Articles by "Ρομά"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ρομά. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Του Γιώργου Νικολαϊδη (gnborn2shoot)

Στο κλειστό γυμναστήριο του Δήμου Θερμαϊκού βρήκαν προσωρινή στέγη με εντολή Δημάρχου, περίπου εκατό Ρομά, αφού οι ασταμάτητες βροχές των τελευταίων ημερών πλημμύρησαν την περιοχή στην οποία  ζούνε τις τελευταίες δεκαετίες.
Δήμος και φορείς μερίμνησαν για ζέστη, κουβέρτες και φαγητό και τους παρασχέθηκε κάθε επιπλέον βοήθεια στα μέτρα του δυνατού.
Η τεχνική υπηρεσία του Δήμου επίσης με εκσκαφείς,  βρίσκεται εκεί για να σκάψει κανάλια απ΄όπου θα φύγουν τα νερά των βροχών.


Με την κάμερα ανά χείρας, επισκεφθήκαμε  τον νέο χώρο «φιλοξενίας» τους, τις πλημμυρισμένες παράγκες τους και τους δώσαμε την ευκαιρία να γνωστοποιήσουν  μεταξύ άλλων (και) το πρόσκαιρο αυτό πρόβλημά τους.
Μεταξύ αυτών και την υποτυπώδη πλημμυρισμένη Ευαγγελική εκκλησία (!) του καταυλισμού τους.
Οι  νέες συνθήκες διαβίωσης διαπιστώσαμε ότι πράγματι είναι τώρα ακόμη πιο δύσκολες.
Το νερό, το κρύο και την επιπλέον ταλαιπωρία θα την αντέξουν οι Ρομά.
Όχι μόνο γιατί είναι συνηθισμένοι σε παρόμοιες συνθήκες (διαβίωσης γι΄αυτούς, «επιβίωσης» ίσως για εμάς), αλλά και γιατί η αισιοδοξία είναι μόνιμη σύντροφός τους.


Κλείσαμε το σχετικό μας βίντεο με ένα τους τραγούδι - ικεσία προς τον Χριστό. ΑΜΗΝ.
(Ωρα 18:17. Σε προ πενταλέπτου τηλεφωνική μου επικοινωνία με τον δήμαρχο, μου ανακοινώθηκε ότι οι Ρομά επέστρεψαν ήδη στον καταυλισμό τους αφού η τεχνική υπηρεσία αποκατέστησε το πρόβλημα, στο δε γυμναστήριο έγιναν όλες οι απαραίτητες εργασίες καθαρισμού).

Δείτε το σχετικό μας βίντεο:


Παρέμβαση στο δημαρχείο Θερμαϊκού αναγκάστηκαν να κάνουν οι Ρομά της Περαίας μετά την πλημμύρα που επικράτησε στον καταυλισμό τους, λόγω της υπερχείλισης παρακείμενου ρέματος και μετέτρεψε τα ξυλόσπιτά του σε πλωτά.
Με την παρέμβασή του ζητούν την αρωγή του Δήμου ώστε να απομακρυνθούν τα νερά αλλά και να λάβουν προσωρινά τροφή και να τους παρασχεθεί στέγη.
Πλέον από σήμερα το μεσημέρι περισσότεροι από 100 Ρομά, εκ των οποίων 40 παιδιά, με ενέργειες της διοίκησης φιλοξενούνται στο κλειστό Γυμναστήριο της Άνω Περαίας.
Η απομάκρυνση των νερών από τον οικισμό πρόκειται να γίνει αύριο Πέμπτη με την επέμβαση μηχανημάτων. Έγινε και σήμερα προσπάθεια αλλά απέτυχε.


Οι Ρομά όμως αντιμετωπίζουν με συγκρατημένη καχυποψία την μεταφορά μηχανημάτων. Κι αυτό γιατί φοβούνται μήπως γίνει βίαιη απομάκρυνση των καλυβιών τους. Ως γνωστό η περιοχή που έχουν αυθαίρετα καταλάβει από χρόνια είναι μια περιοχή που αρχικά είχε διατεθεί από τον δήμο Θερμαϊκού στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας για χτίσιμο τμημάτων του εκπαιδευτικού ιδρύματος, ένα σχέδιο που πλέον έχει ναυαγήσει και βρίσκεται σε εξέλιξη η επιστροφή της χρήσης του χώρου στην κυριότητα του Δήμου. Εκτός τούτου όμως η συγκεκριμένη περιοχή έχει συμπεριληφθεί στα ακίνητα προς εκποίηση (βλέπε ξεπούλημα) από το ΤΑΙΠΕΔ. Μάλλον κατανοητή η καχυποψία των αθίγγανων της Περαίας αλλά οι πληροφορίες μας δεν συνηγορούν στην ενίσχυση αυτού του σεναρίου.
Η κοινωνική οργάνωση «Γέροντας Παίσιος», επικεφαλής της οποίας είναι ο δραστήριος παπάς του Τριλόφου παπα-Χρήστος Μήτσιος και η εθελοντική ομάδα «Από Καρδιάς», κάλυψαν με φαγητό τους ξεσπιτωμένους ενώ η διοίκηση φρόντισε να λειτουργήσει το σύστημα θέρμανσης του γυμναστηρίου που τους φιλοξενεί προσωρινά.
Έγινε γνωστό πως υπάρχει μεγάλη ανάγκη σε φάρμακα τόσο για τα παιδιά, όσο και για τους μεγάλους.
Σύμφωνα με ανάρτηση της δημοτικής συμβούλου Θεσσαλονίκης κ. Ελεάννας Ιωαννίδου ο καταυλισμός Ρομά είναι πλημμυρισμένος από την Κυριακή. Όπως κατήγγειλε η δημοτική σύμβουλος Θεσσαλονίκης, Ελεάννα Ιωαννίδου, οι αρμόδιες αρχές δεν είχαν κινητοποιηθεί αυτό το τριήμερο. Να όμως που η παρέμβασή τους στο Δήμο έφερε, έστω και πρόσκαιρο, αποτέλεσμα.






Οι φωτογραφίες είναι του  φωτορεπόρτερ Αλέξανδρου Αβραμίδη.
Του Γιώργου Νικολαϊδη(gnborn2shoot)

Ένα πρόβλημα δεκαετιών και πάλι στο προσκήνιο.
Πρόκειται για τα κάποτε καλλιεργήσιμα και παραγωγικά χωράφια στα ανατολικά όρια του Δήμου Θερμαϊκού, δίπλα στο αεροδρόμιο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»,  που εδώ και χρόνια τα έχουν εγκαταλείψει οι ιδιοκτήτες στην τύχη τους.
Ο λόγος;  Βρίθουν από μπάζα και σκουπίδια,  που διάφοροι εξυπνάκηδες τα αδειάζουν εκεί χωρίς περιορισμούς ή ποινές, κλείνοντας ακόμη και τους όποιους (χαραγμένους ή μη)δρόμους.
Και όχι μόνον. Σπίτια έχουν καταστραφεί, υλικά και περιφράξεις έχουν κλαπεί, δέντρα έχουν αυθαίρετα κοπεί.
Το πρόβλημα συνδέεται  ΚΑΙ με τους τετρακόσιους  περίπου κατοίκους Ρομά, που στεγάζονται σε πρόχειρες κατασκευές στην περιοχή (τσαΐρια) εδώ και περίπου 40 χρόνια.


Προσπάθειες της προηγούμενης διοίκησης να καταφέρει με δική της πρωτοβουλία να μεταστεγάσει σε άλλη περιοχή τους Ρομά,  εν όψει της φημολογούμενης πριν 5 χρόνια μετεγκατάστασης σχολών του ΑΠΘ, ναυάγησαν.
Με κάθε άλλο παρά ρατσιστική διάθεση, αποδείξαμε με σχετικά ρεπορτάζ στο παρελθόν, ότι προσεγγίζουμε την πραγματικότητα και από την πλευρά των Ρομά, δίνοντάς  τους μάλιστα και την ευκαιρία να μας εκθέσουν τα προβλήματά τους.


Δείτε σχετικά μας βίντεο:
Ευελπιστούμε, ότι ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Γιάννης Μαυρομάτης θα δει τα εκατέρωθεν χρονίζοντα προβλήματα και θα δώσει ικανοποιητική λύση. Αναβαθμίζοντας την περιοχή από την μια για τους ιδιοκτήτες των χωραφιών και μεριμνώντας για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και προοπτικές για τους Ρομά.

Δείτε το σχετικό μας βίντεο:


του Γιώργου Στάμκου

Η συγκλονιστική ιστορία της μικρής Μαρίας, του ξανθού τετράχρονου κοριτσιού με τα μπλε μάτια, που ανακαλύφθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 2013 σε οικισμό Ρομά (Τσιγγάνων) στα Φάρσαλα της Θεσσαλίας, εκτός του ότι έφερε στο προσκήνιο τις υποθέσεις απαγωγών, παράνομων υιοθεσιών και άλλων εγκληματικών πράξεων που αφορούν μικρά παιδιά, επανέφερε επίσης και το πρόβλημα της κατάστασης διαβίωσης των Ελλήνων Ρομά, που αποτελούσαν πάντοτε πολίτες β’ κατηγορίας στην Ελλάδα.
Βρισκόμενοι στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας οι περίπου 300.000 Ρομά, που είναι Έλληνες πολίτες, ζουν σε κατάσταση μόνιμης κρίσης προτού η οικονομική κρίση κτυπήσει τη χώρα μας. Παραβλέποντας το γεγονός πως δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένοι από το ελληνικό κράτος ως ξεχωριστή μειονότητα, όπως συμβαίνει σε όλες τις βαλκανικές και ευρωπαϊκές χώρες, είναι μονίμως θύματα διακρίσεων και ρατσισμού, και στερούνται βασικών δικαιωμάτων, όπως είναι το δικαίωμα της απρόσκοπτης πρόσβασης στη δημόσια εκπαίδευση. Σε όποιες περιοχές τα παιδιά των Ρομά επιχείρησαν να πάνε σε σχολεία μαζί με τα υπόλοιπα ελληνόπουλα, υπήρχαν συνήθως έντονες αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες, όπως π.χ. στην Περαία της Θεσσαλονίκης, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να μην τελειώνουν καν τη βασική εκπαίδευση.
Η προβληματική ενσωμάτωσή τους στην ελληνική κοινωνία καθώς και το γεγονός πως τα παραδοσιακά επαγγέλματα των Ρομά (πλανόδιοι έμποροι, τεχνίτες, ανακυκλωτές κ.α.) δεν μπορούν πλέον να τους εξασφαλίσουν τη στοιχειώδη επιβίωση, οδηγούν πολλούς από αυτούς στην παρανομία.  Εκτιμάται πως 9 στις 10 παρανομίες, που οδηγούν τους Ρομά στα δικαστήρια ή στη φυλακή, σχετίζονται με την ανάγκη τους για επιβίωση, δηλαδή με τη φτώχεια. Οι διάφορες απάτες που ορισμένοι Ρομά αναγκάζονται να κάνουν π.χ. με πλαστά πιστοποιητικά για να εισπράξουν κάποιο επίδομα ή βοήθημα, δεν αποσκοπούν στον παράνομο πλουτισμό, αλλά απλά στην επιβίωση τους, δηλαδή στο να καλύψουν τις στοιχειώδες ανάγκες επιβίωσης. Αυτό θα ήταν φυσικά άχρηστο αν η Πολιτεία είχε σκύψει στα προβλήματά τους και βοηθούσε στην ενσωμάτωσή τους, πράγμα που δεν συνέβη ακόμη και στις καλύτερες εποχές, πόσο μάλιστα τώρα που η χώρα μας μαστίζεται από βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση.
Οι Ρομά της Ελλάδας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ζούσαν πάντοτε σε συνθήκες κρίσης, αλλά όμως η τρέχουσα κρίση επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την κατάσταση τους. Δεν χρειάζεται φυσικά να συμπληρώσουμε πως, αν δεν υπήρχαν οι μετανάστες στην Ελλάδα, οι Ρομά θα ήταν αναμφίβολα ο υπ’ αριθμόν ένα αποδιοπομπαίος τράγος στον οποίο θα στρέφονταν η ρατσιστική βία των εγχώριων Φασιστοναζί, όπως συμβαίνει άλλωστε σε χώρες όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία. Γιατί ο Ρομά ήταν πάντοτε  για την κοινωνία μας ο πιο κοντινός “Ξένος”, ο “μακριά από εμάς”, ο «Ανέγγιχτος», ο “Άλλος”. Κι όμως οι Ρομά της Ελλάδας δεν είναι νεοφερμένοι, δεν είναι μετανάστες, καθώς, όπως θα δούμε, ζουν αδιάλειπτα στην περιοχή μας τους τελευταίους επτά αιώνες.
Η ιστορία των Ρομά της Ελλάδας και των Βαλκανίων
Καταρχάς οι πιο «κοντινοί ξένοι» μας είναι γνωστοί με διάφορα ονόματα: Τσιγγάνοι (ή αθίγγανοι), ή Γύφτοι ή Ρομά (όπως και αυτοαποκαλούνται). Η καταγωγή τους καλύπτονταν ως πρόσφατα από ένα πέπλο μυστηρίου. Παλαιότερα πίστευαν πως η καταγωγή τους ήταν από την Αίγυπτο, γι’ αυτό και τους έδωσαν την ονομασία Γύφτοι (Αιγύπτιοι). Οι Τούρκοι τους ονόμαζαν Κipti – Kiptigan, επειδή νόμιζαν λανθασμένα πως οι Αθίγγανοι πήραν την ονομασία αυτή λόγω της καταγωγής τους από τους Χριστιανούς Κόπτες της Αιγύπτου. Στην πραγματικότητα όμως, όπως αποδείχθηκε κι από σχετικές έρευνες, οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας, των Βαλκανίων και της Ευρώπης, προέρχονται από τη βόρειο Ινδία και συγκεκριμένα από την περιοχή του Ρατζαστάν και είναι απόγονοι της κατώτερης ινδικής κάστας των Ανέγγιχτων (εξού και η λέξη Αθίγγανος), που εκδιώχθηκε από τον Ινδία και μετανάστευσαν Δυτικά κατά κύματα από τον 7ο ως τον 10ο μ.Χ, αι.
Στη Μικρά Ασία οι Τσιγγάνοι (ή Ρομ) εμφανίστηκαν τον 11ο με 12ο αιώνα μ.Χ., ενώ στα Βαλκάνια είναι καταγεγραμμένη η παρουσία τους από τον 13ο και τις αρχές του 14ου αιώνα. Το 1322 ένας Φραγκισκανός μοναχός, ο Συμεών Simeonis, αναφέρει την ύπαρξη μιας κοινότητας «Ατσίγγανων» στη Βενετοκρατούμενη Κρήτη. Το 1348, υπάρχουν μαρτυρίες για τους Cingarije στο Πρίζρεν (Κόσοβο), ενώ, από το 1385, ορισμένα κείμενα κάνουν λόγο για οικογένειες που ζουν σε καθεστώς σκλαβιάς στη Βαλαχία και στη Μολδαβία.
Η γλώσσα των Ρόμ, που συνεχίζει να μιλιέται από πάνω από δύο εκατομμύρια άτομα, είναι μια ινδική διάλεκτος και ανήκει στην Ινδοευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η ανάδυση ενός αισθήματος ενότητας μεταξύ των Ρομ διαφόρων χωρών ή ακόμη η συνειδητοποίηση της συγγένειας με τους Ινδούς.
Ζώντας μονίμως στο περιθώριο της κοινωνίας, κατατρεγμένοι, κυνηγημένοι, στιγματισμένοι, πριν καλά – καλά γεννηθούν με το σημάδι της «διαφοράς», οι Τσιγγάνοι προσπαθούν να επιβιώσουν και ν΄ αντέξουν, μέσα σε μια ζωή που μοιάζει περισσότερο με κυνήγι εξοστρακισμού. Στα Βαλκάνια ο Ρομά είναι αυτός που ενσαρκώνει όλες τις διαστροφές του κόσμου.
Η σημαία των Ρομά της Ευρώπης έχει το μπλε και πράσινο χρώμα και τη ρόδα του κάρου στη μέση, σύμβολο των συνεχόμενων μετακινήσεων τους.  Σε όλη την Ευρώπη ζουν από 6 ως 10 εκατομμύρια Ρομά. Ο πληθυσμός τους σε όλα τα Βαλκάνια κυμαίνεται από 2,5 ως 4 εκατομμύρια, ανάλογα με τις εκτιμήσεις. Είναι δε κατανεμημένος ως εξής (εκτίμηση):
Ρουμανία: 800.000 – 1,5 εκατομμύριο
Τουρκία: 600.000 – 800.000
Βουλγαρία: 400.000-500.000
Ελλάδα: 300.000
Σερβία: 200.000 – 300.000
Αλβανία: 150.000
ΠΓΔΜ: 100.000
Βοσνία: 50.000 – 100.000
Κροατία: 50.000
Κόσοβο: 40.000
Παρά τις διώξεις και τους κατατρεγμούς –παλιότερους και νεότερους– οι Ρομά επιβιώνουν, διασκορπίζονται σε όλο τον κόσμο και εγκαθίστανται μόνιμα σε πολλές περιοχές. Είναι ένας αρχαίος νομαδικός λαός χωρίς γραπτή γλώσσα, που στο πείσμα των αιώνων διατηρεί την παράδοση της περιπλάνησης. Είναι ένα ζωντανό κομμάτι των Βαλκανίων, της πρώτης περιοχής που πέρασαν στην Ιστορία πριν συνεχίσουν προς την υπόλοιπη Ευρώπη.
Οι Τσιγγάνοι των Βαλκανίων αποτελούν μια σημαντική συνιστώσα της «βαλκανικής ταυτότητας».  Ο Τσιγγάνος ως ο «οικείος ξένος», ο «ανέγγιχτος», ο «μακρινός γείτονας», ο «Άλλος» και ταυτόχρονα ο «άνθρωπος για τις βρομοδουλειές», ο πανηγυρτζής, ο οργανοπαίκτης, ο «έξω καρδιά», ο ζωτικός και ενστικτώδης άνθρωπος…

Ο  λαϊκός πολιτισμός των Ρομά
Η μουσική και ο χορός κατέχει ξεχωριστή θέση στον πολιτισμό των τσιγγάνων. Ασυναγώνιστοι δεξιοτέχνες του βιολιού, του κλαρίνου, της κιθάρας, περιπλανώμενοι μουσικοί, περιζήτητοι στους γάμους, τις γιορτές και τα πανηγύρια, απέκτησαν φήμη, άνοιξαν καινούργιους δρόμους έκφρασης και ξεπερνώντας τα όρια της φυλής τους έφεραν στο προσκήνιο τον παλμό του ιδιαίτερου πολιτισμού τους. Στα Βαλκάνια λοιπόν οι Τσιγγάνοι είναι συνδεδεμένοι, εκτός από ορισμένα περιπλανώμενα επαγγέλματα (γυρολόγοι, γανωτές, καλαθοπλέκτες κ.α.) με το πανηγύρι, τη μουσική και το τραγούδι.
Στα χωριά σε γάμους και πανηγύρια, σε γλέντια, οι Τσιγγάνοι συμμετέχουν σαν μουσικοί ή κλαρινιτζήδες, βιολιτζήδες, λαουτάρηδες.  Οι ίδιοι έχουν υμνήσει τη «μάγισσα», τη «χαρτορίχτρα», τη «γιάτρισσα», την «ξελογιάστρα», τη «χορεύτρια» κ.α. Έχουν δημιουργήσει δικές τους μελωδίες. Με την παύση της φεουδαρχίας στη Δύση, η Τσιγγάνικη Mουσική μετουσιώθηκε σε δική της κουλτούρα. Μπήκε και αναπτύχθηκε στις Ευρωπαϊκές αυλές. Ο λαογράφος Τ. Γιαννακόπουλος λέει για την Τσιγγάνικη μουσική, πως «είναι γλυκιά, βίαιη, επαναστατική. Μοιάζει σαν βοή στην καταιγίδα».
Οι Τσιγγάνοι μουσικοποίησαν το δημοτικό τραγούδι στα Βαλκάνια. Το διατήρησαν, το προήγαγαν και το μετέδωσαν προοδευτικά από χωριό σε χωριό και από τόπο σε τόπο. Ας θυμηθούμε μόνο στην Ελλάδα τον Κώστα Χατζή, τον Σαλέα ή τον Γιώργο Μάγκα, την περίφημη Esma στα Σκόπια και τον Σάμπαν Μπαϊράμοβιτς στη Σερβία (στη Ρουμάνια ζούσε ο παγκοσμίου φήμης Τσιγγάνος βιολιστής Grigoraş Dinicu, 1889-1949), που η μουσική τους προσφορά είναι διεθνώς αναγνωρισμένη…
Θύματα διώξεων και εθνικισμού
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι Τσιγγάνοι των Βαλκανίων υπήρξαν τα πρώτα θύματα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας και της πτώσης των κομμουνιστικών καθεστώτων. Λησμονημένοι από τις νέες κυβερνήσεις, έγιναν ακόμη φτωχότεροι εξαιτίας της οικονομικής μετάβασης, ενώ μετατράπηκαν σε στόχο των αναδυόμενων βίαιων εθνικισμών και σε αποδιοπομπαίους τράγους των διακοινοτικών συγκρούσεων.
Στη Βοσνία & Ερζεγοβίνη ζούσαν πριν το 1990 πάνω από 200.000 Τσιγγάνοι, σήμερα ζει εκεί μόλις το 30% του προηγούμενου πληθυσμού.
Στο Κόσοβο κάποτε ζούσαν 120.000 Τσιγγάνοι αλλά μετά το 1999 έμειναν μόλις 40.000 Τσιγγάνοι ή το 1,8% του πληθυσμού –θύματα των διώξεων των Αλβανών εθνικιστών που εφάρμοσαν σε βάρος τους εθνοκάθαρσης με πρόσχημα ότι οι Τσιγγάνοι ήταν «συνεργάτες» της σέρβικης διοίκησης. «Μας απορρίπτουν και από τα δύο στρατόπεδα (σ.σ. Σέρβοι και Αλβανοί), σε βαθμό που ο γιος μου αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο εξαιτίας της βίας που υφίστατο από τους αλβανούς συμμαθητές του», είναι το παράπονο ενός Τσιγγάνου πατέρα από το Οράχοβατς του Κοσόβου. Πολλοί απ’ αυτούς τους Κοσοβάρους Τσιγγάνους κατέφυγαν στα γειτονικά Σκόπια.
Οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας
Η Ελλάδα είναι η πατρίδα περίπου τριακοσίων χιλιάδων Ρομά (που οι περισσότεροι Έλληνες τους αποκαλούν βέβαια Γύφτους ή Τσιγγάνους), καθώς ήταν μια από τις πρώτες χώρες από τις οποίες πέρασαν οι Τσιγγάνοι στο μεταναστευτικό δρόμο τους προς την Ευρώπη. Η παρουσία των Τσιγγάνων στο χώρο της σημερινής Ελλάδας μνημονεύεται τουλάχιστον από τις αρχές του 14ου μ.Χ. αιώνα. Οι πρώτοι Τσιγγάνοι που εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο ήταν Χριστιανοί στο θρήσκευμα (είχαν εκχριστιανιστεί κατά την παραμονή τους στη Μικρά Ασία τον 11ο μ.Χ. αιώνα), ενώ σταδιακά με την επέκταση των Οθωμανών Τούρκων στα Βαλκάνια άρχισαν να εξισλαμίζονται. Γενικά οι περιπλανώμενοι και μονίμως κατατρεγμένοι Τσιγγάνοι έτειναν να υιοθετούν τη θρησκεία των κυρίαρχών τους.
Σήμερα ο αριθμός των Τσιγγάνων που ζουν στην Ελλάδα εκτιμάται από 200.000 (επίσημη εκδοχή) ως 400.000, όπως υποστηρίζουν οι τσιγγάνικες οργανώσεις. Στον αριθμό αυτό έχουν προστεθεί τα τελευταία χρόνια και Τσιγγάνοι που μετανάστευσαν από άλλες, φτωχότερες χώρες των Βαλκανίων και κυρίως από την Αλβανία και τη Βουλγαρία.
Οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας ζουν διεσπαρμένοι σε όλη τη χώρα, ηπειρωτική και νησιωτική. Οι μισοί τσιγγάνοι της Ελλάδας είναι σκηνίτες και ζουν διασκορπισμένοι σε 70 περίπου καταυλισμούς: Αλάν Κόγιου της Κομοτηνής, Ασπρόπυργος, Χωματερή των Λιοσίων, Μενίδι, Ζεφύρι, Χαλάνδρι, Νέα Αλικαρνασσός Κρήτης, Ριγανόκαμπος Πάτρας, Τρίπολη, Νέα Κίος, Καλαμάτα, Καρδίτσα, Σοφάδες, Φάρσαλα, Ρόδος, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Νέα Ιωνία Βόλου, Σέρρες, Δράμα, Διδυμότειχο, Παραλίμνη Ιωαννίνων, Πρέβεζα, Άρτα και αλλού. Σχεδόν σε κάθε ελληνική πόλη υπάρχει και μια τσιγγάνικη γειτονιά. Στην Αθήνα ο μεγαλύτερος συνοικισμός των Τσιγγάνων είναι η Αγία Βαρβάρα και στη Θεσσαλονίκη ο Δενδροπόταμος. Οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας είναι κατά 85% χριστιανοί και κατά 15% μουσουλμάνοι, κυρίως όσοι ζουν ή προέρχονται από τη Δυτική Θράκη. Αν και κοινωνικά αποκλεισμένοι και περιθωριοποιημένοι από το Κράτος και τους υπόλοιπους Έλληνες –δεν είναι σπάνια τα ρατσιστικά επεισόδια σε βάρος τους καθώς και οι προσπάθειες των Δημοτικών αρχών να διαλύσουν με τη βία τσιγγάνικους καταυλισμούς– οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας, που είναι Έλληνες πολίτες, έχουν συνεισφέρει πολύ στον σύγχρονο ελληνικό λαϊκό πολιτισμό, κυρίως μέσω της λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής αλλά και μέσω ορισμένων γραφικών και παραδοσιακών επαγγελμάτων (γανωτές, καλαθοπλέκτες, ανακυκλωτές κ.α.). Γνωστοί Έλληνες Τσιγγάνοι είναι ο Κώστας Χατζής (Μουσικός, τραγουδιστής), ο Βασίλης Παϊτέρης (Μουσικός, τραγουδιστής), ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος  (Τραγουδιστής), η  Ελένη Βιτάλη (Τραγουδίστρια), ο Μανώλης Αγγελόπουλος (Τραγουδιστής) και ο Χρήστος Πατσατσόγλου (Ποδοσφαιριστής) κ.α.
Οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας δυστυχώς ακόμη και σήμερα είναι αποκλεισμένοι. Δεν έχουν πλήρη πρόσβαση στην παιδεία και στις υπηρεσίες υγείας (τα ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας είναι μεταξύ τους ακόμη υψηλά) του ελληνικού κράτους, αντιπροσωπεύοντας έτσι την εικόνα μιας «Τριτοκοσμικής Ελλάδας» που αποτελεί αντίθεση στην βιτρίνα της «Ευρωπαϊκής Ελλάδας» που πασχίζουν οι κυβερνώντες να καλλιεργήσουν τα τελευταία χρόνια…
Αν η Ελλάδα αποτύχει να ενσωματώσει ομαλά τους γηγενείς Τσιγγάνους της, που ζουν σ’ αυτά τα εδάφη εδώ και επτά αιώνες, πως θα τα καταφέρει άραγε να ενσωματώσει τους νεοφερμένους μετανάστες της, κυρίως από Ασία και Αφρική, που κουβαλούν κουλτούρες και πολιτισμούς εντελώς διαφορετικούς από την ελληνική πραγματικότητα; Οι συμπολίτες μας Ρομά αποτελούν το κριτήριο για το πόσο πραγματικά ανεκτική δημοκρατία είναι ή θέλει να είναι η σύγχρονη Ελλάδα.
Το σίγουρο πάντως είναι πως σ’ αυτόν τον τομέα έχουμε πολύ ακόμη δρόμο μπροστά μας για να διανύσουμε…
* Ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com)είναι συγγραφέας και δημιουργός του περιοδικού Ζενίθ(www.zenithmag.wordpress.com).
Η ανακοίνωση της «κομμένης» Σαμπιχά Σουλεϊμάνογλου από το Ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η επίθεση και οι συκοφαντίες που δέχθηκα με αφορμή την υπόδειξή μου ως υποψηφίας ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, δεν με ξαφνιάζουν. Από τη στιγμή που οι γυναίκες Ρομά του Δροσερού αποφασίσαμε να αγωνιστούμε για τη μόρφωση και τη βελτίωση της ζωής των παιδιών μας, πριν από οκτώ περίπου χρόνια, δεχτήκαμε τις πιο εξωφρενικές επιθέσεις από πολλές πλευρές του τύπου, τουρκικού και ελληνικού ,αλλά και των τοπικών αρχών της πόλης και του νομού.

Παρόλα αυτά δεν μετανιώνουμε που χάρη στο εκπαιδευτικό έργο που προσφέραμε υπερτριπλασιάστηκε ο αριθμός των Ρομά μαθητών και μειώθηκε δραστικά η σχολική διαρροή μεταξύ των μαθητών μας. Βοηθήσαμε έτσι στην δημιουργία και δεύτερου δημοτικού σχολείου καθώς και γυμνασίου.

Δεν μετανιώνουμε που, για πρώτη φορά στην ιστορία του οικισμού μας, τα παιδιά μας φοιτούν στο γυμνάσιο και στο Λύκειο. Ευχαριστούμε όσους ,από την κοινωνία της Ξάνθης αλλά και από όλη την Ελλάδα ,όλα αυτά τα χρόνια, μας στήριξαν στο όνειρό μας. Καθηγητές πανεπιστημίου, γιατρούς, μηχανικούς, δικηγόρους, φοιτητές, ενεργούς πολίτες της κοινωνίας της Θράκης, ιδρύματα με σπουδαία προσφορά στον τόπο που μας αγκάλιασαν με αυταπάρνηση και αγάπη. Ευχαριστούμε και τους θρακιώτες δασκάλους, ψυχολόγους ,κοινωνικούς λειτουργούς, καθηγητές και άλλους που στάθηκαν κοντά στα παιδιά μας, παράλληλα με τους εκπαιδευτικούς των σχολείων μας που δουλεύουν με πραγματική αυταπάρνηση.

Οι επιθέσεις, που λόγω της υποψηφιότητας μου, αναζωπυρώθηκαν και πάλι, οφείλονται πάντα στους ίδιους λόγους: είμαστε κάτοικοι του πιο υποβαθμισμένου τόπου της χώρας μας. Δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε πολίτες. Στις ειλικρινείς τους εξομολογήσεις, πολλοί τοπικοί άρχοντες μιλούν για μπουλντόζες που θα πρέπει να μας ξεριζώσουν από το χωριό μας και να πάμε στο καλό. Οι μισοί κάτοικοι του χωριού μας, που ευρίσκεται στην Ξάνθη πριν από την προσάρτηση της Θράκης στην Ελλάδα, δουλεύουν εργάτες στα σπαράγγια, πωλούν λουλούδια και μπαλόνια σε όλη την χώρα, πεθαίνουν από τις κακουχίες πριν από τα 55 τους.

Δεν καταφέραμε δυστυχώς παρά τις προσπάθειές μας, να βάλουμε στο σχέδιο πόλεως τον οικισμό. Όλα τα σπίτια και τα υποτυπώδη καταστήματά μας είναι παράνομα. Είμαστε έτσι έρμαιο στους εκβιασμούς αυτοδιοικητικών παραγόντων και πολιτικών που μας θυμούνται πάντα πριν από τις εκλογές.

Δώσαμε στους συντοπίτες μας,το δικαίωμα να ονειρεύονται για τα παιδιά τους, τη δυνατότητα να νοιώθουν πολίτες αυτής της χώρας.

Δεν απαντώ στα περί ακροδεξιάς και δικτύων. Τα λέγουν όσοι δεν με γνωρίζουν. Με πληγώνει γιατί δεν είχα ποτέ μου σχέση με αυτόν τον πολιτικό χώρο, αλλά δεν θα απαντήσω. Οι συμπολίτες μου αντιλαμβάνονται τη γελοιότητα του χαρακτηρισμού μιας τσιγγάνας ως ακροδεξιάς. Καταλαβαίνουμε ότι με τη δράση μας φτιάξαμε τη δική μας κοινωνία πολιτών, βοηθήσαμε τους Δροσερίτες να καταλάβουν ότι έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Στον αγώνα μας αυτό βρεθήκαμε αντιμέτωποι όχι μόνο με τον απύθμενο ρατσισμό μερίδας του τοπικού τύπου, αλλά και με τα ενεργούμενα του τουρκικού προξενείου που μας πιέζουν ,με νύχια και δόντια, να ομολογήσουμε τουρκική καταγωγή, από φόβο μήπως χάσει τη συσπείρωση και τη συνοχή της η μειονότητα.

Δυστυχώς, με δηλώσεις τους, δήθεν αριστεροί καθηγητές πανεπιστημίου μας μαλώνουν που επιμένουμε να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως τσιγγάνοι. Δεν έχουν βέβαια πατήσει το πόδι τους στο Δροσερό. Σιχαίνονται να πιούν ένα καφέ στα γραφεία του συλλόγου μας. Προτιμούν την ασφάλεια του Κολωνακίου. Μας αντιμετωπίζουν ως αναλώσιμες μονάδες στα παιγνίδια εντυπώσεων που θέλουν να παίξουν. Πού ήταν όλοι αυτοί όταν πριν ένα χρόνο οι τοπικές αρχές με απροκάλυπτό ρατσιστικό μένος έκλειναν το μοναδικό κέντρο εκπαίδευσης και δημιουργικής απασχόλησης στον οικισμό που έδινε καθημερινά ένα πιάτο φαγητό, ζεστή αγκαλιά και φροντίδα για τα τσιγγανόπουλα του Δροσερού; Τότε είχαμε την ευκαιρία να μετρήσουμε αυτούς που αληθινά νοιάζονται για μας, που δεν διστάζουν να σταθούν απέναντι στους μηχανισμούς που καταδυναστεύουν τον τόπο.
Με ενοχλεί που οι ιδέες τους περνούν για αριστερές. Ελπίζω πάντως, μετά την αδέξια, αλλά όντως συγκινητική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αντιληπτή στην αριστερά η φωνή των τσιγγάνων της Θράκης, εμάς που είμαστε η μειονότητα της μειονότητας, εμάς των ταπεινών, να κατάλαβαν ότι υπάρχουμε.

Να γίνει κατανοητή από την αριστερά η δυναμική που προέρχεται από τους απλούς ανθρώπους του χωριού μας και σκοπεύει να γιατρέψει βαθιές πληγές που, δεκαετίες ανήθικης πολιτικής και συναλλαγής με το προξενείο, μας κρατούν στο απόλυτο περιθώριο της κοινωνίας και ομήρους των γνωστών υπηρεσιών της Τουρκίας.

Εύχομαι επίσης ,κάποιοι «αριστεροί» που διέπρεψαν εναντίον μας τις τελευταίες ημέρες στα μέσα ενημέρωσης να προσπαθήσουν να συγκρατήσουν τον αβυσσαλέο τους ρατσισμό και την απέχθεια που νοιώθουν απέναντι σε αμόρφωτες τσιγγάνες, που τολμούν να κάνουν πολιτική για να βελτιώσουν τη ζωή των παιδιών τους και τις συνθήκες ύπαρξης των συγχωριανών τους. Ας αναρωτηθούν λοιπόν ποιους εξυπηρετούν με τους ψευδείς και συκοφαντικούς σε ορισμένες περιπτώσεις ισχυρισμούς τους σε βάρος μου όταν την ίδια επίθεση δέχτηκα από ακροδεξιές ομάδες στο διαδίκτυο.

Οι πανηγυρισμοί τους για την κατάληξη της υποψηφιότητάς μου μπορεί να προκαλούν προσωρινά θλίψη στους Ρομά της χώρας αλλά δεν μας απογοητεύουν. Νίκησαν μια γυναίκα τσιγγάνα που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των Ρομά, αλλά δεν θα σταματήσουν τον αγώνα μας. Προτίμησαν να μην διαταράξουν τις σχέσεις τους με το τουρκικό προξενείο που είναι πιο σημαντικό από εμάς τους ασήμαντους τσιγγάνους της Θράκης.

«Ρομ νάι κολάι του τε αβές»
«Τσιγγάνος δεν είναι εύκολο να είσαι»

Rom 1
του Γιώργου Στάμκου *
Η συγκλονιστική ιστορία της μικρής Μαρίας, του ξανθού τετράχρονου κοριτσιού με τα μπλε μάτια, που ανακαλύφθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 2013 σε οικισμό Ρομά (Τσιγγάνων) στα Φάρσαλα της Θεσσαλίας, εκτός του ότι έφερε στο προσκήνιο τις υποθέσεις απαγωγών, παράνομων υιοθεσιών και άλλων εγκληματικών πράξεων που αφορούν μικρά παιδιά, επανέφερε επίσης και το πρόβλημα της κατάστασης διαβίωσης των Ελλήνων Ρομά, που αποτελούσαν πάντοτε πολίτες β’ κατηγορίας στην Ελλάδα.
Βρισκόμενοι στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας οι περίπου 300.000 Ρομά, που είναι Έλληνες πολίτες, ζουν σε κατάσταση μόνιμης κρίσης προτού η οικονομική κρίση κτυπήσει τη χώρα μας. Παραβλέποντας το γεγονός πως δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένοι από το ελληνικό κράτος ως ξεχωριστή μειονότητα, όπως συμβαίνει σε όλες τις βαλκανικές και ευρωπαϊκές χώρες, είναι μονίμως θύματα διακρίσεων και ρατσισμού, και στερούνται βασικών δικαιωμάτων, όπως είναι το δικαίωμα της απρόσκοπτης πρόσβασης στη δημόσια εκπαίδευση. Σε όποιες περιοχές τα παιδιά των Ρομά επιχείρησαν να πάνε σε σχολεία μαζί με τα υπόλοιπα ελληνόπουλα, υπήρχαν συνήθως έντονες αντιδράσεις από τις τοπικές κοινωνίες, όπως π.χ. στην Περαία της Θεσσαλονίκης, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να μην τελειώνουν καν τη βασική εκπαίδευση.

Η προβληματική ενσωμάτωσή τους στην ελληνική κοινωνία καθώς και το γεγονός πως τα παραδοσιακά επαγγέλματα των Ρομά (πλανόδιοι έμποροι, τεχνίτες, ανακυκλωτές κ.α.) δεν μπορούν πλέον να τους εξασφαλίσουν τη στοιχειώδη επιβίωση, οδηγούν πολλούς από αυτούς στην παρανομία. Εκτιμάται πως 9 στις 10 παρανομίες, που οδηγούν τους Ρομά στα δικαστήρια ή στη φυλακή, σχετίζονται με την ανάγκη τους για επιβίωση, δηλαδή με τη φτώχεια. Οι διάφορες απάτες που ορισμένοι Ρομά αναγκάζονται να κάνουν π.χ. με πλαστά πιστοποιητικά για να εισπράξουν κάποιο επίδομα ή βοήθημα, δεν αποσκοπούν στον παράνομο πλουτισμό, αλλά απλά στην επιβίωση τους, δηλαδή στο να καλύψουν τις στοιχειώδες ανάγκες επιβίωσης. Αυτό θα ήταν φυσικά άχρηστο αν η Πολιτεία είχε σκύψει στα προβλήματά τους και βοηθούσε στην ενσωμάτωσή τους, πράγμα που δεν συνέβη ακόμη και στις καλύτερες εποχές, πόσο μάλιστα τώρα που η χώρα μας μαστίζεται από βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση.

Οι Ρομά της Ελλάδας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ζούσαν πάντοτε σε συνθήκες κρίσης, αλλά όμως η τρέχουσα κρίση επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την κατάσταση τους. Δεν χρειάζεται φυσικά να συμπληρώσουμε πως, αν δεν υπήρχαν οι μετανάστες στην Ελλάδα, οι Ρομά θα ήταν αναμφίβολα ο υπ’ αριθμόν ένα αποδιοπομπαίος τράγος στον οποίο θα στρέφονταν η ρατσιστική βία των εγχώριων Φασιστοναζί, όπως συμβαίνει άλλωστε σε χώρες όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία. Γιατί ο Ρομά ήταν πάντοτε για την κοινωνία μας ο πιο κοντινός “Ξένος”, ο “μακριά από εμάς”, ο «Ανέγγιχτος», ο “Άλλος”. Κι όμως οι Ρομά της Ελλάδας δεν είναι νεοφερμένοι, δεν είναι μετανάστες, καθώς, όπως θα δούμε, ζουν αδιάλειπτα στην περιοχή μας τους τελευταίους επτά αιώνες.



Η ιστορία των Ρομά της Ελλάδας και των Βαλκανίων

Καταρχάς οι πιο «κοντινοί ξένοι» μας είναι γνωστοί με διάφορα ονόματα: Τσιγγάνοι (ή αθίγγανοι), ή Γύφτοι ή Ρομά (όπως και αυτοαποκαλούνται). Η καταγωγή τους καλύπτονταν ως πρόσφατα από ένα πέπλο μυστηρίου. Παλαιότερα πίστευαν πως η καταγωγή τους ήταν από την Αίγυπτο, γι’ αυτό και τους έδωσαν την ονομασία Γύφτοι (Αιγύπτιοι). Οι Τούρκοι τους ονόμαζαν Κipti – Kiptigan, επειδή νόμιζαν λανθασμένα πως οι Αθίγγανοι πήραν την ονομασία αυτή λόγω της καταγωγής τους από τους Χριστιανούς Κόπτες της Αιγύπτου. Στην πραγματικότητα όμως, όπως αποδείχθηκε κι από σχετικές έρευνες, οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας, των Βαλκανίων και της Ευρώπης, προέρχονται από τη βόρειο Ινδία και συγκεκριμένα από την περιοχή του Ρατζαστάν και είναι απόγονοι της κατώτερης ινδικής κάστας των Ανέγγιχτων (εξού και η λέξη Αθίγγανος), που εκδιώχθηκε από τον Ινδία και μετανάστευσαν Δυτικά κατά κύματα από τον 7ο ως τον 10ο μ.Χ, αι.

Στη Μικρά Ασία οι Τσιγγάνοι (ή Ρομ) εμφανίστηκαν τον 11ο με 12ο αιώνα μ.Χ., ενώ στα Βαλκάνια είναι καταγεγραμμένη η παρουσία τους από τον 13ο και τις αρχές του 14ου αιώνα. Το 1322 ένας Φραγκισκανός μοναχός, ο Συμεών Simeonis, αναφέρει την ύπαρξη μιας κοινότητας «Ατσίγγανων» στη Βενετοκρατούμενη Κρήτη. Το 1348, υπάρχουν μαρτυρίες για τους Cingarije στο Πρίζρεν (Κόσοβο), ενώ, από το 1385, ορισμένα κείμενα κάνουν λόγο για οικογένειες που ζουν σε καθεστώς σκλαβιάς στη Βαλαχία και στη Μολδαβία.

Η γλώσσα των Ρόμ, που συνεχίζει να μιλιέται από πάνω από δύο εκατομμύρια άτομα, είναι μια ινδική διάλεκτος και ανήκει στην Ινδοευρωπαϊκή γλωσσική οικογένεια. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται η ανάδυση ενός αισθήματος ενότητας μεταξύ των Ρομ διαφόρων χωρών ή ακόμη η συνειδητοποίηση της συγγένειας με τους Ινδούς.

Ζώντας μονίμως στο περιθώριο της κοινωνίας, κατατρεγμένοι, κυνηγημένοι, στιγματισμένοι, πριν καλά – καλά γεννηθούν με το σημάδι της «διαφοράς», οι Τσιγγάνοι προσπαθούν να επιβιώσουν και ν΄ αντέξουν, μέσα σε μια ζωή που μοιάζει περισσότερο με κυνήγι εξοστρακισμού. Στα Βαλκάνια ο Ρομά είναι αυτός που ενσαρκώνει όλες τις διαστροφές του κόσμου.

Η σημαία των Ρομά της Ευρώπης έχει το μπλε και πράσινο χρώμα και τη ρόδα του κάρου στη μέση, σύμβολο των συνεχόμενων μετακινήσεων τους. Σε όλη την Ευρώπη ζουν από 6 ως 10 εκατομμύρια Ρομά. Ο πληθυσμός τους σε όλα τα Βαλκάνια κυμαίνεται από 2,5 ως 4 εκατομμύρια, ανάλογα με τις εκτιμήσεις. Είναι δε κατανεμημένος ως εξής (εκτίμηση):

Ρουμανία: 800.000 – 1,5 εκατομμύριο
Τουρκία: 600.000 – 800.000
Βουλγαρία: 400.000-500.000
Ελλάδα: 300.000
Σερβία: 200.000 – 300.000
Αλβανία: 150.000
ΠΓΔΜ: 100.000
Βοσνία: 50.000 – 100.000
Κροατία: 50.000
Κόσοβο: 40.000

Παρά τις διώξεις και τους κατατρεγμούς –παλιότερους και νεότερους– οι Ρομά επιβιώνουν, διασκορπίζονται σε όλο τον κόσμο και εγκαθίστανται μόνιμα σε πολλές περιοχές. Είναι ένας αρχαίος νομαδικός λαός χωρίς γραπτή γλώσσα, που στο πείσμα των αιώνων διατηρεί την παράδοση της περιπλάνησης. Είναι ένα ζωντανό κομμάτι των Βαλκανίων, της πρώτης περιοχής που πέρασαν στην Ιστορία πριν συνεχίσουν προς την υπόλοιπη Ευρώπη.

Οι Τσιγγάνοι των Βαλκανίων αποτελούν μια σημαντική συνιστώσα της «βαλκανικής ταυτότητας». Ο Τσιγγάνος ως ο «οικείος ξένος», ο «ανέγγιχτος», ο «μακρινός γείτονας», ο «Άλλος» και ταυτόχρονα ο «άνθρωπος για τις βρομοδουλειές», ο πανηγυρτζής, ο οργανοπαίκτης, ο «έξω καρδιά», ο ζωτικός και ενστικτώδης άνθρωπος…


Ο λαϊκός πολιτισμός των Ρομά

Η μουσική και ο χορός κατέχει ξεχωριστή θέση στον πολιτισμό των τσιγγάνων. Ασυναγώνιστοι δεξιοτέχνες του βιολιού, του κλαρίνου, της κιθάρας, περιπλανώμενοι μουσικοί, περιζήτητοι στους γάμους, τις γιορτές και τα πανηγύρια, απέκτησαν φήμη, άνοιξαν καινούργιους δρόμους έκφρασης και ξεπερνώντας τα όρια της φυλής τους έφεραν στο προσκήνιο τον παλμό του ιδιαίτερου πολιτισμού τους. Στα Βαλκάνια λοιπόν οι Τσιγγάνοι είναι συνδεδεμένοι, εκτός από ορισμένα περιπλανώμενα επαγγέλματα (γυρολόγοι, γανωτές, καλαθοπλέκτες κ.α.) με το πανηγύρι, τη μουσική και το τραγούδι.

Στα χωριά σε γάμους και πανηγύρια, σε γλέντια, οι Τσιγγάνοι συμμετέχουν σαν μουσικοί ή κλαρινιτζήδες, βιολιτζήδες, λαουτάρηδες. Οι ίδιοι έχουν υμνήσει τη «μάγισσα», τη «χαρτορίχτρα», τη «γιάτρισσα», την «ξελογιάστρα», τη «χορεύτρια» κ.α. Έχουν δημιουργήσει δικές τους μελωδίες. Με την παύση της φεουδαρχίας στη Δύση, η Τσιγγάνικη Mουσική μετουσιώθηκε σε δική της κουλτούρα. Μπήκε και αναπτύχθηκε στις Ευρωπαϊκές αυλές. Ο λαογράφος Τ. Γιαννακόπουλος λέει για την Τσιγγάνικη μουσική, πως «είναι γλυκιά, βίαιη, επαναστατική. Μοιάζει σαν βοή στην καταιγίδα».

Οι Τσιγγάνοι μουσικοποίησαν το δημοτικό τραγούδι στα Βαλκάνια. Το διατήρησαν, το προήγαγαν και το μετέδωσαν προοδευτικά από χωριό σε χωριό και από τόπο σε τόπο. Ας θυμηθούμε μόνο στην Ελλάδα τον Κώστα Χατζή, τον Σαλέα ή τον Γιώργο Μάγκα, την περίφημη Esma στα Σκόπια και τον Σάμπαν Μπαϊράμοβιτς στη Σερβία (στη Ρουμάνια ζούσε ο παγκοσμίου φήμης Τσιγγάνος βιολιστής Grigoraş Dinicu, 1889-1949), που η μουσική τους προσφορά είναι διεθνώς αναγνωρισμένη…



Θύματα διώξεων και εθνικισμού

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι Τσιγγάνοι των Βαλκανίων υπήρξαν τα πρώτα θύματα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας και της πτώσης των κομμουνιστικών καθεστώτων. Λησμονημένοι από τις νέες κυβερνήσεις, έγιναν ακόμη φτωχότεροι εξαιτίας της οικονομικής μετάβασης, ενώ μετατράπηκαν σε στόχο των αναδυόμενων βίαιων εθνικισμών και σε αποδιοπομπαίους τράγους των διακοινοτικών συγκρούσεων.

Στη Βοσνία & Ερζεγοβίνη ζούσαν πριν το 1990 πάνω από 200.000 Τσιγγάνοι, σήμερα ζει εκεί μόλις το 30% του προηγούμενου πληθυσμού.

Στο Κόσοβο κάποτε ζούσαν 120.000 Τσιγγάνοι αλλά μετά το 1999 έμειναν μόλις 40.000 Τσιγγάνοι ή το 1,8% του πληθυσμού –θύματα των διώξεων των Αλβανών εθνικιστών που εφάρμοσαν σε βάρος τους εθνοκάθαρσης με πρόσχημα ότι οι Τσιγγάνοι ήταν «συνεργάτες» της σέρβικης διοίκησης. «Μας απορρίπτουν και από τα δύο στρατόπεδα (σ.σ. Σέρβοι και Αλβανοί), σε βαθμό που ο γιος μου αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο εξαιτίας της βίας που υφίστατο από τους αλβανούς συμμαθητές του», είναι το παράπονο ενός Τσιγγάνου πατέρα από το Οράχοβατς του Κοσόβου. Πολλοί απ’ αυτούς τους Κοσοβάρους Τσιγγάνους κατέφυγαν στα γειτονικά Σκόπια.


Οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας

Η Ελλάδα είναι η πατρίδα περίπου τριακοσίων χιλιάδων Ρομά (που οι περισσότεροι Έλληνες τους αποκαλούν βέβαια Γύφτους ή Τσιγγάνους), καθώς ήταν μια από τις πρώτες χώρες από τις οποίες πέρασαν οι Τσιγγάνοι στο μεταναστευτικό δρόμο τους προς την Ευρώπη. Η παρουσία των Τσιγγάνων στο χώρο της σημερινής Ελλάδας μνημονεύεται τουλάχιστον από τις αρχές του 14ου μ.Χ. αιώνα. Οι πρώτοι Τσιγγάνοι που εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο ήταν Χριστιανοί στο θρήσκευμα (είχαν εκχριστιανιστεί κατά την παραμονή τους στη Μικρά Ασία τον 11ο μ.Χ. αιώνα), ενώ σταδιακά με την επέκταση των Οθωμανών Τούρκων στα Βαλκάνια άρχισαν να εξισλαμίζονται. Γενικά οι περιπλανώμενοι και μονίμως κατατρεγμένοι Τσιγγάνοι έτειναν να υιοθετούν τη θρησκεία των κυρίαρχών τους.

Σήμερα ο αριθμός των Τσιγγάνων που ζουν στην Ελλάδα εκτιμάται από 200.000 (επίσημη εκδοχή) ως 400.000, όπως υποστηρίζουν οι τσιγγάνικες οργανώσεις. Στον αριθμό αυτό έχουν προστεθεί τα τελευταία χρόνια και Τσιγγάνοι που μετανάστευσαν από άλλες, φτωχότερες χώρες των Βαλκανίων και κυρίως από την Αλβανία και τη Βουλγαρία.

Οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας ζουν διεσπαρμένοι σε όλη τη χώρα, ηπειρωτική και νησιωτική. Οι μισοί τσιγγάνοι της Ελλάδας είναι σκηνίτες και ζουν διασκορπισμένοι σε 70 περίπου καταυλισμούς: Αλάν Κόγιου της Κομοτηνής, Ασπρόπυργος, Χωματερή των Λιοσίων, Μενίδι, Ζεφύρι, Χαλάνδρι, Νέα Αλικαρνασσός Κρήτης, Ριγανόκαμπος Πάτρας, Τρίπολη, Νέα Κίος, Καλαμάτα, Καρδίτσα, Σοφάδες, Φάρσαλα, Ρόδος, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Νέα Ιωνία Βόλου, Σέρρες, Δράμα, Διδυμότειχο, Παραλίμνη Ιωαννίνων, Πρέβεζα, Άρτα και αλλού. Σχεδόν σε κάθε ελληνική πόλη υπάρχει και μια τσιγγάνικη γειτονιά. Στην Αθήνα ο μεγαλύτερος συνοικισμός των Τσιγγάνων είναι η Αγία Βαρβάρα και στη Θεσσαλονίκη ο Δενδροπόταμος. Οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας είναι κατά 85% χριστιανοί και κατά 15% μουσουλμάνοι, κυρίως όσοι ζουν ή προέρχονται από τη Δυτική Θράκη. Αν και κοινωνικά αποκλεισμένοι και περιθωριοποιημένοι από το Κράτος και τους υπόλοιπους Έλληνες –δεν είναι σπάνια τα ρατσιστικά επεισόδια σε βάρος τους καθώς και οι προσπάθειες των Δημοτικών αρχών να διαλύσουν με τη βία τσιγγάνικους καταυλισμούς– οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας, που είναι Έλληνες πολίτες, έχουν συνεισφέρει πολύ στον σύγχρονο ελληνικό λαϊκό πολιτισμό, κυρίως μέσω της λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής αλλά και μέσω ορισμένων γραφικών και παραδοσιακών επαγγελμάτων (γανωτές, καλαθοπλέκτες, ανακυκλωτές κ.α.). Γνωστοί Έλληνες Τσιγγάνοι είναι ο Κώστας Χατζής (Μουσικός, τραγουδιστής), ο Βασίλης Παϊτέρης (Μουσικός, τραγουδιστής), ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος (Τραγουδιστής), η Ελένη Βιτάλη (Τραγουδίστρια), ο Μανώλης Αγγελόπουλος (Τραγουδιστής) και ο Χρήστος Πατσατσόγλου (Ποδοσφαιριστής) κ.α.

Οι Τσιγγάνοι της Ελλάδας δυστυχώς ακόμη και σήμερα είναι αποκλεισμένοι. Δεν έχουν πλήρη πρόσβαση στην παιδεία και στις υπηρεσίες υγείας (τα ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας είναι μεταξύ τους ακόμη υψηλά) του ελληνικού κράτους, αντιπροσωπεύοντας έτσι την εικόνα μιας «Τριτοκοσμικής Ελλάδας» που αποτελεί αντίθεση στην βιτρίνα της «Ευρωπαϊκής Ελλάδας» που πασχίζουν οι κυβερνώντες να καλλιεργήσουν τα τελευταία χρόνια…

Αν η Ελλάδα αποτύχει να ενσωματώσει ομαλά τους γηγενείς Τσιγγάνους της, που ζουν σ’ αυτά τα εδάφη εδώ και επτά αιώνες, πως θα τα καταφέρει άραγε να ενσωματώσει τους νεοφερμένους μετανάστες της, κυρίως από Ασία και Αφρική, που κουβαλούν κουλτούρες και πολιτισμούς εντελώς διαφορετικούς από την ελληνική πραγματικότητα; Οι συμπολίτες μας Ρομά αποτελούν το κριτήριο για το πόσο πραγματικά ανεκτική δημοκρατία είναι ή θέλει να είναι η σύγχρονη Ελλάδα.

Το σίγουρο πάντως είναι πως σ’ αυτόν τον τομέα έχουμε πολύ ακόμη δρόμο μπροστά μας για να διανύσουμε…

* Ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com) είναι συγγραφέας και δημιουργός του περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com).
Θρίλερ με το 4χρονο κοριτσάκι που βρέθηκε σε δωμάτιο Ρομά στα Φάρσαλα. Το ξανθό και με γαλάζια μάτια κορίτσι είχε απαχθεί το 2009 από τους βιολογικούς του γονείς. Η Αστυνομία έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες του προκειμένου να αναγνωριστεί η ταυτότητα του.

Η 4χρονη βρίσκεται για προληπτικές εξετάσεις στο νοσοκομείο της Λάρισας.

Όπως δηλώνει στο nooz.gr η υπεύθυνη επικοινωνίας  της οργάνωσης "Το Χαμόγελο του Παιδιού", Νάταλι Καρακιουλάφη, το κορίτσι θα παραμείνει εκεί μέχρι να ολοκληρωθούν οι εξετάσεις και αργότερα θα μεταφερθεί σε ένα από τα σπίτια  της οργάνωσης.

Η μικρή θα φιλοξενηθεί στο "Χαμόγελο του Παιδιού" (κατά πάσα πιθανότητα στη Θεσσαλονίκη) μέχρι να εντοπιστούν οι βιολογικοί της γονείς. 

Πληροφορίες του nooz αναφέρουν ότι η 4χρονη δεν έχει μιλήσει ακόμα, καθώς βρίσκεται με άγνωστους σε αυτή ανθρώπους και θα της πάρει λίγο χρόνο να ανοιχτεί. Αν και σε σοκ, απ' ό,τι φαίνεται δεν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας ούτε σημάδια κακοποίησης.

Αναφορικά με την έρευνα, ακόμα όλα είναι ανοιχτά, ωστόσο δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι πρόκειται για κύκλωμα απαγωγής βρεφών και ανηλίκων, όμως στη φάση που βρισκόμαστε τίποτε δεν αποκλείεται.

Το "Χαμόγελο", σε συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές, έχει ξεκινήσει Πανευρωπαϊκή εκστρατεία για την αναζήτηση των γονέων, ενώ έχει ήδη ενημερώσει διεθνείς φορείς όπως την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία για τα εξαφανισμένα και σεξουαλικά κακοποιημένα παιδιά (MCE) και το Διεθνές Κέντρο για τα εξαφανισμένα και θύματα εκμετάλλευσης παιδιά (ICMEC).  

Το κουβάρι της περίεργης αυτής υπόθεσης άρχισε να ξετυλίγεται την Πέμπτη (17/10), οπότε πραγματοποιήθηκε αστυνομική επιχείρηση σε καταυλισμό των Ρομά στα Φάρσαλα. Εκεί εντοπίστηκε η 4χρονη, η οποία -λόγω εμφάνισης- κίνησε το ενδιαφέρον των ανδρών της ΕΛ.ΑΣ.

Οι αστυνομικοί συνέλαβαν ένα ζευγάρι Ρομά 39 και 40 χρονών αντίστοιχα, οι οποίοι έπεσαν σε αντιφάσεις σχετικά με το πώς "υιοθέτησαν" τη μικρή.  

Από την εξέταση DNA διαπιστώθηκε ότι δεν είχε καμία συγγενική σχέση με το ζευγάρι. 

Σε βάρος τους σχηματίστηκε δικογραφία κακουργηματικού χαρακτήρα για τα αδικήματα της αρπαγής ανηλίκου και της υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης κατ’ εξακολούθηση.

Πηγές αναφέρουν στο nooz.gr ότι υπάρχουν εκτιμήσεις πως η απαγωγή της 4χρονης δεν είναι μεμονωμένο γεγονός, ωστόσο θα πρέπει να ολοκληρωθούν οι έρευνες της αστυνομίας για να διαπιστωθεί αν τελικά πρόκειται για κάτι περισσότερο από αυτό. 

Δεν είναι ίσως τυχαίο, το ότι στις έρευνες έχει ζητηθεί η συμμετοχή διεθνών αστυνομικών υπηρεσιών. 


Η ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ

Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ., "στο πλαίσιο της προχθεσινής αστυνομικής επιχείρησης στον καταυλισμό Ρομά των Φαρσάλων και κατά τη διάρκεια νομότυπης έρευνας στην οικία δύο ημεδαπών, ενός 39χρονου και μιας 40χρονης, οι αστυνομικοί διαπίστωσαν ότι μαζί τους διέμενε ένα ανήλικο κορίτσι, ηλικίας τεσσάρων ετών περίπου".

Έχει λευκή χροιά δέρματος, ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια, "χαρακτηριστικά που διαφοροποιούνται πλήρως από αυτά των ανωτέρω, που φέρονται ως γονείς του".

Οι δύο Ρομά οδηγήθηκαν στην Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Λάρισας. Παρουσίαζαν συνέχεια διαφορετικούς ισχυρισμούς σχετικά με την απόκτηση του παιδιού.

Έγιναν εξετάσεις DNA και προέκυψε ότι δεν προκύπτει κληρονομική συμβατότητα, μεταξύ των γενετικών στοιχείων της ανήλικης και των γενετικών στοιχείων του 39χρονου και της 40χρονης.

Τελικώς διαπιστώθηκε πως οι δυο Ρομά το 2009 αφαίρεσαν, υπό άγνωστες μέχρι στιγμής συνθήκες, το κορίτσι από τους βιολογικούς γονείς του, ενώ χρησιμοποιώντας πλαστά έγγραφα εξέδωσαν από το Τμήμα Γεννήσεων του Δήμου Αθηναίων τη ληξιαρχική πράξη γέννησης - βάπτισης του.

Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η 40χρονη είναι κάτοχος δύο δελτίων αστυνομικής ταυτότητας, με διαφορετικά στοιχεία, τα οποία είναι σε ισχύ, ενώ διατηρεί ταυτόχρονα δύο διαφορετικές οικογενειακές μερίδες, μία στον Δήμο Λαρισαίων, στην οποία εμφαίνεται ως μητέρα πέντε κοριτσιών και ενός αγοριού, και μία στο Δήμο Τρικκαίων, στην οποία εμφαίνεται ως μητέρα τεσσάρων κοριτσιών.

Μάλιστα, με αυτές τις οικογενειακές μερίδες φαίνεται η 40χρονη μέσα σε χρονικό διάστημα πέντε μηνών, το έτος 1993 (από τον Ιούνιο ως τον Νοέμβριο), να έχει γεννήσει τρία παιδιά και σε ακόλουθο χρονικό διάστημα τρεισήμισι μηνών (από τον Οκτώβριο του 1994 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1995) να έχει γεννήσει άλλα τρία παιδιά.

Όσον αφορά στον 39χρονο, αυτός διατηρεί και τρίτη οικογενειακή μερίδα στον Δήμο Φαρσάλων, στην οποία εμφαίνεται ως πατέρας ακόμη τεσσάρων παιδιών.

Επίσης διαπιστώθηκε ότι οι δύο Ρομά κατάφεραν να εκδώσουν αριθμό φορολογικού μητρώου (ΑΦΜ) με τα στοιχεία του ανήλικου κοριτσιού.

Σε βάρος του ζευγαριού, που συνελήφθη, σχηματίσθηκε δικογραφία κακουργηματικού χαρακτήρα για τα αδικήματα της αρπαγής ανηλίκου και της υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης κατ’ εξακολούθηση.

Στο κορίτσι παρασχέθηκε ψυχολογική υποστήριξη από ψυχολόγο της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Περιφέρειας Θεσσαλίας. 

Μετά από διάταξη της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Λάρισας, αφαιρέθηκε προσωρινά η επιμέλεια της ανήλικης από τους δύο Ρομά και το κορίτσι παραδόθηκε στο "Χαμόγελο του Παιδιού".

Όποιος πολίτης γνωρίζει οτιδήποτε να τηλεφωνήσει στους αριθμούς κλήσης 2410 683171 και 2410 683184-5 της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Λάρισας. 



Ζουν επί δεκαετίες «ξεχασμένοι» στις παρυφές της Θεσσαλονίκης και για πρώτη φορά στη ζωή τους είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν το σύμβολό της, τον Λευκό Πύργο επιλέγοντας να μεταφέρουν και κάτι από το.... σπίτι τους για να δείξουν έναν τρόπο συμβίωσης.
Εκατοντάδες Ρομά παρακολούθησαν χθες τις εκδηλώσεις του φεστιβάλ «+ΒΙΩΣΕΙΣ» και με προτροπή των διοργανωτών, άπλωσαν σε σχοινιά τις δικές τους κουβέρτες και χαλιά, δίνοντας το προσωπικό τους «στίγμα» στην περιοχή και δημιουργώντας ένα οικείο γι΄αυτούς περιβάλλον. Άλλωστε πολλοί από αυτούς, όπως παραδέχτηκαν, αν και ζουν χρόνια στη Θεσσαλονίκη, επισκέφθηκαν για πρώτη φορά το κέντρο της και συγκεκριμένα την περιοχή του Λευκού Πύργου!
Οι Ρομά προέρχονταν από τους οικισμούς του Δενδροποτάμου, της Αγίας Σοφίας και της Περαίας και μεταφέρθηκαν με λεωφορεία στο χώρο με τη φροντίδα των εργαζομένων στο «Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Παιδιών Ρομά» που υλοποιείται από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και είχε και την ευθύνη για τη διοργάνωση του φεστιβάλ.
Επρόκειτο στην ουσία για μια γιορτή συνύπαρξης με τα έργα των μικρών μαθητών Ρομά να είναι αναρτημένα στον περιβάλλοντα χώρο και έκθεση φωτογραφίας να περιλαμβάνει χαρακτηριστικές στιγμές του προγράμματος «Εκπαίδευση παιδιών Ρομά Κεντρικής, Δυτικής, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης».
Τη δεξιοτεχνία τους στο πλέξιμο επέδειξαν από την πλευρά τους γυναίκες Ρομά από την Περαία οι οποίες συμμετείχαν σε εργαστήριο πλεκτικής που λειτούργησε στο χώρο του Φεστιβάλ ενώ ο καλλιτέχνης Γιώργος Κόφτης έδωσε στους εφήβους τα πρώτα μαθήματα δημιουργικής έκφρασης μέσω του γκράφιτι.
Στη συνέχεια η ερμηνεύτρια Μαρία Θωΐδου τραγούδησε και αυτοσχεδίασε με νεαρές κοπέλες από το Δενδροπόταμο, ακολούθησε η μπάντα κρουστών από τον οικισμό της Αγίας Σοφίας που συγκροτήθηκε ειδικά για το φεστιβάλ, με την επιμέλεια του μουσικού Βασίλη Κοκκώνη και το φεστιβάλ έκλεισε με τους ρομά-λάτιν ρυθμούς των Κώστα Παυλίδη και Αντώνη Απέργη.
πηγή
ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΧΑΝΑΜΕ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΑΣ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΗΡΙΑΛ, ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΜΕΡΟΛΗΠΤΑ ΔΕΛΤΙΑ ΕΙΔΗΣΕΩΝ ΤΩΝ 8
Magnify ImageOι μετανάστες με τα γεμάτα καροτσάκια, ο πυρπολημένος καταυλισμός στον Ελαιώνα, τα συνεχιζόμενα πλιάτσικα, οι κλειδαμπαρωμένες μάντρες στο κέντρο της Αθήνας που καίνε τα παλιοσίδερα κι ένας τζίρος πολλών εκατομμυρίων συνθέτουν το σκηνικό της μαφίας των scrap που κάνει χρυσές δουλειές την εποχή της κρίσης.
Πανικός στο 7ο και στο 10ο Δημοτικό Σχολείο Χαλανδρίου, με αφορμή την αντίδραση γονέων να φοιτήσουν στο σχολείο παιδιά των Ρομά...
Χωρίς,  να έχει προβλεφθεί που θα πάνε αυτοί οι άνθρωποι, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής προχωρεί στις 18 Σεπτεμβρίου στην κατεδάφιση του οικισμού των Ρομά στο Χαλάνδρι και συγκεκριμένα πίσω από το Νομισματοκοπείο. 

Την απόφαση υπογράφει ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής Δημήτρης Καλογερόπουλος: 

ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΙΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ " και κατακυρώνεται ως ανάδοχος εταιρία για το έργο η εταιρεία "Επιχειρήσεις Αλεξάνδρου Α.Ε.Β.Τ.Τ.Ε." 

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ 

Την εκτέλεση της κατεδάφισης των αυθαίρετων κατασκευών στην περιοχή " Πεύκο Πολίτη " στο Δήμο Χαλανδρίου όπως αυτές περιγράφονται στις εκθέσεις αυτοψίας της Δ/νση Πολεοδομίας του τέως Ανατολικού Τομέα Νομαρχίας Αθηνών, οι οποίες με τους φερόμενους ιδιοκτήτες αντίστοιχα αναγράφονται στον παρακάτω πίνακα : 

Η εκτέλεση των αποφάσεων κατεδάφισης θα ξεκινήσει την Τρίτη 18-09-12 και ώρα 9.00 π. μ., και ο προβλεπόμενος χρόνος αποπεράτωσης είναι (5) πέντε ημέρες. 

Η κατεδάφιση θα εκτελεστεί από ανάδοχη εταιρεία με την επωνυμία "Επιχειρήσεις Αλεξάνδρου Α.Ε.Β.Τ.Τ.Ε." και σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.1418/81 σε συνδυασμό με τα οριζόμενα στο άρθρο 6 του Π.Δ.267/6-8-1998 (195/Α΄). 

Ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής 

Δημήτρης Καλογερόπουλος

πηγή
Μετά από επικοινωνία που είχαμε με τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο Ανάπτυξης κ. Λαζαρίδη σήμερα, με χαρά πληροφορηθήκαμε πως διευθετήθηκε το πρόβλημα της μετακίνησης των μαθητών Ρομά της Περαίας, από και προς τα σχολεία που φοιτούν.
Επιστολή προς την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κα Άννα Διαμαντοπούλου έστειλε η Θεματική Ομάδα των Οικολόγων Πράσινων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με αφορμή καταγγελία της οργάνωσης «Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι» ότι παιδιά Ρομά του καταυλισμού στα Νταμάρια Λαμίας, του οικισμού της Ανθήλης και του καταυλισμού Περαίας Θερμαϊκού δεν έγιναν δεκτά στα σχολεία λόγω μη διορισμού του απαραίτητου εκπαιδευτικού προσωπικού από την πλευρά του Υπουργείου Παιδείας.
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) καταγγέλλει πως τα παιδιά Ρομά του καταυλισμού στα Νταμάρια Λαμίας, του οικισμού της Ανθήλης και του καταυλισμού Περαίας ούτε φέτος έγιναν δεκτά στα σχολεία, αφού το Υπουργείο Παιδείας δεν διόρισε το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό όπως το ΕΠΣΕ επιβεβαίωσε σε σημερινές τηλεφωνικές επαφές.
Είχαμε γράψει στο πρόσφατο παρελθόν ότι γίνεται πολύ παιχνίδι με τα "προγράμματα" για ένταξη των παιδιών των Ρομά στην εκπαιδευτική διαδικασία. Λέγαμε ότι ανέδιδαν οσμή σκανδάλων τα χρήματα που αντί να βελτιώσουν τις συνθήκες παιδεία ή διαβίωσης των τσιγγανόπαιδων διοχετεύονταν σε μελέτες εκατομμυρίων που καρπώνονταν μέσω των πανεπιστημιακών προγραμμάτων οι διάφοροι ¨μελετητές.
Να όμως, όπως αποκαλύπτεται από το ρεπορτάζ της Χριστίνας Κοψίνη στην Καθημερινή υπάρχουν εκτός της οικονομικής  υπάρχουν και προεκτάσεις πολιτικής λαμογιάς. Διαβάστε το:
Σε αντιπαράθεση τείνουν να βρεθούν δήμος Θερμαϊκού και Δέλτα με αφορμή το θέμα της μετεγκατάστασης του καταυλισμού των Ρομά από τον πρώτο δήμο στο δεύτερο, μιας και στην περιοχή Κεραίες του δήμου Θερμαϊκού αναμένεται να ανεγερθεί κτήριο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
του Γιώργου Νικολαϊδη (gnborn2shoot)

΄Ενας από τους στόχους του ανθρωπιστικού παζαριού που διοργάνωσε ο δραστήριος σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του  1ου Γυμνασίου Περαίας -  εκτός από τα εμβόλια και ρουχισμό που έδωσε στους Γιατρούς του Κόσμου, το Χαμόγελο του Παιδιού  όπου έδωσε εξοπλισμό και το Παιδικό χωριό-Πλαγιαρίου όπου δόθηκαν είδη διατροφής -  ήταν και η βοήθεια προς τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες της περιοχής.
romaperaia2Διαβάζουμε στον Αγγελιοφόρο με τίτλο  «Εξωση» σε 60 οικογένειες Ρομά στο δήμο Θερμαϊκού ρεπορτάζ της Λαμπρινής Παπαδοπούλου που μας μεταφέρει την άποψη του Δημάρχου Θερμαϊκού για το πρόβλημα της μετεγκατάστασης των οικογενειών Ρομά του καταυλισμού της Περαίας.
Το πρόβλημα είναι γνωστό και έχουμε πολλές φορές αναφερθεί.

Romachildren-4Μια ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία της Ελληνικής Εταιρείας Κοινωνικής Παιδιατρικής και Παιδιάτρων της περιοχής μας είχαμε την περασμένη Κυριακή το πρωί. 
Υλοποίησαν την υπόσχεση που έδωσαν πριν δύο βδομάδες και αφού εξασφάλισαν τις αναγκαίες δόσεις εμβολίων, πραγματοποίησαν τον πρώτο εμβολιασμό των τσιγγανόπαιδων του καταυλισμού της Περαίας.
Ήταν μια πραγματικά συγκινητική στιγμή κι αυτό γιατί για πρώτη φορά τα παιδιά των Ρομά της περιοχής μας δέχτηκαν μια υγειονομική βοήθεια ....
Back To Top