Articles by "Συρία"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συρία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Mε την προσέγγιση της εκδίωξης των τζιχαντιστών από την στρατηγική πόλη της Αλέπο -ένα ακριβώς χρόνο μετά την ανατρεπτική ρωσική επέμβαση- και την απειλούμενη ανατροπή και του Σχεδίου Β των ΗΠΑ (για την διαίρεση της Συρίας), οι αντιδράσεις της Ουάσιγκτων στο προπαγανδιστικό και το διπλωματικό πεδίο έφθασαν χθες σε επίπεδο παροξυσμού, εγείροντας την απειλή αμερικανο-ρωσικής σύγκρουσης.

Προχθές ο υπουργός των εξωτερικών Τζων Κέρυ απηύθυνε τελεσίγραφο, απειλώντας την Μόσχα με «αναστολή της συνεργασίας και διπλωματίας» εάν δεν σταματήσουν οι βομβαρδισμοί « των μαχητών της δημοκρατικής αντιπολίτευσης και των αμάχων». Χθες το Ρώυτερ μετέδιδε δηλώσεις ανώνυμων Αμερικανών αξιωματούχων ότι η κυβέρνηση Ομπάμα εξετάζει σκληρότερες αντιδράσεις στην επίθεση κατά της Αλέπο, μεταξύ των οποίων και «στρατιωτικές επιλογές».

Κατά το Ρώυτερ οι συζητήσεις διεξάγονται σε «επιτελικό επίπεδο» και δεν έχουν ακόμη υποβληθεί προτάσεις στον πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος αντιστάθηκε μέχρι τώρα στο να διατάξει επίθεση κατά της κυβέρνησης ΄Ασαντ. Αλλά –όπως σχολιάζει το πρακτορείο Ζero Hedge- ο τερματισμός του διπλωματικού διαλόγου θα μπορούσε να ανάψει το πράσινο φως για την αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων (ή αμερικανο-συμμαχικούς βομβαρδισμούς, τύπου Λιβύης) και την Ρωσία να απαντά αναλόγως…

Για την ενημέρωση και κατανόηση των πραγματικών δεδομένων και κλιμακωτών εξελίξεων ως τη σημερινή εκρηκτική κατάσταση, που καλύπτονται ή συσκοτίζονται από την προπαγάνδα του Νέου Ψυχρού Πολέμου, παραθέτουμε την μαρτυρία της κορυφαίας Αμερικανικής αξιόπιστης αυθεντίας, του Δρα Στέφεν Φ. Κοέν, καθηγητού Ρωσικών Σπουδών στα πανεπιστήμια του Πρίνστον και της Ν. Υόρκης, του οποίου η ακαδημαϊκή εργασία εστιάζετα στην σύγχρονη ρωσική ιστορία, από την μπολσεβίκικη επανάσταση και στις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Ο Δρ. Στέφεν Κοέν συνεργάζεται με το έγκυρο αμερικανικό περιοδικό The Nation, τo οποίο διευθύνει η σύζυγός του, δημοσιολόγος Katrina vanden Heuvel.

Το περιοδικό The Nation δημοσίευσε προχθές, τα ακόλουθα βασικά σημεία συνέντευξης που έδωσε ο καθηγητής Στέφεν Κοέν στον Τζων Μπάτσελορ, παρουσιαστή 45λεπτου προγράμματος, στον μεγάλης ακροαματικότητας Ραδιοσταθμό WABC, υπό τον τίτλο:

ΟΙ Ρώσοι ΄Εχασαν Την Υπομονή Τους Με Τις ΗΠΑ Στη Συρία

--Το σχέδιο Ομπάμα-Πούτιν για μια κοινή ρώσο-αμερικανική εκστρατεία εναντίον των τρομοκρατικών κινημάτων στη Συρία διερράγη από την ομολογημένη αμερικανική επίθεση εναντίον των συριακών δυνάμεων και ύστερα από μιαν αγνώστου ταυτότητας επίθεση κατά της ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ στην Αλέπο. Τα στοιχεία που διαθέτουμε αποτελούν ισχυρές ενδείξεις ότι η επίθεση κατά των συριακών δυνάμεων δεν ήταν «ατύχημα», όπως ισχυρίζονται Αμερικανοί αξιωματούχοι. Ούτε δίνουν την εντύπωση ότι ρώσο-συριακές δυνάμεις –που δεν είχαν κανένα κίνητρο- επιτέθηκαν κατά της ανθρωπιστικής αυτοκίνητο-πομπής, όπως ισχυρίζονται Αμερικανοί αξιωματούχοι.

Αυτές οι εξελίξεις εγείρουν το ερώτημα, που τώρα τίθεται ανοικτά στη Μόσχα και ακόμη και στη Δύση: Ποιος ασκεί την εξωτερική πολιτική στην Αμερική – ο Πρόεδρος Ομπάμα ή το Υπουργείο Αμύνης και άλλοι πολέμιοι της ύφεσης;

--Ο πολιτικός αντίκτυπος ήταν αρνητικός, τόσο στην Ουάσιγκτων όσο και στη Μόσχα. Στην Ουάσιγκτων το συριακό ναυάγιο οδήγησε σε χειρότερες ύβρεις κατά της «Ρωσίας του Πούτιν» και έτσι κατέστησε ακόμη πιο δύσκολες τις προτάσεις για αμερικανο-ρωσική συνεργασία οπουδήποτε. Στη Μόσχα, η κατάρρευση της ύφεσης που επιχειρήθηκε μεταξύ Ομπάμα και Πούτιν στη Συρία οδήγησε σε ελάχιστα συγκαλυπτόμενες επικρίσεις κατά της «ήπιας» διπλωματίας του Πούτιν έναντι της Ουάσιγκτων, εκδηλούμενες κατά το πλείστον ως επικρίσεις κατά του υπουργού του των Εξωτερικών, Σεργκέϊ Λαβρώφ.

-- Σκόνταψε επίσης η τάση προς ένα διακανονισμό με διαπραγματεύσεις στον εμφύλιο και πόλεμο με πληρεξουσίους στην Ουκρανία, από όπου ο νέος ψυχρός πόλεμος επεκτάθηκε στη Συρία και στα Βαλτικά Κράτη. Εκεί το πρόβλημα παραμένει στο προ διετίας σημείο. Παρά την πίεση από την Ευρώπη και ειδικώτερα από τη Γαλλία και Γερμανία, ο Ουκρανός πρόεδρος Ποροσένκο αρνήθηκε να αναγνωρίσει στις εξεγερθείσες επαρχίες του Ντονμπάς ένα βαθμό αυτονομίας, όπως επέβαλλαν οι Συνθήκες του Μινσκ. Η Ευρώπη απειλεί τώρα να αποσύρει εντελώς την υποστήριξή της από την ουκρανική κυβέρνηση, αφήνοντας την Ουάσιγκτων ως κύριο και ενδεχομένως μοναδικόν υποστηρικτή του Ποροσένκο.

--Αντίθετα προς τον προηγούμενο Ψυχρό Πόλεμο, δεν υπάρχει πραγματική συζήτηση των επικίνδυνων επίμαχων ζητημάτων στα καθιερωμένα ΜΜΕ, που συνεχίζουν να επιρρίπτουν όλα τα χαρακτηριστικά του νέου Ψυχρού Πολέμου αποκλειστικά στον Πούτιν και στη Ρωσία, ή ακόμη και στην συνεχιζόμενη προεδρική εκστρατεία. Τα άλλοτε δεοντολογικής αρτιότητας ΜΜΕ εκφυλίζονται σχεδόν κάθε εβδομάδα περισσότερο – ακόμη και πέρα από τους Μακαρθικούς υβριστικούς χαρακτηρισμούς για τον Τραμπ- από τους Τάϊμς της Νέας Υόρκης ως το CBS NEWS, 60 Minutes.

Στις 25 Σεπτεμβρίου, για παράδειγμα, το πρόγραμμα 60 Λεπτά, παρουσίασε ένα θέμα για τα πυρηνικά όπλα, που μπορεί να χαρακτηρισθεί μόνο σαν αντίγραφο του ήρωα της ταινίας Dr.Strangelove (πρώην χιτλερικού πυρηνικού, παρανοϊκού συμβούλου βομβαρδισμών στις ΗΠΑ), σε πυρηνική πολεμοκαπηλία, χωρίς αντίλογο. Ακόμη χειρότερο, στο προεδρικό Ντιμπέϊτ της 26 Σεπτεμβρίου, μολονότι ο Τραμπ ήγειρε διάφορα ζητήματα τουλάχιστον ελλειπτικά, κανένας υποψήφιος δεν συζήτησε την συριακή ή την ουκρανική κρίση, ή το ευρύτερο θέμα της συνεργασίας αντί του Ψυχρού Πολέμου με τη Ρωσία. Ούτε το έκανε ο διευθύνων τη συζήτηση, Λέστερ Χόλτ, ο οποίος προφανώς έκρινε πως αυτοί οι υπαρξιακοί κίνδυνοι δεν δικαιούνται χρόνου στη συζήτηση – ή δεν έχει ιδέα για την ύπαρξή τους.

--Αυτό που καθιστά τον νέο Ψυχρό Πόλεμο πιο επικίνδυνο από τον προηγούμενο είναι κατά μέγα μέρος η σχεδόν πλήρης απουσία του από τη αμερικανική πολιτική συζήτηση, και βεβαιότατα από κάθε κρίσιμη συζήτηση, σε οξεία αντίθεση με τις εντατικές συζητήσεις που διεξάγονται στην Ευρώπη και στη Ρωσία. Από αυτής της απόψεως η Αμερική είναι πράγματι το «Εξαιρετικό ΄Εθνος». (σημ. μετφ: Κατά τον ορισμό που εισήγαγε η Μαντλέν Ωλμπράϊτ,των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας.)
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Συνέντευξη στον Γερμανικό Τύπο Ανατινάζει την Κυρίαρχη Προπαγάνδα.


Αμερικανοί, Ισραηλινοί, Τούρκοι, Σαουδάραβες, Καταριανοί αξιωματικοί καθοδηγούν τις δυνάμεις των Τζιχαντιστών και τους εκπαιδεύουν στον χειρισμό αμερικανικών βαρέων όπλων.
Ανταπόκριση του έγκυρου αμερικανικού μη-συστημικού οικονομικού πρακτορείου Zero Hedge μεταδίδει:

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Σε μιαν εντυπωσιακή συνέντευξη στον Γερμανό δημοσιογράφο Γιούργκεν Τοντενχέφερ, που δημοσιεύεται σήμερα σε πολλά όργανα του γερμανικού Τύπου, περιλαμβανομένης της προβεβλημένης εφημερίδας Focus, ένα διοικητής των τζιχαντιστών τρομοκρατών της Συρίας δηλώνει ότι κυβερνήσεις που στηρίζει η Ουάσιγκτων παραδίδουν αμερικανικά όπλα στην οργάνωση Ζαμπλάτ Αλ Νούσρα και ότι Αμερικανοί εκπαιδευτές στη Συρία πραγματοποιούν την εκπαίδευσή των πολεμιστών της.

«Ναι, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τους αντικαθεστωτικούς, αλλά όχι απ’ απευθείας. Βοηθούν τις χώρες που μας στηρίζουν, αλλά δεν είμαστε ακόμη ευχαριστημένοι μ’ αυτή τη βοήθεια», εδήλωσε ο Αμπού Αλ Εζ, διοικητής μονάδας της Τζαμπλάτ Αλ Νούσρα, σε συνέντευξη στην Κέλνερ Στάατ Αντζάϊγκερ, από την πόλη της Αλέπο. Κατά τον διοικητή οι μαχητές της οργάνωσης θα έπρεπε να εφοδιάζονται «με πιο εξελιγμένα όπλα» από τους υποστηρικτές τους για να πετύχουν εναντίον της συριακής κυβέρνησης.

Για όσους βιάζονται για την ουσία, ιδού περιληπτικά τι είπε:

- - Βοηθούνται άμεσα από τις ΗΠΑ - Τους προμήθευσαν τανκς και άλλα βαρέα όπλα, μέσω Λιβύης και Τουρκίας. –Δέχθηκαν αξιωματικούς και εμπειρογνώμονες από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Τουρκία μέσα στην Αλέπο. – Οι διοικητές του Ισλαμικού Κράτους καθοδηγούνται από τις Δυτικές μυστικές υπηρεσίες. – Είναι αντίθετοι στις ανακωχές και τις παραδόσεις ανθρωπιστικής βοήθειας. – Οι ΗΠΑ είναι στο πλευρό μας.

Στη πλήρη συνέντευξη ο τζιχαντιστής διοικητής δηλώνει ότι: « Η μάχη είναι δύσκολη Το καθεστώς είναι ισχυρό και βοηθείται από τη Ρωσία… Η Τζαμπλάτ Αλ Νούσρα κέρδισε μάχες χάρις στις στους αντιαρματικούς πυραύλους TOW. Χάρις σ’ αυτούς τους πυραύλους πετύχαμε ισοπαλία με το καθεστώς. Τα τανκς μας ήρθαν από την Λιβύη και την Τουρκία, μαζί με τους εκτοξευτές πολλαπλών πυραύλων (ΒΜ-21).»

« Θα πολεμήσουμε μέχρι την πτώση της κυβέρνησης (΄Ασαντ). Το Μέτωπο Αλ Νούσρα θέλει να εγκαθιδρύσει ένα ισλαμικό κράτος, που θα κυβερνάται σύμφωνα με το Νόμο της Σαρία. Δεν πρόκειται να αναγνωρίσουμε κανένα κοσμικό κράτος.»

«Οι κυβερνητικές δυνάμεις έχουν ένα πλεονέκτημα χάρις στην αεροπορία και τις εκτοξεύσεις πυραύλων, αλλά εμείς έχουμε τους αμερικανικούς αντιαρματικούς TOW και η κατάσταση, σε ορισμένες περιοχές, παραμένει υπό έλεγχο», πρόσθεσε ο Αμπού Αλ Εζ.

Αλλά η πιο εκπληκτική ομολογία προέκυψε όταν ρωτήθηκε εάν οι αντιαρματικοί πύραυλοι TOW αρχικά προορίζονταν για την Αλ Νούσρα ή αν η οργάνωση τους προμηθεύθηκε από τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» ( των μετριοπαθών αντικυβερνητικών μαχητών). Ο τζιχαντιστής το ξεκαθάρισε: «΄Όχι, οι πύραυλοι δόθηκαν κάτ’ ευθείαν σ’ εμάς». Δήλωσε επίσης ότι όταν η Αλ Νούσρα ήταν πολιορκημένη,. «είχαμε εδώ αξιωματικούς από την Τουρκία, το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ και την Αμερική. Ειδικούς στη χρήση των δορυφόρων, των ρουκετών, των αναγνωρίσεων και των θερμικών καμερών»

Μια άλλα δραματική ομολογία προέκυψε όταν ο Γερμανός δημοσιογράφος ρώτησε ειδικότερα εάν οι Αμερικανοί εκπαιδευτές ήταν πράγματι παρόντες ανάμεσα στις τάξεις των τζιχαντιστών και ο Αμπού Αλ Εζ απάντησε: « Οι Αμερικανοί είναι στο πλευρό μας.»

Είπε ακόμη ότι η Ζαμπλάτ Αλ Νούσρα πληρωνόταν για να πετύχει ειδικούς στρατιωτικούς στόχους στη συριακή σύρραξη: «Πήραμε 50 εκατομμύρια συριακές λίρες ( γύρω στα 2,3 εκατομμύρια δολάρια) από τη Σαουδική >Αραβία. Για να καταλάβουμε τη Σχολή Πεζικού στην Αλ Μουσλιμία, πριν χρόνια, πήραμε από το Κουβέιτ 1,5 εκατομμύρια Δηνάρια Κουβέιτ ( γύρω στα 500.000 δολάρια) και από τη Σαουδική Αραβία 5 εκατομμύρια δολάρια. Τα λεφτά προέρχονταν από τις κυβερνήσεις αυτών των κρατών, όχι από ιδιώτες» είπε ο Αμπού Αλ Εζ.

Μια από τις πηγές χρηματοδότησης που ανέφερε είναι το Ισραήλ: «Το Ισραήλ μας βοηθεί επειδή βρίσκεται σε πόλεμο με την Συρία και με τους Εσμπολάχ» είπε ο διοικητής μονάδας της Αλ Νούσρα. Ανέφερε ότι η Δύση διευκόλυνε τους τζιχαντιστές να έλθουν από άλλες χώρες στη Συρία, λέγοντας «έχουμε πολλούς αγωνιστές από τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Βρετανία, την Αμερική, από όλες τις δυτικές χώρες». Και επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς της Μόσχας και την Δαμασκό ότι οι τζιχαντιστές χρησιμοποίησαν την ανακωχή, που συμφώνησαν Ρώσοι και Αμερικανοί στις 9 Σεπτεμβρίου, για να ετοιμάσουν νέαν επίθεση.

«Δεν αναγνωρίζουμε την ανακωχή- είπε. Θα ανασυντάξουμε τις μονάδες μας. Θα εξαπολύσουμε σε λίγες μέρες τη νέα συντριπτική επίθεσή μας εναντίον του καθεστώτος. ΄Εχουμε ανασυντάξει τις δυνάμεις μας σε όλες τις επαρχίες, περιλαμβανομένων της Χομς, της Αλέπο, της Ιντλίμπ και της Χάμα.»

( Σημ. Η συνέντευξη πάρθηκε προ δεκαημέρου, δηλαδή προ του αμερικανικού φονικού βομβαρδισμού κατά συριακών δυνάμεων στο Ελ Ζορ, που ανατίναξε τη ρωσο-αμερικανική συμφωνία ανακωχής.)

Πρόσθεσε ότι η Ζαμπλάτ Αλ Νούσρα δεν θα αφήσει φορτηγά με βοήθεια να μπουν στην Αλέπο, όσο οι δυνάμεις του καθεστώτος βρίσκονται στον Δρόμο του Καστέλο, στο Αλ Μαλάν και στις βόρειες επαρχίες. Το καθεστώς πρέπει να αποχωρήσει από όλες τις περιοχές και τότε θ’ αφήσουμε τα φορτηγά να περάσουν. Εάν ένα φορτηγό τα καταφέρει να περάσει θα συλλάβουμε τον οδηγό».

Ο διοικητής επίσης αποσαφήνισε ότι η Ζαμπλάτ Αλ Νούσρα δεν δέχεται την ιδέα μιας μεταβατικής κυβέρνησης στη Συρία: « Δεν δεχόμαστε κανέναν από το καθεστώς ΄Ασαντ ή από τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, που τον χαρακτηρίζουν μετριοπαθή. Σκοπός μας είναι η ανατροπή του καθεστώτος και η εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού κράτους, σύμφωνα με την ισλαμική Σαρία», δήλωσε.

΄Οσο για τα πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν τη συριακή αντιπολίτευση στη συνομιλίες της Γενεύης, ο Αμπού Αλ Εζ είπε ότι « αυτοί οι άνθρωποι είναι αδύναμοι, έχουν πολλά λεφτά, έχουν πουληθεί.»

Αποκαλυπτικά ήταν και όσα είπε για τις σχέσεις με την Αλ Κάϊντα και με τους Τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (Ι.Κ.)

Ο διοικητής μονάδας της Τζαμπλάτ Αλ Νούσρα επιβεβαίωσε ξεκάθαρα ότι η οργάνωση «είναι τμήμα της Αλ Κάϊντα».

«Στην πραγματικότητα- είπε- είμαστε μέσα σε μια ομάδα μαζί με το Ι.Κ. Αλλά το Ισλαμικό Κράτος εχρησιμοποιείτο ανάλογα με τα συμφέροντα και τις πολιτικές επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων, όπως η Αμερική, και η ομάδα ξέφυγε από τις αρχές μας. Οι περισσότεροι από τους ηγέτες του ΙΚ δουλεύουν με τις μυστικές υπηρεσίες και αυτό για μας είναι ξεκαθαρισμένο. Εμείς, το Τζαμπλάτ Αλ Νούσρα, έχουμε τον δικό μας δρόμο.»
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς 20-9-16

Η κατωτέρω μαρτυρία και η ανάλυση ενός συντηρητικού Αμερικανού διανοουμένου πατριώτη, του διεθνώς πασίγνωστου οικονομολόγου συγγραφέα και πρώην υπουργού του Ρέιγκαν Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς, συμβάλλει στην κατανόηση του δράματος της Συρίας, από πολίτες υποκείμενους σε συνεχή πλύση εγκεφάλου με προπαγανδιστικά ρυπαντικά. Ιδού τι γράφει:

( Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού)

Η ρωσική κυβέρνηση κάνει το ίδιο λάθος ξανά και ξανά και περιμένει διαφορετικά αποτελέσματα. Η ρωσική κυβέρνηση επιμένει να κάνει συμφωνίες με την Ουάσιγκτων και η Ουάσιγκτων συνεχίζει να τις παραβιάζει.

Το τελευταίο κρούσμα αυτού που ο Αϊνστάιν επεσήμαινε ως χαρακτηριστικό της παράνοιας (σημ.μτφ: να επαναλαμβάνεις το αποτυχημένο πείραμα, αναμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα) είναι η τελευταία συμφωνία ανακωχής στη Συρία. Η Ουάσιγκτων παραβίασε τη Συμφωνία στέλνοντας την αμερικανική αεροπορία να βομβαρδίσει τις θέσεις των συριακών στρατευμάτων , σκοτώνοντας 62 Σύρους στρατιώτες, τραυματίζοντας 100 και ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στους Τζιχαντιστές για νέαν επίθεση.

Πέρυσι τον Σεπτέμβριο η Ρωσία αιφνιδίασε την Ουάσιγκτων, όταν έστειλε την ρωσική αεροπορία να βομβαρδίσει τις θέσεις των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. Επέτρεψε έτσι στον συριακό στρατό να ξαναπάρει την πρωτοβουλία. Η Ρωσία εξασφάλισε έτσι τη νίκη εναντίον του Ισλαμικού Κράτους ( Ι.Κ.), αλλά αποσύρθηκε απροσδόκητα, πριν τελειώσει η δουλειά. Αυτό επέτρεψε στους πράκτορες των ΗΠΑ να ανεφοδιάσουν το Ι.Κ., που ανανέωσε την επίθεσή του.

΄Ετσι η Ρωσία αναγκάσθηκε να ξαναγυρίσει στη Συρία. Στο μεσοδιάστημα είχε διεισδύσει η Ουάσιγκτων. Τώρα οι ρωσικές επιθέσεις κατά του Ι.Κ. ήταν πιο περίπλοκες, καθώς πρόκειται για τον εναέριο χώρο της Συρίας. Η Ρωσία προειδοποιεί την Ουάσιγκτων για τις σχεδιαζόμενες επιδρομές της κατά του Ι.Κ. και η Ουάσιγκτων ειδοποιεί το ΙΚ και ίσως και την Τουρκία, η οποία κατέρριψε το ρωσικό αεροπλάνο. Παρά ταύτα ο συριακός στρατός ανέκτησε εδάφη.

Αλλά κάθε φορά η νίκη αναχαιτίζονταν με «διαπραγματεύσεις ειρήνης» ή «συνομιλίες ανακωχής», κατά τις οποίες οι υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ ομάδες μπορούσαν να ανασυγκροτηθούν. Κατά συνέπεια, ένας πόλεμος , που η Ρωσία και η Συρία θα μπορούσαν να έχουν κερδίσει, συνεχίζεται και με ένα νέο στοιχείο. Η Ουάσιγκτων επιτέθηκε η ίδια κατά του συριακού στρατού.

Οι αμερικανοί στρατιωτικοί ισχυρίζονται πως νόμιζαν ότι βομβαρδίζουν το ΙΚ. Σκεφτείτε για λίγο: Οι ΗΠΑ διακηρύσσουν πως είναι στρατιωτική υπερδύναμη. Κατασκοπεύουν τον κόσμο ολόκληρο, ακόμη και τα e-mails και τα κινητά τηλέφωνα των Ευρωπαίων υποτελών τους. Αλλά, κάπως, όλη αυτή η κατασκοπευτική παντοδυναμία απέτυχε να ξεχωρίσει μια γνωστή συριακή βάση από το ΙΚ; Αν το πιστέψουμε αυτό πρέπει να συμπεράνουμε πως οι αμερικανοί στρατιωτικοί είναι ανίκανοι. (*)

Αυτό που συνέβη είναι ότι : Πριν την τελευταία «ανακωχή» οι Ρώσοι μπορούσαν να πλήξουν τους υποστηριζόμενους από τις ΗΠΑ τζιχαντιστές, αλλά οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να πλήξουν τις συριακές δυνάμεις οι ίδιες, αλλά μόνο μέσω των τζιχαντιστών αντιπροσώπων τους. Οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν την «ανακωχή» για να δημιουργήσουν ένα προηγούμενο για άμεσες επιθέσεις κατά του στρατού της Συρίας.

Οι Ρώσοι που είχαν σχεδόν κερδίσει τον πόλεμο, εστίασαν την προσοχή τους σε «ειρηνευτικές συνομιλίες» και « διαπραγμάτευση ανακωχής», που οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν για να εισαγάγουν την άμεση συμμετοχή της Ουάσιγκτων στην σύρραξη.

Αποτελεί μυστήριο ότι η ρωσική κυβέρνηση πιστεύει ότι Ουάσιγκτων και Μόσχα έχουν οποιοδήποτε κοινό συμφέρον ως προς την έκβαση του πολέμου στη Συρία. Η Ουάσιγκτον αποβλέπει να εκδιώξει τον ΄Ασαντ και να εισαγάγει τη Συρία στο χάος που κυριαρχεί στη Λιβύη και στο Ιράκ. Η Ρωσία αποβλέπει να σταθεροποιήσει τη Συρία ως προπύργιο κατά της εξάπλωσης του τζιχαντισμού. Είναι αφύσικο ότι η ρωσική κυβέρνηση είναι τόσο παραπληροφορημένη ώστε να νομίζει ότι Μόσχα και Ουάσιγκτων έχουν κοινό συμφέρον να καταπολεμήσουν τη τρομοκρατία, όταν η τρομοκρατία είναι το όπλο της Ουάσιγκτων για την αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής.

Πως είναι δυνατό η μνήμη της Ρωσίας να είναι τόσο λειψή; Η Ουάσιγκτων υποσχέθηκε στον Γκορμπατσώφ πως αν επιτρέψει την επανένωση της Γερμανίας, το ΝΑΤΟ δεν θα προχωρήσει ούτε μια ίντσα ανατολικώτερα. Αλλά το καθεστώς Κλίντον έφερε το ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας.

Το καθεστώς του George W.Bush παραβίασε τη συνθήκη ΑΒΜ (των βαλλιστικών βλημάτων) αποχωρώντας από αυτήν και το καθεστώς Ομπάμα εγκαθιστά βάσεις πυραύλων στα σύνορα της Ρωσίας.

Οι νεοσυντηρητικοί έθαψαν την μη-πρώτη χρήση πυρηνικών όπλων και τα προήγαγαν στο αμερικανικό στρατηγικό δόγμα σε προληπτικό πρώτο πλήγμα.

Το καθεστώς Ομπάμα ανέτρεψε την κυβέρνηση της Ουκρανίας και εγκατέστησε μια κυβέρνηση ανδρεικέλων σ’ ένα πρώην συστατικό κομμάτι της Ρωσίας. Η κυβέρνηση ανδρείκελο εξαπέλυσε πόλεμο εναντίον των ρωσικών πληθυσμών στην Ουκρανία, προκαλώντας κινήματα απόσχισης, τα οποία η Ουάσιγκτων ψευδοχαρακτήρισε «Ρωσική εισβολή και προσάρτηση». Εντούτοις η ρωσική κυβέρνηση νομίζει ότι η Ουάσιγκτων είναι «εταίρος», με τον οποίο έχει κοινά συμφέροντα.

Κάθου γύρευε…



(*) Σημ. Μετφρ: ΄Αρθρο του ΄Ανταμ Χιλ, στο Russia Insider, επισημαίνει πως οι Αμερικανοί βομβάρδισαν και αχρήστευσαν τουλάχιστον έξη συριακά τανκς Τ-725, από τα οποία –όπως καλώς γνωρίζουν- ΔΕΝ έχουν οι τζιχαντιστές του Ι.Κ.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Συγκίνηση, γεννώντας παράλληλα πολλές σκέψεις και ερωτηματικά, προκαλούν οι φωτογραφίες μικρών παιδιών από τη Συρία, τα οποία κρατούν σκίτσα με Pokemon, στα οποία αναγράφονται διάφορες λεζάντες, όπως "Είμαι εδώ, ελάτε να με σώσετε".

Παράλληλα, στις λεζάντες αναφέρεται και ο τόπος κατοικίας των μικρών, κατά κύριο λόγο στην επαρχία Ιντλίμπ, στη βόρεια Συρία, που ελέγχεται από τους αντικαθεστωτικούς.

Οι φωτογραφίες δημοσιεύθηκαν σε λογαριασμούς στο twitter και κάνουν τον γύρο του Διαδικτύου.

Φαίνεται πως οι διαστάσεις που έχει λάβει το Pokemon Go αποτέλεσαν μία καλή ευκαιρία για αυτούς τους ανθρώπους να αναδείξουν τις δυσκολίες, τα προβλήματα και την ανθρωπιστική κρίση που βιώνει ο λαός της Συρίας, στη δίνη του πενταετούς πλέον εμφυλίου πολέμου.

Αίσθηση, πάντως, προκαλεί ο διαφορετικός τρόπος που προσλαμβάνεται και επιλειτουργεί ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι μαζικής κατανάλωσης (που αγγίζει μάλιστα τα όρια του μαζικού κοινωνικού φαινομένου), ανάλογα με τα εκάστοτε συμφραζόμενα.

Σημειώνεται πως οι φωτογραφίες δημοσιεύθηκαν από γραφείο τύπου οργάνωσης της αντιπολίτευσης.


πηγή


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Μιχαήλ Στυλιανού

ΗΠΑ και Σύμμαχοι συνεχίζουν τον «πόλεμο διά πληρεξουσίου» στη Συρία ενώ στηρίζουν ρητορικά την ανακωχή και τις εικονικές διαπραγματεύσεις ειρήνευσης.

Αυτό καταγγέλλουν δημοσιεύματα στο έγκυρο αμερικανικό οικονομικό δελτίο ΖeroHedge και σε αμερικανικά επίσης όργανα ανεξάρτητης διαδικτυακής ενημέρωσης.

«Πληρεξούσιος» στις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον του εθνικού στρατεύματος και της κυβέρνησης της Συρίας είναι τρείς ισλαμικές αποφύσεις τη Αλ Κάϊντα, η μία των οποίων –που συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις της Γενεύης- ομολόγησε την ενοχή μονάδων της στους δύο τελευταίους βομβαρδισμούς με χημικά στο Χαλέπι και δήλωσε πως ο υπεύθυνος διοικητής της μονάδας «καθαιρέθηκε».

΄Όπως ανέφερε δημοσίευμα στο ΖeroHedge του Σαββάτου, η βρετανική υπηρεσία στρατιωτικών πληροφοριών Janes ανακάλυψε δυο πρόσφατες αμερικανικές αγγελίες αναζήτησης θαλάσσιου μεταφορέα για την μεταφορά 81 κοντέινερ, φορτίου που περιελάμβανε εκρηκτικές ύλες, από την Κωνστάντσα της Βουλγαρίας στο λιμάνι Άκαμπα της Ιορδανίας, για λογαριασμό του αμερικανικού ναυτικού.

Το φορτίο, που αναφερόταν στο έγγραφο, περιελάμβανε τυφέκια ΑΚ-47, πολυβόλα ΡΚΜ γενικής χρήσεως, βαρέα πολυβόλα DshK, εκτοξευτές ρουκετών RPG-7, και κατευθυνόμενα όπλα αντιτάνκ 9Κ111Μ Factoria, τελευταίου τύπου με σύστημα εξουδετέρωσης της θωράκισης με εκρηκτική αντίδραση.

΄Ένα φορτηγό, με χίλιους τόνους φορτίου όπλων και πυρομαχικών, από τη Βουλγαρία, την Κροατία και τη Ρουμανία, απέπλευσε από την Κωνστάτσα στις 5 Δεκεμβρίου για τον στρατιωτικό λιμένα Αγκαλάρ της Τουρκίας και από εκεί για την ΄Ακαμπα , στην Ιορδανία. Το δεύτερο πλοίο, με περισσότερους από 2.000 τόνους όπλων και πυρομαχικών, απέπλευσε στα τέλη Μαρτίου και επισημάνθηκε να πλέει προς Άκαμπα στις 4 Απριλίου.

Γνωρίζαμε ήδη- ανέφερε το δημοσίευμα- ότι οι «αντάρτες» της Συρίας παραλάμβαναν πλήθος όπλων παρά την επίσημη ανακωχή και ότι τα μισά από αυτά καταλήγουν στην Αλ Κάϊντα της Συρίας, επονομαζόμενη Ζαμπχάτ αλ-Νούσρα. Εκατομμύρια σφαιρών και βλημάτων όλμων, χιλιάδες νέων ελαφρών και βαρέων όπλων και εκατοντάδες νέων συστημάτων αντιτάνκ παραδόθηκαν από τις ΗΠΑ. Από αυτά τα όπλα -όπως έχουν από χρόνια αναφέρει πολλαπλές ανεξάρτητες πηγές- τα μισά πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στους τζιχαντιστές της Αλ Κάϊντα.

Αυτές οι τελευταίες αποστολές συνιστούν αδιαμφισβήτητη παραβίαση της συμφωνίας ανακωχής που προέκυψε από τις διαπραγματεύσεις Ρωσίας και ΗΠΑ. Είναι πολύ πιθανό ότι ορισμένα από τα όπλα και πυρομαχικά που μεταφέρθηκαν τελευταία χρησιμοποιήθηκαν στις πρόσφατες επιθέσεις εναντίον κυβερνητικών δυνάμεων, ανέφερε το δημοσίευμα.


Δεύτερο δημοσίευμα του Ζero Hedge της επομένης, επικαλούμενο πληροφορίες οργάνου Αμερικανών βετεράνων και ιρακινών πηγών, ανέφερε ότι Ιρακινοί αστυνομικοί είδαν την Παρασκευή αμερικανικό αεροπλάνο να ρίχνει όπλα και πυρομαχικά σε τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους (Ι.Κ), σε μια περιοχή δυτικά της επαρχίας Ανμπάρ.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα των βετεράνων, στο βίντεο που μετέδωσε ιρακινό διαδικτυακό πρακτορείο, οι αστυνομικοί ακούσθηκαν να λένε ότι το αμερικανικό αεροπλάνο «παρέλυσε» επίσης τα ραντάρ και μέσα τηλεπικοινωνίας στην περιοχή. Είπαν ότι λίγα λεπτά αργότερα είδαν να φθάνει στην περιοχή ένα στρατιωτικό όχημα των τζιχαντιστών και να μεταφέρει τα όπλα σε θέση υπό τον έλεγχό τους.

Στο βίντεο ένα άνδρας ακούγεται να αναφέρει στον Ιρακινό πρωθυπουργό, για τα σχετικά διαβήματα (στους Αμερικανούς). Το όργανο των Βετεράνων σημειώνει πως ο στρατός του Ιράκ και εθελοντές είχαν απελευθερώσει την περιοχή (της ρίψης των όπλων) από τους τζιχαντιστές τον περασμένο μήνα και ότι μπορεί οι χάρτες των Αμερικανών να μην ήταν ενημερωμένοι.

Κατά ειρωνική συγκυρία αυτά συνέβησαν λίγες ώρες μετά την επίσκεψη του Τζων Κέρυ, Αμερικανού ΥΠΕΞ, στη Βαγδάτη, όπου δήλωσε ότι το Ι.Κ. έχει χάσει περισσότερο από 40% του εδάφους που ήλεγχε.

Ακόμη πιο περίεργο- σημείωνε το Zero Hedge- άλλες πηγές ανέφεραν ότι τουλάχιστον 21 Αμερικανοί στρατηγοί βρίσκονται στο Ιράκ – εκπληκτικός αριθμός για ένα πόλεμο όπου -αν πιστέψεις τον εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου- δεν συμμετέχει ο αμερικανικός στρατός. Και οι περαιτέρω ενισχύσεις καλύπτονται κάτω από τον πέπλο του αγώνα εναντίον του Ισλαμικού Κράτους: Οι ΗΠΑ, δηλώνουν αξιωματούχοι, αποβλέπουν «στην επιτάχυνση των πρόσφατων επιτυχιών» εναντίον του Ι.Κ.

Το ρεπορτάζ του έγκυρου Zero Hedge (το οποίο συμπληρώνεται με φωτογραφίες από την καταγγελλόμενη ρίψη όπλων στους Τζιχαντιστές του Ι.Κ.-επισήμως στόχους και εχθρούς πολέμου), αναφέρει ότι δεν είναι η πρώτη φορά τέτοιου περιστατικού στη δημοσιότητα. Τον Οκτώβριο του 2014, οι Τζιχαντιστές έδωσαν στην δημοσιότητα βίντεο στο οποίο εκόμπαζαν ότι παρέλαβαν ρίψη όπλων και εφοδίων που οι Αμερικανοί προόριζαν για τους Κούρδους υπερασπιστές του Κομπάνι.

Κάποιοι Ιρακινοί βουλευτές είχαν επίσης καταγγείλει ότι οι Αμερικανοί εφοδιάζουν το Ι.Κ., αναφέροντας μια περίπτωση ρίψης όπλων στο Τικρίτ, αλλά κυβερνητικοί αξιωματούχοι απέρριψαν την καταγγελία.

Στη Συρία, η αμερικανική αεροπορία έχει ρίψει τόνους όπλων και πυρομαχικών σε αντάρτες συνδεόμενους με την Αλ Κάϊντα. Το αν καταλήγουν στην Αλ Νούσρα ή στο Ισλαμικό κράτος θα διαπιστωθεί κατά τη χρήση τους, καταλήγει το ρεπορτάζ.


US Plane Caught On Tape Allegedly Drops Weapons for ISIS Militants in Iraq
Submitted by Tyler Durden on 04/10/2016 19:37 -0400 
One day after reprorting that British military information services Janes, had found confirmation of several shipments amounting to 3,000 tons of weapons and ammo to Al-Qaeda linked Syrian rebels in a transport solicitation on the U.S. government websiteFedBizOps.gov, today Veterans Today goes deeper into the rabbit hole and reports that several Iraqi policemen claim to have seen US aircraft dropping weapons and munitions for ISIS terrorists in a region west of the Anbar province on Friday.
According to VT, in a video posted on Iraq’s al-Maaloomah news website on Sunday, the policemen are purportedly heard saying that the American plane had also jammed their communication devices in the Hadisah Island district.
"There is an American aircraft seen at four o’clock in the morning on Friday over the Hadisah Island district of the Anbar province, delivering weapons and munitions to ISIS criminals," one of the policemen says.
"The plane proceeded to jam radar devices of the police regiment stationed in Hadisah Island to prevent contact between the affiliates and the headquarters of the regiment," he added.
The man said they had seen a military vehicle of ISIS arriving in the region a few minutes later and transferring the weapons to the place the group controlled.

In the video, the man and his associates are heard appealing to Iraqi Prime Minister Haidar al-Abadi to follow up the issue.
VT adds that the Iraqi army and the volunteer Hashd al-Shaabi forces liberated the district from ISIS terrorists just last month. The US may have different plans, however.

Ironically, this took place just hours after US SecState John Kerry visited Baghdad on Frday, where he said ISIS was losing ground, including more than 40 percent of the territory that they once controlled in the country.
President Barack Obama is reportedly weighing an increase in the number of American troops in Iraq but Kerry said there had been no formal request from the Iraqis and the issue had not been raised on Friday.
Even more curiously, the Daily Beast reported last week that there are at least 12 U.S. generals in Iraq, "a stunningly high number for a war that, if you believe the White House talking points, doesn’t involve American troops in combat. And that number is, if anything, a conservative estimate, not taking into account the flag officers running the U.S. air war, the admirals helping wage the war from the sea, or their superiors back at the Pentagon."
For now any additional deployments are being kept under the curtain of fighting ISIS: the US, officials said, looked to "accelerate recent gains" against ISIS.
Further to that, recall that as reported this morning, the US Air Force deployed B-52 bombers to Qatar, the first time they have been based in the Middle East since the end of the Persian Gulf War in 1991.
“The B-52 demonstrates our continued resolve to apply persistent pressure on Daesh and defend the region in any future contingency,” said Charles Brown, commander of US Air Forces Central Command.
Contingecy such as carpet bombing and paradropping supplies to unknown recipients?
But back to the alleged US delivery of weapons for ISIS - it would not be the first time this has happened. In October 2014, ISIS released a new video in which it bragged it recovered weapons and supplies that the US military intended to deliver to Kurdish fighters in the Syrian city of Kobani.
Some Iraqi MPs have also accused the US of deliberately arming ISIS, citing an arms air-drop case in Tikrit, but government officials have rejected it.
In Syria, the US military has airdropped tons of ammunition to Al Qaeda-linked rebels and militants.

If all this US weaponry is indeed ending up in Al Nusra and/or ISIS' hands, it remains to be seen where just it will be used.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο συριακός στρατός ανακατέλαβαν σήμερα την Παλμύρα, από όπου εκδίωξε τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ), οι οποίοι είχαν θέσει υπό τον έλεγχό τους την πόλη αυτή στην κεντρική Συρία πριν από περίπου έναν χρόνο, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο μια στρατιωτική πηγή στην Παλμύρα. 

“Έπειτα από σφοδρές μάχες στη διάρκεια της νύχτας, ο στρατός ελέγχει πλέον ολόκληρη την πόλη της Παλμύρας, συμπεριλαμβανομένης της αρχαίας πόλης και του κατοικημένου τμήματός της. Αυτοί (οι τζιχαντιστές) αποσύρθηκαν”, δήλωσε.
 
Σύμφωνα με την πηγή αυτή, οι μαχητές του ΙΚ “αναδιπλώθηκαν στο Σοκνέ, τη Ράκα και το Ντέιρ αλ Ζορ” τα προπύργιά τους στη βόρεια και την ανατολική Συρία. “Οι μονάδες μηχανικού του στρατού εξουδετερώνουν τώρα δεκάδες βόμβες και νάρκες μέσα στην αρχαία πόλη” της Παλμύρας. 

Οι κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας υποστηριζόμενες από την ρωσική πολεμική αεροπορία εξαπέλυσαν στις 7 Μαρτίου επιχείρηση για να ανακαταλάβουν την Παλμύρα από τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους, οι οποίο την είχαν θέσει υπό τον έλεγχό τους τον Μάιο του 2015. 

Οι τζιχαντιστές κατέστρεψαν μέρος των θησαυρών της αρχαίας πόλης της Παλμύρας, η οποία έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO. 

ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο, Παλμύρα, Συρία

πηγή
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η κατάπαυση του πυρός στη Συρία είναι μόνον η αρχή ενός μακρύ δρόμου. Πώς, σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, οι συριακές αρχές θα διεξαγάγουν εκλογές και θα συντάξουν νέο Σύνταγμα; Πώς οι Σύροι θα επιστρέψουν στην ειρηνική ζωή και στην ανοικοδόμηση της χώρας τους; Ποια θα είναι η στάση των γειτονικών εχθρικών κρατών της Συρίας – Τουρκία, Κατάρ και Σαουδική Αραβία; Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δίνει στην συνέντευξή του στην Pravda.Ru ο Σύρος πολιτικός αναλυτής και δημοσιογράφος Issa Issa.

Λίγες μόνον ώρες μετά την είδηση ότι η Ρωσία και οι ΗΠΑ κατέληξαν σε μια συμφωνία για την κατάπαυση του πυρός στη Συρία, ο πρόεδρος Μπασάρ Άσαντ δήλωσε ότι τον Απρίλιο θα πρέπει να διεξαχθούν βουλευτικές εκλογές. Όμως, η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση εμφυλίου πολέμου και τμήμα της επικράτειάς της δεν το ελέγχει η κυβέρνηση. Πώς βλέπετε αυτή την κατάσταση και πόσο σοβαρές είναι οι προθέσεις του Άσαντ να διεξαγάγει αυτές τις εκλογές;  

Πράγματι ο πρόεδρος Άσαντ υπέγραψε το διάταγμα αμέσως μόλις η Ρωσίας και οι ΗΠΑ υπέγραψαν τη συμφωνία. Αυτό σημαίνει, κατά τη γνώμη μου, ότι ελπίζει στο καλύτερο. Επίσης, αυτό μας λέει ότι στις εκλογές θα συμμετέχουν όλοι, συμπεριλαμβανομένης και της εσωτερικής μετριοπαθούς αντιπολίτευσης. Δηλαδή ο δρόμος είναι ανοικτός για όλους, για όποιον αγαπά την χώρα και θέλει να ευημερήσει η Συρία. Νομίζω ότι αυτό είναι καλό σημάδι για όλους: τόσο για τους Σύρους όσο και για τη διεθνή κοινότητα. Μετά τις εκλογές θα έχουμε μια νέα κυβέρνηση, με νέα πρόσωπα. Θεωρώ, ότι αυτό το βήμα δεν το έκανε χωρίς λόγο ο πρόεδρος Άσαντ. Θέλει να πει σε όλους ότι, πραγματικά θέλουμε την ειρήνη, τις αλλαγές και την διασφάλιση μιας φυσιολογικής ζωής. Αλλά ο εχθρικός περίγυρος –η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και εν μέρει η Ιορδανία- παρεμποδίζουν αυτή την διαδικασία, καθ’ υπαγόρευσιν βέβαια των ΗΠΑ. Ωστόσο, εφόσον Ρωσία και ΗΠΑ υπέγραψαν αυτή τη δήλωση και αυτό το έγγραφο, σημαίνει ότι προχωρούμε στο δρόμο των μεταρρυθμίσεων. Οι Αμερικανοί κατάλαβαν ότι η τελική νίκη μας δεν απείχε πολύ. Κι αυτό τους ανησύχησε, δεν επιθυμούν την νίκη της Ρωσίας. Σε κάθε περίπτωση όμως πρόκειται για μια νίκη πρωτίστως της Ρωσίας και μόνο στη συνέχεια του στρατού μας. Αν δεν ήταν η Ρωσία ο στρατός μας δεν θα μπορούσε να είχε τέτοιες επιτυχίες.

Αλλά εγείρονται πολλά τεχνικού χαρακτήρα ζητήματα, τα οποία πρέπει να επιλυθούν σε μικρό χρονικό διάστημα.

Τμήματα της χώρας πράγματι δεν ελέγχονται, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού ζει στην ελεγχόμενη από την νόμιμη κυβέρνηση περιοχή. Το έδαφος που ελέγχεται πλέον από το «Ισλαμικό Κράτος» είναι πολύ μικρό. Κι αυτό έγινε κατορθωτό χάριν στη στήριξη της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Μετά το Σεπτέμβριο του περασμένου χρόνου απελευθερώθηκαν πολλές περιοχές από το στρατό μας με την στήριξη της ρωσικής αεροπορίας.


Ποιες περιοχές της χώρας βρίσκονται υπό τον έλεγχο της κεντρικής κυβέρνησης και ποιες όχι;

Η Δαμασκός είναι πρακτικά όλη υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης, εκτός από τις παρυφές της όπου έχουν απομείνει μαχητές του ΙΚ. Πλέον δεν είναι και πολλοί. Η παραλιακή ζώνη -Λαττάκεια Ταρτούς- και η Χόμς έχουν απελευθερωθεί εντελώς. Όλος ο βορράς είναι ελεύθερος. Το Χαλέπι σε διαδικασία απελευθέρωσης. Οι επιθέσεις του συριακού στρατού δεν κατευθύνονται μόνον σε ένα μέτωπο, αλλά παντού. Οι βασικές πόλεις και επαρχίες είναι υπό τον έλεγχό μας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που εγκατέλειψαν τη χώρα, θεωρώ ότι, θα μπορέσουν να ψηφίσουν. Δεν ξέρω λεπτομέρειες, αλλά νομίζω, ότι λύση μπορεί να βρεθεί. Ιδιαίτερα στα γειτονικά κράτη της Ιορδανίας και του Λιβάνου, όπου βρίσκεται και ο βασικός όγκος των προσφύγων από τη Συρία.  

Πόσο μεγάλος είναι ο αριθμός των ανθρώπων που εγκατέλειψαν τη Συρία και πήγαν στην Ευρώπη; Κάποιοι μιλούν για εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι για εκατομμύρια.

Σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για εκατομμύρια. Στην Ευρώπη κατέφυγε σχετικά μικρός αριθμός Σύρων. Εκατοντάδες χιλιάδες μπορεί, αλλά εκατομμύρια σίγουρα όχι.

Οι κυβερνήσεις στο Παρίσι, στο Βερολίνο και στο Λονδίνο βρίσκονται σε συνεννόηση με τη Δαμασκό ώστε να διοργανώσουν ψηφοφορία για τους Σύρους που βρίσκονται στις χώρες τους;

Είναι μια σύνθετη, απρόβλεπτη διαδικασία. Αλλά σε ό,τι αφορά στην αναγνώριση της νόμιμης εξουσίας αυτό ήδη έχει συμβεί. Και μάλιστα υφίστανται και μη ανακοινώσιμες ανεπίσημες σχέσεις μεταξύ της Δαμασκού και κάποιων δυτικών χωρών.

Τη Συρία την κομμάτιασαν οι εχθροί της

Η Συρία ως αποτέλεσμα του πολύχρονου πολέμου διαχωρίστηκε όχι μόνον με βάση πολιτικές διαφωνίες αλλά και εθνικές και θρησκευτικές. Είναι πιθανό η Συρία να περάσει σε ένα ιρανικό μοντέλο που να υπάρχουν ποσοστώσεις για τη συμμετοχή στις δομές της εξουσίας για τις διάφορες εθνο-θρησκευτικές ομάδες;

Εγώ ποτέ δεν γνώριζα τι πίστευε ο γείτονάς μου, ποτέ! Αυτός ο θρησκευτικός παροξυσμός άρχισε μετά την «Αραβική Άνοιξη» και τον πόλεμο. Κάποια ΜΜΕ, μεταξύ αυτών και αραβικά, άρχισαν να σπέρνουν τη διχόνοια, λέγοντας αυτός είναι σουνίτης, εκείνος σιίτης, εκεί αλεβίτης, καθολικός, ορθόδοξος. Αυτό δεν υπήρχε ποτέ σε εμάς, χίλια χρόνια ζούσαμε μαζί εν ειρήνη, συμφωνία και καλή γειτονία. Ακόμη και οι Εβραίοι ζούσαν σε εμάς φυσιολογικά.   
Αυτό προήλθε από εξωτερική παρέμβαση. Ο Ερντογάν θέλει να ανασυστήσει την Οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά δεν ξέρει πως. Χτυπιέται με τους Κούρδους και τους Άραβες, τους μουσουλμάνους και τους χριστιανούς, με τους Αρμένιους κ.ο.κ.
Δεν πιστεύω ότι η Συρία θα διαχωριστεί με βάση εθνικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά. Αν υπήρχαν τέτοια σοβαρά εσωτερικά προβλήματα τότε από καιρό η χώρα θα είχε διαιρεθεί σε αλεβίτικο, σουνιτικό και χριστιανικό κράτος. Εμείς γι’ αυτό και πολεμούμε την τρομοκρατία, ώστε να μη συμβεί ακριβώς αυτό. Για ποιο λόγο πολεμά ο στρατός, για ποιο λόγο χύθηκε τόσο αίμα; Έτσι σκέφτονται όλοι οι απλοί Σύροι, ο λαός μας. Φυσικά συσσωρεύτηκε αγανάκτηση και αμοιβαίες απαιτήσεις. Πρέπει να λύσουμε αυτά τα προβλήματα ειρηνικά. Ο πρόεδρος αμέσως συμφώνησε με την πρωτοβουλία της Ρωσίας, αμέσως έδωσε τη συγκατάθεσή του σε αυτό το σχέδιο.

Δεν θεωρείτε παράξενη την απουσία του Ισραήλ απ’ όλη αυτή την ιστορία;

Εμείς λέμε ότι το Ισραήλ πάντα σκέφτεται: «ας αφήσουμε τα αγγεία να κτυπούν το ένα το άλλο. Κι εμείς; όποιος παντρευτεί την μαμά μας θα τον λέμε μπαμπά!». (αφήνουμε τους εχθρούς μας να αλληλοφαγωθούν και μετά τα βρίσκουμε με τον αδυνατισμένο νικητή). Αλλά σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι τα πράγματα ακριβώς έτσι. Το Ισραήλ δεν ενδιαφέρθηκε πραγματικά να κερδίσει τον πόλεμο το ΙΚ. Βέβαια, αυτό δεν ήταν και στο χέρι του. Ο Άσαντ για το Ισραήλ, είναι, φυσικά, χίλιες φορές καλύτερος από το ΙΚ και την Τουρκία του Ερντογάν. Γιατί αν ο Άσαντ αποχωρήσει, ο επόμενος στόχος θα είναι το Ισραήλ. Ο Άσαντ δεν είναι τόσο αιμοβόρος – είναι ανοιχτός και μορφωμένος. Ο Άσαντ δεν επιτίθεται στο Ισραήλ. Θεωρώ ότι η σιωπή των Ισραηλινών σημαίνει υποστήριξη.

Αλλά και το ΙΚ σιωπά για το Ισραήλ

Όλα έχουν τον χρόνο τους. Δεν μπορούν τώρα να πουν τίποτε για μια απλή αιτία: το Ισραήλ περιθάλπει τους τραυματίες τους. Γι αυτό το ΙΚ σιωπά και δεν υψώνει τους τόνους του με το Ισραήλ. Αλλά θα αποδεσμευθούν. Το ΙΚ σκοπεύει να γυρίσει όλη την περιοχή, όλον τον κόσμο στην εποχή του λίθου.

Ποιός ο ρόλος του Ιράν στη Συρία, παρεμβαίνει στις εσωτερικές υποθέσεις ;

Το Ιράν είναι ο σημαντικότερος παίκτης και σύμμαχός μας μετά τη Ρωσία. Δεν αποκλείω να υπάρχει μυστική συμφωνία μεταξύ της Μόσχας, της Δαμασκού και της Τεχεράνης για το συντονισμό της δράσης τους σε περίπτωση που εκδηλωθεί επίγεια επιχείρηση, για την οποία η Σαουδική Αραβία πάντοτε απειλούσε και ακόμη απειλεί. Χωρίς το Ιράν δεν προχωρά και η πολιτική διευθέτηση. Ανθρωπιστική βοήθεια, καύσιμα. Όλα προέρχονται από τη Ρωσία και το Ιράν. Αν δεν υπήρχε η Ρωσία τη Συρία θα την είχαν εξαφανίσει από προσώπου γης. Ο Πούτιν έστειλε το στρατό την κατάλληλη στιγμή. Έπειτα, μόλις μπήκαν και οι S-400 ο Ερντογάν, η Σαουδική Αραβία και οι ΗΠΑ έχασαν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Γι’ αυτό οι Σύροι ορκίζονται πια στο όνομα του Πούτιν. Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις απολαμβάνουν το 89% της εμπιστοσύνης των Ρώσων αλλά από τους Σύρους το 100%. Έναν μαθητή μας τον ρώτησαν τι θα γίνεις όταν μεγαλώσει. Κι αυτός απάντησε: «Ρώσος πιλότος, Ρώσος στρατιώτης». Αυτό σημαίνει βοήθεια στο φίλο όταν την έχει ανάγκη.  


Δημοσιογράφος : Δμίτρι Νερσέσωφ

Πηγή, πηγή
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τη γνώμη μου για τον Πούτιν τη γνωρίζεις: μετατρέπει τη Ρωσία σε κράτος του μεταμοντέρνου φασισμού και αυτό δεν μου αρέσει! Δεν είναι καλύτερη η γνώμη μου για τον Μπασάρ Άσαντ: μπορούσε να προλάβει τα χειρότερα, προωθώντας εγκαίρως και ταχύτατα τον εκδημοκρατισμό στη Συρία με κίνδυνο να μοιραστεί την εξουσία και να χάσει σε ισχύ, αλλά προτίμησε να τα χάσει όλα, συμβάλλοντας κεφαλαιωδώς στη μετατροπή της χώρας του σε ερείπια!   
Ωστόσο, είναι παραλογισμός η άποψη του αμερικανού, ανώτατου διοικητή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, Φίλιπ Μπρίντλοβ, πως είναι οι Πούτιν και Άσαντ που σχεδιασμένα προκαλούν μεγέθυνση των προσφυγικών ροών, έτσι ώστε να χρησιμοποιήσουν τους πρόσφυγες ως στρατηγικό όπλο για να υποσκάψουν την ασφάλεια της Ευρώπης και την ενότητά της! Είναι εξίσου παλαβή άποψη με εκείνη ρώσων αξιωματούχων και ακροδεξιών ελλήνων ,που βλέπουν πίσω από τους πρόσφυγες σχέδιο του Ερντογάν για εξισλαμισμό της Ευρώπης ή ισλαμικής άλωσης της Ελλάδας!
Η πραγματικότητα είναι διαφορετική και δυστυχώς πολύ «πεζή»! Μου την περιέγραψε πριν από χρόνια κατά τη κρίση στο Κόσσοβο και πριν την στρατιωτική εμπλοκή του ΝΑΤΟ, ένας άλλος αμερικανός πτέραρχος τον οποίο συνάντησα μαζί με έναν αμερικανό στρατηγό και υπό την παρουσία ενός σημαντικού έλληνα διπλωμάτη - ο οποίος με έφερε σε επαφή μαζί τους - για μια ελεύθερη συζήτηση-ενημέρωση χωρίς καταγραφή της συνομιλίας και ονόματα! Ο πτέραρχος μου είπε, «δεν μας καθυστερεί ο Χόλμπρουκ, ούτε περιμένουμε τον Μιλόσεβιτς, σχέδιο για τους πρόσφυγες που θα προκύψουν δεν έχουμε! Στρατιωτική δράση, έστω αποκλειστικά στο πλαίσιο μιας εκστρατείας με βομβαρδισμούς επιλεγμένων στόχων, δεν πραγματοποιείς αν δεν έχεις προηγουμένως επιλύσει το ζήτημα των μαζικών μετακινήσεων του πληθυσμού από την εμπόλεμη περιοχή. Μόλις λύσουμε αυτό το πρόβλημα που αγχώνει ιδιαίτερα τους ευρωπαίους συμμάχους μας, θα παρακολουθήσεις στρατιωτική δράση εκ μέρους της συμμαχίας».
Κάπως έτσι σκεφτόταν η Δυτική Συμμαχία, λογαριάζοντας τη στρατιωτική της εμπλοκή στη γιουγκοσλαβική κρίση. Γιατί δεν λογάριασε με τον ίδιο τρόπο στην περίπτωση της Συρίας; ‘Άλλωστε οι ρώσοι είχαν εγκαταλείψει τον Άσαντ στη τύχη του, μέχρι να υπάρξει εμπλοκή στη στρατιωτική δράση των ΗΠΑ στο κογκρέσο - και στο ίδιο το συμβούλιο του αμερικανού προέδρου- και να ζητηθεί από τον Ομπάμα η στρατιωτική/αεροπορική επέμβαση/συνδρομή από ρωσικές δυνάμεις στην περιοχή. Ο Πούτιν δέχθηκε να κάνει αυτό που δεν θα μπορούσε ο Ομπάμα στη Συρία, για πολιτικούς λόγους πρωτίστως. Τώρα αν οι ρώσοι κλιμάκωσαν τους βομβαρδισμούς πέραν της αρχικής συμφωνίας-εμπλοκής με τη χρήση μη-κατευθυνόμενων βομβών και αν η παρουσία τους επέτρεψε τις ρίψεις βαρελιών με εκρηκτικές ύλες από ελικόπτερα των συριακών δυνάμεων σε αστικές και ημιαστικές περιοχές, είναι άλλο ζήτημα!
Το θέμα είναι πως αυτοί που μεθόδευσαν την αποσταθεροποίηση της Συρίας, που φρόντισαν να ενθαρρύνουν και εξοπλίσουν τους αντιπάλους του καθεστώτος του Μπασάρ Άσαντ, που γνώριζαν καλά τους κινδύνους από την πολύ πιθανή κλιμάκωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων, δεν φρόντισαν προηγουμένως να εκπονήσουν ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση του δράματος των προσφύγων, που με βεβαιότητα θα ξεπερνούσαν το ένα τρίτο του πληθυσμού της χώρας.
Στην περίπτωση του Κοσσόβου οι ευρωπαίοι επέμειναν και οι αμερικανοί συμφώνησαν πως χωρίς σχέδιο για τους πρόσφυγες στρατιωτική επέμβαση και βομβαρδισμοί δεν γίνονται, γιατί δεν υπήρξε αντίστοιχη πρόνοια στην στρατιωτική επέμβαση στη Συρία; Επειδή έτσι το κύριο βάρος της ευθύνης θα μετατίθετο στη ρωσική πλευρά, για να αναπτυχθούν σενάρια ρωσικής συνομωσίας εις βάρος της ΕΕ, ή επειδή υπήρχε σχέδιο, το οποίο δεν θα μπορούσαν ποτέ να γνωστοποιήσουν οι σχεδιαστές του;  
Σε κάθε περίπτωση δεν μπορώ να φανταστώ πως δεν υπήρχαν σχεδιασμοί για την αντιμετώπιση της μαζικής εξόδου προσφύγων από το ευρύ πολεμικό θέατρο της Συρίας. Και αυτοί δεν θα μπορούσαν λογικά να αφορούν αποκλειστικά τις όμορες με τη Συρία χώρες. Προφανώς θα πιεζόταν και η ΕΕ! Άρα, ποιος θα είχε συμφέρον εκτός από τον Πούτιν, τον Άσαντ και ίσως τον  Ερντογάν από το «μη-σχέδιο» για την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη; Μην μου πεις πως η γερμανική ηγεσία- η οποία στο ζήτημα της προσφυγικής κρίσης του Κοσσόβου ήταν πολύ δραστήρια - μόλις σήμερα «ξύπνησε» και ανησύχησε!

Φοβάμαι πως υπήρχε μυστικό σχέδιο από την αρχή που αφορούσε ασφαλώς καί στην Ευρώπη, καθώς αν δεν υπήρχε θα σήμαινε πως από εδώ και πέρα το παγκόσμιο σύστημα αναρχοποιείται σε βαθμό πολύ επικίνδυνο για την ειρήνη και την ζωή σε παγκόσμιο επίπεδο! Αν πράγματι υπήρχε μυστικό σχέδιο για τη διαχείριση των προσφυγικών και γενικότερα μεταναστευτικών ροών από τη Μέση Ανατολή στην Ευρώπη, τότε ποιο είναι το σχέδιο για την Ελλάδα; Όποιο και να είναι μεταβάλει την γεωπολιτική και γεωστρατηγική της διάσταση και αυτό είναι απόφαση των ηγετικών κύκλων των εταίρων και συμμάχων της Ελάδας και όχι του Πούτιν, του Άσαντ ή του Ερντογάν. Είναι καιρός να προσεγγίσουμε κάπως έτσι το ζήτημα και να διαμορφώσουμε μια εναλλακτική, εθνική πολιτική που θα συμπεριλαμβάνει καί αυτή την υπόθεση – χωρίς ασφαλώς κυνήγι μαγισσών!

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

** η φωτο από την επέμβαση ΝΑΤΟ και ΕΕ πριν μόλις 15 χρόνια στη Γιουγκοσλαβία
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Τάκη Κατσιμάρδου 

Καθώς τα κύματα των προσφύγων από τη Συρία προς τη χώρα μας συνεχίζονται, έχει ενδιαφέρον να ανατρέξουμε σε μερικές σχετικές ιστορικές σελίδες. Με πρωταγωνιστές, όμως, Έλληνες.
Φωτογραφικό ντοκουμέντο με Έλληνες πρόσφυγες στο Χαλέπι να περιμένουν στην ουρά για συσσίτιο του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού.
Φωτογραφικό ντοκουμέντο με Έλληνες πρόσφυγες στο Χαλέπι να περιμένουν στην ουρά για συσσίτιο του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού.

Προς τη Συρία και από τη Συρία. Τουλάχιστον τέσσερις φορές σημειώνεται στα χρονικά το φαινόμενο, έχοντας μαζικό χαρακτήρα:
• Το 1923 μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή στο πλαίσιο της υποχρεωτικής ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
• Το 1939 όταν η περιοχή της Αλεξανδρέττας, μέρος της Μεγάλης Συρίας, προσαρτήθηκε στις επαρχίες της Τουρκίας.
• Το 1860 όταν ξεκίνησαν σφαγές και διώξεις χριστιανών στη Β. Αφρική.
• Το 1882 στη διάρκεια της αιγυπτιακής επανάστασης.
Στις περιπτώσεις αυτές προστίθεται και ένα άλλο κύμα Ελλήνων προς τη Συρία και άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής την περίοδο της γερμανικής κατοχής.
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες Έλληνες πρόσφυγες βρέθηκαν στη Συρία και Έλληνες πρόσφυγες ήρθαν από την ευρύτερη περιοχή στην Ελλάδα διαφέρουν ριζικά μεταξύ τους. Κοινός, όμως, παρονομαστής ήταν ο πόλεμος και ο φόβος για τη ζωή τους. Αλλά και η ομοιότητα των προσφυγικών τραγωδιών ανεξαρτήτως εποχών, προέλευσης και προορισμού των θυμάτων.

Ξεριζωμένοι από την Αλεξανδρέττα καταφεύγουν στην -υπό γαλλική κατοχή- Συρία, διωγμένοι από τους Τούρκους.
Ξεριζωμένοι από την Αλεξανδρέττα καταφεύγουν στην -υπό γαλλική κατοχή- Συρία, διωγμένοι από τους Τούρκους.

Μαζικό κύμα από το 1922
Η πιο μαζική περίπτωση Ελλήνων προσφύγων, που αναζητούν άσυλο στη Συρία, καταγράφεται αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μερικές χιλιάδες, από τις εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που ξεριζώνονται από τη Μικρασία το δεύτερο εξάμηνο του 1922 και τις αρχές του 1923 και ενώ συνεχίζονται στη Λοζάνη οι διαπραγματεύσεις για την ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών, καταφεύγουν στη Συρία.
Η οθωμανοκρατούμενη περιοχή της φυσικής Συρίας (περιλάμβανε, εκτός από τη σημερινή, δηλ. τη γεωγραφική Συρία, τον Λίβανο, την Παλαιστίνη και την Υπεριορδονία) είχε καταληφθεί ως εχθρικό έδαφος, ενώ διαρκούσε ο Α” Παγκόσμιος Πόλεμος από αγγλογαλλικά στρατεύματα (ο σουλτάνος της Κωνσταντινούπολης είχε ταχθεί με την πλευρά των Κεντρικών Δυνάμεων).
Μετά τη λήξη του πολέμου οι Γάλλοι, προλαβαίνοντας και καταστέλλοντας με στρατιωτικά μέσα την «αραβική αφύπνιση», έγιναν κύριοι της Δαμασκού, αντικαθιστώντας τους Αγγλους (είχαν αποχωρήσει λίγο νωρίτερα ύστερα από γαλλοαγγλική διανομή εδαφών περιοριζόμενοι σε Παλαιστίνη και Υπεριορδανία). Με τη συμφωνία του Σαν Ρέμο (1920) νομιμοποιείται η γαλλική στρατιωτική παρουσία σε Συρία – Λίβανο στο όνομα της Κοινωνίας των Εθνών. Τυπικά, για την προστασία των μειονοτήτων και μέχρι να ανεξαρτητοποιηθεί η περιοχή. Ουσιαστικά η «εντολή» σήμανε μετατροπή σε γαλλική αποικία. Εκεί καταφεύγουν για προστασία χιλιάδες Ελληνες. Είναι ένας ενδιάμεσος σταθμός για μετάβαση σε ελληνικά εδάφη ή αλλού.
Μια περιγραφή της κατάστασης παραθέτει ο Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Χάρολντ Σπένσερ, ο οποίος αυτή την περίοδο βρίσκεται στην Ελλάδα και αρθρογραφεί για την προσφυγική τραγωδία. Γράφει αρχές Μαρτίου του 1923: «Η κατάστασις εχειροτέρευσεν, ιδίως λόγω της πολιτικής της Γαλλικής Κυβερνήσεως… Μέγας αριθμός προσφύγων της Μικράς Ασίας επί των πλοίων εις τους Γαλλικούς λιμένας της Συρίας, οι δε Γάλλοι ουχί μόνον αρνούνται να επιτρέψουν εις αυτούς να παραμείνουν τουλάχιστον εις Συρίαν, αλλά αρνούνται και να τους δώσουν τροφήν… Ο εκεί Ελλην πρόξενος ζητεί εσπευσμένως χρήματα διά να σώση τους πληθυσμούς αυτούς εκ πείνης θανάτου, παρίσταται δε ανάγκη να μεταφερθούν και οι πρόσφυγες ούτοι της Συρίας εις την Ελλάδα εφ” όσον οι Γάλλοι τους εκδιώκουν…» (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ 3/3/1923).

Χριστιανοί πρόσφυγες από την περιοχή του Λιβάνου διασκορπίζονται στη Συρία, την Ελλάδα και αλλού κατά τις συγκρούσεις του 1860.
Χριστιανοί πρόσφυγες από την περιοχή του Λιβάνου διασκορπίζονται στη Συρία, την Ελλάδα και αλλού κατά τις συγκρούσεις του 1860.

Για τους Γάλλους αυτή την περίοδο το τελευταίο που ενδιαφέρει είναι η ανθρώπινη ζωή και η προστασία των μειονοτήτων. Δεν θα διστάσουν, άλλωστε, δύο χρόνια αργότερα να βομβαρδίσουν την ίδια τη Δαμασκό, όταν ξέσπασε αραβική επανάσταση (Μεγάλη Επανάσταση του 1925 στη συριακή ιστορία).
Η στάση της Γαλλίας στιγματίζεται ως «απάνθρωπος», ενώ γίνονται εκκλήσεις προς Αμερικανούς και Βρετανούς για βοήθεια. Οι πρώτοι ανταποκρίνονται στο πλαίσιο της ευρύτερης βοήθειας προς τους Έλληνες πρόσφυγες. Αμερικανικές πηγές (Ερυθρός Σταυρός) κάνουν λόγο για διάθεση ενός συνολικού ποσού 30 εκ. δολαρίων, από τα οποία τα 2-3 διατίθενται για τους πρόσφυγες στη Συρία μέχρι τον Αύγουστο του 1923.
Είναι δυσδιάκριτο ποια ακριβώς είναι η συνέχεια του δράματος των 15.000 -ίσως και παραπάνω- προσφύγων στη Συρία. Ελάχιστες πληροφορίες είναι διαθέσιμες. Πολλοί απ” αυτούς μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα και άλλοι κατέφυγαν αλλού. Πάντως, προς το τέλος Ιουνίου του 1923 μερικές χιλιάδες βρίσκονταν ακόμη στην περιοχή, προσμένοντας τη μεταφορά τους (πηγές της ελληνικής κυβέρνησης εκείνη τη χρονική περίοδο κάνουν λόγο για 2.000-3.000 μόνο στη Βηρυτό). Αυτοί είχαν μεταφερθεί εκεί από τις συριακές ακτές με ελληνικά μέσα, ύστερα από απαίτηση των Γάλλων της Συρίας.
Αρκετοί απ” αυτούς, πάντως, παρέμειναν στη Συρία, όπου προφανώς το κλίμα δεν ήταν εχθρικό τότε. Ούτε λίγο αργότερα με την έκρηξη της επανάστασης, όταν οι συνθήκες έγιναν πολεμικές και οι συγκρούσεις πήραν επιπλέον και θρησκευτικό χαρακτήρα.
Για την ιστορία ας σημειωθεί ότι στη Δαμασκό προϋπήρχε από το 1917 σύλλογος Ελλήνων, αλλά τότε δημιουργείται ο πρώτος πυρήνας της κατοπινής ελληνικής χριστιανικής κοινότητας. Έπειτα την πρωτεύουσα θα ακολουθήσει αμέσως μετά δημιουργία κοινότητας στο Χαλέπι. Αυτή θα εξελιχθεί στη μεγαλύτερη της Συρίας , ενώ θα «τροφοδοτεί» με μέλη και την ελληνική κοινότητα της Βηρυτού.

Περίπου 8.000 έλληνες πρόσφυγες από την Ανατολία βρίσκουν καταφύγιο σε σπηλιές κοντά στο Χαλέπι.
Περίπου 8.000 έλληνες πρόσφυγες από την Ανατολία βρίσκουν καταφύγιο σε σπηλιές κοντά στο Χαλέπι.

Πείνα και εξαθλίωση στο Χαλέπι
Με αφορμή την πρόσφατη απεργία πείνας Σύρων προσφύγων στην πλατεία Συντάγματος, ο δημοσιογράφος Νταμιάν Μακόν Ουλάντ (ανταποκριτής της εφημερίδας «Irish Times» στην Αθήνα) δημοσιοποίησε από την ιστοσελίδα του (https://damomac.wordpress.com ) ένα φωτογραφικό ντοκουμέντο που δείχνει Έλληνες «Πρόσφυγες στο Χαλέπι», όπως αναγράφεται στην κορυφή της εικόνας. Όπως γράφει ο Ουλάντ ένας Σύρος πρόσφυγας- απεργός πείνας του υπέδειξε ότι στην ίδια θέση που βρίσκεται αυτός σήμερα, βρέθηκαν άλλοτε Έλληνες στη Συρία. Ο δημοσιογράφος ερεύνησε το θέμα, εντόπισε σχετική φωτογραφία στο αρχείο της αμερικανικής Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου και τη δημοσίευσε με το ακόλουθο κείμενο: «Η φωτογραφία δεν έχει ημερομηνία, έχει τίτλο »Έλληνες πρόσφυγες στο Χαλέπι», και δείχνει μια ομάδα ανθρώπων με κουρελιασμένα ρούχα, ανάμεσά τους μικρά αγόρια, που περιμένουν να φάνε. Σε πρώτο πλάνο, μια γυναίκα, με ένα τενεκεδάκι στα πόδια της, στέκεται δίπλα σε ένα πρότυπο »μαγειρείο». Κάτω από τη φωτογραφία ως λεζάντα γράφει: »Δόθηκε φαγητό σε 12.000 Ελληνες από τους Αμερικανούς».

Πρόσφυγες στο Χαλέπι της Συρίας
Πρόσφυγες στο Χαλέπι της Συρίας

«Τραγική και αβέβαιη κατάσταση»
Σύμφωνα με τα στοιχεία για την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, όπως συμφωνήθηκε με τη συνθήκη της Λοζάνης το 1923, περίπου 17.000 Έλληνες από τη Μικρά Ασία βρέθηκαν πρόσφυγες σε διάφορες πόλεις της Συρίας. Τόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση που τον Αύγουστο του 1923 ο υπεύθυνος των Ελλήνων προσφύγων στο Χαλέπι έστειλε τηλεγράφημα στο υπουργείο Εξωτερικών της Αθήνας ζητώντας να αποτρέψει άλλους Έλληνες να φτάσουν στην πόλη, γιατί »ήταν αδύνατο να δεχτούν άλλους πρόσφυγες». Η γενικότερη κατάσταση για τους Έλληνες πρόσφυγες το καλοκαίρι του 1923 περιγράφεται ως »τραγική και αβέβαιη», όπως σήμερα των Σύρων προσφύγων…». Ας προστεθεί ότι η φωτογραφία χρονικά ανήκει, κατά πάσα πιθανότητα, στις μέρες του Μαΐου-Ιουνίου 1923.

Πορεία επιζησάντων της Γενοκτονίας από το Χαρπούτ της Τουρκίας στο δύσκολο δρόμο προς το Χαλέπι, που βρίσκεται σε απόσταση 800 χιλιομέτρων.
Πορεία επιζησάντων της Γενοκτονίας από το Χαρπούτ της Τουρκίας στο δύσκολο δρόμο προς το Χαλέπι, που βρίσκεται σε απόσταση 800 χιλιομέτρων.

Ελληνοαρμενικά καραβάνια από την Αλεξανδρέττα το 1939
Ένα δεύτερο κύμα Ελλήνων προσφύγων στη Συρία σημειώνεται με την προσάρτηση της Αλεξανδρέττας στην Τουρκία.
Η επαρχία (σαντζάκι) της Αλεξανδρέττας (κοντά στην αρχαία Αλεξάνδρεια, που ιδρύθηκε μετά τη μάχη στην Ισσό το 333 π.Χ.) από τον 16ο αιώνα μέχρι το τέλος του Α” Παγκοσμίου Πολέμου ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αποτελούσε μέρος της επαρχίας Χαλεπίου της Μεγάλης Συρίας, αλλά το 1918 ανεξαρτητοποιήθηκε και τέθηκε, όπως η υπόλοιπη Συρία και ο Λίβανος, υπό γαλλική κατοχή. Το στρατηγικό λιμάνι ήταν ένας από τους πρώτους επεκτατικούς στόχους του νέου τουρκικού κράτους. Οπως και έγινε με την ανοχή και υποστήριξη της Γαλλίας, ενώ ξεσπούσε ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος. Το 1938 τουρκικά στρατεύματα εισέβαλαν εκεί, ενώ το επόμενη χρονιά προκηρύχθηκε ένα νόθο δημοψήφισμα (για την ένωση ή όχι με την Τουρκία).
Από τότε η επαρχία Χατάι προστέθηκε στην τουρκική επικράτεια. Ιστορικά η περιοχή κατοικούνταν από Άραβες, αλλά και άλλες μειονότητες. Οι Τούρκοι ακολουθώντας τακτική εθνοκάθαρσης άλλαξαν την πληθυσμιακή σύνθεση. Το 1939-1940 υπολογίζεται ότι ένας πληθυσμός περίπου 50.000 ανθρώπων αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιοχή. Απ” αυτούς 11.000-12.000 ήταν Έλληνες και 26.000-27.000 Αρμένιοι.
Οι περισσότεροι Έλληνες κατέφυγαν τότε στη Δαμασκό και στο Χαλέπι, ενισχύοντας τις υπάρχουσες ελληνικές κοινότητες.
Από τα δύο βασικά ελληνικά προσφυγικά ρεύματα (1923 και 1939) προέρχονταν και οι 1.200 περίπου κάτοικοι της Συρίας, που είχαν ελληνικά διαβατήρια κατά την έναρξη του σημερινού.

Πρόσφυγες από την Αλεξανδρέττα στην Αντζάρ, στην Κοιλάδα Μπέκαα, το 1940
Πρόσφυγες από την Αλεξανδρέττα στην Αντζάρ, στην Κοιλάδα Μπέκαα, το 1940

Από τα χρόνια του Οθωνα και του Τρικούπη!
Έλληνες πρόσφυγες θα καταφύγουν κυρίως στη Δαμασκό και στο Χαλέπι δύο φορές κατά τον 19ο αιώνα. Μάλιστα, θα προκύψει ταυτοχρόνως και στη χώρα μας ζήτημα με Έλληνες πρόσφυγες από την ευρύτερη περιοχή. Η πρώτη διαδραματίζεται στην οθωνική Ελλάδα το 1860.
Η τότε βασιλική κυβέρνηση Μιαούλη μετέχει με ναυτική δύναμη σε γαλλικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην οθωμανοκρατούμενη περιοχή, σε μία από τις πρώτες διεθνείς «ανθρωπιστικές επεμβάσεις» για την προστασία χριστιανών από «ιθαγενείς». Προσχηματικοί, βεβαίως, ήταν οι λόγοι και πραγματική αιτία ο έλεγχος της περιοχής και ο καθορισμός γαλλοβρετανικών ζωνών.
Πολλοί χριστιανικοί πληθυσμοί, απειλούμενοι πραγματικά ή όχι, εγκαταλείπουν τις ακτές της Β. Αφρικής και καταφεύγουν σε άλλα μέρη. Ανάμεσά στους πρόσφυγες και Ελληνες που κατευθύνονται προς τη Δαμασκό και το Χαλέπι. Αρκετοί απ” αυτούς θα μεταφερθούν και στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τις σύγχρονες πηγές μετά το τέλος της επιχείρησης (Οκτώβριος 1860) τα ελληνικά πλοία μετέφεραν στη χώρα «τους εις αυτά προσφεύγοντες… Ουκ ολίγοι τότε ήλθον εις Αθήνας και άλλας Ελληνικάς πόλεις… Πλήθος προσφύγων μετήγαγον εις την Ελλάδα και τα Ρωσικά πλοία, τους ενταύθα γενικώς κληθέντες Βερουτιανούς (κατοίκους της Βηρυτού), όπερ όνομα απέκτησε έκτοτε εν Ελλάδι την σημασίαν του πρόσφυξ…».

Πρόσφυγες από την Αλεξανδρέττα στην Αντζάρ, στην Κοιλάδα Μπέκαα, το 1940
Πρόσφυγες από την Αλεξανδρέττα στην Αντζάρ, στην Κοιλάδα Μπέκαα, το 1940

Στην επαναστατημένη Αλεξάνδρεια
Η δεύτερη περίπτωση εξελίσσεται το 1882 (κυβέρνηση Τρικούπη). Οταν πάλι η Ελλάδα παίρνει μέρος με στρατιωτικές δυνάμεις στη γαλλοβρετανική επέμβαση, με επίκεντρο την επαναστατημένη Αλεξάνδρεια (επανάσταση του Ουράμπι στην Αίγυπτο).
Αρκετοί από τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες (υπολογίζονται σε 40.000-50.000), οι οποίοι εγκαταλείπουν την Αλεξάνδρεια και γενικότερα την Αίγυπτο, όπου υπάρχει έντονη ελληνική παρουσία, καταφεύγουν σε άλλες περιοχές (Κωνσταντινούπολη, Δαμασκό, Χαλέπι κ.α.). Κατά τη διάρκεια της κρίσης (Μάιος – Ιούλιος 1882) και μέχρι το βομβαρδισμό της Αλεξάνδρειας από τα αγγλικά πολεμικά (11 Ιουλίου) τα ελληνικά πλοία συμμετέχουν στην εκκένωση.
Οι περισσότεροι Έλληνες μεταφέρονται σε διάφορες πόλεις ελληνικές πόλεις με εμπορικά πλοία που πηγαινοέρχονται. Η κατάσταση περιγράφεται ως εξής σε ένα χρονικό της εποχής: «Απειράριθμοι οι συσσωρευθέντες εκ των προσφύγων εν Αθήναις και εις διαφόρους πόλεις της Ελλάδος Έλληνες (της Αιγύπτου)… Η Κυβέρνησις και αυτός ο Ελληνικός λαός διά συνεισφορών τους συντηρούσι? Καίτοι εγείρονται υπόνοιαι και φόβοι περί επιδηματικών ασθενειών και υπό των επιτροπών υγείας γνωματεύεται η αραίωσις, η συμπάθεια του κοινού άκαμπτος…».
Οι Έλληνες της Αιγύπτου θα επιστρέψουν αργότερα από τα σημεία όπου έχουν διασκορπιστεί στην ισοπεδωμένη σχεδόν Αλεξάνδρεια και στην αγγλοκρατούμενη, πλέον, Αίγυπτο. Θα ξεκινήσει τότε η λεγόμενη δεύτερη άνθηση της «Αλεξάνδρειας των Ελλήνων» και γενικότερα των ελληνικών κοινοτήτων στην Αίγυπτο.

Κατά τη γερμανική κατοχή
Στη Συρία βρήκαν καταφύγιο αρκετοί από τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες, που διέφυγαν κατά τη γερμανική κατοχή το 1941-1944. Είτε μέσω των ακτών της Αττικής είτε από τα ελληνικά νησιά. Ενδιάμεσος σταθμός ήταν κυρίως η Σμύρνη και το Τσεσμές της Τουρκίας (για ενδιαφέρουσα έρευνα για τις διαφυγές ΕΔΩ:http://www.emena.gr/wp-content/uploads/2008/11/511-524_iatrou.pdf)
Μια χαρακτηριστική περίπτωση έχει καταγράψει ο δημοσιογράφος Σταύρος Τζίμας στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Πρόκειται για τη μαρτυρία του Γιώργου Τακτικού από τη Χίο :
«Ημουν πέντε χρόνων. Υπήρχε μεγάλη φτώχεια και πείνα στο νησί. Ηταν Νοέμβριος του 1942 και τα πράγματα χειροτέρευαν. Ο πατέρας αποφάσισε να φύγουμε για να σωθούμε. Κλέψαμε μαζί με άλλους δύο νεαρούς μια βάρκα που είχαν επιτάξει οι Γερμανοί και μια νύχτα η οικογένειά μου, πατέρας, μητέρα και η μικρότερη αδελφή μου, μαζί με άλλες δύο οικογένειες συγχωριανών περάσαμε με δυσκολία απέναντι στο Τσεσμέ. Στην ακτή που βγήκαμε, μας μάζεψε ένας ορθόδοξος ιερέας, ο παπα-Ξενάκης, που συγκέντρωνε τους πρόσφυγες και τους πήγαινε σ’ ένα άσυλο όπου τους φρόντιζαν ανθρωπιστικές οργανώσεις. Πρώτα ο ιερέας έκανε κομμάτια τη βάρκα για να μην τη βρει η τουρκική ακτοφυλακή και μας στείλουν πίσω με το ίδιο σκάφος…».
Επειτα από παραμονή τριών μηνών στο Τσεσμέ και τη Σμύρνη, με ευθύνη του Γενικού Στρατηγείου της Μέσης Ανατολής, μεταφέρθηκαν –αυτό γινόταν με όλους του πρόσφυγες που αποβιβάζονταν από την Ελλάδα στην Τουρκία– στο ισοπεδωμένο σήμερα Χαλέπι της Συρίας, απ’ όπου γινόταν η διασπορά προς την Παλαιστίνη, τον Λίβανο, τη χερσόνησο Σινά, αλλά και χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αφρικής.
«Μείναμε στο Χαλέπι εννέα μήνες σε καταυλισμούς και εκεί πήγα πρώτη φορά στο σχολείο. Τρώγαμε καλά, μας φρόντιζαν οι Βρετανοί. Μετά μας μετέφεραν μέσω Σουέζ στην έρημο του Σινά. Εκεί ήταν τέσσερις καταυλισμοί με Έλληνες πρόσφυγες από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Μείναμε σε καλές συνθήκες διαβίωσης ενάμιση χρόνο και επιστρέψαμε όταν τελείωσε ο πόλεμος…».
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)