Articles by "ΣΥΡΙΖΑ"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΡΙΖΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
Με μπροσούρα που ήδη διανέμει στους πολίτες του Θερμαϊκού, η Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Πολιτών Θερμαϊκού, ενημερώνει για τις νέες μειώσεις που υπόγραψε με το νέο μνημόνιο 4 η κυβέρνηση της ψευτοαριστεράς και καταγγέλει την ενδοτική πολιτική της προθυμίας προς τους δανειστές. Μια πολιτική που εξουθενώνει και φέρνει σε κατάσταση απόγνωσης τα χαμηλά και μεσαία στρώματα των Ελλήνων. Μια πολιτική που μπορεί και πρέπει να ανατραπεί με την πτώση της κυβέρνησης "σούργελο".

Όλη η ανακοίνωση της Ανεξάρτητης Πρωτοβουλίας:

ΝΕΟΙ ΦΟΡΟΙ - ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ
ΠΑΨΕ ΠΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΑΣ – ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΑΣ


Η κυβέρνηση του “μεγάλου αριστερού” ηγέτη Αλέξη κωλοτούμπα με τη συμφωνία της Μάλτας, που ολοκληρώθηκε την πρωτομαγιά, και στη συνέχεια των 200 μνημονιακών μέτρων που ψήφισε και εφαρμόζει την τελευταία διετία κατέληξε μετά από 6 μήνες “σκληρών διαπραγματεύσεων” σε πακέτο νέων μέτρων.

Τα κυριότερα απ’ αυτά είναι η νέα περικοπή των κουτσουρεμένων συντάξεων από 1/1/19 σε ποσοστό 18%   πράγμα που σημαίνει μια σύνταξη των 900 ευρώ να πέσει στα 720, η περικοπή του αφορολόγητου από τις  9.000 στις 5681 ευρώ, που στην πράξη σημαίνει ότι όσοι παίρνουν μισθό πάνω από 400 ευρώ θα πληρώνουν φόρο το ίδιο με τους συνταξιούχους των 500 ευρώ καθώς και με τους ανέργους που είχαν την ατυχία να έχουν ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο και θα πληρώνουν φόρο λόγω τεκμηρίου εισοδήματος.
Αυτή είναι η κυβέρνηση της υποτιθέμενης αριστεράς που θα πήγαινε το αφορολόγητο στις 12.000 ευρώ!

Παράλληλα όμως η κυβέρνηση επειδή έχει ως προτεραιότητα τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, θα ψηφίσει και αντίμετρα όπως παροχή 300.000 μερίδων φαγητού από το 2019 στην πρωτοβάθμια εκκπαίδευση, δηλαδή εκτιμά η  «αριστερή» κυβέρνηση της απάτης ότι το 2019 ο μισός σχολικός πληθυσμός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θα είναι εξαθλιωμένος και θα έχει ανάγκη συσιτίου. Λαμπρές προοπτικές για το μέλλονΕπίσης  προβλέπεται η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης για τους συνταξιούχους οι οποίοι θα χάσουν 2000 – 3000 € ετησίως από την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς και τη μείωση του αφορολόγητου.

Βγαίνουν λοιπόν στις τηλεοράσεις οι κυβερνητικοί βουλευτές,  που παίρνουν 7000 μισθό το μήνα, να μας λένε παραμύθια για ισοδύναμα μέτρα. Αφού λοιπόν τα μέτρα θα είναι ισοδύναμα και θα έχουν μηδενικό κόστος γιατί τα παίρνετε, είναι μάλλον κι αυτά σαν το παράλληλο πρόγραμμα με το οποίο κέρδισε η ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ τις εκλογές το Σεπτέμβριο του ’15.

Η Ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από ονόματα ηρώων και αγωνιστών για τη λεφτεριά και την προκοπή του τόπου, έχει όμως αρκετούς προδότες όπως ο Εφιάλτης, οι Νενέκοι, οι ταγματασφαλίτες της κατοχής, οι Τσιριμώκοι.  Δίπλα σ’ αυτά τα ονόματα  θα γραφτούν σε λίγο και τα ονόματα Τσίπρα Καμμένου και της παρέας που πούλησε το όχι του ελληνικού λαού για τις καρέκλες μιας πρόσκαιρης εξουσίας, υποτασσόμενη στους ξένους δανειστές και στους ντόπιους συνεργάτες τους, μεγαλοπαράγοντες  του ποδοσφαίρου που παράλληλα είναι έμποροι ναρκωτικών, λαθρέμποροι πετρελαίου και  πολυεθνικές που καταστρέφουν το περιβάλλον βλέπε Σκουριές Χαλκιδικής.

Παράλληλα η παρούσα κυβέρνηση προσφέρει  γη και ύδωρ στους Αμερικάνους προτείνοντας επέκταση της βάσης της Σούδας για να έχουν ορμητήριο για την παραπέρα διάλυση της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Δείχνει κατανόηση, μαζί με  τους υπόλοιπους ψοφοδεείς αρχηγούς του Νότου,  στον παρανοϊκό  ΤΡΑΜΠ που βομβάρδισε τη  Συρία.  Δεν παίρνει θέση ενάντια στους παγκόσμιους εμπρηστές του νέου μεγάλου πολέμου που ετοιμάζεται από Αμερικανούς και  Νατοϊκούς.

Αφήνει τους Τούρκους να αλωνίζουν στο Αιγαίο και να ανοιγοκλείνουν τη στρόφιγγα με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες μεταβάλλοντας σε ένα απέραντο hot spot  τα νησιά του Αιγαίου,  για να οικονομάνε ανεξέλεγκτα οι κάθε λογής ΜΚΟ και οι πράκτορες του Σόρος καθώς και διάφοροι λογής λογής εγκληματίες που έχουν έρθει μαζί με τους πρόσφυγες.


Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να πέσει τώρα όπως έπεσαν και οι προηγούμενες, ο λαός να βγει στους δρόμους και να διεκδικήσει την αξιοπρέπειά του, την επιβίωσή του, την εθνική ανεξαρτησία,  γιατί τη λύση δεν θα δώσει ούτε ο Κούλης ούτε η Φώφη, ούτε ο Λεβέντης, ούτε οι ναζιστές  αλλά μόνο ο αγώνας της πλειοψηφίας του 90% του ελληνικού λαού που βλέπει τη ζωή του να καταστρέφεται και τη χώρα του να ξεπουλιέται.


ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η μορφολογία του ψέματος του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως αυτό εκφράζεται ως ολοκληρωμένο αφήγημα από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον πολιτικό επιστήμονα και θα έπρεπε να έχει για τον δημοσιογράφο.
Αν δεν μελετήσεις προσεκτικά και απροκατάληπτα αυτό το φαινόμενο πολιτικής επικοινωνίας δεν πρόκειται να καταλάβεις τη σύγχρονη διάσταση της πολιτικής εξουσίας και ηγεμονίας στην Ελλάδα, ούτε ασφαλώς τον κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα της εξέλιξης των μνημονίων με την τρόικα.
Είναι σαχλαμάρα να ισχυρίζεσαι πως η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε προς το δυσμενέστερο για την ελληνική κοινωνία τον χαρακτήρα των μνημονίων. Πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το "κακό", ενώ οι πολιτικοί του αντίπαλοι το "καλό"! Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σαχλαμάρα η διαπίστωση πως ο ΣΥΡΙΖΑ δομεί μια μεγαλύτερη απάτη από τους προηγούμενους κυβερνήτες της κρίσης: ολοκληρώνοντας την απάτη διάσωσης διά της συγκεκριμένης μεθοδολογίας της τρόικας. Πρόκειται για τον ήρωα, ο οποίος εμφανίζεται πλέον ως σωτήρας του εαυτού του, καθώς δεν μπόρεσε να επιβληθεί στην τρόικα και να αλλάξει τις παραμέτρους λιτότητας, εσωτερικής υποτίμησης και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας που αποτελούσαν από την αρχή των μνημονίων την στρατηγική της τρόικας για συντεταγμένη πτώχευση.
Η μορφολογία του ψέματος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει πλέον μια επιχείρηση διάσωσης του ιδίου και όχι του ελληνικού λαού - όπως εμφανίσθηκε στην αρχή. Τώρα η συνάρτηση διαμορφώνεται: ο ήρωας οφείλει πάση θυσία να σώσει τον εαυτό του στην πολιτική σκακιέρα για να μπορεί να ισχυρίζεται πως θα σώσει και τον λαό (του) στο μέλλον. Ενώ κατά την "διαπραγμάτευση" του Τρίτου Μνημονίου ο ήρωας εμφανίσθηκε έτοιμος να θυσιαστεί για τον λαό του. 
Από την πλευρά μου, σχολίασα αρνητικά το ύφος του ΣΥΡΙΖΑ κατά το Τρίτο Μνημόνιο, ενώ σήμερα που μπαίνουν οι βάσεις για το Τέταρτο, θα ήμουν μάλλον ακριβής αν μιλούσα για το ευτελές φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα αντιμετωπίζω κυριολεκτικώς αποκρουστικά το ύφος ΣΥΡΙΖΑ, καθώς είναι αυτό που εκχυδαΐζει έναν πολιτισμό, που το κόμμα αυτό της αριστεράς δήλωσε πως ήρθε στα πράγματα για να ανατρέψει. Αν αυτό είναι αριστερά, τότε η σύγχρονη αριστερά είναι απλώς μορφή πολιτικής απάτης για να εφαρμοστούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές με μικρότερη κοινωνική αντίδραση. Εξαπάτηση με όλα τα μέσα... και τίποτε περισσότερο.
Αυτό πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ με το ύφος που καλλιεργεί: Να καταστεί μια θλιβερή μορφή πολιτικής απάτης, η οποία καθημερινά προσβάλει τις διανοητικές του ρίζες, στην προσπάθεια να σώσει το "τομάρι" του.
Αν η σημερινή αριστερά δεν είναι μια έντιμη και ώριμη δύναμη σοσιαλιστικού προσανατολισμού, τότε είναι μια φάρσα της ιστορίας του διπολισμού. Μια φάρσα ενός πολιτισμικού προτύπου που κατέρρευσε εξευτελιστικά, μαζί με την κατάρρευση ενός άκρως προβληματικού οικονομικού μοντέλου (κρατικού καπιταλισμού).
Αν αριστερά σημαίνει μαγκιά και κυνισμός στην απάτη, τότε παύει να έχει σημασία ο ιδεολογικός προσανατολισμός και οι κατηγορίες «αριστερός-δεξιός».  
Φοβάμαι πως αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ επιφέρει πολύ μεγαλύτερη πολιτισμική ζημιά στην Ελλάδα, από ότι οικονομική. Στον οικονομικό τομέα κάνει αυτά που θα έκανε οποιοσδήποτε άλλος ακολουθούσε την στρατηγική της τρόικας, η οποία με έναν σταλινικό τρόπο νεοφιλελευθεροποιεί τις οικονομικές σχέσεις, ισοπεδώνοντας ασφαλώς την μεσαία τάξη.
Λες οι σταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ να ανακάλυψαν το "σοσιαλιστικό" μεγαλείο του νεοφιλελευθερισμού και απλώς η μορφολογία του ψέματός τους δεν μας επιτρέπει να το αντιληφθούμε; Δεν αποκλείεται! Πράγματι, ο ολοκληρωτικός νεοφιλελευθερισμός κατατείνει στη δημιουργία δύο τάξεων, όπως αντίστοιχα ο σταλινισμός. Στο ένα τρίτο των προνομιούχων της κοινωνίας που ασκεί την ηγεμονία του στα δύο τρίτα, τα οποία βιώνουν μια μορφή "σοσιαλισμού" στο όριο της φτώχειας. Αυτό κατασκευάζει η τρόικα και σε αυτό συμφωνεί  - αν και δεν θα συμφωνούσε, αν δεν συμφωνούσε η τρόικα στα μέτρα της απάτης του ΣΥΡΙΖΑ  - ο κυβερνητικός συνασπισμός αριστερών-δεξιών. Δηλώνουν πολύ ικανοποιημένοι και λιγότερο ικανοποιημένοι, αλλά πάντως ικανοποιημένοι από το προσχέδιο των νέων μέτρων, τα οποία αυτή τη φορά καταλύουν υφολογικώς κάθε έννοια νομιμότητας, δημοκρατίας και κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα - όπως ακριβώς εξήγησε εγκαίρως ο ΠτΔ και συμφώνησε ο πρωθυπουργός!

Να, αναγνώστη μου, σε τι υπερέχει ο αριστερός από τον δεξιό απατεώνα. Ο πρώτος είναι μεγαλύτερος υποκριτής. Ένα ακόμη πιο ευτελές υποκείμενο ενός πολιτισμού που προσβάλει αυτό καθ' εαυτό το ανθρώπινο είδος εκτός από τη διάνοια και την αξιοπρέπεια. 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του ακτιβιστή

Περιχαρής εξήλθε υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος τα χαράματα (αφού (συν)εργάστηκε σκληρά για νέες περικοπές και αφαιμάξεις του ελληνικού λαού στις υποτιθένες διαπραγματεύσεις με την τρόικα.
«Ολοκληρώθηκε η διαπραγμάτευση, υπάρχει άσπρος καπνός», δήλωσε και διευκρινίστηκε πως ο «άσπρος καπνός» αφορά προκαταρκτική συμφωνία (preliminary agreement) χωρίς να περιλαμβάνεται σ' αυτή καμία ρύθμιση για το χρέος ούτε και το ύψος των πλεονασμάτων που θα πρέπει να επιτευχθούν για μετά το 2018. Μάλιστα μετά από αυτά δήλωσε βέβαιος πως τώρα θα προχωρήσει και η συμφωνία για το χρέος διότι δεν θα υπάρχει η δικαιολογία της απουσίας συμφωνίας για τη δεύτερη αξιολόγηση.

Τι περιλαμβάνει η συμφωνία

Οι συνήθεις ύποπτοι, οι συνταξιούχοι, θα υποστούν παρέα με τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους το βάρος των μεγαλύτερωνπερικοπών. Σύμφωνα με   τη συμφωνία θα υπάρξουν μειώσεις έως και 18% στις κύριες, αλλά και στις επικουρικές συντάξεις, όπου χρειαστεί. Βάσει της συμφωνίας, οι κύριες συντάξεις θα επανϋπολογιστούν και όπου υπάρχουν προσωπικές διαφορές αυτές θα κοπούν κατά τέτοιο βαθμό, με οροφή το 18%. Το ίδιο  θα εφαρμοστεί και στις προσωπικές διαφορές των επικουρικών συντάξεων, για τις οποίες άλλωστε ο επανϋπολογισμός έχει ολοκληρωθεί από το καλοκαίρι του 2016.

Η μεσοσταθμική μείωση των κύριων συντάξεων θα είναι γύρω στο 10%, όπως διέρευσε από πηγές του Υπουργείου Εργασίας.

Το νέο μαχαίρι στις επικουρικές συντάξεις κρίθηκε αναγκαίο από τους "Φρέντυ Κρούγκερ" της κυβέρνησης,  ώστε να "φανεί" ότι προστατεύονται  οι κύριες συντάξεις.
μετά το ύψος του 18%.

Με το νέο αφορολόγητο πληρώνουν και οι χαμηλοσυνταξιούχοι των 500 €

Από 1.1.2020 (ή το 2019 αν δεν πιαστούν οι στόχοι) η μείωση του αφορολόγητου από 8.636 ευρώ στα 5.681 ευρώ θα φέρει επιβάρυνση από 650 ευρώ. Είναι ενδεικτικό ότι φόρο, λόγω της μείωσης του αφορολόγητου, θα πληρώσουν ακόμη και χαμηλοσυνταξιούχοι των 500 ευρώ.

Εργασιακά

Στο πλαίσιο της συμφωνίας έγινε γνωστό πως θα νομοθετηθεί η επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερες ρύθμισης και της επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων μετα το τέλος του προγράμματος, δηλαδή απο τον Σεπτέμβριο του 2018.

Στο πεδίο των ομαδικών απολύσεων δεν θα υπάρξει αλλαγή στο όριο και δεν θα θεσμοθετηθεί η επαναφορά του λοκ άουτ.

Επίσης στις ομαδικές απολύσεις, θα καταργηθεί η προέγκριση και θα ηρθεί ο έλεγχος της διαδικασίας απο το ανώτατο συμβούλιο εργασίας.

Αντίμετρα για το 2019

Στο πλαίσιο της συμφωνίας, τα αντίμετρα που θα μπορεί η κυβέρνηση να ενεργοποιήσει, εφόσον επιτευχθεί ο στόχος του πλεονάσματος, για το 2019 θα είναι:

- Επιδότηση ενοικίου μεσοσταθμικό 1000 το χρονο σε 600.000 οικογένειες.

- Ενίσχυση επιδότησης 1ου και 2 ου παιδιού 260 εκατ. ευρώ

- Ενίσχυση σχολικών γευμάτων ώστε ο μισός πληθυσμός δημοτικού γυμνασίου να λαμβάνει γεύματα

- Αύξηση των δικαιούχων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς

- Μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη με εισοδηματικά κριτήρια για όλο τον πληθυσμό. Για εισοδήματα έως 700 ευρώ μηδέν συμμετοχή. Απο 701 έως 1200 μείον 50%

- 250 εκατ. ευρώ για νέες θέσεις εργασίας

- 250 εκατ. αναπτυξιακά μετρα μέσω ΠΔΕ

Με πληροφορίες από εδώ
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ένας κανονικός-ψεύτης άνθρωπος άλλα έχει κρυμμένα στο μυαλό του και άλλα λέει ("Ανήρ δ’ άλλα κέκευθεν ενί φρεσίν, άλλα δε βάζει" :  Φωκυλίδης). Τι συμβαίνει, ωστόσο, όταν δεν υπάρχουν τα "άλλα κρυμμένα στο μυαλό", απλώς ο άνδρας λέει διαρκώς "άλλα" με τη μορφή παιδαριωδών ψεμάτων, σύμφωνα με το διαρκώς αναθεωρούμενο σενάριο της πρωθυπουργίας του; 
Παύει να είναι κανονικός άνθρωπος, αναγνώστη μου, είναι αποκλειστικά ρόλος και υπάρχει μόνον για το σόου! Δεν είδα έναν κανονικό-ψεύτη χθες, απέναντι στον Νίκο - όπως είδαν μάλλον οι περισσότεροι - είδα κάτι ψεύτικο. Και δεν χάρηκα, ψυχοπλακώθηκα! Κρίμα στον άνθρωπο σκέφτηκα, που δεν θα μπορέσει πλέον να γίνει ξανά ένας κανονικός-ψεύτης. Διότι, στο βαθμό που περνάς σε αυτό το στάδιο στην παράστασή σου, δεν υπάρχει γυρισμός.
Δεν πρόκειται να σχολιάσω κάτι από τη συνέντευξη, καθώς τρόμαξα, παρατηρώντας τα όρια της γλώσσας σε αυτήν να βρίσκονται έξω από το μυαλό ενός ώριμου ανθρώπου. Να είναι ψεύτικα και όχι απλώς συμβατικά πλαίσια Ψεμάτων.
Είχε ασφαλώς δίκιο ο Ludwig Wittgenstein όταν παρατηρούσε πως οι σκέψεις πέφτουν καμιά φορά από το δέντρο πριν ωριμάσουν, μόνον που εγώ χθες είδα να πέφτει ολόκληρο το δέντρο πάνω στις σκέψεις ενός ανθρώπου πριν αυτός προλάβει να ωριμάσει. Το δένδρο μιας αφάνταστα ιδιόμορφης εξουσίας πλάκωσε έναν πρωθυπουργό, ο οποίος για να γλιτώσει ως άνθρωπος-πρωθυπουργός μεταβλήθηκε απολύτως σε ρόλο. Και οι ρόλοι δεν λένε ψέματα. Οι ρόλοι αναπτύσσονται στο πλαίσιο ενός μύθου. Και δυστυχώς στην περίπτωσή μας εξανεμίστηκε και ο μύθος!

Τι απέμεινε; Μια κουρελιασμένη, αδέσποτη αλήθεια που ζητεί απεγνωσμένα έναν ώριμο άνθρωπο για να εκφραστεί, έστω και σαν ένα ακόμη κανονικό-ψέμα για την επίλυση της ελληνικής κρίσης.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Είναι παθολογικώς ψεύτες όσοι μετά τις συζητήσεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης στο περιθώριο των εργασιών της εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, ανακοινώνουν το "τέλος της επιτήρησης".
Περί του αντιθέτου ακριβώς πρόκειται, όπως μαθαίνω από ευρωπαϊκή "πηγή", η οποία συμμετέχει στις συζητήσεις και ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει διαψευστεί από τα γεγονότα.
Αυτό που έχουν ήδη συμφωνήσει όλοι οι παράγοντες που εμπλέκονται στο ελληνικό πρόγραμμα, είναι μια σημαντική αλλαγή στο αφήγημα της συντεταγμένης χρεοκοπίας και ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Από το master point"μεγάλα και διαρκή πρωτογενή πλεονάσματα" περνούμε στο "βιώσιμοι προϋπολογισμοί".
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Σύμφωνα με αυτά στα οποία καταλήγουν σε επίπεδο (νέων) αρχών οι παράγοντες του προγράμματος, ένα Τέταρτο Μνημόνιο με την ελληνική πλευρά - και όχι αποκλειστικά με την ελληνική κυβέρνηση - δεκαετούς διάρκειας με συμμετοχή χωρίς επιπλέον κεφάλαια του ΔΝΤ και των υπολοίπων κρατών-δανειστών, διά του οποίου θα καθορίζονται οι παράμετροι αναμόρφωσης του επίσημου χρέους και των λεγόμενων μέτρων λιτότητας ως προς μια σειρά δομικών μεταρρυθμίσεων της διοίκησης και της αγοράς, στο νεοφιλελεύθερο πρότυπο ασφαλώς.
Δηλαδή, η νέα τάση στην τρόικα είναι η διαμόρφωση ενός νέου προγράμματος για την Ελλάδα - μετά το επίσημο τέλος του τρέχοντος - με την μορφή ενός δεκαετούς ατομικού μηχανισμού προσαρμογής, όπου τα περιοριστικά δημοσιονομικά μέτρα και η αναμόρφωση χρέους θα αναδιαμορφώνονται σταδιακώς στη βάση της αξιολόγησης προόδου δομικών μεταρρυθμίσεων που θα ορισθούν στο πλαίσιο χρονοδιαγράμματος. Μεταρρυθμίσεις ως αντιστάθμισμα (compensation) μέτρων λιτότητας, μεγέθυνσης εσωτερικής υποτίμησης, καθώς και ευνοϊκότερο καθεστώς αποπληρωμής του επίσημου χρέους (σημαντικά μικρότερη επιβάρυνση ώστε να είναι βιώσιμοι οι προϋπολογισμοί και όχι γενικά και συνολικά το χρέος) είναι τώρα το νέο concept της τρόικας (: κουαρτέτου), επί του οποίου συγκλίνουν αυτή την στιγμή όλοι οι παράγοντες που εμπλέκονται στην διαμόρφωση και την επιτήρηση των ελληνικών οικονομικών πολιτικών.

Ποια είναι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης ενώπιον αυτής της κρίσιμης για τις ελληνικές πολιτικές, την κοινωνία και την αγορά μεταβολές στην προσέγγιση από την τρόικα, δεν γνωρίζω. Αυτό που παρατηρώ είναι το ζήτημα να αντιμετωπίζεται τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από την αντιπολίτευση αποσπασματικά και άρα παραπλανητικά. Υπάρχει ασφαλώς ερμηνεία γι' αυτό, που δείχνει τη στάση και τις μικροπολιτικές προθέσεις του κάθε παράγοντα του ελληνικού πολιτικού συστήματος ξεχωριστά, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα αυτού του σημειώματος. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι πως συνολικά το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, στον βαθμό που γνωρίζει τη νέα τάση της τρόικας, διαπράττει το ίδιο λάθος που έκανε όταν γνώριζε το πλαίσιο και την πραγματική σημασία του Πρώτου Μνημονίου και αντί να πει στον λαό την αλήθεια, τον τρομοκρατούσε και του έλεγε παραμύθια τα οποία αλλοίωναν ουσιωδώς την πολιτική σημασία της παρέμβασης της τρόικας, ενώ συσκότιζε τις συνέπειες από την εφαρμογή του.
Το Τέταρτο Μνημόνιο, που δεν είναι σε καμία περίπτωση μία απλή νομοθετική υπόθεση, είναι πολιτική χυδαιότητα αν επιχειρηθεί να εισαχθεί στις ελληνικές πολιτικές "κατατεμαχισμένο" και χωρίς την κρίσιμη πολιτική του διάσταση στο σύνολό του. Δεν πρόκειται για μια ουδέτερη, τεχνοκρατική και αντικειμενική συνέχιση και διόρθωση των τριών προηγουμένων Μνημονίων. Είναι ένα άλλο concept πολιτικής και μια διαφορετική ιδέα που στηρίζεται στην αρχή της διεθνούς οικονομικής και γεωπολιτικής σταθερότητας και όχι σε αυτήν της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ή οικονομικής και θεσμικής υποστήριξης υπό πτώχευση ή υπό κοινωνική καταστροφή, κρατών.

Στην πραγματικότητα, μέσω αυτής της νέας προσέγγισης έρχεται το ΔΝΤ να νομιμοποιήσει πολιτικά όχι απλώς την συμμετοχή του στη συνέχεια του ελληνικού προγράμματος, αλλά κυρίως το μεγάλο άνοιγμα που έχει ήδη κάνει σε αυτό και για το οποίο κατηγορείται από ορισμένους διεθνείς παράγοντες που έχουν μεγαλύτερη ή μικρότερη συμμετοχή σε αυτό. Η κυρία Λαγκάρντ ζήτησε την βοήθεια της κυρίας Μέρκελ και η τελευταία της την πρόσφερε μέσω της πρόνοιας που από δω και πέρα θα συσχετίζει άμεσα δομικές μεταρρυθμίσεις με ελάφρυνση βαρών από τον επίσημο δανεισμό της χώρας. Και ασφαλώς δεν πρόκειται για μεταρρυθμίσεις χωρίς σαφή πολιτική απόχρωση. Και έχει ενδιαφέρον πώς αυτές οι μεταρρυθμίσεις θα υποστηριχθούν στο εσωτερικό από πολιτικές δυνάμεις που έχτισαν το κομματικό τους προφίλ και διαμόρφωσαν την κομματική τους πελατεία σε απόλυτη αντίθεση με αυτές.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Υπ' ατμόν είναι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, όχι για αυτό που νομίζεις, αλλά για αυτό που δεν φανταζόσουν πως θα συμβεί. Χάνει τη μάχη της διαπλοκής.
Όχι επειδή η διαπλοκή νίκησε την κυβέρνηση, αλλά επειδή ο Αλέξης Τσίπρας δεν φαίνεται να μπορεί πλέον να προστατέψει την κορυφή της διαπλεκόμενης πυραμίδας στην Ελλάδα.
Η δικαιοσύνη ακουμπά πλέον τις "ιερές αγελάδες" της διαπλοκής και αυτό είναι επιλογή της τρόικας και όχι της κυβέρνησης, η οποία από την αρχή επέλεξε τη δημιουργική ώσμωση με αυτήν.
Είναι η τρόικα που θα "εξυγιάνει" το αστικό καθεστώς στην Ελλάδα και όχι η κυβέρνηση και η βουλή. Δηλαδή, είναι η τρόικα που θα αναδιαρθρώσει τη διαπλοκή. Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, παρά τις κορώνες εναντίον της διαπλοκής, συνθηκολόγησε με ένα σημαντικό μέρος της, από το οποίο έλαβε έμμεση και σε πολλές περιπτώσεις άμεση υποστήριξη.
Θα την χάσει σε λίγο, στο βαθμό που φαίνεται ανήμπορη να προστατέψει τους ανθρώπους κλειδιά του καθεστώτος κορυφαίας διαπλοκής και διαφθοράς από διώξεις και πιθανές καταδίκες.
Στον βαθμό που η κυβέρνηση χάσει τον έλεγχο στην προστασία τουλάχιστον του πυρήνα της διαπλοκής θα πέσει επειδή θα κριθεί ανίκανη να προστατεύσει τον κεντρικό μύθο της διαπλοκής στην Ελλάδα και τους φορείς του. Θα πέσει καθώς δεν θα έχει πλέον έννοια η ανταλλαγή μεταξύ κυβέρνησης και κορυφαίων οικονομικών παραγόντων του εσωτερικού.
Οι σημαντικοί εσωτερικοί παράγοντες που λειτούργησαν ως ρυθμιστές και κόμβοι του πολιτικοοικονομικού καθεστώτος που πτώχευσε και στη συνέχεια εντάχθηκε - με γενική ανακούφιση της διαπλοκής - στον ατομικό μηχανισμό (πρόγραμμα της τρόικας) συντεταγμένης χρεοκοπίας με εσωτερική υποτίμηση, στον βαθμό που δεν πέτυχαν οι ίδιοι μια καλή συμφωνία με τους εξωτερικούς παράγοντες που προωθεί στην Ελλάδα η τρόικα, υφίστανται "κόφτη". Δηλαδή σταδιακό αποκλεισμό και "κούρεμα" βασικών παιχτών τους. Είδες ο "κόφτης" που δεν αφορά μόνον σε μισθούς, συντάξεις και ευρύτερα στο κοινωνικό κράτος και σε ανελαστικές πλέον δαπάνες του δημοσίου;
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν πέφτουν, λοιπόν, επειδή διαφωνεί ο Σόιμπλε με το ΔΝΤ. Ούτε επειδή αποδείχθηκαν "αριστερή φάρσα", αλλά επειδή χάνουν τον έλεγχο στην προστασία της διαπλοκής. Μιας, δηλαδή, κρίσιμης μεταρρύθμισης στο καθεστώς ηγεμονίας και αγοράς στην Ελλάδα.
Αυτό, συνειδητά προφανώς, άφησε η τρόικα για το τελικό στάδιο της εμπλοκής της στα ελληνικά πράγματα. Εάν το δοκίμαζε νωρίτερα θα είχε γίνει (εθνικό) πραξικόπημα ή και "επανάσταση" εναντίον των "επικυρίαρχων - δανειστών" μας. Βλέπεις, σπανίως γίνονται "επαναστάσεις" όταν θίγονται οι βάσεις της κοινωνικής και ατομικής ύπαρξης, του κοινωνικού κράτους, του πολιτεύματος και της λαϊκής κυριαρχίας, αλλά αυτές είναι κανόνας όταν θίγονται οι βάσεις οργάνωσης και λειτουργίας των διαπλεκομένων σχέσεων ηγεμονίας.

Λες να γίνει τώρα η "επανάσταση" που δεν έγινε στην Ελλάδα, όταν υπήρχαν "λαϊκοί λόγοι" και σοβαρά /κοινωνικά αίτια; Δεν νομίζω, αλλά κρατώ επιφυλάξεις στο ζήτημα, στον βαθμό που η φάρσα είναι το μοντέλο με το οποίο πραγματοποιείται η πολιτική διαδικασία στις μέρες μας και στην χώρα μας. 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Η γενιά των ανώμαλων φαντασιώσεων είναι η γενιά των διεγερτικών αναπαραστάσεων της πραγματικότητας στη θέση αυτής καθ΄εαυτής της πραγματικότητας. Η γενιά που φτιάχνεται βλέποντας (συνήθως υπό το πρίσμα κάποιου Μέσου) αναπαραστάσεις ισχύος - όπως ακριβώς σεξουαλικές αναπαραστάσεις και σύμβολα - και κουτσομπολεύοντας και όχι κάνοντας, δρώντας. Η γενιά των "out there" θαυμάτων χωρίς προσωπική δημιουργία και φυσική επαφή ή άσκηση. Η γενιά των θεατών του “Survivor”.
Πρόκειται για τη γενιά της προέκτασης των αισθήσεων - που πλέον παίζουν διαρκώς με τον Θεό και τον λυτρωτικό μύθο - η οποία απομακρύνεται διαρκώς από την παιδεία (τον κόσμο) των αισθήσεων, τον φυσιολογικό, φυσικό άνθρωπο. Είναι η γενιά που ικανοποιεί την διαταραγμένη ψυχολογικώς φιληδονία της και την φιλοδοξία της με προεκτάσεις των αισθήσεων και όχι άμεσα με τις αισθήσεις της. Αυτό είναι μια διαδικασία αλλοτρίωσης και ουσιαστικής αδρανοποίησης που προδιαθέτει για την λατρεία κάποιου εξιδανικευμένου φανταστικού κόσμου και ενός μισάνθρωπου Θεού.
Αυτή ακριβώς η γενιά βρίσκεται δυστυχώς σε άνοδο αυτή την περίοδο στην Ελλάδα, ως αντίδραση στο θαύμα που δεν έγινε στην Ελλάδα και έχει να κάνει με τον σχηματισμό κυβέρνησης (για πρώτη φορά) από ένα κόμμα της αριστεράς, το οποίο επαγγέλθηκε μεταρρυθμίσεις αριστερού χαρακτήρα στη θέση νεοφιλελεύθερων πρακτικών και εκδημοκρατισμό είτε με όρους ριζοσπαστικοποίησης των αστικών θεσμών, είτε με όρους νεοκομμουνισμού.
Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε! Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε μία φάρσα της αριστεράς με οποιαδήποτε έννοια και μια φάρσα αναγέννησης του ΠΑΣΟΚ στην πιο τραχεία και άξεστη μορφή του. Στην ανάσταση του πιο ωμού πασοκισμού θα έπρεπε λογικά να παραπέμπει η φετινή Πασχαλιά, αν θέλαμε να διατηρήσουμε την επαφή μας με την πραγματικότητα. Εάν επιτρέπαμε στις αισθήσεις μας να λειτουργήσουν απροκατάληπτα και όχι στις παραισθήσεις μας να κάνουν πολιτική.
Η πασίδηλη άνοδος της γενιάς των ανώμαλων φαντασιώσεων που έχει κατακλύσει πλέον ολόκληρο το σώμα των Νέων και Παλαιών Μέσων Επικοινωνίας στην Ελλάδα, δεν έρχεται απλώς να καλύψει την ελπίδα και το κενό πολιτικής που προκαλεί η απογοήτευση από την κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στα ελληνικά πράγματα, αλλά και στα ευρωπαϊκά και στα διεθνή με όρους εναλλακτικής εξουσίας από τη σύγχρονη μη-λενινιστική αριστερά, αλλά να νοηματοδοτήσει τόσο το περιεχόμενο της δεξιάς, όσο και εκείνο της αριστεράς σε μία Υποτελή Πολιτεία του σύγχρονου ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Αυτό ακριβώς είναι το δράμα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα, όπου δεν απέτυχε απλώς η πολιτική, αλλά γελοιοποιήθηκε εξευτελιζόμενη η έννοια της πολιτικής στο πρόσωπο της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι αυτοί παπαγάλισαν στην κυριολεξία ένα μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης αριστερής αφήγησης σαν να επρόκειτο για μία κοινή ιδεοληψία ή μία φαντασιακή αναπαράσταση των ίδιων των αισθήσεων του σύγχρονου ανθρώπου στην Ευρώπη. Η φάρσα με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει να κάνει κυρίως με τον τρόπο που η ηγεσία του προσέγγισε και προσεγγίζει τον κόσμο, την πραγματικότητα. Το έκανε μέσω της προέκτασης των αισθήσεών της και διάφορων μυθικών αναπαραστάσεων των αριστερών κινημάτων και όχι με τις αισθήσεις της και το βίωμα. Εκτός εάν το βίωμα το περιορίσουμε στενά στο χώρο κομματικών παραστάσεων ή διαδηλώσεων. Ασφαλώς είναι και αυτά βίωμα! Δεν είναι όμως το δημιουργικό βίωμα που προκαλείται από τις αισθήσεις στον πραγματικό χώρο όπου αναπτύσσεται φυσιολογικά ο γνήσιος κοινωνικός ανταγωνισμός και οι ταξικές συγκρούσεις.
 Έτσι, και στην ουσία με την προέκταση των αισθήσεων και όχι με τις αισθήσεις ήρθε να κυβερνήσει και κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ, αναδομώντας το καθεστώς πολιτικού φαντασιασμού στην Ελλάδα. Εκεί που ο χώρος αυτός έτεινε να μειωθεί με την μακρόχρονη διαδικασία συντεταγμένης πτώχευσης εντός της ευρωζώνης, ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ για να τον νομιμοποιήσει από αριστερά και να τον μεγεθύνει. Επέκτεινε, δηλαδή, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ένα χώρο τον οποίο εύκολα πλέον μπορεί να εκμεταλλευθεί ο κάθε πολιτικός απατεώνας μιας δεξιάς που σαν φάντασμα ξεπροβάλλει από τις πιο μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας.
Ο κύριος Τσίπρας ορθώς κάποια στιγμή, μέσα στα πολλά που έλεγε είχε προειδοποιήσει πως η αποτυχία της "πρώτη φορά αριστερά" θα επιφέρει την άνοδο της ακροδεξιάς. Έχοντας, ωστόσο, υπόψιν τη σημερινή πραγματικότητα που διαμορφώνεται στην Ελλάδα, θα μπορούσα με ασφάλεια να ισχυριστώ πως ο τρόπος που πολιτεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ στη βάση της αναπαράστασης των αισθήσεων, είναι αυτός που ενισχύει έμμεσα το ακροδεξιό αφήγημα και τις ακροδεξιές αναπαραστάσεις του έθνους, της κοινωνίας, της θρησκείας και των διεθνών σχέσεων της χώρας. Αυτό ακριβώς είναι το πραγματικό "θαύμα" στη σημερινή Ελλάδα - αν τελικά συνεπαρμένος από τα πρωτοσέλιδα του ελληνικού Τύπου, ερμηνεύεις τον κόσμο μέσω θαυμάτων. Το "θαύμα" είναι πως η "θαυματουργία" του ΣΥΡΙΖΑ στην διαχείριση της ελληνικής κρίσης καλλιεργεί την ανάσταση ακροδεξιών στάσεων που επεκτείνονται πλέον και διαπερνούν ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό σύστημα από την ΧΑ μέχρι και το ΚΚΕ.
Αντί για ανάσταση της ελληνικής κοινωνίας, της πολιτικής, της δημιουργίας, της εθνικής μας πολιτικής οντότητας και ταυτότητας και ασφαλώς της εθνικής μας οικονομίας, βιώνουμε μια κυριολεκτικώς φασιστική, θρησκόληπτη και υφολογικώς απερίγραπτη αναπαράσταση της πραγματικότητας. Η τάση απομυθοποίησης του ελληνικού κράτους, της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, έχει απολύτως αντιστραφεί. Και αυτό με ευθύνη της ίδιας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και ασφαλώς όλων ανεξαιρέτως των προοδευτικών διαύλων ενημέρωσης και επικοινωνίας στην Ελλάδα.
Η ακροδεξιά κάθεται σήμερα αναπαυμένη στην αμμουδιά για να υποδεχθεί τα ψάρια που φέρνει στο καλάθι της το κύμα της ελπίδας που προκάλεσε η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στα ελληνικά πράγματα και η σχεδόν μεσσιανική υποδοχή του Αλέξη Τσίπρα στο αριστερό κίνημα κυρίως της Ευρώπης και της Ν. Αμερικής. Η γενιά των ανώμαλων φαντασιώσεων τροφοδοτείται πλέον άμεσα από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας ξανά-μανά λιτανείες στον τουρισμό, στα θεάματα και στο υδροκέφαλο ελληνικό κράτος, αντί να εστιάσει στην παραγωγική αναδιάρθρωση και μεγέθυνση του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα της εθνικής μας οικονομίας.
Η χώρα επανιδρύεται στο πλαίσιο μιας φαντασιακής επένδυσης στα κοινωνικά και οικονομικά στοιχεία που αποτέλεσαν διαχρονικώς τις πληγές του ελληνικού κράτους από την ίδρυσή του. Και αυτό, αναγνώστη μου, είναι ένα μεγάλο κρίμα αν λάβεις υπόψιν την δραματική καταστροφή σε αυτή την μακρά περίοδο της πολυεπίπεδης κρίσης. Και όλα αυτά επειδή δεν μάθαμε ότι η πρόοδος και η ευημερία, όπως ασφαλώς και η δημοκρατία, είναι υπόθεση των αισθήσεων και όχι της αναπαράστασής τους. Αυτός θα ήταν ένας πραγματιστικός ρεαλισμός, ικανός να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα και εντιμότητα την κρίση και τα αίτιά της. Αντί γι' αυτόν αναπτύχθηκε καί από δεξιά καί από αριστερά ένας μηχανιστικός ρεαλισμός με δόσεις θεοκρατισμού και έξαλλου - αλλοπρόσαλλου εθνικισμού, ο οποίος αναπόδραστα πλέον θα καταλήξει στην ολοκλήρωση της εθνικής τραγωδίας. Και αυτό δεν θα είναι παιχνίδι “Survivor”, αλλά πραγματικότητα με τα ίδια χυδαία διλήμματα, τα οποία η γενιά των ανώμαλων φαντασιώσεων θα θεωρήσει πως αναπαριστούν αυθεντικά την πραγματική φύση του ανθρώπου. Και μέσα σε αυτό το κλίμα δύσκολα θα πείσουμε όσοι πιστεύουμε ότι αυτό δεν είναι η φύση του ανθρώπου ούτε "υψηλός" πολιτισμός, αλλά η φύση μίας ατομικής και κοινωνικής ανωμαλίας που αναπαρίσταται ως άνθρωπος και ελληνοχριστιανικός πολιτισμός.

Η επιστροφή στον κόσμο των αισθήσεων είναι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η μοναδική οδός επιβίωσης για τους έλληνες. Αυτό θα μπορούσε να είναι το μήνυμα της φετινής Ανάστασης!

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια αριστερά που δεν μοιάζει πλέον να έχει επαφή ούτε καν με τα κλασικά οικονομικά. Ανακοινώνει πως δήθεν βρίσκεται σε αντίθεση με την φιλοσοφία και στρατηγική Σόιμπλε ως προς την σχέση δημοσιονομικής - νομισματικής πολιτικής για την Ελλάδα, ενώ στην πραγματικότητα ακολουθεί πιστά το πρόγραμμά του. Προφανώς τα νέα περιοριστικά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής που θα προνομοθετηθούν, θα εφαρμοστούν αφού προηγουμένως εξειδικευτούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για την αναμόρφωση και όχι αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους προς τους λεγόμενους επίσημους δανειστές και το ΔΝΤ.
Αυτό λέει τόσο καιρό ο Σόιμπλε: Εξειδίκευση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος - που έχουν ήδη γενικά περιγραφεί στο Τρίτο Μνημόνιο - μετά τη λήξη του προγράμματος (2018) και επιπλέον λιτότητα, με εσωτερική υποτίμηση μάλιστα, από το 2019, αφού ασφαλώς υπάρξει επιπρόσθετος δημοσιονομικός περιορισμός το 2017 και το 2018 εάν πέσουν έξω οι εκτιμήσεις για το πλεόνασμα. Τι κάνει η κυβέρνηση; Επιχειρεί κουτοπόνηρα, ως συνήθως, να σε μπερδέψει. Αναφέρεται στην εφαρμογή και όχι στη νομοθέτηση των νέων μέτρων που προδήλως θα προηγηθεί της μεσοπρόθεσμης αναμόρφωσης του χρέους. Πρώτα, λοιπόν, θα πάρει τα νέα μέτρα και μετά θα λάβει το νέο μεσοπρόθεσμο πλάνο εξυπηρέτησης του χρέους προς τον λεγόμενο επίσημο τομέα. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα.
Η άλλη (εναλλακτική) πραγματικότητα, εάν ο κύριος Σόιμπλε δεν ήθελε να σε οδηγήσει σε εθνικό νόμισμα και εσύ ακολουθούσες τον δρόμο του, θα ήταν να αναδιαρθρωθεί ουσιαστικά (ριζικά) το δημόσιο-επίσημο χρέος πριν την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, έτσι ώστε αμέσως μετά να μπορεί να εφαρμοστεί επεκτατική δημοσιονομική πολιτική με μείωση στην φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων και μείωση της φορολογίας των κερδών επιχειρήσεων. Έτσι έρχονται επενδύσεις και η ανάκαμψη δρομολογείται σε σταθερή βάση και όχι έτσι όπως πράττει η κυβέρνηση, επιχειρώντας να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό σαν να πρόκειται για μια μάζα ηλίθιων. Αυτό έκανε η κυβέρνηση Kennedy στις ΗΠΑ το 1964 και έβγαλε τη χώρα από την ύφεση. Αυτό έκαναν και άλλοι εφαρμόζοντας πρώτα επεκτατική δημοσιονομική πολιτική για να ακολουθήσει η επεκτατική νομισματική, αφού πρώτα έχει ενεργοποιηθεί από την πρώτη η αναπτυξιακή πορεία. Αυτό λέγεται αριστερή μεταρρύθμιση στην καπιταλιστική οικονομία, ενώ αυτό που κάνει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, λέγεται «αριστερό μπαλαμούτι» με τον δεξιό Σόιμπλε. 
Η κυβέρνηση αφού ουσιαστικά εγκατέλειψε το αφήγημα της αναδιάρθρωσης του χρέους ως βάση για την ανάπτυξη και την παραγωγική αναδιάρθρωση, παίζει με την ψυχολογία και την κουτοπονηριά των υπερχρεωμένων στην Ελλάδα. Και αυτό το βρίσκω μάλλον πολύ δεξιό έως φασιστικό πολιτικό κόλπο, το οποίο ωστόσο, προβάλλεται από τα ΜΜΕ σαν αριστερό.   
Κάποιοι, αγαπητέ αναγνώστη, μεγαλώσαμε με περίεργες ενοχές που δεν καταλάβαιναν συγγενείς και φίλοι. Θεωρούσαμε από μικρά παιδιά πως χρωστάμε στη κοινωνία. Ένα χρέος που μεγάλωνε όσο μεγαλώναμε και δυναμώναμε. Και κάθε φορά που κερδίζαμε μια παράσταση το άτιμο αυτό χρέος μεγεθυνόταν μαζί και η λεγόμενη κοινωνική ευθύνη και ατομική υπευθυνότητα.
Είμαστε αριστεροί; Δεν είχε σημασία. Αν είχε σημασία, τότε τα πράγματα άλλαζαν. Τότε αυτόματα έπαυες να νιώθεις πως χρωστάς στη κοινωνία και θεωρούσες πως σου χρωστάει ολόκληρος ο κόσμος. Γινόσουν ξαφνικά ο πλούτος του λαού, που για να αποδώσει παραγωγικά όφειλε να απαλλαγεί από το χρέος του. Το δικό του ασφαλώς χρέος - και το οικονομικό και το ηθικό!
Και πώς γίνεται αυτό; Με το να βάλεις τον Μαρξ στην τσέπη σου και να θεωρήσεις πως μιλά για το δικό σου προσωπικό ή επιχειρηματικό χρέος, όταν ορθώς ισχυρίζεται πως το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού, είναι το δημόσιο χρέος τους.
Ο δόλιος ο Μαρξ μίλησε για το δημόσιο χρέος ως βασικό μοχλό της πρωταρχικής συσσώρευσης, το οποίο με έναν μαγικό, δηλαδή πολιτικό τρόπο προικίζει το μη παραγωγικό χρήμα με παραγωγική δύναμη και το μετατρέπει έτσι σε κεφάλαιο και όχι για το παραγωγικό χρήμα που εσύ μασκαρά ενθυλάκωσες, φοροδιαφεύγοντας και εισφοροδιαφεύγοντας επιπλέον!
Σήμερα η αριστεροσύνη στην Ελλάδα είναι συνάρτηση της παράστασης χρέους. Δεν χρωστάμε, μας χρωστάνε οι τοκογλύφοι και ασφαλώς το κράτος και η κοινωνία. Ποιος το λέει αυτό; Ο εργαζόμενος που δεν μπορεί να ξεφύγει - ούτε στην πραγματικότητα να διαπραγματευτεί - από την εφορία και την τράπεζα; Όχι, δεν το λέει αυτός που έχει κάθε λόγο να το ισχυριστεί. Το φωνάζουν αυτοί που σαν επιχειρηματίες-συνέταιροι του τραπεζικού συστήματος και άρα του κράτους, συνέβαλλαν στην κεφαλαιοποίηση του πλούτου του ελληνικού λαού και άρα στην απαλλοτρίωση των εργαζομένων, σημαντικό μέρος των οποίων (πλούτου και εργαζομένων) αφαίρεσαν από την παραγωγική διαδικασία. Έτσι προέκυψαν οι νεόπλουτοι, οι τρελές καταθέσεις και τοποθετήσεις στο εξωτερικό και το σημερινό δραματικό μέγεθος των ανέργων.

Η παράσταση του χρέους στη σημερινή Ελλάδα κατέληξε να είναι μια παράσταση του πλούτου εναντίον εκείνων που τον παράγουν στην κλασική του μορφή. Η αριστερά που κυβερνά ως παράσταση χρέους απευθύνεται στην πραγματικότητα στον χρεοκοπημένο επιχειρηματία για να ακούει με δέος ο εργαζόμενος και να ελπίζει ο άνεργος. Έτσι, σε λίγο και δίχως υπερβολή η «νέα αριστερά» μαζί με τη «νέα αναρχία» θα ορίζονται απολύτως παραμορφωτικά στον χώρο της επιχειρηματικότητας και όχι της εργασίας. Όλα εξαρτώνται από το μήνυμα της παράστασης του χρέους που περνά η σημερινή αριστερή κυβέρνηση δια του Τύπου που την υποστηρίζει. Και αυτό είναι ένα μήνυμα με ψυχωτικού χαρακτήρα ερμηνευτική βία.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0



«Βρέθηκα» και στο συνέδριο της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ! Ακούγοντας τον αρχηγό να εξηγεί στους νεολαίους του κόμματος τα κατορθώματα της κυβέρνησής του, ένιωσα σαν να παρίσταμαι στην από μακρού κομματικώς ασκούμενη εξαπάτηση των νεολαίων, με μόνο σκοπό την άγρα ψήφων.

Ετούτη η ομιλία έμοιαζε με όλες εκείνες που -νέα- είχα ακούσει από τους πολιτικούς της γενιάς μου. Καμμια απολύτως διαφορά. Επωδός, η πρόσκληση για διεύρυνση του κόμματος.

Εκείνο που εμφατικά διακηρύχτηκε ήταν οι μεθοδεύσεις της πολιτικής της κυβέρνησης για την «απασχόληση των νέων».

Νέες θέσεις ερευνητών, μετα-διδακτορικών κλπ. Θέσεις απασχόλησης και εργασίας. Ως εάν η επιστημονική έρευνα είναι απασχόληση κι όχι τρόπος ζωής. Ως εάν η επιστημονική έρευνα, είναι κάτι που εμπίπτει και καλουπώνεται σε ωράρια, και συμβάσεις εξαμήνου, με ή χωρίς επιδόματα και άδεια διακοπών. Στιγμή δεν τους πέρασε από το μυαλό πως η επιστημονική έρευνα είναι τρόπος ζωής και ευδοκιμεί σε περιβάλλον όπου δεν παρεμποδίζεται η σκέψη, η γνώση, η επινόηση, ή η εφεύρεση.

Μα, αναρωτιέμαι, αυτό που χρειάζονται οι νέοι μας είναι «απασχόληση»; Όπως τα νήπια; Μα και τα νήπια ακόμη, τα κρατάμε απασχολημένα (για να μην κάνουνε ζημιές κα για να μην τραυματίζονται) αλλά, παράλληλα, διδάσκοντάς τα, πράγματα κατάλληλα για την ηλικία τους και για την ζωή τους! Να τρώνε, να πλένονται, να μιλάνε, να εκφράζονται, να επικοινωνούν, να κοινωνικοποιούνται κλπ.

Οι νέοι μας θέλουν τηναπασχόληση, σαν για να περνάνε την ώρα τους με ένα χαρτζηλίκι; Θέλουν να περνάνε την ώρα τους για να μην κοιμώνται από πλήξη ή για να μην κάθονται; Δεν θέλουν να αποκτήσουν εφόδια για να παλέψουν στη ζωή τους, με ό,τι η ψυχή τους θέλει να δοκιμασθεί; Δεν θέλουν να πετύχουν κάτι; Δεν θέλουν να δημιουργήσουν κάτι; Θέλουν απλώς ένα μηνιάτικο; Ποιός θα τους το δίνει και γιατί; Τί θα ξέρουν να κάνουν και να παράγουν, ώστε να πληρώνονται γι’ αυτό;

Ας αφήσουμε τα απίστευτα κυβερνητικά κατορθώματα που έχουνε να κάνουνε με την Παιδεία. Η σπουδή έχει, ασφαλώς, λόγο, την απόκτηση γνώσης. Η αμειβόμενη σπουδή έχει λόγο την προώθηση της αποκτημένης γνώσης, την δημιουργία νέας γνώσης, ή ακόμη και την διατύπωση και μορφοποίηση υπαρχόντων ή και την πρόγνωση-πρόβλεψη μελλοντικών προβλημάτων. Όλα αυτά, όμως, γίνονται σε συνθήκες κατάλληλες. Και δεν είναι κατάλληλες οι συνθήκες, όταν, εκεί που πρέπει να διεξάγονται όλες αυτές οι γνωστικές διεργασίες, οι χώροι είναι κατεστραμμένοι ή κλειστοί, πρόσφοροι μόνο στον κάθε άσχετο εισβολέα, που επιβάλλει τους νόμους του. «Νόμους» άσχετους με τον χώρο και την λειτουργία του, και «νόμους» που υπηρετούν συγκυριακές πολιτικές σκοπιμότητες.

Ο πρωθυπουργός μας, στην ομιλία του, ζήτησε από τα παιδιά να γίνουν άνθρωποι χρήσιμοι στην κοινωνία. Μάλλον του διαφεύγει, πως, ο άνθρωπος αν δεν είναι χρήσιμος, πρωτίστως, στον εαυτό του, δεν μπορεί να είναι χρήσιμος σε κανέναν. Κι αν δεν έχει αποκτήσει στοιχειώδη γνώση και επίγνωση των δυνάμεων, των δυνατοτήτων και των εσωτερικών του κλήσεων (και κλίσεων) που απαιτούν έκφραση, τότε δεν είναι ούτε σε θέση να εκφράσει κάτι, το ο,τιδήποτε. Πολύ περισσότερο, δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει και να ολοκληρώσει -σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον- κάτι που νά δίνει απάντηση σε ένα βασικό και στοιχειώδες «αίτημα». Εκείνο της επιβίωσης, με μέσα αποκτώμενα με ίδιες ικανότητες και δυνάμεις. Κι αυτό, γιατί δεν θα υπάρχει πάντα ένας εργοδότης που απλώς θα μας πληρώνει για να ζούμε. Ο κάθε εργοδότης θα μας πληρώνει για κάτι, μόνο αν εμείς τον πείσουμε πως αξίζει τον κόπο να μας πληρώνει για την δημιουργία μας. Το ίδιο θα κάνουμε κι εμείς ως εργοδότες!

Ήτανε τόσο φτωχή αυτή η ομιλία, και τόσο πεζή! Χωρίς κανένα όραμα για να συνεπάρει τους νέους και να τους ωθήσει στα άκρα της δημιουργικότητας και της ζωτικότητας της ηλικίας! Ήτανε σαν να άκουγα: «Τώρα είμαστε εμείς στην εξουσία. Βοηθείστε να γίνουμε πολλοί. Να μείνουμε. Κι εμείς θα σας βολέψουμε». Αρχή, άνδρα δείκνυσι, έλεγαν οι παλιοί.

Αυτή η ομιλία του πρωθυπουργού, ήτανε μια ομιλία-επιτομή της διακήρυξης της πελατοκρατείας. Και ντράπηκα πολύ. Για τα γερασμένα του νιάτα. Για την κενότητα της πολιτικής του. Και λυπήθηκα για όλους μας, και για το αύριο της πατρίδας και των παιδιών μας.

Τί κρίμα, τόσο νέοι οι πολιτικοί μας, να επιζητούν -με παλαιοπολιτικές, φθαρμένες και αποκηρυσσόμενες, πια, μεθόδους- την μουμιοποίησή τους στην εξουσία, και την εξαγορά του μέσου πολίτη. Και να μην παραβλέψουμε πως πρόκειται, κυρίως, περί του νέου και άπειρου, που τον κάνουνε (ψήφος στα 17) πολίτη, για να τον συγκαταριθμήσουν στον κόσμο τους, ως αύξηση στο ποσοστό τους!

Τί κρίμα, να αποδειχθεί τόσο γρήγορα, πως η αριστερά χάνει την φαντασία της, μόλις βρεθεί στο άντρο της εξουσίας!

πηγή
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Στενάχωρα χαρακτηρίζει τα νέα μέτρα που συμφώνησαν ελληνικό προτεκτοράτο και τοκογλύφοι δανειστές, ο επικεφαλής υπουργός των υποταγμένων Ευκλείδης Τσακαλώτος, μετά την επίτευξη κατ' αρχήν συμφωνίας στο άτυπο Eurogroup της Μάλτας.
Και είναι επιεικής στους χαρακτηρισμούς του ο υπουργός. Νέα χαράτσια περιμένουν τα νοικοκυριά, αφού τα 3,6  δισεκατομμύρια προβλέπεται να προέλθουν από πρόσθετους φόρους μέσω της μείωσης του αφορολόγητου( 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δις από τα υποζύγια)  και για ένα ακόμη πακέτο μειώσεων των συντάξεων (άλλο 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δις από τα περήφανα γηρατειά). Και για να μας καθησυχάσει ο επικεφαλής του Eurogroup τα μέτρα για τις συντάξεις θα ισχύσουν από το 2019 και οι αλλαγές στο αφορολόγητο από το 2020. Σάμπως και τότε θα τα πληρώσουν κάποιοι άλλοι. 
Στην πλήρη εξαθλίωση οδηγούμαστε φίλοι μου, αφού η κατηφόρα των προθύμων δήθεν κηβερνητών - σούργελων δεν έχει σταματημό. Δεν λένε σε τίποτα όχι (πόσο μάλλον να αρνηθούν τη συνολική υποταγή επιλέγοντας άλλους δρόμους με άρνηση πληρωμών κλπ) προκειμένου να κρατήσουν τις πολύτιμες και κερδοφόρες καρέκλες τους.
Το θράσος Τσακαλώτου με ένα τμήμα της δήλωσής του μετά την συμφωνία:  "είναι στη φύση κάθε συμφωνίας να έχει και συμβιβασμούς, να έχει και πράγματα που θα μας στεναχωρήσουν, όχι πρωτίστως τη διαπραγματευτική ομάδα, όσο τον ελληνικό λαό". 
ΕΥΓΕ γρεκύλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Δείξατε και πάλι το δρόμο.... στα τέσσερα όπως λέει και ο συνεταίρος σας ....
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)