Articles by "Συρία"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Συρία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων


R.T: 11 Sep, 2018 11:25
Τρομοκράτες και «Λευκά Κράνη» συναντήθηκαν στο Ιντλίμπ για το τελευταίο στάδιο προετοιμασίας της  ψευδούς χημικής επίθεσης από συριακές κυβερνητικές δυνάμεις.
Ταινία με κινηματογραφημένες σκηνές, που προορίζεται να χρησιμοποιηθεί ως απόδειξη ότι η κυβέρνηση της Συρίας πραγματοποίησε επίθεση με χημικά όπλα στο Ιντλίμπ πρόκειται να παραδοθεί ως αργά σήμερα Τρίτη σε διεθνείς τηλεοπτικούς σταθμούς, αναφέρουν ρωσικές στρατιωτικές αρχές.
Αρκετά μεσανατολικά και αμερικανικά ειδησεογραφικά τηλεοπτικά δίκτυα έχουν αποσταλεί στο Ζισρ αλ- Σουγκούρ, στη επαρχία του Ιντλίμπ, για να γυρίσουν τις  σκηνοθετημένες σκηνές που απαιτούνται για την προβοκάτσια, ανέφερε ανακοίνωση του Ρωσικού Κέντρου για την Συριακή Συμφιλίωση.
«Όλη η ταινία της σκηνοθετημένης προβοκάτσιας στο Ζισρ αλ Σουγκούρ πρόκειται να παραδοθεί στα στούντιο ειδήσεων των τηλεοπτικών δικτύων, που θα την μεταδώσουν μετά την δημοσίευσή της είδησης σε κοινωνικά μέσα επικοινωνίας», ανέφερε η ανακοίνωση.
Επιπλέον ανέφερε ότι ισλαμιστική τρομοκρατική ομάδα εφοδιάστηκε με δύο μπιτόνια «χημικού με βάση την χλωρίνη» για τις ανάγκες της επιχείρησης.
Οι ρωσικές στρατιωτικές αρχές δήλωσαν ότι η σκηνοθετημένη κινηματογραφική απεικόνιση θα περιλαμβάνει σκηνές με τους γνωστούς τύπους ως Λευκά Κράνη να παρέχουν πρώτες βοήθειες σε υποτιθέμενα θύματα μιας δήθεν κυβερνητικής επίθεσης με βόμβες-βαρελιού  με  δραστική χημική ουσία.

Φωτο. Αρχείου: Συνέπειες σκηνοθετημένης επίθεσης με χημικά στην Ανατολική Γκούτα, τον Απρίλιο του 2018, με τα Λευκά Κράνη και τότε επί σκηνής.

Η Μόσχα έχει προειδοποιήσει κατ’ επανάληψιν ότι προετοιμάζεται μια σκηνοθετημένη επίθεση ψευδούς σημαίας με χημικά στο Ιντλίμπ, για να δώσει στις ΗΠΑ και στους συμμάχους τους το πρόσχημα να επιτεθούν στις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις. Κορυφαίοι Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν απειλήσει την συριακή κυβέρνηση με  αντίποινα εάν χρησιμοποιήσει χημικά όπλα στο Ιντλίμπ και μάλιστα αποδίδοντας προκαταβολικά σε αυτήν την ευθύνη για οποιαδήποτε χρήση χημικών όπλων.
Απόδοση: Μιχ. Στυλιανού


Θέλει να αποχωρήσει, αφού δεν θάχε λόγο να μείνει μετά την πτώση του Ιντλίμπ. Είναι η τελευταία ευκαιρία των Τζιχαντιστών και των Νέο-συντηρητικών να τον κρατήσουν μπλεγμένο στη Συρία.


Tom Luongo, R. Insider, Aug 31,2018

[Στην κατωτέρω διεισδυτική ανάλυση των τελευταίων σημάτων επαπειλούμενης διεθνούς εκρηκτικής υποτροπής κατά την επικείμενη τελευταία μάχη στον απελευθερωτικό πόλεμο της Συρίας, ο Τομ Λουόνγκο, Αμερικανός συνεργάτης πολλών οργάνων της αμερικανικής και διεθνούς ελεύθερης ηλεκτρονικής ενημέρωσης, αποκαλύπτει με άγνωστα στοιχεία την προσπάθεια του Τραμπ για μιαν εύσχημη απαγκίστρωση από την Συρία και τις καταχθόνιες προσπάθειες, για την καθήλωσή του εκεί και την συνέχιση της πολεμικής πυρκαγιάς στην Μέση Ανατολή, από δυνάμεις που υπεκφεύγει να προσδιορίσει (με τον θολό χαρακτηρισμό νέο-συντηρητικοί) αλλά οι οποίες αποτελούν το κυρίαρχο υπερκράτος, όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στην Βρετανία και στην Γαλλία, χώρες που συμπορεύονται στην ανατρεπτικήν επιχείρηση.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Joachim Flores στο Fort Russ News, οι ΗΠΑ πρότειναν στον Μπάσαρ αλ-Άσαντ της Συρίας ένα σχέδιο αποχώρησης τους από την χώρα του υπό τρεις όρους. Αυτό που προκύπτει αυτόματα είναι ότι οι ΗΠΑ πρότειναν την συνάντηση και άνοιξαν την συζήτηση.
Αυτό αποτελεί θετική απόδειξη ότι η θέση των ΗΠΑ στην Συρία δεν είναι βιώσιμη και ότι η Ουάσιγκτον  αναζητεί μια διέξοδο με την διάσωση κάποιου κύρους.
Ουάσιγκτον: Αποχωρούμε από το Αλ-Τνέφ και τον ανατολικό Ευφράτη υπό τρείς όρους, που περιλαμβάνουν το να μας δώσετε μερίδιο του πετρελαίου.
Πρώτον: Πλήρης αποχώρηση του Ιράν από την Νότια Συρία.
Δεύτερο: Να έχουμε γραπτές διαβεβαιώσεις ότι αμερικανικές εταιρείες θα έχουν συμμετοχή στον πετρελαϊκό τομέα της ανατολικής Συρίας.
Τρίτον: Η συριακή πλευρά να παράσχει στους Αμερικανούς πλήρη στοιχεία για τις τρομοκρατικές ομάδες και τα μέλη τους, τους αριθμούς των ξένων θυμάτων αυτών των ομάδων, αυτούς που επέζησαν και που έχουν την δυνατότητα να επιστρέψουν σε δυτικές χώρες, «λαμβανομένου υπόψη ότι η τρομοκρατική απειλή είναι διαπλανητική και ότι μπορεί να πληγούμε στην υπηρεσία της διεθνούς ασφάλειας».
Η συριακή απάντηση σε αυτήν την γενναιόδωρη προσφορά θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως απορριπτική. Ο ΄Ασαντ δεν έχει λόγο να εγγυηθεί τίποτα στις ΗΠΑ, μετά την επαίσχυντη  συμπεριφορά τους όλα τα τελευταία εφτά χρόνια.*
Αντίθετα, η Συρία θα έπρεπε να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο διεκδικώντας από τις ΗΠΑ να πληρώσουν για την ανοικοδόμηση της χώρας, απέναντι σ’ αυτήν την ωμή απόπειρα αρπακτικού εκβιασμού.
Επειδή, περί αυτού ακριβώς πρόκειται: Ενός ωμού εκβιασμού με χρήση βίας.
Μπορεί αυτή να ήταν άλλη μια εφαρμογή της «Τέχνης της Συμφωνίας» του Τραμπ, με γελοίες εισαγωγικές προτάσεις για την στάθμιση της αντοχής του αντιπάλου. Και το μέρος της πρότασης για μερίδιο στην παραγωγή των ανατολικών πετρελαιοπηγών, σαν αντάλλαγμα για την αμερικανική αποχώρηση, είναι γνήσιος Τραμπ.
Κατά κάποιο τρόπο θα πρέπει να σκέφτεται πως δικαιούται αμοιβής επειδή «έστειλε στον διάολο με κλωτσιές  τους Τζιχαντιστές έξω από την Συρία». Είναι άραγε ο μόνος άνθρωπος που μένει στο κόσμο να πιστεύει ότι οι Αμερικανοί είναι ανεύθυνοι γι’ αυτήν την καταστροφή;
Το να είσαι μια αυτοκρατορία σημαίνει ότι ποτέ δεν έχεις την υποχρέωση να πεις συγνώμη. Πράγματι ισχύει το αντίθετο. Μια υπερχειλίζουσα αλαζονεία ισχύος χαρακτηρίζει κάθε συζήτηση, κάθε διαπραγμάτευση.
Ο Τραμπ περιβάλλεται από φίδια και νεοσυντηρητικούς, οι οποίοι, παρά τα καλύτερα ένστικτα του, τον φουσκώνουν με ανοησίες, με βάση τις οποίες αργότερα αντιδρά, χωρίς πολύ σκέψη.
Ακόμη πιστεύω ότι ο Πούτιν του παρουσίασε κάποιες πολύ διαφωτιστικές πληροφορίες στην ιδιαίτερη συνομιλία που είχαν στο Ελσίνκι και γι’ αυτό οι μυστικές υπηρεσίες έπαθαν αργότερα υστερική  κρίση. Αλλά αυτή η προσφορά αποχώρησης από την Συρία είναι και πάλι ο Τραμπ, με τα δυο βήματα μπρος, ένα βήμα πίσω.
Μπροστά το μεγάλο καρότο, στρατιωτική αποχώρηση, αλλά ακολουθείται από δυο φλεγόμενα ραβδιά, συνεχιζόμενη αμερικανική παρουσία, αποχώρηση του Ιράν και απορρόφηση όλου του κέρδους από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Συρίας.
Ε, τουλάχιστον τώρα είμαστε ειλικρινείς για τις προθέσεις μας εκεί. Πρόκειται για την εξασφάλιση εκχώρησης δικαιωμάτων εξόρυξης πετρελαίου στην Exxon-Mobil.Προσέξτε πως δεν γίνεται λόγος για βοήθεια στην ανοικοδόμηση ή για την εξασφάλιση εμπορίου με την Συρία. Εν ολίγοις, αυτή η συζήτηση μεταξύ ΗΠΑ και Συρίας μας λέει ότι ο ΄Ασαντ δεν πρόκειται να διευκολύνει τις ΗΠΑ περισσότερο του δέοντος.

Τέλος του Συριακού ή Νέα Αρχή;

Αυτά συνέβησαν με πλαίσιο την μετακίνηση αμερικανικών πολεμικών πίσω στην Μεσόγειο, όπως κάναμε με την Βόρειο Κορέα, για επίδειξη δύναμης και «νταηλίκι», ώστε να δημιουργήσουμε την εντύπωση κυριάρχου, ενώ στο παρασκήνιο διαπραγματευόμαστε διακανονισμό.
Οι Ρώσοι κάνουν το ίδιο. Υπάρχει πραγματική ένταση στην ατμόσφαιρα και γρήγορα τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχτούν άσκημα.
Ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζων Μπόλτον και ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν βάζουν τα θεμέλια για μια νέα «χημική επίθεση» ψευδούς σημαίας στην έναρξη της εκστρατείας των συριακών και συμμαχικών της δυνάμεων για την απελευθέρωση του Ιντλίμπ.

Προς επανάληψη των συμβάντων Μαρτίου και Απριλίου.

Αλλά ποιος είναι που οδηγεί το λεωφορείο προς τον γκρεμνό; Μετά την περίοδο ηρεμίας στα Νότια της Δαμασκού με την ανακατάληψη της Ντάραα, θα πίστευε κανείς ότι όλες αυτές οι ιστορίες με τις ψευδούς σημαίας επιθέσεις με χημικά όπλα θα είχαν τελειώσει.
Πράγματι η, ομαλή διεξαγωγή αυτής της επιχείρησης και η εγκατάλειψη από τις ΗΠΑ των «ήπιων ανταρτών» τους με έκαναν να πιστεύω πως επρόκειτο για περίπου τελειωμένη συμφωνία. Το πρόβλημα τώρα είναι πως φτάσαμε στο τέλος της ιστορίας.
Αυτό είναι. Μόλις ελευθερωθεί το Ιντλίμπ η μόνη εναπομένουσα περιοχή θα είναι τα υπό αμερικανική κατοχή εδάφη ανατολικά του Ευφράτη Ποταμού και η συνοριακή διάβαση στο αλ-Τανφ. Κανένα από τα δύο σημεία δεν είναι οχυρά των Τζιχαντιστών και επομένως η δικαιολογία για την παρουσία των ΗΠΑ στην Συρία θα έχει λήξει.
Εάν ο στόχος του Τραμπ είναι η ειρήνευση στην περιοχή, τότε θα πρέπει η επιχείρηση να διεκπεραιωθεί ομαλά και αυτό θα γίνει εάν το επιτρέψουν. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα. Μόλις η Συρία τελειώσει με το Ιντλίμπ  θα είναι εύκολο στον Τραμπ να διακηρύξει « Η Αποστολή Εξετελέσθη.»
Εάν δεν το κάνει, θα πρέπει να επιστρέψει στην εκλογική του βάση και να τους πει πως πρέπει να μείνουμε εκεί για να αντιμετωπίσουμε το Ιράν; Μιαν χώρα για τη οποία δεν παύει να μας λέει πως είναι στο χείλος της κατάρρευσης λόγω των κυρώσεων που της επιβάλλει;
Αυτά δεν πρόκειται να έχουν πέραση στην εκλογική του βάση, που θέλει το ξήλωμα της αυτοκρατορίας. ΄Ετσι το σχέδιο με την προβοκάτσια πλαστής σημαίας λογικά εξηγείται ως παγίδα για τον εξαναγκασμό του Τραμπ να μείνει στην Συρία, για την ανατροπή του ΄Ασαντ και για να ζημιωθεί πολιτικά και ο ίδιος ο Τραμπ (με την παράταση του πολέμου) στις προσεχείς αμερικανικές κοινοβουλευτικές εκλογές .
Αυτή είναι η παγίδα που στήνεται ακριβώς τώρα, επειδή δεν θέλουν να επιτρέψουν την αποκατάσταση της ειρήνης στην Μέση Ανατολή.

*Την απόρριψη των αμερικανικών όρων η Συρία «εκλείδωσε» θεαματικά με την προ ημερών σύναψη στρατιωτικής συμμαχίας με το Ιράν. (σημ. μεταφραστού.)



του Patrick Buchanan 17-4-18

[Αυτή η ανάλυση, του έγκυρου Αμερικανού πολιτικού, πολιτικού συμβούλου και πολιτικού σχολιαστή, είναι κατατοπιστική για την κατάσταση στο «εσωτερικό μέτωπο» των ΗΠΑ, στην σημερινή τους στάση αναμέτρησης απέναντι στην Ρωσία στη Συρία και τους συμμάχους της, αλλά και για τα σχέδια που έχουν κατά νουν το Κόμμα του Πολέμου και οι «ξένοι ηγετικοί κύκλοι» -που αποφεύγει να κατονομάσει- για «την κυριαρχία στην Μέση Ανατολή… των Σουνιτών» -όπως γράφει (από πολιτικής σκοπιμότητας αστοχία) στην καταληκτική φράση του.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

«Πριν δέκα ημέρες, ο Πρόεδρος Τραμπ έλεγε ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποχωρήσουν από την Συρία. Τον επείσαμε ότι είναι απαραίτητο να  παραμείνουν.»
΄Ετσι εκόμπαζε ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμάνουελ Μακρόν το Σάββατο, προσθέτοντας:
«Τον πείσαμε πως ήταν απαραίτητο να μείνουν για πολύ.»

Είναι πράγματι «για πολύ» οι ΗΠΑ στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας; Εάν ναι, ποιος πήρε αυτή την μοιραία για την Αμερικανική Δημοκρατία απόφαση;

Η πρεσβευτής στον ΟΗΕ Νίκι Χάλι επιβεβαίωσε την Κυριακή ότι δεν θα αποσυρθούν οι 2.000 Αμερικανοί στρατιωτικοί από την Συρία, πριν επιτευχθούν τρείς στόχοι: Θα πρέπει να νικήσουμε πλήρως το «Ισλαμικό Κράτος». Να εξασφαλίσουμε ότι χημικά όπλα δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ πια από τον Άσαντ. Και να διατηρήσουμε την ικανότητα εποπτείας του Ιράν.

Μετάφραση: « Ότι κι΄ αν λέει ο Τραμπ, η Αμερική δεν αποχωρεί από την Συρία. Θα προχωρήσουμε ακόμη βαθύτερα. Η δέσμευση του Τραμπ  να μας βγάλει από αυτούς τους πνιγμένους στο αίμα μεσανατολικούς πολέμους που μας οδηγούν στην χρεωκοπία και να επιδιώξουμε μια νέα προσέγγιση με την Ρωσία είναι ανεφάρμοστη.»
Το Κόμμα του Πολέμου, που ο Τραμπ κατατρόπωσε στις προκριματικές εκλογές, έχει αιχμαλωτίσει και καταστρώνει την εξωτερική πολιτική. Στην Γουώλ Στρητ Τζέρναλ της Δευτέρας η σελίδα της αρθρογραφίες έβριθε σχεδίων πολέμου.
« Η καλύτερη αμερικανική στρατηγική είναι . .. να μεταβληθεί η Συρία σε ένα Βιετνάμ του Ιράν. Μόνο όταν η Ρωσία και το Ιράν αρχίσουν να πληρώνουν ένα μεγαλύτερο τίμημα στην Συρία θα έχουν ένα κίνητρο να τερματίσουν τον πόλεμο ή να εξετάσουν μιαν ειρήνη με διαίρεση της χώρας σε θύλακες, ανά εθνοτική σύνθεση.»
Προφανώς, πρέπει να αποστραγγίσουμε από αίμα την Συρία, την Ρωσία, τους Εσμπολά και το Ιράν, μέχρις ότου αποκάμουν και υποταγούν στον διαμελισμό της Συρίας κατά τις δικές μας επιθυμίες.
Αλλά υποθέστε ότι, όπως στον δικό μας εμφύλιο του 1861-1865, τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο του 1936-1939 και τον κινεζικό του 1945-1949, ο ΄Ασαντ και οι σύμμαχοί του, Ρώσοι, Ιρανοί, Εσμπολά και Σιϊτικές πολιτοφυλακές, επιμένουν μέχρι τέλους για να κερδίσουν τον πόλεμο και να ενοποιήσουν το έθνος.
Υποθέστε ότι διαλέγουν να πολεμήσουν και να στερεώσουν την νίκη που έχουν κερδίσει μετά εφτά χρόνια εμφύλιου πολέμου. Που θα βρούμε στρατό να ανακαταλάβει τα εδάφη που οι αντάρτες μας έχουν χάσει; ΄Η απλώς βομβαρδίζουμε συνέχεια χωρίς οίκτο;
Οι Βρετανοί και οι Γάλλοι λένε πως θα μας υποστηρίξουν σε μελλοντικές επιθέσεις εάν χρησιμοποιηθούν χημικά όπλα, αλλά δεν κάνουν βουτιά στη Συρία.
Ο υπουργός Αμύνης Τζέιμς Μάτις προσδιόρισε το συμμαχικό βομβαρδισμό ως μεμονωμένο πλήγμα. Ο Βρετανός υπουργός των Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον φαίνεται να συμφωνεί: « Ο υπόλοιπος πόλεμος στη Συρία πρέπει να εξελιχτεί όπως έχει».
Ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Συρία Ράϊαν Κρόκερ και ο Μάϊκλ Οχάνλον, εξέχων εταίρος του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς, έγραψαν στην Γουώλ Στρητ Τζέρναλ της Δευτέρας:
« Την επόμενη φορά, οι ΗΠΑ πρέπει να ανεβάσουν τον πήχη, να χτυπήσουν το στρατιωτικό αρχηγείο, την πολιτική ηγεσία και ίσως ακόμη και τον ίδιο τον ΄Ασαντ. Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να τσακίσουν το σύνολο σχεδόν της αεροπορίας του. Στόχοι και στο εσωτερικό του Ιράν δεν θα πρέπει να αποκλειστούν.»
Και πότε το Κογκρέσο εξουσιοδότησε τις ΗΠΑ για πολεμική δράση εναντίον της Συρίας, των αεροπορικών της δυνάμεων και της ηγεσίας της; Πότε εξουσιοδότησε το Κογκρέσο τον φόνο του Προέδρου της Συρίας, μιας χώρας που ποτέ δεν μας επιτέθηκε;
Μπορούν οι ΗΠΑ να επιτεθούν και στο Ιράν και να σκοτώσουν τον Αγιατολαχ, χωρίς να συμβουλευτούν το Κογκρέσο;
 Με την Αμερική να πολεμά σε έξη χώρες, ο αρχιστράτηγος Τραμπ ασφαλώς δεν θέλει νέους πολέμους, ή την διεύρυνση όποιων συνεχιζόμενων πολέμων στην Μέση Ανατολή. Αλλά εξαναγκάζεται να γίνει ένας πρόεδρος πολέμου για την προαγωγή των σχεδίων ξένων ηγετικών κύκλων, που όλοι τους χωρίς εξαίρεση αντιτάχθηκαν στην εκλογή του.
Έχουμε έναν απρόθυμο Πρόεδρο που εξωθείται σε έναν πόλεμο στον οποίο δεν θέλει να εμπλακεί. Αυτό είναι μια συνταγή για στρατηγική καταστροφή. Παρόμοια με του Βιετνάμ ή με τόνπόλεμο του Τζωρτζ Μπους για να αφαιρέσει από το Ιράκ τα «όπλα μαζικής καταστροφής» που δεν υπήρχαν.
Το Κόμμα του Πολέμου φαίνεται να πιστεύει ότι εάν εξαπολύσουμε περισσότερα και φονικότερα πλήγματα στη Συρία, προκαλώντας θύματα στους Ρώσους, τους Ιρανούς, τους Εσμπολά και στον στρατό της Συρίας, αυτοί θα ενδώσουν στις αξιώσεις μας.
Αλλά που είναι τα στοιχεία γι΄αυτό;
Γιατί να πιστέψουμε πως αυτές οι δυνάμεις θα παραδώσουν αυτά που πλήρωσαν με αίμα για να κερδίσουν; Και αν αποφασίσουν να πολεμήσουν και να διευρύνουν τον πόλεμο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, είμαστε ετοιμασμένοι γι’ αυτό;
΄Οσο για την δήλωση του Τραμπ την Παρασκευή, « Καμιά ποσότητα αίματος και πλούτου δεν μπορεί να αγοράσει την ειρήνη στην Μέση Ανατολή», η Ουάσιγκτον Ποστ της Κυριακής, την απορρίπτει ως «μοιρολατρική» και «αποπλανημένη».
«Έχουμε ζωτικό συμφέρον –γράφει η Ποστ- να εμποδίσουμε το Ιράν να δημιουργήσει έναν «χερσαίο διάδρομο» διαμέσου της Συρίας.»
Ωστόσο ας εξετάσουμε πως απέκτησε το Ιράν αυτόν τον «χερσαίο διάδρομο» 

Οι Σιίτες το 1979 ανέτρεψαν τον Σάχη, τον οποίο η δική μας CIA είχε εγκαταστήσει το 1953.
Οι Σιίτες ελέγχουν το Ιράκ, επειδή ο Πρόεδρος Μπους εισέβαλε και ανέτρεψε τον Σαντάμ Χουσεΐν και το Σουνιτικό κόμμα του, Μπάαθ, διέλυσε τον Σουνιτικό κυρίως  στρατό του Ιράκ και άφησε την Σιϊτική πλειοψηφία να αποκτήσει τον έλεγχο της χώρας.
Οι Σιίτες κυριαρχούν στον Λίβανο επειδή εγέρθηκαν και έτρεψαν σε φυγή τους Ισραηλινούς, που εισέβαλαν το 1982 για να εκδιώξουν τους Παλαιστίνιους.
Ποιος αριθμός Αμερικανών νεκρών θα απαιτηθεί για να αντιστραφεί αυτή η Ιστορία;
Πόσο καιρό πρέπει να μείνουμε στην Μέση Ανατολή για να εξασφαλίσουμε την ηγεμονία του Σουνιτών επάνω στους Σιίτες;


του Μιχαήλ Στυλιανού

Η αμερικανική ιστοσελίδα Moon of Alabama –την οποία πολλοί προτιμούν για την ακρίβεια των πληροφοριών, την οξυδέρκεια των αναλύσεων και την οικονομία και αυστηρότητα της γραφής- στο δημοσίευμα για το αποτέλεσμα του τριμερούς συμμαχικού βομβαρδισμού της Συρίας την αυγή του Σαββάτου σημειώνει την μεγάλη αναντιστοιχία ανάμεσα στην περιγραφή κατά την ενημέρωση των Αμερικανών δημοσιογράφων από το Πεντάγωνο και την ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Αμύνης, προς την οποία συγκλίνουν και άλλες πηγές.

Σύμφωνα με το αμερικανικό Πεντάγωνο η συνδυασμένη στρατιωτική επιχείρηση στράφηκε εναντίον τριών στόχων συνδεόμενων με τα (ανύπαρκτα στην πραγματικότητα) συριακά χημικά όπλα.

« Σε μια ισχυρή επίδειξη συμμαχικής ενότητας, χρησιμοποιήσαμε 105 όπλα εναντίον τριών στόχων…»

Δεν μοιάζει πολύ λογικό –σημειώνει η ιστοσελίδα- να εξαπολύσεις 35 πυραύλους Κρουζ σε κάθε έναν από αυτούς τους μη θωρακισμένους και μη φρουρούμενους στόχους, όπως το Κέντρο Ερευνών Barzeh -που κατέστρεψαν- ένα μικρό διώροφο κτίριο, το οποίο είχε κατ’ επανάληψη ερευνηθεί (την τελευταία φορά τον Νοέμβριο) από τον Διεθνή Οργανισμό Απαγόρευσης Χημικών όπλων και είχε κηρυχτεί «καθαρό».

Γιατί να χρησιμοποιήσουν οι ΗΠΑ τόσα πολλά όπλα μεγάλης ακρίβειας εναντίον μόνο τριών στόχων; Αυτό είναι άκρως ασύνηθες και παράλογο.

Οι Ρώσοι, όπως και άλλες τοπικές πηγές αναφέρονται με λεπτομέρειες σε πολλούς περισσότερους στόχους:

Τέσσερεις πύραυλοι στόχευαν το διεθνές αεροδρόμιο της Δαμασκού, και 12 πύραυλοι είχαν στόχο το αεροδρόμιο Al-Dumayr –όλοι αυτοί καταρρίφτηκαν.

18 πύραυλοι είχαν στόχο το αεροδρόμιο Blai –όλοι τους καταρρίφτηκαν.

12 πύραυλοι στόχευαν την αεροπορική βάση Shayrat -όλοι καταρρίφτηκαν. Οι αεροπορικές βάσεις δεν εθίγησαν από τον βομβαρδισμό.

9 πύραυλοι στόχευαν το κενό αεροδρόμιο Mazzeh –καταρρίφτηκαν οι 5.

16 πύραυλοι στόχευαν το αεροδρόμιο της Χομς, -καταρρίφτηκαν οι 13. Δεν υπήρξαν μεγάλες καταστροφές.

30 συνολικά πύραυλοι σκόπευαν εγκαταστάσεις κοντά στην Barzah και στην Jaramana. Καταρρίφτηκαν οι 7.

Τουλάχιστον έξη αεροδρόμια είχαν στοχοποιηθεί, κατά την ρωσική έκθεση. Το Πεντάγωνο δεν αναφέρει βομβαρδισμό συριακών αεροδρομίων και ισχυρίζεται ότι ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός πυραύλων που εξαπέλυσε προοριζόταν για τους τρεις στόχους που αναφέρει.

Το συριακό όργανο της αντι-΄Ασαντ αντιπολίτευσης SOHR («Συριακό Παρατήριο», με έδρα στο Κόβεντρυ της Βρετανίας) μετέδωσα ότι τουλάχιστον 65 από τους πυραύλους Κρουζ καταρρίφτηκαν από την αεράμυνα της Συρίας. Οι Ρώσοι λέει ότι καταρρίφτηκαν 71 πύραυλοι. Το Πεντάγωνο λέει κανένας από τους πυραύλους του δεν επλήγη.

Τουλάχιστον τρεις άλλες πηγές επιβεβαιώνουν την ρωσική εκδοχή των συμβάντων, αναφέρει ο αμερικανικός ιστότοπος. Το Πεντάγωνο ψεύδεται, καταλήγει. Η επίθεση ήταν μια αμερικανική απόπειρα να καταστήσουν ανήμπορη την συριακή αεροπορία, καταστρέφοντας τα αεροδρόμια της. Η επιχείρηση απέτυχε και το Πεντάγωνο κρύβει την αποτυχία. Θα αναφέρουν τα αμερικανικά συστημικά ΜΜΕ αυτή την αντίφαση στους απολογισμούς;

Το ερώτημα του Moon of Alabama είναι προφανώς ρητορικό, η αρνητική απάντηση του είναι εκ των προτέρων γνωστή.

Ρωσικά διλήμματα

Το θέμα του βομβαρδισμού απασχόλησε όμως και πρωινή συζήτηση στο ρωσικό δίκτυο R.T. και την αρθρογραφία της ιστοσελίδας Russia Insider, αλλά κυρίως από την άποψη των επιπτώσεων αυτής της ενέργειας στο στρατηγικό, το πολιτικό και στο νομικό/ηθικό πεδίο.

Ρωσικές ή φιλορωσικές οι αφετηρίες όλων των θέσεων που αναπτύχθηκαν, συμφωνούν ότι οι ηγεσίες ΗΠΑ, Βρετανίας και Γαλλίας παραβίασαν βάναυσα και προκλητικά τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το Διεθνές Δίκαιο και τα συντάγματα και κοινοβουλευτικά ήθη των αντίστοιχων χωρών τους, με διαφανή προσχήματα στηριζόμενα σε εξόφθαλμα ψεύδη.

Για την τελικά περιορισμένη έως συμβολική έκταση του βομβαρδισμού -που τελικά αποδείχθηκε αναντίστοιχος (στα αποτελέσματα, τουλάχιστον) με τα βροντώδη «τουίτ» του προέδρου Τραμπ και το Κατινολόγιο της Νίκι Χάλι στον ΟΗΕ- στην σημερινή συζήτηση στο ρωσικό κανάλι οι τρεις συνομιλητές φάνηκαν να συμφωνούν ότι προϋπήρξε προσεκτική συνεννόηση μεταξύ των στρατιωτικών ηγεσιών ΗΠΑ και Ρωσίας για την αποφυγή κάθε εκτροπής από πολύ περιορισμένα όρια, με κίνδυνο να προκληθεί σπινθήρας κλιμάκωσης.

Και στις προηγηθείσες συσκέψεις του Λευκού Οίκου και στην εφαρμογή των αποφάσεων στο πεδίο, είχε φανεί η διάσταση μεταξύ φλεγομένων πολεμοχαρών πολιτικών κεφαλών και συγκρατημένων σε επιφύλαξη στρατιωτικών, με επικεφαλής τον υπουργό Αμύνης στρατηγό Μάτις.

Ειδοποιημένη από τους Ρώσους και η συριακή ηγεσία είχε λάβει μέτρα πρόληψης απωλειών και καταστροφών. Αεροδρόμια είχαν εκκενωθεί και στρατηγικές αποθήκες και όπλα είχαν μεταφερθεί. Και οι απώλειες από την ρίψη 105 πυραύλων ήταν τρεις τραυματίες.

Διάσταση απόψεων -και στη συζήτηση και στην αρθρογραφία Ρώσων και συμφωνούντων με τις ρωσικές θέσεις σχολιαστών- στα δύο νευραλγικά αυτά μέσα ενημέρωσης του εξωτερικού. σημειώθηκε ως προς την ενδεικνυόμενη αντίδραση του Κρεμλίνου σε αυτήν την Δυτική επιδρομή.

Η μία από τις αντιτιθέμενες απόψεις προβάλλει τους κινδύνους της «παθητικής» αντιμετώπισης της πρόκλησης και της όλης απόπειρας να ανατραπεί στην φάση ολοκλήρωσής της η νίκη στης Συρίας στον πόλεμο δι΄αντιπροσώπων που της επιβλήθηκε από επταετίας. Από αυτήν την οπτική γωνία, η μη δυναμική αντίδραση της Ρωσίας στο τσαλαπάτημα της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας μιας χώρας και των βασικών κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και των εθνικών Συνταγμάτων θα δημιουργήσει προηγούμενο και ψυχολογία θριάμβου και ασυδοσίας και θα προκαλέσει επαναλήψεις με επιδείνωση. Αυτά για τις επιπτώσεις στο συμμαχικό στρατόπεδο των βομβαρδιστών -σε περίοδο προϊούσας ζομπιοποίησης της κοινής γνώμης στις χώρες τους και στην Δύση γενικότερα.

Αλλά εξετάστηκαν και οι πιθανότατες αρνητικές αντιδράσεις που η ρωσική «παθητικότητα» θα προκαλέσει σε χώρες της Μέσης Ανατολής και ευρύτερα, χώρες που προσβλέπουν στην Ρωσία, είτε ως προστάτιδα δύναμη, είτε ως αντίβαρο και ασφάλεια για την εφαρμογή μιας ανεξάρτητης πολιτικής. Στην διαβρωτική επίδραση αυτών των εντυπώσεων σε βάρος του ρωσικού γοήτρου, επέμειναν επίσης οι επικριτές της «παθητικής» στάσης της Ρωσίας απέναντι στην αφηνίαση της Δυτικής συμμαχικής επέλασης πάνω σε βασικές αρχές πολιτισμένης συνύπαρξης ανθρώπων και εθνών.

Η άλλη πλευρά, των υποστηρικτών της τακτικής του Κρεμλίνου απέναντι στον εκτραχηλισμό της εμπρηστικής ψευδολογίας και του πολιτικό-στρατιωτικού τραμπουκισμού στο Δυτικό στρατόπεδο, κατ’ αρχήν υπενθυμίζει τον παγκόσμιο κίνδυνο πυρηνικής εκτόνωσης μιας εκρηκτικής συγκυρίας, όπου η εσωτερική πολιτική, οικονομική, κοινωνική και νευρική κρίση μιας εκπίπτουσας αυτοκρατορίας συναντάται με ισχυρούς πειρασμούς φυγής σε τελική πολεμική «διέξοδο».

Επισημαίνει έπειτα, αυτή η μπλευρά, ότι η Συρία και η Μέση Ανατολή γενικότερα είναι απόλυτα δυσμενές πεδίο σύγκρουσης για την Ρωσία, βασικά λόγω ανισότητας δυνάμεων και αποστάσεως. Τριάντα ρωσικά αεροπλάνα, ελάχιστη χερσαία δύναμη, κυρίως συμβούλων και δύο μικρές ρωσικές βάσεις στο έδαφος της Συρίας, έναντι συντριπτικής αμερικανικής υπεροπλίας από πλειάδα βάσεων στην πέριξ περιοχή. Και γενικότερα απείρως μικρότερες στρατιωτικές δυνατότητες της Ρωσίας, με προϋπολογισμό στρατιωτικών δαπανών στο ένα δέκατο των 700+ δισεκατομμυρίων των ΗΠΑ και στο ένα τέταρτο των δαπανών του ΝΑΤΟ.

Επιπλέον σημείωναν ότι η Συρία είναι επίσης χώρος αναγνώρισης όσο και επίδειξης του οπλοστασίου των αντιπάλων. Εάν η Ρωσία διαθέτει εφεδρικά μυστικά όπλα για την αναπλήρωση της αριθμητικής μειονεξίας και του προβλήματος της απόστασης από τις βάσεις της, δεν έχει κανένα συμφέρον να τα παρουσιάσει προ της πιθανής τελικής σύρραξης.

Για την Ρωσία -υπέρ της οποίας δουλεύει ο χρόνος, κατά τους υποστηρικτές αυτής της άποψης- η ενδεδειγμένη τακτική είναι του σκακιστή και των λαβών Τζούντο που εφαρμόζει ο Πούτιν. Και η συνέχιση της αγοράς χρόνου, με μικρές τακτικές νίκες και προώθηση θέσεων στο διπλωματικό πεδίο, με δεσπόζουσα την φροντίδα αποφυγής μιας πυρηνικής αποτέφρωσης της ανθρωπότητας.


Το ΕΠΑΜ καταδικάζει απερίφραστα την επίθεση με πυραύλους των ΗΠΑ, Βρετανίας και Γαλλίας κατά της Συρίας, τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, Σάββατο 14/4/18, που έγινε με το πρόσχημα της φημολογούμενης χρήσης χημικών όπλων από την μεριά της συριακής κυβέρνησης και χωρίς καμιά απόδειξη που να την επιβεβαιώνει. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό των προθέσεων είναι ότι η επίθεση έγινε εσπευσμένα, πριν προλάβει να διεξάγει έρευνες ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων που η έναρξή τους προγραμματίζονταν για σήμερα.

Είναι φανερό ότι η επιτυχία του συριακού στρατού να εκδιώξει τους Τζιχαντιστές τρομοκράτες της Jaysh al-Islam από την Ντούμα και τον θύλακα της ανατολικής Γούτα, προκάλεσε την οργή των δυτικών που βλέπουν μία-μία τις κατεχόμενες περιοχές να απελευθερώνονται από τις νόμιμες κυβερνητικές δυνάμεις. Μόνο όπλο που τους απέμεινε απέναντι στο σθένος του συριακού λαού, είναι το ψέμα και οι λυσσώδεις  απειλές, η συνεχής προπαγάνδα στα δυτικά μέσα και η «πολιτική των κανονιοφόρων», αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις των ενεργειών τους σε ανθρώπινες ζωές.

Στο υποκριτικό ερώτημα του κ. Τραμπ «Τι είδους έθνος θα ήθελε να συνδεθεί με τη μαζική δολοφονία αθώων ανδρών, γυναικών και παιδιών;» καλείται να απαντήσει και να λογοδοτήσει ο ίδιος για τα μαζικά εγκλήματα εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους και ενός ειρηνικού λαού, που εδώ και 7 χρόνια διαπράττονται από τις δυνάμεις του άξονα στις οποίες προΐσταται τώρα ο ίδιος.

Το ΕΠΑΜ επαναλαμβάνει την πάγια θέση του για την άρση του εμπάργκο εναντίον της Συρίας, την επαναλειτουργία της πρεσβείας της και την αποκατάσταση των διπλωματικών μας σχέσεων με την παραδοσιακά φίλη χώρα.
Η φερόμενη ως «ελληνική» κυβέρνηση, όχι μόνο δεν τολμάει να προχωρήσει στις αυτονόητες αυτές πρωτοβουλίες, αλλά έχοντας παραδώσει τον πλήρη έλεγχο των στρατιωτικών βάσεων της χώρας μας στα «γεράκια» των ΗΠΑ και του Ισραήλ και εμπλέκοντάς την έτσι στους επιθετικούς σχεδιασμούς τους, θέτει σε άμεσο κίνδυνο την ασφάλεια των πολιτών της στο ενδεχόμενο γενικότερης ανάφλεξης.

Ο μόνος τρόπος να βγει αλώβητος ο ελληνικός λαός από την περιπέτεια που τον οδηγούν οι αμετροεπείς και δουλόφρονες κυβερνώντες, είναι μια ανεξάρτητη εθνική εξωτερική πολιτική από μία πατριωτική και δημοκρατική κυβέρνηση που δεν θα εντέλλεται από ξένους δυνάστες και πάτρωνες.

14 Απριλίου 2018
Ο Τομέας Εξωτερικών και Άμυνας του ΕΠΑΜ


Ένα από τα πιο άγαρμπα «κοψίματα» σε ζωντανό τηλεοπτικό χρόνο έκανε παρουσιάστρια βρετανικής εκπομπής του Sky News.

Καλεσμένος της εκπομπής (σ.σ. έγινε πριν από τα αεροπορικά χτυπήματα) ήταν ο στρατηγός εν αποστρατεία Τζόναθαν Σο, πρώην επικεφαλής των βρετανικών δυνάμεων στο Ιράκ.

Ο έμπειρος στρατιωτικός «τόλμησε» να πει ότι ο Άσαντ νικάει στη Συρία και δεν έχει συμφέρον να πραγματοποιήσει επίθεση με χημικά όπλα και αυτό που εισέπραξε ήταν ένα μεγαλοπρεπές «κόψιμο» από την εκπομπή.

«Συγγνώμη έχουμε κι άλλον που περιμένει, θα πρέπει να σταματήσουμε εδώ», είπε η παρουσιάστρια προς τον αποσβολωμένο πρώην στρατιωτικό.



CHRISTINA LIN  ,Asia Times,APRIL 4, 2018  

[Η αρθρογράφος , Νοτιο-Κορεατικής καταγωγής Δρ. Χριστίνα Λιν, είναι συνεργάτης του Κέντρου για τις Διατλαντικές Σχέσεις του  αμερικανικού Πανεπιστημίου Johns Hopkins, ειδικευόμενη στις σχέσεις Κίνας-Μέσης Ανατολής/Μεσογείου και Σύμβουλος Ερευνών.  Το βιογραφικό της, με ανώτατες σπουδές στις ΗΠΑ, η διασύνδεσή της με αμερικανικές                              « δεξαμενές σκέψης» και η κατακλείδα του άρθρου συνιστούν τους τίτλους αναγνωσιμότητάς του, για την διάγνωση προθέσεων.]
Παρουσίαση :Μιχαήλ Στυλιανού                                                                         
Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ύστερα από την περικοπή κονδυλίου δαπανών 200 εκατομμυρίων για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης από τον πόλεμο Συρίας, δήλωσε προ δεκαημέρου ότι οι ΗΠΑ θέλουν να αποχωρήσουν από την Συρία «σύντομα».
Φυσικά αυτό το δίδυμο ανακοινώσεων σήμανε συναγερμό στο αμερικανικό στράτευμα, στα ελεγχόμενα από το μεγάλο κεφάλαιο ΜΜΕ και  στις κατεστημένες «δεξαμενές σκέψης», όπως επίσης και  σε συμμάχους που θέλουν να διατηρήσει η Ουάσιγκτον την στρατιωτική  παρουσία της στην Συρία και στην Μέση Ανατολή.
«Πιστεύουμε ότι αμερικανικά στρατεύματα θα πρέπει να παραμείνουν, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα αν όχι μακροπρόθεσμα» δήλωσε ο Διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας, που θέλει να χρησιμοποιήσει την αμερικανικήν στρατιωτικήν ισχύ για να αντιμετωπίσει το Ιράν στον συναγωνισμό τους για περιφερειακή ηγεμονία. Το Ισραήλ και Ευρωπαίοι σύμμαχοι των ΗΠΑ εκφράζουν την ίδια επιθυμία.
Ωστόσο ο Τραμπ θέλει από τις χώρες της περιφέρειας, όπως η Σαουδική Αραβία, να διαδραματίσουν μεγαλύτερο ρόλο και να επωμισθούν μεγαλύτερο μέρος της δαπάνης για την Συρία. Και από τις ευρωπαϊκές χώρες θέλει να κάνουν περισσότερα, αφού οι εκπατριζόμενοι Σύροι καταλήγουν ως πρόσφυγες στην Ευρώπη. Πολλοί Σύροι που διαφεύγουν από τους Τζιχαντιστές, καταφεύγουν επίσης και στις γειτονικές χώρες, Λίβανο, Ιράκ, Αίγυπτο και Τουρκία. Όταν η Σαουδική Αραβία. Το Κατάρ, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα και άλλα πλούσια κράτη του Περσικού Κόλπου θορυβούν υπέρ της αλλαγής καθεστώτος (στην Συρία) και αύξηση της στρατιωτικής κλιμάκωσης, διερωτάται κανείς πόσους πρόσφυγες έχουν δεχτεί στο έδαφός τους.
Κανέναν, σύμφωνα με τον κ. Κένεθ Ροθ, διευθυντή της ΜΚΟ Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ακόμη χειρότερο, η Σαουδική Αραβία δημιουργεί η ίδια χιλιάδες προσφύγων, βομβαρδίζοντας την Υεμένη, σε μιαν επιχείρηση που έχει ήδη σκοτώσει περισσότερους από 10.000 αμάχους και τραυματίσει άλλους 40.000, (μεταξύ των οποίων και 135 σε έναν γάμο),κυρίως γυναίκες και παιδιά.
Υπάρχουν πράγματι διάφοροι σοβαροί λόγοι για να θέλει ο Τραμπ την αμερικανική στρατιωτική αποχώρηση από την Συρία: Ένα αμερικανικό κρατικό χρέος-βόμβα  21 Τρισεκατομμυρίων, οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει το αμερικανικό δολάριο -ένα χαρτονόμισμα που στηρίζεται μόνο στην εμπιστοσύνη της κυβέρνησης και όχι σε αντίκρισμα χρυσού ή αργύρου- οι καταρρέουσες υποδομές στο εσωτερικό των ΗΠΑ, που απαιτούν γενικήν αποκατάσταση, τα 5 Τρισεκατομμύρια δολάρια που ξοδεύτηκαν στους πολέμους μόνο του Ιράκ και του Αφγανιστάν, οι πάνω από 40.000 βετεράνοι αυτών των πολέμων για την αλλαγή καθεστώτος, που περιφέρονται άστεγοι  σε όλη τη χώρα, με πολλούς να καταλήγουν σε αυτοκτονία μετά από μακρά αναμονή για θεραπεία, η υπόσχεση του Τραμπ να ξανακάνει μεγάλη την Αμερική –όχι την Συρία, η άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής. Τότε γιατί Στρατιωτικό και Πολιτικο-Οικονομικό Κατεστημένο ανάγκασαν τον Τραμπ να πάρει πίσω αυτή την δήλωση για αποχώρηση από την Συρία;
 Όπως αποκάλυψε ο Josh Rogin  στην Washington Post  είναι για να πάρουν το πετρέλαιο.
Για το πετρέλαιο
Τα υπό αμερικανική κατοχή εδάφη στη βόρειο-ανατολική,  περιλαμβάνουν το ένα τρίτο της συριακής επικράτειας με πηγές πετρελαίου που προ του πολέμου απέδιδαν το 90% της συνολικής εθνικής παραγωγής. Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένους Σύρους αναλυτές, οι πρόσοδοι από το πετρέλαιο είναι περιορισμένες και ανεπαρκείς για την κάλυψη των αναγκών και της τοπικής διοίκησης. Συμβαίνει όμως η Συρία να έχει μια μεγαλύτερη προίκα, κρυμμένη αλλού –στα Υψώματα του Γκολάν.
Όπως αναφέρθηκε ήδη από τον Νοέμβριο 2015 στους Asia Times, εταιρεία Afek Oil and Gas, παράρτημα της αμερικανικής Genie Energy, ανακάλυψε μια πετρελαϊκή χρυσοπηγή στα Υψώματα του Γκολάν, «με δυνατότητες απόδοσης δισεκατομμυρίων δολαρίων».  Η Genie Energy, που καυχάται για ένα συμβούλιο γεμάτο από πρώην μέλη αμερικανικών κυβερνήσεων, πέτυχε να εξασφαλίσει άδειες εξερεύνησης, παρά την αντίθεση τοπικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων που ανησυχούν για την μόλυνση της υπαίθρου του Γκολάν και της Θάλασσας της Γαλιλαίας, πιο κάτω. Τα μεγαλύτερα όμως προβλήματα  αφορούν στο θέμα της κυριαρχίας. Το Ισραήλ προσάρτησε  μέγα μέρος του Γκολάν το 1981, το οποίο ωστόσο θεωρείται διεθνώς ως παράνομα κατεχόμενο  συριακό έδαφος. Η ισραηλινή ηγεσία είχε προηγουμένως προσφερθεί να  αποσυρθεί από το Γκολάν, που καταλήφθηκε το 1967, σε αντάλλαγμα μιας διεξοδικής συνθήκης ειρήνης με την Συρία. Αλλά από την έναρξη της αποσύνθεσης της Συρίας το 2011, καταβάλλονται προσπάθειες αναγνώρισης ως νόμιμης της ισραηλινής κατοχής των 1.200 τετραγωνικών χιλιομέτρων στα Υψώματα του Γκολάν.
Πράγματι το Ισραήλ έχει ενισχύσει την άμυνα του Γκολάν. Τον περασμένο Ιούνιο, όταν ένα βλήμα όλμου έπεσε στο Γκολάν, η ισραηλινή αεροπορία βομβάρδισε τις θέσεις του συριακού στρατού στο χωριό Σαμαντάνιε  αλ Σαρκίγια  στην επαρχία  Κιουνέϊτρα. Τον Φεβρουάριο, μετά την συντριβή  ενός  ισραηλινού F-16 στο έδαφος της Συρίας, οι Ισραηλινοί βομβάρδισαν την μισή αεράμυνα της Συρίας , από αέρος και -με πυραύλους- από τα Υψώματα του Γκολάν. Το Ισραήλ επίσης υποστηρίζει  ανταρτικές ομάδες  σαν ανάχωμα απώθησης των κυβερνητικών δυνάμεων της Συρίας.
 Προς  Διαμελισμό της Συρίας
Η διατήρηση  των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Συρία και ο διαμελισμός της χώρας σε  σφαίρες επιρροής, όπως στην Κίνα του 19ου Αιώνα, θα διευκόλυνε την προσάρτηση του Γκολάν από το Ισραήλ και θα εξασφάλιζε στις Ισραελο-αμερικανικές εταιρείες την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου.
Στην περίπτωση της Συρίας, στην κατανομή των σφαιρών επιρροής, στις ΗΠΑ θα ανήκε το βόρειο-ανατολικό τμήμα, στην Τουρκία το βόρειο-δυτικό, στο Ιράν η παράκτια περιοχή και μεγάλα τμήματα της συριακής ερήμου και στο Ισραήλ και στην Ιορδανία το νότιο-δυτικό, σύμφωνα με το σχέδιο διαμελισμού  που κατέστρωσε η  αμερικανική RAND Corporation και δημοσίευσε πρώτη η γερμανική εφημερίδα Deutsche Wirtschafts Nachrichten.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στο αμερικανικό αυτό σχέδιο η περιοχή του Μανμπίζ βρίσκεται στην τουρκική σφαίρα επιρροής. Αυτό δη προκαλεί ασάφεια  εάν οι Αμερικανοί θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν τους εκεί Κούρδους, καθώς ο στρατός του Ερντογάν και οι δυνάμεις κρούσεως των Τζιχαντιστών συνεχίζουν την προώθησή τους για την κατάληψη εδαφών δυτικά του Ευφράτη.
Και παρά τις διακηρύξεις της συριακής κυβέρνησης ότι θα ανακτήσει όλα τα χαμένα εδάφη, από την σημερινή οπτική γωνία αυτό δεν φαίνεται πολύ πιθανό. Όπως στην περίπτωση της Κίνας, μπορεί να απαιτηθεί άλλος ένας αιώνας.


Πολλούς βασανίζουν σκέψεις σχετικά με το παζλ των δυνάμεων που δρουν στη Συρία, που την έχουν μετατρέψει σε κομματάκια και έχουν φέρει στην απόγνωση τους κατοίκους της, όσους έχουν καταφέρει ως σήμερα να βρίσκονται εν ζωή, στην πατρίδα τους ή μετανάστες.
Όλοι  μας είμαστε πεπεισμένοι για τον ύπουλο ρόλο Ρωσίας και Αμερικής με τις λυκοσυμμαχίες τους. Ρωσία με Άσσαν, Ρωσία με Τουρκία, Ρωσία με Κούρδους, ΗΠΑ με Κούρδους, Τουρκία και ΗΠΑ σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ. ISIS χρηματοδοτούμενο από Αραβικές χώρες και βοηθούμενο από Τουρκία και άλλες πολλές καταστάσεις (ψευτο)συμμαχιών που δεν μπορούμε να φανταστούμε....
Μια άποψη για την διαμορφωμένη κατάσταση μετά την κατάληψη του Αφρίν επιχειρεί να δώσει ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος, γιατρός και ηγετικό στέλεχος του κινήματος κατά των πλειστηριασμών.

1. Οι Τουρκία του Ερντογαν ήταν η μόνη που μπορούσε ηθικά και ιστορικά με την επίφαση της "τρομοκρατίας" να επιτεθεί ευθέως στρατιωτικά στο YPG, να δολοφονήσει στην Αφρίν άμαχους Κούρδους και να την καταλάβει. 
2. Η Ρωσία ήταν απόλυτα ενήμερη και σύμφωνη με το συγκεκριμένο σχέδιο της Τουρκίας. Δεν επέβαλε, ούτε καν επιχείρησε να επιβάλει "ζώνη απαγόρευσης πτήσεων", με αποτέλεσμα τα τουρκικά F16 να δίνουν ουσιαστικά (μαζί με το πυροβολικό) τη νίκη στους Τούρκους.
Η Ρωσία επιθυμούσε την εκκαθάριση των Κούρδων από την περιοχή και τη διακοπή των όποιων σχεδίων δημιουργίας Κουρδικού κράτους υπό την εξάρτηση των ΗΠΑ.
Όμως για λόγους τακτικής και έξωθεν καλής μαρτυρίας, δεν μπορούσε η ίδια να επιτεθεί στο YPG. Έτσι επέτρεψε-συμφώνησε με τους Τούρκους να το κάνουν σε συνεργασία με τους Σύρους ισλαμιστές του FSA, έστω και αν αναβάθμιζε (προσωρινά?) με αυτόν τον τρόπο τον FSA που αποτελεί την ένοπλη αντιπολίτευση του συμμάχου της Ρωσίας, Άσαντ. 
3. Οι ΗΠΑ οι οποίες συμμάχησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα με τους Κούρδους, εξοπλίζοντάς τους (με ελαφρύ οπλισμό) και εκπαιδεύοντάς τους, αποφάσισαν ότι δεν εξυπηρετούσε τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα η πλήρης ρήξη με την Τουρκία και η ευθεία αναμέτρηση μαζί της σε στρατιωτικό επίπεδο στο πλευρό των Κούρδων. Έτσι θα προχωρήσουν ένα plan b για τη συμμετοχή τους στην περιοχή, το οποίο δεν θα περιλαμβάνει τους Κούρδους ως αιχμή του δόρατος. 
4. Ο Άσαντ, εξαρτημένος από τον ρωσικό παράγοντα πρότεινε στους Κούρδους του YPG την ουσιαστική παράδοση της άμυνας του Αφρίν στον Συριακό Στρατό. Μάλιστα λιβανέζικα ειδησεογραφικά αναφέρουν ότι το πρότεινε 5 φορές και οι Κούρδοι το αρνήθηκαν. Αυτό θα είχε ως συνέπεια η Αφρίν (που αποτελεί συριακό εδαφος) να περνούσε αναίμακτα στον συριακό έλεγχο, ουσιαστικά αντιπαρατάσσοντας έναν τακτικό στρατό με αεροπορία και ισχυρούς συμμάχους, απέναντι στους Τούρκους του Ερντογάν. Ο Άσαντ με αυτό τον τρόπο θα ξεμπέρδευε στη βορειοδυτική Συρία με τον FSA-σύμμαχο των Τούρκων, τους Κούρδους του YPG και το ενδεχόμενο δημιουργίας Κουρδικού κράτους υπό τον έλεγχο των αμερικάνων και απώλεια εδαφών αλλά και από την κατοχή συριακών εδαφών από την Τουρκία του Ερντογάν, που αποτελεί μεγάλο του εχθρό. Το YPG αρνήθηκε την πρόταση του Άσαντ και τα αποτελέσματα γνωστα.

Οι Κούρδοι χρησιμοποιήθηκαν από Ρώσους και Αμερικανούς να κάνουν τη βρώμικη δουλειά ενάντια στον ISIS όταν αυτός γιγαντώθηκε και έγινε σε μεγάλο βαθμό αναξέλεγκτος από τις ΗΠΑ λόγω της κατάληψης πετρελαιοπηγών σε Συρία και Ιρακ και του λαθρεμπορίου με Τουρκία αλλά και των γεωπολιτικών συμμαχιών του με περιφερειακές δυνάμεις (Κατάρ, Σ.Αραβία) οι οποίες είχαν και τη δική τους ατζέντα για την περιοχή.
Οι Κούρδοι αφού πρωτοστάτησαν στις νίκες ενάντια στον ISIS στο έδαφος, πλέον ήταν πονοκέφαλος για τους περισσότερους "παίχτες" της περιοχής (Συρία, Ρωσία, Ιρακ, Ιραν, Τουρκία) και σύμμαχος υπό όρους για τις ΗΠΑ σε ένα σχέδιο το οποίο όμως εξ αρχής οι τελευταίες δεν φαινόταν ότι θα το πήγαιναν μέχρι τέλους. 

Αλλάζει το γεωστρατηγικό διακύβευμα, οι μεγάλες δυνάμεις δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πετάξουν ολόκληρους λαούς στον κάδο των σκουπιδιών.


του ArkadySavitsky,StrategicCultureFoundation,reseauinternational,22-3-18

[Πολλαπλασιάζονται μηνύματα συναγερμού, σε συγκλίνοντα άρθρα, πληροφορίες και δηλώσεις περί επικείμενης μεγάλης επίδειξης «συντριπτικής δυνάμεως» των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, με καταιγιστικό βομβαρδισμό της Συρίας , που ενώ φαίνονται να  αντιφάσκουν και  διαψεύδονται (;) από το συγχαρητήριο μήνυμα Τραμπ στον Πούτιν και την ανακοίνωση περί μελλοντικής συνάντησης, εντούτοις ενισχύονται από αντίρροπα στοιχεία: Το μήνυμα Τραμπ εστάλη κατά παράβαση εισηγήσεων των στρατιωτικών  «συμβούλων» του Προέδρου, των οποίων λακωνική «οδηγία», να μη στείλει συγχαρητήρια, διέρρευσε στον αμερικανικό Τύπο. Ο Τραμπ επέμενε προχθές στο Τουίτερ, προ της κατακραυγής, ότι « να τα έχουμε καλά με την Ρωσία (και με άλλους) είναι καλό, δεν είναι κακό». Αλλά η κλιμακούμενη αντιρωσική υστερία, τροφοδοτούμενη από τις κραυγές του Λονδίνου, τείνει να καταπνίξει την φευγαλέα αισιοδοξία για ύφεση. Το κατωτέρω άρθρο αποτελεί την συνοπτικότερη παρουσίαση των ενδείξεων για την αναμενόμενη καταιγίδα. Πολύ εκτενέστερο σχετικό άρθρο του Fredrico Pieraccini, υπενθυμίζει ότι ο Αρχηγός του Ρωσικού Επιτελείου στρατηγός Βαλέρι Γκερασίμωφ και άλλοι Ρώσοι στρατιωτικοί εκπρόσωποι προειδοποίησαν ότι η Ρωσία θα εφαρμόσει αντίποινα σε περίπτωση ρωσικών θυμάτων, πλήττοντας βομβαρδιστικά και πυραύλους αλλά και τις βάσεις εκτόξευσής τους (πλωτές ή χερσαίες).Συγκέντρωση στόλων στην Ανατολική Μεσόγειο σε συνδυασμό με τις συγκλίνουσες πληροφορίες επιβαρύνουν τους οιωνούς για τις εξελίξεις στην περιοχή μας.]  
                                            
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Στις 17 Μαρτίου το ρωσικό Γενικό Στρατηγείο προειδοποίησε για μιαν επικείμενη επίθεση εναντίον της Συρίας, χωρίς να δώσεις περισσότερες λεπτομέρειες. Ορισμένες πληροφορίες μένουν φυσικά μυστικές, αλλά η αμερόληπτη ανάλυση των διαθέσιμων πληροφοριών οδηγεί στο ίδιο συμπέρασμα. Ας εξετάσουμε τα γεγονότα.
Το αμερικανικό ναυτικό έχει αναπτύξει πολεμικά σκάφη στην Ερυθρά Θάλασσα, στην Μεσόγειο και στον Περσικό Κόλπο. Είναι έτοιμα σε δεδομένη στιγμή να εκτοξεύσουν 400 πυραύλους Τόμαχωκ, μεγάλου βεληνεκούς, εναντίον στόχου στην Μέση Ανατολή. Πύραυλοι Κρουζ από θαλάσσης έπληξαν την Συρία τον Απρίλιο. Οι στρατιωτικές δραστηριότητες στη νήσο Ντιέγκο Γκαρσία, στον Ινδικό Ωκεανό, καλύπτονται από άκρα μυστικότητα, αλλά είναι γνωστό ότι τα 5 στρατηγικά βομβαρδιστικά στην εκεί βάση μπορούν να εκτοξεύσουν τουλάχιστον 100 πυραύλους Κρούζ και άλλα βλήματα ακριβείας για να παρατείνουν την επίθεση. Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον 500 πύραυλοι Κρουζ μπορούν να εκτοξευθούν την τελευταία στιγμή.
Στις 17 Μαρτίου, ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ αποκάλυψε ότι η Βρετανία, η Γαλλία και μερικές άλλες χώρες επιπλέον των ΗΠΑ έχουν σε δράση στη Συρία ειδικές δυνάμεις που επιτίθενται απροκάλυπτα εναντίον του συριακού στρατού. Αλλά δεν είναι απλώς οι κομάντος Στις 16 Μαρτίου ανακοινώθηκε ότι η Βρετανία έχει μεταφέρει ένα μεγάλο αριθμό στρατιωτών στην αμερικανική βάση του Αλ-Τανφ, κοντά στα σύνορα του Ιράκ. Αυτή η εξαιρετικής σημασίας βάση χρησιμοποιείται για τον σχεδιασμό του ΝΑΤΟϊκού πολέμου στην Συρία. Κλείνει τον διάδρομο που συνδέει τον Λίβανο με το Ιράν, μέσω Συρίας και Ιράκ. Ο όγκος της εκεί στρατιωτικής δύναμης, 2.300 στρατιωτών με τανκς και ελικόπτερα, είναι πολύ μεγάλος για να προορίζεται μόνο για την καταπολέμηση των ήδη σε πανωλεθρία τρομοκρατών του Ισλαμικού Κράτους.
Πριν την συγκέντρωση αυτών των δυνάμεων, οι ΗΠΑ είχαν ήδη εγκαταστήσει σε αυτή τη βάση 600 άνδρες με τεθωρακισμένα οχήματα. Αμερικανικές ενισχύσεις έχουν επίσης σταλεί στις πετρελαιοπηγές του Ομάρ.
Στις 12 Μαρτίου, η Νίκι Χάλι, πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, απείλησε με στρατιωτική επίθεση εναντίον της Συρίας. Η πείρα έχει δείξει ότι οι ΗΠΑ πρώτα χτυπούν και έπειτα σκέφτονται για εξηγήσεις. Σίγουρα θα επινοήσουν κάποιο πρόσχημα για να δικαιολογήσουν τις ενέργειές τους.
Η ένταση ανεβαίνει από την περασμένη εβδομάδα. Για παράδειγμα τα μεγάλα ΜΜΕ δημιουργούν μέγα σκάνδαλο για μια μυστηριώδη υπόγεια βάση της Βόρειας Κορέας στη Συρία ! Αυτή η ιστορία του Πιονγκγιάνγκ να βοηθά την Συρία για την αναδημιουργία του χημικού οπλοστασίου της και άλλα τέτοια παραμύθια οργιάζουν στη δημοσιότητα
Η κλιμάκωση συνέπεσε με την συνάντηση, στις16 Μαρτίου στην Αστάνα, των υπουργών των Εξωτερικών της Ρωσίας, του Ιράν και της Τουρκίας. Απομένουν σχεδόν δύο εβδομάδες για την συνάντηση κορυφής των τριών, από την οποία μπορούν να προκύψουν αποφάσεις ικανές να ανατρέψουν τα Δυτικά σχέδια για την Συρία. Οι προθεσμίες στενεύουν. Κατά την αμερικανική άποψη, η παρεμπόδιση μιας τέτοιας εξέλιξης επιβάλλει επείγουσα δράση.
Τα σχέδια της Ουάσιγκτων περιλαμβάνουν τον διαμελισμό της Συρίας, έτσι ώστε ένα μεγάλο τμήμα της να μείνει υπό τον έλεγχο του Δυτικού Συνασπισμού υπό την αμερικανική διοίκηση. Οι Αμερικανοί συγκαλούν ήδη τα δημοτικά συμβούλια των περιοχών ανατολικά του Ευφράτη. Για να εξασφαλίσουν ότι η Ουάσιγκτον θα έχει λόγο στις μελλοντικές διαπραγματεύσεις για το μέλλον της κατασπαραγμένης από τον πόλεμο χώρας, οι Αμερικανοί πρέπει να διατηρήσουν αυτή την περιοχή με κάθε θυσία. Αλλιώς όλη η μέχρι τώρα δουλειά τους θα γίνει καπνός, η φήμη των ΗΠΑ στον κόσμο θα έχει εκτεθεί και η επιρροή τους στην Μέση Ανατολή θα έχει εξασθενίσει. Το να χάσουν στη Συρία θα σήμαινε μεγάλη ήττα στην αναμέτρησή τους με το Ιράν, τον ορκισμένο εχθρό τους. Τα σχέδια προβλέπουν την εκδίωξη των ρωσικών δυνάμεων. Η Συρία είναι το ιδεώδες πεδίο να το πετύχουν.
Εάν οι Ρώσοι καθιστούν απροκάλυπτα τον κόσμο ενήμερο για την αναμενόμενη επικείμενη επίθεση, είναι γιατί η απειλή είναι πράγματι πολύ σοβαρή. Και δεν φαίνεται να πρόκειται για μιαν επιχείρηση ενός απλού πλήγματος. Αυτό θα είναι κάτι πολύ σοβαρό –μια επιχείρηση μεγάλης κλίμακας, στοχεύουσας να «μαζέψει» την Ρωσία, να απωθήσει το Ιράν, να κερδίσει την υποστήριξη των πλουσίων πετρελαιοπαραγωγών αραβικών χωρών, να τις κάνει να πληρώσουν τεράστια ποσά για αμερικανικά όπλα και να αποδείξει στον κόσμο πως οι ΗΠΑ είναι πανταχού παρούσες και αδιάλλακτες την υπαγόρευση κάθε θέλησής τους.