Articles by "Πολιτική άποψη"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολιτική άποψη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Εντυπώσεις εξοικειωμένου με την Γαλλία παρατηρητή από συστηματική παρακολούθηση της εξέλιξης των πέντε ως σήμερα «πράξεων» της εξέγερσης «Κίτρινα Γιλέκα», όπως παρουσιάστηκαν σε συνεχή απ’ ευθείας μετάδοση, από τους ρεπόρτερ και ανταποκριτές του γαλλικού ειδησεογραφικού καναλιού  L.C.I. ( La Chaine Info) σε δεκάδες , αλληλοδιάδοχα, μεγάλες και μικρές πόλεις της Γαλλίας.

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Ο απλός άνθρωπος στην Γαλλία δεν είναι  τελικά ένα veau (μοσχάρι), όπως τον είπε ο Ντε Γκωλ  -σε ώρα απόγνωσης-  και όπως τον έδειχναν τα αποτελέσματα  αρκετών ψηφοφοριών -μετά το δημοψήφισμα του 2005 για την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
Μπροστά στο μικρόφωνο του ρεπόρτερ της τηλεόρασης, κοντά στην υπαίθρια φωτιά ,που έχουν ανάψει για να ζεσταθούν, άνδρες και  γυναίκες   με κίτρινα γιλέκα, στο στρατηγικό σταυροδρόμι της πόλης ή του χωριού, στα λόγια μιας άγαμης μητέρας δυο παιδιών, βοηθού νοσοκόμου, ανακαλύπτεις: Σαφήνεια, γνώση, λογικό ειρμό και  κόσμια διατύπωση στην παρουσίαση του ευρύτατου κοινωνικού εφιάλτη που ζουν εκατομμύρια γαλλικές οικογένειες, με εισόδημα που δεν φτάνει ως τα τέλη του μήνα, ψαλλιδίζεται συνεχώς από φόρους και αυξήσεις και τελεί υπό την συνεχή απειλή της  απόλυσης.                                                                                         
Και  ακούς να διατυπώνονται  συγκεκριμένες, νόμιμες και  λογικές προτάσεις για την αντιμετώπιση του οικονομικού και κοινωνικού προβλήματος της χώρας για την ικανοποίηση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων στην ζωή και στην αξιοπρέπεια και για την αποκατάσταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού στην χάραξη των κρατικών επιλογών και της πορείας του έθνους.  
                                                                          
΄Ανθρωποι κάθε ηλικίας, ταξικής προέλευσης και βαθμού εκπαίδευσης, αγρότες, εργάτες, μικροί επιχειρηματίες, υπάλληλοι, φοιτητές, με κοινά χαρακτηριστικά λόγου - την ευθύτητα, την σαφήνεια, την λιτότητα και την ήρεμη αποφασιστικότητα. Στο βάθος της εικόνας που μεταφέρει η κάμερα:  Η γαλλική σημαία  και μάζες συγκεντρωμένων «κίτρινων γιλέκων» να κραυγάζουν το σύνθημα «Μακρόν Παραιτήσου», η  να τραγουδούν την Μασσαλιώτιδα, τον Εθνικό ΄Υμνο της χώρας. Κάποιοι να φορούν τον φρυγικό σκούφο, εθνικό σύμβολο. Και πλήθος συνθήματα σε πλακάτ και στην ράχη των κίτρινων γιλέκων κατά του «προέδρου των πλουσίων».
Αλλαγή εικόνας στο στούντιο και στο πάνελ των σχολιαστών και σύγκριση με τον λόγο της εξουσίας: άκαμπτο, αξιωματικό, «παιδαγωγικό», στην ερμητική γλώσσα της ΕΝΑ και της Εκόλ Πολυτεκνίκ, της στατιστικής, των αριθμών, των ευρω-ενωσιακών ορίων αναπνοής που όρισε το Μάαστριχ για τους κοινωνικά αδύνατους.
Αλλαγή πόλης ή συνοικίας του Παρισιού, απαράλλακτος πίνακας. Εντυπωσιάζει η απουσία ανορθογραφίας, με ακρότητες, βαναυσότητα, φλύαρο ναρκισσισμό. Επίσης –στις πόλεις της επαρχίας κυρίως-  ένα διαφαινόμενο κλίμα κρυφής συναδέλφωσης εξεγερμένων πολιτών και οργάνων της τάξεως, το οποίο θα παραδεχτούν και θα εξηγήσουν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι αστυφυλάκων και ΜΑΤ, στα πλατό της τηλεόρασης  .
Είναι οι εικόνες της αρχής, ως λαϊκού  κινήματος,  μιας εξέγερσης που αρχικά αντιμετωπίστηκε από το σύστημα της δημοσιότητας ως γραφικότητα και έτσι διέσπασε το φράγμα της αποσιώπησης και απομόνωσης, που αντιμετωπίζει κάθε φωνή και χειρονομία εξερχόμενη από τα πλαίσια της «ορθής σκέψης».                       
Στην εξέλιξη η εικόνα αλλάζει, μετά την αλλαγή στην στάση του συστήματος εξουσίας, αρχικά προς την περιφρόνηση και την αγριάδα, κατόπιν στην μαλαγανιά,  και έπειτα  στα κάθε είδους «στρατηγήματα» εξαπάτησης, διαβολής, διαίρεσης και τρομοκράτησης του κινητοποιημένου πλήθους.

* * * * * *

Την σταγόνα, που ξεχείλισε ένα ανθρώπινο καζάνι σε κατάσταση μοναχικού και ανήμπορου βρασμού, την πρόσθεσε η αύξηση του φόρου των καυσίμων, στην αμείλικτη διαδικασία εφαρμογής  του Μακρονικού προγράμματος «οικονομικής μεταρρύθμισης», δηλαδή  αποστράγγισης των ασθενέστερων και μεσαίων τάξεων, για την μείωση του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού στα 3% του ΑΕΠ, κατά τις επιταγές της  Συνθήκης του Μάαστριχ –χωρίς να θιγούν τα τερατώδη έσοδα των πολύ πλουσίων και των πολυεθνικών επιχειρήσεων.
Εκλεγμένος, με ταχυδακτυλουργίες, από το 20% του εκλογικού σώματος και υιοθετώντας  αυτοκρατορικό  λόγο, τρόπους και ύφος, επικεφαλής  κυβέρνησης  από  πρόθυμους τεχνοκράτες, χωρίς πολιτική ή κοινωνική πείρα, ο Μανουέλ Μακρόν όρμησε ακάθεκτος στην κατεδάφιση των προεκλογικών επαγγελιών του και  όποιων κοινωνικών κατακτήσεων και δημοσίων υπηρεσιών είχαν αφήσει όρθιες οι προκάτοχοί του, οι οποίες αποτελούσαν το καύχημα της Γαλλίας. Το ίδιο ακάθεκτος  συνεχίζει το ξεπούλημα όσων μεγάλων εθνικών επιχειρήσεων  δεν έχουν ακόμη αρπαγεί  ληστρικά – όπως  η Alsthom- από τις ΗΠΑ.
 Τα αποτελέσματα για τις υπηρεσίες υγείας, τις συγκοινωνίες την παιδεία την κοινωνική πρόνοια είναι δραματικά,  με την πρόσθετη επιβάρυνση της  φιλελεύθερης μεταναστευτικής πολιτικής  που υπερασπίζεται ο σημερινός πρόεδρος της Γαλλίας, διεκδικητής της ηγεσίας της Ε.Ε. και  σημαιοφόρος της παγκοσμιοποίησης, ο οποίος έχει διακηρύξει ότι  «Ο εθνικισμός είναι λέπρα» και ότι «Δεν υπάρχει γαλλική κουλτούρα».

.* * * * *                                                                                                                               
Για την κατανόηση της  σημερινής  κοινωνικής πραγματικότητας στην Γαλλία ιδού μερικά στοιχεία –από πρόσφατο  άρθρο στο όργανο των Ντεγκωλλικών «Comité Valmy»:
-.Σχεδόν 6 εκατομμύρια εγγεγραμμένοι στο ταμείο ανεργίας.   Άνεργος ένας στους τέσσερεις νέους.
-.Τα 30% των Γάλλων  εργάζονται με συμβάσεις ορισμένης διάρκειας.
-.΄Ένα εκατομμύριο  εργαζομένων εισπράττουν λιγότερα των 800 ευρώ τον μήνα.
-. Τουλάχιστον 180.000 άστεγοι αυτόν τον χειμώνα.
-. Κατακλύζονται από πλήθη τα «εστιατόρια της καρδιάς» (λαϊκά   συσσίτια).
- Μια αυτοκτονία αγρότη κάθε δυο μέρες. Δεκάδες αυτοκτονίες αστυνομικών και χωροφυλάκων κάθε χρόνο.


* * * * *                                                                                                                       

Με την αναγγελία του φόρου στα καύσιμα, κάποιος είχε την ιδέα, φόρεσε το κίτρινο γιλέκο κινδύνου των αυτοκινητιστών και μετέδωσε από το Ιντερνέτ το πολλαπλασιαστικό κάλεσμα σε λαϊκό συναγερμό, πού σύντομα έβγαλε αθροιζόμενες χιλιάδες ανθρώπων με κίτρινα γιλέκα  στον δρόμο. Γειτόνων, συμπολιτών, άγνωστων μεταξύ τους, διαφορετικής ή καμιάς κομματικής προέλευσης, πολλών που είχαν ψηφίσει τον «νεαρό τραπεζίτη» Μακρόν, από απέχθεια προς τα δοκιμασμένα, φθαρμένα/ διεφθαρμένα  ή συκοφαντημένα αδοκίμαστα κόμματα, περισσότερων που είχαν ψηφίσει λευκό και άλλων που είχαν ψηφίσει Μελανσόν, ή Μαρίν Λε Πεν.                                                                                                                    
Το τελευταίο χτύπημα στο άδειο οικογενειακό πορτοφόλι τούς  απέσπασε από την μοναχική παράλυση αδυναμίας , την εξάρτηση από την ψυχοτροπική τηλε-οθόνη του « Μεγάλου Αδελφού» και την αποχαυνωτική  καταφυγή στο «Σμάρτφον» και στο «κινητό».
 Βγήκαν στον δρόμο και γνωρίστηκαν με τους γείτονες της πολυκατοικίας και της γειτονιάς και τους συμπολίτες στον Δήμο. Ξαναβρήκαν συνομιλητές , αντάλλαξαν εμπειρίες, γνώσεις, ιδέες και δημιούργησαν σχέσεις οικειότητας και φιλίας. Χτίστηκε συντροφικότητα, σμιλεύτηκε και προέκυψε πειθαρχημένη ενότητα θέσεων, προσαρμοζόμενη εξελικτικά απέναντι στην στάση της εξουσίας. Γεννήθηκε έτσι μια αυθόρμητη, τελείως πρωτότυπη και ασύμβατη κοινωνική-πολιτιστική επανάσταση, απεριόριστων ανατρεπτικών δυνατοτήτων, που προκαλεί ρίγη πανικού στο σύστημα εξουσίας, όχι μοναχά της Γαλλίας. Αυτό που ξεκίνησε σαν αντιφορολογική έκρηξη εξελίχθηκε σε κοινωνική εξέγερση   – επανάσταση νέας μορφής.

* * * * *                                                                                                   

Στο κανάλι της συνεχούς ενημέρωσης, τα Σάββατα εξόρμησης των «κίτρινων γιλέκων», η συνεχής ροή μοιράζεται μεταξύ της μετάδοσης εικόνων από τα μέτωπα γεγονότων στο Παρίσι και στην επαρχία και του σχολιασμού τους από εναλλασσόμενες ομάδες σχολιαστών, από ένα εκπρόσωπο της κυβέρνησης, ένα γνωστό δημοσιογράφο, ένα  βουλευτή της αντιπολίτευσης, έναν εκπρόσωπο  των αστυνομικών οργάνων και έναν διαφορετικό κάθε φορά πολίτη με κίτρινο γιλέκο –ο οποίος  τονίζει πάντοτε πως δεν εκπροσωπεί παρά  μόνο τον εαυτό του.  Αλλά το κίτρινο κυριαρχεί στα προγράμματα συζητήσεων και ανάλυσης όλη την εβδομάδα.
Οι ομάδες των συζητητών στο τηλεοπτικό στούντιο αντικαθρεφτίζουν τον εθνικό διχασμό σε δύο στρατόπεδα. Τους εκπροσώπους του  κλειστού συστήματος εξουσίας, την λεγόμενη «ελίτ»: Υφυπουργό ή  βουλευτή/βουλευτίνα,  αρθρογράφο εφημερίδας, ή συστημικό παπαγάλο τύπου Δανιήλ Κοέν Μπεντίτ και  συνήθως τον παρουσιαστή του προγράμματος. Και από την άλλη, έναν ή  δυο βουλευτές της αντιπολίτευσης, κάποιον κοινωνιολόγο αναλυτή, έναν συνδικαλιστή των αστυνομικών σωμάτων και ένα  κίτρινο γιλέκο, τον «λαϊκιστή», η εκπρόσωπο των «αξιοθρήνητων» κατά την έκφραση της Χίλαρυ Κλίντον.                    
Οι εκπρόσωποι της «ελίτ» αγανακτούν  για τα απειλή της αναρχίας, την αμφισβήτηση των θεσμών της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας και του σχετικά πρόσφατου αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών, υπερασπίζονται το έργο της κυβέρνησης και συμβουλεύουν υπομονή για την καρποφορία του… Μαχητικοί συνήγοροι της εξουσίας ή συγκαταβατικοί παιδαγωγοί του  πόπολου. Βουλευτές των  δεξιών εθνικιστικών κομμάτων της Μαρίν Λε Πεν και του Ντυπόν-Αινιάν και της ριζοσπαστικής αριστεράς, του Μελανσόν, καλούνται προφανώς με την ελπίδα πως θα συμβάλουν στον χρωματισμό του κινήματος κατά τις κυβερνητικές επιδιώξεις –παγίδα που επιδέξια αποφεύγουν, μαστιγώνοντας παράλληλα και ανεξάρτητα το καθεστώς Μακρόν. Το εκάστοτε κίτρινο γιλέκο –γυναίκα ή άνδρας- όταν του δίνεται ο λόγος απέχει από πολιτική πολεμική, περιορίζεται στην υποστήριξη των κοινωνικών διεκδικήσεων του κινήματος,  στην ανατροπή παραπλανητικών εικονικών παραχωρήσεων της εξουσίας, όπως η «αύξηση του κατώτερου μισθού κατά 100 ευρώ.» και συχνά στην επισήμανση της  έλλειψης αντιπροσωπευτικότητας του σημερινού πολιτικού συστήματος.
Η εμφάνιση μεγαλοδημοσιογράφων και παρουσιαστών των τηλεοπτικών προγραμμάτων δικαιολογεί την κατάταξή τους από  τους πολίτες με κίτρινο γιλέκο στο  αντιλαϊκό σύστημα εξουσίας και το αίσθημα αποστροφής, που εκφράστηκε  και βίαια εναντίον τους σε κάποια επεισόδια στο Παρίσι. Ο παρατηρητής διαπιστώνει ωστόσο μια διάσταση μεταξύ  «επώνυμων δημοσιογράφων», συνηγόρων του συστήματος, και των ρεπόρτερ πεδίου, με την έντιμη περιγραφή «σε ζωντανή μετάδοση» γεγονότων και  παρουσίασης θέσεων -στάση που  βλέπουμε και στους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των φρουρών της τάξεως, των οποίων οι αριθμοί  για τον όγκο των διαδηλώσεων ήταν σημαντικά υψηλότεροι  από τις εκτιμήσεις  του  υπουργείου.

* * * * *       
                                                                                                            
Στις επόμενες «πράξεις» του δράματος παρατάχτηκαν και τα τεθωρακισμένα της GENTFOR, (της ευρωπαϊκής μισθοφορικής  δύναμης καταστολής, που κάποτε ετοιμαζόταν για την Ελλάδα) και οι δυνάμεις της τάξεως διατάχθηκαν να «δράσουν προληπτικά», ενώ τα ΜΜΕ τρομοκρατούσαν με προαναγγελίες αιματοχυσίας στο Παρίσι. Σαν σε αποκορύφωμα  συνέβη και η δολοφονική επιδρομή στο Στρασβούργο , από σεσημασμένο και με ογκώδη ποινικό φάκελο τρομοκράτη, του οποίου η σύλληψη/εκτέλεση καθυστέρησε 36 ώρες τουλάχιστον, μολονότι, ο γνωστός  ως εν δυνάμει φονιάς, κρυβόταν στο σπίτι του…
Παρά αυτό το πολύμορφο ναρκοπέδιο, ο άυλος, απρόσωπος, συλλογικός εγκέφαλος ενός διάσπαρτου σε ολόκληρη την Γαλλία κινήματος απέδειξε δυνατότητες τακτικής προσαρμογής.  Η κίτρινη συρροή στο Παρίσι μειώθηκε, τα γιλέκα απέφυγαν τις προκλήσεις, μπαχαλοποιοί και πλιατσικολόγοι δεν βρήκαν περιθώρια δράσεως. Τα παπαγαλάκια υπηρεσίας στα στούντιο διατυμπάνιζαν «κάμψη του κινήματος των κίτρινων γιλέκων», επικαλούμενα τους αριθμούς του υπουργείου Δημοσίας Τάξης. Αλλά οι ανταποκριτές στις πόλεις της επαρχίας ανέφεραν  διόγκωση των κινητοποιήσεων.                                                                   
Πειραματικές δοκιμές μεθόδων  καταστολής  όλης της κλίμακας απλά συνέβαλαν σε συνεχή σκλήρυνση των συνθημάτων και των διεκδικήσεων –από την τιμή της βενζίνης στην αλλαγή του Συντάγματος.

* * * * *          
                                                                                                     
Από την παρακολούθηση της εξέλιξης  αυτού του σημαντικού κοινωνικού φαινομένου στα μέτωπα της αγωνιστικής παρουσίας του και στα μετόπισθεν των  συζητήσεων, αναλύσεων και διαφαινόμενων αντιδράσεων  προέκυψαν  οι εξής κυρίαρχες εντυπώσεις:
1.- Τα χωρίς προηγούμενο, εντελώς πρωτοφανέρωτα , ρευστά χαρακτηριστικά αυτού του κινήματος των κίτρινων γιλέκων έχει αποσταθεροποιήσει συθέμελα το πολιτικο-κοινωνικό σύστημα της Γαλλίας ( Βαθύ Κράτος- Πρόεδρο- κυβέρνηση- κοινοβουλευτική βάση, ελεγχόμενα ΜΜΕ), λόγω αδυναμίας «αναγνώρισης», κατάταξης, «ακτινογραφίας», «ψυχανάλυσης» και εξεύρεσης του  αντίδοτου για την αντιμετώπισή του.                                                                                     
΄Αρχισαν με την καταφρόνηση,  την διαβολή, με απόπειρες στιγματισμού ως «ακροδεξιάς» και «ακροαριστεράς» και με απειλές, αλλά η δημοτικότητα του κινήματος στις δημοσκοπήσεις δεν έπαυε να ανεβαίνει. Μετά τις σοβαρές ταραχές της 1ης Δεκεμβρίου, όταν οι διαδηλωτές έφθασαν στο προεδρικό μέγαρο, το καθεστώς αυτοταπεινώθηκε με προεδρική και κυβερνητική mea culpa, παραδεχόμενο ότι έσφαλλε να αντιμετωπίσει με περιφρόνηση τον λαό και να μην κατανοήσει  τις πιεστικές ανάγκες του. Αλλά τα μέτρα «επανόρθωσης» που εξήγγειλε  χαρακτηρίστηκαν «στάχτη στα μάτια» και «στραγάλια», από ηλικιωμένες γυναίκες με κίτρινα γιλέκα στα σταυροδρόμια της λαϊκής κινητοποίησης.  
Επί τεσσερισήμισι  τώρα εβδομάδες κυβέρνηση, βουλευτές της, ΚονΠεντίδες , τηλεοπτικές περσόνες και λοιποί αβανταδόροι της εξουσίας προκαλούν, εισηγούνται, πιέζουν, εκλιπαρούν  τον παρόντα γιλεκοφόρο πολίτη να «οργανωθούν», να «συγκροτηθούν σε επίσημο κίνημα, κόμμα», να εκλέξουν αντιπροσώπους, να προσέλθουν σε «δημοκρατική συζήτηση», να « σεβασθούν τους δημοκρατικούς θεσμούς». Μέχρι τώρα η απάντηση ήταν πως οι αποφάσεις  διαμορφώνονται στις τοπικές συνελεύσεις και  ζυμώνονται σε εθνική κλίμακα.              
Αυτό το «άπιαστο», το ρευστό, το χωρίς σαφείς διαστάσεις, το χωρίς επίσημη εκπροσώπηση, το ακέφαλο, του κινήματος (με την συνακόλουθη αδυναμία της χειραγώγησης, του εκβιασμού, της εξαγοράς) τρελαίνει κυριολεκτικά τους υποβολείς, τους φορείς και τους υπηρέτες  της εξουσίας.

2.- Στο γαλλικό σύστημα εξουσίας αυτό που φαίνεται να προκαλεί κρίσεις αμηχανίας και πανικού είναι η έλλειψη πείρας για την διάγνωση, αξιολόγηση και αντιμετώπιση αυτού του λαϊκού κινήματος. Αυτά τα στοιχεία του αυθόρμητου, του παρθένου, του απορριπτικού φθαρμένων, στιγματισμένων και διεφθαρμένων κομμάτων και συνδικάτων, ενός  πολιτικά και ηθικά  ελεγχόμενου και χρεωκοπημένου συστήματος εξουσίας, με την δύναμη έλξης που εμφανίζουν - ιδίως όταν  προτάσσουν την πατριωτική τους ταυτότητα με την εθνική σημαία και τον βηματισμό στον ρυθμό του εθνικού ύμνου-  δείχνουν να εγκυμονούν μιαν εκρηκτική δυνατότητα τρομακτικών διαστάσεων –καθιστώντας αβέβαιη έως και επικίνδυνη την κατάχρηση αστυνομικών και την χρήση στρατιωτικών δυνάμεων. Είναι αξιοσημείωτο ότι απόστρατοι στρατηγοί κύρους αρθρογράφησαν υπέρ του κινήματος και ένας τέως στρατηγός Σώματος Στρατού, πρώην επικεφαλής της Λεγεώνας των Ξένων και της Ταξιαρχίας αλεξιπτωτιστών, με βιντεοσκοπημένο μήνυμά του, κάλεσε «τον Λαό τη Γαλλίας» να συμμετάσχει ειρηνικά στις  κινητοποιήσεις των κίτρινων γιλέκων, «για την ανάκτηση της Εθνικής Κυριαρχίας». Και η συνδικαλιστική οργάνωση της Αστυνομίας ανακοινώνει τώρα «αργίες Τετάρτης» στα αστυνομικά τμήματα  της χώρας, μέχρις ότου εξοφληθούν υπερωρίες ενός  εκατομμυρίου και πλέον ωρών…

* * * * * *

Επίσημο κείμενο των  στόχων της εξέγερσης δεν υπάρχει, μόνο σχέδια διαφόρων τοπικών λαϊκών συνελεύσεων, με σειρά διεκδικήσεων, των οποίων η επίτευξη θα συνεπήγετο την αλλαγή του πολιτικο-κοινωνικού συστήματος και την αποδέσμευση από την Ε.Ε.
Κορυφαία πάντως διεκδίκηση και σύνθημα υψωμένο παντού  στις συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις  των κίτρινων γιλέκων είναι « R.I.CReferendum Initiative Citoyen  Δημοψήφισμα με Πρωτοβουλία  των Πολιτών, με ποικιλία εξειδικεύσεων  για τον απαιτούμενο αριθμό των  συμφωνούντων και την κλίμακα των θεμάτων προς κρίση. Σ’ αυτά περιλαμβάνουν την υπογραφή διεθνών συνθηκών και  την λήψη κρίσιμων αποφάσεων εξωτερικής πολιτικής.
Άλλες διεκδικήσεις σε δημοσιευμένες προτάσεις:
-Αναθεώρηση του Συντάγματος, θητείας Προέδρου, εκλογικού έτους και ανακλητό της βουλευτικής εντολής.
- Τέλος της ισόβιας προεδρικής αποζημίωσης
-Απαγόρευση της πώλησης αγαθών εθνικής ιδιοκτησίας (φραγμάτων, αεροδρομίων κ.λ.π)
-Προστασία της εθνικής βιομηχανίας. Απαγόρευση της  «μετανάστευσής» της , για την προστασία της τεχνογνωσίας μας και των θέσεων εργασίας.
-Επανεθνικοποίηση των εταιρειών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου για την επαναφορά των τιμών σε ανεκτά επίπεδα.
- Αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης, με κατάργηση της εύνοιας στα πολύ μεγάλα εισοδήματα και στις πολυεθνικές και στις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις και προστασία των μικρών και οικογενειακών επιχειρήσεων για την ενίσχυση της  απασχόλησης.
-Κανένας μισθός υψηλότερος των 15.000 ευρώ.
-Κανένας άστεγος στην Γαλλία
-Κατώτερος μισθός 1300 ευρώ.
΄Ενας δημοσιευμένος  κατάλογος περιλαμβάνει 42 διεκδικήσεις.
Με πάντοτε κορυφαίο το σύνθημα /διεκδίκηση, αυτής της  γαλλικής λαϊκής εξέγερσης, την αποκατάσταση της αποφασιστικής συμμετοχής του λαού στην διαμόρφωση των σημαντικών αποφάσεων για την ζωή και το μέλλον του έθνους του.                                                                                 
΄Ετσι, αυθόρμητα, υποσυνείδητα, χωρίς να το υποπτεύονται, τα «κίτρινα γιλέκα» της Γαλλίας ζητούν την ανάσταση και υιοθέτηση των θεσμών της Αθηναϊκής Αγοράς και της Εκκλησίας του Δήμου.

Αίτημα καθόλου ανέφικτο, άλλωστε, με την σημερινή ηλεκτρονική κοινωνική δικτύωση, υπό την άγρυπνη όμως εγγύηση μιας γνήσιας Δημοκρατίας.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Στέφανου Σταμέλλου

Το σύστημα στη φύση - δυστυχώς - θεωρείται ανθρωποκεντρικό∙  και έτσι λειτουργεί Κι αυτό αποδεικνύεται καθημερινά. Οι δε νόμοι προσαρμόζονται διαρκώς στα δεδομένα του ανθρωποκεντρισμού... Με αυτή την έννοια η επικήρυξη των αδέσποτων σε όλη την χώρα φοβάμαι ότι θα γίνει σύντομα. Είναι θέμα χρόνου πια! Αν δεν γίνει άμεσα με νόμο, θα εφαρμοστεί πιο ανοιχτά η έμμεση «επικήρυξη» κάνοντας τα στραβά μάτια και δείχνοντας ανοχή προς τους αυθαίρετα παρανομούντες, ιδιώτες, δήμους κλπ με το επιχείρημα της «αποτελεσματικής διαχείρισης του προβλήματος των αδέσποτων».

Η έμμεση «επικήρυξη» σε ένα βαθμό ισχύει και γίνεται, κυρίως στην περιφέρεια, με την ευθανασία χωρίς πολλές αναστολές, είτε από τους φερόμενους «ιδιοκτήτες», κυνηγούς, βοσκούς κλπ, είτε στους δρόμους από τα αυτοκίνητα με κίνδυνο σοβαρών ατυχημάτων, είτε στους κάδους των σκουπιδιών που είναι επίσης ένα σύνηθες φαινόμενο. Οι ρεματιές και οι όχθες των ποταμών κοντά στους οικισμούς είναι γεμάτα πτώματα σκύλων. Είναι μια τραγική πραγματικότητα. Ας μην εντοπίζουμε το κακό μόνο στα λεγόμενα κυνοκομεία. Όμως το θέμα είναι: τι πρέπει να γίνει;

Πρέπει να γίνει μια οργανωμένη προσπάθεια για τη σταδιακή μείωση του αριθμού των αδέσποτων - μέχρι να μηδενιστεί ο αριθμός! Να γίνει με οργανωμένο τρόπο, με τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών και των φιλοζωικών οργανώσεων, επιβάλλοντας την εφαρμογή του νόμου και καλλιεργώντας την κουλτούρα της πραγματικής αγάπης και του σεβασμού στα δικαιώματα των ζώων. Όλων των ζώων. Τέτοια μέτρα, όπως ο έλεγχος με την πλήρη σήμανση και καταγραφή των ζώων συντροφιάς, το Μητρώο των Ζώων συντροφιάς σε κάθε δήμο, η στείρωση, προβλέπονται από τη νομοθεσία. Γιατί δεν απαιτείται και γιατί δεν τηρείται η εφαρμογή τους;;

Έχω την άποψη ότι οι φιλοζωικές οργανώσεις πρέπει να αλλάξουν τη ρητορική τους και να επιμείνουν στη ρίζα του φαινομένου, με όρους πρόληψης και όχι καταστολής. Το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι ο πολλαπλασιασμός των αδέσποτων και όχι τόσο η διαχείριση των αδέσποτων. Τα αδέσποτα πολλαπλασιάζονται καθημερινά. Αναφέρεται ενδεικτικά ότι ένα θηλυκό σκυλί κατά μέσο όρο γεννά 4 κουτάβια κάθε 6 μήνες. Αν το συντηρούμε με λίγο φαγητό, μπορεί, μαζί με τους απογόνους του, να παράγει περισσότερα από 5.000 σκυλιά μέσα σε 5 χρόνια ζωής.

Το βάρος αυτής της υπόθεσης καλούνται να το σηκώσουν οι δήμοι. Θα έλεγα όμως ότι το βάρος ανήκει πρωτίστως στον εισαγγελέα και στην αστυνομία, που καλούνται να εποπτεύσουν την εφαρμογή του νόμου. Αποδείχτηκε επίσης ότι δεν αρκεί η στείρωση μόνο των αδέσποτων. Πρέπει να επιμείνουμε στη στείρωση και των δεσποζόμενων. Επειδή πολλοί επικαλούνται το κόστος στείρωσης - και πράγματι είναι σημαντικό για πολλές οικογένειες - θα μπορούσε οι δήμοι με κάποια προγράμματα να επιδοτήσουν αυτή την καμπάνια στείρωσης ελαφρύνοντας με κάποιον τρόπο το κόστος για τους ιδιώτες. Ίσως θα μπορούσε να το κάνει η ίδια η πολιτεία και το υπουργείο.

Στη βάση αυτή θα μπορούσε να γίνει ένας ήπιος και ειλικρινής οργανωμένος διάλογος, χωρίς ακρότητες, να μπουν οι στόχοι και να εφαρμοστούν προγράμματα μετρώντας τα αποτελέσματα. Και να μην στήνουμε στον τοίχο τον δήμαρχο της Κοζάνης ή τον αντιδήμαρχο της Σπάρτης, διότι σε όλη την Ελλάδα παρατηρείται η ίδια περίπου εικόνα.

Τέλος, η ενημέρωση των πολιτών και των νέων ανθρώπων δεν πρέπει να σταματάει μόνο στην αγάπη για τα ζώα συντροφιάς, αλλά να επεκτείνεται κατά προτεραιότητα στο τι σημαίνει υιοθεσία, τι ευθύνες έχει όποιος υιοθετεί ένα ζώο συντροφιάς και τι λέει ο νόμος. Είναι απαραίτητο να γίνονται ημερίδες και συνέδρια με το θέμα αυτό, ανάλυση της νομοθεσίας και των μέτρων για μια ολοκληρωμένη αντίληψη, σεβασμό και σωστή αντιμετώπιση των δικαιωμάτων των ζώων.

Ενημέρωση, ενημέρωση και πρόληψη, αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας με ήπιο και ειλικρινή οργανωμένο διάλογο, χωρίς ακρότητες.
Λαμία, 15.11.2018




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Κάθε φορά που προβαίνουν σε λεκτικές αντιπαραθέσεις ο Αλέξης Τσίπρας (στον ρόλο του πρωθυπουργού) και ο Κυριάκος Μητσοτάκης (στον ρόλο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης) γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο στον ελληνικό λαό ότι καλείται να επιλέξει ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Τις τελευταίες μέρες, για άλλη μια φορά, γίναμε όλοι θεατές σε αυτό το κακοστημένο θέατρο του παραλόγου.

Από τη μια μεριά οι φαιδρές καυχησιολογίες για την... κατά φαντασίαν «έξοδο από τα μνημόνια» και την ανάπτυξη που «έρχεται» και από την άλλη μια ακατάσχετη παροχολογία -γιατί όχι, οι υποσχέσεις τζάμπα είναι!

Και, παρόλο που και οι δυο τους έχουν προ πολλού εξευτελίσει όχι μόνο το (όποιο) πολιτικό τους κύρος, αλλά και την προσωπική τους αξιοπρέπεια, αποδεχόμενοι να λειτουργούν ως αχυράνθρωποι και εντολοδόχοι των Βρυξελλών, δεν διστάζουν να παραδίδουν μαθήματα πατριωτισμού! Ο μεν, με μια ψευδεπίγραφη διεθνιστική επιχειρηματολογία, διαστρέφει και την έννοια του διεθνισμού, αλλά και την ίδια την πραγματικότητα, ο δε άλλος, ως γνήσιος πατριδοκάπηλος, προσπαθεί να διεγείρει τα πιο ταπεινά ένστικτα του λαού, αναμοχλεύοντας κατάλοιπα εμφυλιοπολεμικών συνδρόμων.

Θλιβεροί, κατάπτυστοι, άξιοι μόνο για απαξίωση και χλεύη, τόσο οι δύο πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής, όσο και οι υπόλοιποι «εκπρόσωποι» του λαού στο κοινοβούλιο που, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, συνηγορούν στο έγκλημα κατά της χώρας.

Αθήνα, 16 Δεκεμβρίου 2018

Το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Paul Antonopoulos, Fort-Russ, 11-12-2018

[ Πολύ ενδιαφέρουσα η κατωτέρω είδηση, ιδίως για τους αναγνώστες της στο ρωσικό υπουργείο των Εξωτερικών, που θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα την                                   -ανύποπτα αποκαλυπτική- διπλωματική μαεστρία των Τούρκων ναυάρχων. Την ώρα που ο διοικητής της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν ενημερώνει επιτροπή του Κογκρέσου, ο Τούρκος Ναύαρχος Τζεμ Γκουντενίζ διακηρύσσει ότι η νέα ναυτική βάση που δημιουργεί η Τουρκία στην Μαύρη Θάλασσα, θα είναι άσχετη με το ΝΑΤΟ, άσχετη με το πρόσφατο ρωσο-ουκρανικό επεισόδιο στην Αζοφική, δεν προορίζεται κατά της Ρωσίας, αλλά, αντίθετα, για να ενισχύσει την ρωσο-τουρκική συνεργασία και για να καλύψει μιαν έλλειψη στις ανάγκες της Τουρκίας ως ναυτικής δύναμης. Μετά τις σχετικές –υπογραμμισμένες στην μετάφραση- διαβεβαιώσεις του λαμπρού ναυάρχου, η ρωσική ηγεσία σίγουρα θα επιστρέψει στα μακάρια όνειρά της, λησμονώντας και το πολύ νωπό διάβημα του Ερντογάν στον Πούτιν για τους «διωγμούς των Τατάρων της Κριμαίας», των οποίων η Τουρκία έχει αυτοανακηρυχτεί προστάτιδα. ΄Ετσι τουλάχιστον το φαντάστηκε ο Τούρκος ναύαρχος…]

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Τραπεζούντα, Τουρκία. Η τουρκική ναυτική βάση που οικοδομείται στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας δεν θα στρέφεται εναντίον της Ρωσίας, αλλά αντίθετα θα μπορούσε να ενισχύσει την ρωσο-τουρκική συνεργασία σε αυτή την περιοχή, δήλωσε ο Ναύαρχος του τουρκικού στόλου Τζεμ Γκουντενίζ.
Σύμφωνα με προηγούμενα δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, το τουρκικό υπουργείο Αμύνης άρχισε την εγκατάσταση μιας νέας ναυτικής βάσης στην Μαύρη Θάλασσα, στην βόρειο-ανατολική επαρχίας της Τραπεζούντας.
Η υπό κατασκευή υποδομή θα αποτελέσει την ένατη ναυτική βάση της Τουρκίας. Η χώρα έχει τώρα δύο ναυτικές βάσεις στην Μεσόγειο, δύο στην Μαύρη Θάλασσα, δύο στο Αιγαίο, μία στο Γκολτσούκ, μια στην θάλασσα του Μαρμαρά, μια στο Ερεγλί στην Μαύρη Θάλασσα, μια στην Κωνσταντινούπολη και μια στο Τσανάκαλε στα στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων.
«Η εγκατάσταση της βάσης στην Τραπεζούντα δεν συνδέεται ούτε στο ελάχιστο σε μια υποθετική αντίθεση στην Ρωσία. Οι σχέσεις μας με την Ρωσία είναι τώρα οι κάλλιστες, ίσως από τις ημέρες του Ατατούρκ», είπε ο ναύαρχος Γκουντενίζ.
Η οικοδόμηση αυτής της βάσης είναι πολύ σημαντική όχι μόνο για την Τουρκία αλλά και για τις ρωσο-τουρκικές σχέσεις, επειδή οι δύο χώρες διεξήγαγαν κοινές ασκήσεις στην Μαύρη Θάλασσα από το 2004, και η εμφάνιση μας νέας βάσης θα υποστηρίξει αυτή την συνεργασία, πρόσθεσε ο ναύαρχος.
Κατά τον Ναύαρχο Γκουντενίζ, η κατασκευή της νέας βάσης του τουρκικού στόλου δεν θα  σχετίζεται  με το ΝΑΤΟ…
« Αποτελεί ανάγκη για το τουρκικό ναυτικό, που ήταν αισθητή για πολλά χρόνια. ΄Ένα παρόμοιο σχέδιο είχε προταθεί ακόμη και την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, όταν η Ρωσία και η Τουρκία ανήκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα», επιχειρηματολόγησε ο Τούρκος ναύαρχος, προσθέτοντας ότι η έλλειψη των απαραίτητων κεφαλαίων και άλλες προτεραιότητες εμπόδισαν την πραγματοποίηση του προγράμματος.
Ωστόσο αυτό το σχέδιο έπρεπε να εφαρμοστεί αρά η γρήγορα επειδή στην Μαύρη Θάλασσα, όπου η Τουρκία έχει την μακρύτερη ακτογραμμή, υπήρχε μια μόνο βάση στα δυτικά της χώρας, συνέχισε.
Κατά τον Γκουντενίζ  η Τουρκία δεν έχει βάση στην ανατολική Μαύρη Θάλασσα για να περιπολεί και εξασφαλίζει την εθνική της ασφάλεια, υπάρχουν μόνο μικρά σκάφη και κορβέτες της ακτοφυλακής, κατάσταση απαράδεκτη για μια ναυτική δύναμη όπως η Τουρκία.

Ο Ναύαρχος πρόσθεσε ότι η δημιουργία τη βάση δεν έχει σχέση με το ρωσο-ουκρανικό ναυτικό επεισόδιο το Κερτς, όπου καταλήφθηκαν τρία ουκρανικά πολεμικά που παραβίασαν τα ρωσικά χωρικά ύδατα. Εάν η Τουρκία ήθελε να δημιουργήσει μια βάση λαμβάνοντας υπόψη  την κατάσταση στην περιοχή θα το είχε κάνει πριν δέκα χρόνια, μετά την ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας το 2008, τόνισε ο Τούρκος Ναύαρχος.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
«Μπορεί και να συμφέρει την Μόσχα να ενισχύσει την δύναμη αποτροπής της, στοχεύοντας την Δυτικήν Ευρώπη με πυρηνικούς πυραύλους, όταν το ΝΑΤΟ συνεχίζει να επεκτείνεται απειλητικά και να περικυκλώνει την Ρωσία»

MK Bhadrakumar, Indian Punchline Fri, Dec 7,2018 

[Eίναι κρίσιμου ενδιαφέροντος  και για τον πληθυσμό της ελλαδικής επικράτειας και της Κύπρου η κατωτέρω ανάλυση και επισημάνσεις του Ινδού , πρώην πρεσβευτή σε Τουρκία και Πακιστάν και επικεφαλής του τμήματος Νοτιοανατολικής Ασίας του Ινδικού ΥπΕξ, οξυδερκέστατου γεωπολιτικού αναλυτή, για τις ολοένα απειλητικότερες εξελίξεις στην περιβάλλουσα την Ελλάδα εύφλεκτη περιοχή, από την Μαύρη Θάλασσα και τα Βαλκάνια στην Ανατολική Μεσόγειο και την Εγγύς Ανατολή και αξίζουν τον χρόνο ανάγνωσης και την προσπάθεια λογικής επεξεργασίας.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Η ανακοίνωση του ΝΑΤΟ της 4 Δεκεμβρίου σχετικά με τη Συνθήκη Πυρηνικών  Δυνάμεων Ενδιάμεσου Βεληνεκούς ((INF) μετά την σύνοδο των υπουργών των εξωτερικών στις Βρυξέλλες επισφραγίζει την  απόφαση αποχώρησης των ΗΠΑ από την Συνθήκη.
Η Ουάσιγκτον πέτυχε την συσπείρωση των Ευρωπαίων συμμάχων της.* Εξοπλισμένος με την αλληλεγγύη του ΝΑΤΟ, ο Αμερικανός υπουργός των Εξωτερικών Μάϊκ Πομπέο έδωσε στην Ρωσία τελεσίγραφο 60 ημερών να αποκαταστήσει την τήρηση της Συνθήκης. Ο Πομπέο ελπίζει έτσι να προβάλει την Ρωσία ως τον υπαίτιο της  αμερικανικής ακύρωσης της.
Ωστόσο οι ΗΠΑ είχαν αποφασίσει εδώ και κάμποσο καιρό να καταργήσουν την Συνθήκη. Το Κογκρέσο είχε μάλιστα προβλέψει στον προϋπολογισμό του Πενταγώνου δαπάνη για ΄Ερευνα και Ανάπτυξη πυρηνικών πυραύλων ενδιάμεσου βεληνεκούς. Αλλά είχαν ανάγκη ενός άλλοθι.                                                  
Το 2002  οι ΗΠΑ είχαν αποχωρήσει μονομερώς από την Συνθήκη ΑΒΜ (Αντι-Βαλλιστικώνν Πυραύλων), καταφέροντας ένα βαρύ πλήγμα στην διεθνή ασφάλεια, χωρίς να μπουν στον κόπο να δώσουν εξηγήσεις. Αλλά στην προκείμενη περίπτωση η Συνθήκη Ενδιαμέσων Πυραύλων (INF) είναι υπαρξιακής σημασίας για την Ευρώπη και ένα άλλοθι τους ήταν απαραίτητο. *
Η Μόσχα αντέδρασε ήρεμα. Χαρακτήρισε την αμερικανική απόφαση ριψοκίνδυνη και απέρριψε τον ισχυρισμό περί μη τήρησης της Συνθήκης. Ακόμη μια φορά η Μόσχα προκάλεσε την Ουάσιγκτον να παρουσιάσει τα αποδεικτικά στοιχεία για οποιαδήποτε ρωσική παραβίαση. Αλλά η Μόσχα διαγιγνώσκει ένα τετελεσμένο. Ο Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε: «Τα  επιχειρήματα που διατυπώθηκαν είναι καθαρά. Η Ρωσία και οι ΗΠΑ είναι οι μόνες χώρες που δεν παράγουν όπλα αυτού του είδους. Αυτό είναι πράγματι αλήθεια. Πολλές άλλες χώρες –ίσως περί τις δώδεκα ήδη- κατασκευάζουν τέτοια όπλα, ενώ η Ρωσία και οι ΗΠΑ αυτοπεριορίστηκαν διμερώς. Τώρα, προφανώς οι Αμερικανοί εταίροι μας αποφάσισαν ότι η κατάσταση έχει αλλάξει τόσο πολύ ώστε οι ΗΠΑ πρέπει επίσης να έχουν τέτοια όπλα. Ποια θα είναι η δική μας αντίδραση; Απλά, τότε θα κάνουμε και εμείς το ίδιο.»


Μπορεί πράγματι να βολεύει την Μόσχα να ενισχύσει την αποτρεπτική ικανότητά της στοχοποιώντας την Δυτική Ευρώπη με πυρηνικούς πυραύλους σε εποχή όπου το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να επεκτείνεται απειλητικά προς τα ανατολικά και να απειλεί την Ρωσία. Εάν οι ΗΠΑ καταργήσουν την Συνθήκη  INF, χαμένη θα είναι η Ευρώπη. Η Ρωσία θα εξοπλιστεί για να ξεδοντιάσει το ΝΑΤΟ.
Ας σημειωθεί ότι μια σημαντική διάσταση της ουκρανικής κρίσης είναι η αυξανόμενη προβολή ισχύος από το ΝΑΤΟ. Αμερικανοί, Καναδοί και Βρετανοί εκπαιδευτές γυμνάζουν τους αερομεταφερόμενους κομάντο και τις μηχανοκίνητες μεραρχίες των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων σε εκτάσεις των περιοχών Ζυτομύρ και Λβόφ, προετοιμάζοντάς τες για να αναπτυχθούν στην εμπόλεμη ζώνη του Ντόνμπας.
Ο βρετανικός Τύπος ανέφερε πρόσφατα ότι η 77η ταξιαρχία των βρετανικών ενόπλων δυνάμεων είναι ανεπτυγμένη στην Ουκρανία για την διεξαγωγή ηλεκτρονικών επιχειρήσεων και ψυχολογικού και πληροφοριακού πολέμου. Επίσης Δυτικοί μισθοφόροι επισημάνθηκαν στην παραμεθόριο ζώνη του Ντόνμπας, να εκπαιδεύουν Ουκρανούς καταδρομείς ειδικών επιχειρήσεων για την ανάληψη επιθετικών αποστολών. Τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο η Ουκρανία πραγματοποίησε τα ετήσια στρατιωτικά της κοινά γυμνάσια, που ακολουθήθηκαν από σειρά μεγάλων αεροπορικών ασκήσεων, με συμμετοχή των ΗΠΑ και άλλων χωρών του ΝΑΤΟ.
Εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου των Εξωτερικών αποκάλυψε σε ένα μπρίφιγκ της Τετάρτη ότι οι ΗΠΑ «εξετάζουν τις δυνατότητες  μιας ενίσχυσης στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο προκειμένου να δημιουργήσουν μια προωθημένη βάση ανάπτυξης των αμερικα νικών ενόπλων δυνάμεων», εν όψει της  αναπτυσσόμενης ρωσικής ικανότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το CNN μετέδωσε στις 5 Δεκεμβρίου ότι οι ΗΠΑ ετοιμάζουν να στείλουν ένα πολεμικό πλοίο στην Μαύρη Θάλασσα για να αμφισβητήσει την υπερέχουσα ρωσική παρουσία.
Αναμφίβολα η σταθερή μεγέθυνση δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας παρέχει το πλαίσιο ερμηνείας της εγκατάλειψης της Συνθήκης Ενδιαμέσων Πυρηνικών Πυραύλων ΙΝF. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να ανατρέψουν την στρατηγική ισορροπία προς όφελός τους. Και αποτινάσσουν όλους τους περιορισμούς ενίσχυσης των εξοπλισμών.

Περιέργως την Τετάρτη, σε μια απροκάλυπτη πρόκληση, το Αμερικανικό Ναυτικό έστειλε  το αντιτορπιλικό  McCampbell κατευθυνομένων πυραύλων στην περιοχή του Κόλπου  Μεγάλου Πέτρου, για «να αμφισβητήσει τις υπερβολικές διεκδικήσεις της Ρωσίας και να υποστηρίξει τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τις νόμιμες χρήσεις της θάλασσας από τις ΗΠΑ και τα άλλα έθνη.»
Αυτή είναι η πρώτη φορά σε 35 χρόνια (από το 1987) που οι ΗΠΑ διεξήγαγαν μιαν («Επιχείρηση Ελεύθερης Ναυσιπλοΐας») σε αυτά τα ύδατα που διεκδικεί ως χωρικά της η Ρωσία. Ο μεγάλος κόλπος Μεγάλου Πέτρου (όπου βρίσκεται το λιμάνι του Βλαδιβοστόκ) δεν είναι ούτε αμφισβητούμενο έδαφος ούτε διεθνής υδάτινος διάδρομος και δεν υπήρχε καμιά λογική δικαιολογία για την εκεί πραγματοποίηση μια «επιχείρηση ελεύθερης ναυσιπλοΐας». Αλλά σε απλή λαϊκή γλώσσα οι ΗΠΑ απλώς αποφάσισαν να προκαλέσουν την Ρωσία στέλνοντας  το McCampbell να ουρήσει στον κόλπο για να μαρκάρει (όπως σκύλοι και γάτοι) την επικράτειά του.



*Σημ: Για την ανθεκτικότητα της συσπείρωσης των Ευρωπαίων και τις συνέπειες για το ΝΑΤΟ σε περίπτωση κρίσης, ισχυρές αμφιβολίες δικαιολογούν οι πρόσφατες  σχετικές δηλώσεις και αρθρογραφία του Γερμανού υπουργού Αμύνης κ. Μάας.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Τη δική του απάντηση στις αναφορές του Ζόραν Ζάεφ περί «μακεδονικής γλώσσας» έδωσε ο καθηγητής γλωσσολογίας, Γιώργος Μπαμπινιώτης, τονίζοντας πως πρόκειται για βουλγαροσερβική γλώσσα που δυστυχώς δεχτήκαμε να τη λέμε «μακεδονική» και τώρα γεννάμε «ορέξεις».
Μιλώντας στα Παραπολιτικά 90,1 ο κ. Μπαμπινιώτης επεσήμανε χαρακτηριστικά: «Πρόκειται για μια στρεβλή σύλληψη, διατύπωση που δυστυχώς τη δεχτήκαμε και εμείς να τη λέμε "μακεδονική"».
Ο κ. Μπαμπινιώτης συνέχισε λέγοντας: «Για αυτό όταν υπογράφεις μια συμφωνία προσέχεις τι μπορεί να προκύψει από αυτή, για αυτό ποτέ δεν έπρεπε να έχει αναγνωριστεί ως "μακεδονική" γλώσσα η βουλγαροσερβική των Σκοπίων, από εκεί και πέρα γεννάμε ορέξεις.»
Ο καθηγητής γλωσσολογίας θύμισε ότι η γλώσσα δεν είναι ένα απλό εργαλείο: «Η γλώσσα είναι ταυτότητα για αυτό επέμεναν και οι Σκοπιανοί να ονομαστεί έτσι η γλώσσα τους διότι είναι η άλλη όψη μαζί με το έθνος που αποτελεί την ταυτότητά τους και την κέρδισαν ανοήτως, ως μεγάλο λάθος εκ μέρους μας, εκμαίευσαν ένα ακόμη στοιχείο για να μιλάνε για τη δική τους "μακεδονική" ταυτότητα. Δεν έπρεπε ποτέ να το αναγνωρίσουμε.»
Πρόσθεσε δε ότι «η "μακεδονική των Σκοπίων" είναι ένα βουλγαροσερβικό ιδίωμα, μια βουλγαροσερβική γλώσσα που οι γλωσσολόγοι την κατατάσσουν ως υποκατηγορία της βουλγαρικής και γράφεται με το κυριλλικό αλφάβητο. Αυτό εμείς το αναγνωρίσαμε ως "μακεδονική" γλώσσα. Έπρεπε να λέγεται σλαβομακεδονική, βουλγαροσελβική, νοτιοσλαβική όπως θέλετε πέστε την το μόνο που δεν μπορείς να την πεις μακεδονική γλώσσα διότι αυτομάτως υπάρχει σύγχυση με τη δική μας ελληνική γλώσσα της Μακεδονίας.»



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
του Henri Temple/ Comité Valmy / mercredi 5 décembre 2018
Στους δρόμους του Παρισιού την 1η Δεκεμβρίου 2018

[Σήμερα στο κέντρο του Παρισιού θα έχουν  εγκατασταθεί τεθωρακισμένα  για την προστασία μνημείων και κυβερνητικών μεγάρων. Aνάλογα μέτρα , θωράκισης κτιρίων-συμβόλων της εξουσίας, έχουν ληφθεί σε όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα. Ογδόντα πέντε χιλιάδες φρουρών της τάξεως έχουν κινητοποιηθεί σε όλες τις πόλεις της Γαλλίας. Στην εξέγερση των «κίτρινων γιλέκων, στη Τρίτη τώρα βδομάδα της, έχουν πλέον συνταχτεί αυτοκινητιστές, αγρότες, σιδηροδρομικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, μαθητές και μαχητικοί φοιτητές, ενώ πυροσβέστες και αστυνομικοί διακριτικά δηλώνουν συμπαράσταση.                                                                                                       
Το αυθόρμητο, α-πολιτικό και ανοργάνωτο λαϊκό κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» προκαλεί δέος και δείγματα πανικού στην  γαλλική εξουσία και απερίγραπτη σύγχυση και άγονη φλυαρία στους δημοσιολογούντες  δορυφόρους της. Επειδή ούτε τα προβλήματα που δημιουργεί στο κοινό, ούτε τα γνωστά στρατηγήματα ανοχής ή υποκίνησης των «γνωστών αγνώστων» καταστροφέων, κατορθώνουν να μειώσουν την απήχηση και δημοτικότητά του, κάτω του 80% του γαλλικού λαού. Πρόκειται για μια πρότυπη μορφή λαϊκής εξέγερσης, χωρίς ανάλογο προηγούμενο, η οποία τείνει να επεκταθεί στο Βέλγιο και σε άλλες γειτονικές χώρες και εγείρει πρόσθετους εφιάλτες στο κονκλάβιο των Βρυξελλών. 
Οι μέχρι τούδε εξ αποστάσεως απόπειρες διάγνωσης και ερμηνείας αυτής της  πρωτότυπης λαϊκής ανατίναξης ενός ειδυλλιακού σκηνικού προπαγάνδας υπήρξαν μοιραία παρακινδυνευμένες και άστοχες, αφού και οι ίδιοι οι στόχοι (πρόσωπα και θεσμοί) αυτού του κινήματος «τα έχουν χαμένα». Πρόκειται ωστόσο περί εκρηκτικού αινίγματος εν εξελίξει, το οποίο ενδέχεται να είναι καταλυτικής ιστορικής σημασίας για την πορεία του γαλλικού έθνους, της Ευρώπης και του πολιτισμού. 
Για την προσέγγιση στην αξιολόγησή του, χρησιμότατο βοήθημα αποτελεί το διεισδυτικότατο κατωτέρω άρθρο, στο οποίο ο Γάλλος φιλόσοφος και πρώην καθηγητής του Οικονομικού Δικαίου Ανρί Ταμπλ εξηγεί την «κρίση των κίτρινων γιλέκων» (όπως αποκαλείται στην Γαλλία η λαϊκή εξέγερση) ως την κατάληξη 45 χρόνων ανεγκέφαλων πολιτικών επιλογών και τονίζει ότι είναι καιρός για μιαν γενική ανοικοδόμηση - στην Γαλλία και στην Ευρώπη]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

«Ο Θεός γελάει με τους ανθρώπους που παραπονιούνται για τα αποτελέσματα των  προτιμήσεών τους». Αυτή η Αριστοτέλεια φράση, που αποδίδεται στον (Γάλλο ιστορικό) Bossuet, μας υποχρεώνει πράγματι, για να αποφύγουμε την ιστορική τραγωδία που βλέπουμε να  επέρχεται, να αλλάξουμε ριζικά τα οικονομικά πρότυπα  και την πολιτική μέθοδο. Και επομένως, να προσδιορίσουμε επειγόντως τα αίτια που μεταμόρφωσαν μια χώρα πλούσια, σεβαστή,  ισχυρή, ήρεμη και δημοκρατική σε πυριτιδαποθήκη.
Από τον Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν στον Μακρόν ούτε ένας πρόεδρος ή πρωθυπουργός δεν επιτρέπεται να απαλλαγεί της ενοχής, επειδή  έχουν όλοι, κατά τον ένα ή άλλο τρόπο, συμμετάσχει σε αυτή την πτώση στα τάρταρα. Με τις πολιτικές επιλογές τους που αποτυγχάνουν επί 45 χρόνια και τις οποίες ο παρών πρόεδρος απλώς αποφάσισε να επιταχύνει ριζικά και βάναυσα.
Αυτό το τσουνάμι, που ανέρχεται από τα απώτατα βάθη του γαλλικού έθνους θα είναι ακατανίκητο επειδή είναι πολύ απλά μια κραυγή οδύνης, αγωνίας, και αγανάκτησης απέναντι στην αδικία. Επιπλέον, μπορεί, εφεξής και ανά πάσα στιγμή, η εξέγερση να περιπλακεί με ταξικές ή θρησκευτικές ταραχές. Αυτοί που τίποτα δεν πρόβλεψαν  θα πρέπει να σωπαίνουν και να ζητούν εξιλέωση τα σφάλματά τους. Αυτοί που είναι οι ένοχοι οφείλουν να λογοδοτήσουν στην Δικαιοσύνη. Και να ακούσουμε εκείνους που ήξεραν και προέλεγαν αλλά δεν ακούγονταν. Με τον (Απόστολο) Παύλο της Ταρσού να αναφωνήσουμε: «Η νύξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν. αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός.» (Προς Ρωμαίους ΙΓ12).
Η επανάσταση που αρχίζει δεν περιορίζεται ασφαλώς στην τιμή της ενέργειας ή στο ναυάγιο του προϋπολογισμού. Θέτει στο πεδίο της πολιτικής ένα ερώτημα κλασσικό, επανερχόμενο και τελικά αρκετά απλό στην οικονομία: Πρώτα, πως θα παραχθούν περισσότερα και καλύτερα αγαθά και υπηρεσίες. Και έπειτα, πως θα κατανεμηθεί και αναδιανεμηθεί αυτός ο εθνικός πλούτος.
Είναι φανερό –εκτός στον σημερινό πρόεδρο- ότι εάν η παραγωγή πραγματικού πλούτου είναι ανεπαρκής, η κατανομή και η αναδιανομή θα είναι ανεπαρκείς. Ιδίως εάν αυτή η αναδιανομή είναι απεχθώς άδικη και το απομένον εισόδημα διαβίωσης των πολιτών –ακόμη και των εργαζομένων- περνά λίγο-λίγο κάτω από  το επίπεδο της ένδειας. Και τότε είναι η ίδια η Ζωή που εξεγείρεται  σε άμυνα εναντίον εκείνου που θέλει να την σκοτώσει – σε νόμιμη άμυνα.
Εάν, επιπλέον, μια κυβέρνηση, στερημένη αφυΐας, είναι φανατικά προσηλωμένη σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, θα αυξάνει αδιάκοπα τις υποχρεωτικές εισπράξεις, δημιουργώντας έναν ατέρμονα κοχλία θανάτου. Ο φόρος που σκοτώνει το τέλος εισοδήματος, σκοτώνει επίσης την οικονομία και την Ζωή.

Εάν το γαλλικό πρόβλημα έχει πλέον γίνει τόσο δραματικό, τούτο οφείλεται στα βαριά σφάλματα που διέπραξαν οι επτά τελευταίοι πρόεδροι, που επέτρεψαν τον εκπατρισμό της μεταφέρσιμης Βιομηχανίας και την καταστροφή της αμετακίνητης Βιομηχανίας και της Γεωργίας, που ήσαν αντιμέτωπες  με έναν αθέμιτο ξένο συναγωνισμό.
Κολλημένοι σε παράλογες και διεστραμμένες Συνθήκες του Μάαστριχ και της Λισσαβόνας, οι τελευταίοι από αυτούς του προέδρους δεν ήξεραν και δεν θέλησαν να εισαγάγουν κανόνες νόμιμου προστατευτισμού για να κλείσουν την αιμορραγούσα πληγή, είτε με έναν κοινωνικό ΦΠΑ είτε με την άρνηση στην έκτακτη απασχόληση. ΄Αφησαν να εδραιωθεί η φορολογική αταξία: νόμιμη φοροδιαφυγή και μαζική εξαπάτηση. Συντάχτηκαν με την ανισόρροπη και αντιεπιστημονική ιδέα του Ευρώ, που προβλήθηκε ως πανάκεια για να αντισταθμίσει την εγκατάλειψη της κοινοτικής προτίμησης. Και για να δέσουν σφιχτότερα τα χέρια του ΄Εθνους δέχτηκαν –εν ονόματι μιας ομοσπονδιακής αντίληψης της Ευρώπης- ελευθεροκτόνους κανόνες, που στερούν τον γαλλικό λαό από το θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμά του, το δικαίωμα να επιλέγει ο ίδιος το μέλλον του. ΄Εκλεισαν τα μάτια στην έκδοση ψεύτικου χρήματος από τις τράπεζες, κατάσταση που οδηγεί στο να δημιουργηθούν τεράστιες φούσκες «μη-χρήματος» (αέρα), των οποίων η μοίρα είναι αναπόφευκτα να εκραγούν, προκαλώντας καταστροφές σαν αυτές που είδαμε το 2008.

Αυτά τα κατάλαβαν τα κίτρινα γιλέκα, χωρίς να ξέρουν πως να τα εκφράσουν σωστά. Κατάλαβαν ότι οι ενεργοί πολίτες και οι συνταξιούχοι που υπήρξαν παραγωγικοί, δεν μπορούν πια να ζήσουν με αξιοπρέπεια, ενώ οι πιο άχρηστοι ή πιο βλαβεροί κάνουν αποκρουστικά ογκώδεις περιουσίες. Μια ανατροπή αξιών. Αυτό θέλουν να αλλάξουν τα 80% των Γάλλων που δηλώνουν πως συμφωνούν με τα κίτρινα γιλέκα. Και αυτό που η εκτεθειμένη εξουσία αρνείται να θέσει υπό αίρεση. Το κίνημα των κίτρινων γιλέκων δεν θα υποσταλεί και θα εκφραστεί και στις κάλπες.

«Θα πρέπει τότε όλα να ανοικοδομηθούν στην Γαλλία και στην Ευρώπη, Αλλά όχι από τους ίδιους οικοδόμους.»

Εξ΄ άλλου, ριζικές αλλαγές βρίσκονται σε εξέλιξη παντού: Ο Ντόναλντ Τραμπ ανατρέπει τα διεθνή δεδομένα του Οργανισμού Παγκόσμιου Εμπορίου, με θεαματικά θετικά αποτελέσματα. Και η Ιταλία ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο με την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση (και το Ευρώ;) Ο ένας αποφασίζει να αποκαταστήσει την βιομηχανική παραγωγή του και την απασχόληση με ένα ισχυρό προστατευτισμό και με τον επαναπατρισμό της. Η άλλη αποφασίζει να ελευθερωθεί από τα περιοριστικά ταμπού και να αρχίσει να φροντίζει για την αγοραστική δύναμη των ασθενέστερων τάξεων. ΄Εστω και εάν το παράταιρο Ευρώ εκραγεί. Η Ιταλία είναι δέσμια του χρέους της; Ποιου χρέους, ποιος δανειστής θα πάει να της κηρύξει πόλεμο; Δέσμια από την αύξηση των επιτοκίων, λόγω κακής βαθμολογίας από τα «πρακτορεία»; Δεν θα τα πληρώσει, επειδή αυτά τα ποσά δεν υπάρχουν: Είναι απλές (εικονικές) εγγραφές από οργανισμούς που δεν διέθεταν αυτά τα ποσά…!


Οι βλακώδεις και καταστροφικές επιλογές, οικονομικές, κοινωνικές, νομισματικές, εμπορικές, νομικές, χρηματοπιστωτικές και μεταναστευτικές,  που έγιναν τα 45 τελευταία χρόνια έφεραν την Γαλλία εκεί που βρίσκεται σήμερα: Σε μιαν εξέγερση, προοίμιο επανάστασης. Απαιτείται επομένως μια γενική ανοικοδόμηση στην Γαλλία και στην Ευρώπη, αλλά όχι με τους ίδιους οικοδόμους. Επειδή, αντίθετα με τα αναμασημένα ψέματα, υπάρχει εναλλακτική επιλογή. Εκατοντάδες διανοούμενοι, φιλόσοφοι, γεωγράφοι, ψύχο-κοινωνιολόγοι, ιστορικοί, οικονομολόγοι, νομικοί –που είναι και οι ειδικοί- έχουν μελετήσει το πρόβλημα και είναι εν πολλοίς σύμφωνοι στο τι πρέπει να γίνει. Τα κίτρινα γιλέκα ας οργανωθούν και ας τους επικαλεστούν. Και οι διανοούμενοι ας οργανωθούν επίσης και ας γίνουν επιτέλους δεκτοί να παρουσιάσουν τις αναλύσεις και τις προτάσεις τους. Οι οποίες συγκλίνουν στην κυρίαρχη ανάγκη της επιστροφής στο ΄Εθνος - το μόνο δυνατό πλαίσιο κοινωνικής οργάνωσης, σε πολιτιστική, συναισθηματική, δημοκρατική, οικονομική και κοινωνική συναίνεση. 



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου