Articles by "Συρία"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συρία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Συριακές δυνάμεις κατέρριψαν την Τετάρτη ένα ιπτάμενο βομβαρδιστικό ρομπότ του Ισλαμικού Κράτους που στόχευε αμάχους πολίτες στην Ανατολική Συρία, όπως αναφέρουν διασταυρωμένης πληροφορίες.

Το Drone μετέφερε, ως αναφέρεται, ένα βλήμα GLV-HEF του ΝΑΤΟ, βουλγαρικής κατασκευής.

Πως οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού κράτους εφοδιάζονται με πυρομαχικά του ΝΑΤΟ;


΄Όπως μετέδωσε το πρακτορείο Masdar News, οι Συριακές δυνάμεις στο χωριό Αμπού Αλ-Αλάια κατέρριψαν ένα επιθετικό ιπτάμενο ρομπότ του Ισλαμικού Κράτους, που πετούσε πάνω από τις θέσεις τους και βομβάρδιζε αμάχους στην περιοχή.

Η βόμβα που μετέφερε το τηλεκατευθυνόμενο ιπτάμενο ρομπότ ταυτοποιήθηκε από τους Σύρους στρατιωτικούς ως εγκεκριμένο από το ΝΑΤΟ βλήμα, που παράγεται στη Βουλγαρία.

Το Ι.Κ.χρησιμοποιεί βόμβες αυτού του τύπου εναντίον αμάχων στο ανατολικό Χομς και στο Ντέϊρ Εζόρ εδώ και αρκετούς μήνες, αναγκάζοντας τις συριακές δυνάμεις να είναι σε συνεχή επιφυλακή προστασίας αυτών των χωριών και πόλεων της Ανατολικής Συρίας.

Προφανώς υπάρχουν πολλά βουλγαρικά πυρομαχικά που «κατέληξαν» στη Συρία:

Την21 Φεβρουαρίου 2016 το Αμπχαζιανό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΝΝΑ News) και το Frontinfo μετέδιδαν φιλμ τραβηγμένο κοντά στο Νάμπι Γιούνες, της επαρχίας Λατάκια, που παρουσίαζε και ένα κάλυκα χρησιμοποιημένου βλήματος των 40χ46SR mm υψηλού εκρηκτικού τεμαχισμού (ΗΕ-FRAG), παραγόμενο στη Βουλγαρία.

Πυρομαχικά αυτού του τύπου χρησιμοποιούνται από εκτοξευτές χειροβομβίδων διαφόρων ποικιλιών, όπως οι Κροατικοί RPG-6, που έχουν επισημανθεί στον εξοπλισμό των ανταρτών στη Συρία.

Αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον στη περίπτωση του κάλυκα είναι η ένδειξη ότι το εν λόγω βλήμα είχε κατασκευασθεί το 2014. Γεγονός που αποδεικνύει την πρόσφατη αποστολή πυρομαχικών του ΝΑΤΟ στο εμφύλιο πόλεμο της Συρίας.

Μετάφραση : Μ.Σ.
από Russia Insider, 20-4-17
Οι πρεσβείες και ο Τύπος επιβεβαιώνουν ότι ο πρόεδρος Τραμπ άλλαξε την πολιτική του και πρόδωσε τους ψηφοφόρους με την αποδοχή της παραίτησης του στρατηγού Φλυν και μετά, βομβαρδίζοντας τη Σεϊράτ. Ο Τιερί Μεϊσάν, εν τω μεταξύ, παρατηρεί αντιφάσεις που αφήνουν να εννοηθούν το αντίθετο: η αμερικανική στρατιωτική επίθεση εναντίον της Συρίας μπορεί στην πραγματικότητα να απευθύνεται τελικά στους συμμάχους της Ουάσιγκτον. 

Ο Μαίκλ Τ. Φλυν και ο φίλος του Σεμπάστιαν Γκόρκα , κρατούν ο ένας το βιβλίο του άλλου. Ο στρατηγός Φλυν, που ενσάρκωνε την αντι-τζιχαντιστική πολιτική αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του ως Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας. Ο Σεμπάστιαν Γκόρκα είναι ακόμα στη θέση του ως αναπληρωτής σύμβουλος του προέδρου Τραμπ. Σύμφωνα με τον ίδιο, oι φαινομενικές εμφανίσεις του βομβαρδισμού της Σεϊράτ αποκρύβουν την πραγματικότητα της σημερινής πολιτικής του Λευκού Οίκου. 

του Τιερί Μεϊσάν

Ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος εξελέγη για το πρόγραμμα του για το τέλος του ιμπεριαλισμού και για να υπηρετήσει τα συμφέροντα του Λαού του, άλλαξε ξαφνικά πλευρά, μόλις τρεις μήνες μετά την άφιξή του στο Λευκό Οίκο;

Αυτή είναι η υπερ-πλειοψηφική ερμηνεία για το βομβαρδισμό της βάσης Σεϊράτ, στις 6 Απριλίου 2017. Όλοι οι σύμμαχοι των ΗΠΑ ενέκριναν τη δράση αυτή στο όνομα των ανθρωπιστικών αρχών. Όλοι οι σύμμαχοι της Συρίας το καταδίκασαν στο όνομα του διεθνούς δικαίου.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το επιχείρημα μιας χημικής επίθεσης που οργανώθηκε από τη Δαμασκό δεν υποστηρίχτηκε από τον εκπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα. Αντίθετα, ο τελευταίος τόνισε ότι είναι αδύνατο σε αυτό το στάδιο να γνωρίσουμε πώς έγινε αυτή η επιχείρηση. Η Βολιβία αμφισβήτησε ακόμα την ύπαρξη της επίθεσης, η οποία έγινε γνωστή μόνο από τα Λευκά Κράνη, δηλαδή, μια ομάδα της Αλ Κάιντα που επιβλέπεται από το MI6 για τους σκοπούς της προπαγάνδας του. Περαιτέρω, όλοι οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες επισημαίνουν ότι τα αέρια στο πόλεμο πρέπει να διασκορπιστούν με πυρά βλημάτων και ποτέ, απολύτως ποτέ, μέσω αεροπορικών βομβαρδισμών.

Εν πάση περιπτώσει, η επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της βάσης της Σαϊράτ χαρακτηρίστηκε από τη προφανή βιαιότητα της: 59 πύραυλοι BGM-109 Tomahawk είχαν μια συσσωρευμένη ισχύ ισοδύναμη σχεδόν με το διπλάσιο της ατομικής βόμβας της Χιροσίμα. Ωστόσο, η επίθεση χαρακτηρίστηκε επίσης από την αναποτελεσματικότητα της: αν και υπάρχουν μάρτυρες που προσπαθούσαν να κατασβήσουν τη πυρκαγιά, οι ζημιές ήταν τόσο ασήμαντες έτσι ώστε η βάση ξαναλειτούργησε και πάλι την επόμενη μέρα.

Οδηγούμαστε να παρατηρήσουμε ότι, είτε το US Navy είναι ένας χάρτινος τίγρης , είτε ότι αυτή η επιχείρηση ήταν μια σκηνοθεσία.

Σε αυτή τη περίπτωση, καταλαβαίνουμε καλύτερα γιατί η ρωσική αεράμυνα δεν αντέδρασε. Υπόθεση που συνεπάγεται ότι οι αντιπυραυλικοί πύραυλοι S-400, των οποίων η θέση σε λειτουργία είναι αυτόματη, απενεργοποιήθηκαν εκουσίως εκ των προτέρων.

Όλα συνέβησαν σαν ο Λευκός Οίκος να είχε επινοήσει ένα τέχνασμα για να οδηγήσει τους συμμάχους του σε έναν πόλεμο εναντίον των χρηστών χημικών όπλων, δηλαδή ενάντια στους τζιχαντιστές. Πράγματι, μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, οι μόνο τεκμηριωμένες περιπτώσεις χρήσης τέτοιων όπλων στη Συρία και το Ιράκ τους κατονόμασαν.

Κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων μηνών, οι ΗΠΑ χώρισαν από τη πολιτική του Ρεπουμπλικάνου Τζορτζ Μπους Τζούνιορ (ο οποίος υπέγραψε την κήρυξη του πολέμου με το νόμο Syrian Accountablity Act) και του Μπαράκ Ομπάμα (ο οποίος υποστήριξε την «Αραβική Άνοιξη», ήτοι την επανάληψη της «Μεγάλης αραβικής εξέγερσης του 1916» που οργανώθηκε από τους Βρετανούς). Ωστόσο, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είχε καταφέρει να πείσει τους συμμάχους του, ιδιαίτερα τους Γερμανούς, Βρετανούς και τους Γάλλους.

Πηδώντας επάνω σε αυτό που φαίνεται να είναι μια ριζική αλλαγή στην πολιτική των ΗΠΑ, το Λονδίνο πολλαπλασίασε τις δηλώσεις του κατά της Συρίας, της Ρωσίας και του Ιράν. Ο υπουργός Εξωτερικών του, Μπόρις Τζόνσον, ακύρωσε την επίσκεψή του στη Μόσχα.

Όμως: εάν η Ουάσιγκτον άλλαξε τη πολιτική της, γιατί αντίθετα επιβεβαίωσε ο υπουργός Ρεξ Τίλερσον την επίσκεψή του στη Μόσχα; Και γιατί ο πρόεδρος Ξι Ζινπίνγκ, ο οποίος έτυχε να φιλοξενηθεί από τον Αμερικανό ομόλογό του κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού στη Σαϊράτ, αντέδρασε τόσο ήπια, ενώ η χώρα του έκανε 6 φορές χρήση του βέτο της για να προστατεύσει τη Συρία στο Συμβούλιο Ασφαλείας;

Εν μέσω αυτής της ρητορικής ομοφωνίας και αυτών των πραγματικών αντιφάσεων, ο αναπληρωτής σύμβουλος του προέδρου Τραμπ, Σεμπάστιαν Γκόρκα, πολλαπλασιάζει τα αντίθετα μηνύματα. Επιβεβαιώνει ότι ο Λευκός Οίκος εξακολουθεί να θεωρεί τον πρόεδρο αλ-Άσαντ ως νόμιμο και τους τζιχαντιστές ως εχθρούς. Ο Γκόρκα είναι στενός φίλος του στρατηγού Μάικλ Φλυν που είχε σχεδιάσει το σχέδιο του Τραμπ κατά των τζιχαντιστών γενικά και του Νταές ειδικότερα.


Τιερί Μεϊσάν


Μετάφραση
Κριστιάν Άκκυριά


Πηγή
Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

Η ζωή σου μια οθόνη, που σαν γυάλινη σφαίρα
σου φωτίζει το δρόμο τις παράξενες μέρες
είναι μέρες που φεύγουν και μιλούν ματωμένες
για τις άλλες που φτάνουν στο κατώφλι του κόσμου

Είν’ ο κόσμος σου ένα κουρελόμορφο τόπι
κλοτσοσκούφι του πόνου, καπνισμένο τσουκάλι
που το αίμα του βράζει, απ' τις φλόγες που γλύφουν
και κυκλώνουν το δρόμο που πατάς να σωθείς

Και τις θάλασσες παίρνεις, απ' του κόσμου την άκρη
ο Σεβάχ οδηγός σου της επάγγελης γης
μα γυρνά το τσουκάλι, και στη δίνη του μένεις
στον καινούριο σου τόπο... τον παλιό σου θωρείς

Είναι μαύρες οι μέρες και οι νύχτες σου λάμπουν
από κρότους που μέσα στη σιγή σου ηχούν
και τα βράδια εκείνα, ξημερώνει ο τρόμος
κυνηγάς τη σκιά του απαντήσεις να βρεις

Και κοιτάς την οθόνη, της ζωής σου σημαία
τραγική μελωδία, που σαν φάρσα θα ‘ρθεί
να γυρίσει ξοπίσω, στο καμένο τσουκάλι
για να παίξει ξανά τον ρυθμό που ποθεί

Και ξανά ξημερώνει, από κρότους που φέγγουν
της σιωπής εφιάλτες και εχθροί τακτικοί
σινεμά με ονείρου, πιστολέρο κ’ ιππότες
η καινούρια σου μέρα, μια σκηνή τραγική

Με κυρίευσε φόβος, σαν το χρώμα σου χάνεις
από απέναντι ακούω τη βουβή σου κραυγή
κι η καρδιά σου χτυπά στη δική μου παλάμη
ειν’ οι μέρες που θα ‘ρθουν να τραντάξουν τη γη

Η σπουδή μου σελίδες απ' το σκόρπιο τεφτέρι
να κρατούνε με πένα την κρυφή συνταγή
που οδηγεί το τσουκάλι στην τρελή του πορεία
από χέρι γραμμένη με αγάπη… στοργή

Καληνύχτα ιππότη της μεγάλης οθόνης
καληνύχτα ξενύχτη της δικής μου σιγής
ίσως αύριο να ‘ναι που θα πέφτει οργισμένη
η δαμόκλειος σπάθη της δικής κεφαλής



του Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς 6-4-17

Θα ξενίσει η ιδιότυπη προσωπική ερμηνεία των τελευταίων δραματικών ανατροπών στην Ουάσιγκτων και στη Συρία, από τον πολύπειρο και ερεθιστικά αθυρόστομο συντάκτη αυτού του άρθρου. Συμβαίνει όμως ο σοφός καθηγητής Ρόμπερτς να έχει πρώτος, προ διμήνου και πλέον, αναγγείλει την πανωλεθρία του Τραμπ από το Βαθύ κράτος, με τον εξαναγκασμό του στρατηγού Φλιν σε παραίτηση από το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας -απ’ όπου προχθές αποβλήθηκε και ο Στηβ Μπάνον, στρατηγικός εγκέφαλος του νέου προέδρου. Επιβεβαίωση ιδιαίτερης οξυδέρκειας, που συνιστά την προσοχή στις επισημάνσεις του Δρα Ρόμπερτς:

Παρουσίαση Μιχαήλ Στυλιανού

Η Ουάσιγκτων ξανάνοιξε τη σύρραξη με την επίθεση πυραύλων Τόμαχωκ στις αεροπορικές βάσεις της Συρίας. Τα ρώσο- συριακά αντιαεροπορικά συστήματα δεν εμπόδισαν την επίθεση.

Το Κατεστημένο της Ουάσικτων επαναδιακήρυξε τον έλεγχό του. Πρώτα ο Φλιν και τώρα ο Μπάνον. Ό,τι έμεινε στην κυβέρνηση Τραμπ είναι οι Σιωνιστές και οι παράφρονες στρατηγοί που θέλουν πόλεμο με τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν, τη Συρία και τη Βόρειο Κορέα.

Δεν υπάρχει κανείς στον Λευκό Οίκο να τους σταματήσει. Πείτε αντίο στις ομαλές σχέσεις με τη Ρωσία.

Η επανέναρξη της σύρραξης στη Συρία έχει στηθεί. Αυτό είναι το νόημα της επίθεσης με χημικά, για την οποία η Ουάσιγκτων κατηγορεί τη Συρία παρά την έλλειψη αποδείξεων. Είναι απολύτως φανερό ότι η χημική επίθεση έχει οργανωθεί από την Ουάσιγκτων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο υπουργός των Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον είχε προειδοποιήσει τη Ρωσία ότι είναι σε εξέλιξη μέτρα για την απομάκρυνση του προέδρου ΄Ασαντ και ότι ο Τραμπ συμφωνεί.

Η απομάκρυνση του ΄Ασαντ επιτρέπει στην Ουάσιγκτων να επιβάλει άλλη μια μαριονέτα της σε μουσουλμανικούς λαούς, να ανατρέψει άλλη μια κυβέρνηση που αντιτίθεται στην κλοπή της Παλαιστίνης από το Ισραήλ και που δίνει στον Τίλλερσον της Exxon και στους νεοσυντηρητικούς ηγεμονιστές τη δυνατότητα να αποκλείσουν το ρωσικό φυσικό αέριο από την Ευρώπη. Με τον ελεγχόμενο από την Ουάσιγκτων αγωγό αερίου, από το Κατάρ στην Ευρώπη μέσω Συρίας.

Αγνοώντας όλα αυτά τα αμερικανικά πλεονεκτήματα, η ρωσική κυβέρνηση δίσταζε να τελειώσει την απελευθέρωση της Συρίας από το προστατευόμενο της Ουάσιγκτων Ισλαμικό Κράτος. Οι Ρώσοι δίσταζαν και χρονοτριβούσαν επειδή έτρεφαν τελείως φρούδες ελπίδες πως θα πετύχαιναν μιαν εταιρική σχέση με την Ουάσιγκτων μέσω μια κοινής προσπάθειας κατά της τρομοκρατίας.

Αυτή ήταν μια γελοία ιδέα, αφού η τρομοκρατία είναι όπλο της Ουάσιγκτων. Εάν η Ουάσιγκτων μπορέσει να βγάλει τη Ρωσία από τη μέση, με απειλές ή και νέες ανεδαφικές ρωσικές ελπίδες για «συνεργασία», η τρομοκρατία θα στραφεί στη συνέχεια εναντίον του Ιράν σε μεγάλη κλίμακα. Και όταν πέσει το Ιράν, η τρομοκρατία θ’ αρχίσει να δουλεύει στη Ρωσική Ομοσπονδία και στη κινεζική επαρχία που συνορεύει με το Καζακστάν. Η Ουάσιγκτων έχει ήδη δώσει μια γεύση της με αμερικανικής στήριξη τρομοκρατίας στην Τσετσενία. Περισσότερη θα ακολουθήσει.

΄Αν η ρωσική κυβέρνηση δεν είχε διστάσει να καθαρίσει το Ισλαμικό Κράτος από τη Συρία όταν η Ρωσία πήρε απροσδόκητα την πρωτοβουλία από τη Δύση, η Συρία δεν θα αντιμετώπιζε τώρα τη διαίρεση ή τη νέα αμερικανική απόφαση να ανατρέψει τον ΄Ασαντ για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Αλλά οι Ρώσοι, βαυκαλιζόμενοι από όνειρα συνεργασίας με την Ουάσιγκτων, έφεραν και τη Συρία και αυτούς τους ίδιους σε δυσχερή θέση.

Οι Ρώσοι έδραξαν την ευκαιρία και κατέπληξαν τον κόσμο όταν δέχθηκαν την πρόσκληση της συριακής κυβέρνησης και μπήκαν στον πόλεμο. Η Ουάσιγκτων ήταν ανήμπορη. Η ρωσική επέμβαση αμέσως έστρεψε την εξέλιξη εναντίον των τζιχαντιστών. Τότε ξαφνικά ο Πούτιν ανακοίνωσε πως η Ρωσία αποσύρεται, ισχυριζόμενος, όπως ο Μπους στο αεροπλανοφόρο, «η αποστολή εκτελέστηκε».

Αλλά η αποστολή δεν είχε εκτελεστεί και η Ρωσία ξαναγύρισε, διατηρώντας την πρωτοβουλία αλλά έχοντας χάσει έδαφος από την παράλογη αποχώρηση. ΄Αν η μνήμη δεν με απατά, αυτή η ιστορία τους μπες-βγες παίχτηκε δύο φορές. ΄Επειτα, όταν η Ρωσία είχε ουσιαστικά κερδίσει τον πόλεμο, σταμάτησε πριν από το τέρμα με την μάταιη προσδοκία ότι τώρα η Ουάσιγκτων τελικά θα συνεργαστεί με τη Ρωσία για ν’ αποτελειώσει το τελευταίο οχυρό του Ισλαμικού Κράτους. Αντ’ αυτού, οι ΗΠΑ έστειλαν στρατιωτικές δυνάμεις να εμποδίσουν τις ρώσο-συριακές προελάσεις. Ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών διαμαρτυρήθηκε, αλλά η Ρωσία δεν χρησιμοποίησε την στρατιωτική υπεροχή της στο πεδίο για να παραμερίσει τις συμβολικές αμερικανικές δυνάμεις και να φέρει σε τέλος τη σύρραξη.

Τώρα η Ουάσιγκτων απευθύνει «προειδοποιήσεις» στη Ρωσία να μη σταθεί το δρόμο της Ουάσιγκτων. Θα μάθει ποτέ η ρωσική κυβέρνηση ότι συνεργασία με την Ουάσιγκτων σημαίνει μόνο: Υπόγραψε πως θα με υπηρετείς.

Τώρα για τη Ρωσία μόνη εναλλακτική επιλογή είναι να πει στην Ουάσιγκτων να πάει στον διάολο, ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να της επιτρέψει να διώξει τον ΄Ασαντ. Αλλά η ρωσική Πέμπτη Φάλαγγα, που είναι σύμμαχος με τη Δύση, θα επιμείνει πως η Ρωσία θα μπορέσει τελικά να κερδίσει τη συνεργασία της Ουάσιγκτων αν θυσιάσει τον ΄Ασαντ. Φυσικά η συγκατάθεση της Ρωσίας θα καταστρέψει την εικόνα της ρωσικής δύναμης και θα χρησιμοποιηθεί για να στερήσει τη Ρωσία του ξένου συναλλάγματος από την πώληση φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Ο Πούτιν είχε πει πως η Ρωσία δεν μπορεί να εμπιστευτεί την Ουάσιγκτων. Αυτό είναι το σωστό συμπέρασμα από τα γεγονότα. Αλλά τότε γιατί η Ρωσία επιμένει να εγκλωβίζεται σε διλήμματα, επιζητώντας τη συνεργασία με την Ουάσιγκτων;

«Συνεργασία με την Ουάσιγκτων» έχει μόνο μιαν έννοια. Σημαίνει υποταγή στην Ουάσιγκτων.

Ο Πούτιν έχει καθαρίσει τη Ρωσία μόνο εν μέρει. Η χώρα παραμένει γεμάτη Αμερικανούς πράκτορες. Θα πέσει και ο Πούτιν στο Κατεστημένο της Ουάσιγκτων όπως έπεσε και ο Τραμπ;

Είναι απίστευτο πόσο λίγο τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο που ζώνει τη Ρωσία.
Μη παραπλανηθείτε από τα διπλωματικά παιχνίδια και τις διαδόσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Αυτό που συνέβη σήμερα το πρωί στη Συρία δεν έχει καμία σχέση ούτε με την παρουσίαση που σας κάνουν, ούτε με τα συμπεράσματα που συνάγονται.


 του Τιερί Μεϊσάν 
Σήμερα το πρωί, οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτόξευσαν 59 πυραύλους κρουζ από τη Μεσόγειο για να καταστρέψουν τη συριακή βάση Πολεμικής Αεροπορίας του Σαϊράτ (Sha’irat). Φέρεται ότι πρόκειται για μια μονομερή ενέργεια για την επιβολή κυρώσεων για μια επίθεση με χημικά όπλα που αποδίδουν στο Συριακό Αραβικό στρατό.
Έκπληκτοι από το μέγεθος της αμερικανικής δράσης, όλοι οι παρατηρητές συμπεράνουν μια στροφή 180° της κυβέρνησης σχετικά με το συριακό ζήτημα. Ο Λευκός Οίκος θα ενέκρινε τελικά τη θέση της αντιπολίτευσης του και των Βρετανών, Γάλλων και Γερμανών συμμάχων του.
Πράγματι;

Η πραγματικότητα δεν ταιριάζει με αυτά που ακούμε

Πυραύλοι κρουζ διέσχισαν με ασφάλεια την περιοχή που ελέγχεται από το νέο ρωσικό όπλο για την αναστολή κάθε επικοινωνίας και συστήματος ελέγχου του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με τον στρατηγό Φιλίπ Μπρίντλοβ (Philip Breedlove), τότε Ανώτατο Διοικητή του ΝΑΤΟ, αυτό το όπλο επέτρεψε στη Ρωσία να αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών όσον αφορά το συμβατικό πόλεμο. Θα έπρεπε να έχει διαταράξει τα συστήματα καθοδήγησης αυτών των πυραύλων. Δεν λειτούργησε, είτε το Πεντάγωνο βρήκε επιτέλους μια τεχνική απάντηση, είτε απενεργοποιήθηκε από τη Ρωσία.
Η συριακή αεράμυνα περιλαμβάνει S-300 που ελέγχονται από τον συριακό αραβικό στρατό και S-400 που εξυπηρετούνται από το ρωσικό στρατό. Αυτά τα όπλα υποτίθεται ότι μπορούσαν να καταρρίψουν πυραύλους Κρουζ, αν και τέτοια κατάσταση δεν παρουσιάστηκε μέχρι στιγμής στο πεδίο της μάχης. Πρόκειται, φυσικά, για όπλα που μπαίνουν αυτόματα σε λειτουργία. Δεν λειτούργησαν ούτε και αυτά. Δεν εκτοξεύτηκε κανένας αντιπυραυλικός πύραυλος, ούτε από το ρωσικό στρατό, ούτε από τον συριακό.
Όταν οι αμερικανικοί πύραυλοι κρουζ χτύπησαν το στόχο τους, βρήκαν μια σχεδόν άδεια στρατιωτική βάση, η οποία μόλις είχε εκκενωθεί. Ως εκ τούτου, κατάστρεψαν μόνο την άσφαλτο, ραντάρ και αεροπλάνα εκτός λειτουργίας για πολύ καιρό, υπόστεγα και σπίτια. Ωστόσο, αναφέρονται μια δωδεκάδα θύματα, εκ των οποίων 6 έχασαν τη ζωή τους.
Ενώ αναφέρεται από τις ΗΠΑ ότι ένας πύραυλος (από τα 60 που εκτοξεύτηκαν) χάθηκε, μόνο 23 και όχι 59 χτύπησαν τη βάση Σαϊράτ.

Τι σημαίνει αυτή η σκηνοθεσία;

Ο Πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί από τότε που είναι στο Λευκό Οίκο να αλλάξει την πολιτική της χώρας του, και να υποκαταστήσει μορφές συνεργασίας στις συνεχιζόμενες σημερινές συγκρούσεις. Όσον αφορά το θέμα της «ευρύτερης Μέσης Ανατολής», πήρε θέση για την «καταστροφή» των τζιχαντιστικών οργανώσεων (και όχι για το «περιορισμό» τους, όπως επικαλούταν ο προκάτοχός του).
Τις τελευταίες ημέρες, ο ίδιος αναγνώρισε τη νομιμότητα της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας και συνεπώς τη διατήρηση στην εξουσία του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ. Δέχτηκε τον πρόεδρο της Αιγύπτου, στρατάρχη Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, σύμμαχο της Συρίας, και τον συνεχάρη για τον αγώνα του ενάντια στους τζιχαντιστές. Αποκατέστησε ένα άμεσο δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ της Ουάσινγκτον και της Δαμασκού.
Εν πάση περιπτώσει, το πρόβλημα του προέδρου Τραμπ ήταν να πείσει τους συμμάχους του να εφαρμόσουν την πολιτική του, ανεξάρτητα από την επένδυση που έκαναν για να ανατρέψουν την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας.
Βέβαια, είναι πιθανό ότι ο πρόεδρος Τραμπ έκανε κυβίστηση στη διάρκεια των τριών ημερών, βλέποντας απλά ένα βίντεο στο YouTube, αλλά είναι πιο πιθανό ότι η σημερινή πρωινή ενέργεια του γράφεται στη λογική της προηγούμενης διπλωματίας του.
Με την επίθεση, ο πρόεδρος Τραμπ ικανοποίησε την αντιπολίτευση η οποία δεν θα μπορεί πλέον να αντιταχθεί στη συνέχιση των επιχειρήσεων. Χθες, η Χίλαρι Κλίντον καλούσε να βομβαρδιστεί η Συρία σε απάντηση προς την εικαζόμενη χρήση χημικών όπλων.
Ο Ντόναλντ Τραμπ διέταξε την εκτόξευση πυραύλων cruise προς μια σχεδόν κενή βάση, κατόπιν ενημέρωσης όλης της γης, συμπεριλαμβανομένων της Ρωσίας και της Συρίας.
Η Δαμασκός, θυσιάζοντας αυτή τη βάση και τη ζωή ορισμένων ανθρώπων του έδωσε την εξουσία να διεξάγει μια ολοκληρωμένη δράση εναντίον όλων εκείνων που χρησιμοποιούν χημικά όπλα. Αλλά μέχρι σήμερα, οι μοναδικοί χρήστες αυτών των όπλων που ταυτοποιήθηκαν από τα Ηνωμένα Έθνη είναι: οι τζιχαντιστές.
Το Νταές, το οποίο ενημερώθηκε επίσης για την αμερικανική επίθεση (αλλά από τους Βρετανούς, Γάλλους και Γερμανούς χορηγούς του) ξεκίνησε αμέσως μια επίθεση στη Χομς, η οποία από τούδε και στο εξής στερείται αεροπορικής βάσης.
Θα δούμε τις επόμενες μέρες πώς η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της θα αντιδράσουν στη προέλαση των τζιχαντιστών. Μόνο τότε θα ξέρουμε αν ο ελιγμός του Ντόναλντ Τραμπ και το στοίχημα των Πούτιν και Άσαντ λειτούργησαν.

Το «παζλ» που συγκροτεί το πλήθος των πολιτικών δυνάμεων οι οποίες συμμαχούν μεταξύ τους ή συγκρούονται στο πεδίο της μάχης στην Συρία και η ενεργή παρέμβαση τρίτων, μεγάλων δυνάμεων οι οποίες δομούν με την σειρά τους τις δικές τους συμμαχίες για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στην ευρύτερη περιοχή, δεν είναι και τόσο πολύπλοκο από την οπτική της πανεπιστημιακού, Marwa Osman, του Πανεπιστημίου του Λιβάνου, η οποία υποστηρίζει πως βρισκόμαστε μπροστά στην προσπάθεια υλοποίησης του παλιού σχέδιου της Δύσης για διαμελισμό και «βαλκανιοποίηση» της Συρίας.

Η Osman σημειώνει ότι ήδη από το 2013, οι δυτικές δυνάμεις «θεμελιώνουν την βαλκανιοποίηση της Συρίας, ως την καλύτερη δυνατή έκβαση του πολέμου, διαμελίζοντας την χώρα από το 2011». Συνυπολογίζοντας την σημασία που έχει σήμερα για τον δυτικό επεκτατισμό ο πόλεμος εναντίον της Συρίας και τον τρόπο με τον οποίο ηγούνται οι ΗΠΑ των τοπικών «εκπροσώπων» ή/και συμμάχων τους, η Osman διαπιστώνει ότι «ο πόλεμος εναντίον την Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, βρίσκεται εδώ και δεκαετίες στα σκαριά».

Δεν είναι η πρώτη φορά. Η ακαδημαϊκός σημειώνει ότι οι δυτικές δυνάμεις, ιστορικά, υλοποιούν ανάλογα σχέδια, ξεκινώντας από τη Διακήρυξη του Μπάλφουρ*, περνώντας από την περίφημη συμφωνία Sykes-Picot** και τελειώνοντας στις εισβολές στο Ιράκ και στην Λιβύη, πριν από την πορεία τους στην Συρία.

Σήμερα, οι ΗΠΑ έχουν επιλέξει ως συμμάχους τις κουρδικές δυνάμεις της Συρίας, YPG (Μονάδες Λαϊκής Προστασίας). Το ίδιο, λέει η Osman, συνέβη και στο Ιράκ, όπου οι ΗΠΑ «επένδυσαν πολλά» στην συμμαχία τους με τους Κούρδους του Ιράκ, σε μια προσπάθεια να βρουν δυνάμεις, οι οποίες, υπό την προϋπόθεση της δυτικής στήριξης, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια αξιόπιστη και αξιόμαχη δύναμη ενάντια στους τζιχαντιστές ISIS.

«Η επιλογή, εκ μέρους των ΗΠΑ, των Κούρδων Peshmerga, προέκυψε ως αποτέλεσμα του αμοιβαίου ενδιαφέροντος γι’ αυτήν την περιοχή. Οι Κούρδοι ήθελαν να ιδρύσουν το δικό τους αυτόνομο κράτος στην περιοχή και οι ΗΠΑ ήθελαν να επανέλθουν στο Ιράκ υπό το πρόσχημα της βοήθειας προς τους Κούρδους στον αγώνας τους εναντίον του ISIS», υπογραμμίζει η Osman και κάνει ειδική αναφορά στη μάχη του Κομπάνι.

«Αυτή η μάχη», εκτιμά η Osman, «αντιπροσώπευε μια ιστορική ευκαιρία και για τις δύο πολιτικές πτέρυγες του κουρδικού κινήματος, τους Ιρακινούς Peshmerga και τους Σύριους PYD (Δημοκρατική Ενωση) ώστε να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους για ανεξαρτησία. Οι ένοπλες δυνάμεις του PYD, γνωστές ως YPG (Μονάδες Λαϊκής Προστασίας), οι οποίες διαθέτουν 50.000 μαχητές, αποφάσισαν να πάρουν τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους των συνόρων της Συρίας με την Τουρκία, πλήρως υποστηριζόμενες από τις αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ».

Την ίδια στιγμή, το PYD, δήλωσε, ότι η προτεραιότητά του επικεντρώνεται στην ένωση των «παραδοσιακών κουρδικών περιοχών» της Συρίας, γνωστών υπό την γενική ονομασία, Rojava, οι οποίες εκτείνονται από το Afrin μέχρι τον ποταμό Τίγρη. Αυτή η δήλωση θύμισε στην Osman τα λόγια του πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ, το 2013, όταν, σχολιάζοντας την κατάσταση στην Συρία, εξέφρασε την προτίμησή τους σε μια κατατμημένη, «βαλκανοποιημένη» Συρία, που θα «αναδυθεί» από την «υπό τον έλεγχο του Ασαντ ενότητα».

Κατά την διάρκεια ομιλίας του στην Σχολή Φορντ της Συρίας, ο Κίσινγκερ υποστήριξε, ότι η χώρα δεν ήταν ένα ιστορικό κράτος, αλλά ότι δημιουργήθηκε στην σημερινή του μορφή το 1920 ώστε να διευκολυνθεί ο έλεγχός του από την Γαλλία. Υποστήριξε επίσης, ότι η σημερινή Συρία «σχεδιάστηκε» ως μία «λίγο - πολύ τεχνητή εθνική ενότητα» που αποτελείται από διαφορετικές φυλές και εθνοτικές ομάδες.

Η Osman εφιστά την προσοχή στο ότι η ίδια θεωρία παρουσιάστηκε και σε άρθρο που δημοσιεύθηκε το 1982 στην ισραηλινή επιθεώρηση «Kivunim», με τίτλο, «Μια στρατηγική για το Ισραήλ στην δεκαετία του ’80». Για την καθηγήτρια, αυτό το σχέδιο αποτελεί ένα πρώιμο παράδειγμα που χαρακτηρίζει τους πολιτικούς σχεδιασμούς στην Μέση Ανατολή, στην βάση μιας λογικής θρησκευτικών διαχωρισμών και την αποδόμηση όλων των υφιστάμενων αραβικών κρατών.

Ετσι, η καθηγήτρια καταλήγει, ότι η κατάτμηση της Συρίας ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και με την πλήρη υποστήριξη του Ισραήλ, μέσω του σχεδίου του, γνωστού και ως «Rojava Project». Η ίδια ουσιαστικά εκλαμβάνει την αμερικανική βοήθεια στο YPG, καθώς και στους Κούρδους του Ιράκ, ως μέρος αυτού του σχεδιασμού. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ, προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα, συμπεριλαμβανομένων της διάλυσης της Συρίας και της πλήρους κατάρρευσης της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στην Ράκκα.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, η Ράκκα, την οποία το ISIS θεωρεί ως «πρωτεύουσά» του, αποτελεί στόχο της συνεχιζόμενης εκστρατείας της νεοσυσταθείσας συμμαχίας μεταξύ των ΗΠΑ και των «Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων» (SDF), σχηματισμός που ελέγχεται πλήρως από τους Κούρδους των YPG.

Το γεγονός ότι οι YPG ελέγχουν ήδη περιοχές της Βόρειας Συρίας, όπου οι Κούρδοι και οι σύμμαχοί τους δημιουργούν ένα αποκεντρωμένο σύστημα διακυβέρνησης στις εκτάσεις που απελευθερώνουν από τον ISIS, προκαλεί ανησυχία στην Δαμασκό και στο καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ, η οποία βλέπει τις YPG και την πολιτική τους έκφραση, το PYD, ως απειλή, λόγω της «φωναχτής» και ξεκάθαρης συμμαχίας τους με τις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με το Reuters, ο Saleh Muslim, εκ των ηγετών του κόμματος των Κούρδων της Συρίας (PYD) δήλωσε, ότι η βόρεια συριακή πόλη της Ράκκα αναμένεται να προσχωρήσει σε ένα αποκεντρωμένο σύστημα διακυβέρνησης που θα δημιουργηθεί από τις κουρδικές δυνάμεις της Συρίας και τους συμμάχους τους, μόλις απελευθερωθεί από τον ISIS.

Ο Fares Shehabi, μέλος του συριακού κοινοβουλίου για το Χαλέπι και πρόεδρος της Βιομηχανικής Ομοσπονδίας της Συρίας, απάντησε, ότι οι δηλώσεις του Saleh Muslim είναι «ανεύθυνες, δεδομένου ότι η συριακή κυβέρνηση δεν θα αναγνωρίσει καμία παρουσία στην Ράκκα ή οποιαδήποτε άλλη επαρχία, εκτός από την παρουσία του νόμιμου συριακού κράτους, το οποίο εκπροσωπείται από τον Συριακό Αραβικό Στρατό».

Ανάλογη είναι και αντίδραση άλλων κυβερνητικών στελεχών της Δαμασκού, τα οποία δηλώνουν ότι δεν θα επιτραπεί «βαλκανοποίηση» της Συρίας και ότι μια κουρδική κατοχή της Ράκκα «θα αποτύχει» διότι «δεν θα γίνει αποδεκτή από την πόλη». Στο μεταξύ, ο κύριος σύμμαχος του συριακού κυβερνητικού στρατού, η Ρωσία, είναι ενήμερη για τους αμερικανικούς σχεδιασμούς να «τραβηχτεί» η Ράκκα σε μια «αποκεντρωμένη» διακυβέρνηση, η οποία θα είναι και το πρώτο βήμα προς την «βαλκανοποίηση» της Συρίας.

Τον Οκτώβριο του 2014, το ρωσικό αγγλόφωνο πρακτορείο «Sputnik» φιλοξένησε δήλωση του Αλεξάντρ Μπαμπάκοφ, μέλους της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της ρωσικής Ανω Βουλής, σύμφωνα με την οποία, η στήριξη του αμερικανικού Πενταγώνου στους Κούρδους για την απελευθέρωση της Ράκκα, ίσως να υποδεικνύει ότι οι ΗΠΑ είναι πραγματικά έτοιμες να υποστηρίξουν την ομοσπονδιοποίηση της Συρίας.

*Από το όνομα του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών, Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ. Το 1917 ο Μπάλφουρ υποσχέθηκε στην Διεθνή Σιωνιστική Ομοσπονδία μια «εβραϊκή πατρίδα» στην Παλαιστίνη, με αντάλλαγμα, η εβραϊκή κοινότητα να ενθαρρύνει τις ΗΠΑ να εισέλθουν στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

**Η συμφωνία Sykes - Picot, της 16ης Μαΐου 1916 ανάμεσα στο Λονδίνο και το Παρίσι έθεσε τις βάσεις για την έναρξη μίας διαδικασίας που θα οδηγήσει στη χάραξη των συνόρων που ισχύουν έναν αιώνα μετά στη Μέση Ανατολή.



Τα παιδιά που ζουν στη σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Συρία, ακόμη και σε ηλικία μόλις 12 ετών, έχουν αυτοκαταστροφικές τάσεις, παίρνουν ναρκωτικά και κάνουν απόπειρες αυτοκτονίας για να γλιτώσουν από την φρίκη που έχουν βιώσει την τελευταία εξαετία που μαίνονται οι συγκρούσεις, ανακοίνωσε η οργάνωση «Save the Children», η οποία τονίζει ότι οι επιπτώσεις της κρίσης στην ψυχική υγεία των παιδιών θα είναι εμφανείς επί δεκαετίες.


Ένα στα τέσσερα παιδιά, δηλαδή περίπου 2,5 εκατ. ανήλικοι, βρίσκονται στο χείλος της εμφάνισης ψυχικής νόσου, σύμφωνα με την πιο εμπεριστατωμένη έκθεση σχετικά με την ψυχική υγεία των παιδιών στη Συρία που συνέταξε η διεθνής φιλανθρωπική οργάνωση για τα παιδιά.

Σχεδόν πέντε εκατ. Σύροι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα από το 2011 που ξεκίνησε ο πόλεμος, αλλά 13,5 εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν ανάγκη βοήθειας στη Συρία και σχεδόν οι μισοί είναι παιδιά, σύμφωνα με το αρμόδιο γραφείο Ανθρωπιστικών Θεμάτων του ΟΗΕ (UNOCHA).

Εφιάλτες, επιθετικότητα, θυμός, αυτοκτονικές τάσεις, νυχτερινή ενούρηση και κατάθλιψη είναι μερικά από τα συμπτώματα που βασανίζουν τα παιδιά στη Συρία, τα οποία υποφέρουν από ένα ατέλειωτο μετατραυματικό στρες εξαιτίας των βομβαρδισμών, των θανάτων και της καταστροφής, αναφέρει η έκθεση. Κάποια παιδιά έχουν εμφανίσει αλαλία.

«Ο γιος μου ξυπνά με τρόμο μέσα στη νύχτα. Ξυπνάει ουρλιάζοντας» λέει ο Φιράς, ο πατέρας ενός τρίχρονου αγοριού.

Η έλλειψη σχολείων έχει επιδεινώσει την κρίση. Ένα στα τρία σχολεία έχει καταστραφεί ολοσχερώς, έχει χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο για τους εκτοπισμένους ή έχει μετατραπεί σε στρατιωτική βάση ή σε χώρο βασανιστηρίων, σύμφωνα με την οργάνωση.

Η έκθεση περιλαμβάνει τη μαρτυρία ενός δασκάλου στην πολιορκημένη πόλη Μαντάγια, ο οποίος περιγράφει ότι οι μαθητές «ζωγραφίζουν εικόνες παιδιών που σφαγιάζονται στον πόλεμο».

Επιπλέον, η έκθεση καταγράφει μια αύξηση σε κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και το γεγονός ότι νεαρά αγόρια στρατολογούνται σε ένοπλες οργανώσεις και κορίτσια παντρεύονται δια της βίας ακόμη και στα 12 χρόνια τους.

Τα περισσότερα παιδιά που απάντησαν στις ερωτήσεις των συγγραφέων της έκθεσης φοβούνταν υπερβολικά να παίξουν στο ύπαιθρο, είχαν εγκαταλείψει το σχολείο ή είχαν γίνει αυτόπτες μάρτυρες του θανάτου ενός φίλου ή συγγενούς.

«Περίπου πριν από πέντε με έξι μήνες ένα παιδί 12 χρονών αυτοκτόνησε. Ποτέ δεν μας είχε συμβεί κάτι τέτοιο στο παρελθόν, ακόμη και με μεγαλύτερους ανθρώπους» αναφέρει στην έκθεση ο Σαρίφ, ένας Σύρος εργαζόμενος στον τομέα της ψυχικής υγείας.

«Ο πατέρας του σκοτώθηκε από την έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου. Προσπάθησαν να εξηγήσουν στο παιδί ότι τώρα ο πατέρας σου είναι ένας μάρτυρας και θα πάει στον Παράδεισο κι έτσι το παιδί νόμισε ότι ΑΝ πέθαινε θα συναντούσε τον πατέρα του. Κρεμάστηκε με ένα μαντίλι».
Τοξικό στρες

Η ψυχολόγος Μάρσια Μπρόφι, η οποία μίλησε με 458 Σύρους–ενήλικες και παιδιά–για τις ανάγκες της έκθεσης, δήλωσε ότι το να ζουν σε μια διαρκή κατάσταση φόβου και αγωγίας, μία κατάσταση που είναι γνωστή ως «τοξικό στρες», προκαλεί στα παιδιά μακροπρόθεσμα προβλήματα υγείας.

Συγκεκριμένα, η έρευνα βασίστηκε σε συνεντεύξεις με περισσότερα από 450 παιδιά, γονείς, δασκάλους, καθηγητές και ψυχολόγους σε επτά επαρχίες κυρίως σε περιοχές που τελούν υπό τον έλεγχο των ανταρτών, περιλαμβανομένων της Ιντλίμπ, του Χαλεπίου και της Χάσακα που ελέγχουν οι Κούρδοι.

«Τα σώματα αυτών των παιδιών βρίσκονται σε μια διαρκή διαδικασία fight or flight response (Σ Τ.Σ: η αντίδραση «μάχης ή φυγής» είναι ένα αμυντικό »σύστημα» που αναπτύσσει ο άνθρωπος για την προστασία από την απειλή) και αυτά τα σωρευτικά επίπεδα τοξικού στρες έχουν αναμφισβήτητα μακροπρόθεσμες επιπτώσεις…και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε χρόνια ιατρικά ζητήματα», εξηγεί η Μπρόφι.

«Είναι υπερβολικά ανησυχητικό. Αλλά δεν αποτελεί έκπληξη δεδομένου ότι αυτά τα παιδιά ζουν σε ένα εξαιρετικά στρεσογόνο περιβάλλον. Είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίζουν μια πραγματικά αφύσικη, στρεσογόνο κατάσταση», λέει η ίδια για τα αυξανόμενα κρούσματα αυτοκαταστροφής σε μικρά παιδιά στη Συρία.

Η Μπρόφι είπε ότι οι κοινότητες θα πρέπει να μιλούν πιο ανοιχτά για θέματα ψυχικής υγείας και οι υπηρεσίες αρωγής να θέτουν ως προτεραιότητα σε όλες τις ανθρωπιστικές κρίσεις την παροχή βοήθειας σε θέματα ψυχικής υγείας.

«Πρόκειται για ένα ζήτημα ταμπού, που πολύ δύσκολα συζητιέται. Δεδομένου ότι είναι μια παρατεταμένη εμπόλεμη κατάσταση…χρειαζόμαστε ψυχολογική υποστήριξη στο πλαίσιο μιας επείγουσας βοήθειας».

Η οργάνωση κάνει έκκληση για τη δημιουργία περισσότερων προγραμμάτων ψυχικής υγείας ανά τη Συρία, επαρκούς χρηματοδότησης για ψυχολογική βοήθεια και εκπαίδευσης για τους δασκάλους και καθηγητές.

«Τελικά τα παιδιά χρειάζονται να σταματήσει η κύρια αιτία πρόκλησης του τοξικού τους στρες–η βία που συνεχίζει να πλήττει ατιμωρητί τα χωριά και τις πόλεις της Συρίας».

(Με πληροφορίες από ΑΠΕ)


Του Μ.Κ. Bhadrakumar*, Asia Times, 24-2-17

[H κατωτέρω πλουσιότατη σε πληροφορίες και οξυδερκέστατη ανάλυση ενός πολύπειρου βετεράνου Ινδού διπλωμάτη, συγκλίνει και αποκωδικοποιεί τις χθεσινές δηλώσεις συμβούλου του Ερντογάν στο Δίκτυο Russia Today και προαναγγέλλει μια πλήρη ανατροπή της εικόνας των στρατιωτικών εξελίξεων στη Συρία, με τη νέα διπλωματική μεταμόρφωση της Τουρκίας, από θέση πλέον προωθημένου εισβολέα στο Συριακό έδαφος. Η Τουρκία -κατά τον συνήθως αλάνθαστο Μπαντρακουμάρ- φαίνεται σίγουρη για την ικανοποίηση των όρων της επιστροφής της στον παραδοσιακό ρόλο συνοριοφύλακα των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας, στην περιοχή του Καυκάσου, της Μαύρης Θάλασσας και της Ανατολικής Μεσογείου.]

Παρουσίαση Μιχαήλ Στυλιανού

Στις διακρατικές σχέσεις είναι κάποτε απαραίτητο ν’ ανοίξεις ένα καυγά με μιαν άλλη χώρα σε κάποια δεδομένη στιγμή. Μπορεί η Τουρκία να έκανε τώρα αυτό ακριβώς με το Ιράν. Η διαμάχη εκθέτει σαν φάρσα την «τριμερή συμμαχία», μεταξύ Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν, που επρόβαλε η Ρωσία στις συνομιλίες της Αστάνα για την Συρία. Με ένα μάτι στη νέα αμερικανική κυβέρνηση, η Τουρκία επιστρέφει στις προηγούμενες πολιτικές επιδιώξεις της στη Συρία.

Οι ΗΠΑ και η Τουρκία είχαν το περασμένο δεκαπενθήμερο μια σειρά συναντήσεων υψηλού επιπέδου, μετά το πρώτο τηλεφώνημα του Προέδρου Τραμπ στον Ταγίπ Ερντογάν στις 7 Φεβρουαρίου. Στους Αμερικανούς επισκέπτες στην ΄Αγκυρα περιλαμβάνονταν ο διευθυντής της CIA Μάϊκ Πομπέο, ο πρόεδρος του μικτού γενικού επιτελείου στρατηγός Τζόζεφ Στάνφορντ και ο γερουσιαστής Τζων Μακέϊν, επικεφαλής της επιτροπής ενόπλων δυνάμεων.

Η ξαφνική έκρηξη του Ερντογάν εναντίον του Ιράν, στις 14 Φεβρουαρίου, στον πρώτο σταθμό μιας περιοδείας του στις χώρες του Περσικού Κόλπου -το Μπαχρέϊν, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ- είχε τα χαρακτηριστικά του προετοιμασμένου. Ο Ερντογάν είπε: « Ορισμένοι θέλουν τόσο το Ιράκ όσο και η Συρία να είναι κράτη διαιρεμένα. Υπάρχουν κάποιοι που δουλεύουν σκληρά για να διαιρέσουν το Ιράκ. Υπάρχει εκεί σε δράση ένας περσικός εθνικισμός. Ο περσικός εθνικισμός προσπαθεί να διαιρέσει τη χώρα. Πρέπει να εμποδίσουμε αυτή τη προσπάθεια»

Η Τεχεράνη αντέδρασε άμεσα κατηγορώντας τη Τουρκία ότι υποστηρίζει τρομοκρατικές οργανώσεις «για να αποσταθεροποιήσει γειτονικές χώρες». Την περασμένο Σαββατοκύριακο, στη διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, ο Τούρκος υπουργός των Εξωτερικών Μεβλούτ Καβάσογλου έβγαλε τα γάντια εναντίον του Ιράν, κατηγορώντας το ότι «θέλει να κάνει τη Συρία και το Ιράκ κράτη του ισλαμικού δόγματος Σία». Δήλωση που βρήκε άμεση απάντηση από την Τεχεράνη, με κλήση του Τούρκου πρεσβευτή στο υπουργείο των Εξωτερικών και δήλωση ότι η υπομονή του Ιράν έχει όρια.

Κινδυνεύουν έτσι οι ειρηνευτικές συνομιλίες για τη Συρία, τις οποίες επίπονα προώθησε η Ρωσία, για να μην αναφέρει κανείς τον τριμερή μηχανισμό που συστήθηκε στις συνομιλίες της Αστάνα για να επιτηρεί την εκεχειρία στη Συρία.

Η Τουρκία δεν θα νοιάζεται πλέον, εφ’ όσον αρχίζει να εναρμονίζει και πάλι τις θέσεις της για το Συριακό πρόβλημα με τις θέσεις της Σαουδικής Αραβίας, και του Κατάρ. (Κατά την περιοδεία του Ερντογάν Τουρκία και Σαουδική Αραβία υπέγραψαν μιαν αμυντική συμφωνία.)

Η ρωσική μέχρι σήμερα στρατηγική παρέκαμψε επιδέξια την μεγάλη αντίφαση να διατηρεί ως εταίρους της στη Συρία τη Τουρκία μαζί με το Ιράν, ιστορικά τα δύο αρχέτυπα αντιπάλων στην περιοχή τη Μέσης Ανατολής,. Αλλά η Μόσχα αντιλαμβάνεται ότι ο αναθεωρητισμός του Ερντογάν μπορεί να στηρίζεται μόνο σε μια νέα αυτοπεποίθηση, μετά τις εντατικές διαβουλεύσεις του με την κυβέρνηση Τραμπ.

Πράγματι η Ουάσιγκτων και η ΄Αγκυρα τείνουν προς μια συνεννόηση σχετικά με τον Φετουλάχ Γκιουλέν, που ζει εξόριστος στην Πενσυλβανία, θέμα που έθετε ο Ερντογάν ως προϋπόθεση για την πλήρη αποκατάσταση της αμερικανο-τουρκικής συνεργασίας. Η κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να προχωρήσει στον περιορισμό των δραστηριοτήτων του Γκιουλέν και ο Ερντογάν να μη επιμείνει για την άμεση έκδοσή του.

Παρά ταύτα διατηρεί και τη σύνδεση με τη Μόσχα, λόγω των αβεβαιοτήτων σχετικά με την αμερικανική στρατιωτική στήριξη στους Κούρδους της Συρίας. Αυτό είναι ένα θέμα που δεν δέχεται να διαπραγματευτεί η Τουρκία, η οποία χαρακτηρίζει την κουρδική πολιτοφυλακή στη Συρία «τρομοκρατική οργάνωση».

Φυσικά, ενώ η Μόσχα διατηρεί την αδιαταραξία της όσον αφορά τη συμμαχία της με τον Ερντογάν, παράλληλα αναθερμαίνει τους παλιούς δεσμούς της με τις κουρδικές οργανώσεις. Η Μόσχα φιλοξένησε στις 15 Φεβρουαρίου μια συνάντηση κουρδικών οργανώσεων της περιοχής.

Ακόμη σημαντικότερο, η Ρωσία πρέπει ήδη να αμφιβάλλει για την παλαιότερη υπόσχεση του Τραμπ να συνεργαστεί με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν για την καταπολέμηση του Ισλαμικού κράτους. Ακριβέστερα, η Μόσχα περιμένει ακόμα την έμπρακτη συνέχεια από την αμερικανική πλευρά, στο μεταξύ όμως παρατηρεί τις εντατικές διαβουλεύσεις μεταξύ των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή, με αντικείμενο την αναβίωση του παλαιού άξονα στη Συρία. Αυτό που διακυβεύεται εδώ δεν είναι τίποτα λιγότερο από την ρωσο-αμερικανική συνεργασία κατά την προεδρία Τραμπ.

Οι Αμερικανοί επισκέπτες στην περιοχή του Κόλπου το περασμένο δεκαπενθήμερο περιλάμβαναν τον Μάϊκ Πομπέο, τον Τζων Μακέϊν και τον υπουργό Αμύνης Τζέϊμς Μάτις. Ο Πομπέο συσκέφθηκε με τον διάδοχο της Σαουδικής Αραβίας και υπουργό Αμύνης Μωχαμέτ Μπιν Ναγιέφ Μπιν Αμπντουλασίζ, κάτοχο του παρασήμου Τζωρτζ Τένετ της CIA για την καταπολέμηση τη τρομοκρατίας.

Toύρκοι και Αμερικανοί συζητούν τώρα τον σχεδιασμό και τον εφοδιασμό της τουρκικής επιχείρησης για την απελευθέρω ση της Ράκα, «πρωτεύουσας» του Ισλαμικού Κράτους των τζιχαντιστών. Ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλντί Γιλντιρίμ συζήτησε την επιχείρηση της Ράκα με τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Μάϊκ Πενς, το Σαββατοκύριακο, στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου.

Θα είναι μια μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση, με τανκς, τεθωρακισμένα οχήματα και πυροβολικό. Η Τουρκία ζητάει την συμμετοχή αμερικανικών ειδικών δυνάμεων, η οποία επίσης θα αποτρέψει την επέμβαση των Ρώσων -εκτός της αποδυνάμωσης της προσπάθειας των Κούρδων να δημιουργήσουν δική τους οντότητα στη Βόρεια Συρία.

Η κατάληψη της Ράκα θα είναι αναμφίβολα ένα γεγονός μεγάλης συμβολικής σημασίας για τον Τραμπ. Από την άλλη πλευρά, η Μόσχα και η Τεχεράνη δεν μπορούν ν’ ανεχθούν τη μείωσή τους σε απλούς παρατηρητές και είναι βέβαιο ότι θα υπεισέλθουν σε κάποια φάση στην διαμορφούμενη κατάσταση πέριξ της Ράκα.

Ο τουρκικός στρατός έχει ήδη φθάσει στη πόλη αλ-Μπαμπ της Βόρειας Συρίας. ΄Ολοι οι πρωταγωνιστές γνωρίζουν ότι σε πολιτικο-στρατιωτικούς όρους η αλ-Μπαμπ είναι η πύλη που ανοίγει το δρόμο προς τη Ράκα και ότι η Ράκα είναι το κλειδί του τι θα επακολουθήσει στη Δαμασκό.

Σε άλλη διατύπωση, ο έλεγχος της Ράκα θα κρίνει πόση από τη Συρία θα μείνει υπό τον έλεγχο του συριακού καθεστώτος –δηλαδή απλούστερα ποιο θα είναι το μέλλον της Συρίας.

Σ’ αυτό το μοιραίο σενάριο, η αντοχή της ρωσο-ιρανικής συμμαχίας θα τεθεί υπό σκληρή δοκιμασία κατά τις προσεχείς μέρες και εβδομάδες. Επίσης οι αμερικανο-ρωσικές σχέσεις πρόκειται να εισέλθουν σε μιαν τελείως απροσδόκητη αρχή της περιόδου Τραμπ, πλήρη κινδύνου ανταγωνισμών και διενέξεων για τη Συρία.

Αρκεί να λεχθεί ότι η κίνηση του Ερντογάν να προκαλέσει μια διαμάχη με το Ιράν και να διασπάσει το τριμερές σχήμα (με την Μόσχα και της Τεχεράνη) στο θέμα της Συρίας πηγάζει από μιαν ήρεμη αυτοπεποίθηση ότι η κυβέρνηση Τραμπ αντιμετωπίζει πράγματι την Τουρκία ως ένα «στρατηγικό εταίρο και σύμμαχο στο ΝΑΤΟ» (όπως του δήλωσε ο Τραμπ).

Ο Ερντογάν αναμένει μια πρόσκληση στην Τουρκία να επανέλθει στον παραδοσιακό ρόλο της του περιορισμού της επιρροής της Ρωσίας στις νότιες σειρές του Καυκάσου, στη Μαύρη Θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Απομένει ακόμη μόνο μια εβδομάδα στο χρονικό όριο που έδωσε ο Τραμπ στο Πεντάγωνο να προετοιμάσει ένα διεξοδικό σχέδιο για να νικήσει το Ισλαμικό κράτος στη Συρία και στο Ιράκ. Αλλά η Τουρκία ενεργεί σαν να έχει ήδη καταστεί ενήμερη αυτού του σχεδίου.


*Ο Μ Κ Bhadrakumar υπηρέτησε επί 29 χρόνια στη διπλωματική υπηρεσία της Ινδίας, σε θέσεις πρεσβευτού , μεταξύ άλλων στο Ουζμπεκιστάν και στη Τουρκία. Οι αναλύσεις του δημοσιεύονται στους Τάϊμς της Ασίας από το 2001.

Ειδησεογραφική Προσθήκη: ΄Αρθρο του Alexander Mercouris, στην ηλεκτρονική εφημερίδα Τhe Duran,επικαλούμενο το πρακτορείο Al-Masdar, αναφέρει ότι ο έλεγχος της αλ-Μπαμπ περιήλθε στους Τούρκους κατόπιν συμφωνίας με τους 5.000 τζιχαντιστές μαχητές του Ι.Κ. να αποχωρήσουν ασφαλείς με τον οπλισμό τους. Το άρθρο δεν συνδυάζει αυτή την κατάληξη της δεινοπαθήσασας τουρκικής επιχείρησης με τις συνομιλίες του Ερντογάν στις χώρες του Περσικού Κόλπου, χορηγούς και στηρίγματα των τζιχαντιστών του ΙΚ, συμμάχων του ίδιου μέχρι προ λίγων μηνών.

του Alexander Marcouris, The Duran, 10-3-2014

[ Πολλαπλά ενδιαφέρουσα η κατωτέρω λεπτομερειακή καταγραφή των βάσεων που έχουν εγκαταστήσει οι Ρώσοι στη Συρία και του εξοπλισμού για την θωράκισή τους, από τον ελληνικής καταγωγής δημοσιολόγο Alexander Mercouris,στο κατωτέρω άρθρο του. Το οποίο καθιστούν αξιοπρόσεκτο και αφετηρία πολιτικο-στρατηγικού προβληματισμού -όχι αποκλειστικά των επαγγελματιών- οι συμπερασματικές διαπιστώσεις στις οποίες καταλήγει, για τις συνέπειες του πολέμου της Συρίας στο γεωστρατηγικό τοπίο της Μεσογείου. Ο κ. Μερκούρης είναι εγκατεστημένος στο Λονδίνο, είναι αρχισυντάκτης της ηλεκτρονικής εφημερίδας The Duran, που εκδίδεται στην Κύπρο και σχολιαστής του τηλεοπτικού δικτύου Russia Today.]

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Σε συνέπεια του πολέμου στη Συρία η Ρωσία εγκαθιστά ένα συγκρότημα βάσεων στη χώρα αυτή, το οποίο για πρώτη φορά συγκρίνεται με των αμερικανικών βάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο.

΄Ενας λόγος που συχνά επικαλούνται Δυτικοί σχολιαστές για την ρωσική υποστήριξη στον πρόεδρο ΄Ασαντ είναι η υποτιθέμενη θέληση τη Ρωσίας να προστατεύσει τη ναυτική βάση της στην Ταρτούς της Συρίας. Ορισμένοι σχολιαστές υποστήριξαν άλλωστε ότι ένα από τα κίνητρα του όλου συριακού πολέμου ήταν να εξώσουν τους Ρώσους από τη Συρία.

Κατά τη γνώμη μου κανένας από τους ισχυρισμούς αυτούς δεν ευσταθεί, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μία συνέπεια του πολέμου είναι ότι αύξησε τεράστια την κλίμακα της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία, πέραν κάθε πρόβλεψης δυνατής το 2011 κατά την έναρξη του πολέμου.

Η Ρωσία λειτουργεί τώρα δύο γενικά γνωστές μεγάλες βάσεις στη Συρία και μια Τρίτη, για την ύπαρξη της οποίας γίνονται κάποτε υπαινιγμοί αλλά ποτέ δεν υπήρξε επιβεβαίωση.

1)Ναυτική Βάση Ταρτούς

Ο ρωσικός στόλος διατηρούσε μια βάση στο συριακό λιμάνι της Συρίας στη Μεσόγειο από τη δεκαετία του ’70 (κάποιες πληροφορίες λένε από το 1971, άλλες τοποθετούν την έναρξη αργότερα).

Μολονότι οι διευκολύνσεις στην Ταρτούς αποκαλούντο συχνά βάση, μέχρι πρόσφατα εχαρακτηρίζοντο σωστότερα ως μικρή επιμελητειακή εγκατάσταση, προορισμένη να εξασφαλίζει υποστήριξη στις αναπτυσσόμενες στη Μεσόγειο ναυτικές μονάδες. Η εγκατάσταση εστερείτο της χωρητικότητας ελλιμενισμού περισσότερων από ολιγάριθμα σκάφη και κανενός μεγαλύτερου του εκτοπίσματος κορβέτας. ΄Ηταν προφανώς επανδρωμένη κυρίως από πολιτικό τεχνικό προσωπικό. Στην αρχή του πολέμου στη Συρία το 2011 είχε φαίνεται περιπέσει σε αποσάθρωση και εχρησιμοποιείτο ελάχιστα.

Η Ρωσία έχει συνάψει τώρα 49ετή σύμβαση χρήσεως της βάσης, η οποία προορίζεται για τεράστια επέκταση. Το σχέδιο είναι να διευρυνθεί έτσι ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει ταυτοχρόνως 11 πολεμικά σκάφη, ορισμένα των οποίων πυρηνοκίνητα. Το έργο φαίνεται πως έχει αρχίσει.

Στην περίπτωση που το σχέδιο εφαρμοσθεί στην πληρότητά του, θα μεταβάλει την σημερινή εγκατάσταση σε μια ναυτική βάση συγκρινόμενη σε κλίμακα με αυτές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε άλλα σημεία της Μεσογείου.

2) Αεροπορική Βάση Χμεϊμίμ

Αυτή δεν υπήρχε προ του Σεπτεμβρίου 2015 και αποτελεί εσπευσμένη προσαρμογή μέρους του πολιτικού αεροδρομίου Μπάσελ Αλ-΄Ασαντ. Αποτελείται από έναν ασφαλτοστρωμένο διάδρομο 2.979 μέτρων, για την εκτέλεση των επιχειρήσεων εναντίον των τζιχαντιστών τρομοκρατών στη Συρία.

Η Ρωσία έχει συνάψει τώρα 49ετή σύμβαση για τη βάση. Λέγεται ότι και αυτή θα επεκταθεί, με την δημιουργία ενός δεύτερου διαδρόμου προσγείωσης-απογείωσης από μπετόν, καταλληλότερου για αεροσκάφη υψηλής απόδοσης, όπως αεριωθούμενα μαχητικά και βομβαρδιστικά.

Και αυτό επίσης θα μεταβάλει την εγκατάσταση σε αεροπορική βάση περισσότερο συγκρίσιμη με τις αμερικανικές βάσεις στη περιοχή, όπως του Ιντσιρλίκ στη Τουρκία.

Παράλληλα με τον δεύτερο διάδρομο, θα υπάρξουν προφανώς μόνιμες εγκαταστάσεις για το προσωπικό λειτουργίας της βάσης και ο υπόλοιπος απαραίτητος εξοπλισμός.

3) Βάση Ακροάσεων στη Λαττάκεια

Από καιρού εις καιρόν διαρρέουν πληροφορίες περί μιας μεγάλης ρωσικής βάσεως ακροάσεων (SIGINT) στην επαρχία Λαττάκεια της Συρίας, μολονότι στοιχεία επιβεβαίωσης της ύπαρξής της είναι δυσεύρετα.

Τον Οκτώβριο του 2014 οι Τζιχαντιστές κατέλαβαν ένα σταθμό ακροάσεων στην Αλ-Χάρα, στη νότιο-δυτική Συρία, κοντά στα κατεχόμενα από το Ισραήλ Υψώματα του Γκολάν. Επρόκειτο για ένα μικρό σταθμό, υπό τον υποτιθέμενο κωδικό «Κέντρο S». Επρόκειτο προφανώς για κλάδο πολύ μεγαλύτερου συμπλέγματος, εγκατεστημένου βαθύτερα στη Συρία, στην επαρχία Λαττάκεια, όπως το θέλει η φήμη.

Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει αυτή η βάση, ασφαλώς θα έχει επηρεασθεί από την επανάσταση που έχει σημειωθεί στην ηλεκτρονική και στη μυστική παρακολούθηση σημάτων μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Αυτή η επανάσταση κατέστησε ευκολότερη την παρακολούθηση από το εσωτερικό της Ρωσίας της διακίνησης σημάτων στο εξωτερικό, μειώνοντας την ανάγκη βάσεων ακρόασης όπως αυτή που υποτίθεται λειτουργεί στη Λαττάκεια. Τούτου λεχθέντος, είναι πιθανό ότι η βάση αυτή πράγματι υπάρχει και ότι είναι πάντοτε σε λειτουργία.

Ρωσικές πληροφορίες δίνουν κατά καιρούς την εντύπωση ότι η κυκλοφορία σημάτων στη Συρία παρακολουθείται από εξοπλισμό εγκατεστημένο μέσα στην αεροπορική βάση Χμεϊμίμ. Θα πρόκειται είτε για μετεγκατάστασή της είτε για πληροφορίες συσκότισης της πραγματικής θέσης της.

Αυτές οι τρείς εγκαταστάσεις προστατεύονται τώρα από μια σύνθετη ζώνη κλειδωνόμενων διασταυρωμένων αμυντικών συστημάτων, που περιλαμβάνουν τα πολύ ισχυρά S-400 και S-300VM Antey 2500 αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα, που εγκαταστάθηκαν πέρυσι στη Συρία, το μικρότερου βεληνεκούς Pantsir S1 σύστημα πυραυλοβόλου που έφθασε στη Συρία με την αρχική ρωσική δύναμη τον Σεπτέμβριο 2015, το πολύ προηγμένο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου Krasukha 4 (που θεωρείται ικανό να αχρηστεύει αεροσκάφη AWAKS και δορυφόρους) και τις συστοιχίες των υπερηχητικών αντιπυραύλων Bastion, που αναδιατάχθηκαν κατά μήκος των ακτών της Συρίας πέρυσι το φθινόπωρο από την Κριμαία. Υπάρχουν πληροφορίες ότι η Ρωσία στέλνει τώρα επίσης συστοιχίες βαλλιστικών πυραύλων Tochka-U, μικρού βεληνεκούς στη Συρία, αλλά το Κρεμλίνο αρνείται να επιβεβαιώσει την πληροφορία.

Επιπλέον, δοθέντος ότι όλα αυτά τα συστήματα είναι εγκατεστημένα σε μια περιορισμένη περιοχή, στην επαρχία Λαττάκεια, μπορούν να λειτουργούν μαζί, σαν ένα γιγάντιο συγκρότημα αεροναυτικής βάσης, ακόμη και υπό τον έλεγχο ενός και μόνου αξιωματικού βάσεως.

Το κατά πόσον η αμερικανική υποστήριξη στους τζιχαντιστές της Συρίας είχε ως κίνητρο την εκδίωξη της Ρωσίας είναι αμφίβολο. Εάν ωστόσο ήταν πράγματι αυτός ο σκοπός, το συμπέρασμα πρέπει να είναι ότι όχι μόνον απέτυχε, αλλά επέτυχε το αντίθετο από αυτό που επιδίωκε.

Όχι μόνο η Συρία συνδέεται τώρα με τη Ρωσία στενότερα από ποτέ στο παρελθόν, αλλά σε άμεση συνέπεια του συριακού πολέμου οι Ρώσοι συγκροτούν τώρα στη Συρία ένα σύμπλεγμα ναυτικής και αεροπορικής βάσεων παρόμοιο του οποίου ουδέποτε είχαν κατά το παρελθόν στη Μεσόγειο, καθιστώντας για πρώτη φορά δυνατό για την αεροπορία τους να περιπολεί στον ουρανό της Ανατολικής Μεσογείου και για τα πολεμικά τους να ενεργούν στην περιοχή, χωρίς να έχουν ανάγκη υποστήριξης εξ αποστάσεως, από τους ρωσικούς λιμένες τους.

Επιπλέον πρόκειται εδώ για το πρώτο συγκρότημα ναυτικής και αεροπορικής βάσης τέτοιας κλίμακας στην περιοχή από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο που δεν ελέγχεται από τις ΗΠΑ ή έναν από τους συμμάχους τους, αλλά από έναν από τους ανταγωνιστές των ΗΠΑ.



Δεν είναι η ελάχιστη συνέπεια του πολέμου στη Συρία ότι όχι μόνο εξασθένισε τη θέση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, αλλά ότι επίσης, για πρώτη φορά από τον 2ο Π.Π. κλόνισε τoν μέχρι τώρα απόλυτο έλεγχο των ΗΠΑ στη Μεσόγειο.
Του Πάτρικ Μπιουκάναν

«Πανωλεθρία» για την Ουάσιγκτων και απώλεια της αξιοπιστίας της σε ολόκληρο τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο, χαρακτηρίζει, στο ακόλουθο άρθρο του, την «κρίσιμη για την έκβαση του πολέμου» πτώση του Χαλεπιού στις δυνάμεις του ΄Ασσαντ, ο άλλοτε σύμβουλος τριών Αμερικανών προέδρων και υποψήφιος ο ίδιος για την προεδρία δημοσιολόγος και συγγραφέας Πάτρικ Μπιουκάναν –που δεν έχει ακόμη καταχωρισθεί στη μαύρη λίστα του νέο-μακαρθισμού με τους «χρήσιμους ηλιθίους του Πούτιν», μαζί με ονόματα άλλων διαπρεπών Αμερικανών.

Ισχυρός προβολέας φωτισμού της πραγματικότητας μέσα στο πηχτό τοξικό νέφος της προπαγάνδας, το άρθρο κωδικοποιεί , προς χρήσιν του Ντόναλντ Τραμπ, τα διδάγματα «αυτής της καταστροφής», παραπέμποντας στη ρήση Μακ ΄Αρθουρ ότι όποιος σκέφτεται μείζονα στρατιωτική εμπλοκή στην Ασία, στη Μέση Ανατολή ή στην Αφρική χρήζει εξέτασης φρενολόγου.

Δίδαγμα το ίδιο λιτής γραφής, ακριβολογίας, ορθολογισμού και ιστορικών αναφορών, το άρθρο του Πάτρικ Μπιουκάναν είναι –ως συνήθως- ένα ελκυστικό και διδακτικό ανάγνωσμα. Ιδού αυτό:

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

«Τα Διδάγματα Που Οφείλει Να Βγάλει ο Τραμπ από το Χαλέπι.

Σ’ αυτόν τον κόσμο είναι συχνά επικίνδυνο να είσαι εχθρός των Ηνωμένων Πολιτειών -είπε ο Χένρυ Κίσινγκερ το 1968- αλλά το να είσαι φίλος τους είναι θανάσιμο…

Οι Νότιο-Βιετναμέζοι υποχρεώθηκαν να εκτιμήσουν αυτή τη διόραση.

Το αυτό ισχύει σήμερα για το Χαλέπι όπου αναφέρονται βάναυσα αντίποινα εναντίον των ενισχυόμενων από τις ΗΠΑ ανταρτών σ’ αυτή την κόλαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ωστόσο και πάλι από αυτή την καταστροφή αντλούνται τα λάθος συμπεράσματα.

Κατά την Ουάσιγκτων Ποστ, η αιματοχυσία είναι το αποτέλεσμα της αποτυχίας των ΗΠΑ να επέμβουν αποφασιστικότερα στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας: «Το Χαλέπι αντιπροσωπεύει την εξάντληση της ηθικής και πολιτικής βούλησης της Δύσης – και … μια κατάρρευση της αμερικανικής ηγεσίας.

«Με την άρνησή του να επέμβει εναντίον τους καθεστώτος ΄Ασαντ, ή έστω να εφαρμόσει την «κόκκινη γραμμή» που είχε διακηρύξει για την χρήση χημικών όπλων, ο πρόεδρος Ομπάμα δημιούργησε ένα κενό που συμπληρώθηκε από τον Βλαντιμίρ Πούτιν και την Επαναστατική Φρουρά του Ιράν»

Ωστόσο η γκάφα συνίστατο όχι στην αποχή από τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, αλλά στην εμπλοκή μας σ’ αυτόν. Το λουτρό αίματος στο Χαλέπι είναι το αποκύημα του παρεμβατισμού.
Στις 18 Αυγούστου 2011, ο πρόεδρος Ομπάμα εδήλωσε: «Χάριν του Συριακού λαού, ήρθε η ώρα για την αποχώρηση του προέδρου ΄Ασαντ». Οι Δυτικοί ηγέτες επανέλαβαν ως ηχώ την φράση του Ομπάμα – «Να φύγει ο ΄Ασαντ !»

Ο ΄Ασαντ όμως αρνήθηκε να φύγει και συνέτριψε μια εξέγερση «αραβικής άνοιξης», του είδους που είχε διώξει τον Χοσνί Μουμπάρακ στο Κάιρο. Όταν οι ΗΠΑ άρχισαν να χρηματοδοτούν και να εκπαιδεύουν αντάρτες για να τον ανατρέψουν, ο ΄Ασαντ συνήγειρε τα στρατεύματά του και άρχισε να προσκαλεί τους συμμάχους του – Χεσμπολά, Ιράν και Ρωσία.

Με την απαραίτητη βοήθειά τους, ανακατέλαβε το Χαλέπι στην αποφασιστική μάχη του πολέμου. Και τώρα η Αμερική έχει χάσει την αξιοπιστία της σε ολόκληρο τον Αραβικό και Μουσουλμανικό κόσμο.

Πως μας βρήκε αυτή η πανωλεθρία;

Πρώτον, με το κάλεσμα σε ανατροπή του Μπασάρ΄Ασαντ, ο οποίος δεν μας επετέθη ούτε μας απείλησε, ενεργήσαμε όχι για τα εθνικά μας συμφέροντα αλλά από δημοκρατίστικη ιδεολογία: Ο ΄Ασαντ είναι δικτάτορας. Οι δικτάτορες είναι κακοί. Ώστε ο ΄Ασαντ πρέπει να φύγει.

Ιδέα δεν είχαμε με ποιόν θα τον αντικαταστήσουμε.

Σύντομα ξεκαθάρισε πως οι ισχυρότεροι εχθροί του ΄Ασαντ και οι προφανείς διάδοχοί του, θα ήταν το Μέτωπο Νούσρα, ο συριακός κλάδος της Αλ Κάϊντα, ή το Ι.Κ (Ισλαμικό Κράτος), που τότε προέβαινε σε αποτρόπαιες εκτελέσεις κρατουμένων στη βάση-στρατόπεδό του στη Ράκα.

Αμερικανική πολιτική έγινε τότε να υποστηρίζουμε τους «καλούς» αντάρτες στο Χαλέπι, να βομβαρδίζουμε τους «κακούς» αντάρτες στη Ράκα και να αξιώνουμε να φύγει ο ΄Ασαντ. Μια απίθανη πολιτική.

Ούτε είχε ερωτηθεί ο αμερικανικός λαός.

Μετά μια δεκαετία πολέμων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, δεν έβλεπε να κινδυνεύουν οποιαδήποτε αμερικανικά συμφέροντα με το ποιος κυβερνούσε στη Δαμασκό, εκτός από τους τρομοκράτες του Ι.Κ. ή της Αλ Κάϊντα.

΄Επειτα ήρθε η προειδοποίηση –«κόκκινη γραμμή»-του Ομπάμα: Οι ΗΠΑ θα αναλάμβαναν στρατιωτική δράση εάν στον συριακό εμφύλιο πόλεμο γινόταν χρήση χημικών όπλων.

Αυτό που υπέσκαψε το τελεσίγραφο ήταν ότι το Κογκρέσο ουδέποτε εξουσιοδότησε τον πρόεδρο να αναλάβει στρατιωτική δράση κατά της Συρίας και ότι ο αμερικανικός λαός ήθελε να μείνει μακριά από τον συριακό εμφύλιο πόλεμο.

Όταν ο ΄Ασαντ κατηγορήθηκε για χρήση χημικών και ο Ομπάμα απείλησε με βομβαρδισμούς, το έθνος ξεσηκώθηκε ως ένας άνθρωπος για να αξιώσει από το Κογκρέσο να μας κρατήσει έξω από τον πόλεμο. Ο υπουργός των Εξωτερικών Τζων Κέρυ κατάντησε να μας διαβεβαιώνει πως οποιοσδήποτε βομβαρδισμός «θα είναι απίστευτα μικρός».

Γύρω στο 2015, ενώ ο στρατός του ΄Ασαντ φαινόταν να λυγίζει, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, παρενέβη θαρραλέα με αεροπορική δύναμη, στο πλευρό των Εσμπολά και Ιράν. Γιατί; Επειδή όλοι τους έχουν ζωτικά συμφέροντα στη διατήρηση της κυβέρνησης ΄Ασαντ.

Ο Μπάσαρ ΄Ασαντ είναι σύμμαχος της Ρωσίας και παρέχει στον Πούτιν την μοναδική ναυτική βάση του στη Μεσόγειο. Το καθεστώς ΄Ασαντ είναι η πηγή ανεφοδιασμού και όπλων των Εσμπολά για να αποτρέψουν και εν ανάγκη να πολεμήσουν το Ισραήλ.

Για το Ιράν, ο ΄Ασαντ είναι σύμμαχος κατά της Σαουδικής Αραβίας και της σουνιτικής αφύπνισης και κρίσιμος κρίκος στην Σιιτική Ημισέληνο που εκτείνεται από την Τεχεράνη στη Βαγδάτη, στη Δαμασκό ως τη Βυρηττό.

΄Ολοι έχουν μεγαλύτερα συμφέροντα να διακυβεύονται σ’ αυτόν τον εμφύλιο πόλεμο από εμάς και ήταν πρόθυμοι να επενδύσουν περισσότερο χρόνο, αίμα και πλούτο. Γι’ αυτό και ως τώρα επικράτησαν.

Τα διδάγματα για τον Τραμπ από την καταστροφή στο Χαλέπι;

Ούτε να το σκεφτεί καν να εμπλακεί σ’ ένα πόλεμο στην Μέση Ανατολή –εκτός αν έχει την έγκριση του Κογκρέσου, την υποστήριξη σύσσωμου του αμερικανικού λαού, την βεβαιότητα ότι διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα της χώρας και την γνώση του πως και πότε θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος.

Επειδή οι πόλεμοι έχουν τη συνήθεια να καταστρέφουν προεδρίες.

Η Κορέα ετσάκισε τον Τρούμαν. Το Βιετνάμ ετσάκισε τον Λύντον Τζόνσον, το Ιράκ ετσάκισε το ρεπουμπλικανικό Κογκρέσο το 2006 και μας έδωσε τον Ομπάμα το 2008.

Και ένας πόλεμος με το Ιράν που συζητείται τώρα στις «δεξαμενές σκέψης» και στις σελίδες γνώμης θα μπορούσε να σημάνει το τέλος της προεδρίας Τραμπ.

Πριν ν’ αρχίσει ένα τέτοιο πόλεμο, ο Ντόναλντ Τραμπ θα μπορούσε να τηλεφωνήσει στον Μπομπ Γκέϊτς ( σημ: πρώην ΥΠΕΘΑ) και να τον ρωτήσει τι εννοούσε στο Γουέστ Πόϊντ τον Φεβρουάριο του 2011, όταν είπε στους Ευέλπιδες:


«Οποιοσδήποτε μελλοντικός υπουργό ΄Αμυνας ξανασυμβουλεύσει τον Πρόεδρο να στείλει μεγάλε χερσαίες δυνάμεις στην Ασία, την Μέση Ανατολή ή την Αφρική θα πρέπει «να υποβληθεί σε εξέταση εγκεφάλου», όπως τόσο λεπτά το είχε διατυπώσει ο στρατηγός Μακ Άρθουρ.»

Με τίτλο: «Την ΄Ιδια Μέρα, Ένα Χρόνο Μετά, η Ρωσία Παίρνει Εκδίκηση και Σταματά την Τουρκία στη Βόρειο Συρία» το πιο κάτω άρθρο του Εlijah Magnier, πολύπειρου μελετητή/αναλυτή των πολιτικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή, ξεμπερδεύει το νήμα των γεγονότων στη Συρία και ρίχνει φως στον σκοτεινό θάλαμο των τούρκο-ρωσικών σχέσεων και –έμμεσα- στο αντικείμενο των δύο -σε ένα τριήμερο- πρόσφατων τηλεφωνικών συνομιλιών Πούτιν-Ερντογάν. Ανάγνωσμα ελκυστικό, με την αποκάλυψη άγνωστων στοιχείων, είναι ταυτόχρονα χρήσιμο βοήθημα υπευθύνων, για την συναγωγή συμπερασμάτων -δια της αναγωγής σε παρόμοιες καταστάσεις. Για το άξιο της προσοχής του αναγνώστη απόδειξη είναι η υιοθέτηση και προβολή του από το ρωσικό διαδικτυακό όργανο «Russia Insider”. Iδού τι γράφει:

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

«Στις 24 Νοεμβρίου 2015 η Τουρκία κατέρριψε ένα ρωσικό αεροπλάνο Σουχόϊ 24 επάνω από τα σύρο-τουρκικά σύνορα, προκαλώντας τον θάνατο ενός των δύο πιλότων που έπεφταν με αλεξίπτωτο. Την ίδια μέρα, ένα χρόνο μετά, ένα συριακό αεροπλάνο έπληξε μια τουρκική στρατιωτική αυτοκινητοπομπή, δυο χιλιόμετρα από την συριακή πόλη Αλ-Μπαμπ, σκοτώνοντας τρείς Τούρκους στρατιώτες. Η τουρκική επιθετική ενέργεια εναντίον της Ρωσίας είχε ακολουθήσει την καταστροφή εκατοντάδων γεμάτων βυτιοφόρων, που χρησιμοποιούσαν οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους για στο εμπόριο συριακού και ιρακινού πετρελαίου με την Τουρκία.

Η δράση της Συριακής Αεροπορίας συνδέεται άμεσα, συντονίζεται και παίρνει τις διαταγές της από ένα κοινό κέντρο επιχειρήσεων υπό έναν Ρώσο στρατηγό, έτσι ώστε να αποφεύγονται επεισόδια με φιλικά πυρά. Η Ρωσία συντονίζει το μέγιστο της εναέριας κυκλοφορίας με τη δράση της συμμαχικής των Αμερικανών αεροπορίας στη Συρία για τον ίδιο λόγο. Η Ρωσική διοίκηση έχει την αποστολή της προστασίας των χερσαίων και ναυτικών δυνάμεών της με κάλυψη αεροπορική και πυροβολικού σε διάφορες πόλεις και τοποθεσίες της συριακής επικράτειας.

Κατά συνέπεια κάθε αεροπορική επίθεση, αναγνωριστική πτήση, ή αποστολή ιπταμένου ρομπότ πρέπει να συμφωνηθεί και εγκριθεί προτού απογειωθεί οτιδήποτε. Ο Σύρος υφυπουργός των Εξωτερικών Φαϊσάλ αλ-Μιγκντάντ είχε δηλώσει ξεκάθαρα: « Αυτό το συμβάν σημειώθηκε επί συριακού εδάφους. Η Τουρκία μόνο τον εαυτό της μπορεί να θεωρεί υπεύθυνο.

Αλλά γιατί στη Συριακή πόλη αλ-Μπαμπ;

Όταν η Τουρκία κατέρριψε το ρωσικό τζετ αποζητούσε να ταπεινώσει τη Ρωσία και να την εξώσει από την ζώνη επιρροής της, ξέροντας ότι η Μόσχα θα σκεφτόταν προσεκτικά προτού προχωρήσει σε πλήρη στρατιωτική κλιμάκωση με την ΄Αγκυρα. Την ίδια μέρα ο Ερντογάν έτρεξε στο ΝΑΤΟ για καταφύγιο και προστασία. Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν περιόρισε την αντίδρασή του στο να πλήξη σκληρά τα ισλαμικά πιόνια της Τουρκίας στη Συρία, να της επιβάλει σειρά οικονομικών κυρώσεων και να ενισχύσει την επιθετική στήριξή του στον Σύρο πρόεδρο ΄Ασαντ. Συμφώνησε να βοηθήσει τον συριακό στρατό να ανακαταλάβει το Χαλέπι και αποφάσισε να στηθεί και αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ με κάθε κόστος στο Μπιλάντ αλ-Σαμ. Ο Πούτιν έκρινε την ενέργεια του Ερντογάν όχι λάθος υπολογισμό, αλλά πολεμική ενέργεια συντονισμένη με τις ΗΠΑ. ΄Εκδηλα ήταν δυο χαρακτηριστικά στοιχεία:

1.-Η Ρωσία συντονίζει την εναέρια κυκλοφορία με τις ΗΠΑ, πληροφορώντας τη στρατιωτική διοίκηση για το πρόγραμμα και την παρουσία της σε δεδομένες περιοχές.

2.-Απαιτήθηκαν μόνο 17 δευτερόλεπτα στην Τουρκική αεροπορία για να δει το ρωσικό Σουχόϊ 24 στα σύνορα, να ζητήσει οδηγίες από την διοικητική αλυσίδα και από αυτή στην ανώτατη πολιτική ηγεσία, για να εκτοξευθεί ο εναέριος πύραυλος. Αυτό είναι ρεκόρ για στρατιωτικά μέτρα, αλλά αδύνατο να επιτευχθεί εκτός εάν είχαν δοθεί από πολύ πριν οι σχετικές διαταγές.

Μολαταύτα, η νύχτα του πραξικοπήματος στην Τουρκία επέτρεψε στη Ρωσία ν’ ανταποδώσει το χτύπημα στις ΗΠΑ, ειδοποιώντας τον Ερντογάν -μέσω του Ιράν- για το σχέδιο δολοφονίας του. Το οίκημα όπου περνούσε τις διακοπές του επρόκειτο να βομβαρδιστεί. Αλλά τα 30 λεπτά που προηγήθηκε η προειδοποίηση έφτασαν για να σώσουν τη ζωή του Ερντογάν και οδήγησαν στην αποτυχία του πραξικοπήματος, που θα επυροδοτείτο από την αεροπορική βάση του Ινσιρλίκ, όπου εδράζονται Αμερικανοί αξιωματικοί. Ο Τούρκος πρόεδρος έμμεσα κατηγόρησε την αμερικανική κυβέρνηση, η οποία στη συνέχεια κατήγγειλε την τουρκική αντίδραση με την φυλάκιση των περισσότερων αμερικανόφιλων αξιωματικών.

Το γεγονός αυτό αναθέρμανε τις τούρκο-ρωσικές σχέσεις που είχαν ψυχρανθεί δραματικά. Στα μάτια του Πούτιν, οι Αμερικανοί, όχι ο Ερντογάν, πλήρωσαν το τίμημα (αν και όχι στο ακέραιο) της συμμετοχής τους στην κατάρριψη του Σουχόι 24.

Η Τουρκία ανταποκρίθηκε στη χάρη της Ρωσίας, ανακαλώντας χιλιάδες πολεμιστές από το Χαλέπι στα σύνορα, προκειμένου ν’ αρχίσει στρατιωτική επιχείρηση για την ματαίωση αμερικανικού σχεδίου διαίρεσης της Συρίας με τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους, από την Αλ-Χασάκα στα βόρειο-ανατολικά, στο Αφρίν στα νότιο-δυτικά.

Η ματαίωση του αμερικανικού σχεδίου εξυπηρετούσε:

1.- Την Τουρκία, εμποδίζοντας την δημιουργία κουρδικού κράτους κατά μήκος των συνόρων της. Τέτοιο κράτος, εκτός από την πολύχρονη σύγκρουση της Τουρκίας με τους Κούρδους, επιπλέον θα ματαίωνε το τουρκικό όνειρο της προσάρτησης τμήματος της Συρίας ή της εγκαθίδρυσης της επιρροής της στη Δαμασκό στο τέλος του πολέμου.

2.-Την Ρωσία που ήθελε να ανταποδώσει στις ΗΠΑ το χτύπημα με το Σουχόϊ 24. Η Ρωσία αποβλέπει να εδραιώσει μια μακράς διάρκειας βάση στη Συρία, χωρίς να έχει να μοιράζεται την επικράτεια με τον Αμερικανό αντίπαλο. Επομένως η ενότητα της Συρίας έχει καταστεί πολύτιμη για τον Πούτιν.

3.-Η Δαμασκός ήταν ευτυχής να δώσει ένα μάθημα στους Κούρδους με τα γεγονότα της Χασάκα. Η κυβέρνηση της Συρίας είχε πάντοτε καλές σχέσεις με τους Κούρδους που υπεράσπιζαν τις πολιορκημένες συριακές πόλεις Χαλέπι, Νούμπλ και Ζάχρα. Όμως η αμερικανική πίεση στους Κούρδους ήταν ισχυρότερη από τις παραδοσιακές καλές σχέσεις τους με τη Δαμασκό. Αλλά και οι Κούρδοι, ως μειονότητα, είχαν ανέκαθεν το όνειρο, μιας ομόσπονδης οντότητας.

Όλα τα παραπάνω συναποτέλεσαν ένα ευνοϊκό περιβάλλον για πολλούς παίκτες υπέρ της τουρκικής προώθησης προς την Ζαραμπλούς και την διατάραξη των αμερικανικών σχεδίων στη βόρειο Συρία. Αλλά ο Τούρκος πρόεδρος δεν αρκέστηκε στο να αναχαιτίσει το κουρδικό σχέδιο, ήθελε να προχωρήσει περισσότερο, ακόμη και χωρίς την προσποιητή άγνοια της Ρωσίας.

Η Τουρκία άφησε περιφερειακές χώρες να χρηματοδοτήσουν γενναιόδωρα και να εφοδιάσουν με όπλα τζιχαντιστές της Αλ Κάϊντα και Σύρους αντάρτες, ώστε να εξαπολύσουν ισχυρές επιθέσεις εναντίον του συριακού στρατού, για να τον κρατήσουν απασχολημένο σ’ ένα περιορισμένο τομέα, κυρίως πέριξ του Χαλεπιού. Μόλις η Ρωσία και οι σύμμαχοί της προώθησαν δυνάμεις προς τις κατεχόμενες από τους τζιχαντιστές περιοχές στην αλ-Τάμπγκα, οι τζιχαντιστές επιτέθηκαν στην αγροτική Χομς και στο νότιο Χαλέπι, αναγκάζοντας τη Δαμασκό να ανακαλέσει δυνάμεις από το άλλο μέτωπο για να υπερασπισθεί τις θέσεις που δέχονταν την επίθεση.

Οι τζιχαντιστές και συνοδοιπόροι τους είχαν αναπτύξει δύο μείζονες επιθέσεις στο Χαλέπι, με σύνθημα την διάρρηξη της πολιορκίας του ανατολικού περικυκλωμένου τμήματος της πόλης. Η «Επική Μάχη του Χαλεπιού» και η δεύτερη μάχη του «Αμπού Ομάρ Σαραγκέμπ» συντήρησαν συρράξεις μηνών, με εμπλοκή 25.000 ανδρών του Συριακού Στρατού και περίπου 8.500 των συμμαχικών δυνάμεων ( ιρακινή πολιτοφυλακή, Ιρανοί σύμβουλοι με Αφγανούς και Πακιστανούς πολιτοφύλακες). Επιπλέον οι Χεζμπολά του Λιβάνου αποφάσισαν να εισφέρουν 2500 άνδρες, από την επίλεκτη δύναμη Ριντουάν στο Χαλέπι και να τους εγκαταστήσουν στη πόλη. Οι δυο επιθέσεις απέτυχαν τον αντικειμενικό στόχο τους σ’ αυτό το σημείο, αλλά πέτυχαν να εξασφαλίσουν στην Τουρκία αρκετό χρόνο για να προχωρήσει προς την πόλη αλ-Μπαμπ και να αποτρέψει τον συριακό στρατό να κατανείμει τις δυνάμεις του σε διάφορα μέτωπα.

Η Δαμασκός δεν συμφώνησε επίσημα με την ρωσο-τουρκική συμφωνία για την Ζαραμπλούς, επειδή Δαμασκός δεν εμπιστεύεται τον Ερντογάν και ήθελε να διατηρήσει αγαθές σχέσεις με τους Κούρδους. Η Μόσχα ουδέποτε συμφώνησε με την ΄Αγκυρα να επεκτείνει την στρατιωτική παρουσία της στον του τριγώνου Ζαραμπλούς-Μανμπίζ- αλ Μπάμπ ή ακόμη να προχωρήσει στη Ράκα.

Η παρουσία τουρκικών δυνάμεων στις πύλες του αλ-Μπαμπ αντιπροσώπευε στρατηγική απειλή για το συριακό στρατό στο Χαλέπι, από την αριστερή πύλη της πόλης. Την άφιξη τουρκικού στρατού και συμμάχων του 2 χιλιόμετρα από το αλ-Μπαμπ ακολούθησε συνεννόηση για να αποσυρθούν οι τζιχαντιστές του ΙΚ από την πόλη χωρίς μάχη, όπως είχε γίνει στην Ζαραμπλούς. Η ΄Αγκυρα άφησε υπονοούμενα ότι στόχος προέλασης προς την πόλη ήταν να αποτραπεί η κουρδική ομοσπονδία.

Αλλά ούτε η Δαμασκός, ούτε η Μόσχα θα ανεχθούν τουρκικό έλεγχο του αλ- Μπαμπ. Ο Ρώσοι παρέδωσαν ένα σμήνος SU-24M2, στους Σύρους, εγκατέστησαν αντιαεροπορικούς πυραύλους S-300 και S-400 και ενθάρρυναν τον Σύρο πρόεδρο να επιβάλει νέους κανόνες εμπλοκής και κόκκινες γραμμές στην Τουρκία, για πρώτη φορά από την ίδρυση των δύο κρατών.

Ένα σμήνος της συριακής αεροπορίας, ακολουθούμενο από συνοδεία προστασίας, επιτέθηκε σε τουρκική οχηματο-πομπή στην πύλη του αλ-Μπαμπ το πρωί της 24 Νοεμβρίου και σκότωσε τρεις στρατιώτες. Η Ρωσία ήταν σε αναμονή, να χρησιμοποιήσει τους πυραύλους της σε περίπτωση τουρκικής αντίδρασης. Αυτή ήταν η δεύτερη σύρο-τουρκική αντιπαράθεση από τον περασμένο μήνα. Η πρώτη σημειώθηκε πάνω από τα σύρο-τουρκικά σύνορα όταν δύο τουρκικά F-16 παραβίασαν τον τουρκικό εναέριο χώρο. Αυτά αντιμετωπίστηκαν από τέσσερα MIG, που κλείδωσαν στους πυραύλους τους τα τουρκικά τζετ. Τα ραντάρ των τουρκικών το επεσήμαναν στους πιλότους, που πήραν εντολή να επιστρέψουν στη βάση τους. Η Συρία είχε επιβάλει τη κυριαρχία στο εναέριο χώρο της για πρώτη φορά. Η Ρωσία δεν πρόκειται να ανεχτεί άλλη παραβίαση και στα τουρκικά F-16 δεν επιτρέπεται να εμφανίζονται του λοιπού στον ουρανό της Συρίας.

Αυτό ακριβώς εννοούσε ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ όταν δήλωνε πως δεν έχει την πρόθεση να πολεμήσει τον ΄Ασαντ, επειδή αυτό σημαίνει σύγκρουση με τον Πούτιν, που είναι αποφασισμένος να κρατήσει τη Συρία ενωμένη και να υπερασπισθεί το καθεστώς της.

Όταν χτυπά Τούρκους στρατιώτες στη συριακή επικράτεια, η Δαμασκός δεν προκαλεί την ΄Αγκυρα επειδή ουδέποτε έδωσε στην Τουρκία την άδεια να στείλει στρατό στο συριακό έδαφος. Κατά συνέπεια η ιδέα να προωθήσει η Τουρκία δυνάμεις ακόμη και στη Ράκα δεν είναι πια μια εύκολη υπόθεση. Επειδή Δαμασκός και Μόσχα δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη στη Τουρκία και στις ΗΠΑ.

Αφού ο Τραμπ δήλωσε πως δεν προτίθεται να πυροδοτήσει ένα πυρηνικό πόλεμο, η διχοτόμηση της βόρειας Συρίας δεν μπορεί πλέον να επιβληθεί με την ίδια ευκολία όσο επί προεδρίας Ομπάμα. Επομένως το μέλλον της Συρίας εξαρτάται από το πώς μια συμφωνία Τραμπ-Πούτιν θα επιβληθεί σε όλες τις πλευρές. ΄Η αυτό, ή ο πόλεμος θα συνεχισθεί ακόμη πιο βίαιος.

Ο Ερντογάν είναι πιο ανίσχυρος από ποτέ σε σχέση με το Ιράκ και τη Συρία: Απέτυχε να επιβάλει τη θέλησή του για τουρκική συμμετοχή στην επίθεση στη πρωτεύουσα του χαλιφάτου Μοσούλη, ή έστω στην μικρότερης πόλη Ταλαφάρ. Και σήμερα δεν μπορεί να πραγματοποιήσει το όνειρό του να προσαρτήσει το Χαλέπι και οι δυνάμεις του υποχρεώθηκαν να σταματήσουν στις πύλες του αλ-Μπαμπ. Αν προχωρήσει προς την Ράκα κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπος με την υπερδύναμη Ρωσία.

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Mε την προσέγγιση της εκδίωξης των τζιχαντιστών από την στρατηγική πόλη της Αλέπο -ένα ακριβώς χρόνο μετά την ανατρεπτική ρωσική επέμβαση- και την απειλούμενη ανατροπή και του Σχεδίου Β των ΗΠΑ (για την διαίρεση της Συρίας), οι αντιδράσεις της Ουάσιγκτων στο προπαγανδιστικό και το διπλωματικό πεδίο έφθασαν χθες σε επίπεδο παροξυσμού, εγείροντας την απειλή αμερικανο-ρωσικής σύγκρουσης.

Προχθές ο υπουργός των εξωτερικών Τζων Κέρυ απηύθυνε τελεσίγραφο, απειλώντας την Μόσχα με «αναστολή της συνεργασίας και διπλωματίας» εάν δεν σταματήσουν οι βομβαρδισμοί « των μαχητών της δημοκρατικής αντιπολίτευσης και των αμάχων». Χθες το Ρώυτερ μετέδιδε δηλώσεις ανώνυμων Αμερικανών αξιωματούχων ότι η κυβέρνηση Ομπάμα εξετάζει σκληρότερες αντιδράσεις στην επίθεση κατά της Αλέπο, μεταξύ των οποίων και «στρατιωτικές επιλογές».

Κατά το Ρώυτερ οι συζητήσεις διεξάγονται σε «επιτελικό επίπεδο» και δεν έχουν ακόμη υποβληθεί προτάσεις στον πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος αντιστάθηκε μέχρι τώρα στο να διατάξει επίθεση κατά της κυβέρνησης ΄Ασαντ. Αλλά –όπως σχολιάζει το πρακτορείο Ζero Hedge- ο τερματισμός του διπλωματικού διαλόγου θα μπορούσε να ανάψει το πράσινο φως για την αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων (ή αμερικανο-συμμαχικούς βομβαρδισμούς, τύπου Λιβύης) και την Ρωσία να απαντά αναλόγως…

Για την ενημέρωση και κατανόηση των πραγματικών δεδομένων και κλιμακωτών εξελίξεων ως τη σημερινή εκρηκτική κατάσταση, που καλύπτονται ή συσκοτίζονται από την προπαγάνδα του Νέου Ψυχρού Πολέμου, παραθέτουμε την μαρτυρία της κορυφαίας Αμερικανικής αξιόπιστης αυθεντίας, του Δρα Στέφεν Φ. Κοέν, καθηγητού Ρωσικών Σπουδών στα πανεπιστήμια του Πρίνστον και της Ν. Υόρκης, του οποίου η ακαδημαϊκή εργασία εστιάζετα στην σύγχρονη ρωσική ιστορία, από την μπολσεβίκικη επανάσταση και στις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Ο Δρ. Στέφεν Κοέν συνεργάζεται με το έγκυρο αμερικανικό περιοδικό The Nation, τo οποίο διευθύνει η σύζυγός του, δημοσιολόγος Katrina vanden Heuvel.

Το περιοδικό The Nation δημοσίευσε προχθές, τα ακόλουθα βασικά σημεία συνέντευξης που έδωσε ο καθηγητής Στέφεν Κοέν στον Τζων Μπάτσελορ, παρουσιαστή 45λεπτου προγράμματος, στον μεγάλης ακροαματικότητας Ραδιοσταθμό WABC, υπό τον τίτλο:

ΟΙ Ρώσοι ΄Εχασαν Την Υπομονή Τους Με Τις ΗΠΑ Στη Συρία

--Το σχέδιο Ομπάμα-Πούτιν για μια κοινή ρώσο-αμερικανική εκστρατεία εναντίον των τρομοκρατικών κινημάτων στη Συρία διερράγη από την ομολογημένη αμερικανική επίθεση εναντίον των συριακών δυνάμεων και ύστερα από μιαν αγνώστου ταυτότητας επίθεση κατά της ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ στην Αλέπο. Τα στοιχεία που διαθέτουμε αποτελούν ισχυρές ενδείξεις ότι η επίθεση κατά των συριακών δυνάμεων δεν ήταν «ατύχημα», όπως ισχυρίζονται Αμερικανοί αξιωματούχοι. Ούτε δίνουν την εντύπωση ότι ρώσο-συριακές δυνάμεις –που δεν είχαν κανένα κίνητρο- επιτέθηκαν κατά της ανθρωπιστικής αυτοκίνητο-πομπής, όπως ισχυρίζονται Αμερικανοί αξιωματούχοι.

Αυτές οι εξελίξεις εγείρουν το ερώτημα, που τώρα τίθεται ανοικτά στη Μόσχα και ακόμη και στη Δύση: Ποιος ασκεί την εξωτερική πολιτική στην Αμερική – ο Πρόεδρος Ομπάμα ή το Υπουργείο Αμύνης και άλλοι πολέμιοι της ύφεσης;

--Ο πολιτικός αντίκτυπος ήταν αρνητικός, τόσο στην Ουάσιγκτων όσο και στη Μόσχα. Στην Ουάσιγκτων το συριακό ναυάγιο οδήγησε σε χειρότερες ύβρεις κατά της «Ρωσίας του Πούτιν» και έτσι κατέστησε ακόμη πιο δύσκολες τις προτάσεις για αμερικανο-ρωσική συνεργασία οπουδήποτε. Στη Μόσχα, η κατάρρευση της ύφεσης που επιχειρήθηκε μεταξύ Ομπάμα και Πούτιν στη Συρία οδήγησε σε ελάχιστα συγκαλυπτόμενες επικρίσεις κατά της «ήπιας» διπλωματίας του Πούτιν έναντι της Ουάσιγκτων, εκδηλούμενες κατά το πλείστον ως επικρίσεις κατά του υπουργού του των Εξωτερικών, Σεργκέϊ Λαβρώφ.

-- Σκόνταψε επίσης η τάση προς ένα διακανονισμό με διαπραγματεύσεις στον εμφύλιο και πόλεμο με πληρεξουσίους στην Ουκρανία, από όπου ο νέος ψυχρός πόλεμος επεκτάθηκε στη Συρία και στα Βαλτικά Κράτη. Εκεί το πρόβλημα παραμένει στο προ διετίας σημείο. Παρά την πίεση από την Ευρώπη και ειδικώτερα από τη Γαλλία και Γερμανία, ο Ουκρανός πρόεδρος Ποροσένκο αρνήθηκε να αναγνωρίσει στις εξεγερθείσες επαρχίες του Ντονμπάς ένα βαθμό αυτονομίας, όπως επέβαλλαν οι Συνθήκες του Μινσκ. Η Ευρώπη απειλεί τώρα να αποσύρει εντελώς την υποστήριξή της από την ουκρανική κυβέρνηση, αφήνοντας την Ουάσιγκτων ως κύριο και ενδεχομένως μοναδικόν υποστηρικτή του Ποροσένκο.

--Αντίθετα προς τον προηγούμενο Ψυχρό Πόλεμο, δεν υπάρχει πραγματική συζήτηση των επικίνδυνων επίμαχων ζητημάτων στα καθιερωμένα ΜΜΕ, που συνεχίζουν να επιρρίπτουν όλα τα χαρακτηριστικά του νέου Ψυχρού Πολέμου αποκλειστικά στον Πούτιν και στη Ρωσία, ή ακόμη και στην συνεχιζόμενη προεδρική εκστρατεία. Τα άλλοτε δεοντολογικής αρτιότητας ΜΜΕ εκφυλίζονται σχεδόν κάθε εβδομάδα περισσότερο – ακόμη και πέρα από τους Μακαρθικούς υβριστικούς χαρακτηρισμούς για τον Τραμπ- από τους Τάϊμς της Νέας Υόρκης ως το CBS NEWS, 60 Minutes.

Στις 25 Σεπτεμβρίου, για παράδειγμα, το πρόγραμμα 60 Λεπτά, παρουσίασε ένα θέμα για τα πυρηνικά όπλα, που μπορεί να χαρακτηρισθεί μόνο σαν αντίγραφο του ήρωα της ταινίας Dr.Strangelove (πρώην χιτλερικού πυρηνικού, παρανοϊκού συμβούλου βομβαρδισμών στις ΗΠΑ), σε πυρηνική πολεμοκαπηλία, χωρίς αντίλογο. Ακόμη χειρότερο, στο προεδρικό Ντιμπέϊτ της 26 Σεπτεμβρίου, μολονότι ο Τραμπ ήγειρε διάφορα ζητήματα τουλάχιστον ελλειπτικά, κανένας υποψήφιος δεν συζήτησε την συριακή ή την ουκρανική κρίση, ή το ευρύτερο θέμα της συνεργασίας αντί του Ψυχρού Πολέμου με τη Ρωσία. Ούτε το έκανε ο διευθύνων τη συζήτηση, Λέστερ Χόλτ, ο οποίος προφανώς έκρινε πως αυτοί οι υπαρξιακοί κίνδυνοι δεν δικαιούνται χρόνου στη συζήτηση – ή δεν έχει ιδέα για την ύπαρξή τους.

--Αυτό που καθιστά τον νέο Ψυχρό Πόλεμο πιο επικίνδυνο από τον προηγούμενο είναι κατά μέγα μέρος η σχεδόν πλήρης απουσία του από τη αμερικανική πολιτική συζήτηση, και βεβαιότατα από κάθε κρίσιμη συζήτηση, σε οξεία αντίθεση με τις εντατικές συζητήσεις που διεξάγονται στην Ευρώπη και στη Ρωσία. Από αυτής της απόψεως η Αμερική είναι πράγματι το «Εξαιρετικό ΄Εθνος». (σημ. μετφ: Κατά τον ορισμό που εισήγαγε η Μαντλέν Ωλμπράϊτ,των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας.)
Συνέντευξη στον Γερμανικό Τύπο Ανατινάζει την Κυρίαρχη Προπαγάνδα.


Αμερικανοί, Ισραηλινοί, Τούρκοι, Σαουδάραβες, Καταριανοί αξιωματικοί καθοδηγούν τις δυνάμεις των Τζιχαντιστών και τους εκπαιδεύουν στον χειρισμό αμερικανικών βαρέων όπλων.
Ανταπόκριση του έγκυρου αμερικανικού μη-συστημικού οικονομικού πρακτορείου Zero Hedge μεταδίδει:

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Σε μιαν εντυπωσιακή συνέντευξη στον Γερμανό δημοσιογράφο Γιούργκεν Τοντενχέφερ, που δημοσιεύεται σήμερα σε πολλά όργανα του γερμανικού Τύπου, περιλαμβανομένης της προβεβλημένης εφημερίδας Focus, ένα διοικητής των τζιχαντιστών τρομοκρατών της Συρίας δηλώνει ότι κυβερνήσεις που στηρίζει η Ουάσιγκτων παραδίδουν αμερικανικά όπλα στην οργάνωση Ζαμπλάτ Αλ Νούσρα και ότι Αμερικανοί εκπαιδευτές στη Συρία πραγματοποιούν την εκπαίδευσή των πολεμιστών της.

«Ναι, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τους αντικαθεστωτικούς, αλλά όχι απ’ απευθείας. Βοηθούν τις χώρες που μας στηρίζουν, αλλά δεν είμαστε ακόμη ευχαριστημένοι μ’ αυτή τη βοήθεια», εδήλωσε ο Αμπού Αλ Εζ, διοικητής μονάδας της Τζαμπλάτ Αλ Νούσρα, σε συνέντευξη στην Κέλνερ Στάατ Αντζάϊγκερ, από την πόλη της Αλέπο. Κατά τον διοικητή οι μαχητές της οργάνωσης θα έπρεπε να εφοδιάζονται «με πιο εξελιγμένα όπλα» από τους υποστηρικτές τους για να πετύχουν εναντίον της συριακής κυβέρνησης.

Για όσους βιάζονται για την ουσία, ιδού περιληπτικά τι είπε:

- - Βοηθούνται άμεσα από τις ΗΠΑ - Τους προμήθευσαν τανκς και άλλα βαρέα όπλα, μέσω Λιβύης και Τουρκίας. –Δέχθηκαν αξιωματικούς και εμπειρογνώμονες από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Τουρκία μέσα στην Αλέπο. – Οι διοικητές του Ισλαμικού Κράτους καθοδηγούνται από τις Δυτικές μυστικές υπηρεσίες. – Είναι αντίθετοι στις ανακωχές και τις παραδόσεις ανθρωπιστικής βοήθειας. – Οι ΗΠΑ είναι στο πλευρό μας.

Στη πλήρη συνέντευξη ο τζιχαντιστής διοικητής δηλώνει ότι: « Η μάχη είναι δύσκολη Το καθεστώς είναι ισχυρό και βοηθείται από τη Ρωσία… Η Τζαμπλάτ Αλ Νούσρα κέρδισε μάχες χάρις στις στους αντιαρματικούς πυραύλους TOW. Χάρις σ’ αυτούς τους πυραύλους πετύχαμε ισοπαλία με το καθεστώς. Τα τανκς μας ήρθαν από την Λιβύη και την Τουρκία, μαζί με τους εκτοξευτές πολλαπλών πυραύλων (ΒΜ-21).»

« Θα πολεμήσουμε μέχρι την πτώση της κυβέρνησης (΄Ασαντ). Το Μέτωπο Αλ Νούσρα θέλει να εγκαθιδρύσει ένα ισλαμικό κράτος, που θα κυβερνάται σύμφωνα με το Νόμο της Σαρία. Δεν πρόκειται να αναγνωρίσουμε κανένα κοσμικό κράτος.»

«Οι κυβερνητικές δυνάμεις έχουν ένα πλεονέκτημα χάρις στην αεροπορία και τις εκτοξεύσεις πυραύλων, αλλά εμείς έχουμε τους αμερικανικούς αντιαρματικούς TOW και η κατάσταση, σε ορισμένες περιοχές, παραμένει υπό έλεγχο», πρόσθεσε ο Αμπού Αλ Εζ.

Αλλά η πιο εκπληκτική ομολογία
προέκυψε όταν ρωτήθηκε εάν οι αντιαρματικοί πύραυλοι TOW αρχικά προορίζονταν για την Αλ Νούσρα ή αν η οργάνωση τους προμηθεύθηκε από τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» ( των μετριοπαθών αντικυβερνητικών μαχητών). Ο τζιχαντιστής το ξεκαθάρισε: «΄Όχι, οι πύραυλοι δόθηκαν κάτ’ ευθείαν σ’ εμάς». Δήλωσε επίσης ότι όταν η Αλ Νούσρα ήταν πολιορκημένη,. «είχαμε εδώ αξιωματικούς από την Τουρκία, το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ και την Αμερική. Ειδικούς στη χρήση των δορυφόρων, των ρουκετών, των αναγνωρίσεων και των θερμικών καμερών»

Μια άλλα δραματική ομολογία
προέκυψε όταν ο Γερμανός δημοσιογράφος ρώτησε ειδικότερα εάν οι Αμερικανοί εκπαιδευτές ήταν πράγματι παρόντες ανάμεσα στις τάξεις των τζιχαντιστών και ο Αμπού Αλ Εζ απάντησε: « Οι Αμερικανοί είναι στο πλευρό μας.»

Είπε ακόμη ότι η Ζαμπλάτ Αλ Νούσρα πληρωνόταν για να πετύχει ειδικούς στρατιωτικούς στόχους στη συριακή σύρραξη: «Πήραμε 50 εκατομμύρια συριακές λίρες ( γύρω στα 2,3 εκατομμύρια δολάρια) από τη Σαουδική >Αραβία. Για να καταλάβουμε τη Σχολή Πεζικού στην Αλ Μουσλιμία, πριν χρόνια, πήραμε από το Κουβέιτ 1,5 εκατομμύρια Δηνάρια Κουβέιτ ( γύρω στα 500.000 δολάρια) και από τη Σαουδική Αραβία 5 εκατομμύρια δολάρια. Τα λεφτά προέρχονταν από τις κυβερνήσεις αυτών των κρατών, όχι από ιδιώτες» είπε ο Αμπού Αλ Εζ.

Μια από τις πηγές χρηματοδότησης που ανέφερε είναι το Ισραήλ: «Το Ισραήλ μας βοηθεί επειδή βρίσκεται σε πόλεμο με την Συρία και με τους Εσμπολάχ» είπε ο διοικητής μονάδας της Αλ Νούσρα. Ανέφερε ότι η Δύση διευκόλυνε τους τζιχαντιστές να έλθουν από άλλες χώρες στη Συρία, λέγοντας «έχουμε πολλούς αγωνιστές από τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Βρετανία, την Αμερική, από όλες τις δυτικές χώρες». Και επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς της Μόσχας και την Δαμασκό ότι οι τζιχαντιστές χρησιμοποίησαν την ανακωχή, που συμφώνησαν Ρώσοι και Αμερικανοί στις 9 Σεπτεμβρίου, για να ετοιμάσουν νέαν επίθεση.

«Δεν αναγνωρίζουμε την ανακωχή- είπε. Θα ανασυντάξουμε τις μονάδες μας. Θα εξαπολύσουμε σε λίγες μέρες τη νέα συντριπτική επίθεσή μας εναντίον του καθεστώτος. ΄Εχουμε ανασυντάξει τις δυνάμεις μας σε όλες τις επαρχίες, περιλαμβανομένων της Χομς, της Αλέπο, της Ιντλίμπ και της Χάμα.»

( Σημ. Η συνέντευξη πάρθηκε προ δεκαημέρου, δηλαδή προ του αμερικανικού φονικού βομβαρδισμού κατά συριακών δυνάμεων στο Ελ Ζορ, που ανατίναξε τη ρωσο-αμερικανική συμφωνία ανακωχής.)

Πρόσθεσε ότι η Ζαμπλάτ Αλ Νούσρα δεν θα αφήσει φορτηγά με βοήθεια να μπουν στην Αλέπο, όσο οι δυνάμεις του καθεστώτος βρίσκονται στον Δρόμο του Καστέλο, στο Αλ Μαλάν και στις βόρειες επαρχίες. Το καθεστώς πρέπει να αποχωρήσει από όλες τις περιοχές και τότε θ’ αφήσουμε τα φορτηγά να περάσουν. Εάν ένα φορτηγό τα καταφέρει να περάσει θα συλλάβουμε τον οδηγό».

Ο διοικητής επίσης αποσαφήνισε ότι η Ζαμπλάτ Αλ Νούσρα δεν δέχεται την ιδέα μιας μεταβατικής κυβέρνησης στη Συρία: « Δεν δεχόμαστε κανέναν από το καθεστώς ΄Ασαντ ή από τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, που τον χαρακτηρίζουν μετριοπαθή. Σκοπός μας είναι η ανατροπή του καθεστώτος και η εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού κράτους, σύμφωνα με την ισλαμική Σαρία», δήλωσε.

΄Οσο για τα πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν τη συριακή αντιπολίτευση στη συνομιλίες της Γενεύης, ο Αμπού Αλ Εζ είπε ότι « αυτοί οι άνθρωποι είναι αδύναμοι, έχουν πολλά λεφτά, έχουν πουληθεί.»

Αποκαλυπτικά ήταν και όσα είπε για τις σχέσεις με την Αλ Κάϊντα και με τους Τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους (Ι.Κ.)

Ο διοικητής μονάδας της Τζαμπλάτ Αλ Νούσρα επιβεβαίωσε ξεκάθαρα ότι η οργάνωση «είναι τμήμα της Αλ Κάϊντα».

«Στην πραγματικότητα- είπε- είμαστε μέσα σε μια ομάδα μαζί με το Ι.Κ. Αλλά το Ισλαμικό Κράτος εχρησιμοποιείτο ανάλογα με τα συμφέροντα και τις πολιτικές επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων, όπως η Αμερική, και η ομάδα ξέφυγε από τις αρχές μας. Οι περισσότεροι από τους ηγέτες του ΙΚ δουλεύουν με τις μυστικές υπηρεσίες και αυτό για μας είναι ξεκαθαρισμένο. Εμείς, το Τζαμπλάτ Αλ Νούσρα, έχουμε τον δικό μας δρόμο.»