Articles by "Σκοπιανό"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σκοπιανό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

«Θα κρατήσουμε τον όρο Μακεδονία στο αεροδρόμιο και τα ΚΤΕΛ; Κατεβαίνουν οι τουρίστες και νομίζουν ότι κατεβαίνουν στα Σκόπια», το ζήτημα είναι τι κάνουμε και εμείς όχι μόνο οι άλλοι, τόνισε μεταξύ άλλων ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γ.Μπουτάρης, στο δημοτικό συμβούλιο σε άλλη μια παρέμβαση για το ζήτημα που ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ τους Έλληνες.

Αυτά δήλωσε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, χωρίς ντροπή και τσίπα.

Αν αυτό δεν είναι η επιτομή της προδοσίας, ιδιαίτερα μετά τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια των τελευταίων εβδομάδων τότε τί είναι;

Εφιάλτης Μπουτάρης θα πρέπει να λέγεται πλέον ο ανθέλληνας δήμαρχος.

Και δεν διακιολογείται ακόμα κι αν έκανε χρήση οινοπνεύματος ή ουσιών ....

ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ !!!

Και όλα αυτά μετά τις προκλητικές προσσεγγίσεις του Ζάεφ με τους Τούρκους των προηγούμενων ημερών και τις εξοργιστικές δηλώσεις για την Κυπριακή ΑΟΖ.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μια πλήρως αποστομωτική απάντηση, προς όσους τον κατέκριναν για τα όσα είπε στο συλλαλητήριο για το Σκοπιανό στην πλατεία Συντάγματος, έδωσε ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.

Με επιστολή του που δημοσεύτηκε στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», ο κ. Θεοδωράκης χαρακτηρίζει ηλίθιους ή τόσο αδίστακτους και τρομοκρατημένους τους εχθρούς του ώστε να ισχυρίζονται ότι με τις φράσεις “Αδέρφια μου φασίστες, ναζιστές, τραμπούκοι, τρομοκράτες” δήλωσε μπροστά στο Πανελλήνιο ότι είναι… τραμπούκος και τρομοκράτης».

Ολόκληρη η επιστολή του Μ. Θεοδωράκη:

«Μου ζητάτε να απαντήσω σε άτομα που το λιγότερο που μπορώ να πω γι’ αυτά είναι ότι βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση. Σε μια ζωή με συνεχή δράση πάντοτε στο προσκήνιο της εθνικής και κοινωνικής μας ζωής χωρίς ποτέ να υπολογίσω αντιδράσεις που συχνά με οδηγούσαν στο χείλος του θανάτου, τι βρήκαν να μου προσάψουν οι σημερινοί μου συκοφάντες;
Ότι υπήρξα μέλος της ΕΟΝ! Η ηλικία μου ήταν 11-13 ετών και η συμμετοχή σε αυτή την οργάνωση ήταν υποχρεωτική για όλους τους μαθητές της χώρας.
Ότι έκανα δήλωση στη Μακρόνησο μαζί με τους 100.000 μάρτυρες αγωνιστές που υπέκυψαν στα πρωτοφανή βασανιστήρια. Εγώ, όμως, ήμουν από τους ελάχιστους που δεν υπέγραψαν και μάρτυς μου ο δολοφονηθείς αστυνόμος Μπάμπαλης που μου ζήτησε να υπογράψω στα 1964 επί πρωθυπουργίας Παπανδρέου! Με πρωτοβουλία του Βασίλη Βασιλικού και του Θεόδωρου Πάγκαλου οργανώθηκε σε θέατρο της περιοχής Πατησίων ογκώδης συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
Ότι είχα την ευθύνη και το θάρρος να αγνοήσω την πολιτική μου ιδιότητα και να προτείνω τη λύση Καραμανλή, δηλαδή τον πολιτικό μου αντίπαλο, θυσιάζοντας τον εαυτό μου για το καλό της πατρίδας μου. Αν και η Ιστορία με δικαίωσε, εξακολουθούν ορισμένοι φανατικοί ανεγκέφαλοι να αναφέρονται στην πρωτοβουλία μου αυτή μόνο και μόνο γιατί έχουν ανάγκη να μου ρίξουν με κάθε θυσία τη λάσπη που έχει γίνει ένα με τον εαυτό τους.
Και τέλος, ο Μητσοτάκης! Με κατηγορούν ότι συνεργάστηκα με τον Μητσοτάκη σαν να ήταν ένας προδότης, ενώ είχε ψηφιστεί από το 48% των Ελλήνων ψηφοφόρων. Άλλωστε συνεργάστηκα μόνο εγώ; Γιατί δεν λένε λέξη για τον Φλωράκη και τον Κύρκο, το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ εκείνης της εποχής;

Τέλος, γιατί παριστάνουν ότι δεν κατανοούν την ειρωνεία και τον σαρκασμό μου στην εισαγωγή της ομιλίας μου για να στηλιτεύσω την παρουσία της Χρυσής Αυγής και λοιπών ακροδεξιών στοιχείων (που τελικά εξαφανίστηκαν και πνίγηκαν μέσα στη λαοθάλασσα και ανασύρθηκαν την επομένη στην επιφάνεια από τα κανάλια της ντροπής);

Είναι τόσο ηλίθιοι ή τόσο αδίστακτοι και τρομοκρατημένοι οι εχθροί μου ώστε να ισχυρίζονται ότι με τις φράσεις “Αδέρφια μου φασίστες, ναζιστές, τραμπούκοι, τρομοκράτες” δήλωσα μπροστά στο Πανελλήνιο ότι είμαι… τραμπούκος και τρομοκράτης; Οσο για το “φασίστες” και “ναζιστές”, είναι αλήθεια ότι με πλήγωσαν ανεπανόρθωτα στα πέτρινα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου, τότε που διαφέντευαν τη μοίρα μας. Ομως τελικά εγώ βγήκα νικητής, με τελευταία ηρωική πράξη τη στιγμή που μπροστά σε ένα εκατομμύριο πατριώτες-δημοκράτες βρήκα την ευκαιρία να τους “φτύσω” μεγαλοπρεπώς, όπως έκανα σε όλη τη ζωή μου από τον καιρό που ξερνούσαν φωτιά και σίδερο μέχρι τώρα που βρίσκομαι στην κορυφή του Ολύμπου όπου με έχει ανεβάσει η αγάπη του λαού! Αυτά λοιπόν. Και με τις θερμές μου ευχαριστίες».
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η επικεφαλής της ΠΛΕΥΣΗ΅ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Ζωή Κωνστατοπούλου στηρίζει τον Μίκη, που βάλλεται από δήθεν "αριστερούς" που καταλήγουν οι ίδιοι φασίστες.
"Σήμερα μίλησε ο Μίκης, ως πατριώτης και διεθνιστής. Ως πραγματικός αριστερός" αναφέρει. Και δεν παραλείπει τον Γιώργο Κασιμάτη:
"Σήμερα μίλησε ο Γιώργος Κασιμάτης, ως συνεπής υπερασπιστής του Συντάγματος, της Δημοκρατίας κ της λαϊκής κυριαρχίας. Που αντιμάχεται τα Μνημόνια άοκνα επί 8 χρόνια. Είμαι περήφανη για τις μάχες που δίνουμε μαζί.".
Όλη η ανακοίνωση - δήλωση της Ζωής στον προσωπικό της λογαριασμό στο fb:

Σήμερα μίλησαν οι πολίτες.
Με τη μαζική, ειρηνική, μεγαλειώδη και μοναδική παρουσία τους.
Σήμερα οι πολίτες έκαναν τους φασίστες να φαίνονται θλιβερά μηρμύγκια. Αντί για οδηγούς, όπως πασχίζουν να τους παρουσιάσουν κάποιοι δήθεν "αριστεροί", που καταλήγουν οι ίδιοι φασίστες.
Σήμερα μίλησε ο Μίκης, ως πατριώτης και διεθνιστής.
Ως πραγματικός αριστερός.
Που αγαπά την πατρίδα του κι αναγνωρίζει στους άλλους λαούς το δικαίωμα να αγαπούν τη δική τους πατρίδα.
Σήμερα μίλησε ο Γιώργος Κασιμάτης, ως συνεπής υπερασπιστής του Συντάγματος, της Δημοκρατίας κ της λαϊκής κυριαρχίας. Που αντιμάχεται τα Μνημόνια άοκνα επί 8 χρόνια. Είμαι περήφανη για τις μάχες που δίνουμε μαζί.
Σήμερα γράφτηκε μια σελίδα στην ιστορία από τις πολλές που θα ακολουθήσουν.
Την έγραψε ο λαός.
Αυτός ο περήφανος κι ανυπότακτος λαός.
Που δε μπερδεύεται.
Σήμερα, μόνο σεβασμός για αυτόν τον λαό.
Τον μικρό και τόσο μεγάλο.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 2

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος * 

Η οικονομική μας απομόνωση ενίσχυσε την εθνική μας νεύρωση, τον εθνικισμό! Και τα σύγχρονα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό έδειξαν όχι οπωσδήποτε πως η Μακεδονία είναι ελληνική, αλλά πως σίγουρα η Μακεδονία είναι βολική για όλους, εκτός από όσους δεν εμπορεύονται ιδέες, πατρίδες και σύμβολα και δεν εκμεταλλεύονται τον εθνικισμό είτε για να κτίσουν καριέρες, είτε για να κατασκευάσουν προοδευτικό προφίλ.   
   
Ήταν επιλογή του ελληνικού πολιτικού συστήματος το «δύο βήματα πίσω στη δημοκρατία για τη σταθεροποίηση της οικονομίας». Το διατύπωσε ως ιδέα ο Γιώργος Παπανδρέου και το εννοούσαν όλοι όσοι εμμέσως ή αμέσως υποστήριξαν τη συγκεκριμένη μορφή πτώχευσης και διάσωσης της Ελλάδας ως Υποτελούς πλέον Πολιτείας. Από τη δεξιά έως το τμήμα εκείνο της  αριστεράς που προτίμησε «να θυσιάσει τη ρητορεία της για να σωθεί η πατρίδα», όπως διατυπώθηκε χυδαία από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Μόνον που «τα δύο βήματα πίσω στη δημοκρατία», αντιστοιχούν σε δύο άλματα εμπρός του ελληνικού εθνικισμού, ο οποίος - σε ευρεία κοινωνική κλίμακα - ποτέ δεν είχε το θάρρος και την παρρησία να αντιμετωπίσει τον εαυτό του ως αυτό που είναι πραγματικά: Ένα μείγμα, μια σαλάτα φασισμού και εθνικοσοσιαλισμού. Ο (νέο) φασισμός σήμερα μιμείται περισσότερο από τον μεσοπόλεμο το αριστερό ιδεολόγημα, αρνούμενος απλώς την πάλη των τάξεων και υποκαθιστώντας τα σοβιέτ με τον κορπορατισμό, ενώ ο εθνικοσοσιαλισμός (νεο-ναζισμός) αναπτύσσεται κυριολεκτικώς πάνω στο σταλινικό πρότυπο, αντικαθιστώντας το σοσιαλιστικό-διεθνιστικό ιδεολόγημα με την εθνικιστική και φυλετική πολιτική ιδεολογία.

Ο πατριωτισμός είναι γνωστικώς το ακριβώς αντίθετο του εθνικισμού. Δεν είναι ιδέα, ούτε ιδεολογία, είναι αίσθηση και αίσθημα αγάπης και μέθεξης με μια ιδιαίτερη κοινωνία, με τον ιδιαίτερο πολιτισμό της, που παράγεται ασφαλώς ιστορικώς και του φυσικού περιβάλλοντος. Ο πατριώτης έχει απόλυτη συνείδηση σε ό, τι αφορά στην πολιτική μορφή (: κατασκευή) συγκρότησης του έθνους στο οποίο αναφέρεται πως ανήκει. Και εγώ, σήμερα, παρακολουθώντας το άλμα του εθνικισμού στην πατρίδα μου – όπως διαπιστώνεται και μέσω των συλλαλητηρίων για την Μακεδονία – έρχομαι να επαναλάβω τα λόγια του Αλμπέρ Καμύ: «Αγαπώ υπερβολικά τη χώρα μου για να είμαι εθνικιστής».

Ο Σαρλ Ντε Γκωλ, το έλεγε κάπως απλοϊκά και ίσως παρεξηγήσιμα: «Πατριωτισμός είναι όταν η αγάπη για τους δικούς σου ανθρώπους έρχεται πρώτη. Εθνικισμός είναι όταν το μίσος για τους άλλους έρχεται πρώτο». Και η πορεία μεταξύ μνημονίων και συλλαλητηρίων (για τη Μακεδονία) δεν δείχνει, φίλε μου, «αγάπη για τους δικούς σου ανθρώπους», αλλά «μίσος για τους άλλους». Ο πατριώτης νοιάζεται για τους συμπατριώτες του, την πατρίδα που αγαπά, ενώ ο εθνικιστής αναπτύσσει λόγο μίσους και σωβινισμό εναντίον όσων κάθε φορά ορίζει ως εχθρό: των δυτικών ιμπεριαλιστών, των δυτικών τοκογλύφων, των τούρκων, των σκοπιανών, των μεταναστών και ίσως των ομοφυλόφιλων, των εβραίων, των μουσουλμάνων κλπ. Στον πατριωτισμό δεν υπάρχει η έννοια του μονοπωλίου στην ιστορία και τον πολιτισμό, υπάρχει η έννοια της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας, του λαού και του έθνους. 

Όχι, αγαπητέ αναγνώστη, ποτέ δεν ισχυρίστηκα πως όσοι συμμετείχαν στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία ήταν συλλήβδην εθνικιστές. Δεν τους ξέρω και σιχαίνομαι την ισοπέδωση. Εκτός του ότι γνωρίζω φίλους μου που συμμετείχαν σε αυτά και δεν θα μπορούσα να τους τοποθετήσω στο κύμα του σύγχρονου ελληνικού εθνικισμού. Αν, ωστόσο, αυτοί δεν κατανοήσουν πως βρέθηκαν κάτω από την εξέδρα εθνικιστών και χρησιμοποιήθηκαν ως μάζα για την ενίσχυση καιροσκόπων, γραφικών καραγκιόζηδων, φασιστοειδών ή εμπόρων του «η Μακεδονία δεν εκχωρείται, απλώς ιδιωτικοποιείται και καπηλεύεται», μάλλον θα έχουν κάνει το «λάθος» όσων αργότερα συνειδητοποίησαν ποιοι ήταν στην πραγματικότητα αυτοί που ηγούνταν πατριωτικών ξεσπασμάτων σε διάφορες χώρες που βίωσαν την άνοδο του δεξιού ολοκληρωτισμού!

Έκδηλη είναι η δίψα για εξουσία και αρρωστημένη υστεροφημία, ενισχυμένη από διαστροφική  παραχάραξη της ιστορίας και της πραγματικότητας, των ομιλητών που στράφηκαν εναντίον των κομμάτων (εκβιάζοντας, ωστόσο, κάποιοι από αυτούς μια θέση στα ψηφοδέλτια των κομμάτων που οι ίδιοι δηλώνουν πως αποστρέφονται) και στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Πολιτικές καριέρες κατασκευάζονται στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, με τον πλέον υποκριτικό και ανέντιμο πολιτικώς τρόπο. Οι «υπεράνω των κομμάτων» που χειροκρότησε το πλήθος στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, είναι μάλλον η χειρότερη μορφή πολιτικάντηδων λαϊκιστών, που ενισχύουν τον εθνικισμό ρίχνοντας στο «μίξερ» και όπως βολεύει τον καθένα, αριστερούς και δεξιούς συμβολισμούς, αρκεί αυτοί να σημαίνουν πατριωτισμό. Αριστερά και δεξιά-φασιστικά συνθήματα ατάκτως ερριμμένα! Ο Φράγκος στο ίδιο «μίξερ εθνικισμού» με τον Θεοδωράκη!

Μπερδέψαμε τα σύμβολά μας πατριώτη! Και όταν αυτά μπερδεύονται χωρίς να ξεχωρίζει ποιο είναι το δεξιό και ποιο το αριστερό, είναι βέβαιο πως θα μπερδέψουμε και τα «μπούτια» μας πολιτικώς στη συνέχεια – αυτή άλλωστε είναι η συνταγή του φασισμού. Και αυτό δεν γίνεται τυχαία. Είναι συνειδητή επιλογή όσων επιθυμούν να θολώσουν το πολιτικό φαινόμενο στη σημερινή Ελλάδα, για να επωφεληθούν από την παραπλανητική κατασκευή ενός απολιτικού χώρου, που δήθεν εκφράζει τα εθνικά ιδεώδη και το εθνικό συμφέρον.  Θεοδωράκης και Φράγκος συμφωνούν «η Μακεδονία είναι, ήταν και θα είναι ελληνική», «ψηλά το κεφάλι, ωρέ, η Μακεδονία είναι ελληνική». Και κυρίως βολική για τον κάθε κατεργάρη που χρησιμοποιεί το υγιές πατριωτικό φρόνημα για να ισοπεδώσει και καπελώσει το δημοκρατικό παράδοξο που δομείται στο αντικειμενικό πλαίσιο που ορίζει τη σχέση ελευθερίας και ισότητας σε μια χώρα και μεταξύ των λαών.

Τελικά η οικονομική απομόνωση και η πολυετής οικονομική κατάρρευση στην Ελλάδα, με τις δραματικές κοινωνικές συνέπειες που επέφερε, αντί να ενισχύσει τον αριστερό ριζοσπαστισμό και το προοδευτικό κίνημα, ενίσχυσε τους νευρωτικούς σε όλο το πολιτικό φάσμα, που δομούν την συνείδησή τους και το μικροσυμφέρον τους αποκλειστικά στο πλαίσιο του εθνικισμού. Και σε αυτό δεν υπάρχει καμία απολύτως «πρωτοτυπία». Έτσι έγινε και αλλού και αυτό ήταν το πιθανότερο να συμβεί και εδώ.


Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, αντί να συμβάλει στην ανάσχεση του εθνικισμού - όπως ήθελαν και πίστευαν αυτοί που ικανοποιήθηκαν από την υιοθέτηση της πολιτικής Σόιμπλε από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα - μεταβάλλεται τελικά σε «πυροκροτητή» της. Συγχαρητήρια στον ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν! Πέτυχε να παραδώσει τη χώρα στον Εθνικισμό, αφού προηγουμένως απέτυχε το «μνημόνιο» με την ιεραρχία της εκκλησίας και ακροδεξιά φαντάσματα στις παρυφές του πολιτικού συστήματος και κομμάτων! Είναι πολύ βαρύ το τίμημα! Τελικά θα μας κοστίσει πολύ ακριβά η «πρώτη φορά αριστερά».    

 * Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Με σκληρές εκφράσεις κατά της κυβέρνησης ο Μίκης Θεοδωράκης είπε «όχι» σε οιαδήποτε παραχώρηση για το όνομα της Μακεδονίας, ζητώντας την διενέργεια δημοψηφίσματος πριν μπει η υπογραφή της χώρας σε κείμενο συμφωνίας για την επίλυση του ονοματολογικού της ΠΓΔΜ.

Μεταξύ άλλων, οι μουσικοσυνθέτης έκανε λόγο για «κυβέρνηση εθνομηδενιστών», για «μειοψηφίες που κυβερνούν και καταστρέφουν τη χώρα οχυρωμένες πίσω από εκλογικές αλχημείες» και για «φασιμό στην πιο επικίνδυνη μορφή του, την αριστερόστροφη».

«Αδέλφια μου, φασίστες, τρομοκράτες, ναζιστές, αναρχικοί, τραμπούκοι. Θα μάθατε ασφαλώς ότι οι πατριώτες που μας κυβερνούν και τα βαποράκια τους, οι αριστεριστές που χθες έριξαν μπογιές στο σπίτι μου για να με εμποδίσουν να μιλήσω μπροστά σε σένα κυρίαρχε λαέ… Για να μιλήσω με λόγια σταράτα, πατριωτικά και ασυμβίβαστα. Όμως έμαθα να μιλώ σε όλη μου τη ζωή. Όπως εσύ με δίδαξες σε όλη μου τη ζωή, κυρίαρχε λαέ», τόνισε στην αρχή της ομιλία του ο κ. Θεοδωράκης, για να δεχθεί το θερμό χειροκρότημα των συγκεντρωμένων.

«Αν υποχωρήσουμε από τη θέση μας για το όνομα είναι σαν να ανοίγουμε διάπλατα τα σύνορα σε αυτούς που μας απειλούν ανοιχτά και ξεδιάντροπα», ανέφερε ο μουσικονθέτης, αναγνωρίζοντας ότι αποτελεί και «δική μας ευθύνη το ότι επιτρέψαμε να ανατραφούν τόσες γενιές Σκοπιανών με τέτοιο τρόπο ώστε σήμερα να εμφανίζεται ως μάταιο να ζητάμε να αλλάξει το όνομά τους και να έχουμε φτάσει στο θλιβερό σημείο να είμαστε αναγκασμένοι να απολογούμαστε για τον πατριωτισμό μας».

Η αναφορά – «γροθιά στα δόντια» του Μίκη Θεοδωράκη στην κυβέρνηση:
Εγώ δεν ντρέπομαι όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν, να παραμείνω πιστός στις ιερές αξίες των προγόνων μας που μας δίδαξαν την αγάπη και τη θυσία για την πατρίδα – μια πατρίδα που σέβεται και αγαπά όλες τις πατρίδες του κόσμου 
Ναι, είμαι πατριώτης διεθνιστής και συνάμα περιφρονώ και μάχομαι τον φασισμό σε όλους του τις μορφές και προπαντός στην πιο πολύ απατηλή και επικίνδυνη μορφή, την αριστερόστροφη, σαν αυτή με τις ομαδούλες των εξτρεμιστών που είναι σκέτοι δειλοί τρομοκράτες, σαν αυτή των μειοψηφιών που μας κυβερνούν και καταστρέφουν τη χώρα μας, οχυρωμένοι πίσω από τις εκλογικές αλχημείες των πολιτών που είναι θλιβερές αποφύσεις ενός συστήματος που μας δαγκώνει και μας πονά επειδή πεθαίνει και το ξέρει και για αυτό είναι ακόμη πιο επικίνδυνο.
«Δεν μας επιτρέπεται να συμφωνήσουμε με αυτή την παραχάραξη της ιστορίας. Γιατί τοτε γινόμαστε συνένοχοι με τις δυνάμεις που στοχεύουν κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας. Πρέπει να παραδεχθούμε τα λάθη και τις ευθύνες μας. Σας ρωτώ: έχουμε ευθύνες; Η μόνη λύση είναι να αφήσουμε τους Σκοπιανούς να πιστεύουν στον εθνικό τους μύθο και εμείς να παραμένουμε πιστοί και ανένδοτοι στην ελληνικότητα της Μακεδονίας», ήταν το μήνυμά του για τη στάση που πρέπει να τηρήσει η χώρα και συμπλήρωσε θέτοντας το αίτημα δημοψηφίσματος:

«Για όσο καιρό οι Σκοπιανοί θα μας απειλούν με την αλυτρωτική τους προπαγάνδα και το απαράδεκτο Σύνταγμά τους, εμείς ως υπεύθυνος λαός, κληρονόμος μίας μεγάλης ιστορίας, θα συνεχίσουμε την πολιτική της ειρηνικής συνύπαρξης, αλλά δεν θα δώσουμε σε καμία περίπτωση τη συγκατάθεσή μας για να γίνουν μέλος της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ.

Για εμάς η θέση του ελληνικού λαού είναι σαφής και αυτονόητη και δεν χρειάζεται δημοψήφισμα. Αν όμως κάποια κυβέρνηση διανοηθεί να βάλει την υπογραφή της χώρας σε κάποια ονομασία απλή ή συνθετη που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία πρέπει να ρωτήσει πρώτα τον ελληνικό λαό. Εμείς οι έλληνες πολίτες που δεν ανεχόμαστε να είμαστε παθητικοί παρατηρητές – στην περίπτωση αυτή που η κυβέρνηση θα τολμήσει να βάλει μία τέτοια υπογραφή – απευθύνουμε έκκληση σε όλους τους βουλετές του ελληνικού κοινοβουλίου να ζητήσουν τη διενέργεια δημοψηφίσματος».

«Η Ελλάδα σήμερα έχει ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά από πατριώτες. Οι Έλληνες σήμερα ενωμένοι και δίνουν όλοι μαζί την απάντηση από το Σύνταγμα, η Μακεδονία είναι μία, είναι και θα είναι πάντα ελληνική», κατέληξε στην ομιλία του ο Μίκης Θεοδωράκης υπό τα συνθήματα των συγκεντρωμένων που φώναζαν «Μίκη αλλάζεις την Ιστορία».
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Απόστολου Αποστολόπουλου

Καμία ορατή ανάγκη, κάποιος κίνδυνος για τα εθνικά συμφέροντα, δεν επιβάλλει να λυθεί το Σκοπιανό εδώ και τώρα. Το επιχείρημα ότι η λύση του Σκοπιανού στερεώνει την ειρήνη είναι οφθαλμοφανώς ανυπόστατο. Αναταραχή στην περιοχή μόνο ξένες δυνάμεις μπορούν να προκαλέσουν. Οι Βαλκάνιοι ούτε την όρεξη έχουν, πλέον, για φασαρίες ούτε διαθέτουν την απαραίτητη ισχύ. Η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στην Ευρώπη βρίσκεται στα Σκόπια και στόχος είναι να μετατραπεί σε νατοϊκή αλλά δεν κινδυνεύει η ισορροπία στα Βαλκάνια από μια μικρή καθυστέρηση.

Η πίεση των Αμερικανών για το Σκοπιανό συνδέεται με την πίεση για λύση του Κυπριακού και αγνοεί και στις δυο περιπτώσεις τα ειδικά ελληνικά συμφέροντα. Όχι διότι επικρατεί κάποιος ανθελληνισμός στην Ουάσιγκτον. Αλλά επειδή εκτιμούν ότι η Ελλάδα χωρίς να είναι ασήμαντη δεν έχει να προσφέρει κάτι το καθοριστικό στη σύγκρουση με τη Ρωσία. Ουδείς εδώ φαίνεται διατεθειμένος να πεθάνει για τις υποτιθέμενες «δυτικές αξίες». Οι εθνομηδενιστές, δεξιάς ή αριστερής απόχρωσης, έχουν υπονομεύσει την ιδέα της θυσίας για την πατρίδα ενώ οι Σύμμαχοι έχουν απογοητεύσει βαθιά κάθε νοήμονα φίλο της Δύσης.

Μόλις προχθές ο Αμερικανός Τζ. Σταυρίδης, πρώην Διοικητής του ΝΑΤΟ, δήλωσε ότι η Τουρκία είναι «πολύτιμη για τη Δύση» και με κανένα τρόπο δεν πρέπει να χαθεί χάριν των Κούρδων. Για τους ίδιους λόγους και με την ίδια λογική για ποιο λόγο σε μια κρίσιμη στιγμή δεν θα θεωρηθεί χρήσιμο (για να μην πω απαραίτητο) να ικανοποιηθεί η Τουρκία με μερικά «δώρα» στο Αιγαίο και στη Θράκη; Ώστε να σταματήσει αυτά τα παιχνίδια με τον Πούτιν; Έτσι δεν έγινε με την Κύπρο; Δωράκι στην Τουρκία ήταν η διπλή εισβολή στην Κύπρο. Γιατί να μη γίνουν τα ίδια με τα Σκόπια;
Η μπόσικη ελληνική ελίτ

Η ελληνική ελίτ έχει αποδειχθεί πολύ «μπόσικη» στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων. Και πολύ κοντόθωρη γιατί ξεπουλώντας αυτή τη χώρα πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται. Ο πατριωτισμός θα ήταν προς το συμφέρον της. Μπας και διασώσει κάτι από όσα έχει. Αλλά η εθελοδουλεία την έχει μετατρέψει σε άβουλη ζύμη, την έχει αποβλακώσει. Η ελληνική και η σκοπιανή ελίτ, με τις δυο καινούργιες κυβερνήσεις τους και με την αρωγή του Μάθιου Νίμιτς, δίνουν την εικόνα ότι ιδρώνουν και λαχανιάζουν για να περάσουν με καλό βαθμό ένα «τεστ» που τους έβαλε αιφνιδίως και άνευ πραγματικού λόγου ένας δύστροπος επικυρίαρχος.

Ώστε αυτός, σαν καλός εκπαιδευτής, να αποφασίσει αν τα «στραβάδια» θα αποφοιτήσουν και θα συνεχίσουν ή θα φωνάξει τους επόμενους. Αυτό είναι το ύστατο και πραγματικό νόημα αυτού που λέγεται «σκοπιανό πρόβλημα». Μια δοκιμασία αν το «στραβάδι» θα βρει που είναι και θα φέρει πρόθυμα το μπαλάκι πίσω όταν ο κύριος το πετάξει λίγο πάρα πέρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η τελευταία ελπίδα του πολιτειακού και πολιτικού συστήματος για μια στοιχειώδη αυτό-ανανέωση. Αλλά αυτή, η ξεδοντιασμένη από χρόνια, αριστερά, παραδόθηκε, ξέπνοη και πρόθυμη, με την πρώτη πίεση των άμυαλων εγχώριων και άπληστων ξένων ισχυρών κέντρων αποφάσεων.

Δεν είχε άλλωστε κάτι διαφορετικό να προτείνει. Το βέτο του Βουκουρεστίου ήταν κυριολεκτικά το «κύκνειο άσμα» των όποιων «δεξιών» πατριωτικών πνευματικών, πολιτικών, οικονομικών δυνάμεων του τόπου. Το έκαναν, κυνηγήθηκαν στο πρόσωπο του Καραμανλή και παρέδωσαν το πνεύμα. Πλέον ούτε μιλάνε ούτε λαλάνε. Στα αριστερά η επικράτηση των εθνομηδενιστών είναι απόλυτη με κάποιες έντιμες αλλά αδύναμες ατομικές ή συλλογικές εξαιρέσεις.

Στον «ενδιάμεσο» χώρο, της υποτιθέμενης κεντροδεξιάς ή κεντροαριστεράς, (τίτλοι πλαστοί, άνευ αντικρίσματος στην πραγματικότητα), εμφανίζονται διάφορα «παιδιά του σωλήνα» που το μόνο που αποδεικνύουν είναι ότι οι καιροσκόποι πάντα βρίσκουν διεξόδους και προστάτες για να εκτραφούν και να ευδοκιμήσουν.
Η δύναμη των συλλαλητηρίων

Τη φόρα να λυθεί μάνι-μάνι το Σκοπιανό και χωρίς προσοχή στις λεπτομέρειες (όπου κρύβεται ο διάβολος) ανέκοψε το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Η κυβέρνηση επιχείρησε να διαβάλλει το συλλαλητήριο αλλά τελικά κατάλαβε ότι οι φλυαρίες του Φίλη ή του Ρουβίκωνα, εθνομηδενιστικές ή «ακροαριστερές», είναι ανεκτές όσο περιορίζονται στα ολίγα φύλλα του δημοσιογραφικού Οργάνου του κόμματος.

Όταν, όμως, παρεμβαίνει μαζικά ο κόσμος, απειλείται, συλλογικά και ατομικά, το μέλλον των κυβερνητικών στελεχών. Μεταστράφηκε, περιδεής από το πλήθος της Θεσσαλονίκης, και η ηγεσία της Εκκλησίας που ανακάλυψε εκ νέου τον πατριωτισμό. Έσχατο όπλο η διασπορά ειδήσεων προς εκφοβισμό ώστε να αποτρέψουν τη μαζική προσέλευση στο συλλαλητήριο της Αθήνας.

Στα Σκόπια δεν υπάρχει πλειοψηφία να εγκρίνει οποιοδήποτε σχέδιο. Τι μπορεί να γίνει; Να συμφωνήσουν οι δυο πλευρές στο «Σχέδιο Κοτζιά» και αφού εγκριθεί από τον Νίμιτς (εννοείται και από τις ΗΠΑ) θα προταθεί στα Κοινοβούλια των δυο χωρών. Οι δυο κυβερνήσεις θα έχουν δείξει, αναμφισβήτητα, (στις ΗΠΑ) την καλή τους θέληση. Και όλοι θα περιμένουν να εγκριθεί το σχέδιο από τα δυο Κοινοβούλια. Όποτε εγκριθεί.

Είναι σύνηθες να καθυστερεί η κύρωση διεθνών συμφωνιών. Τα Σκόπια θα μένουν έως την κύρωση (και εφαρμογή) εκτός ΝΑΤΟ και ΕΕ. Δεν υπάρχει κακό σενάριο για την Ελλάδα, δηλαδή να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ πριν από την κύρωση και εφαρμογή της συμφωνίας. Μετά τα συλλαλητήρια ο Τσίπρας και οι Συριζαίοι δεν θα είναι διατεθειμένοι να θάψουν τον εαυτό τους πρόωρα-ο Κοτζιάς δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Είπαν ότι τα συλλαλητήρια βλάπτουν. Έκαναν λάθος. Σώζουν καριέρες και ζωές. Τις δικές τους.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του ακτιβιστή

Μελανά σύννεφα συγκεντρώνονται πάνω από τον αττικό ουρανό λίγες ώρες πριν το αυριανό πανελληνικό συλλαλητήριο για την Μακεδονία.

Τα σύννεφα του εθνικού διχασμού πυκνώνουν και το κλίμα προβλέπεται να γίνει εμφυλιοπολεμικό μεταξύ των δύο πόλων που διαμορφώθηκαν και επιχειρούν η μια να τρομοκρατήσει την άλλη.

Τη χθεσινή (μη σοβαρή κατά την άποψή μας) αποστολή επιστολής προς τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, με την οποία τον προειδοποιούσε ο ανώνυμος αποστολέας πως φυλάσσουν γι' αυτόν και την οικογένειά του τρεις σφαίρες, ακολούθησε μια άθλια επίθεση μέσω φιλοκυβερνητικών φύλλων που επιχειρούν να λασπολογήσουν τον Μίκη Θεοδωράκη, προφανώς για να τον αποδομήσουν (στα 90τόσα του ;) και εμμέσως να πλήξουν την προσέλευση πολιτών στο προγραμματισμένο αυριανό συλλαλητήριο.

Και σα να μην έφτανε ο πόλεμος λάσπης μέσω εφημερίδων και διαδικτύου πριν από λίγες ώρες εκδηλώθηκε επίθεση κάποιων αντιεξουσιαστικών σκουπιδιών στην οικία του μεγάλου Έλληνα και δημιουργού, ίσως του μεγαλύτερου εν ζωή ΕΛΛΗΝΑ. Χωρίς αιδώ ομάδα αναρχομπερδεμένων πέταξε μπογιές στην πόρτα εισόδου και έγραψε μηνύματα στον τοίχο εξωτερικά του σπιτιού.Το μήνυμα που έγραψαν αποτελεί την επιτομή της λασπολογίας:
«Η ιστορία σου ξεκινάει από το βουνό και καταλήγει στον εθνικό βούρκο της Πλατείας Συντάγματος», κι αυτό γιατί στο συλλαλητήριο της Κυριακής για την Μακεδονία που θα διεξαχθεί στο κέντρο της Αθήνας διέρρευσε πως θα είναι ο κεντρικός ομιλητής.

Παρατηρούμε πως στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία υπάρχει απόλυτη σύμπλευση της κυβερνητικής ρητορικής με την επικοινωνιακή γραφή και την αναρχική δράση.

Τί καλύτερος λόγος άραγε υπάρχει για να βρεθεί ο κάθε πατριώτης ανεξάρτητα πολιτικής έκφυσης και άποψης στο αυριανό συλλαλητήριο;
Και επειδή πολλές φορές τέτοιες λαοσυνάξεις μπορούν να πάρουν απροσδιόριστη κατεύθυνση .... υπάρχει περίπτωση η αυριανή συγκέντρωση (με ή χωρίς επεισόδια) να αποτελέσει την θρυαλλίδα της αρχής του τέλους της έσχατης μνημονιακής υποτακτικής κυβέρνησης της χώρας, αυτής του Σύριζα;

Ο ίδιος ο Μίκης δήλωσε μετά την άνανδρη επίθεση λάσπης πως είναι "ήρεμος και έτοιμος" για την αυριανή μέρα.

Και έστειλε μήνυμα στον κόσμο: «Να μην πτοηθούν. Να αυξήσουν την θέληση, τον θυμό, την αποφασιστικότητα και την ορμητικότητά τους».
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Σταύρου Λυγερού

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νίμιτς δηλώνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ότι το ζήτημα της ταυτότητας (όνομα εθνότητας και γλώσσας) είναι εκτός διαπραγμάτευσης. Και το στηρίζει ότι το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 αναφέρεται στο όνομα του κράτους. Αυτή τη φορά, όμως, δεν περιορίσθηκε σ’ αυτό. Πρόσθεσε και ότι στις συναντήσεις που είχε με την ελληνική πλευρά, δεν έχει ακούσει κάτι που θα σήμαινε άρνηση της ταυτότητας του λαού της ΠΓΔΜ.

Αφενός λόγω της μετατόπισης της ΝΔ στη θέση “ούτε Μακεδονία ούτε παράγωγα”, αφετέρου λόγω των ενδείξεων πως το συλλαλητήριο στην Αθήνα θα είναι γιγαντιαίων διαστάσεων, η κυβέρνηση Τσίπρα είναι στριμωγμένη πολιτικά. Η παρέμβαση του Νίμιτς ήλθε να την στριμώξει ακόμα περισσότερο, εμφανίζοντάς την να αποκλίνει πολύ περισσότερο από την κοινή γνώμη.

Η πρώτη αντίδραση της Αθήνας ήταν συγκριτικά ήπια. «Εμείς έχουμε διατυπώσει σαφώς την άποψή μας. Δεν ερμηνεύουμε τον κ. Νίμιτς, ούτε να μας ερμηνεύει». Στη συνέχεια, όμως, στο κυβερνητικό επιτελείο επικράτησαν δεύτερες σκέψεις. Η στάση του Αμερικανού μεσολαβητή ήταν μία ευκαιρία για τους Τσίπρα και Κοτζιά να πάρουν αποστάσεις από τη διαπραγματευτική διαδικασία, ώστε να περιορίσουν όσο γίνεται περισσότερο το πολιτικό κόστος.

Έτσι προέκυψε η δεύτερη ανακοίνωση το βράδυ της Παρασκευής, με την οποία δημοσιοποιήθηκαν τα όσα είπε ο Έλληνας υπουργός στη μακρά τηλεφωνική συνομιλία του με τον μεσολαβητή. «Του υπογράμμισα με σαφήνεια και αυστηρότητα ότι δεν είναι αρμόδιος να ομιλεί για το ποιά είναι η πολιτική των Αθηνών, αλλά ούτε και για να την περιγράφει και μάλιστα με τρόπο λανθασμένο… Με βάση την ενημέρωση που είχα για τις συζητήσεις που είχε o κ. Νίμιτς στα Σκόπια, διατύπωσα με τη μέγιστη σαφήνεια ότι οι διαπραγματεύσεις δεν μπορούν να γίνουν παρά μόνον σε συνέχεια των συμφωνηθέντων στο Νταβός. Άλλωστε, κάθε καλοπροαίρετη διαπραγμάτευση γίνεται βάσει των συγκλίσεων που έχουν ήδη επιτευχθεί».
Η Αθήνα έριξε το γάντι

Είναι σαφές πως η Αθήνα έριξε το γάντι και το επόμενο βήμα είναι να περιθωριοποιήσει τον μεσολαβητή και να μεταφέρει τη διαπραγμάτευση στο επίπεδο των υπουργών Εξωτερικών. Εκτός αυτού, όμως, είναι σαφές και το μήνυμα που εστάλη στα Σκόπια: Η ελληνική πλευρά δεν θα αποδεχθεί τις κόκκινες γραμμές που –σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες– αποφασίσθηκαν στην προ ημερών σύσκεψη πολιτικών αρχηγών της FYROM.

Εκεί αποφασίσθηκε ότι είναι εκτός διαπραγμάτευσης η αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας και το ζήτημα της ταυτότητας (όνομα εθνότητας και γλώσσας). Αυτή τη θέση εξέφρασε ο Ντιμιτρόφ ενώπιον του Νίμιτς, δηλώνοντας «είμαστε Μακεδόνες και η γλώσσα μας είναι μακεδονική».

Αφενός υπό την πίεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του συλλαλητηρίου, αφετέρου λόγω της σκλήρυνσης των Σκοπίων, η κυβέρνηση Τσίπρα κάνει στροφή, ή τουλάχιστον προσαρμόζει την τακτική της. Ενώ μέχρι τώρα εμφανιζόταν ανοικτή, ευέλικτη και προσηλωμένη στην ανεύρεση λύσης, τώρα πλέον ουσιαστικά θέτει όρους για να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση. Και οι όροι είναι όσα κατ’ αρχάς συμφωνήθηκαν μεταξύ των δύο πρωθυπουργών στο Νταβός, για τα οποία έχουμε μερική εικόνα.

Η στροφή έχει φανεί από τη στροφή του ίδιου του Κοτζιά όσον αφορά το συλλαλητήριο. Όχι μόνο εγκατέλειψε την αρνητική στάση του και τις μάλλον υποτιμητικές αναφορές, αλλά και υιοθέτησε εμμέσως πλην σαφώς θετική στάση. Ίσως, επειδή φοβήθηκε ότι από το Μαξίμου θα του χρεώσουν πολιτικά την έμμεση πλην σαφή αντιπαράθεση με το αίσθημα της μεγάλης πλειονότητας των Ελλήνων. Την ίδια στροφή, έστω και με πιο διακριτικό τρόπο και το Μαξίμου.

Όσον αφορά την τύχη των διαπραγματεύσεων, αυτή θα εξαρτηθεί από τον τρόπο που θα αντιδράσουν αφενός οι Δυτικοί, αφετέρου τα Σκόπια. Εάν η κυβέρνηση Ζάεφ ακολουθήσει τη γραμμή Ντιμιτρόφ, πιθανότατα η διαπραγμάτευση θα εκφυλισθεί και θα καταλήξει σε αδιέξοδο. Εκτός κι αν οι Δυτικοί παρέμβουν αποφασιστικά, επαναφέροντας το νερό στο αυλάκι του Νταβός.

πηγή
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Άρθρο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου *

Είναι ντροπή για τη κυβέρνηση, ντροπή για την αντιπολίτευση, ντροπή για τον Τύπο και την ακαδημαϊκή κοινότητα στην Ελλάδα αυτό που συμβαίνει τούτες τις μέρες με αφορμή την αναζωπύρωση του «σκοπιανού».  

Και είναι μεγάλη ντροπή, επειδή αντί να ασχοληθούμε με τη διασφάλιση του εθνικού συμφέροντος στο πλαίσιο της σύγχρονης διεθνούς τάξης, κανακεύουμε ή σνομπάρουμε τον αναδυόμενο - σαν τη γοργόνα την αδελφή του Μεγαλέξανδρου - εθνικισμό, χώνοντας το κεφάλι μέσα σε ένα πέπλο μισο-συνειδητής, μισο-ασυνείδητης άγνοιας. 

Ποιος επιτέλους είναι ο στόχος μας;
Να ρίξουμε τη κυβέρνηση με αφορμή το «σκοπιανό», ενώ ανεχόμαστε να πλήττει καθημερινά θεμελιώδη δικαιώματα και να συνεχίζει το έργο των προηγούμενων «μνημονιακών» κυβερνήσεων με την παραχώρηση κάθε έννοιας κυριαρχίας στους λεγόμενους επίσημους δανειστές; Δεν χρειάζεται! Φροντίζει η ίδια να πέσει όχι με τον τρόπο που της «αξίζει» και με έκδηλη την πραγματική αιτία που προκαλεί την πτώση της, αλλά χρησιμοποιώντας ένα επικοινωνιακό τεχνούργημα, με τη μορφή πρόκλησης τεχνητής πολιτικής κρίσης εξαιτίας του «σκοπιανού»! Η κυβέρνηση βουλιάζει μέσα στα παραμύθια και την παραμυθία που δημιούργησε για να διασκεδάσει την τραγικά δυσχερή θέση της χώρας μας, μετά την ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος της τρόικας, αλλά εμφανίζεται να πνίγεται από την διαχείρισή της στο «σκοπιανό»! Καλά τα κατάφερε, μεγαλουργεί επικοινωνιακώς, μεταβάλλοντας την ημερήσια διάταξη του πολιτικού λόγου! Και οι άλλοι τρέχουν για να εκμεταλλευτούν… τα συλλαλητήρια (υπέρ ή κατά)!

Μήπως είναι στόχος μας να μην παραδώσουμε την Ψυχή μας (: όνομα Μακεδονία), την ιστορία μας και τον πολιτισμό μας στους «Γυφτοσκοπιανούς», όπως λέει ο κάθε Έλληνας μιμητής του Μπενίτο Μουσολίνι; Ποιος, άνθρωπέ μου, σου ζήτησε να τα παραδώσεις; Ποιος σε ρώτησε και γιατί να σε ρωτήσει; Άλλωστε, όταν είχαμε την ευκαιρία (1992-93) να θεμελιώσουμε μεγάλο εύρος δικαιωμάτων στο «Brand Name» Μακεδονία, θέλαμε μονοπώλιο, με αποτέλεσμα από τότε μέχρι σήμερα να κινδυνεύουμε οι γείτονες να κατοχυρώσουν παραδόξως μονοπώλιο σε αυτό. Είναι στόχος μας να μονοπωλήσουμε κάτι σε μια «αγορά» μάλιστα που μας αγνοεί επιδεικτικά, όταν δεν μας αποκλείει (: κατά την κορύφωση της προσφυγικής κρίσης τα σύνορα της ΕΕ μεταφέρθηκαν από την Ελλάδα της ΕΕ στην ΠΓΔΜ που ακόμη δεν έχει ξεκινήσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις και ο κόσμος μίλαγε για σφράγισμα των συνόρων της Ευρώπης στη Μακεδονία);

Ή μήπως στόχος σου είναι ο πόλεμος και η κατάληψη των μακεδονικών εδαφών της ΠΓΔΜ; Τουλάχιστον οι φασίστες και νεοναζί Έλληνες δεν κρύβουν τις προθέσεις τους. Ως γνήσιοι εθνικιστές, ζητούν εισβολή και διαμελισμό της ΠΓΔΜ. Αντίθετα οι υποκριτές του δημοκρατικού χώρου έφτασαν τον εθνικισμό να τον αποκαλούν εθνολαϊκισμό, «αποενοχοποιώντας» εθνικιστικές εκδηλώσεις και συμπεριφορές και διασκεδάζοντας το καπέλωμα των εθνικιστών από φασίστες – όπως έγινε στην αρχή του φασισμού στην Ιταλία και τη Ρουμανία του μεσοπολέμου.

Ένας θα έπρεπε να είναι ο στόχος κάθε σοβαρού ανθρώπου, αναγνώστη μου. Ένας και μοναδικός στο ζήτημα, για κάθε Έλληνα πατριώτη, δημοκράτη. Η εξάλειψη κάθε είδους αλυτρωτισμού από την περιοχή μας. Η απάλειψη κάθε αλυτρωτικού στοιχείου που συνδέεται με την κρατική οντότητα της γείτονος, παράλληλα με έναν πλήρη διακανονισμό - με διεθνή επικύρωση - μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ που θα αποκλείει το μονοπώλιο στα εθνικά και εμπορικά παράγωγα του «Μακεδονία», ενώ θα επιβάλει τον σεβασμό από τη γείτονα στις ιστορικές πηγές της Μακεδονίας που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με την υπογραφή μιας νέας Συνθήκης που ουσιαστικά θα εξειδικεύει την ήδη υπάρχουσα Ενδιάμεση Συμφωνία και θα είναι θεσμικά (νομικά και πολιτικά) ισχυρότερη αυτής. Μια πλήρης Συμφωνία που θα περιέχει τα πάντα και όχι ασφαλώς μόνον το οριστικό όνομα που δεν μπορεί παρά να κατασκευαστεί με σαφή προσδιορισμό στο Μακεδονία, και που θα διακρίνει τη χώρα αυτή από την Ελληνική Μακεδονία. Προφανώς το όνομα αυτό δεν μπορεί παρά να ισχύει για όλες τις χρήσεις, εσωτερικές και εξωτερικές (erga omnes).

Ποιος, ωστόσο, είναι ο όρος που επιλύει με σαφήνεια το ζήτημα με την ΠΓΔΜ; Η αλλαγή του Συντάγματός τους ή μήπως ο διεθνής θεσμικός χαρακτήρας της Ενδιάμεσης Συμφωνίας;

Τίποτε από αυτά, από μόνο του. Αυτό που προαπαιτείται είναι η ρητή δέσμευση από την ΠΓΔΜ, στο πλαίσιο της νέας Συνθήκης, πως εγκαταλείπει δια παντός τη δυαδική προσέγγιση στο θέμα των σχέσεων διεθνούς και εσωτερικής έννομης τάξης (της), με την υιοθέτηση από εδώ και εμπρός της μονιστικής αρχής, η οποία εκτός από την αντίληψη δικαίου στην Ελλάδα, χαρακτηρίζει και την σχετική δομή στην ΕΕ - στην οποία επιθυμεί να ενταχθεί η ΠΓΔΜ. 

Με δύο λόγια, η δυαδική θεωρία με την οποία γίνεται η διάκριση διεθνούς και εθνικής έννομης τάξης στην ΠΓΔΜ, πρεσβεύει πως το διεθνές δίκαιο, άρα και η πιθανή νέα Συνθήκη με την Ελλάδα, δεν ισχύει αυτοδίκαια στην εσωτερική έννομη τάξη της, αλλά υποβάλλεται σε μετασχηματισμό σύμφωνα με τα οριζόμενα από την εθνική διαδικασία, για να μετατραπεί έτσι σε  κανόνα εσωτερικού δικαίου. Αντίθετα, αν ίσχυε η μονιστική προσέγγιση - όπως ισχύει στην Ελλάδα -  θα είχαμε σαφή υπεροχή του διεθνούς (της Συνθήκης) απέναντι στο εσωτερικό δίκαιο της ΠΓΔΜ και παραδοχή της άμεσης ισχύος του διεθνούς δικαίου (νέας Συνθήκης) στον εσωτερικό εθνικό χώρο της γείτονος, στον οποίο αυτοδίκαια και χωρίς καμία άλλη διαδικασία θα ίσχυε και θα εφαρμοζόταν. Κατά τη θεωρία αυτή το δίκαιο εκφράζεται ως λογική διαδικασία με διαδοχικές φάσεις, από τον ιεραρχικά ανώτατο αφηρημένο κανόνα έως τον ιεραρχικά κατώτατο, που είναι συγκεκριμένος κανόνας και άρα το αντι-αλυτρωτικό πλαίσιο της νέας Συνθήκης θα λάμβανε αναγκαστικά, πρακτικά χαρακτηριστικά κανόνα δικαίου εκεί. Σημείωσε επίσης, κατά την  διαδικασία αυτή δεν είναι δυνατόν τελικά να υπάρξει σύγκρουση μεταξύ κανόνων εσωτερικού και διεθνούς δικαίου και πως σε αυτή την προσέγγιση το διεθνές δίκαιο κατέχει τα πρωτεία, μια και αυτό γίνεται δεκτό πως ορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης και συνύπαρξης των κρατών.

Αυτό είναι και το πραγματικό πρόβλημα εφαρμογής και της Ενδιάμεσης Συμφωνίας στην πράξη, μέχρι σήμερα. Αυτό επιτρέπει μπλόφες και υπεκφυγές από την πολιτική ηγεσία της γείτονος. Εάν επιτευχθεί πριν από τη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ - Δυτικών Βαλκανίων που θα πραγματοποιηθεί στις 17 Μαΐου στη Σόφια και σε κάθε περίπτωση πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 11-12 Ιουλίου μια νέα Συμφωνία μεταξύ Ελλάδας-ΠΓΔΜ, στη ρητή βάση, ωστόσο, πως η ΠΓΔΜ υιοθετεί ανεπιφύλακτα τη μονιστική προσέγγιση, τότε πράγματι το ελληνικό εθνικό συμφέρον θα κατοχυρώνεται με ισχυρό και αναμφισβήτητο τρόπο από τη νέα διεθνή Συνθήκη-Συμφωνία, με το Σύνταγμα τους να μπορεί να αναθεωρηθεί και να εναρμονιστεί σε αυτήν αργότερα. Αν δεν συμβεί έτσι θα μπλέξουμε χειρότερα και ο εθνικισμός από τις δύο πλευρές των συνόρων θα είναι τελικά αυτός που θα κάνει πολιτική.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Γιάννη ΝΤΟΥΝΙΑΔΑΚΗ *

Όσοι σκέφτονται να συμμετάσχουν στο συλλαλητήριο της Αθήνας για το όνομα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ), ωθούμενοι από αγνό και άδολο πατριωτισμό, ιδιαίτερα εν ενεργεία και απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων, πρέπει να προβληματιστούν, όταν, για παράδειγμα, από διοργανωτές ακούγονται συνθήματα, όπως «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική». Διότι η ελληνική Μακεδονία αναμφισβήτητα είναι ελληνική. Όμως, η γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας έπιανε έναν ευρύτερο χώρο, που σήμερα βρίσκεται και εκτός των συνόρων της Ελλάδας.
Είναι γνωστό ότι μετά τη λήξη του Β' Βαλκανικού Πολέμου, με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, καθορίστηκαν τελεσίδικα τα σύνορα των βαλκανικών χωρών. Έτσι, ο ιστορικά γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας κατανεμήθηκε ανάμεσα σε τρία κράτη (Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία). Από πλευράς Ελλάδας τη Συνθήκη υπέγραψε ο Ελ. Βενιζέλος.
Κάθε λαϊκός άνθρωπος, λοιπόν, που δηλώνει πατριώτης και δεν ανέχεται αλυτρωτικές βλέψεις σε βάρος της Ελλάδας, δεν επιτρέπεται ο ίδιος να διακατέχεται από αντίστοιχες βλέψεις σε βάρος ξένων εδαφών. Γιατί αλλιώς, σημαίνει ότι πρέπει να καταγγελθεί η Συνθήκη του Βουκουρεστίου και να εγερθεί θέμα διεκδικήσεων εκ μέρους της Ελλάδας, για τα δήθεν αλύτρωτα εδάφη της Μακεδονίας. Δηλαδή, σ' αυτήν την περίπτωση έχουμε έκφραση αλυτρωτισμού από το μέρος μας εναντίον της ΠΓΔΜ και της Βουλγαρίας. Είναι αυτό που θέλουμε;
Γιατί όμως ανοίγει σήμερα το θέμα της ΠΓΔΜ; Είναι μήπως η ανάγκη ειρηνικής συνύπαρξης, που ωθεί τους δύο λαούς στην αναζήτηση λύσης; Φυσικά όχι! Είναι γνωστό ότι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ επείγονται να δέσουν την ΠΓΔΜ και την Αλβανία στο άρμα τους και όχι για το καλό των λαών. Στόχος τους είναι Ελλάδα και ΠΓΔΜ να καταλήξουν σε συμφωνία, έτσι ώστε τον Ιούλη να προσκληθεί η γειτονική χώρα στο ΝΑΤΟ, χωρίς αντιρρήσεις, ώστε στη συνέχεια να ακολουθήσει νέα πρόσκληση για ένταξη στην ΕΕ. Όμως, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη σχετικά ότι το πρόβλημα με την ΠΓΔΜ εμφανίστηκε όταν οι ευρωατλαντικές λυκοσυμμαχίες, διαλύοντας τη Γιουγκοσλαβία, άλλαξαν για πρώτη φορά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τα σύνορα στην Ευρώπη. Σήμερα, μπορεί κανείς να τους έχει εμπιστοσύνη; Καμιά! Από τους διοργανωτές όμως των συλλαλητηρίων αλλά και από πολιτικά κόμματα αυτή η πλευρά του ζητήματος μένει στο απυρόβλητο!
Αυτού του είδους τα συλλαλητήρια, στην πραγματικότητα κρύβουν την ουσία, περιορίζοντας το ζήτημα κυρίως στο όνομα! Το ίδιο και κόμματα! Η πρόταση του ΚΚΕ είναι ολοκληρωμένη. Συνοπτικά προβλέπει ότι:
  • Κάθε λύση στην οποία περιλαμβάνεται το όνομα «Μακεδονία», ή παράγωγά του θα πρέπει να ορίζεται ρητά ως γεωγραφικός προσδιορισμός.
  • Πρώτα απ' όλα πρέπει να γίνει προσπάθεια να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, με αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων. Να γίνουν οι απαραίτητες τροποποιήσεις στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας.
  • Το ΚΚΕ είναι αντίθετο με την πορεία ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ για συμφέροντα ξένα προς το λαό. Σχετικά παίρνεται υπόψη η εμπειρία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που έχει αποδείξει ότι η συμμετοχή των δύο χωρών σ' αυτές τις ενώσεις ούτε την ειρήνη ούτε την εδαφική ακεραιότητα και ασφάλεια των λαών εξασφάλισε!
Το ΚΚΕ αγωνίζεται ώστε να αντιμετωπιστεί η ιμπεριαλιστική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» στα Βαλκάνια, της χρησιμοποίησης από τους ιμπεριαλιστές υπαρκτών ή και ανύπαρκτων μειονοτικών προβλημάτων, του διαμελισμού κρατών και της δημιουργίας προτεκτοράτων. Οι ανάγκες των λαών της περιοχής, η αμοιβαία επωφελής συνεργασία των χωρών, μπορούν να διασφαλιστούν μόνο με την αποδέσμευση από ΕΕ και ΝΑΤΟ, όπως και κάθε άλλη ιμπεριαλιστική ένωση, με τους λαούς νοικοκύρηδες στον τόπο τους.
Οι λαοί των Βαλκανίων δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε αναμεταξύ μας. Αντίθετα, έχουμε κοινό συμφέρον να αγωνιστούμε ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ και άλλους ιμπεριαλιστές. Να αγωνιστούμε ενάντια στις κυβερνήσεις των χωρών, που χαράζουν την πολιτική τους σύμφωνα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, σε βάρος των λαών. Τέλος, τονίζεται ιδιαίτερα ότι κανένας αγνός πατριώτης δεν έχει θέση σε συλλαλητήρια στα οποία, εκτός των άλλων κομμάτων, συντεταγμένα συμμετέχουν το ναζιστικό, εγκληματικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής και άλλοι φασίστες, όπως συνέβη στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.



 * Υποναύαρχος ε.α. ΠΝ
** Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον σημερινό Ριζοσπάστη
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

«Αναρωτιέται» ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

     Το σημερινό μου σύντομο άρθρο είχε ως αφετηρία το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης που έγινε παρά τις απίστευτες προσπάθειες για να αποτύχει κάποιων και το συλλαλητήριο της ερχόμενης Κυριακής που επίσης έχει πολέμιους (δυστυχώς και από την Κεφαλή της Εκκλησίας μας που τελικά ανέκρουσε πρύμνη).
    Οι σκέψεις μου για το συλλαλητήριο Θεσσαλονίκης φιλοξενήθηκαν σε πολλά blogs
http://piperopoulos.blogspot.com/2018/01/blog-post_30.html
                                      ********************************
     Στις τελευταίες δεκαετίες, όπως όλοι μπορούμε να διαπιστώσουμε εφόσον δούμε τα πράγματα με καλοπροαίρετη διάθεση απαλλαγμένη από μικροκομματικές σκοπιμότητες, συντελέστηκαν εδώ στο δικό μας ελληνικό χώρο θεμελιακές, καταλυτικές και αμετάκλητες αλλαγές τόσο στις συγκεκριμένες εμπειρίες ατόμων και ομάδων όσο και στα συστήματα αξιών και τα "πλαίσια αναφοράς". Στην ψυχοκοινωνική θεωρία κοινωνική αλλαγή τέτοιων διαστάσεων έχει και τις «παράπλευρες» απώλειες ατόμων και «ψυχών»....!..
    Κάθε γενιά έχει τις δικές της «χαμένες ψυχές» εκείνα τα άτομα που για το δικό τους λόγο έμειναν στο περιθώριο. Φοβάμαι ότι στη δική μας γενιά, και εδώ προσωπικά φρονώ ότι ένοχοι είμαστε πρώτα εμείς οι άνθρωποι του πνεύματος και των επιστημών, μοιάζει να χτίσαμε τις προϋποθέσεις ώστε τα παιδιά μας, μια ολάκερη γενιά, να καταλήξουν στην κατηγορία «χαμένες ψυχές».
    O αφοσιωμένος μέχρι χθες μαρξιστής (όχι ‘δήθεν’ Κομμουνιστής) είναι τώρα βέβαιος μόνο για την  εγγενή αβεβαιότητα αυτών που μέχρι χθες θεωρούσε "δόγμα"...
     Ο ορθόδοξος (όχι αναμάρτητος) χριστιανός βλέπει την πίστη του να κλονίζεται…
     Ο εργαζόμενος (όσοι ακόμη έχουν έμμισθη απασχόληση) δεν μπορεί να ξεχωρίσει πια τη συνάρτηση της άντλησης ικανοποίησης από τη δουλειά του και το "μηνιάτικο"…
     Ο επιστήμονας, ο άνθρωπος του πνεύματος (όχι απλά ο κάτοχος πτυχίων) πείσθηκε ότι η αναζήτηση της αλήθειας είναι επικερδής όταν πάψει να είναι...επιστημονική και πνευματική και γίνει αντικείμενο "εμπορίας" ιδεών.
    Άνδρες, γυναίκες, παιδιά μοιάζει να έχουμε χάσει, αν όχι κάθε αίσθηση «ταυτότητας», τότε τουλάχιστον και σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της συλλογικής και της ατομικής μας «ταυτότητας» ως μέλη του ΕΘΝΟΥΣ των Ελλήνων και της ελληνικής κοινωνίας.
     Στην εποχή των «Θεσμών» (διαδόχου κατάστασης της «τρόικας»), του φόβου της πτώχευσης, της συνεχιζόμενης «κλοπής» του ονόματος της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ χωρίς ουσιαστικές εκ μέρους μας αντιδράσεις ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (και της ερχόμενης Κυριακής της Αθήνας) εσκεμμένα έθεσα στον τίτλο μου ως ερωτηματικό το εάν μας «έκλεψαν» ή την «δώσαμε» την «ταυτότητά» μας…
    Στις προσωπικές μου εμπειρίες έχω πολλές φορές διαπιστώσει ότι όταν το άτομο διαθέτει μια λειτουργική αίσθηση «ταυτότητας» τότε μπορεί να ξεπεράσει και τις πλέον δύσκολες δοκιμασίες, εφόσον το γενικότερο πλαίσιο αναφοράς παραμένει σταθερό.
    Αν όμως εκλείψει η σταθερότητα του πλαισίου αναφοράς, τότε χάνεται και η συνοχή της ταυτότητάς μας...
     Κανείς δεν μπορεί να ασκήσει πίεση παρά μόνο όταν "πατάει" κάπου σταθερά.
    Όσο και αν θέλω να βάλω τον ώμο μου στον τροχό της άμαξας και να σπρώξω, δεν θα το καταφέρω αν δεν υπάρχει σταθερό χώμα πάνω στο οποίο να...πατήσω!
     Και  δυστυχώς, σήμερα, στον ιστορικό και γοητευτικό ελληνικό χώρο αν υπάρχει κάτι εντυπωσιακά κοινό ανάμεσα στους ανθρώπους του πνεύματος και της βιοπάλης, στον μαρξιστή, τον χριστιανό, τον επιστήμονα, τον εργαζόμενο, τη νοικοκυρά και τη νεολαία μας, ανάμεσα στους πραγματικά και όχι λόγω «…αυτοκόλλητης ετικέτας», προοδευτικούς ανθρώπους είναι το κοινό παράπονο ότι δεν βρίσκουν κομμάτι "σταθερής γης" για να...πατήσουν να βάλουν τον ώμο στον τροχό και να σπρώξουμε ΜΑΖΙ προς τα μπροστά το ψυχοκοινωνικό και πολιτικό-οικονομικό μας όχημα, την ελληνική "άμαξα", που μοιάζει να έχει τελματωθεί σε πολύχρωμες και πολύμορφες λάσπες!
    Εδώ οι ενοχές των πολιτικών μας, και όχι μόνο, ανδρών και γυναικών είναι χωρίς καμία αμφιβολία μεγάλες…
    Κλείνοντας θα το καταθέσω εντίμως και ας παρεξηγηθώ:

    Οι ενοχές, όμως, ΟΛΩΝ ημών που αυτάρεσκα κατατάσσουμε τους εαυτούς μας στην πνευματική τάξη του τόπου ως «διανοούμενοι» είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δυστυχώς, τεράστιες
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Η θεωρητική και κομματική προσέγγιση των συλλαλητηρίων αγνοεί εντελώς την πραγματικότητα και την ιστορία στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια, ενώ η αντιπαράθεση γίνεται στα πλαίσια της καταστροφικής και καθεστωτικής λογικής "αριστερά- δεξιά", "εθνικισμός-αντιεθνικισμός".

Η στάση όλων των πλευρών δείχνει την αδυναμία του ορθολογισμού -και του ιδιαίτερου κλάδου του, του νομιναλισμού- να κατανοήσει και να ερμηνεύσει την πραγματικότητα, την υπόσταση και την ουσία της λαϊκής αντίδρασης στην προδοτική εκχώρηση του ονόματος, της ιστορίας και του πολιτισμού μας.

Η ουσία της αναγνώρισης του ονόματος είναι η αποδοχή μίας μόνιμης αλυτρωτικής απειλής. Κι αυτή η απειλή θα παραμένει φραστική, όσο στην Ελλάδα έχουμε κατοχικές κυβερνήσεις, ενώ τα συμφέροντα των κυρίαρχων θα εξυπηρετούνται κανονικά και τα "αντιμνημονιακά" κόμματα θα ασχολούνται με την κατάληψη μιας θέσης στο κατοχικό κοινοβούλιο. Δεν θα υπάρχει κίνδυνος να γίνει πράξη η εν δυνάμει απειλή, όσογίνεται με τους υπάρχοντες "εκπροσώπους" η δουλειά των επικυρίαρχων-τραπεζιτών, μεγαλοεταιρειών, ΝΑΤΟ και Ε.Ε..

Η απειλή θα πάψει να είναι φραστική και υποθετική και θα μετατραπεί σε πράξη, όταν και εάν ο λαός ξεκινήσει το δικό του δρόμο για να αποσπάσει την εξουσία από την ολιγαρχία, να απελευθερώσει την πατρίδα του και να εγκαθιδρύσει δημοκρατία.

Αυτή είναι η πραγματική φύση των αλυτρωτικών απειλών, τόσο των Σκοπίων, όσο και της Αλβανίας, για την Τσαμουριά και της Τουρκίας για τη Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου. Η τότε Κομιντέρν του Στάλιν και του Τίτο και το σημερινό ΝΑΤΟ, αυτός ο στρατός της παγκόσμιας ελίτ, κατασκευάζοντας κρατίδιο με το όνομα "Μακεδονία", είχαν και έχουν τον ίδιο σκοπό: Τότε ήταν η απόσπαση εδαφών και σήμερα είναι μία μόνιμη απειλή απόσπασης στο όνομα ενός ψεύτικου αλυτρωτισμού. Όπως στη Γιουγκοσλαβία έτσι και στην περίπτωση μας την αλυτρωτική προπαγάνδα δεν θα την μετατρέψει σε πολεμική επιχείρηση κάποιο ασήμαντο κρατίδιο.

Κι επιβεβαιώνοντας την πραγματική φύση του προβλήματος, απέναντι σε αυτή την κατάσταση, εμφανίζονται με τρόπο ξεδιάντροπο διάφοροι πολιτικοί, όπως η κομμουνίστρια Λιάνα Κανέλλη και άλλοι, να επισείουν την απειλή πολέμου από το ΝΑΤΟ αν δεν συμφωνήσουμε στο όνομα. Μας υπενθυμίζουν συνεχώς την παλιά δουλοπρεπή υπόδειξη "παιδί μου κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης". Όμως στη σημερινή Ελλάδα νοικοκύρης δεν πρόκειται να γίνεις. Το μέλλον για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι φτωχοί δίχως στέγη. Άστεγοι νομάδες πρόθυμοι να εργαστούν για μια μπουκιά ψωμί στις εταιρείες που θα έχουν πάρει τα μαγαζιά, τα σπίτια και τα χωράφια μας, τις κρατικές επιχειρήσεις και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας σε γη και σε θάλασσα.

Για όλα αυτά που κρύβουν ή κάνουν πως δεν βλέπουν, ο λαός μένει μόνος του να αντιδρά, ενώ τα κόμματα χρησιμοποιούν διπλή γλώσσα, οι μορφωμένοι, που ανήκουν στους έχοντες, ειρωνεύονται -όταν δεν χυδαιολογούν ρατσιστικά- και οι πατριδοκάπηλοι και αγιέμποροι προσπαθούν να επωφεληθούν. Από την πολλή ιδεολογική μόρφωση δεν γνωρίζουν ότι θα έρθει και η σειρά τους και θα ακολουθήσουν τη μοίρα των φτωχών και των άστεγων, γιατί το 1% των υπερπλούσιων είναι υπερθετικά άπληστο και θα σταματήσει τη λεηλασία, αφήνοντας χώρο μόνο λίγο χώρο σε εκείνο το μικρό ποσοστό που χρειάζεται να χρησιμοποιήσει για πραιτωριανούς.

Όσοι προσπαθούν να φέρουν σε αντιπαράθεση τα εθνικά και τα οικονομικά θέματα, χαρακτηρίζοντας βλακεία τον λαϊκό ξεσηκωμό "για ένα όνομα", ενώ δεν ξεσηκώνεται για τα οικονομικά θέματα ξεχνούν ότι χωρίς ανεξάρτητη και δημοκρατική πολιτεία, η ευημερία των πολιτών είναι αδύνατη. Και αποδίδοντας στο πλήθος των συλλαλητηρίων τον χαρακτηρισμό του εθνικιστή και του ναζιστή, αποκρύπτουν ότι είναι ο ίδιος λαός που μάχεται και για την απελευθέρωση από την οικονομική και πολιτική κατοχή.

Όλοι αυτοί οι φωτισμένοι γνώστες της γεωπολιτικής, που τα ξέρουν καλύτερα από το λαό, αγνοούν ή κάνουν πως δεν βλέπουν ότι ο αγώνας του λαού είναι αντιιμπεριαλιστικός- προσπαθεί να αντιμετωπίσει μία απειλή- και συνάμα απελευθερωτικός -θέλει να απελευθερωθεί από τις κατοχικές κυβερνήσεις και να πάρει πίσω όλα όσα του έκλεψαν με τη μέθοδο της υπερχρέωσης.

Ξεχνούν και την πρόσφατη ιστορία των Βαλκανίων. Ξεχνούν ότι με τη μέθοδο της υπερχρέωσης προκλήθηκε οικονομική κρίση στη Γιουγκοσλαβία και στο μέσο της κρίσης χρηματοδοτήθηκαν οι εθνικισμοί και πυροδοτήθηκε ο εμφύλιος. Ξεχνούν όλοι ότι την επιθυμία διάλυσης της ισχυρής Γιουγκοσλαβίας είχαν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις των ΗΠΑ, Γερμανίας, Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, οι οποίες χρηματοδότησαν και στήριξαν ποικιλοτρόπως τον εθνικισμό, τον αλυτρωτισμό και τον θρησκευτικό φανατισμό. Κι όλα αυτά συνέβησαν, ενώ η πλειοψηφία των πληθυσμών της Γιουγκοσλαβίας δεν επιθυμούσαν τη διάλυση της. Πολιτικοί που ήταν υπέρ της ενότητας δολοφονήθηκαν και εκπομπές μίσους τροφοδοτήθηκαν με πανομοιότυπα κείμενα, αλλάζοντας μόνο το όνομα του «κακού». Ξεχνούν όλοι ότι από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων δεν προέκυψε ελευθερία, αλλά βία, αίμα και μία σειρά από κράτη - προτεκτοράτα μαζί με μόνιμη αστάθεια και μόνιμη εγκατάσταση ξένων στρατιωτικών δυνάμεων.

Όσοι ειρωνεύονται και θεωρούν ότι ο λαός στρέφεται ενάντια σε ένα αδύναμο στρατιωτικά κράτος ξεχνούν ότι το Κόσσοβο είχε ανύπαρκτη δύναμη, αλλά σήμερα διαθέτει τη μεγαλύτερη αμερικάνικη βάση στην Ευρώπη, αν όχι στον κόσμο. Αγνοούν ότι η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Αλβανία, τα Σκόπια και η Ελλάδα είναι προτεκτοράτα, ευρισκόμενα υπό οικονομική και πολιτική κατοχή, ενώ το Κόσσοβο και η Βοσνία Ερζεγοβίνη έχουν και στρατιωτική κατοχή. Ξεχνούν ότι με καλά χρηματοδοτημένες κινητοποιήσεις εκδιώχθηκε ο φιλορώσος εθνικιστής Γκρουέφσκι, επειδή είχε δεχθεί να περάσουν οι ρώσικοι αγωγοί και προετοίμαζε την εκδίωξη του ιδρύματος του Σόρος από τα Σκόπια. Ξεχνούν ότι αναστροφή αποφάσεων για το πέρασμα των ρώσικων αγωγών φυσικού αερίου συνέβη τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Βουλγαρία. Είναι κωμικοτραγική η απάντηση των Ρουμάνων, στα πλαίσια μιας διεθνούς σφυγμομέτρησης, στο ερώτημα "ποια χώρα θεωρείτε πιο απειλητική για τη χώρα σας;" Η πλειοψηφία απάντησε το ...Ιράν! Και είναι τραγικό κι όχι μόνο κωμικό, γιατί χάρη σ' αυτή την προπαγανδιστική κατασκευή, το ΝΑΤΟ εγκαθιστά ανενόχλητο πυραυλικά συστήματα στα σύνορα Ρουμανίας - Ρωσίας, τα οποία υποτίθεται ότι στρέφονται κατά του Ιράν! Όταν τόσο εύκολα πείθεται ένας λαός ότι ο εχθρός του είναι κάποιος που βρίσκεται χιλιάδες μίλια μακριά, πόσο πιο εύκολη είναι η καλλιέργεια οποιουδήποτε άλλου "εθνικού" παραμυθιού; Πολλά είναι εκείνα που ξεχνούν οι αριστεροί και δεξιοί πολιτικοί φίλοι των ιμπεριαλιστών.

Δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα με λαούς που η πίστη τους για τη δική τους εθνογένεση βασίζεται στο είδος της εκπαίδευσης που απαιτούν και επιβάλλουν οι Κυρίαρχοι εντός και εκτός μίας χώρας. Οι Έλληνες δεν απειλούν τα Σκόπια και είναι η μόνη χώρα στην περιοχή που δεν έχει επιθετικές βλέψεις.

Οι "ρεαλιστές" θεωρούν πως η αδιαπραγμάτευτη άρνηση εκχώρησης του ονόματος καθιστά μη επιλύσιμο το πρόβλημα, αλλά αγνοούν ότι οι συσχετισμοί δύναμης και η αλλαγή τους είναι θέμα χρόνου, θέλησης και απόφασης. Το γνωρίζουμε κι εμείς και είναι προτιμότερος ο ρεαλισμός της απελευθέρωσης από τον "ρεαλισμό" της υποταγής. Είναι προτιμότερη η μη λύση από μία κακή λύση. Είναι προτιμότερο να παραμείνει ως έχει η κατάσταση στην Κύπρο παρά να αναγνωρίσουμε τα τετελεσμένα μιας εισβολής και να αναγνωρίσουμε συγκυριαρχία με τη Σουλτανική και ιμπεριαλιστική Τουρκία.

Κάποιοι ξεχνούν ότι κάθε υποχώρηση ανοίγει την όρεξη για περισσότερες παραχωρήσεις στις περιφερειακές και παγκόσμιες αποικιοκρατικές δυνάμεις.

Η απελευθέρωση και η ειρηνική συμβίωση των λαών της Βαλκανικής θα έρθει όταν εγκατασταθεί η δημοκρατία και φύγουν όλοι οι ξένοι στρατοί από την Ελλάδα και τις άλλες χώρες της. Κι αυτό προϋποθέτει θέληση και απόφαση κι όχι αποδοχή και υποταγή στην ανωτερότητα ττων υπερδυνάμεων. Αν η ιστορία γραφόταν έτσι, δεν θα είχαμε 1821 και 1940. Οι λαοί του πλανήτη χρησιμοποιούνται, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουν ότι η εταιρειοκρατία είναι ο πραγματικός εχθρός τους. Όσο καιρό εξακολουθούν να προσβλέπουν ότι κάποιοι φωνακλάδες «εκπρόσωποι» θα λύσουν το πρόβλημα της εξαθλίωσης του πλήθους, το πρόβλημα δεν θα λυθεί ποτέ και οι συσχετισμοί κυριαρχίας δεν θα αλλάξουν. Οι λαοί δεν θέλουν πολέμους. Η απληστία των οικονομικά ισχυρών που κατέχουν τις πολιτικές εξουσίες γεννούν πολέμους, καλλιεργώντας και χρηματοδοτώντας εθνικισμούς και θρησκευτικές διαφορές.

Η δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα όπου ο πολίτης είναι και οπλίτης. Είναι το μόνο πολίτευμα στο οποίο ο λαός αποφασίζει τους νόμους του, δικάζει, αυτοδιοικείται και υπερασπίζεται βωμούς και εστίες. Η εγκαθίδρυση δημοκρατίας πρέπει να συμπεριληφθεί στους στόχους του λαού, γιατί είναι ο μόνος δρόμος προς μια κοινωνία ελεύθερη και ευημερούσα και μία πατρίδα ανεξάρτητη. Είναι ο δικός μας μονόδρομος. Η δική μας ΤΙΝΑ(there is no alternative).

Τότε η Ελλάδα θα γίνει η αφετηρία για την εκπλήρωση των ονείρων του Ρήγα Φεραίου και των Επτανησίων Ριζοσπαστών. Τα Βαλκάνια, η Ευρώπη και ο κόσμος μπορούν να ζήσουν ειρηνικά και ευδαιμονικά στα πλαίσια μιας Κοινοπολιτείας.


ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ

ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ

Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ (χωρίς καμία αποζημίωση)

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Αλλιώς οι προσπάθειες μας θα είναι συφοριασμένες και αδιέξοδες.



ΥΓ: 1. Η αριστερά και η δεξιά και όλα τα κόμματα μαζί υπάρχουν για να διαιρούν. Η ομαδοποίηση έχει τη φυσική τάση της κυριαρχίας πάνω σε αυτό που θεωρούν "άλλο". Κι ας είναι ο γείτονας και ο συμπατριώτης τους αυτό το "άλλο". Παρά τα λόγια τους, ο εχθρός δεν είναι ποτέ ταξικπός, φυλετικός ή εθνικός. Είναι πάντα ο άλλος που έχει διαφορετική άποψη. Για το κείμενο που διαβάσατε έλαβα το πιο κάτω σχόλιο προς επίρρωση των λεγομένων μου για τις ιδεολογίες και τους μορφωμένους με βάση αυτές: "Βαρύς ο γδούπος που θ΄ ακουστεί όταν κάνεις σάλτο μορτάλε στο θεωρητικό -και ηθικό- κενό, προσπαθώντας να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα!" Η καλλιέργεια του μίσους και της διχόνιας είναι η δουλειά τους. Η αμφισβήτηση της ηθικής ενός ανθρώπου που έγραψε τα πιο πάνω είναι ενδεικτική μιας ναζιστικής αντίληψης. Κι ας προέρχεται από αυτοπροσδιοριζόμενους ως αριστεροί.

2. Το είδος των "φασιστών" που μαζεύονται στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία παρουσιάζει συνοπτικά το πιο κάτω κείμενο "Συλλαλητήριο Θεσσαλονίκης: Λαός εναντίον παρακράτους". Οι "φασίστες" συγκρούστηκαν κατ' επανάληψη με το αριστερό και δεξιό παρακράτος.

3. Τα συλλαλητήρια τα διοργανώνει ο λαός και οι "οργανωτικές" επιτροπές είναι οι μηχανισμοί αλλοίωσης του νοήματος και της προώθησης λαθρεπιβατών. "Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα" είναι η παροιμία που ταιριάζει με αφορμή την κατάθεση δύο αιτήσεων "διοργάνωσης" για την ΑΘήνα. Πάει καιρό που ο λαός έχει ορίσει την ημερομηνία. Αν είχαν τη δύναμη, ας όριζαν μια δική τους και ας μη μάλωναν για κάτι που είναι ήδη ορισμένο.

4. Με αφορμή κι αυτά τα παρατράγουδα, η μόνη αποδεκτή μορφή απελευθερωτικής οργάνωσης είναι η ενωτική οργάνωση του λαού σε δήμους. Στις εκκλησίες του δήμου κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την είσοδο κανενός. Μπορεί μόνο να διώξει όσους τολμήσουν να υπονομεύσουν την προσπάθεια για λευτεριά και ευημερία(οστρακισμός). Μόνο όσοι δεν θέλουν τη δημοκρατία δηλώνουν ότι δεν συμπορεύονται με όποιον έχει διαφορετική άποψη.

Στα συλλαλητήρια πάμε χωρίς χρώματα και κόμματα, για να μιλήσει ο λαός. Οι απόπειρες χειραγώγησης, μέσω ανύπαρκτων "οργανωτών" είναι γελοίες. Στα συλλαλητήρια μιλά ο λαός με το πλήθος και το πάθος. Και γυρνώντας από τα μεγάλα συλλαλητήρια, ας πάμε στις γειτονιές να φτιάξουμε τις εκκλησιές μας, να προστατέψουμε τα σπίτια μας, να οργώσουμε τα χωράφια μας, να σώσουμε τις δουλειές μας, να βοηθήσει ο ένας τον άλλον, να φτιάξουμε μια ζωή που θα προετοιμάσει και θα οδηγήσει στη λευτεριά και τη γιορτή.

Ωσπου η σύναξις αυτή σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί.

Των Ελλήνων οι Κοινότητες είναι οι μόνες που μπορούν να φτιάξουν άλλους Γαλαξίες.

Αρκεί να τις ξαναφτιάξουμε.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Άρθρο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου *

Στο σημερινό σημείωμα, αγαπητέ αναγνώστη, αποτίω «φόρο τιμής» στη Μακεδονία.

Έχω ζήσει σε κάμποσες περιοχές της Ευρώπης και επισκεφτεί πάρα πολλές, αν, ωστόσο, κλείσω τα μάτια μου για να χαλαρώσω δεν μπορώ παρά να σκεφτώ μόνο μια, το Τιρόλο – το Νότιο Τιρόλο που σήμερα ανήκει στην Ιταλία και το Δυτικό και Ανατολικό που ανήκει στην Αυστρία (Kρατίδιο του Τιρόλου), έναν τόπο «άγριας» ιστορίας και μοναδικής ομορφιάς.

Αν με ρωτήσεις όμως ποιο τόπο έχω πραγματικά στη καρδιά μου, θα σου πω μόνο μια λέξη με επίσης «άγρια» ιστορία: Μακεδονία. Δεν ενδιαφέρουν τα προσωπικά μου (το γιατί). Αυτό που έχει σημασία είναι πως αυτή την περιοχή του κόσμου αγαπώ περισσότερο, εκεί νοιώθω να φτερουγίζει η καρδιά μου και εκεί με πιάνει ένα μυστήριο δημιουργικό κέφι. Ένοιωσα μάλιστα μεγάλη τιμή και ευθύνη όταν σημαντικοί Έλληνες Μακεδόνες μου κατέθεσαν τα όνειρά τους και τα «εσώψυχά» τους, έτσι ώστε να συμβάλω με τη τέχνη μου στην αναδιαμόρφωση της σύγχρονης αναφερόμενης ταυτότητας της Θεσσαλονίκης (στο πλαίσιο της στρατηγικής επικοινωνίας του πρότζεκτ «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα 1997»). Τότε μαζί με εκλεκτούς δημιουργούς και άριστους γνώστες της ιστορίας, του πολιτισμού και της επικοινωνίας δεν κτίσαμε απλώς την προβολή της πόλης διεθνώς, αλλά ξανά και σε γερά θεμέλια την σύγχρονη έννοια της Μακεδονίας (: «χωνευτήρι λαών και πολιτισμών - ένα πολυεθνικό σταυροδρόμι του κόσμου μεταξύ Ανατολής και Δύσης).

Και αυτό, αναγνώστη μου, δεν το πράξαμε ελιτιστικά… out there, αλλά με την ενεργό συμμετοχή της λαϊκής βάσης. Επιδιώξαμε και πετύχαμε ευρεία λαϊκή συμμετοχή, σημαντικά μεγαλύτερη από την Ολυμπιάδα (όπου επίσης γνωρίζω, καθώς είχα συντονιστικό ρόλο στην επικοινωνία την πρώτη περίοδο). Έτσι δομείται και αναδομείται διαρκώς το εθνικό σε αρμονία με το δημοκρατικό και όχι με τη φοβία και την υστερία του εθνικισμού. Αυτήν, τη σύγχρονη, κοσμοπολιτική έννοια της Ελληνικής Μακεδονίας θα υπερασπίζομαι μέχρι να πεθάνω. Αυτό που με μεγάλο αγώνα και ενθουσιασμό πετύχαμε να δομήσουμε ως ολοκληρωμένη ιδέα και πρακτική (ως πολιτικό, κοινωνικό, εθνικό και πολιτισμικό ολοκλήρωμα) με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη θα συνεχίσω να τιμώ και να υπηρετώ, αντιδρώντας έντονα σε αυτούς που «μαγαρίζουν» με την πολιτικάντικη συμπεριφορά τους τη Μακεδονία (μου).

Γνώρισα μάλλον καλά και τις άλλες όμορες Μακεδονίες, κυρίως στην ΠΓΔΜ, και είδα την αποστροφή προοδευτικών, σοβαρών ανθρώπων στον τοπικό εθνικισμό, τον οποίο τροφοδοτούσαν συνωμοτικές ιστορίες, κατασκευασμένες κυρίως με το υλικό που προσέφερε ο έξαλλος ελληνικός και βουλγαρικός εθνικισμός. Για να διαπιστώσω πως το εθνικιστικό δίπολο με επίκεντρο τη Μακεδονία, δεν είναι απλώς ένας επικίνδυνος αναχρονισμός για την περιοχή, αλλά ο πλέον κουτοπόνηρος πολιτικαντισμός, τον οποίο αυτήν τη στιγμή χρησιμοποιούν όλοι οι εθνικοί, τοπικοί και διεθνείς παράγοντες σε ένα ύπουλο παιχνίδι αναδιαρθρώσεων των πολιτικών συστημάτων στις δύο χώρες και στα Δυτικά Βαλκάνια, με άμεση πλέον εμπλοκή του ΝΑΤΟ, συμμάχων του και ανταγωνιστών του.

Κάπως έτσι αυτή την ώρα η Μακεδονία εμφανίζεται να χρησιμοποιείται σαν βαλές στα κουτοπόνηρα χέρια λογής-λογής καιροσκόπων:

Οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος συνεννοήθηκαν να ρίξουν τη κυβέρνησή τους με πρόφαση το «σκοπιανό», το οποίο πλέον αποκαλείται «μακεδονικό», δίνοντας προφανώς μια άλλη – ευρύτερη – πολιτική διάσταση στο ζήτημα. Ακολουθούν μία τακτική από την οποία προσδοκούν να βγουν και οι δύο ωφελημένοι. Ο πρώτος κερδίζοντας στο προοδευτικό κοινό, το οποίο του έχει γυρίσει την πλάτη εξ αιτίας της γενικότερης πολιτικής του συμπεριφοράς, ενώ ο δεύτερος επιχειρεί να επανασυστήσει τις σχέσεις του με εθνικιστές που του έχουν γυρίσει την πλάτη εξ αιτίας της ταύτισής του με ακραίες αντικοινωνικές στρατηγικές που ορίζονται στο εκτελούμενο τρίτο Μνημόνιο και προνομοθετήθηκαν στο τέταρτο. Είναι προφανές πως στρατηγική τους είναι η πτώση τους χωρίς, ωστόσο, η ευθύνη να βαρύνει τον κ. Καμμένο, αλλά να μεταφερθεί σε όλα τα υπόλοιπα κόμματα που δεν συναινούν στη μορφή διαπραγμάτευσης με τη νέα πολιτική ηγεσία της ΠΓΔΜ που επέλεξε (εξ επιτούτοις) μεθοδολογικά ασαφώς, ανορθόδοξα και σίγουρα παραδόξως - με κριτήριο τη θεωρία των διεθνών διαπραγματεύσεων - ο κ. Τσίπρας.

Είναι προφανές πως η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει ένα νέας μορφής Μνημόνιο με τους λεγόμενους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς και το ΔΝΤ, που απαιτούν οι λεγόμενοι «επίσημοι δανειστές» για να συνεχίσουν την εμπλοκή τους σε αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν «δεύτερη φάση διάσωσης της Ελλάδας». Σε αυτό το νέο Σύμφωνο μελετάται να συνδεθούν η ρύθμιση του χρέους με την σταδιακή επανένταξη της Ελλάδας στη χρηματαγορά και την ολοκλήρωση του Νέου (: νεοφιλελεύθερου) Κοινωνικού Μοντέλου που έχει ξεκινήσει να διαμορφώνεται στο πλαίσιο των τριών πρώτων Μνημονίων με την τρόικα. Το τελευταίο βρίσκεται σε αντίθεση τόσο με την αναφερόμενη πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ όσο και με εκείνη των ΑΝΕΛ. Αν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα υπέγραφε το καλοκαίρι αυτή τη Συμφωνία (με το κουαρτέτο, στη θέση της τρόικας), θα υπέγραφε ταυτόχρονα και τον εκλογικό θάνατο των δύο κομμάτων που την συναπαρτίζουν. Έτσι προτίμησε για να διαφύγει, να ρίξει στο τραπέζι τον «βαλέ Μακεδονία» και να προκαλέσει - ερεθίζοντας πονηρά τον ελληνικό εθνικισμό - πολιτική αναταραχή και σοβαρές αναταράξεις στους κύριους αντιπάλους του, οι οποίοι θα εμφανίζονταν - αναγκαστικά για να σωθούν οι καρέκλες των ηγεσιών τους - ως αναξιόπιστοι, ή διπλοπρόσωποι, ή οπισθοδρομικοί και φοβικοί, ή απλώς τυχοδιώκτες.

Σε βαλέ έχει μετατραπεί η Μακεδονία και στα χέρια του («Τσίπρα των Σκοπίων») πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ. Χρησιμοποιεί τις ανορθόδοξες και σε πολλά επίπεδα εξελισσόμενες διαπραγματεύσεις για να κερδίσει πολιτικά από την ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, χωρίς στην πραγματικότητα να αλλοιωθεί ο πυρήνας της αναφερόμενης εθνικής ταυτότητας της γείτονος, όπως εννοείται από το VMRO-DPMNE του Χρίστιαν Μίτσκοσκι και η πολιτική της ταυτότητα, όπως υποστηρίζεται κυρίως από τον αρχηγό του μεγαλύτερου αλβανικού κόμματος στην ΠΓΔΜ, του DUI, Αλί Αχμέτι. Στο παιχνίδι αυτό η μπλόφα κυριαρχεί, αρκεί αυτή να υποστηριχθεί από το ΝΑΤΟ και αξιωματούχους των κεντρικών ευρωπαϊκών θεσμών. Αν δεν υποστηριχθεί διεθνώς το παιχνίδι μπλόφας του Ζάεφ, μια νέα μεγάλη κρίση θα προκύψει στην ΠΓΔΜ.

Βαλές η Μακεδονία και στα χέρια της νέας διοίκησης των ΗΠΑ, η οποία επιδιώκει αυτή και όχι η Γερμανία, η Τουρκία, η Ιταλία - και σε δεύτερο πλάνο η Ρωσία - να ρυθμίσει το καθεστώς στα Δυτικά Βαλκάνια, έτσι ώστε να είναι ο αμερικανικός παράγοντας το κλειδί στην ευρωπαϊκή και διεθνή συμπεριφορά των χωρών αυτών. Οι ΗΠΑ εμφανίζονται αποφασισμένες να διευθύνουν τις εξελίξεις στα Δυτικά Βαλκάνια και να μην αφήσουν εδώ το παιχνίδι στους ευρωπαίους. Πώς το βλέπουν; Ο ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς είναι αποκαλυπτικός (διάβασε πολλές φορές την πρόταση που ακολουθεί):  Προτείνει ευρεία χρήση της νέας ονομασίας (με επικρατέστερη το Νέα Μακεδονία) από τη στιγμή που η ΠΓΔΜ θα ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ΟΧΙ πριν από την ολοκλήρωση της ένταξής της. Στο μεσοδιάστημα υποστηρίζει τη χρήση της νέας ονομασίας στο ΝΑΤΟ, σε άλλους διεθνείς οργανισμούς και fora.

Με δύο κουβέντες: Η κυβέρνηση στην Ελλάδα θα «πέσει» κατά πάσα πιθανότητα και η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές θα πιεστεί να υπογράψει μια νέα Συμφωνία που θα αντικαθιστά τη σημερινή «Ενδιάμεση Συμφωνία», αποδεχόμενη τελικά τον όρο Nova Makedonija που στην πραγματικότητα θα αντικαθιστά το ΠΓΔΜ εκεί που εμφανίζεται αυτός σήμερα. Από την άλλη πλευρά η ηγεσία της ΠΓΔΜ θα αναλάβει διεθνείς δεσμεύσεις για να απαλείψει σταδιακά, στοιχεία αλυτρωτισμού στον δημόσιο λόγο και την εκπαίδευση στη γείτονα και για συμπερίληψη, κατά την επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματός της χώρας, πρόνοιας με την οποία ρητά θα εγκαταλείπεται ή υπόνοια αλυτρωτισμού, που υπάρχει σήμερα. 

Ποιο είναι το κρίσιμο: Αν κυρωθεί (από ΠΓΔΜ και Ελλάδα) και επικυρωθεί (από ΟΗΕ) μια τέτοια Συμφωνία πριν από την επίσημη πρόσκληση της ΠΓΔΜ από το ΝΑΤΟ, το ελληνικό εθνικό συμφέρον ικανοποιείται. Η Συμφωνία- Σύμβαση θα υπερισχύει αναμφισβήτητα του Συντάγματος της ΠΓΔΜ και θα επιφέρει σταδιακά τα έννομα αποτελέσματα που ικανοποιούν σε κρίσιμο  βαθμό τους μη-εθνικιστές Έλληνες και τις εύλογες ανησυχίες των Ελλήνων Μακεδόνων. Αν όχι, τότε η νέα Σύμβαση από άποψη δικαίου θα είναι κάτι αντίστοιχο της σημερινής Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Θα αποτελεί και αυτή παράδειγμα συμφωνίας «απλοποιημένης μορφής» και δεν θα διασφαλίζει απολύτως πως θα τηρηθούν τα συμπεφωνημένα. Θα είναι ζήτημα ερμηνείας (: θεωρίας) το εάν η νέα Σύμβαση υπερισχύει του Συντάγματος της γείτονος και πώς και σε καμία περίπτωση δεν θα διασφαλίζεται η απόλυτη ενσωμάτωση του αντι-αλυτρωτικού πλαισίου της νέας Συμφωνίας στην εσωτερική έννομη και πολιτική τάξη της. Στη δεύτερη περίπτωση το «σκοπιανό» θα συνεχίσει να ταλαιπωρεί πολιτικώς και να ερεθίζει τους εθνικισμούς στην περιοχή. Αυτά είναι τα σοβαρά ζητήματα και όχι το «Nova Makedonija»! Το περιεχόμενο της νέας Συνθήκης και η μορφή ισχύος της ως κείμενο του διεθνούς δικαίου, είναι το φλέγον!

Αυτή είναι η γνώμη μου που πηγάζει από τη «καρδιά» μου, για να σχηματιστεί με τη γνώση μου στις διεθνείς πολιτικές και στο διοικητικό φαινόμενο.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)