Articles by "Στυλιανού"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Στυλιανού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
του Zero Hedge 7-12-17

[ Το κατωτέρω άρθρο του έγκυρου αμερικανικού –εξωσυστημικού- οικονομικού δελτίου, επί θέματος παραμερισμένου ή και αγνοούμενου από τα ιθαγενή  Μεταπρατικά Μέσα Ενημέρωσης, φωτίζει κατατοπιστικά το κύριο πεδίο γεωπολιτικής αναμέτρησης μεταξύ  των λεγομένων «Θαλασσίων και Ηπειρωτικών δυνάμεων» και στο οποίο τελικά θα κριθεί η περαιτέρω πορεία της ανθρωπότητας . Γι’ αυτό και σε αυτό ακριβώς το πεδίο στρέφεται πλέον με ιδιαίτερη ένταση η προσοχή  των σωφρονέστερων  διαχειριστών  εθνικών, κοινωνικών και οικονομικών συμφερόντων.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Όσο η Ουάσιγκτον χτυπάει εξαγριωμένη  όποιους δεν υποκύπτουν στην μονοπολική παγκόσμια τάξη, τόσο ο υπόλοιπος κόσμος της επιστρέφει τα χτυπήματα. Ενώ επίκειται η εισαγωγή των κινεζικών τίτλων αγοράς πετρελαίου σε Γιουάν με ρήτρα χρυσού, η Κίνα κλιμακώνει περαιτέρω το πρόγραμμά της για από-δολαριοποίηση επιδιώκοντας μια διμερή συμφωνία Ριάλ-Γιουάν με το Ιράν.
Σαν υπόμνηση πως τίποτα δεν είναι αιώνιο:
Το καθεστώς αποθεματικού νομίσματος σε 7 αιώνες

Ο πρώην επικεφαλής των οικονομολόγων της Διεθνούς Τραπέζης θέλει να αντικαταστήσει το δολάριο με ένα μοναδικό παγκόσμιο υπέρ-νόμισμα, λέγοντας ότι θα δημιουργήσει εάν σταθερότερο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.
«Η κυριαρχία του δολαρίου είναι η ριζική αιτία των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών και οικονομικών κρίσεων, δήλωσε ο Τζάστιν Γίφου Λιν στο Μπρίγκελ, ένα οργανισμό ερευνών με έδρα τις Βρυξέλλες.
« Η λύση συνίσταται στην αντικατάσταση του εθνικού νομίσματος με ένα παγκόσμιο».
Το τέλος της ηγεμονίας του δολαρίου είναι ήδη ορατό στον ορίζοντα. Όπως ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν δήλωσε μόλις προ δύο μηνών στην διάσκεψη κορυφής των BRIGS στην Ξιαμέν: « Η Ρωσία συμμερίζεται τις ανησυχίες των χωρών BRIGS για την άδικη αρχιτεκτονική του διεθνούς χρηματοπιστωτικού και οικονομικού συστήματος, που δεν αποδίδει την δέουσα σημασία στο αυξανόμενο βάρος των ανερχομένων οικονομιών. Είμαστε έτοιμοι να εργαστούμε μαζί με τους εταίρους μας για την προαγωγή μεταρρυθμίσεων των διεθνών χρηματοπιστωτικών κανόνων και να εξουδετερώσουμε την υπερβολική κυριαρχία ενός μικρού αριθμού αποθεματικών νομισμάτων.»
Όπως πρόσφατα σημείωσε ο Πεπέ Εσκομπάρ, «να εξουδετερώσουμε την υπερβολική κυριαρχία ενός μικρού αριθμού αποθεματικών νομισμάτων», είναι η ευγενέστερη διατύπωση για να δηλώσεις αυτό που οι χώρες BRIGS συζητούν εδώ και χρόνια: Πώς να παρακάμψουν το δολάριο. Όπως και το πετροδολάριο.
Το Πεκίνο είναι έτοιμο να αναβαθμίσει το παιχνίδι. Σύντομα το Πεκίνο θα ρίξει στην αγορά μελλοντικά συμβόλαια αγοράς πετρελαίου τιμολογημένα σε Γιουάν (με ρήτρα χρυσού) και τώρα, όπως αναφέρει το R.T.,η Τεχεράνη και το Πεκίνο έχουν αποφασίσει να βρουν τρόπους αποφυγής του δολαρίου ως συναλλακτικού νομίσματος στις εμπορικές ανταλλαγές τους, σύμφωνα με δημοσίευμα της ημερήσιας οικονομικής εφημερίδας του Ιράν Φαϊνάνσιαλ Τριμπιούν.
Τα θέμα της από-δολαριοποίησης εξετάστηκε σε μια συνάντηση μεταξύ του κορυφαίου πολιτικού συμβούλου της κινεζικής κυβέρνησης Τσεν Γιουάν και στελεχών της κεντρικής τράπεζας του Ιράν, στην Τεχεράνη.
« Η διμερής συμφωνία Ριάλ-Γιουάν μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην αύξηση του εμπορίου μεταξύ των δύο χωρών και ως εκ τούτου διεξαγάγαμε σειρά διαπραγματεύσεων με τον πρόεδρο της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας», δήλωσε ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας του Ιράν Βαλιολάχ Σείφ.
Το Ιράν προχωρεί στην επιδίωξη να καταργήσει το δολάριο στο εμπόριο του και προσπαθεί να συνάψει συμφωνίες ανταλλαγής νομισμάτων με ορισμένες επιλεγμένες χώρες.


Ο Τσεν δήλωσε ότι το Ιράν και η Κίνα μπορούν να αναπτύξουν του τραπεζικούς δεσμούς τους και υπογράμμισε τον άδικο χαρακτήρα του υπάρχοντος χρηματοπιστωτικού συστήματος, που κυριαρχείται από ορισμένες ανεπτυγμένες χώρες. Πρόσθεσε, ότι τα άλλα έθνη θα πορεύονταν καλύτερα εάν το άδικο σύστημα καταργηθεί.
«Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την πείρα των ευρωπαϊκών χωρών στην καθιέρωση του ευρώ ως κοινού νομίσματος μεταξύ πολλών χωρών, το οποίο  δεν ελέγχεται αποκλειστικά από μία χώρα. Αλλά μέχρι τότε, θα πρέπει να εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες για την διεύρυνση των διατραπεζικών σχέσεών μας», αναφέρεται να έχει δηλώσει στην ιρανική εφημερίδα.
Όπως είχε αναφέρει προηγουμένως ο δημοσιολόγος Φεντερίκο Περατσίνι, πριν λίγες δεκαετίες, κάθε ιδέα απομάκρυνσης από το πετροδολάριο αντιμετωπιζόταν σαν ευθεία απειλή στην αμερικανική παγκόσμια ηγεμονία, που απαιτούσε άμεσο στρατιωτικό κολασμό. Το 2017, με δεδομένη την πτώση της αμερικανικής αξιοπιστίας, λόγω της εξαπόλυσης πολέμων εναντίον μικρότερων χωρών, μια γενική αποστασιοποίηση  από το σύστημα του δολαρίου πραγματοποιείται σε πολλές χώρες,(αφήνοντας κατά μέρος χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν, που διαθέτουν στρατιωτικές δυνατότητες τέτοιες που οι ΗΠΑ δεν αντιμετώπισαν για περισσότερα από εβδομήντα χρόνια).
Τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει αντιληπτό από πολλά έθνη που αντιτίθενται στην Ουάσιγκτον ότι ο μόνος τρόπος ασφαλούς προφύλαξης από τις επιπτώσεις της καταρρέουσας αμερικανικής αυτοκρατορίας είναι η βαθμιαία εγκατάλειψη του δολαρίου. ΄Ετσι περιορίζονται οι δυνατότητες της Ουάσιγκτον για στρατιωτικές δαπάνες, με την δημιουργία των απαραίτητων εναλλακτικών χρηματοπιστωτικών και οικονομικών εργαλείων, που θα καταλύσουν την κυριαρχία της Ουάσιγκτον. Αυτό είναι αναγκαίο στοιχείο της ρώσο-σινο-ιρανικής στρατηγικής για την ένωση της Ευρασίας και την περιθωριοποίηση των ΗΠΑ.
Η από-δολαριοποίηση , για το Πεκίνο, την Μόσχα και την Τεχεράνη, έχει καταστεί στρατηγική προτεραιότητα. Καταλύοντας την απεριόριστη δυνατότητα δαπάνης (με εκτύπωση δολαρίων) από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα και την αμερικανική οικονομία σημαίνει περιορισμό της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής επέκτασης και μείωση της διεθνούς αποσταθεροποίησης. Χωρίς την συνήθη αμερικανική στρατιωτική πυγμή να επιβάλει την χρήση αμερικανικών δολαρίων, η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν έστρωσαν τον δρόμο για σημαντικές αλλαγές στην παγκόσμια τάξη.
Οι ΗΠΑ αυτοπυροβολήθηκαν, επιταχύνοντας αυτήν την διαδικασία με την αποβολή του Ιράν από το σύστημα SWIFT (αμέσων ηλεκτρονικών διαπλανητικών τραπεζικών συναλλαγών) και επιβάλλοντας κυρώσεις σε χώρες όπως το Ιράν, η Ρωσία και η Βενεζουέλα. Αυτά επίσης επιτάχυναν την εξόρυξη και τις αγορές χρυσού από την Κίνα και την Ρωσία, σε πλήρη αντίθεση με τις ΗΠΑ, την οποία φήμες αναφέρουν να μην διαθέτει πια καθόλου χρυσό. Δεν είναι μυστικό ότι Πεκίνο και Μόσχα αποβλέπουν σ’ ένα νόμισμα με αντίκρισμα χρυσού εάν και όταν το δολάριο καταρρεύσει. Αυτό έχει ωθήσει ανυπότακτες χώρες να αρχίσουν να λειτουργούν σε περιβάλλον απουσίας του δολαρίου και μέσω εναλλακτικών νομισματικών συστημάτων.
Για την Κίνα, το Ιράν και τη Ρωσία, όπως και για άλλες χώρες, η από-δολαριοποίηση έχει γίνει ένα επείγον έργο.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Marco Marjanovic, Checkpoint Asia, Russia Insider 4-12-17
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Πούτιν και Σίσι επισκέπτονται το ρωσικό καταδρομικό «Μόσχα». Πίσω τους ο Ρώσος υπουργός Αμύνης Σοϊγκού.

Το Κάϊρο και η Μόσχα κατέληξαν σε προκαταρκτική συμφωνία όλοι οι τύποι των στρατιωτικών αεροπλάνων των δύο χωρών να μπορούν να χρησιμοποιούν τον εναέριο χώρο και τις στρατιωτικές βάσεις της άλλης. Οι Τάϊμς της Ν. Υόρκης κρίνουν την συμφωνία «προσβολή» προς τις ΗΠΑ και επικαλούνται δήλωση τέως αξιωματούχου του Στέητ Ντιπάρτμεντ ότι αυτό θα αποτελέσει μεγάλο πρόβλημα στις σχέσεις ΗΠΑ-Αιγύπτου.

Από πρακτική άποψη, η παρουσία ρωσικών αεριωθουμένων στην Αίγυπτο θα εγείρει ανησυχίες για την επιχειρησιακήν ασφάλεια του αμερικανικού στρατιωτικού προσωπικού και θα απαιτήσει τον συντονισμό με τα αμερικανικά στρατιωτικά αεροπλάνα στον ίδια εναέριο χώρο.

«Είναι ένα μείζον πρόβλημα στην αμερικανο-αιγυπτιακή αμυντική σχέση», δήλωσε ο ΄Αντριου Μίλερ, πρώην αξιωματούχος του Στέητ Ντιπάρτμεντ, που εργάζεται τώρα για το «Πρόγραμμα Για Δημοκρατία στη Μέση Ανατολή».

Είναι φανερό πως στους Αμερικανούς δεν αρέσουν οι αυξανόμενοι Ρώσο-Αιγυπτιακοί δεσμοί και ασφαλώς όχι όταν δεν έπαψαν στα τελευταία 40 χρόνια να δωροδοκούν τους Αιγυπτίους (το Κάιρο είναι παραδοσιακά ο μεγαλύτερος αποδέκτης αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας μετά το Ισραήλ) για να μείνουν στα αμερικανικό στρατόπεδο. Αλλά που βρίσκεται εδώ το ρωσικό συμφέρον;

Η αιγυπτιακή δικτατορία δεν εμπιστεύεται πλέον τον Αμερικανό πάτρωνα, επειδή απέφυγε να λάβει αποφασιστικά θέση στο πλευρό της εναντίον της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, το 2011. Επιπλέον οι ΗΠΑ πυροδότησαν την ισλαμική εξέγερση στη Συρία, όπου η Αίγυπτος επιθυμεί την νίκη του υποστηριζόμενου από τους Ρώσους προέδρου ΄Ασαντ. ΄Ετσι η Αίγυπτος έχει κάθε λόγο να καλλιεργεί τις σχέσεις της με τη Ρωσία και να δίνει στην Μόσχα ένα χέρι βοήθειας, αλλά η Μόσχα τι ακριβώς κερδίζει από την χρήση των Αιγυπτιακών στρατιωτικών βάσεων;

Ομολογώ ότι εντίμως δεν ξέρω. Η Αίγυπτος είναι πολύ μακριά για να είναι άμεσα χρήσιμη στην ρωσική επέμβαση στη Συρία. Η χρήση των αιγυπτιακών βάσεων θα ήταν απαραίτητη αν η Μόσχα σχεδίαζε να πολεμήσει το «Ισλαμικό Κράτος» στο αιγυπτιακό Σινά, ή να επέμβει στη Λιβύη. Αλλά εγώ προσωπικά δεν βλέπω ενδείξεις ότι η Ρωσία ενδιαφέρεται για περαιτέρω περιπέτειες προτού κλείσει το θέμα της Συρίας.

Ίσως ρωσικές εγκαταστάσεις εποπτείας στην Αίγυπτο θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν στα πολεμικά τους στην Ανατολική Μεσόγειο, ανοικτά των ακτών της Συρίας, μεγαλύτερη ασφάλεια, δοθέντος ότι αμερικανικά πλοία και αεροπλάνα στην ίδια περιοχή θα μπορούσαν να ανιχνεύονται και από τις αιγυπτιακές βάσεις;

Η Μόσχα είχε μια μεγάλη παρουσία στην Αίγυπτο στην σοβιετική εποχή. Χιλιάδες Σοβιετικοί σύμβουλοι, πιλότοι και μονάδες αεράμυνας πήραν μέρος στον αραβο-ισραηλινό πόλεμο φθοράς, 1967-1973. ΄Οσο για το ποια χρησιμότητα βλέπει σήμερα η Μόσχα στις αιγυπτιακές βάσεις, δεν έχω ιδέα.

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι η Ουάσιγκτον θα κάνει ότι μπορεί για να εμποδίσει την εφαρμογή αυτής της συμφωνίας. Με αυτό σαν δεδομένο, το εάν επιτραπεί στους Ρώσους να μπουν στην χώρα θα αποτελέσει έναν καλό δείκτη του εάν η Αίγυπτος υπό τον Σίσι είναι περισσότερο ανεξάρτητη, ή εξακολουθεί να είναι υπό τον πλήρη έλεγχο των ΗΠΑ.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Patrick Buchanan, 1-12-17

[ O Πάτρικ Μπιουκάναν, «παλαιοσυντηρητικός» συγγραφέας, δημοσιολόγος, πρώην σύμβουλος και λογογράφος τριών Αμερικανών προέδρων, κάποτε υποψήφιος ο ίδιος για την Προεδρία ως ανεξάρτητος, ανήκει σε μια ομάδα Αμερικανών των οποίων η ελευθεροστομία είναι επί του παρόντος απρόσβλητη από το στίγμα του «πράκτορα ξένης δύναμης», εν χρήσει κατά των Αμερικανών δημοσιογράφων και συνεργατών του ρωσικού δικτύου R.Τ., ή «χρήσιμου ηλιθίου» -σε βάρος πολιτικών, ακαδημαϊκών και εμπειρογνωμόνων που δέχονται να εμφανιστούν σ’ αυτό. Οι απόψεις του, απρόσιτες στους αποκλειστικούς αναγνώστες των Συστημικών ΜΜΕ, διαβάζονται άπληστα από το μεγάλο αναγνωστικό κοινό της ιστοσελίδας του και άλλων ιστοσελίδων -ενός διαδικτύου ακόμη στα πρώτα στάδια της λογοκρισίας του Συστήματος.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Πριν τα ξημερώματα της Τετάρτης, ο Κιμ Γιονγκ Ουν εκτόξευσε έναν Διηπειρωτικό Βαλλιστικό Πύραυλο που υψώθηκε σχεδόν 2.800 μίλια στον ουρανό προτού πέσει στην θάλασσα της Ιαπωνίας.
Η Βόρειος Κορέα έχει τώρα αποδεδειγμένα την ικανότητα να πλήξει την Ουάσιγκτον.
Αναπόδεικτο είναι ακόμη εάν ο Κιμ μπορεί να τοποθετήσει μια μικρή πυρηνική κεφαλή σ’ αυτόν τον πύραυλο, ο οποίος να εκτοξευθεί με ακρίβεια στόχευσης και να αντέξει στους ισχυρούς κραδασμούς της επανεισόδου στην ατμόσφαιρα. Γι αυτό απαιτούνται περισσότερες δοκιμές και περισσότερος χρόνος.
΄Ετσι, οι αμερικανικές αγορές περιφρόνησαν την Τετάρτη και την Πέμπτη την είδηση για τον Πύραυλο Χγουάσονγκ-15 και σημείωσαν θεαματική άνοδο.
Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δεν το πήρε τόσο καλά.
«Ο Μικρός Ρουκετάνθρωπος» είναι ένα «άρρωστο σκυλάκι», είπε σε ακροατές του στο Μισούρι.
Η πρέσβης στον ΟΗΕ Νίκκι Χάλι δήλωσε στο Συμβούλιο Ασφαλείας ότι « Εάν έρθει πόλεμος… το βορειοκορεατικό καθεστώς θα καταστραφεί ολοκληρωτικά». Και κατόπιν προειδοποίησε τον Ξι Ζι Πινγκ ότι « εάν η Κίνα δεν διακόψει τον εφοδιασμό με πετρέλαιο» της Βόρειας Κορέας, «μπορεί να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας».
Μιλάει άραγε η Χάλι για βομβαρδισμό των πετρελαιαγωγών στην Βόρειο Κορέα –ή στην Κίνα;                                                                       Η μανία του Προέδρου και οι μεγαλοστομίες της Χάλι εκφράζουν μιαν οδυνηρή πραγματικότητα: Όσο απάνθρωπος και αμείλικτος και αν είναι ο 33χρονος δικτάτορας της Βόρειας Κορέας, παίζει τις ακριβότερες στον πλανήτη συνέπειες σ’ ένα παιχνίδι πόκερ με την υπερδύναμη και παίζει εντυπωσιακά καλά.
Ο λόγος; Ο Κιμ μπορεί να μας καταλαβαίνει καλύτερα από όσο εμείς αυτόν, γι΄ αυτό δείχνει λιγότερο δισταγμό να αναδεχτεί το ρίσκο ενός πολέμου που δεν μπορεί να κερδίσει.
Ενώ ένας δεύτερος κορεατικός πόλεμος μπορεί να τελειώσει με την εκμηδένιση του στρατού της Βόρειας Κορέας και του καθεστώτος του Κιμ, οπωσδήποτε θα προκαλέσει ανείπωτες χιλιάδες νεκρούς Νότιο-Κορεάτες και Αμερικανούς.
Και ο Κιμ ξέρει πως όσο περισσότερους Αμερικανούς θέσει υπό την απειλή των πυρηνικά οπλισμένων πυραύλων του, τόσο θα είναι μικρότερος ο πειρασμός των Αμερικανών να του επιτεθούν.
Ο υπολογισμός του μέχρι τώρα έχει αποδειχτεί σωστός.
Εφόσον δεν παρατραβά το σκοινί, για να αναγκάσει τον Τραμπ να διαλέξει τον πόλεμο από το να ζει με μια Βόρειο Κορέα που θα μπορεί να βρέχει πυρηνικούς πυραύλους στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Κιμ μπορεί να νικήσει στην αναμέτρηση.
Γιατί; Επειδή οι παραχωρήσεις που ζητά ο Κιμ δεν υπερβαίνουν τα όρια του απαράδεκτου.
Τι θέλει ο Κιμ;
Κατ αρχήν θέλει τον τερματισμό των κοινών γυμνασίων ΗΠΑ-Νότιας Κορέας, τις οποίες βλέπει ως πιθανό προοίμιο αιφνιδιαστικής επίθεσης. Θέλει τον τερματισμό των κυρώσεων, αμερικανική αναγνώριση του καθεστώτος και αποδοχή της ιδιότητάς του ως πυρηνικής δύναμης. Καταληκτικά θέλει την αποχώρηση όλων των αμερικανικών δυνάμεων από την Νότιο Κορέα και διεθνή βοήθεια.
Προηγούμενες κυβερνήσεις –Κλίντον, Μπους ΙΙ και Ομπάμα- είχαν δει πολλά από αυτά τα αιτήματα ως διαπραγματεύσιμα. Και η αποδοχή μερικών ή ακόμη και όλων δε θα συνεπήγετο μεγάλη απειλή για την αμερικανικήν ασφάλεια ή ζωτικά συμφέροντα.
Θα επέφερε, ωστόσο, σημαντική απώλεια γοήτρου.
Αποδοχή τέτοιων αξιώσεων από τις ΗΠΑ θα αποτελούσε θρίαμβο για τον Κι -επιβραβεύοντας την ριψοκίνδυνη πυρηνική στρατηγική- και διπλωματική ήττα για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Μικρός Ρουκετάνθρωπος θα είχε υπερτερήσει του Ντόναλντ.
Επιπλέον η αξιοπιστία της αμερικανικής πυρηνικής αποτροπής θα είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση. Η Νότιος Κορέα και η Ιαπωνία θα έκριναν πως πρέπει να σκεφτούν τα δικά του μέσα αποτροπής, φοβούμενες πως οι ΗΠΑ δεν θα εξέθεταν ποτέ την χώρα τους σε κίνδυνο, αλλά θα επέλεγαν μια συμφωνία, σε βάρος τους.
Θα μπορούσαμε να ακούσουμε ξανά τις κραυγές για «Μόναχο» (Σημ: άγγλο-γαλλική συμφωνία με τον Χίτλερ) και η σκιά του Νέβιλ Τσάμπερλαιν θα ανακαλείτο επί σκηνής για το τελετουργικό του αναθέματος.
Και εντούτοις είναι καιρός για την αλήθεια: Η αξίωσή μας για την αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής Χερσονήσου δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί, εκτός με αμερικανικό πόλεμο και κατάληψη της Βόρειας Κορέας.
Ο Κιμ είδε πως ο Μπους ΙΙ, όταν εξυπηρετούσε τα συμφέροντά μας, αποσύρθηκε από την τριαντάχρονη Συνθήκη (ΑΒΜ) Αντί-Βαλλιστικών Πυραύλων με την Μόσχα. Είδε επίσης πως, αφού εγκατέλειψε όλα τα όπλα του μαζικής καταστροφής, για να τα βρει με την Δύση, ο Μουαμάρ Καντάφι δέχτηκε επίθεση από το ΝΑΤΟ και κατέληξε να τον λυντσάρουν.
Μπορεί να βλέπει ο Κιμ πόσο τιμούν οι Αμερικανοί την υπογραφή τους σε πυρηνικές συνθήκες, παρακολουθώντας στην Εθνική Επιτροπή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος τα ουρλιαχτά για να σκιστεί η συνθήκη με το Ιράν και να γίνει «αλλαγή καθεστώτος» στην Τεχεράνη -παρά το γεγονός ότι το Ιράν επιτρέπει στους παρατηρητές του ΟΗΕ να αλωνίζουν στη χώρα για να βεβαιωθούν πως δεν υπάρχει πυρηνικό πρόγραμμα.
Για τους μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εχθρούς της Αμερικής το δίδαγμα είναι ξεκάθαρο: Παράδωσε τα όπλα σου μαζικής καταστροφής και θα τελειώσεις σαν τον Καντάφι και τον Σαντάμ Χουσεΐν. Φτιάξε πυρηνικά όλα που να απειλούν τους Αμερικανούς και αποκτάς σεβασμό.
Ο Κιμ Γιονγκ Ουν θα ήταν ανόητος να εγκαταλείψει τους πυραύλους του και τα πυρηνικά του βλήματα, και ενώ μπορεί να είναι πολλά άλλα πράγματα, ανόητος δεν είναι.

Πλησιάζουμε στο σημείο όπου η επιλογή είναι ανάμεσα σ’ έναν πόλεμο με την Βόρειο Κορέα όπου χιλιάδες θα πεθάνουν, ή στην επιβεβαίωση ότι οι ΗΠΑ δεν είναι διατεθειμένες να εκθέσουν την χώρα τους σε κίνδυνο για να εμποδίσουν τον Κιμ να έχει αυτό πού ήδη έχει –πυρηνικά όπλα και πυραύλους για την εκτόξευσή τους στον στόχο.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Πώς να Εμπιστευτεί τις ΗΠΑ η Βόρεια Κορέα, Βλέποντας το Μητρώο της δράσης τους;


του Ted Galen Carpenter, ”The American Conservative” 29-11-17

«Είναι οδυνηρό για έναν Αμερικανό να ομολογεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποκτήσει και πολύ δίκαια μια φήμη κατεργαριάς στην εξωτερική πολιτική τους. Αλλά τα αποδεικτικά στοιχεία αυτής της διάγνωσης είναι πολύ σημαντικά.»
Το άρθρο δημοσιεύεται στο όργανο Αμερικανών Συντηρητικών.

Μετάφραση:Μιχαήλ Στυλιανού

Το θεμέλιο επιτυχούς διπλωματίας οποιασδήποτε χώρας είναι η φήμη της για αξιοπιστία και φερεγγυότητα. Οι κυβερνήσεις φυλάγονται να συνάψουν συμφωνίες μ’ έναν διαπραγματευτικό εταίρο που παραβιάζει ισχύουσες υποχρεώσεις και βαρύνεται με ιστορικό διπροσωπίας. Πρόσφατες αμερικανικές κυβερνήσεις αγνόησαν αυτή την αρχή και οι πράξεις τους είχανε μείζονα αρνητικό αντίκτυπο, τραυματίζοντας κάθε φορά την αμερικανική εξωτερική πολιτική.

Οι συνέπειες προηγουμένων εξαπατήσεων φαίνονται καθαρότερα στην διεξαγόμενη προσπάθεια να επιτευχθεί μια διπλωματική λύση στην πυρηνική κρίση της Βόρειας Κορέας. Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ανατολική Ασία, ο πρόεδρος Τραμπ συνέστησε στο καθεστώς του Κιμ Γιονγκ Ουν «να έρθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» και «να κάνει το σωστό» -να εγκαταλείψει τα προγράμματα πυρηνικών όπλων και βαλλιστικών πυραύλων. Υποτίθεται πως αυτή η παραχώρηση θα οδηγούσε στην άρση ( ή τουλάχιστον στην ελάφρυνση) των διεθνών οικονομικών κυρώσεων και σε ομαλότερες σχέσεις μεταξύ της Πυόνγκ Γιανγκ και της διεθνούς κοινότητας.

Δυστυχώς οι ηγέτες της Βόρειας Κορέας έχουν κάθε λόγο να δυσπιστούν στα αμερικανικά καλοπιάσματα. Η προφανής προσπάθεια του Τραμπ να παραβιάσει την υποχρέωση της Ουάσιγκτον να σεβαστεί τους όρους της συμφωνίας με το Ιράν –την οποία οι ΗΠΑ και άλλες μεγάλες δυνάμεις υπέγραψαν το 2015 για να περιορίσουν το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης- ασφαλώς δεν ενισχύει τα κίνητρα της Β. Κορέας να υπογράψει μια παρόμοια συμφωνία. Η απόφαση του Τραμπ να άρει την αμερικανική επικύρωση της προσήλωσης του Ιράν στους όρους της συμφωνίας, παρά το γεγονός ότι και ο ΟΗΕ επιβεβαιώνει τον σεβασμό της συμφωνίας από το Ιράν, εμφανίζεται τουλάχιστον κακόπιστη.

Η Βόρειος Κορέα θα πρέπει να έχει κατά νουν και μιαν άλλη περίπτωση, που εγείρει ακόμη ισχυρότερες αμφιβολίες για την αξιοπιστία των ΗΠΑ. Ο δικτάτωρ της Λιβύης Μουαμάρ Καντάφι συνθηκολόγησε στο πυρηνικό ζήτημα τον Δεκέμβριο του 2003,εγκαταλείποντας το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας του και επαναλαμβάνοντας την προσήλωσή του στην Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων. Σε αντάλλαγμα, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ήραν τις οικονομικές κυρώσεις και καλωσόρισαν την επιστροφή της Λιβύης στην κοινότητα των ευυπόληπτων εθνών. Μόλις εφτά χρόνια αργότερα, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του Καντάφι, εξαπολύοντας βομβαρδισμούς και πυραυλικές επιθέσεις σε ενίσχυση ανταρτών για την ανατροπή του ισχυρού ανδρός της Λιβύης. Η Βόρειος Κορέα και άλλες δυνάμεις κράτησαν σημείωση της τύχης του Καντάφι, γεγονός που καθιστά σχεδόν αδύνατο το ήδη δύσκολο έργο επίτευξης μιας συμφωνίας από-πυρηνοποίησης με την Πυονγκ Γιανγκ.

Η επίθεση στη Λιβύη κηλίδωσε και με άλλο τρόπο την φήμη της Αμερικής. Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στο ΝΑΤΟ επέβαλαν το σχέδιό τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να περάσουν μιαν απόφαση που να εγκρίνει μια στρατιωτική επέμβαση για την προστασία αθώων αμάχων. Η Ρωσία και η Κίνα δεν άσκησαν βέτο στο ψήφισμα ύστερα από διαβεβαιώσεις της Ουάσιγκτον πως η στρατιωτική δράση θα ήταν περιορισμένης κλίμακας και αποκλειστικά για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Μόλις άρχισε η επίθεση, γρήγορα έγινε αντιληπτό πως το ψήφισμα δεν ήταν παρά το φύλλο συκής για έναν ακόμη πόλεμο αλλαγής καθεστώτος, υπό αμερικανική ηγεσία.

Το Πεκίνο και ιδιαίτερα η Μόσχα, είναι ευνόητο πως αισθάνθηκαν εξαπατημένοι. Ο Αμερικανός υπουργός Αμύνης Ρόμπερτ Γκέιτς περιέγραψε λακωνικά την αντίδραση των Ρώσων ως εξής:

Οι Ρώσοι ήσαν πεπεισμένοι αργότερα ότι είχαν εξαπατηθεί στη Λιβύη. Είχαν πειστεί να απόσχουν στον ΟΗΕ με το επιχείρημα πως το ψήφισμα πρόβλεπε μιαν ανθρωπιστική αποστολή για την αποτροπή της σφαγής αμάχων. Ωστόσο καθώς ο κατάλογος στόχων των βομβαρδισμών αύξαινε σταθερά, έγινε φανερό ότι ελάχιστοι στόχοι είχαν αποκλειστεί και ότι το ΝΑΤΟ ήταν αποφασισμένο να βγάλει τον Καντάφι από τη μέση. Πεπεισμένοι ότι τους εξαπάτησαν, οι Ρώσοι θα εμπόδιζαν στη συνέχεια οποιαδήποτε μελλοντικά ψηφίσματα, όπως κατά του Προέδρου ΄Ασαντ της Συρίας.

Το επεισόδιο της Λιβύης δεν ήταν η πρώτη περίπτωση όπου οι Ρώσοι αντιλήφθηκαν πως οι Αμερικανοί ηγέτες τους είχαν κυνικά εξαπατήσει. Η Μόσχα βεβαιώνει ότι όταν η Ανατολική Γερμανία αποσυντέθηκε το 1990, τόσο ο Αμερικανός υπουργός των Εξωτερικών Τζέιμς Μπέϊκερ όσο και ο Γερμανός υπουργός των Εξωτερικών Χανς Ντίτριχ Γκένσερ έδωσαν προφορικές διαβεβαιώσεις ότι, εάν η Ρωσία δεχόταν μιαν ενωμένη Γερμανία μέσα στο ΝΑΤΟ, η συμμαχία δεν θα επεκτεινόταν πιο πέρα από τα ανατολικά σύνορα της Γερμανίας. Η επίσημη αμερικανική θέση ότι δεν υπάρχει καμιά έγγραφη απόδειξη τέτοιου περιορισμού είναι σωστή –και η σαφήνεια, η έκταση και η διάρκεια μια προφορικής υπόσχεσης να μην επεκταθούν αποτελούν ασφαλώς αντικείμενο σφοδρής διαμάχης. Αλλά το να προσφεύγεις στην υπεκφυγή «δεν διαθέτεις γραφτή απόδειξη» δεν εμπνέει εμπιστοσύνη σε μιαν άλλη κυβέρνηση.

Δεν έχει όρια φαίνεται η όρεξη της Ουάσιγκτον να απομονώσει τη Ρωσία. Το ΝΑΤΟ πρόσθεσε στα μέλη του ακόμη και τις Βαλτικές Δημοκρατίες που ήσαν τμήμα της ίδιας της Σοβιετικής ΄Ενωσης. Στις αρχές του 2008, ο πρόεδρος Τζωρτζ Μπους προσπάθησε ανεπιτυχώς να εντάξει στο ΝΑΤΟ την Γεωργία και την Ουκρανία, που θα αποτελούσε άλλη μια μιαν προέκταση της συμμαχίας στα ανατολικά. Αλλά αυτή τη φορά ο Βλαντιμίρ Πούτιν και άλλοι Ρώσοι ηγέτες έγιναν περισσότερο από έξαλλοι.

Ο Μπους δεν μπορούσε να διαλέξει χειρότερο χρόνο για την λαθροχειρία του. Ήρθε στην συνέχεια της ρωσικής αγανάκτησης για μιαν άλλη επίδειξη της αμερικανικής κακοπιστίας. Το 1999 η Μόσχα είχε με το ζόρι δεχτεί μιαν εντολή του ΟΗΕ που εξουσιοδοτούσε στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Σερβία, μια παραδοσιακή φίλη της Ρωσίας. Οι βομβαρδισμοί και οι επακόλουθες ενέργειες του ΝΑΤΟ για να αποσπάσουν και καταλάβουν την ανήσυχη σερβική επαρχία του Κοσσόβου, έγιναν με την πρόφαση της προστασίας αμάχων από ωμότητες, την ίδια «ανθρωπιστική» δικαιολογία που θα χρησιμοποιούσε η Δύση στη συνέχεια και στη Λιβύη.

Εννέα χρόνια μετά την επέμβαση στο Κόσσοβο, οι ΗΠΑ υιοθέτησαν μια τακτική αμφιλογίας και προφάσεων, δείχνοντας μια πλήρη περιφρόνηση για τα συμφέροντα και τις ανησυχίες της Ρωσίας. Το Κόσσοβο ήθελε να κηρύξει την επίσημη ανεξαρτησία του από την Σερβία, αλλά ήταν σαφές ότι αυτή η ενέργεια θα συναντούσε ένα βέβαιο ρωσικό (και πιθανό κινεζικό) βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Ουάσιγκτον και ο επί του θέματος συνασπισμός εταίρων της στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση αντιπαρήλθαν με θράσος το Συμβούλιο Ασφαλείας και αναγνώρισαν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. Επρόκειτο για μιαν ακραία επίμαχη ενέργεια, στην οποία δεν συμφώνησαν ούτε καν όλα τα μέλη της ΕΕ, αφού ορισμένα (λ.χ. η Ισπανία) έχουν τα δικά τους αποσχιστικά προβλήματα.

Οι ηγέτες της Ρωσίας διαμαρτυρήθηκαν έντονα και προειδοποίησαν ότι η ενέργεια της Δύσης καθιερώνει ένα επικίνδυνο, αποσταθεροποιητικό διεθνές προηγούμενο. Η Ουάσιγκτον απέρριψε τις διαμαρτυρίες τους, επιχειρηματολογώντας πως το Κόσσοβο αποτελεί μιαν μοναδική ειδική περίπτωση. Ο υφυπουργός των Εξωτερικών Νίκολας Μπερνς διατύπωσε επί λέξει αυτό το επιχείρημα τον Φεβρουάριο του 2008 σε ένα μπρίφινγκ του Στέητ Ντιπάρτμεντ. Τόσο ο παραλογισμός όσο και η αλαζονεία αυτής της τοποθέτησης σου κόβει την αναπνοή.

Είναι οδυνηρό για έναν Αμερικανό να ομολογεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποκτήσει και πολύ δίκαια μια φήμη κατεργαριάς στην εξωτερική πολιτική τους. Αλλά τα αποδεικτικά στοιχεία αυτής της διάγνωσης είναι πολύ σημαντικά. Πράγματι δόλια αμερικανική συμπεριφορά στην επέκταση του ΝΑΤΟ και στη λύση του πολιτικού καθεστώτος του Κοσσόβου μπορεί να είναι ο σημαντικότερος παράγων στην δηλητηριασμένη σχέση με την Μόσχα. Ο φάκελος πεπραγμένων των ΗΠΑ για δολιότητα και προδοσία είναι ένα λόγος γιατί οι προοπτικές λύσης του πυρηνικού θέματος της Βόρειας Κορέας με διπλωματικά μέσα είναι τόσο σκοτεινές.



Οι πράξεις έχουν συνέπειες. Και η φήμη της Ουάσιγκτον για κατεργάρικη συμπεριφορά έχει περιπλέξει την επιδίωξη των στόχων εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής. Αυτό είναι ένα κλασσικό παράδειγμα μεγάλης δύναμης που πυροβολεί τα πόδια της.         
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Σιωπή των Καθεστωτικών ΜΜΕ και Φίμωση Διαδικτύου


 Paul Graig Roberts, 28-11-17

[Η καμπάνα συναγερμού που απεγνωσμένα χτυπά με το σημερινό άρθρο του ο γνωστός μας Αμερικανός Νέστορας της οικονομικής επιστήμης, της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, περιέχει ειδήσεις σημαδιακές για το που ωθείται ο κόσμος, επιμελώς αποκρυπτόμενες από τα Δυτικά Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης (ή επιλεκτικής Εξαγρίωσης) και φυσικά απρόσιτες στην -από τις ίδιες πηγές αρδευόμενη- ελλαδική κοινή γνώμη. Το άρθρο είναι σύντομο όσο και μεστό ουσίας, και προσφέρει όαση διαφυγής από την κυρίαρχη εσωτερική διαμάχη αντιζήλων σε ουκρανικούς και σαουδαραβικούς έρωτες. ]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Σύμφωνα με πληροφορίες του βρετανικού Τύπου, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν συνέστησε στις ρωσικές βιομηχανίες να ετοιμάζονται ώστε να είναι σε θέση να κάνουν μια γοργή μεταστροφή προς πολεμική παραγωγή.
Είναι σαφές ότι η ρωσική κυβέρνηση δεν θα προέβαινε σε μια τέτοιαν ανακοίνωση παρά μόνο εάν ήταν πεπεισμένη ότι η προοπτική ενός πολέμου με την Δύση είναι πραγματική. Στη στήλη μου για αρκετό καιρό τονίζω ότι οι συνέπειες εχθρικών ενεργειών, από την Ουάσιγκτον και τους Ευρωπαίους υπηρέτες της, επί χρόνια στρεφόμενων εναντίον της Ρωσίας οδηγούν στον πόλεμο.
Είναι ευνόητο ότι το θηριώδες αμερικανικό τραστ συμφερόντων στρατιωτικών και ασφάλειας έχει ανάγκην ενός πειστικού εχθρού για να δικαιολογεί τον τεράστιο προϋπολογισμό δαπανών του, ότι οι παράφρονες νέο-συντηρητικοί βάζουν την παρανοϊκή ιδεολογία του αμερικανικού ηγεμονισμού πάνω από την επιβίωση του πλανήτη και ότι Χίλαρυ και ηγεσία των Δημοκρατικών θα κάνουν τα πάντα για να ανατρέψουν την εκλογική νίκη του Τραμπ. Αυτό που είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς είναι γιατί οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες είναι πρόθυμοι να βάλουν σε κίνδυνο τις χώρες τους για το χατίρι της Ουάσιγκτον.
Και ωστόσο το κάνουν. Για παράδειγμα, στις 13 Νοεμβρίου η πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέϊ είπε πως η Ρωσία είναι απειλή για την διεθνή ασφάλεια και ότι επεμβαίνει στις ευρωπαϊκές εκλογές και στις επικοινωνίες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Δεν υπάρχουν γι’ αυτούς του ισχυρισμούς αποδείξεις, όπως δεν υπάρχουν και για τους ισχυρισμούς της Ουάσιγκτον. Παρά ταύτα οι ισχυρισμοί συνεχίζονται και πολλαπλασιάζονται. Τώρα η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση οργανώνει πρώην επαρχίες της Σοβιετικής ΄Ενωσης –Λευκορωσία, Μολδαβία, Ουκρανία, Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν- σ’ έναν «Ανατολικό Συνεταιρισμό» με την Ε.Ε.
Με άλλα λόγια, η Δύση απροκάλυπτα οργανώνει πρώην επαρχίες της Μόσχας εναντίον της Ρωσίας, για την οποία η Τερέζα Μέϊ τους δήλωσε πως είναι «απειλή» και εχθρικό κράτος. Η Ρωσία ξέρει βεβαίως ότι οι εναντίον της κατηγορίες δεν έχουν βάση και τις θεωρεί ως του ίδιου φυράματος με εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν, του Καντάφι και του ΄Ασαντ, για να δικαιολογηθούν οι στρατιωτικές επιθέσεις στο Ιράκ, στην Λιβύη και στην Συρία. Πεπεισμένη πως ετοιμάζουν επίθεση εναντίον της, η Ρωσία ετοιμάζεται να πολεμήσει.
Για σκεφτείτε το μια στιγμή. Ο κόσμος οδηγείται σε ολοκαύτωμα απλά και μόνο επειδή ένα άπληστο, διεφθαρμένο αμερικανικό σύμπλεγμα συμφερόντων στρατιωτικών και ασφάλειας χρειάζεται έναν εχθρό, για να δικαιολογήσει τα τεράστια κονδύλια δαπανών του, επειδή η Χίλαρυ και το Δημοκρατικό Κόμμα δεν μπορούν να χωνέψουν μιαν πολιτική ήττα και επειδή οι νέο-συντηρητικοί είναι ιδεολόγοι της Αμερικανικής Υπεροχής. Τώρα, που είναι η διαφορά ανάμεσα στην μισητή «Λευκή Υπεροχή» και την Αμερικανική Υπεροχή που εκθείασε ο ίδιος ο Ομπάμα; Γιατί η «Λευκή Υπεροχή» αποτελεί αποκρουστική ρατσιστική βλασφημία και η Αμερικανική Υπεροχή δώρον Θεού προς το «υπερούσιο» και «απαραίτητο έθνος»;
Η ρωσική κυβέρνηση εξέφρασε δημόσια την ανησυχία της ότι η Ρωσία έχει οριστεί ως στόχος στρατιωτικής επίθεσης. Όπως εγώ –αλλά όχι οι Τάϊμς της Ν. Υόρκης, η Ουάσιγκτον Ποστ, η το CNN- επεσήμανα, ο υπαρχηγός της ρωσικής στρατιωτικής διοίκησης επιχειρήσεων εξέφρασε δημόσια την ανησυχία του ότι η Ουάσιγκτον ετοιμάζει μιαν αιφνιδιαστική πυρηνική  επίθεση εναντίον της Ρωσίας. Ο Πρόεδρος Πούτιν επέσυρε πρόσφατα την προσοχή στο γεγονός ότι η Ουάσιγκτον πραγματοποιεί συλλογή ρωσικού DNA για ένα εργαστήριο ανάπτυξης όπλων της αμερικανικής αεροπορίας, γεγονός που σημαίνει την καλλιέργεια ενός βιολογικού όπλου ειδικής ρωσικής στόχευσης. Σε πλείστες περιπτώσεις η Ρωσία επέσυρε την προσοχή στις αμερικανικές και Νατοϊκές στρατιωτικές βάσεις στα σύνορά της, παρά τις προηγούμενες διαβεβαιώσεις διαδοχικών αμερικανικών κυβερνήσεων πως αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ.
Θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί δεν είναι το κύριο θέμα της δημόσιας και πολιτικής συζήτησης ότι η Ουάσιγκτον έχει πείσει την Ρωσία, μιαν πρωτεύουσα στρατιωτική και πυρηνική δύναμη, ότι πρόκειται να υποστεί επίθεση. Αντίθετα ακούμε για ποδοσφαιριστές που γονατίζουν για τον εθνικόν ύμνο, ψευδείς ειδήσεις για «ρωσικές υποκλοπές», για «σφαγή στο Λας Βέγκας κ.ο.κ.

Θα πρέπει επίσης να αναρωτηθούμε για πόσο καιρό ακόμη η Ουάσιγκτον θα μας επιτρέπει να μεταδίδουμε, μέσω ιντερνέτ, τις πραγματικές ειδήσεις, αντί των ψεύτικών ειδήσεων που χρησιμοποιεί η Ουάσιγκτον για να ελέγχει τις εξηγήσεις. Η προσπάθεια του προέδρου της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Επικοινωνιών να καταλύσει την ουδετερότητα του Διαδικτύου και άλλες παράλληλες επιχειρήσεις δυσφήμησης των αντικειμενικών ειδήσεων ως ρωσικής προπαγάνδας υποδηλώνουν ότι η Ουάσιγκτον συμπέρανε πως για να πολεμήσει την Ρωσία η Ουάσιγκτον πρέπει να πολεμήσει και την αλήθεια.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
  Υπαινιγμοί για χρηματισμό 226 Ευρωβουλευτών 
 και συνέργεια της Κομισιόν με τo Δίκτυο Σόρος. 
 Πρόκληση για την σύσταση ειδικής επιτροπής για έρευνα
« διεθνούς πολιτικής συνωμοσίας υψίστου επιπέδου».


Του Μιχαήλ Στυλιανού

Συνταρακτικές αποκαλύψεις, την περασμένη Τρίτη στην Ευρωβουλή, για την διάβρωση και συνέργεια της νομενκλατούρας  του Καθεστώτος των Βρυξελλών  στις καταχθόνιες εκστρατείες του Τζωρτζ Σόρος, για την εθνική μετάλλαξη και κονιορτοποίηση των κρατών της Ευρώπης, προσέκρουσαν στο φράγμα του ήχου των καθεστωτικών ΜΜΕ και κρατήθηκαν σε απόσταση ασφαλείας  από την ευρύτερη ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Δράστης των αποκαλύψεων ήταν  ο Βρετανός ευρωβουλευτής Νάϊτζελ Φάρατζ , Νέμεση του ευρωπαϊκού πολιτικού Πρυτανείου και πρωταγωνιστής της βρετανικής αποχώρησης, ο οποίος, στα δυόμισι λεπτά που του διατέθηκαν, προκάλεσε σεισμικά ρήγματα στην ήδη ηθικά ξεφτισμένη πρόσοψη του ενωσιακού οικοδομήματος.
Με φράσεις κοφτές ως ριπή μαστιγίου και επικαλούμενος κείμενα της Οργάνωσης «Ανοιχτή Κοινωνία», (εγκεφάλου των ποικιλώνυμων διεθνών πλοκάμων του τερατώδους πολύποδα του Συστήματος Σόρος), ο κ Φάρατζ προκάλεσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να συγκροτήσει μιαν ειδική επιτροπή ερεύνης των στοιχείων μιας «υψίστου επιπέδου ιστορικής περίπτωσης  διεθνούς πολιτικής συνωμοσίας», καταγγέλλοντας:
--Ότι ο πολυδισεκατομμυριούχο κερδοσκόπος «ανθρωπιστής» Σόρος προικοδότησε προ μηνός με το ποσό των 18 δισεκατομμυρίων την οργάνωση «Ανοικτή Κοινωνία», η οποία διεξάγει διεθνείς εκστρατείες για την ελεύθερη κίνηση πληθυσμών και «υποστηρίζει υπερεθνικές δομές και οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση».
--Ότι η επιρροή της οργάνωσης Σόρος στην Ευρωβουλή και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή «είναι πραγματικά εξαιρετική».
--Ότι σε βίβλο της οργάνωσης καταγράφονται ονομαστικώς 226 μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ως «αξιόπιστοι φίλοι» της.
-- Ότι η οργάνωση Ανοιχτή Κοινωνία κομπάζει ότι πραγματοποίησε πέρυσι 42 (!) συναντήσεις συνεργασίας  με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν).
-- Ότι την προηγούμενη εβδομάδα, στην σύσκεψη των Προέδρων, ο κ. Βέρχοσταντ έδωσε μάχη πιέσεων υπέρ του κ. Σόρος, στον αγώνα που διεξάγεται εναντίον του κ. Βίκτορα ΄Ορμπαν, πρωθυπουργού της Ουγγαρίας.
--Ότι μέλος της οργάνωσης Ανοιχτή Κοινωνία του Σόρος είναι ο Βρετανός βουλευτής Μπεν Μπράντσω, που υποκίνησε συζήτηση στο Βρετανικό Κοινοβούλιο εάν η χρηματοδότηση της εκστρατείας του «Brexit» προήλθε από τις  εξωχώριες καταθέσεις  των Παραδείσιων νήσων.
«Όταν μιλάμε για λεφτά, όταν μιλάμε για  υπονόμευση και για συνέργεια, εγώ διερωτώμαι- κάγχασε ο κ. Φάρατζ- εάν κοιτάζουμε σε λάθος κατεύθυνση. . .Εάν λοιπόν πρόκειται να κάνουμε μια συζήτηση για πλήρη πολιτική και οικονομική διαφάνεια, ας το κάνουμε…»
Και στο σημείο αυτό πυροδότησε την καταληκτική έκρηξη, που έσβησε αστραπιαία τα ειρωνικά μειδιάματα από τα πρόσωπα ορισμένων ακροατών του: Ανήγγειλε ότι απηύθυνε στους 226 Ευρωβουλευτές, που κατονομάζονται ως  «έμπιστοι φίλοι» από την οργάνωση «Ανοιχτή Κοινωνία», από μίαν επιστολή με τα ερωτήματα:
-Δεχτήκατε ποτέ χρήματα, αμέσως ή εμμέσως, από την οργάνωση του Τζωρτζ Σόρος;
-Σε πόσες από τις εκδηλώσεις της συμμετείχατε;
- Θα μπορούσατε να μας δώσετε έναν κατάλογο όλων των συναντήσεών σας και όλων των αντιπροσώπων, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Τζωρτζ Σόρος;
«Πιστεύω-κατέληξε-  ότι αυτό το Κοινοβούλιο οφείλει να συγκροτήσει μιαν ειδικήν επιτροπή ερεύνης όλων αυτών των στοιχείων. Επειδή φοβούμαι ότι μπορεί να αντιμετωπίζουμε μιαν υψίστου επιπέδου ιστορική περίπτωση διεθνούς πολιτικής συνωμοσίας».

 Εργα και Στόχοι Μετανεωτερικής Λερναίας ΄Ύδρας                                                                                                      
Για την κατανόηση και αξιολόγηση -από τον απληροφόρητο (από τα καθεστωτικά ΜΜΕ) αναγνώστη- των καταγγελιών Φάρατζ, χρήσιμες είναι οι ακόλουθες πληροφορίες, σε πολύ περιληπτική παρουσίαση:
 Ο πολυδισεκατομμυριούχος «ανθρωπιστής» Τζωρτζ Σόρος, Ούγγρος Εβραίος, στον πόλεμο καταδότης Εβραίων της  Βουδαπέστης και συνεργός των Ες Ες στις συλλήψεις και λεηλασίες περιουσιών τους, μετά την διάλυση της Σοβιετικής ΄Ενωσης ίδρυσε στην Λετονία την οργάνωση «Ανοιχτή Κοινωνία» και κατέστησε αυτή της χώρα εργαστήριο και πρότυπο πολιτικής και πολιτιστικής μετάλλαξης, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς  των εμπνευστών και συγχρηματοδοτών  ενός προγράμματος παγκοσμίων διαστάσεων.
 Με την μέθοδο της άμεσης ή έμμεσης εξαγοράς, της διείσδυσης σε όλους τους βαθμούς της εκπαίδευσης, της ενημέρωσης, της πολιτικής, της Δικαιοσύνης και της άμυνας, βαθμιαία μια  χώρα γίνεται υποχείριο της πλούσια  χρηματοδοτούμενης συνωμοτικής Διεθνούς Οργάνωσης.
Μετά την απόλυτη επιτυχία του πειράματος και την διαμόρφωση του προτύπου στην Λετονία, εξαπολύθηκε η εκστρατεία της εξάπλωσής του, για την δημιουργία μιας νέας διεθνούς τάξης πραγμάτων -με την μορφή  παγκόσμιου πληθυσμού, από ενιαία, απάτριδα και πολυπολιτισμική πανσπερμία άλογων, ανερμάτιστων, και εύχρηστων ανθρωποειδών, υποκειμένων σε διαχείριση και από  ηλεκτρονικά ελεγχόμενο παγκόσμιο σύστημα.  

ΜΚΟ-Πλόκαμοι του Δικτύου   
                 
Παραρτήματα του Πανεπιστημίου της Οργάνωσης Σόρος στην Λετονία ξεφύτρωσαν και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, με πολλαπλασιασμό των υποτροφιών για την παραγωγή αποστόλων της.  Παρακλάδια της «Ανοιχτής Κοινωνίας» εξαπλώθηκαν ως πυκνό πλέγμα πλοκάμων σ’ ολόκληρη την ήπειρο, από τον Καύκασο ως τον Ατλαντικό και επέκεινα, ως ΜΚΟ υπό διάφορες ονομασίες  ανθρωπιστικής ή εκπαιδευτικής μεταμφίεσης, πάντοτε αγωγοί κεφαλαίων εξαγοράς, στρατολόγησης,  διείσδυσης και κατάκτησης θέσεων επηρεασμού και ελέγχου.
΄Οπου η Οργάνωση-οδοστρωτήρας συναντά εστίες αντιστάσεως, πολιτικές,  θρησκευτικές ή κρατικές, κινητοποιεί  τους τοπικούς και εξωτερικούς  μοχλούς και συμμάχους της για την εξάλειψή τους. Με την γιγάντωση της στην πάροδο των χρόνων και την επέκταση σ’ επιχειρήσεις ανατροπής καθεστώτων, διαθέτει ως συμμάχους ισχυρούς αμερικανικούς και διεθνείς οργανισμούς. Από παρόμοιες συμμαχίες ξεπήδησαν οι ποικιλόχρωμες «επαναστάσεις» σε διάφορες χώρες της τέως Σοβιετικής ΄Ενωσης , της Β. Αφρικής και Μ. Ανατολής. 
Η έντονη δράση της «ανθρωπιστικής οργάνωσης» του Σόρος και των ποικιλώνυμων κλάδων της (ΜΚΟ) στη Ρωσία προκάλεσε την καταγγελία της στη Βουλή  και την χαλιναγώγησή της με μέτρα αυστηρού ελέγχου, κυρίως οικονομικού.
Στην Ουκρανία  η Οργάνωση Σόρος συνεργάστηκε δραστήρια με αμερικανικούς κρατικούς οργανισμούς, όπως το Εθνικό ΄Ιδρυμα για την Δημοκρατία (NED) και το Στέητ Ντιπάρτμεντ, στην οργάνωση της «επανάστασης»,( με την συμμετοχή των ναζιστικών ταγμάτων Αζόφ και Σβόμποντα), για την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και στο ΝΑΤΟ. Ο ίδιος ο Σόρος συμμετέσχε σε συσκέψεις πολιτικής του νέου καθεστώτος.

Ο Σόρος δεξιά και απέναντι στον σημερινό Ουκρανό πρόεδρο Ποροσένκο.                                         

Η Οργιαστική δράση του εμφυτεύματος Σόρος στην Ουγγαρία προκάλεσε τελικά την εξέγερση της εθνικιστικής κυβέρνησης του Βίκτορα ΄Ορμπαν, πρώτα με τον κρατικό έλεγχο του χρηματοδοτούμενου από το σύστημα Σόρος « Πανεπιστημίου Κεντρικής Ευρώπης» για την εκπαίδευση των «ελίτ» της περιοχής, το οποίο μεταξύ άλλων είχε το προνόμιο να δίνει διπλώματα με ισχύ και στις ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Όρμπαν το μετονόμασε σε Πανεπιστήμιο Σόρος και εισήγαγε μέτρα ελέγχου του, που αφορούν και στην ποιότητα και ιδιότητα των καθηγητών και  στην εν γένει λειτουργίας του, τα οποία προκάλεσαν κατακραυγή  από την Ε Ε και τις ΗΠΑ..
Το κονκλάβιο των Βρυξελλών ξιφούλκησε για την προστασία των αρχών της Δημοκρατίας και με τελεσίγραφο απείλησε με παραπομπή του Ορμπάν στην Ιερά Εξέταση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου  Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.  Ο Ούγγρος πρωθυπουργός κατήγγειλε τον Σόρος ότι ενθαρρύνει την  μεταναστευτική εισβολή στην Ευρώπη και προχώρησε στο επόμενο βήμα, αναθέτοντας στις μυστικές υπηρεσίες της χώρας του  τον έλεγχο της δράσης και των πηγών χρηματοδότησης των διαφόρων ΜΚΟ του Σόρος.
 Η συζητούμενη τώρα στην σύσκεψη των προέδρων   εφαρμογή κυρώσεων της ΕΕ σε βάρος της Ουγγαρίας, στην οποία αναφέρθηκε ο Νάϊτζελ Φάρατζ, θα παρουσιαστεί ως ποινή για την άρνηση της υποδοχής της καθορισμένης αναλογίας  προσφύγων/μεταναστών, όσο και για τα «ελλείμματα δημοκρατίας» στην Ουγγαρία.
Συμπτωματικά (;) και η Ουάσιγκτον ανήγγειλε προ ημερών  την διάθεση 750.000 δολαρίων για την ενίσχυση επιλεγμένων ουγγρικών ΜΜΕ, «για την αυξημένη πρόσβαση των Ούγγρων πολιτών στην αντικειμενική ενημέρωση επί εσωτερικών και διεθνών θεμάτων». Κατά το αιτιολογικό του Στέητ Ντιπάρτμεντ « το πρόγραμμα οφείλει να βελτιώσει την ποιότητα του παραδοσιακού και ηλεκτρονικού Τύπου και να αυξήσει την πρόσβαση του κοινού σε αξιόπιστη και αμερόληπτη ενημέρωση»…( Προφανώς δεν είναι ορατό στην Ουάσιγκτον το σαρκάζον οξύμωρο τέτοια ανακοίνωση να συμπίπτει  με πιέσεις από Κογκρέσο και ΜΜΕ για  την επιβολή λογοκρισίας των μέσων «αιρετικής» ενημέρωσης και με την έμμεση φίμωση του ρωσικού καναλιού ΡΤ, εξ αφορμής της αναπόδεικτης  ρωσικής  ανάμιξης  στην εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ.)
Στην Πολωνία  Μη Κυβερνητικά ΄Οργανα του Σόρος  καταγγέλθηκαν επίσης για την υποκίνηση διαδηλώσεων και ταραχών εναντίον της εθνικιστικής κυβέρνησης.. Και εδώ η Ευρωβουλή, με πλειοψηφία 315 ψήφων, αποφάσισε να ζητήσει από το Συμβούλιο να κηρύξει την Πολωνία παραβάτη «των αξιών της Ε Ε» και να της αναστείλει το δικαίωμα ψήφου για την άρνησή της να δεχτεί μετανάστες και για την υιοθέτηση δυο επίμαχων νομοσχεδίων δικαστικής μεταρρύθμισης. Τεράστιες διαδηλώσεις στους δρόμους της Βαρσοβίας, με το σύνθημα «Ανεξαρτησία-Κυριαρχία» να  δεσπόζει σε πανό και συνθήματα, ήταν η απάντηση των Πολωνών στις οθόνες του Euronews τις τελευταίες ημέρες.
Ουγγαρία- Πολωνία-Τσεχία και Σλοβακία  έχουν τώρα συγκροτήσει ΄Ενωση αντίστασης στα  σχέδια απεθνικοποίησης των Βρυξελλών και του Σόρος, με την επωνυμία Βίσενγκραντ, στην οποία αναμένεται να συνταχθεί και η Αυστρία υπό την μετεκλογική νέα κυβέρνησή της.
Η καταγγελία του Ούγγρου πρωθυπουργού για ενεργό «ενθάρρυνση» του μηχανισμού Σόρος στην εισβολή λαθραίων μεταναστών στην Ευρώπη  τεκμηριώνεται και με επίσημο διάβημα των ιταλικών αρχών τον Μάρτιο που ζητεί ευρωπαϊκή έρευνα, μετά από εκθέσεις της FRONTEX ότι σκάφη νοικιασμένα από ΜΚΟ στη Μεσόγειο ενεργούν ως πραγματικοί συνεργοί των δουλεμπόρων μεταφορέων.
Από Αλβανία και FYROM καταγγελίες για συνέργεια των αμερικανικών υπηρεσιών με τους τοπικούς πλοκάμους του συστήματος Σόρος  έφθασαν ως το Κογκρέσο, με εκπροσώπους να αναφέρονται σε χρηματοδότηση από το «Αμερικανικό ΄Ιδρυμα για την Δημοκρατία» πολιτικών, εφημερίδων και ραδιοτηλεοπτικών μέσων και την υποκίνηση διαδηλώσεων και ταραχών για την επιβολή πολιτικής υπέρ της ένταξης στην Ε Ε και στο ΝΑΤΟ. Επιβεβαίωση αυτής της συνέργειας σε επίπεδο κορυφής παρέσχε ενυπόγραφο μήνυμα του Σόρος στην «αγαπητή Χίλαρυ» Κλίντον, τότε υπουργό Εξωτερικών, με υποδείξεις χειρισμού μιας «επικίνδυνης σύγκρουσης» Μπερίσα-Ράμα στην Αλβανία, το οποίο αποκάλυψαν οι Γουίκυληκς. Για την εξομάλυνση και « διευκόλυνση της εισδοχής σε Ε.Ε./ ΝΑΤΟ» ο Σόρος της συνιστά την αποστολή μεσολαβητού από την Ε.Ε. (!) και της προτείνει τρία ονόματα για την επιλογή. ΄Ενας από τούς τρεις έφθασε στα Τίρανα εντός ημερών…
Στις ΗΠΑ τέτοια ήταν η εμπρηστική δραστηριότητα του πολύποδα Σόρος στις πολλαπλές βίαιες ταραχές για την ανατροπή του νέου προέδρου Τραμπ, ώστε λαϊκό ψήφισμα προς τον Λευκό Οίκο με αίτημα να αποκηρυχτεί ο Σόρος ως τρομοκράτης και να κατασχεθεί όλη η περιουσία του συγκέντρωσε 150.000 υπογραφές εντός εβδομάδος.

Στην Ελλάδα, προφανώς λόγω του απόρθητου τείχους πατριωτισμού και ηθικής ακεραιότητας, υπάρχει μια μοναδική μαρτυρία από το πακέτο  υποκλοπών των Αμερικανών Χάκερ DCLeaks, με ανάθεση συμβολαίου σε δύο ιθαγενείς, για την σύνταξη και αποστολή έκθεσης για την στάση της χώρας στο θέμα της Ουκρανίας και την εισήγηση εφημερίδων και ιστοσελίδων προς στρατολόγηση για πολιτική διαφώτιση. Την εργολαβία είχαν αναλάβει καθηγητής πανεπιστημίου, προϊόν της Οξφόρδης και δημοσιογράφος της Αυγής, στο Μαξίμου του Τσίπρα.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Sputnik News, 14-11-17

Tον Σεπτέμβριο, η υπηρεσία Τύπου του Ομοσπονδιακού Οργανισμού Στρατιωτικής-Τεχνικής Συνεργασίας ανακοίνωσε ότι η Μόσχα και η ΄Αγκυρα κατέληξαν σε συμφωνία για την παράδοση συστημάτων S-400 στην Τουρκία. Ο Ερντογάν δήλωσε ότι η Τουρκία είχε ήδη καταβάλει προκαταβολή για την αγορά.

Στις 29 Σεπτεμβρίου, ο προεδρικός βοηθός Βλαντιμίρ Κόζιν επιβεβαίωσε ότι η Τουρκία είχε δώσει προκαταβολή για την αγορά των S-400, προσθέτοντας ότι η παράδοση προβλέπεται για το 2019.

Στα τέλη Οκτωβρίου, ο στρατηγός Πετρ Πάβελ, της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ προειδοποίησε την Τουρκία ότι θα υπάρξουν συνέπειες εάν η χώρα αγοράσει το σύστημα αεράμυνας S-400, προσθέτοντας ότι αυτό θα εμπόδιζε την Τουρκία να αποτελέσει μέρος οποιουδήποτε ενιαίου συστήματος αεράμυνας.

Την Δευτέρα, ο Αμερικανός υπουργός Αμύνης, Τζιμ Μάτις, προειδοποίησε επίσης την Τουρκία για τις ανεπιθύμητες συνέπειες αυτής της απόφασης. Αλλά πρόσθεσε:

«Αυτό είναι κυρίαρχη απόφαση της Τουρκίας. Σαφώς αυτό (το ρωσικό σύστημα) δεν θα είναι δια-λειτουργικό με το ΝΑΤΟ. ΄Ετσι θα πρέπει να το μελετήσουν αν θέλουν να προχωρήσουν.»

Το S-400 Triumph κινητό σύστημα εδάφους-αέρος μεταφέρει πυραύλους τριών τύπων, ικανούς να καταστρέψουν ιπτάμενους στόχους σε μικρές έως εξαιρετικά μακρινές αποστάσεις. Ενσωματώνει πολύ-λειτουργικό ραντάρ και συστήματα αυτόνομης επισήμανσης και στόχευσης, εκτόξευσης αντιαεροπορικών πυραύλων και ένα κέντρο διοίκησης και ελέγχου.

Mετάφραση:Μ.Σ.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Με τηλεοπτική τυμπανοκρουσία και ως χαρμόσυνο άγγελμα εξόδου της Ελλάδος από την κρίση, μεταδίδονταν χθες οι δηλώσεις του Α. Τσίπρα στα δελτία ειδήσεων του διεθνούς γαλλόφωνου τηλεοπτικού δικτύου ΤV 5 Monde (γαλλο-βελγο-ελβετική κοινοπραξία), για πλεονασματικό ισολογισμό και «διάθεση ενάμισι δισεκατομμυρίου ευρώ για την ανακούφιση των ασθενεστέρων τάξεων»

Γενναιόδωρη διάθεση χρόνου του δελτίου, θαυμαστικοί τόνοι στην εκφώνηση, παρουσίαση τηλεοπτικού ρεπορτάζ της αναγγελίας από την Αθήνα και σχολιασμός για την «καλή ελληνική είδηση» και την αναμενόμενη «ανακούφιση των φτωχών στην Ελλάδα», προσφέρονταν ως ουρανόπεμπτο ηρεμιστικό των τυχόν ευαίσθητων ευρωπαϊκών συνειδήσεων που είχαν τραυματισθεί από τον σφαγιασμό ανθρώπων και θεσμών στην Ελλάδα στον βωμό του Μολώχ των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Η εξ Αθηνών θριαμβολογία έρχεται τώρα να αποστομώσει και να σιγάσει οριστικά διάφορες ανά τον κόσμο φωνές, δημοσιογράφων, οικονομολόγων, κοινωνιολόγων και πολιτικών, που αναφέρονταν στην ελληνική εθνική καταστροφή, για να μαστιγώσουν την υποκρισία του καθεστώτος των Βρυξελλών όποτε ποζάρει και κανοναρχεί ως υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της αλληλεγγύης και της Δημοκρατίας.

Παράλληλα το «χαρμόσυνο άγγελμα των Αθηνών» έρχεται ως πρώτη εθελοντική ελλαδική συνεισφορά στην «καμπάνια διαφώτισης», που ετοιμάζεται να λανσάρει η εταιρεία Γιούνκερ και Σια για την καταπολέμηση του εξαπλούμενου «Ευρωσκεπτικισμού» .Στη σειρά των προθύμων πρωθυπουργών της επταετίας, ο παρών θα αναγνωρισθεί ασφαλώς ως ο πιο γενναιόδωρος και εφευρετικός σε εξυπηρετήσεις.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Raoul Illargi Meijer, Zero Hedge, 5-11-17
                                          
[Την διάγνωση της ηθικής και λειτουργικής χρεοκοπίας του ευρώ-ενωσιακού καθεστώτος των Βρυξελλών, και της επερχόμενης διάρρηξης και διάλυσής του, ο συντάκτης του άρθρου - που έχει παρακολουθήσει και προβάλει  όσο κανείς τον σαδιστικό βασανισμό και αφαίμαξη των Ελλήνων-στοιχειοθετεί με τα πορίσματα στρατηγικής μελέτης των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, που αποκάλυψε το Σπίγκελ, με τις δυναμικές προσομοιώσεις των κοινωνικών και πολιτικών τάσεων στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, από Γερμανούς ειδικούς επιστήμονες.
Άμεση επιβεβαίωση της ηθικής απογύμνωσης και χρεωκοπίας του έσπευσε χθες να προσφέρει το κονκλάβιο των αυτόκλητων «επισκόπων» των Βρυξελλών με: 1) Την στάση του απέναντι στην φυλάκιση της προέδρου του Καταλανικού Κοινοβουλίου και άλλων Καταλανών αιρετών εκπροσώπων  και στην λαοθάλασσα 650 χιλιάδων διαδηλωτών  από προχθές στους δρόμους της Βαρκελώνης, εναντίον της νέο-Φρανκικής καταπίεσης. 2) Με την επαίσχυντη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέργεια να διαγράψουν την τελευταία  στιγμή από λίστα ομιλητών τον Ελληνο-Αμερικανό Κυριακού, πρώην κατάδικο για την αποκάλυψη βασανιστηρίων της CIA, επειδή αρθρογραφεί και στο ρωσικό Σπούτνικ.3) Την γνωσθείσα απόφαση της Κομισιόν να εξαπολύσει πολυδάπανη προπαγανδιστική εκστρατεία –με εκδόσεις, διαλέξεις και σχολικά μαθήματα- εναντίον του Ευρωσκεπτικισμού. Και 4) Τις ομολογίες του απερχόμενου κομισάριου Ντάϊσελμπλουμ ότι κατέσφαξαν την Ελλάδα στο θυσιαστήριο της σωτηρίας των ευρωπαϊκών τραπεζών.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Eάν η σύγκρουση της Ισπανίας με την  Καταλονία μας θυμίζει κάτι, αυτό πρέπει να είναι η Τουρκία. Και για την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση είναι πρόβλημα μεγαλύτερο από ότι η ίδια φαντάζεται.
Πρώτα από όλα, οι Βρυξέλλες δεν μπορούν πλέον να ισχυρίζονται ότι αυτό είναι ένα εσωτερικό, οικογενειακό ισπανικό πρόβλημα, δοθέντος ότι ο Καταλανός Πρόεδρος Πουιτζεμόντ βρίσκεται στις Βρυξέλλες. Αυτό μεταφέρει την προσδοκία αποφάσεων από το ισπανικό δικαστικό σύστημα στο βελγικό. Τα δύο δεν είναι ομογάλακτα δίδυμα, όσο και αν  και οι δυο χώρες είναι μέλη της Ε Ε. Και αυτό μπορεί να αναδείξει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα: την έλλειψη ισότητας μεταξύ των δύο δικαστικών συστημάτων. Οι πολίτες χωρών μελών της Ε Ε είναι ελεύθεροι να μετακινούνται και να εργάζονται οπουδήποτε της Ε Ε, αλλά υπόκεινται σε διαφορετικούς νόμους και συντάγματα.
Ο τρόπος με τον οποίο ο Μαριάνο Ραχόϊ προσπαθεί να φυλακίσει τον Πουιτζεμόντ είναι ακριβώς ο ίδιος με αυτόν που ο Ερντογάν επιχειρεί να φτάσει σ’ αυτόν που θεωρεί πρώτον εχθρό του, τον Φετουλάχ Γκιουλέν, από μακρού κάτοικο της Πενσυλβάνιας. Αλλά οι ΗΠΑ δεν θέλουν να εκδώσουν τον Γκιουλέν, ούτε όταν η Τουρκία συλλαμβάνει υπαλλήλους της αμερικανικής πρεσβείας. Οι Αμερικανοί βαρέθηκαν τα καμώματα του Ερντογάν.
Ο Ερντογάν κατηγορεί τον Γκιουλέν για την οργάνωση πραξικοπήματος. Ο Ισπανός πρωθυπουργός Ραχόϊ διατυπώνει την ίδια κατηγορία κατά της καταλανικής κυβέρνησης. Αλλά δεν πρόκειται για δυο ίδιες περιπτώσεις. Στην τουρκική περίπτωση είδαμε βία και θανάτους. Στην περίπτωση της Ισπανίας δεν υπήρχαν αυτά, τουλάχιστον από την πλευρά εκείνων που κατηγορούνται για πραξικόπημα.
Οι Βρυξέλλες θα έπρεπε να είχαν επέμβει στο καταλανικό  θαλάσσωμα εδώ και πολύ καιρό, να  συγκαλέσουν μια συνάντηση, αντί να ισχυρίζονται πως αυτό δεν αφορά την Ε Ε, ισχυρισμό φτηνιάρικο όσο  και ομολογία δειλίας. Είτε είσαι ένωση είτε δεν είσαι. Και αν είσαι, η ασφάλεια και ευημερία των πολιτών σου είναι δική σου ευθύνη. Δεν μπορεί να διαλέγεις ότι σε βολεύει. Θα πρέπει τα έργα σου να ανταποκρίνονται στα λόγια σου.
Η βελγική εφημερίδα Ντε Σταντάαρ κάνει μιαν ενδιαφέρουσα διάκριση. Γράφει πως από την βελγική Δικαιοσύνη δεν ζητείται να εκδώσει τον Πουιτζεμόντ στην Ισπανία, αλλά να τον  «παραδώσει» -νομικές ακροβασίες.
Η εφημερίδα αναφέρει ακόμη πως η υπόθεση θα περάσει από τρία διαφορετικά δικαστήρια, καθένα από τα οποία θα χρειαστεί 15 μέρες για να εκδώσει μιαν απόφαση, έτσι που ο Πουιτζεμόντ είναι ασφαλής διά ενάμισι μήνα. Και έπειτα ο Ραχόϊ έχει κηρύξει εκλογές στην Καταλονία για τις 21 Δεκεμβρίου. Στις οποίες, λέγεται, θα φροντίσει να αποκλείσει ορισμένα κόμματα. Μην εκπλαγείτε αν είναι και του Πουιτζεμόντ.
Επιπλέον, ακόμη και αν ο δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος της Καταλονίας χάσει όλες τις εφέσεις που θα ασκήσει, θα  μπορεί τότε να ζητήσει άσυλο στο Βέλγιο  (προφανώς το Βέλγιο είναι η μόνη χώρα στην οποία οι πολίτες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης μπορούν να ζητήσουν άσυλο). Και τότε μπορεί  πράγματι να έχετε ένα κανονικό κυκεώνα μεταξύ Ε Ε, κατά βελγικών, κατά ισπανικών νόμων. Από μια πλευρά αυτό είναι καλό, γιατί θα δείξει την ποιότητα ενός συστήματος που δεν είναι καθόλου προετοιμασμένο γι’ αυτές τις αντινομίες.
Αλλά τι στραπάτσο και αυτό, άλλη μια φορά, για την Ε.Ε.! Ηγεσία μηδέν και σ’ αυτή την περίπτωση, είτε από την παρέα του Γιούνκερ στην Κομισιόν, είτε από την ΄Αγκελα Μέρκελ, επικεφαλής του ισχυρότερου κράτους. Πως μπορεί κανείς να μην συμπεράνει πως η ΄Ενωση είναι ένα ακυβέρνητο καράβι; Αυτά είναι  το ίδιο δεινά όσο  και η προσφυγική κρίση, όσο  και ο σφαγιασμός  της ελληνικής οικονομίας.
Το να απειλείς ανθρώπους με τριάντα χρόνια φυλακή, επειδή οργάνωσαν μιαν ειρηνική ψηφοφορία, δεν έπρεπε να είναι αυτό που υπερασπίζεται η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Και τώρα που αυτό  ακριβώς υπερασπίζεται, απειλεί την ίδια της την επιβίωση. Η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι η γη των Ερντογάν και Φράνκο, δεν μπορεί να κοιτάζει αλλού και να επιβιώνει.
Γι’ αυτό ίσως οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις, η  Μπούντενσβερ, εκπόνησαν μια μελέτη που εξετάζει μελλοντικά σενάρια για την Ευρώπη, μεταξύ των οποίων είναι και τα χειρότερα. Το σχετικό άρθρο στο Σπίγκελ είναι μόνο στα γερμανικά και τα δικά μου είναι σκουριασμένα. Αλλά η μετάφραση του Γκούγκλ είναι εκπληκτικά σωστή.
Οι συντάκτες δεν αναζητούν την χειρότερη κατάληξη στην Ισπανία ή στην Ελλάδα, ενώ θα έπρεπε. Παρ’ όλα αυτά ορισμένες από τις προβλέψεις τους είναι τόσο σκληρές που προσφέρουν άφθονη τροφή για σκέψη.

Πιθανή η κατάρρευση της Ε.Ε. κατά του στρατιωτικούς ερευνητές

Κατά τις πληροφορίες του Σπίγκελ, η Μπούντενσβερ μελέτησε για πρώτη φορά τα κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα μέχρι το 2040. Στρατηγικοί μελετητές επεξεργάστηκαν και το χειρότερο πιθανό σενάριο. Η Μπούντενσβερ πιστεύει ότι το τέλος της Δύσης υπό τη σημερινή μορφή της είναι δυνατό να συμβεί  κατά τις προσεχείς λίγες δεκαετίες. Αυτό σύμφωνα με τις πληροφορίες του Σπίγκελ από την «Στρατηγική Προοπτική 2040», που υιοθετήθηκε στα τέλη Φεβρουαρίου από την ηγεσία του Υπουργείου Αμύνης και μέχρι τώρα κρατείτο μυστική.
Για πρώτη φορά στην ιστορία, το έγγραφο της Μπούντενσβερ, από 102 σελίδες, δείχνει πως κοινωνικές εξελίξεις και διεθνείς συγκρούσεις  μπορούν να επηρεάσουν την γερμανική πολιτική ασφάλειας κατά τις προσεχείς δεκαετίες. Η μελέτη θέτει το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούν να κινηθούν μελλοντικά οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις.
Η έκθεση δεν παρέχει ακόμη συγκεκριμένα συμπεράσματα για εξοπλισμό και δυνάμεις. Σε ένα από τα σενάρια ( «Η Ε Ε σε κατάσταση αποσύνθεσης και η Γερμανία σε στάση αντίδρασης») οι συγγραφείς θεωρούν δεδομένη μια «πολλαπλή σύγκρουση». Η προ-εξεικόνιση της μελλοντικής κατάστασης περιγράφει έναν κόσμο όπου η διεθνής τάξη έχει διαβρωθεί, ύστερα από «δεκαετίες αστάθειας», επιτεινόμενης διάστασης αξιακών συστημάτων στον κόσμο και τερματισμό της παγκοσμιοποίησης.
«Η διεύρυνση της ΕΕ έχει εγκαταλειφθεί,  άλλα κράτη έχουν εγκαταλείψει την κοινότητα, η Ευρώπη έχει χάσει την συνολική ανταγωνιστικότητά της,» γράφουν οι στρατηγικοί εμπειρογνώμονες της Μπούντενσβερ.: «Ο επιδεινούμενα ανάστατος, συχνά χαώδης και συγκρουσιακός κόσμος έχει μεταβάλει δραματικά το περιβάλλον ασφάλειας της Γερμανίας και της Ευρώπης».                                                                                                
Στο πέμπτο σενάριο («Δύση εναντίον Ανατολής»), «ορισμένες ανατολικές χώρες της Ε Ε  παγώνουν το καθεστώς της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ενώ άλλες έχουν ενταχτεί στο ανατολικό στρατόπεδο.»
Στο τέταρτο σενάριο («πολυκεντρικός συναγωνισμός»), ο εξτρεμισμός βρίσκεται σε άνοδο και υπάρχουν ορισμένοι Ευρωπαίοι εταίροι που « κάποτε μοιάζουν να επιζητούν μιαν ειδική προσέγγιση στο ρωσικό μοντέλο κρατικού καπιταλισμού». Η μελέτη δεν κάνει ακριβή πρόγνωση χρόνου, αλλά όλα τα σενάρια «είναι δυνατά μέσα στον ορίζοντα του 20040», γράφουν οι συντάκτες. Οι προσομοιώσεις εκπονήθηκαν από τους επιστήμονες του Γραφείου Σχεδιασμού των Ομοσπονδιακών Ενόπλων Δυνάμεων.
Περίεργο, αλλά αυτήν την «προβολή στο μέλλον» εγώ την βλέπω στην σημερινή Ευρώπη, όχι στο 2040.
Υπάρχει ένα μακροσκελές σχετικό άρθρο στο Σπίγκελ, αλλά αυτά φτάνουν για να τροφοδοτήσουν τον διαλογισμό. Η  ΄Αγκελα Μέρκελ μπορεί να είναι όλη η Ε Ε, όλο τον καιρό, όπως και οι ομότιμοί της στην Ε Ε, αλλά ο στρατός της έχει σοβαρά ερωτήματα για όλα αυτά. Κα μπροστά στον λάκκο της Καταλονίας , ποιος μπορεί να αμφιβάλλει πως έχει δίκιο να προβληματίζεται.
Το κίνημα του Γιάννη Βαρουφάκη DIEM25 έχει εκστρατεύσει για τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης, αλλά πόσο ρεαλιστικός είναι αυτός ο στόχος; Πόσο αλλοπρόσαλλη πρέπει να γίνει η Ευρώπη για να πάψεις να κυνηγάς χίμαιρες; Η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Τσεχία όλες ζητούν τελείως διαφορετικά πράγματα από αυτά που θέλουν η Ολλανδία και η Γερμανία. Ο νέος Γάλλος πρόεδρος Μακρόν ανακαλύπτει τώρα που μιλάμε πως μπορεί να κάνει μόνο ό,τι του επιτρέπει  η Μέρκελ να κάνει.
Και έπειτα, να που έρχεται η Ισπανία και επιχειρεί να υποβάλει τους πολίτες της στους νόμους και στη βία της εποχής του Φράνκο. Και ούτε οι Βρυξέλλες κάνουν τίποτα, ούτε το Βερολίνο. Οι πρόσφυγες μπορούν να σαπίζουν στα ελληνικά νησιά, αφού η ανατολική Ευρώπη δεν τους θέλει και οι γιαγιάδες της Καταλονίας να δέρνονται μέχρι αίματος, από τα κατάλοιπα του Φρανκικού στρατού. Στις Βρυξέλλες δεν καίγεται καρφί..
Ο τρόπος που λειτουργεί σήμερα η Ε Ε δεν είναι τυχαίος και ούτε είναι μια νέα εξέλιξη. Οι σημερινές Βρυξέλλες είναι το αποκορύφωμα 50-60 χρόνων θεσμοποίησης. Αυτό δεν το αλλάζει με μια εκλογή εδώ ή εκεί.
Θα είναι η Καταλονία ο επίλογος των Βρυξελλών; Θα είναι η κρίση του προσφυγικού; Το  Brexit;  Αδύνατο να πει κανείς. Αυτό που είναι όμως βέβαιο είναι πως στα σημερινά χάλια της η ΄Ενωση δεν έχει μέλλον. Και ταυτόχρονα δεν υπάρχει λύση εν όψει. Οι καθεστωτικές δυνάμεις έχουν εμπλακεί σε βάθος και δεν πρόκειται να αφήσουν τον έλεγχο επειδή κάποια χώρα, ή τμήμα χώρας, ή πολιτικό κόμμα, ή ομάδα ψηφοφόρων θέλει να το κάνουν.
Η Ε Ε είναι  βαθύτατα αντιδημοκρατική και αποφασισμένη να παραμείνει έτσι.
Αλλά φανταστείτε πως το Βέλγιο "παραδίδει" τον Πουιτζεμόντ, έναν άνδρα που ανύψωσε την μη-βία σε ένα τελείως νέο και σύγχρονο επίπεδο αγώνα και ο Ραχόϊ τον φυλακίζει για τριάντα χρόνια και την επόμενη μέρα παρακάθεται σε κάποια συνάντηση στις Βρυξέλλες, ποιαν εικόνα ζωγραφίζει και μεταδίδει αυτό στα 500 εκατομμύρια των πολιτών της Ευρώπης;

Πρέπει να είναι παράφρονες αν νομίζουν ότι μπορούν να ξεπεράσουν ανώδυνα κάτι τέτοιο.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)