Articles by "Στυλιανού"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Στυλιανού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
Επέλεξε συμβολικά μηνύματα ριζικών αναθεωρήσεων. Η Καγκελάριος σε αναζήτηση παρηγορίας στη Μόσχα.


Του Μιχαήλ Στυλιανού

Η αμερικανο-γερμανική συνάντηση κορυφής στον Λευκό Οίκο την περασμένη Παρασκευή σημειώνει ιστορικό σταθμό στις μεταπολεμικές σχέσεις των δύο χωρών και σηματοδοτεί ριζικές αναθεωρήσεις με σοβαρούς αντικτύπους και ανατροπές στα ευρωπαϊκά δεδομένα και στην διεθνή σκηνή.

Βιντεοσκοπήσεις, φωτογραφίες και αμακιγιάριστες περιγραφές της πρώτης συνάντησης της Γερμανίδας καγκελαρίου με τον Πρόεδρο Τραμπ δικαίωσαν τον τίτλο του άρθρου «Προσκύνημα Συντριβής της ΄Ανγκελα Μέρκελ στον Λευκό Οίκο», με το οποίο ο γράφων προανήγγελλε το γεγονός.

Τα αδιάψευστα αυτά τεκμήρια έδειξαν ότι η καγκελάριος μάταια αγωνίστηκε, με χαμόγελα θεατρικής άνεσης, να μεταδώσει στην Ευρώπη την εικόνα συμμαχικού ειδυλλίου. Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αρνήθηκε να της κάνει έστω αυτή την. . . προεκλογική χάρη. Αντίθετα, επέλεξε συμβολικές χειρονομίες, εκτός πρωτοκόλλου και χωρίς ιστορικό προηγούμενο, για να καταστήσει πασίδηλο ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών τοποθετούνται τώρα επί εντελώς νέας βάσεως:

1-Της αρνήθηκε την κλασσική χειραψία για τις κάμερες, κωφεύοντας και στη δική της παράκληση, μετά από την αίτηση των φωτογράφων, μένοντας παγερός, με το βλέμμα στυλωμένο μπροστά, στις ενωμένες παλάμες του. (Οι επί τόπου ρεπόρτερ την άκουσαν και το δημοσίευσαν, ενώ οι τηλεθεατές την είδαν σε όλες τις κινήσεις και τις εκφράσεις του προσώπου που σκύβει και ερωτά -αν θέλει ο οικοδεσπότης να ανταλλάξουν την χειραψία- και στη συνέχεια επανέρχεται στην πρότερη στάση, με χαμόγελο αμηχανίας).

2-Στην κοινή συνέντευξη αργότερα, ο Πρόεδρος Τραμπ , προφανώς προμελετημένα, αναφέρθηκε στις υποκλοπές/συνακροάσεις της CIA, με νέο δηλητηριώδες καρφί για τη σχέση της με τον υπεύθυνο προκάτοχό του -που κατασκόπευε και αυτήν- για να δηλώσει στο παγκόσμιο ακροατήριο ότι το μόνο κοινό που έχει με την κ. Μέρκελ είναι ότι και οι δυο τους υπήρξαν στόχοι της προηγούμενης κυβέρνησης…
Το κρατικό γερμανικό κανάλι Ντώϋτσε Βέλλε αναζήτησε σωσίβιο κύρους σε μεταγενέστερο μήνυμα Τραμπ στο Τουίτερ, ότι «Σε πείσμα όσων μετέδωσαν τα ψευδόμενα ΜΜΕ, είχα μια ΣΠΟΥΔΑΙΑ (“GREAT”) συνάντηση με την Γερμανίδα Καγκελάριο ΄Ανγκελα Μέρκελ. Ωστ…

3- « Ωστόσο ( πρόσθετε αμέσως) η Γερμανία χρωστάει τεράστια ποσά στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ και πρέπει να πληρώσει για την ισχυρή και πολύ δαπανηρή άμυνα που προσφέρει στη Γερμανία».

Το γερμανικό κρατικό κανάλι κράτησε από το μήνυμα το πρώτο μισό (που προσφέρεται και σε ειρωνική ανάγνωση) και παρέλειψε το υπόλοιπο -της εκκρεμότητας του «τεράστιου χρέους της Γερμανίας».

Την ερμηνεία της «ΣΠΟΥΔΑΙΑΣ» συνάντησης, πρέπει να αναζητήσει κανείς και στα μηνύματα της διάσκεψης των υπουργών Οικονομικών των G-20, που διεξαγόταν στο Μπάντεν-Μπάντεν, βασικά για την καταδίκη και τον εξορκισμό κάθε ιδέας προστατευτισμού, όπου η Γερμανία θέλησε αυτή τη φορά να παίξει τον ρόλο μεσολαβητή μεταξύ ΗΠΑ και Ε Ε, Κίνας και υπολοίπων, με συμβιβαστικές προτάσεις που απορρίφθηκαν από τις ΗΠΑ και από την Ε.Ε.!

Μετά από ώρες εντάσεως και συγκρούσεων, στη διάσκεψη επιβλήθηκε η αμερικανική άρνηση. Και μια διάσκεψη, που αντικείμενο είχε την κοινή δέσμευση «αποφυγής κάθε μορφής προστατευτισμού», κατέληξε στην ανώδυνη υπόσχεση να εργασθούν «για την ενίσχυση της συνδρομής του εμπορίου» στην ανάπτυξη.

Προσφυγή στη «διπλωματία» Ερντογάν
Χρήσιμο επίσης, για την αξιολόγηση του βάθους αυτής της εικόνας και των προεκτάσεών της στο μέλλον, είναι να αναφερθεί ότι η «σιδηρά καγκελάριος» και επίτροπος των ευρωπαϊκών κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας, προτού αναχωρήσει για την Ουάσιγκτων, προνόησε και έστειλε τον υπουργό των εξωτερικών Σίγκμαρ Γκάμπριελ και τον Υπουργό-Πρόεδρο τη Βαυαρίας Χορστ Σηχόφερ στη Μόσχα , με τους θερμούς προσωπικούς χαιρετισμούς της στον πρόεδρο Πούτιν και πρόταση για συνάντησή τους τον Μάιο.

Το ότι προέβλεψε την ανάγκη προσφυγής στην « διπλωματία» Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αποτελεί πρόσθετο βοήθημα ερμηνείας των αιχμηρών μηνυμάτων του Προέδρου Τραμπ ότι γνωρίζει και ότι είναι αποφασισμένος να αποκαταστήσει την τάξη.

Η αποκατάσταση της τάξεως στις αμερικανο-γερμανικές σχέσεις αναφέρεται βασικά σε δύο τομείς γερμανικής κερδοσκοπίας σε βάρος της αμερικανικής γαλαντομίας απέναντι στη σύμμαχο ηγέτιδα της Ευρώπης: α) Στο εμπορικό ισοζύγιο, με έλλειμμα 68 δισεκατομμυρίων για τις ΗΠΑ, έναντι διπλάσιων γερμανικών εξαγωγών. Και β) στην ισχνή συμβολή της οικονομικά ισχυρής Γερμανίας στις ανάγκες της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, όπου μόνο οι ΗΠΑ και η Ελλάδα σέβονται την υποχρέωση συμβολής κατά 2% του ΑΕΠ.

Η γερμανική απάντηση για το εμπορικό ισοζύγιο επικαλείται, σε αντιστάθμισμα του αμερικανικού ελλείμματος, τις γερμανικές επενδύσεις στις ΗΠΑ και την απασχόληση που εξασφαλίζουν οι εκεί γερμανικές βιομηχανίες και επιχειρήσεις – ψαλμούς εκτός ψαλτηρίου στο θρήσκευμα Τραμπ, για τον επαναπατρισμό της αμερικανικής βιομηχανίας, στην υπηρεσία του στόχου «πρώτα η Αμερική».

Για το ΝΑΤΟ, η κ. Ούρσουλα Φον Λέυεν, δυναμική Γερμανίδα υπουργός Αμύνης, απαντά στον Πρόεδρο Τραμπ, με μία σαλάτα δαπανών για ειρηνευτικές αποστολές, για ευρωπαϊκές αποστολές, για δαπάνες του ΟΗΕ και για συμβολή στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, που πρέπει- δήλωσε- να συνυπολογίζονται στη συμβολή στις δαπάνες του ΝΑΤΟ. Ενδιαφέρουσα δήλωση!

Μέχρι προεδρίας Τραμπ γινόταν, στο θέμα του ΝΑΤΟ, σιωπηρά αποδεκτή η άυλη αναπλήρωση του κενού με την ειδική βαρύτητα της Γερμανίας ως συμμάχου ηγέτιδας της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης και με τις στενές σχέσεις εμπιστοσύνης της κ. Μέρκελ με τους προκατόχους του σημερινού προέδρου των ΗΠΑ, ιδίως τους κυρίους Μπους και Ομπάμα.

Η ανατροπή του ορισμού του Λόρδου Ισμέη

Η Γερμανία – λόγω της «ήπιας δύναμης που πρόσθετε έτσι στη συμμαχία- είχε βαθμιαία ουσιαστικά υποκαταστήσει τη Βρετανία στην θέση βασικού μοχλού της ευρωπαϊκής πολιτικής της Ουάσιγκτων στην αντίληψη των τότε ηγεσιών της Αμερικής: ΄Ηταν η υποδειγματική σύμμαχος, πρόθυμα ανταποκρινόμενη και στις διαφαινόμενες επιθυμίες της υπερατλαντικής ηγεσίας, ιδίως κατά την τελευταία περίοδο της βαθμιαίας αναζωπύρωσης του ψυχρού πολέμου.

Με καγκελάριο Μέρκελ και υπουργό Εξωτερικών Στάϊνμάγιερ, η σχέση Ουάσιγκτων-Βερολίνου έφθασε να θυμίζει την ταινία «Ο Υπηρέτης» του Τζόζεφ Λόζι, με το ΝΑΤΟ να αξιοποιείται σαν θερμοκήπιο για την καλλιέργεια του «Drang nach Osten», του παλαιού γερμανικού οράματος και σχεδίου «εξόρμησης στην Ανατολή» για την κατάκτηση ζωτικού χώρου προς τη Ρωσία, τα Βαλκάνια και επέκεινα…

Την. . . προέλαση ανέκοψε αιφνίδια η κ. Βικτώρια Νούλαντ, με εκείνο το αλησμόνητο « Fuck E.U.» στον πρέσβη της στο Κίεβο, παράγγελμα που σκότωσε το σχέδιο ανάθεσης της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης της Ουκρανίας στον γερμανικής υπηκοότητας, υπόδειξης και προπαρασκευής μποξέρ και στέλεχος της Πλατείας Μεϊντάν. Επισκέπτης της οποίας πλατείας σε εξέγερση ήταν και ο Γερμανός τότε υπουργός των Εξωτερικών, σήμερα Πρόεδρος Φρανκ Βάλτερ Στάϊνμάγιερ, όπως και η κ. Βικτώρια Νούλαντ και ο Αμερικανός γερουσιαστές Μακέιν, διάσημος πρόμαχος της ασφάλειας της ανατολικής Ευρώπης.

- - - - - - - - - -

Ο πρώτος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Βρετανός Λόρδος Χέιστινγκς Ισμέη, στρατηγός στον 2ο Π.Π., σε ερώτηση για την χρησιμότητα της Συμμαχίας του Βορείου Ατλαντικού είχε δώσει την ακόλουθη, κλασσικής λιτότητας και πληρότητας, απάντηση: «To keep the Americans In, the Soviets Out and the Germans Down», τουτέστιν: Να κρατάει τους Αμερικανούς Μέσα (στην Ευρώπη), τους Σοβιετικούς Έξω και του Γερμανούς Κάτω».

Με την περιλάλητη πειθαρχία, εργατικότητα και μεθοδικότητα που τους χαρακτηρίζει, οι Γερμανοί έφθασαν στο όριο να αναποδογυρίσουν το σχήμα Ισμέη. Τους συνοδεύει όμως κάποιο κληρονομικό στίγμα, στο τέλος ακράτητοι, με μια κλωτσιά, να χύνουν το γάλα.

Στο ανθολόγιο των σχετικών ιστορικών ρήσεων υπάρχει και εκείνη του ιδιοφυούς Τσώρτσιλ, που είχε μεγάλη πέραση στην περίοδο του πολέμου: «Τους Γερμανούς -έλεγε- πρέπει να τους βομβαρδίζεις κάθε πενήντα χρόνια. Δεν είναι απαραίτητο να ξέρεις γιατί. Αυτοί ξέρουν.»

Να θύμισε άραγε κάποιος τα λόγια του Τσώρτσιλ στον Πρόεδρο Τραμπ, με αφορμή το εναντίον του προπαγανδιστικό όργιο από τα γερμανικά και δορυφορικά ΜΜΕ και τις απαξιωτικές δηλώσεις Γερμανών και δορυφόρων τιτλούχων και αξιωματούχων των Βρυξελλών;

Στην μνήμη του υπογράφοντος πάντως ξανάφερε τη σύσταση του Τσώρτσιλ η δήλωση, σε τηλεοπτικό συνεργείο, μαινόμενης Γερμανίδας καθηγήτριας, οδηγού ομάδας τουριστριών που βρήκαν την Ακρόπολη κλειστή λόγω απεργίας των φυλάκων για λόγους κατοχικής εξαθλίωσης. Κραύγαζε, με έκφραση μίσους, πως «αυτό δεν είναι ανεκτό, επειδή τούτο εδώ είναι ένα διεθνές μνημείο».

Και δεν το έλεγε με την έννοια που δίνουν οι ΄Ελληνες στη φράση, αλλά με τη γερμανική έννοια, του αναγνώστη της Βild Zeitung.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Μιχαήλ Στυλιανού

Η Γερμανίδα Καγκελάριος ΄Ανγκελα Μέρκελ, «ισχυρότερη αρχηγός κράτους», όπως συχνά την αποκαλεί ο Βρετανός παρουσιαστής των πρωινών ειδήσεων της Ντώϋτσε Βέλλε, συναντάται σήμερα με τον κ. Ντόναλντ Τραμπ, τον Αμερικανό πρόεδρο που ο γερμανικός Τύπος, στην ευγενέστερη κάποτε πρώτη σελίδα του,(του Σπίγκελ), παρουσίασε αποκεφαλιστή του Αγάλματος της Ελευθερίας!

Σε ερώτηση του παρουσιαστή του δελτίου, εάν η σημερινή συνάντηση θα οδηγήσει στην θέρμανση των σχέσεων μεταξύ του Προέδρου Τραμπ και της ηγέτιδας της Ενωμένης Ευρώπης, ο πολιτικός σχολιαστής της Ντώϋτσε Βέλλε εξέφρασε τον σκεπτικισμό του. Επιβεβαίωσε έτσι την σοβαρότητα και την αξιοπιστία του.

Επειδή θα έπρεπε πράγματι να διαθέτει η κ. Μέρκελ ικανότητες υπνωτιστή για να διαγράψει από τη μνήμη του σημερινού συνομιλητή της τις -πρωτοφανούς εχθρότητας και πολεμικής εναντίον του- δηλώσεις, εκδηλώσεις και γεγονότα, στην υπό τον έλεγχό της ευρωπαϊκή επικράτεια, σ’ όλη τη διάρκεια της αμερικανικής εκλογικής εκστρατείας και μετά την ορκωμοσία του.

Το πρωτοφανές -μεταπολεμικά- φαινόμενο ευθείας γερμανικής -και δορυφόρων- δραστικής ανάμειξης στην εσωτερική πολιτική διαμάχη στις ΗΠΑ, με εκρήξεις απέχθειας κατά του νικητή των εκλογών, απέκτησε τα χαρακτηριστικά υστερίας, που ξεγράφει και κανόνες του δημοκρατικού πρωτοκόλλου, και συμμαχική δεοντολογία και την συναίσθηση αναλογιών και ιστορικών διδαγμάτων, για να δώσει τον λόγο στα πατρογονικά ένστικτα.

Την αυθεντική έκφρασή τους διεκδίκησε ο κ. Τζόζεφ Ζόφε, εκδότης-διευθυντής της πασίγνωστης γερμανικής εφημερίδας Die Zeit, o oποίος απασφάλισε το υποσυνείδητο του γερμανο-ευρωπαϊκού κατεστημένου προφέροντας τη λέξη δολοφονία. Συνέβη μετά την «καταστροφή» της εκλογής και της ορκωμοσίας του Προέδρου Τραμπ, κατά τη συζήτηση σε πάνελ του εθνικού δικτύου ARD, όταν ακροατής ρώτησε τις ομιλούσες κεφαλές αν υπήρχε δυνατότητα καθαίρεσης του από το προεδρικό αξίωμα.

Ο διευθύνων την εκπομπή απάντησε ότι υπάρχουν πολλά πολιτικά και νομικά εμπόδια για την καθαίρεση του νέου προέδρου, πολλά θα πρέπει να γίνουν μέχρι να φθάσουμε ως εκεί… Εκεί πετάχτηκε ο εκδότης της Τσάϊτ: «Φόνος στον Λευκό Οίκο, για παράδειγμα…»

Οι τηλεθεατές της Ντώυτσε Βέλλε, την επομένη της τελετής της ορκωμοσίας στην Ουάσιγκτων ασφαλώς εσημείωσαν την εξαφάνιση και προφάσεων νηφαλιότητας και αμεροληψίας, σε μια ειδησεογραφική εκπομπή σε νευρική κρίση, όπου προβάλλεται η αντιδιαδήλωση κατά Τραμπ στην Ουάσιγκτων και οι «αποκαλύψεις» ανώνυμων πρακτόρων στον αμερικανικό Τύπο για εμπλοκή του ίδιου του προέδρου Τραμπ σε σεξουαλικό σκάνδαλο στη Μόσχα, βιντεογραφημένο από την ρωσική αντικατασκοπεία…

Καλείται να καταθέσει και Αμερικανός σχολιαστής, ο οποίος προαναγγέλλει –με ύφος ανθρώπου που γνωρίζει τα μέλλοντα- ότι πρόκειται να ακολουθήσει σωρείτης νέων αποκαλυπτικών στοιχείων, που τεκμηριώνουν αυτές τις πληροφορίες. Η ιστορία αυτή δεν θα τελειώσει εδώ, υπόσχεται με νόημα.

Η έξαψη της Φωνής της Γερμανίας έχει έκτοτε πέσει , παράλληλα με την πτώση στις κυκλοφορίες των αμερικανικών εφημερίδων και την ακροαματική βαθμολογία των ελεγχόμενων από το Σύστημα καναλιών και την αύξηση των ποσοστών του νέου προέδρου στα αμερικανικά γκάλοπ. Και, βέβαια, λόγω προσέγγισης της σημερινής συνάντησης της καγκελαρίου με τον στόχο, οικοδεσπότη του Λευκού Οίκου.

Συνεχίζεται όμως αμείωτη η καθημερινή πολεμική - με οποιαδήποτε ειδησεογραφική αφορμή και με επιχειρηματολογία αρχείου- από τα αμέσως ελεγχόμενα ή δορυφόρα ευρωπαϊκά και διεθνούς εμβέλειας ΜΜΕ, όπως λ.χ. Euronews, Euro2day, France 24, France 124 κ.α. ως και κατά χώρες κανάλια, όπως θα έχουν διαπιστώσει οι τηλεθεατές, ιδίως του Σκάι, παρ’ ημίν.

Ασφαλώς δεν θα έχει λησμονήσει επίσης ο Πρόεδρος Τραμπ, κατά την υποδοχή της Γερμανίδας καγκελαρίου, ότι αυτήν επέλεξε για « προσωπικό εγκάρδιο, σε πάρκο (κατά των συνακροάσεων;) αποχαιρετισμό» (μετά την τουριστική επίσκεψή του στην Αθήνα), λίγο προτού παραδώσει τον Λευκό Οίκο, στον άνθρωπο εναντίον του οποίου προεκλογικά συστρατεύθηκε με την αντίπαλό του, εισάγοντας καινοτομία στην αμερικανική πολιτική πρακτική.

Αυτή η επίσκεψη Ομπάμα, σε συνδυασμό με την προεκλογική και μετά συμπεριφορά Γερμανίας και Βρυξελλών, ανοίγεται σε σκοτεινότερες ερμηνείες, μετά τις καταγγελίες του ίδιου του προέδρου Τραμπ και πληροφορίες δύο Αμερικανών μυστικών πρακτόρων και ενός πρώην εφέτη, που φέρουν τον κ. Ομπάμα οργανωτή και υποκινητή της όλης εκστρατείας δυσφήμησης, διαπόμπευσης και ανατροπής του διαδόχου του –και αντικατάστασης του από τον αντιπρόεδρο Πενς, κατά το αναφερόμενο από άλλες πηγές, σχέδιο του Βαθέως Κράτους.

Κατήγγειλαν συγκεκριμένα οι δύο Αμερικανοί πράκτορες, ότι ο ακόμη τότε Πρόεδρος Ομπάμα εξασφάλισε τη συνεργασία Βρετανών πρακτόρων για την κατασκόπευση (υποκλοπές, συνακροάσεις) του Μεγάρου Τραμπ, όπου είχε το επιτελείο του ο σημερινός Πρόεδρος, για να πλευροκοπήσει την απαγόρευση της άνευ δικαστικού εντάλματος κατασκόπευσης Αμερικανών από τις αμερικανικές υπηρεσίες.

Βαρύ επομένως προβλέπεται και από τους Γερμανούς σχολιαστές το κλίμα της σημερινής αμερικανο-γερμανικής μετεκλογικής στην Ουάσιγκτων συνάντηση κορυφής.

Τα ζητήματα που θα εξεταστούν, «σε στυλ Μπίζνες μεταξύ δύο μεγάλων δυνάμεων», είναι κατά τη γερμανική ατζέντα: 1.-Η (αμερικανική) απειλή του προστατευτισμού.

2.-Το ΝΑΤΟ (αμερικανική απαίτηση αύξηση της γερμανικής συμμετοχής στις δαπάνες στο προβλεπόμενο 2%)

3.- Η στάση του νέου Προέδρου έναντι της Ε Ε

4.- Η διάγνωση των πραγματικών διαθέσεών του έναντι της Ρωσίας και η κοινή στάση στα προβλήματα της Ουκρανίας και της Συρίας.

Αυτά κατά βάση θα προσφέρουν την δυνατότητα στην κ. Μέρκελ να σταθμίσει (στιμάρει) τον νέον ηγέτη της ατλαντικής υπερδύναμης, την αυτοπεποίθησή του και τις πραγματικές διαθέσεις του έναντι της Γερμανίας και έναντι του προσώπου της ίδιας -ερώτημα με ιδιαίτερο προσωπικό ενδιαφέρον, ενόψει των γερμανικών εκλογών του φθινοπώρου.

Οι Γερμανοί σχολιαστές εξέφραζαν σήμερα εμπιστοσύνη στην αποδεδειγμένη ικανότητά της κ. Μέρκελ να γοητεύει Αμερικανούς προέδρους, απαθανατισμένη σε παράλληλα προβαλλόμενα βίντεο, με πιασίματα οικειότητας του Τζωρτζ Μπους και αγκαλιάσματα και φιλιά του Ομπάμα.

Επίλογος προηγηθέντος άρθρου

Μιχαήλ Στυλιανού

Σύντομη είδηση που θα συνοψίζει την αξιολόγηση της συνάντησης Τραμπ-Μέρκελ στον Λευκό Οίκο:

Στο ερώτημα των φωτορεπόρτερ εάν μπορούν να έχουν φωτογραφία χειραψίας, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έδωσε απάντηση...
Το ερώτημα επανέλαβε η καγκελάριος Μέρκελ: "Θέλετε μια χειραψία; ; ; "
Ο κ.Τραμπ και πάλι δεν απάντησε. Κατέφυγε σε υπομειδίαμα.
Ο υπεύθυνος στον Λευκό Οίκο κάλεσε τους φωτορεπόρτερ να αποχωρήσουν .

Δεν προέκυψε έτσι φωτογραφία χειραψίας από τη συνάντηση στον Λευκό Οίκο, παρά και την προσπάθεια της Γερμανίδας Καγκελαρίου - προφανώς σκεπτόμενης και τους Ευρωπαίους τηλεθεατές (ηγεσίες και υπηκόους) και τους μεθαυριανούς Γερμανούς ψηφοφόρους.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Με τον ανωτέρω τίτλο το αμερικανικό οικονομικό εξωσυστημικό πρακτορείο Zerohedge πρόβαλλε αποκαλύψεις ότι η ΄Ανγκελα Μέρκελ με τον Ολλανδό πρωθυπουργό Μαρκ Ρούτε συνήψαν μυστική συμφωνία με τους Ερντογάν και Νταβούτογλου για την απορρόφηση 150 έως 200 χιλιάδων «προσφύγων από τη Συρία» ε τ η σ ί ω ς στην Ευρώπη.

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Η είδηση δεν αναφέρεται στα σημερινά δελτία και σχόλια της Ντώϋτσε Βέλλε, του Γιουρονιούς και των διεθνών γαλλικών καναλιών, που αντιθέτως προβάλλουν τα συγχαρητήρια Γάλλων υπουργών στον Ολλανδό πρωθυπουργό Ρούτε για «τη νίκη του» στις χθεσινές εκλογές. Νίκη χαρακτηρίζουν το αποτέλεσμα όπου το κόμμα του Ρούτε χάνει δέκα έδρες, του Βίλντερς γίνεται δεύτερο κόμμα με κέρδη τεσσάρων εδρών, πολιτικό άλμα πολλών εδρών σημειώνουν οι οικολόγοι ενώ οι σοσιαλδημοκράτες καταρρέουν.

Σπάνιο είδος αντικειμενικού σχολιαστή -αλλά αγγλόφωνου Ολλανδού- στη Γιουρονιούς και στις France 24 και 124, σημείωνε ότι όλα τα ολλανδικά κόμματα αναγκάσθηκαν να ενισχύσουν την εθνικιστική συνθηματολογία τους, σύμφωνα με το πατριωτικό (πατριωτικό είπε, όχι «λαϊκιστικό») αίσθημα που απλώνεται στην Ευρώπη, «γεγονός που θα ενισχύσει το ρεύμα της Μαρίν Λε Πεν.»

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τώρα τον πρωθυπουργό Βίκτωρ Ορμπάν της Ουγγαρίας, έγγραφε χθες το Zero hedge. Τον Δεκέμβριο του 2015, σχεδόν τέσσερεις μήνες πριν επισημοποιηθεί η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, ο κ. Ορμπάν κατηγόρησε την κ. Μέρκελ ότι επεξεργάζεται μια «μυστική συμφωνία» με τους Τούρκους ομολόγους της.

΄Ηδη από τον Σεπτέμβριο του 2015, προτού η κρίση του μεταναστευτικού λάβει τις μετέπειτα διαστάσεις της, ο τότε αντικαγκελάριος Σίγκμαρ Γκάμπριελ είχε δηλώσει πως η Γερμανία θα πρέπει να εισάγει 500.000 μετανάστες κάθε χρόνο.

Σε κυβερνητική έκθεση που δημοσιεύτηκε τον περασμένο μήνα στη γερμανική εφημερίδα Ράϊνισε Ποστ, εμπειρογνώμονες έχουν εισηγηθεί την απορρόφηση 300.000 μεταναστών κάθε χρόνο, επί 40 χρόνια, σε αντιστάθμισμα της υπογεννητικότητας στη Γερμανία. Κατά τις ίδιες εκτιμήσεις η Γερμανία θα πρέπει να απορροφήσει 12 εκατομμύρια μετανάστες για να διατηρήσει τον ίδιο πληθυσμό των82 εκατομμυρίων.

Όπως έγραψε προ ημερών (στις 13 Μαρτίου) η Ντι Βελτ: « Αντίθετα προς προηγούμενες πληροφορίες, η Καγκελάριος Μέρκελ και ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε ανέλαβαν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για νομική ποσόστωση προσφύγων στις διαπραγματεύσεις για την προσφυγική συμφωνία μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας. Οι Μέρκελ και Ρούτε υποσχέθηκαν ευθέως να εισδέχονται 150.000 έως 200.000 Σύρους πρόσφυγες στην Ευρώπη από την Τουρκία κάθε χρόνο.»

Μετά την σύναψη της συμφωνίας ο ακριβής αριθμός των προσφύγων που θα υποδεχόταν η Ευρώπη δεν ανακοινώθηκε από την Μέρκελ στους Ευρωπαίους ηγέτες, που απλώς συμφώνησαν σε «μια εθελοντική εισδοχή, για ανθρωπιστικούς λόγους» στο τελικό κείμενο της συνόδου κορυφής.

Προχωρώντας σ’ αυτό το περίεργο σχέδιο κοινωνικής μηχανικής (για την τεχνητή διατήρηση του πληθυσμιακού όγκου), η πολιτική τάξη της Γερμανίας είναι σαφές πως θεωρεί απαραίτητο να συμβουλευθούν ούτε καν το δικό τους εκλογικό σώμα- παρατηρεί εύστοχα το Zero hedge. Πιστεύουν αντίθετα όπως φαίνεται στη μέθοδο της δημιουργίας τετελεσμένων και αμετάτρεπτων γεγονότων. Προτείνουν μάλιστα και ένα σχέδιο ανάγκης, για την εξουδετέρωση ενδεχόμενου ξεσηκώματος του πληθυσμού. Σε περίπτωση οποιουδήποτε μελλοντικού δημοψηφίσματος, ο Γερμανός Ομοσπονδιακός Επίτροπος για τους Πρόσφυγες και Μετανάστες Αϋντάν Εζεγκούζ εισηγείται να δοθεί το δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες με δικαίωμα μονίμου διαμονής.

Σημαντικότατο συμπέρασμα των αποκαλύψεων –που δεν επισημαίνει το Zero hedge- είναι ότι Μέρκελ και Ρούτε, εμφανίζονται να προχωρούν αμέριμνοι, ιεροκρυφίως και συνωμοτικά, στη σύναψη συμφωνιών εφαρμογής αυτής της κοινωνικής μηχανικής, για διόγκωση/αλλοίωση του πληθυσμού του συνόλου των χωρών μελών της Ε Ε, εν αγνοία της πολιτικής ηγεσίας τους και των λαών τους, προφανώς σε εφαρμογή της ίδιας τακτικής της ύπουλης δημιουργίας τετελεσμένων και μη αναστρέψιμων καταστάσεων.

(Στην δική μας περίπτωση ειδικότερα αυτό το τετελεσμένο έχει σημαντικά συντελεσθεί και συνεχίζεται απροκάλυπτα, με την συναίνεση υποτελούς πολιτικού προσωπικού και με επιπρόσθετο γκανγκστερικό εκβιασμό.)

Εάν αυτές οι αποκαλύψεις είχαν δημοσιευθεί δυο μέρες νωρίτερα, χρόνο επαρκή για να διαρραγεί από τα Μέσα Ελεύθερης Ενημέρωσης το φράγμα αποσιώπησης των ελεγχόμενων ΜΜΕ του Συστήματος, ο κ. Μαρκ Ρούτε, συνένοχος της κ. Μέρκελ στην καταγγελλόμενη «απάτη» δεν θα επρόκειτο να ξαναδεί πρωθυπουργία ούτε σε κυβέρνηση συνεργασίας. Τις επιπτώσεις της πάντως δεν θα γλυτώσουν εθνομηδενιστές ομόδοξοί του στις ακόλουθες ευρωπαϊκές εκλογές.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Antonius Aquinas, Zero Hedge, 10-3-17

[“Καλώς ΄Ηρθες στην Ολοκληρωτική Αμερική Πρόεδρε Τραμπ», είναι ο πραγματικός τίτλος του, με ρωμαϊκό ψευδώνυμο, Αμερικανού αρθρογράφου, που δημοσιεύθηκε προχθές στο πολύ μεγάλης αναγνωσιμότητας εξωσυστημικό οικονομικό πρακτορείο. Το περιεχόμενο του -πολύ λιγώτερο απωθητικό του χαρακτηρισμού για τους φίλους της μεγάλης συμπολιτείας- αποτελεί πολύ χρήσιμο βοήθημα για την κατανόηση των όσων πρωτοφανών και δυσνόητων συμβαίνουν σήμερα στην  ηγέτιδα Δυτική δύναμη. Οι υπογραμμίσεις είναι του αρθρογράφου.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

«Εάν υπήρχε  καμιά αμφιβολία ότι η ‘χώρα των ελεύθερων και η εστία των γενναίων’ είναι τώρα  μια ολοκληρωτική κοινωνία, με τις αποκαλύψεις ότι ο Ανώτατος Κρατικός Λειτουργός  ήταν στόχος κατασκοπείας κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του για την Προεδρία και κατά την σύντομη άσκηση του αξιώματος, αυτή η αμφιβολία πρέπει τώρα να εξαλειφθεί.
Ο Πρόεδρος Τραμπ προστίθεται  πλέον στον πολύ συνωστισμένο κατάλογο των πολεμίων του Αμερικανικού Κράτους, που περιλαμβάνει τους ανθιστάμενους στη φορολόγησή τους, τους αντιπάλους των εξωτερικών επεμβάσεων, τους αντιτιθέμενους στη μετανάστευση, τους  υποστηρικτές της παραδοσιακής οικογένειας και πλήθος άλλων πολιτών που κατασκοπεύονται, καταδιώκονται και  υπόκεινται σε πιέσεις και απειλές  από τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες  «ιντέλιτζενς» (μτφρ= ευφυΐα και κατασκοπεία). Ενώ το Κογκρέσο διεξήγαγε κάποιες  ασθενείς ακροάσεις και έρευνες για τις παρανομίες των  υπηρεσιών κατασκοπείας, κατά την ατέρμονη διακυβέρνηση Ομπάμια, καμιά πραγματική διορθωτική μεταρρύθμιση δεν αναλήφθηκε για να τεθεί υπό έλεγχο η ωτακουστική παρακολούθηση και κατασκόπευση των Αμερικανών πολιτών από το κράτος ασφαλείας.
Ελπίζεται ότι η κατασκόπευση του Προέδρου Τραμπ θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπει την αμερικανική «κοινότητα  ιντέλιτζενς», ιδιαίτερα σε ότι αφορά αυτές τις ατρόμητες ψυχές που φώναξαν την αλήθεια, διακινδυνεύοντας ζωή και αρτιμέλεια  προκειμένου  να αφυπνίσουν το κοινό για την ολέθρια δραστηριότητα των αρχόντων του. Ο ΄Εντουαρντ Σνόουντεν θα πρέπει να είναι από τους πρώτους που θα πρέπει να πάρουν συγνώμη, ενώ το πρόσωπο που του προσέφερε άσυλο από τους Αμερικανούς διώκτες του, ο καθυβριζόμενος  Βλαντιμίρ Πούτιν θα πρέπει να εγκωμιασθεί για την ευγενή πράξη του, μια σπάνια εξαίρεση μεταξύ των ηγετών του κόσμου σ΄ αυτή την εποχή της Δημοκρατίας.
Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει επιδείξει σε όλη του τη ζωή νομιμοφροσύνη σε αυτούς που τον στήριξαν. Θα πρέπει κατά συνέπεια να  ασκήσει την εξουσία του για να εξασφαλίσει την έξοδο του Τζούλιαν ΄Ασσανζ από την πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο και την ασφαλή μετάβαση στις ΗΠΑ, ή σε όποιον άλλο προορισμό επιθυμεί ο ηρωικός προμηθευτής των επτασφράγιστων σκοτεινών απορρήτων. Χωρίς τον κατακλυσμό των απορρήτων εγγράφων από την Wikileaks ( επικεφαλής ο Τζούλιαν ΄Ασσανζ), που αποκάλυπταν την μαζική διαφθορά των Κλίντον και συντροφίας  κατά τη προεδρική προεκλογική αναμέτρηση του περασμένου φθινοπώρου, είναι απίθανο ότι ο Τραμπ θα  κέρδιζε και μάλιστα  εκλογικό θρίαμβο.
Όχι μόνο ο υποψήφιος και Πρόεδρος Τραμπ τελούσε υπό παρακολούθηση αλλά κάθε Αμερικανός πολίτης βρίσκεται υπό συνεχή εποπτεία και καταγραφή, τα απεικονίσματα της οποίας μπορούν να ανασυρθούν και να χρησιμοποιηθούν εναντίον του οποιαδήποτε στιγμή, εάν και όταν υψώσει ανάστημα κατά του αμερικανικού Λεβιάθαν, επιβεβαίωσε ο                 ( ιδρυτής της NSA και κατόπιν πηγή αποκαλύψεων)  William Binney*- όπως ήταν γνωστό άλλωστε από μακρού στους κυβερνητικούς κύκλους και  σε όσους Αμερικανούς δεν κοιμούνται.
Ο Γουίλλιαμ Μπίνεϋ επιβεβαίωσε τις υποψίες του Τραμπ σε εκπομπή της Φοξ Νιους: «Πιστεύω ότι ο Πρόεδρος έχει απόλυτα δίκιο. Τα τηλεφωνήματά του, οποιαδήποτε ηλεκτρονική επικοινωνία του κατεγράφετο.» Και πρόσθεσε: « Καθενός οι συνομιλίες καταγράφονται και αποθηκεύονται.»
Κατά ειρωνική συγκυρία ήταν ο τεράστιος πλούτος που παρήχθη από μια σχετικά ελεύθερη αγορά στην Αμερική αυτό πού έδωσε στη κυβέρνηση τα μέσα να δημιουργήσει, να επεκτείνει και να συντηρεί έναν τόσο τεχνολογικά προηγμένο και επικίνδυνο κατασκοπευτικό μηχανισμό, που τώρα χρησιμοποιείται σε βάρος των πολιτών που τον χρηματοδότησαν. Το ότι μπορούσε να προκύψει μια τέτοια κατάσταση υπό τους υποτιθέμενους «ελέγχους και ισορροπίες» του αμερικανικού συντάγματος δείχνει και πάλι πόσο πραγματικά άχρηστο είναι αυτό το κείμενο για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων.
Αφού η μεταρρύθμιση του σημερινού συστήματος αποδείχτηκε μάταιη και χωρίς αποτέλεσμα  συνταγματικής χαλιναγώγησης, τούτο σημαίνει δυστυχώς ότι η κατασκοπεία και η δολοφονική αυτοκρατορία της οποίας αποτελεί όργανο θα συνεχισθεί όσο η οικονομία δεν έχει καταρρεύσει και το δολάριο διατηρεί τη θέση του ως διεθνές αποθεματικό νόμισμα. Η καλή πλευρά επομένως μιας κρίσης του δολαρίου θα είναι η παρακμή του στρατιωτικού και του μηχανισμού ασφαλείας.
Φυσικά η πτώση του αμερικανικού κατασκοπευτικού και στρατιωτικού συμπλέγματος δεν θα είναι μια απλή διαδικασία, αλλά  διάσπαρτη με τρομερή κοινωνική και πολιτική αναταραχή και πιθανώτατα και αιματοχυσία, καθώς το Βαθύ Κράτος θα διαθέσει όλες του τις δυνάμεις για να προστατέψει το πεδίο κυριαρχίας του.
Ενώ η κατάρρευση μπορεί να απέχει ακόμη πολύ, ελπίζεται ότι η κατασκοπεία σε βάρος του Προέδρου Τραμπ θα τον παρακινήσει να ξανασκεφτεί τη θέση του απέναντι στο Βαθύ Κράτος, το οποίο θέλει να υπονομεύσει την κάθε του κίνηση και ιδιαίτερα για μια  ενδεχόμενη ύφεση με τη Ρωσία. Επειδή κάθε συζήτηση για αποκλιμάκωση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στις παγκόσμιες υποθέσεις  αποτελεί ανάθεμα για τις κατεστημένες εξουσίες.

Στην ομιλία των εγκαινίων της προεδρίας του, ο Πρόεδρος Τραμπ κατ’ επανάληψη υποσχέθηκε να θέσει πρώτη την Αμερική. Οι μυστικές υπηρεσίες του έθνους δεν συμμερίζονται αυτό το όραμα, αλλά αντίθετα  οφείλουν την αφοσίωσή τους στη Νέα Παγκόσμια Τάξη.  Εάν ο Πρόεδρος δεν έχει καλοσκεφτεί αυτή την πραγματικότητα  έχοντας γίνει στόχος μυστικής παρακολούθησης, λίγες ελπίδες υπάρχουν για το προσεχές μέλλον.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Στo αμερικανικό οικονομικό δελτίο Zero Hedge δημοσιεύεται σήμερα άρθρο με τίτλο « η Τζιχάντ* της Γερμανίας κατά της ελευθερίας του λόγου», που θα έλεγε κανείς πως γράφτηκε για να συμπέσει με την επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου στο Βερολίνο και για να κόψει τη φόρα της Φράου Μέρκελ στις «δημοκρατικές» νουθεσίες της στον Ταγίπ Ερντογάν.

Το άρθρο, της Jijeta Uniyal του Gatestown Institute, γράφει τα ακόλουθα, που δεν περιλαμβάνονται στα δελτία της Ντώϋτσε Βέλλε:

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού.

«Η αστυνομία και τα νομικά συστήματα της Γερμανίας, πού χρειάστηκαν βδομάδες για να ασκήσουν δίωξη σε οποιονδήποτε στη πόλη της Κολωνίας για τις μαζικές σεξουαλικές επιθέσεις της παραμονής των Χριστουγέννων και έπειτα από ένα χρόνο ανακρίσεις έκλεισαν τους περισσότερους από τους φακέλους, αμέσως μετά όρμησαν σε δράση εναντίον των εορταστών του καρναβαλιού μιας μικρής πόλης.

Στη Γερμανία της κ. Μέρκελ μπορεί να σε αφήνουν ελεύθερο μετά την πυρπόληση μιας συναγωγής, αλλά όχι και αν έχεις διακωμωδήσει την «ιερή» πολιτική της Καγκελαρίου στο προσφυγικό.

Ενώ η γερμανική αστυνομία ασχολείται στο να εισβάλει στα σπίτια σε όλη τη Γερμανία, με στόχο πολίτες πού ανέγραψαν στο Φέϊσμπουκ φράσεις «μίσους» ή «προσβλητικές», τα τζαμιά στη Γερμανία διδάσκουν απροκάλυπτα τρομοκρατικό τζιχαντισμό και αντισημιτισμό.

Στη Γερμανία το καρναβάλι είναι μια περίοδος ελαφρόκαρδης διασκέδασης, ευφάνταστων κουστουμιών και πολιτικής σάτιρας. Φέτος στη Γερμανία, την Rosenmontag, ή Δευτέρα των τριαντάφυλλων, σε πολλές πόλεις έγιναν οι παραδοσιακές παρελάσεις «γελοιογραφικών πανώ», πολλά από τα οποία είχαν πολιτικά θέματα. Ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ δέσποζε στις περισσότερες από αυτές, σε μερικές μάλιστα με το κομμένο κεφάλι του να το κρατάει ψηλά το Άγαλμα της Ελευθερίας, στο στυλ των αποκεφαλισμών από τους τζιχαντιστές τρομοκράτες.

Άλλες τέτοιες γίγαντο-γελοιογραφίες είχαν στόχο εθνικιστές Ευρωπαίους ηγέτες και δεξιά κόμματα. Στο Ντίσελντορφ παρουσίασαν τον Πρόεδρο Τραμπ πλάι σε ένα ξανθό Χίτλερ, την Μαρίν Λε Πεν και τον Ολλανδό Γκέερ Γουίλντερς.

Η Γερμανία κομπάζει για την παραδοσιακή της Narrenfreiheit (ελευθερία του γελωτοποιού) να σαρκάζει τους ισχυρούς και τους άρχοντες. Φέτος, το κρατικό όργανο ενημέρωσης Ντώϋτσε Βέλλε διακήρυσσε υπερήφανα: « Οι Γερμανοί γελωτοποιοί τα βάζουν με βασιλείς στο καρναβάλι του 2017.» Γι’ αυτούς που αντέδρασαν για τις τόσο προσβλητικές απεικονίσεις του Προέδρου Τραμπ, ο εξέχων Γερμανός δημοσιογράφος Christian Thiels υπενθύμισε στο γερμανικό κοινό ότι «αυτό λέγεται ’ελευθερία της σάτιρας’. Μπορεί να μη σ’ αρέσει, αλλά αποτελεί μέρος της ελευθερίας του λόγου.»

Μ’ αυτό το πνεύμα της «ελευθερίας», κάποιοι κάτοικοι της νυσταλέας γερμανικής πόλης Μπαντ Μπέργκζάμπερν νόμισαν πως μπορούσαν να επικρίνουν την καγκελάριο Μέρκελ και την πολιτική της στο «προσφυγικό».

Μια τοπική, μη πολιτική, παρέα εμφανίστηκε μ’ ένα μαύρο πανώ, που έδειχνε την καγκελάριο Μέρκελ πίσω από τα κάγκελα φυλακής, με τη λεζάντα: «Να πως τελειώνουν οι προδότες». ΄Ηταν το γερμανικό αντίστοιχο του συνθήματος που χρησιμοποίησαν στις αμερικανικές εκλογές οπαδοί του Τραμπ για την αντίπαλό του Χίλλαρυ Κλίντον: «Κλειδαμπαρώστε τη!»

Την επομένη στην αστυνομία έγιναν διαμαρτυρίες. Την μεθεπόμενη κινητοποιήθηκαν οι διωκτικές αρχές και ο κρατικός εισαγγελέας του Λαντάου άσκησε δίωξη και έναρξη ανακρίσεων σε βάρος των ανατρεπτικών κακοποιών.

Ο σχολιαστής του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού της Νότιο-Δυτικής Γερμανίας έγραψε:

«Το πανώ έδειχνε την κεφαλή της καγκελαρίου πίσω από τα σίδερα φυλακής. Σύμφωνα με την αστυνομία, μέχρι τη Τρίτη πολλοί κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν και ασκήθηκε δίωξη. Ο Γενικός εισαγγελέας του Λαντάου εξετάζει εάν η εξεικόνιση έτσι της καγκελαρίου συνιστά ποινικά κολάσιμο αδίκημα.

«Το πανώ είχε υποβληθεί σε καταγραφή από μια ιδιωτική ομάδα από το Νότιο Παλατινάτο Καπέλεν-Ντρουσβάϊλερ. Οι φορείς του κατέθεσαν ότι δεν ανήκουν σε καμιά δεξιά ομάδα και ότι το πανώ προοριζόταν απλώς να αποτελέσει ερέθισμα για σκέψεις.»

Προτού οι δικαστικές αρχές γνωμοδοτήσουν, το Γραφείο του Δημάρχου εξέδωσε ανακοίνωση ότι στο εξής όλα τα πανώ του καρναβαλιού θα πρέπει να κάνουν αίτηση για την έγκριση του Δημάρχου.

Στο μεταξύ, τον περασμένο Γενάρη, το περιφερειακό δικαστήριο του Βούπερταλ απήλλαξε ΄Αραβες εμπρηστές που είχαν βάλει φωτιά σε τοπική συναγωγή το 2014, κρίνοντας ότι επρόκειτο για

θεμιτή πολιτική διαμαρτυρία που απέβλεπε να επισύρει την προσοχή στη σύρραξη της Γάζας με το Ισραήλ και ότι «η επίθεση δεν κινήθηκε από αντισημιτισμό.»

Η Γερμανία της Μέρκελ αστυνομεύει τα πανώ του καρναβαλιού και τα μηνύματα στο Φέϊσμπουκ, όταν θα μπορούσε να ξοδέψει παραγωγικότερα τον χρόνο της και τα λεφτά των φορολογουμένων προστατεύοντας τα σύνορά της και πατάσσοντας την στρατολόγηση εκτελεστών της τζιχάντ», καταλήγει το άρθρο.



*Τζιχάντ= Ιερός πόλεμος εναντίον των απίστων (στον εξτρεμιστικό ισλαμισμό των Σαλαφιστών).
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Μιχαήλ Στυλιανού

Τρία πρόσφατα άρθρα στις εφημερίδες Δημοκρατία και Κάπιταλ, που επισύρουν την προσοχή στη σοβαρότητα της κρίσης που διέρχεται το καθεστώς των Σκοπίων, υπερπηδούν ορισμένα χαρακτηριστικά της, τα οποία ωστόσο προσδίδουν στην «εσωτερική» αυτή κρίση διεθνή εμβέλεια επικίνδυνη για την Ελλάδα, σε βαθμό που να επιβάλει ανάκληση και αναθεώρηση του, σκονισμένου στα παραγκωνισμένα «εκκρεμή», φακέλου του «Μακεδονικού».

Κύριο από τα έκδηλα νέα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν την παρούσα από τις δύο προηγούμενες κρίσεις του 2001 και 2015 είναι ότι αυτή τη φορά, όπισθεν των δύο εσωτερικών στρατοπέδων, είναι ορατή και δεσπόζουσα η παρουσία των δύο μεγάλων δυνάμεων στο ευρωπαϊκό μέτωπο. Η ανάφλεξη του σημερινού απειλητικού αδιεξόδου, εύκολα μπορεί να οδηγήσει στη σύγκρουση -την οποία μανιωδώς επιδιώκουν οι χαμένοι της εκλογής του Προέδρου Τραμπ -στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Σε περίπτωση που εκσπάσει, εγγύτατα των συνόρων μας, μια αναμέτρηση μεγάλων δυνάμεων, άμεση ή και έμμεση, (τύπου Συρίας ή Ανατολικής Ουκρανίας), τις προεκτάσεις και συνέπειες της όλοι μπορούν να αντιληφθούν.

Ως αιτία της εσωτερικής κρίσης εμφανίζεται η άρνηση του προέδρου της Δημοκρατίας των Σκοπίων κ. Ιβανώφ να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον κ. Ζόραν Ζάεφ, επικεφαλής του σοσιαλδημοκρατικού (πρώην κομμουνιστικού) κόμματος, ο οποίος έχασε μεν τις εκλογές στις 11 Δεκεμβρίου, αλλά τελικά εξασφάλισε κοινοβουλευτική πλειοψηφία με τη συγκατάθεση κομμάτων της αλβανικής μειονότητας να συνεργασθούν σε κυβέρνηση του, αλλά υπό όρους που μεταβάλλουν τη συνταγματική δομή του κράτους και τον καταμερισμό της εξουσίας.

Η δυσνόητη, για τον ακατατόπιστο ξένο, άρνηση του αρχηγού του κράτους να δώσει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον επικεφαλής του σλάβο-αλβανικού συνεταιρισμού με τις απαραίτητες έδρες γίνεται περισσότερο κατανοητή υπό το φως του ιστορικού σειράς αποπειρών πραξικοπηματικής κρατικής αναδόμησης, με εξωκίνητη οργάνωση αλβανικού αντάρτικου και τρομοκρατίας, εκδήλωση «λαϊκής εξέγερσης» με χαρακτηριστικά χρωματιστής επανάστασης, εκστρατεία σκανδάλου τηλεφωνικών παρακολουθήσεων και συνακόλουθες καταγγελίες για οργιαστική δράση ξένων κυβερνήσεων, μυστικών υπηρεσιών, ΜΚΟ και χρηματοδοτών –υπέρ της αντιπολίτευσης του κ. Ζάεφ.

Και αυτά παράλληλα με την γνώση δημοσιευμένου στις ΗΠΑ σχεδίου για την μεταβολή της γείτονος σε συνομοσπονδία, πρόταση διαμελισμού της χώρας και συνεχείς απειλητικές δηλώσεις των πρωθυπουργών της Αλβανίας και του Κοσσόβου , Μπερίσα, Ράμα και Θάτσι για ενοποίηση της Μεγάλης Αλβανίας, με την προβολή του γνωστού χάρτη στο πρωθυπουργικό γραφείο.

Συμπληρωματική «λεπτομέρεια»: Η συμφωνία των κομμάτων της αλβανικής μειοψηφίας να μεταπηδήσουν από την παραδοσιακή συνεργασία τους με τον Γκρουέφσκι, στο μειοψηφήσαν κόμμα του Ζόραν Ζάεφ σφυρηλατήθηκε στα Τίρανα, όπου οι ηγεσίες τους κλήθηκαν σε σύσκεψη συντονισμού από τον πρωθυπουργό ΄Εντι Ράμα.

                        
Από την ελληνική οπτική γωνία

Ιδιαίτερου, από την ελληνική σκοπιά, ενδιαφέροντος είναι τρία άλλα νέα στοιχεία της σημερινής εκρηκτικής γόμωσης του αδιεξόδου στα Σκόπια:

1.- Η διακρινόμενη στον πίνακα της κρίσης διπλή σκιά του ρωσικού αγωγού αερίου Τurk Pipeline, και του κινέζικου Δρόμου του Μεταξιού, που από το Λιμάνι της Cosco στον Πειραιά θα συνεχίσει σιδηροδρομικώς, μέσω Σκοπίων, προς τη Δυτική Ευρώπη. Ο Γκρουέφσκι και το κόμμα VMRO, του οποίου ηγείται, όπως και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Ιβανώφ έχουν ταχθεί υπέρ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αλλά θέλουν και τους καρπούς των δύο αυτών επενδύσεων στη χώρα. Και τα Σκόπια δεν συμμετέχουν στις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας.

2.-Η αναγνώριση, στο κάδρο της ίδιας κρίσης, προσώπων, οργάνων και πηγών χρηματοδότησης γνώριμων (στο ενήμερο ελληνικό κοινό) από την ανατροπή του καθεστώτος στην Ουκρανία, από τους ελλαδικούς οικονομικούς και διπλωματικούς εφιάλτες και από τη συμμαχική δραστηριότητα στο Κυπριακό. Πρόκειται για την κ. Βικτώρια Νούλαντ και τις μεσολαβητικές και προς Σκόπια παρεμβάσεις της και την συνέχισή τους από την γερμανική κυβέρνηση (Μέρκελ και Γκάμπριελ) και την ευρωπαϊκή Επιτροπή ( Φεντερίκα Μογκερίνι).

Έχουμε επίσης τις καταγγελίες και Αμερικανών κοινοβουλευτικών σε βάρος του πρεσβευτή τους στα Σκόπια κ. Jess Bailey, για παρεμβάσεις του στην εσωτερική πολιτική ζωή της χώρας αλλά και για συνεργασία του αμερικανικού ΥΠΕΞ με τον Σόρος και χρηματοδότηση με σημαντικά αμερικανικά κονδύλια σκοπιανών κομμάτων, ΜΜΕ, και οργανώσεων που δρουν για την ανατροπή του πολιτειακού καθεστώτος.

Ο ίδιος ο Γκρουέφσκι και οι υπηρεσίες του έχουν καταγγείλει αρχικά «ξένη δύναμη» και στη συνέχεια απροκάλυπτα τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες για την υποδαύλιση των διαφόρων επιχειρήσεων ανατροπής του καθεστώτος στη χώρα του. ΄Ηδη, μετά επιτόπια έρευνα στην ΠΔΓΜ , ο Αμερικανός βουλευτής Κρίστοφερ Σμιθ και ο γερουσιαστής Μάϊκ Λη έχουν θέσει το θέμα στο κογκρέσο και εκπομπή του Φοξ Νιους επικαλέσθηκε στοιχεία της σχετικής αλληλογραφίας της Χίλαρυ Κλίντον με τον Σόρος, για συνεργασία του γνωστού «ανθρωπιστή» με το Στέητ Ντηπάρτμεντ και στα θέματα των Βαλκανίων. Κατονόμασαν επίσης ως συγχρηματοδότες -με τον Σόρος- αυτών των επιχειρήσεων αμερικανικά ιδρύματα για την διάδοση της Δημοκρατίας, γνωστά και από την ανατροπή του καθεστώτος στην Ουκρανία, όπου –κατά την γνωστή δήλωση της κ. Νούλαντ- είχαν δαπανηθεί πέντε δισεκατομμύρια.
                   

Συμπτώσεις με το Κυπριακό

3.- Εντυπωσιακές είναι και οι συγγένειες ή ομοιότητες με το κυπριακό πρότυπο των όρων συμμετοχής των κομμάτων της αλβανικής μειονότητας στη κυβέρνηση συνεργασίας (μετά το πρόσφατο σεμινάριο τους στα Τίρανα). Συμπίπτουν με το πρόγραμμα που εξήγγειλε ο διεκδικητής της πρωθυπουργίας Ζόραν Ζάεφ, σε ομιλία του προς την αλβανική διασπορά στη Βέρνη –όπως μετέδωσε τις 28 Νοεμβρίου από τα Σκόπια η ιστοσελίδα «Ανοιχτά Βαλκάνια». Ο υποψήφιος πρωθυπουργός υποσχέθηκε την ομοσπονδιοποίηση και καντονοποίηση της χώρας, σε τρείς φάσεις, στα προσεχή χρόνια.

Στην πρώτη φάση, εξήγγειλε την άμεση καθιέρωση της Αλβανικής ως ισότιμης επίσημης γλώσσας σε όλη την επικράτεια, αρχής γενομένης από τις υπηρεσίες ασφαλείας, τον στρατό, την αστυνομία και λοιπές δημόσιες υπηρεσίες. Θα ακολουθήσει στη δεύτερη φάση η διαίρεση τη χώρας σε ομοσπονδιακές μονάδες, ανάπτυξη των δήμων «σε πιο προηγμένο σύστημα αυτοκυβέρνησης» και διοικητική συγχώνευσή τους σε έξη καντόνια. 
Και τέλος στη τρίτη φάση προανήγγειλε τοπικά δημοψηφίσματα στα έξη καντόνια, με το ερώτημα συγχώνευσής τους σε γειτονικές χώρες.
Τελευταίες συμβιβαστικές παρεμβάσεις του Γερμανού υπουργού των Εξωτερικών κ. Γκάμπριελ και της περιοδεύουσας στα Βαλκάνια κ. Μογκερίνι συνιστούν στον Πρόεδρο Ιβανώφ τη λύση του αδιεξόδου με αποδοχή του αιτήματος για αναγνώριση της αλβανικής ως ισότιμης επίσης γλώσσας του κράτους – πρόταση στην οποία είχε εντούτοις αντιταχθεί το 90% των πολιτών σε σχετικό δημοψήφισμα τον Ιανουάριο. (Στον σταθμό της περιοδείας της στο Βελιγράδι η κ. Μογκερίνι αποδοκιμάσθηκε άγρια από διαδηλωτές.)

Οι συγγένειες με το Κυπριακό δεν σταματούν όμως εκεί: Πάτρωνας του αρχικού σχεδίου είναι συνάδελφος του λόρδου Haney Βρετανός πρώην διπλωμάτης, με ειδίκευση στα Βαλκάνια και προϋπηρεσία στα Σκόπια, ο κ. Timothy Less , τώρα διευθυντής Γραφείου Συμβούλων Πολιτικής Ασφάλειας, με την επωνυμία Nova Europa.

Ο εν λόγω πρώην διπλωμάτης έχει από ετών κινήσει την προσοχή των διεθνολόγων με την δυναμική προβολή της ιδέας επαναχάραξης των εθνικών συνόρων στη Βαλκανική, και άρθρο του στην αμερικανική επιθεώρηση Foreign Affairs -όργανο του κρίσιμης επιρροής Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων ( Μπρζενζίνσκυ, Κίσινγκερ, Ρίτσαρντ Χάας κλπ)- με την πρόταση ομοσπονδιοποίησης προς διαμελισμό των Σκοπίων, που έχει επηρεάσει, ως αναφέρεται, την αμερικανική πολιτική. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της υποεπιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της Αμερικανικής Βουλής για την περιοχή, βουλευτής Καλιφόρνιας Dane Rohrabacher, δήλωσε πρόσφατα σε αλβανικά ΜΜΕ ότι «η Μακεδονία δεν είναι έθνος. Κοσσοβάροι και Αλβανοί θα πρέπει να ενωθούν με το Κόσσοβο και το υπόλοιπο της χώρας με τη Βουλγαρία.»

                       Γοητευτικά κατευναστική μουσική

Τώρα όλα αυτά, σε μια βιαστική και επιπόλαιη ακρόαση, μπορούν να ηχούν ως ανακουφιστική μουσική σε ένα ελληνικό ακροατήριο με αλλεργικές αντιδράσεις και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του κ. Γκρουέφσκι, για τις γκροτέσκες προσπάθειές του να προσδώσει στο νεοσύστατο έθνος του ιστορικό βάθος και μύθο με τη σύληση μνημείων της ελληνικής ιστορίας.

Σε πείσμα όμως αυτού του αισθήματος και υπό την πίεση της απειλητικής συγκυρίας επιβάλλεται η επανεξέταση θέσεων και γραμμής πορείας που υπαγορεύουν τα εθνικά μας συμφέροντα απέναντι στη σύγκρουση που αναπτύσσεται στη διπλανή χώρα, σε μικροκλίμακα της διεθνούς αναμέτρησης μεταξύ των δύο στρατοπέδων: των «προοδευτικών» οπαδών της εθνικής πολτοποίησης, υπό τη σημαία του «ανθρωπιστικού παρεμβατισμού» (R2p =Right to Protect) και των συντηρητικών οπαδών προστασίας του έθνους και των παραδοσιακών υποστυλωμάτων του, ως το αναντικατάστατο πλαίσιο ασφάλειας, ελευθερίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών του.

Η εφαρμογή του σχεδίου Τίμοθυ Λες στη γειτονική χώρα μάς απαλλάσσει ενδεχομένως μεσο-μακροπρόθεσμα από την ημικρανία του ονόματος και της σημαίας -ιάσιμη ίσως και με άλλη, διπλωματική θεραπεία υπό το σημερινό καθεστώς ανάγκης.

Αλλά πιθανότατα θα μας προκαλέσει εγκεφαλικό όγκο, από την εκτόπιση ενός ενοχλητικού αλλά σχετικά ακίνδυνου γείτονα, από μια διογκωμένη και αρπακτική σύμμαχο της Τουρκίας και μιαν άλλη επίσης κερδοφόρα από την εξέλιξη γείτονα, με παραδοσιακή έλξη προς Νότο.

Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει ότι η προσέγγιση στα σύνορά μας αυτής της «μηχανής» της ομοσπονδιοποίησης των μειονοτήτων λογικά θα έπρεπε να κινεί σε εξορκισμούς μια χώρα την οποία εχθροί, σύμμαχοι, ξένοι «φιλάνθρωποι» και ξενόφιλοι πολιτικοί συστρατεύτηκαν για τη μεταβολή της σε πανδοχείο μειονοτήτων.

Τέλος, σε επεξήγηση της εισαγωγής, περί εμπλοκής των δύο μεγάλων δυνάμεων, θα πρέπει να επισημανθεί η τελείως ασυνήθης αλληλουχία τριών επισήμων ρωσικών τοποθετήσεων επί του θέματος: του ίδιου του υπουργού των Εξωτερικών, της εκπροσώπου του υπουργείου και μακράς ανακοίνωσης του υπουργείου, που έντονα καταδικάζει «τις έξωθεν αναμείξεις και τις καταστρεπτικές απόπειρες επιβολής ξένων σχεδίων, αντίθετων προς τη βούληση των ψηφοφόρων» και προσθέτει τη βαρυσήμαντη φράση: «Πιστεύουμε ότι αυτές είναι εξαιρετικά επικίνδυνες και κατατείνουν να εκμηδενίσουν την κρατική υπόσταση της Μακεδονίας και να αποσταθεροποιήσουν την όλη περιοχή των Βαλκανίων.»

Η ασυνήθιστη σε έκταση, πυκνότητα και δριμύτητα διατύπωση αυτών των ρωσικών ανακοινώσεων προφανώς αποβλέπει να καταστήσει σαφές ότι η Ρωσία δεν πρόκειται αυτή τη φορά να παραμείνει παθητικός θεατής μιας επανάληψης της επιχείρησης διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας και του πραξικοπήματος στην Ουκρανία και που τώρα στοχεύει στην πλήρη απομόνωση της Σερβίας και την πλήρη άλωση των Βαλκανίων.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ανακοίνωση του Ρωσικού ΥΠΕΞ Καταγγέλλει Δυτικές Επεμβάσεις 
στην Εσωτερική Πολιτική της ΠΓΔΜ



Του Μιχαήλ Στυλιανού

Το ρωσικό υπουργείο των Εξωτερικών ανακοίνωσε χθες την ανησυχία του για την πολιτική κρίση στα Σκόπια, «την οποία προκάλεσε η χονδροειδής εξωτερική επέμβαση στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις της χώρας», αναφέρει δημοσίευμα της Ευρασιατικής Επιθεώρησης.

Στην ανακοίνωσή του το ρωσικό ΥΠΕΞ αναφέρει ότι « με την ενεργό υποστήριξη ηγετών της Ε Ε και του ΝΑΤΟ, γίνονται απόπειρες να αναγκάσουν τους «Μακεδόνες» να δεχθούν την «Αλβανική Πλατφόρμα», που σχεδιάστηκε στα Τίρανα, βασισμένη στον χάρτη, που είναι κρεμασμένος στο γραφείο του πρωθυπουργού, της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας» και εξεικονίζει τις εδαφικές διεκδικήσεις της σε μεγάλες εκτάσεις των γειτονικών χωρών Μαυροβουνίου, Σερβίας, Μακεδονίας και Ελλάδος».

Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών σημειώνει ότι ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η εμπλοκή του Κοσσόβου, «το οποίο ανακήρυξε την ανεξαρτησία του μονομερώς, σ΄ αυτή τη στημένη απάτη.»

« Πιστεύουμε ότι αυτή η τακτική είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, επειδή μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή της κρατικής οντότητας της Μακεδονίας και την αποσταθεροποίηση όλων των Βαλκανίων», τονίζει η ρωσική ανακοίνωση.

Το υπουργείο σημείωσε ότι οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές, που διεξάχθηκαν στα Σκόπια στις 11 Δεκεμβρίου 2016, κατόπιν επιμονής των ΗΠΑ και της ΕΕ, κερδήθηκαν από το κυβερνών κόμμα του Νικόλα Γκρουέφσκι και συνεχίζει:

«Τώρα η Δύση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την αλβανική μειονότητα για να φέρει στην εξουσία την αντιπολίτευση, η οποία είχε αποδεχθεί τις απαιτήσεις των Αλβανών που μοιάζουν με τελεσίγραφο και οδηγούν στην υπονόμευση της συνταγματικής βάσης του κράτους

Καταλήγοντας η ανακοίνωση του ρωσικού ΥΠΕΞ τονίζει: «Οι συνεχιζόμενες καταστρεπτικές απόπειρες να επιβληθούν έξωθεν σχέδια αντίθετα προς τη βούληση των Μακεδόνων ψηφοφόρων δεν μπορούν παρά να επιδεινώσουν την κατάσταση. Η εξωτερική επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Μακεδονίας πρέπει να σταματήσει και να γίνει σεβαστό το δικαίωμα του λαού της να αποφασίσει για το μέλλον του μόνος του και σύμφωνα με τις θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές.»
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Alexander Mercouris,The Duran, 24-2-17

[Σοβαρό μήνυμα προς πολλούς αποδέκτες, που προφανώς αντλείται από αρμόδιες πηγές, είναι το κατωτέρω άρθρο τακτικού συνεργάτη ρωσικών μέσων διεθνούς ενημέρωσης, που εξηγεί τα στρατιωτικά δεδομένα που υπαγόρευσαν την ρωσική ανοχή στη τουρκική εισβολή στη Συρία και προεικάζει (;) τον τελεσιγραφικό χαρακτήρα που πρόκειται να προσλάβουν οι συνομιλίες Πούτιν και Ρώσων επιτελών με τον Ερντογάν τον Μάρτιο. Η διεξοδική ανάλυσή του είναι απολύτως διαφωτιστική και χρησιμότατη για κατανόηση, πρόβλεψη ,διερεύνηση και ενδεχομένως σχεδιασμούς.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν θα συναντηθεί στη Μόσχα , στις 9 και 10 Μαρτίου, με τον Πρόεδρο Πούτιν και κορυφαία στελέχη της ρωσικής κυβέρνησης για σκληρές, όπως αναμένεται, συζητήσεις για τις διμερείς σχέσεις και για τον πόλεμο στη Συρία, μετά την τουρκική κατάληψη της πόλης Αλ-Μπάμπ.

Τα τουρκικά ΜΜΕ έγραψαν ότι θα συζητηθεί το πλήρες φάσμα των τούρκο-ρωσικών σχέσεων, οικονομικών και στρατιωτικών – συμπεριλαμβανομένου αναμφίβολα και του αιωρούμενου θέματος της πώλησης των προηγμένων αντιαεροπορικών πυραύλων S-400 στη Τουρκία- και φυσικά του πολέμου στη Συρία.

Στο θέμα των πυραύλων, δεδομένου ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και ότι η αποτελεσματικότητα των S-400 συνίσταται στο ότι οι ΗΠΑ ελάχιστα ξέρουν γι’ αυτούς, υποπτεύομαι πως οι Ρώσοι θα είναι πολύ επιφυλακτικοί να τους πωλήσουν στους Τούρκους, με κίνδυνο να υπονομευθεί το σύστημα και να κοινοποιηθεί στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ.

Πέραν των οικονομικών σχέσεων, οι συζητήσεις Πούτιν και Ερντογάν θα εστιαστούν στη Συρία. Οι δύο χώρες συμφώνησαν μιαν ανακωχή μεταξύ του συριακού στρατού και των τζιχαντιστών ανταρτών που υποστηρίζει η Τουρκία και η ανακωχή αυτή σε μεγάλο βαθμό γίνεται σεβαστή. Η Τουρκία είναι επίσης συνοργανώτρια με τη Ρωσία της ειρηνευτικής διάσκεψης της Αστάνα (πρωτεύουσας του Καζακστάν).

Λαμβανομένης υπόψη της εξάχρονης πεισματικής προσπάθειας της Τουρκίας να ανατρέψει τη κυβέρνηση της Συρίας, η παράδοση με διαπραγματεύσεις της πόλης Αλ-Παμπ από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στον τουρκικό στρατό είναι ευνόητο ότι προκαλεί ανησυχίες.

Ωστόσο αξίζει να θυμηθούμε ότι η ρωσική αεροπορία βοήθησε τους Τούρκους να καταλάβουν τη πόλη, παρέχοντας στον τουρκικό στρατό αεροπορική υποστήριξη, γεγονός που οδηγεί αναπόφευκτα στο συμπέρασμα ότι οι Τούρκοι κατέλαβαν την Αλ Μπαμπ με τη συγκατάθεση των Ρώσων.

Υπάρχει επομένως σήμερα ένας βαθμός συνεργασίας μεταξύ Ρώσων και Τούρκων στη Συρία, αν και είναι πιθανόν ότι ο βαθμός της συνεργασίας αυτής είναι περιορισμένος και ότι μπορεί να δει κανείς και αυτό γρήγορα μπορεί να καταρρέει.

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ποιοι είναι οι λόγοι της συνεργασίας των Ρώσων με τους Τούρκους στη Συρία. Το βασικό κίνητρο για τους Ρώσους είναι ότι έχουν ανάγκη τους Τούρκους για να διατηρήσουν σε λειτουργία τόσο τις ειρηνευτικές συνομιλίες όσο και την ανακωχή. Κρίσιμος παράγων είναι και οι περιορισμένες δυνάμεις του συριακού στρατού. Τα γεγονότα μετά την κατάληψη του Χαλεπιού εξεικονίζουν τα συνεχή προβλήματα που καλείται ν’ αντιμετωπίσει .

Ο στρατός της Συρίας αναγκάσθηκε να στείλει ενισχύσεις για ν’ αποκρούσει επιθέσεις του Ι.Κ. στις περιοχές της Παλμύρας και του Ντέιρ Εζόρ και να εξουδετερώσει μιαν απόπειρα των τζιχαντιστών να αποκόψουν τον δρόμο Χανάσερ, που συνδέει το Χαλέπι με περιοχές της ενδοχώρας υπό κυβερνητικόν έλεγχο, στην κεντρική και νότιο Συρία.

Ταυτόχρονα ο συριακός στρατός θα έπρεπε να βρει άνδρες να προστατέψει και το ίδιο το Χαλέπι, όσο προήλαυνε προς τη στρατηγική πόλη αλ Μπαμπ, βόρεια του Χαλεπιού. Παράλληλα έχει να ανασχέσει μια μεγάλη και επικίνδυνη συγκέντρωση πολεμιστών της Αλ Κάϊντα στη βόρεια επαρχία Χάμα, ενώ διατηρεί υπό πίεση το βασικό οχυρό της Αλ Κάϊντα, που είναι η επαρχία Ιντλίμπ.

Τέλος, αναγκάσθηκε να διαθέσει δυνάμεις για την εκκαθάριση της υπαίθρου πέριξ της Δαμασκού και να ανακτήσει τον έλεγχο του Ουαντί Μπαραντά, προκειμένου να αποκαταστήσει τον εφοδιασμό με νερό της πρωτεύουσας, παράλληλα διατηρώντας την ασφάλεια σ’ αυτήν και στις άλλες πόλεις υπό τον κυβερνητικό έλεγχο.

Τόσο πολλές επιχειρήσεις σε τόσα ευρύτατα διεσπαρμένα μέτωπα διαστέλλουν στο έπακρο τις περιορισμένες δυνάμεις του συριακού στρατού και θέτουν τους άνδρες του υπό σοβαρή πίεση, όσο και εάν αισθάνονται ότι έχουν τώρα τον αέρα της νίκης.

Πολύ απλά ο συριακός στρατός δεν μπορεί να έχει παντού και ταυτόχρονα την συντριπτική υπεροχή, γι’ αυτό κάποτε είναι υποχρεωμένος να αναδιπλωθεί και γι’ αυτό οι προωθήσεις του –αντίθετα προς των αντιπάλων του, όταν συμβαίνουν- είναι σταδιακές.

Οι επικρίσεις των διαφόρων ανακωχών που διαπραγματεύθηκαν οι Ρώσοι παραβλέπουν τη σημασία αυτού του παράγοντα: Ακριβώς επειδή είναι περιορισμένα τα μέσα του συριακού στρατού και τόσο άκρως εκτεταμένες οι υποχρεώσεις του, περισσότερο ωφελημένος από τις εκεχειρίες είναι ο στρατός της Συρίας και όχι οι αντίπαλοί του, εφ’ όσον οι ανακωχές του δίνουν τον απαραίτητο χρόνο και χώρο να αναπαυθεί και ανεφοδιασθεί και να συγκεντρώσει δυνάμεις εκεί που υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη.

Ο πόλεμος στη Συρία είναι ένας εξαντλητικός πόλεμος φθοράς. Οι περιορισμένες δυνατότητες του συριακού στρατού σημαίνουν ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Οι εκεχειρίες είναι αναγκαίο στοιχείο του είδους πολέμου που έχει να διεξαγάγει ο στρατός της Συρίας. Η ουσία είναι πως τον κερδίζει.

Αφού ο συριακός στρατός δεν έχει αρκετές δυνάμεις για να είναι παντού ισχυρός, έχει ανάγκη την ανακωχή με τους ενόπλους που υποστηρίζει η Τουρκία για να επικεντρώσει την επίθεσή του στους δυο πιο επίφοβους εχθρούς του: την Αλ Κάϊντα στα δυτικά της Συρίας και το Ι.Κ. στα ανατολικά. Αυτή είναι η στρατιωτική πραγματικότητα που βρίσκεται πίσω από τη συμφωνία των Ρώσων, για την εκεχειρία και τις συνομιλίες της Αστάνα, με τον Ερντογάν και τη Τουρκία και το γιατί, εφ’ όσον είναι στο χέρι των Τούρκων ν’ αποφασίσουν αν θα υπάρξει εκεχειρία, οι Ρώσοι είναι αναγκασμένοι να συνεργαστούν με τους Τούρκους και να συγκατανεύσουν στην κατάληψη του Αλ-Μπαμπ από αυτούς.

Οι Ρώσοι σίγουρα δεν άναψαν τον Αύγουστο στον Ερντογάν το πράσινο φως να εξαπολύσει την επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη και να στείλει στρατεύματα στο εσωτερικό της Συρίας. Αντίθετα αιφνιδιάστηκαν άσχημα όταν το έκανε ο Ερντογάν. Δεδομένης όμως της πραγματικής ανάγκης να εξασφαλιστεί η τουρκική υποστήριξη για την διατήρηση της εκεχειρίας, οι Ρώσοι υποχρεώθηκαν να κρύψουν την οργή τους και να συνεργαστούν με τους Τούρκους στη Συρία, αν και σε περιορισμένο βαθμό μόνο και χωρίς επίσημη δήλωση στήριξης στην επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» ή στην εκεί τουρκική παρουσία.

Στο θέμα του Αλ-Μπαμπ, με δεδομένο τον μεγάλο βαθμό στον οποίο συνδέθηκε το προσωπικό κύρος του προέδρου Ερντογάν με την κατάληψη της πόλης από τον τουρκικό στρατό, οι Ρώσοι – με την ανάγκη που έχουν της συνεργασίας του Ερντογάν για την διατήρηση της εκεχειρίας- δεν είχαν άλλη επιλογή από το να βοηθήσουν τον Ερντογάν να καταλάβει την Αλ-Μπαμπ.

Μια απόπειρα του συριακού στρατού να καταλάβει την πόλη θα διακινδύνευε άμεση σύγκρουσή του με τον τουρκικό στρατό, ενώ η άλλη ολέθρια επιλογή θα ήταν να αφεθεί η Αλ-Μπαμπ στον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους. Οποιαδήποτε από τις δύο αυτές επιλογές θα κινδύνευε να οδηγήσει σε κατάρρευση τη ρώσο-τουρκική συνεργασία στη Συρία, με τον Ερντογάν να πιστεύει πως οι Ρώσοι εργάζονται εναντίον του. Ευνόητο ότι η εκεχειρία μπορούσε να καταρρεύσει, ανανεώνοντας τις συγκρούσεις των φιλοτουρκικών ομάδων ενόπλων με τον στρατό της Συρίας και πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματά του.

Εάν τα πραγματικά δεδομένα στη Συρία ανάγκασαν τους Ρώσους να συνεργασθούν με τον Ερντογάν και να συγκατατεθούν στην τουρκική κατάληψη του Αλ Μπαμπ, θα χρησιμοποιήσουν ωστόσο κατά βεβαιότητα τις συνομιλίες της Μόσχας για να καθορίσουν τα όρια κινδύνου, προειδοποιώντας τον Ερντογάν για το μέχρι που θα του επιτρέψουν να πάει. Αναμφίβολα θα του αποκλείσουν οποιαδήποτε περαιτέρω προώθηση προς το Χαλέπι και πιθανότατα θα τον προειδοποιήσουν εναντίον τουρκικής επέκτασης προς την Ράκα, η οποία θα προκαλούσε σύγκρουση με τους Κούρδους.

Υπάρχουν αντικειμενικά σοβαροί λόγοι γιατί ο πρόεδρος Ερντογάν μπορεί να δεχτεί αυτές τις κόκκινες γραμμές. Ο συνάδελφός μου ΄Ανταμ Γκάρι περιέγραψε τη συνθηκολόγηση του Ι.Κ. στο Αλ- Μπαμπ ως αντικατάσταση μιας «σχετικά ασθενούς δυνάμεως κατοχής» με μια από τις ισχυρότερες δυνάμεις του κόσμου.»

Αμφισβητώ ότι ο τουρκικός στρατός είναι «μια από τις ισχυρότερες δυνάμεις του κόσμου». Μολονότι ο τουρκικός στρατός είναι πράγματι στα χαρτιά ο δεύτερος μεγαλύτερος στο ΝΑΤΟ, αποδείχτηκε κάτ’ επανάληψη χειρότερος από τους τζιχαντιστές του Ι.Κ. σε σειρά μαχών γύρω και μέσα στη Αλ-Μπαμπ. Σε κάποιο βαθμό αυτό μπορεί να οφείλεται στην αποδιοργάνωση του με τις μαζικές εκκαθαρίσεις αξιωματικών, που ακολούθησαν την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου. Είναι όμως κυρίως συνέπεια της απροθυμίας του προέδρου Ερντογάν να αντιμετωπίσει τους τεράστιους πολιτικούς κινδύνους της αποστολής μεγάλων αριθμών στρατευσίμων τουρκικού πεζικού στη Συρία.

Το αποτέλεσμα είναι ότι οι τουρκικές δυνάμεις τη Συρία είναι ισχνές στο πεδίο και ευάλωτες σε επιθέσεις είτε από το Ι.Κ. είτε από την καλά οργανωμένη κουρδική πολιτοφυλακή, το YPG.

Μέχρι τώρα η αμερικανική και η ρωσική διπλωματία εμπόδισαν μια σύγκρουση μεγάλης κλίμακας μεταξύ των τούρκων στρατιωτικών τη Συρία και του YPG. Δοθέντος ωστόσο ότι και οι δυο θεωρούν αλλήλους θανάσιμους εχθρούς, εύκολα φαντάζεται κανείς τι θα συνέβαινε και πως σε τέτοια περίπτωση θα πολλαπλασιάζονταν τα προβλήματα του Ερντογάν στη Συρία.

Η επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» είναι πράγματι ένα καλό παράδειγμα των επαναληπτικών διπλωματικών σφαλμάτων του Ερντογάν. Τον Αύγουστο, την επαύριο της πραξικοπηματικής απόπειρας και παράλληλα με τις προσπάθειες να τα φτιάξει με τη Μόσχα, βρήκε και άρπαξε μιαν ευκαιρία για να αιφνιδιάσει τους Ρώσους, εξαπολύοντας την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» και να στείλει στρατεύματα μέσα στη Συρία. ΄Όπως πάντα, ωστόσο, δεν καλοεξέτασε τους κινδύνους και τις τελευταίες βδομάδες βρέθηκε πολύ κοντά στην επικίνδυνη θέση να βλέπει το στρατό του καθηλωμένο και υποκείμενο σε βαριές απώλειες. Για να αποφύγει την καταστροφή, πρώτα αναγκάσθηκε να φωνάξει τους Ρώσους σε βοήθεια και τελικά υποχρεώθηκε να κλείσει συμφωνία με τους τζιχαντιστές του Ι.Κ. για να δεχτούν να αποχωρήσουν από τα Αλ-Μπαμπ.

΄Εχοντας τώρα πάρει το Αλ Μπαμπ –και διασώζοντας έτσι το κύρος του- η λογική επιλογή για τον Ερντογάν θα ήταν να φύγει όσο βρίσκεται επάνω και να αξιοποιήσει τα κέρδη του με την «Επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη» για να βελτιώσει τη θέση του στις συνομιλίες ειρήνευσης της Αστάνα για το μέλλον της Συρίας. Σε τέτοια περίπτωση δεν θα του ήταν δύσκολο να δεχτεί τις κόκκινες γραμμές της Μόσχας.

Το πρόβλημα όμως με τον πρόεδρο Ερντογάν είναι ότι δεν είναι καθόλου το είδος του ανθρώπου που μπορεί κανείς να εμπιστευτεί ότι θα ακολουθήσει τη λογική. Υπάρχει δυστυχώς πραγματικός κίνδυνος ότι, έχοντας καταλάβει το Αλ Μπαμπ, η «επιτυχία» θα του ανέβει στο κεφάλι και –ξεχνώντας πόσο κοντά βρέθηκε εκεί στην καταστροφή- θα ορμήσει πάρα πέρα και θα ποντάρει για περισσότερα. Ακούγεται ήδη μια παρανοϊκή κουβέντα για τη σύσταση ενός «προτεκτοράτου» της Τουρκίας στη Βόρειο Συρία, μια περιπέτεια που με τον χρόνο μπορεί να εμπλέξει τη Τουρκία σε περισσότερες συρράξεις επί συριακού εδάφους με τη κυβέρνηση της Συρίας, τους Κούρδους, το Ιράν και τη Ρωσία, που η Τουρκία δεν είναι σε θέση να επωμισθεί και πού απλά θα εξαντλήσουν τους πόρους της.

Ο Πρόεδρος Πούτιν και οι Ρώσοι θα προσπαθήσουν αναμφίβολα να εξηγήσουν όλα αυτά στον Πρόεδρο Ερντογάν όταν έρθει στη Μόσχα τον Μάρτιο.

Υπήρξαν στιγμές στη διάρκεια του περασμένου χρόνου όπου ο Πρόεδρος Ερντογάν έδειχνε αναλαμπές κατανόησης αυτής της πραγματικότητας και των ορίων μέσα στα οποία θα πρέπει να περιορίζονται οι ενέργειες της Τουρκίας. Ωστόσο ουδέποτε φάνηκε ικανός να το κάνει επί πολύ και δείχνει από ιδιοσυγκρασία ανήμπορος να εγκαταλείψει τις υπερφίαλες φιλοδοξίες του για τον εαυτό του και για την Τουρκία. Η επιτυχία ή αποτυχία των συνομιλιών της Μόσχας θα εξαρτηθεί τελικά από το κατά πόσο και μέχρι ποιου βαθμού θα σταθεί ικανός να επιτρέψει στους υπολογισμούς του προσωπικού του συμφέροντος να τιθασεύσουν τα αισθήματά του. Αλλά δυστυχώς κανένας που παρακολούθησε προσεκτικά την σταδιοδρομία του Ερντογάν δεν θα πόνταρε σ’ αυτό το παραμικρό ποσό.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Απειλεί σύγκρουση με κουρδικές και συριακές δυνάμεις
 αν παρεμβληθούν σε τουρκική επίθεση στη Ράκα.



Του Μιχαήλ Στυλιανού 24-2-17

O σύμβουλος του Ταγίπ Ερντογάν για την Εξωτερική Πολιτική Ιλνούρ Τσεβίκ, σε πρωινή συνέντευξή του στη Σοφία Σεβερνάτζε, του δικτύου Russia Today εξέθεσε ως εξής τις θέσεις και προθέσεις της ΄Αγκυρας, σε συνοπτική απόδοση.

Διαβεβαίωσε ότι μοναδική επιδίωξη της τουρκικής επέμβασης στη Συρία είναι η εξόντωση του Ισλαμικού Κράτους , ότι η Τουρκία δεν έχει άλλες βλέψεις επί της Συρίας και ότι θα αποχωρήσει μετά την ειρήνευση, η οποία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την συνεργασία των δύο μεγάλων δυνάμεων, Ρωσίας και Τουρκίας, χωρίς την οποία δεν θα ήταν δυνατή η επίτευξη της ανακωχής και η σημερινή διάσκεψη της Γενεύης.

Πρόσθεσε όμως στην πορεία των ερωταποκρίσεων, τον στόχο πραγματοποίησης παραμεθόριας ζώνης μήκους 45 χιλιομέτρων και πλάτους εννέα για την ασφαλή εγκατάσταση των προσφύγων. Και η τελική λύση του προβλήματος μπορεί να περιλαμβάνει το καθεστώς ΄Ασαντ, αλλά όχι τον ίδιο τον σημερινό πρόεδρο, υπεύθυνο για τη σφαγή του λαού του.

Εξήρε το θαυμαστό επίτευγμα της ολιγάριθμης τουρκικής στρατιωτικής δύναμης που κατέλαβε το Ελ Μπαμπ, επιχείρηση στην οποία οι Ρώσοι «κοιτούσαν αλλού» και οι Αμερικανοί βοήθησαν με κάποιους βομβαρδισμούς.

Τώρα η τουρκική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να καταλάβει την Ράκα. Οι κουρδικές δυνάμεις των τρομοκρατών του PYD που παρεμβάλλονται στο Μένμπιτς και πέριξ της Ράκας, θα πρέπει να παραμερίσουν, οι Αμερικανοί, που τις εξοπλίζουν και τις προστατεύουν, θα πρέπει να φροντίσουν γι’ αυτό. Σε αντίθετη περίπτωση οι τουρκικές δυνάμεις θα συγκρουσθούν μαζί τους και θα συγκρουσθούν και με τον συριακό στρατό αν και αυτός σταθεί εμπόδιο.

Γιατί η Τουρκία επιμένει στην κατάκτηση της Ράκας, ήδη περικυκλωμένης από τις κουρδικές δυνάμεις;

Επειδή στην Ράκα το Ισλαμικό κράτος διαθέτει ισχυρή δύναμη 75.000 ανδρών και μόνο ένας ισχυρός κρατικός στρατός μπορεί να την απελευθερώσει. Ελπίζει ότι οι Αμερικανοί θα βοηθήσουν με αεροπορική κάλυψη.

Εάν οι Αμερικανοί εναντιωθούν σε τουρκική επίθεση κατά των κουρδικών δυνάμεων; Δεν πρόκειται βέβαια να αναμετρηθούν με τους Αμερικανούς…

Η αμερικανική πλευρά ουσιαστικά απέχει αυτή την περίοδο. Φυσικά για την επιτυχία της διαδικασίας ειρήνευσης στη Συρία είναι απαραίτητη η συμμετοχή των ΗΠΑ. Εάν κάθονταν σε ένα τραπέζι οι πρόεδροι Τραμπ, Πούτιν και Ερντογάν. Δεν μπορεί να υπάρχει αντίρρηση σ’ αυτό.

Η νέα φιλία Ερντογάν με τον Πούτιν, χάρις στην οποία μεταβλήθηκε η κατάσταση στη Συρία, δεν είναι εναλλακτική -από τη Δύση- επιλογή. ΄Εχουμε τώρα περάσει από μια περίοδο διεθνούς τάξεως σε μια περίοδο διεθνούς αταξίας. Η Τουρκία επιδιώκει φιλικές σχέσεις και με τη Ρωσία και με το Ισραήλ και με όλες τις χώρες. Ελπίζει ότι οι ΗΠΑ θα ικανοποιήσουν το αίτημα για τον Γκιουλέν, αν όχι αμέσως με έκδοσή του στη Τουρκία, λόγω των προβλέψιμων εσωτερικών αμερικανικών αντιδράσεων, αλλά τουλάχιστον αρχίζοντας με κατάσχεση της περιουσίας και απαγόρευσης της αντιτουρκικής δράσης του.

Με την Ε Ε, θα προχωρήσει η Τουρκία στην εκτέλεση των απειλών της για το προσφυγικό; Η Τουρκία δεν απειλεί, αλλά είδαν ότι οι της Ε Ε δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους. Θα συνεχίσουν να φιλοξενούν τους πρόσφυγες, αλλά υπάρχουν και όρια στην υπομονή.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Μ.Κ. Bhadrakumar*, Asia Times, 24-2-17

[H κατωτέρω πλουσιότατη σε πληροφορίες και οξυδερκέστατη ανάλυση ενός πολύπειρου βετεράνου Ινδού διπλωμάτη, συγκλίνει και αποκωδικοποιεί τις χθεσινές δηλώσεις συμβούλου του Ερντογάν στο Δίκτυο Russia Today και προαναγγέλλει μια πλήρη ανατροπή της εικόνας των στρατιωτικών εξελίξεων στη Συρία, με τη νέα διπλωματική μεταμόρφωση της Τουρκίας, από θέση πλέον προωθημένου εισβολέα στο Συριακό έδαφος. Η Τουρκία -κατά τον συνήθως αλάνθαστο Μπαντρακουμάρ- φαίνεται σίγουρη για την ικανοποίηση των όρων της επιστροφής της στον παραδοσιακό ρόλο συνοριοφύλακα των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας, στην περιοχή του Καυκάσου, της Μαύρης Θάλασσας και της Ανατολικής Μεσογείου.]

Παρουσίαση Μιχαήλ Στυλιανού

Στις διακρατικές σχέσεις είναι κάποτε απαραίτητο ν’ ανοίξεις ένα καυγά με μιαν άλλη χώρα σε κάποια δεδομένη στιγμή. Μπορεί η Τουρκία να έκανε τώρα αυτό ακριβώς με το Ιράν. Η διαμάχη εκθέτει σαν φάρσα την «τριμερή συμμαχία», μεταξύ Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν, που επρόβαλε η Ρωσία στις συνομιλίες της Αστάνα για την Συρία. Με ένα μάτι στη νέα αμερικανική κυβέρνηση, η Τουρκία επιστρέφει στις προηγούμενες πολιτικές επιδιώξεις της στη Συρία.

Οι ΗΠΑ και η Τουρκία είχαν το περασμένο δεκαπενθήμερο μια σειρά συναντήσεων υψηλού επιπέδου, μετά το πρώτο τηλεφώνημα του Προέδρου Τραμπ στον Ταγίπ Ερντογάν στις 7 Φεβρουαρίου. Στους Αμερικανούς επισκέπτες στην ΄Αγκυρα περιλαμβάνονταν ο διευθυντής της CIA Μάϊκ Πομπέο, ο πρόεδρος του μικτού γενικού επιτελείου στρατηγός Τζόζεφ Στάνφορντ και ο γερουσιαστής Τζων Μακέϊν, επικεφαλής της επιτροπής ενόπλων δυνάμεων.

Η ξαφνική έκρηξη του Ερντογάν εναντίον του Ιράν, στις 14 Φεβρουαρίου, στον πρώτο σταθμό μιας περιοδείας του στις χώρες του Περσικού Κόλπου -το Μπαχρέϊν, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ- είχε τα χαρακτηριστικά του προετοιμασμένου. Ο Ερντογάν είπε: « Ορισμένοι θέλουν τόσο το Ιράκ όσο και η Συρία να είναι κράτη διαιρεμένα. Υπάρχουν κάποιοι που δουλεύουν σκληρά για να διαιρέσουν το Ιράκ. Υπάρχει εκεί σε δράση ένας περσικός εθνικισμός. Ο περσικός εθνικισμός προσπαθεί να διαιρέσει τη χώρα. Πρέπει να εμποδίσουμε αυτή τη προσπάθεια»

Η Τεχεράνη αντέδρασε άμεσα κατηγορώντας τη Τουρκία ότι υποστηρίζει τρομοκρατικές οργανώσεις «για να αποσταθεροποιήσει γειτονικές χώρες». Την περασμένο Σαββατοκύριακο, στη διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, ο Τούρκος υπουργός των Εξωτερικών Μεβλούτ Καβάσογλου έβγαλε τα γάντια εναντίον του Ιράν, κατηγορώντας το ότι «θέλει να κάνει τη Συρία και το Ιράκ κράτη του ισλαμικού δόγματος Σία». Δήλωση που βρήκε άμεση απάντηση από την Τεχεράνη, με κλήση του Τούρκου πρεσβευτή στο υπουργείο των Εξωτερικών και δήλωση ότι η υπομονή του Ιράν έχει όρια.

Κινδυνεύουν έτσι οι ειρηνευτικές συνομιλίες για τη Συρία, τις οποίες επίπονα προώθησε η Ρωσία, για να μην αναφέρει κανείς τον τριμερή μηχανισμό που συστήθηκε στις συνομιλίες της Αστάνα για να επιτηρεί την εκεχειρία στη Συρία.

Η Τουρκία δεν θα νοιάζεται πλέον, εφ’ όσον αρχίζει να εναρμονίζει και πάλι τις θέσεις της για το Συριακό πρόβλημα με τις θέσεις της Σαουδικής Αραβίας, και του Κατάρ. (Κατά την περιοδεία του Ερντογάν Τουρκία και Σαουδική Αραβία υπέγραψαν μιαν αμυντική συμφωνία.)

Η ρωσική μέχρι σήμερα στρατηγική παρέκαμψε επιδέξια την μεγάλη αντίφαση να διατηρεί ως εταίρους της στη Συρία τη Τουρκία μαζί με το Ιράν, ιστορικά τα δύο αρχέτυπα αντιπάλων στην περιοχή τη Μέσης Ανατολής,. Αλλά η Μόσχα αντιλαμβάνεται ότι ο αναθεωρητισμός του Ερντογάν μπορεί να στηρίζεται μόνο σε μια νέα αυτοπεποίθηση, μετά τις εντατικές διαβουλεύσεις του με την κυβέρνηση Τραμπ.

Πράγματι η Ουάσιγκτων και η ΄Αγκυρα τείνουν προς μια συνεννόηση σχετικά με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, που ζει εξόριστος στην Πενσυλβανία, θέμα που έθετε ο Ερντογάν ως προϋπόθεση για την πλήρη αποκατάσταση της αμερικανο-τουρκικής συνεργασίας. Η κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να προχωρήσει στον περιορισμό των δραστηριοτήτων του Γκιουλέν και ο Ερντογάν να μη επιμείνει για την άμεση έκδοσή του.

Παρά ταύτα διατηρεί και τη σύνδεση με τη Μόσχα, λόγω των αβεβαιοτήτων σχετικά με την αμερικανική στρατιωτική στήριξη στους Κούρδους της Συρίας. Αυτό είναι ένα θέμα που δεν δέχεται να διαπραγματευτεί η Τουρκία, η οποία χαρακτηρίζει την κουρδική πολιτοφυλακή στη Συρία «τρομοκρατική οργάνωση».

Φυσικά, ενώ η Μόσχα διατηρεί την αδιαταραξία της όσον αφορά τη συμμαχία της με τον Ερντογάν, παράλληλα αναθερμαίνει τους παλιούς δεσμούς της με τις κουρδικές οργανώσεις. Η Μόσχα φιλοξένησε στις 15 Φεβρουαρίου μια συνάντηση κουρδικών οργανώσεων της περιοχής.

Ακόμη σημαντικότερο, η Ρωσία πρέπει ήδη να αμφιβάλλει για την παλαιότερη υπόσχεση του Τραμπ να συνεργαστεί με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν για την καταπολέμηση του Ισλαμικού κράτους. Ακριβέστερα, η Μόσχα περιμένει ακόμα την έμπρακτη συνέχεια από την αμερικανική πλευρά, στο μεταξύ όμως παρατηρεί τις εντατικές διαβουλεύσεις μεταξύ των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή, με αντικείμενο την αναβίωση του παλαιού άξονα στη Συρία. Αυτό που διακυβεύεται εδώ δεν είναι τίποτα λιγότερο από την ρωσο-αμερικανική συνεργασία κατά την προεδρία Τραμπ.

Οι Αμερικανοί επισκέπτες στην περιοχή του Κόλπου το περασμένο δεκαπενθήμερο περιλάμβαναν τον Μάϊκ Πομπέο, τον Τζων Μακέϊν και τον υπουργό Αμύνης Τζέϊμς Μάτις. Ο Πομπέο συσκέφθηκε με τον διάδοχο της Σαουδικής Αραβίας και υπουργό Αμύνης Μωχαμέτ Μπιν Ναγιέφ Μπιν Αμπντουλασίζ, κάτοχο του παρασήμου Τζωρτζ Τένετ της CIA για την καταπολέμηση τη τρομοκρατίας.

Toύρκοι και Αμερικανοί συζητούν τώρα τον σχεδιασμό και τον εφοδιασμό της τουρκικής επιχείρησης για την απελευθέρω ση της Ράκα, «πρωτεύουσας» του Ισλαμικού Κράτους των τζιχαντιστών. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλντί Γιλντιρίμ συζήτησε την επιχείρηση της Ράκα με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Μάϊκ Πενς, το Σαββατοκύριακο, στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου.

Θα είναι μια μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση, με τανκς, τεθωρακισμένα οχήματα και πυροβολικό. Η Τουρκία ζητάει την συμμετοχή αμερικανικών ειδικών δυνάμεων, η οποία επίσης θα αποτρέψει την επέμβαση των Ρώσων -εκτός της αποδυνάμωσης της προσπάθειας των Κούρδων να δημιουργήσουν δική τους οντότητα στη Βόρεια Συρία.

Η κατάληψη της Ράκα θα είναι αναμφίβολα ένα γεγονός μεγάλης συμβολικής σημασίας για τον Τραμπ. Από την άλλη πλευρά, η Μόσχα και η Τεχεράνη δεν μπορούν ν’ ανεχθούν τη μείωσή τους σε απλούς παρατηρητές και είναι βέβαιο ότι θα υπεισέλθουν σε κάποια φάση στην διαμορφούμενη κατάσταση πέριξ της Ράκα.

Ο τουρκικός στρατός έχει ήδη φθάσει στη πόλη αλ-Μπαμπ της Βόρειας Συρίας. ΄Ολοι οι πρωταγωνιστές γνωρίζουν ότι σε πολιτικο-στρατιωτικούς όρους η αλ-Μπαμπ είναι η πύλη που ανοίγει το δρόμο προς τη Ράκα και ότι η Ράκα είναι το κλειδί του τι θα επακολουθήσει στη Δαμασκό.

Σε άλλη διατύπωση, ο έλεγχος της Ράκα θα κρίνει πόση από τη Συρία θα μείνει υπό τον έλεγχο του συριακού καθεστώτος –δηλαδή απλούστερα ποιο θα είναι το μέλλον της Συρίας.

Σ’ αυτό το μοιραίο σενάριο, η αντοχή της ρωσο-ιρανικής συμμαχίας θα τεθεί υπό σκληρή δοκιμασία κατά τις προσεχείς μέρες και εβδομάδες. Επίσης οι αμερικανο-ρωσικές σχέσεις πρόκειται να εισέλθουν σε μιαν τελείως απροσδόκητη αρχή της περιόδου Τραμπ, πλήρη κινδύνου ανταγωνισμών και διενέξεων για τη Συρία.

Αρκεί να λεχθεί ότι η κίνηση του Ερντογάν να προκαλέσει μια διαμάχη με το Ιράν και να διασπάσει το τριμερές σχήμα (με την Μόσχα και της Τεχεράνη) στο θέμα της Συρίας πηγάζει από μιαν ήρεμη αυτοπεποίθηση ότι η κυβέρνηση Τραμπ αντιμετωπίζει πράγματι την Τουρκία ως ένα «στρατηγικό εταίρο και σύμμαχο στο ΝΑΤΟ» (όπως του δήλωσε ο Τραμπ).

Ο Ερντογάν αναμένει μια πρόσκληση στην Τουρκία να επανέλθει στον παραδοσιακό ρόλο της του περιορισμού της επιρροής της Ρωσίας στις νότιες σειρές του Καυκάσου, στη Μαύρη Θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Απομένει ακόμη μόνο μια εβδομάδα στο χρονικό όριο που έδωσε ο Τραμπ στο Πεντάγωνο να προετοιμάσει ένα διεξοδικό σχέδιο για να νικήσει το Ισλαμικό κράτος στη Συρία και στο Ιράκ. Αλλά η Τουρκία ενεργεί σαν να έχει ήδη καταστεί ενήμερη αυτού του σχεδίου.


*Ο Μ Κ Bhadrakumar υπηρέτησε επί 29 χρόνια στη διπλωματική υπηρεσία της Ινδίας, σε θέσεις πρεσβευτού , μεταξύ άλλων στο Ουζμπεκιστάν και στη Τουρκία. Οι αναλύσεις του δημοσιεύονται στους Τάϊμς της Ασίας από το 2001.

Ειδησεογραφική Προσθήκη: ΄Αρθρο του Alexander Mercouris, στην ηλεκτρονική εφημερίδα Τhe Duran,επικαλούμενο το πρακτορείο Al-Masdar, αναφέρει ότι ο έλεγχος της αλ-Μπαμπ περιήλθε στους Τούρκους κατόπιν συμφωνίας με τους 5.000 τζιχαντιστές μαχητές του Ι.Κ. να αποχωρήσουν ασφαλείς με τον οπλισμό τους. Το άρθρο δεν συνδυάζει αυτή την κατάληξη της δεινοπαθήσασας τουρκικής επιχείρησης με τις συνομιλίες του Ερντογάν στις χώρες του Περσικού Κόλπου, χορηγούς και στηρίγματα των τζιχαντιστών του ΙΚ, συμμάχων του ίδιου μέχρι προ λίγων μηνών.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Έρευνα της συνεργασίας του με κρατικές υπηρεσίες, 
με απαρχή την αμερικανική πρεσβεία στα Σκόπια. 


Του Μιχαήλ Στυλιανού

Tην υπονομευτική δράση του δισεκατομμυριούχου «ανθρωπιστή» Τζωρτζ Σόρος στην εσωτερική πολιτική χωρών των Βαλκανίων, της Δ. Ευρώπης και των ΗΠΑ, αλλά και την οικονομική συνεισφορά αμερικανικών κρατικών υπηρεσιών σ’ αυτή τη δράση, άρχισε να ερευνά επιτροπή του Αμερικανικού κογκρέσου και να εξετάζει για πρώτη φορά τουλάχιστον ένα κανάλι των συστημικών ΜΜΕ, το Φοξ Νιους.

Μόνο ανεξάρτητα μέσα ελεύθερης πληροφόρησης είχαν μεταδώσει την προ μηνών απαγόρευση της δράσης των χρηματοδοτούμενων από τον Σόρος ΜΚΟ στην Ουγγαρία, χώρα καταγωγής εντούτοις του διεθνούς φήμης δισεκατομμυριούχου «ανθρωπιστή», ο οποίος -ως νεαρός εβραίος Γκεόργκι Σβάρτζς, αλλά με πλαστά στοιχεία ταυτότητας- ξεκίνησε τη χρυσοφόρο σταδιοδρομία του στην κατοχή, οδηγώντας τους Γερμανούς Ες Ες στα σπίτια κρυπτομένων Εβραίων ομοθρήσκων και συμπατριωτών του.

Στο κογκρέσο και έμμεσα στην αμερικανική δημοσιότητα το πρόβλημα Σόρος εισήλθε από τα Βαλκάνια και συγκεκριμένα από τα Σκόπια («Μακεδονία» στην σχετική επίσημη αλληλογραφία), μετά την εκεί επίσκεψη Αμερικανών κοινοβουλευτικών. Ο βουλευτής Κρίστοφερ Σμιθ, επικεφαλής ομάδας ρεπουμπλικανών, με επιστολή του στο Αμερικανό πρεσβευτή στα Σκόπια κ. Τζες Μπέϊλυ, ζητούσε να μάθει αν χρήματα του αμερικανικού Δημοσίου είχαν διατεθεί σε ενίσχυση δραστηριοτήτων του Σόρος που σκόπευαν στην ανατροπή της κυβέρνησης.

«Αναφέρεται –έγραφε- ότι η αμερικανική κυβέρνηση χρηματοδοτούσε οργανώσεις με πολιτικές επιλογές, συγκεκριμένα υπέρ των σοσιαλιστών, γεγονός απολύτως απαράδεκτο και νομίζω παράνομο και που προτιθέμεθα να εξετάσουμε εξονυχιστικά. Πρέπει να γνωρίζουμε λεπτομερειακά τι ακριβώς έκανε η κυβέρνηση τα τελευταία οκτώ χρόνια επειδή αναμειγνυόμαστε παίρνοντας θέσεις στην εσωτερική πολιτική και άλλων επίσης χωρών και υπήρξαν και άλλα παρόμοια περιστατικά. Αυτό υπονομεύει τις δημόσιες πολιτικές σχέσεις μας και τις εξωτερικές σχέσεις μας γενικότερα. Είναι ανήκουστο και παράνομο», τόνιζε η επιστολή του βουλευτή Σμιθ προς τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στα Σκόπια.

Το κανάλι Φοξ Νιους μετέδωσε ότι και ο γερουσιαστής Μάϊκ Λη εξέφρασε τις ανησυχίες του για την ανάμειξη της αμερικανικής πρεσβείας στην εσωτερική πολιτική των Σκοπίων παίρνοντας θέση στην κομματική αντιπαράθεση: « Έλαβα αξιόπιστες πληροφορίες, ότι τα τελευταία χρόνια, η αμερικανική αποστολή στη «Μακεδονία» επενέβη ενεργά στη πολιτική των κομμάτων όπως επίσης και στη διαμόρφωση του κλίματος στα μέσα ενημέρωσης και στην κοινωνία, συχνά ευνοώντας ομάδες μιας πολιτικής παράταξης σε βάρος μιας άλλης», έγραφε ο Λη στην επιστολή του. Ο οποίος, κατά το Φοξ Νιους αναφέρθηκε συγκεκριμένα στη διάθεση χρημάτων του κρατικού οργανισμού βοήθειας USAID στο ίδρυμα του Σόρος «Ανοιχτή Κοινωνία-Open Society” για τις εκεί κοινές δράσεις.

Αυτή η «Ανοιχτή Κοινωνία» του Σόρος καταγγέλθηκε και πάλι την περασμένη εβδομάδα από τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Βίκτωρ ΄Ορμπαν, ως «υπερεθνική αυτοκρατορία», επιδιδόμενη σε επεμβάσεις στην εσωτερική πολιτική χωρών με «τόνους χρημάτων και «βαρύ πυροβολικό» διεθνούς προπαγάνδας.

Η οργάνωση αντέδρασε με ανακοίνωση, επικαλούμενη «τριακονταετία ανθρωπιστικού έργου» και βεβαιώνοντας ότι στόχος της είναι «να οικοδομήσει παλλόμενες και ανεκτικές δημοκρατίες με κυβερνήσεις λογοδοτούσες στους πολίτες».

Τελευταίος από πλείστους μάρτυρες έτοιμους να καγχάσουν με αυτόν τον ισχυρισμό, ο γείτονάς μας τέως πρωθυπουργός Γκρουέφσκι δήλωσε: « ΄Αν δεν ήταν ο Τζωρτζ Σόρος, με όλα τα εκατομμύρια που ξοδεύει στη χώρα, όλο αυτό το δίχτυ των ΜΚΟ, των ΜΜΕ, των πολιτικών, των μέσα-έξω… η οικονομία θα ήταν σε καλύτερη θέση, θα είχαμε λιγότερη ανεργία.»

Ομάδα συνεργατών του γερουσιαστή Μάϊκ Λη, η οποία επισκέφθηκε τα Σκόπια, συνάντησε μέλη της Βουλής, που της επέδωσαν τη «λευκή βίβλο» μιας πρωτοβουλίας πολιτών με την ονομασία «Στοπ στην Επιχείρηση Σόρος», που καταγγέλλει ότι με ποσά του αμερικανικού Δημοσίου χρηματοδοτούνται ριζοσπαστικές οργανώσεις υπεύθυνες για βίαιες ταραχές και για την έκδοση φυλλαδίου με οδηγίες δράσης, παρόμοιο με αυτό του Σωλ Αλίνσκυ, που κυκλοφορεί στις ΗΠΑ, με τίτλο «Κανόνες για Ριζοσπάστες».

Ο γερουσιαστής Μάϊκ Λη ερωτά με την επιστολή του τον Αμερικανό πρεσβευτή στα Σκόπια «εάν η πρεσβεία επέλεξε την «Ανοιχτή Κοινωνία» του Σόρος ως τον κύριο διεκπεραιωτή των προγραμμάτων της στη χώρα» και εάν η πρεσβεία αντιλαμβάνεται ότι η ομάδα αυτή έχει πολιτικές προτιμήσεις.»

Το Στέητ Ντηπάρτμεντ απάντησε στον γερουσιαστή ότι η πρεσβεία «εργάζεται για την προαγωγή των αμερικανικών συμφερόντων με τρόπο απροκατάληπτο, αντικειμενικό και διαφανή». Ανέφερε όμως ότι από το 2002 η USAID διέθεσε τρείς δωρεές στο Ίδρυμα Ανοιχτής Κοινωνίας για την «Μακεδονία». Η τελευταία επιδότηση για την περίοδο 2017-2021 υπολογίσθηκε από τον βουλευτή Κρίστοφερ Σμίθ, σε ραδιοφωνική συνέντευξη, σε 9,5 εκατομμύρια.

Σύμφωνα με τον σχολιαστή ΄Ανταμ Σω της Φοξ Νιους, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σόρος συνεργάζεται με το αμερικανικό υπουργείο των Εξωτερικών. ΄Όπως προέκυψε από την ηλεκτρονική αλληλογραφία της Κλίντον, που αποκάλυψαν οι Wikileaks , ο Σόρος συνιστούσε στην Χίλλαρυ (υπουργό των εξωτερικών τότε) να κινητοποιήσει όλο το βάρος της διεθνούς κοινότητος στον πρωθυπουργό Μπερίσα και τον αρχηγό της αντιπολίτευσης ΄Εντι Ράμα να κατεβάσουν τους τόνους και να διορίσουν ανώτερο Ευρωπαίο αξιωματούχο ως μεσολαβητή.

Μέσα σε λίγες μέρες οι υποδείξεις του Σόρος εφαρμόσθηκαν.

Ο Γκρουέφσκι επικαλέστηκε επίσης τα στοιχεία της Wikileaks σε απόδειξη ότι « ο Σόρος μπορεί να επισκέπτεται κορυφαίους Αμερικανούς αξιωματούχους οποτεδήποτε θελήσει, να κανονίζει συναντήσεις καθημερινά και να έχει μεγάλη επιρροή.»

Ο Μπραντ Μπλέϊκμαν, σύμβουλος στρατηγικής του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, δήλωσε για τον Σόρος στο Φοξ Νιους: «Αυτός ο τύπος είναι μια αράχνη με πολλούς ιστούς. Ελέγχει πολυάριθμες οργανώσεις τρίτων, μέσω των οποίων χρησιμοποιεί την επιρροή του. Το είδαμε στο εσωτερικό της χώρας, με τις διαδηλώσεις για την προστασία των μαύρων από την αστυνομική βία, στις διαδηλώσεις που οργανώθηκαν για την διατάραξη των εγκαινίων της νέας προεδρίας…-αυτή είναι η δράση του».

Μετά τις εκρήξεις βίας στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϋ, που ματαίωσαν την διάλεξη του εκδότη της ιστοσελίδας Μπρέϊτμπαρτ Μίλο Γιαννόπουλος, η έκδοση Daily Caller ανέφερε ότι η οργάνωση «Απορρίψτε τον Φασισμό», που υποκίνησε τις ταραχές, είχε την υποστήριξη της «Συμμαχίας για Παγκόσμια Δικαιοσύνη» που χρηματοδοτείται από οργάνωση του Σόρος, ο οποίος χρηματοδοτεί επίσης το κίνημα υποστήριξη των ΜΜΕ το φιλελεύθερο Think Tank Κέντρο για την Αμερικανική Πρόεδρο του επιτελάρχη της Κλίντον Ποντέστα και άλλες οργανώσεις
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)