Articles by "ΡΟΗ"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΡΟΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τις περίεργες τουλάχιστον μεθοδεύσεις της διοίκησης του δήμου Θερμαϊκού για το κάμπινγκ Αγίας Τριάδας, επισημαίνει με ανακοίνωσή της η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Πολιτών Θερμαϊκού "Σώστε το κάμπινγκ".

Η Επιτροπή Πρωτοβουλίας, με επιστολή που είχε απευθύνει στις 12 Μαρτίου 2024 προς τον δήμαρχο Θερμαϊκού κ. Θ. Τζέκο και τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου κ. Κ. Καραμανλή ζητούσε έκτακτη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Θερμαϊκού με μοναδικό θέμα την προσπάθεια του ΤΑΙΠΕΔ για το ξεπούλημα του κάμπινγκ Αγίας Τριάδας και την τσιμεντοποίησή του, με την κατασκευή εκεί εξαώροφου ξενοδοχείου και πολυτελών κατοικιών (βίλες). Αίτημα της επιτροπής ήταν στη συνεδρίαση αυτή να επαναβεβαιωθεί η ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Θερμαϊκού του έτους 2014 καθώς και η γνωμάτευση της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου που ζητούσαν να περιέλθει η έκταση του κάμπινγκ στην κυριότητα του Δήμου Θερμαϊκού προκειμένου να δημιουργηθούν εκεί εγκαταστάσεις για εκπαιδευτικές, αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες που τόσο λείπουν από την περιοχή.
Λϊγες μέρες αργότερα γη δημοτική αρχή ενημέρωσε εκπρόσωπο της Πρωτοβουλίας ότι κάνει δεκτό το αίτημα και όρισε η ειδική αυτή συνεδρίαση να πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 27 Μαρτίου ώρα 4 μ.μ. στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, στους Νέους Επιβάτες.

Με έκπληξη όμως διαπιστώθηκε ότι η πρόσκληση που απέστειλε ο δήμαρχος Θερμαϊκού δεν αφορούσε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου αλλά "ενημερωτική συζήτηση", χωρίς δηλαδή να μπορεί να ληφθεί απόφαση για τη στάση που πρέπει να τηρήσει η δημοτική αρχή και ο Δήμος γενικά στην εκποίηση του κάμπινγκ, υποβαθμίζοντας έτσι την κρισιμότητα του θέματος αλλά και την υπεύθυνη τοποθέτηση των δημοτικών συμβούλων για την επιχειρούμενη καταστροφή του μοναδικού αυτού χώρου για την ικανοποίηση των ορέξεων λίγων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Μπροστά και στην εξέλιξη αυτή η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Πολιτών Θερμαϊκού "Σώστε το κάμπινγκ" καλεί όλες και όλους να βρίσκονται στις 4 μμ αύριο Τετάρτη 27-3-2024 στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου για να αξιώσουμε να γίνουν τουλάχιστον σεβαστές οι προεκλογικές εξαγγελίες της δημοτικής αρχής ότι θα αγωνιστεί ώστε να αποτραπεί η τσιμεντοποίηση του κάμπινγκ Αγίας Τριάδας.

Η Επιτροπή Πρωτοβουλίας "Σώστε το κάμπινγκ"



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Θα βγει αναβαπτισμένος στην κοινωνία παίρνοντας, ωστόσο, όχι απαλλαγή αλλά περίοδο χάριτος.
Αφού δεν μπορεί να κάνει πρόταση μομφής στον εαυτό του ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ώστε να βγει μετά «τροπαιούχος» με 158 θετικές ψήφους στη Βουλή, την κάνει ο Νίκος Ανδρουλάκης του ΠΑΣΟΚ. Σαν αυτοφωράκιας.

Έτσι, το ΠΑΣΟΚ θα καταθέσει αύριο Τρίτη στη Βουλή πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης και, όπως διαβάζουμε στα ρεπορτάζ, συμφωνούν ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, ΚΚΕ και Ελληνική Λύση.

Η εξέλιξη και το αποτέλεσμα είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένα. Θα έχουμε συζήτηση στη Βουλή, βουλευτές και υπουργοί θα ανταλλάζουν κορώνες, ο κ. Μητσοτάκης θα κάνει μία ομιλία από τις γνωστές που θα λέει (ανεβάζοντας τους τόνους μία φορά ανά 7-8 λεπτά) αναπόδεικτα πράγματα και ψέματα δίχως αντίλογο και, στο τέλος, θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Θα βγει αναβαπτισμένος στην κοινωνία παίρνοντας, ωστόσο, όχι απαλλαγή αλλά περίοδο χάριτος. Τα Τέμπη έχουν πάρα πολύ δρόμο ακόμα.

Τι λένε οι υποστηρικτές της ότι θα πετύχει η πρόταση μομφής; Θα σύρει τον πρωθυπουργό στη Βουλή, τον κ. Μητσοτάκη που προσπαθεί να μένει εκτός κάδρου Τεμπών. Μα αυτό ακριβώς είναι που κάνει ακόμα πιο έξαλλο τον κόσμο: η απουσία Μητσοτάκη. Το γεγονός ότι το παίζει εξαφανισμένος.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι στα σχοινιά. Ακόμα και ο κενός χώρος με τα ονόματα των νεκρών σήμερα στην στρατιωτική παρέλαση μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη (η εξέδρα των επισήμων χωρίστηκε για πρώτη φορά στα δύο, με κενό ανάμεσα) αποτελεί καρφί για την κυβέρνηση που παραπαίει. Γιατί να της δώσει τώρα η αντιπολίτευση ευκαιρία να ανασυνταχθεί μέσω μίας κοινοβουλευτικής διαδικασίας που, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα, δεν οδηγεί πουθενά;

Καλοδεχούμενη η πρόταση μομφής απάντησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και είναι η πρώτη φορά τις τελευταίες ημέρες που είπε κάτι και το εννοούσε πραγματικά. Η πρώτη φορά που είπε κάτι ανακουφισμένος. Η πρώτη φορά που είπε κάτι χωρίς να είναι καταϊδρωμένος.


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σε μια άδεια Βουλή, με ηχηρή την απουσία των κ.κ Μητσοτάκη και Καραμανλή και με όλη την Κοινοβουλευτική ομάδα της Πλεύσης Ελευθερίας όπως πάντα παρούσα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου πραγματοποίησε την κεντρική ομιλία της, συγκλονίζοντας με την αλήθεια της, την αμεσότητα του λόγου της και με τα στοιχεία που προσκόμισε, αποκαλύπτοντας όλη την προσπάθεια συγκάλυψης που γίνεται από την πλευρά της Κυβέρνησης.



"Σήμερα γράφεται μια μαύρη σελίδα στην πολιτική ιστορία, στην Κοινοβουλευτική ιστορία και στην ιστορία του κόμματός σας κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, γράφεται μια μαύρη σελίδα απόπειρας συγκάλυψης που θα μείνει όμως ατελέσφορη. Την συγκάλυψη την επιδιώξατε από την αρχή. Η απόπειρα συγκάλυψης είναι αυτό που προσπαθείτε να κάνετε με το έγκλημα των Τεμπών, στις ψυχές πενήντα επτά ανθρώπων, στη μνήμη της ύπαρξής τους που εξαϋλώθηκε, στην πλάτη των οικογενειών, στην πλάτη των τραυματιών."

Προσκομίζοντας δεκάδες έγγραφα και καταθέτοντας όλα τα αποδεικτικά στοιχεία στα πρακτικά της Βουλής η Ζωή Κωνσταντοπούλου μίλησε:
1. για όσα αποκαλύφθηκαν από την κατάθεση Καραμανλή στην Εξεταστική Επιτροπή η οποία αποτελεί απόδειξη και πειστήριο της ενοχής τόσο του κ. Καραμανλή όσο και του κ. Μητσοτάκη.
2. Για τις προειδοποιήσεις της Δημοκρατικής Ενωτικής Συνδικαλιστικής Κίνησης Σιδηροδρομικών, στις 7-2-2023, τρεις εβδομάδες ακριβώς πριν το έγκλημα
3. Για όσα έλεγε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών στις 24-2-2023, τέσσερις μέρες πριν το έγκλημα
4. Για όσα έλεγε ο κ. Μητσοτάκης και η παρέα του από την Λάρισα στις 24 και 25 Φλεβάρη του 2023, πως " Η Ελλάδα ταξιδεύει πια στο πρώτο βαγόνι της Ευρώπης."
5. Για όσα έλεγε ο κ. Μητσοτάκης στις 25 Φλεβάρη, τρεις ημέρες πριν το έγκλημα των Τεμπών; πως «Η επόμενη δεκαετία θα είναι η δεκαετία των μεγάλων σιδηροδρομικών έργων.
6. για το ευρωπαϊκό πόρισμα καταπέλτη για τα Τέμπη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σιδηροδρόμων.

Συγκάλυψη είναι να παρασιωπάτε ότι η ανάκριση στη Λάρισα από τον Εφέτη Ειδικό Ανακριτή βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και δεν τελειώνει, όπως επιμένετε να επαναλαμβάνετε.

Συγκάλυψη είναι να βάζετε τον κ. Μαρκόπουλο, ένα πρόσωπο το οποίο είναι γνωστό για τις υπηρεσίες που έχει προσφέρει και στη Χρυσή Αυγή, να ορίζεται επιτετραμμένος του κ. Μητσοτάκη για να κλείσει γρήγορα και εντεταλμένα τη διερεύνηση.

Συγκάλυψη είναι να μην καλείτε στην Εξεταστική Επιτροπή τον κ. Γενιδούνια

Ο «σταθμάρχης μόνον», ήταν ρουσφέτι σας. Είναι ρουσφέτι που πραγματοποιήσατε. Και δεν μπορεί να κλείνετε την Εξεταστική Επιτροπή χωρίς να έχετε ερευνήσει και αποδώσει ευθύνες για το ποιος έκανε το ρουσφέτι

Συγκάλυψη είναι, επίσης, το να παρασιωπώνται στοιχεία από τα μέσα ενημέρωσης.

"Σε αυτή τη χώρα εάν δεν υπάρξει πραγματική πάταξη της διαφθοράς, της δικής σας διαφθοράς, εάν δεν υπάρξει πραγματική πάταξη της διαπλοκής, της δικής σας διαπλοκής, εάν δεν σας σταματήσουμε από τη νέα σας επιχείρηση, διότι έχετε περάσει από το «πάμε και όπου βγει» στο «πάμε και όσα φάμε», εάν λοιπόν δεν σας σταματήσουμε, δεν θα σταματήσετε.
Είναι λοιπόν, χρέος -εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι- να μην σταματήσουμε."


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη

Θα ήλπιζε κανείς ότι το συνέδριο της “Καθημερινής”, που συγκέντρωσε πρωτεργάτες των όσων διαδραματίστηκαν στο διάστημα αυτών των 50 ετών από την μεταπολίτευση, θα έριχνε φως σε αναπάντητα ερωτήματα. Θα ανέμενε, δηλαδή, κανείς ότι οι συμμετέχοντες πρώην πρωθυπουργοί, υπουργοί κ.α. να εξηγήσουν τι ακριβώς συνέβη και υπέγραψαν, ο ένας μετά τον άλλον την καταδίκη της πατρίδας τους.

Ο ελληνικός λαός θα καταλάβαινε επιτέλους, πως συμβαίνει και μετά από 15 χρόνια από την έναρξη των μνημονίων, που υποτίθεται ότι ήρθαν για να σώσουν την Ελλάδα, αυτή βρίσκεται τώρα σε χειρότερη κατάσταση, από αυτήν του 2009, όπως αποκαλύπτουν, χωρίς την ελάχιστη αμφιβολία, τα ακόλουθα συνοπτικά δεδομένα:

  • Το χρέος, μετά από 15 χρόνια απάνθρωπης λιτότητας, αλλά και πλήρους ξεχαρβαλώματος της οικονομίας, έχει υπερτριπλασιαστεί (από 110 σε 404 δισ.)
  • Έχει ήδη ξεπουληθεί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και η επιχείρηση συνεχίζεται.
  • Έχουν αποδεκατιστεί οι δύο από τους τρείς βασικούς τομείς παραγωγής, η γεωργία και η βιομηχανία, έτσι που η οικονομία εξαρτάται σε ανεπίτρεπτα υψηλό βαθμό από τον τουρισμό.
  • Η Ελλάδα, από την κορυφή των βαλκανικών χωρών, είναι τώρα στον πάτο, κάτω και από τη Βουλγαρία! Να σημειωθεί ότι η ταχύτατη ανάπτυξη των βαλκανικών οικονομιών συντελέστηκε με το εθνικό τους νόμισμα!
Εξυπακούεται, ότι τα αδυσώπητα, αλλά αναπάντητα ερωτήματα, που σίγουρα θα καταγραφούν με μαύρα γράμματα στην ιστορία, δεν αναφέρονται στην υπογραφή των μνημονίων. Διότι, εφόσον υπήρχε χρέος, θα υπήρχαν και μνημόνια. Αφορούν, αντίθετα, σε τρείς εθνικά αυτοκτονικές συμπεριφορές, που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με αυτά: Τις ασυγχώρητες δεσμεύσεις-παραχωρήσεις που υπέγραψαν:

  • Πρώτον, παραίτηση από συμψηφισμό χρεών, παρότι ήταν γνωστό ότι η Γερμανία μας χρωστούσε από την κατοχή, ποσό που υπερέβαινε κατά πολύ το δικό μας χρέος.
  • Δεύτερον, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
  • Τρίτον, θανατηφόρο βαθμό λιτότητας, που απέκλειε εκ προοιμίου τη δυνατότητα ανάπτυξης, όπως άλλωστε και συνέβη, και που εξαθλίωσε τον ελληνικό λαό.
  • Τέταρτον, αποδοχή του αγγλικού δικαίου για να κρίνει ενδεχόμενη διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και στους πιστωτές της.
  • Πέμπτον, συναίνεση σχετικά με την καταστρεπτική αργοπορία του κουρέματος του χρέους (επειδή το ζήτησαν οι πιστωτές, για να μη κινδυνεύσουν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες). Η αργοπορία υπήρξε καταστρεπτική για τα δικά μας κοινωνικά ταμεία.
  • Έκτον, το 2015 δόθηκε η δυνατότητα στον ελληνικό λαό, με το δημοψήφισμα, να απαντήσει αν θα ήθελε να εξακολουθήσει το αυτοκτονικό καθεστώς, μέσα στο οποίο τον είχε καταδικάσει η ΕΕ και το ΔΝΤ ή όχι. Και απάντησε αδίστακτα ΟΧΙ, το οποίο ωστόσο ΟΧΙ πλαστογραφήθηκε σε ΝΑΙ.
Ο Γεωργίου και τα δεινά των μνημονίων

Σημείωση: Είναι αναρίθμητα και, καταρχήν απίστευτα αυτά που Έλληνες πρωθυπουργοί και λοιποί υπέγραψαν στο ομιχλώδες αυτό χρονικό διάστημα. Λόγω έλλειψης χώρου, να συμπληρώσω εδώ όσα, όντως, απαράδεκτα δέχθηκαν να υπογράψουν οι δικοί μας κυβερνητικοί και παραπέμπω, για περισσότερες πληροφορίες, τους ενδιαφερόμενους, στο βιβλίο μου “Όλη η αλήθεια για χρέη και ελλείμματα και πως θα σωθούμε” (Εκδόσεις Ιδρύματος Δελιβάνη και Ιανού). Και βεβαίως την αδιανόητη αδιαφορία και αδράνεια που επέδειξαν στη συνέχεια:



Πρώτον, ενώ όφειλε να είναι εν γνώσει τους το σύνολο των πληροφοριών, με βάση τις οποίες το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας από 9% στο ΑΕΠ πήδηξε, δίκη ακρίδας, στο 15.5% ουδόλως αντέδρασαν. Αντιθέτως, με την ανοχή τους, και πιθανότατα και με ενέργειες ορισμένων, μεταξύ τους, κάλυψαν παντοιοτρόπως τον κ. Γεωργίου, ο οποίος –με βάση αξιόπιστες πληροφορίες– είχε λάβει εντολή έξωθεν, για το φούσκωμα του ελλείμματος. Οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, που διέθεταν ελληνικά χαρτιά τότε και είχαν πανικοβληθεί, μήπως και υποστούν ζημίες, επέβαλαν στην υποτελή Ελλάδα τη διόγκωση αυτού του ελλείμματος, που δικαιολογούσε απάνθρωπη λιτότητα, εισβολή του ΔΝΤ, και τελικά την καταστροφή ενός ολόκληρου Έθνους.

Δεύτερον, σχετικά με τις πιέσεις που, σίγουρα δεχόταν (το ομολόγησε επίσημα και ο κ. Τσακαλώτος) έξωθεν, για να επηρεάσουν με τη σειρά τους την ελληνική Δικαιοσύνη, προκειμένου να μην καταδικαστεί ο κ. Γεωργίου, ουδόλως αντέδρασαν. Ουδόλως, προφανώς, προβληματίστηκαν για το ότι πιθανή καταδίκη του θα απάλλασσε τον ελληνικό λαό, από τμήμα των μαρτυρίων, που έσπρωξε πολλούς σε απόγνωση και αυτοκτονία. Αλλά, και ουδόλως παραξενεύτηκαν για το πως οι φίλοι μας Ευρωπαίοι θεωρούσαν δικαίωμά τους να πιέζουν κυβερνήσεις δημοκρατικής χώρας και μέλους της ΕΕ, για να επηρεάζουν τη Δικαιοσύνη.

Δικαιολογείται, συνεπώς, η υπόνοια ότι από τότε επιχειρήθηκε αυτή η τακτική. Το αν ή όχι επηρεάστηκε η Δικαιοσύνη είναι θέμα, που δεν το γνωρίζω. Οπωσδήποτε, η μακροσκελής πορεία αυτής της δίκης, με αντιμαχόμενες αποφάσεις, οι οποίες δεν κατέληξαν μετά 14 χρόνια, σε πραγματικά τελεσίδικη απόφαση, είναι φυσικό να δημιουργεί πλήθος αποριών και υποψιών. Όπως, βέβαια, και την υποθετική βεβαιότητα για το πόσο λαμπερή θα ήταν η τύχη αυτής της χώρας, με μια διαφορετική αντιμετώπιση αυτής της οπωσδήποτε σκοτεινής δικαστικής υπόθεσης.



Τρίτον, μετά από ένα χρόνο ανείπωτων δεινών του ελληνικού λαού, τμήμα του οποίου τρεφόταν με σκουπίδια, ο πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, και πιθανότατα συντάκτης του πρώτου μνημονίου, Olivier Blanchard, αναγνώρισε δημόσια ότι έγινε λάθος στον υπολογισμό της δόσης λιτότητας, η οποία και αποδείχθηκε πολλαπλάσια της απαραίτητης. Μπορεί, μετά από 13 περίπου χρόνια, να μη γίνεται πιστευτή η διαβεβαίωση, όμως, ναι, ουδεμία υπήρξε αντίδραση από τις τότε ελληνικές κυβερνήσεις.

Έτσι, τιτλοφόρησα σχετικό μου άρθρο, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Le Monde: “Μια απαγορευμένη συζήτηση”. Ουδείς αρμόδιος έδειχνε να γνωρίζει κάτι για την παραπάνω δήλωση, που στη συνέχεια ακολουθήθηκε και από παρόμοιες άλλες. Ουδεμία προσπάθεια αναλήφθηκε για τη διόρθωση των μνημονίων. Σιγή ιχθύος. Η ίδια απάθεια των αρμοδίων διαπιστώνεται, εξάλλου, και στις διεθνείς συναντήσεις υψηλού επιπέδου, όπου ο Ομπάμα (22ο κεφάλαιο των απομνημονευμάτων του) αποκαλύπτει ότι οι Γάλλοι επέμεναν αρκετές φορές για την ανάγκη να εξασφαλιστούν οι απαραίτητες συνθήκες στην Ελλάδα, που να επιτρέπουν την ανάπτυξη (δηλαδή, περιορισμός της ασφυκτικής λιτότητας), για να πληρώνουν το χρέος, αλλά οι Γερμανοί ήταν ανένδοτοι και οι δικοί μας δεν απαιτούσαν και δεν προβληματίζονταν.

Η ευκαιρία που χάθηκε

Τέταρτον, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είχε την εξαιρετική, καταρχήν, πρωτοβουλία να συστήσει Επιτροπή, προκειμένου να ρίξει φως στο έγκλημα των μνημονίων. Στην πορεία, αυτή η αρχική επιτροπή θα είχε τη δυνατότητα να εμπλουτιστεί και με ειδικούς επιστήμονες, επάνω στο δαιδαλώδες αυτό τερατούργημα του χρέους, και να καταλήξει σε ανατροπή των απαράδεκτων απαιτήσεων των δανειστών. Ωστόσο, η καλή αυτή πρόθεση δεν συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των αρμοδίων και είχε και αυτή άδοξο τέλος.


Πέμπτον, στην περίοδο της πανδημίας, είχε αναγκαστικά εγκαταλειφθεί η θρησκευτική προσήλωση των Γερμανών στη λιτότητα, και στη θέση της επικρατούσε η πρακτική γνωστή σαν “χρήματα από ελικόπτερο”. Θα ήταν, λοιπόν, η κατάλληλη στιγμή για να στιγματιστούν τα έκτροπα, που προσλήφθηκαν στο περιεχόμενο των μνημονίων και για να ακολουθηθεί, εφεξής, μια πιο ανθρώπινη τακτική στο θέμα του χρέους, όπως: σημαντική περικοπή του, περιορισμός της λιτότητας, επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του, ακόμη και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα για κάποια χρόνια, προκειμένου έτσι να χρηματοδοτηθεί ανετότερα η ανασυγκρότηση. Αλλά, δυστυχώς, επικράτησε εφησυχασμός, εκ μέρους των αρμοδίων και απώλεια και αυτής της ευκαιρίας.

Έκτον, στα εθνικά υποτιμητικά πάνε-έλα της Τρόικας, τα μέλη της οποίας εκλάμβαναν την Ελλάδα σαν αποικία με πρωτόγονους κατοίκους, οι Έλληνες αρμόδιοι εμφανίζονταν νοητικώς γονυπετείς ενώπιον των απεσταλμένων του ΔΝΤ, και πρόθυμοι να ικανοποιήσουν όλες τις εξευτελιστικές για τη χώρα απαιτήσεις τους. Η ίδια, ακριβώς, συμπεριφορά των εκάστοτε αρμοδίων απεικονίζεται και στις εκθέσεις τους για την οικονομία μας, όπου υπάρχει η συνεχής διαβεβαίωση, προς το ΔΝΤ ότι εκτελέστηκαν κατά γράμμα, ακόμη και οι πιο παράλογες, ακόμη και οι πιο μακροχρόνια καταστρεπτικές απαιτήσεις των δανειστών. Καμία ένδειξη δυσφορίας!

Στο επόμενο μας άρθρο θα αναφερθούμε στις απειλές και τους εκβιασμούς εκείνης της περιόδου, για να δικαιολογηθεί η ψήφιση των μνημονίων και τα ζητήματα που αγνοήθηκαν στο πολύκροτο Συνέδριο.


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Χρήστου Δημήτρη

Όταν ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, μετά το τέλος της πρόσφατης έκτακτης διεθνούς διάσκεψης για την Ουκρανία στο Παρίσι, δήλωσε πως το ενδεχόμενο αποστολής δυτικών στρατευμάτων στο μέτωπο της Ουκρανίας δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, διότι η ήττα της Ρωσίας είναι απαραίτητη για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην Ευρώπη, προκάλεσε παγκόσμιο σοκ.

Στόχος του Μακρόν, συχνά υπερφίαλου, δεν ήταν φυσικά η άμεση αποστολή στρατευμάτων, αλλά η ενίσχυση με νέα όπλα και χρήματα της Ουκρανίας. Εξάλλου όλα τα σύγχρονα οπλικά συστήματα της Δύσης που παρέχονται στο Κίεβο, τα χειρίζονται στο έδαφος χιλιάδες Νατοϊκοί ειδικοί.

Η ρωσοφοβία, ως μέσο χειραγώγησης, είναι η νέα επιλογή κινδυνολογίας στη Δύση, μετά το μεταναστευτικό, από τις περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που φαίνεται προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο η εκλογή Τραμπ να αλλάξει δραματικά την συμπεριφορά των ΗΠΑ για το ΝΑΤΟ και γενικότερα την εξωτερική πολιτική του αφεντικού της Ευρώπης.

Έτσι, ο Βέλγος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, πήρε τη σκυτάλη δηλώνοντας: «Εάν δεν δώσουμε την σωστή απάντηση ως Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν δώσουμε στην Ουκρανία αρκετή βοήθεια για να σταματήσει την Ρωσία, είμαστε οι επόμενοι! Κατά συνέπεια, πρέπει να είμαστε αμυντικά έτοιμοι και να περάσουμε σε λειτουργία οικονομίας πολέμου! Αν θέλουμε ειρήνη, πρέπει να ετοιμασθούμε για πόλεμο».

Ο Σαρλ Μισέλ κάλεσε τις ευρωπαϊκές χώρες να διευκολύνουν επενδύσεις στον τομέα της άμυνας εξετάζοντας την αλλαγή εντολής του οργάνου δανεισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ώστε να της επιτραπεί η υποστήριξη της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Στο ίδιο κλίμα είναι και οι περισσότερες κυβερνήσεις της ΕΕ.

Πως ζουν οι Ουκρανοί σήμερα;


Και όλα αυτά, ενώ είναι απόλυτα βέβαιο πως η Ρωσία, λόγω μεγέθους και ισχύος, είναι αδύνατον να ηττηθεί από την Ουκρανία. Ο μόνος στόχος που απομένει, είναι τα πλήγματα των δυτικών οπλικών συστημάτων να προκαλέσουν μεγαλύτερες ζημιές στη ρωσική οικονομία, που ξεπέρασε με επιτυχία όλες τις κυρώσεις, χωρίς να αναλογίζεται κανείς αν οι αντίστοιχες στρατιωτικές απαντήσεις της Μόσχας, μπορούν να κάνουν πολλαπλάσιες ζημιές στην Ουκρανία, με τον πληθυσμό της να υποφέρει από τον παρατεταμένο πόλεμο.

Σήμερα η Ουκρανία, που πριν τον πόλεμο υπολογιζόταν πως έχει πραγματικό πληθυσμό 33 εκατομμύρια, δύσκολα ξεπερνά τα 25 και είναι κοντά στα επίπεδα του 1920 (!) καθώς πάνω από έξι εκατομμύρια διέφυγαν στη Δύση και άλλα τόσα, κυρίως ρωσόφωνοι παρέμειναν στα προσαρτημένα ανατολικά εδάφη ή μετανάστευσαν στο εσωτερικό της Ρωσίας. Επιπλέον, όπως αναμενόταν, τα χρόνια του πολέμου οι γεννήσεις στην Ουκρανία έχουν περιοριστεί δραματικά.


Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Σήμερα συντριπτική πλειονότητα του ενεργού ουκρανικού πληθυσμού λαμβάνει περίπου μέσο μηνιαίο μισθό 360 ευρώ. Οι τιμές των τροφίμων έχουν αυξηθεί κατά 40-80%, γεγονός που θέτει πολλούς ανθρώπους στο χείλος του λιμού. Δυτικοί ειδικοί και οι ουκρανικές αρχές εκτιμούν το ποσοστό ανεργίας στο 30%, ενώ δεν λειτουργούν τα σχολεία στις περισσότερες πόλεις της Ουκρανίας.
Οι δημόσιοι φορείς, ακόμα και οι μεγαλύτεροι, είναι άδειοι καθώς οι εργαζόμενοι έχουν αποχωρήσει. Ο μόνος τρόπος για να ανταπεξέλθει κανείς στις δυσκολίες είναι να πάει στον πόλεμο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας πληρώνουν 2.500 ευρώ σε όσους συμμετέχουν στις μάχες και 770 σε όσους δεν συμμετέχουν σε ενεργές εχθροπραξίες.


Σε πολεμική οικονομία η Ευρώπη!


Και τι σημαίνει, “η Ευρώπη ετοιμάζεται για πολεμική οικονομία”; Μελέτησε κανείς τις συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο των Ευρωπαίων πολιτών και την ύφεση που θα προκληθεί από τον περιορισμό των κοινωνικών πόρων και τη μείωση της κατανάλωσης; Στη Γερμανία για παράδειγμα, η βιομηχανική παραγωγή είναι 9% χαμηλότερη από το επίπεδό της πριν από τον Covid. Αναζητώντας το βάθος της οικονομικής κρίσης στην ατμομηχανή της Ευρώπης, οι Ιζαμπέλα Βέμπερ και Τομ Κρεμπς, δύο καθηγητές Πανεπιστημίου και πρώην οικονομικοί σύμβουλοι της γερμανικής κυβέρνησης, διαπίστωσαν ότι οι πραγματικοί μισθοί βυθίστηκαν το 2022, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χρονιά μετά το 1950.

Υπολόγισαν συγκεκριμένα ότι οι πραγματικοί μισθοί, σε σύγκριση με τις προβλέψεις πριν από την κρίση, μειώθηκαν από τον Απρίλιο του 2022 έως τον Μάρτιο του 2023 κατά 4%, ενώ η παραγωγή κατά 4,1%. Αν συνυπολογιστεί και η ζημία που επέφερε στην παραγωγή η κρίση Covid, και η ενεργειακή αναστάτωση, τότε η πραγματική παραγωγή στο τέλος του 2023 ήταν περίπου 7% χαμηλότερη σε σχέση με την τάση της πριν από την κρίση. Οι δε πραγματικοί μισθοί ήταν αντίστοιχα (το 2023) 10% χαμηλότεροι σε σχέση με την προ κρίσης τάση τους.


Ο ηγέτης του κλάδου της χημικής βιομηχανίας στην Γερμανία, η BASF, ανακοίνωσε μείωση στα κέρδη και τις πωλήσεις για το 2023 και ήδη προχωρά σε περικοπές θέσεων εργασίας. «Βρισκόμαστε στη μέση μιας βαθιάς, μεγάλης κοιλάδας. Και δεν είναι ακόμα σαφές πόσο καιρό θα χρειαστούμε για να βγούμε», είπε ο πρόεδρος της Ένωσης Χημικής Βιομηχανίας (VCI), Μάρκους Στίλεμαν. Η κατάσταση αυτή συνδέεται άλλωστε με τη συρρίκνωση της δραστηριότητας του ιδιωτικού τομέα στη Γερμανία, που επιδεινώθηκε τον Φεβρουάριο.


Νοιάζεται κανείς για την κλιματική κρίση;

Μελέτησε κανείς τις συνέπειες στον πρωτογενή τομέα από τις απώλειες που προκάλεσε η κλιματική κρίση το 2023; Υπάρχουν σχέδια για την ενίσχυση των αγροτών που έχουν ξεσηκωθεί σε όλη την Ευρώπη; Πλην ελαχίστων ψυχρών ημερών, το 2024 δεν ζήσαμε κρύο, με τον φετινό Φλεβάρη να σπάει όλα τα κοντέρ και να αποδεικνύεται ο πιο θερμός μήνας των τελευταίων χρόνων!

Πλέον, ο φόβος όλων είναι οι καύσωνες που θα έρθουν αυτό το καλοκαίρι, και αν θα έχουν μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια από το καλοκαίρι του 2023, που είχαμε μεγάλες καταστροφές στην αγροτική παραγωγή. Σύμφωνα με τον καθηγητή Φυσικής Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Κώστα Καρτάλη, θα πρέπει να ανησυχούμε ειδικά στη Μεσογειακή ζώνη, για το γεγονός ότι η θερμοκρασία αυξάνεται ταχύτατα και τονίζει ότι είναι απαραίτητο οι πόλεις να θωρακιστούν με περισσότερο πράσινο, πιο θερμικά μονωμένα κτίρια.

Άλλωστε, όπως λέει, οι τουρίστες εξετάζουν και την ασφάλεια σε ακραία φαινόμενα πριν επιλέξουν τόπο διακοπών. Είδε κανείς την ελληνική κυβέρνηση να έχει κάποιο σχέδιο; Σχέδιο αναδασώσεων και λειτουργίας αποταμιευτήρων νερού για τις αγροτικές καλλιέργειες το καλοκαίρι; Ειλικρινά αναζητώ απαντήσεις, πώς και γιατί οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αδιαφορούν για τους κινδύνους στην πραγματική οικονομία, ρίχνοντας κοινωνικούς πόρους στην “πολεμική μηχανή”.


Ψάχνω για αντιδράσεις από τις ευρωπαϊκές βιομηχανικές ελίτ, που τα κέρδη τους θα συρρικνωθούν δραματικά από τον περιορισμό του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών. Είναι τόσο πανίσχυρες και στην Ευρώπη οι πολεμικές βιομηχανίες και εξουσιάζουν καθοριστικά τα πολιτικά συστήματα; Φοβάμαι, πως όταν έχουμε τις απαντήσεις, ίσως, θα είναι αργά, διότι όπως έχει πει ο Αλμπερτ Αϊνστάιν: «Αν διεξαχθεί τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ο τέταρτος θα γίνει με ρόπαλα»!



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Του Γιώργου Νικολαΐδη

Με αφορμές την συμπλήρωση 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης καθώς και την επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21 Μαρτίου), τιμούμε με το ταπεινό μας αυτό πόνημα την μνήμη των ηρώων μας και συνάμα τους ποιητές ανά τον κόσμο, μέσω του εκφραστικού μας, αριστοτέχνη του λόγου Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

Η Εταιρεία Συγγραφέων θέσπισε την Ημέρα Ποίησης το 1998. Τον Οκτώβριο του 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης ως πρώτη ημέρα μετά την εαρινή ισημερία, που συνδυάζει το φως από τη μία και το σκοτάδι από την άλλη όπως η ποίηση, το φωτεινό πρόσωπο της αισιοδοξίας με το σκοτεινό του πένθους.

. «… Πατρίδα, να μακαρίζεις γενικώς όλους τους Έλληνες, που θυσιάστηκαν για σένα, να σ’ αναστήσουνε, να ξαναειπωθείς άλλη μία φορά ελεύθερη πατρίδα, που ήσουνα χαμένη και σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών…» μας (υπεν)θυμίζει ο Μακρυγιάννης. Η Ελληνικά Επανάσταση υπήρξε όμως και μνημονεύεται, και ως κορυφαίο πολιτικοστρατιωτικό γεγονός για τη σύγχρονη Ιστορία της Ευρώπης, μιας και επέφερε αλλαγές που είχαν αντίκτυπο στα κατοπινά χρόνια.

Μα αλίμονο..! Πάντα θα ξεφυτρώνουν οι “λίγοι” αμαθείς και ανιστόρητοι, αξιοθρήνητοι αντιρρησίες της ιστορίας μας, που πάντα θα θεωρητικολογούν νομίζοντας πως κάνουν «επανάσταση ενάντια στο κατεστημένο» και φυσικά πάντα θα τους ανέχεται η πλειονότητα της κοινωνίας μας. Ας τους αφήσουμε εκεί που επέλεξαν να βρίσκονται. Να βαυκαλίζονται αναμεταξύ τους και να παίρνουν ο ένας απ΄τον άλλο κουράγιο και… σπρέι για να καταστρέφουν κάποια γκράφιτι με ήρωες της Επανάστασης. Επαγγελματίες ασυγκίνητοι τυπολάτρες, αιωνίως καταδικασμένοι να ξεκινούν την κάθε τους κουβέντα «ανάποδα και αμφισβητώντας». Γιατί στίχοι όπως οι τελευταίοι του «Σαμουήλ», «…και με τες πρώτες αστραπές και με τα πρωτοβρόχια χλωρό χορτάρι φύτρωσε, δάφνες, έλιές, μυρτούλες, ελπίδες, νίκες και σφαγές - χαρές κ' ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !!»  μάλλον δεν «άγγιξαν» ποτέ την έρμη και αξιολύπητη, ανθελληνική τους ψυχή…

Τιμή και μνήμη για τους ήρωες του ΄21 και φωτεινό παράδειγμα για την ζωή μας να είναι πάντα αυτοί ! Για να μπορούμε να είμαστε περήφανοι για την ιστορία που με άφθονο αίμα έγραψαν!

Με θυσίες, ανείπωτο πόνο και θάρρος! Και με τόση λαχτάρα αιώνων για ιδανικά και ΛΕΥΤΕΡΙΑ !!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!


Σύντομη ιστορική αναδρομή:

Στις 13 Δεκεμβρίου του 1803 το Σούλι ήταν υπό την πολιορκία του Αλή Πασά. Μετά από πολυήμερη άμυνα, οι Σουλιώτες λύγισαν από την πείνα και τις κακουχίες και αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν. Συμφώνησαν να παραδώσουν τα όπλα τους και να απομακρυνθούν από το Σούλι. Ο κοσμοκαλόγερος Σαμουήλ έμεινε τελευταίος, μαζί με λίγους συντρόφους του, ηλικιωμένους και βαριά τραυματίες, για να παραδώσουν την μπαρουταποθήκη, που ήταν μέσα στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, σε έναν βραχότοπο. Όταν οι άντρες του Αλή πασά έφτασαν στην αποθήκη, ο Σαμουήλ έβαλε φωτιά και μαζί με τους πέντε συντρόφους του ανατινάχθηκαν. Δεν παραδόθηκαν, παρά μόνο στον Θεό. Η αυτοθυσία πέρασε στην ιστορία. Άλλωστε, οι Σουλιώτες ήταν γνωστοί για τον ηρωισμό και τον πατριωτισμό τους....



Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824 - 1879)

Γεννήθηκε στην Αγία Μαύρα Λευκάδας. Ήταν επικός ποιητής του αρματολισμού - ένας από τους πιο διακεκριμένους Επτανήσιους ποιητές του 19ου αιώνα και πολιτικός. Στην περίπτωση του Βαλαωρίτη ο τίτλος του «εθνικού ποιητή» δόθηκε διότι «αντλούσε σχεδόν αποκλειστικά τα θέματά του από τη νεώτερη ελληνική ιστορία και επειδή υπερασπίστηκε την εθνική ιδέα όχι μόνο με το λόγο του αλλά και εμπράκτως». Όμως με δεδομένο πως και άλλοι ποιητές και πεζογράφοι της εποχής του αντλούσαν από το ίδιο υλικό, η Έρη Σταυροπούλου (καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών), εξηγεί πως η διάκριση αυτή του Βαλαωρίτη οφειλόταν: α) στη δημοτική γλώσσα που χρησιμοποίησε –θελκτικό στοιχείο για το ακροατήριό του μα που άρμοζε και με το «ήθος και τη φωνή των διαφόρων ηρώων του», β) στο πάθος και το τραγικό μεγαλείο με το οποίο πρόβαλε τους ήρωές του, γ) η συγκυρία επέτεινε όλα αυτά. Κι έτσι ήταν επακόλουθο οι κριτικοί να επισημάνουν «διαρκώς θετικά», αυτά τα δεδομένα, «αναδεικνύοντας τον Βαλαωρίτη στον εγκυρότερο ποιητικό εκφραστή της Μεγάλης Ιδέας.

Δείτε το βίντεο με την απαγγελία πατώντας https://youtu.be/Theh9PUqo0w

 

Φωτο : Ο Ρήγας Φεραίος και ο Αδαμάντιος Κοραής βγάζουν την Ελλάδα από τον τάφο της.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Οικονομικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους αποτελεί η ανακοίνωση των τεσσάρων συστημικών τραπεζών να διανείμουν μερίσματα στους μετόχους τους. Διανομή μερισμάτων θα γίνει για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια και υποτίθεται ότι σηματοδοτεί την επιστροφή τους στην οικονομική βιωσιμότητα, με αδιάψευστο μάρτυρα τα μυθικά κέρδη που έχουν συγκεντρώσει τα δύο τελευταία χρόνια.

Κι η κερδοφορία τους είναι πράγματι αδιαμφισβήτητη: Όπως αναγράφεται στις οικονομικές καταστάσεις που δημοσίευσαν Alpha, Εθνική, Πειραιώς και Eurobank την τελευταία διετία κατέγραψαν κέρδη ρεκόρ που έφτασαν τα 7,5 δισ. ευρώ.

Αυτή ωστόσο είναι η μισή αλήθεια που, στη περίπτωσή μας ισοδυναμεί με ένα τεράστιο ψέμα! Γιατί οι τράπεζες διαφημίζουν κέρδη κι «επιστροφή στην κανονικότητα», με ένα μικρό αστερίσκο: Να μην καταβάλλουν τους φόρους που χρωστούν στο ελληνικό δημόσιο! Κι οι οφειλόμενοι φόροι στις 31 Δεκεμβρίου 2023 υπερέβησαν τα 19 δισ. ευρώ! Οι φόροι δηλαδή που οφείλουν, ξεπερνούν κατά πολύ τα κέρδη της διετίας.



Τα μερίσματα λοιπόν που ανακοίνωσαν οι τράπεζες ισοδυναμούν με σκάνδαλο για πολλούς λόγους:

Πρώτο, επειδή οι τραπεζίτες κάνουν πάρτι με δανεικά (τα οποία πολύ φοβόμαστε σύντομα θα αποδειχθούν κι αγύριστα). Αν πράγματι η ελληνική οικονομία «επέστρεψε στην κανονικότητα», τότε οι τέσσερις συστημικές τράπεζες ας επιστρέψουν κι αυτές στην κανονικότητα την οποία βιώνουν εκατομμύρια μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι και εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που πληρώνουν τους φόρους τους κανονικά. Στην περίπτωση του τραπεζικού καρτέλ έχουμε να κάνουμε με κραυγαλέα περίπτωση αθέμιτου ανταγωνισμού, μιας και πρόκειται όχι μόνο για ένα κλειστό επάγγελμα που έμεινε (μαζί με τα διυλιστήρια, εντελώς …τυχαία) στο απυρόβλητο από τα περίφημα μέτρα απελευθέρωσης των αγορών της Τρόικας αλλά συστημικά και με δικομματική συναίνεση απαλλάσσεται από την εκ των ων ουκ άνευ υποχρέωση που έχει κάθε οικονομικός δρων: να πληρώνει τους φόρους του! Το 2024 μάλιστα, βάσει του κρατικού προϋπολογισμού οι φόροι θα φτάσουν τα 63 δισ. από 57 δισ. που προέβλεπε ο προϋπολογισμός του 2023, θα αυξηθούν δηλαδή κατά 10%, την στιγμή που οι τράπεζες έχουν κηρύξει στάση φορολογικών πληρωμών!


Δεύτερο, τα μερίσματα αποτελούν σκάνδαλο επειδή αν οι τράπεζες κατέβαλλαν τους φόρους τους στο δημόσιο τότε -προφανώς, αν υπήρχε η πολιτική βούληση- η κοινωνική πολιτική θα μπορούσε να ξαναγεννηθεί. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της βλάβης που προκαλεί στην οικονομική ευρωστία του ελληνικού δημοσίου και της κοινωνίας το τραπεζικό «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» αρκούν ορισμένες συγκρίσεις. Για παράδειγμα, με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό για το τρέχον έτος οι προϋπολογιζόμενες δαπάνες για νοσοκομειακή περίθαλψη ήταν 4,93 δισ. ευρώ. Αν επομένως πλήρωναν φόρους οι τραπεζίτες θα μπορούσε να ικανοποιηθεί το αίτημα των νοσοκομειακών γιατρών για διπλασιασμό του προσωπικού και των αμοιβών στα δημόσια νοσοκομεία, χωρίς να τίθεται το ερώτημα «από που θα βρεθούν τα λεφτά;». Από τις τράπεζες!

Τρίτο, η διανομή μερισμάτων στους μετόχους των τραπεζών αποτελεί σκάνδαλο επειδή οι τράπεζες έχουν ήδη στοιχίσει στους φορολογούμενους της χώρας 46 δισ. ευρώ, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας μέσω των αλλεπάλληλων ανακεφαλαιοποιήσεων, χωρίς μάλιστα να υπολογίζεται η πρώτη «διάσωση» του 2008 επί κυβέρνησης Καραμανλή, με τα 28 δισ. ευρώ. Αν πράγματι οι τράπεζες αποχαιρέτησαν οριστικά και δια παντός, όπως διατείνονται οι διοικήσεις τους, την εποχή των ισχνών αγελάδων, τότε, γιατί δεν επιστρέφουν και στους φορολογούμενους τα λεφτά που οικειοποιήθηκαν την εποχή μάλιστα που η ανεργία, η φτώχεια και οι αυτοκτονίες έσπαγαν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο; Κι αν δεν μπορούσαν να επιστρέψουν τα χρήματα στο παρελθόν γιατί δεν το πράττουν τώρα, που εμφανίζουν κέρδη;

Τέταρτο, η διανομή μερίσματος αποτελεί σκάνδαλο επειδή τα δυσθεώρητα κέρδη είναι αποτέλεσμα καθαρής τοκογλυφίας: οφείλονται στα επιτόκια! Συγκεκριμένα, κατά την τελευταία διετία οι εμπορικές τράπεζες κάθε φορά που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε αύξηση των επιτοκίων του ευρώ την ακολουθούσαν κατά πόδας, ακαριαία, σε ό,τι αφορά τα επιτόκια δανείων, αλλά σφύριζαν αδιάφορα σε ό,τι αφορά τα καταθετικά επιτόκια. Το αποτέλεσμα αυτής της ασυμμετρικής απόκρισης, όπως την χαρακτήρισε πρόσφατη, εξαιρετικά εμπεριστατωμένη, έρευνα του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών ήταν να δημιουργηθεί ένας πληθωρισμός τραπεζικής απληστίας, «bankflation» όπως εύστοχα και ευρηματικά τον χαρακτήρισαν. Αποτέλεσμα αυτής της πρωτοφανούς διεύρυνσης του επιτοκιακού περιθωρίου είναι οι ελληνικές τράπεζες «να καταγράφουν ένα από τα υψηλότερα επιτόκια περιθωρίου, ξεπερνώντας κατά πολύ τη διάμεσο και τιμή της ευρωζώνης», βάσει της ίδιας ανάλυσης». Κατά συνέπεια, μερίσματα και κέρδη προέρχονται από την καταλήστευση των (αδύναμων να αντιδράσουν) πελατών τους.

Μέσα επιτόκια νέων καταθέσεων και δανείων σε ευρώ (ποσοστά % ετησίως)


Πηγή: Τράπεζα της Ελλάδας

Πέμπτο, η διανομή μερίσματος από το τραπεζικό καρτέλ συνιστά σκάνδαλο επειδή τα κέρδη προήλθαν λόγω της άσκησης μιας συσταλτικής πολιτικής δανειοδότησης που ισοδυναμούσε με πιστωτική ασφυξία, την ίδια ώρα που οι καταθέσεις έμεναν σταθερές αν δεν αυξάνονταν. Σύμφωνα με την Ενδιάμεση Έκθεση νομισματικής Πολιτικής του 2023, της Τράπεζας της Ελλάδας, «ο ετήσιος ρυθμός αύξησης της τραπεζικής χρηματοδότησης προς τις μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις τους πρώτους δέκα μήνες του 2023 κατέγραψε επιβράδυνση. Τα δάνεια προς τα νοικοκυριά εμφάνισαν εντονότερους ρυθμούς μείωσης κατά το ίδιο διάστημα. Ειδικότερα, τον Οκτώβριο του 2023, ο ετήσιος ρυθμός ανόδου των πιστώσεων προς τις Μη Χρηματοοικονομικές Επιχειρήσεις υποχώρησε σε 5%. Το δεκάμηνο Ιανουαρίου – Οκτωβρίου 2023 η μέση μηναία καθαρή ροή τραπεζικής χρηματοδότησης ήταν 79 εκ. ευρώ, έναντι 450 εκ. ευρώ το ίδιο διάστημα το 2022»! Αρκούμενες να κερδίζουν από την διαφορά του επιτοκίου οι τράπεζες σταμάτησαν να δανείζουν νοικοκυριά κι επιχειρήσεις!


Έκτο, η διανομή μερίσματος από τις τράπεζες αποτελεί οικονομικό σκάνδαλο επειδή η βελτίωση των οικονομικών τους καταστάσεων, σε εκείνο το τμήμα που δεν προέρχεται από την θεσμοθετημένη φοροαπαφυγή ή την τοκογλυφία, οφείλεται στο ξεφόρτωμα των κόκκινων δανείων στις θυγατρικές τους, τους λεγόμενους σέρβισερς. Το κόλπο των τραπεζών κάνει τα Greek statistics να μοιάζουν με παιδικά παιχνίδια. Επί της ουσίας, πέρασαν τα δάνεια και πάλι σε δικές τους θυγατρικές, τις Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια κι Πιστώσεις, που διοικούνται από χρυσοκάνθαρα στελέχη τους, επιταχύνοντας το ξεσπίτωμα νοικοκυριών ή επιχειρήσεων μέσω πλειστηριασμών που, με νόμο του ΣΥΡΙΖΑ, γίνονται ηλεκτρονικά έτσι ώστε να μην εμποδίζονται από κοινωνικές διαμαρτυρίες. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας, το πρώτο εξάμηνο του 2023 η αξία των υπό διαχείριση ανοιγμάτων τους έφτασε το ιλιγγιώδες ποσό των 89,4 δισ. ευρώ, ενώ το 2024 αναμένεται να υλοποιηθούν 10.000 πλειστηριασμοί! Μόνο που οι σέρβισερς έκαναν το «θαύμα» τους ακολουθώντας την πεπατημένη της επιβάρυνσης του δημοσίου. Αυτή την φορά μέσω εγγυήσεων που εξασφάλισαν από …απρόοπτα το πρόγραμμα τιτλοποιήσεων «Ηρακλής» και στο τέλος του 2023 ανέρχονταν σε 16,8 δισ. ευρώ. Πρόκειται για μια ωρολογιακή βόμβα που απειλεί την δημοσιονομική ισορροπία…


Πηγή: Οργανισμός Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους


Έβδομο, η διανομή μερισμάτων αποτελεί σκάνδαλο επειδή για μια ακόμη φορά συνοδεύεται από εναρμονισμένες πρακτικές που δείχνουν ότι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι το πιο σκληρό και υπεράνω κριτικής καρτέλ που έχει υπάρξει ποτέ επί ελληνικού εδάφους. Τα πάντα είναι προσυμφωνημένα και στην υγεία των κορόιδων – νοικοκυριών και επιχειρήσεων – με την Τράπεζα της Ελλάδας σε ρόλο άβουλου θεατή αν όχι ιδανικού συνεργάτη! Δεν έφταναν μόνο οι αδικαιολόγητες και πανομοιότυπες χρεώσεις και προμήθειες στις πιο διαφορετικές υπηρεσίες που προσφέρουν οι τράπεζες (με την κυβέρνηση ιδανικό πασαδόρο να επιβάλλει την υποχρεωτικότητά τους) έπρεπε να ανακοινώσουν την ίδια ακριβώς χρονιά και οι τέσσερις συστημικές τράπεζες ότι προχωρούν στην διανομή μερίσματος στους μετόχους τους!

Τέλος, η διανομή μερίσματος από τις τράπεζες έδειξε ότι η κερδοφορία των επιχειρήσεων δεν αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξη της οικονομίας. Η περίπτωση των τραπεζών έδειξε ότι η κερδοφορία τους συντελέστηκε σε βάρος του ελληνικού λαού και της ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής οικονομίας. Προς επίρρωση οι μονοπωλιακά καθορισμένες χρεώσεις και τα επιτόκια, τα 46 δισ. ευρώ των διασώσεων, τα 19 δισ. ευρώ της αναβαλλόμενης φορολογίας, τα 17 δισ. ευρώ των εγγυήσεων του προγράμματος Ηρακλής και η απροθυμία τους να δανειοδοτήσουν νοικοκυριά κι επιχειρήσεις… Κι έπεται συνέχεια!




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Τον κίνδυνο σύγχυσης και παραπλάνησης των καταναλωτών στην αγορά του μπακαλιάρου για το γιορτινό τραπέζι της 25ης Μαρτίου επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Ένωση Εργαζόμενων Καταναλωτών Ελλάδος.

Όπως υπογραμμίζει η ένωση «όπως κάθε χρόνο, στη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Εθνικής Επετείου της Ελληνικής Επανάστασης, την 25η Μαρτίου, η πλειονότητα των ελληνικών νοικοκυριών προγραμματίζουν να καταναλώσουν, σύμφωνα με το έθιμο, το ιδιαιτέρως δημοφιλές ψάρι της ελληνικής κουζίνας, τον μπακαλιάρο (βακαλάος). Ακριβώς λόγω της δημοφιλίας του όμως, δίνεται η ευκαιρία σε επιτήδειους να παραπλανήσουν το καταναλωτικό κοινό, προσφέροντάς του (με την ίδια τιμή), ένα άλλο ψάρι το οποίο παρουσιάζεται ως μπακαλιάρος, πλην όμως δεν είναι. Το ψάρι αυτό λέγεται λινγκ και ήδη έχουμε διαπιστώσει ότι βρίσκεται στις προθήκες των ιχθυοπωλείων».

Η ΕΕΚΕ υπενθυμίζει στους καταναλωτές τα εξής:

1 Οι αυθεντικοί υγράλατοι ή αλίπαστοι (παστοί) μπακαλιάροι προέρχονται από περιοχές του Ατλαντικού, του Ειρηνικού και της Γροιλανδίας. Η Ελληνική αγορά προμηθεύεται τον μπακαλιάρο κυρίως από τον Ατλαντικό και την Ισλανδία, Φιλανδία και Νορβηγία.

2 Το παστωμένο ψάρι με την ονομασία λινγκ, πωλείται συνήθως δίπλα από τον αυθεντικό υγράλατο μπακαλιάρο, επομένως έχει μεγάλη σημασία να ελέγχουμε τις ταμπέλες του ιχθυοπωλείου. Πολλοί προμηθευτές αναγράφουν με μικρότερα γράμματα το χαρακτηριστικό «Λίνγκ» ή «Ling» και με μεγαλύτερα γράμματα την περιοχή προέλευσης, π.χ. ΙΣΛΑΝΔΙΑΣ.

3 Επισημαίνουμε ότι τόσο ο αυθεντικός μπακαλιάρος όσο και το λίνγκ, έχει κόκκαλα οπότε η αναγραφή του χαρακτηριστικού αυτού δεν είναι επαρκής για την αποφυγή της σύγχυσης.

4 Ο μπακαλιάρος έχει μια χαρακτηριστική λευκή γραμμή που διατρέχει το σώμα του κατά μήκος και από τις δυο του πλευρές. Αν δεν είναι ορατή και από τις δύο πλευρές αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί γιατί μπορεί η γραμμή από τη μία πλευρά του ψαριού να είναι κρυμμένη εξαιτίας του φιλεταρίσματος.

5 Μπορούμε να ξεχωρίσουμε την ποιότητα του καλού μπακαλιάρου, όπως και κάθε ψαριού, από το χρώμα του. Πρέπει να είναι λευκός, χωρίς κηλίδες ή κίτρινη απόχρωση και να μην επιλέγουμε ψάρι με ορατές αλλοιώσεις ή κιτρινισμένο χρώμα.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καλαμπάκας «Τα Μετέωρα» διοργανώνει επετειακή εκδήλωση για την 25η Μαρτίου με θέμα:

«Η Ελλάδα μετά την Επανάσταση – ο Καποδίστριας και τα πρώτα σύνορα, το "Ημιτελές '21"»

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 24 Μαρτίου και ώρα 11 π.μ. στην αίθουσα «Νίτσα Λιάπη»

θα μιλήσουν οι:

- Σταυρούλα Σταμέλου, υποψήφια διδάκτωρ Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου: «Η διαμόρφωση των πρώτων συνόρων του ελληνικού κράτους και ο ρόλος του Ιωάννη Καποδίστρια»

- Φωτεινή (Φένια) Λέκκα, Μουσειολόγος-Ιστορικός PhD. Μουσείο Πόλης Δήμου Καρδίτσας & ΑΜΚΕ Δίκτυο Μουσείων & Συλλογών Νομού Καρδίτσας: "Τα πρώτα σύνορα της Ελλάδας ως μνήμη και χρήση: σκέψεις με αφορμή ένα ψηφιακό μουσείο με τίτλο το "Ημιτελές '21"

- Στέφανος Σταμέλλος, συγγραφέας του βιβλίου «Από τον Παγασητικό έως τον Αμβρακικό, ένα οδοιπορικό στα πρώτα σύνορα της Ελλάδας» (Εκδόσεις Σ. Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ)


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Η Επιτροπή Πρωτοβουλίας Πολιτών Θερμαϊκού "Σώστε το Κάμπινγκ" καλεί όλες και όλους την Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024, ώρα 4 μ.μ. στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Θερμαϊκού, στους Νέους Επιβάτες για να απαιτήσουμε να τηρηθούν οι προεκλογικές δεσμεύσεις της δημοτικής αρχής ότι δεν θα επιτρέψει την καταστροφή και τσιμεντοποίηση του κάμπινγκ Αγίας Τριάδας. Επίσης:
  • Να αποτραπούν τα σχέδια του ΤΑΙΠΕΔ για την στρεβλή "αξιοποίηση", μόνο για λίγα μεγάλα συμφέροντα της έκτασης του κάμπινγκ, κάτι που θα σημάνει τον αφανισμό των επαγγελματιών και όλων των κατοίκων της περιοχής.
  • Να περιέλθει η έκταση του κάμπινγκ στο Δήμο Θερμαϊκού ώστε να δημιουργηθούν εκεί χώροι εκπαιδευτικών, αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων που τόσο λείπουν, όπως επί δεκαετίες διεκδικούσαν οι προηγούμενες δημοτικές αρχές.
  • Να έχουν πρόσβαση στην παραλία του όλοι οι πολίτες που διψούν για ελεύθερους χώρους και αναζητούν χώρους για να μπορούν να ψυχαγωγούνται, να αθλούνται και να δροσίζονται οι ίδιοι και τα παιδιά τους.
  • Να μην κοπούν τα εκατοντάδες δέντρα που υπάρχουν σήμερα, δημιουργώντας έναν μοναδικό πνεύμονα, μία από τις ελάχιστες οάσεις πρασίνου στην περιοχή και όλη την ανατολική πλευρά της Θεσσαλονίκης.

Όλοι και όλες στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου Θερμαϊκού την Τετάρτη 27-3-2024. Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Διεκδικούμε. Αγωνιζόμαστε για δημόσιους χώρους και ελεύθερες παραλίες.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


📍«Νομίζουν ότι θα είναι μια ζωή προστατευόμενοι. Όταν φύγουν από αυτό το αξίωμα με μη επανεκλογή ή άρση ασυλίας, θα μηνυθούν άπαντες. Είμαστε εδώ.»

📍«Έχω και τα τρία πράγματα που χρειάζονται. Υπομονή, χρήμα και χρόνο. Δεν θα σταματήσω. Ο όρκος είναι ένας. Δεν θα ανοίξει αστικό δικαστήριο εάν δεν δούμε να αποδίδονται ποινικές ευθύνες.»

Νίκος Πλακιάς. Μια συγκλονιστική συνέντευξη του ανθρώπου που έχασε τις δίδυμες κόρες του Χρύσα και Θώμη και την ανιψιά του Αναστασία στο κρατικό Εγκλημα στα Τέμπη, στο NEWSBOMB.


«Το πόρισμα ήταν αναμενόμενο από την πρώτη ημέρα κιόλας. Αποφάσισε η Εξεταστική Επιτροπή να ξεκινήσει και είδαμε ότι είναι μια παρωδία.
Στείλαμε υπογεγραμμένο υπόμνημα από 25 οικογένειες για να σταματήσει η Εξεταστική και ο κύριος Μαρκόπουλος το απέρριψε. Δεν μας άκουσαν. Αναμενόμενο… ξέπλυμα πολιτικών, καμία ευθύνη και πάνε να τα φορτώσουν όλα στον μηχανοδηγό της επιβατικής αμαξοστοιχίας.
Αθλιότητες όλα.
Άτοπα εντελώς.»

«Τα γερανοφόρα που μπήκαν είναι παντός καιρού με λάσπες και χιόνια και το μπάζωσαν. Τα σήκωσαν… έπρεπε να τα μεταφέρουν 15 χιλιόμετρα μακριά ή έπρεπε να τα έχουν δίπλα;
Πώς έγινε αυτό χωρίς εισαγγελική παρέμβαση; Ανενημέρωτος ο Πρωθυπουργός. Έχουμε φτάσει στο Ω και αυτοί είναι ακόμα στο Α. Όλοι ασχολούνταν με το μνημόσυνο και θρήνους και εμείς από τον τρίτο μήνα σηκωθήκαμε από τα κρεβάτια μας και ψάχναμε τα αίτια του δυστυχήματος.
Εμείς το συμπληρώσαμε το παζλ. Η μάχη θα γίνει στα δικαστήρια θα τους κάψουμε όλους».

«Νομίζουν ότι θα είναι μια ζωή προστατευόμενοι. Όταν φύγουν από αυτό το αξίωμα με μη επανεκλογή ή άρση ασυλίας, θα μηνυθούν άπαντες. Είμαστε εδώ»

«Εστιάτορας είμαι. Είναι δυνατόν να γνωρίζω περισσότερα από τους πολιτικούς; Θα έπρεπε να είμαι στο κοιμητήριο και να θρηνώ τα παιδιά μου, όχι να γίνομαι ρεπόρτερ και αστυνομικός, όχι να πληρώνουμε εμείς πραγματογνώμονα. Σε ένα άλλο κράτος θα το έκαναν;»

«Στις αποσκευές μας για το Ευρωκοινοβούλιο βρίσκονται 1.300.000 υπογραφές. Ευελπιστούμε να ακουστεί σε όλο το Ευρωκοινοβούλιο και μακάρι να είναι παρών και η πρόεδρος. Ευελπιστούμε από την Ευρώπη να μας ακούσει για τη βουλευτική ασυλία και οι πολιτικοί να δικάζονται και να έρχονται στα δικαστήρια.»

«Μάλλον επειδή ο ανακριτής κάλεσε κι άλλα άτομα δεν θα ξεκινήσουν οι «μάχες» των συγγενών στα δικαστήρια το καλοκαίρι. Μακάρι τον Ιούλιο αλλά πιστεύουμε από Σεπτέμβριο, Οκτώβριο, γύρω στις εβδομήντα συνεδριάσεις. Αν δεν πάρουμε το αποτέλεσμα των ελληνικών δικαστηρίων δεν θα πάμε στα Ευρωπαϊκά. Ετοιμαζόμαστε ευρωπαϊκά κατά πολιτικών προσώπων και για οικονομικά αδικήματα.»

«Στο Κουλούρι βρέθηκαν πράγματα των κοριτσιών μου μετά από 10 μήνες. Με πήρε τηλέφωνο ο εισαγγελέας για να πάω να πάρω τα πράγματα των παιδιών μου.»

«Δεν θα ησυχάσουμε. Μας θυμώνουν, μας κάνουν ακόμα πιο δυνατούς. Είμαστε αποφασισμένοι δεν θα σταματήσουμε. Έχω και τα τρία πράγματα που χρειάζονται. Υπομονή, χρήμα και χρόνο. Δεν θα σταματήσω. Ο όρκος είναι ένας. Δεν θα ανοίξει αστικό δικαστήριο εάν δεν δούμε να αποδίδονται ποινικές ευθύνες. Σκοπός είναι όλοι οι υπεύθυνοι να ξέρουν ότι η ζημιά δεν είναι μόνο η φυλακή. Φοβούνται μην χάσουν την ονειρεμένη ζωή τους. Να τα ξεχάσουν. Δέσμευση περιουσιών κατά παντός υπευθύνου.»





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Και ενώ τα συστημικά μέσα εξαπάτησης επιλέγουν να ασχοληθούν με ειδήσεις διάφορες και αποφεύγουν να αναδείξουν την κορυφαία είδηση της ημέρας που είναι η συζήτηση για το κατατεθέν από τη Νέα Δημοκρατία πορίσματος της δοσμένης εξεταστικής επιτροπής που βγάζει λάδι τους πολιτικούς ενόχους του εγκλήματος, με τη διερεύνηση - μαϊμού.
Καταπέλτης η Πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας που απαίτησε να έρθει και να απολογηθεί ο πρωθυπουργός στη Βουλή ώς κύριος υπεύθυνος μαζί με την προκλητικό Καραμανλή.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Οι εφημερίδες «Τα Νέα», «Ελεύθερος Τύπος» και «Απογευματινή» δεν θεώρησαν ότι πρέπει να παραχωρήσουν χώρο από τα πρωτοσέλιδά τους, ώστε να φιλοξενήσουν ένα απόσπασμα από τη συγκλονιστική ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού στο Ευρωκοινοβούλιο.

Το «πυρηνικό ριφιφί στο ΑΠΘ», οι «Αιτήσεις για 4.076 προσλήψεις» και «Τα πρωτόκολλα των Πυραμίδων» ήταν πιο σημαντικά θέματα από τις σοβαρότατες καταγγελίες μιας μάνας που έχασε το παιδί της στα Τέμπη και έτσι αποφάσισαν να ασχοληθούν με αυτά.

Αντίθετα, «Εφημερίδα των Συντακτών», «Kontra», «Εστία» και «Δημοκρατία» αφιερώνουν χώρο στα όσα είπε η «μητέρα των Τεμπών», στις Βρυξέλλες, αγωνιζόμενη για δικαίωση των 57 ψυχών.

Μ. Καλ.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



«Πέντε μέρες μετά τη σύγκρουση, πήραν τα συντρίμμια και μπάζωσαν τον χώρο, δεν άφησαν κανένα στοιχείο. Υπήρξε συγκάλυψη», τόνισε η Μαρία Καρυστιανού, μιλώντας από το Ευρωκοινοβούλιο για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.

Με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, συζητήθηκε σήμερα, Καθαρά Δευτέρα, στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το θέμα του δυστυχήματος των Τεμπών, «ανοίγοντας» κατ’ αυτόν τον τρόπο έναν ακόμη ευρωπαϊκό δρόμο που φέρνει τους συγγενείς των αδικοχαμένων 57 ψυχών πιο κοντά στη δικαίωση.

Η Μαρία Καρυστιανού, στα μέσα Φεβρουαρίου, εκ μέρους του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών, κατέθεσε αναφορά στην αρμόδια επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

«Η φωνή μας ενώθηκε μαζί με αυτήν 1,3 εκατ. Ελλήνων, μέσω του διαδικτυακού ψηφίσματος (σ.σ. για άρση της βουλευτικής ασυλίας πολιτικών προσώπων). Πέντε μέρες μετά τη σύγκρουση, μάζεψαν τα συντρίμμια και μπάζωσαν τον χώρο, δεν άφησαν κανένα στοιχείο», υπογράμμισε αρχικά μεταξύ άλλων η κυρία Καρυστιανού, μιλώντας από το βήμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

«Βρισκόμαστε εδώ ως Ευρωπαίοι. Όχι ως ικέτες, αλλά ως πολίτες με αυτονόητα δικαιώματα.Απευθυνόμαστε με εμπιστοσύνη σε ανθρώπους που και ενδιαφέρονται και μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.


Ευχαριστούμε θερμά, λοιπόν, την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωκοινοβουλίου που ορθά και νηφάλια συναισθάνθηκε το κατεπείγον και μας δέχθηκε στη σημερινή ακρόαση.

Αυτό που μας οδήγησε σήμερα εδώ, είναι μία αλληλουχία κακών χειρισμών και μεθοδεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία προσβάλλει τη μνήμη των νεκρών μας και την αξιοπρέπεια των θυμάτων που επιβίωσαν. Ουσιαστικά, παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις αρχές του Κράτους Δικαίου.

Υπήρξε συγκάλυψη. Ο Πρωθυπουργός ανέφερε ότι ο ελληνικός σιδηρόδρομος είναι όσο ασφαλής γίνεται. Οπότε, παραδέχεται ότι δεν είναι απολύτως ασφαλής και είναι εντάξει με αυτό.

Δεν έχουμε εθνική ασφάλεια, ούτε κανόνες. Ακόμη και μετά το δυστύχημα, όπως λέει η ευρωπαϊκή οδηγία, ο νόμος δεν εφαρμόσθηκε ποτέ.

Με λίγα λόγια, σήμερα μάς έφερε εδώ η απελπιστική κατάρρευση της εμπιστοσύνης που βιώνουμε στην Ελλάδα αναφορικά με την ορθή λειτουργία των θεσμών», σημείωσε ακόμη, με τους ευρωβουλευτές να «ξεσπούν» σε χειροκροτήματα μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας της.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



από M. K. Bhadrakumar / 16/3/24 

Μετά την επαίσχυντη ήττα της στους Ναπολεόντειους Πολέμους, η Γαλλία βρέθηκε στη δύσκολη κατάσταση χωρών στριμωγμένων ανάμεσα σε δύο μεγάλες δυνάμεις. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γαλλία διόρθωσε αυτή την κατάσταση σχηματίζοντας έναν άξονα με τη Γερμανία στην Ευρώπη.

Παγιδευμένη σε μια παρόμοια κατάσταση, η Βρετανία προσαρμόστηκε σε έναν δευτερεύοντα ρόλο βασιζόμενη στην αμερικανική ισχύ σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά η Γαλλία δεν εγκατέλειψε ποτέ την προσπάθειά της να ανακτήσει τη δόξα της ως παγκόσμια δύναμη και συνεχίζει να εργάζεται πάνω σε αυτό.

Η αγωνία των Γάλλων είναι κατανοητή καθώς οι πέντε αιώνες δυτικής κυριαρχίας στην παγκόσμια τάξη πλησιάζουν στο τέλος τους. Αυτή η κατάσταση καταδικάζει τη Γαλλία σε μια διπλωματία συνεχώς σε δανεικό χρόνο, διανθισμένη με ξαφνικές εξάρσεις ακτιβισμού.

Αλλά για να είναι ο ακτιβισμός προσανατολισμένος στα αποτελέσματα, πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις όπως η δημιουργία προφίλ ομοϊδεατών ακτιβιστικών ομάδων, ηγετών, συνεργατών, υποστηρικτών και συμπαθούντων - και, το πιο σημαντικό, υποστήριξη και υλικοτεχνική υποστήριξη. Διαφορετικά, ο ακτιβισμός μοιάζει με επιληπτικές κρίσεις, μια ανίατη ασθένεια του νευρικού συστήματος.

Οι ευτυχισμένες μέρες του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν στη διεθνή διπλωματία έληξαν με την πρόσφατη διάλυση του γαλλογερμανικού άξονα στην Ευρώπη, η οποία χρονολογείται από τις Συνθήκες της Ρώμης το 1957. Ενώ το Βερολίνο έχει κάνει τον διατλαντικό δόγμα της εξωτερικής πολιτικής του, το βάρος της Γαλλίας στις ευρωπαϊκές υποθέσεις έχει μειωθεί.

Το διακύβευμα της συνάντησης συμφιλίωσης της Παρασκευής είναι υψηλό, καθώς ο Macron ταξιδεύει στο Βερολίνο για να συναντηθεί με τον καγκελάριο Olaf Scholz, ο οποίος όχι μόνο τον σνόμπαρε αποκλείοντας τη χρήση χερσαίων στρατευμάτων από ευρωπαϊκές χώρες στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά έχει επίσης επιδεινώσει το πρόβλημα των πυραύλων του Τaurus υποστηρίζοντας ότι θα περιλαμβάνει την αποστολή γερμανικού προσωπικού για την υποστήριξη της Ουκρανίας. το οποίο, όπως ανακοίνωσε την Τετάρτη στην Bundestag, είναι απλώς «εκτός συζήτησης» όσο παραμένει καγκελάριος.

Φυσικά, αυτό δεν είναι για να επικρίνουμε την τρομερή διάνοια του Macron - όπως όταν είπε σε μια ωμή συνέντευξη στα τέλη του 2019 στο περιοδικό The Economist ότι η Ευρώπη ήταν «στο χείλος του γκρεμού» και έπρεπε να αρχίσει να σκέφτεται τον εαυτό της στρατηγικά ως γεωπολιτική δύναμη, αλλιώς «δεν είναι πλέον κύριος του πεπρωμένου μας». Η προφητική παρατήρηση του Μακρόν προηγήθηκε του πολέμου στην Ουκρανία κατά τρία χρόνια.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Marianne, η οποία πήρε συνέντευξη από αρκετούς Γάλλους στρατιώτες, ο στρατός πιστεύει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ήδη χαθεί ανεπανόρθωτα. Η Marianne παραθέτει τα λόγια ενός ανώτερου Γάλλου αξιωματικού που δηλώνει χλευαστικά: «Μην κάνετε κανένα λάθος με τους Ρώσους, είμαστε ένας στρατός από μαζορέττες» και η αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στο ουκρανικό μέτωπο απλά δεν θα ήταν «λογική». Στο Ελιζέ, ένας ανώνυμος σύμβουλος είπε ότι ο Μακρόν «ήθελε να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα. . . (με) λέξεις μεγέθους χιλιοστού και βαθμονομημένες».

Η Natacha Polony, αρχισυντάκτρια της Marianne, έγραψε: «Δεν πρόκειται πλέον για τον Εμανουέλ Μακρόν ή τις ανδροπρεπείς στάσεις του μικρού αφεντικού του. Δεν πρόκειται πλέον καν για τη Γαλλία ή την αποδυνάμωσή της από τυφλές και ανεύθυνες ελίτ. Το ζήτημα είναι αν θα δεχτούμε συλλογικά να πάμε στον πόλεμο σαν υπνοβάτες. Ένας πόλεμος που κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι θα περιοριστεί ή θα περιοριστεί.Πρόκειται για το αν είμαστε πρόθυμοι να στείλουμε τα παιδιά μας να πεθάνουν επειδή οι ΗΠΑ επέμειναν στη δημιουργία βάσεων στα σύνορα της Ρωσίας».
Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί ο Μακρόν το κάνει αυτό, φτάνοντας στο σημείο να συγκεντρώσει έναν «συνασπισμό των προθύμων» στην Ευρώπη. Αρκετές εξηγήσεις είναι πιθανές, ξεκινώντας από τη στάση του Macron, ο οποίος προσπαθεί να κερδίσει πολιτικούς πόντους με χαμηλότερο κόστος, υποκινούμενος από προσωπικές φιλοδοξίες και ενδοευρωπαϊκές τριβές με το Βερολίνο.

Αλλά μέχρι πρόσφατα, ο Macron ήταν υπέρ του διαλόγου με τη Μόσχα. Η αντίληψη στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, συμπεριλαμβανομένης της Μόσχας, είναι ότι ο Macron προσπαθεί να πάει την κρίση στην Ουκρανία σε ένα νέο επίπεδο ανακοινώνοντας δημόσια την ανάπτυξη δυτικών δυνάμεων μάχης κατά της Ρωσίας, η οποία είναι μια προφανής πολιτική χειραγώγηση.

Στο γεωπολιτικό μέτωπο, ο Μακρόν, ο οποίος πριν από λίγο καιρό ζήτησε διάλογο με τη Μόσχα και προσέφερε τη διαμεσολάβησή της, ο οποίος έκανε την περίφημη διακήρυξη μιας «Μεγάλης Ευρώπης» το 2019 και ο οποίος διατηρεί επαφές με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν δίστασε να επικαλεστεί τη διπλωματία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αποφύγει την ταπείνωση της Μόσχας. Στη συνέχεια, ήδη από τον περασμένο Φεβρουάριο, επικαλέστηκε τη «βέβαιη ήττα» της Ρωσίας στην Ουκρανία, κλήθηκε να αποφύγει την «ταπείνωση» της Μόσχας, η οποία επανειλημμένα τόνισε την προσκόλλησή της στη διπλωματική μήτρα που αποδίδεται στον Σαρλ ντε Γκωλ, ο οποίος ανέθεσε στη Γαλλία τον ρόλο της «γέφυρας μεταξύ Ανατολής και Δύσης», έχει κλίνει στο άλλο άκρο μιας σκληρής ευρωατλαντικής ρητορικής.

Αυτή η τρομακτική ασυνέπεια μπορεί να θεωρηθεί ότι απορρέει μόνο από τη δυσμενή πορεία των γεγονότων στο σενάριο της ουκρανικής κρίσης, με την προοπτική μιας ρωσικής ήττας στον πόλεμο να μην είναι πλέον ούτε στο ελάχιστο κατανοητή και να αντικαθίσταται από την αυξανόμενη πιθανότητα ότι η ειρήνη μπορεί τελικά να επιτευχθεί μόνο με τους όρους της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, η δυναμική ισχύος στην Ευρώπη αλλάζει δραματικά, γεγονός που, φυσικά, έχει αντίκτυπο στις φιλοδοξίες του Macron να «ηγηθεί της Ευρώπης».

Εν τω μεταξύ, οι ρωσο-γαλλικές σχέσεις έχουν επίσης βιώσει μια φάση έντονου ανταγωνισμού και αντιπαλότητας - ακόμη και αντιπαράθεσης - σε διάφορους τομείς. Για αρχή, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Stéphane Sejournet δήλωσε σε συνέντευξή του στη Le Parisien τον Ιανουάριο ότι η νίκη της Ρωσίας στην Ουκρανία θα είχε ως αποτέλεσμα η Μόσχα να ελέγχει το 30% των παγκόσμιων εξαγωγών σιταριού. Για το Παρίσι, διακυβεύεται η βιωσιμότητα ενός από τους βασικούς τομείς της γαλλικής εθνικής οικονομίας.

Η γαλλική γεωργία χαρακτηρίζεται από μια ιστορία που ξεκίνησε με τους Γαλάτες το 2000 π. Χ. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στη σύγχρονη ιστορία, η Γαλλική Επανάσταση του 1789, η οποία ανέτρεψε όλες τις πτυχές της γαλλικής κοινωνικής τάξης και οδήγησε στην κατάργηση των προνομίων των ανώτερων τάξεων, ήταν επίσης μια γεωργική επανάσταση, η οποία επέτρεψε μια ευρεία αναδιανομή της γης. Αρκεί να πούμε ότι η προσήλωση των Γάλλων στη γεωργία τους είναι πολύ ισχυρή.

Σήμερα, τα αφρικανικά κράτη αλλάζουν τη δομή των εισαγωγών σιτηρών λόγω των τεχνικών κανονισμών που εισήγαγε η Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της πράσινης ατζέντας της και, ως εκ τούτου, οι γάλλοι αγρότες αντιμετωπίζουν αυξανόμενο κόστος, για να μην αναφέρουμε την επικείμενη απώλεια περιφερειακού μεριδίου αγοράς προς όφελος της Ρωσίας.

Αυτό προστίθεται στην πρόσφατη πρόοδο της Ρωσίας στις εξαγωγές όπλων στην αφρικανική ήπειρο. Επίσης, σε πολιτικοστρατιωτικό επίπεδο, η Γαλλία έχει χάσει έδαφος από τη Ρωσία στην πλούσια σε πόρους περιοχή του Σαχέλ, η οποία είναι παραδοσιακά η πρώην αποικία και παιδική χαρά της. Το γεγονός είναι ότι οι νεοαποικιακές στρατηγικές της Γαλλίας στην Αφρική επικρίνονται όλο και περισσότερο, αλλά το Παρίσι προτιμά να κατηγορεί τη ρωσική ομάδα Wagner, η οποία έχει έρθει για να καλύψει το κενό ασφαλείας στην περιοχή του Σαχέλ, ενώ οι αντιγαλλικές δυνάμεις έχουν αναλάβει την εξουσία σε πολλές χώρες ταυτόχρονα - το Μάλι. Νίγηρας, Μπουρκίνα Φάσο, Τσαντ, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

Σύμφωνα με τις καλύτερες γεωπολιτικές παραδόσεις, η Γαλλία έχει αρχίσει να προβαίνει σε αντίποινα σε περιοχές ευαίσθητες στα ρωσικά συμφέροντα – Αρμενία, Μολδαβία και Ουκρανία – όπου η ρωσική στρατιωτική παρουσία βρίσκεται στο στόχαστρο της Γαλλίας. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ουκρανία είναι το πιο στρατηγικό έδαφος όπου ο Macron ελπίζει να ενισχύσει τη γαλλική παρουσία.

Μέσω αυτού, ο Macron ελπίζει να προωθήσει τις φιλοδοξίες του για ηγεσία στην Ευρώπη ως πλοηγός της στρατηγικής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ σε ένα ευρύ τόξο που εκτείνεται από την αφρικανική ήπειρο έως την Υπερκαυκασία, μέσω της Μεσογείου και ενδεχομένως μέχρι το Αφγανιστάν.

Όλα αυτά συμβαίνουν στο πλαίσιο μιας αναπόφευκτης απόσυρσης των ΗΠΑ από την Ευρώπη, καθώς η περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού βγαίνει εκτός ελέγχου και η σιγοβράζουσα αντιπαλότητα με την Κίνα γίνεται ένα πάθος για την Ουάσιγκτον. Ταυτόχρονα, η επιβλητική παρουσία της Ρωσίας στην Ευρώπη αρχίζει να γίνεται έντονα αισθητή, καθώς καθιερώνεται ως η κορυφαία στρατιωτική και οικονομική δύναμη στον στρατηγικό χώρο μεταξύ Βανκούβερ και Βλαδιβοστόκ.
Σήμερα, το παράδοξο είναι ότι ο τότε Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ είχε ήδη προτείνει μια νομικά δεσμευτική πανευρωπαϊκή συνθήκη ασφαλείας το 2008, η οποία θα ανέπτυσσε μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη, που θα περιλάμβανε την αναμόρφωση των υφιστάμενων θεσμών και τη δημιουργία νέων θεσμών και κανόνων που ρυθμίζουν τις σχέσεις ασφαλείας στην Ευρώπη σε έναν ευρύτερο γεωπολιτικό χώρο που εκτείνεται προς τα ανατολικά «από το Βανκούβερ έως το Βλαδιβοστόκ».

Δυστυχώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενθάρρυναν τους Ευρωπαίους να δουν την « πρωτοβουλία Μεντβέντεφ » ως παγίδα για να αποδυναμώσει το ΝΑΤΟ, τον ΟΑΣΕ, την ΕΕ και άλλους ευρωπαϊκούς φορείς και να απορρίψουν αυτή την υπέροχη ιδέα που θα είχε σταθερά αγκυροβολήσει τη μεταψυχροπολεμική εποχή σε δεσμευτική αρχιτεκτονική ασφάλειας.



* Ο M.K. BHADRAKUMAR, είναι διεθνούς φήμης δημοσιολόγος, υπηρέτησε επί μακρόν στην διπλωματική υπηρεσία της Ινδίας, μεταξύ άλλων και ως πρεσβευτής στην ΄Αγκυρα και αρθρογραφεί στην Ιστοσελίδα Indian Punch line και στους Asia Times.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Jacques Henry / 14 Μαρτίου 2024

Οι αναγνώστες αυτού του ιστολογίου θα αρχίσουν να κουράζονται από άρθρα που αναφέρουν την ύπουλη εγκατάσταση ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος στη Δυτική Ευρώπη. Από τότε που ο Τιερί Μπρετόν προήχθη σε «Υπουργό Αλήθειας» στις Βρυξέλλες, η κατάσταση που κατήγγειλα σε αυτό το ιστολόγιο έχει επιταχυνθεί. Ένα άρθρο της Francesca de Villasmundo με ημερομηνία 13 Μαρτίου 2024 αναφέρει την καταδίκη σε φυλάκιση ενός έτους ενός Βέλγου εθνικιστή βουλευτή για παρατηρήσεις που παραβίαζαν τον βελγικό νόμο για τον ρατσισμό και την άρνηση του Ολοκαυτώματος: https://www. medias-presse. info/depute-nationaliste-belge-1-an-de-prison-ferme/187489/ . Το συμπέρασμα του άρθρου έχει ως εξής:

«Μια τέτοια καταδίκη δημιουργείται για να παραδειγματίσει, να δημιουργήσει φόβο, να φιμώσει τις διαφωνούσες φωνές, να αναγκάσει τον πληθυσμό να αυτολογοκριθεί, να τηρήσει τους κανόνες, να είναι υπάκουος σε μια λεγόμενη δημοκρατική εξουσία που έχει γίνει παντοδύναμη. Μην κάνετε κανένα λάθος γι 'αυτό, η μετατόπιση προς ολοκληρωτικά καθεστώτα στην Ευρώπη αυξάνεται».


Ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές αυτής της εξέλιξης; Καταρχάς, υπάρχει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με μια εκτεταμένη διοίκηση σχεδόν 10. 000 ατόμων, η οποία επεξεργάζεται οδηγίες για τις εθνικές κυβερνήσεις, οι οποίες κανονικά πρέπει να τις υποβάλουν στην εκπροσώπηση των πολιτών τους, η οποία αποτελείται από εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού. Καθώς αυτοί οι εκπρόσωποι γνωρίζουν εδώ και χρόνια ότι δεν έχουν πλέον καμία εξουσία, αφού όλα αποφασίζονται στις Βρυξέλλες, έχουν γίνει, λόγω των περιστάσεων, δουλοπρεπείς «yes-men», εντελώς αποκομμένοι από τους ανθρώπους που τους εξέλεξαν. Επομένως, η πόρτα είναι εκ των πραγμάτων ορθάνοιχτη για την ομαλή εγκαθίδρυση ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος.

Από πού προέρχονται οι παραγγελίες; Υπερεθνικές ομάδες πίεσης, όπως τα οικονομικά λόμπι, είναι στην πραγματικότητα επικεφαλής, και τα παραδείγματα έχουν πολλαπλασιαστεί στο παρελθόν. Πρόκειται για ένα σύστημα οικονομικών κυρώσεων, καθώς η Ουγγαρία πλήρωσε πρόσφατα το τίμημα στην περίπτωση της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και των διατάξεων κατά των ΛΟΑΤ+. Τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή του το οικονομικό λόμπι είναι κάθε είδους, όπως η «Λέσχη του Νταβός», η «Ανοικτή Κοινωνία» και ένα πλήθος ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται γενναιόδωρα τόσο από αυτά τα οικονομικά λόμπι όσο και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και επομένως από τους ευρωπαίους φορολογούμενους στο σύνολό τους. Τέλος, οι τοπικοί παράγοντες, δηλαδή σε κάθε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι άμεσα οι κυβερνήσεις, όπως θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί, αλλά οι διογκωμένες εθνικές διοικήσεις, δημόσιοι υπάλληλοι ξεπουλημένοι στις πιο επιζήμιες προοδευτικές ιδεολογίες που έχουν μεταμφιεστεί σε περιστάσεις: ένα "καφέ πουκάμισο". Ως εγγυητές της ορθής εφαρμογής των οδηγιών των Βρυξελλών σε τοπικό επίπεδο, αποστολή τους είναι η εφαρμογή αυτών των οδηγιών, από τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών έως την εγκατάσταση ανεμόμυλων, συμπεριλαμβανομένων των σουρεαλιστικών ελέγχων της γεωργικής δραστηριότητας ή της λειτουργίας νοσοκομείων, για να μην αναφέρουμε συγκεκριμένα θέματα όπως η ορθή διεξαγωγή του οπτικοακουστικού τομέα ή η εφαρμογή των ποινών. Μια ευθύνη που έχει υποβιβάσει τους δικαστές και το δικαστικό σώμα στο σύνολό του σε χυδαίους εκτελεστές.

Όλα πάνε εκεί και έτσι διαμορφώνεται ένα ολοκληρωτικό καθεστώς και όλα είναι ήδη σε ισχύ σε χώρες όπως η Γαλλία ή το Βέλγιο, είναι μη αναστρέψιμα! Ήμουν έτοιμος να ξεχάσω έναν άλλο ιμάντα μετάδοσης: τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από τα κράτη ή, πιο πεζά, από το ίδιο οικονομικό λόμπι που αναφέρθηκε παραπάνω, για να μην αναφέρω τα κοινωνικά δίκτυα που έχουν γίνει πραγματικοί «ανοιχτοί υπόνομοι» (δεν θυμάμαι ποιος έκανε αυτή τη σύγκριση)....

Αλλά γιατί δεν αντιδρά ο λαός; Επειδή έχουν ήδη διαμορφωθεί για να υπακούουν από την επιτυχή επίδειξη του επεισοδίου του κορονοϊού, το οποίο αποκάλυψε ότι οι άνθρωποι ήταν πλέον ώριμοι να δεχτούν την εθελοντική τους δουλεία. Για να οδηγήσουν τα τελευταία καρφιά αυτού του ασφυκτικού κλοιού των δυνάμεων των οποίων μοναδικός στόχος είναι να κυριαρχήσουν στον κόσμο, κάθε είδους υπερεθνικοί θεσμοί όπως η IPCC ή ο ΠΟΥ (για να αναφέρουμε μόνο τους δύο πιο σημαντικούς) ενσταλάζουν φόβο σε όλα τα δελτία ειδήσεων. . . Ακόμη χειρότερα: ο ασφυκτικός έλεγχος των οικονομικών δυνάμεων στον τομέα των τροφίμων, δηλαδή της γεωργίας στο σύνολό της. Είναι ένα ασταμάτητο μέσο κυριαρχίας των λαών. Και οι περιβαλλοντολόγοι, οι οποίοι σίγουρα δεν καταλαβαίνουν τίποτα, έχουν επικροτήσει την παύση καλλιέργειας πλούσιας γεωργικής γης στο όνομα της διατήρησης της βιοποικιλότητας και, προκειμένου να εδραιώσει την εξουσία του πάνω στα τρόφιμα, το οικονομικό λόμπι ενθάρρυνε το ελεύθερο εμπόριο τροφίμων από χώρες που δεν σέβονται τα ευρωπαϊκά πρότυπα, τιμωρώντας τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους: ζητήστε από την BlackRock ή την Vanguard να σεβαστούν τα πρότυπα των Βρυξελλών, θα νομίζουν ότι είστε τρελοί.

Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης θα εμφανιστούν για να μειώσουν τους απείθαρχους στην κατάσταση των σκλάβων και τελικά να τους εξαλείψουν. Ευτυχώς, προς το παρόν, αυτό το φαινόμενο αφορά μόνο τη Δυτική Ευρώπη, το παράδειγμα δημοκρατίας που όλος ο κόσμος πρέπει να αντιγράψει! Η ιδεολογική μαφία στο τιμόνι της Ευρώπης έχει ωθήσει τα όρια του αδιανόητου. . . το χειρότερο που έχει εφεύρει η ανθρωπότητα τα τελευταία εκατό χρόνια, οι δικτατορίες που άνθισαν σε όλο τον κόσμο με τον Φράνκο, τον Χίτλερ, τον Σαλαζάρ, τον Μάο, τον Στάλιν, τον Παπαδόπουλο, τον Ρεζά Σαχ, . . . για να μην αναφέρουμε τη Νότια Αμερική με τον Ongania, τον Pinochet, τη στρατιωτική χούντα στη Βραζιλία. Υπάρχει ελπίδα για όλους τους Ευρωπαίους που μπορούν ακόμα να το κάνουν: να ξεφύγουν από αυτό το ευρωπαϊκό χάος, στη Μαλαισία, τις Φιλιππίνες, την Ινδονησία, το Βιετνάμ, . . .και αν ήμουν 40 χρόνια νεότερος και η κατάσταση στην Ευρώπη ήταν τόσο σάπια όσο είναι σήμερα, θα μετακόμιζα στο Βλαδιβοστόκ, την πιο δυναμική πόλη της Ρωσίας σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς.


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΕΛΙΑΣ


Ήταν κάποτε ένα κόμμα της Αριστεράς. Ήταν μικρό, αλλά είχε αρχηγούς με προσωπικότητα: Δρακόπουλος, Μπανιάς, Κύρκος, Δαμανάκη, Κωνσταντόπουλος, Αλαβάνος. Έγινε μεγάλο και κυβέρνησε: Τσίπρας.

Στις τελευταίες εκλογές ηττήθηκε συντριπτικά. Και τα απελπισμένα μέλη του, η πλειοψηφία τους, έκαναν το απονενοημένο διάβημα. Εξέλεξαν αρχηγό έναν ουρανοκατέβατο, παντελώς άσχετο με την Αριστερά: Κασσελάκης.

Έκτοτε παρακολουθούμε ένα κόμμα σε αφασία να παρακολουθεί τη σουργελοποίησή του: ο αρχηγός στο γυμναστήριο, ο αρχηγός στην καφετέρια, ο αρχηγός παντρεύεται, ο αρχηγός δανείζει το κόμμα του, ο αρχηγός πάει διακοπές, ο αρχηγός πάει για κούρεμα. Και λίγο πριν καταταγεί στο στρατό πάει σε τηλεοπτικό στούντιο και δείχνει τις αστακοκοσμημένες κάλτσες του. Η χαρά του Λιάγκα. Η επόμενη επίσκεψη μπορεί να είναι στην Αννίτα Πάνια. Ο αρχηγός δεν έχει ενδοιασμούς. Ο υπερχειλίζων μπιζιμποντισμός του καλύπτει κάθε πτυχή της ασόβαρης πολιτικής.


Ένα κόμμα που κάποτε ήταν αριστερό παρακολουθεί τη σταδιακή αποσύνθεσή του. Τα στελέχη του έχουν συμβιβαστεί με τις καθημερινές παραστάσεις ενός αρχηγού – σόουμαν, που είναι φορέας ενός (κακέκτυπου) τραμπισμού ή μπερλουσκονισμού, πασπαλισμένου με “αριστερές” ατάκες μέσα από επιμελημένα βιντεάκια. Τα στελέχη του δεν ενοχλούνται από δηλώσεις και πράξεις που κάποτε ήταν αδιανόητες για κόμμα και δη της Αριστεράς. Δεν τους απασχολεί ο διαρκής (εξ)ευτελισμός της κομματικής λειτουργίας και της πολιτικής πράξης. Συμπεριφέρονται δουλικά απέναντι στον αρχηγό που τους αγνοεί και τους ανακοινώνει τις αποφάσεις του από το ΤikTok.

Σε άλλες εποχές στελέχη ενός (κάποτε) αριστερού κόμματος θα μπορούσαν να καταλάβουν τι σημαίνει ο στίχος “μέχρι ο εξευτελισμός (τους) να γίνει τέλειος“…



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου