Articles by "ΣΥΡΙΖΑ"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΣΥΡΙΖΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Η υποτακτικότητα της ελληνικής κυβέρνησης έναντι των απαιτήσεων της τρόικας δεν έχει όρια.
Οι δανειστές όχι μόνο απαίτησαν απο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛΛ να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα της υπόθεσης Γεωργίου, αλλά ζητούν και δημόσια δήλωση «συγγνώμης» για την υποτιθέμενη ταλαιπωρία του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ.
Κι όλα αυτά συνέβησαν για να κλείσει η συμφωνία και να πάρει η Ελλάδα την δόση των 7.7 δισεκατομμυρίων απο τον ESM!
Η είδηση είχε σκάσει στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου και δεν διαψεύστηκε απο κανένα κυβερνητικό στέλεχος.
Όπως είχε γραφτεί: Παύση δικαστικών διώξεων, αλλά και πληρωμή δικαστικών εξόδων απαίτησαν οι δανειστές στο Eurogroup από τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο, πριν δοθεί το πράσινο φως για την εκταμίευση της δόσης.
Μάλιστα στη συνεδρίαση του EuroWorking Group που προηγήθηκε του Eurogroup στο Λουξεμβούργο τέθηκε το αίτημα προς την ελληνική πλευρά να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ κ. Ανδρέα Γεωργίου για τις διώξεις που έχουν ασκηθεί κατά καιρούς εναντίον του για τα στατιστικά στοιχεία του 2010.
Οι δύο επιφυλάξεις του EuroWorking Group αφορούν στην υποχρέωση της ελληνικής κυβέρνησης να αποζημιώσει τον Ανδρέα Γεωργίου για τη δικαστική περιπέτεια που είχε ως πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ και να απαλλάξει τρεις κοινοτικούς εμπειρογνώμονες συμβούλους του ΤΑΙΠΕΔ, μία Ιταλίδα, έναν Ισπανό και έναν Σλοβάκο, που διώκονται ποινικά.
Όπως αποκαλύπτει σήμερα η εφημερίδα Πρώτο Θέμα, για όλα τα παραπάνω η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί εγγράφως στο 3ο μνημόνιο!!!!
Δείτε τι γράφει το μνημόνιο

FullSizeRender
Όσο για το πόσο το οποίο θα πληρώσει το ελληνικό κράτος στο Γεωργίου, τηρείται σιγή ιχθύος για προφανεστατους λόγους.
Οι εκτιμήσεις κάνουν λογο για πανω απο 100.000 ευρώ που αφορούν τα έξοδα του δικηγόρου του, αλλά και τα προσωπικά του έξοδα...
Η υπόθεση Γεωργίου παίρνει πλέον κωμικοτραγικές διαστάσεις εθνικού διασυρμού και δυστυχώς ο ελληνικός λαός θα ζήσει ακόμα χειρότερες καταστάσεις.

"Ζηλευτό" πράγμα, αναγνώστη μου, η λευκή σελίδα στο μυαλό των ενηλίκων! Μπορείς να τοποθετήσεις ό, τι σου υπαγορεύουν κάθε φορά και να μένει και χώρος για τον επόμενο λογογράφο: για μια ακόμη γλώσσα.
Παρακολουθώ με επαγγελματική συνέπεια και ερασιτεχνικό σφρίγος την εξέλιξη του πολιτικού λόγου στην Ελλάδα ήδη από την μεταπολίτευση του 1974 και ειλικρινά σου λέω ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε Αρχηγός που να εκφράζει τις “απόψεις” του με τόσο μεγάλη δόση και ικανότητα πολυγλωσσίας. Εντυπωσιακές είναι οι επιδόσεις στο ζήτημα του σημερινού Αρχηγού. Σπάνιες στο πλαίσιο της νεότερης ευρωπαϊκής ιστορίας. Ελάχιστοι ηγέτες της Ευρασίας επέδειξαν τόσο ταλέντο. Όσο για την Αφρική και τη Νότιο Αμερική δεν έχω γνώμη, δεν γνωρίζω.
Ξέρεις τι είναι την μια μέρα να μιλάς με άνεση μια πολιτική γλώσσα, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ο ειδικός στην πολιτική μεθοδολογία να θεωρεί πως την κατέχεις σε βάθος και την άλλη ημέρα να ομιλείς μια άλλη εξίσου καλά, για να εκφραστείς την επόμενη μέρα σε μια τρίτη σαν να είναι η μητρική σου!
Όσοι ειρωνεύονταν τον Αρχηγό για τις επιδώσεις του στην Αγγλική είναι συμπλεγματικοί και ανόητοι. Αν ήταν οι ίδιοι γλωσσικώς εκπαιδευμένοι θα τον θαύμαζαν, όπως με κάποια έννοια συμβαίνει να τον θαυμάζω εγώ. Μα, πως τα λέει αυτός ο άνθρωπος, αναρωτιέμαι! Πώς μπορεί να εναλλάσσει τον πολιτικό του λόγο διαρκώς και σχετικά άρτια, πατώντας με άνεση σε μια διαφορετική πολιτική μεθοδολογία κάθε φορά; Με τους σοσιαλιστές, σοσιαλιστής, με τους καπιταλιστές, καπιταλιστής, με τους νεοφιλελεύθερους, νεοφιλελεύθερος, με τους ρεαλιστές, ρεαλιστής, με τους κονστρουκτιβιστές, κονστρουκτιβιστής και πάει λέγοντας, καλύπτοντας και τις 1000 περίπου σελίδες του κλασικού ίσως πλέον μεθοδολογικού εγχειριδίου της Πολιτικής Επιστήμης των "Goodin and Klingemann".
Είναι να μην τον θαυμάζεις, λοιπόν! Είναι μοναδικός! Ξέρεις τι προσπάθεια έχω καταβάλει για να συμβουλεύσω πολιτικούς πάνω σε μια διαφορετική από αυτή που έχουν ήδη εσωτερικεύσει και εντάξει στο γνωστικό τους μοντέλο πολιτική / οικονομική αφήγηση; Τεράστια και συχνά αναποτελεσματικά. Το ίδιο και με άλλες προσωπικότητες σε άλλους χώρους της διοίκησης και των επιχειρήσεων και γενικότερα των διαμορφωτών αποφάσεων. Εδώ - εξομολογούμαι - ιδρώνω για να μάθει η γυναικά μου μια διαφορετική γλώσσα από αυτήν που εκπαιδεύτηκε για να διοικεί την εκπαιδευτική της μονάδα!
Είναι δύσκολο πράγμα, αναγνώστη μου, να μετεκπαιδεύσεις επαγγελματίες πολιτικούς και μάνατζερ σε διαφορετική πολιτική και οικονομική αφήγηση από αυτήν με την οποία έχουν συγκροτήσει το γνωστικό τους μοντέλο, μέσα από μια μακρά συνήθως διαδικασία εκπαίδευσης (θεωρίας, πρακτικής, ρουτίνας, στερεοτύπων και εξάσκησης), ακόμη και εάν οι ίδιοι το επιθυμούν διακαώς.  
Όσο πιο καταρτισμένος στο αντικείμενό του είναι ο ηγέτης, τόσο πιο δύσκολη η άρτια εκμάθηση μιας διαφορετικής πολιτικοοικονομικής discourse, από αυτήν με την οποία είναι εξοικειωμένος. Δύσκολα μπορεί να εμφανιστεί και να μιλήσει μια διαφορετική πολιτική γλώσσα σαν να είναι αυθεντικά δική του. Ελάχιστοι το πετυχαίνουν πραγματικά. Η προηγούμενη εμπεδωμένη γνώση τους "μπερδεύει" και τα μπερδεύουν. 
Έλα όμως που ο Αρχηγός μας στην Ελλάδα, ελάχιστα "μπερδεύεται"! Είναι σχεδόν άψογος περνώντας από την μια γλώσσα στην άλλη! Αυτό θέλει ιδιαίτερη ικανότητα και "λευκή σελίδα" σε ό,τι αφορά στην δομημένη γνώση για να επιτευχθεί. Είναι αρετή;
Πολιτική αρετή όχι, με την έννοια της αρχαιολογίας και γενεαλογίας της συγκεκριμένης γλώσσας / γνώσης και της αίσθησης του κόσμου μέσω αυτής, αλλά σίγουρα αυτό θεωρείται αρετή στον κοινωνικό χώρο που εξομοιώνεται με την αγορά. Διαφορετικές αγορές, διαφορετικές γλώσσες. Διαφορετικό "κοινό στόχος", διαφορετική γλώσσα. Αρκεί το αφήγημα να εμφανίζει κάθε φορά μεγάλο βαθμό μεθοδολογικής συνέπειας και συνοχής.

Η πολυγλωσσία αυτή είναι χαρακτηριστικό φαινόμενο της μετάβασης από τη νεωτερικότητα στη μετανεωτερικότητα και από τις μοντέρνες πολιτικές στον πολιτικό μεταμοντερνισμό. Ναι, διαθέτουμε έναν μεταμοντέρνο Αρχηγό, που δυστυχώς "βασανίζεται" σε ένα κόμμα που μεταμορφώθηκε μόλις πριν από λίγο σε μοντέρνα πολιτική οντότητα, ενώ τώρα καλείται να ακολουθήσει τον ηγέτη του στον μεταμοντερνισμό. Πόσες γλώσσες, θεέ μου, να μάθει μέσα σε μια κυβερνητική θητεία αυτό το κόμμα!

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

Κανείς δεν πρέπει να χαίρεται για τον διαρκή εξευτελισμό αυτής της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν πρέπει να νιώθει ικανοποιημένος από το ουσιαστικό, πολιτικό της, ταπεινωτικό τέλος. Γιά τέσσερεις κυρίως λόγους:
1. Διότι καταδηλώθηκε η αδυναμία αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης της ευρωζώνης με ένα εναλλακτικό οικονομικώς και ηγεμονικώς τρόπο. Κατέρρευσε η άλλη πιθανότητα και εξευτελίστηκαν οι κεντρικοί της πολιτικοί φορείς στην Ελλάδα.
 2. Διότι κανείς πλέον δεν μπορεί να παίρνει στα σοβαρά αριστερούς που διεκδικούν κυβερνητική εξουσία. Και αυτό δεν είναι καλό για την ελληνική κοινωνία και το πλουραλιστικό-δημοκρατικό πολίτευμα. Δεν αποδείχθηκε πως είναι ανίκανοι, αλλά ότι είναι ικανοί και έτοιμοι για όλα! Αδίστακτοι στο να διασύρουν θεμελιώδεις θεσμούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αδίστακτοι στους τακτικισμούς. Μόνον που αν δεν σέβεσαι τους κανόνες και τις πρακτικές του κοινοβουλευτισμού και δεν φροντίζεις για την ποιοτική τους αναβάθμιση, παύεις να έχεις το κύρος της μεταρρυθμιστικής αριστεράς. Μετατρέπεσαι σε μια κυβερνητική φάρσα του ΚΚΕ, η οποία, ωστόσο, νομοθετεί στα μουλωχτά και άκρως παραπλανητικά αντικοινωνικά μέτρα, υπερηφάνως μάλιστα, καθώς καμία άλλη κυβέρνηση δεξιότερα του πολιτικού φάσματος δεν θα μπορούσε να το πραγματοποιήσει με μικρότερες κοινωνικές αντιδράσεις! Ο συνάδελφoς που συμβουλεύει τον πρωθυπουργό σε ζητήματα πολιτικής ψυχολογίας, φαντάζομαι πως θα τον έχει ενημερώσει για την επιστημονική υπόθεση: αντιδράσεις που δεν διασκεδάζονται στο πεζοδρόμιο, εκτονώνονται συνήθως βίαια στη κάλπη!
3. Διότι καταδείχθηκε πως αριστεροί πολιτικοί δεν είναι αυτονοήτως και κοινωνοί του πολιτισμού που, ως αναφορά τουλάχιστον, διακρίνει τους αριστερούς από τους δεξιούς πολίτες. Το κοστούμι χωρίς γραβάτα δεν κάνει τον αριστερό, αλλά απλώς τον κακόγουστο ή/και κομπλεξικό. Ο επαρχιωτισμός, η κουτοπονηριά, το θράσος και το ύφος του Αλέξη Τσίπρα και μερικών κορυφαίων υπουργών του στις διεθνείς δημόσιες σχέσεις τους είναι εξευτελιστικό για τους ίδιους και για μια παλαιά χώρα στο λεγόμενο Δυτικό Σύστημα. Η Ελλάδα οπισθοδρόμησε υφολογικά και ως πολιτική αισθητική παραπέμπει στην πρώτη περίοδο της μετάβασης κάποιων χωρών της Βαλτικής από το Σοβιετικό στο Δυτικό Σύστημα. Καμία σχέση με την υφολογική παράδοση της ευρωπαϊκής αριστεράς στην Ιταλία, στην Γαλλία, στην Ισπανία ή ακόμη στην Γερμανία! Η ταπεινωτική υποχώρηση αυτής της κυβέρνησης - με την τακτική μάλιστα της παραπλανητικής προς τον ελληνικό λαό διολίσθησης - ενώπιον της στρατηγικής Σόιμπλε-ΔΝΤ, αποκαλύπτει δραματική έλλειψη ποιότητας χαρακτήρων και αυτό δεν είναι καλή εικόνα για τους Έλληνες γενικότερα.
4. Διότι οι κοινωνικές, παράπλευρες συνέπειες της εφαρμογής των μνημονίων στην πράξη θα απαιτούσαν ως αντιστάθμισμα μια ρωμαλέα μεταρρυθμιστική αριστερή κυβέρνηση με αφοσίωση στην ριζοσπαστικοποίηση των δημοκρατικών θεσμών και όχι μια νεοφιλελεύθερη ή αντιδραστική δεξιά κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ πάλεψε ζητήματα κοινωνικού φιλελευθερισμού, παρά την αντίδραση του κυβερνητικού του εταίρου, δεν έδειξε να έχει απαλλαγεί από την κυβερνητική στρουκτούρα του λενινισμού. Και αυτό είναι αντίφαση. Ο λενινισμός είναι μια εκδοχή της επανάστασης και όχι της πολιτικής μεταρρύθμισης. Η τελευταία αντιστρέφει το δόγμα: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Τα μέσα αγιάζουν τον σκοπό. Τα "μέσα", οι διαδικασίες έχουν σημασία μεγαλύτερη από τον σκοπό κατά την αριστερή μεταρρύθμιση. Το τέλος μιας φαιδρής, μουλωχτής και αξιολύπητης κυβέρνησης συνδέεται με έναν παιδιάστικο τις περισσότερες φορές τακτικισμό για την υποκατάσταση του μέσου από τον σκοπό και αντίστροφα, έτσι ώστε να προκληθεί σύγχυση στον πολίτη. Και αυτό, επίσης, είναι κάτι πολύ αρνητικό για την πολιτική ωρίμανση της ελληνικής κοινωνίας.

Η κυβέρνηση αυτή θα μπορούσε να πέσει ή να "πέσει", δρομολογώντας μια μεταβατική διαδικασία δημοκρατικής προόδου, με πολλούς τρόπους. Νομίζω πως ακολουθεί πλέον τον χειρότερο τρόπο, ο οποίος δεν είναι καλός για κανέναν. Ασχέτως αν πρόκειται για αριστερό, κεντρώο ή δεξιό.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Κάθε φορά που ακούς εκκλήσεις για εθνική ενότητα θα πρέπει να κάνεις μαύρες σκέψεις για την ποιότητα της δημοκρατίας και την ευημερία στην Ελλάδα!
Η "εθνική ενότητα" ως master point ενός πολιτικού αφηγήματος (Political discourse) γεμίζει με σημασία για δράση (ενέργεια) - αποκτά συγκεκριμένη έννοια, δηλαδή - στο πλαίσιο της πολιτικοοικονομικής και πολιτισμικής δομής που ορίζει την ανάγκη άρθρωσής του. Άρα, ποτέ με τον όρο "εθνική ενότητα" δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα σε διαφορετική ιστορικώς στιγμή / συγκυρία. Η "εθνική ενότητα" αποσκοπεί στη διαμόρφωση πολιτικής κοινότητας με διαφορετικό τρόπο και διαφορετική οντολογία κάθε φορά που εκφράζεται ως εθνική ανάγκη ενώπιον κάποιας αναφερόμενης κρίσης (: υπαρκτής, ανύπαρκτης, περισσότερο ή λιγότερο κατασκευασμένης).
Θα είμαι σύντομος και άρα κυνικός, αναγνώστη μου, επιχειρώντας να προσεγγίσω τη σημερινή σημασία της "εθνικής ενότητας", καθώς παρατηρώ την επαναφορά του όρου στα πρωτοσέλιδα και την εκφορά του από παράγοντες υψηλής πολιτικής και οικονομικής επιρροής.
Γιατί, λοιπόν, ακούμε και μιλάμε αυτή την στιγμή για εθνική ενότητα;
Επειδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει στην ουσία (αφηγηματικώς και διοικητικώς) καταρρεύσει, ενώ πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί άμεση προσφυγή σε εκλογές με σοβαρή πιθανότητα να σχηματίσει ισχυρή κυβέρνηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όσοι μιλούν για εθνική ενότητα δεν θα ήθελαν, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, να δουν τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό. Θα έχουν τους λόγους τους! Αν ζούσε λίγο ακόμη ο Κ. Μητσοτάκης ίσως τα πράγματα για τον Κυριάκο να ήταν λίγο ευνοϊκότερα. Ίσως! Τώρα, δεν φαίνεται να έχει τύχη, καθώς οι παράγοντες που διαμορφώνουν τη κοινή γνώμη γενικά στην Ελλάδα και ειδικότερα στη ΝΔ, δεν μοιάζει αυτή τη στιγμή να επιθυμούν να του δώσουν την ευκαιρία. Δεν τον θέλουν και προσβλέπουν σε μια κυβέρνηση " εθνικής ενότητας" μέχρι το πέρας της θητείας της παρούσης βουλής. Στο μεταξύ θα έχει γίνει προσπάθεια να ρευστοποιηθεί ο Μητσοτάκης και να είναι άλλος ο ηγέτης της κεντροδεξιάς που θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία στη συνέχεια. 
Από την άλλη, η κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα μπορεί να έχει αποτύχει αφηγηματικώς και διοικητικώς και να έχει υπονομεύσει παγκοσμίως την ευρωπαϊκή προοπτική μιας σύγχρονης μη-λενινιστικής αριστεράς, διακριτής από την παραδοσιακή και μεταμοντέρνα κεντροαριστερά, αλλά έχει κάνει κυριολεκτικώς θαύματα στον τομέα υποστήριξης των ισχυρών οικονομικών παραγόντων της χώρας και μάλιστα εντός ενός εχθρικού έως πολύ εχθρικού διεθνούς περιβάλλοντος για τους περισσότερους από αυτούς. Και όχι μόνον αυτό. Τα έχει πάει καλά και ως προς την εξισορρόπηση των συμφερόντων τους.
Τελικώς, δεν είναι κακός στο μάνατζμεντ της διαπλοκής ο κ. Τσίπρας! Μάλλον είναι από τους ικανότερους πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης στο ζήτημα. Και δεν το λέω ειρωνικά! Έχει προσόντα σε αυτό το κρίσιμο θέμα για κάθε ελληνική κυβέρνηση - και αυτός ο ίδιος και η ομάδα που τον υποστηρίζει σε αυτό του το έργο.
Δεν πρέπει λοιπόν να χτυπηθεί - και να ακυρωθεί για το μέλλον - ο Τσίπρας, είναι πολύτιμο κεφάλαιο για το "κεφάλαιο" , όπως θα έλεγε και ο ίδιος σε μια στιγμή αυτογνωσίας. Είναι πολύτιμος ακόμη και ως προς το νέο κοινωνικό μοντέλο, το οποίο στην ουσία ολοκληρώνει και το οποίο βασίζεται στην (ανα)διανομή της συνολικής φτώχειας και όχι ασφαλώς του συνολικού πλούτου.
Δεν πρέπει, λοιπόν, να καταρρεύσει αυτή η κυβέρνηση υπό το βάρος των δραματικών της αντιφάσεων και ανακολουθιών στο ζήτημα της περίφημης διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Αυτό θα ήταν κακό για την αναδιαρθρούμενη διαπλοκή, ακόμη και για εμπόρους όπλων, όπως πληροφορούμαστε από εξειδικευμένους στο μιλιταριστικό και πατριδοκάπηλο "άθλημα" δημιουργούς. Τι πρέπει; Ομαλά να γεφυρωθεί το αντικειμενικά υφιστάμενο αυτή τη στιγμή πολιτικό κενό από μια κυβέρνηση "Εθνικής Ενότητας", με μια πατριωτική έως αλτρουισμού κίνηση του κυρίου Τσίπρα και πρωτοβουλία του ΠτΔ, ασφαλώς! Έτσι σώζεται μια από χέρι χαμένη παρτίδα πόκερ για τον ίδιο και για όσους επένδυσαν σε αυτό το σικέ παιχνίδι με την τρόικα, όπου τελικώς το μόνο που είχε σημασία ήταν - και είναι - πώς θα πουλήσουμε την εθνική μας αποτυχία σαν ευρωπαϊκή (άρα και δική μας) επιτυχία και το εθνικό μας, πολιτικό ναυάγιο σαν σανίδα σωτηρίας για τη χώρα!

Δεν λέω εκ πεποιθήσεως,πως θα είναι κακό πράγμα μια Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας σήμερα. Ούτε ισχυρίζομαι πως είναι επιζήμιο για την χώρα το "φάγωμα" Μητσοτάκη. Η μεθόδευση με ενοχλεί. Ο τρόπος δεν μου αρέσει, επειδή δεν είναι δημοκρατικός. Επειδή "βραχυκυκλώνει" την ουσιαστική, πολιτική διάσταση του πλουραλισμού. Επειδή μια υποκριτική και "από πάνω" "εθνική συναίνεση" θα έρθει να υποκαταστήσει παραμορφωτικά τον υγιή πολιτικό αγωνισμό και ανταγωνισμό: Τον γνήσιο πολιτικό φιλελευθερισμό, που αποτελεί την βασική προϋπόθεση για δημιουργία περιβάλλοντος ισότητας μέσω της ριζοσπαστικοποίησης των δημοκρατικών θεσμών. 

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

Τρεις έως τέσσερις εβδομάδες χρόνος προσφέρεται στη κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, σε κάθε φάση της λεγόμενης αξιολόγησης, για να πετύχει να προσαρμόσει το αφήγημά της στις νέες οδυνηρές, αναθεωρητικές πραγματικότητες του ατομικού προγράμματος προσαρμογής - όπως ορίζουν τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις με τους εταίρους της Ελλάδας στην ευρωζώνη και το ΔΝΤ, καθώς και η πολιτική συγκυρία στην ΕΕ και στο ΔΝΤ. Αυτός είναι ο κανόνας.
Τρεις με τέσσερις εβδομάδες χρόνος δίδεται από τους δανειστές για να κατασκευάσει η κυβέρνηση το νέο σύμπαν της πολιτικής νομιμοποίησης στο εσωτερικό μιας πολιτικής πραγματικότητας συνήθως αντίθετης στις διακηρύξεις, προβλέψεις και προσβλέψεις της. Τρεις με τέσσερις εβδομάδες για να ανατρέψει για άλλη μια φορά τον εαυτό της.
Μα, δεν ανατρέπει τον εαυτό της - ίσως παρατηρήσεις - την πολιτική της ρητορεία μεταβάλλει διαρκώς για να την προσαρμόσει στις νέες αποφάσεις που λαμβάνονται "out there". Εγκαταλείπει το προηγούμενο αφήγημα που αποδείχθηκε σύνθεση από "έπεα πτερόεντα" για να υιοθετήσει ένα νέο της ίδιας πολιτικής και υφολογικής μορφής, αλλά ικανού πιθανώς να νομιμοποιήσει πολιτικώς στο εσωτερικό τις νέες αποφάσεις του Eurogroup. Άρα, δεν ανατρέπει τον εαυτό της, αλλά απλώς το προηγούμενο είδωλό της. Δεν ανατρέπει το "είμαι" της αλλά απλώς το "υπάρχειν" της, αν προτιμάς.
Άλλωστε, όπως πληροφορηθήκαμε από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εκ των υστέρων ασφαλώς, η κυβέρνηση αυτή δεν ήρθε για να σεβαστεί την ρητορεία της και να υπηρετήσει την πολιτική της άποψη, αλλά για να σώσει τον τόπο - όπως ακριβώς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Συνεπώς, "το υπάρχειν" της συνδέεται με την σωτηρία του τόπου και με το "το μη χείρον βέλτιστον", όπου "το χείρον" κατασκευάζεται πάντα άνετα και κυρίως εύλογα με συνδικαλιστική μαεστρία: μια μείωση της τάξης του 20% στο εισόδημα είναι το "μη χείρον" ενώπιον μιας άλλης 30% ή 40%, δεν είναι έτσι;  Έτσι είναι και έτσι λέει ο αγωνιστής συνδικαλιστής. Πετύχαμε με στρατηγική υποχώρηση μια νίκη, συνάδελφοι! Κερδίσαμε 10 με 20%. Εκτός του ότι ρεζιλέψαμε τον ταξικό αντίπαλο!
Να είσαι βέβαιος μετά το προσεχές Eurogroup η κυβέρνηση θα ανακοινώσει περιχαρής πως πέτυχε, με στρατηγική υποχώρηση στο ζήτημα του χρέους, μεγάλη νίκη στα μέτρα και ακόμη μεγαλύτερη με την (ψυχική) διάσπαση των δανειστών. Αυτό σημαίνει πως είτε (στο μέλλον) θα ρυθμιστεί το ελληνικό χρέος, είτε αυτό θα απορρυθμίσει την ευρωζώνη! Ουάου! Άρα, πες πως ρυθμίστηκε ήδη, πες πως είναι βιώσιμο, πες πως αναδιαρθρώθηκε, πες πως λύθηκε το ζήτημα του χρέους, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα κλονιζόταν η ευρωζώνη!

Το ΔΝΤ μπορεί να είναι αντίπαλος, αλλά είναι και σύμμαχος εκεί όπου είναι αντίπαλος ο Σόιμπλε και αντίστροφα! Κεντάει στρατηγικώς η ομάδα των "political flexitarians"! Έτσι νομίζει. Δεν πρόκειται για "ποσοτική χαλάρωση" της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, αναγνώστη μου, για ποιοτικό ξεχείλωμα σε σημείο απολύτως αντιαισθητικό, πρόκειται. Είναι αντιαισθητική η πολιτική επικοινωνία των ανθρώπων αυτών και όχι απλώς παράδοξη έως γελοιότητας η πολιτική τους συμπεριφορά. Ως ύφος πέτυχαν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να υιοθετήσουν τα χειρότερα πρότυπα της μεταπολίτευσης. Αυτό τους εξομοιώνει, δυστυχώς, με το ήθος εκείνων που, όπως ισχυρίστηκαν, ήρθαν για να ανατρέψουν.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης σε ανακοίνωσή που εξέδωσε επισημαίνει πως δεν πρέπει να υπάρξει τιμή προς τον Νίκο Μέρτζο. Να σημειωθεί πως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και το υπουργείο εξωτερικών θα τιμήσουν τον εν λόγω δημοσιογράφο.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ:
“Καμία τιμή στο Νίκο Μέρτζο
Να ακυρωθεί η απόφαση
Έναν από τους; πιο γνωστούς εκφραστές της εθνικιστικής δεξιάς στη Θεσσαλονίκη επέλεξε να τιμήσει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και το υπουργείο εξωτερικών.
Πρόκειται για το δημοσιογράφο και εκδότη της εφημερίδας Ελληνικός Βορράς, Νίκο Μέρτζο, στον οποίο θα απονεμηθεί το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος.
Βέβαια ο Νίκος Μέρτζος διετέλεσε, εκτός των άλλων, και διορισμένο από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο, μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής στην κυβέρνηση των συνταγματαρχών το 1970. Παρέμεινε στην επιτροπή και τα επόμενα χρόνια ως γραμματέας και β΄ αντιπρόεδρος.
Ως ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης θεωρούμε την απόφαση του προέδρου της Δημοκρατίας και του υπουργού Εξωτερικών, τουλάχιστον άστοχη και προκλητική
Στη μνήμη των αγωνιστών της αντιδικτατορικής αντίστασης, των χιλιάδων ανθρώπων που φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και κάποιοι έχασαν τη ζωή τους, ζητάμε την ακύρωση της απόφασης.
Δεν είναι δυνατόν η Δημοκρατία να απονέμει συγχωροχάρτια σε εκείνους οι οποίοι επιβουλεύτηκαν την ελευθερία του ελληνικού λαού, ανάμεσα στους οποίους εξέχουσα θέση κατέχει ο Νϊκος Μέρτζος¨”.
Στον βαθμό που ο άνθρωπος από στερεά μορφή μετατρέπεται σε υγρή και ρευστοποιείται για να χωρέσει στις νέες πραγματικότητες, μέσω νέων λέξεων που αντικαθιστούν άρρητα τις βασικές έννοιες της οντολογίας του, χάνει την ηθική του υπόσταση και υποβαθμίζεται πολιτικά στο επίπεδο της καρικατούρας.   
Αυτό πιστεύω. Και αυτό απαντώ σε όσους με ρωτούν: Δεν μπορεί να αλλάξει ο άνθρωπος; Δεν μπορεί να μεταβάλει στάση και άποψη; Πώς, τα πάντα μπορεί και δικαιούται, αλλά έντιμα και καθαρά...στερεά και όχι ρευστοποιούμενος για να περάσει από την "αναδιάρθρωση του χρέους" και  από το "κούρεμα" - για παράδειγμα - στην "απομείωση", στην "αναμόρφωση" και στη συνέχεια στη "βιωσιμότητα"! Για να περάσει κατόπιν στη "διευθέτηση" και μετά στη συνολική "ρύθμιση"! Για να καταλήξει στην ικανοποίηση από την εκταμίευση της δόσης και την μερική έστω ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της ΕΚΤ!
Και ασφαλώς η ρευστοποίηση του ανθρώπου στην οποία αναφέρομαι δεν αφορά αποκλειστικά στο αφήγημα του χρέους, ούτε μόνον στον Αλέξη Τσίπρα, αλλά σε ολόκληρη τη δομή που υποστηρίζει άμεσα ή έμμεσα τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ως ρευστά ανθρωπάκια πολιτεύονται σε όλα τα ζητήματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, για να καταλήξουν σαν αέρια πλέον (παραπλανητικά) στο "αέριο", καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία και η πίεση του οικονομικού και γεωπολιτικού περιβάλλοντος!
Και έρχεται μετά ο ευφυής, έντιμος και ικανός "Στάθης στον Ενικό" και σου λέει πως για τη μεταβολή του σχήματος και του μεγέθους του Αλέξη και του ΣΥΡΙΖΑ ευθύνεται η άτιμη η παγκοσμιοποίηση, ενώ ο άλλος ο περίεργος (νεοφιλελεύθερος) δεξιός επιμένει πως φταίει ο διπλοπρόσωπος, ρευστός Λένιν, που νομιμοποίησε πολιτικώς αυτή τη κουλτούρα! Σε λίγο θα βγει και ο μηχανικός-οικονομολόγος του ΣΥΡΙΖΑ για να υποστηρίξει, χαμογελώντας κάτω από τα μουστάκια του, πως αυτή είναι η μηχανική της αριστερής πολιτικής, που βασίζεται σε συμπεριφορικές και ασφαλώς ρητορικές προσαρμογές στη βάση της φυσικής που ορίζεται από τη κατάσταση της ύλης!
Σαχλαμάρες! Παράγοντας, αναγνώστη μου, είναι ο άνθρωπος και όχι η δομή ή το περιβάλλον. Παιδαγωγός είναι ο άνθρωπος και όχι η δομή ή το περιβάλλον, όπως αντιθέτως υποστηρίζουν νεοφιλελεύθεροι και δογματικοί του μαρξιστικού στρουκτουραλισμού. Η απόλυτη ευθύνη για την πολιτισμική και πολιτειακή αποσάθρωση που συνεχίζεται και εμβαθύνεται στις μέρες μας μέσω της πολιτικής της τρόικας στα ελληνικά πράγματα, βαρύνει την παρούσα κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ στην Ελλάδα, δηλαδή τους ανθρώπους που λειτουργούν σε αυτά.
Συμφωνώ απολύτως με τον Στάθη πως "η πολιτειακή αποσάθρωση διευκολύνει την κοινωνική διάλυση και την πολιτική απίσχναση της πατρίδας". Μόνον που εγώ αναζητώ και εντοπίζω πολιτικώς την αιτία στο ρευστό ανθρωπάκι που κυβερνά, αντιπολιτεύεται ή αναλύει και σχολιάζει. Αυτό παντρεύει τον Φουκώ με τον Μπουρντιέ για να προσδώσει στην ιστορικά διαμορφούμενη "τάξη πραγμάτων" ανθρώπινη, δηλαδή πολιτική, ουσία.

Αν ξεφύγεις από τον άνθρωπο ως παράγοντα ισχύος, τότε η ηθική συνδέεται με την πολιτική με έναν υπερβατικό, πρόστυχο και καιροσκοπικό τρόπο. Δηλαδή, στην ουσία η πολιτική απελευθερώνεται από την ηθική και τον άνθρωπο και μεταβάλλεται σε μηχανή που σαρώνει, υπό το σλόγκαν "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Αγιάζει την ίδια τη μηχανή, τα μνημόνια, τη μετανεωτερική αποικιοκρατία μας και τελικά το κάθε ρευστό ανθρωπάκι που καμώνεται τον σημαντικό ηγέτη...

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Αναζητώ την είδηση από τη χθεσινή συνεδρίαση του Eurogroup και δεν την βρίσκω στο κείμενο της επίσημης ανακοίνωσης αυτού του άτυπου Οργάνου της ΕΕ, το οποίο έχει αποκτήσει παραμορφωτικά αποφασιστικό ρόλο στην διακυβέρνηση της Ελλάδας - και ασφαλώς μόνον και ειδικά επ' αυτής.
Δεν εννοώ πως δεν υπάρχουν διαψεύσεις σε όλα σχεδόν τα ζητήματα, επί των οποίων τοποθετήθηκε η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός την αμέσως προηγούμενη περίοδο, κατά την οποία κτιζόταν κοινή γνώμη για να προνομοθετηθούν οι αθλιότητες του πολυνομοσχεδίου που αφορούν στην επέκταση του Τρίτου μνημονίου και στην θέσπιση ενός Τετάρτου. Εννοώ πως για όλα αυτά που περιέχει η ανακοίνωση σου έχω μιλήσει ξεκάθαρα αναγνώστη μου, χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως διαφορά στο πνεύμα, στο χρονοδιάγραμμα ή έστω στις λεπτομέρειες των κατευθύνσεων.
Δεν υπήρξαν εκπλήξεις και δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις μέχρι το 2018. Στη συνέχεια, αν δεν υπάρξουν εκπλήξεις, δεν θα υπάρξει επιβίωση της Ελλάδας εντός του Ευρώ! Αν δεν υπάρξει ένας πακτωλός επενδύσεων (: πάνω από 150 δις ευρώ) μέσα σε ενάμιση χρόνο, το πρόγραμμα θα σκάσει σαν φούσκα, επειδή είναι φούσκα και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι συμμετέχοντες στο Eurogroup και ασφαλώς η ελληνική κυβέρνηση των μασκαρανθρώπων που υποδύονται τους αριστερούς κυβερνήτες. Δυστυχώς το γνωρίζουν και οι επενδυτές...
Αν, ωστόσο, επιμένεις να αναζητείς "είδηση", εστίασε στην μεθοδολογία του Eurogroup. Εκεί θα διακρίνεις τον εκφυλισμό του. Χθες είδαμε να μεταβάλλεται η φύση του Οργάνου και από ψευδοπολιτικό να συμπεριφέρεται σαν ψευδοτεχνικό, με αποτέλεσμα να διασύρεται απολύτως ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του, καθώς η σχέση χρέους- πλεονάσματος-μέτρων, οδηγεί σε μια διαφορετική συμφωνία από αυτή που παρουσίασαν ως γενικό πλαίσιο στη βουλή κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου. Σε τεχνικό επίπεδο δεν υπήρχε μια συμφωνία πακέτο, όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός και προδήλωνε ο υπουργός οικονομικών, αλλά απλώς μια "προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των θεσμών στο νέο «πακέτο» μεταρρυθμίσεων" - όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση τουEurogroup.
Με μια κουβέντα, είναι πλέον πασιφανές πως η ελληνική κυβέρνηση δεν διαπραγματεύεται ούτε το ζήτημα του χρέους, ούτε αυτό των ανεδαφικών πλεονασμάτων (: θα πάρει ό,τι της δώσουν) και έχει περιοριστεί απλώς στην διαπραγμάτευση της διαδικασίας νομοθέτησης και εφαρμογής των μέτρων προσαρμογής και ασφαλώς εσωτερικής υποτίμησης.
Μόνον που έτσι δεν είσαι κυβέρνηση. Δεν ασκείς δική σου πολιτική. Δεν διαπραγματεύεσαι πολιτικά. Ασκείς μικροπολιτική, για πολιτική νομιμοποίηση του εαυτού σου ως "σωτήρα της χώρας", αν και στην πραγματικότητα λειτουργείς ως ντίλερ της τρόικας, ενώ εφαρμόζεις την πολιτική της τρόικας στο πλαίσιο ενός καθεστώτος ανάγκης. 

Χθες το βράδυ στο  Eurogroup εξαφανίστηκε ο παράγων ελληνική κυβέρνηση. Ο ρόλος της είχε ολοκληρωθεί προσωρινώς την προηγούμενη εβδομάδα. Θα συνεχιστεί σε λίγο, όταν πλέον από τη σχέση χρέους-πλεονασμάτων προκύψει λογιστικώς η ανάγκη για νέα μέτρα. Αν δεν προκύψει ο Αλέξης Τσίπρας θα βάλει γραβάτα, αλλά θα πρέπει να βγάλει τη μάσκα του διαπραγματευτή, λέγοντας απλά και ασφαλώς στη γλώσσα της “ευθύνης και του καλού σερβις”, που έχει προσφάτως υιοθετήσει: you asked and weve delivered!Τώρα, είναι να μην του ρίξει φάσκελο ο Αντώνης Σαμαράς;

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Με μπροσούρα που ήδη διανέμει στους πολίτες του Θερμαϊκού, η Ανεξάρτητη Πρωτοβουλία Πολιτών Θερμαϊκού, ενημερώνει για τις νέες μειώσεις που υπόγραψε με το νέο μνημόνιο 4 η κυβέρνηση της ψευτοαριστεράς και καταγγέλει την ενδοτική πολιτική της προθυμίας προς τους δανειστές. Μια πολιτική που εξουθενώνει και φέρνει σε κατάσταση απόγνωσης τα χαμηλά και μεσαία στρώματα των Ελλήνων. Μια πολιτική που μπορεί και πρέπει να ανατραπεί με την πτώση της κυβέρνησης "σούργελο".

Όλη η ανακοίνωση της Ανεξάρτητης Πρωτοβουλίας:

ΝΕΟΙ ΦΟΡΟΙ - ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ
ΠΑΨΕ ΠΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΤΑΣ – ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΑΣ


Η κυβέρνηση του “μεγάλου αριστερού” ηγέτη Αλέξη κωλοτούμπα με τη συμφωνία της Μάλτας, που ολοκληρώθηκε την πρωτομαγιά, και στη συνέχεια των 200 μνημονιακών μέτρων που ψήφισε και εφαρμόζει την τελευταία διετία κατέληξε μετά από 6 μήνες “σκληρών διαπραγματεύσεων” σε πακέτο νέων μέτρων.

Τα κυριότερα απ’ αυτά είναι η νέα περικοπή των κουτσουρεμένων συντάξεων από 1/1/19 σε ποσοστό 18%   πράγμα που σημαίνει μια σύνταξη των 900 ευρώ να πέσει στα 720, η περικοπή του αφορολόγητου από τις  9.000 στις 5681 ευρώ, που στην πράξη σημαίνει ότι όσοι παίρνουν μισθό πάνω από 400 ευρώ θα πληρώνουν φόρο το ίδιο με τους συνταξιούχους των 500 ευρώ καθώς και με τους ανέργους που είχαν την ατυχία να έχουν ένα σπίτι ή ένα αυτοκίνητο και θα πληρώνουν φόρο λόγω τεκμηρίου εισοδήματος.
Αυτή είναι η κυβέρνηση της υποτιθέμενης αριστεράς που θα πήγαινε το αφορολόγητο στις 12.000 ευρώ!

Παράλληλα όμως η κυβέρνηση επειδή έχει ως προτεραιότητα τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, θα ψηφίσει και αντίμετρα όπως παροχή 300.000 μερίδων φαγητού από το 2019 στην πρωτοβάθμια εκκπαίδευση, δηλαδή εκτιμά η  «αριστερή» κυβέρνηση της απάτης ότι το 2019 ο μισός σχολικός πληθυσμός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θα είναι εξαθλιωμένος και θα έχει ανάγκη συσιτίου. Λαμπρές προοπτικές για το μέλλονΕπίσης  προβλέπεται η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης για τους συνταξιούχους οι οποίοι θα χάσουν 2000 – 3000 € ετησίως από την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς και τη μείωση του αφορολόγητου.

Βγαίνουν λοιπόν στις τηλεοράσεις οι κυβερνητικοί βουλευτές,  που παίρνουν 7000 μισθό το μήνα, να μας λένε παραμύθια για ισοδύναμα μέτρα. Αφού λοιπόν τα μέτρα θα είναι ισοδύναμα και θα έχουν μηδενικό κόστος γιατί τα παίρνετε, είναι μάλλον κι αυτά σαν το παράλληλο πρόγραμμα με το οποίο κέρδισε η ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ τις εκλογές το Σεπτέμβριο του ’15.

Η Ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από ονόματα ηρώων και αγωνιστών για τη λεφτεριά και την προκοπή του τόπου, έχει όμως αρκετούς προδότες όπως ο Εφιάλτης, οι Νενέκοι, οι ταγματασφαλίτες της κατοχής, οι Τσιριμώκοι.  Δίπλα σ’ αυτά τα ονόματα  θα γραφτούν σε λίγο και τα ονόματα Τσίπρα Καμμένου και της παρέας που πούλησε το όχι του ελληνικού λαού για τις καρέκλες μιας πρόσκαιρης εξουσίας, υποτασσόμενη στους ξένους δανειστές και στους ντόπιους συνεργάτες τους, μεγαλοπαράγοντες  του ποδοσφαίρου που παράλληλα είναι έμποροι ναρκωτικών, λαθρέμποροι πετρελαίου και  πολυεθνικές που καταστρέφουν το περιβάλλον βλέπε Σκουριές Χαλκιδικής.

Παράλληλα η παρούσα κυβέρνηση προσφέρει  γη και ύδωρ στους Αμερικάνους προτείνοντας επέκταση της βάσης της Σούδας για να έχουν ορμητήριο για την παραπέρα διάλυση της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Δείχνει κατανόηση, μαζί με  τους υπόλοιπους ψοφοδεείς αρχηγούς του Νότου,  στον παρανοϊκό  ΤΡΑΜΠ που βομβάρδισε τη  Συρία.  Δεν παίρνει θέση ενάντια στους παγκόσμιους εμπρηστές του νέου μεγάλου πολέμου που ετοιμάζεται από Αμερικανούς και  Νατοϊκούς.

Αφήνει τους Τούρκους να αλωνίζουν στο Αιγαίο και να ανοιγοκλείνουν τη στρόφιγγα με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες μεταβάλλοντας σε ένα απέραντο hot spot  τα νησιά του Αιγαίου,  για να οικονομάνε ανεξέλεγκτα οι κάθε λογής ΜΚΟ και οι πράκτορες του Σόρος καθώς και διάφοροι λογής λογής εγκληματίες που έχουν έρθει μαζί με τους πρόσφυγες.


Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να πέσει τώρα όπως έπεσαν και οι προηγούμενες, ο λαός να βγει στους δρόμους και να διεκδικήσει την αξιοπρέπειά του, την επιβίωσή του, την εθνική ανεξαρτησία,  γιατί τη λύση δεν θα δώσει ούτε ο Κούλης ούτε η Φώφη, ούτε ο Λεβέντης, ούτε οι ναζιστές  αλλά μόνο ο αγώνας της πλειοψηφίας του 90% του ελληνικού λαού που βλέπει τη ζωή του να καταστρέφεται και τη χώρα του να ξεπουλιέται.


ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ



Η μορφολογία του ψέματος του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως αυτό εκφράζεται ως ολοκληρωμένο αφήγημα από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τον πολιτικό επιστήμονα και θα έπρεπε να έχει για τον δημοσιογράφο.
Αν δεν μελετήσεις προσεκτικά και απροκατάληπτα αυτό το φαινόμενο πολιτικής επικοινωνίας δεν πρόκειται να καταλάβεις τη σύγχρονη διάσταση της πολιτικής εξουσίας και ηγεμονίας στην Ελλάδα, ούτε ασφαλώς τον κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα της εξέλιξης των μνημονίων με την τρόικα.
Είναι σαχλαμάρα να ισχυρίζεσαι πως η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε προς το δυσμενέστερο για την ελληνική κοινωνία τον χαρακτήρα των μνημονίων. Πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το "κακό", ενώ οι πολιτικοί του αντίπαλοι το "καλό"! Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σαχλαμάρα η διαπίστωση πως ο ΣΥΡΙΖΑ δομεί μια μεγαλύτερη απάτη από τους προηγούμενους κυβερνήτες της κρίσης: ολοκληρώνοντας την απάτη διάσωσης διά της συγκεκριμένης μεθοδολογίας της τρόικας. Πρόκειται για τον ήρωα, ο οποίος εμφανίζεται πλέον ως σωτήρας του εαυτού του, καθώς δεν μπόρεσε να επιβληθεί στην τρόικα και να αλλάξει τις παραμέτρους λιτότητας, εσωτερικής υποτίμησης και εκποίησης της δημόσιας περιουσίας που αποτελούσαν από την αρχή των μνημονίων την στρατηγική της τρόικας για συντεταγμένη πτώχευση.
Η μορφολογία του ψέματος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει πλέον μια επιχείρηση διάσωσης του ιδίου και όχι του ελληνικού λαού - όπως εμφανίσθηκε στην αρχή. Τώρα η συνάρτηση διαμορφώνεται: ο ήρωας οφείλει πάση θυσία να σώσει τον εαυτό του στην πολιτική σκακιέρα για να μπορεί να ισχυρίζεται πως θα σώσει και τον λαό (του) στο μέλλον. Ενώ κατά την "διαπραγμάτευση" του Τρίτου Μνημονίου ο ήρωας εμφανίσθηκε έτοιμος να θυσιαστεί για τον λαό του. 
Από την πλευρά μου, σχολίασα αρνητικά το ύφος του ΣΥΡΙΖΑ κατά το Τρίτο Μνημόνιο, ενώ σήμερα που μπαίνουν οι βάσεις για το Τέταρτο, θα ήμουν μάλλον ακριβής αν μιλούσα για το ευτελές φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα αντιμετωπίζω κυριολεκτικώς αποκρουστικά το ύφος ΣΥΡΙΖΑ, καθώς είναι αυτό που εκχυδαΐζει έναν πολιτισμό, που το κόμμα αυτό της αριστεράς δήλωσε πως ήρθε στα πράγματα για να ανατρέψει. Αν αυτό είναι αριστερά, τότε η σύγχρονη αριστερά είναι απλώς μορφή πολιτικής απάτης για να εφαρμοστούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές με μικρότερη κοινωνική αντίδραση. Εξαπάτηση με όλα τα μέσα... και τίποτε περισσότερο.
Αυτό πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ με το ύφος που καλλιεργεί: Να καταστεί μια θλιβερή μορφή πολιτικής απάτης, η οποία καθημερινά προσβάλει τις διανοητικές του ρίζες, στην προσπάθεια να σώσει το "τομάρι" του.
Αν η σημερινή αριστερά δεν είναι μια έντιμη και ώριμη δύναμη σοσιαλιστικού προσανατολισμού, τότε είναι μια φάρσα της ιστορίας του διπολισμού. Μια φάρσα ενός πολιτισμικού προτύπου που κατέρρευσε εξευτελιστικά, μαζί με την κατάρρευση ενός άκρως προβληματικού οικονομικού μοντέλου (κρατικού καπιταλισμού).
Αν αριστερά σημαίνει μαγκιά και κυνισμός στην απάτη, τότε παύει να έχει σημασία ο ιδεολογικός προσανατολισμός και οι κατηγορίες «αριστερός-δεξιός».  
Φοβάμαι πως αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ επιφέρει πολύ μεγαλύτερη πολιτισμική ζημιά στην Ελλάδα, από ότι οικονομική. Στον οικονομικό τομέα κάνει αυτά που θα έκανε οποιοσδήποτε άλλος ακολουθούσε την στρατηγική της τρόικας, η οποία με έναν σταλινικό τρόπο νεοφιλελευθεροποιεί τις οικονομικές σχέσεις, ισοπεδώνοντας ασφαλώς την μεσαία τάξη.
Λες οι σταλινικοί του ΣΥΡΙΖΑ να ανακάλυψαν το "σοσιαλιστικό" μεγαλείο του νεοφιλελευθερισμού και απλώς η μορφολογία του ψέματός τους δεν μας επιτρέπει να το αντιληφθούμε; Δεν αποκλείεται! Πράγματι, ο ολοκληρωτικός νεοφιλελευθερισμός κατατείνει στη δημιουργία δύο τάξεων, όπως αντίστοιχα ο σταλινισμός. Στο ένα τρίτο των προνομιούχων της κοινωνίας που ασκεί την ηγεμονία του στα δύο τρίτα, τα οποία βιώνουν μια μορφή "σοσιαλισμού" στο όριο της φτώχειας. Αυτό κατασκευάζει η τρόικα και σε αυτό συμφωνεί  - αν και δεν θα συμφωνούσε, αν δεν συμφωνούσε η τρόικα στα μέτρα της απάτης του ΣΥΡΙΖΑ  - ο κυβερνητικός συνασπισμός αριστερών-δεξιών. Δηλώνουν πολύ ικανοποιημένοι και λιγότερο ικανοποιημένοι, αλλά πάντως ικανοποιημένοι από το προσχέδιο των νέων μέτρων, τα οποία αυτή τη φορά καταλύουν υφολογικώς κάθε έννοια νομιμότητας, δημοκρατίας και κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα - όπως ακριβώς εξήγησε εγκαίρως ο ΠτΔ και συμφώνησε ο πρωθυπουργός!

Να, αναγνώστη μου, σε τι υπερέχει ο αριστερός από τον δεξιό απατεώνα. Ο πρώτος είναι μεγαλύτερος υποκριτής. Ένα ακόμη πιο ευτελές υποκείμενο ενός πολιτισμού που προσβάλει αυτό καθ' εαυτό το ανθρώπινο είδος εκτός από τη διάνοια και την αξιοπρέπεια. 

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.