Τα ξημερώματα της Κυριακής τρεις άντρες ασέλγησαν πάνω σε μία 23χρονη φοιτήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, την ώρα που επέστρεφε με φίλο της από πάρτι.
Κάθε φορά που γίνεται γνωστό ένα περιστατικού βιασμού ή ασέλγειας, θυμίζει με τον πιο πικρό τρόπο αυτό που οι γυναίκες βιώνουν καθημερινά.
Θυμίζει ότι εξακολουθούμε, άνδρες και γυναίκες, να ζούμε σε έναν κόσμο με βαθιές ανισότητες, όπου οι γυναίκες θεωρούνται πολίτες β’ κατηγορίας, από το δικαίωμα στην εργασία, στους ίσους μισθούς, κλπ, μέχρι και το αυτονόητο δικαίωμα να μπορούν να κυκλοφορούν στον δρόμο χωρίς να φοβούνται ότι θα πέσουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης μέχρι και βιασμού.
Το συγκεκριμένο περιστατικό, άνοιξε όμως και ένα «άβολο» θέμα.
Το ζήτημα που προέκυψε και προκάλεσε αμηχανία σε ένα κομμάτι αντιρατσιστών, είναι ότι οι θύτες ήταν πρόσφυγες από τη Συρία και το Αφγανιστάν. Το θέμα όμως θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο: Ο βιασμός είναι πάντα βιασμός – και τραυματίζει το σώμα και την ψυχή του θύματος. Βιασμοί γίνονται δυστυχώς καθημερινά και διεκδικούμε πάντα την σκληρή τιμωρία των θυτών είτε είναι Έλληνες είτε είναι ξένοι. Αυτό ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με γενικευμένα συμπεράσματα του είδους ότι «οι ξένοι βιάζουν τις γυναίκες μας», όπως αντίστοιχα δεν κατηγορούμε όλους τους Έλληνες σε περίπτωση που ένας Έλληνας βιάσει μία γυναίκα.
Αξίζει βέβαια να σημειωθεί ότι τα ΜΜΕ έκαναν παντιέρα τους τις χώρες προέλευσης των θυτών, «βούτυρο στο ψωμί» της ξενοφοβικής τους προπαγάνδας.
Σε μια ανάλογη περίπτωσης όμως, πριν από 10 χρόνια, στο περιστατικό ομαδικού βιασμού της 15χρονης μαθήτριας από την Βουλγαρία, στην Αμάρυνθο, από τους συμμαθητές της, οι συμμαθητές της, όλοι παιδιά Ελλήνων, αθωώθηκαν!
Θυμίζουμε ότι τότε τέσσερις μαθητές βίασαν την κοπέλα στις τουαλέτες, και κατέγραψαν το περιστατικό σε βίντεο, το οποίο όμως «εξαφανίστηκε» όταν η κοπέλα κατάγγειλε τον βιασμό της. Σε αυτήν την περίπτωση το Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι τέσσερις κατηγορούμενοι
«ασέλγησαν μεν εις βάρος της κοπέλας, ωστόσο αυτό έγινε με τη θέληση της παθούσης»!!!
Ακολούθησαν δημοσιεύματα με τίτλους όπως: «Ψεύτρα η Βουλγάρα που δήθεν βιάστηκε στην Αμάρυνθο (και έκλεψε χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων!)». Η νεαρή μαθήτρια μάλιστα στη συνέχεια αντιμετώπισε μηνύσεις(!) για ψευδορκία, ψευδή ανωμοτί κατάθεση, ψευδή καταμήνυση, παραπλάνηση σε ψευδορκία και συκοφαντική δυσφήμηση εναντίον των τεσσάρων πρώην συμμαθητών της.
Το παραπάνω περιστατικό είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του «δεύτερου βιασμού» στον οποίο υπόκεινται συχνά τα θύματα βιασμού, αφού εάν καταγγείλουν τον βιασμό τους, «οφείλουν» να αποδείξουν ότι δεν τον προκάλεσαν οι ίδιες και φυσικά πολύ συχνά οι θύτες αθωώνονται!
Σε ένα σύστημα που είναι δομημένο με την αρχή «Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό» και με την γενική αντίληψη ότι «ο άντρας είναι ισχυρότερος και ικανότερος από την γυναίκα», ο βιασμός δεν έχει να κάνει με το έθνος ή την φυλή του θύτη, αλλά με την αντίληψη του ισχυρού και του αδύναμου.
Το σύστημα λοιπόν που σήμερα δεν διστάζει να «τσουβαλιάσει» όλους τους πρόσφυγες και να τους παρουσιάσει σαν επίδοξους βιαστές, είναι το ίδιο σύστημα που διδάσκει ότι η θέση της γυναίκας είναι κατώτερη του άντρα, είναι το ίδιο σύστημα που εμπορευματοποιεί και εκμεταλλεύεται το γυναικείο σώμα με στόχο το κέρδος, είναι το ίδιο σύστημα που γνωρίζει ότι οι διακρίσεις, ο ρατσισμός, ο σεξισμός αποτελούν απαραίτητο οξυγόνο για να επιβιώσει!
Και ο μόνος τρόπος για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα της γυναίκας να κυκλοφορεί ελεύθερη χωρίς φόβο, χωρίς να κρίνεται από το πώς διαθέτει το κορμί της, τι φοράει ή πόσο έχει πιει, είναι τελικά ο κοινός αγώνας αντρών, γυναικών, προσφύγων και μεταναστών ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα!
Σχόλιο από το Ξεκίνημα
