεις αναθεώρησης του status quo της περιοχής. Κατά την απατηλή αυτή διαδικασία, μάλλον λογικό ακούγεται το όνομα «Δημοκρατία της Ίλιντεν Μακεδονίας» (Ilindenska Republika Makedonija), το οποίο εμφανίσθηκε να προτείνει αιφνιδιαστικά σε αυτήν την τελική φάση των διαπραγματεύσεων η ηγεσία της ΠΓΔΜ, με το Ilindenska απλώς να χαρακτηρίζει πολιτικώς και όχι ασφαλώς γεωγραφικώς ή αλλιώς την «Δημοκρατία της Μακεδονίας»!

Σε αυτόν τον εμφανιζόμενο ως διπλωματικό ελιγμό δεν φάνηκε να αντιδρά αυτόματα - όπως θα φανταζόταν οποιοσδήποτε λογικός, μη-μαριονέτα Έλληνας πολιτικός -  ο Έλληνας πρωθυπουργός, παρότι η προτεινόμενη ονομασία έχει πολιτικό σημαινόμενο που αφορά στην ενοποίηση μιας περιοχής η οποία περιλαμβάνει και ελληνικά εδάφη – μέχρι τις παρυφές του Ολύμπου! Είναι αυτό «επιτομή του αλυτρωτισμού», όπως δήλωσε ο κύριος Βενιζέλος; Όχι. Είναι, ωστόσο, σαφής υποδήλωση επεκτατισμού στη βάση μιας επαναστατικής ιδέας ολοκλήρωσης, με σημαίνουσα ιστορική αναφορά. Πρόκειται στην κυριολεξία για μια φάρσα της ιστορίας που σαν τέτοια έπρεπε αμέσως να απορριφθεί …. με γέλια! Το Ilindenska θα ενίσχυε πολιτικώς το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» αντί να το (την) περιορίσει γεωγραφικώς ή/και ιστορικώς, εξασθενώντας την πολιτική και νομική του (της) διάσταση  - σήμερα και για το μέλλον. 

Δεν μετέβαλα άποψη. Διατηρώ την ίδια - που καθόλου δεν άρεσε στους υποστηρικτές των συλλαλητηρίων - πως το ζήτημα της τελικής ονομασίας της γείτονος, θα πρέπει να επιλυθεί στο πλαίσιο μιας οντολογίας που από την μια θα αποκηρύσσει τον αλυτρωτισμό, ενώ από την άλλη δεν θα προκαλεί πολιτική ή εμπορική σύγχυση μεταξύ του κράτους ΠΓΔΜ και της ελληνικής εθνικής / διοικητικής περιοχής της Μακεδονίας. H erga omnesονομασία «Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας» (Republika Nova Makedonija –  Republic of New Macedonia), με συντομογραφία:  Нова Македонија - Nova Makedonija (ΝΜK), διαθέτει αυτές τις ιδιότητες /αρετές και θα έπρεπε να ικανοποιεί οποιονδήποτε πολίτη στην ΠΓΔΜ ή στην Ελλάδα, ο οποίος δεν εμφορείται από την παθολογία εθνικιστικού πάθους ή εθνικιστικής φοβίας με στοιχεία μάλιστα εθνικιστικού σουρεαλισμού.

Αυτή είναι μια λογική και έντιμη πολιτικώς πρόταση, ως μέρος μιας συνολικής λύσης στο ζήτημα, που έχει ήδη συμφωνηθεί και που τελικά θα εμφανιστεί ξανά ως «τελικός συμβιβασμός», αφού ολοκληρωθούν τα παιχνίδια εντυπώσεων που αφορούν στις ηγεσίες των Μαριονετών, οι οποίες  εμφανίζονται τυπικώς να κυβερνούν την Ελλάδα και την ΠΓΔΜ αντιστοίχως.

Ιδού, γιατί δεν αντέδρασα αμέσως στο άκουσμα του παράδοξου και κουτοπόνηρου «Ilindenska Republika Makedonija». Θα ήμουν μάλλον αφελής, αν παρακολουθούσα τα επικοινωνιακά κόλπα που αποσκοπούν στην πολιτική νομιμοποίηση του «Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας», αφού προηγουμένως πειστούν όλοι ό, τι αυτό αποτελεί το «μικρότερο κακό» και ό, τι περιέχει το μικρότερο δυναμικό αποσταθεροποίησης, καπηλείας, παρεξήγησης και τριβών μεταξύ των δύο όμορων χωρών.

Πέραν αυτού, θα ήταν κάποιος ιδιαίτερα αφελής αν δεν έβλεπε πως το ζήτημα έχει λάβει πλέον σαφή χαρακτηριστικά προσαρμογής των Βαλκανίων στην ΕΕ και στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και με αυτή την έννοια δεν παίρνει αναβολή. Η διοίκηση των ΗΠΑ και οι ηγεσίες των χωρών που διευθύνουν την ΕΕ πέτυχαν αυτήν την περίοδο να ενισχύσουν άμεσα ή έμμεσα (όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα) κυβερνήσεις Μαριονετών, οι οποίες ως όρο εθνικής επιβίωσης και προόδου εμφανίζουν το αναμεταξύ τους φλερτ.

Καλά κάνουν, μόνον που το πράττουν ως Μαριονέτες και όχι ως πολιτικές οντότητες και προσωπικότητες που με την διαδικασία σύσφιξης των σχέσεών τους υπηρετούν υψηλές αξίες και ιδανικά. Τίποτε δεν υπηρετούν και δεν υπερασπίζονται έξω από τον ρόλο της Μαριονέτας. Αυτός και μόνον αυτός τους προκαλεί ασφάλεια και ευδοκίμηση. Αυτόν και μόνον γνωρίζουν, σε αντίθεση με παλαιότερες γενιές πολιτικών στα Βαλκάνια, τους οποίους τόσο αμετροεπώς αυτοί οι σημερινοί «performers της πολιτικής» αποκαλούσαν …. Μαριονέτες. Και μπορεί βαθύτερα να μην είχαν εντελώς άδικο τότε! Πράγματι, η μορφή εξάρτησης καθιστούσε και τους προηγούμενους εν τέλει Μαριονέτες. Όχι, ωστόσο, τόσο εμφατικά, εξόφθαλμα, αυθεντικά και αντιαισθητικά σαν τους σημερινούς!

Κάπως έτσι και το «σκοπιανό» επιλύεται στο πλαίσιο του Game of Love Μαριονετών των Βαλκανίων και όχι στο πλαίσιο μια σοβαρής, ακηδεμόνευτης πολιτικής οντολογίας που θα δημιουργούσε με αυθεντικό τρόπο στενούς δεσμούς φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των βαλκανικών λαών και των πολιτικών ηγεσιών της περιοχής, ώστε από κοινού να ισχυροποιηθούν και να μειώσουν τον βαθμό χειραγώγησής τους από το ιμπεριαλιστικό κέντρο. ‘Έτσι, και μόνον έτσι, θα υπηρετείτο σε βάθος και μακροχρονίως καί η ειρήνη καί η δημοκρατία στην περιοχή και όχι όπως εξελίσσεται αυτό το άσχημο Game of Love εκ Μαριονετών σήμερα!


του Βενιαμίν Καρακωστάνογλου

Τα δύο ογκώδη συλλαλητήρια στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα και άλλα που έγιναν στο εξωτερικό αλλά και δημοσκοπήσεις επιβεβαίωσαν τη συνεχιζόμενη πατριωτική προσήλωση των Ελλήνων στην υπεράσπιση του ονόματος της Μακεδονίας και τη μη εκχώρησή του στα Σκόπια.

Εκφράστηκαν όμως και απόψεις για συμβιβαστικές λύσεις, που επιδιώκουν την αποδοχή από την Ελλάδα ενός σύνθετου γεωγραφικού ονόματος με συμπεριλαμβανόμενη την λέξη Μακεδονία και άλλες ενδεχομένως υποχωρήσεις της χώρας μας. Ώστε στο πλαίσιο ενός «πολιτικού ρεαλισμού», να λήξει η «εκκρεμότητα» αυτή που διαρκεί από το 1991 και να εξομαλυνθούν οι διμερείς σχέσεις Ελλάδας-ΠΓΔΜ, να ενταχθεί η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ, να προχωρήσει η ένταξή της στην ΕΕ και να σταματήσει η παγίωση της διεθνούς χρήσης του σημερινού σφετεριστικού συνταγματικού ονόματος των Σκοπίων.

Ένας σοβαρός εκφραστής αυτών των απόψεων είναι και ο γνωστός δημοσιογράφος, συγγραφέας και πρώην πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών ως το 2015, κ. Νικόλαος Μέρτζος, ο οποίος με αρθρογραφία του στις εφημερίδες Καθημερινή, Real News, κ.α., αλλά και πρόσφατα στις 09.04.2018 σε συνέντευξή του στο Κρατικό Πρακτορείο Ειδήσεων των Σκοπίων (ΜΙΑ), η οποία έλαβε ευρύτατη δημοσιότητα στην γειτονική χώρα, εξέφρασε τις σχετικές απόψεις του.


Ο κύριος τίτλος που προβλήθηκε από τις δηλώσεις του στο ΜΙΑ ήταν «Με μία έντιμη συμφωνία σε 20 χρόνια δεν θα υπάρχουν αμφιβολίες». Δήλωσε: «Είναι ανάγκη να βρεθεί λύση. Όλο αυτό έπρεπε να είχε τελειώσει ήδη από 1992-1993. Πρέπει να σταθεροποιηθεί και η χώρα σας και η χώρα μας. Πρέπει να βρούμε μία λύση, ώστε το ένα Έθνος να μη προσβάλλει το άλλο. Ειδικά το ισχυρότερο να μην προσβάλλει το αδύναμο, αλλά και οι αδύναμοι να δείξουν κατανόηση, να δείξουν αληθινή φιλία. Είμαι πεπεισμένος ότι εάν επιτευχθεί μία έντιμη συμφωνία, δεν θα υπάρχει καμία αμφιβολία σε 20 χρόνια. Η λύση πρέπει να είναι με σύνθετη ονομασία. Εμείς λέμε ότι η Μακεδονία είναι ελληνική. Εσείς θέλετε το μονοπώλιο. Αυτοπροσδιορισθείτε όπως θέλετε, αλλά να υπάρχει διαφορά μεταξύ μας».
Οι προτάσεις Μέρτζου

Αναζητώντας στην πρόσφατη αρθρογραφία του κ. Μέρτζου το πως προδιορίζει την «έντιμη συμφωνία» με τα Σκόπια, βρήκα τους 4 όρους που θέτει γι’ αυτήν, σε άρθρο του της 28.01.2018 στην Εφημερίδα Real News.

Γράφει λοιπόν ότι ένας συμβιβασμός Αθηνών-Σκοπίων προϋποθέτει τους εξής απαράβατους όρους:


1. Το σύνθετο όνομα να ισχύει έναντι όλων, erga omnes, και με αυτό το οριστικό όνομα να εγγραφεί στον ΟΗΕ η χώρα.

2. Να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα. Συνεχίζει όμως εξηγώντας ότι δεν υπάρχει σχετική κοινοβουλευτική πλειοψηφία γι’ αυτό, χωρίς να είναι σαφές αν εξ αυτού αναιρεί αυτόν τον όρο ή αν επιμένει στην επίτευξή του ως προϋπόθεση συμφωνίας.

3. Να καταργηθούν όσα σχολικά βιβλία, νόμοι, μνημεία, μουσεία, κ.α., διδάσκουν τον αλυτρωτισμό σε βάρος της ελληνικής Μακεδονίας.

4. Να δηλώσουν δεσμευτικά τα Σκόπια ότι στην ελληνική Μακεδονία δεν υπάρχει ούτε διεκδικούν «μακεδονική μειονότητα» (όπως έπραξαν ήδη για την Βουλγαρία). Επίσης ο κ. Μέρτζος παραθέτει πολλά στοιχεία για τις οικονομικές δοσοληψίες Ελλάδας-ΠΓΔΜ, καθώς και στοιχεία της εσωτερικής πολιτικο-οικονομικής κατάστασης στα Σκόπια, όπως και γεωπολιτικά στοιχεία για την Νοτιοανατολική Ευρώπη. Βασική του επισήμανση επίσης είναι ότι όπως γνωρίζουν οι επαΐοντες, «μία έντιμη συμφωνία με τα Σκόπια θίγει τα αισθήματα, αλλά εξυπηρετεί τα Εθνικά Συμφέροντα. Αναβαθμίζει κατακόρυφα τη γεωπολιτική αξία, την ασφάλεια και την ανάπτυξη της Ελλάδος με επίκεντρο την ελληνική Μακεδονία».


Συνεπώς, αν αυτοί οι όροι ικανοποιηθούν ο κ. Μέρτζος φρονεί ότι μπορεί να υπάρξει μία «έντιμη συμφωνία» προφανώς με ένα σύνθετο όνομα.
Ο αντίλογος

Ας δούμε όμως ποιος μπορεί να είναι ο αντίλογος στα παραπάνω και ποιες διευκρινίσεις απαιτούνται για τις θέσεις του.

1. Πως προσδιορίζει την «έντιμη συμφωνία»; Προφανώς, συμβιβαστική με σύνθετη ονομασία. Αυτό όμως που δεν μας λέει είναι ότι π.χ. η «Άνω Μακεδονία», θα είναι όνομα Κράτους και διεθνούς υποκειμένου, με έδρα στους Διεθνείς Οργανισμούς, ενώ η ελληνική Μακεδονία θα αποτελεί μία εσωτερική διοικητική υποδιαίρεση της Ελλάδος χωρίς διεθνή υπόσταση. Αυτό δίνει ακαταμάχητο πλεονέκτημα στα Σκόπια, απέναντι στην Ελλάδα, ώστε να μονοπωλήσουν τελικά τον «Μακεδονισμό» τους διεθνώς, όπως έπραξαν από το 1991 και ιδίως από το 1995 και μετά, έως σήμερα.

2. Γιατί «σε 20 χρόνια δεν θα υπάρχουν αμφιβολίες»; Μήπως μετά το 1995 δεν πέρασαν 22 χρόνια και τα πράγματα όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν αλλά χειροτέρεψαν; Τόσο στο κυρίως θέμα, δηλαδή της διαπραγμάτευσης για το όνομα, όσο και στα ειδικότερα που ρύθμιζε η Ενδιάμεση Συμφωνία (όχι αλυτρωτισμός, φιλικές σχέσεις, όχι εχθρική προπαγάνδα, όχι μεροληπτικά σχολικά εγχειρίδια).

Ενώ αντίθετα προωθήθηκαν από τα Σκόπια σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα και τους στόχους της Ενδιάμεσης Συμφωνίας: α) Πάνω από 100 αναγνωρίσεις με το σφετεριστικό όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», β) Η ένταξή τους σε Διεθνείς Οργανισμούς, με την συναίνεση μάλιστα της Ελλάδος η οποία γινόταν με το όνομα FYROM αλλά μετά εχρησιμοποιείτο το «Δημοκρατία της Μακεδονίας» που υποτίθεται ήταν υπό αλλαγήν! Έτσι έγινε και με την παροχή στα Σκόπια του καθεστώτος της υπό ένταξιν χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την οποία συναίνεσε η Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 2005.
Ο λαός πως θα λέγεται;

3. Γιατί σιγεί ο κ. Μέρτζος για τα θέματα της ονομασίας της εθνότητας, της ιθαγένειας και της γλώσσας; Οι κάτοικοι της αυριανής «Άνω Μακεδονίας» (Gorna Makedonija), που από το 1944 διδάχθηκαν να ονομάζονται «Μακεδόνες», θα πάψουν τώρα να αυτοαποκαλούνται και να προβάλλονται έτσι διεθνώς; Ή θα ονομάζονται Ανω Μακεδόνες; Όταν βέβαια εμείς οι Έλληνες Μακεδόνες θα ονομαζόμαστε έτσι μόνο εντός της χώρας μας! Το θέμα της ονομασίας του λαού των Σκοπίων που ούτε το αγγίζει ο κ. Μέρτζος και που αρνούνται να εντάξουν στην διαπραγμάτευση τόσο οι ηγέτες των Σκοπίων όσο και ο ίδιος ο διαμεσολαβητής κ. Μάθιου Νίμιτς, είναι σπουδαιότερο ακόμη και από το κρατικό όνομα!

4. Θα υπάρξει συνταγματική αλλαγή του ονόματος των Σκοπίων και άρση των αλυτρωτικών διατάξεων στο Σύνταγμα; Βοήθησε άραγε καθόλου η διμερής-διακρατική (Διεθνής) Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 που προέβλεπε αυθεντική ερμηνεία για τις συγκεκριμένες αλυτρωτικές διατάξεις του Συντάγματος; Βεβαίως και όχι. Ούτε οι χάρτες της ενιαίας Μακεδονίας έφυγαν, ούτε οι θεωρίες περί σκλαβωμένης «Μακεδονίας του Αιγαίου», ούτε η μειονοτική προπαγάνδα, ούτε τα προκλητικά και ανιστόρητα σχολικά εγχειρίδια. Ή μήπως πιστεύει αφελώς ο κ. Μέρτζος ότι 100 (ή ακόμη και 1.000) φοιτητές της ΠΓΔΜ φιλοξενούμενοι στην Ελλάδα, θα μπορέσουν (αν βέβαια πεισθούν…) να ανατρέψουν μία επί δεκαετίες ενορχηστρωμένη κρατική προπαγάνδα για την «μακεδονική» ταυτότητα της γειτονικής χώρας;


5. Θα ισχύσει το όποιο νέο όνομα erga omnes; Δηλαδή και στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ και διεθνώς, τόσο διμερώς με όλα τα Κράτη του κόσμου όσο και πολυμερώς και στους Διεθνείς Οργανισμούς και Συνδιασκέψεις; Ή θα καταλήξει σκέτο Μακεδονία; Οι δηλώσεις της ηγεσίας των Σκοπίων δεν αφήνουν αμφιβολία ότι δεν πρόκειται να ισχύσει στο εσωτερικό της χώρας ούτε για κράτη που τους αναγνώρισαν διμερώς ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

6. Ποιος φταίει που δεν βρέθηκε λύση από το 1992-1993; Εμείς που τότε (κακώς) συζητούσαμε και για σύνθετη ονομασία ή αυτοί που τα ήθελαν όλα (όπως και τώρα); Δηλαδή, μονοπώλιο του Μακεδονισμού διεθνώς.
To κλεψίτυπο «Δημοκρατία της Μακεδονίας»

7. Πως θα αποτρέψουμε τις παρασπονδίες; Ποιες εγγυήσεις θα μας δοθούν; Ήδη η ΕE, και Κράτη της όπως και το ΝΑΤΟ, χρησιμοποιούν συχνά για λόγους απλούστευσης το Δημοκρατία της Μακεδονίας ή σκέτο Μακεδονία, μολονότι υποχρεούνται από τις αποφάσεις του ΟΗΕ αλλά και των ιδίων των Οργανισμών αυτών να χρησιμοποιούν το FYROM. Τι μας διδάσκει αυτό; Να μην τους εμπιστευόμαστε, να αντιδρούμε και να εξασφαλίσουμε εγγυήσεις.

8. Έδειξαν επί 22 χρόνια (μετά το 1995) αληθινή φιλία τα Σκόπια; Τι κάναμε εμείς και τι αυτοί; Εμείς ευρύτατες οικονομικές σχέσεις και επενδύσεις, που δημιούργησαν 18.000 νέες θέσεις εργασίες εκεί, στρατιωτική βοήθεια, οικονομική βοήθεια, ένταξή τους σε Διεθνείς Οργανισμούς. Αυτοί: Διεθνή χρήση του «Δημοκρατία της Μακεδονίας», πάνω από 100 διμερείς αναγνωρίσεις με το όνομα αυτό, που υποτίθεται έπρεπε να αλλάξει, αφαίρεση των πινακίδων FYROM των ΙΧ αυτοκινήτων τους που έρχονταν στην Ελλάδα, επιθετικά και ανιστόρητα εγχειρίδια στα σχολεία τους και μειονοτική προπαγάνδα, την τελευταία δεκαετία δε, αγάλματα Μακεδόνων και μετονομασία οδών-αεροδρομίων στα πλαίσια του «εξαρχαϊσμού».


Ποιος μας λέει άραγε ότι ένας άλλος Γκρούεφσκι δεν θα ανέλθει στο μέλλον στην εξουσία; Η Ελλάδα έδειξε υπερβάλλουσα γενναιοδωρία και καλή θέληση και απέφυγε να καταγγείλει την ενδιάμεση συμφωνία παρά τις συνεχείς παρασπονδίες των Σκοπιανών. Το πλήρωσε βέβαια με μία καταδικαστική, ήπια ευτυχώς, απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.

9. Πως θα διασφαλίσουμε τον «αυτοπροσδιορισμό με διαφορά μεταξύ μας», όπως ζητάει ο κ. Μέρτζος, όταν το Σύνταγμά τους δεν θα αλλάξει (καθώς επιμένουν σε αυτό επικαλούμενοι την ανυπαρξία πλειοψηφίας) και θα τους δίνει το νομικό έρεισμα να λένε ότι είναι Μακεδόνες;

Η αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ με το νέο όνομα του Κράτους και με αφαίρεση των αλυτρωτικών διατάξεων είναι απαραίτητη για το εσωτερικό των Σκοπίων, ώστε να αντιληφθούν οι ίδιοι οι πολίτες τους την ιστορική απάτη και υποκλοπή με την οποία είχαν γαλουχηθεί επί χρόνια και η οποία πρέπει επιτέλους να εγκαταλειφθεί, ώστε να υπάρξει γνήσια, εκούσια και ειλικρινής, διαρκής και επωφελής γειτονία με την Ελλάδα (αλλά και με την Βουλγαρία). Επίσης, θα συμβάλλει καθοριστικά και στην αλλαγή των διμερών αναγνωρίσεων με το κλεψίτυπο «Δημοκρατία της Μακεδονίας» από όσα Κράτη έχουν προβεί σε αυτήν.

Βεβαίως δεν αποτελεί επαρκή εγγύηση η ενδεχόμενη μελλοντική αλλαγή του Συντάγματος της ΠΓΔΜ όταν και εάν (και με απαραίτητη την Ελληνική συναίνεση) θα ενταχθεί η χώρα αυτή στην ΕE, οπότε θα χρειαστούν πολλές συνταγματικές τροποποιήσεις, μαζί με τις οποίες θα μπορούσαν να γίνουν και αυτές για το νέο όνομα της χώρας και τα υπόλοιπα στοιχεία αλυτρωτισμού. Αυτό, σύμφωνα με εκτιμήσεις, με τις καλύτερες προϋποθέσεις δεν πρόκειται να γίνει πριν το 2025. Θα τους δεχθούμε λοιπόν από τώρα στο ΝΑΤΟ, θα συνάψουμε νέα συμφωνία μαζί τους και επί τουλάχιστον 7.5 χρόνια θα συνεχίζουν τη σημερινή συνταγματική τους ονομασία και τον αλυτρωτισμό;
Άνθρακες ο θησαυρός

10. Μια και μιλάμε για erga omnes, δηλαδή και διεθνώς, πως οι ξένοι θα διακρίνουν την «Άνω Μακεδονία» (δηλαδή Κράτος) από την Μακεδονία (δηλαδή Περιφέρεια) της Ελλάδος και πως θα αποσυνδέσουν την Άνω Μακεδονία από την ιστορική Μακεδονία που ανήκει πλήρως ιστορικά και πολιτιστικά στην Ελλάδα; Εφόσον δηλαδή θα υπάρχει σύμπτωση ονομάτων θα λειτουργεί υπέρ των Σκοπίων!

11. Γιατί οι συνεχιζόμενες ομαλά από το 1995 και μέχρι τώρα διμερείς οικονομικές σχέσεις Ελλάδας – Σκοπίων, δεν άμβλυναν ή δεν έλυσαν τα προβλήματα, αλλά τα ενέτειναν, οδηγώντας στην μονοπώληση της «Μακεδονίας – Μακεδόνων»; «Άνθρακες ο θησαυρός» λοιπόν από το οικονομικό επιχείρημα που προσπαθεί να αρθρώσει ο κ. Μέρτζος.


12. Η ένταξη της Αλβανίας στο ΝΑΤΟ δεν βοήθησε τις Ελληνοαλβανικές σχέσεις! Τις επιδείνωσε! Γιατί να είναι διαφορετικά με την ΠΓΔΜ; Αυτό τονίζει σε άρθρο του ο Πρέσβης ε.τ. κος Αλέξανδρος Μαλλιάς. Άλλωστε ο Γεν. Γραμματέας του ΝΑΤΟ κος Στόλτενμπεργκ πρόσφατα είπε ότι η Συμμαχία δεν ασχολείται με τις διαφορές μετάξύ Κρατών-Μελών της!

13. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται γεωπολιτική αναβάθμιση, πέρα από αυτή που της προσδίδει πληθωρικά η στρατηγική γεωγραφική της θέση. Τα Σκόπια χρειάζονται δραματικά αναβάθμιση και σταθεροποίηση που μόνον η Ελλάδα μπορεί να τους παράσχει όχι όμως με την αποδοχή ενός ψεύδους και μίας πλαστής εθνικής ταυτότητας. Άλλο πράγμα η καλοπιστία και άλλο η άνευ όρων παράδοση.

Όταν μάλιστα τους λέμε (ο κ. Μέρτζος) «αυτοπροσδιοριστείτε όπως θέλετε, αλλά να υπάρχει διαφορά μεταξύ μας», τότε βεβαίως αυτοί θα αυτοπροσδιοριστούν όπως συνήθισαν, ως Μακεδόνες, και θα βρουν κάποια μορφή διαφοροποίησης (π.χ. Έλληνες Μακεδόνες) για τον δικό μας αυτοπροσδιορισμό στην Ελληνική Μακεδονία. Ο όρος Σλαβομακεδόνες έχει υποστηριχθεί ότι ίσως αποτελεί μία λύση. Πώς όμως θα διασφαλίσουμε ότι το συνθετικό – μακεδόνες δεν θα αφορά εθνική ταυτότητα αλλά γεωγραφική εγκατάσταση μόνον; Όταν μάλιστα μόνον ένα μικρό μέρος του εδάφους των Σκοπίων ανήκει στην γεωγραφική Μακεδονία;
Παράνομη «χρησικτησία» της ελληνικής ιστορίας

14. Η ΠΓΔΜ βασίζεται στη διεθνή στήριξη που διαθέτει (ΗΠΑ, χώρες της ΕΕ, Τουρκία, κ.λπ.) και στις πιέσεις που αυτές ασκούν κατά της Ελλάδας, είτε από υποτίμηση της σοβαρότητας του ζητήματος, είτε από τα δικά τους, στρατηγικά και οικονομικά, συμφέροντα στα Σκόπια. Αλλά επίσης και στα τετελεσμένα που (νομίζουν ότι) δημιούργησαν με τις πολλές διμερείς αναγνωρίσεις τους, δηλαδή όπως συνέβη με τα τετελεσμένα της Κατοχής των Τούρκων στη Κύπρο. Άλλωστε στον Τούρκο νεοσουλτάνο έσπευσε για βοήθεια πρόσφατα ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός κ. Ζάεφ! Μήπως πρέπει να αναγνωρίσουμε, με την ίδια λογική, και τα «τετελεσμένα» της Κατοχής στην Κύπρο;

15. Ας μην επιβραβεύσουμε λοιπόν την παράνομη «χρησικτησία» που επιχείρησαν επί της Ελληνικής ιστορίας και του ονόματος της Μακεδονίας, ας μην ενισχύσουμε με αδιανόητες υποχωρήσεις την σαφή εδαφική διεκδίκηση κατά του Ελληνικού Μακεδονικού εδάφους (γης ποτισμένης με αίμα ηρώων) στην οποία βασίζεται η εθνική ιδεολογία των Σκοπίων (που αύριο, υπό νέους συσχετισμούς ίσως, μπορεί να στηρίζεται και από τους Αλβανούς ή και τους Βούλγαρους, όπως ήδη στηρίζεται από τους Τούρκους), ας μην αποκόψουμε τον ένδοξο Μακεδονικό βραχίονα της Ελληνικής ιστορίας μας!

Ας μην εκχωρήσουμε μία πολύτιμη πολιτιστική πτυχή της εθνικής μας αυτοδιάθεσης, που υπάρχει κατοχυρωμένη για περισσότερα από 2.500 χρόνια επειδή οι Σκοπιανοί (αν και Σλάβοι) την διεκδικούν και την σφετερίζονται παράνομα τα τελευταία 27 ή έστω και 73 χρόνια! Ας μην ξεχνάμε και την ομολογία του Προέδρου Γκλιγκόροφ των Σκοπίων για την ανυπαρξία σχέσης των Σκοπιανών-Σλάβων με την προ του 6ου μ.Χ. αιώνος, Μακεδονική Ιστορία!

Τέλος, να υπογραμμίσω ότι η επιδειχθείσα, ιδίως μετά το 1995 αφερεγγυότητα και αναξιοπιστία των Σκοπίων, απαιτεί για οποιαδήποτε Συμφωνία (ιδίως αν γίνει το τραγικό λάθος να εκχωρηθεί ως σύνθετο το ιερό ελληνικό όνομα της Μακεδονίας), σοβαρότατες διεθνείς εγγυήσεις, μηχανισμούς εποπτείας και επαλήθευσης της εφαρμογής των συμφωνηθέντων και κυρίως κυρώσεις για ενδεχόμενες παραβιάσεις των υποχρεώσεών τους. Ας είμαστε όμως προμηθείς παρά επιμηθείς!

Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, στο Δ.Σ. της οποίας είχα την τιμή να εκλεγώ πρόσφατα ως μέλος, έπραξε το καθήκον της αυτή την κρίσιμη περίοδο, κι έτσι στις 16.01.2018 με ομόφωνο Ψήφισμα του Διοικητικού Συμβουλίου της, ζήτησε να μην εκχωρηθεί υπό οποιαδήποτε μορφή το ελληνικό όνομα της Μακεδονίας! Αυτή η θέση εκφράζει και καθοδηγεί, είμαι βέβαιος, τους χιλίους και πλέον εταίρους της και σήμερα.

πηγή  

του Γιώργου Παπασίμου

Όλο και περισσότερο, «μαύρα σύννεφα» απλώνονται πάνω από την Ελλάδα. Οι τελευταίες τουρκικές εξτρεμιστικές ενέργειες τόσο στα Ίμια, όσο και στην κυπριακή ΑΟΖ, με την στρατιωτική παρεμπόδιση του ιταλικού πλωτού γεωτρύπανου, αυξάνει την ένταση στον άξονα Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος. Σ’ αυτό το τόξο εστιάζονται στρατηγικά οι επεκτατικές επιδιώξεις της Τουρκίας σε βάρος των δικαιωμάτων του Ελληνισμού.

Η αναβάθμιση των τουρκικών αξιώσεων, από τις «γκρίζες ζώνες» σε «τουρκικά εδάφη» (Ίμια και όχι μόνο), συνιστά ένα σοβαρό άλμα σε βάρος της Ελλάδας και αποτυπώνει πλέον τους σοβαρούς υπαρκτούς κινδύνους. Πέραν, όμως, των τούρκικων επιδιώξεων, η χώρα μας αντιμετωπίζει προβλήματα, τόσο από την πλευρά της Αλβανίας (εκκρεμότητα στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, επιμονή στο ανύπαρκτο ζήτημα των Τσάμηδων και συστηματική υπονόμευση των δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας), όσο και στο επίμαχο ζήτημα της πίεσης για παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στην ΠΓΔΜ.

Γίνεται αντιληπτό, ότι βρισκόμαστε σε όξυνση όλων των εθνικών θεμάτων, σε μια περίοδο έντονης γεωπολιτικής ρευστότητας, που συνδέεται με την υποχώρηση της αμερικανικής παντοκρατορίας και την ανάδειξη διαφόρων πόλων πλανητικής εξουσίας. Είναι η εποχή του «Φθινοπώρου της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας», κατά την οποία εντείνονται οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί στον πλανήτη.

Οι διεργασίες περιγράφονται έξοχα από τον σπουδαίο Ιταλό φιλόσοφο Τζιοβάνι Αρίγκι, στο βιβλίο του «Ο παρατεταμένος 20ος αιώνας». Σύμφωνα με αυτόν, η κίνηση του εκκρεμούς μεταξύ ενός ενάρετου παραγωγικού κύκλου και ενός φαύλου χρηματοπιστωτικού, εμφανίζεται και αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο στην εξέλιξη του καπιταλιστικού συστήματος από τον 15ο αιώνα έως σήμερα.
Κρίση ηγεμονικών συστημάτων

Η κρίσιμη αυτή κίνηση εντοπίζεται στο εσωτερικό ευρύτερων κύκλων ηγεμονίας επάνω στο παγκόσμιο σύστημα (ιταλικές πόλεις-κράτη 1400-1600, Ολλανδία 1600-1800, Βρετανία 1800-1940 και ΗΠΑ 1940-2000). Σε κάθε μία από αυτές τις φάσεις, ο κύκλος της κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου σηματοδοτεί τη λεγόμενη «εποχή του Φθινοπώρου» της εκάστοτε ηγεμονίας, δηλαδή την περίοδο που αποτελεί την αρχή του τέλους της.

Το «Φθινόπωρο» αυτό εκφράζει την κρίση και την παρακμή των ηγεμονικών συστημάτων και αποτελεί την έναρξη περιόδου μεγάλης αστάθειας και όξυνσης των ανταγωνισμών. Σε αυτή την περίοδο, η χώρα μας βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία καθημαγμένη σε οικονομικό, κοινωνικό και θεσμικό επίπεδο, από την μνημονιακή κηδεμονία. Πρόκειται για βαθιά και επικίνδυνη παρακμή, αφού πάσχουν όλοι οι πυλώνες, που συγκροτούν την ισχύ και την ύπαρξη του ελληνικού κράτους.

Η οικονομική ιθύνουσα τάξη, που χαρακτηρίζονταν πάντα από έντονο παρασιτισμό και εξάρτηση, έχει πλέον απολέσει κάθε αυτονομία. Έχει παραδώσει τα πάντα στους ξένους δανειστές, θεωρώντας αφελώς ότι θα μπορούσε να συγκρατήσει τα δικά της οικονομικά προνόμια. Σήμερα, όμως, εισπράττει τα επίχειρα αυτής της έλλειψης εθνικής συνείδησης, αφού, πλέον, το ξένο κεφάλαιο και οι δανειστές αφαιρούν και τις δικές τους περιουσίες.
«Θεραπαινίδα» των ξένων δανειστών

Το πολιτικό προσωπικό εξουσίας «ζυγίστηκε και βρέθηκε ελλιπές». Τόσο για την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Ελλάδας και των ευκαιριών κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, μέσα από την θωράκιση και την παραγωγική ανασυγκρότησή της, όσο και για την διατήρηση των στοιχειωδών δομών της εθνικής κυριαρχίας. Αντίθετα, έχει μετατραπεί σε θλιβερή «θεραπαινίδα» των ξένων δανειστών. Το μόνο μέλημά του είναι η αναπαραγωγή του και η διατήρηση των «τοξικών» για την χώρα προνομίων του.

Τέλος, η κοινωνία λόγω του μνημονιακού «σοκ», που υπέστη, σε συνδυασμό με την εκκωφαντική διάψευση της ελπίδας που επενδύθηκε στον Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται σε κατάσταση «ημιληθάργου». Αδυνατεί να υπερκεράσει το ελλειμματικό και τοξικό σημερινό πολιτικό σύστημα και να επιβάλει ένα νέο πολιτικό υποκείμενο ανατροπής της παρακμής και βύθισης της χώρας. Η αυθόρμητη αντίδραση στα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό υπήρξε μια ενθαρρυντική εξέλιξη, που δεν αναιρεί, όμως, την γενικότερη εικόνα.

Τις έντονα επικίνδυνες αυτές εξελίξεις για το παρόν και το μέλλον μας, είχε αναλύσει και προβλέψει ο σπουδαίος Έλληνας πολιτικός φιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης (παραγνωρισμένος, ως συνήθως, εντός της πνευματικής «Ψωροκώσταινας»). Το 1992-93, στον πρόλογο του βιβλίου του «Παρακμή του αστικού πολιτισμού» και στον επίλογο, του βιβλίου του «Θεωρία του πολέμου», αντίστοιχα ανέλυε με ενάργεια ότι, το «παρασιτικό, πελατειακό» πολιτικοοικονομικό οικοδόμημα της Μεταπολίτευσης οδηγούνταν «στα βράχια» με τη «ρότα που είχε πάρει». Η δε στρατιωτική ισορροπία στο Αιγαίο έβαινε σε βάρος της Ελλάδας μακροπρόθεσμα.

Μάλιστα, προέβλεψε ότι, κατά την στιγμή, που η Ελλάδα θα αναζητούσε οικονομική προστασία εντός της ΕΕ (εννοώντας την Γερμανία), τότε τα εθνικά ζητήματα θα ετίθεντο σε ενεργό άμεσο κίνδυνο. Κι αυτό, σε συνδυασμό με τον λυσσαλέο αγώνα παγκόσμιας ανακατανομής μετά την «ενάρετη φάση» της παγκοσμιοποίησης στις αρχές του 21ου αιώνα.
Η Ελλάδα στο περιθώριο δίχως ηγεσία

Σε αυτή ακριβώς την φάση βρίσκεται σήμερα η χώρα. Έχει απολέσει, λόγω της οικονομικής της χρεοκοπίας, τα βασικά συστατικά της εθνικής της κυριαρχίας. Κι αυτό συνδυάζεται με την δομική κρίση σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο. Την ίδια ώρα αντιμετωπίζει τον επιθετικό τουρκικό αναθεωρητισμό, που φαίνεται ότι έχει υπερκεράσει την μέχρι τώρα πάγια κατευναστική πολιτική της Αθήνας.

Η προσπάθεια βύθισης του «Γαύδος» στα Ίμια και ο ιδιότυπος ναυτικός αποκλεισμός της Κυπριακής ΑΟΖ είναι χαρακτηριστικά δείγματα αυτής της νέας κατάστασης. Ταυτοχρόνως, αντιμετωπίζει τις πιέσεις εξωγενών παραγόντων για λύσεις-μπαλώματα στο Σκοπιανό και στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, που στο μέλλον θα αποτελέσουν «χαίνουσες πληγές».

Εξαιτίας του γεγονότος ότι η χώρα μας δεν έχει επαρκές πολιτικό προσωπικό και ισχυρή οικονομική ηγεσία, προκειμένου να αξιοποιήσει τα στρατηγικά πλεονεκτήματά της, οδεύει στο περιθώριο. Εν μέσω διεθνούς ανυποληψίας, κινδυνεύει να υποστεί νέους εθνικούς ακρωτηριασμούς, ιδιαίτερα στον άξονα Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη, από την εξτρεμιστική επιθετικότητα του νεοοθωμανικού πολιτικού κατεστημένου, που έχει γιγαντωθεί στη γείτονα Τουρκία.

Μοναδική ελπίδα αποτελεί η συνειδητοποίηση από όλους τους πολίτες ότι η συνεχιζόμενη «κάθοδος» του Ελληνισμού, δεν έχει «πάτο», εάν εμείς δεν αντιδράσουμε δυναμικά απέναντι σε αυτή την πορεία παρακμής. Αυτό μπορεί να αποτελέσει και το πρώτο σημαντικό εφαλτήριο, ως «ανάχωμα» και απαραίτητη προϋπόθεση της δημιουργίας ενός νέου πολιτικού υποκειμένου που θα θέσει τις βάσεις για άλλη πορεία της χώρας.


Η συζήτηση για το Μακεδονικό ζήτημα στην Ελλάδα επικεντρώνεται συστηματικά στις “επεκτατικές βλέψεις” του γειτονικού κράτους για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πριν από κάθε συζήτηση για ονομασία στην οποία θα περιέχεται ο όρος "Μακεδονία" πρέπει να απαλειφθούν οι «αλυτρωτικές» διατάξεις από το Σύνταγμα της γειτονικής χώρας. Έτσι, ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς δήλωσε στην ΕΡΤ στα τέλη Ιανουαρίου ότι «το πρώτο που θα χρειαστεί να κάνει η σκοπιανή κυβέρνηση είναι να ανοίξει τις διαδικασίες της συνταγματικής αναθεώρησης». 

Οι «αλυτρωτικές» διατάξεις θεωρείται ότι βρίσκονται στο προοίμιο του Συντάγματος, στα άρθρα 3 και 49, καθώς και σε όλα τα άλλα άρθρα όπου αναφέρεται το μακεδονικό έθνος και η μακεδονική γλώσσα. Στην πραγματικότητα βέβαια, το ελληνικό κράτος, από το Σαμαρά το 1992 μέχρι την Μπακογιάννη το 2008 και τον Κοτζιά το 2018 απαιτεί να έχει τον τελευταίο λόγο όχι μόνο για το πώς θα ονομάζεται μια χώρα, αλλά και για το πώς ο λαός της θα περιγράφει τον εαυτό του στο Σύνταγμά του. Ποιες είναι όμως αυτές οι περίφημες «αλυτρωτικές» διατάξεις;

Μετά τη σφαγή της εξέγερσης του Ίλιντεν, οι σφαγείς προβάλλουν τα τρόπαιά τους

Το Προοίμιο

Το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας ψηφίστηκε το 1991. Αν ξεχωρίζει για κάτι το Προοίμιο του συγκεκριμένου Συντάγματος, είναι για την ανοιχτή διακήρυξη της πολυπολιτισμικότητάς του: η απόφαση για την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους ανήκει στο «μακεδονικό λαό, όπως και στους πολίτες που ζουν εντός των συνόρων και είναι τμήμα του αλβανικού λαού, του τουρκικού λαού, του βλαχικού λαού, του σερβικού λαού, του ρουμανικού λαού, του λαού της Βοσνίας και άλλων λαών».

Εξίσου αξιοπρόσεχτη είναι η νομιμοποιητική βάση του Συντάγματος. Το προοίμιο επικαλείται την παράδοση της «Δημοκρατίας του Κρούσεβο» και τις αποφάσεις της «Αντιφασιστικής Λαϊκής Απελευθερωτικής Συνέλευσης της Μακεδονίας» του 1944. Η πρώτη ιδρύθηκε μετά την εξέγερση του Ίλιντεν που είχε οργανώσει η ΕΜΕΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) και διάρκεσε μόλις δέκα μέρες, αφού καταπνίχτηκε γρήγορα από το στρατό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αποτέλεσε όμως την πιο φανερή εκδήλωση μακεδονικής εθνικής συνείδησης, γι’ αυτό και ο ελληνικός εθνικισμός επιμένει να την αποσιωπά και να μιλάει για «κατασκευάσματα του Τίτο». Η δεύτερη ήταν καρπός του αντιστασιακού κινήματος της περιοχής. Είναι προκλητικό το ελληνικό κράτος που θεμελίωσε το Σύνταγμά του μετά την Απελευθέρωση (το Σύνταγμα του 1952) στον αντικομμουνισμό, να κουνάει το δάχτυλο σ’ ένα λαό που μέχρι σήμερα, έστω και συμβολικά, επικαλείται ως βάση συγκρότησης του κράτους του τον αντιφασιστικό αγώνα.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια, το συγκεκριμένο προοίμιο έχει συμβολικό χαρακτήρα. Γενικά, σε κάποιες χώρες του κόσμου, το προοίμιο του Συντάγματος περιέχει νομικά δεσμευτικές διατάξεις, όπως στην περίπτωση της Γαλλίας που εμπεριέχει τη διακήρυξη των δικαιωμάτων. Ωστόσο, τα περισσότερα συνταγματικά προοίμια δεν περιέχουν δεσμευτικές διατάξεις αλλά αφηρημένες εθνικές, θρησκευτικές ή πολιτισμικές αναφορές, ανάλογα με την Ιστορία της κάθε χώρας.

Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας το προοίμιο του οποίου είναι η φράση «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» και σύμφωνα με την ίδια την κυβερνητική πλειοψηφία της ΝΔ που το ψήφισε το 1975 δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια συμβολική αναφορά που μπήκε επειδή υπήρχε και στα προηγούμενα Συντάγματα. Στην περίπτωση του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, η αναφορά στην παράδοση της «Δημοκρατίας του Κρούσεβο» και στις αποφάσεις της «Αντιφασιστικής Λαϊκής Απελευθερωτικής Συνέλευσης της Μακεδονίας» αναδεικνύει απλώς τις ιστορικές ρίζες του σημερινού κράτους.

Η ρητή αποκήρυξη του «αλυτρωτισμού»

Εξίσου παραπλανητικές είναι οι αναφορές σε δήθεν «αλυτρωτικές διατάξεις» στα άρθρα 3 και 49 του Συντάγματος. Ειδικότερα, το άρθρο 3 ορίζει ότι «η επικράτεια της Δημοκρατίας της Μακεδονίας είναι αδιαίρετη και αναπαλλοτρίωτη. Τα ισχύοντα σύνορα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας είναι απαραβίαστα. Τα σύνορα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας μπορούν να αλλάξουν μόνο σε συμφωνία με το Σύνταγμα και στη βάση της ελεύθερης βούλησης, σε συμφωνία με τους γενικά παραδεδεγμένους διεθνείς κανόνες». Το άρθρο 49 ορίζει ότι «η Δημοκρατία ενδιαφέρεται για τα δικαιώματα των ανθρώπων που ανήκουν στον μακεδονικό λαό σε γειτονικές χώρες, όπως και των απόδημων μακεδόνων, βοηθά στην πολιτιστική τους ανάπτυξη και αναπτύσσει δεσμούς μαζί τους. Η Δημοκρατία ενδιαφέρεται για τα πολιτιστικά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών της Δημοκρατίας που ζουν στο εξωτερικό». Αν αυτές είναι αλυτρωτικές διατάξεις, άλλο τόσο αλυτρωτικές είναι και οι διατάξεις του ελληνικού Συντάγματος που ορίζουν ότι καμία μεταβολή στα όρια της επικράτειας δεν μπορεί να γίνει χωρίς νόμο (άρθρο 27 παρ. 1) ή ότι «το κράτος μεριμνά για τη ζωή του απόδημου ελληνισμού και τη διατήρηση των δεσμών του με τη μητέρα πατρίδα. Επίσης μεριμνά για την παιδεία και την κοινωνική και επαγγελματική προαγωγή των ελλήνων που εργάζονται έξω από την επικράτεια» (άρθρο 108 παρ. 1).

Ακόμα πιο προκλητικό όμως είναι ότι η προπαγάνδα του ελληνικού κράτους κρύβει συστηματικά το γεγονός ότι τα άρθρα 3 και 49 του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας έχουν αλλάξει πριν από 25 χρόνια! Συγκεκριμένα, η πρώτη τροποποίηση του Συντάγματος πρόσθεσε στο άρθρο 3 μια διάταξη που αποτελεί την πιο απερίφραστη αποκήρυξη κάθε αλυτρωτισμού: «η Δημοκρατία της Μακεδονίας δεν έχει εδαφικές διεκδικήσεις απέναντι σε κανένα γειτονικό κράτος», ενώ η δεύτερη πρόσθεσε στο άρθρο 49 τη διάταξη ότι «κατά την άσκηση αυτής της μέριμνας, η Δημοκρατία δεν θα παρέμβει στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών ή στις εσωτερικές τους υποθέσεις». Αυτές οι αλλαγές έγιναν μετά από απαίτηση της Ελλάδας.

Η Ενδιάμεση Συμφωνία

Είναι εντυπωσιακό ότι οι πιέσεις του ελληνικού κράτους για αλλαγές στο Σύνταγμα συνεχίστηκαν και συνεχίζονται ακόμα και μετά από την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας το 1995. Η συμφωνία εκείνη ήταν το αποτέλεσμα του εμπάργκο που επέβαλλε στη γειτονική χώρα η ελληνική κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο εμπορικός αποκλεισμός ενός μικρού κράτους που εξαρτιόταν από την Ελλάδα για το πετρέλαιό της, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια εκβιαστική κίνηση επίδειξης δύναμης. Δεν είναι τυχαίο ότι η ελληνική κυβέρνηση επικαλέστηκε, ως νομικό προηγούμενο για τη στάση της, τα μέτρα που είχε επιβάλλει η Μ. Βρετανία της Θάτσερ ενάντια στην Αργεντινή κατά την περίοδο του πολέμου στα νησιά Φώκλαντ.

Στο άρθρο 6 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, το δεύτερο μέρος (που υπογράφει ως πΓΔΜ) «διακηρύσσει κατηγορηματικά ότι τίποτε στο Σύνταγμά του και ιδίως στο Προοίμιο ή στο άρθρο 3 αυτού του Συντάγματος, δεν μπορεί ή δεν πρέπει να ερμηνευθεί ότι παρέχει ή ότι θα παρέχει στο μέλλον τη βάση για οποιαδήποτε εδαφική αξίωσή του πέρα από τα σημερινά σύνορά του» (παρ. 1) και επίσης «διακηρύσσει κατηγορηματικά ότι τίποτε στο Σύνταγμά του και ιδίως στο άρθρο 49 όπως αυτό τροποποιήθηκε, παρέχει ή ότι θα παρέχει στο μέλλον τη βάση για ανάμειξή του στις εσωτερικές υποθέσεις άλλου κράτους για να προστατέψει τα δικαιώματα οποιωνδήποτε ανθρώπων κατοικούν σε άλλα κράτη και δεν είναι πολίτες του δεύτερου μέρους» (παρ. 2). Στην τρίτη παράγραφο του ίδιου άρθρου, «το δεύτερο μέρος διακηρύσσει κατηγορηματικά ότι οι ερμηνείες των παραπάνω διατάξεων κατισχύουν απέναντι σε οποιαδήποτε άλλη».

Είναι φανερό ότι το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν περιέχει ούτε αλυτρωτικές διατάξεις, ούτε οτιδήποτε άλλο που απειλεί την Ελλάδα. Αντίθετα, η απαίτηση του ελληνικού κράτους να επιβάλει (για άλλη μια φορά!) τροποποιήσεις στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας είναι επιθετική και η υλοποίησή της δεν ταιριάζει σε μια ισότιμη σχέση μεταξύ δύο χωρών αλλά στη σχέση ενός κυρίαρχου κράτους με ένα προτεκτοράτο.

Από την εποχή των αστικών επαναστάσεων, το Σύνταγμα είναι συνώνυμο με την κυριαρχία μιας χώρας και διαμορφώνεται μέσα από Συντακτικές Συνελεύσεις που δεν εξαρτώνται από τη συγκατάθεση των γειτονικών κρατών. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία στην Ελλάδα δεν έχουν κανένα λόγο να συνταχθούν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή με τους εθνικιστές της Δεξιάς και της Εκκλησίας, που διαφωνούν μόνο στον τρόπο με τον οποίο ο ελληνικός καπιταλισμός, έχοντας τις πλάτες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, θα γίνει κυρίαρχος στην περιοχή των Βαλκανίων και θα επιβάλλει τους όρους του στα πιο αδύναμα γειτονικά κράτη. Έχουν όμως κάθε λόγο να αναγνωρίσουν στο γειτονικό λαό το δικαίωμά του να ονομάζεται όπως θέλει και να σφυρηλατήσουν μαζί του σχέσεις ειρήνης, φιλίας και κοινού αγώνα ενάντια στο ΝΑΤΟ και τους καπιταλιστές.