Articles by "Στυλιανού"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Στυλιανού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων


toy FINIAN CUNNINGHAM |Strategic Culture, 18.05.2018 | 

Αυτή την εβδομάδα ο Πρόεδρος Πούτιν εγκαινίασε μιαν νέα γέφυρα 19 χιλιομέτρων, που συνδέει την χερσόνησο της Κριμαίας με την Νότια Ρωσία. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, συνέβαινε μια σφαγή από Ισραηλινούς στρατιώτες, με την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ, που εγκαινίαζαν μια νέα πρεσβεία.
Τα δυο γεγονότα δεν είναι τόσο άσχετα όσο θα μπορούσε να νομίσει κανείς με την πρώτη ματιά. Και τα δύο συνδέονται με «προσάρτηση» -την μια μυθολογική, την άλλη πολύ πραγματική. Αλλά η Δυτική υποκρισία  κατασκευάζει γεγονότα.
Ενώ οι Αμερικανοί επίσημοι άνοιγαν την νέα πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ με τελετουργία και πανηγυρικούς, κάπου 60 άοπλοι Παλαιστίνιοι διαδηλωτές σκοτώνονταν ψύχραιμα από Ισραηλινούς επίλεκτους σκοπευτές. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν οκτώ παιδιά. Χιλιάδες άλλοι  σακατεύτηκαν από ένσφαιρα πυρά. Η αιματοχυσία θα αυξηθεί στις μέρες που έρχονται.
Η μετατόπιση της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην κατεχόμενη από το Ισραήλ πόλη της Ιερουσαλήμ, που διέταξε ο Πρόεδρος Τραμπ, αποδοκιμάστηκε από την πλειονότητα των κρατών. Η αμερικανική κίνηση προκαταλαμβάνει οποιονδήποτε διακανονισμό ειρήνης, που προβλεπόταν να καθιερώσει τα ανατολικά Ιεροσόλυμα ως πρωτεύουσα του μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους.
Η απόφαση του Τραμπ να μεταφέρει την αμερικανική πρεσβεία προσυπογράφει εμπράκτως τις ισραηλινές διεκδικήσεις επί ολόκληρης της Ιερουσαλήμ, ως της «αδιαίρετης πρωτεύουσας του Εβραϊκού Κράτους». Το Ισραήλ έχει καταλάβει όλη την Ιερουσαλήμ από τον πόλεμο του 1967, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο.
Με άλλα λόγια, η Ουάσιγκτον μετακινήθηκε, από την σιωπηρή αποδοχή, σε απροκάλυπτα συνένοχη πολιτική ευθυγράμμιση με την ισραηλινή προσάρτηση  παλαιστινιακών εδαφών, προσάρτηση που συνεχίζεται με επεκτάσεις επί επτά δεκαετίες από της ιδρύσεως του κράτους του Ισραήλ το 1948. Η τώρα ντε φάκτο αμερικανική έγκριση της προσάρτησης της Ιερουσαλήμ, που σηματοδοτήθηκε με το άνοιγμα εκεί της αμερικανικής πρεσβείας, είναι το επιστέγασμα 70 χρόνων ισραηλινής επέκτασης και κατοχής.
Στο μεταξύ, τα εγκαίνια από τον Πούτιν της γέφυρας, που συνδέει την νότια Ρωσία με την Κριμαία, αποτελεί μιαν επίκαιρη υπόμνηση της ασύστολης υποκρισίας του αμερικανικού κράτους και των Ευρωπαίων συμμάχων του.
Αφότου η Κριμαία ψήφισε με 96% την επανένωσή της με την ιστορική πατρίδα της, Ρωσία, στο δημοψήφισμα του 2014, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της δεν έπαψαν να διαμαρτύρονται για την δήθεν «προσάρτηση της Κριμαίας»  από την Μόσχα.
Περιφρονώντας το γεγονός ότι ο λαός της Κριμαίας παρακινήθηκε να οργανώσει το δημοψήφισμα για την ένωση από το αιματηρό πραξικόπημα στην Ουκρανία, τον Φεβρουάριο του 2014, από  οργανωμένους νέο-ναζί υποστηριζόμενους από την CIA, εναντίον μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Ο πληθυσμός της Κριμαίας ψήφισε σε ένα ειρηνικά οργανωμένο δημοψήφισμα (και υπό διεθνή εποπτεία), να αποχωριστεί από την Ουκρανία και να επανενωθεί με την Ρωσία, της οποίας ήταν τμήμα από το 1783, μέχρι το 1954 που ο Ουκρανός Κρουτσώφ την υπήγαγε αυθαίρετα στην αρμοδιότητα της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ουκρανίας.
Επί τέσσερα χρόνια τώρα, οι Δυτικές κυβερνήσεις, τα συστημικά ΜΜΕ, οι «δεξαμενές σκέψεις» όπως και η διευθυνόμενη από τις ΗΠΑ στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ, οργάνωσαν μιαν εντατική αντιρωσική εκστρατεία οικονομικών κυρώσεων, σπίλωσης και προσβλητικών κηρυγμάτων, όλων από της έδρας του αυθαίρετου ισχυρισμού ότι η Ρωσία «προσάρτησε» την Κριμαία.
Οι σχέσεις ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης με την Ρωσία ωθήθηκαν στον καταψύκτη ενός νέου και ενδεχόμενα καταστροφικού Ψυχρού Πολέμου, με υποτιθέμενο κίνητρο την αρχή ότι η Μόσχα παραβίασε το Διεθνές Δίκαιο και άλλαξε τα σύνορα δια της βίας. Και η δήθεν «προσάρτηση» της Κριμαίας προβάλλεται ως ένδειξη ότι η Μόσχα απειλεί την Ευρώπη με επεκτατική επιδρομή. Ο Πούτιν καθυβρίστηκε ως «νέος Χίτλερ» ή «Νέος Στάλιν» ανάλογα με τον ιστορικό αναλφαβητισμό του  κατηγόρου.
Αυτή η Δυτική διαστρέβλωση των γεγονότων που συνέβησαν στην Ουκρανία το 2014 και στην συνέχεια, μπορεί γρήγορα να αποστομωθεί, με την παράθεση ακλόνητων γεγονότων ως κραυγαλέα πλαστογραφία για την συγκάλυψη της πραγματικά παράνομης παρέμβασης της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της στις κυρίαρχες υποθέσεις της Ουκρανίας. Σε συντομία, η Δυτική επέμβαση στην Ουκρανία στόχευε στην αλλαγή καθεστώτος, για την αποσταθεροποίηση της Ρωσίας και την προώθηση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα σύνορά της.
Αυτός είναι ο ένας δρόμος για την κατεδάφιση του Δυτικού αφηγήματος περί Ουκρανίας και Κριμαίας. Με την παρουσίαση πραγματικών γεγονότων, όπως η καθοδηγημένη από την CΙΑ χρησιμοποίηση επίλεκτων σκοπευτών ψευδούς σημαίας, που πυροβολούσαν τους διαδηλωτές (σημ: και αστυνομικούς) στο Κίεβο τον Φεβρουάριο του 2014. ΄Η την συνεχιζόμενη, με Δυτική βοήθεια, στρατιωτική επίθεση, από νέο-φασιστικές δυνάμεις του Κιέβου, εναντίον των υπό απόσχιση δημοκρατιών του Ντονμπάς, στην  Ανατολική Ουκρανία.
Η άλλη οδός για την κατεδάφιση του Δυτικού αφηγήματος  περνά από την  εξέταση και παρουσίαση  του πόσο γνήσιος, ειλικρινής και αδιαίρετος είναι ο σεβασμός της Δύσης στις αρχές Δικαίου που επικαλείται εναντίον της προσάρτησης ξένων εδαφών.
Ακούγοντας τις ατέλειωτες οιμωγές των Δυτικών κυβερνήσεων και των ΜΜΕ για την –σύμφωνα με την εκδοχή τους- ρωσική  προσάρτηση της Κριμαίας, θα πίστευε κανείς ότι ο υποτιθέμενος σφετερισμός εδαφών αποτελεί βαρύτατη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Και θα περιέβαλλε με απεριόριστο θαυμασμό την αδιάλλακτη προσήλωση της Ουάσιγκτον και των Ευρωπαίων στην υπεράσπιση της εδαφικής κυριαρχίας, κρίνοντας από την ιερή αγανάκτησή τους κατά κάθε «προσάρτησης».
Ωστόσο, τα τραγελαφικά εγκαίνια της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, συνοδευόμενα από την σφαγή άοπλων, διαμαρτυρόμενων Παλαιστινίων, δείχνουν ότι  η Δυτική ηθική εξέγερση κατά της «προσάρτησης» δεν είναι παρά μια θεατρική απάτη. Σε επτά δεκαετίες επεκτεινόμενης παράνομης κατοχής παλαιστινιακών εδαφών από τους Ισραηλινούς η Ουάσιγκτον και οι Ευρωπαίοι δεν εκδήλωσαν καμιάν αντίδραση.
Αλλά όταν πρόκειται για την Κριμαία, μολονότι οι ισχυρισμοί τους είναι αστήρικτοι, οι Δυτικές δυνάμεις δεν σταματούν να θρηνούν για την «προσάρτησή» της από την Ρωσία, ως εάν πρόκειται για το μεγαλύτερο έγκλημα στην Ιστορία.
Χειρότεροι από ένοχοι υποκρισίας, οι ΗΠΑ και η Ε Ε υπήρξαν συνένοχοι δια της σιωπής, επιτρέποντας στο Ισραήλ να συνεχίζει να προσαρτά ολοένα και περισσότερα παλαιστινιακά εδάφη, παρά την ωμή παραβίαση του διεθνούς νόμου. Περιοδικές σφαγές και ολόκληροι πληθυσμοί κρατούμενοι σε βάρβαρη στρατιωτική πολιορκία στην Λωρίδα και της Γάζας και στην Δυτική Όχθη, ουδέποτε συνάντησαν κάποια αποτελεσματική αντίθεση από τις Δυτικές δυνάμεις.
Αυτήν την εβδομάδα η Ουάσιγκτον προχώρησε ένα βήμα περισσότερο, με το να  πανηγυρίσει ουσιαστικά την ισραηλινή προσάρτηση παλαιστινιακού εδάφους, κατά  τον προκλητικότερο τρόπο, με το άνοιγμα πρεσβείας στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ. Και στην συνέχεια, επιπλέον της παραβίασης του διεθνούς δικαίου, έχουμε την άσεμνη δήλωση του Λευκού Οίκου του Τραμπ, που υπερασπίστηκε την σφαγή αόπλων πολιτών ως «μια πράξη αυτό-άμυνας», από τους παράνομα κατέχοντες και εξοπλισμένους από τις ΗΠΑ Ισραηλινούς στρατιωτικούς. Μια  άδεια εκτελέσεων από τον Λευκό Οίκο.
Η πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Νίκι Χάλι, επί μήνες κραυγάζει υστερικά κατηγορίες κατά της Ρωσίας για παραβιάσεις στην Ουκρανία και στην Συρία. Αλλά για τις μαζικές δολοφονίες Παλαιστινίων αυτήν την εβδομάδα, η Χάλι δεν είπε λέξη. Τα μόνα λόγια της ήταν συγχαρητήρια στο Ισραήλ για την νέα αμερικανική πρεσβεία στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ.
΄Ετσι, την επόμενη φορά που θα ακούσουμε την Ουάσιγκτον και τους Ευρωπαίους συμμάχους της να κάνουν κήρυγμα για Ρωσία και «προσάρτηση», η μόνη οφειλόμενη απάντηση είναι η περιφρόνηση για την φτηνή υποκρισία τους και την ουσιαστική αδιαφορία που έμπρακτα δείχνουν για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και την γενοκτονία  αυτού του λαού, υπο μια κατοχή στηριζόμενη από την Δύση.

Ο FINIAN CUNNINGHAM έχει διατελέσει ρεπόρτερ, ανταποκριτής σχολιογράφος και στέλεχος μεγάλων βρετανικών και αμερικανικών ειδησεογραφικών οργανισμών, όσο μπορούσε να γράφει όσα έβλεπε κα όσα με διασταυρούμενο έλεγχο διαπίστωνε πως παρουσιάζουν τα πραγματικά γεγονότα. ΄Εχει γράψει πάρα πολλά άρθρα επί διεθνών θεμάτων, που έχουν δημοσιευθεί σε πολλές γλώσσες.
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού


του Peter Hitchens * Tue, May 15, 2018

Τυπικοί Ρώσοι, έ.. ; Απάγουν έναν άνδρα και την έγκυο γυναίκα του μέρα-μεσημέρι, και έπειτα τους κρύβουν σε μια μυστική φυλακή σε ένα ασιατικό αεροδρόμιο, όπου διαθέτουν μιαν σκοτεινή επιρροή.
Και εκεί αρχίζουν να τους βασανίζουν. Παρά το γεγονός ότι αυτή είναι εξόφθαλμα έγκυος, την αλυσοδένουν σ’ ένα τοίχο και της καλύπτουν το κεφάλι με μια κουκούλα, για πέντε μέρες.
Στην συνέχεια την τυλίγουν ολόκληρη, από την κεφαλή μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών, με συγκολλητική ταινία και ενώ αυτή βρίσκεται σε αγωνία γιατί ένα μάτι της έχει κολληθεί ανοιχτό, τους μεταφέρουν και τους δύο στην Συρία ώστε να μπορούν να βασανιστούν πιο εμπεριστατωμένα επί αρκετά χρόνια.
Μαζί με τους δυο αλυσοδεμένους κρατούμενους έρχεται και ένα Δελτίο Παράδοσης από τον αρχηγό της ρωσικής κατασκοπίας στον Σύρο αρχικατάσκοπο: «Αυτό είναι δείγμα της θαυμαστής συνεργασίας μας.»

Αυτή είναι η εμετική συμπεριφορά που μας έμαθαν να περιμένουμε από το Κρεμλίνο.                                                        
Μόνο πως έχω αλλάξει κάποιες λεπτομέρειες. Αποστολέας δεν ήταν το Κρεμλίνο. Η πραγματική ιστορία αφορά την βρετανική μυστική υπηρεσία ΜΙ6 και τους συμμάχους μας στην αμερικανική CIA. Και ο άνδρας που βοηθήσαμε στην απαγωγή του, ο Abdel Belhaj δεν στάλθηκε στην Συρία, αλλά στην Λιβύη, τον δικτάτορα της οποίας τότε φλερτάραμε.
΄Ολες οι λεπτομέρειες αυτής της ακατανόμαστης, παράνομης επιχείρησης είναι γνωστές και μη επιδεχόμενες  διάψευση. Διέφυγαν την μυστικότητα μόνο χάρις στο γεγονός ότι μια ομάδα πολιτοφυλάκων σκόνταψε σ’ ένα πάκο χαρτιά σε εγκαταλειμμένο γραφείο της Τρίπολης.
Η (βρετανική) κυβέρνηση ομολόγησε την αλήθεια, απολογούμενη γι’ αυτά και έγραψε μια μεγάλη επιταγή ( για πολύ σκληρά κερδισμένα λεφτά φυσικά), στην σύζυγο του κ. Μπελχάζ, την Φατίμα Μπουντσάρ. Δεν αποπειράθηκε καν κανείς να διαψεύσει, μολονότι οι υπεύθυνοι υπουργοί της τότε (2004) εργατικής κυβέρνησης φαίνεται να δυσκολεύονται να θυμηθούν αυτό το επεισόδιο.
Πολλά μπορεί να σκεφτεί κανείς γι’ αυτήν την ιστορία, όπως το εάν όσοι αναμίχθηκαν, πολιτικοί και δημόσιοι λειτουργοί, θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν κάποιο είδος δικαιοσύνης. Αλλά δεν θα ενθάρρυνα πολλές ελπίδες.
Αυτό που θέλω να πως είναι το εξής. ΄Ολο το σημερινό μας μένος εναντίον της Ρωσίας και της Συρίας έχει σαν βάση εξόρμησης την  υποθετική ηθική υπεροχή μας. Αλλά διαθέτουμε πράγματι τέτοιαν ηθική υπεροχή, όταν αρπάζουμε ανθρώπους και τους στέλνουμε σε τυράννους για να τους βασανίσουν; Επομένως δεν θα έπρεπε να πάψουμε να παριστάνουμε πως η εχθρότητά μας κατά της Ρωσίας και της Συρίας έχει υψηλά κίνητρα –και να εξηγήσουμε ποια σε αυτήν την περίπτωση είναι τα πραγματικά κίνητρά μας;
΄Η μήπως ντρεπόμαστε γιατί τα κίνητρά μας είναι το ίδιο ελεεινά όπως το απαίσιο επεισόδιο Μπελχάζ;
Είναι βέβαιο πως από πριν την εισβολή στο Ιράκ το 2003, την οποία τα περισσότερα μέλη της σημερινής κυβέρνησης υποστήριζαν, αυτή η χώρα συμμετείχε στις πιο φρικώδεις πράξεις, πολλές από τις οποίες πιθανότατα θα παραμείνουν για πάντα μυστικές.
Παραδόξως, πολλές από αυτές τις απαγωγές και πολλή από αυτή την συνενοχή σε ακατανόμαστα βασανιστήρια δικαιολογείτο από την ηθική αποστροφή μας κατά της Αλ Κάϊντα, το ισλαμιστικό κίνημα με το οποίο τώρα συνεργαζόμαστε στην Συρία.
Μπορεί βέβαια να επιχειρηματολογήσει κανείς ότι η εισβολή στο Ιράκ ήταν το βαρύτερο πολιτικό σφάλμα της εποχής μας, με δεύτερο στην σειρά την επίθεση του Ντέϊβιντ Κάμερον στην Λιβύη.
Και τώρα σπεύδουμε προς ένα σοβαρό πόλεμο στην Μέση Ανατολή, συρόμενοι από του λουράκι αυτού του περίεργου, προφανώς ανισόρροπου τύπου, του Ντόναλντ Τραμπ, του οποίου η  πλήρης, μορφασμών, σπασμών και ματαιοδοξίας παράσταση το βράδυ της Τρίτης ήταν το πιο τρομαχτικό θέαμα που έχω δει στην ζωή μου. Μπορούσε να δει κανείς καθαρότερα ότι μας βλέπει όχι σαν συμμάχους αλλά σαν λακέδες;
Και γιατί να μην μας βλέπει έτσι όταν συνεργαζόμαστε με την CIA σε δουλειές σαν αυτήν;
Μια ευπρεπής βρετανική κυβέρνηση θα είχε πάψει τέτοιου είδους συνεργασία, οσεσδήποτε μικροπεριποιήσεις και χάδια στην κεφαλή μπορεί να προσφέρονται σε αντάλλαγμα. Και μια σοβαρή βρετανική κυβέρνηση θα όφειλε να κάνει στην άκρη από τις πολιτικές πολέμου στην Μέση Ανατολή, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν μόνο σε περισσότερη φρίκη, βασανιστήρια και οδύνη.


* Ο Πήτερ Τζόναθαν Χίτσενς είναι ΄Αγγλος συγγραφέας και δημοσιογράφος, εργάσθηκε ως ανταποκριτής στην Μόσχα και στην Ουάσιγκτον, είναι κόλουμνιστ στην Mail of Sunday,  σχολιαστής στη τηλεόραση, και έχει δική του ιστοσελίδα. «Η κατάργηση της Βρετανίας», «Η Ιστορία του Εγκλήματος» και «Η Κατάργηση της Ελευθερίας» είναι τα πιο συζητημένα από τα έξη βιβλία του. ΄Εχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες και είναι ο νεότερος αδελφός του συγγραφέα Κρίστοφερ Χίτσενς, υπέρμαχου του αγώνα της Κύπρου και Βιογράφου αποδόμησης του μύθου Κίσινγκερ.

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού



του FINIAN CUNNINGHAM | 15.05.2018  
[Η κατάσταση στην Μέση Ανατολή είναι πολύ εκρηκτικότερη από όσο φαίνεται, μετά την αυτοπαγίδευση της αμερικανικής ηγεσίας σε  στρατηγικές συμπληγάδες, χωρίς δυνατότητα διορθωτικής υπαναχώρησης  και με έντονο τον προκλητικό πειρασμό απόπειρας διεξόδου με την χρήση εκρηκτικών  -με αγνώστων εκτάσεων συνέπειες. Τα δεδομένα αυτής της σημερινής πραγματικότητας -που μπορεί να εκραγεί  αιφνιδιαστικά- παρουσιάζει στο πιο κάτω άρθρο  μια διεθνώς γνωστή δημοσιογραφική προσωπικότητα, με μακρά θητεία στις εγκυρότερες βρετανικές και αμερικανικές εφημερίδες, μιας εποχής όπου ο Τύπος υπηρετούσε ακόμη την αλήθεια και το δικαίωμα του πολίτη στην σωστή ενημέρωση]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Αυτή την εβδομάδα βλέπουμε έναν οργασμό διπλωματικών προσπαθειών από το Ιράν, την Κίνα, την Ρωσία και την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση για την διάσωση της διεθνούς πυρηνικής συμφωνίας, μετά την παραβίαση από τον Πρόεδρο Τραμπ της στηριζόμενης από τα Ηνωμένα έθνη συνθήκης.
Ο Ιρανός υπουργός των Εξωτερικών Μωχαμάντ Τζαβάντ Ζαρίφ επισκέπτεται το Πεκίνο, την Μόσχα και τις Βρυξέλλες για να συζητήσει πως οι εναπομένοντες συμβαλλόμενοι στην συμφωνία μπορεί να συνεχίσουν την τήρησή της, παρά την αμερικανική απόπειρα ανατροπής της.
Η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ πρόκειται να συναντηθεί με τον πρόεδρο Πούτιν την Παρασκευή στο Σότσι, της Μαύρης Θάλασσας, όπου αναμένεται να τονίσουν την στήριξή τους στην συμφωνία.
Η παράνομη αποχώρηση του Τραμπ την περασμένη εβδομάδα από την διεθνή συμφωνία του 2015, γνωστή Κοινό Διεξοδικό Σχέδιο Δράσεως, επικρίθηκε δριμύτατα από όλους τους άλλους συμβαλλομένους –Ιράν, Ρωσία, Κίνα, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και Ηνωμένα ΄Εθνη.
Η συμμόρφωση του Ιράν στην συμφωνία επιβεβαιώθηκε κατ΄επανάληψη από το όργανο ελέγχου του ΟΗΕ, την Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας. Ώστε οι ισχυρισμοί του Τραμπ ότι το Ιράν κατασκευάζει κρυφά ένα ατομικό όπλο -ως έναν από τους λόγους παραβίασης της συμφωνίας- είναι αβάσιμοι.
΄Ισως μια από τις σημαντικότερες συνέπειες της ενέργειας του Τραμπ να είναι η ζημία που φαίνεται να προκάλεσε στην 70χρονη διατλαντική συμμαχία μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Ο πρόεδρος τη Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλωντ Γιούνκερ ήταν ένας από τους Ευρωπαίους αξιωματούχους που  κατέκριναν την μονομερή περιφρόνηση της Ουάσιγκτον για τα ευρωπαϊκά συμφέροντα στο θέμα της συμφωνίας.
Οι απειλές τη αμερικανικής κυβέρνησης για την αύξηση των κυρώσεων στο Ιράν περιλαμβάνουν επίσης δευτερεύουσες κυρώσεις για οποιοδήποτε έθνος πραγματοποιεί συναλλαγές με την Τεχεράνη. Αυτή η εκτός επικράτειας επιβολή των αμερικανικών νόμων αντιμετωπίζεται ως βάναυση επέμβαση στα κυρίαρχα δικαιώματα άλλων χωρών.
Από της υπογραφής της πυρηνικής συμφωνίας προ τριετίας και της άρσης των παλαιών διεθνών κυρώσεων σε βάρος του Ιράν, ευρωπαϊκά κράτη είχαν επενδύσει σε σημαντική εμπορική συνεργασία με την Τεχεράνη. Ευρωπαϊκές εταιρείες όπως η γάλλο-γερμανική Airbus, η βρετανική Shell, οι γαλλικές Total and Peugeot, και η γερμανική Volkswagen είναι μόνο μερικές από τις ευρωπαϊκές εταιρίες που είχαν συνάψει συμβόλαια πολλών δισεκατομμυρίων με το Ιράν.
Ο Τραμπ απειλεί τώρα να τορπιλίσει ζωτικά εμπορικά συμφέροντα της Ευρώπης στο Ιράν όσο και να θέσει σε κίνδυνο την διατήρηση της ασφάλειας στην Μέση Ανατολή, της οποίας η συμφωνία με το Ιράν αποτελούσε στήριγμα, κατά πολλούς παρατηρητές.
Η άξεστη περιφρόνηση του Αμερικανού προέδρου για τις ευρωπαϊκές ανησυχίες σχετικά με την συμφωνία είναι απλώς η τελευταία από μια σειρά προσβολές από την Ουάσιγκτον στους  συμμάχους της στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Οι τραμπουκισμοί του Τραμπ για τις δαπάνες του ΝΑΤΟ, το σχίσιμο της συμφωνίας του Παρισιού για την προστασία του κλίματος, και οι εκφοβισμοί για εμπορικούς δασμούς έχουν ήδη εξοργίσει του Ευρωπαίους. Η απόπειρά του να τορπιλίσει την συμφωνία του Ιράν και να βυθίσει τους στρατηγικούς υπολογισμούς των Ευρωπαίων ίσως είναι το τελευταίο άχυρο (στο υπέρβαρο φορτίο της καμήλας).
Ο Γερμανός υπουργός των Εξωτερικών Χέϊκο Μάας δήλωσε στο Σπίγκελ ότι ο Τραμπ δηλητηρίασε την διατλαντική σχέση. Επίσης προειδοποίησε ότι το Βερολίνο θα υιοθετήσει μιαν αποφασιστική στάση απέναντι στην Ουάσιγκτον, σε υποστήριξη των εθνικών συμφερόντων.
Το παιχνίδι επομένως χοντραίνει επικίνδυνα για την Ουάσιγκτον εάν, συνεχίζοντας την εχθρική πολιτική της με το Ιράν, καταλήξει να αποξενωθεί από την Ευρώπη.
Με αυτή την οπτική, φαίνεται πως οι ΗΠΑ και οι περιφερειακοί εταίροι τους, Ισραήλ και Σαουδική Αραβία, μοιάζουν αποφασισμένοι να κλιμακώσουν τις εντάσεις με το Ιράν, ετοιμάζοντας σύγκρουση και χρησιμοποιώντας προσκλήσεις πλαστής-σημαίας για να υπονομεύσουν την Τεχεράνη.
Η δολιοφθορά από τον Τραμπ της συμφωνίας με το Ιράν φαίνεται να ήταν συντονισμένη με το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία. Την βδομάδα που προηγήθηκε της αμερικανικής αποχώρησης, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ έκανε τις θεαματικές κατηγορίες του για τα κρυφά πυρηνικά σχέδια του Ιράν. Οι ισχυρισμοί του Νετανιάχου απορρίφτηκαν ευρύτατα σαν θεατρινισμοί, αλλά ο Τραμπ τους επικαλέστηκε στην ανακοίνωση από τον Λευκό Οίκο για την ακύρωση της συμφωνίας.
Ταυτόχρονα, η Σαουδική Αραβία καταδίκασε μιαν πυραυλική επίθεση των Χούθι από την Υεμένη κατά της Ριάντ ως «ενέργεια πολέμου από το Ιράν», ισχυριζόμενη ότι η Τεχεράνη εφοδιάζει τους αντάρτες τη Υεμένης με όπλα.
΄Επειτα οι ΗΠΑ ανήγγειλαν νέες κυρώσεις εναντίον της ισλαμικής επαναστατικής φρουράς του Ιράν για την «κακοποιό δράση» της στην περιοχή
Το Ιράν διέψευσε ότι εκτέλεσε πυραυλική επίθεση εναντίον θέσεων του Ισραήλ στα υψώματα του Γκολάν και κατήγγειλε το Ισραήλ για επιδρομή στη Συρία με ψευδή προσχήματα.
Υπάρχει εδώ κάτι σαν ένα θέατρο με καθρέφτες. Το Ισραήλ έχει εκτελέσει μέχρι και εκατό αεροπορικούς βομβαρδισμούς στην Συρία τα τελευταία χρόνια και εντούτοις ποτέ δεν έχει κατηγορηθεί γι’ αυτό από την Ουάσιγκτον, την Ευρώπη ή τον ΟΗΕ. Το Ισραήλ παράνομα κατέχει εδάφη της Συρίας στα Υψώματα του Γκολάν από τον άραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1967 και εντούτοις, είναι η Συρία και το Ιράν που εισπράττουν καταδίκες όταν τα παράνομα κατεχόμενα αυτά εδάφη δέχονται βολές.
Δεν ξέρουμε ποιος εκτόξευσε τους υποτιθέμενους πυραύλους στο Γκολάν την περασμένη Πέμπτη. Όπως αναφέραμε το Ιράν διαψεύδει κάθε ανάμειξη και συριακές πηγές δήλωσαν ότι μπορεί να επρόκειτο για ισραηλινά πυρά πυροβόλου από την συριακή πλευρά των συνόρων. Αυτό είναι μια πρόκληση ψευδούς σημαίας.                              
Είναι αξιοθρήνητο ότι η Φράου Μέρκελ της Γερμανίας ειδικότερα έσπευσε να καταγγείλει το Ιράν για την επίθεση.
Η Μέρκελ και άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες συνιστούν κατευνασμό των αυξανομένων εντάσεων μεταξύ Ισραήλ και Ιράν. Αλλά η Ε Ε  χάνει την φωνή της όταν πρέπει να επιπλήξει το Ισραήλ για τις θρασείες και επαναλαμβανόμενες επιθέσεις του εναντίον συριακών και ιρανικών δυνάμεων, που βρίσκονται νόμιμα στην συριακή επικράτεια.
Αυτό που φαίνεται να εξελίσσεται είναι μια συμπαιγνία μεταξύ Ουάσιγκτον, Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας για την εντατικοποίηση των προσπαθειών ενοχοποίησης του Ιράν για «κακοποιό δράση». Και η συμπαιγνία αυτή αποκτά επείγοντα χαρακτήρα αυτήν την εβδομάδα, όταν οι διεθνείς συμβαλλόμενοι στην συμφωνία του Ιράν εντείνουν τις διπλωματικές τους προσπάθειες για την διάσωση της συμφωνίας.
Εάν οι Ευρωπαίοι ειδικότερα επιμείνουν ακλόνητοι στην υποστήριξη των στρατηγικών συμφερόντων τους ο αντίκτυπος της διάσωσης της πυρηνικής συμφωνίας θα κοστίσει πολύ την Ουάσιγκτον, ιδιαίτερα εάν οι Ευρωπαίοι κινηθούν προς στενότερη συνεργασία με την Ρωσία και την Κίνα για να εμποδίσουν την αμερικανική κατάχρηση των διεθνών χρηματοπιστωτικών μηχανισμών για την εξωχώρια εφαρμογή των κυρώσεων. Για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους οι Ευρωπαίοι θα αναγκαστούν να δημιουργήσουν χρηματοπιστωτικούς και νομικούς μηχανισμούς, οι οποίοι τελικά θα υποσκάψουν την κυριαρχία του δολαρίου και τον έλεγχο της Ουάσιγκτον στο διεθνές τραπεζικό σύστημα.
Ανεξάρτητα από την διακηρυγμένη πίστη του Τραμπ στις αντι-Ιράν φαντασιώσεις του Νετανιάχου, η Ουάσιγκτον μπορεί να γνωρίζει κατά βάθος ότι η τήρηση της συμφωνίας από το Ιράν είναι άψογη. Γεγονός που σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι και όλοι οι άλλοι έχουν ισχυρά κίνητρα να διατηρήσουν την πυρηνική συμφωνία σε εφαρμογή.
Με αυτό δεδομένο, η μόνη άλλη επιλογή για την ανατίναξη της συμφωνίας είναι η πυροδότηση σύρραξης με το Ιράν, ή η πρόκληση του Ιράν σε στρατιωτική ενέργεια που θα μπορούσε επιτήδεια να διαστρεβλωθεί από τα Δυτικά ΜΜΕ ως «κακοποιός δράση». Εάν αυτό το  διαβολικό τέχνασμα πετύχαινε, τότε οι Ευρωπαίοι θα αποσύρονταν πιθανώτατα από την ιρανική συμφωνία
Υπάρχει λοιπόν πραγματικός κίνδυνος ότι μια πλαστής σημαίας «στυγερή ενέργεια» του Ιράν  μπορεί να σκηνοθετηθεί από τις ΗΠΑ, ή κάποιο από τα πελατειακά της καθεστώτα, για να ενοχοποιηθεί το Ιράν και να ανατιναχθεί η διεθνής πυρηνική συμφωνία.



[Ο τίτλος ανήκει στο δημοσίευμα του Consortium News, οργάνου ομάδας Αμερικανών ανεξάρτητων δημοσιογράφων και στεγάζει κείμενο συνέντευξης του διακεκριμένου συγγραφέα και δημοσιογράφου Max Blumenthal στον ποιητή και δημοσιογράφο  . Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στις 30 Απριλίου, αλλά τα πολυαίμακτα γεγονότα που συνεχίζονται επιδεινούμενα στη Λωρίδα της Γάζας (52 νεκροί -1700 τραυματίες την Δευτέρα) επιβάλλουν την δημοσίευσή του για την κατατόπιση του ελληνικού κοινού, από πηγή αναμφισβήτητης αντικειμενικότητας, δοθέντος ότι αμφότεροι οι συντελεστές της συνέντευξης είναι εβραϊκής καταγωγής. Για λόγους σύντμησης του μεγάλου κειμένου οι ερωταποκρίσεις συμπυκνώνονται σε ενιαία κατάθεση μαρτυρίας]

Παρουσίαση Μιχαήλ Στυλιανού

Dennis J Bernstein: Μαθαίνω πως ήσουν πρόσφατα στην Λωρίδα της Γάζας. Βρέθηκες εκεί λίγο προτού αρχίσει η σφαγή μπροστά από τον συνοριακό φράκτη (στις 30 Μαρτίου)
Max Blumenthal :΄Ημουν εκεί μόλις βδομάδες πριν από την Μεγάλη Πορεία της Επανόδου, όταν Ισραηλινοί ελεύθεροι σκοπευτές άρχισαν να πυροβολούν απλούς ανθρώπους στην Γάζα, που βάδιζαν στο τείχος των συνόρων για να διαμαρτυρηθούν για την φυλάκισή τους στο ύπαιθρο. Μόλις άρχιζαν οι προετοιμασίες για την πορεία.
Είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με την σύζυγο ενός καρκινοπαθούς στον οποίο είχαν αρνηθεί την άδεια εξόδου για να υποβληθεί σε θεραπεία. Τον είχαν ουσιαστικά καθηλώσει στο κρεβάτι του θανάτου ενώ η κατάστασή του ήταν επιδεκτική θεραπείας στην Δυτική ΄Οχθη. ΄Ηταν ένας από τις εικοσάδες ανθρώπων καταγεγραμμένων από το Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Αλ Μεζάν στην Λωρίδα τη Γάζας στους οποίους αρνούνταν άδεια εξόδου και ήσαν καταδικασμένοι σε θάνατο.
Μερικοί αναρωτούνται γιατί οι άνθρωποι ορμούν στα σύνορα και εκθέτουν την ζωή τους σε κίνδυνο βαδίζοντας προς τις κάνες των Ισραηλινών σκοπευτών. Πρέπει να καταλάβεις πως κάθε οικογένεια στην Γάζα έχει μιαν ιστορία σαν κι’ αυτή.
--Μετέδωσες ένα συγκλονιστικό βίντεο με Ισραηλινούς στρατιώτες να πυροβολούν πίσω από αυτόν ηλεκτρισμένο φράκτη. Μια εικόνα τους δείχνει να πυροβολούν και να γελάνε.
Το βίντεο δόθηκε στην δημοσιότητα τους «Σπάζοντας την Σιωπή», μια ομάδα πρώην και νυν Ισραηλινών στρατιωτών, που ομολόγησαν τα εγκλήματα που διέπραξαν στην υπηρεσία τους. Εξασφάλισαν αυτό το βίντεο, που τραβήχτηκε μέσω της διόπτρας τουφεκιού και δείχνει έναν ελεύθερο σκοπευτή να πυροβολεί έναν άοπλο άνδρα και έπειτα να γελάει και ζητωκραυγάζει με το πόσο το απόλαυσε.
Είναι πράγματι αποκαλυπτικό για τον τρόπο με τον οποίο ο μέσος Ισραηλινός βλέπει τους ανθρώπους της Λωρίδας της Γάζας. Απλά δεν τους βλέπουν σαν ανθρώπους, ιδιαίτερα οι νεότεροι Ισραηλινοί, που δεν συναναστράφηκαν με Παλαιστινίους αφότου η Λωρίδα της Γάζας σφραγίστηκε το 2006. Οι Ισραηλινοί έχουν επικοινωνία μαζί τους απλά ως ελεύθεροι σκοπευτές ή τηλεχειριστές ιπταμένων ρομπότ. Μόνο μια μικρή μειονότητα Ισραηλινών τους βλέπει σαν ανθρώπους.
΄Εγιναν κάποιες διαμαρτυρίες στο Τελ Αβίβ εναντίον των σφαγών που μόλις συνέβησαν και ένας από τους επικεφαλής της διαμαρτυρίας, ο Tamar Sandberg, που ανήκει σε ένα αριστερό εθνικιστικό κόμμα, το Meretz, κακοποιήθηκε άγρια από τα ισραηλινά καθεστωτικά ΜΜΕ. Πολλοί Ισραηλινοί που έχουν ερωτήματα για το τι συμβαίνει προτιμούν να αυτολογοκρίνονται.
--Αυτό που συμβαίνει με τους διαδηλωτές και τους ελεύθερους σκοπευτές δείχνει ποια είναι η σημερινή ισραηλινή πολιτική. Είναι η τωρινή κατάσταση χειρότερη από ότι ήταν προ πενταετία;
-- Η κατάσταση είναι η ίδια από το 1948 μέχρι σήμερα. Μπορεί να την περιγράψεις ως «Δημογραφική Μηχανική». Φαντάσου τις ΗΠΑ να κηρύσσονται επίσημα Λευκό Χριστιανικό Κράτος. Και τα εκατομμύρια κατοίκων που δεν είναι λευκοί και χριστιανοί να πρέπει να μαντρωθούν και ο αριθμός τους να περιοριστεί κατά κάποιο τρόπο, ώστε να μη απειληθεί η καθαρότητα του λευκού χριστιανικού κράτους.
Αυτό είναι το Ισραήλ, το Εβραϊκό κράτος, όπου ο μεγαλύτερος πληθυσμός της ιστορικής Παλαιστίνης δεν ήταν Εβραίοι και εκδιώχθηκαν από το Ισραήλ, 750.000 από αυτούς. Τριάντα με σαράντα τοις εκατό εκτοπίστηκαν στην Λωρίδα της Γάζας. Από τον πληθυσμό της Γάζας 70-80% είναι πρόσφυγες ή απόγονοι προσφύγων. Δεν μπορούν να γυρίσουν στο Ισραήλ επειδή δεν είναι Εβραίοι. Το Ισραήλ δεν θα είναι εβραϊκό κράτος εάν επιστρέψουν εκεί και κάνουν οικογένειες. ΄Ετσι το Ισραήλ πρέπει να τους περιορίσει με κάθε μέσο.
Το 2006 το Ισραήλ επέβαλε κατάσταση πολιορκίας στην Γάζα, που σημαίνει πως τρόφιμα και αγαθά εισάγονται σε ποσότητα που αρκεί μόνο για να διατηρηθούν οι άνθρωποι ζωντανοί, όχι κι για να ευδοκιμήσουν. Αυτό για να αναγκάσουν τον πληθυσμό σε υποταγή. Ο κόσμος αρνήθηκε να υποταγεί. Δοκίμασαν διάφορους τρόπους αντίστασης, ακόμη και ένοπλους. Τώρα χρησιμοποιούν την ειρηνική αντίσταση του Γκάντι, αυτήν που συνιστούσαν οι Αμερικανοί φιλελεύθεροι επί χρόνια. Είχε αποτέλεσμα από την άποψη της  γνωστοποίησης της κατάστασής τους, αλλά δεν άλλαξε στο παραμικρό την πολιτική του Ισραήλ. Το Ισραήλ διατηρεί πάντοτε δια της βίας τα δημογραφικά του σύνορα. Το κίνητρο αυτή της πολιτικής δεν είναι η ασφάλεια, είναι η δημογραφία.


Πως ξαφνικά κανείς δεν νοιάζεται για τα θύματα του  σήριαλ κατασκοπείας που συγκλόνισε τον πλανήτη;

The Saker, The Unz Review,Fri, May 11, 2018 

[Αλήθεια, πως γίνεται μια υπόθεση «ρωσικής επίθεσης με χημικά  σε βρετανικό έδαφος», που συγκλόνισε τον Δυτικό Κόσμο, προκάλεσε συναγερμό σε Ατλαντική Συμμαχία, Ε.Ε. και Αυστραλία, κραυγές αγανάκτησης και αλληλεγγύης, τσουνάμι απελάσεων ( άνω των 150)Ρώσων διπλωματών σε τρείς ηπείρους και καθημερινό επί βδομάδες βομβαρδισμό δημοσιευμάτων με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τα τρία ετοιμοθάνατα θύματα και το θανάσιμο χημικό όπλο (που δεν αποδείχτηκε τελικά ρωσικό ούτε από το βρετανικό εθνικό εργαστήριο χημικών ερευνών ούτε από τον οργανισμό του ΟΗΕ για την απαγόρευση των χημικών όπλων), με το οποίο επλήγησαν ένας πρώην Ρώσος και  μαζί Βρετανός κατάσκοπος, η κόρη του και ΄Αγγλος αστυνομικός (όλοι τώρα καλά στην υγεία τους), στο Παμπ του Σώλσμπερυ, όπου γευμάτισαν, όχι, στο παγκάκι του πάρκου όπου κάθισαν αργότερα, όχι, από το αυτοκίνητό τους, με το οποίο κινήθηκαν, όχι, από την βαλίτσα της κόρης από την Ρωσία, όχι, από την χειρολαβή της εξώπορτας του σπιτιού τους -κατά τις αλληλοδιάδοχες εκμυστηρεύσεις της αστυνομίας  στα άπληστα ΜΜΕ… Πως γίνεται ένα τόσο γιγάντιο διεθνές  σκάνδαλο, που έκανε τον φλεγματικό (χα-χά) υπουργό τον εξωτερικών κ. Τζόνσον να αποκαλέσει Χίτλερ τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, πως έγινε να εξαφανιστεί αιφνίδια από δηλώσεις, δημοσιεύματα, συζητήσεις και από προσώπου της γης, ως από επέμβαση κάποιου υπέργειου μάγου, στο σκότος και στην σιωπή;                        Στο πρώτο αυτό και απίστευτο θαύμα του 21ου Αιώνα (των θαυμάτων και των εκπλήξεων) έρχεται να δώσει εδώ μιαν απάντηση «ειδότος», ο Σέϊκερ, ρωσικής καταγωγής, πολύπειρος  Αμερικανός αναλυτής,  άλλοτε των μυστικών υπηρεσιών της Ελβετίας:]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Θα ήθελα να επισύρω ξανά κάποια προσοχή στην υπόθεση Σκρίπαλ. Επιμένει να υπάρχει σε αυτήν κάτι αλλόκοτο, που αρχικά αρνήθηκα να το πιστέψω αλλά που πραγματικά γίνεται πολύ ανησυχητικό: Το γεγονός ότι οι Βρετανοί κρατούν τον Σέργιο και την Γιούλια Σκρίπαλ σε απομόνωση. Ότι, με άλλα λόγια, τους έχουν απαγάγει.


Υπήρξε μια και μοναδική τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ της Γιούλιας Σκρίπαλ και της εξαδέλφης της Βικτώριας, στην οποία η Γιούλια είπε ότι είναι καλά (ήταν σαφές πως προσπαθούσε να καθησυχάσει την Βικτώρια) αλλά ήταν αντιληπτό πως δεν μπορούσε να μιλήσει ελεύθερα. Επιπλέον, όταν η Βικτώρια ανέφερε πως ήθελε να επισκεφτεί την Γιούλια, εκείνη απάντησε «κανείς δεν θα σου δώσει βίζα». Και μετά από αυτό απόλυτη σιωπή.                                        
Το ρωσικό προξενείο έκανε αμέτρητες αιτήσεις για να επισκεφθούν τους δυο Ρώσους υπηκόους, αλλά το μόνο που η βρετανική κυβέρνηση έκανε σε απάντηση ήταν να βάλει την αστυνομία να ταχυδρομήσει ένα γράμμα, που εξόφθαλμα δεν είχε γράψει η Γιούλια και στο οποίο εφέρετο να λέει: «΄Εχω επικοινωνία με φίλους και οικογένεια και ενημερώθηκα για τις ειδικές επαφές μου στην ρωσική πρεσβεία που ευγενικά μού πρόσφεραν κάθε δυνατή βοήθεια> Προς το παρόν δεν επιθυμώ να επωφεληθώ των υπηρεσιών τους, αλλά αν αλλάξω γνώμη, ξέρω πως να επικοινωνήσω μαζί τους.»
Ποιους φίλους; Ποιαν οικογένεια; Σαχλαμάρες!
Η εξαδέλφη της προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί της, πολλές φορές, από διαφορετικούς διαύλους, ακόμη και επίσημους και τελικά, σε κατάσταση απόγνωσης, έβαλε στο Φέϊσμπουκ το ακόλουθο μήνυμα:
«Αγαπημένη μου εξαδέλφη Γιούλια! Δεν επικοινωνείς μαζί μας. Δεν ξέρουμε τίποτα για σένα και τον Σεργκέι Βικτόροβιτς. Ξέρω πως δεν έχω το δικαίωμα να αναμιγνύομαι στις υποθέσεις σου χωρίς την άδειά σου, αλλά ανησυχώ πάρα πολύ. Ανησυχώ για σένα και για τον πατέρα σου. Ανησυχώ επίσης για τον Νουάρ. (Νουάρ είναι ο σκύλος της Γιούλιας, που φεύγοντας για την Αγγλία τον άφησε σε κέντρο φύλαξης κατοικιδίων.)Βρίσκεται σε ξενοδοχείο σκύλων και αυτοί ζητούν τώρα να πληρωθούν. Θα πρέπει να αποφασίσουμε κάτι, τι θα κάνουμε με αυτόν. Είμαι πρόθυμη να τον αναλάβω και να τον φροντίζω, μέχρι να γυρίσεις στην πατρίδα. Εκτός από τον Νουάρ, ανησυχώ και για το διαμέρισμά σου και  για το αυτοκίνητο. Τίποτα δεν έχει αποφασιστεί για τη ασφάλεια και την συντήρησή τους. Μπορούμε να βοηθήσουμε σε όλα αυτά, αλλά χρειάζομαι ένα πληρεξούσιο στο όνομα το δικό μου ή της αδελφής μου Λάνας. ΄Αν νομίζεις ότι όλα αυτά είναι σημαντικά, βγάλε ένα πληρεξούσιο σε ένα ρωσικό προξενείο, σε οποιαδήποτε χώρα. Εάν δεν το κάνεις, θα καταλάβουμε και δεν θα αναμιχθούμε πλέον στις υποθέσεις σου.
Βίκα.»
Η Βίκα δεν πήρε καμίαν απάντηση.
Μόλις έβαλα το σχετικό ερώτημα στο Google. Βρήκα: «Σκρίπαλ» 10 Απριλίου υπήρξε αναφορά ότι έγινε εξαγωγή της από το νοσοκομείο.» Αυτή είναι η τελευταία εγγραφή που βρήκα. Κοίταξα και στην Wikipedia, το ίδιο, δεν έχει εντελώς τίποτα.
Πρέπει να ομολογήσω ότι όταν πρωτάκουσα τις ρωσικές διαμαρτυρίες είπα πως δεν είναι τίποτα σημαντικό. Σκέφτηκα:  Οι Εγγλέζοι είπαν στους Σκρίπαλ πως οι Ρώσοι προσπάθησαν να τους δηλητηριάσουν και αυτοί φοβούνται ή είναι ακόμη άρρωστοι, από οτιδήποτε τους πείραξε. Αλλά οι Βρετανοί δεν θα απήγαγαν ποτέ δυο ξένους υπηκόους και προπάντων ποτέ έτσι χοντρά και δημόσια.
Γι’ αυτά , δεν είμαι πλέον καθόλου σίγουρος.
Πρώτα, για τις ενδεχόμενες δικαιολογίες της εξαφάνισης των Σκρίπαλ, ας δούμε καταρχήν την πλέον πιθανή: Την ανησυχία                        ( των Βρετανών) για την ασφάλεια των Σκρίπαλ. Επίκληση αυτής της εξήγησης θα ήταν απίστευτη ανοησία. Οι Βρετανοί μπορούν να οργανώσουν μια συνάντησή τους με Ρώσο διπλωμάτη σε αγγλική βάση υψηλής ασφάλειας, υπό την φρούρηση ειδικών δυνάμεων, τανκς, ιπτάμενων ελικοπτέρων και βομβαρδιστικών. Ο Ρώσος διπλωμάτης θα μπορούσε να τους μιλήσει πίσω από αλεξίσφαιρο κρυστάλλινο διάφραγμα, με το τηλέφωνο. Και επειδή οι Ρώσοι είναι τόσο επικίνδυνοι, μπορούν να τον υποβάλλουν προηγουμένως σε σωματική έρευνα για οπλοφορία. Το μόνο που θα είχαν οι Σκρίπαλ να του πουν θα ήταν «ευχαριστούμε, δεν χρειαζόμαστε τις υπηρεσίες σας.» Τέλος συνομιλίας. Οι Βρετανοί αρνούνται ακόμη και αυτό.
Αλλά ας πούμε και ότι οι Σκρίπαλ είναι σε τέτοιο βαθμό τρομοκρατημένοι από τους κακούργους Ρώσους, ώστε αρνούνται κατηγορηματικά. ΄Εστω και βίντεο-συζήτηση θα ήταν τραυματική γι’ αυτούς, έτσι; Εντάξει.
Τι λέτε τότε για μια συνάντησή τους με τον Τύπο;
Ακόμη πιο τραγικό, κατά την προσωπική μου τουλάχιστον εκτίμηση, είναι ότι κανένας από τα Δυτικά κατεστημένα ΜΜΕ δεν ζητάει να τους πάρει μιαν συνέντευξη. Ο Σνόουντεν μπορεί με ασφάλεια να μιλάει από την Ρωσία, ακόμη και σε μεγάλες διασκέψεις, και οι Σκρίπαλ να μην μπορούν να μιλήσουν σε κανέναν εντελώς;
Αλλά εδώ είναι το χειρότερο στοιχείο αυτής της υπόθεσης: Πάνε δυο μήνες τώρα που οι Σκρίπαλ κρατούνται υπό πλήρη μυστικότητα από τις βρετανικές αρχές. Δυο μήνες ίσον 60 ημέρες. Ρωτήστε οποιονδήποτε ειδικό των ανακρίσεων ή ψυχολόγο τι είδους αποτέλεσμα μπορεί να έχει 60 ημερών καθεστώς «ειδικής μεταχείρισης» σε έναν άνθρωπο.
Δεν αψηφώ καθόλου πλέον τις ρωσικές καταγγελίες για «απαγωγή». Αυτό που βλέπω είναι το εξής: Στην ουσία η επιχείρηση Σκρίπαλ Πλαστής Σημαίας συντρίφτηκε και κάηκε, ακριβώς όπως και η κατάρριψη του αεροπλάνου ΜΗ17, ή ο βομβαρδισμός με χημικά στην Ντούμα τη Συρίας.  
Οι Σκρίπαλ είναι δυο μάρτυρες των οποίων οι καταθέσεις μπορούν να πυροδοτήσουν ένα γιγάντιο σκάνδαλο, όχι μόνο για την κυβέρνηση της Τερέζας Μέι, αλλά για όλους αυτούς τους ασπόνδυλους Ευρωπαίους που έσπευσαν να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους με την Βρετανία. Με άλλα λόγια οι Σκρίπαλ μπορεί να μην αφεθούν ποτέ να μιλήσουν ελεύθερα: θα πρέπει είτε να δολοφονηθούν, είτε να υποστούν πλύση εγκεφάλου ή απλά να εξαφανιστούν.
Δεν μπορώ να υποκριθώ πως η καρδιά μου σπαράζει για τον Σεργκέι Σκρίπαλ. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας αξιωματικός που είχε δώσει όρκο και στη συνέχεια πρόδωσε την πατρίδα του στους Βρετανούς, (ήταν κατάσκοπος της Βρετανίας, όχι «Ρώσος κατάσκοπος» όπως γράφει ο Δυτικός τύπος.) Αυτοί που τον κρατούν τώρα είναι τα πρώην αφεντικά του. Αλλά η Γιούλια;
Αυτή είναι τελείως αθώα και ως την 5η Απριλίου και το τηλεφώνημα στην εξαδέλφη της Βικτώρια ήταν σαφώς σε καλή υγεία και με καθαρό μυαλό. Τώρα είναι εξαφανισμένη και δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, το ότι μπορεί να μην ξαναεμφανιστεί ποτέ, ή το να επανεμφανιστεί μια μέρα, μετά από μήνες βρετανικών «νουθεσιών». ΄Οσον αφορά τον πατέρα της, και αυτός έχει πληρώσει για την προδοσία του και δικαιούται μιας καλύτερης τύχης από του να έχει δηλητηριαστεί, χρησιμοποιηθεί και στην συνέχεια εξαφανιστεί.
Στην μεγάλη αρένα των διεθνών πραγμάτων (τον πόλεμο των σιωνιστών εναντίον του ολόκληρου πλανήτη) η τύχη δυο ανθρώπων όπως ο Σεργκέι και η Γιούλια Σκρίπαλ μπορεί να μην έχει σημασία. Όμως νομίζω πως το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να θυμόμαστε αυτούς και την συμφορά τους. Και αυτό υψώνει το ερωτηματικό σε ποια κοινωνία ζούμε; Δεν με ξαφνιάζει πως το βρετανικό κράτος καταφεύγει σε τέτοιες μεθόδους (πάντοτε τις χρησιμοποιούσαν). Αυτό που με συγκλονίζει είναι ότι σε μια λεγόμενη δυτική «δημοκρατία», με ελευθερίες, πλουραλισμό και «ευρωπαϊκές αξίες» (οτιδήποτε και αν σημαίνει αυτό) οι Μπρίτς μπορούν να κάνουν κάτι τέτοια χωρίς καμιά συνέπεια.
Και εσείς, Ευρωπαίοι, τι λέτε για λίγη αλληλεγγύη για τους Σκρίπαλ; !