Articles by "Πολιτική άποψη"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολιτική άποψη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
του Βrian Cloughly, Zero Hedge, 29-10-2018

H βρετανική Νταίηλυ Μαίηλ είναι μια υστερική φυλλάδα και αγοράζεται καθημερινά από άνω του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων που συμφωνούν μαζί της ότι οι περισσότεροι ξένοι είναι κατώτεροι από τους Βρετανούς. Προ διετίας η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κατά του Ρατσισμού αποφάνθηκε ότι η Μαίηλ και κάποιες άλλες εφημερίδες «αρέσκονται στην χρήση όρων διάκρισης και προκλητικών» και ο Πρόεδρος της Κομισιόν σχολίασε ότι  «το δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ φαίνεται να οδήγησε σε ενίσχυση του αισθήματος εναντίο ν των ξένων».
Το Μαίηλ ξέρει τους αναγνώστες του και τους λέει αυτό που θέλουν να ακούσουν και ένας από τους στόχους του είναι η Ρωσία, την οποία αδιάλειπτα κακολογεί και ταπεινώνει.
Στις 23 Οκτωβρίου το κεντρικό θέμα της εφημερίδας έγραφε εγκωμιαστικά ότι  την μεθεπομένη «κάπου 50.ΟΟΟ στρατεύματα του ΝΑΤΟ θα ξεκινήσουν στην Νορβηγία τα μεγαλύτερα στρατιωτικά γυμνάσια του μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, μια μαζική επίδειξη δύναμης που έχει ήδη θορυβήσει την γειτονική Ρωσία. Η «Σύνδεση Τρίαινας 18», που θα διεξαχθεί μέχρι τις 7 Νοεμβρίου, στοχεύει στην εκπαίδευση της Συμμαχίας στην ταχεία κινητοποίηση για την υπεράσπιση ενός συμμάχου που υφίσταται επίθεση.» Ο Αμερικανικός 6ος Στόλος ανακοίνωσε ότι το αεροπλανοφόρο Χάρι Τρούμαν και αντιτορπιλικά κατευθυνομένων πυραύλων κινήθηκαν για να κυριαρχήσουν στην Νορβηγική Θάλασσα, για πρώτη φορά από το 1991.
Σύμφωνα με την Αμερικανικές Αεροπορικές Δυνάμεις Ευρώπης, τα γυμνάσια  Σύνδεση Τρίαινας χρηματοδοτούνται εν μέρει από την Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Αποτροπής, και τα αμερικανικά μαχητικά αεροπλάνα F-16 με τα στρατοτάνκερ KC-135 αναπτύχθηκαν για να επιχειρούν από αεροπορική βάση στην ουδέτερη Σουηδία.
Όλα αυτά συμπίπτουν με την γραμμή της βρετανικής κυβέρνησης ότι η Ρωσία είναι απειλή για το Ηνωμένο Βασίλειο, ισχυρισμός που αποτελεί φάρσα αλλά που κερδίζει ψήφους και πουλάει εφημερίδες.
Η εφημερίδα Σαν,  ανήγγειλε τον περασμένο Ιούνιο σε κορυφαίο τίτλο: «Η Βρετανία θα στείλει μαχητικά αεριωθούμενα Typhoon στην Ισλανδία για την αντιμετώπιση της ρωσικής επίθεσης» και από τότε ο Βρετανός υπουργός Αμύνης Γκέϊβιν Γουίλιαμσον υποστηρίζει ότι «το Κρεμλίνο  συνεχίζει να μας προκαλεί σε κάθε τομέα». (Ο Γουίλιαμσον είναι το πρόσωπο που διακήρυξε τον Μάρτιο στην Βουλή: «Ειλικρινά, η Ρωσία θα πρέπει να του δίνει –θα πρέπει να βγάλει τον σκασμό», που ήταν η πιοανόητη φράση ανηλίκου που ακούστηκε στην πολιτική τα τελευταία χρόνια.
Στις 29 Σεπτεμβρίου αναφέρθηκε ότι ο Γουίλιαμσον ανησυχεί  για «την αυξανόμενη ρωσική επιθετικότητα στην πίσω αυλή μας» και ότι η κυβέρνηση καταστρώνει μια  «στρατηγική άμυνας της Αρκτικής», με την ανάπτυξη 8οο κομάντος σε μιαν νέα βάση στην Νορβηγία. Σε μια συνέντευξή του «ο κ. Γουίλιαμσον υπογράμμισε ότι η Ρωσία άνοιξε εκ νέου τις βάσεις της σοβιετικής εποχής και αύξησε τον ρυθμό της δραστηριότητας των υποβρυχίων, ως απόδειξη ότι «η Βρετανία πρέπει να επιδείξει ότι είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε τα συμφέροντά μας»
 Ο κ. Γουίλιαμσον δεν διευκρίνισε ποια «συμφέροντα» μπορεί να έχει προς  προστασίαν στην περιοχή της Αρκτικής.
Οι οκτώ χώρες με εδάφη βορείως του Αρκτικού Κύκλου είναι ο Καναδάς, η Δανία, η Φινλανδία, η Ισλανδία, η Νορβηγία, η Ρωσία, η Σουηδία και οι ΗΠΑ. Αυτές έχουν νόμιμα δικαιώματα στην περιοχή, που είναι σε έκταση διπλάσια από τις ΗΠΑ μαζί με τον Καναδά. Αλλά η Βρετανία δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα στην Αρκτική. Ούτε καν ένα αμφίβολο, όπως της Ισλανδίας, το οποίο βασίζεται στο ότι ο Αρκτικός Κύκλος περνά διαμέσου της νήσου Γρίμσεϋ, περί τα 25 χιλιόμετρα βορείως της Ισλανδίας. Το βορειότερο τμήμα του εδάφους της Βρετανίας, τα νησιά Σέτλαντ απέχουν 733 χιλιόμετρα νότια του Αρκτικού Κύκλου.


Τότε γιατί η Βρετανία  διακηρύσσει πως έχει «συμφέροντα» στην Αρκτική και πως η περιοχή είναι «στην πίσω αυλή μας»; Πως είναι δυνατόν να αισθάνεται απειλούμενη;
Το Αρκτικό Ινστιτούτο  ανέφερε τον περασμένο  Φεβρουάριο ότι « τα κείμενα της νέας ρωσικής στρατηγικής για την Αρκτική εστιάζονται στην αποτροπή του λαθρεμπορίου, της τρομοκρατίας και της παράνομης μετανάστευσης, αντί της εξισορρόπησης δυνάμεων με το ΝΑΤΟ. Αυτές οι προτεραιότητες υποδηλώνουν ότι οι στοχεύσεις ασφαλείας της Ρωσίας στην Αρκτική αποβλέπουν στην ασφάλεια της Αρκτικής ως βάσης στρατηγικών πλουτοπαραγωγικών αγαθών… Γενικά τα εγκεκριμένα από την κυβέρνηση ρωσικά  στρατιωτικά κείμενα δείχνουν μετακίνηση από τον κατηγορηματικό τόνο που χαρακτηρίζει τον ανταγωνισμό της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ, σε μιαν ηπιότερη διατύπωση, με έμφαση στην ασφάλεια της οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής.
Και πράγματι το όλο ζήτημα αφορά την ανάπτυξη. Στις 28 Σεπτεμβρίου γράφτηκε ότι «ένα Δανικό φορτηγό πλοίο διέσχισε επιτυχώς την ρωσική Αρκτική, σε ένα δοκιμαστικό ταξίδι, δείχνοντας ότι οι τηκόμενοι πάγοι μπορεί ενδεχομένως να ανοίξουν μιαν νέα εμπορική οδό από την Ευρώπη στην Ανατολικήν Ασία.»  Η ανάπτυξη αυτής της οδού για την διακίνηση του εμπορίου είναι εξόφθαλμα προς το  οικονομικό συμφέρον της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης όσο και της Ρωσίας. Και για να επιτευχθεί  αυτή η ανάπτυξη  απαιτείται η αποφυγή συγκρούσεων στην περιοχή.
Επομένως, που είναι το πρόβλημά  σου, υπουργέ ΄Αμυνας Γουίλιαμσον;
Τον Ιανουάριο η Κίνα περιέγραψε την στρατηγική της για την Ανταρκτική, «υποσχόμενη να συνεργαστεί στενότερα με την Μόσχα, ειδικότερα για την δημιουργία ενός θαλάσσιου ανταρκτικού αντιστοίχου της χερσαίας –«μια ζώνη-ένας δρόμος»- οδού  προς την Ευρώπη. Τόσο η Μόσχα όσο και το Πεκίνο έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι οι φιλοδοξίες τους είναι προπάντων εμπορικές και οικολογικές –όχι στρατιωτικές. Δεν μπορεί να γίνει σαφέστερο ότι Ρωσία και Κίνα θέλουν την Αρκτική να είναι μια κερδοφόρα εμπορική οδός, ενώ συνεχίζουν τις έρευνες για κοιτάσματα πετρελαίου, αερίου και ορυκτών.
Όπως επεσήμανε η Sabena Siddigi στους Asia Times, «Η Κίνα έχει κάθε λόγο για την ανάπτυξη αυτών των περιοχών και τα συμφέροντά της συγκλίνουν με της Ρωσίας αφού έχει μια μεγάλη επένδυση στο έργο παραγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου στο Γιαμάλ της Ρωσίας, το οποίο θα παράγει σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια τόνους υγροποιημένου αερίου τον χρόνο. Μόλις η θαλάσσια οδός της Αρκτικής τεθεί σε πλήρη λειτουργία το έργο της Γιαμάλ μπορεί να διπλασιάσει το μερίδιο της Ρωσίας στην παγκόσμια αγορά υγροποιημένου φυσικού αερίου. Η τήξη των πάγων στην Ανταρκτική προικοδότησε επίσης την Ρωσία με μεγαλύτερη πρόσβαση σε ορυκτά και άλλες πολύτιμες πηγές πλούτου.
Μαντέψτε ποιος δεν θέλει την ευδοκίμηση Ρωσίας και Κίνας.
Για την ανάπτυξη της Αρκτικής απαιτείται ειρήνη και σταθερότητα. Θα ήταν αδύνατο να αποκομισθούν τα οφέλη της νέας θαλάσσιας οδού και  πιθανώς του τεράστιου ενεργειακού και ορυκτού πλούτου εάν επρόκειτο να εκδηλωθούν εκεί συρράξεις. Είναι επομένως φανερό πως ειρήνη και ηρεμία αντί στρατιωτικής αντιπαράθεσης εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Ρωσίας και της Κίνας.
Αλλά ο Βρετανός υπουργός Αμύνης επιμένει ότι πρέπει να υπάρξει ισχυρή στρατιωτική παρουσία της Βρετανίας στην Αρκτική, «εάν θέλουμε να προστατεύουμε τα συμφέροντά μας σε αυτό που είναι ουσιαστικά η δική μας πίσω αυλή». Και σε αυτό έχει την υποστήριξη της Επιτροπής Αμύνης της Βουλής, η οποία ανακοίνωσε ότι « Η ανανεωμένη εστίαση του ΝΑΤΟ στον Βόρειο Ατλαντικό  είναι ευπρόσδεκτη και η κυβέρνηση θα πρέπει να δεχτεί συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία που επέδειξε η Βρετανία σε αυτό το πεδίο.»
Το ΝΑΤΟ ψάχνει συνεχώς για προφάσεις  για να εντρυφά σε στρατιωτική δράση (όπως το εννεάμηνο βομβαρδιστικό όργιο, με το οποίο κατέστρεψε την Λιβύη). Και η στραμμένη προς την Αρκτική τρέχουσα «Τρίαινά» του είναι ένας ακόμη πυρρίχιος  χορός, που αποβλέπει να κλιμακώσει την ένταση.

Η στρατιωτική συμμαχία ΗΠΑ-ΝΑΤΟ προετοιμάζεται για πόλεμο στην Αρκτική και εσκεμμένα προκαλεί την Ρωσία, διεξάγοντας μαζικά γυμνάσια υψηλής στρατιωτικής τεχνολογίας, συνεχώς πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα. Αλλά το Πεντάγωνο και το υποκατάστημά του στις Βρυξέλλες καλά θα κάνουν να είναι πολύ προσεκτικοί.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Η Γερμανία Ομολογεί: Ο Αγωγός Nord Stream 2 Δεν της Φτάνει


Tom Luongo, Zero Hedge, 26-10-2018

[Το παρόν άρθρο, εκτός του γενικότερου ενδιαφέροντός του όσον αφορά τις προοπτικές της προσφοράς- ζήτησης και τιμών στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου, έχει και μια σημαντική πτυχή ενδιαφέροντος για την Ελλάδα, χώρα  υποψήφια για την εισαγωγή αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου και μάλιστα αποβλέπουσα να καταστεί κέντρο αποθήκευσης και προώθησής του στις αγορές της Ευρώπης. Τα στοιχεία που παραθέτει ο Αμερικανός δημοσιολόγος θα βοηθήσουν τους αποφασίζοντες, στην αξιολόγηση των προσδοκιών τους από την σχεδιαζόμενη επένδυση.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Στα χρόνια που οι ΗΠΑ και οι σατράπες τους στην Πολωνία και στις  χώρες της Βαλτικής έδιναν μάχες εναντίον του Αγωγού Βόρειο Ρεύμα 2, ήταν πάντοτε φανερό πως η Γερμανία βρισκόταν στο κάθισμα του οδηγού (της εκστρατείας). Ήταν επίσης φανερό ότι το θέμα θα χρησίμευε σαν σφήνα, που τελικά θα ανάγκαζε την Γερμανία να ακολουθήσει ανεξάρτητη πολιτική από τις ΗΠΑ.
O Nord Stream2 ήταν και θα είναι πάντοτε μια αντίδραση στις αμερικανικές επεμβάσεις στην ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική, οι οποίες –σε αυτόν τον κύκλο- άρχισαν με τον τορπιλισμό του Αγωγού South Stream (Νότιο Ρεύμα) το 2013.
Από την άποψη της Ε.Ε., η αλλαγή -μετά την υπογραφή των συμβολαίων- των κανόνων που θα ίσχυαν για την λειτουργία του αγωγού  ήταν ένας τρόπος εξασφάλισης μοχλών πίεσης επί της Ρωσίας και της Γκαζπρόμ. Το ίδιο ήταν  και η βοήθεια που έπαιρναν οι διαδηλωτές στο Κίεβο, από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. για να ανατρέψουν την κυβέρνηση Γιανούκοβιτς.
Αυτή η επιχείρηση απέβλεπε στο να θέσει τους ( ρωσικούς) αγωγούς στην Ουκρανία υπό τον έλεγχο της Ε.Ε.,  από όπου θα μπορούσαν να υπαγορεύουν όρους στην Γκαζπρόμ και να αποστραγγίζουν το κέρδος από τις παραδόσεις αερίου. Παράλληλα θα προωθούσε το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας, χωρίς ο Πούτιν να μπορεί να κάνει τίποτα για να εμποδίσει τους Αμερικανούς να εγκαταστήσουν εκεί πυρηνικούς πυραύλους.
Κρίμα, για αυτούς. Το σχέδιο δεν πέτυχε.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους γιατί οι ΗΠΑ είναι τόσο εξαγριωμένες με την Ρωσία και τον Πούτιν για την Ουκρανία. Προφανώς ο άλλος λόγος ήταν ότι  εμποδίστηκαν να καταλάβουν την Κριμαία και πως έχασαν για πάντα την ευκαιρία να αρπάξουν το Λιμάνι της Σεβαστούπολης.
Αλλά γιατί αυτό το μάθημα Ιστορίας;
Επειδή η Γερμανίδα Καγκελάριος ΄Αγκελα Μέρκελ ανακοίνωσε ότι η Γερμανία θα εγκαταστήσει τελικά και με κρατική ενίσχυση έναν τερματικό σταθμό (λιμενικές εγκαταστάσεις) μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Βλέπετε, το υγροποιημένο φυσικό αέριο δεν είναι δα τόσο επικερδές για τους Ευρωπαίους καταναλωτές, αλλιώς αυτός ο τερματικός σταθμός εισαγωγής του θα εύρισκε πλήθος υποστηρικτών στον ιδιωτικό τομέα.
Αλλά έτσι, η Μέρκελ δημοσιοποίησε μια μικρή παραχώρηση στον Τραμπ, πετώντας μερικά χρήματα σε μερικούς σταθμούς εκφόρτωσης υγροποιημένου αερίου, τους οποίους μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιοσδήποτε εξαγωγέας. Αυτή η ανακοίνωση αμέσως διαφημίστηκε ως νίκη του Προέδρου Τραμπ, για ευνοήτους λόγους.
΄Ετσι φαίνεται ότι οι πρόσφατες ιερεμιάδες του Τραμπ εναντίον των Ευρωπαίων συμμάχων της Αμερικής για την γεωπολιτικά προβληματική εξάρτησή τους από την ρωσική παροχή αερίου μπορεί επίσης να αποδίδουν καρπούς. Προ ημερών, η Γουώλ Στρητ Τζέρναλ έγραψε ότι στις αρχές του μηνός η Καγκελάριος Μέρκελ ανακοίνωσε κρατική βοήθεια σε προσπάθειες ανοίγματος της γερμανικής αγοράς σε αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο και χαρακτήρισε το γεγονός ως « κρίσιμη παραχώρηση στον Πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος προσπαθεί να χαλαρώσει τον ρωσικόν έλεγχο στην μεγαλύτερη ενεργειακή αγορά στην Ευρώπη.»
Αυτό πού ξέχασε να σημειώσει ο αρθρογράφος, στο ξεχείλισμα του ενθουσιασμού του, είναι ότι το γεγονός ότι η Γερμανία έκανε αυτήν την ανακοίνωση είναι πολύ σημαντικότερο από την εντύπωση ότι η Μέρκελ πειθαρχεί στην Ουάσιγκτον.
Πολιτικά, αυτό για την Μέρκελ δεν έχει κανένα κόστος.
Αυτό που ομολογείται με αυτή την απόφαση είναι ότι ακριβώς είχε δηλώσει ο αντιπρόεδρος της Γκαζπρόμ, Αλεξάντερ Μετβιέντεβ, τον περασμένο Μάιο: Θα πρέπει όλοι να ξεχάσουν να πολεμούν τον Nord Stream2 , επειδή η Γερμανία θα χρειαστεί και έναν Nord Stream3.
Στην Νορβηγία η άντληση αερίου μειώνεται και στην Σκωτία επίσης. Σύμφωνα με μιαν πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου  Ενεργειακών Μελετών της Οξφόρδης, εάν δεν προκύψει ανακάλυψη νέων πηγών, η ευρωπαϊκή παραγωγή φυσικού αερίου θα μειωθεί από 256 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως σήμερα, στα 212 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα το 2020 και σε 146 δις το 2030.
Και ενώ η εσωτερική παραγωγή μειώνεται, η ζήτηση φυσικού αερίου θα αυξάνει, καθώς ευρωπαϊκές χώρες επιλέγουν να κλείσουν εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού με καύση άνθρακα και η Γερμανία θα κλείσει τα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού το2022. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα πυρηνικά εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής εκάλυπταν κάποτε το ένα τέταρτο των ενεργειακών αναγκών της Γερμανίας.
Και ούτε από τις ΗΠΑ, ούτε από το Κατάρ, ούτε καν από την Ρωσία εισαγωγές υγροποιημένου φυσικού αερίου θα μπορέσουν να καλύψουν αυτά τα κενά. Αυτές οι  προσφερόμενες εισαγωγές αποτελούν αστειότητα συγκρινόμενες με την τιμή του αερίου του αγωγού και δεν υπάρχουν σήμερα τεχνικές λύσεις για την απάλειψη αυτής της διαφοράς. Και ενώ γίνεται να αυξηθούν οι τιμές του φυσικού αερίου για το κοινό, για την ευρωπαϊκή βιομηχανία η επιβολή του υγροποιημένου φυσικού αερίου σημαίνει θάνατο. Η αύξηση της τιμής προϊόντων παραγομένων με εντατική χρήση ενέργειας θα σκότωνε την ανταγωνιστικότητα στην διεθνή αγορά.
 Ώστε ναι, ότι η Γερμανία  οικοδομεί τερματικούς σταθμούς εισαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου προσφέρει σε αμερικανικές εταιρείες μιαν ευκαιρία να της πουλήσουν λίγο αέριο. Αλλά επίσης σημαίνει ότι και η ρωσική NOVATEC μπορεί  να της πουλήσει επίσης υγροποιημένο αέριο από τις τεράστιες εγκαταστάσεις παραγωγής του Γιαμάλ, στην Θάλασσα της Βαλτικής και σε χαμηλότερες τιμές από το αμερικανικό.
Ταυτόχρονα οι Σαουδάραβες είναι έτοιμοι να αγοράσουν μια συμμετοχή                          5 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο επόμενο εργοστάσιο παραγωγής της NOVATEC, ονόματι Αρκτική 2, στην Σιβηρία.  Αυτό θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως εξαγορά της σιωπής των Ρώσων στην υπόθεση Κασόγκι. Αλλά στο παιχνίδι με το υγραέριο βαραίνουν τα κόστη μεταφοράς. Τελεία. Το κόστος μεταφοράς του αερίου από το ένα σημείο στο άλλο είναι μεγάλος συντελεστής της τιμής και της κερδοφορίας.
Το ίδιο ισχύει για  την  δοσοληψία συναλλάγματος. Και η επιθετικότητα του Τραμπ εναντίον της Ρωσίας, εξασθενίζοντας το ρούβλι και ανεβάζοντας την τιμή του πετρελαίου και του αερίου, κάνει την διαφορά τιμής μεταξύ του ρωσικού και του αμερικανικού αερίου ακόμη επαχθέστερη για το αμερικανικό.
Επίσης εάν οι ΗΠΑ κέρδιζαν  αυτόν τον πόλεμο των κυρώσεων και των δασμών και ανάγκαζαν τους Γερμανούς σε υποταγή, τότε γιατί ο Τραμπ κάνει πίσω από του να πετάξει το Ιράν έξω από το σύστημα Swift  διεθνούς ηλεκτρονικής μεταφοράς χρημάτων;
Μήπως η απειλή με το Swift, που ήταν κάποτε το πυρηνικό όπλο στο πεδίο των οικονομικών συναλλαγών,  καταρρίπτεται τώρα  σαν πύραυλος Τόμαχωκ που πλησιάζει ένα αντιαεροπορικό σύστημα Pantsir-S2;
Η αναγγελία δημιουργίας του ευρωπαϊκού  Ειδικού Μέσου Συναλλαγών όπως επίσης η ρωσική έκδοση του Swift είναι αξιόπιστα  όπλα αποτροπής στο είδος του χρηματοπιστωτικού τραμπουκισμού που ο Λευκός Οίκος έχει συνηθίσει να  μετέρχεται από δεκαετίες.
Και αυτά ξεκίνησαν με την αποκορύφωση των μέτρων κατά του Ιράν το 2012, όταν οι κυρώσεις του Ομπάμα απέκλειαν το Ιράν από το Swift και στην συνέχεια, το2014, με απειλές αποκλεισμού και της Ρωσίας, για την Κριμαία.

Αυτό παρώθησε τον Πούτιν σε δράση για την δημιουργία μιας ρωσικής εκδοχής του Swift, ενός συστήματος που αποβλέπει στην διεθνή υποστήριξη. Συναλλαγές μέσω του ρωσικού συστήματος δεν θα μπορούν και δεν θα καταγράφονται από τις αμερικανικές χρηματοπιστωτικές αρχές. Το μόνο που θα μπορούν τότε οι ΗΠΑ θα είναι να απειλούν τράπεζες και εταιρείες με κυρώσεις επειδή συναλλάσσονται με πρόσωπα που οι ΗΠΑ θεωρούν κακούς ανθρώπους. Και ακόμη και αυτό δεν έχει πέραση σήμερα. ΄Ενας κόσμος διασυνδεμένος  αντιστέκεται στον έλεγχο. Δηλαδή σε αυτό που στις μέρες μας λέγεται εξωτερική πολιτική: Την φτηνή ηθικολογία για την προστασία  αθέμιτων συναλλακτικών προτύπων και αυτοκρατορικών βλέψεων.

Στο θέμα του αγωγού, ο Τραμπ απέσπασε μιαν μικρή νίκη. Οι ΗΠΑ θα πουλήσουν στην Γερμανία κάποιο αέριο, όταν ανεγερθούν αυτές οι εγκαταστάσεις. Η Μέρκελ πληρώνει την αναλογούσα συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ με το να ακριβοπληρώνει  κάποια ποσότητα  αμερικανικού υγροποιημένου  αερίου, ενώ θα διατηρεί τις αμυντικές δαπάνες της σε επίπεδα ανεκτά από την ανερχόμενη γερμανική σκληρή αριστερά.

Αλλά τελικά ο μεγάλος κερδισμένος είναι ο ρώσο/ιρανικός άξονας, που αγνόησε την μπλόφα του Τραμπ για κυρώσεις, δασμούς και προστατευτισμό, και ώθησε τις γερμανικές πολιτικές επιλογές προς την δική του πλευρά της ζυγαριάς.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Paul Kindlon, Réseau International, 24-10-2018
« Η Αμερική δεν είχε μια πολιτική κυβέρνηση από το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου». Αυτό μου είπε, ως δημοσιογράφου, ένας άνδρας που είχε υπηρετήσει στην μυστική υπηρεσία στρατού, μετά από χρόνια εντατικής εκμάθησης της ρωσικής γλώσσας στο Ινστιτούτο Διεθνών Σπουδών του Μοντερέυ, στην Καλιφόρνια.
Γι΄αυτούς που δεν είναι ενήμεροι, το Μοντερέυ ήταν το εκπαιδευτικό κέντρο διάπλασης των μελών του προσωπικού των μυστικών υπηρεσιών με μια παιδαγωγική μέθοδο που είχε αναπτύξει ο στρατός των ΗΠΑ. Είχε χρησιμοποιηθεί για την εκπαίδευση μεταφραστών και διερμηνέων όχι μόνο του στρατού αλλά και της CIA.
Η CIA ήταν στην αρχή γνωστή υπό το όνομα Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών (OSS) και είχε συσταθεί ως όργανο των αρχηγών των Γενικών Επιτελείων Ενόπλων Δυνάμεων. Αποστολή της ήταν να συλλέγει πληροφορίες και να παράγει προπαγάνδα. Από την αρχή της ύπαρξής της η CIA λειτουργεί με έναν μαύρο (μυστικό και ανεξέλεγκτο) προϋπολογισμό.
Ένα μικρό ποσοστό του επίσημου προϋπολογισμού δαπανών της πηγάζει από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά πρόκειται κατά βάσιν για έναν ανεξάρτητο οργανισμό που δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο των πραγματικών οικονομικών δοσοληψιών του. Είναι ερμητικά «απρόσιτος».
 Δεν είναι τυχαίο ότι η CIA ιδρύθηκε περίπου ταυτόχρονα με το Πεντάγωνο, όπου σχεδιάζεται και παίζεται η στρατιωτική στρατηγική. Οι δύο οργανισμοί συνδέονται στενά. Αλλά προτού εξετάσουμε  πως λειτουργεί αυτός ο δεσμός, ας επανέλθουμε στην εισαγωγικά παρατιθέμενη δήλωση.
Σύμφωνα με την δήλωση της  πηγής της πληροφορίας μου, στην οποία αναφέρθηκα πιο πάνω, έναν κ. L.G. Leighton, οι ανωτέρων βαθμών Αμερικανοί στρατιωτικοί του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σχεδίαζαν ένα στρατιωτικό πραξικόπημα για να ανατρέψουν τον δημοκρατικά εκλεγμένο Πρόεδρο και να τον αντικαταστήσουν με μια μόνιμη κυβέρνηση, υπό στρατιωτικό έλεγχο. Ο λόγος που επικαλούντο ως κίνητρο του σχεδίου τους ήταν ότι η πολιτική κυβέρνηση αποτελούνταν από πρόσωπα που αγνοούσαν πως λειτουργεί ο πραγματικός κόσμος και ότι δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη παρά μόνο σε στρατιωτικούς,  που έχουν αποκτήσει στις μάχες τις γνώσεις και την πείρα για την καθοδήγηση και την προστασία των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Στο τέλος της γραφής –έλεγαν μεταξύ τους- oι πολιτικοί έμεναν ήσυχοι στα σπίτια τους ενώ εμείς παίζαμε την ζωή μας και κερδίζαμε αυτόν τον πόλεμο». «Το αξίζουμε».
΄Ετσι στήθηκε μια συνωμοσία που επρόκειτο να αλλάξει οριστικά την πορεία της αμερικανικής ιστορίας. Ονομάστηκε «Η Συνωμοσία του Πάλμερ Χάουζ» επειδή το ομώνυμο ξενοδοχείο ήταν ο τόπος των μυστικών συσκέψεων, όπου οι αξιωματικοί  των πιο ανωτέρων βαθμών συνέρχονταν για να σχεδιάσουν και να οργανώσουν την ακριβή εκτέλεση του στρατιωτικού πραξικοπήματος.
΄Εχοντας οσμιστεί αυτά τα παράτολμα και επικίνδυνα τεκταινόμενα, ο ένδοξης φήμης στρατηγός Ομάρ Μπράντλεϋ στάλθηκε από τους αρχηγούς των επιτελείων «για να αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση». ΄Εφτασε στο Σικάγο και  πήρε ένα ταξί για να πάει κατευθείαν στο ξενοδοχείο Πάλμερ Χάουζ –την ιστορική εστία της συνωμοσίας.
Όταν έφτασε στο ξενοδοχείο, πήγε κατευθείαν  εκεί όπου βρίσκονταν οι συνωμότες και εισόρμησε στο δωμάτιο κραυγάζοντας « τι διάβολο πάτε να κάνετε;» Οι αξιωματικοί του απάντησαν ευθέως: «Να πάρουμε τον έλεγχο της κυβέρνησης, Κύριε.» Στο οποίο, ο στρατηγός Μπράντλεϋ απάντησε: « Είσαστε ένα μάτσο f… ηλιθίων, την κυβέρνηση την ελέγχουμε ήδη!»
Εάν αυτή η ιστορία αληθεύει – και δεν αμφιβάλλω ότι η πηγή μου ήταν 100%  έντιμη- αληθινά εξηγεί πολλά πράγματα για την πολιτική και τους Προέδρους της Αμερικής κατά τα τελευταία 70 χρόνια.
Αυτό σημαίνει ότι από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Πρόεδροι μπορούν να επηρεάσουν την εσωτερική πολιτική, αλλά δεν είναι υπεύθυνοι για τις εξωτερικές μας υποθέσεις. Αυτό ίσως εξηγεί γιατί δολοφονήθηκε ο Πρόεδρος Κένεντι, ένας  ηγέτης που ετοιμαζόταν να διαλύσει την CIA και να αποσύρει τον αμερικανικό στρατό από το Βιετνάμ.
Είναι ίσως επίσης ο λόγος για τον οποίο ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ εξεφώνησε αυτήν την ασυνήθιστη αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο τέλος της προεδρικής του θητείας, προειδοποιώντας το έθνος για τους σοβαρούς κινδύνους που αντιπροσώπευε το συγκρότημα συμφερόντων Στρατού-Βιομηχανίας.
Εάν αυτά που μού είπε η πηγή μου ήταν η αλήθεια, αυτό επίσης σημαίνει ότι ο Πρόεδρος Τραμπ δεν ελέγχει την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Και εάν πράγματι συμβαίνει αυτό, οι δηλώσεις του για την αποδέσμευση από εξωτερικές στρατιωτικές υποχρεώσεις δεν σημαίνουν εντελώς τίποτα.
Αυτά σημαίνουν ότι έχουμε όλοι καταστεί όμηροι από μιαν ομάδα ανεξέλεγκτων στρατηγών του Πενταγώνου, οι οποίοι μυστικά σχεδιάζουν  τον προσεχή πόλεμο, περιφρονώντας τους θεσμούς και τις δημοκρατικές αξίες. Και είναι αυτοί πού ελέγχουν την CIA – μιαν άλλη ανέντιμη οργάνωση, που λειτουργεί έξω από κάθε κανόνα Δικαίου.
Πρόκειται για μια τρομακτική προοπτική.

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Σημείωση: Ο μεταφραστής δεν συμμερίζεται την θέση ότι στρατιωτικοί (και όχι σκιώδεις υπέρτερες δυνάμεις) ελέγχουν  την αμερικανική εξωτερική πολιτική, (και o συντάκτης άλλωστε δεν φαίνεται πεπεισμένος), αλλά το αφήγημα περιέχει ενδιαφέροντα  και εν πολλοίς άγνωστα ιστορικά στοιχεία,.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Slawomir Sierakowski, Zero Hedge, 24-10-2018

[To ακόλουθο άρθρο φωτίζει την σημασία των σημερινών εκλογών στο γερμανικό κρατίδιο της ΄Εσσης, όπου αναμένεται -σε συνέχεια εκείνων της Βαυαρίας- νέα καταδίκη του κυβερνώντος συνασπισμού, ενίσχυση της δύναμης της αντιπολίτευσης και είσοδος του «λαϊκιστικού» AfD στην Βουλή της ΄Εσσης, την μόνη στην οποία δεν  εκπροσωπείτο μέχρι σήμερα. Το αποτέλεσμα αναμένεται να σφραγίσει το τέλος της βασιλείας  της Μέρκελ και της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Μετά τις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου φάνηκε ξεκάθαρα ότι το κάποτε σταθερό πολιτικό σύστημα της Γερμανίας έχει μπει σε κίνδυνο. Πιο σημαντικά, η κατάρρευση της βάσης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος εσήμαινε πως η Γερμανία –μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη- εβάδιζε προς μιαν νέα εποχή παράλυσης και αστάθειας.


Η υπαρξιακή κρίση των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών  (SPD) δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίζεται σαν μια κοινή κομματική κρίση. Το κόμμα απέσπασε μόλις το 9,7% των ψήφων στις περιφερειακές  εκλογές της Βαυαρίας αυτόν τον μήνα και βρίσκεται πίσω, τόσο από το κόμμα Εναλλακτική για την Γερμανία (A f D), όσο και από τους Πράσινους στις εθνικές δημοσκοπήσεις. Με μιαν άλλη σημαντική περιφερειακή εκλογή να επίκειται στην Έσση, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το SPD θα υποστεί μεγαλύτερες απώλειες, αν και όχι τόσο δραματικές όσο στην Βαυαρία.
Οι Σοσιαλδημοκράτες και η Χριστιανό-Δημοκρατική ΄Ενωση/ Χριστιανό-Κοινωνική ΄Ενωση (CDU/CSU) στάθηκαν ως δυο στύλοι της γερμανικής πολιτικής από το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλά με την καθίζηση του SPD, η Γερμανία μετατρέπεται από ένα ντε φάκτο δικομματικό, σε πολυκομματικό πολιτικό σύστημα, στο οποίο κανένα κόμμα δεν έχει τον αποφασιστικό λόγο.
Η γερμανική μεταπολεμική συναίνεση καταρρέει σε κρίσιμα κεφάλαια- Ιστορία (στάσεις απέναντι στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο), γεωπολιτική (στάσεις απέναντι στην Ρωσία), οικονομία ( στάσεις απέναντι στην βιομηχανία αυτοκινήτου) και ηθικά διλήμματα (στάσεις απέναντι στο προσφυγικό) και αυτό αντανακλάται στον κατατεμαχισμό της πολιτικής σκηνής. Οι Γερμανοί ψηφοφόροι απέρριψαν τον καθιερωμένο « μεγάλο συνασπισμό» CDU/CSU- SPD. Και ενώ μικρότερα κόμματα λειτουργούσαν κάποτε ως απλά συμπληρώματα  είτε του SPD είτε του CDU/CSU, οι κομπάρσοι επισκιάζουν τώρα τους πρώην αστέρες.
Επιπλέον το κάποτε «Κόκκινο Μόναχο» έχει γίνει πράσινο τώρα. Πόλεις που άλλοτε ήταν καθιερωμένα σοσιαλδημοκρατικά οχυρά, περνούν τώρα στους πράσινους και σε άλλα μικρότερα κόμματα. Ακόμη χειρότερο για το SPD, το δημογραφικό προφίλ του πυρήνα των οπαδών του αναγγέλλει μιαν καταδίκη σε θάνατο. Μόνο το 8% των ψηφοφόρων του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος είναι νεότεροι των 30 ετών και ένα ανερχόμενο 54% είναι άνω των 60. Αντίθετα, μόλις το 24% των πρασίνων είναι άνω των 60. Και στο μεταξύ, το αριστερό Die Linke εξελίσσεται σε αυξανόμενα ελκυστικό πόλο τόσο για τους  νεώτερους αριστεριστές όσο και για τους ηλικιωμένους μετά-κομμουνιστές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Όπως το δικομματικό σύστημα εξασφάλιζε σταθερότητα και προβλεψιμότητα, έτσι και η κατάρρευσή του μπορεί να συμβάλει σε ριζική κοινωνική αλλαγή. Εξ ορισμού, η πτώση του κατεστημένου καθεστώτος συνεπιφέρει την άνοδο του αντί-κατεστημένου, συχνά υπό την μορφή του «λαϊκισμού». Από το 2005, το SPD συμμετείχε ως εταίρος μειοψηφίας σε τρείς κυβερνήσεις «μεγάλου συνασπισμού». Σε αποτέλεσμα έφθασε να ταυτίζεται με την καθεστηκυία τάξη, μολονότι δεν κατάφερε να διεκδικήσει αναγνώριση για τις επιτυχίες των προηγουμένων κυβερνήσεων.
Κάτι παρόμοιο συνέβη στην Αυστρία, όπου το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα κυβερνούσε, είτε μόνο, είτε μαζί με το Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα, από το 1971 έως το 1999 (εκτός από το 1993-1996). Τέτοιες μακρές περίοδοι διακυβέρνησης  μεγάλου συνασπισμού επέτρεψαν στο δεξιό Κόμμα της Ελευθερίας να προβληθεί ως φορέας της αλλαγής.
Όταν ένας μεγάλος συνασπισμός απειλείται, τα μέλη του πανικοβάλλονται. Αυτοί που μένουν προσηλωμένοι στην κομματική γραμμή χάνουν την λαϊκή υποστήριξη, όπως η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ. ΄Αλλοι επιχειρούν να οικειοποιηθούν την λαϊκιστική γλώσσα, όπως ο ηγέτης του CSU Χορστ Σηχόφερ κατά τους τελευταίους μήνες. ΄Αλλοι πάλι προσπαθούν να συνδεθούν με διαφορετικές πολιτικές θέσεις, όπως ο Αλεξάντερ Ντομπρίντ του CSU, που υποσχόταν μιαν «συντηρητική επανάσταση», ενώ ο Μάρτιν Σουλτς, ο βραχύβιος ηγέτης του SPD (πρώην πρόεδρος της Ευρωβουλής) επαγγελόταν τη Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία.
Σε κάθε περίπτωση, όταν όλα τα συνιστώντα μέλη ενός συνασπισμού αρχίζουν να κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, το σύστημα         σύντομα διαλύεται. Ωστόσο θα πρέπει να σημειωθεί πως μολονότι τα SPD και CDU χάνουν ψηφοφόρους, οι ιδέες τους μένουν δημοφιλείς. Το πρόβλημά τους έγκειται όχι στην έλλειψη ιδεών αλλά στην απώλεια της πολιτικής αξιοπιστίας τους.
Αυτό το έλλειμμα αξιοπιστίας δημιούργησε ένα κενό που προσφέρεται σε κάλυψη από άλλα κόμματα. ΄Ετσι οι Πράσινοι πραγματοποίησαν κέρδη στην Βαυαρία υποστηρίζοντας μια πολιτική ανοχής στο προσφυγικό, πολιτική που ακολουθούσε το CDU/CSU. Αντίστοιχα, το A f D αφαίρεσε τον τίτλο πολέμιου της εισβολής μεταναστών από το CSU του Σηχόφερ, ο οποίος είχε προχωρήσει τόσο μακριά ώστε να υπονομεύει εκ των έσω την κυβέρνηση Μέρκελ, της οποία ήταν υπουργός των Εσωτερικών. Το κοινό νήμα που συνδέει όλα τα κόμματα που πέτυχαν καλά αποτελέσματα στις εκλογές της Βαυαρίας είναι ότι έχουν ηγέτες οι οποίοι είναι τουλάχιστον συνεπείς με όσα επαγγέλλονται.
Δυστυχώς για την Γερμανία το πολυκομματικό σύστημα είναι γενικά ασταθές και λιγότερο προβλέψιμο. Γεγονός πού εξηγεί γιατί κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα πάντοτε αγωνίζεται για να συγκροτήσει έναν κυβερνητικό συνασπισμό. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο παράξενων συνοικεσίων, ακόμη και συνασπισμών άκρας δεξιάς και άκρας αριστεράς, όπως είδαμε στην Ελλάδα (!),στην Ιταλία και στην Σλοβακία.
Η καλύτερη ελπίδα της Γερμανίας είναι τώρα ότι το υπό γένεση πολυκομματικό σύστημα θα ανακόψει την άνοδο του A f D, αναιρώντας την αντισυστημική ελκυστικότητά του. Μια άλλη αποζημίωση του πολυκομματικού συστήματος είναι ότι μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της συμμετοχής του κοινού στο πολιτικό γίγνεσθαι. Στην περίπτωση της Βαυαρίας η συμμετοχή στις εκλογές αυξήθηκε στο 72,4% από το 63,6% προ πενταετίας.
΄Οσο για το μέλλον, η Γερμανία μπορεί τώρα να καταλήξει με εναλλασσόμενες κυβερνήσεις συνασπισμού πολλών κομμάτων. Για παράδειγμα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς έναν συνασπισμό CDU/CSU, Ελευθέρων Δημοκρατών και Πρασίνων. Αλλά ένα τέτοιο σενάριο θα  οδηγούσε πιθανότατα σε πολιτική παράλυση, επειδή πολιτικοί από ανταγωνιστικά κόμματα εντός του συνασπισμού θα υπονόμευαν συνεχώς ο ένας τον άλλο, στο κυνήγι της δημοτικότητας. Επιπλέον ο ρόλος του Καγκελαρίου –παραδοσιακά πολύ σημαντικός στην Γερμανία- θα είναι πάντοτε ασθενέστερος σε μιαν ετερογενή κυβέρνηση.

Το πιθανότερο είναι ότι η πτώση της δυαρχίας CDU/CSU- SPD θα υποσκάψει την γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη, ακόμη και αν καμιά άλλη χώρα δεν μπορέσει να αντικαταστήσει την Γερμανία σε αυτόν τον ρόλο. Ταυτόχρονα, η εξασθένιση του SPD θα μειώσει την σοσιαλιστική παράταξη στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου θα προκύπτει μια παρόμοια έκλειψη της δικομματικής κυριαρχίας. Όμως, χωρίς τους δίδυμους κίονες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, το Ευρωκοινοβούλιο θα καταστεί ανίκανο να παίρνει έστω και ασήμαντες αποφάσεις. Και όπως πάει η Γερμανία και το SPD, έτσι πάει και η Ευρώπη.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
ΔΜ: Διανύουμε κυβερνητική κρίση με την πρόσφατη παραίτηση του Νίκου Κοτζιά από το ΥΠΕΞ. Η δική σας εκτίμηση για όλο αυτό ποια είναι; Θα αλλάξει πιθανώς η γεωπολιτική στάση της κυβέρνησης τώρα;
ΖΚ: Η παραίτηση Κοτζιά και η ανάληψη του ΥΠΕΞ από τον Αλέξη Τσίπρα αποκαλύπτουν πόσο επικίνδυνη είναι συνολικά η Κυβέρνηση Τσίπρα για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Ο κ. Τσίπρας εκτελεί συμβόλαιο θανάτου της χώρας και των Ελλήνων. Θα κάνει ό,τι χρειαστεί για να υλοποιήσει τις εντολές που του έχουν δώσει και να κρατήσει την καρέκλα. Ο Κοτζιάς εκκαθαρίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες, μετά από μυστική συνάντηση Τσίπρα-Καμμένου, που ακολουθήθηκε από βαριές κατηγορίες στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ο πρώην εκλεκτός και συνένοχος στην προδοσία της συμφωνίας των Πρεσπών αποπέμφθηκε ως παρίας υπό το βάρος κατηγοριών για την διαχείριση των μυστικών κονδυλίων. Το ΥΠΕΞ και τα μυστικά κονδύλιά του ανέλαβε ο Πρωθυπουργός, δηλώνοντας ότι «στέλνει μήνυμα στο εξωτερικό και στο εσωτερικό» ότι θα εφαρμόσει την άκυρη συμφωνία των Πρεσπών. Ότι θα εκτελέσει το συμβόλαιο. Μέρες πριν συμβούν όλα αυτά ο κ. Κατρούγκαλος είχε ήδη ξεκινήσει να προετοιμάζει την επίσκεψη Τσίπρα στη Μόσχα, συνεπώς η αντικατάσταση Κοτζιά είχε προδρομολογηθεί. Όλα τα γεγονότα αποκαλύπτουν οργιώδες παρασκήνιο, και μια Κυβέρνηση-Μαφία, που διαμορφώνεται με εκκαθαρίσεις και εξοντώσεις και ασκεί εξωτερική πολιτική με τρόπο επικίνδυνο, ασυνάρτητο, θερμοκέφαλο και εξαιρετικά επιζήμιο για τη χώρα και το λαό μας. Χωρίς εθνική στρατηγική, χωρίς εκτίμηση των γεωπολιτικών θεμάτων. Με μόνο μέλημα την ευχαρίστηση και υπηρέτηση των ξένων αφεντάδων. Την εκτέλεση του συμβολαίου.
ΔΜ: Έχετε ταχθεί κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Υπενθυμίστε μας τους λόγους.
ΖΚ: Η «συμφωνία» είναι άκυρη κατά το διεθνές δίκαιο. Ο κ. Τσίπρας δεν είχε καμμία νομιμοποίηση να την υπογράψει, δεν είχε εντολή από τον ελληνικό λαό ούτε και θα λάμβανε τέτοια εντολή, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων αντιτάσσεται στο περιεχόμενό της. Γι’ αυτό και η διαπραγμάτευσή της κρατήθηκε κρυφή μέχρι την υπογραφή της., σε αντίθεση με ό,τι επιτάσσει μια εθνική στρατηγική. Η «συμφωνία» δεν υπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά τις εντολές των Η.Π.Α., του ΝΑΤΟ, της Γερμανίας και της Ε.Ε. Περιέχει εκχωρήσεις της ιστορικής και εθνικής μας ταυτότητας (αναγνωρίζοντας μακεδονική υπηκοότητα και μακεδονική γλώσσα σε έναν πληθυσμό που δεν φέρει τέτοια χαρακτηριστικά) και επικίνδυνες παραδοχές περί εκατέρωθεν αλυτρωτισμού. Προάγει την εξάπλωση του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας και την περαιτέρω στρατιωτικοποίησή της και φέρνει την Αμερικανο-ρωσική ένταση στα σύνορά μας. Τέλος, η συμφωνία αυτή υποκρύπτει εκχώρηση δικαιωμάτων σε εξαιρετικά κρίσιμους τομείς, όπως η ενέργεια, η χρήση των ελληνικών λιμανιών και των σιδηροδρόμων της χώρας μας και η εμπορική κατοχύρωση σε διεθνές επίπεδο των μακεδονικών προϊόντων.
ΔΜ: Θεωρείτε πως τελικώς θα περάσει από Σκόπια και Ελλάδα;
ΖΚ: Ήδη στην γειτονική χώρα η «Συμφωνία» απονομιμοποιήθηκε πλήρως, μετά την συντριπτική αποχή του 65% των εκλογέων. Είναι σαφές ότι συνταγματική αναθεώρηση δεν μπορεί είναι έγκυρη. Και μόνη η επιχείρησή της είναι πράξη εκτροπής, που απλώς επιβεβαιώνει ότι και ο κ. Ζάεφ, όπως ο κ. Τσίπρας, δεν ενεργεί με λαϊκή εντολή. Οι δηλώσεις αμφοτέρων ότι θα προχωρήσουν γίνονται προς ικανοποίηση του ξένου παράγοντα. Χρέος μας είναι να μην περάσει η συμφωνία αυτή και θα πράξουμε ό,τι δικαιούμαστε και υποχρεούμαστε για να την ακυρώσουμε.
ΔΜ: Μια ανάγνωση θέλει τον βίο της ελληνικής κυβέρνησης τετελεσμένο μετά και την εξελισσόμενη κρίση. Την ασπάζεστε;
ΖΚ: Η Κυβέρνηση Τσίπρα είναι εδώ και χρόνια έκπτωτη: Εξαρχής έκπτωτη, αφού εξασφάλισε την εξουσία διαλύοντας αντισυνταγματικά την προηγούμενη Βουλή και εκμεταλλευόμενη την απογοήτευση της πλειοψηφίας των Ελλήνων, που δεν πήγαν να ψηφίσουν, γιατί η προηγούμενη ψήφος τους στο δημοψήφισμα είχε παραβιαστεί και το Μνημόνιο είχε ψηφιστεί. Κυβέρνηση τόσο γαντζωμένη στην εξουσία θα κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία. Εμείς θα κάνουμε τα πάντα, μαζί με τους πολίτες, για να τους ρίξουμε και να αποκαταστήσουμε τη δημοκρατία στη χώρα μας.
ΔΜ: Προσφάτως ήλθε στο φως η τοποθέτηση του κυρίου Παύλου Πολάκη στην πρόσφατη σύνοδο της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ με την φράση "αν τους βάλουμε φυλακή θα κερδίσουμε τις εκλογές", πράγμα που πυροδότησε αντιδράσεις. Πώς το σχολιάζετε;
ΖΚ: Οι ανατριχιαστικές δηλώσεις Πολάκη, που έφτασε να πει ότι πρέπει η Κυβέρνηση να «σπρώχνει κι άλλο τη Δικαιοσύνη», αποτελούν ομολογία ωμών παρεμβάσεων της Κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη, προς επηρεασμό δικαστών και εξασφάλιση επιθυμητής εξέλιξης δικαστικών υποθέσεων. Τα περί «ψιλής κουλτούρας» είναι σαφείς αναφορές σε δωροδοκία δικαστών, από Υπουργό που ομολογεί ότι «δεν το αφήνουμε», και ότι «είναι επικίνδυνο, αλλά πρέπει να γίνει». Πρόκειται για ομολογία διάπραξης κακουργημάτων και πλημμελημάτων (κατάχρηση εξουσίας, δωροδοκία δικαστή, παράβαση καθήκοντος) από μέλη της Κυβέρνησης και από δικαστές. Και για προτροπή συνέχισης οργανωμένης διάπραξής τους. Σε δήλωση που εκδώσαμε με τον υπεύθυνο στρατηγικής και επικοινωνίας της Πλεύσης Ελευθερίας Διαμαντή Καραναστάση, καλούμε την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και τους Δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας να παρέμβουν ζητώντας πλήρη διερεύνηση των ποινικών αυτών αδικημάτων, που καταλύουν την Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και συνιστούν εκτροπή.
ΔΜ: Έχετε επίσης κάνει μηνυτήρια αναφορά για την τραγωδία στο Μάτι. Ποιος ευθύνεται; Συνολικά πιστεύετε πως υπάρχει κυβερνητική παρέμβαση στην Δικαιοσύνη; Και αυτό πώς το σχολιάζετε αλήθεια;
ΖΚ: Καταθέσαμε μηνυτήρια αναφορά για το έγκλημα στο Μάτι τον Αύγουστο και συγκλονιστικά στοιχεία και ντοκουμέντα πριν από λίγες ημέρες. Δεν θα αφήσουμε να θαφτεί η υπόθεση και οι ξεκάθαρες ποινικές ευθύνες κυβερνητικών, αυτοδιοικητικών και υπηρεσιακών προσώπων για το έγκλημα και την απόπειρα συγκάλυψής του. Στην υπόθεση αυτή έχει καταγραφεί παρέμβαση της Κυβέρνησης και της διορισμένης από την Κυβέρνηση Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ξένης Δημητρίου, που στη διάρκεια της έρευνας έκανε απαγορευμένη μυστική συνάντηση με τον Υπουργό Δικαιοσύνης -την αποκάλυψα στις 7/8/2018- και προσπάθησε ακόμη και να παραπέμψει την έρευνα στις ελληνικές καλένδες, με πρωτοφανή παραγγελία να υποταχθεί η ποινική διερεύνηση στην διορισμένη από την Κυβέρνηση Γενική Επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης Μαρία Παπασπύρου και σε μελλοντικό πόρισμά της. Τις παρεμβάσεις αυτές έχω προσωπικά καταγγείλει δημόσια. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να εφησυχάζουμε όταν σε μια υπόθεση που αφορά τον φρικτό θάνατο 99 συνανθρώπων μας διαπιστώνεται τέτοια διαπλοκή. Εμείς δεν εφησυχάζουμε.
ΔΜ: Μια από τις πρωτοβουλίες σας επίσης που έχει κάνει αίσθηση ήταν η πρόσφατη εξώδικη δήλωση κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας, για τις γερμανικές οφειλές. Γιατί το πράξατε αυτό και γιατί είναι δίκαιο το αίτημα των οφειλών από την Γερμανία;
ΖΚ: H καταβολή των Γερμανικών οφειλών, που έχουν επισήμως υπολογισθεί σε 278 έως 341 δισεκατομμύρια ευρώ τουλάχιστον αποτελεί κορυφαία εθνική μας αξίωση. Η αποζημίωση για τα εγκλήματα, για τις θηριωδίες των Ναζί σε βάρος του λαού μας αποτελεί εθνική υπόθεση και εθνική υποχρέωση τιμής στην ιστορία μας και στα θύματα. Εδώ και 2,5 χρόνια Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Κυβέρνηση κοροϊδεύουν: περιφέρονται υποκριτικά σε μαρτυρικούς τόπους καταθέτοντας στεφάνια και κάνοντας βαρύγδουπες δηλώσεις, αλλά δεν κάνουν τα νόμιμα για την διεκδίκηση των οφειλόμενων. Αντίθετα, με συγκεκριμένες πράξεις, δηλώσεις και παραλείψεις τους, υπονομεύουν την εθνική αυτή υπόθεση, μειώνουν τις οφειλές και εξυπηρετούν το συμφέρον της Γερμανίας. Με τα εξώδικα που ήδη επιδώσαμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρωθυπουργό τους καλούμε να προβούν σε επίσημη πράξη διεκδίκησης και τους θέτουμε προ της ποινικής ευθύνης τους. Και έπονται νέες ενέργειές μας.
ΔΜ: Η Πλεύση Ελευθερίας πού ακριβώς κατατάσσει πολιτικά την ταυτότητά της. Γίνε-αι μια κριτική σε εσάς πως δεν ανήκετε στην Αριστερά...
ΖΚ: Σίγουρα δεν ανήκουμε στην «Αριστερά» του Τσίπρα και όσων πρόδωσαν τον λαό και τη χώρα μας. Ούτε στην «Αριστερά» εκείνων που ενδιαφέρονται να έχουν ένα κομματικό μαγαζί και μια καρέκλα. Είμαστε δύναμη ανατροπής του καθεστώτος και απευθυνόμαστε σε όλους τους δημοκρατικά δρώντες πολίτες, χωρίς περιχαρακώσεις των παλαιοκομματικών διαχωρισμών. Δεν κοιτάμε ούτε αριστερά ούτε δεξιά, κοιτάμε μπροστά.
ΔΜ: Η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη πώς μπορεί πολιτικά να αντιμετωπιστεί; Έχετε επαφές με ξένους ηγέτες, πχ. Μελανσόν; θα μπορούσατε να μπείτε σε μια λογική ενός ευρέως προοδευτικού μετώπου;
ΖΚ: Ακροδεξιά και φασισμός, είναι τόσο ο παραδοσιακός ολοκληρωτισμός όσο και ο φασιστικός νεοφιλελευθερισμός που βιώνουμε στη χώρα μας. Ναι, είμαστε σε επαφή με ηγέτες, κινήματα και προσωπικότητες από όλον τον κόσμο. Έχουμε ήδη αναλάβει πρωτοβουλίες κοινών δράσεων που ξεπερνούν τα σύνορά των χωρών μας και αναφέρονται στα κοινά συμφέροντα των λαών και των πολιτών και στις αξίες της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής ευημερίας, του κοινωνικού κράτους δικαίου. Και θα συνεχίσουμε.
ΔΜ: Ποιο θα είναι το διακύβευμα στις επερχόμενες εθνικές εκλογές; Δεξιά - Αριστερά ή κάτι εντελώς διαφορετικό;
ΖΚ: Το διακύβευμα είναι η απελευθέρωση του λαού και της χώρας μας. Εμείς απευθυνόμαστε στους πολίτες. Δεν κοιτάμε ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Κοιτάμε μπροστά.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Finian Cunningham, Strategic Culture, 18-10-2018
«Ασφαλώς και είναι μετριοπαθής ο διάδοχός μας. Επέτρεψε στις γυναίκες να οδηγούν»

[ Η επιλογή προβολής του πιο κάτω άρθρου, πεπειραμένου παρατηρητή και αναλυτή της τρέχουσας ανθρώπινης ιστορίας, οφείλεται στο ότι μόνος αυτός διέγνωσε την ανάγκη να προσφέρει μια πολύτιμη υπηρεσία αφύπνισης και συνειδητοποίησης ευρύτατου τμήματος του διεθνούς κοινού.  Κοινού το οποίο, σε κατάσταση πνιγμού αναγκών, εθισμού στον περιβάλλοντα εξωφρενισμό και  υπό συνεχή πλύση εγκεφάλου, ακούει και βλέπει εικονογραφημένο το ελεγχόμενο αφήγημα της εξουσίας, με ίσως κάποιον διαφεύγοντα αντίλογο, χωρίς να καταγράφει, να επεξεργάζεται και να διαμορφώνει προσωπική κρίση και στάση απέναντι σε διαφαινόμενα «τέρατα και σημεία». Όπως, από την μια πλευρά, η «ανθρωπιστική» ισοπέδωση της Σερβίας με καρκινογόνες βόμβες με στοιχεία Ουρανίου, οι εκατόμβες πειρατικών «ανθρωπιστικών» πολέμων σε Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Αφγανιστάν, η τριετής γενοκτονία στην Υεμένη, η εβδομαδιαία σφαγή Παλαιστινίων στην Γάζα, οι τηλεκατευθυνόμενες δολοφονίες με «drones” κ.ο.κ . Και από την άλλη, το δακρύβρεκτο προπαγανδιστικό θέατρο πληρωμένων δουλεμπορικών ΜΚΟ του συστήματος Σόρος και Σια, για «πνιγόμενους πρόσφυγες» η για τα  «θύματα χημικών βομβαρδισμών του Άσαντ στην Συρία», ή για την καταπίεση σεξουαλικών μειονοτήτων κ.λ.π. Σημεία και τέρατα προκλητικής εγκληματικότητας και υποκρισίας, που σε προηγούμενες εποχές θα επέφεραν συγκλονισμούς και ανατροπές.                                                                                               Η θεραπευτική προσφορά του άρθρου συνίσταται στην παραστατική ανάδειξη και εντύπωση στην συνείδηση του αναγνώστη της εξελισσόμενης πλήρους ανατροπής πανάρχαιων αξιών, αρχών δικαίου και ηθικής και κανόνων συνύπαρξης των εθνών και του κοινωνικού συμβολαίου συμβίωσης και την βίαιη υποκατάσταση τους, με την επιβολή, ως του αυτονόητου φυσιολογικού πλαισίου ανθρώπινης διαβίωσης, του ενός και μοναδικού κανόνα και νόμου, του  Δικαίου του Ισχυροτέρου, στον νέο κόσμο της Ζούγκλας. Εκ των πραγμάτων, το παρόν κείμενο προβάλλει στον αναγνώστη το προαιώνιο δίλημμα της θεμελιακής επιλογής.]

Παρουσίαση : Μιχαήλ Στυλιανού

Δυο εξαφανίσεις και δυο πολύ διαφορετικές αντιδράσεις από Δυτικές κυβερνήσεις, που εξεικονίζουν το μέτρο της υποκρισίας τους.
Όταν ο πρώην Ρώσος κατάσκοπος Σεργκέι Σκρίπαλ εξαφανίστηκε (μετά την θαυματουργή νοσηλεία του) στην Βρετανία, επιβλήθηκαν αμέσως ποινικά μέτρα σε βάρος της Ρωσίας από την βρετανική κυβέρνηση και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ. Αντίθετα οι Δυτικές κυβερνήσεις εξαντλούνται σε αυτοσυγκράτηση έναντι της Σαουδικής Αραβίας για την αποτρόπαιη και τεκμηριωμένη υπόθεση της δολοφονίας του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι.
Η κατακραυγή των Δυτικών κυβερνήσεων και ΜΜΕ για την υπόθεση Σκρίπαλ ήταν εκκωφαντική και οδήγησε στην απέλαση πολλών δεκάδων Ρώσων διπλωματών από τις ΗΠΑ και 28 άλλες χώρες, στηριζόμενη σε αναπόδεικτους βρετανικούς ισχυρισμούς, ότι το Κρεμλίνο αποπειράθηκε να δηλητηριάσει έναν εξόριστο κατάσκοπο με  ένα θανατηφόρο χημικό παρασκεύασμα. Η κυβέρνηση Τραμπ επιδείνωσε τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας επικαλούμενη την υπόθεση Σκρίπαλ.
Οι κατηγορίες του Λονδίνου σε  βάρος της Μόσχας διακρίνονταν για την αχαλίνωτη εικοτολογία (« είναι υψηλά πιθανό ότι…») και τους τραβηγμένους υπαινιγμούς. Κανένα επαληθεύσιμο στοιχείο για το τι συνέβη στον Σεργκέι Σκρίπαλ και την θυγατέρα του  Τζούλια δεν παρουσιάστηκε από τις βρετανικές αρχές. Ο ισχυρισμός τους ότι ο Πρόεδρος Πούτιν ενέκρινε την αποστολή εκτελεστών, εφοδιασμένων με νευροτοξική ουσία, στηρίζεται σε απλή εικασία.
Το μόνο που ξέρουμε με βεβαιότητα είναι ότι οι βρετανικές αρχές εξαφάνισαν τους Σκρίπαλ από την κοινή θέα και επαφή, εδώ και επτά μήνες, μετά το επεισόδιο της υποτιθέμενης δηλητηρίασης στο Σώλσμπερυ στις 4 Μαΐου.
Οι ρωσικές αρχές και συγγενείς της οικογένειας συνάντησαν συστηματική άρνηση  για οποιαδήποτε επαφή στο Λονδίνο με τους Σκρίπαλ, πατέρα και κόρη, σε πείσμα περισσότερων από 60 διαβημάτων της Μόσχας, σύμφωνων με το Διεθνές Δίκαιο και του γεγονότος ότι η Τζούλια Σκρίπαλ είναι υπήκοος της Ρωσικής Ομοσπονδίας με προξενικά δικαιώματα.
Αποτελεί καταισχύνη ότι, στην βάση ενός τόσο ισχνού στρώματος πάγου «στοιχείων», οι Βρετανοί όρθωσαν ένα ποινικό οικοδόμημα  σε βάρος της Μόσχας, επαναπαυόμενοι σε μια διεθνή εκστρατεία κυρώσεων και διπλωματικών απελάσεων.
Συγκρίνετε τώρα αυτήν την βεβιασμένη αντίδραση, την βιαία   υπέρ-αντίδραση μάλιστα, με το πώς οι ΗΠΑ, η Γαλλία, ο Καναδάς και άλλες Δυτικές κυβερνήσεις βραδυπορούν και διστάζουν να αντιδράσουν έναντι της Σαουδικής Αραβίας για την υπόθεση Κασόγκι.
΄Υστερα από δύο σχεδόν εβδομάδες μετά την είσοδο του Τζαμάλ Κασόγκι στο Σαουδικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης, το Σαουδικό καθεστώς τελικά αυτήν την εβδομάδα ομολογεί ότι σκοτώθηκε μέσα στο οίκημα –αλλά, ισχυρίζονται, «σε μιαν ανάκριση που πήγε στραβά».
Τουρκικές και αμερικανικές υπηρεσίες είχαν υποστηρίξει νωρίτερα ότι ο Κασόγκι βασανίστηκε και δολοφονήθηκε μέσα στο Σαουδικό προξενείο από δεκαπενταμελή ομάδα εκτελεστών, σταλμένη από την Ριάντ.
Ακόμη πιο παραστατικά, υποστηρίζεται πως το σώμα του Κασόγκι κατακρεουργήθηκε από τους δολοφόνους με χασαποπρίονο και τα τεμάχια μεταφέρθηκαν, μέσα σε κιβώτια, από το προξενείο στην Σαουδική Αραβία, με δύο ιδιωτικά αεριωθούμενα της Σαουδικής  βασιλικής οικογένειας.
Και επιπλέον, Τούρκοι και Αμερικανοί υποστηρίζουν ότι το όλο βάρβαρο σχέδιο για την δολοφονία του Κασόγκι είχε καταστρωθεί με διαταγή των κορυφαίων Σαουδαράβων ιθυνόντων, εννοώντας τον Διάδοχο Μωχαμέντ Μπιν Σαλμάν. Η τελευταία επινόηση από την Ριάντ είναι να ενοχοποιήσουν «ανεξέλεγκτους δολοφόνους» και να απαλλάξουν το παλάτι από κάθε ενοχή.
Στο γεγονός ότι ο 59χρονος Κασόγκι ήταν νόμιμος κάτοικος ΗΠΑ και σχολιογράφος της Ουάσιγκτον Ποστ οφείλεται αναμφίβολα το γεγονός ότι η υπόθεσή του έτυχε τόσο ευρείας προβολής στα Δυτικά ΜΜΕ. Χιλιάδες άλλων θυμάτων της Σαουδικής εκδικητικότητας εξαφανίζονται στην ρουτίνα της Δυτικής αδιαφορίας.
Ωστόσο, παρά τη φρικιαστική και καταδικαστική της Σαουδικής Μοναρχίας υπόθεση Κασόγκι, η αντίδραση της αμερικανικής, της βρετανικής και άλλων κυβερνήσεων ήταν επαίσχυντη.
Ο Πρόεδρος Τραμπ εκραύγασε ότι «θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες» για το Σαουδικό καθεστώς εάν αποδειχτεί ένοχο για την δολοφονία του Κασόγκι. Αλλά γρήγορα κατέβασε τους τόνους, λέγοντας ότι τα συμβόλαια δισεκατομμυρίων (110 δις) δολαρίων για όπλα με το πετρελαιοφόρο βασίλειο δεν θα ακυρωθούν. Τώρα ο Τραμπ φαίνεται να πηγαίνει για συγκάλυψη, προβάλλοντας το μύθευμα ότι η δολοφονία του Κασόγκι ήταν έργο «ασύδοτων δολοφόνων».
Βρετανία, Γερμανία και Γαλλία εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση συνιστώντας «μιαν αξιόπιστη έρευνα» της εξαφάνισης Κασόγκι. Αλλά πέραν της σκληρά ηχούσας ρητορικής κανένα από τα ευρωπαϊκά κράτη δεν έκανε νύξη για οποιεσδήποτε συγκεκριμένες κυρώσεις, όπως ακυρώσεις συμβολαίων πώλησης όπλων, ή για απελάσεις διπλωματών.
Ο Καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τρουντώ δήλωσε πως είναι «περίφροντις» για τους φρικτούς ισχυρισμούς  περί τον φόνο του Κασόγκι, αλλά επανέλαβε ότι η κυβέρνησή του δεν θα ακυρώσει το συμβόλαιο 15 δισεκατομμυρίων για την πώληση οχημάτων μάχης στην Ριάντ.
Οι κυβερνώντες στη Σαουδαραβία απείλησαν μάλιστα με  αντίποινα σε κυρώσεις των Δυτικών κυβερνήσεων.
Οι Σαουδικές διαψεύσεις της επίσημης ενοχής εμφανίζονται σαν θρασύτατη περιφρόνηση κάθε λογικής και αποχρωσών ενδείξεων ότι ο Κασόγκι πράγματι δολοφονήθηκε μέσα στο κτίριο του προξενείου με διαταγή κορυφαίων Σαουδαράβων ιθυνόντων.
Μια πολυτελής  διεθνής διάσκεψη επενδυτών στην Ριάντ αυτήν την εβδομάδα μποϋκοτάρεται από κορυφαίες επιχειρηματικές προσωπικότητες, από την Παγκόσμια Τράπεζα, την Τζ. Μπι. Μόργκαν, Βρετανικών Επενδύσεων και παγκόσμιες φίρμες, όπως η Φορντ και η Uber και μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ.
Παρ’ όλα αυτά, ο Τραμπ έχει αποκρούσει συστάσεις για μέτρα τιμωρίας. ΄Εχει δηλώσει πως αμερικανικές θέσεις εργασίας και κέρδη εξαρτώνται από την Σαουδική αγορά όπλων. Περί τα 20% όλων των αμερικανικών πωλήσεων όπλων υπολογίζεται πως πηγαίνουν στον Οίκο των Σαούδ. Τίτλος των Τάϊμς της Νέας Υόρκης διαλαλούσε αυτή την εβδομάδα : «Αυτό που προέχει περήφανα είναι το Σαουδικό παζάρι του Τραμπ».
Ο Λευκός Οίκος του Τραμπ θα εκπροσωπηθεί αυτή την εβδομάδα στην επενδυτική διάσκεψη της Σαουδαραβίας –που βαφτίστηκε «Το Νταβός της Ερήμου»- από τον υπουργό των Οικονομικών Στήβεν Μνούχιν. Εδήλωσε πως συμμετέχει παρά τους βαρείς ισχυρισμούς σε βάρος των ιθυνόντων.
Ασφαλώς το ζήτημα στην προκείμενη περίπτωση είναι η ανοχή των Δυτικών κυβερνήσεων απέναντι στην Σαουδική Αραβία και τον λεγόμενο «μεταρρυθμιστή» διάδοχο του θρόνου της. Είναι εντυπωσιακό πόση ανεξάντλητη ευπιστία η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι, η Οτάβα και άλλοι διαθέτουν για τους δεσπότες της Σαουδικής Αραβίας, που όπως φαίνεται έχουν συλληφθεί επ’ αυτοφώρω σε μιαν θηριώδη δολοφονία.
Όταν όμως πρόκειται για την Ρωσία και για σουρεαλιστικούς και αναπόδεικτους ισχυρισμούς ότι το Κρεμλίνο ενέχεται για μιαν αλλόκοτη συνωμοσία δολοφονίας με δηλητήριο, όλες οι ίδιες Δυτικές κυβερνήσεις παραμερίζουν κάθε λογική και ευπρέπεια και εξαπολύουν κυρώσεις κατά της Ρωσίας, βασιζόμενες σε φανταχτερές, κούφιες εικασίες. Η κραυγαλέα υποκρισία αυτής της συμπεριφοράς κατεδαφίζει κάθε προσποίηση ακεραιότητας η προσήλωσης σε αρχές.
Και εδώ έχουμε μιαν άλλη σχέση μεταξύ των υποθέσεων Σκρίπαλ και Κασόγκι: Οι Σαουδάραβες αναμφίβολα έλαβαν υπό σημείωση πως η κυβέρνηση της Βρετανίας έδειξε απόλυτη αδιαφορία και περιφρόνηση για το Διεθνές Δίκαιο  με την ντε φάκτο απαγωγή του Σεργκέι και της Τζούλιας Σκρίπαλ. Εάν οι Εγγλέζοι μπορούν να διαπράττουν ατιμωρητί μιαν τόσο βαριά παρανομία, τότε                              – προφανώς σκέφτηκαν οι Σαουδάραβες- κανείς δεν θα νοιαστεί ιδιαίτερα  εάν εξαφανίσουμε τον Κασόγκι.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)