Articles by "Πολεμικές ειδήσεις"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολεμικές ειδήσεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Αποκαλυπτικές πληροφορίες για το σχέδιο διανομής πλουτοπαραγωγικών και στρατηγικών περιοχών μεταξύ ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκίας.


Μιχαήλ Στυλιανού 15-9-2018

Η  πρόσφατη μεταστροφή  του Προέδρου Τραμπ από την αρχική πρόθεση απαλλαγής από την επταετή πόλεμο  στην Συρία, στην εκδηλούμενη τώρα απόφαση για συνέχιση αυτού του πολέμου επ’ αόριστον, έχει ως τελικόν αντικειμενικό σκοπό τον διαμελισμό της χώρας και διανομή μεγάλου μέρους της επικράτειάς της και του φυσικού πλούτου της μεταξύ συμμάχων.
Την πληροφορία προβάλλουν οι Τάϊμς της Ασίας, σε  ανταπόκριση από την Καλιφόρνια της Δρ. Χριστίνας Λιν, ειδικής σε θέματα εξωτερικής  πολιτικής και ασφάλειας, με μακρά πείρα συνεργασίας με τα αμερικανικά υπουργεία Αμύνης και Εξωτερικών και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας. Η εποπτεία της εστιάζεται  τελευταία στις σχέσεις Κίνας-Μέσης Ανατολής-Μεσογείου.
Την ανατροπή των ειρηνευτικών προθέσεων του Προέδρου Τραμπ στο Συριακό -διακηρυγμένων προεκλογικά και υποδηλωμένων και κατά την συνάντηση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στο Ελσίνκι- πλειάδα εγκύρων Αμερικανών αναλυτών αποδίδει σε ασφυκτική πίεση και εκβιασμούς από τον κλοιό νεοσυντηρητικών που τον περιβάλλει και από τους στενούς οικογενειακούς και εκλογικούς δεσμούς του με χρυσοκάνθαρους παράγοντες του εβραϊκού λόμπυ.
Θερμός υποστηρικτής του, ο γνωστότατος δημοσιολόγος Πάτρικ Μπιουκάναν, διαπιστώνει, σε πρόσφατο άρθρο του, ότι ο Πρόεδρος πέρασε στο στρατόπεδο των νεοσυντηρητικών (όπως χαρακτηρίζεται συνοπτικά  κυρίαρχο τμήμα της αμερικανικής «πολιτικής ελίτ», από πρώην Τροτσκιστές, εβραϊκής κυρίως καταγωγής).
Την ριζική μεταστροφή του  στο Συριακό ο Πρόεδρος Τραμπ φρόντισε να γνωστοποιήσει μέσω των γνωστών μηνυμάτων Τουίτερ, με κλιμακούμενης οξύτητας απειλές κατά την συριακής κυβέρνησης, πρώτα κατά της χρήσης χημικών στην επίθεση κατά του προγεφυρώματος της Αλ Κάϊντα στο Ιντλίμπ και στην συνέχεια απλά εναντίον κάθε  βομβαρδισμού του τελευταίου οχυρού των Τζιχαντιστών με θύματα αμάχους.
Του  Αμερικανού  Προέδρου είχε προηγηθεί ο Σύμβουλός του σε θέματα Ασφάλειας κ.Τζων Μπόλτον, με απρόκλητα τελεσίγραφα κατά της χρήσης χημικών όπλων, που σηματοδότησαν την σχετική συμφωνική συναυλία των συστημικών ΜΜΕ αλλά και τις αποκαλυπτόμενες  -με  βιντεογράφηση- προετοιμασίες «Επιχείρησης Ψευδούς Σημαίας», από Λευκά Κράνη και τρομοκράτες στο Ιντλίμπ.
Ο κ. Τζον Μπόλτον έχει μακρύ ιστορικό και εδραιωμένη φήμη  ακούραστου υπερασπιστή των συμφερόντων των πολεμικών βιομηχανιών και υπηρεσιών, και δημοφιλέστατου ομιλητή  συγκεντρώσεων μεγάλων και ισχυρών εβραϊκών οργανώσεων.
Η κ. Χριστίνα Λιν στο άρθρο των Άσιαν Τάϊμς, επικαλείται τον Βόλφγκαγκ Μυλμπέργκερ, ειδικό των σχέσεων Ε.Ε.-Μέσης Ανατολής  να δηλώνει ότι «το Ιντλίμπ είναι οχυρό με ενδεχομένως περισσότερους από 100.000 πολεμικά ψημένους  Τζιχαντιστές , που κρύβονται ανάμεσα σε άμαχους πολίτες»                           
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον αναγνωρίζει ότι η επαρχία του Ιντλίμπ είναι άντρο της Αλ-Κάϊντα και καταφύγιο  Τζιχαντιστών από 100 και πλέον χώρες, ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία καλούν την Γερμανία να συμμετάσχει στους σχεδιασμένους βομβαρδισμούς εναντίον της Συρίας, μόλις ο Μπάσαρ Αλ Άσαντ δώσει το πράσινο φως «βομβαρδίζοντας με χημικά».
Η Χριστίνα Λιν απορεί γιατί να πιστεύει η Ουάσιγκτον πως ο ΄Ασαντ θα προκαλέσει εσκεμμένα συμμαχικούς βομβαρδισμούς της χώρας του, αφού βρίσκεται στον επίλογο του νικηφόρου πολέμου κατά των τρομοκρατών. Αλλά είναι φανερό, σημειώνει, ότι η Ουάσιγκτον προτίθεται να εμποδίσει την Συρία να ανακτήσει την κυριαρχία της στο Ιντλίμπ.

Το Σχέδιο Διαμελισμού και διανομής
Και εδώ η αρθρογράφος έρχεται στην εξήγηση του όλου αινίγματος. Αναφέρει ότι η Rand Corporation, μια από τις λεγόμενες «δεξαμενές σκέψης», (δηλαδή επιτελεία σχεδιασμού και υπαγόρευσης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής), έχει ετοιμάσει ένα σχέδιο διανομής της επικράτειας της Συρίας, που εκχωρεί στις ΗΠΑ το Βόρειο-Ανατολικό τμήμα της χώρας, στην Τουρκία το Βόρειο-Δυτικό, στο Ισραήλ και την Ιορδανία το Νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας και στην Ρωσία και στο Ιράν την παράκτια περιοχή και μεγάλο μέρος της συριακής ερήμου…
Η αμερικανική ζώνη θα περιλαμβάνει τις πετρελαιοπηγές,  οι οποίες προ του πολέμου απέδιδαν τα 90% της συριακής παραγωγής πετρελαίου, ενώ στον έλεγχο του Ισραήλ θα περιέλθουν τα  υπόγεια αποθέματα πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα στα Υψώματα του Γκολάν, μέρος των οποίων κατέχει παράνομα. Ο έλεγχος του Ιντλίμπ από την Τουρκία, ως ασφαλές άσυλο τρομοκρατών, θα εξασφαλίσει την συνεχή πίεση επί της συριακής κυβέρνησης, ενώ μια διαμελισμένη Συρία θα είναι ανίσχυρη και θα αδυνατεί να προσφέρει βιώσιμο ορμητήριο στο Ιράν και στην Εσμπολά κατά του Ισραήλ…
Τις πληροφορίες για την απόφαση εφαρμογής αυτού του σχεδίου επιβεβαιώνουν οι προ δεκαημέρου αποκαλύψεις αραβικών πηγών, που δεν διαψεύσθηκαν από επίσημες αμερικανικές και συριακές πηγές, για πρόσφατη μυστική επίσκεψη υψηλών αξιωματούχων αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στον Σύρο Πρόεδρο ΄Ασαντ, με πρόταση αμερικανικής απόσυρσης από την Συρία υπό τρεις όρους, τους οποίους αυτός απέρριψε.
Πρώτος όρος ήταν η σύναψη σύμβασης για την εκχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης συριακών πηγών πετρελαίου της Βόρειο-Ανατολικής Συρίας στην αμερικανική εταιρεία  Exxon-Mobil.
Δεύτερος όρος ήταν η αποχώρηση των δυνάμεων του Ιράν από την συριακή επικράτεια, ή περιορισμός τους στο Νότιο-Δυτικό τμήμα της χώρας.
Και ο τρίτος όρος ήταν να γνωστοποιηθούν στην αμερικανική πλευρά όλα τα στοιχεία των αιχμαλωτισμένων ή επισημασμένων από τις συριακές υπηρεσίες τρομοκρατών ξένης προέλευσης.
(Ο τελευταίος όρος πιθανώς εξηγείται από πληροφορίες των αλογόκριτων μέσων κοινωνικής επικοινωνίας περί  εκατοντάδων ίσως αιχμαλώτων πρακτόρων, εκπαιδευτών και οπλιτών «συμμαχικών δυνάμεων.»)
Την δημοσίευση αυτών των αποκαλύψεων, που συνέπεσε με την κλιμάκωση των προετοιμασιών για «συντριπτική αυτή τη φορά» συμμαχική επίθεση κατά της Συρίας (Μπόλτον), ακολούθησε αιφνίδια επίσκεψη του Ιρανού υπουργού Αμύνης στην Δαμασκό και συμφωνία συντονισμένης απάντησης σε ενδεχόμενη εχθρική επιδρομή.

Η Βρετανική Συνεισφορά

Στην προετοιμασία του διεθνούς κλίματος υποδοχής μιας τέτοιας συμμαχικής (Νατοϊκής) επίθεσης, η Βρετανία της Τερέζας Μέϊ συνεχίζει την προβολή του σε στυλ «Αστερίξ» κατασκοπευτικού  Σίριαλ «Νόβιτσοκ», με πρώην Ρώσο κατάσκοπο που δολοφονείται μετά θυγατέρας, με δραστικότατο ρωσικό χημικό παρασκεύασμα, αλλά επιζεί και απάγεται –μετά της Ρωσίδας θυγατέρας- (από τις βρετανικές υπηρεσίες) εις άγνωστο σημείο του πλανήτη και την μετά εξάμηνο επισήμανση των δραστών, «εντολοδόχων του Πούτιν», που αποκαλύπτονται απλοϊκοί και ανίδεοι Ρώσοι τουρίστες ,σε δημόσια ανάκρισή τους από την διευθύντρια του διεθνούς ρωσικού δικτύου Russia Today.
Κραυγαλέα επιδίωξη του βρετανικού κατασκοπευτικού αφηγήματος είναι να προβληθεί και η Μόσχα, δίπλα στην Δαμασκό, δολοφόνος της ανθρωπότητας με χημικά και άρα στερημένη ηθικού κύρους για να αντιταχθεί στην συμμαχική επίθεση κολασμού της Συρίας, με βέτο στον ΟΗΕ και αμυντική συμπαράταξη, σαν σύμμαχος και προσκεκλημένη της Συρίας. Παλαιά αλλά παρηκμασμένη η τέχνη της ψευδούς σημαίας στην κάποτε θαλασσοκράτειρα.

Οι Κινεζικές Προεκτάσεις

Η Χριστίνα Λιν προχωρεί με τις ενδεχόμενες κινεζικές προεκτάσεις της αναμενόμενης διεθνώς απειλητικής κλιμάκωσης και διεύρυνσης της σύρραξης στην Συρία, αναφέροντας ότι ενώ η Κίνα θα προτιμούσε να μην αναμιχθεί στην επαπειλούμενη πολεμική εμπλοκή,  αντιμετωπίζει όμως με έντονη ανησυχία μιαν ενδεχόμενη Δυτική παρεμπόδιση της συριακής ανάκτησης του ελέγχου στο Ιντλίμπ, ως απειλή για τα δικά της εθνικά συμφέροντα. Και αυτό για δυο λόγους:
Πρώτον επειδή αναμόρφωση των συνόρων στη Μέση Ανατολή μπορεί να οδηγήσει σε νέες αντιλήψεις περί κράτους και κυριαρχίας, όχι μόνο στην δεδομένη περιοχή αλλά και αλλού στον ισλαμικό κόσμο, όπως στην Κεντρική Ασία και το Σινγιάνγκ.
Και δεύτερο και πολύ οξύτερο: Μεταξύ των δεκάδων χιλιάδων ισλαμιστών τρομοκρατών στο Ιντλίμπ περιλαμβάνονται χιλιάδες ίσως Ουιγούροι Μουσουλμάνοι αυτονομιστές, εξοπλισμένοι και εκπαιδευμένοι από εκπαιδευτές του ΝΑΤΟ, που παραδοσιακά καλλιεργούνται και χρησιμοποιούνται από την CIA - και την Τουρκία- με στόχο μιαν εξέγερση στην κινεζική επαρχία του Σινγιάνγκ και την δημιουργία ενός ανεξάρτητου Ανατολικού Τουρκεστάν.
Στην δράση αυτού του στοιχείου οφείλεται σειρά βομβιστικών επιθέσεων το 1997 στην επαρχία και κατά της κινεζικής πρεσβείας στο Κιργιστάν το 2016.
Η Δυτική συμμαχία υποθάλπει και βοηθεί με κάθε μέσο αυτό το αυτονομιστικό κίνημα, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν το «Παγκόσμιο Συνέδριο Ουϊγούρων» με έδρα στο Μόναχο και αποβλέπουν στην συγκρότηση ανεξάρτητου κράτους στο Σινγιάνγκ  για την δημιουργία φραγμού στο μεγαλεπήβολο κινεζικό σχέδιο των δρόμων του μεταξιού και η Τουρκία βλέπει σε αυτό την επέκταση της στρατηγικής της εμβέλειας στην κεντρική Ασία.
Αυτά τα δεδομένα κινούν τις επαναλαμβανόμενες πληροφορίες περί κινεζικής συμμετοχής στην άμυνα της Συρίας, στην περίπτωση της  «συντριπτικής αυτή την φορά» επίθεσης, που απείλησε ο Τζων Μπόλτον.

Συμμαχική παλιννόστηση της Τουρκίας;

Μετά την ψυχρολουσία  στην τριμερή συνάντηση με τους προέδρους Ρουχανί και Πούτιν στην Τεχεράνη και την ειρωνική απόρριψη από τον Πούτιν, ενώπιον των φακών της τηλεόρασης, της πρότασής του Ερντογάν για «ανθρωπιστική εκεχειρία» στο  Ιντλίμπ («έχανε τα λόγια του στον διάλογο και έκανε χοντρά λάθη γραμματικής», ανέφερε Τούρκος σχολιαστής στο «Αλ Μόνιτορ» Μέσης Ανατολής), ο «Σουλτάνος» (κατά τον τίτλο που του αποδίδει το Russia Insider) σκόνταψε στα αδιαπέραστα όρια του διπλού παιχνιδιού και ανέστρεψε πρύμναν.
Οι προχθεσινές πληροφορίες για επιδεικτικές πλέον  νέες τουρκικές αποστολές όπλων και πυρομαχικών στους πολιορκημένους και υπό την ανθρωπιστική Δυτική προστασία τρομοκράτες της Αλ Κάϊντα και αποκεφαλιστές του «Ισλαμικού Κράτους» στο Ιντλίμπ, με τουρκικές παραινέσεις για μακρά και παρατεταμένη μάχη και η παράλληλη αποστολή τουρκικών ενισχύσεων από ειδικές δυνάμεις, με τανκς και τεθωρακισμένα οχήματα, είναι γενικώς αποκαλυπτικές και ειδικώτερα σκληρά σωφρονιστικές για  ιθαγενείς στρατηγικούς τζογαδόρους:
Αποδεικνύουν ότι η ΄Αγκυρα, ενώπιον του αδιεξόδου στην ανατολική εκδρομή της και υπό τον αμερικανική οικονομικό πόλεμο, αξιοποιεί την αναμέτρηση στο Ιντλίμπ ως διάδρομο διακριτικής παλιννόστησης στην συμπαράταξη ΝΑΤΟ και Ισραήλ στην Συρία -προφανώς με τις φιλόστοργες συμβουλές και διευκολύνσεις της γερμανικής διπλωματίας.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Δημοσίευμα των Τάϊμς της Ασίας ανέφερε χθες πληροφορίες από το Ιντλίμπ ότι η Τουρκία αυξάνει την στρατιωτική της βοήθεια στους Ισλαμιστές αντάρτες «με την ελπίδα να αποκρούσουν την επίθεση των κυβερνητικών δυνάμεων της Συρίας»
Η αποστολή στρατιωτικού εφοδιασμού ακολούθησε την πρόσφατη συνάντηση κορυφής της Τουρκίας με την Ρωσία και το Ιράν, που υποστηρίζουν την προσπάθεια της Συρίας να ανακαταλάβει την επαρχία, όπως μεταδίδει  to Channel News Asia.
«Υποσχέθηκαν πλήρη τουρκική στρατιωτική υποστήριξη για μια μακρά, παρατεταμένη μάχη», δήλωσε ένας ανώτερος διοικητής των αντικυβερνητικών δυνάμεων που συμμετέσχε στις συνομιλίες με τους Τούρκους αξιωματούχους. « Αυτά τα όπλα θα επιτρέψουν την συνέχιση της μάχης και θα μας εξασφαλίσουν από εξάντληση των εφοδίων σε ένα πόλεμο φθοράς», κατέληξε ο διοικητής.
 Εξ’ άλλου η ρωσική ηλεκτρονική εφημερίδα Russia Insider αναδημοσιεύει ρεπορτάζ του Jason Ditz στο αμερικανικό δελτίο Antiwar Com, ότι Τούρκοι αξιωματούχοι ανακοίνωσαν ότι αποστέλλουν εκατοντάδες άνδρες των ειδικών δυνάμεων, με τανκς και θωρακισμένα οχήματα, στην επαρχία Ιντλίμπ, σε ενίσχυση των τουρκικών στρατιωτικών θέσεων στην Βόρειο Συρία.
Οι Τούρκοι αξιωματούχοι δηλώνουν οι ενισχύσεις αποβλέπουν να αποτρέψουν την στρατιωτική επίθεση του στρατού της Συρίας εναντίον της επαρχίας Ιντλίμπ, που είναι υπό τον έλεγχο διαφόρων Ισλαμιστικών ανταρτικών φατριών, μεγαλύτερη των οποίων είναι το  Μέτωπο αλ Νούσρα της Αλ-Κάϊντα.
Επιπλέον της ενίσχυσης της στρατιωτικής παρουσίας της στο Ιντλίμπ, η Τουρκία έστειλε μεγάλες ποσότητες πρόσθετων όπλων και πυρομαχικών στους Ισλαμιστές αντάρτες. Εκπρόσωποί τους δηλώνουν πως η Τουρκία τους διαβεβαίωσε ότι θα τους εξασφαλίσει στρατιωτική υποστήριξη «για μια μακρά, παρατεταμένη μάχη».
Το Ιντλίμπ και πέριξ περιοχές αποτελούν τον τελευταίο θύλακο των Τζιχαντιστών στο έδαφος της Συρίας. Η ανακατάληψη αυτής της περιοχής θα σήμαινε το τέλος του πολέμου, αλλά για την επίτευξή της θα απαιτηθεί μια μεγάλη επίθεση. Συριακά και ρωσικά αεροπλάνα  διεξάγουν βομβαρδισμούς στα προάστια, επιχειρώντας να αδυνατίσουν τις αντιστάσεις πριν την χερσαία επιχείρηση, ο χρόνος έναρξης της οποίας δεν έχει προσδιοριστεί.

Απόδοση: Μιχαήλ Στυλιανού

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Andrei Martyanov , R.Insider, 6-9-18

[Πολλήν τροφή για σκέψη (στους διαθέτοντες νουν, πατριωτισμό, έστω και ένστικτο αυτοσυντήρησης) προσφέρει δωρεάν το πιο κάτω άρθρο του ρωσικής καταγωγής κορυφαίου στρατηγικού αναλυτή (πρώην αξιωματικού του σοβιετικού ναυτικού, τώρα διευθυντή αμερικανικής εταιρείας διαστημικών εφαρμογών), που προβάλλει η ρωσική ηλεκτρονική εφημερίδα Russia Insider. Σε ιδιαίτερη προσοχή, μελέτη και προβληματισμό καλεί -ιδιαίτερα τους κορυφαίους ιθαγενείς διαχειριστές της  ελλαδικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής- ο χάρτης με την γραφική απεικόνιση της διάταξης  των ρωσικών δυνάμεων στην Μεσόγειο και την γεωγραφική εμβέλεια των όπλων της μεγάλης δύναμης -με την οποία νεόκοποι Μετερνίχοι, αναθεωρητές της παραδοσιακής εθνικής στρατηγικής,  βρήκαν τώρα την στιγμή να . . . αντιπαραταχτούν! Καλή ανάγνωση.]

Ανάδειξη:         Μιχαήλ Στυλιανού

Πολύ καλό άρθρο του Alastair Crooke για την κατάσταση περί την Συρία, με τις ΗΠΑ, Βρετανία και τις άλλες «δημοκρατίες» να ετοιμάζουν μιαν ακόμη πλαστή σημαία, χρησιμοποιώντας-τι άλλο καινούργιο;- τα όργανά τους, αποβράσματα της Αλ-Κάϊντα.

Ο Crooke διατυπώνει της εξής παρατήρηση:
Είναι φανερό πως η Ρωσία παίρνει στα σοβαρά την αμερικανική απειλή ,( έχει αναπτύξει 20 πολεμικά σκάφη στην Ανατολική Μεσόγειο ανοικτά της Συρίας). Και το Ιράν προφανώς αντιμετωπίζει την απειλή επίσης σοβαρά. Ο Ιρανός υπουργός Αμύνης πραγματοποίησε μια εκτός προγράμματος σύντομη επίσκεψη στην Δαμασκό, προκειμένου να συμφωνηθεί μια τριμερής (Ρωσίας, Συρίας, Ιράν) απάντηση σε οποιαδήποτε επίθεση κατά της Συρίας.

Η Ρωσία αντιμετωπίζει αυτήν την απειλή πολύ σοβαρά και τοποθέτησε την ναυτική της δύναμη σε  μορφή οθόνης για την περίπτωση αναμενόμενης και πολύ πιθανής ομοβροντίας πυραύλων Τόμαχωκ και ενδεχομένως, αναλόγως των συνθηκών, αποπειρών της αεροπορίας των αεροπλανοφόρων να εξακοντίσουν το δικό τους οπλοστάσιο.
Επιπλέον οι ρωσικές ναυτικές ασκήσεις στην Συρία ήταν περισσότερο από επίδειξη ναυτικής ισχύος με σημαντική δύναμη πυρός –καθώς αυτή η δύναμη θα είχε πρόβλημα επιβίωσης σε αναμέτρηση με το ναυτικό συγκρότημα ενός ή δύο αμερικανικών αεροπλανοφόρων. Αλλά υφίσταται μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ συγκέντρωση δυνάμεων και αυτό δεν αποτελεί μυστικό για κανέναν

1.      Η ρωσική δύναμη κρούσεως δρα ακόμη υπό την κάλυψη μια σημαντικής και πολύ συντονισμένης αντιαεροπορικής «ομπρέλας» πυραύλων S-400 and S-300 εγκατεστημένων στην Συρία και συστήματος συναγερμού, που περιλαμβάνει διαστημικά στοιχεία, όπως δορυφόρο και αναγνωριστικές δυνατότητες Α-50.
2.-Κανείς δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό υποβρυχίων στην περιοχή, αλλά   θα υπέθετα ότι τα ρωσικά υποβρύχια  θα είναι περισσότερα των δύο, οσοδήποτε καλά και αν είναι τα νεότατου τύπου.
3.-Τελικά ο χερσαίος οπλισμός: Η Ρωσία διαθέτει πράγματι το δικό της «αεροπλανοφόρο» στην περιοχή και το όνομά του είναι Βάση Χμεϊμίμ. Δεν διαθέτω τον σημερινό αριθμό των αεροσκαφών             SU-27SM, SU-30SM  και SU-35S που είναι εκεί διαθέσιμα, αλλά ακόμη και ένα σύνταγμα (24 αεροσκάφη) τέτοιων μαχητικών είναι περισσότερα από αρκετά για να περιορίσουν οποιοδήποτε πλεονέκτημα  μπορεί να παρουσιάζει μια πτέρυγα αεροπλανοφόρου, σε περίπτωση που οι παράφρονες στην Ουάσιγκτον αποφασίσουν να εξαπολύσουν την επίθεση.
4.-Και τελευταίο αλλά όχι σε σημασία: Ας επιχειρήσει να παρακολουθήσει κανείς (καλή τύχη σε αυτόν) την πτήση αυτών των MiG-31K, εξοπλισμένων  με πυραύλους Kinzhal και TU-22  με συστήματα X-32, που είμαι βέβαιος έχουν τα απαραίτητα δεδομένα και σίγουρα αρκετά από αυτά βρίσκονται ήδη σε άμεση ετοιμότητα μάχης (combat watch--боевое дежурство), για κάθε ενδεχόμενο.

Και εδώ ερχόμαστε στο βασικό ζήτημα: Ο Alastair Crooke ερωτά:
Ποιος θα ορρωδήσει πρώτος; Ο Νετανιάχου;  Ή ο Τραμπ θα αναδυθεί αρκετά από τα εσωτερικά του βάσανα, για να αντιληφθεί τι συμβαίνει και να πει «Οχι»;
Σε αυτό το στάδιο το όλο θέμα είναι –μπορεί πράγματι να συνοψισθεί στην «σχέση» του Ντόναλντ Τραμπ με το «επιτελείο του», αυτό που παρεμπιπτόντως ο ίδιος διάλεξε (γεγονός που λέει πάρα πολλά γι’ αυτόν, δεν είναι έτσι;). Και αυτό το «επιτελείο» είναι μια συλλογή από τελείως παράφρονες νεοσυντηρητικούς, όπως ο Μπόλτον (σύμβουλος εθνικής ασφάλειας), που είναι τελείως ακατάλληλοι για οποιαδήποτε πολιτική η στρατιωτική εκτίμηση, εφόσον ο Μάτις (Υπουργός Αμύνης, απόστρατος ΓΕΕΘΑ) αποκλειστεί από την διαδικασία λήψης αποφάσεων.
΄Ετσι, αυτά οδηγούν στο αναπόδραστο συμπέρασμα ότι ο Τραμπ είναι πρόσωπο αφερέγγυο για την σύναψη συνθηκών –βασικά ό,τι λέει είναι αερολογίες και τώρα πραγματικά είναι, όπως τονίζουν τόσο ο Crooke, όσο και ο Lawrence Wilkerson, εντελώς ένα όργανο των νεοσυντηρητικών.
Ένα προσδιοριστικό χαρακτηριστικό των νεοσυντηρητικών είναι η έλλειψη επίγνωσης της πραγματικότητας και  στοιχειώδους στρατιωτικής ικανότητας. Ο Τραμπ μπορεί ακόμη να μην ξέρει πως κάποιος πρέπει να ορρωδήσει και ασφαλώς έχει μηδενικήν εμπειρία από τον στρατό (που είναι ο Τζίμη Κάρτερ, όταν τον χρειάζεσαι).

Ώστε τι απομένει; Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό αυτή η όλη κατάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί ένα νέο «Σουέζ», αλλά είναι οπωσδήποτε ένα από πολλά γεγονότα που παρουσιάζουν το απόλυτο «μπάχαλο» στους κόλπους της αμερικανικής εξουσιάζουσας τάξης γενικά και της κυβέρνησης Τραμπ ειδικώτερα.
Ανάλογα με την έκβαση αυτού του επικείμενου «πλήγματος» και εάν δεν κλιμακωθεί σε μια σοβαρή σύγκρουση μεταξύ ρωσικών και αμερικανικών δυνάμεων, νομίζω πως η Ρωσία θα επανεξετάσει και θα εφοδιάσει τις συριακές ένοπλες δυνάμεις με τους αντιαεροπορικούς πυραύλους  S-300 τελευταίου τύπου. Καιρός ήταν άλλωστε.

Λοιπόν, τι θα γίνει τώρα κ. Τραμπ; «Ειρήνη επί της Γης», κατά τις εύγλωττες επικλήσεις σας, όταν χρειαζόσαστε τις ψήφους του κόσμου στις  εκλογές του 2016, ή και η Γη στάχτη ας γίνει;

Προσθήκη: Συνεργάτης, ο Evald, είχε την καλοσύνη να μου επιτρέψει
Να χρησιμοποιήσω αυτή την πιο πάνω γραφική απεικόνιση της διάταξης των ρωσικών δυνάμεων και οπλικών συστημάτων στην και πέριξ της Συρίας, την οποία παραθέτω εδώ και η οποία προσφέρει μια πολύ καλή διαστημική αίσθηση της πραγματικότητας.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Μιχαήλ Στυλιανού

Η αμερικανική ιστοσελίδα Moon of Alabama –την οποία πολλοί προτιμούν για την ακρίβεια των πληροφοριών, την οξυδέρκεια των αναλύσεων και την οικονομία και αυστηρότητα της γραφής- στο δημοσίευμα για το αποτέλεσμα του τριμερούς συμμαχικού βομβαρδισμού της Συρίας την αυγή του Σαββάτου σημειώνει την μεγάλη αναντιστοιχία ανάμεσα στην περιγραφή κατά την ενημέρωση των Αμερικανών δημοσιογράφων από το Πεντάγωνο και την ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Αμύνης, προς την οποία συγκλίνουν και άλλες πηγές.

Σύμφωνα με το αμερικανικό Πεντάγωνο η συνδυασμένη στρατιωτική επιχείρηση στράφηκε εναντίον τριών στόχων συνδεόμενων με τα (ανύπαρκτα στην πραγματικότητα) συριακά χημικά όπλα.

« Σε μια ισχυρή επίδειξη συμμαχικής ενότητας, χρησιμοποιήσαμε 105 όπλα εναντίον τριών στόχων…»

Δεν μοιάζει πολύ λογικό –σημειώνει η ιστοσελίδα- να εξαπολύσεις 35 πυραύλους Κρουζ σε κάθε έναν από αυτούς τους μη θωρακισμένους και μη φρουρούμενους στόχους, όπως το Κέντρο Ερευνών Barzeh -που κατέστρεψαν- ένα μικρό διώροφο κτίριο, το οποίο είχε κατ’ επανάληψη ερευνηθεί (την τελευταία φορά τον Νοέμβριο) από τον Διεθνή Οργανισμό Απαγόρευσης Χημικών όπλων και είχε κηρυχτεί «καθαρό».

Γιατί να χρησιμοποιήσουν οι ΗΠΑ τόσα πολλά όπλα μεγάλης ακρίβειας εναντίον μόνο τριών στόχων; Αυτό είναι άκρως ασύνηθες και παράλογο.

Οι Ρώσοι, όπως και άλλες τοπικές πηγές αναφέρονται με λεπτομέρειες σε πολλούς περισσότερους στόχους:

Τέσσερεις πύραυλοι στόχευαν το διεθνές αεροδρόμιο της Δαμασκού, και 12 πύραυλοι είχαν στόχο το αεροδρόμιο Al-Dumayr –όλοι αυτοί καταρρίφτηκαν.

18 πύραυλοι είχαν στόχο το αεροδρόμιο Blai –όλοι τους καταρρίφτηκαν.

12 πύραυλοι στόχευαν την αεροπορική βάση Shayrat -όλοι καταρρίφτηκαν. Οι αεροπορικές βάσεις δεν εθίγησαν από τον βομβαρδισμό.

9 πύραυλοι στόχευαν το κενό αεροδρόμιο Mazzeh –καταρρίφτηκαν οι 5.

16 πύραυλοι στόχευαν το αεροδρόμιο της Χομς, -καταρρίφτηκαν οι 13. Δεν υπήρξαν μεγάλες καταστροφές.

30 συνολικά πύραυλοι σκόπευαν εγκαταστάσεις κοντά στην Barzah και στην Jaramana. Καταρρίφτηκαν οι 7.

Τουλάχιστον έξη αεροδρόμια είχαν στοχοποιηθεί, κατά την ρωσική έκθεση. Το Πεντάγωνο δεν αναφέρει βομβαρδισμό συριακών αεροδρομίων και ισχυρίζεται ότι ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός πυραύλων που εξαπέλυσε προοριζόταν για τους τρεις στόχους που αναφέρει.

Το συριακό όργανο της αντι-΄Ασαντ αντιπολίτευσης SOHR («Συριακό Παρατήριο», με έδρα στο Κόβεντρυ της Βρετανίας) μετέδωσα ότι τουλάχιστον 65 από τους πυραύλους Κρουζ καταρρίφτηκαν από την αεράμυνα της Συρίας. Οι Ρώσοι λέει ότι καταρρίφτηκαν 71 πύραυλοι. Το Πεντάγωνο λέει κανένας από τους πυραύλους του δεν επλήγη.

Τουλάχιστον τρεις άλλες πηγές επιβεβαιώνουν την ρωσική εκδοχή των συμβάντων, αναφέρει ο αμερικανικός ιστότοπος. Το Πεντάγωνο ψεύδεται, καταλήγει. Η επίθεση ήταν μια αμερικανική απόπειρα να καταστήσουν ανήμπορη την συριακή αεροπορία, καταστρέφοντας τα αεροδρόμια της. Η επιχείρηση απέτυχε και το Πεντάγωνο κρύβει την αποτυχία. Θα αναφέρουν τα αμερικανικά συστημικά ΜΜΕ αυτή την αντίφαση στους απολογισμούς;

Το ερώτημα του Moon of Alabama είναι προφανώς ρητορικό, η αρνητική απάντηση του είναι εκ των προτέρων γνωστή.

Ρωσικά διλήμματα

Το θέμα του βομβαρδισμού απασχόλησε όμως και πρωινή συζήτηση στο ρωσικό δίκτυο R.T. και την αρθρογραφία της ιστοσελίδας Russia Insider, αλλά κυρίως από την άποψη των επιπτώσεων αυτής της ενέργειας στο στρατηγικό, το πολιτικό και στο νομικό/ηθικό πεδίο.

Ρωσικές ή φιλορωσικές οι αφετηρίες όλων των θέσεων που αναπτύχθηκαν, συμφωνούν ότι οι ηγεσίες ΗΠΑ, Βρετανίας και Γαλλίας παραβίασαν βάναυσα και προκλητικά τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το Διεθνές Δίκαιο και τα συντάγματα και κοινοβουλευτικά ήθη των αντίστοιχων χωρών τους, με διαφανή προσχήματα στηριζόμενα σε εξόφθαλμα ψεύδη.

Για την τελικά περιορισμένη έως συμβολική έκταση του βομβαρδισμού -που τελικά αποδείχθηκε αναντίστοιχος (στα αποτελέσματα, τουλάχιστον) με τα βροντώδη «τουίτ» του προέδρου Τραμπ και το Κατινολόγιο της Νίκι Χάλι στον ΟΗΕ- στην σημερινή συζήτηση στο ρωσικό κανάλι οι τρεις συνομιλητές φάνηκαν να συμφωνούν ότι προϋπήρξε προσεκτική συνεννόηση μεταξύ των στρατιωτικών ηγεσιών ΗΠΑ και Ρωσίας για την αποφυγή κάθε εκτροπής από πολύ περιορισμένα όρια, με κίνδυνο να προκληθεί σπινθήρας κλιμάκωσης.

Και στις προηγηθείσες συσκέψεις του Λευκού Οίκου και στην εφαρμογή των αποφάσεων στο πεδίο, είχε φανεί η διάσταση μεταξύ φλεγομένων πολεμοχαρών πολιτικών κεφαλών και συγκρατημένων σε επιφύλαξη στρατιωτικών, με επικεφαλής τον υπουργό Αμύνης στρατηγό Μάτις.

Ειδοποιημένη από τους Ρώσους και η συριακή ηγεσία είχε λάβει μέτρα πρόληψης απωλειών και καταστροφών. Αεροδρόμια είχαν εκκενωθεί και στρατηγικές αποθήκες και όπλα είχαν μεταφερθεί. Και οι απώλειες από την ρίψη 105 πυραύλων ήταν τρεις τραυματίες.

Διάσταση απόψεων -και στη συζήτηση και στην αρθρογραφία Ρώσων και συμφωνούντων με τις ρωσικές θέσεις σχολιαστών- στα δύο νευραλγικά αυτά μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού. σημειώθηκε ως προς την ενδεικνυόμενη αντίδραση του Κρεμλίνου σε αυτήν την Δυτική επιδρομή.

Η μία από τις αντιτιθέμενες απόψεις προβάλλει τους κινδύνους της «παθητικής» αντιμετώπισης της πρόκλησης και της όλης απόπειρας να ανατραπεί στην φάση ολοκλήρωσής της η νίκη στης Συρίας στον πόλεμο δι΄αντιπροσώπων που της επιβλήθηκε από επταετίας. Από αυτήν την οπτική γωνία, η μη δυναμική αντίδραση της Ρωσίας στο τσαλαπάτημα της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας μιας χώρας και των βασικών κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και των εθνικών Συνταγμάτων θα δημιουργήσει προηγούμενο και ψυχολογία θριάμβου και ασυδοσίας και θα προκαλέσει επαναλήψεις με επιδείνωση. Αυτά για τις επιπτώσεις στο συμμαχικό στρατόπεδο των βομβαρδιστών -σε περίοδο προϊούσας ζομπιοποίησης της κοινής γνώμης στις χώρες τους και στην Δύση γενικότερα.

Αλλά εξετάστηκαν και οι πιθανότατες αρνητικές αντιδράσεις που η ρωσική «παθητικότητα» θα προκαλέσει σε χώρες της Μέσης Ανατολής και ευρύτερα, χώρες που προσβλέπουν στην Ρωσία, είτε ως προστάτιδα δύναμη, είτε ως αντίβαρο και ασφάλεια για την εφαρμογή μιας ανεξάρτητης πολιτικής. Στην διαβρωτική επίδραση αυτών των εντυπώσεων σε βάρος του ρωσικού γοήτρου, επέμειναν επίσης οι επικριτές της «παθητικής» στάσης της Ρωσίας απέναντι στην αφηνίαση της Δυτικής συμμαχικής επέλασης πάνω σε βασικές αρχές πολιτισμένης συνύπαρξης ανθρώπων και εθνών.

Η άλλη πλευρά, των υποστηρικτών της τακτικής του Κρεμλίνου απέναντι στον εκτραχηλισμό της εμπρηστικής ψευδολογίας και του πολιτικό-στρατιωτικού τραμπουκισμού στο Δυτικό στρατόπεδο, κατ’ αρχήν υπενθυμίζει τον παγκόσμιο κίνδυνο πυρηνικής εκτόνωσης μιας εκρηκτικής συγκυρίας, όπου η εσωτερική πολιτική, οικονομική, κοινωνική και νευρική κρίση μιας εκπίπτουσας αυτοκρατορίας συναντάται με ισχυρούς πειρασμούς φυγής σε τελική πολεμική «διέξοδο».

Επισημαίνει έπειτα, αυτή η μπλευρά, ότι η Συρία και η Μέση Ανατολή γενικότερα είναι απόλυτα δυσμενές πεδίο σύγκρουσης για την Ρωσία, βασικά λόγω ανισότητας δυνάμεων και αποστάσεως. Τριάντα ρωσικά αεροπλάνα, ελάχιστη χερσαία δύναμη, κυρίως συμβούλων και δύο μικρές ρωσικές βάσεις στο έδαφος της Συρίας, έναντι συντριπτικής αμερικανικής υπεροπλίας από πλειάδα βάσεων στην πέριξ περιοχή. Και γενικότερα απείρως μικρότερες στρατιωτικές δυνατότητες της Ρωσίας, με προϋπολογισμό στρατιωτικών δαπανών στο ένα δέκατο των 700+ δισεκατομμυρίων των ΗΠΑ και στο ένα τέταρτο των δαπανών του ΝΑΤΟ.

Επιπλέον σημείωναν ότι η Συρία είναι επίσης χώρος αναγνώρισης όσο και επίδειξης του οπλοστασίου των αντιπάλων. Εάν η Ρωσία διαθέτει εφεδρικά μυστικά όπλα για την αναπλήρωση της αριθμητικής μειονεξίας και του προβλήματος της απόστασης από τις βάσεις της, δεν έχει κανένα συμφέρον να τα παρουσιάσει προ της πιθανής τελικής σύρραξης.

Για την Ρωσία -υπέρ της οποίας δουλεύει ο χρόνος, κατά τους υποστηρικτές αυτής της άποψης- η ενδεδειγμένη τακτική είναι του σκακιστή και των λαβών Τζούντο που εφαρμόζει ο Πούτιν. Και η συνέχιση της αγοράς χρόνου, με μικρές τακτικές νίκες και προώθηση θέσεων στο διπλωματικό πεδίο, με δεσπόζουσα την φροντίδα αποφυγής μιας πυρηνικής αποτέφρωσης της ανθρωπότητας.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Σε κατάσταση σοκ βρίσκεται από το πρωί της Παρασκευής η Άγκυρα, μετά την επίσημη ανακοίνωση της γαλλικής προεδρίας πως το Παρίσι δεσμεύεται να στηρίξει στρατιωτικά τους Κούρδους στη Συρία και πιο συγκεκριμένα στον υπό τουρκική απειλή θύλακα του Manbij.

Μέχρι σήμερα το σημαντικότερο εμπόδιο στα σχέδια της Τουρκίας είναι η παρουσία αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης που εδρεύει στο ManbijH απόφαση του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν ελήφθη μετά τη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο των Ηλυσίων με πολιτική και στρατιωτική αντιπροσωπεία των Κούρδων της Συρίας αλλά και της αραβο-κουρδικής συμμαχίας.

Σύμφωνα με τη γαλλική «Le Monde», αυτή η απόφαση της γαλλικής προεδρίας «αποτελεί κομβική κίνηση και αποφασιστική στροφή στην εμπλοκή του γαλλικού παράγοντα στο συριακό μέτωπο στο πλευρό των Κούρδων». 

Κύκλοι του ΝΑΤΟ από τις Βρυξέλλες επιβεβαίωσαν στο zougla.gr πως η απόφαση της Γαλλίας για άμεση παρέμβαση στο μέτωπο της Β. Συρίας είναι μια πολύ σημαντική στρατηγικά και πολιτικά εξέλιξη, και συμπλήρωσαν διατηρώντας την ανωνυμία τους πως η γαλλική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή, σε συνδυασμό με την αμερικανική δύναμη που ήδη είναι εγκατεστημένη, συνιστά «κεκαλυμμένη επιχείρηση της Συμμαχίας, η οποία δεσμεύεται αφενός υπέρ των Κούρδων και άρα εκ των πραγμάτων θα έρθει αντιμέτωπη με τους στρατηγικούς στόχους της Τουρκίας στην περιοχή αυτή».

Η αντίδραση ήταν άμεση και από τα πρωτοσέλιδα των τουρκικών εφημερίδων εκφράστηκε η οργή της Άγκυρας με τίτλους όπως «Κίνηση - σκάνδαλο» στη «Hürriyet» ή «Κρίση: Η Γαλλία στέλνει στρατό στο Manbij» της «Milliyet». 

Ούτε δύο εικοσιτετράωρα δεν πέρασαν από την επίσημη ανακοίνωση του Εθνικού Συμβουλίου της Τουρκίας, με την οποία η Άγκυρα επιβεβαίωνε με κατηγορηματικό τρόπο πως στα άμεσα σχέδιά της είναι η διαμόρφωση εκτεταμένης ζώνης υπό τουρκικό έλεγχο εντός της Συρίας και δυτικά του Ευφράτη στις κουρδικές περιοχές και στον θύλακα Manbij.

Μέχρι σήμερα το σημαντικότερο εμπόδιο στα σχέδια της Τουρκίας είναι η παρουσία αμερικανικής στρατιωτικής δύναμης που εδρεύει στο Manbij.

Η Ουάσινγκτον έχει ξεκαθαρίσει πως το αμερικανικό αυτό στρατιωτικό σώμα δεν πρόκειται να μετακινηθεί και πως θα παραμείνει στις θέσεις του. 

Συμπληρωματικά λοιπόν και με μια αιφνιδιαστική κίνηση ο Εμανουέλ Μακρόν αποφασίζει να αποστείλει και η Γαλλία εκστρατευτική δύναμη στη Συρία.

Πρόκειται για κίνηση που κλιμακώνει γεωμετρικά την ένταση στην περιοχή από τη στιγμή που σε μια απόσταση ούτε 300 χλμ. βρίσκονται αντιμέτωπες οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσίας, της Αμερικής, της Γαλλίας, της Τουρκίας, ο στρατός του προέδρου Άσαντ, οι Κούρδοι της Συρίας, καθώς και μια σειρά από σώματα ατάκτων που συνεργάζονται με όσες δυνάμεις προαναφέρθηκαν.

Η προσεχής παρουσία γαλλικής στρατιωτικής δύναμης στο Manbij, σε συνδυασμό με το αμερικανικό στρατιωτικό σώμα που βρίσκεται εκεί, αποτελεί πλέον στρατηγικό εμπόδιο στα σχέδια της Άγκυρας για νέα στρατιωτική εισβολή στη Συρία.

Οι Κούρδοι της Συρίας και το PKK κατάφεραν μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα να διαμορφώσουν μια νέα πολιτικο-στρατιωτική πραγματικότητα στις περιοχές δυτικά του Ευφράτη και μάλιστα κάτω από τη μύτη της ρωσικής στρατιωτικής αποστολής, η βάση της οποίας βρίσκεται στη γειτονική Λαττάκεια κοντά στις μεσογειακές ακτές.

Επισημαίνεται πως εδώ και δύο εβδομάδες στις εσχατιές της ανατολικής Μεσογείου και νοτιοανατολικά της Κύπρου πλέει ισχυρή αρμάδα του έκτου αμερικανικού στόλου με το ειδικό για αμφίβιες αποστολές αεροπλανοφόρο «Iwo Jima», το οποίο μεταφέρει 7.500 Αμερικανούς πεζοναύτες και τον βαρύ εξοπλισμό που είναι αναγκαίος για τέτοιες επιχειρήσεις.

Σύμφωνα με ισραηλινές πηγές, η αμερικανική αρμάδα είναι σε θέση να εξαπολύσει εναντίον επιλεγμένων στόχων στη Συρία τουλάχιστον 400 πυραύλους τύπου Τόμαχοκ.

Το Παρίσι δεν ξεκαθάρισε το ακριβές μέγεθος της στρατιωτικής δύναμης που σχεδιάζει να αποστείλει στη Συρία, ούτε έχει γίνει γνωστή η σύνθεση αυτού του Σώματος καθώς και η «ομπρέλα» οπλικής κάλυψής του. Είναι, ωστόσο, σίγουρο πως το Παρίσι δεν πρόκειται να αναπτύξει στρατιωτική δύναμη στη Συρία χωρίς ναυτική και αεροπορική κάλυψη καθώς και με ειδικά συστήματα ηλεκτρονικής αποτροπής, δεδομένου ότι η Ρωσία έχει ήδη εγκαταστήσει τέτοια συστήματα αλλά και αντιαεροπορικά μέσα μεγάλης εμβέλειας στη βόρεια Συρία. 

Έχοντας γνώση όλων των ανωτέρω, η τουρκική πλευρά προφανώς και ανησυχεί, αντιλαμβανόμενη πως η ακολουθούμενη στρατηγική που έχει υιοθετήσει δεν διευκολύνει τους στόχους της Άγκυρας, αλλά αντιθέτως προκαλεί ακολουθία αλυσιδωτών αντιδράσεων, οι οποίες κατά τα φαινόμενα μπορούν να μπλοκάρουν τους τουρκικούς σχεδιασμούς. 

Tα δημοσιεύματα των τουρκικών εφημερίδων:







Οργή στην Άγκυρα
Σε επίσημη ανακοίνωση προέβη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στην Άγκυρα Ντεκίρ Μποστντάγκ, ο οποίος δήλωσε πως από τη στιγμή που η Γαλλία με μια σκανδαλώδη απόφασή της υποστηρίζει τις οργανώσεις PKK - ΥPG και YPJ, δηλαδή την κουρδική πολιτοφυλακή και την αραβο-κουρδική συμμαχία, σημαίνει πως εναγκαλίζεται την τρομοκρατία. 

«Όποιος στηρίζει την τρομοκρατία χάνει τη φιλία της Τουρκίας». Αυτή είναι μέχρι στιγμής η επίσημη ανακοίνωση της τουρκικής κυβέρνησης μετά την απόφαση της γαλλικής προεδρίας να αποστείλει στρατιωτική δύναμη στη Β. Συρία για να στηρίξει τις κουρδικές πολιτοφυλακές στο Manbij.

H φωτογραφία που εξόργισε και προκάλεσε τις αντιδράσεις της Τουρκίας. Στην είσοδο του Μεγάρου των Ηλυσίων φωτογραφίζονται Τούρκοι αξιωματούχοι που συναντήθηκαν με τον Εμανουέλ Μακρόν
H φωτογραφία που εξόργισε και προκάλεσε τις αντιδράσεις της Τουρκίας. Στην είσοδο του Μεγάρου των Ηλυσίων φωτογραφίζονται Τούρκοι αξιωματούχοι που συναντήθηκαν με τον Εμανουέλ Μακρόν



Συνάντηση του 2015 μεταξύ του τότε προέδρου Φρανσουά Ολάντ και κουρδικής αντιπροσωπείας
Συνάντηση του 2015 μεταξύ του τότε προέδρου Φρανσουά Ολάντ και κουρδικής αντιπροσωπείας


Δήλωση Ερντογάν για PKK και Γαλλία
Η Τουρκία έχει αρχίσει τις προετοιμασίες για να εκδιώξει τους μαχητές από τις περιοχές της βόρειας Συρίας Αΐν αλ-Άραμπ, Ρας αλ-Αΐν και Τελ Αμπιάντ και μέχρι τα ιρακινά σύνορα, δήλωσε σήμερα ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προσθέτοντας ότι θα εκδιώξει τους μαχητές και από το Ιράκ.

Ο Ερντογάν τόνισε πως η Τουρκία δεν έχει πρόθεση να βλάψει στρατιώτες συμμαχικών χωρών που είναι ανεπτυγμένοι στην περιοχή, όμως δεν μπορεί να επιτρέψει σε μαχητές να περιφέρονται ελεύθεροι.

Στη συριακή πόλη Manbij, αμερικανικά στρατεύματα είναι ανεπτυγμένα δίπλα σε μαχητές της πολιτοφυλακής YPG των Κούρδων της Συρίας.

Ο Ερντογάν είπε ακόμη ότι τον «λύπησε πάρα πολύ» η «πλήρως εσφαλμένη» τοποθέτηση της Γαλλίας, η οποία πρότεινε μια μεσολάβηση ανάμεσα στην Άγκυρα και την YPG στη βόρεια Συρία.

«Θα ήθελα να υπογραμμίσω πως με λύπησε πάρα πολύ η πλήρως εσφαλμένη προσέγγιση της Γαλλίας στο ζήτημα αυτό» δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος. «Ποιοι είστε εσείς που μιλάτε για μεσολάβηση ανάμεσα στην Τουρκία και μια τρομοκρατική οργάνωση;» διερωτήθηκε.

Απευθυνόμενος στον Εμανουέλ Μακρόν ο Ερντογάν ανέφερε: «Ποιος σου ανέθεσε αυτό το καθήκον; Ποιος σου είπε να ανακατεύεσαι σε αυτά τα πράγματα που είναι μεγαλύτερα από το μπόι σου», όπως επισημαίνουν τα πρωτοσέλιδα των μεγάλων τουρκικών εφημερίδων, στις ηλεκτρονικές τους εκδόσεις.

Ωστόσο, στο Παρίσι ανακοινώθηκε σήμερα από την προεδρία της Δημοκρατίας πως η Γαλλία δεν προβλέπει να πραγματοποιήσει στρατιωτική επιχείρηση στη βόρεια Συρία έξω από τον διεθνή συνασπισμό που πολεμά την οργάνωση Ισλαμικό Κράτος.

Η διευκρίνιση αυτή έγινε την επομένη δηλώσεων που έκαναν Κούρδοι αξιωματούχοι έπειτα από συνάντησή τους με τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, σύμφωνα με τις οποίες το Παρίσι πρόκειται να στείλει «νέα στρατεύματα» στη βόρεια Συρία. 

«Η Γαλλία δεν προβλέπει νέα στρατιωτική επιχείρηση επί του πεδίου στη βόρεια Συρία εκτός του διεθνούς συνασπισμού κατά του Ισλαμικού Κράτους» υπογράμμισε η γαλλική προεδρία.

Λίγο πριν από την έκδοση της ανακοίνωσης αυτής από το Μέγαρο των Ηλυσίων, ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης είχε δηλώσει πως η προσφορά υποστήριξης από τη Γαλλία στην πολιτοφυλακή YPG των Κούρδων της Συρίας ισοδυναμεί με υποστήριξη τρομοκρατών.

Η Γαλλία από την έναρξη των επιχειρήσεων κατά του ISIS συμμετέχει στη διεθνή συμμαχία με τις ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία, τη Γερμανία, την Ιορδανία κι άλλες χώρες οι οποίες κατά καιρούς έχουν στείλει στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή κατά του Iσλαμικού Κράτους. 

Η παρουσία άλλων χωρών δεν είναι συνεχής ούτε διαρκής αλλά κατά περίπτωση. 

Μέχρι πρότινος τα γερμανικά αεροσκάφη επιχειρούσαν από τη στρατιωτική βάση στην Τουρκία Ιντσιρλίκ, αλλά μετά τις εντάσεις με την Άγκυρα μεταφέρθηκαν στην Ιορδανία. Και το Βέλγιο έχει συμμετάσχει κατά καιρούς σε αυτές τις επιχειρήσεις.

Τα βρετανικά αεροσκάφη επιχειρούν από τις βάσεις της Μ. Βρετανίας στην Κύπρο.

 πηγή
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)