Οι περισσότεροι εξ ανάγκης στράφηκαν στην παρασκευή φυσικών προϊόντων. Τα προϊόντα δε που φτιάχνουν είναι ανεκτίμητης ποιότητας αλλά δεν χαίρουν ισάξιας ανταμοιβής. (Είναι ο λόγος που γράφω.)
της Στεφανίας
Πολλοί φίλοι μου είτε μου χαρίζουν, είτε ανταλλάσσουμε, είτε έναντι χαμηλού αντιτίμου, μού προσφέρουν σπάνιας αξίας προϊόντα. Το σπάνια με την έννοια ότι δεν μπορείς να βρεις τέτοια ποιότητα στο εμπόριο. Δεν υπάρχει στο εμπόριο ρίγανη ή δυόσμος, με την μυρωδιά που έχουν τα συγκεκριμένα βοτάνια που μου στέλνει η Σούλα (δεν έχει fb για να την κάνω ταγκ) από τα Παραδείσια Αρκαδίας. Είναι τα χώματα εκεί παρθένα που κάνουν τα βοτάνια τόσο απίστευτα μοναδικά. Επίσης, η φέτα που φτιάχνει η Efstathia Mitropoulou και η Αλικη Σαρογλου που είναι σαν βούτυρο, φτιαγμένη από δικά τους γάλατα, με ζωντανά που βοσκάνε σε παρθένα γη! δεν συγκρίνεται με καμία φέτα εμπορίου. Δεν έχω ξαναφάει στην ζωή μου τέτοια τροφή.
Επίσης, η Anna Art μου στέλνει βοτάνια και ξύδι, μοναδικό, αγνό και δυνατό, καθώς και πίτες που φτιάχνει με δικά της υλικά (αυγά από τις κότες της, σπανάκι από τον κήπο κλπ) και φύλλο φυσικά ανοίγει εκείνη, με τέτοια γεύση που δεν βρίσκεις πουθενά.
Λάδι, μου στέλνει η ξαδέλφη μου από την Κρήτη Teta Sakel, μου έδωσε και ο φίλος μου ο τασος πρανταλος δικό του Καλαματιανό. Η γεύση και των δύο ελαιολάδων, που είναι τελείως ανόθευτα, που μόνοι τους μαζεύουν τις ελιές τους, και οι ελιές καρπίζουν σε πλούσια γη, η γεύση του αγνού ελαιολάδου απλά δεν συγκρίνεται.
Η φίλη μου Maria Tsimitaki φτιάχνει σαπούνια. Μας είχε κάνει και σεμινάριο, πώς γίνεται η παρασκευή τους. Τα σαπούνια της είναι όνειρο, και επειδή χρησιμοποιεί σπουδαία υλικά (αγνό λάδι, βότανα του αγρού κλπ), αλλά και όσον αφορά τη συσκευασία τους και γενικά την εμφάνιση (βάζει κόκκους καφέ μέσα, κοχύλια). Θεσπέσια προϊόντα.
Η γειτόνισσά μου Popi Balakatsounis μου φτιάχνει κρέμες για το πρόσωπο, με αγνά υλικά, με πολύ αγάπη, που αντίστοιχά τους δεν πωλούνται σε μαγαζιά.
Ο φίλος μου θεοδωρος Σιγαλας από το Πήλιο μου έφερε παραδοσιακά προϊόντα που φτιάχνει με δικά του υλικά, όπως μαρμελάδα σμέουρο! ή ένα άλλο φοβερό κρίταμα τουρσί! Φτιάχνει και έλαια και κηραλοιφές και σαμπουάν και τόσα άλλα, αλλά το σημαντικό είναι ότι μιλάμε για προϊόντα σπάνια, εξαιρετικής ποιότητας, και κυρίως ωφέλημα προϊόντα, ωφέλιμα για τον οργανισμό.
Κι από αυτό καταλαβαίνεις και τι θησαυρό έχει αυτή η χώρα! Ο θησαυρός της Ελλάδας δεν είναι τα κοιτάσματα χρυσού, ούτε οι ανεμογεννήτριες, ούτε το φυσικό αέριο, αλλά η ΡΙΓΑΝΗ! Ο Θησαυρός μας είναι τα προϊόντα μας, που δεν υπάρχουν ισάξια τους πουθενά αλλού! Είναι μοναδικά γιατί φυτρώνουν σ' αυτήν την γη!
Ο λόγος που αδικούνται πραγματικά τα εξαίσια προϊόντα που στην Ελλάδα φτιάχνουμε (σκέψου ότι ανάφερα μόνο μερικούς φίλους μου, άπειροι άνθρωποι ασχολούνται με χειροποίητα αγνά προϊόντα), είναι επειδή δεν μπορούν να τα πουλήσουν.
Το μπλογκ Σταγόνα είχε μία υπέροχη ιδέα να διαφημίζει δωρεάν προϊόντα ελληνικά (εδώ). Όποιος θέλει μπορώ να του φτιάξω (φυσικά δωρεάν) μία μακέτα για να την βάλει στο μπλογκ, ή όπου αλλού θέλει.
Πέραν αυτού, έκανα και μία άλλη σκέψη. Στην ντόπια αγορά είναι δύσκολο να πουληθούν τα χειροποίητα προϊόντα γιατί οι περισσότεροι ντόπιοι φτιάχνουν μόνοι τους (τουρσιά, σάλτες, ελιές κλπ) ή πάνε και μαζεύουν ρίγανη, χαμομήλι κλπ. Ο ξένος το δικό μας χαμομήλι πού θα το βρει; Αν βάλει στο φαΐ του δυόσμο από την Ελλάδα δεν θα ξέρει τι τρώει! Του εμπορίου δεν έχουν καμία σχέση. Εδώ εμείς και συγκρίνουμε, ακόμη και ο δυόσμος από τη γλάστρα μου, ο φρέσκος, δεν έχει καμία σχέση με τη μυρωδιά του δυόσμου που μου στέλνει η Σούλα από το χωριό. Πού να φάνε ελαιόλαδο οι ξένοι, όχι του εμπορίου, αλλά το ελαιόλαδο που βγάζει η κάθε οικογένεια και το δίνει στους συγγενείς της. Το δικό τους λάδι, το ανόθευτο. Πού να φάνε ελιές! Με μυρωδικά μέσα, κόκκινη πιπεριά.. Αυτά είναι! Ο Θησαυρός μας! Ελλάδα θεά!
Στο ζητούμενο… θα μπορούσαν να μαζευτούν πχ οι 10 δικοί μου φίλοι και να ενώσουν τα προϊόντα τους, αντίστοιχα οι φίλοι όλων μας. Που τους ξέρουμε, που θα κάνουν τίμια συναλλαγή κλπ. Μετά να χρησιμοποιήσουν έναν φίλο ή συγγενή που μένει στο εξωτερικό, ώστε να ανοίξει εκεί μία εταιρεία (παροχής υπηρεσιών τέλος πάντων), να φορολογείται έξω, όπου δεν σφάζουν τον επιχειρηματία, και τα έσοδα των ντόπιων να μην περνάνε από την δική μας παπαροκυβέρνηση. Να παρακάμπτεται το κράτος. Να μην φορολογούνται εδώ.
Κι αυτό είναι νόμιμο αλλά και ηθικό!! Και θα το αιτιολογήσω με ένα παράδειγμα, κάτι που έπεσε στην αντίληψή μου σήμερα. Μια φίλη μου είπε ότι στο Γ διαμέρισμα του δήμου Πειραιά μοιράζουν τρόφιμα στους φτωχούς. Ξέρεις τι τρόφιμα δίνουν; Γαριδάκια, πατατάκια και κόκα κόλες! Όχι δεν κάνω πλάκα. Καμία πλάκα. Γιατί δεν δίνουν στον φτωχό φρούτα, λαχανικά, ή κρέας, παρά του δίνουν πατατάκια, ξέρεις;
Κάνουν διαγωνισμούς. Δίνουν την δουλειά της ελεημοσύνης των φτωχών ως ανάθεση! Ανάθεση έργου! Και βλέπεις το εξής: πληρώνεις εσύ φόρο, και καλά για την ανακούφιση των ευπαθών ομάδων, και το ποσό που θέλουν να δώσουν για τον σκοπό αυτό, πχ πες 20 εκατ. τα δίνουν σε μία εταιρεία για να παρέχει τα αγαθά της ελεημοσύνης!
Και βλέπεις το εξής περίεργο, αντί να δώσουν τα χρήματα στον ντόπιο αγρότη ή ζωοτρόφο! που θα είχε και νόημα και για τον φτωχό να φάει υγιεινά πράγματα, αλλά και για την χώρα, ως ενίσχυση την ντόπιας παραγωγής! δίνουν την ανάθεση στους δυνάστες!!!! Οι εταιρείες που καρπώνονται τα χρήματα των φόρων σου για να μας ελεημονήσουν, είναι ξένες!! Του δντ και της ενωμένης/γαμημένη ευρώπης!
Φυσικά, για να πάρουν την ανάθεση δίνουν μίζα! Ποιος παίρνει τη μίζα, οι πολιτικοί της κυβέρνησης. (Κάθε φορά! Γι’ αυτό θέλουν όλοι να γίνουν κυβέρνηση, δεν έχουν κανέναν άλλο λόγο. Μόνο τις μίζες!)
Άρα πληρώνεις εσύ για να κονομάει η χώρα που σε έκανε ζητιάνο + ο προδότης που επίσης σε έκανε ζητιάνο, και να κορδώνονται ένθεν κι ένθεν (και προδότες και δυνάστες) ότι σε ελεημονούν!
Λοιπόν, οι ντόπιοι πρέπει να πληρώνονται! ΚΑΙ ΑΝΤΑΞΙΑ των υπηρεσιών τους!! ΚΑΙ παρακάμπτοντας το κράτος.
Ο πολίτης πρέπει να έχει χρήματα, αυτός στηρίζει την αγορά, αυτός στηρίζει και τους συμπολίτες του. Το κράτος δεν στηρίζει κανέναν, κανέναν, κανέναν! Το κράτος μόνο τρώει!
