Articles by "Οικολογία"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οικολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Στον δήμο Θερμαϊκού, στην αστυνομία και έμμεσα στους κατοίκους (για την καθαριότητα) πετά το μπαλάκι η Διεύθυνση Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, μετά την αυτοψία που έκανε για την καύση καλωδίων στην περιοχή των τσαϊριών πίσω από το Lidl.
Με έγγραφό της με ημερομηνία 21/2/18 που έρχεται ως απάντηση στην ερώτηση της περιφερειακής συμβούλου Δέσποινας Χαραλαμπίδου (δες εδώ) σχετικά με το περιβαλλοντικό αλλά και πρόβλημα υγείας των κατοίκων που δημιουργείται από τη συχνή καύση πλαστικών και καλωδίως στην περιοχή των Ρομά, θεωρεί πως η υπηρεσία τους δεν αισθάνεται υπεύθυνη για την έλλειψη στοιχειωδών κανόνων υποδομής (δίκτυο αποχέτευσης, ύδρευσης κλπ) και συνιστά στο Δήμο Θερμαϊκού να προβεί σε συνεργασία με την Αστυνομία σε επαυτοφόρω ενέργειες.

Το έγγραφο της ΠΚΜ προς την Ριζοσπαστική Αριστερά που ανέδειξε το παλιό και γνωστό θέμα μόλυνσης της περιοχής της Περαίας:

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Σύμφωνα με τις καταγγελίες κατοίκων και μελών του Εξωραϊστικού - Εκπολιτιστικού Συλλόγου του Αγίου Γεωργίου Ιστιαίας, σε εγκληματική παγίδα θανάτου αγρίων ζώων έχει εξελιχθεί δεξαμενή λυμάτων ελαιοτριβείου. Οι φωτογραφίες που μας έστειλαν δείχνουν αρκετές αλεπούδες και άλλα ζώα νεκρά μέσα στη δεξαμενή. Πιθανόν τα νεκρά ζώα να είναι πολύ περισσότερα, άλλα που έχουν κατακλυστεί από τα λύματα και δεν φαίνονται ή άλλα που πέθαναν, αφού κατάφεραν να απομακρυνθούν ελάχιστα.

Η δεξαμενή κατασκευάστηκε, παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων, στο «μαξιλάρι» του χωριού με όσους κινδύνους και δυσάρεστες επιπτώσεις στην ευρύτερη περιοχή αυτό συνεπάγεται. Όμως, όπως λένε, πέραν των άλλων, δεν έχει γίνει περίφραξη σε όλη την περίμετρο του οικοπέδου και της δεξαμενής, με αποτέλεσμα να εγκλωβίζονται τα άγρια ζώα πέφτοντας μέσα στα λύματα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί ακόμα και σε ανθρώπους ή και κοπάδια ζώων, αν αυτό δεν αντιμετωπιστεί άμεσα.

Τα αποτελέσματα είναι δυσάρεστα και δικαιώνουν δυστυχώς τους κατοίκους του χωριού που διαμαρτύρονται. Δημιουργούν όμως ταυτόχρονα και ερωτηματικά σχετικά με τον τρόπο που λειτούργησαν οι αρμόδιες υπηρεσίες ως προς τον έλεγχο της κατασκευής.

Εμείς επαναλαμβάνουμε την πρόταση για την κεντρική διαχείριση των λυμάτων των ελαιοτριβείων με την δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενης Μονάδας επεξεργασίας με την «ομπρέλα» της Περιφέρειας, τη Σύμπραξη των ίδιων των ελαιοτριβέων και άλλων επιχειρηματιών, και την σταδιακή αντικατάσταση των τριφασικών ντεκάντερς με διφασικά.

Δείτε συνημμένα τις φωτογραφίες με τα νεκρά ζώα μέσα στη δεξαμενή

                                                                                                                      Λαμία, 10.2.2018

 ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΕΡΕΑΣ
Τηλ επικοινωνίας: 6977261256


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Περιγραφή: Περιγραφή: Ο Α ΣΤΕΡΕΑΣ



Επανερχόμαστε στην πρόταση για τη διαχείριση των αποβλήτων
των ελαιοτριβείων στη Φθιώτιδα

Τα ρεπορτάζ των τοπικών ΜΜΕ, που αναφέρονται στη δραστηριότητα του Λιμεναρχείου Στυλίδας για την παράνομη λειτουργία των ελαιοτριβείων  σε σχέση με τη διαχείριση των λυμάτων τους, μας θυμίζουν διαρκώς το μεγάλο αυτό διαχρονικό πρόβλημα. Όσες φορές κι αν συζητήθηκε, όσες ημερίδες και συνέδρια κι αν έγιναν, δεν έχει γίνει κανένα, μα κανένα, βήμα στην κατεύθυνση της λύσης του προβλήματος.

Τα απόβλητα των ελαιοτριβείων αποτελούν έναν σημαντικό παράγοντα ρύπανσης στις ελαιοκομικές περιοχές, όπως η Φθιώτιδα. Παράλληλα είναι και μια πρόκληση για την γεωργική βιομηχανία να μπορέσει να δώσει λύση στο πρόβλημα. Οι παράγοντες που επηρεάζουν και διαφοροποιούν το ζήτημα κάθε φορά είναι οι ποσότητες της παραγόμενης ελιάς - καλή ή κακή χρονιά που λέμε - και η τεχνολογία που εφαρμόζουν τα ελαιοτριβεία, τριφασική ή διφασική λειτουργία. Μιλάμε για μεγάλη παραγωγή αποβλήτων μέσα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα - για κάθε 100 κιλά ελαιοκάρπου παράγονται 100-120 κιλά υγρών αποβλήτων με υψηλό οργανικό φορτίο που μπορούν να προκαλέσουν σημαντική επιβάρυνση στους αποδέκτες που διατίθενται.

Το 2015 είχαμε κάνει την παρακάτω πρόταση, την οποία καταθέσαμε και στην Περιφέρεια, χωρίς καμιά απολύτως ανταπόκριση. Επανερχόμαστε με περισσότερες ελπίδες αυτή τη φορά. Η επιμονή μπορεί να φέρει την ωρίμανση της πρότασης και τονίζουμε ότι είναι ανεξάρτητη από την αλλαγή της τεχνολογίας λειτουργίας των ελαιοτριβείων από τριφασική σε διφασική.


Πρόταση για τη διαχείριση των αποβλήτων των ελαιοτριβείων στη Φθιώτιδα

Η πρόταση έχει ως σκοπό την αντιμετώπιση του χρόνιου προβλήματος της διαχείρισης των αποβλήτων των ελαιοτριβείων. Ένα πρόβλημα που αποκτά επικίνδυνο χαρακτήρα, γιατί αφορά άμεσα την ποιότητα των νερών του Μαλιακού και του Σπερχειού, ενοχοποιεί τις επιχειρήσεις των ελαιοτριβείων και έχει δημιουργήσει ένα κλίμα ανασφάλειας σε ό,τι αφορά στο περιβάλλον. Συσχετίζεται επίσης άμεσα με την ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα και την ελιά, που μπορεί να αποτελέσει πόλο βιώσιμης ανάπτυξης για την περιοχή της Φθιώτιδας.

Είναι ένα φιλόδοξο εγχείρημα για την Περιφέρεια, εφόσον υιοθετηθεί, διότι θα κληθεί να διαχειριστεί ένα θέμα «ταμπού» για την ελαιοπαραγωγό Φθιώτιδα. Κινείται στα πλαίσια της κοινωνικής οικονομίας και των εταιρειών «λαϊκής βάσης», δεν στοχεύει στη δημιουργία κερδών, αλλά μόνο στην αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος με όρους αυτοδιαχείρισης.

Αναλυτικότερα η πρόταση:
Στόχος : Σύσταση - υπό όρους και προϋποθέσεις - μιας Σύμπραξης φορέων της Περιφέρειας με τη συμμετοχή της ίδιας της Περιφέρειας, των ελαιοτριβέων και άλλων επιχειρηματιών και με δραστηριότητα την περιβαλλοντική διαχείριση και αξιοποίηση των αποβλήτων των ελαιοτριβείων της ευρύτερης περιοχής της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας.

Στην Αναπτυξιακή  Σύμπραξη, με νομική μορφή Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας, η  ποσοστιαία συμμετοχή της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας δεν επιτρέπεται, με βάση το νομοθετικό πλαίσιο, να υπερβαίνει το 49%. Το υπόλοιπο 51% θα καλύπτεται από τους ιδιώτες της περιοχής μετά από δημόσια διαβούλευση (ελαιοτριβείς, Συνεταιρισμούς, Συλλόγους και άλλους τοπικούς φορείς, ακόμα και απλούς παραγωγούς).

Η επωνυμία της εταιρείας μπορεί να είναι «Εταιρεία Διαχείρισης Αποβλήτων των Ελαιοτριβείων Φθιώτιδας».

Τα βήματα που προτείνουμε για τη διερεύνηση και την επίτευξη του ως άνω στόχου συγκρότησης της Αναπτυξιακής Σύμπραξης είναι τα εξής :

1. Απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου. Το Περιφερειακό Συμβούλιο εκφράζει το κατ’ αρχήν ενδιαφέρον της Περιφέρειας για την υλοποίηση του παραπάνω στόχου. Η Περιφέρεια δηλώνει ότι προτίθεται να καλύψει το 49% από το απαιτούμενο για τη σύσταση ΑΣ αρχικό μετοχικό κεφάλαιο των 100.000 €, ήτοι περίπου 50.000 €.

Στην αρχική απόφαση διατυπώνεται με σαφήνεια ότι το βασικό περιεχόμενο της δραστηριότητας αφορά στην συλλογή, επεξεργασία και αξιοποίηση/διάθεση των αποβλήτων των ελαιοτριβείων. Αν από την τεχνικοοικονομική μελέτη προκύψει η δυνατότητα ή η ανάγκη και δευτερευόντων δραστηριοτήτων, θα αποφασιστεί ανάλογα.

2. Η Περιφέρεια αναθέτει σε προσωρινή Επιτροπή την πρωτοβουλία για την συγκρότηση της Αναπτυξιακής Σύμπραξης. Η προσωρινή αυτή Επιτροπή θα αναζητήσει τους φορείς και θα συντάξει τις νόμιμες διαδικασίες σύστασης και συμβουλευτικής υποστήριξης και θα αναθέσει τηνεκπόνηση τεχνικοοικονομικής μελέτης βιωσιμότητας του εγχειρήματος με έξοδα της Περιφέρειας(*). Η μελέτη διερευνά και προσδιορίζει τα κατ’ αρχήν απαιτούμενα έργα, επομένως και το κόστος για την υλοποίησή τους. Εφόσον το αποτέλεσμα της μελέτης είναι θετικό, και μόνον τότε, η Περιφέρεια προχωρά στα επόμενα βήματα. Είναι απαραίτητο στο σημείο αυτό να αναφερθεί και να υπογραμμιστεί ότι, η εταιρεία θα πρέπει – από τις δραστηριότητες που θα αναπτύσσει – να έχει έσοδα και κέρδη, ώστε να μπορεί να σταθεί στα πόδια της χωρίς κρατικά ή οποιαδήποτε άλλα «δεκανίκια» καθ’ όλη τη διάρκεια λειτουργίας της.

(*): Αν το κόστος της μελέτης υπερβαίνει τα 20.000 €, τότε η Περιφέρεια θα πρέπει να αναζητήσει συγχρηματοδότες ή χορηγούς που θα καλύπτουν το επιπλέον κόστος. Αν δεν βρεθούν τέτοιοι, τότε το εγχείρημα σταματάει. Βλ. και παρακάτω στο σημείο 3).

3.  Η  Επιτροπή  ενημερώνει, αναζητά και συζητά με τους ιδιώτες επιχειρηματίες της περιοχής, ενδιαφερόμενους να συμμετέχουν στην ως άνω Σύμπραξη. Εφόσον βρεθούν αυτοί, είναι απαραίτητη ανάλογη με αυτή του Περιφερειακού Συμβουλίου δέσμευσή τους, ώστε να καλυφθεί το αρχικό μετοχικό κεφάλαιο των 100.000 € (Εάν τα ευθύς εξ αρχής αναγκαία έργα απαιτούν και άλλα κεφάλαια πέραν των 100.000 €, τότε η Περιφέρεια και ιδιώτες συμμέτοχοι γνωρίζουν εξ αρχής τις απαιτήσεις στις οποίες οφείλουν να ανταποκριθούν). Είναι αυτονόητο ότι, εάν δεν εξευρεθούν ενδιαφερόμενοι για συμμετοχή στη Σύμπραξη ιδιώτες, τότε ολόκληρη η πρωτοβουλία εκ μέρους της Περιφέρειας σταματάει στο σημείο αυτό χωρίς καμία άλλη συνέχεια.

4. Σύνταξη καταστατικού και σύσταση της εταιρείας
Το Καταστατικό ψηφίζεται από τους εταίρους της Αναπτυξιακής Σύμπραξης και εκλέγονται τα όργανα διοίκησης

5. Καταβολή του αρχικού μετοχικού κεφαλαίου, έναρξη λειτουργίας της εταιρείας και έναρξη υλοποίησης των πρώτων δράσεων ή και έργων με βάση το Επιχειρηματικό Σχέδιο της Σύμπραξης.

Σκοποί της Εταιρείας
• Συγκέντρωση και επεξεργασία των αποβλήτων των ελαιοτριβείων και διάθεση του τελικού προϊόντος
• Συνεργασία με φορείς (Πανεπιστήμια, επιμελητήρια, οργανισμούς κλπ) για την από κοινού προώθηση των κοινών στόχων και προγραμμάτων
• Αξιοποίηση εθνικών και κοινοτικών πόρων και συμμετοχή της εταιρείας σε εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα μέσω κατάστρωσης, υλοποίησης και διαχείρισης κατάλληλων επιχειρησιακών πλάνων.
• Διμερείς επαφές σε εθνικό επίπεδο με αντίστοιχους φορείς και επιχειρήσεις για τη διάθεση του τελικού προϊόντος 

Διοικητικό συμβούλιο
Εκλέγεται επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο με τρεις εκπροσώπους της Περιφέρειας και τέσσερεις εκπροσώπους εκ των συμμετεχόντων ιδιωτών - ένας από κάθε ελαιοπαραγωγό Δήμο(Λαμίας, Στυλίδας, Μώλου – Αγίου Κωνσταντίνου, Λοκρών).

Η Περιφέρεια έχει καθήκον να υποστηρίξει την παραγωγή της ελιάς στην Περιφερειακή Ενότητα Φθιώτιδας και να βοηθήσει στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του τεράστιου οικονομικού και περιβαλλοντικού ζητήματος της διαχείρισης των αποβλήτων των ελαιοτριβείων.  

Λαμία, 9.1.2018

Οικολογία Αλληλεγγύη Στερεάς
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Για τη βεβαιωμένη ρύπανση και υποβάθμιση του περιβάλλοντος από την Ελληνικός Χρυσός, το αρμόδιο Υπουργείο αρκέστηκε σε απλά διοικητικά πρόστιμα χωρίς να λάβει άλλα μέτρα για να αναγκάσει την εταιρεία-παραβάτη σε συμμόρφωση. Δύο χρόνια μετά, τα πρόστιμα ακυρώνονται από το Διοικητικό Πρωτοδικείο για τυπικούς λόγους. Με την προκλητική απροθυμία του Υπουργείου να δράσει για να προστατεύσει τον τόπο και τις προκλητικές δικαστικές αποφάσεις υπέρ της πολυεθνικής, η καταστροφή της Χαλκιδικής συνεχίζεται.

Με σειρά ελέγχων που πραγματοποίησαν τα έτη 2013 και 2014 οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος, μια υπηρεσία με κρίσιμο ρόλο αλλά τραγικά υποστελεχωμένη, κατέγραψαν 21 σοβαρές παραβάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και των εγκεκριμένων περιβαλλοντικών όρων από την Ελληνικός Χρυσός στα υποέργα Ολυμπιάδας και Μαύρων Πετρών/Στρατωνίου. Ο περιβαλλοντικός έλεγχος προχώρησε με τη νόμιμη διαδικασία (απολογητικό υπόμνημα της εταιρείας, εξέτασή του από τους Επιθεωρητές, έκδοση Πράξεων Βεβαίωσης Παράβασης) αλλά με μεγάλα χρονικά κενά και κατέληξε στην επιβολή προστίμων συνολικού ύψους 1.734.000 ευρώ, τον Ιανουάριο 2016.
Το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών στο οποίο προσέφυγε η Ελληνικός Χρυσός έκρινε οτι το διάστημα των 33 μηνών που μεσολάβησε από την έναρξη των ελέγχων μέχρι την την επιβολή του προστίμου «υπερβαίνει τον εύλογο χρόνο εντός του οποίου όφειλε η Διοίκηση να ολοκληρώσει την περιβαλλοντική επιθεώρηση» και ακύρωσε τις πράξεις επιβολής προστίμων. Εάν η απόφαση αυτή τελεσιδικήσει, αφού εκδικαστεί και η έφεση του ΥΠΕΝ, τα 1.734.000 ευρώ θα πρέπει να επιστραφεί στην εταιρεία, με τόκο φυσικά. Αλλά και αν κερδηθεί η υπόθεση στο δεύτερο βαθμό, είναι φανερό οτι το ποσό αυτό δεν είναι παρά μια «ασπιρίνη» μπροστά στην τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή που συντελείται στη Χαλκιδική, την οποία το ΥΠΕΝ παρακολουθεί χωρίς να επεμβαίνει.
Δεν πρόκειται για ασήμαντες παραβάσεις: 9 από αυτές προκάλεσαν αποδεδειγμένα «ρύπανση και υποβάθμιση του περιβάλλοντος», ενώ άλλες 11 προκάλεσαν «κίνδυνο ρύπανσης και υποβάθμισης του περιβάλλοντος» (εδώ και εδώ). Οι περισσότερες δεν αφορούν μεμονωμένα περιστατικά ρύπανσης αλλά παράνομες πρακτικές της εταιρείας που συνεχίζουν, μέχρι σήμερα, να προκαλούν ρύπανση ή κίνδυνο ρύπανσης. Ενδεικτικά: διάθεση ανεπαρκώς επεξεργασμένων υγρών αποβλήτων στη θάλασσα, απόκρυψη επικινδυνοτητας στερεών αποβλήτων, απόθεση επικίνδυνων αποβλήτων σε ακαταλληλους χώρους, κατασκευαστικές παραβάσεις στο χώρο απόθεσης επικινδύνων αποβλήτων Κοκκινόλακκα κ.λ.π.
Το διοικητικό δικαστήριο δεν αμφισβήτησε την ουσία των παραβάσεων, οι οποίες άλλωστε είχαν στέρεα τεκμηριωθεί από τους Επιθεωρητές, αλλά στάθηκε μόνο στην υπέρβαση του «εύλογου χρόνου»… Όμως η αόριστη έννοια του «εύλογου χρόνου» είναι στην απόλυτη κρίση του δικαστηρίου: Κατά κανόνα, ο εύλογος χρόνος που παρέχεται στη Διοίκηση για τη διαπίστωση, επιβολή και ταμειακή βεβαίωση διοικητικού προστίμου είναι μία πενταετία από την τέλεση της παράβασης. Η πενταετία είναι ο κανόνας για την επιβολή προστίμων τόσο στη φορολογική νομοθεσία, όσο και στην ασφαλιστική, την τελωνειακή, την πολεοδομική και τη χρηματιστηριακή.
Η υπόθεση της Ελληνικός Χρυσός, όπου έχουμε βεβαιωμένη και μη αμφισβητούμενη ρύπανση και διακινδύνευση μιας περιοχής και των κατοίκων της, φαίνεται να είναι η πρώτη περίπτωση που ο «εύλογος χρόνος» ερμηνεύθηκε τόσο στενά – αφού, όπως φαίνεται οι δικαστές δεν βρήκαν κανένα λόγο ουσίας για να ακυρώσουν τα πρόστιμα. Το διοικητικό δικαστήριο έφτασε μέχρι το σημείο να ψέξει τους Επιθεωρητές Περιβάλλοντος επειδή αντιμετώπισαν το κάθε υποέργο συνολικά και σε βάθος χρόνου – συγκέντρωσαν δηλαδή σε δύο μεγάλες εκθέσεις όλες τις παραβάσεις της νομοθεσίας που προέκυψαν από τις 7 αυτοψίες και τις 4 επιπλέον δειγματοληψίες που πραγματοποίησαν, ελέγχοντας στο μεταξύ την εξέλιξη των έργων και τη συμμόρφωση της εταιρείας. Αυτό, κατά την άποψη του δικαστηρίου, αύξησε αδικαιολόγητα (;) το χρόνο της περιβαλλοντικής επιθεώρησης. Η δικαστική απόφαση ζύγισε-σύγκρινε την προκληθείσα περιβαλλοντική βλάβη και τον χρόνο που χρειαζόταν απαραίτητα να δράσει η Διοίκηση και έκρινε ότι η υποβάθμιση του περιβάλλοντος μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, κλείνοντας έτσι το μάτι στην εταιρεία-παραβάτη.
Οι δικαστικές αποφάσεις κρίνονται, όπως κρίνονται όλοι και όλα, με κριτήρια όχι μόνο καθαρά νομικά αλλά και με «το κοινό περί δικαίου αίσθημα». Η στενή ερμηνεία της νομοθεσίας που αφήνει ατιμωρητους τους κατά συρροήν παραβάτες ούτε τον στόχο της προστασίας του περιβάλλοντος και του κοινωνικού συνόλου υπηρετεί, ούτε το αίσθημα των πολιτών περί δικαιοσύνης ικανοποιεί. Τουναντίον δημιουργεί την βεβαιότητα προειλημμένης απόφασης με προσχηματική αιτιολογία. Επιπλέον, το δεδικασμένο αυτής της απόφασης δημιουργεί αμφιβολίες και για την τύχη των επόμενων περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων στα έργα της Ελληνικός Χρυσός, π.χ. του 2015 και του 2016, για τις οποίες δεν έχουν εκδοθεί ακόμα πράξεις καταλογισμού.
Πέρα από τον καταλογισμό του προστίμου που είναι η ηπιότερη δυνατή διοικητική κύρωση, το Υπουργείο δεν έκανε τίποτα για να υποχρεώσει την εταιρεία σε συμμόρφωση με την περιβαλλοντική νομοθεσία και τους εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους. Κατά το νόμο 1650/1986 μπορούν να επιβληθούν και άλλες  κυρώσεις ανάλογα με την έκταση και τη βαρύτητα της παράβασης, όπως η προσωρινή ή οριστική διακοπή της ρυπογόνου δραστηριότητας. Το ΥΠΕΝ αρκέστηκε σε ένα απλό πρόστιμο, επιτρέποντας να συνεχίζεται η ρύπανση και η διακινδύνευση του περιβάλλοντος από τη δράση της Ελληνικός Χρυσός.
Τώρα που το πρόστιμο για τυπικούς λόγους ακυρώθηκε, η διαπίστωση των παραβάσεων, με όλη τη σχετική τεκμηρίωση έμεινε μετέωρη και ουσιαστικά «εξουδετερώθηκε». Οι παραβάσεις υπάρχουν και συνεχίζονται, αλλά πλέον δεν μπορεί να ληφθεί κανένα άλλο διοικητικό μέτρο κατά της εταιρείας αφού θα ήταν εκ προοιμίου εκπρόθεσμο. Ερωτηματικά ωστόσο δημιουργούνται για το περιθώριο κινήσεων της Διοίκησης, όταν υπάρχει μια τόσο «φιλική» προς την εταιρεία δικαιοσύνη.
Υπάρχει επίσης και η «ποινική προστασία του περιβάλλοντος», δηλαδή η απόδοση ποινικών ευθυνών στους παραβάτες της περιβαλλοντικής νομοθεσίας που είναι ανεξάρτητη από τις διοικητικές κυρώσεις. Αλλά ούτε αυτή φαίνεται να λειτουργεί στην περίπτωση της Ελληνικός Χρυσός. Οι Πράξεις Βεβαίωσης Παράβασης των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος διαβιβάστηκαν στον αρμόδιο Εισαγγελέα, αλλά καμμία ποινική δίωξη δεν ασκήθηκε για τη διαπιστωμένη, πολλαπλή και κατά συρροή υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Για τους πολίτες που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα, το συμπέρασμα είναι σαφές: Η «Δικαιοσύνη» έχει πάρει υπό την προστασία της την Ελληνικός Χρυσός που, έχοντας εξασφαλισμένη την ατιμωρησία, έχει αποθρασυνθεί.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Στέφανου Σταμέλλου*

Μια πολύ ενδιαφέρουσα «είδηση» μας κάνει ακόμα πιο απαισιόδοξους για τις εξελίξεις στον τομέα της Ολοκληρωμένης και Εναλλακτικής Διαχείρισης των Απορριμμάτων. Προχωράει και η ΣΔΙΤ στην Πελοπόννησο!** Προχωράει και η «ενδιάμεση» λύση/κινητή μονάδα για την προσωρινή διαχείριση των απορριμμάτων του δήμου Καλαμάτας!! Να ετοιμαζόμαστε κι εμείς στην Στερεά…

Το θέμα είναι ότι, παρά τις κατά τόπου κορώνες, κόβεται το ίδιο «κοστούμι» για όλους.  Και ακόμα περισσότερο ότι υλοποιούνται τα Περιφερειακά Σχέδια Διαχείρισης Αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) του 2005 που στηρίζονταν στη διαχείριση συμμείκτων μέσω των Μονάδων Επεξεργασίας Aποβλήτων (ΜΕΑ) και όχι ο ΕΣΔΑ και τα ΠΕΣΔΑ του 2017, που δίνουν έμφαση και προτεραιότητα στην πρόληψη, στη διαλογή στην πηγή και στην αποκεντρωμένη διαχείριση.   Ο λόγος φυσικά είναι ότι ο νέος σχεδιασμός είναι ανώριμος για υλοποίηση∙ κι έτσι παραμένει στα χαρτιά.  Από την άλλη οι υπέρμετρες καθυστερήσεις έχουν δημιουργήσει εκρηκτικές καταστάσεις και επιτακτικές ανάγκες διαχείρισης, που οδηγούν δυστυχώς στις αδιέξοδες και αναποτελεσματικές λύσεις των ώριμων έργων της περασμένης δεκαετίας.

Ακόμη όμως κι αυτά τα ώριμα έργα θα χρειαστούν αρκετό χρόνο μέχρι να υλοποιηθούν και να λειτουργήσουν, τουλάχιστον 2-3 χρόνια,οπότε ως στάχτη στα μάτια της ΕΕ, αλλά και των πολιτών που διαμαρτύρονται για τη συνεχιζόμενη ανεξελέγκτη διάθεση, προωθούνται πανελλαδικά οι λεγόμενες ενδιάμεσες λύσεις.  Αυτές είναι υπαίθριες κινητές ΜΕΑ, σημαντικού όμως  κόστους αρκετών εκατομμυρίων -6,8 εκ είναι ο προϋπολογισμός για την κινητή μονάδα που θα κατασκευαστεί στη Λαμία-  που είναι άγνωστο τί θα απογίνουν όταν λειτουργήσουν οι ΜΕΑ.  Μάλλον θα καταλήξουν ως ένας πανάκριβος σωρός από παλιοσίδερα, όπως τα κοντέινερ κομποστοποίησης που σκουριάζουν.  Στην περίπτωση δε που επιλεγεί ως λύση η μίσθωση μιας τέτοιας μονάδας, αυξάνεται κατακόρυφα το κόστος διαχείρισης, όπως στην Καλαμάτα [1] σε 74,39 ευρώ ανά τόνο, ενώ θα  εξακολουθεί να παραμένει πάντα το θέμα και το κόστος της διάθεσης του  υπολείμματος που παράγουν.  

Πέρα όμως από το κόστος η βασική ένσταση είναι ότι αυτές οι κινητές μονάδες, όπου λειτούργησαν, κυρίως στην Πελοπόννησο, απέτυχαν παταγωδώς, γιατί δεν παράγεται ούτε κόμποστ, ούτε ανακυκλώσιμα από σύμμεικτα.  Τελικά καταλήγουν να δεματοποιούν ή να διαθέτουν σε ΧΥΤΑ, αντί υπολείμματος, τον μεγαλύτερο όγκο των απορριμμάτων.  Δηλαδή κάνουν «μια τρύπα στο νερό», έχοντας όμως επιβαρύνει σημαντικά το κόστος διαχείρισης που περνάει αναπόφευκτα στους δημότες.  Από την άλλη στερούν κονδύλια από λύσεις, όπως η διαλογή στην πηγή και η κομποστοποίηση προδιαλεγμένων οργανικών που έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα στη μείωση των απορριμμάτων. Είναι πραγματικά απορίας άξιο  πώς συνεχίζεται η χρηματοδότηση τέτοιων μονάδων μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων, που μόνο ως φύλο συκής μπορούν να χρησιμεύσουν έναντι της απέραντης γύμνιας της διαχείρισης των σκουπιδιών.

Και φυσικά στο τέλος του δρόμου, αφού γίνουν οι κινητές μονάδες και γίνουν και οι ΜΕΑ, και αποδειχθεί ότι δεν μειώνουν σημαντικά τον όγκο των απορριιμμάτων, γιατί τα "προϊόντα" τους δεν θα είναι εμπορεύσιμα, αλλά θα καταλήγουν και αυτά στους ΧΥΤΥ, που θα είναι ουσιαστικά ΧΥΤΑ, θα εμφανισθεί ως ο από μηχανής θεός η καύση, που θα μας "σώσει" επιτέλους από τη μάστιγα των σκουπιδιών.  Και θα υλοποιηθεί έτσι το αρχικό σχέδιο των εργολάβων, να οδηγηθούμε αναπόφευκτα στην καύση, αφού φαινομενικά οι άλλες λύσεις θα έχουν αποτύχει και θα δημιουργείται συνεχώς ανάγκη για καινούριους ΧΥΤΑ.  Και επειδή θα έχουν εξαντληθεί και τα ευρωπαϊκά κονδύλια σε αυτοσχεδιασμούς με ΜΕΑ και κινητές μονάδες,  θα οδηγηθούμε σε ιδιωτικές μονάδες καύσης με ΣΔΙΤ.  Τότε βέβαια θα φανεί και ο πραγματικός λόγος κατασκευής των ΜΕΑ που είναι φυσικά η παραγωγή υλικού προς καύση, το λεγόμενο RDF, ένα βρώμικο μείγμα χαρτιού και πλαστικών που δεν ανακυκλώνεται. 

Κάποιοι προσπαθούν να κόψουν δρόμο, δείχνοντας ήδη τις ξεκάθαρες προθέσεις τους, εγκαταλείποντας την «αντικαυσική»  ρητορική προηγούμενων ετών και προωθώντας την κατασκευή ΜΕΑ που παράγουν SRF, ουσιαστικά αποξηραμένα  σύμμεικτα που ο μόνος σκοπός τους είναι να καούν σε κλιβάνους.  Αυτό δείχνει η πρόσφατη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Βόλου του περασμένου Νοεμβρίου για  δημιουργία μονάδας SRF στο ΧΥΤΑ Βόλου.  Η οποία φυσικά συμβαδίζει απόλυτα με τη μεθόδευση για καύση απορριμμάτων από την ΑΓΕΤ [2], όπου η πειραματική καύση των 7.000 τόνων δευτερογενούς καυσίμου υλικού για το 2015, μετατράπηκε με πρόσφατη τροποποίηση των περιβαλλοντικών όρων σε καύση 200.000 τόνων ετησίως και σε μόνιμη βάση τέτοιου υλικού και δυνατότητας άλλων 600.000 τόνων παρόμοιας κατηγοριοποίησης.

Άλλο τρανό παράδειγμα αποτελεί η Θεσσαλονίκη, όπου στη 2η Συνεδρίαση στις 10/7/17 το Δ.Σ. του ΦΟΔΣΑ, όπου συμμετέχουν εκπρόσωποι 43 δήμων,  αποφάσισε να υποβάλει πρόταση [3] στην Ειδική Γραμματεία ΣΔΙΤ, για την υλοποίηση έργου που θα καλύψει τις 5 από τις 7 Περιφερειακές Ενότητες της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας με συνολική δυναμικότητα επεξεργασίας 350.000 tn/έτος και παραγωγή εναλλακτικών καυσίμων SRF, RDF. Το κόστος του έργου υπολογίζεται στα 100 εκ. ευρώ.  Η πρόταση δεν περιλαμβάνει μονάδα καύσης, αλλά προφανώς κάπου θα πρέπει να καίγονται αυτές οι τεράστιες παραγόμενες ποσότητες εναλλακτικών καυσίμων, αλλιώς ποιος ο λόγος παραγωγής τους;  Το κλίμα φυσικά στη Θεσσαλονίκη έχει διαμορφωθεί από χρόνια με κύριο εκφραστή τον νυν δήμαρχο και την τεχνοκρατική υποστήριξη του αν. υπουργού Περιβάλλοντος, κ. Φάμελλου [4] που αρθρογραφούσε στο παρελθόν υπέρ της ενεργειακής αξιοποίησης καθώς: «Μία μονάδα συμβάλλει στην αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου, εφόσον αντικαθιστά για την ηλεκτροπαραγωγή ορυκτά καύσιμα, που θα παρήγαγαν επιπλέον εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, εκπομπές που τα απορρίμματα είναι αναπόφευκτο να δημιουργήσουν κατά την ελεγχόμενη ή μη βιοαποικοδόμησή τους».

Άρα το μέλλον προοιωνίζεται: Σύμμεικτα, ΣΜΑ, ΜΕΑ, RDF/SRF, καύση και ΧΥΤΥ. Ποια Διαλογή στην Πηγή και ανακύκλωση μου λες τώρα; Αυτοί σχεδιάζουν, υλοποιούν και απαιτούν βιώσιμες Μονάδες με εγγυημένες ποσότητες σκουπιδιών σε βάθος 30ετίας… Και γιατί να μην το κάνουν άλλωστε αφού είναι επενδύσεις με εξασφαλισμένα έσοδα, άρα χαμηλού ρίσκου.  Άσε που μπορεί να φτάσουμε να τους επιδοτούμε και πολλαπλώς.  Μία φορά σίγουρα μέσω των τελών καθαριότητας, που αναπόφευκτα θα αυξηθούν, μιας και τα σκουπίδια μας πλέον θα «επεξεργάζονται»  αντί να ρίχνονται στους ΧΥΤΑ.  Μπορεί και μέσω επιδότησης των ΜΕΑ για παραγωγή εναλλακτικών καυσίμων από την Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης(ΕΕΑΑ) (βλ. μπλε κάδοι), το οποίο ήδη επιχειρήθηκε για την ΕΜΑΚ Φυλής, αλλά το σταμάτησε ο ΕΟΑΝ.  Μην ξεχνάμε ότι αυτή η επιδότηση θα προέρχεται από τα ειδικό τέλος με το οποίο επιβαρύνονται τα συσκευασμένα προϊόντα που αγοράζουμε και το οποίο προορίζεται για προώθηση της ανακύκλωσης των συσκευασιών.  Και τέλος μπορεί να δούμε να επιδοτείται και η παραγόμενη ενέργεια από την καύση μέσω του τέλους που πληρώνουμε στους  λογαριασμούς του ρεύματος για την προώθηση των ΑΠΕ, αφού όπως επιχειρηματολογεί και ο ίδιος ο υπουργός τα σκουπίδια αντικαθιστούν για την ηλεκτροπαραγωγή ορυκτά καύσιμα.

Και ποιο είναι το μέλλον της ανακύκλωσης όταν αυτή θα αντιστρατεύεται τα κέρδη των ιδιωτών; Ζοφερό φυσικά∙ γιατί μην περιμένουμε σε μια χρεωκοπημένη χώρα, όπου η προστασία του περιβάλλοντος έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, να εξαντλούμε πρώτα όλες τις δυνατότητες ανακύκλωσης πριν την καύση.  Είναι ήδη προφανές από τον κυκεώνα εξαγγελιών για έργα διαχείρισης, υποβολής προτάσεων και  εγκρίσεων, ότι δεν ακούμε τίποτα για έργα και δράσεις Διαλογής στην Πηγή(ΔσΠ).  Δεν ανακοινώνεται καμία σοβαρή μελέτη ή χρηματοδότηση που να προωθεί τη ΔσΠ, ενώ θα μπορούσε ήδη η ΕΕΑΑ να ξεκινήσει πρόγραμμα χωριστής συλλογής με 4 κάδους και να δημιουργείται συνείδηση στους πολίτες, χωρίς να απαιτείται η κατασκευή μεγάλων έργων, παρά μόνο η παραχώρηση εξοπλισμού στους δήμους.  Έτσι χάνεται κι άλλος πολύτιμος χρόνος, γεμίζουν οι υφιστάμενοι ΧΥΤΑ και σύντομα θα δημιουργηθούν δύσκολες καταστάσεις, που θα οδηγήσουν μαθηματικά στην καύση.

Βλέποντας επομένως τι γίνεται πανελλαδικά και την επέλαση των ΣΔΙΤ, δημιουργείται μια απορία για το δικό μας ΦΟΔΣΑ της Στερεάς Ελλάδας. Πού στηρίζει την αισιοδοξία του ότι τα έργα της Στερεάς θα χρηματοδοτηθούν από το ΕΣΠΑ και όχι από ΣΔΙΤ;; Όχι ότι έχει καμιά διαφορά ως προς την αναποτελεσματικότητά τους, αλλά λέω… - άλλοι με ΣΔΙΤ και άλλοι όχι;  Ποιος αποφασίζει γι’ αυτό;  Προτείνουν οι εργολάβοι προαποφασισμένα σενάρια στους κατά τόπου ΦΟΔΣΑ, δήθεν μέσω των εκπονούμενων μελετών «ωρίμανσης» ή των ΠΕΣΔΑ και το υπουργείο απλώς τα προωθεί, επειδή έχει ένα «ώριμο έργο» έτοιμο προς υλοποίηση;  Αυτό θα πει σχεδιασμός…  Ό,τι θέλει η κάθε εταιρεία… Άρα, αν δεν περισσεύουν χρήματα για να γίνουν όλα τα έργα πανελλαδικά μέσω ΕΣΠΑ, γιατί να ευνοηθεί η Στερεά, αν λάβουμε υπόψη ότι ήδη δύο έργα, της Θήβας και της Άμφισσας, θα υλοποιηθούν από το ΕΣΠΑ;   Το πιο πιθανό είναι ότι τα επόμενα έργα, της Λαμίας και της Χαλκίδας, θα υλοποιηθούν με ΣΔΙΤ.  Όσον αφορά δε τα έργα των 4 δήμων που αποσχίστηκαν από το σχεδιασμό του ΦΟΔΣΑ, αγνοείται η τύχη τους γιατί από ότι φαίνεται δεν έχει ακόμη υποβληθεί πρόταση ούτε για τις μελέτες.

Τελικά όπως δείχνει και η περίπτωση της Πελοποννήσου, πολύ φασαρία για το τίποτα. Πού πάνε οι μεγάλες κορώνες [5] για τη ΣΔΙΤ και οι διαξιφισμοί του προηγούμενου αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος με τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου;  Τραγικά απροετοίμαστοι όλοι για μία εναλλακτική πρόταση στα σχέδια των μεγαλοεργολάβων κι από ό,τι φαίνεται, γονυπετείς θα παρακαλάνε την ΤΕΡΝΑ να πάρει τα σκουπίδια τους οι επαναστάτες δήμαρχοι.  Το πουκάμισο ήταν αδειανό! [6] Ακόμη και το καλοκαίρι ξιφουλκούσαν ότι θα προχωρήσουν με τις κινητές μονάδες ως μόνιμη λύση και ότι δεν είχαν ανάγκη την ΤΕΡΝΑ.  Πράγμα φυσικά ανεφάρμοστο, γιατί αυτές οι μονάδες δεν πληρούν βασικούς όρους προστασίας του περιβάλλοντος και των εργαζομένων, παρά μόνον σαν λύση έκτακτης ανάγκης.  Για την Ηλέκτωρ που ανέλαβε την προσωρινή διαχείριση των απορριμμάτων του δήμου Καλαμάτας [7], προφανώς η ενδιάμεση λύση δεν περιλαμβάνονταν στον σχεδιασμό της ΤΕΡΝΑ κι έγινε καινούρια ανάθεση.  Έτσι στα 174,3 εκατομμύρια Ευρώ για τις εγκαταστάσεις της ΤΕΡΝΑ προστέθηκαν άλλα 103,35 εκατομμύρια Ευρώ για την ενδιάμεση διαχείριση και έτσι ροκανίζονται σιγά σιγά οι πολύτιμοι πόροι του ΕΣΠΑ χωρίς να δίνεται οριστική λύση στο πρόβλημα κορεσμού των ΧΥΤΑ ή των ΧΥΤΥ που θα κατασκευαστούν.

Όχι, για να ξέρουμε όταν ακούμε μεγάλα λόγια του στυλ: «εμείς θα λύσουμε το πρόβλημα των σκουπιδιών και θα τα κάνουμε με δημόσια χρηματοδότηση και δεν θα επιτρέψουμε καμιά ΣΔΙΤ στη Στερεά» τι μας περιμένει…. Και να βλέπουμε πόσο σημαντικές είναι οι στάσεις των δημάρχων και οι αποφάσεις των Δημοτικών συμβουλίων και των ΦΟΔΣΑ στις λύσεις που δρομολογούνται ερήμην των  πολιτών.  Πόσο σημαντικό είναι να επιλέγονται άνθρωποι σ’ αυτές τις θέσεις ευθύνης που θα τιμήσουν το όνομα του αυτοδιοικητικού, θα ενημερώσουν τους πολίτες και θα τους εμπλέξουν στις όποιες αποφάσεις που καθορίζουν το μέλλον τους.   Όχι μπροστά να αναλώνονται σε μεγάλα λόγια και από πίσω να ανοίγουν το δρόμο στα μεγαλοεργολαβικά συμφέροντα. 

Λαμία, 11.1.2018
* Στέφανος Σταμέλλος
Οικολογία Αλληλεγγύη Στερεάς
http://www.e-ecology.gr
https://www.facebook.com/stefanos.stamellos

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ασφαλώς και υπάρχει Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) η οποία μεταξύ των πολλών άλλων προβλέπει ότι «Απαγορεύεται η ανεξέλεγκτη απόρριψη ή διάθεση στερεών αποβλήτων σε ιδιωτικούς ή Δημόσιους χώρους».

Ασφαλώς και εγκρίθηκαν τριάντα δυο προαπαιτούμενα από πολλές υπηρεσίες.

Ασφαλώς και ενημερώθηκαν εγγράφως δέκα τέσσερις κρατικές υπηρεσίες πριν ξεκινήσουν τα έργα.

Ασφαλώς και μας ενημέρωσαν «σφαιρικά» λαλίστατοι επιστήμονες και στο Δημοτικό Συμβούλιο περί αειφόρου ανάπτυξης, ανανεώσιμης ενέργειας, διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, κλιματικής αλλαγής, προστασίας του περιβάλλοντος και αναγκαίων επενδύσεων.

Ασφαλώς και ξεναγήθηκαν στον χώρο των ανεμογεννητριών οι τοπικοί και όχι μόνον άρχοντες και θαύμασαν που η επένδυση έπιασε τόπο.

Ασφαλώς και οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές, γαλαντόμοι, προσφέρθηκαν δια του Γενικού Διευθυντή του έργου, για δημιουργία σειράς, παρακαλώ, μικρών περιβαλλοντικών πάρκων που θα υποδεχθούν μαθητές για εκπαιδευτικές δράσεις, όπως επίσης και αποκατάσταση διαφόρων προβλημάτων με τεχνική υφή, στην ευρύτερη περιοχή της Καστανιάς.

Κι ενώ ασφαλώς όλα τα παραπάνω είναι πραγματικά γεγονότα, πως βρέθηκαν πολύ μεγάλες ποσότητες διάφορων στερεών απορριμμάτων από το αιολικό «πάρκο» του Βερμίου, πρόκειται για φορτηγά, πενήντα μέτρα από την κοίτη του Αλιάκμονα; Ποιος άδειασε δηλαδή, φορτηγά με ότι σκουπίδια μαζεύτηκαν από κει πάνω, δίπλα στο ποτάμι μας;

Μπορεί κάποιος από οποιαδήποτε Υπηρεσία να μας ενημερώσει; Μπορεί ο υπεύθυνος του έργου, που αναγκαστικά ορίστηκε από την μητρική εταιρία να μας διαφωτίσει; Μπορεί κάποιος πρόεδρος μόνιμων επιτροπών (πχ ΡΑΕ), ποιος ελέγχει ποιόν, κάθε πότε και με ποιους τρόπους;

Μπορεί κάποιοι ιδιώτες και κάποια πολιτική να κάνουν δουλειές με την δική μας τσέπη και πληρώνουμε όλοι, το ηλεκτρικό ρεύμα καραβίσιο.

Δυστυχώς, ακόμη μια φορά «επενδυτές» της αλλοδαπής, άρπαξαν και τον παραγωγικό αέρα μας και μείναμε όλοι εμείς με τον κοπανιστό. Δυστυχώς, πρόσφεραν καθρεφτάκια σε απερίγραπτους τοπικούς άρχοντες, σαν τους Αφρικανούς φίλαρχους πολλά χρόνια πριν.


ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΒΕΡΟΙΑΣ


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
kados kitrino kapaki


















Ολοκληρώνεται σε μία εβδομάδα η διαδικασία τοποθέτησης των νέων κάδων με το κίτρινο καπάκι για την ανακύκλωση χαρτιού σε όλη των έκταση του Δήμου Θέρμης. Συνολικά 800 νέοι κάδοι τοποθετούνται το τελευταίο χρονικό διάστημα από την Αντιδημαρχία Καθαριότητας και Ανακύκλωσης, στους οποίους θα γίνεται στο εξής η συλλογή όλων των χάρτινων συσκευασιών. Ήδη έχει ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία στη Θέρμη, τη Μίκρα, το Τριάδι και τα Βασιλικά, ενώ σύμφωνα με τον προγραμματισμό της αρμόδιας Υπηρεσίας του Δήμου Θέρμης, σε όλα τα προβλεπόμενα σημεία ενδιαφέροντος, όπου παράγονται σημαντικές ποσότητες χάρτινων συσκευασιών, θα έχουν τοποθετηθεί οι νέοι κάδοι με το κίτρινο καπάκι έως και το τέλος της ερχόμενης εβδομάδας.
Υπενθυμίζουμε ότι οι νέοι κάδοι συλλογής χάρτινων συσκευασιών φέρουν κίτρινο καπάκι αλλά και ένα ειδικό διακριτικό αυτοκόλλητο που κάνει γνωστό στον πολίτη ότι ο κάδος δέχεται μόνο χάρτινες συσκευασίες. Οι χάρτινες συσκευασίες όπως είναι γνωστό, συλλέγονται προς διαλογή από ξένες ύλες, συμπίεση και δεματοποίηση του χαρτιού/χαρτονιού σε δέματα και ακολουθεί η αξιοποίηση των δεματοποιημένων υλικών σε βιομηχανίες ανακύκλωσης χαρτιού.
• Διπλώνουμε τις χάρτινες κούτες για εξοικονόμηση χώρου στους κάδους ανακύκλωσης χαρτιού.
• Καλό θα ήταν χαρτιά που είναι πλαστικοποιημένα, όπως το εξώφυλλο των μπλε τετραδίων, να αφαιρούνται πριν τη ρίψη στον κάδο ανακύκλωσης, ώστε το ανακυκλώσιμο χαρτί που θα παραχθεί να είναι όσο το δυνατόν καλύτερης ποιότητας.
• Δεν πετάμε ποτέ κοινά σκουπίδια στους κάδους ανακύκλωσης.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
plastikh sakoyla kalh














Ξεκινά σε λίγες μέρες και με την έναρξη της νέας χρονιάς η εφαρμογή περιορισμού της χρήσης πλαστικής σακούλας. Σύμφωνα με αυτή, προβλέπεται ειδικό τέλος  που θα καταβάλλουν οι καταναλωτές από την Πρωτοχρονιά 2018 για κάθε πλαστική σακούλα, ένα τέλος που σταδιακά θα αυξηθεί τα επόμενα χρόνια. Το συγκεκριμένο μέτρο καλύπτει τα σούπερ μάρκετ και το σύνολο της λιανικής πώλησης, εξαιρουμένων των περιπτέρων και των λαϊκών αγορών. Ήδη στα περισσότερα Σούπερ Μάρκετ του Δήμου Θέρμης έχει τοποθετηθεί η ειδική ένδειξη με το κόστος που θα επιβαρύνει από 1-1-2018 όλους τους καταναλωτές για τη χρήση πλαστικής σακούλας.
Η Αντιδημαρχία Καθαριότητας και Ανακύκλωσης του Δήμου Θέρμης με αφορμή το συγκεκριμένο μέτρο, επισημαίνει σε όλους τους δημότες Θέρμης το σημαντικό πρόβλημα και τους κινδύνους που εγκυμονεί η χρήση των πλαστικών και της  μεγάλης ποσότητας πλαστικής σακούλας που χρησιμοποιείται και διατίθεται καθημερινά. Συγκεκριμένα, σε ανακοίνωσή του ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος κ. Σωκράτης Σαμαράς τονίζει:
plastikh sakoyla pswnia«Οι πλαστικές τσάντες είναι εξαιρετικά εύχρηστες, λειτουργικές, ελαφρές, ανθεκτικές και δυστυχώς φθηνές για τους καταναλωτές, σε χώρες όπως η Ελλάδα, με αποτέλεσμα να γίνεται κατάχρηση. Οι πλαστικές σακούλες επιβαρύνουν το περιβάλλον με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Οι πλαστικές σακούλες αποτελούν μεγάλο ποσοστό των σκουπιδιών που είναι πεταμένα ανεξέλεγκτα στο περιβάλλον. Σε αντίθεση με τα φυσικά υλικά, δεν διαλύονται στο περιβάλλον παρά μετά από πολλά χρόνια.  Στη θάλασσα διαλύονται ακόμα με πιο αργούς ρυθμούς και αποτελούν μεγάλο κίνδυνο για τα πτηνά, τα ψάρια, τα δελφίνια, τις φώκιες και κυρίως τις θαλάσσιες χελώνες. Στο βυθό οι σακούλες καλύπτουν τη θαλάσσια βλάστηση και νεκρώνουν την περιοχή που καλύπτουν. Επιπλέον, το πλαστικό, το οποίο καταλήγει στο περιβάλλον ανεξέλεγκτα ή σε ΧΥΤΑ αποσυντίθεται σιγά σιγά και επιβαρύνει το χώμα και το νερό με επικίνδυνα χημικά από το πλαστικό.
plastikh sakoyla 2Οι ποσότητες των πλαστικών που δυστυχώς παράγονται κάθε χρόνο ξεπερνούν τους 250 εκατομμύρια τόνους και η ζήτηση για αυτά συνεχώς αυξάνεται. Ένα πολύ σημαντικό ποσοστό αυτών προορίζεται για χρήσεις με μικρό χρόνο ζωής όπως π.χ. για συσκευασίες προϊόντων. Δεδομένων των κινδύνων που παρουσιάζουν τα πλαστικά είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουν οι δημότες μας πως “αυτά” δεν πρέπει να καταλήγουν στο περιβάλλον». Μάλιστα ο κ. Σαμαράς αναφέρθηκε και στην εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των δημοτών μας που πραγματοποιήθηκε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα  με τη διοργάνωση ενημερωτικών εκδηλώσεων γύρω από το ζήτημα της μείωσης χρήσης της πλαστικής σακούλας και της εκπαίδευσης στη χρήση εναλλακτικών επιλογών πλαστικής σακούλας καθώς και στην αναλυτική παρουσίαση του θέματος με ειδικό αφιέρωμα στην εφημερίδα “Θέρμης δρώμενα” του Δήμου Θέρμης, έτσι ώστε οι δημότες μας να είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι και ενημερωμένοι για τις αλλαγές που επιφέρει ο περιορισμός χρήσης της πλαστικής σακούλας στην καθημερινότητα όλων μας.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Στο βίντεο είναι η αποκαλυπτική στιγμή όπου ο διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικός Χρυσός κ. Δημητριάδης αδυνατεί να απαντήσει στην ερώτηση: «Υπάρχει εργοστάσιο στον κόσμο που να κάνει ακαριαία τήξη και να επεξεργάζεται συμπυκνώματα τόσο πλούσια σε αρσενικό;» και καταλήγει να παραδεχτεί οτι «Εργοστάσιο Flash smelting που να κατεργάζεται πυρίτη δεν υπάρχει άλλο στον κόσμο».

«Κοινή πρακτική»;

«Υπάρχει αυτό που γίνεται στη Ναμίμπια, το Tsumeb smelter» λέει ο κ. Δημητριάδης (για το Tsumeb έχουμε γράψει και θα ξαναγράψουμε αφού έφτασε να μην έχει άλλο παράδειγμα να επικαλεστεί η Ελληνικός Χρυσός), «αλλά εκεί είναι περισσότερο χαλκού ενώ εμείς εδώ κατεργαζόμαστε συμπυκνώματα πυρίτη. Η Outokumpu στο παρελθόν έχει κάνει flash smelting πυρίτη».
Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει σήμερα KANENA εργοστάσιο τήξης (smelting) που να επεξεργάζεται κατά το μεγαλύτερο μέρος της τροφοδοσίας του συμπυκνώματα πυρίτη. Με τη δήλωσή του αυτή ο διευθύνων σύμβουλος ακύρωσε από μόνος του όλα τα παραδείγματα εργοστασίων ακαριαίας (ή άλλης) τήξης που έχει επικαλεστεί κατά καιρούς η Ελληνικός Χρυσός για να πείσει για την εφαρμοσιμότητα της μεθόδου στους πυρίτες, όπως το Πίρντοπ (fs χαλκού), το Αμβούργο (fs χαλκού) και το Ronnskar (φρύξη ακάθαρτου συμπυκνώματος χαλκού). Η ακαριαία τήξη λοιπόν (flash smelting) είναι «πεπατημένη τεχνολογία» μόνο για τους τύπους ΚΑΘΑΡΩΝ συμπυκνωμάτων στα οποία έχει βιομηχανική εφαρμογή (συνήθως χαλκού και νικελίου) και όχι για κάθε είδους συμπύκνωμα στο οποίο έχει δοκιμαστεί μόνο πειραματικά. Όσον αφορά τη βιομηχανία χαλκού, τα μετά την παραγωγή της μάτας (δηλαδή μετά την τήξη) στάδια της μεταλλουργικής επεξεργασίας μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι «κοινή πρακτική» μόνο όταν η τροφοδοσία της τήξης είναι τα συνήθη «καθαρά» συμπυκνώματα χαλκού. Η τήξη συμπυκνωμάτων με υψηλές περιεκτικότητες ανεπιθύμητων τοξικών ουσιών, όπως το αρσενικό που αφθονεί στο κοίτασμα της Ολυμπιάδας, δημιουργεί προβλήματα υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων στα μετέπειτα στάδια της επεξεργασίας, υποβαθμίζει αν δεν καταστρέφει την ποιότητα των τελικών προϊόντων και θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο το περιβάλλον αλλά και τη ζωή και την ασφάλεια χιλιάδων ανθρώπων που ζουν στην περιοχή.
Υπάρχει ένα μοναδικό ιστορικό παράδειγμα παγκοσμίως βιομηχανικής εφαρμογής ακαριαίας τήξης σε πυρίτες. Στις δεκαετίες 1960-70 η Outotec (Outokumpu τότε) είχε εφαρμόσει την τεχνολογία σε καθαρό σιδηροπυρίτη για την παραγωγή στοιχειακού θείου. Σταμάτησε όταν πλέον το στοιχειακό θείο έβγαινε άφθονο και φτηνό από την αποθείωση του πετρελαίου και τα περιβαλλοντικά προβλήματα έγιναν αφόρητα.

«Πατέντα»;

Στην πραγματικότητα, όπως ο ίδιος ο διευθύνων σύμβουλος παραδέχτηκε, η συγκεκριμένη ακαριαία τήξη πυρίτη είναι μία νέα «πατέντα». Αλλά η τήξη είναι μόνο το πρώτο από τα εννέα συνολικά στάδια της ολοκληρωμένης μεθόδου μεταλλουργικής επεξεργασίας που εγκρίθηκε περιβαλλοντικά (με σκοτεινές διαδικασίες) το 2011. Για να φτάσει η ολοκληρωμένη μέθοδος που στο πρώτο της στάδιο έχει μια «πατέντα» στη βιομηχανική εφαρμογή απαιτούνται δοκιμές και ειδικές μελέτες που να φτάνουν μέχρι την παραγωγή των καθαρών μετάλλων – όπως πολύ λογικά απαίτησε η αρμόδια υπηρεσία το 2012 και μέχρι σήμερα η εταιρεία με διάφορα προσχήματα δεν εκτέλεσε.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η τροφοδοσία της τήξης προβλέπεται να γίνει με συμπυκνώματα εξαιρετικά υψηλής περιεκτικότητας
  • σε αρσενικό – άνω του 8%, τουλάχιστον 15 φορές πάνω από το ανώτατο επιτρεπτό όριο
  • σε σίδηρο και θειάφι πάνω από οποιαδήποτε άλλη εφαρμογή του fs.
Κατά την αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΕΝ που αξιολόγησε (και δεν ενέκρινε) την τεχνική μελέτη της μεταλλουργίας, αυτό οδηγεί στη δημιουργία τεράστιων ποσοτήτων τοξικών απαερίων διοξειδίου του θείου με υψηλότατο πτητικό αρσενικό που είναι αδύνατον να συλλεχθούν και να αδρανοποιηθούν σε αποδεκτό βαθμό. Κάτι γνωρίζει επ’αυτού η βιομηχανία χαλκού που παγκοσμίως δεν δέχεται να επεξεργαστεί με τήξη συμπυκνώματα με αρσενικό άνω του 0.5%. Παράλληλα το αρσενικό μολύνει και τη μάτα και τη σκουριά, καθιστώντας την πρώτη ακατάλληλη για περαιτέρω επεξεργασία και το τελικό προϊόν χαλκό μη εμπορεύσιμο ή ίσως και μη ανακτήσιμο. Μια περιβαλλοντική και μεταλλουργική καταστροφή.
Αλλά εδώ η Ελληνικός Χρυσός «καινοτομεί» και πάλι: Για να απαλλαγεί από το αρσενικό στη μάτα (που δεν θα υπήρχε αν δεν είχαν φορτώσει εξ’ αρχής την τήξη με τόσο αρσενικό), έχει βάλει και ένα στάδιο εκχύλισης της μάτας πριν το μετασχηματισμό της σε αργό χαλκό: ένα εμβόλιμο στάδιο υδρομεταλλουργικού καθαρισμού της μάτας ανάμεσα σε δύο στάδια πυρομεταλλουργικής επεξεργασίας. Άλλη μία παγκόσμια πρωτοτυπία της «αλά Ελληνικός Χρυσός ακαριαίας τήξης»!
Επειδή φυσικά το ενδιάμεσο προϊόν που παράγει, η εκχυλισμένη μάτα, είναι εντελώς υποβαθμισμένο και άχρηστο για περαιτέρω επεξεργασία, για να μην γελούν μαζί της όχι οι Έλληνες αλλά οι Αμερικάνοι, Καναδοί, Αυστραλοί και Ευρωπαίοι μέτοχοί της, στους οποίους αναγκαστικά ανακοινώνει αυτά τα έστω και θεωρητικά σχέδια, προχώρησε μονομερώς σε τροποποίηση του επενδυτικού σχεδίου και αφαίρεσε την υπόλοιπη μετά την εκχύλιση πυρομεταλλουργική επεξεργασία. Τουλάχιστον εκείνοι ξέρουν από πραγματικά μεταλλουργικά εργοστάσια, αφού ορισμένα λειτουργούν κοντά τους.

Ή απάτη;

Ακαριαία τήξη πυρίτη και μάλιστα υψηλού αρσενικού, μαζί με ολίγο συμπύκνωμα χαλκoύ δεν έχει γίνει ΠΟΤΕ και ΠΟΥΘΕΝΑ. Δεν  υπάρχει απολύτως καμμία δικαιολογία για τη μη πραγματοποίηση δοκιμών για ΟΛΑ τα στάδια της μεταλλουργικής επεξεργασίας αφού κανένα από αυτά δεν μπορεί να θεωρηθεί «συνήθης πρακτική». Αντίθετα, οι δοκιμές είναι απαραίτητες όχι  μόνο για να διαπιστωθεί αν είναι ικανοποιητική η απόληψη μετάλλων από αυτή τη «μη τυπική» τροφοδοσία (αυτό ενδιαφέρει την εταιρεία, τους μετόχους της και το κράτος που προσδοκά ματαίως έσοδα αλλά όχι εμάς), αλλά κυρίως γιατί πρέπει να διασφαλιστεί οτι δεν θα δηλητηριαστούν εργαζόμενοι και περίοικοι από τις θανατηφόρες διαφυγές αερίων αρσενικού.
Δεν τα γνώριζε εξαρχής αυτά η Ελληνικός Χρυσός; Ασφαλώς και το γνώριζε, αφού η Outotec είχε επισημάνει εγκαίρως στους Έλληνες πελάτες της ότι η εφαρμογή της μεθόδου σε πυρίτη ήταν σε πολύ πρώιμο πειραματικό στάδιο και ότι για να φτάσουν να πάρουν χρυσό σε βιομηχανική κλίμακα, χωρίς να θέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, έπρεπε να επιλυθούν μια σειρά από σοβαρά τεχνικά ζητήματα. Από την τελευταία σχετική απόφαση του ΥΠΕΝ ξέρουμε ότι δεν επιλύθηκαν. Αλλά η Ελληνικός Χρυσός είχε ήδη πάρει την απόφαση – και το είχε συμφωνήσει με την Outotec – να μην προχωρήσει τις δοκιμές μέχρι την παραγωγή καθαρών μετάλλων αλλά να σταματήσει σε ένα ενδιάμεσο εμπορεύσιμο προϊόν (την «εκχυλισμένη μάτα»). Είχε δηλαδή αποφασίσει από τότε να παραβεί τη σύμβαση που απαιτεί την παραγωγή καθαρών μετάλλων (πηγή: «Τεχνική Έκθεση»European Goldfields, Ioύλιος 2011). Παρ’όλα αυτά, συνεχίζει να έχει την υποστήριξη της Outotec, με το αζημίωτο προφανώς, η οποία στέλνει εκπρόσωπό της στην Ελλάδα να αναλύει σε δικαστές τον τρόπο που η χώρα μας θα αποκτήσει το παγκοσμίως ακατόρθωτο εργοστάσιο…
Με την περιβαλλοντική έγκριση μιας μεταλλουργίας-φάντασμα η Ελληνικός Χρυσός θεώρησε ότι «έδεσε το γάιδαρό της» και η Eldorado ότι επένδυσε σε ένα πλήρως αδειοδοτημένο κελεπούρι. Για το φιάσκο της «επένδυσης» στην Ελλάδα και την οικονομική ζημία που υπέστη, ας τα βρει η Eldorado με την Ελληνική θυγατρική της και την Outotec…Είναι εξ ολοκλήρου δική τους αστοχία και υπαιτιότητα.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)