Articles by "Οι Bloggers σχολιάζουν"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οι Bloggers σχολιάζουν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Υπ' ατμόν είναι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, όχι για αυτό που νομίζεις, αλλά για αυτό που δεν φανταζόσουν πως θα συμβεί. Χάνει τη μάχη της διαπλοκής.
Όχι επειδή η διαπλοκή νίκησε την κυβέρνηση, αλλά επειδή ο Αλέξης Τσίπρας δεν φαίνεται να μπορεί πλέον να προστατέψει την κορυφή της διαπλεκόμενης πυραμίδας στην Ελλάδα.
Η δικαιοσύνη ακουμπά πλέον τις "ιερές αγελάδες" της διαπλοκής και αυτό είναι επιλογή της τρόικας και όχι της κυβέρνησης, η οποία από την αρχή επέλεξε τη δημιουργική ώσμωση με αυτήν.
Είναι η τρόικα που θα "εξυγιάνει" το αστικό καθεστώς στην Ελλάδα και όχι η κυβέρνηση και η βουλή. Δηλαδή, είναι η τρόικα που θα αναδιαρθρώσει τη διαπλοκή. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, παρά τις κορώνες εναντίον της διαπλοκής, συνθηκολόγησε με ένα σημαντικό μέρος της, από το οποίο έλαβε έμμεση και σε πολλές περιπτώσεις άμεση υποστήριξη.
Θα την χάσει σε λίγο, στο βαθμό που φαίνεται ανήμπορη να προστατέψει τους ανθρώπους κλειδιά του καθεστώτος κορυφαίας διαπλοκής και διαφθοράς από διώξεις και πιθανές καταδίκες.
Στον βαθμό που η κυβέρνηση χάσει τον έλεγχο στην προστασία τουλάχιστον του πυρήνα της διαπλοκής θα πέσει επειδή θα κριθεί ανίκανη να προστατεύσει τον κεντρικό μύθο της διαπλοκής στην Ελλάδα και τους φορείς του. Θα πέσει καθώς δεν θα έχει πλέον έννοια η ανταλλαγή μεταξύ κυβέρνησης και κορυφαίων οικονομικών παραγόντων του εσωτερικού.
Οι σημαντικοί εσωτερικοί παράγοντες που λειτούργησαν ως ρυθμιστές και κόμβοι του πολιτικοοικονομικού καθεστώτος που πτώχευσε και στη συνέχεια εντάχθηκε - με γενική ανακούφιση της διαπλοκής - στον ατομικό μηχανισμό (πρόγραμμα της τρόικας) συντεταγμένης χρεοκοπίας με εσωτερική υποτίμηση, στον βαθμό που δεν πέτυχαν οι ίδιοι μια καλή συμφωνία με τους εξωτερικούς παράγοντες που προωθεί στην Ελλάδα η τρόικα, υφίστανται "κόφτη". Δηλαδή σταδιακό αποκλεισμό και "κούρεμα" βασικών παιχτών τους. Είδες ο "κόφτης" που δεν αφορά μόνον σε μισθούς, συντάξεις και ευρύτερα στο κοινωνικό κράτος και σε ανελαστικές πλέον δαπάνες του δημοσίου;
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν πέφτουν, λοιπόν, επειδή διαφωνεί ο Σόιμπλε με το ΔΝΤ. Ούτε επειδή αποδείχθηκαν "αριστερή φάρσα", αλλά επειδή χάνουν τον έλεγχο στην προστασία της διαπλοκής. Μιας, δηλαδή, κρίσιμης μεταρρύθμισης στο καθεστώς ηγεμονίας και αγοράς στην Ελλάδα.
Αυτό, συνειδητά προφανώς, άφησε η τρόικα για το τελικό στάδιο της εμπλοκής της στα ελληνικά πράγματα. Εάν το δοκίμαζε νωρίτερα θα είχε γίνει (εθνικό) πραξικόπημα ή και "επανάσταση" εναντίον των "επικυρίαρχων - δανειστών" μας. Βλέπεις, σπανίως γίνονται "επαναστάσεις" όταν θίγονται οι βάσεις της κοινωνικής και ατομικής ύπαρξης, του κοινωνικού κράτους, του πολιτεύματος και της λαϊκής κυριαρχίας, αλλά αυτές είναι κανόνας όταν θίγονται οι βάσεις οργάνωσης και λειτουργίας των διαπλεκομένων σχέσεων ηγεμονίας.

Λες να γίνει τώρα η "επανάσταση" που δεν έγινε στην Ελλάδα, όταν υπήρχαν "λαϊκοί λόγοι" και σοβαρά /κοινωνικά αίτια; Δεν νομίζω, αλλά κρατώ επιφυλάξεις στο ζήτημα, στον βαθμό που η φάρσα είναι το μοντέλο με το οποίο πραγματοποιείται η πολιτική διαδικασία στις μέρες μας και στην χώρα μας. 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


«Ο βάρβαρος, όπως το θηρίο, είναι κακός, αλλά δεν έχει την κακία του πολιτισμένου ανθρώπου. Η κακία είναι η εκδίκηση του ανθρώπου απέναντι στην κοινωνία για τους περιορισμούς που επιβάλλει. Αυτή η εκδικητικότητα ενθαρρύνει τον επαγγελματία μεταρρυθμιστή και τον μηχανορράφο…
Οι πιο δυσάρεστες συνήθειες και η πιο κακή ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου, ο δόλος του, η δειλία του, η έλλειψη σεβασμού έχουν γεννηθεί από την ελλιπή προσαρμογή του σε έναν σύνθετο, συμπλεγματικό πολιτισμό. Είναι το αποτέλεσμα της πάλης ανάμεσα στα ένστικτα και στην κουλτούρα μας».
Σίγκμουντ Φρόιντ από το συνέντευξη που έδωσε το 1930 στον Τζωρτζ Σιλβέστερ Βίρεκ και δημοσιεύτηκε στο βιβλίο Glimpses of the Great.

Ο ναρκισσισμός  έχει λάβει πλέον διαστάσεις επιδημίας. Εάν και πρόκειται για διαταραχή της προσωπικότητας για την οποία έχουν αναφερθεί στο παρελθόν πολλοί κορυφαίοι ψυχολόγοι, εν τούτοις, από τη δεκαετία του 1980 άρχισε να λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις και να πλήττει πλέον  και τις γυναίκες ενώ παραδοσιακά έπληττε τους άντρες (το 75% των ναρκισσιστών είναι άντρες). Πλήττει όμως και ολόκληρες κοινωνίες μεταξύ αυτών και η ελληνική.Ο ναρκισσισμός όπως ανέφερα στο κείμενό μου «Ναρκισσισμός, οικονομία και οικονομικές κρίσεις» θεωρείται και ως μία βασική αιτία δημιουργίας οικονομικών κρίσεων.

Τί είναι όμως ο ναρκισσισμός και πώς δημιουργείται; Η American Psychiatric Association (1994) ορίζει τον ναρκισσισμό ως το αίσθημα μεγαλείου, την ανάγκη για θαυμασμό και την παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης που μπορεί να έχει κάποιος.  Για τους ψυχολόγους, ο ναρκισσισμός θεωρείται διαταραχή της προσωπικότητας.Δημιουργείται στην παιδική ηλικία ως αποτέλεσμα της παιδικής κακοποίησης – στο σημείο αυτό οι ψυχολόγοι επισημαίνουν, ότι κακοποίηση είναι και η υπερβολική παροχή των πάντων σε ένα παιδί (όπως κάνουν πολλοί γονείς τα τελευταία σαράντα σχεδόν χρόνια στην Ελλάδα κάτι που μου ανέφερε και η ψυχίατρος Κατερίνα Μάτσα σε συνέντευξή της μαζί μου). Οι γονείς παρέχοντας τα πάντα δεν αναγνωρίζουν ούτε αποδέχονται την ατομικότητα του παιδιού και δεν υπάρχουν όρια στη σχέση τους μαζί του, γίνονται  «φιλαράκια» με τα παιδιά τους αντί για γονείς.

Αυτός πιθανόν να είναι άλλος ένας λόγος της απάθειας και αδιαφορίας των σύγχρονων Ελλήνων για τα τεκταινόμενα. Όταν κάποιος έχει αποκτήσει τα πάντα χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια και θεωρεί φυσιολογική την ήσσονα προσπάθεια, τότε είναι αδύνατον να προσπαθήσει για μία καλύτερη ζωή γιατί απλά περιμένει να του προσφερθεί η καλύτερη ζωή από κάποιον άλλο (ο άλλος μπορεί να είναι ο μεσσίας – πολιτικός που τάζει αλλά δεν πραγματοποιεί). Η καλύτερη ζωή όμως δεν του προσφέρεται γιατί όπως υποστήριξε και η Σχολή της Φρανκφούρτης η μάζα με την ψευδαίσθηση της ικανοποίησης όχι μόνο δεν έχει ερέθισμα για να βελτιώσει το πολιτιστικό της επίπεδο αλλά δεν έχει κανένα πλέον ιδεολογικό στόχο και δέχεται με παθητικό τρόπο τη μείωση του ευρύτερου βιοτικού της επιπέδου σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής.

 Όπως προείπαμε, το φαινόμενο του ναρκισσισμού είναι πλέον τόσο μαζικό ώστε να μιλάμε πλέον για μία ναρκισσιστική κοινωνία όπου αυτό που ενδιαφέρει τα άτομα είναι η αυτοπροβολή και ο ατομισμός  (« κοιτώ την πάρτη μου» έκφραση δηλωτική της αρρωστημένης αυτής κατάστασης ) . Η ναρκισσιστική αυτή κοινωνία δημιουργεί την εχθρότητα και την κακία που προαναφέρθηκε από τον Φρόιντ και είναι σε πλήρη αντίθεση με τη συλλογικότητα και την αίσθηση του ανήκειν που είναι φυσικά χαρακτηριστικά του ατόμου. 

Το τραγελαφικό είναι ότι στις επιχειρήσεις όπου ο ναρκισσισμός είναι πραγματική λαίλαπα, προωθείται παράλληλα η ομαδική εργασία (!!!) δημιουργώντας παρανοϊκές καταστάσεις στους εργαζόμενους που από την μία πρέπει να είναι υπέρ του δέοντος ανταγωνιστικοί με τους συναδέρφους τους και από την άλλη απαιτείται από την επιχείρηση να δείξουν επαρκή υποκρισία για να συνεργασθούν με τους άλλους. Δεν είναι να απορούμε λοιπόν για την ψυχική «ασθένεια» του σύγχρονου επιχειρησιακού περιβάλλοντος. Σύμφωνα με  ψυχολόγους που είναι εξειδικευμένοι στα θέματα των επιχειρήσεων, στις επιχειρήσεις συναντάμε ένα μίγμα ψυχοπάθειας, ναρκισσισμού και μακιαβελικής συμπεριφοράς.  Οι εταιρικοί ψυχοπαθείς χρησιμοποιούν το κουτσομπολιό για να πλήξουν τη φήμη κάποιου, «γλύφουν» τους ανώτερους και παρενοχλούν τους κατώτερους στην ιεραρχία. Μόλις επιτύχουν τον σκοπό τους, πετούν πλέον με περιφρόνηση στον κάλαθο των αχρήστων όσους «χρησιμοποίησαν».

Η τοξικότητα του σύγχρονου επιχειρησιακού περιβάλλοντος  είναι εξαιρετικά δύσκολο να αλλάξει και προκειμένου να αλλάξει θα χρειαστεί συνεχείς νομοθετικές παρεμβάσεις και για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα (βλ. παρεμβάσεις για την παρενόχληση στον χώρο εργασίας, τα ίσα δικαιώματα κτλ.)

Το φαινόμενο όμως του ομαδικού ναρκισσισμού δεν το βλέπουμε μόνο στις επιχειρήσεις αλλά και στην πολιτική η πλειοψηφία των πολιτικών είναι της άποψης «όσο πιο πολλά αρπάξουμε» αδιαφορώντας πλήρως για το μέλλον της χώρας και των πολιτών της.

Πέραν όμως των παραπάνω, ενδιαφέρουσα είναι και η άποψη του Vaknan (1999) ο οποίος βασιζόμενος στην εθνοψυχολογία εξηγεί το πως ο ναρκισσισμός δημιουργείται σε φτωχές χώρες όπως είναι η Ελλάδα. Πέραν του ότι θεωρεί ότι για τις χώρες των Βαλκανίων καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση ναρκισσισμού τους  ήταν η μακραίωνη Τουρκοκρατία και η αντίστοιχη καταπίεση και υποδούλωση των λαών αυτών από τους Τούρκους, δίνει έμφαση και στην οικονομική εξαθλίωση των χωρών αυτών και τη μόνιμη φτώχεια τους (σε σύγκριση με τη Δυτική Ευρώπη). Η φτώχεια και η υποδούλωση όπως έχω αναφέρει και στο κείμενό μου «Ραγιαδισμός και νεοαποικιοκρατία» δημιουργεί μία εσωτερικευμένη πολιτισμική και εθνική κατωτερότητα.

Ο Vaknan (1999) θεωρεί ότι οι λαοί σε αυτές τις χώρες ανέπτυξαν ψυχολογικούς μηχανισμούς άμυνας για να προστατεύσουν το Εγώ τους που υπέφερε από την κακουχία της καθημερινότητας.
Οι λαοί αυτοί πιστεύουν στα θαύματα και στους μεσσίες γι’αυτό και παραμένουν αδρανείς ελπίζοντας ότι ένα θαύμα ή ένας «μεσσίας» θα τους σώσει. Οι ηγέτες των χωρών αυτών τους λένε διαρκώς ψέματα  (στη χώρα μας είναι ο κανόνας και μάλιστα το ψέμα διαχέεται και στα πιο χαμηλά σκαλοπάτια της κοινωνίας και έτσι οι πάντες λένε ψέματα για το παραμικρό). 

Ο λαός από την άλλη θέλει μία έντιμη ηγεσία που θα τον γλιτώσει από τις κακουχίες η δε λαχτάρα του είναι τόσο έντονη που με την κατάλληλη προπαγάνδα από τα ΜΜΕ μπορεί να πιστέψει τον οποιονδήποτε του τάξει οτιδήποτε. Είναι έτοιμος να πιστέψει ακόμα και την πιο παρανοϊκή προσωπικότητα πολιτικού, τον Πατερούλη ή τη Μητερούλα που θα τον έχουν πείσει τα ΜΜΕ ότι είναι ο σωτήρας-μεσσίας του. Κατ'αυτό τον τρόπο, σημειώνεται άνοδος του αυταρχισμού  γιατί αυτός ο παρανοϊκός/η Πατερούλης/Μητερούλα θα ισχυρίζεται ότι υποστηρίζει τη δημοκρατία στην πραγματικότητα όμως την περιφρονεί πλήρως.  Ο Πατερούλης αυτός είναι εκείνος που θα φτιάξει κομματικούς στρατούς στο δημόσιο τομέα από φίλους και συγγενείς (πάγια και δοκιμασμένη τακτική στον τόπο μας) και θα αποκαλεί όσους εναντιώνονται σε αυτόν «φασίστες» (προσφιλής έκφραση τελευταία που στρέφεται εναντίον όποιου διαφωνεί μαζί μας ακολουθώντας το «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας»). 

Στις φτωχές αυτές χώρες, σύμφωνα με τον Vaknan, έχουμε διαστρέβλωση της πραγματικότητας  που επιτυγχάνεται με τα ψέματα στον πολιτικό λόγο (βλ. υποσχέσεις που δόθηκαν, δεν τηρήθηκαν αλλά κανείς δεν έχει την ευθιξία να παραιτηθεί, τουναντίον με θράσος συνεχίζουν να παραμένουν στη θέση τους) και τη διαφθορά (στην οποία η κυριαρχούσα οικογενειοκρατία στον πολιτικό βίο συντελεί τα μάλα). Η διαστρέβλωση αυτή της πραγματικότητας δημιουργεί ένα περιβάλλον ψευδαίσθησης και αρρωστημένης φαντασίας το οποίο είναι επιδεκτικό στους ψευδοσωτήρες κάθε τύπου.

Η ηγεσία στις χώρες αυτές αντί να παραδεχτεί ότι τα λάθη και τις αποτυχίες της είναι αυτά που δημιούργησαν δυσχέρειες και χαμηλή αυτοεκτίμηση στον λαό αντίθετα τα αντιστρέφει και θεωρεί τον λαό υπεύθυνο για τις αποτυχίες της («μαζί τα φάγαμε», οι κακοί δημόσιοι υπάλληλοι, ο τεμπέλης Έλληνας κτλ. ) προκειμένου οι ίδιοι (η πολιτική ηγεσία) να μην φέρουν καμία ευθύνη και να συνεχίσουν ανενόχλητοι το έργο της διαφθοράς. Όσοι δε αντιμάχονται της κατάστασης αυτής θεωρούνται γραφικοί (στην καλύτερη περίπτωση).

Ο λαός πλέον υιοθετεί μία επιθετική ψευδο-αυτοπεποίθηση (φαινόμενα μαζικής κακίας, φθόνου, κουτσομπολιού, αγενούς συμπεριφοράς, πλήρης έλλειψης σεβασμού προς τον συνάνθρωπο)  που είναι πολύ κοντά στον ομαδικό ναρκισσισμό. Η επιθετική αυτή αυτοπεποίθηση δεν είναι πραγματική αλλά λειτουργεί ως μηχανισμός άμυνας, όπως προαναφέρθηκε. Αποτέλεσμα όμως είναι ότι μία τέτοια στάση δεν επιλύει κανένα πρόβλημα, αντίθετα δημιουργεί εκρηκτικές καταστάσεις.

Καμία οικονομική λύση δεν πρόκειται να επιβιώσει σε μία άρρωστη κοινωνία όπως είναι η ναρκισσιστική.  Η οποιαδήποτε απαλλαγή από το οικονομικό και πολιτικό πρόβλημα προϋποθέτει συστηματική κατανόηση των αιτιών του που θα επέτρεπε την αλλαγή του, αλλαγή που όμως  θα περιλαμβάνει και την καταπολέμηση του ομαδικού ναρκισσισμού μας.

 * Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ

Ενδεικτική βιβλιογραφία

Μαστρογιάννη, Φ. 2016. Take the money & run 1 (Συνέντευξη με Κατερίνα Μάτσα). Αθήνα: Εκδ. Αρναούτη.
Μαστρογιάννη, Φ. 2016. Ραγιαδισμός και Νεοαποικιοκρατία. Διαθέσιμο στο: http://mastroyanni.blogspot.in/2016/11/blog-post_21.html

Ξένη

Babiak, P. , Hare, R.D. 2006. Snakes in Suits – When Psychopaths go to Work. HarperCollins.
Boyd, R. 2010. Narcissistic Leaders and their Manipulation in Group Dynamics. Διαθέσιμο στο: http://energeticsinstitute.com.au/narcissistic-group-dynamics/
Burch, J.G., Foo, G. 2010. Schizotypal and dependent personality characteristics and managerial performance, Australian Psychologist, Volume 45, Issue 4
December 2010, σελ. 290–298
Lasch, C. 1979. The Culture of Narcissism. NY: W.W. Norton & Company.
MacDonald. P. 2014. Narcissism in the Modern World. Psychodynamic Practice 
Individuals, Groups and Organisations, Volume 20, No. 2., σελ. 144-153.
Twenge, J. Campell, K. 2009.The Narcissism Epidemic: Living in the Age of Entitlement. UK: Simon and Schuster.
Williams, V. 2016. Me! Me! Me! Are we living through a narcissism epidemic? Διαθέσιμο στο: https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2016/mar/02/narcissism-epidemic-self-obsession-attention-seeking-oversharing
Vaknin, S. 1999. Homo Balkanus.
Διαθέσιμο στο: http://samvak.tripod.com/pp25.html
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Toυ Μιχαήλ Στυλιανού

Τα τελευταία από το εκρηκτικό θέατρο της Βορείου Κορέας:
-Ο Αντιπρόεδρος Πενς,( επί τόπου στην αποστρατικοποιημένη ζώνη), δηλώνει: «Η περίοδος της στρατηγικής υπομονής ετελείωσε». 
-O Πρόεδρος Τραμπ «εξετάζει μια κινητική στρατιωτική δράση, περιλαμβάνουσα αιφνίδιο πλήγμα». -Tο Πεντάγωνο στέλνει άλλα δύο αεροπλανοφόρα στην Κορεατική Χερσόνησο.

Τι ξέρουμε αλήθεια για την Βόρειο Κορέα; 

 Oυσιαστικά, εξακριβωμένα, σίγουρα δεν ξέρουμε τίποτα. Στον πολιτισμό της κυριαρχίας του ψεύδους, ως επίσημης γλώσσας της πολιτικής και της μαζικής επικοινωνίας, έχουμε , στη λεγόμενη δημοκρατική Δύση, σχηματίσει για την χώρα αυτή την εικόνα που μας έχουν εμφυτεύσει τα τραστ των συστημικών ΜΜΕ. Μια εικόνα σύμφωνη με τα σχέδια των εγκεφάλων της διευθύνουσας διεθνούς αρπακτικής ολιγαρχίας για την μετανεωτερική παγκόσμια δουλοπαροικία που απεργάζονται.

Η γεωγραφική απόσταση και η διεθνής απομόνωση της Βορείου Κορέας, σε κατάσταση οικονομικής, πολιτικής και ψυχολογικής πολιορκίας επί έξη δεκαετίες και πλέον, και μια γελοιογραφική φωτογραφία του κυβερνήτη της, σε συστηματική χρήση συμβόλου, την καθιστούν ελεύθερο γήπεδο για κάθε παιχνίδι, για διαπόμπευση και απειλές καλυπτόμενες από γενική αδιαφορία και ανοχή. ΄Εχουν τελικά επιβάλει την γενική αποδοχή του στιγματισμού της ως κράτους- παρία, τραμπούκου του διεθνούς υποκόσμου με πυρηνικό εξοπλισμό, απειλή για τους γείτονες και την διεθνή ειρήνη.

΄Ηδη η νέα υπό τον πρόεδρο Τραμπ αμερικανική κυβέρνηση στέλνει στη Βόρειο Κορέα τελεσίγραφα με πυρηνική γόμωση και μοίρα αεροπλανοφόρων και υποβρυχίων με πυρηνικούς πυραύλους, απειλώντας την με ολοκαύτωμα, αν δεν συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις. Καλείται να τερματίσει τις δοκιμές πυρηνικών και πυραυλικών όπλων και να καταστρέψει το αντίστοιχο οπλοστάσιό της, το οποίο αποτελεί –λένε- απειλή για τη Νότιο Κορέα, την Ιαπωνία και τον πολιτισμό. Αιτήματα απολύτως θεμιτά, απέναντι στην πυρηνική απειλή – θα συμφωνήσουν οι καταναλωτές Δυτικής συστημικής πληροφόρησης, όλοι δηλαδή που δεν έχουν πρόσβαση στο κινεζικό πρακτορείο Ξιν Χούα και σε πληροφορίες προσιτές μόνο σε μανιώδεις εξερευνητές του Διαδικτύου.

Το κινεζικό πρακτορείο λοιπόν μετέδωσε στις 8 Μαρτίου ότι, για την εκτόνωση της επικίνδυνης κρίσης μεταξύ των ΗΠΑ και της κυβέρνησης του Πιον Γιανγκ στην κορεατική Χερσόνησο, η Κίνα πρότεινε στις δύο πλευρές μια «διπλή αναστολή»: οι Βορειοκορεάτες να αναστείλουν τις πυρηνικές και πυραυλικές δραστηριότητές τους και οι ΗΠΑ να αναστείλουν τα ετήσια μικτά στρατιωτικά τους γυμνάσια με τη Νότιο Κορέα . Την είδηση της κινεζικής πρωτοβουλίας ανακοίνωσε ο ίδιος ο υπουργός των Εξωτερικών Γουάνγκ Γι.

Όμως αυτή η πρόταση δεν έχει κινεζική πατρότητα. Πρώτη την διατύπωσε η ίδια η Βόρεια Κορέα, δυο χρόνια πριν, τον Ιανουάριο του 2015 και την επανέλαβε τον Απρίλιο του 2016. Η Ουάσιγκτων την απέρριψε και τις δύο φορές. Φέτος την υιοθέτησε και την υπέβαλε η Κίνα. Και η Ουάσιγκτων, με την προεκλογικά «ειρηνόφιλη» κυβέρνηση Τραμπ, την απέρριψε και πάλι.

Αλλά γιατί απορρίπτουν οι Αμερικανοί πρόεδροι μια πρόταση που θα απέφερε την εξοικονόμηση σημαντικών δαπανών , αμερικανικών και νοτιοκορεατικών, από την αναστολή των ετήσιων πολεμικών γυμνασίων, ενώ παράλληλα θα εμπόδιζε την τελειοποίηση και ανάπτυξη του οπλοστασίου της Β. Κορέας και θα συνέβαλε έτσι στην ύφεση;

Αυτό το ερώτημα θα μείνει στα αναπάντητα εκκρεμή, περί τη Συρία, το Αφγανιστάν, την Ουκρανία, το Μαυροβούνιο και πλείστα άλλα θέατρα αμερικανικής φροντίδας.

Και από την άλλη πλευρά, γιατί η κυβέρνηση της Βόρειας Κορέας επιμένει στην ανάπτυξη πυρηνικού οπλοστασίου και δοκιμές πυραύλων ολοένα μεγαλύτερου βεληνεκούς και στην διαφήμισή τους, προκαλώντας έτσι δικαιολογημένες ανησυχίες στους νότιους γείτονές της και στην Ιαπωνία και τροφοδοτώντας την πολεμική εναντίον της; Μήπως η χώρα αυτή κυβερνάται από παράφρονες ή από κατεχόμενους από αυτοκτονικόν ιδεασμό;

Εδώ υπάρχει απάντηση στο ερώτημα αλλά απαιτεί πολύ χρόνο και ψάξιμο στα αζήτητα της πολιτικής ρητορικής και των Μέσων Μαζικής Εμφιάλωσης, χρόνον απρόσιτο στον μέσο πολίτη.

Κατ’ αρχήν η βορειοκορεατική εξουσία δεν επιμένει να προκαλεί, αφού αυτή επιμένει –αντίθετα- να προτείνει κάθε χρόνο την παράλληλη αναστολή των μικτών αμερικανο-νοτιοκορεατικών στρατιωτικών γυμνασίων κοντά στην αποστρατικοποιημένη ζώνη- σύνορο των δύο χωρών από τη μια και των δικών της δοκιμών πυραύλων και πυρηνικών όπλων, από την άλλη. Αλλά οι προτάσεις της, για γαλήνευση, απορρίπτονται.

Γιατί όμως θέτει αυτή την αντιστοίχιση, ή παράλληλο πάγωμα στρατιωτικών γυμνασίων και πυρηνικού οπλοστασίου, στις προτάσεις της Πιον Γιάνγκ για εκτόνωση;

Για την κατανόηση αυτής της θέσεως χρειάζεται να ληφθούν υπόψη γεγονότα που είτε έχουν λησμονηθεί είτε είναι άγνωστα στη διεθνή κοινή γνώμη. Συγκεκριμένα:

Ο «πόλεμος της Κορέας» δεν έχει λήξει επίσημα, τα όπλα μόνο έχουν σιγήσει. Η «αφοπλισμένη ζώνη» των συνόρων της ανακωχής διατηρεί τον προσωρινό της χαρακτήρα. Η Βόρειος Κορέα καταλαμβάνει ελαφρά μεγαλύτερη άλλα πολύ ορεινή και άγονη έκταση και τον μισό πληθυσμό της Νοτίας, περί τα 25 εκατομμύρια. Περιβάλλεται από εχθρικές κυβερνήσεις (από την Ιαπωνία ελευθερώθηκε στον 2ο Π.Π) και διαθέτει μόνο την αναγκαστική ανοχή της Κίνας, στην οποία εξασφαλίζει ανάχωμα προστασίας. Η Νότιος Κορέα, παραμένει ουσιαστικό αμερικανικό προγεφύρωμα, με μόνιμη αμερικανική στρατιωτική παρουσία 23.000 ανδρών, με αεροπορικές και ναυτικές βάσεις, άρτια εξοπλισμένες.

Αυτές οι αμερικανικές δυνάμεις μαζί με τις ισχυρές δυνάμεις της Ν. Κορέας, με τέλειο αμερικανικό εξοπλισμό, κινητοποιούνται κάθε χρόνο σε παρατεταμένα γυμνάσια, πλησίον της πάντοτε τεταμένης αποστρατικοποιημένης ζώνης των προσωρινών, συνόρων. Η κινητοποίηση τέτοιων δυνάμεων και έκδηλου επιθετικού χαρακτήρα, δεδομένων των συνθηκών, υποχρεώνει την Β. Κορέα σε αντίστοιχη στρατιωτική κινητοποίηση.

Συμβαίνει τώρα οι Αμερικανοί και Νοτιοκορεάτες επιτελείς να επιλέγουν για την πραγματοποίηση αυτών των γυμνασίων ημερομηνίες που συμπίπτουν με την εποχή της σποράς και του θερισμού, στις περιορισμένες καλλιεργήσιμες εκτάσεις του ορεινού βορρά, όπου το κλίμα περιορίζει τον διαθέσιμο χρόνο για τις αγροτικές εργασίες, για τις οποίες κινητοποιείται και ο στρατός της Βορείου Κορέας. Κατά συνέπεια οι ετήσιες στρατιωτικές (επιθετικές) ασκήσεις στον Νότο χρησιμοποιούνται και ως οικονομικό όπλο, (εκτός από πολιτικό και ψυχολογικό), στον πόλεμο που δεν έχει τερματιστεί με τον Βορρά. Και προ λίγων ετών, με την ανάκληση του Βόρειο-κορεατικού στρατού από τα αγροτικά του καθήκοντα σε ασκήσεις άμυνας, προκάλεσαν την σιτοδεία και πείνα, που θριαμβολογήθηκε διεθνώς.


Αντίδοτο σ’ αυτή την πανάρχαια μέθοδο πολιορκίας αποτελεί η επίδοση στην ανάπτυξη του υπερσύγχρονου όπλου πειστικής άμυνας με πυρηνικούς πυραύλους, που ελευθερώνει στρατιωτικές εφεδρείες για τις ετήσιες αγροτικές κλπ κοινωνικές υποχρεώσεις τους. Η στρατηγική του καθεστώτος της Πιον Γιάνγκ είναι να αναπτύξει ένα σημαντικό αριθμό αυτοκίνητο-μεταφερόμενων πυρηνικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, σαν αυτούς που επέδειξε στην προχθεσινή παρέλαση, ώστε να αποκλείσει την δυνατότητα των αμερικανικών βάσεων να τους εξουδετερώσουν με αιφνιδιαστική επίθεση και να εξασφαλίσει έτσι την προστασία της επικράτειας δια της αποτρεπτικής απειλής θανάσιμων αντιποίνων στις αμερικανικές βάσεις της περιοχής και ακόμη πιο πέρα.

΄Εχουν υπολογίσει ότι αυτή η αμυντική στρατηγική είναι πολύ λιγότερο δαπανηρή από την διατήρηση μεγάλων στρατιωτικών δυνάμεων σε ημιμόνιμο επιφυλακή και ότι θα εξοικονομηθούν ικανά κεφάλαια για αναπτυξιακές επενδύσεις.

Η αντιμετώπιση της συγκεχυμένης και κακοποιημένης εικόνας που προσφέρεται για την Κορέα, σαν μια πολιτειακή πραγματικότητα αναχρονιστική, εξαμβλωματική και «ανώμαλη», παραβλέπει το μόνιμο καθεστώς απειλής υπό το οποίο διαβιεί αυτός ο λαός των 25 εκατομμυρίων και τα τραυματικά βιώματα ενός φρικώδους εμφυλίου που εξελίχθηκε σε διεθνή πόλεμο και για τον οποίο ο στρατηγός Μακ Άρθουρ κατέθετε τον Μάιο του Ι951 στο Κογκρέσο, μεταξύ άλλων:

«‘ Ο πόλεμος στην Κορέα έχει σχεδόν ερημώσει αυτό το έθνος. ΄Εχω δει στη ζωή μου τόσο αίμα και καταστροφή όσο μπορεί νάχει δει άνθρωπος, και όμως μου έστριψε το στομάχι την τελευταία φορά που πήγα εκεί. Όταν είδα τα ερείπια και όλες αυτές τις χιλιάδες των γυναικών και των παιδιών και όλα, έκανα εμετό… Αν πας έτσι συνέχεια, διαιωνίζεις μια σφαγή τέτοια που ποτέ δεν άκουσα στην ιστορία της ανθρωπότητας…»
Και ο στρατηγός Le May, που έγινε Αρχηγός της Στρατηγικής Αεροπορικής Διοίκησης, έγραψε:

«Πυρπολήσαμε σχεδόν κάθε μια από τις πόλεις στη Βόρειο και στη Νότιο Κορέα… Σκοτώσαμε πάνω από ένα εκατομμύριο αμάχους πολίτες και αφήσαμε αρκετά ακόμη εκατομμύρια αστέγους, να ζήσουν τη συνέχεια της τραγωδίας.»

Ο Πόλεμος ισοπέδωσε τότε τουλάχιστον τις μισές από τις 18 σημαντικότερες πόλεις μεταξύ των 22 της Βορείου Κορέας. Στην Πιον Γιανγκ, μια πόλη μισού εκατομμυρίου κατοίκων πριν το 1950, μόνο δυο κτίρια έμειναν όρθια. ΄Ολη η βιομηχανία της χώρας, συγκεντρωμένη στο Βορρά, καταστράφηκε. Το ίδιο και οι υποδομές της.

Στις ετήσιες επετειακές παρελάσεις, απεικόνιση των οποίων ευχαρίστως προβάλλουν τα Δυτικά ΜΜΕ, προφανώς σαν τεκμήριο εφιαλτικής κινητοποίησης καλοκουρδισμένων αυτομάτων, γεννάται -εν όψει των ανωτέρω στοιχείων- η υποψία: Μήπως και άλλα κίνητρα, (από τον τρόμο του καθεστώτος), εξηγούν την εντυπωσιακή εικόνα οργάνωσης και πειθαρχίας τεράστιου οργανωμένου πλήθους; Όπως λ.χ. ο πατριωτισμός και η διαδήλωση αντιστασιακής αποφασιστικότητας;


Το ότι δεν πρόκειται περί αυτομάτων είναι πάντως βέβαιο. Στην Β. Κορέα φαίνεται δεν υπάρχουν αγράμματοι. Το 99% έχουν βγάλει σχολείο κάποιας βαθμίδας –κατά το Google! ΄Αλλωστε αυτοί κατασκευάζουν τους πυραύλους και τις πυρηνικές κεφαλές και ό,τι άλλο επέδειξαν στην παρέλαση.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η νίκη του Ερντογάν στο χθεσινό δημοψήφισμα στην Τουρκία για την αναθεώρηση του Συντάγματος σημαίνει για την Ελλάδα ό, τι εμείς νομίζουμε. Και αυτό θέλει προσοχή.
Αν θεωρήσεις πως η άνευ προηγουμένου συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια του Ερντογάν θα διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, μάλλον λάθος θα κάνεις, αλλά αυτό σημαίνει πως θα επιδεινωθούν πράγματι οι σχέσεις σε σημείο έκδηλης κρίσης.
Αν θεωρήσεις πως η οριακή επικράτηση Ερντογάν ενώπιον όλων των αντιπάλων του διχάζει την Τουρκία, μάλλον λάθος θα κάνεις, αλλά αυτό σημαίνει επίσης επιδείνωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.  
Αν θεωρήσεις πως ενώπιον των υπερεξουσιών του Ερντογάν ΕΕ και ΗΠΑ θα σπεύσουν να ενισχύσουν και να στηρίξουν με πολλούς τρόπους την Ελλάδα, μάλλον λάθος θα κάνεις, αλλά και αυτό θα οδηγήσει στην επιδείνωση των σχέσεων.
Αν, ωστόσο, θεωρήσεις πως η επικράτηση Ερντογάν διαμορφώνει συνθήκες σταθερότητας στη γείτονα - αν και δεν είναι βέβαιο, αλλά πιθανό -  αυτό σημαίνει πως θα μπορούσαν οι σχέσεις να βελτιωθούν και η ένταση του τελευταίου καιρού να μειωθεί. 
Το κρίσιμο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν είναι η σημασία του αποτελέσματος για τις τουρκικές πολιτικές αυτές καθ' εαυτές, αλλά ο τρόπος με τον οποίο εμείς οι έλληνες ερμηνεύουμε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Εάν αποσκοπείς στην κλιμάκωση της έντασης μεταξύ των δύο χωρών, με σχετική άνεση θα μπορούσες να δείξεις πώς η αναθεώρηση συμβάλλει στην επιδείνωση των σχέσεων. Αντίθετα, αν προσβλέπεις στην βελτίωση των σχέσεων με την ανάπτυξη της συνεργασίας και της αλληλοκατανόησης σε διμερές και ευρωπαϊκό επίπεδο, τότε θα μπορούσες να δεις την αναθεώρηση υπό ένα θετικό πρίσμα.
Εάν πιστεύεις το δόγμα πως οι δημοκρατίες δεν πολεμούν μεταξύ τους και εμπορεύεσαι την πολεμική απειλή στα ελληνοτουρκικά, θα σπεύσεις να δείξεις πως η δημοκρατία τώρα υποχωρεί έως εξαφανίσεως στην Τουρκία. Αντίθετα, αν δεν επιθυμείς την πολεμική αναμέτρηση, θα μπορούσες να διακρίνεις στην αναθεώρηση στοιχεία που περιορίζουν τουλάχιστον την δημοκρατική υποκρισία ενός καθεστώτος που στηριζόταν στο μοίρασμα εξουσίας και προνομίων μεταξύ της ελίτ. 
Ο Ερντογάν μέσω αυτής της αναθεώρησης δεν εμφανίζεται παντοδύναμος, όπως πρόχειρα θα μπορούσε να εικάσει κανείς, αλλά πολύ περισσότερο ευάλωτος στο εσωτερικό, καθώς πλέον δεν θα μοιράζεται με κανέναν άλλον την εκτελεστική εξουσία. Θα είναι μόνος του στην ηγεσία του κράτους, όπως μόνος του στην πραγματικότητα βρέθηκε την ημέρα του πραξικοπήματος. Αυτό μεγεθύνει σε δραματικό βαθμό τις ευθύνες του και ασφαλώς περιορίζει αναθεωρητικές πρωτοβουλίες του στις διμερείς και διεθνείς σχέσεις της χώρας, που θα μπορούσαν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο να ενισχύσουν τους αποσταθεροποιητικούς παράγοντες στην Τουρκία. Είναι τώρα που ο "σουλτάνος" αναγκαστικά θα πρέπει να εμφανίσει ένα συνετό προφίλ στο εσωτερικό και ένα πολύ διπλωματικότερο στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας του.
Στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Τουρκία είναι άκρως αντιφατικό. Από την μία το καθεστώς αποκτά αυταρχικότερα χαρακτηριστικά, ενώ από την άλλη, αν η εξουσία ασκηθεί με αυταρχικό τρόπο, το καθεστώς θα απειληθεί με κατάλυση. Και το ζήτημα αυτό θα αντιμετωπίσει η Τουρκία αργά ή γρήγορα, ως αποτέλεσμα και του δημοψηφίσματος. Μέχρι να συμβεί όμως αυτό, το πιθανότερο είναι να βελτιωθούν αντί να επιδεινωθούν οι σχέσεις του Ερντογάν με τις περισσότερες από τις χώρες της ΕΕ και τις ΗΠΑ, τη  στιγμή μάλιστα κατά την οποία έχει πετύχει να σταθεροποιήσει τις σχέσεις της Τουρκίας με την Ρωσία.
Από σήμερα είναι αλήθεια ότι θα πρέπει να μιλούμε για Ερντογανισμό στην Τουρκία, ένα φαινόμενο εξουσίας με χαρακτηριστικά "ενός ανδρός αρχή", που δεν είναι εντελώς αντίθετο στον Κεμαλισμό, αλλά αντίθετα επιχειρεί να αφομιώσει τα βασικά του χαρακτηριστικά, ικανοποιώντας παράλληλα έναν ισλαμικού, θα έλεγε κανείς, χαρακτήρα, εθνικισμού που δίνει έμφαση στην ενδυνάμωση του τουρκικού παράγοντα στην Ευρασία. Ο συνδυασμός αυτός μάλλον θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ανακουφιστικά από το ελληνικό πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ, τα οποία επίσης μάλλον επιπόλαια και ανιστόρητα υιοθετούν μία πολεμική εναντίον του Ερντογάν και πλέον του Ερντογανισμού.

Ο Ερντογανισμός δεν είναι καλό πράγμα για τον τουρκικό λαό. Είναι όμως σίγουρα ένα καλό πράγμα στη σημερινή συγκυρία για την αγορά και την διεθνή ασφάλεια, όπως ίσως και για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στον βαθμό που δεν έχεις σκοπό να υπονομεύσεις την σταθερότητα - που πλέον θα αναπαρίσταται στο πρόσωπο του Ερντογάν - στην χώρα αυτή, προκαλώντας μία ευρύτερη αποσταθεροποίηση σε μία ήδη κλονισμένη περιοχή που συμπεριλαμβάνει τα Βαλκάνια.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ο Λευκός Οίκος ευθυγραμμίστηκε τελικά με το συνασπισμό που σχηματίζεται από τους νεοσυντηρητικούς γύρω από το Ηνωμένο Βασίλειο και διάφορες πολυεθνικές εταιρείες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες υιοθετούν ξανά την ιμπεριαλιστική πολιτική που αποφασίστηκε το 1991 και ενεργοποιούν εκ νέου το ΝΑΤΟ. Η ρήξη με τη Ρωσία και την Κίνα επικυρώθηκε στις 12 Απριλίου 2017. Ο κόσμος βρίσκεται πάλι στο χείλος του πυρηνικού πολέμου.


 του Τιερί Μεϊσάν
Στη διάρκεια δύο εβδομάδων έντονών μαχών στο κόρφο της διοίκησης Τραμπ, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιτέθηκαν παράνομα στην αεροπορική βάση Σαϊράτ (Συρία) και στη συνέχεια πολλαπλασίασαν συγκρουόμενα σήματα πριν να ρίξουν τα χαρτιά τους: τελικά, αναβιώνουν την ιμπεριαλιστική πολιτική τους.
Μέσα σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, η διοίκηση Τραμπ υπερασπίστηκε 7 διαφορετικές θέσεις σχετικά με την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας [1].
Στις 12 Απριλίου 2017, οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν τη μεγάλη κυβίστηση τους.
Τη ίδια ώρα, πουο υπουργός Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον ταξίδευε στη Μόσχα για να δοκιμάσει μια τελευταία ειρηνική προσέγγιση, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συγκεντρωνόταν και επικύρωνε τη σύγκρουση· ενώ ο πρόεδρος Τραμπ ξανακατεύθυνε το ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας.
Ο ειδικός σύμβουλος του προέδρου Τραμπ, Στιβ Μπάνον ,και ο αναπληρωτής του, Σεμπάστιαν Γκόρκα, ετοιμάζονταν να ενωθούν με τον στρατηγό Μαίκλ Φλυν, ενώ ο πρώην προ-Τραμπ Τύπος προέβαινε σε απολογισμό της δραστηριότητας τους. Φήμες ισχυρίζονται ότι ο γαμπρός του προέδρου, Τζάρεντ Κούσνερ, διαθέτει πλέον μόνος του ένα από τα αυτιά του προέδρου, αλλά η πληροφορία αυτή δεν είναι επαληθεύσιμη.
Φαίνεται ότι ο Λευκός Οίκος άλλαξε γνώμη υπό τη πίεση των Βρετανών οι οποίοι προσπαθούσαν να διατηρήσουν με κάθε τρόπο το τζιχαντιστικό σύστημα που δημιούργησαν [2]. Ο Υπουργός Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον στηρίχτηκε στους Ευρωπαίους ηγέτες οι οποίοι είχαν ήδη πειστεί από τους νεοσυντηρητικούς κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης για την Ασφάλεια του Μονάχου στις 19 Φεβρουαρίου [3].
Για να δικαιολογήσει την επίθεση κατά ενός κυρίαρχου κράτους-μέλους του ΟΗΕ, ο Ρεξ Τίλερσον δεν μπορούσε παρά να αναφερθεί μόνο σε μια έκθεση των υπηρεσιών «πληροφοριών» των ΗΠΑ για το περιστατικό του Χαν Σεϊχούν· έκθεση που δεν παρουσιάζει κανένα στοιχείο που να επιτρέψει να υποπτεύεται τη Συρία, αλλά παραπέμπει σε διαβαθμισμένες πληροφορίες, για να καταλήγει με έκκληση για την ανατροπή του «Καθεστώτος» [4].
Η μη αναστρέψιμη φύση αυτής της κυβίστησης μετράται από την ανάγνωση του ψηφίσματος που κατατέθηκε από το ΝΑΤΟ στο Συμβούλιο Ασφαλείας, στο οποίο η άσκησε βέτο η Ρωσία [5]. Παρουσιάστηκε στη Δύση ως μια απλή αίτηση για ουδέτερη έρευνα για το χημικό περιστατικό του Χαν Σεϊχούν, ενώ επρόκειτο στη πραγματικότητα για τη τοποθέτηση της Πολεμικής Αεροπορίας της Συρίας υπό τον έλεγχο του αριθμού 2 του ΟΗΕ, Τζέφρι Φέλτμαν. Ο πρώην αναπληρωτής της Χίλαρι Κλίντον, είναι ο συντάκτης του σχεδίου ολοκληρωτικής και άνευ όρων συνθηκολόγησης της Συρίας [6].
Το κείμενο αυτού του ψηφίσματος επαναφέρει το πρόχειρο που κατατέθηκε στις 6 Απριλίου, αλλά το οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν υποβάλλει σε ψηφοφορία, καθώς ήταν τόσο σίγουρες για τον εαυτό τους. Αγνοεί τις προσπάθειες διαμεσολάβησης των εκλεγμένων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, ται οποία προσπάθησαν να επιστρέψουν σε μια φυσιολογική αίτηση για έρευνα από τον ΟΗΕ [7]..
Η αρχή της τοποθέτησης της Συριακής Αεροπορίας υπό τον έλεγχο του ΟΗΕ χρησιμοποιεί τη τακτική που εφαρμόστηκε, πριν από 19 χρόνια, το 1998, εναντίον της Σερβίας μέχρι τη παράνομη στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ.
Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ολοκλήρωσε τη κυβίστηση του δεχόμενος στο Λευκό Οίκο τον Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γιενς Στόλενμπεργκ. Σε κοινή συνέντευξη Τύπου, δήλωσε ότι δεν θεωρεί πλέον τη Συμμαχία για απαξιωμένη, την ευχαρίστησε για την υποστήριξή της κατά της Συρίας, και ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί στενά με τους συμμάχους του [8].
Σε απάντηση, η Ρωσία ανακοίνωσε ότι αναβάθμισε το 60% της πυρηνικής δύναμης της και ότι είναι έτοιμη για πόλεμο [9].
Βρισκόμαστε επομένως έξι μήνες πίσω, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες του Μπαράκ Ομπάμα αρνιόνταν να συνεργαστούν με την Κίνα, τη Ρωσία και τους συμμάχους τους (Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης και Οργανισμός της Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας).
Σκόπευαν τότε να κοπεί ο κόσμος σε δύο διακριτά μέρη, τα οποία δεν επικοινωνεί το ένα μέρος με το άλλο. [10].
Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά
Πηγή
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς, 15-4-2017
Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Απίστευτη είναι η αμεριμνησία του Δυτικού κόσμου.                                 
Δεν είναι μόνο οι Αμερικανοί που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου από τα CNN, MSNBC,NPR, τους New York Times και την Washington Post , αλλά και οι αντίστοιχοί τους στην Ευρώπη, τον Καναδά, την Αυστραλία και την Ιαπωνία, που στηρίζονται για πληροφόρηση στην μηχανή προπαγάνδας που ποζάρει ως μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Οι Δυτικοί «ηγέτες», δηλαδή οι μαριονέτες στην άκρη των σπάγγων που τραβούν οι ομάδες συμφερόντων και το Βαθύ Κράτος, είναι το ίδιο αμέριμνοι.
Ο Τραμπ και οι εταίροι του στην Αμερικανική Αυτοκρατορία θα πρέπει να είναι ανύποπτοι πως προκαλούν τη Ρωσία και την Κίνα, ή αλλιώς είναι ψυχοπαθείς.

΄Ενας νέος Μωρός στον Λευκό Οίκο αντικατέστησε τον προηγούμενο μωρό. 

Ο Νέος Μωρός έστειλε τον υπουργό του των Εξωτερικών στη Ρωσία. Για να κάνει τι; Για να επιδώσει ένα τελεσίγραφο; Για να εκστομίσει νέες ψευδείς κατηγορίες; Για να απολογηθεί για τα ψέματα;
Αναλογισθείτε το θράσος του υπουργού των Εξωτερικών Τίλλερσον. Πέρασε την βδομάδα προ της επίσκεψής του στη Μόσχα  υποστηρίζοντας απίστευτα ψέματα και ανυπόστατους ισχυρισμούς ότι ο ΄Ασαντ της Συρίας χρησιμοποίησε χημικά όπλα με την άδεια της Ρωσίας, γεγονός που δικαιολογεί το αναμφισβήτητο έγκλημα της Ουάσιγκτων να ενεργήσει στρατιωτική επίθεση κατά μιάς χώρας εναντίον της οποίας δεν έχει κηρύξει τον πόλεμο. Με λιγότερες από 100 μέρες στην προεδρία, ο Τραμπ είναι ήδη εγκληματίας πολέμου, μαζί με την κυβέρνηση των λοιπών πολεμοκαπήλων.

Ολόκληρος ο κόσμος το ξέρει αλλά κανείς δεν το λέει. 

Αντ’ αυτού, ο Τίλλερσον, που βαρύνεται με πλήθος ψέματα και απειλές, βρίσκει το θάρρος να πάει στη Μόσχα να πει στους Ρώσους πως πρέπει να παραδώσουν τον ΄Ασαντ στην αμερικανική Μόνη-Δύναμη.
Η αποστολή του Τίλλερσον αποδεικνύει την πλήρη, την καθολική διάσταση με την πραγματικότητα του κόσμου μέσα στον οποίο  ζει η Ουάσιγκτων. Προσπαθήστε να φανταστείτε την αλαζονεία του Τίλλερσον. ΄Αν είχατε καθυβρίσει και απειλήσει ισχυρά, σημαντικά πρόσωπα, θα αισθανόσαστε άνετα να πάτε στο σπίτι τους να δειπνήσετε στο τραπέζι τους; Φαντάζεται ο Τίλλερσον ότι τώρα που η Ρωσία ελευθέρωσε σε μεγάλο βαθμό τη Συρία από τους υποστηριζόμενους από τις ΗΠΑ τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, θα παραδώσει τη Συρία στην Ουάσιγκτων;
Θα πει ο Τίλλερσον στον Λαβρώφ ότι στην πραγματικότητα δεν εννοούσε όλα αυτά τα άθλια ψέματα που είπε για την Ρωσία, αλλά οι σιωνιστές νεοσυντηρητικοί τον ανάγκασαν να τα πει; Ότι δεν είναι ο ίδιος που αποφασίζει, αλλά στην πραγματικότητα έγινε εργαλείο της Αγγλο-Σιωνιστικής Αυτοκρατορίας; Θα ζητήσει συγνώμη για τη δήλωση του Σπάϊσερ, εκπροσώπου του Λευκού Οίκου, ότι ο ΄Ασαντ, σύμμαχος της Ρωσίας, είναι χειρότερος από τον Χίτλερ;
΄Ισως ο Τίλλερσον να ζητήσει άσυλο και να περάσει στην πλευρά των νικητών.
Ο Στέφεν Κοέν, ένας από τους ελάχιστους απομείναντες Αμερικανούς βαθείς γνώστες της Ρωσίας, δήλωσε σε δυο δημοσιογραφικές εκδιδόμενες του CΝΝ και τον συνταγματάρχη Leighton, έναν από τους «εμπειρογνώμονες» που προβάλλουν τα πορνομίντια για να σερβίρουν την αντιρωσική προπαγάνδα, ότι η Ρωσία ετοιμάζεται για θερμό πόλεμο. Αλλά φαίνεται πως τα λόγια του πέρασαν πάνω  από τα κεφάλια των εκδιδομένων του CΝΝ και του συνταγματάρχη. Ποιος τους πληρώνει αυτούς;
 Οι Ρώσοι ηγέτες, που αντίθετε προς τους Δυτικούς ψεύτες, μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας, δήλωσαν καθαρά πως η Ρωσία ποτέ πια δεν πρόκειται να διεξαγάγει έναν πόλεμο στην επικράτειά της.Οι Ρώσοι δεν θα μπορούσαν να είναι σαφέστεροι. Προκαλέστε ένα πόλεμο και θα σας καταστρέψουμε στο ίδιο το έδαφός σας.
Όταν παρατηρείτε τον πρόεδρο και την κυβέρνηση στην Ουάσιγκτων, τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ιδίως τους ηλιθίους στο Λονδίνο, τις κυβερνήσεις του Καναδά κι της Αυστραλίας, δεν μπορεί παρά να θαυμάζετε την απόλυτη βλακεία της «Δυτικής ηγεσίας». 

Εκλιπαρούν για το τέλος του κόσμου.

Και τα πορνομήντια είναι επί το έργον για τον τερματισμό της ζωής. Τεράστιοι αριθμοί ανθρώπων στη Δύση ετοιμάζονται για να πεθάνουν, και η  αμεριμνησία τους τούς προστατεύει από την επίγνωση του μοιραίου.
Η Ουάσιγκτων είναι τόσο αλαζονική και χαμένη στην υπεροψία της που δεν αντιλαμβάνεται πως τα χρόνια ξεκάθαρων ψευδών για τη Ρωσία και τις ρωσικές προθέσεις και πράξεις έχουν πείσει τους Ρώσους πως η Ουάσιγκτων προετοιμάζει τους πολίτες των ΗΠΑ και τους αιχμάλωτους πληθυσμούς της Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, του Καναδά, της Αυστραλίας και της Ιαπωνίας για έναν αιφνιδιαστικό πυρηνικό βομβαρδισμό της Ρωσίας. Δημοσιευμένα αμερικανικά πολεμικά σχέδια για την Κίνα έχουν πείσει την Κίνα για το ίδιο.
΄Αν δεν είναι για πόλεμο γιατί άλλο προορίζεται η αλλαγή του αμερικανικού δόγματος πολέμου; Ο Τζωρτζ Μπους εγκατέλειψε τον σταθεροποιό ρόλο των πυρηνικών όπλων, αλλάζοντας τον προορισμό τους από όπλα αντιποίνων σε όπλα πυρηνικού πρώτου πλήγματος. Και στη συνέχεια αποχώρησε από τη συνθήκη για  τους αντιβαλλιστικούς πυραύλους, που είχε συνάψει ο πρόεδρος Νίξον. Τώρα έχουμε εγκαταστήσει βάσεις αμερικανικών πυραύλων στα σύνορα της Ρωσίας. Λέμε στους Ρώσους ψευτιές πως οι πύραυλοι μπήκαν εκεί για να εμποδίσουν  Διηπειρωτικούς Πυρηνικούς Βαλλιστικούς Πυραύλους του Ιράν να πλήξουν την Ευρώπη. Και αυτή η ψευτιά λέγεται και γίνεται αποδεκτή από τις μαριονέτες στην Ευρώπη, ενώ είναι γνωστό και αναμφισβήτητο γεγονός ότι το Ιράν δεν έχει ούτε πυρηνικές κεφαλές ούτε διηπειρωτικούς πυραύλους. Αλλά οι Ρώσοι δεν τα καταπίνουν. Ξέρουν πώς και πάλι η Ουάσιγκτων ψεύδεται.
Όταν η Ρωσία ακούει αυτά τα ωμά, θρασύτατα, εξόφθαλμα ψέματα, η Ρωσία καταλαβαίνει πως η Ουάσιγκτων σχεδιάζει μιαν αιφνιδιαστική πυρηνική επίθεση εναντίον της.                                  
Η Κίνα έχει καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα. 
                                              
΄Ετσι η κατάσταση έχει ως εξής: Οι δυο χώρες με πυρηνικά όπλα περιμένουν πως οι παράφρονες μωροί που κυβερνούν τη Δύση θα τους επιτεθούν με πυρηνικά όπλα. Τι κάνουν άραγε Ρωσία και Κίνα; Εκλιπαρούν έλεος;
Όχι. Ετοιμάζονται να καταστρέψουν την δόλια Δύση, μια σύναξη από ψεύτες και εγκληματίες πολέμου, του είδους που ο κόσμος ουδέποτε προηγουμένως υπέστη.
Είναι οι ΗΠΑ, το ξεπλυμένο ανέκδοτο «μοναδικής δύναμης», που μετά 16 χρόνια ακόμη δεν τα καταφέρνει να νικήσει μερικές χιλιάδες ελαφρά οπλισμένους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, που έχει ανάγκη να ζητήσει έλεος.
Η ριψοκίνδυνη και ανεύθυνη ρητορεία για πόλεμο, από την αμερικανική κυβέρνηση και τα εκπορνευόμενα μήντια και  μεταξύ των υποτακτικών του ΝΑΤΟ και της Ουάσιγκτων, θα πρέπει να πάψει αμέσως. Αυτό που διακυβεύεται είναι η ζωή.
Ο Πούτιν επέδειξε εκπληκτική υπομονή με τις ψευτιές και προκλήσεις της Ουάσιγκτων, την οποία κανείς δεν μπορεί να εμπιστευτεί. Ούτε ο αμερικανικός λαός, ούτε ο ρωσικός λαός, ούτε κανένας λαός.
Ανεβαίνοντας στο τραίνο προπαγάνδας του Βαθέως Κράτους, η φιλελεύθερη/προοδευτική/αριστερά έγινε συνένοχος στην παρέλαση προς τον Αρμαγεδδώνα.


Σημείωση: Οι υπογραμμίσεις είναι του συγγραφέα.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Η γενιά των ανώμαλων φαντασιώσεων είναι η γενιά των διεγερτικών αναπαραστάσεων της πραγματικότητας στη θέση αυτής καθ΄εαυτής της πραγματικότητας. Η γενιά που φτιάχνεται βλέποντας (συνήθως υπό το πρίσμα κάποιου Μέσου) αναπαραστάσεις ισχύος - όπως ακριβώς σεξουαλικές αναπαραστάσεις και σύμβολα - και κουτσομπολεύοντας και όχι κάνοντας, δρώντας. Η γενιά των "out there" θαυμάτων χωρίς προσωπική δημιουργία και φυσική επαφή ή άσκηση. Η γενιά των θεατών του “Survivor”.
Πρόκειται για τη γενιά της προέκτασης των αισθήσεων - που πλέον παίζουν διαρκώς με τον Θεό και τον λυτρωτικό μύθο - η οποία απομακρύνεται διαρκώς από την παιδεία (τον κόσμο) των αισθήσεων, τον φυσιολογικό, φυσικό άνθρωπο. Είναι η γενιά που ικανοποιεί την διαταραγμένη ψυχολογικώς φιληδονία της και την φιλοδοξία της με προεκτάσεις των αισθήσεων και όχι άμεσα με τις αισθήσεις της. Αυτό είναι μια διαδικασία αλλοτρίωσης και ουσιαστικής αδρανοποίησης που προδιαθέτει για την λατρεία κάποιου εξιδανικευμένου φανταστικού κόσμου και ενός μισάνθρωπου Θεού.
Αυτή ακριβώς η γενιά βρίσκεται δυστυχώς σε άνοδο αυτή την περίοδο στην Ελλάδα, ως αντίδραση στο θαύμα που δεν έγινε στην Ελλάδα και έχει να κάνει με τον σχηματισμό κυβέρνησης (για πρώτη φορά) από ένα κόμμα της αριστεράς, το οποίο επαγγέλθηκε μεταρρυθμίσεις αριστερού χαρακτήρα στη θέση νεοφιλελεύθερων πρακτικών και εκδημοκρατισμό είτε με όρους ριζοσπαστικοποίησης των αστικών θεσμών, είτε με όρους νεοκομμουνισμού.
Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε! Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε μία φάρσα της αριστεράς με οποιαδήποτε έννοια και μια φάρσα αναγέννησης του ΠΑΣΟΚ στην πιο τραχεία και άξεστη μορφή του. Στην ανάσταση του πιο ωμού πασοκισμού θα έπρεπε λογικά να παραπέμπει η φετινή Πασχαλιά, αν θέλαμε να διατηρήσουμε την επαφή μας με την πραγματικότητα. Εάν επιτρέπαμε στις αισθήσεις μας να λειτουργήσουν απροκατάληπτα και όχι στις παραισθήσεις μας να κάνουν πολιτική.
Η πασίδηλη άνοδος της γενιάς των ανώμαλων φαντασιώσεων που έχει κατακλύσει πλέον ολόκληρο το σώμα των Νέων και Παλαιών Μέσων Επικοινωνίας στην Ελλάδα, δεν έρχεται απλώς να καλύψει την ελπίδα και το κενό πολιτικής που προκαλεί η απογοήτευση από την κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στα ελληνικά πράγματα, αλλά και στα ευρωπαϊκά και στα διεθνή με όρους εναλλακτικής εξουσίας από τη σύγχρονη μη-λενινιστική αριστερά, αλλά να νοηματοδοτήσει τόσο το περιεχόμενο της δεξιάς, όσο και εκείνο της αριστεράς σε μία Υποτελή Πολιτεία του σύγχρονου ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Αυτό ακριβώς είναι το δράμα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα, όπου δεν απέτυχε απλώς η πολιτική, αλλά γελοιοποιήθηκε εξευτελιζόμενη η έννοια της πολιτικής στο πρόσωπο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι αυτοί παπαγάλισαν στην κυριολεξία ένα μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης αριστερής αφήγησης σαν να επρόκειτο για μία κοινή ιδεοληψία ή μία φαντασιακή αναπαράσταση των ίδιων των αισθήσεων του σύγχρονου ανθρώπου στην Ευρώπη. Η φάρσα με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει να κάνει κυρίως με τον τρόπο που η ηγεσία του προσέγγισε και προσεγγίζει τον κόσμο, την πραγματικότητα. Το έκανε μέσω της προέκτασης των αισθήσεών της και διάφορων μυθικών αναπαραστάσεων των αριστερών κινημάτων και όχι με τις αισθήσεις της και το βίωμα. Εκτός εάν το βίωμα το περιορίσουμε στενά στο χώρο κομματικών παραστάσεων ή διαδηλώσεων. Ασφαλώς είναι και αυτά βίωμα! Δεν είναι όμως το δημιουργικό βίωμα που προκαλείται από τις αισθήσεις στον πραγματικό χώρο όπου αναπτύσσεται φυσιολογικά ο γνήσιος κοινωνικός ανταγωνισμός και οι ταξικές συγκρούσεις.
 Έτσι, και στην ουσία με την προέκταση των αισθήσεων και όχι με τις αισθήσεις ήρθε να κυβερνήσει και κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ, αναδομώντας το καθεστώς πολιτικού φαντασιασμού στην Ελλάδα. Εκεί που ο χώρος αυτός έτεινε να μειωθεί με την μακρόχρονη διαδικασία συντεταγμένης πτώχευσης εντός της ευρωζώνης, ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ για να τον νομιμοποιήσει από αριστερά και να τον μεγεθύνει. Επέκτεινε, δηλαδή, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ένα χώρο τον οποίο εύκολα πλέον μπορεί να εκμεταλλευθεί ο κάθε πολιτικός απατεώνας μιας δεξιάς που σαν φάντασμα ξεπροβάλλει από τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας.
Ο κύριος Τσίπρας ορθώς κάποια στιγμή, μέσα στα πολλά που έλεγε είχε προειδοποιήσει πως η αποτυχία της "πρώτη φορά αριστερά" θα επιφέρει την άνοδο της ακροδεξιάς. Έχοντας, ωστόσο, υπόψιν τη σημερινή πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην Ελλάδα, θα μπορούσα με ασφάλεια να ισχυριστώ πως ο τρόπος που πολιτεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ στη βάση της αναπαράστασης των αισθήσεων, είναι αυτός που ενισχύει έμμεσα το ακροδεξιό αφήγημα και τις ακροδεξιές αναπαραστάσεις του έθνους, της κοινωνίας, της θρησκείας και των διεθνών σχέσεων της χώρας. Αυτό ακριβώς είναι το πραγματικό "θαύμα" στη σημερινή Ελλάδα - αν τελικά συνεπαρμένος από τα πρωτοσέλιδα του ελληνικού Τύπου, ερμηνεύεις τον κόσμο μέσω θαυμάτων. Το "θαύμα" είναι πως η "θαυματουργία" του ΣΥΡΙΖΑ στην διαχείριση της ελληνικής κρίσης καλλιεργεί την ανάσταση ακροδεξιών στάσεων που επεκτείνονται πλέον και διαπερνούν ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό σύστημα από την ΧΑ μέχρι και το ΚΚΕ.
Αντί για ανάσταση της ελληνικής κοινωνίας, της πολιτικής, της δημιουργίας, της εθνικής μας πολιτικής οντότητας και ταυτότητας και ασφαλώς της εθνικής μας οικονομίας, βιώνουμε μια κυριολεκτικώς φασιστική, θρησκόληπτη και υφολογικώς απερίγραπτη αναπαράσταση της πραγματικότητας. Η τάση απομυθοποίησης του ελληνικού κράτους, της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, έχει απολύτως αντιστραφεί. Και αυτό με ευθύνη της ίδιας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και ασφαλώς όλων ανεξαιρέτως των προοδευτικών διαύλων ενημέρωσης και επικοινωνίας στην Ελλάδα.
Η ακροδεξιά κάθεται σήμερα αναπαυμένη στην αμμουδιά για να υποδεχθεί τα ψάρια που φέρνει στο καλάθι της το κύμα της ελπίδας που προκάλεσε η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στα ελληνικά πράγματα και η σχεδόν μεσσιανική υποδοχή του Αλέξη Τσίπρα στο αριστερό κίνημα κυρίως της Ευρώπης και της Ν. Αμερικής. Η γενιά των ανώμαλων φαντασιώσεων τροφοδοτείται πλέον άμεσα από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας ξανά-μανά λιτανείες στον τουρισμό, στα θεάματα και στο υδροκέφαλο ελληνικό κράτος, αντί να εστιάσει στην παραγωγική αναδιάρθρωση και μεγέθυνση του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα της εθνικής μας οικονομίας.
Η χώρα επανιδρύεται στο πλαίσιο μιας φαντασιακής επένδυσης στα κοινωνικά και οικονομικά στοιχεία που αποτέλεσαν διαχρονικώς τις πληγές του ελληνικού κράτους από την ίδρυσή του. Και αυτό, αναγνώστη μου, είναι ένα μεγάλο κρίμα αν λάβεις υπόψιν την δραματική καταστροφή σε αυτή την μακρά περίοδο της πολυεπίπεδης κρίσης. Και όλα αυτά επειδή δεν μάθαμε ότι η πρόοδος και η ευημερία, όπως ασφαλώς και η δημοκρατία, είναι υπόθεση των αισθήσεων και όχι της αναπαράστασής τους. Αυτός θα ήταν ένας πραγματιστικός ρεαλισμός, ικανός να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα και εντιμότητα την κρίση και τα αίτιά της. Αντί γι' αυτόν αναπτύχθηκε καί από δεξιά καί από αριστερά ένας μηχανιστικός ρεαλισμός με δόσεις θεοκρατισμού και έξαλλου - αλλοπρόσαλλου εθνικισμού, ο οποίος αναπόδραστα πλέον θα καταλήξει στην ολοκλήρωση της εθνικής τραγωδίας. Και αυτό δεν θα είναι παιχνίδι “Survivor”, αλλά πραγματικότητα με τα ίδια χυδαία διλήμματα, τα οποία η γενιά των ανώμαλων φαντασιώσεων θα θεωρήσει πως αναπαριστούν αυθεντικά την πραγματική φύση του ανθρώπου. Και μέσα σε αυτό το κλίμα δύσκολα θα πείσουμε όσοι πιστεύουμε ότι αυτό δεν είναι η φύση του ανθρώπου ούτε "υψηλός" πολιτισμός, αλλά η φύση μίας ατομικής και κοινωνικής ανωμαλίας που αναπαρίσταται ως άνθρωπος και ελληνοχριστιανικός πολιτισμός.

Η επιστροφή στον κόσμο των αισθήσεων είναι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η μοναδική οδός επιβίωσης για τους έλληνες. Αυτό θα μπορούσε να είναι το μήνυμα της φετινής Ανάστασης!

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)