Articles by "Στυλιανού"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Στυλιανού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

[Με τίτλο το ανωτέρω ερώτημα, η ρωσική ιστοσελίδα Russia Insider δημοσίευσε χθες το πιο κάτω άρθρο του Tom Luongo, νέου συνεργάτη που ανήγγειλε προ τριημέρου και οποίος παρουσιάζει σ’ αυτή την τρίτη παρουσία του μιαν τουλάχιστο αξιοπρόσεκτη ερμηνεία των τουρκικών κινήσεων. Ιδού τι γράφει:]

Μετάφραση: Μιχ. Στυλιανού

Η επίθεση της Τουρκίας στον κουρδικό θύλακο του Αφρίν στη Βόρειο Συρία μοιάζει περισσότερο με μια τακτική νίκη παρά ακόμη μια εκδήλωση της διαβολιάς του Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Πράγματι κοιτάζοντας τις πληροφορίες περί αυτό το συμβάν μοιάζει προφανές ότι ο πραγματικός στόχος ήταν η Ράκα και όχι οι ίδιοι οι Κούρδοι. Συγκεκριμένα:
1.- Οι Ρώσοι μπήκαν στο Αφρίν πριν μήνες, κατά την πολιορκία του Χαλεπιού, για να εμποδίσουν τους Τούρκους να επανεξοπλίσουν τους αντάρτες. Απέσυραν τις δυνάμεις τους πριν την επίθεση.
2.- Οι Τούρκοι συγκέντρωναν δυνάμεις στην περιοχή σε προπαρασκευή επίθεσης.
3.- Υπάρχουν πληροφορίες ότι τουρκικά στρατεύματα πυροβολούν εναντίον αμερικανικών μονάδων που είναι ενσωματωμένες με τους Κούρδους και αυτές δεν ανταποδίδουν τα πυρά. Αυτό δύο βδομάδες μετά την κατάρριψη από τους Αμερικανούς του συριακού αεροπλάνου SU-22, «επειδή απειλούσε τις αμερικανικές δυνάμεις».
4.-Οι Κούρδοι απειλούν να αποσυρθούν από την επιχείρηση εναντίον των τζιχαντιστών Ντάες στη Ράκα.

Αυτά είναι τα γεγονότα πού ξέρουμε. Ακόμη και αν οι SDF                         ( κουρδικές δυνάμεις) δεν έχουν επισήμως δηλώσει πως θα αποσυρθούν από την Ράκα σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης στα βόρεια του Χαλεπιού, είναι εντελώς προφανές πως αυτή η επίθεση (στο Αφρίν) προοριζόταν να επιβραδύνει τα αμερικανικά σχέδια  για την αποικιοποίηση της Συρίας ανατολικά του ποταμού Ευφράτη.
Με την κλιμάκωση της αμερικανικής επιθετικότητας εναντίον του συριακού στρατού τις τελευταίες εβδομάδες, αυτή η κίνηση του Ερντογάν αποκαλύπτει την πρόθεσή του να χρησιμοποιήσει όποια μέσα διαθέτει για να ασκήσει πίεση στον ΝΑΤΟικό σύμμαχό του.

Αυτό είναι ακριβώς το είδος της «παράλληλης κλιμάκωσης» στην οποία διακρίνεται η Ρωσία. Αντί να συγκρούεται με τις ΗΠΑ κατά μέτωπο και να προκαλεί απροκάλυπτη ένταση, ο Πούτιν χρησιμοποιεί τις διαθέσιμες δυνάμεις πίεσης επί των Αμερικανών κατά διαφορετικό τρόπο. Χρησιμοποιώντας έτσι τους Τούρκους, εξυπηρετεί τόσο στρατηγικές όσο και τακτικές επιδιώξεις, και αυτό πιστεύω είναι ο λόγος που αυτή η επίθεση άρχισε ξαφνικά και το ίδιο ξαφνικά σταμάτησε.

Τώρα όλοι όσοι εμπλέκονται δεν έχουν ψευδαισθήσεις για το τι διακυβεύεται. Οι Αμερικανοί δεν μπορούν να κρατούν και την Τουρκία στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ και νάχουν τους Κούρδους να τους κάνουν την βρώμικη δουλειά, με τελικό σκοπό την διχοτόμηση της Συρίας, ενώ οι ΗΠΑ εγκαθιστούν βάσεις που απειλούν το Ιράκ, το Ιράν και τη Ρωσία.

Αυτό το πρόγραμμα δεν είναι ανεκτό από τον Ερντογάν και τον Πούτιν. Ώστε μοιάζει πολύ λογικό νάχουν συζητήσει αυτό το σχέδιο από πριν. Σημαίνει επίσης ότι ο Πούτιν, που είχε παραμείνει ουδέτερος στο Κουρδικό ζήτημα, τους κάνει τώρα γνωστό μέχρι που μπορούν να τον πατήσουν προτού εξαπολύσει το κυνηγόσκυλο του, τον Ερντογάν.

Οι Ρώσοι ανάγκασαν τώρα τους Αμερικανούς στρατιωτικούς και το Βαθύ Κράτος να διαλέξουν ανάμεσα στο να εγκαταλείψουν τουλάχιστο έναν από τους τρεις στόχους τους ή να κλιμακώσουν την σύγκρουση περισσότερο. Επειδή οι Κούρδοι το έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν εμπιστεύονται τους Αμερικανούς πως δεν θα τους εγκαταλείψουν στο τέλος.

΄Ετσι τώρα η αμερικανική απαντητική κίνηση θα πρέπει να κάνει τον πρόεδρο Τραμπ να εξουσιοδοτήσει μαζικές στρατιωτικές ενισχύσεις στη Συρία, εάν οι Κούρδοι τους εγκαταλείψουν στη Ράκα για να σπεύσουν σε βοήθεια του θύλακα του ΠΚΚ που απειλούν οι Τούρκοι. Αυτή η κίνηση του Ερντογάν αναχαιτίζει την προέλαση προς την Ράκα και εξασφαλίζει στον συριακό στρατό περιθώρια χρόνου για να συμπληρώσει τις επιχειρήσεις του στον Νότο, προτού προχωρήσει ανατολικότερα.


Η γραμμή του μετώπου είναι τώρα πολύ εκτεταμένη και είναι ανάγκη να συντμηθεί για να επιτρέψει συντομότερες γραμμές εφοδιασμού για μιαν επίθεση κατά των τζιχαντιστών Ντάες στο Ντέϊρ Εζόρ.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

της Pepe Escobar, Sputnik News, 30-6-17

[Πολύγλωσσος, πολύπειρος, αεικίνητος, ο διεθνώς διάσημος δημοσιογράφος και συγγραφέας Escobar, συνεργάτης έγκυρων οργάνων ενημέρωσης σε Αμερική, Ασία και Ευρώπη, χρησιμοποιεί εδώ τις αποκλειστικές πηγές του στη Μέση Ανατολή για διείσδυση στα σκοτεινά άδυτα των μεσαιωνικών ισλαμικών ανακτόρων του Περσικού Κόλπου, όπου ένα εκρηκτικό μίγμα οικογενειακών συγκρούσεων, πετροδολαρίων και φυσικού αερίου, αποικιοκρατικής κερδοσκοπίας, μυστικών υπηρεσιών και τρομοκρατίας απειλεί να προκαλέσει νέα μεγάλη εστία ανάφλεξης με βαρύτατες συνέπειες και στην διεθνή οικονομία. Αυτό το άρθρο του περιέχει στοιχεία κατασκοπευτικής περιπέτειας]

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Ακριβώς τις μέρες όπου γεωπολιτικοί οιωνοσκόποι περίμεναν αλλαγή καθεστώτος στο Κατάρ –οργανωμένη από την αγχωμένη οικογένεια των Σαούδ- η καθεστωτική αλλαγή έγινε στην Ριάντ, οργανωμένη από τον πρίγκιπα-Πολεμιστή, τον  καταστροφέα της Υεμένης και τον πολιορκητή του Κατάρ, Μωχαμάντ  Μπιν Σαλμάν (ΜΜΣ).
Λαμβάνοντας υπόψη το άβατο της οικογενειακής ολιγαρχίας πετροδολαρίων της ερήμου που ενσαρκώνει ένα έθνος, απόκειται σε ελάχιστους ξένους με άδεια εισόδου στα ενδότερα να βγάλουν νόημα για το τελευταίο αραβικό Παιχνίδι των Θρόνων. Δεν βοηθεί επίσης στην διάγνωση το γεγονός ότι η γαλαντομία των Σαουδικών και των  Εμιρατικών λόμπυ στην Ουάσιγκτων απομειώνει  την κρίση  των διαφόρων  «δεξαμενών σκέψης» και  των διαθέσιμων τελάληδων σε   αποκκολακεία.
Μια κορυφαία  Μεσανατολική πηγή, στενά συνδεόμενη με τον Οίκο των Σαούδ και σε διάσταση με την επικρατούσα αμερικανική άποψη, δεν κρύβει λόγια: «Η CIA είναι πολύ δυσαρεστημένη με την απόλυση του (τέως διαδόχου) Μωχαμάντ Μπιν Ναγιέφ. Ο Μωχαμάντ Μπιν Σαλμάν θεωρείται ως υποστηρικτής της τρομοκρατίας. Τον Απρίλιο του 2014 ολόκληρες οι βασιλικές οικογένειες των  Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Σαουδικής Αραβίας επρόκειτο νε εκθρονιστούν από τις ΗΠΑ λόγω τρομοκρατίας. Η ενέργεια ματαιώθηκε με συμβιβασμό, υπό τον οποίο ο διάδοχος Ναγιέφ θα ανελάμβανε την διακυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας.
Πριν το πραξικόπημα στη Ριάντ  μια επίμονη πληροφορία κυκλοφορούσε σε επίλεκτους γεωπολιτικούς κύκλους της Μέσης Ανατολής, κατά την οποία οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες απέτρεψαν ένα άλλο πραξικόπημα εναντίον του νεαρού Εμίρη του Κατάρ, Σεΐχη Ταμίμ Αλ-Θανί, οργανωμένο από τον Διάδοχο του Αμπού Ντάμπι, Μωχαμάντ Μπιν-Ζαγιέντ,  με την βοήθεια των μισθοφόρων Μπλάκγουώτερ-Ακάντεμυ του Έρικ Πρινς που βρίσκονται στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ο Ζαγιέντ συμβαίνει κρίσιμα να είναι ο μέντορας του νέου διαδόχου και ισχυρού άνδρα της Σαουδικής Αραβίας Μπιν Σαλμάν.
Και η πηγή μας εξηγεί: «Ο (΄Ερικ) Πρινς είναι CIA κα προφανώς σταμάτησε οποιαδήποτε απόπειρα πραξικοπήματος στο Κατάρ. Η CIA εμπόδισε το πραξικόπημα στο Κατάρ και οι Σαουδάραβες αντέδρασαν καταργώντας τον επιλεγμένο από την CIA Μωχαμάντ Μπιν Ναγιέφ για να είναι ο επόμενος βασιλιάς. Οι Σαουδάραβες φοβούνται. Η Μοναρχία έχει πρόβλημα, καθώς η CIA μπορεί να φέρει ένα στρατό στη χώρα εναντίον του Βασιλιά. Αυτή ήταν μια κίνηση άμυνας του Μπιν Σαλμάν.»
Και η ίδια πηγή συνέχισε: ‘Ο Μ. Μπι-Σαλμάν μαζεύει αποτυχίες. Υεμένη, Συρία, Κατάρ, Ιράκ κλπ είναι όλες αποτυχίες του ΜΜΣ. Η Κίνα επίσης είναι δυσαρεστημένη μαζί του επειδή της υποκινεί ταραχές στο Σινγιάνγκ. Η Ρωσία δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένη μαζί του, αφού αυτός ήταν και είναι πίσω από την πτώση της τιμής του πετρελαίου. Ποιοι είναι οι σύμμαχοί του; ΄Εχει έναν μόνο, τον πατέρα του, ο οποίος είναι ουσιαστικά ανήμπορος.» Ο βασιλιάς Σαλμάν  πάσχει πράγματι από άνοια.
Και για να συμπληρωθεί ο αραβικός γρίφος, υπάρχει ο παράγων           Τζάρετ της Αραβίας. Τζάρετ Κούσνερ είναι ο γαμπρός και Ειδικός Σύμβουλος του Αμερικανού Προέδρου Τραμπ. Δεν υπάρχει τρόπος για οποιαδήποτε σοβαρή πληροφορημένη πηγή να επιβεβαιώσει οτιδήποτε για την απόπειρα πραξικοπήματος στο Κατάρ. Αλλά εάν αυτή πράγματι έγινε και απέτυχε, ο Τζάρετ Κούσνερ θα έπρεπε να είχε εσωτερική πληροφόρηση, δεδομένων των διασυνδέσεών του.
Σύμφωνα με την πηγή: « Ο Τζάρετ Κούσνερ είναι ουσιαστικά χρεωκοπημένος  στην 5η Λεωφόρο αρ.666 και  έχει ανάγκη από την οικονομική βοήθεια της Σαουδικής Αραβίας. ΄Ετσι κάνει ότι του ζητήσουν οι Σαουδάραβες. Οι υποθέσεις του είναι σε τόσο κακή κατάσταση ώστε ούτε ο πενθερός του δεν μπορεί να τον ξελασπώσει.»

Επιχείρηση Αλαζονεία στη ΄Ερημο

Αυτό το κουβάρι των εξελίξεων επιβεβαιώνει το περίφημο υπόμνημα  του Δεκεμβρίου 2015 της γερμανικής κατασκοπείας  BND, κατά το οποίο ο Οίκος των Σαούντ υιοθέτησε « μιαν προθόρμητη πολιτική επεμβάσεων», με τον τότε υπουργό Αμύνης και Αναπληρωτή Διάδοχο Μωχαμάντ Μπιν Σαλμάν, έναν τζογαδόρο που ασφαλώς θα προκαλέσει πολλά προβλήματα.
Το υπόμνημα της BND ανέφερε με λεπτομέρειες πως στη Συρία η Σαουδική Βασιλική Οικογένεια είχε στρατολογήσει ως στρατό κατοχής της Συρίας την Αλ Νούσρα, ψευδώνυμο της Αλ Κάϊντα, όπως επίσης, ως ιδεολογική αδελφή δύναμη την Αχράρ Αλ-Σαμ. Μετάφραση: Ο Οίκος των Σαούντ ως ενισχυτής, υποκινητής και εξοπλιστής της τρομοκρατίας των Σαλαφιστών-Τζιχαντιστών. Και αυτό από ένα καθεστώς που καταγγέλλει τώρα το Κατάρ ότι κάνει το ίδιο ( το Κατάρ βοηθούσε άλλες φατρίες).
Στην Υεμένη η γερμανική BND ανησυχούσε ότι ο πόλεμος του Σαλμάν εναντίον των ανταρτών Χούτις και του Υεμενικού στρατού βοηθεί την Αλ Κάϊντα στην Αραβική Χερσόνησο. Τώρα ο πόλεμος του Σαλμάν                                   --διεξαγόμενος με αμερικανικά και βρετανικά όπλα- έχει επίσης προκαλέσει μια φρικώδη ανθρωπιστική καταστροφή. Πως συνέβη ένας αλαζόνας, ακατάστατος, αστοιχείωτος όπως ο ΜΜΣ να  έρθει τόσο κοντά στο να βάλει φωτιά σε ολόκληρη τη Νοτιοδυτική Ασία; Και όχι μόνο σ’ αυτήν. Κύματα απελπισίας διατρέχουν του Δυτικούς επενδυτικούς κύκλους με την σκέψη ότι ο Σαλμάν είναι τέτοιο ξεκάρφωτο κανόνι που απειλεί να ανατινάξει τα ταμεία συντάξεων όλης της οικουμένης.   
Εδώ χρειάζεται κάποιο ιστορικό. Το σημερινό είναι το Τρίτο Βασίλειο των Σαούντ. Ιδρύθηκε από τον ΄Ιμπν Σαούντ το 1902, διατηρώντας την ίδια καταστρεπτική συμμαχία  με τους τρωγλοδύτες κληρικούς Ουαχάμπι.  Ο Ιμπν Σαούντ  στην αρχή κυβέρνησε μόνο τη Ναζντ. ΄Επειτα, το 1913, προσάρτησε  την Σιιτική Ανατολικήν Αραβία (εκεί που είναι το πετρέλαιο ) και μέχρι το 1926 το Εζάζ, στην  ακτή της Ερυθράς Θάλασσας. Η ανακήρυξη του «Ηνωμένου Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας»  έγινε μόνο το 1932 και ο  Ίμπν Σαούντ πέθανε το 1953.  Από το χαρέμι των συζύγων του μεγαλύτερη επιρροή αποδίδεται στην Ασά αλ-Σουνταϊρί.  ΄Εκαναν μαζί εφτά γιούς. Ο πάσχων με άνοια βασιλιάς Σαλμάν, ο  παραμερισθείς Ναγιέφ και ο  νέος διάδοχος Σαλμάν είναι όλοι Σουνταϊρί.
Πολλοί άλλοι πρίγκιπες είναι ικανότεροι του Σαλμάν. Ο Ναγιέφ, που θήτευσε πολύ καιρό στο υπουργείο Εσωτερικών, ήταν ο τσάρος της αντιτρομοκρατίας (και γι’ αυτό  ο αγαπημένος της CIA). Είναι και ο Μιντάμπ Μπιν-Αμπντάλα, υπουργός της Εθνοφυλακής, και ο περιβόητος Πρίγκιπας Τουρκί, τέως αρχηγός της μυστικής υπηρεσίας, τέως πρεσβευτής στις ΗΠΑ και τέως «κολλητός» του Οσάμα Μπιν Λάντεν και ακόμη ο Χαλέντ Μπιν Φαϊζάλ, κυβερνήτης της Μέκκας και πρώην  υπουργός Παιδείας.
Ο Μπιν Σαλμάν ποντάρει τα πάντα στο πρόγραμμά του ΄Οραμα 2030 – το οποίο θεωρητικά θα μπορούσε να ανατάξει τη Σαουδική Αραβία από την μονοκαλλιέργεια του πετρελαίου, αλλά προϋποθέτει μια ουσιαστικά ανέφικτη πολιτική αναμόρφωση- δοθέντος ότι όλα στο βασίλειο των Σαούντ είναι ανεπίδεκτα μεταρρυθμίσεως. Πάρτε για παράδειγμα την καταγέλαστη λίστα των 13 αξιώσεων που προβλήθηκαν στο Κατάρ -έργο του Σαλμάν και αυτό- μεταξύ των οποίων ο πολεμοχαρής εξοστρακισμός του Ιράν και το κλείσιμο του  τηλεοπτικού δικτύου Αλ Τζαζίρα.
Καθόλου περίεργο λοιπόν ότι κάθε μεγάλος γεωπολιτικός παίκτης εξετάζει τώρα σενάρια πολέμου –αν και μόνο η Γερμανία εξέφρασε δημόσια τις ανησυχίες της. Το Κατάρ είναι χώρα παρατηρητής του ΝΑΤΟ. Η κυβέρνησή του  αρνείται κατηγορηματικά να ενδώσει  στις απίθανες σαουδικές αξιώσεις. Τι θα γίνει; Θα δεχθεί ο Σαλμάν – ο πιο επικίνδυνος στη σημερινή γεωπολιτική «ηγέτης»-  να υποστεί μείωση, ή θα εξαπολύσει άλλο ένα, παράφρονα, καταδικασμένο και παγκόσμια συγκλονιστικό πόλεμο;
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Τουρκική σφήνα στην  αμερικανο-κουρδική συμμαχία

Russia Insider 28-6-17

Η Τουρκία  άρχισε από το βράδυ της Τρίτης καταιγιστικό βομβαρδισμό της υπό κουρδική κατοχή βορειοδυτικής άκρης της Συρίας πέριξ της πόλης Αφρίν. Οι Τούρκοι επί ημέρες και εβδομάδες συγκέντρωναν στρατιωτικές δυνάμεις πέριξ του θυλάκου της Αφρίν. Ισχυρίζονται ότι αντικειμενικός σκοπός τους είναι μόνο βομβαρδισμός αντιποίνων, αλλά οι Κούρδοι υποπτεύονται ότι πρόκειται για προπαρασκευή  ολοκληρωτικής επίθεσης.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη έχουν σημειωθεί ορισμένες συγκρούσεις μεταξύ Κούρδων μαχητών και ανταρτών υπό τουρκική προστασία. Οι Κούρδοι υποπτεύονται πως τουρκικός στρατός και  αντάρτες θα επιχειρήσουν να καταλάβουν της πόλη Ταλ Ριφάτ. Οι Κούρδοι είχαν καταλάβει την πόλη από τους αντάρτες τον  Φεβρουάριο του 2016 –ακριβώς όταν ο συριακός στρατός προήλαυνε σε βάρος των ανταρτών σ’ αυτό το τμήμα της επαρχίας του Χαλεπιού.
Η τουρκική επίθεση πραγματοποιείται στην χειρότερη στιγμή για τους Κούρδους, όταν οι δυνάμεις της πολιτοφυλακής τους είναι εστιασμένες στην μάχη εναντίον των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» για την πόλη της Ράκα, σε ένα τελείως διαφορετικό τμήμα της χώρας. Ακόμη και μια μονάδα Κούρδων μαχητών του Αφρίν βρίσκονται στη Ράκα, έχοντας διασχίσει ελευθερωμένα εδάφη της χώρας, μετά από μια συμφωνία για την μετακίνηση των νομιμοφρόνων δυνάμεων δια των υπό κυβερνητικό έλεγχο εδαφών την βόρειο-ανατολικής Συρίας.
Όπως μπορούσε να αναμένεται, πληροφορίες αναφέρουν τώρα πως οι Κούρδοι δηλώνουν ότι θα εγκαταλείψουν την επιχείρηση στη Ράκα εάν οι τουρκικές ενέργειες εναντίον της Αφρίν δεν σταματήσουν. Οι Κούρδοι νοιάζονται πολύ περισσότερο για τους ομογενείς τους στην Αφρίν, παρά για την αραβική Ράκα. Οι Αμερικανοί όμως ενδιαφέρονται πάρα πολύ να πετύχουν οι υπό την ηγεσία τους δυνάμεις να εκτοπίσουν του Τζιχαντιστές του Ι.Κ., από την ανεπίσημη πρωτεύουσά του, όπως την αποκαλούν τα αμερικανικά ΜΜΕ.

Μήνυμα στο Τουίτερ από «Οργή του Ευφράτη»: Πηγές από την τηλεόραση  STERK TV  μου λένε πως η επιχείρηση Ράκα θα σταματήσει εάν τουρκικές επιθέσεις εναντίον Αφρίν συνεχιστούν// Οργή του Ευφράτη//YPG// SDF 11.30 P.M-27Jun 2017

Οι Κούρδοι διαπραγματεύονται την συμμετοχή τους στην υπό αμερικανική ηγεσία επιχείρηση στη Ράκα για να ασκήσουν πίεση στις ΗΠΑ να κρατήσει την Τουρκία σε απόσταση από  την Αφρίν. Και δεν τελούν καθόλου σε θέση αδυναμίας απέναντι στους Αμερικανούς. Οι ΗΠΑ ήταν η μόνη δύναμη πρόθυμη να τους παράσχει στρατιωτική βοήθεια, αλλά και αυτοί είναι η μόνη διαθέσιμη δύναμη εξυπηρέτησης των Αμερικανών στη Συρία.

Παράγοντας που περιπλέκει την θέση των Αμερικανών είναι ότι δεν έχουν παρουσία στην Αφρίν. Στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ δεν είχαν ποτέ καμιά διασύνδεση με την απελευθερωτική από τους τζιχαντιστές δύναμη της Αφρίν και ουδέποτε την εκπαίδευσαν ή την εφοδίασαν. Οι Αμερικανοί εσκεμμένα την αγνόησαν, κρίνοντας πως δεν έχουν λόγο να προκαλέσουν την Τουρκία για έναν θύλακο που δεν εφάπτεται του «Ισλαμικού κράτους» και που δεν θα μπορούσε επομένως να συμβάλει στις επιχειρήσεις εναντίον των τζιχαντιστών.
Αλλά με τον Ερντογάν να αντιλαμβάνεται ότι έτσι η περιοχή της Αφρίν αποτελεί γι’ αυτόν εύκολη λεία, η περιφρόνησή της από τους Αμερικανούς ανοίγει ένα ρήγμα  στη συμμαχία τους με τους Κούρδους. Ιδανικά οι ΗΠΑ θα ήθελαν να έχουν αποδοτικές σχέσεις συνεργασίας τόσο με την σύμμαχο στο ΝΑΤΟ Τουρκία όσο και με τους στηριζόμενους από το Πεντάγωνο Κούρδους της Συρίας. Όμως και οι δύο άλλες πλευρές του τριγώνου συνεχώς  δοκιμάζουν την σχέση των ΗΠΑ με την άλλη πλευρά και μοιάζουν αποφασισμένες να αναγκάσουν τις ΗΠΑ να διαλέξει.

Την τελευταία φορά που η τούρκο-κουρδική σύγκρουση απείλησε τις σχέσεις των ΗΠΑ με τις δύο εχθρικές δυνάμεις, ρωσικές ενέργειες συνέβαλαν στο να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να μειωθούν στο ελάχιστο οι συνέπειες σε βάρος των ΗΠΑ. Τι θα γίνει όμως αυτή τη φορά;


Μετάφραση:  Μιχ. Στυλιανού
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Και εφαρμογή σκληρών αντιποίνων στον ΄Ασαντ 
και τον στρατό του.

Moon of Alabama, 27-6-17

[Η παράδοξη προχθεσινή προφητεία του Λευκού Οίκου, ότι ετοιμάζεται νέα χημική επίθεση μαζικής δολοφονίας αμάχων και αθώων παιδιών από το καθεστώς της Συρίας, αναφέρεται πως κατέπληξε στελέχη του Στέητ Ντηπάρτμεντ, του Πενταγώνου και αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και φυσικά προκάλεσε διεθνή αίσθηση και ανησυχία. Η κατωτέρω υποδειγματική διερεύνησή της, υπό το μικροσκόπιο της εγκληματολογικής ανάλυσης –του ιστορικού, των κινήτρων και της επιδίωξης- από μιαν αμερικανική ιστοσελίδα ευρύτατα αναγνωρισμένης ειδικότητας, είναι πολύ διαφωτιστική (και για τους υπεύθυνους της εθνικής μας ασφάλειας) και εξαιρετικά ανησυχητική για όσα εκρηκτικά γεγονότα κυοφορούνται, στα οποία μας εμπλέκουν γειτνίαση και συμβάσεις. Ο πραγματικός τίτλος του άρθρου είναι: "Ο Λευκός Οίκος Λέγει ότι Θα Σκηνοθετήσει Επίθεση με Χημικά ΄Οπλα στη Συρία"]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Λευκός Οίκος ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση της Συρίας ετοιμάζει «επιθέσεις με χημικά όπλα». Αυτό είναι σαφώς ανυπόστατο. Η Συρία κερδίζει τον πόλεμο σε όλη τη χώρα. Οποιαδήποτε τέτοια επίθεση θα της ήταν επιζήμια. Η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου πρέπει επομένως να σημαίνει ότι προετοιμάζεται μια νέα αμερικανική επίθεση εναντίον της Συρίας «σε αντίποινα» για μια ετοιμαζόμενη σκηνοθετημένη «επίθεση με χημικά όπλα», για την οποία θα κατηγορηθεί η συριακή κυβέρνηση.

Τον Αύγουστο του 2013 η Συρία προσκάλεσε επιθεωρητές του Οργανισμού Απαγόρευσης των Χημικών ΄Οπλων να ερευνήσουν επιθέσεις με χημικά εναντίον του συριακού στρατού. Μόλις οι επιθεωρητές έφθασαν στην Δαμασκό, μια «χημική επίθεση» σκηνοθετήθηκε στη Γκούτα, πλησίον της Δαμασκού. Πλήθος βίντεο των τζιχαντιστών με σκοτωμένα παιδιά δημοσιεύτηκαν στα Δυτικά ΜΜΕ, με αναθέματα στη κυβέρνηση της Συρίας για το έγκλημα. Κανείς δεν εξήγησε με ποια λογική μπορούσε να οδηγηθεί η κυβέρνηση της Συρίας σε βομβαρδισμό με χημικά μιας περιοχής χωρίς την παραμικρή στρατιωτική σημασία, την ημέρα της άφιξης των επιθεωρητών δίωξης του εγκλήματος των χημικών επιθέσεων, που η ίδια είχε προσκαλέσει.

Η «επίθεση» ήταν εξόφθαλμα στημένη από τους ένοπλους αντιπάλους της συριακής κυβέρνησης και τους ξένους πάτρωνες τους. ΄Ηταν σχεδιασμένη από την κυβέρνηση Ομπάμα, για την εξαπόλυση επιθέσεων εναντίον της συριακής κυβέρνησης, αλλά εμποδίστηκε από την πρωτοβουλία της Ρωσίας για την απομάκρυνση και καταστροφή του συριακού χημικού οπλοστασίου αποτροπής του Ισραήλ.

Στις αρχές του 2017 ο νέος Πρόεδρος Τραμπ διατύπωσε θετικά σχόλια για την κυβέρνηση της Συρίας. Ο ΄Ασαντ μπορεί να παραμείνει, είπε. Ο συριακός στρατός και οι σύμμαχοί του είχαν εξασφαλίσει την υπεροχή και νικούσαν σε όλα τα μέτωπα. Δυο μέρες αργότερα μια «επίθεση με χημικά» σκηνοθετήθηκε στην κατεχόμενη από την Αλ Κάϊντα πόλη Χαν Σεϊκούν. Πλήθος πάλι από βίντεο τζιχαντιστών με σκοτωμένα παιδιά, προφανώς ετοιμασμένα νωρίτερα, πλημμύρισαν την Δυτική δημοσιότητα. Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες γνώριζαν ότι δεν υπήρξε χημική επίθεση από την κυβέρνηση της Συρίας.* Αλλά η κυβέρνηση Τραμπ χρησιμοποίησε το επεισόδιο για να εξαπολύσει ομοβροντία πυραύλων εναντίον στρατιωτικού αεροδρομίου της Συρίας. Οι νεοσυντηρητικοί ήταν ενθουσιασμένοι. Τελικά είχαν τον Τραμπ υπό τον έλεγχό τους. Τα ΜΜΕ άλλαξαν μοτίβο, από τους αναθεματισμούς του Τραμπ για δεσμό με τη Ρωσία, στα εγκώμια για την αποφασιστική του αντίδραση στην πλαστογραφημένη «χημική επίθεση».

Στα τέλη Μαΐου ο νέος Γάλλος πρόεδρος Μακρόν φάνηκε πως αλλάζει τη στάση του απέναντι στην κυβέρνηση της Συρίας. Η εχθρική στάση της Γαλλίας και των άλλων μελών της ΕΕ εναντίον του Σύρου προέδρου ΄Ασαντ άλλαξε ως δια μαγείας.
Ο Μακρόν είπε για τη Συρία: « Η βαθειά μου πεποίθηση είναι ότι χρειαζόμαστε έναν πολιτικό και διπλωματικό χάρτη πορείας. Δεν θα λύσουμε το πρόβλημα μόνο με την στρατιωτική δύναμη. Αυτό ήταν ένα συλλογικό σφάλμα στο οποίο υποπέσαμε. Η πραγματική μεταβολή που έκανα σ’ αυτό το θέμα είναι πως δεν είπα ότι η ανατροπή του Μπασάρ Αλ Ασάντ αποτελεί προϋπόθεση για όλα. Γιατί κανείς δεν μου παρουσίασε τον νόμιμο διάδοχό του.»
Αλλά ο Μακρόν πρόσθεσε και αυτό:
« ΄Εχω κόκκινες γραμμές για τα χημικά όπλα και τους ανθρωπιστικούς διαδρόμους. Το είπα πολύ καθαρά στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Θα είμαι ασυμβίβαστος επ’ αυτού. ΄Ετσι η χρήση χημικών θα αντιμετωπίσει αντίποινα, ακόμη και αν η Γαλλία ενεργήσει μόνη».

Αυτό αμέσως άναψε κόκκινα φώτα προειδοποίησης. Και έγραψε το Φεγγάρι της Αλαμπάμα: Σας αρέσουν οι στημένες ιστορίες; Ακούστε τον Μακρόν ν’ αναγγέλλει την επόμενη χημική επίθεση με πλαστή σημαία στη Συρία.
 Όπως όλες οι «κόκκινες γραμμές», αυτές που χάραξε ο Μακρόν ήταν μια πρόσκληση στους Τακφίρι ισλαμιστές τρομοκράτες να εξαπολύσουν νέα σκηνοθετημένα επεισόδια. Αλλά και άλλοι είχαν την ίδιαν αντίδραση.
Το τέλος του πολέμου στη Συρία είναι εν όψει. Οι Αμερικανοί επιτελείς παραδέχτηκαν ότι έχασαν την κούρσα για την κατάληψη της Νοτιο-Ανατολικής Συρίας. ΄Ολες οι εξελίξεις  υπέρ τη Συρίας δείχνουν ότι ο πόλεμος έχει ουσιαστικά κερδηθεί -εκτός εάν κάποιος από τους εξωτερικούς πάτρωνες των τζιχαντιστών «ανταρτών» προκαλέσει νέα κλιμάκωση.

Μια τέτοια κλιμάκωση συμβαίνει τώρα. Ο Λευκός Οίκος ισχυρίζεται πως έχει πληροφορίες πως η κυβέρνηση της Συρίας ετοιμάζει νέα επίθεση με χημικά για να σκοτώσει «αθώα παιδιά».
Σε μιαν σκοτεινή ανακοίνωση, που παρουσίασε χωρίς καμιά τεκμηρίωση ή άλλη εξήγηση, ο Γραμματέας Τύπου Σην Σπάϊσερ είπε ότι οι ΗΠΑ «επισήμαναν πιθανές προετοιμασίες για μια νέαν επίθεση με χημικά όπλα από το καθεστώς ΄Ασαντ, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει μαζικές δολοφονίες αμάχων πολιτών και αθώων παιδιών».
Πρόσθεσε πως οι δραστηριότητες ήταν παρόμοιες με τις προετοιμασίες της επίθεσης της 17 Απριλίου,* που θανάτωσε δωδεκάδες ανδρών, γυναικών και παιδιών και προειδοποίησε ότι εάν «ο κ. ΄Ασαντ εκτελέσει και άλλη μαζική δολοφονική επίθεση χρησιμοποιώντας χημικά όπλα, ο ίδιος και ο στρατός του θα πληρώσουν ακριβό τίμημα.»
Αρκετοί αξιωματούχοι του Στέητ Ντηπάρτμεντ, που συνήθως συντονίζουν τέτοιες ανακοινώσεις, δήλωναν πως βρέθηκαν προ εκπλήξεως και ότι η πληροφορία δεν είχε προηγουμένως συζητηθεί με άλλες  υπηρεσίες εθνικής ασφάλειας. Κατά κανόνα, το Στέητ Ντηπάρτμεντ, το Πεντάγωνο και οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες καλούνται να γνωμοδοτήσουν προτού ο Λευκός Οίκος εκδώσει μιαν ανακοίνωση  που θα έχει αντίκτυπο στις ξένες πρωτεύουσες.
Πέντε Αμερικανοί αξιωματούχοι της ΄Αμυνας δήλωσαν πως δεν ήξαιραν από πού μπορούσε να προέλθει η χημική επίθεση και ότι δεν είχαν ιδέα πως ο Λευκός Οίκος ετοίμαζε ανακοίνωση.
Σημειώστε πως πρώτο στο πρόγραμμα της ημέρας 27/6/2017 του Προέδρου Τραμπ ήταν  πρωινό τηλεφωνικό ραντεβού με τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν, πριν από την μυστική ενημέρωση και ακολουθούσε συνάντηση με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας, Μακ Μάστερ.

Εντατικές αμερικανικές αναγνωριστικές πτήσεις σημειώνονταν κατά μήκος των ακτών της Συρίας.
Ο Βρετανός υπουργός Αμύνης ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση του είναι «απολύτως σύμφωνη» για οποιαδήποτε αμερικανικά «αντίποινα» σε χημική επίθεση στη Συρία.
Ο Αμερικανός υπουργός Αμύνης Μάτις ανακοίνωσε πως οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να εξοπλίζουν του Κούρδους της Συρίας και μετά την ήττα του «Ισλαμικού Κράτους».
Κατά το τελευταίο τριήμερο, οι επιθέσεις της Αλ Κάϊντα εναντίο θέσεων του συριακού στρατού κοντά στα κατερχόμενα από το Ισραήλ Υψώματα του Γκολάν υποστηρίζονταν με επιθέσεις ισραηλινών αεροπλάνων.
Όλα αυτά σαφώς αποτελούν μια συντονισμένη επιχείρηση των «Δυτικών» υποστηρικτών των Τακφίρι τζιχαντιστών στη Συρία. Σκοπό τους έχουν να αποτρέψουν τη νίκη της Συρίας και των συμμάχων της. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν να τεμαχίσουν τη χώρα.

Η ανακοινωθείσα σκηνοθετημένη «χημική επίθεση» και τα «αντίποινα» τα οποία προορίζεται να δικαιολογήσει, θα σημειωθούν πιθανότατα στη Νότιο-Δυτική Συρία, πέριξ της Ντεράα, όπου όλες οι τελευταίες απόπειρες των υποστηριζόμενων από τι Ισραήλ και τις ΗΠΑ Τακφίρι τζιχαντιστών  απέτυχαν να εκδιώξουν τις κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας. Η «προβοκάτσια» που προετοιμάστηκε από τον Μακρόν και τον Λευκό Οίκο και υποστηρίχτηκε από τη Βρετανία, σχεδιάζεται πιθανώς να συμβεί λίγο πριν ή κατά την διάρκεια της προσεχούς συνόδου των G-20 στο Αμβούργο.
Ο Τραμπ θα πρέπει να επιτύχει μια «συμφωνία» (ή να κάνει πόλεμο) με την Ρωσία και οι αναγγελθείσα σκηνοθετημένη «χημική επίθεση» θα είναι το σημείο πίεσης στον Πούτιν. Οι νεοσυντηρητικοί στην κυβέρνησή του θέλουν να τεμαχίσουν την Συρία και ο Τραμπ έχει επιφορτιστεί να αποσπάσει τη ρωσική συγκατάθεση ( ή αλλιώς . . .)
Η Συρία επαναλαμβάνει ότι δεν διαθέτει χημικά όπλα. Και η Ρωσία προειδοποίησε εναντίον οιασδήποτε επίθεσης και χαρακτήρισε τις αμερικανικές απειλές απαράδεκτες.


Αποκαλυπτικό άρθρο του διάσημου Αμερικανού δημοσιογράφου ερευνητή Σέϋμουρ Χέρς, επικαλούμενο αμερικανικές κυβερνητικές πηγές, αποκάλυψε την προτεραία της πολύκροτης ανακοίνωσης του Λευκού Οίκου ότι η  δήθεν επίθεση με χημικά στο Χαν Σεϊχουν ήταν ανυπόστατη, εν γνώσει των μυστικών υπηρεσιών και της κυβέρνησης και ότι παρά την γνώση του ψεύδους διατάχθηκαν τα «αντίποινα» με ομοβροντία πυραύλων κατά του αεροδρομίου της συριακής αεροπορίας. Οι αποκαλύψεις του Χερς δεν άλλαξαν ωστόσο την προχθεσινή ανακοίνωση του Λευκού Οίκου που αναφέρεται στο «προηγούμενο» χημικής επίθεσης στις 17 Απριλίου…
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Μιχαήλ Στυλιανού

Το 2013, όταν ο ΄Εντουαρντ Σνόουντον αποκάλυπτε ότι η NSA, (η αμερικανική υπηρεσία παρακολούθησης και καταγραφής κάθε τηλεφωνικής και ηλεκτρονικής επικοινωνίας στον κόσμο ) κατασκόπευε και την γερμανική κυβέρνηση και το κινητό τηλέφωνο της ΄Ανγκελας Μέρκελ, οι Γερμανοί εξεμάνησαν.

Πληροφορίες ανέφεραν την Καγκελάριο σε βρασμό ψυχής και η ίδια εδήλωσε ότι «αυτά δεν γίνονται μεταξύ φίλων»! Αργότερα υποτίθεται πως το θέμα εθίγη στην πρώτη επόμενη συνάντησή της με τον φίλο της τότε πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος -κατά τα τότε δημοσιεύματα- της υποσχέθηκε ότι η απρέπεια δεν θα επαναληφθεί.

Αλλά χθες ήταν η σειρά του άλλου σκέλους αυτής της φιλίας, δηλαδή των αθεράπευτα αθώων ακροατών και αναγνωστών των ΜΜΕ στην Αμερική, να εκπλαγούν δυσάρεστα με την πληροφορία που αποκάλυψε περιέργως το περίφημο Σπίγκελ, προφανώς σε μια κρίση ειλικρίνειας ή νοσταλγίας της νεανικής αγνότητάς του.

Το Σπίγκελ λοιπόν αποκάλυψε ότι η γερμανική μυστική υπηρεσία εξωτερικού, η B.N.D.,από μακρού κατασκόπευε πολλούς αξιωματούχους και επιχειρηματικούς στόχους στις Ηνωμένες Πολιτείες, ακόμη και τον Λευκό Οίκο! Το περιοδικό βεβαιώνει μάλιστα ότι έχει υπόψη του έγγραφα με 4.000 λέξεις –κλειδιά (που προφερόμενες ή γραμμένες έθεταν σε κίνηση τον μηχανισμό επιτήρησης} στην περίοδο 1998-2006. Σ’ αυτές περιλαμβάνονταν αριθμοί τηλεφώνου ή ΦΑΞ, και διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email) στον Λευκό Οίκο και στα υπουργεία Εξωτερικών και Οικονομικών.

Το περίεργο στην αποκάλυψη του Σπίγκελ συνίσταται στην προέλευση των εκπληκτικών εγγράφων από τα αρχεία της γερμανικής υπηρεσίας κατασκοπείας BND. Και είναι περίεργο επειδή προ αρκετών μηνών είχε αποκαλυφθεί από διαρροή σε γερμανικά και ξένα φύλλα ότι η BND, που συνεργάζεται στενά με την CIA, κατασκόπευε ή ίδια Γερμανούς παράγοντες για λογαριασμό της αμερικανικής υπηρεσίας. Επιπλέον ο αποθανών πέρυσι πρώην αρχισυντάκτης της Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε Ούγκο Ουλφκότε, συγγραφέας του πολύκροτου αυτοβιογραφικού «Αγορασμένοι Δημοσιογράφοι», βεβαίωνε από προσωπική πείρα και γνώση ότι ο γερμανικός Τύπος, μέσω δημοσιογράφων και εκδοτών, ελέγχεται από την CIA, την οποία και ο ίδιος υπηρετούσε –απ’ ευθείας ή μέσω της BND- ως αρχισυντάκτης της κάποτε πιο έγκυρης γερμανικής εφημερίδας.

Γεννάται έτσι το ερώτημα πως συμβαίνει τόσης εκρηκτικής γόμωσης έγγραφα να διαρρέουν από τα θωρακισμένα αρχειοκιβώτια γερμανικής υπηρεσίας κατασκοπείας, στενά συνεργαζόμενης με την CIA, (η οποία ήταν και μητέρα της, κατά τον Ουλφκότε) και να χρησιμοποιούνται από το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ, κραυγαλέα εναντίον των γερμανικών συμφερόντων;

Εδώ είναι που ο νόμος των συγκοινωνούντων δοχείων δημιουργεί στον τομέα των υπηρεσιών κατασκοπείας τερατωδώς δυσεξήγητα φαινόμενα.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
(Δια τον φόβο των Ιουδαίων στην κάλπη…)



του Alexander Mercouris

Η καγκελάριος Μέρκελ κατέστησε σαφές δια του εκπροσώπου της ότι αντιτίθεται στο νομοσχέδιο της αμερικανικής Γερουσίας που επιβάλλει νέες κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, οι οποίες πλήττουν ζωτικά συμφέροντα της Γερμανίας.

Μετά την οργίλη καταδίκη αυτών των κυρώσεων από τον Αυστριακό Καγκελάριο και τον Γερμανό υπουργό των Εξωτερικών και η ίδια η Μέρκελ θέλησε να καταστήσει σαφή και την προσωπική της αντίθεση. Αλλά κατά την συνήθη σ’ αυτήν πρακτική της Σφίγγας, ανέθεσε στον εκπρόσωπό της Στέφεν Σάϊμπερτ να την ανακοινώσει.

Υπάρχει σημαντική ομοφωνία στο περιεχόμενο αυτής της δήλωσης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι κυρώσεις αφορούν ρωσικές ενέργειες αλλά θίγουν και ευρωπαϊκές εταιρείες. Αυτό είναι απαράδεκτο.

Ο υπουργός των Εξωτερικών Σίγκμαρ Γκάμπριελ, που εξέδωσε την κοινή με τον Αυστριακό ανακοίνωση, είναι μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος που αντιπαρατάσσεται στη Μέρκελ στις εκλογές του φθινοπώρου, αλλά είναι επίσης γνωστός υποστηρικτής της συνεργασίας με την Ρωσία. Υπήρχε κατά συνέπεια κάποια αμφιβολία εάν η ανακοίνωση που εξέδωσαν εξέφραζε το σύνολο της γερμανικής κυβέρνησης, ή μόνο τους συνεργαζόμενους σοσιαλδημοκράτες.

Η δήλωση του Σάϊμπερτ εκ μέρους της Μέρκελ ξεκαθαρίζει το θέμα και καθιστά απολύτως σαφές για την ενιαία αντίθεση της γερμανικής κυβέρνησης στις νέες αμερικανικές κυρώσεις.

Το τι προκάλεσε την γερμανική οργή καθίσταται σαφές στην κοινή αυστρο-γερμανική ανακοίνωση με την εξής παράγραφο:

«Η απειλή εναντίον εταιρειών από την Γερμανία, την Αυστρία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με ποινές στην αμερικανική αγορά εάν συμμετάσχουν σε προγράμματα φυσικού αερίου όπως το Νόρντ Στρημ 2 με την Ρωσία, ή τα χρηματοδοτήσουν, εισάγει μια εντελώς νέα και πολύ αρνητική ποιότητα στις ευρω-αμερικανικές σχέσεις.»

Με άλλα λόγια, οι Γερμανοί είναι πρόθυμοι να στηρίξουν κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, υπό τον όρο να μην θίγουν τα οικονομικά συμφέροντά τους. Δεδομένου ότι οι Γερμανοί θεωρούν τον αγωγό Νορντ Στρημ 2 αναγκαίο για τα οικονομικά τους συμφέροντα εξαγριώθηκαν μ’ αυτό που βλέπουν σαν απειλή των Αμερικανών να εκτροχιάσουν το πρόγραμμα, απειλώντας με πρόστιμα τις εταιρείες τους.

Το επεισόδιο δείχνει ξανά την παγίδα στην οποία οδήγησε η Μέρκελ την Γερμανία ανατρέποντας την Οστπολιτίκ (του ανοίγματος προς την Ρωσία) που ακολουθούσε η Γερμανία από την δεκαετία του 1960, με το να υποστηρίξει το 2014 τις κυρώσεις που ο Ομπάμα την πίεζε να επιβάλει στη Ρωσία.

Λέγεται συχνά και πολύ σωστά ότι η Ρωσία είναι για την Γερμανία ένας σχετικά μικρός πελάτης και ότι οι επιπτώσεις των κυρώσεων στην γερμανική οικονομία ήσαν μικρές. Ενώ αυτό αληθεύει, παραβλέπει την μεγαλύτερη αλήθεια ότι – όπως έχω πολλάκις ακούσει ο ίδιος- η γερμανική επιχειρηματική κοινότητα θεωρούσε, πριν από τις κυρώσεις, την Ρωσία ως το κλειδί του οικονομικού μέλλοντος της Γερμανίας: Μια τεράστια χώρα, με απεριόριστες οικονομικές δυνατότητες, με γεωγραφική και πολιτιστική γειτνίαση, με ένα Πρόεδρο με ισχυρή συμπάθεια για την Γερμανία, η οποία θα μπορούσε να είναι για την Γερμανία ότι είναι η Δύση για τις ΗΠΑ.

Το κατά πόσο αυτή η θεώρηση υπήρξε ποτέ ρεαλιστική είναι διαφορετικό ζήτημα. Όπως κι’ αν είναι, από ότι είδα και άκουσα ο ίδιος, ήταν ευρέως διαδεδομένη.

Εκτός αυτού υπάρχει ο πρόσθετος παράγων ότι το πρόγραμμα της Γερμανίας να εγκαταλείψει τον άνθρακα και τις πυρηνικές εγκαταστάσεις οδηγεί στην Ρωσία ως την προφανή πηγή φτηνής ενέργειας.

Η απόφαση της Μέρκελ του 2014 να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία οδήγησε σε απότομο τέρμα το πρώτο σκέλος αυτής της στρατηγικής, ενώ γίνεται τώρα σαφές ότι επίσης εξέθεσε το δεύτερο σκέλος της ίδιας στρατηγικής –αυτό που αφορά στην ενεργειακή ασφάλειά - στις εκκεντρικότητες των πολιτικών συγκρούσεων που τώρα μαίνονται στις ΗΠΑ.

Επιπλέον κατέστησε επίσης τη Γερμανία όμηρο των πολιτικών εμπνεύσεων μιας ασταθούς και εξτρεμιστικής ουκρανικής κυβέρνησης, την οποία η Μέρκελ δεν έχει ούτε την θέληση ούτε την ικανότητα να ελέγξει.

Η Μέρκελ προχώρησε σ’ αυτό το βήμα τον Ιούλιο του 2014, επειδή είχε την διαβεβαίωση της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας BND ότι ο Πούτιν γρήγορα θα συνθηκολογούσε εν όψει των κυρώσεων γιατί αλλιώς θα αντιμετώπιζε ένα πραξικόπημα από τους ολιγάρχες. Από τη στιγμή που φάνηκε, το φθινόπωρο του 2014, ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, η Μέρκελ φάνηκε ολοένα και καθαρότερα να τάχει χαμένα, χωρίς σαφή ιδέα για το τι να κάνει.

Από τη μια πλευρά η Μέρκελ σαφώς δεν θέλει να βρεθεί προεκλογικά σε θέση όπου φαίνεται να θυσιάζει τα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας στις ιδιοτροπίες Αμερικανών πολιτικών, όταν μάλιστα οι αντίπαλοι Σοσιαλδημοκράτες υπερασπίζονται αυτά τα εθνικά συμφέροντα. Και αυτό εξηγεί γιατί έβαλε τον εκπρόσωπό της να κάνει την σχετική δήλωση. Από την άλλη πλευρά, όπως δείχνουν όσα δήλωσε κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στη Ρωσία, δεν μπορεί να φέρει τον εαυτό της να παραδεχθεί ήττα, συμφωνώντας στην άρση των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί.

Αργά η γρήγορα η υπομονή στη Γερμανία θα εκραγεί. Προς το παρόν, με την υποστήριξη της ανακοίνωσης Γκάμπριελ, η Μέρκελ έκανε και πάλι αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα: ν’ αγοράζει χρόνο.

Με δεδομένη την αδυναμία των αντιπάλων της, αυτό θα αρκέσει για να την βγάλει μέχρι τις εκλογές του Νοεμβρίου. Ωστόσο εάν οι κρίσεις είτε στην Ουκρανία είτε στις ΗΠΑ –επί των οποίων δεν έχει καμιά δυνατότητα ελέγχου- κορυφωθούν, τότε η Μέρκελ βρεθεί σε προβληματική θέση.

πηγή: The Duran, 19-6-17
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Με τον ανωτέρω τίτλο, το αμερικανικό ελεύθερο οικονομικό πρακτορείο Ζero Hedge, μετέδιδε χθες το βράδυ τα ακόλουθα:
Λιγότερο της μιας μέρας μετά την συντριπτική πλειοψηφία στη Γερουσία για την επιβολή νέων κυρώσεων εναντίον του Κρεμλίνου, την Πέμπτη η Γερμανία και η Αυστρία – δύο από τους μεγαλύτερους ενεργειακούς πελάτες της Ρωσίας στην Ευρώπη- καταδίκασαν τις τελευταίες αμερικανικές κυρώσεις, δηλώνοντας ότι θα πλήξουν τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που έχουν ως αντικείμενο τους αγωγούς μεταφοράς αερίου από τη Ρωσία.
Λίγο μετά την ψήφο στη Γερουσία την Τετάρτη υπέρ της επιβολής νέων κυρώσεων σε νευραλγικούς τομείς της ρωσικής οικονομίας, λόγω «επεμβάσεως στις αμερικανικές εκλογές του 2016» και επιθέσεων στην Συρία και στην Ουκρανία, ο Αυστριακός Καγκελάριος Κρίστιαν Κερν και ο Γερμανός υπουργός των Εξωτερικών Σίγκμαρ Γκάμπριελ, με κοινή ανακοίνωσή τους εδήλωσαν ότι το νομοσχέδιο της Γερουσίας φαίνεται πως αποβλέπει να εξασφαλίσει θέσεις εργασίας στον τομέα της ενέργειας και να εκτοπίσει το ρωσικό αέριο από την ευρωπαϊκή αγορά.

Οι Γκάμπριελ και Κερν κατηγόρησαν επίσης τις ΗΠΑ ότι έχουν απώτερα κίνητρα, επιδιώκοντας να επιβάλλουν ενεργειακόν αποκλεισμό, προκειμένου να ευνοήσουν τους Αμερικανούς εξαγωγείς φυσικού αερίου σε βάρος των Ρώσων ανταγωνιστών τους. Και προειδοποίησαν ότι η απειλή επιβολής προστίμων σε ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που συμμετέχουν στο πρόγραμμα του αγωγού Βόρειο Ρεύμα 2  «εισάγει μιαν εντελώς νέα, πολύ αρνητική διάσταση στις σχέσεις μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής.»
Στο πολύ έντονο μήνυμά τους, οι δύο αξιωματούχοι καλούν τις Ηνωμένες Πολιτείες να αναθεωρήσουν τον συσχετισμό της κατάστασης στην Ουκρανία με το ερώτημα για το ποιος μπορεί να πωλεί αέριο στην Ευρώπη. «Ο ενεργειακός εφοδιασμός της Ευρώπης είναι υπόθεση της Ευρώπης και όχι των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής,» δήλωσαν οι Κερν και Γκάμπριελ.
 Ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και η Πολωνία και η Ουκρανία φοβούνται την απώλεια των προσόδων από τα δικαιώματα διέλευσης του αερίου από τη χώρα τους, μετά την έναρξη λειτουργίας του νέου αγωγού.
Ενώ οι διπλωμάτες είχαν δηλώσει ότι είναι σημαντικό Ευρώπη και ΗΠΑ να αποτελέσουν ενιαίο μέτωπο στο θέμα της Ουκρανίας, «δεν μπορούμε να ανεχθούμε την απειλή παράνομων και εξωχώριων κυρώσεων εναντίον ευρωπαϊκών επιχειρήσεων», τόνισαν οι δύο αξιωματούχοι, αναφερόμενοι σε άρθρο του νομοσχεδίου που καλεί την κυβέρνηση να συνεχίσει να αντιτίθεται στον Αγωγό Νορθ Στρημ 2, που θα μεταφέρει ρωσικό αέριο στην Γερμανία δια του βυθού της Βαλτικής Θάλασσας.
Σύμφωνα με το Ασοσιέτετ Πρες, το μισό του κόστους του αγωγού θα επιβαρύνει την γιγαντιαία ρωσική εταιρεία Γκαζ Προμ, ενώ το υπόλοιπο θα επωμισθεί μια ομάδα εταιρειών, μεταξύ των οποίων η αγγλο-ολλανδική  Royal-Dutch Shell, η γαλλική  Engie, η αυστριακή OMV και οι γερμανικές Uniper και  Wintershall.
Ανάλογες ανησυχίες εκφράστηκαν και από τη Ρωσική Γκαζ Προμ, ο βοηθός Γενικός Διευθυντής της οποίας, Αλεξάντερ  Μεντβέντεφ δήλωσε πως οι κυρώσεις της Γερουσίας σε βάρος του Αγωγού Νορθ Στρημ 2  είναι ένα μέσο για την εξασφάλιση εξαγωγών αμερικανικού υγραερίου στην Ευρώπη. Δήλωσε επίσης ότι το έργο προχωρεί σύμφωνα με το πρόγραμμα και ότι έχει ήδη χρηματοδοτηθεί με περισσότερο του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ από τους συνεταίρους στον αγωγό, κυριώτεροι των οποίων είναι η Γερμανία και η Αυστρία.
Υπό το φως της υστερίας των αμερικανικών ΜΜΕ, αμφιβάλλουμε- καταλήγει το πρακτορείο- ότι η Γερουσία θα ακυρώσει την απόφασή της, μπροστά στον κίνδυνο να κατηγορηθεί ότι έχει διαβρωθεί από Ρώσους πράκτορες και συνεργεί με τον Πούτιν.


Μετάφραση: Μ.Σ.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Μιχαήλ Στυλιανού

H βαρυσήμαντη λέξη πραξικόπημα εκτοξεύθηκε στο στερέωμα αυτές τις μέρες και από τις δυο ακτές του Ατλαντικού και με αξιοσέβαστες υπογραφές, για να χαρακτηρίσει την τροπή των πολιτικών εξελίξεων στις αντίστοιχες μεγάλες δημοκρατικές- κατά τεκμήριο- χώρες της Δύσης. Από την Ουάσιγκτων ο διάσημος δημοσιολόγος και κάποτε υποψήφιος για την Προεδρία των ΗΠΑ Πάτρικ Μπιουκάναν χαρακτήριζε έτσι την συνεχιζόμενη επιχείρηση του παρασκηνιακού Υπερκράτους να ανατρέψει τον νεοκλεγέντα Πρόεδρο Τραμπ. Στο Παρίσι, ο στρατηγός ε.α. Ανρί Ρουρ, αναφερόταν –με άρθρο του στο όργανο των πιστών στον Στρατηγό Ντε Γκώλ- στην επιβολή της εκλογής του ευνοουμένου του Παρασκηνιακού Υπερκράτους, μέσω της πολιτικής εξόντωσης όλων των αντιπάλων του με δόλια μέσα. Κοινά χαρακτηριστικά και των δύο κρουσμάτων ήταν ότι στόχος του «πραξικοπήματος» ήταν και στις δυο περιπτώσεις ηγεσίες ταγμένες στην υπεράσπιση του εθνικού κράτους και οι οργανωτές και εκτελεστές τους αποτελούν πλοκάμους διεθνούς Υπερκράτους που προωθεί την παγκοσμιοποίηση.

Πρόσφατες όμως αποκαλύψεις από την Ρώμη συμπληρώνουν την εικόνα σε τρίγωνη διάσταση, με στοιχεία που αναφέρονται βέβαια σε παλαιότερα γεγονότα, αλλά που αφορούν όχι μόνο στην απομάκρυνση του πρωθυπουργού Μπερλουσκόνι αλλά και στην μυστηριώδη παραίτηση του Πάπα Μπενουά -που δεν ήταν καθόλου οικειοθελής, όπως ανακοινώθηκε στο ευσεβές πλήρωμα.

Οι αποκαλύψεις προέρχονται όχι από πηγή των τριόδων αλλά από το εγκυρότατα ιταλικό περιοδικό γεωπολιτικής “Limes”,το οποίο διανέμεται μόνο σε συνδρομητές και του οποίου κάθε νέο φύλλο παρουσιάζεται με επισημότητα σε εθνικό ιταλικό τηλεοπτικό κανάλι από τον εκδότη . Αυτά αναφέρει το Γκωλλικό όργανο «Επιτροπή Βαλμύ», που μετέφερε τα αποκαλυπτικά στοιχεία, εκείθεν των Άλπεων μια και προσθέτουν μια πικάντικη γεύση στην γαλλική εκλογική επικαιρότητα.

Τα εκρηκτικά νέα στοιχεία περιλαμβάνονται στη τελευταία έκδοση του περιοδικού “Limes”, σε άρθρο του Germano Dottori, με τίτλο «Γιατί έχουμε ανάγκη το Βατικανό», που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο, αλλά λόγω της περιορισμένης κυκλοφορίας σε συνδρομητές, είχε βραδυφλεγή ανάφλεξη στην ιταλική δημοσιότητα…

Στο αποκαλυπτικό απόσπασμα του άρθρου του, ο Ντοτόρι γράφει: «Οι προστριβές μεταξύ της Εκκλησίας και των ΗΠΑ δεν εξαφανίστηκαν με τον θάνατο του Πάπα Ζαν-Πωλ ΙΙ.  Αντιθέτως είχαν συνέχεια κατά την διάρκεια της θητείας του Πάπα Ράτζινγκερ (σημ: τον αναφέρει με το γερμανικό του όνομα ως επισκόπου), κατά την οποία όχι μόνο παροξύνθηκαν με την επένδυση του Ομπάμα και της Χίλλαρυ Κλίντον στο πολιτικό Ισλάμ των «Αδελφών Μουσουλμάνων», κατά την διάρκεια των λεγομένων «αραβικών ανοίξεων», αλλά επίσης και από την σταθερή θέληση του Μπενουά του 6ου ( τέως Ράτζινγκερ) να επιτύχει μια πολιτική συμφιλίωση με τον Πατριάρχη της Μόσχας, την οποία ήθελε ως θρησκευτική επίστεψη ενός γεωπολιτικού σχεδίου για την ευρω-ρωσική ενοποίηση, που είχε την υποστήριξη της Γερμανία και της Ιταλίας του Μπερλουσκόνι αλλά όχι εκείνης, της πιο αμερικανόφιλης, που εκπροσωπούσε ο Τζιώρτζιο Ναπολιτάνο (σημ: παλαιό στέλεχος του ΚΚΙ).

Το πώς τέλειωσαν αυτά είναι γνωστό σε όλους. Η ιταλική κυβέρνηση και ο Πάπας χτυπήθηκαν ταυτόχρονα από μιαν συντονισμένη εκστρατεία σκανδάλων σπάνιας βιαιότητας και χωρίς προηγούμενο, με την οποία συνδυάστηκε μια σειρά σκοτεινών χειρισμών στο χρηματο, -πιστωτικό πεδίο, με τελικό αποτέλεσμα, τον Νοέμβριο 2011, την παραίτηση του Μπερλουσκόνι και στις 10 Φεβρουαρίου 2013 την παραίτηση του Ράτζινγκερ. Στο κορύφωμα της κρίσης η Ιταλία είδε να της κλείνονται προοδευτικά οι πόρτες των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών, ενώ το Ινστιτούτο Θρησκευτικών ΄Εργων ( Τράπεζα του Βατικανού) αποκλείστηκε προσωρινά από το διεθνές διατραπεζικό σύστημα αποστολής χρημάτων Swift.

Η είδηση εγνώσθη στο Βατικανό από δημοσίευμα της εφημερίδας Ρεπούμπλικα», που ανέφερε ότι οι αυτόματες ταμιευτικές μηχανές του Βατικανού έπαψαν να λειτουργούν. Το μέτρο εφαρμόστηκε από την Ντώϋτσε Μπανκ, μετά την κατηγορία κατά της Τράπεζας του Βατικανού ότι συνέβαλε στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.»

Στο τελευταίο σειράς ιταλικών δημοσιευμάτων που προκάλεσε η αποκάλυψη του Limes, άρθρο του Ιταλού δημοσιολόγου Antonio Socci στο «Libero» προσθέτει κάποια στοιχεία περί την παραίτηση του Πάπα Μπενουά του 16ου, που δείχνουν ότι δεν δόθηκε αμαχητί και άνευ όρων.

Υπογραμμίζει σχετικά την «πρωτοφανή ανωμαλία» που συνιστά το γεγονός ότι επέβαλε και έγινε αποδεκτό από το κονκλάβιο να αποχωρήσει του παπικού θρόνου, αλλά διατηρώντας τον τίτλο του «Επίτιμου Πάπα», γεγονός που κατά τον Antonio Socci σημαίνει «ημι-παραίτηση». Επικαλείται σχετική φράση του Πάπα, ο οποίος εξήγησε ότι « η απόφασή μου να παραιτηθώ από την ενεργό άσκηση του λειτουργήματος δεν αναιρεί αυτό» (προφανώς το αξίωμα).

Στο ίδιο άρθρο του, ο Antonio Socci αναφέρει ότι ο συντάκτης των αποκαλύψεων Ντοτόρι, σε συνέντευξή του στο καθολικό πρακτορείο «Ζενίτ», ερωτηθείς για σχετικές αποκαλύψεις και της Γουίκιληκς, είπε πως πάντοτε πίστευε πως ο Πάπας Μπενουά εξαναγκάστηκε σε παραίτηση με μια περίπλοκη πλεκτάνη, που εξυφάνθηκα από αυτούς που έχουν συμφέρον να εμποδίσουν την συμφιλίωση με την ρωσική ορθοδοξία, ως θρησκευτικό σκέλος ενός σχεδίου προοδευτικής προσέγγισης μεταξύ ηπειρωτικής Ευρώπης και Ρωσίας. Και πρόσθεσε. Για τους ίδιους λόγους πιστεύω ότι εμποδίστηκε η κούρσα διαδοχής στον παπικό θρόνο του καρδιναλίου Σκόλα, που ως πατριάρχης της Βενετίας είχε διεξαγάγει τις διαπραγματεύσεις στην Μόσχα.»

-------

Το γεγονός ότι αυτά τα στοιχεία ανασύρονται στην επιφάνεια από τους παφλασμούς των ράδιο-τηλεοπτικών κυμάτων της μαινόμενης πάντοτε στην Ουάσιγκτων θύελλας, περί την θρυλούμενη ρωσική ανάμιξη στις αμερικανικές εκλογές, δεν πρέπει ασφαλώς να αποδοθεί, σε συμπτώσεις, στον παράγοντα Τύχη ή στον …Δαίμονα του Τυπογραφείου.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Να συμπήξουμε ένα πατριωτικό μέτωπο της προόδου.

Πέμπτη, 1η Ιουνίου, 2017

[ Η  Επιτροπή Βαλμύ, της οποίας όργανο είναι ομώνυμη γαλλική ιστοσελίδα, εκπροσωπεί την κίνηση των γνησίων Γκωλλικών, πιστών στις αρχές και τις θέσεις του Στρατηγού, ως αρχηγού της Αντίστασης και ηγέτη της Νίκης και συγκεντρώνει Γάλλους πατριώτες, εμπνεόμενους από την κοσμοθεωρία του και την ενωτική του προσπάθεια, διά του ηρωικού Ζαν Μουλέν, στον αντιστασιακό αγώνα του εσωτερικού και στην κυβέρνηση εθνικής ενότητος στην απελευθέρωση. Με οδηγό την σκέψη ότι οι ΄Ελληνες πάντοτε είχαμε για τη Γαλλία ιδιαίτερο ενδιαφέρον και αισθήματα και εν’ όψει του  πρώτου γύρου των  μεγάλης σημασίας βουλευτικών εκλογών την Κυριακή, κρίνουμε πως η φωνή των πιστών του αναντικατάστατου για την Γαλλία και την Ευρώπη Μεγάλου Ηγέτη θα ακουστεί στην Ελλάδα με προσοχή, ιδίως όταν τα όσα λέει ακούγονται οδυνηρά οικεία.]

Η Επιτροπή Βαλμύ, κρίνοντας ότι η εκλογή του Εμμανουέλ Μακρόν δεν ήταν δημοκρατική, ότι ήταν προκατασκευασμένη με μια μαζική πολιτικο-δημοσιογραφική χειραγώγηση του λαού μας και από τον μηχανισμό του Βαθέως Κράτους, διακηρύσσει ότι το αποτέλεσμα αυτών των προεδρικών εκλογών στερείται νομιμοποίησης. Αυτή η εκλογή μπορεί δικαίως να αναλυθεί ως «η πλέον επεξεργασμένη μορφή πραξικοπήματος» (1), το αποτέλεσμα «ενός πραξικοπήματος χωρίς στρατό.» (2) Η Επιτροπή μας εγκρίνει το περιεχόμενο αυτών των αναλύσεων και την διατύπωσή τους.
Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών, προϊόν καταδολίευσης της κοινής γνώμης, δεν είναι καθόλου ο θρίαμβος που ανακοίνωσαν τα υπηρετικά ΜΜΕ. Οφείλει να σχετικοποιηθεί. Εάν ο Μακρόν εξελέγη με το 66% των ψήφων, η αποχή ανέρχεται στο 25% και τα λευκά και άκυρα σε 12%. Αυτό μειώνει τη συγκομιδή του Μακρόν στον 2ο γύρο στο 43% των εγγεγραμμένων (από το οποίο ακόμη το 43% είναι ψήφοι εναντίον της Μαρίν Λε Πεν. Επομένως στην πραγματικότητα μόνο το 24,51% των εγγεγραμμένων τον ψήφισαν εκ πεποιθήσεως) έναντι του 18% στον 1ο γύρο. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το βάρος των μέσων (κρατικών και επηρεασμού) που κινητοποιήθηκαν για την ενορχήστρωση της εξαπάτησης των πολιτών, αυτό δεν αντιπροσωπεύει τίποτα το εξαιρετικό.
Αυτή η απατηλή εκλογή εξεικονίζει μιαν βαθειά αλλαγή στη φύση της κοινωνίας μας, η οποία δεν είναι πλέον δημοκρατική ούτε ανήκει στην εθνική μας παράδοση. Οι Ευρωπαϊστές των δεξιοσοσιαλιστών και οι σύμμαχοί τους, αφού επέλεξαν την εθελούσια υποδούλωση απορρίπτοντας την εθνική ανεξαρτησία και την λαϊκή κυριαρχία, καταλήγουν τώρα να εγκαταλείπουν σταδιακά τα τελευταία υπολείμματα δημοκρατίας που είχαν απομείνει στην χώρα μας. Προτίθενται να καταστρέψουν την μία, αδιαίρετη και κυρίαρχη Γαλλική Δημοκρατία, για να ενσωματωθούν στην ομοσπονδιακή  Ευρώπη των L¨ander ( γερμανικά κρατίδια), κατά τις επιθυμίες του γερμανικού ιμπεριαλισμού.

Η επιτροπή Βαλμύ εκτιμά ότι έχει εγκαθιδρυθεί στη Γαλλία μια μορφή   νέο-Πεταινικής  δικτατορίας στην υπηρεσία της χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας της  γερμανό-αμερικανικής  Ευρώπης. Αυτή η επιδείνωση, από τους νέους collabos (συνεργάτες των Γερμανών στην κατοχή) της εθνικής προδοσίας και αυτή η αναίρεση της Δημοκρατίας και των δημοκρατικών ελευθεριών καθιστούν πιο επείγουσα από ποτέ την επανεκκίνηση της πολιτικής του συναγερμού των πατριωτών και υπερασπιστών της εθνικής κυριαρχίας. Αυτή η παρόρμηση είναι ένας από τους κυριότερους λόγους ύπαρξης της Επιτροπής Βαλμύ, από 25ετίας και πλέον. Στη χώρα μας υπάρχουν πια στην πραγματικότητα δύο αντίπαλα στρατόπεδα:

-      Το στρατόπεδο των φεντεραλιστών Μάαστριχ, Σοσιαλιστών και Κέντρο-δεξιών και των συμμάχων τους, από την μια πλευρά,
-      Και  το στρατόπεδο των προοδευτικών δημοκρατικών πατριωτών (που είναι επίσης συνεπείς αντι-ιμπεριαλιστές και γνήσιοι διεθνιστές), από την άλλη. Αυτό είναι το στρατόπεδο του εργαζομένου λαού και του ΄Εθνους, το στρατόπεδο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, που αγωνίζεται  εναντίον της εξουσίας της χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας, η οποία έχει υποδουλώσει τη Γαλλία

Η γραμμή του ρήγματος, δεν βρίσκεται πια στην διάκριση αριστερά-δεξιά, αλλά αντιπαρατάσσει ασυμφιλίωτα τις πιστές στο ΄Εθνος δυνάμεις  στις Ατλαντικόστροφες, των Δυτικοφρόνων και το σύνολο των ευρωπαϊστών συνεργατών του κατακτητή («collabos»).

Η Επιτροπή Βαλμύ καταγγέλλει ιδιαίτερα την πρόθεση που εξέφρασε ο Μακρόν να επέμβει στρατιωτικά στη Μέση Ανατολή και μάλιστα κατά παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και της χάρτας των Ηνωμένων Εθνών. Εμείς λέμε όχι στον πόλεμο και αγωνιζόμαστε για μια Γαλλία που υπερασπίζεται την ειρήνη, και σέβεται την διεθνή νομιμότητα και την εθνική κυριαρχία των άλλων εθνών.

Άλλη μια φορά η Επιτροπή Βαλμύ καλεί στην συγκρότηση, βήμα προς βήμα, μιας συσπείρωσης των πατριωτικών και αυθεντικά εθνικών δημοκρατικών δυνάμεων , των προοδευτικών ανθρώπων και των αντι-ιμπεριαλιστών, σε ένα Πατριωτικό Μέτωπο της Προόδου. ΄Ενας από τους βασικούς άξονες αυτής της συσπείρωσης αυτονόητα θα είναι η παραδοχή, σαφής και χωρίς αμφισημίες, της ομόθυμης βούλησης για την έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, που είναι ανεπίδεκτη μεταρρύθμισης.
Στο πεδίο των βουλευτικών εκλογών που επίκεινται πρέπει να καταβληθεί κάθε προσπάθεια για να αποτραπεί η συγκρότηση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας πέριξ του Μακρόν της κίνησής του «Δημοκρατία εν Πορεία». Ούτε μια δημοκρατική ψήφος δεν επιτρέπεται να πάει στους υποψηφίους της ή σ’ αυτούς που ετοιμάζονται να ενταχτούν σ’ αυτήν. Ο στόχος είναι να εμποδιστεί κάθε υποψήφιος που ευνοεί τον Μακρόν με την υποστήριξη του αντιπάλου του, όποιος κι’ αν είναι, για να αποτραπεί ο θανάσιμος κίνδυνος που ο Πρόεδρος ελπίζει να συγκροτήσει υπό το όνομά του.                                       
Αυτό που διακυβεύεται είναι το  Κράτος-΄Εθνος μας, η ίδια η επιβίωση της Γαλλίας, της ανεξαρτησίας της και της εθνικής κυριαρχίας της.

Επιτροπή Βαλμύ 26 Μαϊου 2017

Σημειώσεις: 1 και 2 - ΄Ένα πραξικόπημα χωρίς στρατό. Στρατηγού Ανρί Ρουρ: http://www.comite-valmy.org/spip.php ?article8599

Post Scriptum:

Ο αγώνας για την ανεξαρτησία και την λαϊκή κυριαρχία οφείλει να συνοδεύεται, όπως πάντοτε έγινε στην ιστορία, ιδιαίτερα με το CNR (Εθνική Επιτροπή Αντίστασης), από μιαν εθνική κινητοποίηση, που εκπηδά από τον ριζωμένο στη χώρα λαό και απέναντι στις εξωχώριες ελίτ, οι οποίες, από τους «εμιγκρέδες» στην εποχή της Επανάστασης μέχρι τους επιτήδειους των φορολογικών παραδείσων σήμερα, δεν βλέπουν κανένα συμφέρον στην υπεράσπιση και την άνοδο της χώρας τους.   Πρέπει λοιπόν να υπάρξει η σύγκλιση του κοινωνικού συμφέροντος της μεγάλης πλειοψηφίας με το εθνικό συμφέρον.
 Σ’ αυτό το πλαίσιο, μπορούμε ν υπενθυμίσουμε τη σημασία αυτής της όμορφης λέξης «εθνικοποίηση», που γνώρισε την ώρα της δόξας της στην απελευθέρωση και μας επέτρεψε να οικοδομήσουμε έναν δημόσιο τομέα που απετέλεσε το καύχημα του έθνους μας και έγινε το παράδειγμα για πολλές χώρες. Ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις, στις οποίες στράφηκαν εδώ και τρείς δεκαετίες, έφεραν την αποβιομηχάνιση, τις μεταναστεύσεις επιχειρήσεων, την ενδημική ανεργία και την κοινωνικήν ανασφάλεια.

Η εθνική απελευθέρωση θα περάσει λοιπόν και αυτή τη φορά από την εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων, προκειμένου να εξασφαλίσει την ανάπτυξη της χώρας και να δημιουργήσει μιαν οικονομική σπονδυλική στήλη, ικανή να διασφαλίσει την κοινωνική πρόοδο και την άνοδο του έθνους.

Mετάφραση: Μ.Σ.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)