Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ Evi Siamanta B με τέσσερις ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΜΟΥΣΙΚΟΥΣ τιμούν τις μεγάλες Κυρίες του Ελληνικού τραγουδιού.
ΤΡΙΤΗ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ στις 21:00 στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλέξανδρος (Εθνικής Αμύνης 1).
Έφυγε από τη ζωή ένας αγαπημένος καλλιτέχνης. Ένας ανατρεπτικός, αιρετικός και σαρκαστικός δημιουργός που δεν διασκέδαζε αλλά και προβλημάτιζε με ένα μοναδικό και τελείως ευρηματικό τρόπο. Με φανατικούς φίλους και θαυμαστές αλλά και με πεισματικούς αρτηριοσκληρωτικούς εχθρούς.
Έφυγε ο Τζίμης Πανούσης, ή Τζιμάκος για τους φίλους.
Η πολιτική σάτιρα σίγουρα γίνεται φτωχότερη στην Ελλαδίτσα μας ....
Κάποιοι θα ησυχάσουν από την κριτική ματιά του οξυδερκή και με ανεξάντλητο χιούμορ καλλιτέχνη.
Ο Τζίμης Πανούσης μας άφησε σε ηλικία 64 ετών, ύστερα από ανακοπή καρδιάς.
Ο διάσημος μουσικός και τραγουδοποιός μεταφέρθηκε εσπευσμένα γύρω στις 3.30 το μεσημέρι στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός» όπου παρά τις προσπάθειες ανάνηψης, οι γιατροί δεν κατάφεραν να τον κρατήσουν στη ζωή.
Πριν από περίπου ενάμισι μήνα, στις 2 Δεκεμβρίου, ο Τζίμης Πανούσης είχε καταρρεύσει επί σκηνής κατά την διάρκεια παράστασής του στο «Κύταρρο», από κρίση κολπικής μαρμαρυγής και είχε μεταφερθεί και πάλι σε νοσοκομείο όπου παρέμεινε μερικές ημέρες νοσηλευόμενος.
Εκείνη την ημέρα, ανάμεσα στο κοινό που παρακολουθούσε την παράσταση βρίσκονταν δύο γιατροί, οι οποίοι και του προσέφεραν τις πρώτες βοήθειες.
Ο Τζίμης Πανούσης γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1954 από μικρασιάτες πρόσφυγες γονείς στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χολαργό. Τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο ήταν το περασμένο καλοκαίρι στην Επίδαυρο, στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Ειρήνη» του Αριστοφάνη, στο ρόλο του Τρυγαίου.
Το 1972, ξεκίνησε τα πρώτα καλλιτεχνικά του βήματα στον Πολιτιστικό Όμιλο Χολαργού όπου μαζί με άλλοτυς καλλιτέχνες στήνουν θεατρική ομάδα και συνεργάζονται με τον Γιάννη Χουβαρδά, δίνουν παραστάσεις. Σαν φοιτητής της Νομικής εργάστηκε ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μουσικά ήταν αυτοδίδακτος και όταν στα τέλη της δεκαετίας του '70 σχηματίστηκαν οι Μουσικές Ταξιαρχίες η πρώτη εμφάνιση του σε κοινό έγινε το 1977 στο κλαμπ "Αρχιτεκτονική" επί της Πανεπιστημίου στη "Στοά του Απότσου".
Αργότερα τους καλούν στο "Skylamb", στην Πλάκα, για μια παράσταση το καλοκαίρι το 1979 και καταλήγουν να παίζουν επί ένα χρόνο κάθε μέρα χωρίς ρεπό. Κατά καιρούς από τις Μουσικές Ταξιαρχίες περνάνε αρκετοί μουσικοί όπως ο Γιάννης Γιοκαρίνης (πλήκτρα), ο Άκης Περδίκης (τύμπανα), ο Βασίλης Γκίνος (πλήκτρα), ο Πιέρ Χωρέμης (κιθάρα), ο Γιώργος Καραγιαννίδης (μπάσο) και αργότερα ο Ηλίας Αχλαδιώτης (τύμπανα), ο Τάσσος Καλλινιώτης (κιθάρα), ο Αλέκος Αράπης (μπάσο) κ.α.
Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος «Μουσικές Ταξιαρχίες» που κυκλοφόρησε το 1982. Ακολούθησαν οι δίσκοι «Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμάν» (1984) και «Hard Core» (ζωντανή ηχογράφηση, 1985). Το 1983 οι Μουσικές Ταξιαρχίες καμουφλάρονται κάτω από το όνομα Alamana's Bridge και συμμετέχουν στον δίσκο-συλλογή ελληνικού ροκ «Made in Greece Vol.1», παρά τις αντιρρήσεις της τότε δισκογραφικής τους εταιρείας. Από τον επόμενο δίσκο «Κάγκελα Παντού» (1986) ο Πανούσης αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του.
Το 1987 κυκλοφορεί ο τελευταίος δίσκος από την MINOS-EMI «Χημεία και Τέρατα». Οι επόμενοι δύο δίσκοι «Δουλειές του Κεφαλιού / The Greatest Kitch Live!» (1990) και «Ο Ρομπέν των Χαζών» (ζωντανή ηχογράφηση, 1992) κυκλοφορούν από την Music Box International, ενώ το «Vivere Pericolosamente» από την Warner το 1993.
Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε εφτά χρόνια μετά, το 2000, με τίτλο «Με Λένε Πόπη» (ζωντανή ηχογράφηση) και κάτω από την αιγίδα της νεοϊδρυθείσας και ιδιόκτητης δισκογραφικής εταιρίας του Τζίμη ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ Α.Ε. Κυκλοφόρησε επίσης μαζί με το περιοδικό Μετρό το 2002 το ολιγόλεπτο CD Δείγμα Δωρεάν με ακυκλοφόρητα τραγούδια από τις τελευταίες παραστάσεις του.
Πέρα από τη μουσική o Τζίμης Πανούσης έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και λίγο με τον κινηματογράφο. Έχει μια δεκαπεντάχρονη ιστορία σαν ραδιοφωνικός παραγωγός στους ραδιοσταθμούς Top FM, Κανάλι 15, Ωχ FM, Flash 9.65, 88 κ.ά
Στην τηλεόραση η εκπομπή του «Κορίτσια ο Τζίμης» που επρόκειτο να μεταδοθεί από την τότε ΕΤ2 το 1995, τελικά κόπηκε. Επίσης έχει εμφανιστεί έκτακτα σε τηλεοπτικές σειρές όπως οι Δέκα Μικροί Μήτσοι του Λάκη Λαζόπουλου. Όσον αφορά στον κινηματογράφο, έχει πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Ο Δράκουλας των Εξαρχείων» (1981) του Νίκου Ζερβού μαζί με τις υπόλοιπες Μουσικές Ταξιαρχίες και έχει εμφανιστεί ως γκεστ σταρ στις ταινίες Ηνίοχος (1995) του Αλέξη Δαμιανού, «Προστάτης Οικογένειας» (1997) του Νίκου Περάκη και «Safe Sex» (1999) των Μ. Ρέππα - Θ. Παπαθανασίου.
Ο ΤζίμηςΠανούσης έχει στο ενεργητικό του ως συγγραφέας βιβλία όπως «Η Ζάλη των Τάξεων» (Γνώσεις, 1989) που περιέχει 40 ιστορίες ραδιοφωνικής φαντασίας που ακούστηκαν από την εκπομπή «Δούρειος Ήχος» στον Top FM την περίοδο 1988-89, ακολούθησαν τα «Πικρέ, Μικρέ Μου Αράπη» (Opera, 1990) μια σαπουνόπερα 22 επεισοδίων που ακούστηκε από τον "Δούρειο Ήχο" το καλοκαίρι του 1989 , «Το Κυνήγι της Γκόμενας» (Opera, 1992) με σύντομες γυναικείες βιογραφίες, τη «Μικροαστική Καταστροφή» (το οποίο περιέχει ψηφιακές ζωγραφιές και ποιήματα) κ.ά.
Ο Τζίμης Πανούσης αντιμετώπισε πολλές φορές δίκες για την καυστική του σάτιρα και τις αθυροστομίες που έθιγαν άμεσα και έμμεσα πρόσωπα και καταστάσεις. Το 1997 βρέθηκε στα δικαστήρια για συκοφαντική δυσφήμηση, με αντίδικο τον Γιώργο Νταλάρα.
Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν στην Παιδοογκολογική μονάδα του ΑΧΕΠΑ / Διοργάνωση: Λέσχη LIONS Θεσσαλονίκη - Μακεδονία
Είσοδος: 10€ / Η προπώληση θα αρχίσει σύντομα Προπώληση από τα Βιβλιοπωλεία: Μαλλιάρης Παιδεία Συμμετέχουν: ο Τενόρος Σταύρος Σαλαμπασόπουλος, ο Ιωάννης Λαζόπουλος, η Άσπα Μαυρίδου και οι τραγουδιστές της ΣΟΝΕ: Έλενα Τιτίρλα & Νικόλας Σαββίδης.
Να σημειωθεί πως, όπως αναφέρεται σε ποστάρισμα της ΣΟΝΕ στο fb, έχει λίγες ημέρες που δημιουργήθηκε από την ΣΟΝΕ το σχετικό event για την συναυλία στις 17 Φεβρουαρίου στο Βελλίδειο. Ο σκοπός πάρα πολύ ιερός. Η Πανελλαδική απήχηση μέχρι τώρα αγγίζει τους 730.000, έχουν προσκληθεί 58.000 ενώ οι κοινοποιήσεις αγγίζουν τις 1500 και συνεχώς όλα τα στατιστικά, η απήχηση, οι κοινοποιήσεις, οι προσκλήσεις και τα νούμερα μέσα στο event αυξάνονται.
Η προσπάθεια από όλους μας, η μαζική και η ομαδική κινητοποίηση έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία.
Η προπώληση αρχίζει σε λίγες ημέρες από τα βιβλιοπωλεία ''Μαλλιάρης Παιδεία''.
Όλοι μαζί για αυτά τα παιδιά. Συνεχίζουμε...!
Αξίζει από όλους μας μία κοινοποίηση του event στο προφίλ μας και να προσκαλέσουμε τους φίλους μας μέσα στο event.
Ήταν μια μαγική βραδιά !!! Είμαστε πολύ τυχεροί που τη ζήσαμε.
Όσοι βρεθήκαμε το βράδυ της Τετάρτης στο ΚΑΠΠΑ, στη συναυλία ενίσχυσης της μικρής Κλεοπάτρας, αισθανόμαστε διπλά ικανοποιημένοι. Φυσικά για την συμμετοχή μας στην εκδήλωση αγάπης για το γειτονάκι μας που χρειάζεται βοήθεια σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του και είδαμε πως πολλοί ήταν όσοι έσπευσαν (φυσικά πολλοί περισσότεροι είναι όσοι κατέθεσαν χρήματα στο λογαριασμό που ανοίχτηκε για τον σκοπό αυτό ή στο κουτί που υπάρχει στο αρτοποιείο Διαμαντάκη).
Αλλά και για την πραγματική απόλαυση μιας συναυλίας που μας δώρισε αυτό το πραγματικά χαρισματικό πλάσμα που λέγεται Εύη Σιαμαντά. Μας συνεπαίρνει κάθε φορά που έχουμε την ευκαιρία να την ακούσουμε. Διαθέτει μια από τις καλύτερες φωνές της χώρας μας σήμερα, επενδύει με μαγική χορευτική κίνηση το κάθε τραγούδι που ερμηνεύει και δεν χορταίνει κανείς να απολαμβάνει τη συνολική της σκηνική παρουσία. Ακούραστη, με πολύ κέφι, μπρίο και μεγάλη αμεσότητα χτίζει και διατηρεί μια σπάνια επαφή με τους ακροατές της.
Το γεμάτο θέατρο του ΚΑΠΠΑ χειροκρότησε με ιδιαίτερη ικανοποίηση την Εύη όπως και τους τρεις σπουδαίους μουσικούς που την συντρόφευσαν, τον Σπύρο Ρασσιά στα πλήκτρα, το Νίκο Βαριαμίδη στα ντραμς και τον Γιώργο Σμυρνή στο μπάσο. Θα πρέπει να τονιστεί ότι όλοι αφιλοκερδώς συμμετείχαν στην όμορφη αυτή συναυλία αγάπης για τη μικρή Κλεοπάτρα που διοργάνωσε ο ΟΜΑ (Ouranos Me Asteria-Theatre Group) της Άντας Τσεσμελή - Edwards.
Όσο υπάρχουν όμορφοι άνθρωποι θα κάνουν όμορφα πράγματα
Συμμετέχουμε και στηρίζουμε τις δύο εκδηλώσεις που έχουν προγραμματισθεί για την ενίσχυση της μικρής Κλεοπάτρας στο δρόμο για την αποκατάσταση της υγείας της.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ & GALA ΑΓΑΠΗΣ για την ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΚΑΜΠΑΚΑΚΗ
Την Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου στο θέατρο ΚΑΠΠΑ στις 21:00 στην Περαία
Την Παρασκευή 5 Ιανουαρίου στις 21:00 στο θέατρο Αλέξανδρος
Η εξαιρετική Εύη Σιαμαντά, οι λυρικοί τραγουδιστές διεθνούς φήμης Σοφία Μητροπούλου, Κασσάνδρα Δημοπούλου, Δέσποινα Σκαρλάτου, Φίλιππος Μοδινός, Armando PuKlavec, Παναγιώτης Μανιάτης, οι διακεκριμένοι μουσικοί Σπύρος Ρασσιάς, Νίκος Βαργιαμίδης, Γιώργος Σμυρνής , Δημήτρης Νέπκας και η δυναμική χορογράφος Κατερίνα Κοτρίδου ΑΜΕΣΑ συσπειρώθηκαν να βοηθήσουν την μικρή Κλεοπάτρα στην δύσκολη δοκιμασία υγείας που αντιμετωπίζει.
Ο τραγουδοποιός μίλησε στο Ραδιόφωνο 24/7 για τις επιθυμίες του, τη σχέση του με την πολιτική, για το τι θεωρεί επαναστατικό και φυσικά για τα τραγούδια
Για τη ζωή στην επαρχία και τις επιθυμίες
Όσοι είναι στα βουνά θέλουν να κατέβουν στην Αθήνα και όσοι είναι στην Αθήνα θέλουν να πάνε στα βουνά. Δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο, οι προτιμήσεις του καθ' ενός είναι πράγματα τα οποία τα υπηρετεί. Ξεκίνησα πριν από είκοσι δύο χρόνια να φύγω από την Αθήνα και το σχεδίαζα δέκα χρόνια πριν και έχω τη δυνατότητα να το κάνω. Ποιος μπορεί να φύγει από εδώ; Ένας δάσκαλος μπορεί να φύγει από την Αθήνα και να πάει να μείνει μόνος του οπουδήποτε; Αν δεν διοριστεί, αν το Υπουργείο δεν συναινέσει, αν η οικογένειά του είναι δεσμευτικός παράγοντας; Μπορεί να έρθω αργότερα ξανά στην Αθήνα. Αν η επιθυμία είναι ισχυρή πάντα υπάρχει ένας υποσυνείδητος σχεδιασμός. Πάντα φτιάχνεις το σχέδιο σου να δραπετεύσεις από την κατάσταση που βρίσκεσαι. Προς το παρόν δεν έχω τέτοιες επιθυμίες για να τις σχεδιάσω και να τις εκπληρώσω σε βάθος χρόνου. Σκέφτομαι επιθυμώ, μπας και γράψω κάνα τραγούδι τις προκοπής. Δεν είχα επιθυμίες φλέγουσας σημασίας. Οι επιθυμίες μου ήταν καθημερινές. Το ότι σηκώθηκα και έφυγα ήταν κάτι που το χρειαζόμουν, το ήθελα.
Για τα παιδικά του όνειρα
Όταν ασχολήθηκα με τη μουσική από παιδί, η μεγαλύτερη επιθυμία μου ήταν να γίνω σολίστας κλασικής κιθάρας και εκτελεστής κλασικών έργων. Μέσα στα χρόνια είδα ότι είναι ένα ακριβό σπορ. Δεν γίνεται να κάνεις υψηλές σπουδές χωρίς να ξοδέψεις πολλά χρήματα. Χρήματα δεν είχα, ξεκίνησα να δουλεύω ταυτόχρονα σε διάφορα μαγαζιά, παντού και μια τέχνη για να τη φτάσεις σε υψηλό επίπεδο δεν πρέπει να την αναμειγνύεις με πολλά πολλά. Έτσι έγινα καλύτερος ηλεκτρικός κιθαρίστας στα πανηγύρια, παρά ηλεκτρικός κλασικός κιθαρίστας στα σαλόνια.
Σκυλάδικα ή κέντρα διασκέδασης
Υποτιμούμε τα μαγαζιά που τα λέμε σκυλάδικα. Δεν είναι καλή λέξη. Πρώτα απ' όλα υποτιμούμε τους σκύλους. Και υποτιμούμε τους ανθρώπους που επενδύουν σ αυτά τα μαγαζιά. Αυτό είναι το γούστο τους, δεν είναι καλή λέξη. Είναι επιθετική.
Για τον απολογισμό
Δεν κάνω απολογισμούς γιατί έχοντας εμπιστοσύνη στην πίεση της ίδιας της ζωής, δεν κάθομαι να αναλύσω που με οδηγεί αυτή η πίεση. Η πίεση αυτή σε σπρώχνει να φτιάξεις πράγματα, να καλύψεις τα κενά του χρόνου σου και των συστημάτων σου δημιουργώντας πράγματα. Ακόμα ζω σ' αυτήν την κίνηση, δεν έχω σταματήσει για να κάνω μια ανασκόπηση των τελευταίων γεγονότων και να δω ποιο ήταν το ευκταίο και το απευκταίο της ζωής μου. Πηγαίνω πίσω, όχι για να κρίνω και να επιτάξω και να σχεδιάσω, αλλά για να δω το κρυμμένο σχέδιο των πραγμάτων. Να δω τις ηλιθιότητες μου μπας και μπορέσω να τις αποφύγω.
Για το αν τον βοήθησε περισσότερο η τύχη ή το ένστικτο
Όχι τύχη και ένστικτο, από ανάγκη κινούμαι . Τα περισσότερα πράγματα από ανάγκη γίνονται. Και το ότι εγκατέλειψα τη σχολή ηλεκτρολόγων μηχανικών, από συναισθηματική ανάγκη ήταν, ψυχική πίεση. Το ψυχικό και το θυμικό είναι πιο καθοριστικό από το έλλογο κομμάτι μου.Όταν εκλογικοποιηθώ (γέλια) θα σας στείλω ένα email που θα αναλύω ακριβώς τους χρόνους τους οποίους ακολούθησα τη λογική κατανόηση των πραγμάτων! (γέλια) . Με την κιθάρα θα ήθελα να περάσω σε ερασιτεχνικό επίπεδο, για τα γούστα μου και για την καλοπέραση μου. Είμαι τεμπέλης, αχαΐρευτος και θα ήθελα να περάσω τη ζωή μου ρεμάλι. Ρεμάλι με την έννοια να έχω μια κιθάρα στον ώμο και να γυρνάω από νησί σε νησί, από χώρα σε χώρα και να βλέπω απλώς παραστάσεις, δεν θα έμπαινε σ’ αυτή τη διαδικασία , σε αυτό που κάνω σήμερα. Δεν ξέρω γιατί μπήκα! Όταν λέω τεμπέλης και ρεμάλι βέβαια εννοώ ότι θα ήθελα να είμαι ένας ένας άνθρωπος απολαμβάνει αποκλειστικά τον ελεύθερο χρόνο του. Όχι ένας που ξύνεται όλη την ώρα και δεν ξέρει τι φταίει. Το παιχνίδι μου είναι να ταξιδεύω, να βγαίνω σ' ένα πάρκο και να παίζω, να συναναστρέφομαι με ανθρώπους, να είμαι στη μοναχικότητά μου στη μοναξιά μου όταν είμαι, να απολαμβάνω κάποιες στιγμές, να ζω στις νύχτες. Έχω αυτόν τον κύκλο της ζωής εδώ και περίπου 40 χρόνια. Δεν μπορώ να τον αλλάξω εύκολα.
Τι του αρέσει να κάνει όταν δεν γράφει
Όταν είμαι μόνος μου μου αρέσει η απόλυτη ακινησία και η σιωπή. Απόλυτη. Και αυτό έχει μάθει Και η οικογένειά μου, να μην με παρενοχλούν όταν έχω λίγο χρόνο ελεύθερο. Και όταν είμαι με τον κόσμο να κάνω ακριβώς αυτό που κάνω. Να παίζω, να τραγουδάω, να φωνάζουν, να δίνουν παραγγελίες και να εκτελώ εν ψυχρώ.
Για τους λόγους που επιμένει στη σιωπή και στα τραγούδια
Είναι το αντίθετο ακριβώς πράγμα της κατάστασης στην οποία ζούμε σε καθημερινή βάση. Ο σημερινός άνθρωπος βρίσκεται μέσα στις συμπληγάδες πέτρες των σκέψεων οι οποίες δεν έχουν απολύτως κανένα αντικείμενο. Κανένα στόχο στην ουσία, γιατί οι σκέψεις οι στοχευμένες, πάντα παράγουν πραγματικότητα στη ζωή μας. Οι σκέψεις μας είναι χαοτικές. Είναι αυτό που λένε οι Ινδοί, σαν ένας τρελός πίθηκος που πάει από κλαδί σε κλαδί χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Η σιωπή είναι αυτή που βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Η σιωπή είναι σαν ένα βάζο γυάλινο με μέλι. Ακινητοποιείται εύκολα, όπως και να το γυρίσεις. Επανέρχεται εύκολα και ηρεμεί. Το νερό με την παραμικρή κίνηση αναταράσσεται και δημιουργεί συνέχεια κυματισμούς. Είμαστε νερό εμείς στην καθημερινή μας ζωή. Γι' αυτό και δεν μπορούμε να κοιτάξουμε ένα σπινθήρισμα. Πάνω στην επιφάνεια αυτού του ταραγμένου νερού, δεν μπορούμε να κοιτάξουμε το φέγγος του φεγγαριού ή του ήλιου. Βλέπουμε σπινθηρίσματα. Ενώ κάποιος που ηρεμεί τις σκέψεις βλέπει κάτι. Οπότε μπορεί να γυρίσει μετά και να κοιτάξει από το είδωλο το ακριβές αντικείμενο. Αυτό είναι ένα δώρο των ανθρώπων που επιτυγχάνουν κάποια σχετική σιωπή.
Για το αν τραγούδι του "Ο βασιλιάς του θεάτρου” είναι το πολιτικό του σχόλιο
Δεν είναι πολιτικό σχόλιο. Εκτός αν όλα τα πράγματα που μας συνιστούν είναι πολιτικά σήμερα. Αυτό δεν είναι θρησκευτικό τραγούδι, ειπώθηκε μ' αυτόν τον τρόπο γιατί έχω στο νου μου την αρχαία τραγωδία. Περισσότερο μοιάζει με τον τρόπο που παρουσιάζονταν οι ηθοποιοί, όπως το φαντάζομαι εγώ και φορά τη σκέψη, τη ζωή, τη συνείδηση, την επίγνωση του σημερινού ανθρώπου. Και είναι, κατά κάποιον τρόπο, και μία έκθεση όπως οι εκθέσεις που μας έβαζαν παλιά “πείτε μου ποια η κατάσταση του κοινωνικού ανθρώπου σήμερα;”. Είναι μια έκθεση αυτού του θέματος. Όχι πολιτικό, μην μπερδεύεσαι με τα πολιτικά γιατί είμαι πολύ αποτυχημένος ως πολιτική σκέψη. Πολύ αποτυχημένος. Δεν έχω τριβή με την πολιτική, δεν ξέρω ποιος είναι ο πολιτικός λόγος και ποιος ο μη πολιτικός λόγος. Τοποθετούμαι, αλλά είναι η τοποθέτηση μου. Ο λόγος είναι κάτι διαφορετικό. Τώρα αν είχαμε μπροστά μας έναν πολιτικό θα μας πέταγε στον κάδο των αχρήστων. Δεν πιάνουμε μία μπροστά τους. Είναι εκπαιδευμένοι να κυνηγάνε σε τόπους με μπεκάτσες, δεινόσαυρους. Είναι περίεργα όντα!
Τι φταίει για το δυστύχημα στη Μάνδρα
Όλοι μας φταίμε. Δεν υπάρχει γεγονός, δεν υπάρχει κατάσταση που να μας περιβάλει και να μας αγγίζει στην οποία να μην έχουμε βάλει το μικρό μας λιθαράκι. Είτε ως στάση ζωής, είτε ως σκέψη, είτε ως όνειρο. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για όλα τα πράγματα. Βλέπω αυτές τις αστείες, καμιά φορά, εκπομπές των δημοσιογράφων στις τηλεοράσεις, οι οποίες λένε ας πούμε “η δήμαρχος, η περιφερειάρχης, ο περιφερειάρχης, ο υπουργός..”. Το θέμα της Μάνδρας και της Μαγούλας δεν είναι τωρινό. Εγώ έζησα στη Μάνδρα δύο χρόνια και στη Μαγούλα δυόμισι χρόνια, πριν είκοσι χρόνια. Τα πράγματα ήταν ακριβώς τα ίδια, απλώς δεν είχαν χτιστεί στα ρέματα, δεν είχαν βγει οι μεγάλες αντιπροσωπίες και οι αποθήκες των μεγάλων σουπερμάρκετ. Σκεπτόμενοι κοντοπρόθεσμα οι άνθρωποι , δημιουργούν προβλήματα για το μακρινό τους και το κοντινό τους μέλλον. Το ίδιο πράγμα έγινε κι εκεί. Όταν άνοιγαν οι δουλειές σκεφτόντουσαν ότι αυτές είναι μισθοί για εργάτες εκεί πέρα. Δεν σκέφτηκε κανένας να είναι λίγο πιο πειθαρχημένος και πιο αυστηρός, να ακολουθεί τους κανόνες του παιχνιδιού όπως πρέπει. Δεν κλείνεις ποτέ ένα ρέμα. Δεν φταίει ένας γι ‘ αυτό, δεν φταίει μια κυβέρνηση γι' αυτό. Δεν φταίει μια πενταετία και μια δεκαετία. Φταίει η συλλογική συνείδηση των ανθρώπων που επιτρέπουν να γίνονται τόσα πράγματα, τόσα λάθη, σε βάθος χρόνου και μετά να ωρυόμαστε ως κλαίουσες χήρες για το δυστύχημα που μας έτυχε. Όντως λυπάμαι πάρα πολύ γιατί όταν έζησα εκεί είχα και σχέσεις με ανθρώπους, αλλά είμαστε όλοι εν δυνάμει κακοσχεδιαστές πολύ άσχημων πραγμάτων. Δεν είναι μονάχα η ανοχή, είμαστε συνλαμόγια. Γιατί δεν αντιδράει κανένας; Δηλαδή στο ρέμα στο Χαλάνδρι πχ, όταν χτιζόντουσαν πάνω στο χαντάκι είχαν γίνει παρεμβάσεις. Πήγε κόσμος εκεί και έλεγε τι γίνεται, γιατί έτσι; Αυτό διορθώθηκε και γι' αυτό και δεν θρηνήσαμε θύματα στο Χαλάνδρι, στη Ρεματιά. Γιατί δεν συμμετέχουμε ενεργά; Γιατί κλείνουμε τα μάτια και το στόμα μας όταν πρέπει να μιλήσουμε και μετά ωρυόμαστε;
Για το αν έχουν κοπάσει τα κινήματα
Βεβαίως και έχουν κοπάσει, αφού δοκίμασαν μέσα από τόσες επαναληπτικές υποσχέσεις δεκαετιών, οι άνθρωποι, με όλη τη δυναμική τους. Δηλαδή θυμάσαι το ΠΑΣΟΚ με πόσες υποσχέσεις και πόσα θαύματα υποσχόταν για το μέλλον; Νομίζαμε ότι ζούσαμε την επανάσταση, το Venceremos ήταν η πρώτη μας λέξη. Είναι κούραση, μια πανίσχυρη κούραση που καλλιεργήθηκε μέσα στις δεκαετίες με μεγάλη επιμονή και μεγάλο σχεδιασμό. Όλες οι κυβερνήσεις, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, γιατί αυτές κράτησαν τις δεκαετίες αυτές στα χέρια τους. Επαγγελματικά σχεδόν, με χειρουργική ακρίβεια, αφαίρεσαν από τον κόσμο τη δυνατότητα αντίδρασης. Αυτοί δεν διαχειρίστηκαν τη μόρφωση, την παιδεία; Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει. Αν κάποιος κάτσει να ελέγξει τι ακριβώς συμβαίνει με τα σχολεία, θα βάλει τα κλάματα. Παράγονται άνθρωποι από τη βιομηχανία της παιδείας που είναι αμόρφωτοι, συστηματικά. Πολύ λίγοι μπορούν να φύγουν από αυτήν την κατάσταση. Ζητάμε την καλοπέραση, έχουμε στρέψει την προσοχή μας έξω, Πώς έλεγε ο μεγάλος ταγός της επανάστασης του ΠΑΣΟΚ, Σημίτης, “ας γίνουμε πιο εξωστρεφείς”. Το παρακάναμε γιατί ξεχάσαμε ότι υπάρχει και μέσα. Έχουμε γίνει εκπαιδευμένοι καταναλωτές. Μας το λένε ήδη οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, τα έντυπα. Λένε “αγαπητοί καταναλωτές” και δεν γυρνάμε να τους πετάξουμε μια πέτρα στο κεφάλι, που μας προσάπτουν αυτήν την κατηγορία.
Τι είναι επαναστατική πράξη;
Είμαστε πολύ καιρό τώρα εδώ. Και αυτοί που αντιδρούν είναι άνθρωποι που αντιδρούν κοιτάζοντας το έξω. Αυτό που είπες για τον Ρουβίκωνα πριν, πολλή φασαρία για το τίποτα. Δεν αλλάζουν τα πράγματα ποτέ έτσι. Ποτέ. Πρέπει να δημιουργηθεί μια κίνηση ώστε ο άνθρωπος να αρχίσει να κοιτάει και μέσα του. Αν μου έλεγες ότι μαζεύτηκε μια ομάδα και ασχολήθηκε με ένα ποίημα του Οκτάβιο Παζ και τα συμπεράσματα του είναι αυτά, θα έλεγα ότι ναι αυτή είναι μια επαναστατική κίνηση. Αυτό που μαζεύονται ομάδες και καίνε τους κάδους, πλακώνονται με τους μπάτσους στα κέντρα και βγαίνουν και διεκδικούν δικαιώματα εν ονόματι κάποιων άλλων κλπ, όλο αυτό μου φαίνεται αστείο. Απέχω, θα απομακρυνθώ πάρα πολύ από αυτό. Είναι κάτι που είναι απολύτως παιδαριώδες. Και φυσικά είναι και πιο εύκολο, γιατί έχουμε να κάνουμε πάλι με το έξω. Όλη την ώρα έχουμε να κάνουμε με κάποιον που μας φταίει εκεί έξω. Δεν γυρίζουμε ποτέ προς τα μέσα να κοιτάξουμε ποιος είναι ο αυτουργός αυτού του ζητήματος. Και αυτουργός σε όλες αυτές τις καταστάσεις είναι ο κοινός νους! Να κάνει ό,τι θέλει η νέα γενιά, να φωνάξει, φυσικά, γιατί αν δεν φωνάξει κιόλας, δεν πρόκειται κανένας να ακούσει γύρω τίποτα. Αλλά το να είναι μια συστηματική κίνηση η οποία λέγεται επαναστατική, όχι δεν θα καπηλευτούμε την επανάσταση. Δεν θα καπηλευτούν κάποιοι την επανάσταση με αυτόν τον τρόπο.
Για τη σχέση του με τα χρήματα
Δεν με απασχολεί όταν έχω να πληρώσω τα πάγια. Όταν δεν έχω, όμως, με απασχολεί γιατί ψάχνω να τα βρω.
Για την ποίηση και τη λογοτεχνία
Δεν διαβάζω τόσο πολύ τώρα. Ανατρέχω στα ίδια ποιήματα, γιατί τα ποιήματα δεν είναι μιας ανάγνωσης. Τα ποιήματα που διαλέγεις μέσα στη ζωή σου είναι οδηγοί, κατευθύνσεις, δρόμοι, που σε βγάζουν σε πολύ συγκεκριμένα συναισθηματικά ή νοητικά τοπία. Ένα ποίημα είναι πάντα καινούργιο, κάθε φορά ο ποιητής μπορεί να σου μεταδώσει τον κραδασμό και την ταραχή που έχεις την πρώτη φορά που μελετάς, που διαβάζεις ένα ποίημα. Μέσα από αυτήν την ταραχή, παίρνοντας εσύ σαν κυνηγός το συναισθηματικό τριγμό, μπαίνεις σ' ένα συναισθηματικό τοπίο στο οποίο δεν θα πήγαινες από μόνος σου. Είναι σαν να ανοίγει μια πόρτα. Αυτό δεν ξέρει πια σήμερα ο νέος άνθρωπος. Έχουμε απομακρυνθεί τόσο πολύ από τη γλώσσα και από τη σπουδή των κλασικών κειμένων γιατί έχει επικρατήσει βέβαια το διαδίκτυο με τα έτοιμα κείμενα, πληροφορίες κωδικοποιημένες, πατημένες κλπ, μέσα από τα τηλέφωνα κινητά και έχει απομακρυνθεί τελείως από μια σκέψη την οποία δανειζόμαστε από το βάθος του χρόνου. Δηλαδή τα ποιήματα, τα μυθιστορήματα έρχονται εδώ και χιλιετίες προς εμάς και εμείς τα απωθούμε. Υπάρχει λόγος που υπάρχουν, προσπαθούν να δομήσουν έναν ψυχισμό ισόρροπο, να φτιάξουν μια ισχυρή πνευματική οντότητα για να μπορεί να περπατήσει. Όταν φυσήξει ένας άνεμος δεν μπορούμε να κρατηθούμε από πουθενά. Ρωτάτε ποιοι ποιητές είναι οδηγοί μου. Οδηγοί μου είναι όλοι οι ποιητές που διαβάσαμε στο δημοτικό σχολείο. Και όλοι όσοι δεν διδάσκονταν στο σχολείο!
Για το γεγονός ότι είχε αποβληθεί από το σχολείο του
Μια φορά με έδιωξαν γιατί έφυγα με μια πολύ αγαπημένη μου συμμαθήτρια, όχι συμμαθήτρια ήταν δύο χρόνια μικρότερη, για καμιά βδομάδα. Αισθανθήκαμε την ανάγκη να φύγουμε από το σχολείο και να ασχοληθούμε με τους εαυτούς μας. Και μας πήρε ο διάολος. Ήμασταν ερωτευμένοι, κάναμε μια μεγάλη βόλτα, φύγαμε από τον τόπο που μέναμε. Ήμουν 5η γυμνασίου, δηλαδή Β' Λυκείου, και η κοπέλα 3η γυμνασίου.
Για τον περήφανο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τον πόνο στα τραγούδια του
Αν δεν κοιτάξεις τα πράγματα που σε βυθίζουν, δεν πρόκειται να απελευθερωθείς από αυτά. Ο πόνος είναι ένα εκτεταμένο υπόγειο ρεύμα που αγγίζει τα πόδια όλων των ανθρώπων. Ακόμα και αυτοί που έχουν λύσει όλα τα προβλήματα τους, με κάποιον τρόπο τους επισκέπτεται αυτός ο υποδόριος πόνος και διοικεί τον ψυχισμό τους. Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια δόση πόνου. Άλλοι σε πολύ μεγάλο βαθμό και άλλοι ανεπαίσθητα. Υπάρχουν άνθρωποι με πολύ μεγάλα προβλήματα υγείας. Πάρα πολύ μεγάλα προβλήματα. Και υπάρχουν και άνθρωποι με μεγάλα προβλήματα νοητικής υγείας, ψυχισμού. Πέρα από αυτούς τους πόνους, και τους πόνους της απώλειας αγαπημένων πρόσωπων, όλοι οι άλλοι είναι σκιές. Είναι ανύπαρκτοι οι πόνοι αυτοί. Είναι σαν πληροφορίες περισσότερο παρά κάτι υπαρκτό. Δεν είναι ένα ποτάμι στο οποίο βρισκόμαστε και είναι έτοιμο να μας πνίξει. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Τραγουδάω για τον πόνο μ' αυτόν τον τρόπο γιατί τον σέβομαι. Όταν είναι πραγματικός πραγματικά κατεβάζω το κεφάλι και τον παίρνω στα χέρια μου όπως παίρνεις ένα αγαπημένο παιδί. Γιατί; Για ποιο λόγο με επισκέπτεται; Δεν μπορώ να κλείνω τα μάτια μου μπροστά σ' αυτό. Ένα παιδί που κλαίει και οδύρεται δεν το πλακώνεις στις σφαλιάρες. Το παίρνεις αγκαλιά και το νανουρίζεις, το φιλάς, του δίνεις κάτι για να απασχοληθεί. Να ξεχαστεί. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζω και αυτό το ζήτημα.
Για το αν γράφει τραγούδια με τον ίδιο τρόπο που το έκανε από παλιά
Τίποτα δεν αλλάζεις απ' αυτό. Κάθε φορά που έρχεται μια περίοδος να γραφτεί κάτι ή να φτιαχτεί ή να ολοκληρωθεί δεν έχεις ανάγκη, ούτε περισπασμούς από το εξωτερικό περιβάλλον. Όλα είναι στη θέση τους. Τρέφεσαι από αυτή τη διαδικασία. Τρέφεσαι γιατί ζεις μέσα σ' ένα σχήμα κόσμου που λέγεται ενθουσιασμός. Είσαι ενθουσιασμένος όχι με τον τρόπο του χαζοχαρούμενου ανθρώπου, αλλά με τον τρόπο που κοιτάζει ένα παιδί το πιο όμορφο παιδί που έχει δει. Κάθε φορά ολοκληρώνεται έτσι ένα τραγούδι, ένα αγαπημένο τραγούδι. Δεν με ενθουσίασε ας πούμε ο “Βασιλιάς του θεάτρου”, με πόνεσε περισσότερο. Δηλαδή όταν έγραψα το κείμενο και μετά προσπάθησα να φτιάξω τη μουσική έκανα πολύ συνειδητές προσπάθειες να ενώσω αυτά τα δυο πράγματα. Ένα τραγούδι με πονάει όταν δεν είναι απολαυστικό και απευθύνεται περισσότερο στη νόηση και στα κρυφά μας μέρη. Τα κρυμμένα μας μυστικά.
Για την ΑΕΠΙ
Η ΑΕΠΙ είναι η μόνη εταιρία παγκοσμίως που βρίσκεται στα χέρια μιας οικογένειας, ενός ιδιώτη. Αφορά χιλιάδες μέλη, έχει μια σκληρή πολιτική απέναντι στα μαγαζιά, στα ραδιόφωνα, στα Μέσα γενικώς. Εισπράττει από παντού και αποδίδει τα ελάχιστα στους δημιουργούς . Ας επιληφθούν λοιπόν τα νομικά μέσα και τα πρόσωπα και οι συλλογικότητες να βρουν μια άκρη, γιατί κατασπαταλήθηκαν τόσα χρήματα και που και μετά να μπει μια τάξη σ' αυτό το ακατάστατο, περίεργο μαγαζί. Υποθέτω υπάρχει η βούληση εκ μέρους των συναδέλφων και ανθρώπων οι οποίοι έχουν σχέση με τα νομικά και μ' εμάς, ας πούμε και κάποια λύση θα βρεθεί. Όποιος έκανε απόπειρες να κοιτάξει, να ερευνήσει, τα δούναι και λαβείν της εταιρίας και τον εσωτερικό μηχανισμό, δεν έβρισκε ποτέ ανοιχτή πόρτα.
Ποια είναι η υπέρτατη αξία του
Αξία στη ζωή έχει αυτή καθ' αυτή η ζωή. Είναι το γεγονός είναι το ζειν, το απαρέμφατο όλης αυτής της ιστορίας. Το ότι βρισκόμαστε εδώ και ανταλλάσσουμε αυτή τη στιγμή, αυτή τη μισή ώρα, τη μία ώρα των σκέψεων, των λέξεων. Που κοιτάς στα μάτια των ανθρώπων, τις σκηνές της καθημερινότητας. Που ανοίγεις τα μάτια σου και αναπνέεις. Αυτό έχει αξία στη ζωή. Δεν υπάρχει υπέρτατη αξία, και λίγη αξία και πέρα αξία και δώθε αξία. Αυτή είναι αξία, το ζειν το ίδιο! Όλες οι δραστηριότητες οι οποίες εμπίπτουν μέσα σ' αυτό που λέγεται συνειδητό, καθημερινό, έστω και ανακύκλωση των ίδιων και των ίδιων των πραγμάτων. Μ' αρέσει, ακόμα και η ίδια επανάληψη των πραγμάτων, αιωνίως η ίδια επανάληψη, και αυτή έχει ενδιαφέρον. Μπες μέσα σ ‘ ένα νοσοκομείο και κοίταξε τους ανθρώπους που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της ζωής τους. Καλωδιωμένοι και μπορούν και ανοίγουν ελάχιστα τα μάτια τους. Ξέρεις πόση χαρά και μια μικρή αστραπή που περνάει από το βλέμμα τους όταν κοιτάζουν κάτι αγαπημένο ή έστω τη νοσοκόμα που θα τους κάνει την ένεση; Αυτή είναι η ζωή, μια υπέρτατη λαχτάρα να διαιωνίσει τον εαυτό της τον ίδιο. Και τα όντα έρχονται και παρέρχονται. Είμαστε σαν βότσαλα τα οποία μπαίνουν στο νερό και βγαίνουν από το νερό όλη την ώρα.
Για το ότι αν βλέπει το ποτήρι “μισογεμάτο"
Το ποτήρι ξεχειλίζει. Δεν είναι μισογεμάτο. Και όσο και να πίνουμε δεν πρόκειται να λιγοστέψει ποτέ. Η προσωπική μας μίρλα και η μιζέρια δεν αδειάζει ποτέ το ποτήρι. Δεν μπορεί να αδειάσει αυτό το ποτήρι. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση και αναλόγως να πράξουμε.
Σε ποιους Θεούς αναφέρεται στα τραγούδια του και αν πιστεύει σε κάποιον θεό
Όλες οι νοητικές προϋποθέσεις που έχουμε μέσα στο κεφάλι μας, οι πεποιθήσεις μας, τα διδασκαλικά που έχουμε μαζέψει με τα χρόνια, είναι πραγματικά άκυρα, αυτό λέει το τραγούδι. Γιατί αυτές είναι οι υποσχέσεις των θεών. Τόσο καιρό ποιους είχαμε θεούς; Όταν είμαστε βρέφη, θεοί μας είναι η μάνα μας και ο πατέρας μας. Οι κοντινοί μας συγγενείς. Όταν μεγαλώνουμε λιγάκι, οι πρώτοι δάσκαλοι μας μαθαίνουν σαν θεϊκά όντα τα πρώτα μας βήματα. Όλες μας οι σκέψεις μας δομούνται πάνω σε αυτό που μας παρουσιάζονται ως πληροφορίες από τους μεγάλους μας θεούς. Αυτές οι υποσχέσεις των θεών είναι εντελώς άκυρες. Στη ζωή πιστεύω! Σε τίποτε άλλο!
Αν φοβάται κάτι
Δεν σκέφτομαι τα πράγματα που δεν με αφορούν αυτή τη στιγμή. Αυτό που λένε “προετοιμάσου για το θάνατό σου”, κάνε εκείνο, κάνε τ' άλλο, δεν με αφορούν γιατί θα μου συμβούν. Θα έρθει η ώρα όπου θα κληθώ να υπηρετήσω και αυτό το κομμάτι των πραγμάτων. Δεν έχω συνειδητούς φόβους.
Για το "κοινωνικό μέρισμα”
Διαιωνίζεται πάλι η ψυχολογία του επιχορηγούμενου πολίτη. Πάλι στα ίδια και στα ίδια. Πάλι κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Τώρα που έχει ανάγκη ο κόσμος από δύο τρία πράγματα, οι κυβερνώντες δεν θα έπρεπε ποτέ να ασχοληθούν και αν το έκαναν δεν θα έπρεπε να βγαίνει στις ειδήσεις αυτό. Δηλαδή διαφημίζουν την ύπαρξή τους , από τις δεκάρες που μοιράζουν στους ανθρώπους που έχουν δώσει το αίμα τους το ίδιο, την ίδια τους την ψυχή, γι' αυτήν την υπόθεση και στέκονται πάνω στους θώκους των θρόνων τους για να τους δίνουν 100 και 50 και 30 και 200 ευρώ; πηγή
Η παραμυθένια εορταστική ατμόσφαιρα, κορυφώνεται στο Δήμο Θέρμης, με ευχάριστες, ζεστές μελωδίες, διασκεδαστικά παιχνίδια για τα παιδιά στην Κεντρική πλατεία, θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις, χορωδιακές συναυλίες, αναβίωση παραδοσιακών εθίμων, κάλαντα, και άλλες ψυχαγωγικές εκπλήξεις, που και φέτος επιμελήθηκε με κέφι και μεράκι η ΔΕΠΠΑΘ. Αύριο Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου τη σκυτάλη των εορταστικών εκδηλώσεων, παραλαμβάνουν οι Πρόσκοποι της Θέρμης, διοργανώνοντας ένα μεγάλο Χριστουγεννιάτικο πάρτι για μικρούς και μεγάλους.
Συγκεκριμένα, στις 5 αύριο το απόγευμα το πρώτο Σύστημα Προσκόπων Θέρμης ετοιμάζει στο χώρο του, ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι που θα περιλαμβάνει μουσική,καραόκε,face painting,κλόουν, μπαλονοζωάκια και «ανοιχτή» σκηνή για παραστάσεις από τους μαθητές των σχολείων του Δήμου μας. Θα τραγουδήσει μαζί τους η Αγγελική Μισαηλίδου από το Junior Music Stars! Στο χώρο θα λειτουργεί κυλικείο με καφέ και φαγητό, καθώς και το προσκοπικό μουσείο του Συστήματος.
Στις 20.00 το βράδυ της ίδιας μέρας, η Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα μεταφέρεται στο Δημοτικό Θέατρο Θέρμης με μία ξεχωριστή χορωδιακή συναυλία που θα περιλαμβάνει «Χριστουγεννιάτικες μελωδίες και τραγούδια». Σε αυτή θα συμμετέχουν : η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Θέρμης και η Ορχήστρα των Νέων Σίνδου του Δήμου Δέλτα με Μαέστρο τον κ.Μίλτο Πολυχρονίδη. Επίσης στη συναυλία θα πάρουν μέρος: η Μικτή Χορωδία του Κέντρου Πολιτισμού Θέρμης,η Μικτή Χορωδία του Κέντρου Πολιτισμού Ταγαράδων, η Μικτή Χορωδία Νέας Ραιδεστού, η Μικτή Χορωδία Μίκρας και η Πολυφωνική Χορωδία «Θερμαϊδες» : Διεύθυνση από το πιάνο : Ελευθερία Μεταξά –Αρμοδώρου.
Όταν η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά περισσεύει και η διάθεση για βοήθεια σε ένα μικρό κορίτσι γειτονάκι μας κερδίζει όλους χαιρόμαστε και θαυμάζουμε την πρωτοβουλία που πήρε η Εύη Σιαμαντά.
Στις 27 Δεκεμβρίου, ημέρα Τετάρτη, στις 9 το βράδυ θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια συναυλία της Εύης με την υπέροχη φωνή, στο ΚΑΠΠΑ. Και ταυτόχρονα να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας στη μικρή Κλεοπάτρα Καμπακάκη.
Το εισιτήριο είναι 10 € και όλα τα έσοδα της εκδήλωσης θα διατεθούν για τη θεραπεία της.
Πρόκειται για μια δυνατή προσφορά της Εύης καθώς και των μουσικών που θα την συνοδεύσουν: του Σπύρου Ρασσιά στο πιάνο, του Νίκου Βαριαμίδη στα κρουστά και του Γιώργου Σμυρνή στο μπάσο.
Ας γεμίσουμε την Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου όχι μόνο το θέατρο αλλά και το φουγιέ του ΚΑΠΠΑ.
Ο Λαογραφικός Χορευτικός Σύλλογος Βασιλικών για μια ακόμη χρονιά αναβιώνει το έθιμο της ΓΟΥΡΟΥΝΟΧΑΡΑΣ . Πρόκειται για ένα έθιμο των Χριστουγέννων, όπου στα Βασιλικά οι ρίζες του χάνονται στα βάθη των χρόνων. Πέρα από τον ουσιαστικό χαρακτήρα που είχε το έθιμο αυτό, δηλαδή της εξασφάλισης κρέατος για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρι την ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ, είχε και θρησκευτικό αλλά και συμβολικό χαρακτήρα αφού η σφαγή των χοίρων γινότανε την 3η μέρα των Χριστουγέννων στις 27 Δεκεμβρίου όπου εορτάζεται η γιορτή του Αγίου Στεφάνου του πρωτομάρτυρα συμβολίζοντας έτσι το αίμα του Αγίου που χύθηκε στο όνομα του Ιησού Χριστού.
Επικράτησε δε να λέγεται γουρουνοχαρά γιατί ήταν κάτι που όλοι περιμένανε με μεγάλη χαρά αφού εκτός από το κρέας και το λίπος που λάμβανε η οικογένεια για το υπόλοιπο της χρονιάς, εξασφάλιζε το παιχνίδι για τα παιδιά [κάνανε το στομάχι μπάλα] καθώς και τσαρούχια για όλους από το δέρμα του γουρουνιού. Μιλάμε για οικιακή οικονομία σε όλο της το μεγαλείο αφού τίποτα δεν πάει χαμένο.
Η φετινή λοιπόν “γουρουνοχαρά” θα αναβιώσει και πάλι την Τρίτη 26/12/2017, στον αύλειο χώρο του συλλόγου στα Βασιλικά και ώρα 12: 00 το μεσημέρι μέχρι όσο πάει, όπου ο επισκέπτης θα γευτεί το ντόπιο κρέας, θα διασκεδάσει και θα “διώξει το κακό” συντροφιά με τα μέλη του Λαογραφικού Χορευτικού Συλλόγου Βασιλικών και διοργανωτές της γιορτής, ώστε να υποδεχτεί στη συνέχεια, κατά το έθιμο, τη νέα χρονιά με ευχές χορό και τραγούδια.
Η μάνα και ο ρόλος της μέσα από την ελληνική παράδοση με φόντο τις άγιες ημέρες των Χριστουγέννων. Από την Αγία Μητέρα, μέχρι την ηπειρώτισσα μάνα, που αποχωρίζεται τον γιο της και από την θεά Δήμητρα και το θρύλο της Περσεφόνης, μέχρι τη μάνα που φτιάχνει τα παραδοσιακά εδέσματα των Χριστουγέννων.
Όλα αυτά, στην παράσταση του Πολιτιστικού Οικολογικού Συλλόγου Περαίας με παραδοσιακούς χορούς από διάφορα μέρη της Ελλάδας, όπως την ξέρουμε σήμερα, αλλά και της μεγάλης Ελλάδας του παρελθόντος, την Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου στις 19:15 μμ στο θέατρο ΚΑΠΠΑ 2004, στην Περαία.
Θα λάβουν μέρος όλα τα τμήματα της χορευτικής ομάδας του συλλόγου, με δρώμενα και παραδοσιακούς χορούς, από την Καππαδοκία, Μ. Ασία, Πόντο και Κρήτη με επίκεντρο την μάνα.
Η Βυζαντινή μουσική, η μεγάλη αυτή κληρονομιά της Ελλάδας είναι ένας θησαυρός για τον παγκόσμιο πολιτισμό και όχι μόνο για τους Έλληνες. Την Κυριακή 17 Δεκεμβρίου στο Δημοτικό Θέατρο Θέρμης, οι κάτοικοι της Θέρμης θα συναντήσουν τους θησαυρούς αυτής της μουσικής, σε μια ξεχωριστή Χριστουγεννιάτικη Συναυλία Βυζαντινής Μουσικής, της Χορωδίας Βυζαντινής Μουσικής του Κέντρου Πολιτισμού Νέας Ραιδεστού και του χοράρχη Λεωνίδα Βλαχόπουλου. Στη συναυλία θα συμμετέχουν: Η χορωδία Βυζαντινής μουσικής Πολιτιστικού Νέας Ραιδεστού, η Χορωδία Βυζαντινής μουσικής του ΚΑΠΗ Θέρμης και ο χορός των Θεσσαλονικέων Υμνωδών.
Λίγα λόγια για τη Χορωδία Βυζαντινής Μουσικής «Αγ. Αθανάσιος» του Κέντρου Πολιτισμού Ν. Ραιδεστού
Η χορωδία ιδρύθηκε το Δεκέμβριο του 2013. Τα μέλη της είναι άνθρωποι που αγαπούν τη Βυζαντινή Μουσική, καθώς και την απόδοση βυζαντινών ύμνων. Χοράρχης ο κ. Λεωνίδας Βλαχόπουλος, πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Νέας Ραιδεστού επί τριάντα συναπτά έτη και μουσικοδιδάσκαλος. Μάλιστα, στο μικρό χρονικό διάστημα από την ίδρυσή της η χορωδία , έχει πραγματοποιήσει διάφορες εμφανίσεις, βάζοντας θεμέλια για περισσότερες και ποιοτικότερες εμφανίσεις.
Θεσσαλονικείς Υμνωδοί – Ὁ χορός Ο χορός των Θεσσαλονικέων Υμνωδών ιδρύθηκε το Φεβρουάριο του 2007 από τον Ιωάννη Α. Λιάκο, συνεργάτες και μαθητές του, κοσμούν τα ιερά αναλόγια Ιερών Ναών της Θεσσαλονίκης και άλλων πόλεων Ελλάδος, Κύπρου και εξωτερικού. Οι περισσότεροι από αυτούς κατέχουν δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής. Κύριοι σκοποί του χορού είναι η έρευνα, η σπουδή και η παρουσίαση των συνθέσεων των Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών μελουργών, η ψαλμώδηση ιερών ακολουθιών σε διάφορες λατρευτικές συνάξεις και η παρουσίαση του μουσικού αυτού πλούτου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ὁ χοράρχης Ο Ιωάννης Α. Λιάκος γεννήθηκε το 1974 στη Σιάτιστα Κοζάνης. Σπούδασε στο Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου παρακολούθησε και το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών στον τομέα Λατρείας και Τέχνης με θέμα: «Η ψαλμωδία των ”Λειτουργικών” και των τροπαρίων της θείας λειτουργίας». Εκπόνησε επίσης διδακτορική διατριβή με θέμα «Η ψαλτική παράδοση της Θεσσαλονίκης κατά τον ιδ΄ καὶ ιε΄ αιώνα» με επιβλέποντα καθηγητή τον Γρ. Θ. Στάθη, και ανακηρύχτηκε διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το 2005. Από το έτος 2006 ως το 2009 διετέλεσε εντεταλμένος διδασκαλίας (με Π.Δ. 407/80) στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών στο Α.Π.Θ. και από το 2008 ως σήμερα στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Βελλάς Ιωαννίνων, στο Πρόγραμμα Εκκλησιαστικής Μουσικής και Ψαλτικής, όπου εξελέγη επίκουρος καθηγητής τον Ιούνιο του 2010. Το 2010 ως επισκέπτης καθηγητής δίδαξε μαθήματα Ψαλτικής Τέχνης και Υμνολογίας στη Θεολογική Σχολή «Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης» του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου του Κογκό. Έχει συμμετάσχει σε Διεθνή και Παγκόσμια Συνέδρια στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό και έχει γράψει αρκετά άρθρα και δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά σχετικά με την ιστορία και την αισθητική της Ψαλτικής Τέχνης κατά την Βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο. Επίσης, δίδαξε την Ψαλτική Τέχνη στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος, στο Κεντρικό Ωδείο Θεσσαλονίκης και τώρα είναι διευθυντής της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης. Διετέλεσε πρωτοψάλτης του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Δημητρίου Σιάτιστας (1990-1993), στη συνέχεια πρωτοψάλτης του ι. ν. Αγ. Αντωνίου Θεσσαλονίκης (1998-2010) και από τον Ιούνιο του 2010 είναι πρωτοψάλτης του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Γρηγορίου Παλαμά Θεσσαλονίκης. Υπήρξε μέλος της «Πανεπιστημιακής Βυζαντινής Χορωδίας Θεσσαλονίκης» με διευθυντή τον καθ. Αντ. Αλυγιζάκη και ως τακτικό μέλος στο Χορό Ψαλτών «Οι Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης» με διδάσκαλο και χοράρχη τον καθηγητή Γρ. Θ. Στάθη, συμμετέχοντας σε εκδόσεις ψηφιακών δίσκων και σε συναυλίες στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Το έτος 2007 ίδρυσε τον Χορό Ψαλτών «Θεσσαλονικείς Υμνωδοί». με τον οποίο το 2007 εξέδωσε ψηφιακό δίσκο με τίτλο «Σε τον ιεράρχην και λειτουργόν του Κυρίου…» ως επετειακή έκδοση της Ι. Μ. Παντοκράτορος Αγίου Όρους. Το 2008 κυκλοφόρησε δεύτερο ψηφιακό δίσκο (CD) με τίτλο «Χαίρε μάρτυς Δημήτριε», με ύμνους της Μ. Εβδομάδος και της Ακολουθίας του Αγ. Δημητρίου. Το 2013 κυκλοφόρησε τον τρίτο ψηφιακό δίσκο (CD) με τίτλο «Γρηγόριε θαυματουργέ Θεσσαλονίκης το καύχημα», με μνους από την ακολουθία του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά και συνθέσεις από τον ιε΄-ιθ΄ αιώνα. Ο Χορός Ψαλτών έχει συμμετάσχει σε συναυλίες: στο Μέγαρο Μουσικής Τσαϊκόφσκι, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Ωδείο Τσαϊκόφσκι στη Μόσχα, και σε πολλές άλλες συναυλίες σε πόλεις της Ελλάδος, της Κύπρου και της Ρωσίας.
Οι
ορχήστρες του Δημοτικού Ωδείου Θέρμης σε μια γιορτινή συνύπαρξη επί σκηνής, στο
Δημοτικό Θέατρο του Δημου Θέρμης.
Τα
σαξόφωνα της Ku Klux Sax και η
συμφωνιέτα Con Fuoco θα συνεργαστούν
για μια ακομη φορα , σε μια Χριστουγεννιάτικη συναυλία, παίζοντας η κάθε μια
χωριστά αλλά και από κοινού, γνωστές μελωδίες που όλοι έχουμε συνδέσει με τη
γιορτινή ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων, σε ένα μελωδικό και δημιουργικό
...μπέρδεμα .
Η
Ορχήστρα Con Fuoco δημιουργήθηκε τον
Σεπτέμβριο του 1999 στο Δημοτικό Ωδείο Θέρμης, από τον μουσικό Γιάννη
Πολυμενέρη.
Στην
αρχή πλαισιώθηκε από μουσικούς του ωδείου,
αλλά ήταν, και συνεχίζει να είναι,
ανοιχτή στη συνεργασία με νέους μουσικούς από την ευρύτερη περιοχή, οι
οποίοι δεν είναι απαραίτητο να είναι μαθητές κάποιου ωδείου, πρέπει όμως το επίπεδο τεχνικής τους και η διάθεσή τους
να είναι θετικά για την ορχηστρική σύμπραξη, με στόχο την ομαδική μουσική
απόλαυση και εμπειρία.
Η ορχήστρα έχει πραγματοποιήσει πολλές συναυλίες και συνεργασίες με δήμους σε
όλη την Ελλάδα, με το πρόγραμμα «Παραμύθια από το τηλέφωνο» - μια μουσική παράσταση βασισμένη σε κείμενα
του Τζιάνι Ροντάρι (που έχει χαρακτηριστεί «σύγχρονος Αίσωπος»), με μουσικές
και ηχητικά «σχόλια» από την ορχήστρα, ενώ συμμετέχουν ένας αφηγητής και δύο
τραγουδιστές.
Τον Μάιο του 2006, η ορχήστρα Con Fuoco πήρε μέρος στον Πανελλήνιο διαγωνισμό
της ΧΟΝ (Χορωδίες Ορχήστρες Νέων) στον Πειραιά και απέσπασε το πρώτο βραβείο
εκτός συναγωνισμού. Αυτή είναι μια ειδική διάκριση που δίνεται σε ορχήστρες ή
χορωδίες, των οποίων το επίπεδο είναι πολύ υψηλότερο από το επίπεδο όλων των
υπόλοιπων συμμετοχών.
Το ρεπερτόριο της ορχήστρας είναι ελεύθερο και με πολύ μεγάλη διάθεση αυτοσχεδιασμού
και πειραματισμού σε πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής.
Συνθέτες όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Astor Piazzolla, ο Kurt Weill, συνθέτες
κινηματογραφικής μουσικής, μουσικές απ' όλο τον κόσμο που μπορεί να κρύβουν
αλήθειες που μας προκαλούν για εξερεύνηση, έχουν σημαντική θέση στη δουλειά της
ορχήστρας.
Η
ορχήστρα έχει πραγματοποίηση αρκετές συναυλίες και συνεργασίες με δήμους στην Ελλάδα και το
εξωτερικό, με διάφορα προγράμματα καθώς και σειρά εκπαιδευτικών συναυλιών σε
σχολεία του νομού Θεσσαλονίκης.
Οι ενορχηστρώσεις, οι προσαρμογές και η διδασκαλία γίνονται από τον Γιάννη Πολυμενέρη καθηγητή του δημοτικού Ωδείου Θέρμης.
Τα
τελευταία χρόνια η Con Fuoco δίνει την ευκαιρία στους μουσικούς της να γράψουν
οι ίδιοι πρωτότυπα έργα για την ορχήστρα τους, ενώ καθοριστική είναι και η
αυτοσχεδιαστική συμμετοχή όλων των μουσικών της ορχήστρας σε έργα που
προσφέρονται για πειραματικές και αυτοσχεδιαστικές αναζητήσεις.
Η ορχήστρα
λειτουργεί ως μέλος του Δημοτικού Ωδείου Θέρμης και της Δ.Ε.Π.Π.Α.Θ του Δήμου Θέρμης.
Ορχήστρα σαξοφώνων Κου Κλουξ Σαξ
Οι Κου Κλουξ Σαξ συσπειρώθηκαν στις αρχές του 2008.
Ο όρος «Ku Klux» προέρχεται από την ελληνική λέξη «κύκλος». Απαρτίζουν μια ανοιχτή
κοινότητα περίπου 20 νεαρών - κυρίως από άποψη νοοτροπίας και ψυχισμού -
εθελοντών, με κοινό τους ενδιαφέρον την αγάπη τους για το σαξόφωνο. Συμπληρώνοντας εννέα χρόνια δημιουργικής ύπαρξης ως ορχήστρα σαξοφώνων
έχουν να επιδείξουν μια αξιόλογη δυναμική παρουσία στα μουσικά δρώμενα της
Ελλάδος και του εξωτερικού. Ενδεικτικά να αναφερθεί ότι η ορχήστρα έλαβε
μέρος στο 21ο διεθνές
φεστιβάλ τζαζ του Δήμου Θεσσαλονίκης και συμμετείχε στις συναυλίες των Charles Lloyd (Μέγαρο Μουσικής
Θεσσαλονίκης) και Club Des Belugas
(Αριστοτέλειο) καθώς και στον εορτασμό για την επέτειο των 50
χρόνων του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η ορχήστρα προσφέρει συστηματικά και αφιλοκερδώς
μουσική σε ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες που για οποιοδήποτε λόγο στερούνται
αυτής της καλλιτεχνικής απόλαυσης. Oι δοκιμές των Κού Κλούξ Σαξ είναι ταυτόχρονα
και συναυλίες, αυθόρμητες διαδικασίες δημιουργίας, ψυχαγωγίας και
αλληλεπίδρασης. Ο «Κύκλος των Σαξοφώνων» (Κου Κλουξ
Σαξ) δεν έχει καμία σχέση με αυτούς που φορούν κουκούλες. Τα μέλη της ορχήστρας αγαπούν το να μοιράζονται και να απολαμβάνουν τη μουσική.
Δημιουργός και
Συντονιστής ορχήστρας: Θεόφιλος Σωτηριάδης
O
Θεόφιλος Σωτηριάδης είναι απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα
σπούδασε σαξόφωνο με διακρίσεις στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, στη Γαλλία
(δίπλωμα από την Εθνική Σχολή Μουσικής του Créteil στο Παρίσι) και τις Ηνωμένες
Πολιτείες Αμερικής (Μεταπτυχιακό, Bowling Green State University).
Η
ανάπτυξη και διάδοση του ελληνικού σαξοφώνου αποτελεί κεντρικό άξονα της
καλλιτεχνικής και παιδαγωγικής του δράσης μέσω εκτενών ηχογραφήσεων, επίσημων
συμμετοχών σε διεθνή φεστιβάλ σύγχρονης μουσικής και επιστημονικής έρευνας.
Διακεκριμένοι
Έλληνες συνθέτες έχουν αφιερώσει έργα τους (πάνω από τριάντα) προς τιμή του, τα
οποία ο ίδιος παρουσίασε σε πρώτες εκτελέσεις
Είναι
δημιουργός του Μακεδονικού Κουαρτέτου Σαξοφώνων, της ορχήστρας σαξοφώνων “Κου Κλουξ
Σαξ” καθώς και ιδρυτικό μέλος του συνόλου σύγχρονης μουσικής Ιdée Fixe.
Ο
Θεόφιλος Σωτηριάδης διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στο Κρατικό Ωδείο
Θεσσαλονίκης και στο Δημοτικό Ωδείο Θέρμης.
