Articles by "facebook"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα facebook. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Μια σημαντική έρευνα έρχεται στο φως από το καλό και αποκαλυπτικό site ellinikahoaxes
Επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που πολλές φορές αρκετοί από εμάς υποψιαζόμασταν αλλά δεν μπήκαμε ποτέ στον κόπο να ελέγξουμε πριν πατήσουμε το κουτάκι της κοινοποίησης ή πριν σαν ευκολόπιστοι καταθέσουμε χρήματα σε έναν ακόμα λογαριασμό απατεώνων.
Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει, όπως αναφέρεται από τον συντάκτη - ερευνητή Θάνος Σ. Επαχτίτης πως όλοι οι έρανοι ή οι εκκλήσεις για βοήθεια αποπνέουν λαμογιά καιαπατεωνία. Ας είμαστε επιφυλακτικοί και ας ελέγχουμε αρχικά πριν πατήσουμε την κοινοποίηση εύκολα με την καλή μας την καρδιά ....


Ας δούμε το άρθρο αποκάλυψη:
Μετά την αποκάλυψη για το ψεύτικο έρανο για τον «μικρό Νικολάκη» που ανέβηκε σε δημοσίευμα του newsthessaloniki.gr και κοινοποιήθηκε από εκατοντάδες συμπολίτες μας στο Facebook, επανερχόμαστε με περισσότερα στοιχεία και για άλλους εράνους – απάτες, πίσω από τους οποίους κρύβονται τα ίδια άτομα.
Από την έρευνά μας προέκυψε πως δεν υπάρχει κάποιο παιδάκι με το όνομα «Νικολάκης» που πάσχει από όγκο στον εγκέφαλο και πρέπει να μεταφερθεί στο εξωτερικό για νοσηλεία. Στη πραγματικότητα, πίσω από την ψευδή ιστορία κρύβεται το άτομο ή τα άτομα που διαχειρίζονται την ιστοσελίδα newsthessaloniki.gr (παλαιότερα kwloxaneio.gr). Οι ανωτέρω φαίνεται να πλαισιώνονται από «εξωτερικούς» συνεργάτες, όπως θα δούμε παρακάτω.
Σαν να μην έφταναν όλα τα ανωτέρω, λάβαμε μήνυμα στη σελίδα μας από μια γυναίκα (με διαφορετικό όνομα από αυτό της «μητέρας» του «μικρού Νικολάκη), που μας απειλούσε με μήνυση εάν δεν κατεβεί το άρθρο μας.
Το παραπάνω μήνυμα, αποτέλεσε έναυσμα για να προχωρήσουμε σε πιο επισταμένη έρευνα για τη δράση των ανθρώπων που κρύβονται πίσω από τη σελίδα newsthessaloniki.gr (πρώην kwloxaneio.gr).
Αυτό που διαπιστώσαμε η περίπτωση του ψεύτικου εράνου για τον «μικρό Νικολάκη», δεν ήταν η μοναδική.
Πριν από περίπου ένα μήνα, κυκλοφόρησε στο Facebook ένα δημοσίευμα – έκκληση για συγκέντρωση χρημάτων για ένα μικρό κοριτσάκι από τη Θεσσαλονίκη που πάσχει από καρκίνο του μαστού (!).
Το δημοσίευμα κατέβηκε τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, αλλά όχι πριν προλάβουμε να αποθηκεύσουμε τη σελίδα. Ο αριθμός λογαριασμού τραπέζης που παραθέτει, είναι ο κάτωθι:
Παραδόξως όμως, ο ίδιος αριθμός τραπέζης ισχύει και για τη περίπτωση του άρρωστου «μικρού Άγγελου» όπως είδαμε σε δημοσίευμα από το περασμένο Μάρτιο.
Το συγκεκριμένο ποστ, είχε πάνω από 1.000 κοινοποιήσεις μόνο από τη σελίδα του kwloxaneio.gr, στο Facebook.
Αν και το άρθρο κατέβηκε από τους διαχειριστές του kwloxaneio.gr, το βρήκαμε σε άλλη ιστοσελίδα που το είχε αναπαράγει και στη πηγή αναφέρει το kwloxaneio.gr.
Ομοίως, άρθρο που είχε δημοσιεύσει το kwloxaneio.gr το Νοέμβριο του 16, κατέβηκε από την ιστοσελίδα, αλλά όχι πριν προλάβει να αναπαραχθεί από ένα άλλο blog που επίσης παραθέτει ως πηγή το kwloxaneio.gr.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, που αφορούν πολλά και διαφορετικά δημοσιεύματα από το newsthessaloniki.gr – kwloxaneio.gr και τουλάχιστον δύο διαφορετικά «άρρωστα παιδάκια», ο λογαριασμός τραπέζης της «μητέρας», είναι ο ίδιος (ΙΒΑΝ GR65 0172 2440 0052 4405 1356 181).
Αναζητώντας τον αριθμό τραπέζης μέσω Google, λάβαμε απάντηση για χρήση του σε τουλάχιστον  5 διαφορετικά δημοσιεύματα για «άρρωστα παιδάκια»:
Όπως και στη περίπτωση του «μικρού Νικολάκη», έτσι και εδώ αποφασίσαμε να ερευνήσουμε τα στοιχεία του λογαριασμού. Ανακαλύψαμε πως η δικαιούχος του λογαριασμού, είναι μια γυναίκα αλβανικής καταγωγής.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να πούμε πως όλα τα σχετικά δημοσιεύματα για τους «εράνους» έχουν πλέον κατέβει από τους διαχειριστές όπως μπορείτε να δείτε εδώεδώεδώεδώ και εδώ.
Στη πράξη όμως, ότι ανεβαίνει στο διαδίκτυο, δύσκολα εξαφανίζεται.
Όπως και στη περίπτωση του «μικρού Νικολάκη» του αρχικού άρθρου μας, η απουσία βασικών στοιχείων όπως ονόματα γονιών, τηλέφωνο, συγκεκριμένες πληροφορίες για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το παιδί κτλ, απουσιάζουν από τα υπόψιν άρθρα. Απουσιάζει επίσης οποιαδήποτε άλλη αναφορά σε άλλα ΜΜΕ, όπως κάποιο τοπικό ραδιόφωνο, ή εφημερίδα κτλ. Αν και λείπουν όλα αυτά τα στοιχεία, τα άρθρα αναπαράχθηκαν από άλλες ιστοσελίδες και κοινοποιήθηκαν από χιλιάδες συμπολίτες μας ως αληθινά. Ουδείς για την ώρα δεν μπορεί να γνωρίζει εάν και πόσοι από αυτούς εξαπατήθηκαν και κατέθεσαν χρήματα σε αυτούς τους λογαριασμούς.
Το απειλητικό μήνυμα που λάβαμε και κυρίως οι επανειλημμένοι πλαστοί έρανοι για ανύπαρκτα παιδάκια, φανερώνουν ένα άνευ προηγουμένου θράσος των ανθρώπων που διαχειρίζονται αυτές τις σελίδες και δεν διατάζουν να κάνουν επίκληση στο αίσθημα συμπόνιας των συμπολιτών μας, για να αποσπάσουν χρήματα.
Οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων θα πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί όταν τους ζητούν χρήματα ή κοινοποίηση μιας ιστορίας που εξ αρχής φαίνεται να έχει πολλά κενά, διότι μπορεί να εξαπατηθούν οι ίδιοι, ή άθελά τους να «βοηθήσουν» στη διάδοση μιας απάτης.
Προσοχή: Το παρόν άρθρο δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως δαιμονοποίηση ανάλογων εράνων που κατά καιρούς κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και περιέχουν όλα τα σωστά στοιχεία που επιτρέπουν στο χρήστη να εξακριβώσει πως πρόκειται για πραγματικά περιστατικά συμπολιτών μας που βρίσκονται σε ανάγκη.

Θάνος Σ. Επαχτίτης

Αρθρογράφος - Ερευνητής

1953 ο πόλεμος της Κορέας τέλειωσε, στέκομαι σε μια ουρά για να πάρω γη στον Ν.751.

Το Κράτος μου είπε να συμπληρώσω μια αίτηση στην Κοινότητα Πανοράματος κι αμέσως θα μου δίνανε ένα στρέμμα γη...τόσο κοστολογήσανε το ότι έζησα δυο χρόνια σε θερμοκρασίες -38 και με τους Κινέζους να μου πρήζουνε τα συκώτια κάθε μέρα.

Ένας σοβαρός γραμματέας μου απάντησε ότι η γης εξαντλήθηκε, μοιράστηκε...το 1969 διάβασα τυχαία ότι μοιράστηκαν οικόπεδα σε 70 δικαιούχους(;), σκέφτηκα ότι ήταν πούστης ο γραμματέας και πιο πούστηδες οι ''νέοι'' δικαιούχοι, αλλά δεν μ' ένοιαξε, ούτε η σκόνη μπορούσε να κάτσει εκείνη την εποχή σ'εκείνα τα χέρσα τα ρουμάνια.
Το ξύλινο το κασελάκι με τα κουρευτικά που βαστούσα , το'βλεπα, το'νοιωθα ότι δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τα όνειρά μου, τα χέρια μου έσπαζαν πέτρες, το μυαλό μου φτερούγιζε...είχα πάει στο Τόκιο εκδρομή από τη Σεούλ και είχα δει.
Στο Τόκιο να σου πω δε, ότι αν και είχαμε καιρό να πάμε με γυναίκες και μας οδήγησε η βαρβατιά μας στις γκέισες, ντράπηκα να πάω μαζί τους, ήτανε πιο καθαρές από μας κι εγώ να φανταστείς ήμουνα και τιτίζης.

-Άγγελε πάμε Αυστραλία;
-Πάμε.

Στην τσέπη δεν υπάρχει δεκάρα, αλλά σιγά τώρα μην κολλήσω σ' αυτό, θυμήθηκα ένα συνάδελφο 19χρονο Πειραιωτάκι που τον έκοψε στη μέση με το πολυβόλο ένας δικός μας που πανικοβλήθηκε την ώρα του χαμού μαζί με δυο κινεζάκια τόσα δα, την ώρα που τον τραβούσαν να τον βγάλουν έξω από το χαράκωμα, τι άλλο θα μπορούσε να με τρομάξει;

-Και πώς θα πάμε ρε φίλε, 35 μέρες ταξίδι με το πλοίο είναι.
-Άγγελε θα πάρω το κασελάκι μαζί, κάνα ξύρισμα, κάνα κούρεμα θα τη βγάλουμε.
-Πάμε...

Θαρρείς θα πήγαιναν βόλτα να βρούνε θηλυκές, τόσο εύκολα.
Στήνονται στη γραμμή, ''εργάτες ορυχείων '' έγραφε η σειρά, άτομα 150 θα πάρουμε είπε ένας σοβαρός.
Γιατροί ,νοσοκόμες μας κοιττάνε απο πάνω ως κάτω, περνάω άριστος, μπαίνει ο Άγγελος στη σειρά και πριν απλώσει το πόδι του το δεύτερο, το ένα το είχε περάσει και να πάρει το δελτίο καταλληλότητας τον ξαναγυρνάει μια ξερακιανή και του λέει:
-Άνοιξτε να δούμε και το στόμα σας νεαρέ.
Ξαναγυρνάμε στο μηδέν, κάνουμε δυο μήνες όλες τις δουλειές που ξέραμε νύχτα μέρα, ψαράδες, χτίστες, σκαφτιάδες, σερβιτοράκια, μαζεύουμε τα λεφτά, φτιάχνουμε τα δόντια του Άγγελου,ξαναμπαίνουμε στην γραμμή, αλλά λείπει η ταμπέλα εργάτες ορυχείων και μεις απολυτήριο δημοτικού δεν είχαμε, ούτε καν για νεκροθάφτες δεν μας έπαιρναν.
Χώρισαν τα τσανάκια μας, καθένας τράβηξε την ανηφόρα του...

-Καλή η ιστορία πατέρα, αλλά πως σου ήρθε να μου την πεις τώρα στο τέλος;
-Ήθελα να σου πω οτι για τα δόντια του Άγγελου έμεινα γιε μου στην Ελλάδα, γνώρισα τη μάνα σου και γεννήθηκες με τα μούτρα που έχεις...αλλιώς ποιος ξέρει πως θα ήτανε ένας Τάσος Αυστραλός.


Μια σοβαρότατη και προφανώς παράνομη ταφή ογκωδών μπάζων και σκουπιδιών φαίνεται πως πραγματοποιήθηκε σήμερα πριν από λίγο, όπως αποκαλύπτει ο συντοπίτης μας Μηττας Ηλιας με ανάρτησή του στο facebook.
Καταθέτοντας και πλούσιο αποδεικτικό φωτογραφικό υλικό, δημιουργούνται πλέον ερωτήματα με τίνος την άδεια (αν υπήρχε φυσικά), τριαξονικά φορτηγά με την βοήθεια γκρέιντερ προχώρησαν στην καθαρά αυτή παράνομη πράξη.
Αναμένονται απαντήσεις άμεσα.




Η ανάρτηση του συνδημότη μας που μας πληροφόρησε σχετικά με το συμβάν, για το οποίο έχει ήδη επιληφθεί το ΑΤ Ν. Επιβατών:
Είμαι ιδιοκτήτης ενός φωτοβολταικού πάρκου λίγο έξω απο τη Μηχανιώνα. Γύρω στις εννιά το πρωί και ενώ παίρνω ενδείξεις μέσω ίντερνετ στο σπίτι για μη καλή λειτουργία του πάρκου και πεσμένη παραγωγή εκείνη τη στιγμή δέχομαι τηλεφώνημα απο την υπηρεσία φύλαξης οτι κτυπάει ο συναργερμός... λεω κατι συμβαίνει δε μπορει ολα μαζί...!! 
Ξεκινάω γρήγορα για εκεί αφου είμαι σε απόσταση 10 λεπτά το πολύ. Με το που φτάνω βλέπω το πάρκο σκεπασμένο απο ένα πέπλο χώματος με συνέπεια να κτυπάει ο συναργερμός απο τα λέιζερ που ειχαν σκεπαστεί απο χώμα να εχει εισχωρήσει σκόνη στα ινβέρτερ απο τους ανεμιστήρες που έχουν για ψύξη και να βογκάνε απο ανέβασμα θερμοκρασίας οι πλακέτες τους και τα πάνελ ολα σκεπασμένα να εχουν μειωμένη παραγωγή!! Επίσης ένας μεγάλος ελαιώνας δίπλα δεν φαίνεται οχι ελιά αλλά ούτε φύλο!! 
Εκείνη τη στιγμή βλέπω δύο 4αξονικά φορτηγά να περνάνε φουλαριστά απο μπροστά μου όπου και με πνίξαν στη σκόνη!! Στο αμέσως επόμενο φορτηγό μπαίνω μπροστά το σταματάω και ερωτώ τον οδηγό τι κάνετε μέσα στα χωράφια τόσα φορτηγά απο που είναι και γιατί δεν βάλατε μια υδροφόρα να καταβρέξει το χώμα ώστε να μη μου προξενήσετε ζημιά... Μου λέει απο το Δήμο Θερμαικού είμαστε και δουλεύουμε..!! Σκέφτομαι τη δουλεια μπορεί να κάνουν μέσα στα χωράφια και ενω ετοιμάζομαι εξοργισμένος να πάω να βρω το Δήμαρχο λέω ας πάω να δω πρώτα τι κάνουνε. 
Τι βρήκα..? Βρηκα 2 τεράστιους τάφρους λες και θα κτιστούν ουρανοξύστες στον ένα έτοιμο να κλείσει απο μπάζα και στον άλλο εκείνη τη στιγμή το ανοίγαν και παίρναν το χώμα τα φορτηγά για άγνωστη τοποθεσία!!! Αρχίζω τραβάω φωτογραφίες και τότε ένας οδηγός σταματάει και μου λέει τι κάνω..? Του λέω μου προκαλέσατε ζημιά στην επιχείρηση και τοτε ενήμερος απο άλλους οδηγούς μου λέει αύριο θα βάλουμε υδροφόρα... Του λέω μου κάνατε ήδη ζημιά και είτε βάλετε αύριο είτε οχι εμένα τη ζημιά μου την έχετε κάνει.(κίνδυνος να καούν τα ινβέρτερ ανα πάσα στιγμή πλύσιμο πάνελ και μειωμένη παραγωγή και που να βρείς ειδικά συνεργεία καθαρισμού τέτοια εποχή ώστε να μην κινδυνεύουν τα ινβέρτερ και να έχω την προβλεπόμενη παραγωγή). Εκείνη τη στιγμή τον ρωτώ απο που είναι και μου λέει απο το Ρύσιο... του λέω οχι απο που κατάγεσαι αλλα ποιος σας έδωσε το έργο τα σκάβετε τα χωράφια!!! Μου λέει τι σε νοιάζει εσένα χώμα παίρνουμε χώμα βάζουμε!!! Του λέω χώμα παίρνεται μπάζα βάζετε!!! Ξανά τον ρωτώ ποιος σας έβαλε αφου ο προηγούμενος οδηγός μου είπε ο Δήμος!! Τότε όλο μαγκιά χώνεται ο οδηγός της τσάπας που έχει κατέβει απο τη τσάπα και μου λέει ποιο το πρόβλημά σου..? Τον απαντώ ποιο το πρόβλημά μου..? Τώρα πάω στο ΑΤ Νέων Επιβατών και στον Δήμο να δείς ποιο το πρόβλημα μου και τι ζημιά με προξενήσατε!!! 
Φεύγω πάω πρώτα απο το ΑΤ όπου αφου τα εξιστορώ μου λένε πρέπει να δούμε τι γίνετε να κάνουμε αυτοψία... Ξεκινάμε με το περιπολικό όπου φτάσαμε εκεί μετά απο τρία τέταρτα απο τη στιγμή που τους άφησα εγώ τους δυο οδηγούς (φορτηγό,τσάπα) και είχαν εξαφανιστεί όλοι τους αφού πρώτα μάλιστα είχαν κλείσει τη δεύτερη τάφρο που είχαν ανοίξει και πατήσει απο πάνω. 
Αύριο θα προσπαθήσω να μιλήσω με το Δήμαρχο και εαν δεν πάρω πειστικές απαντήσεις κατόπιν θα υποβάλω μήνυση στο ΑΤ Νέων Επιβατών αφού σήμερα έγινε μόνο καταγραφή συμβάντος.













του  ακτιβιστή

Αν γινόταν μια σοβαρή στατιστική έρευνα (δεν ξέρω για άλλες περιοχές) στο δήμο Θερμαϊκού για το τι ενοχλεί περισσότερο τους κατοίκους ή ποιά πράξη ή παράλειψη της διοίκησης επηρεάζει αρνητικά την καθημερινότητά τους, είμαι σίγουρος πως με διαφορά θα προηγούνταν η κακή κατάσταση της αποκομιδής απορριμμάτων, κοινώς καθαριότητα.
Αυτό άλλωστε αποκαλύπτεται περίτρανα και από τα ποσταρίσματα στο μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου το μεγαλύτερο κομμάτι τους αφιερώνεται σε φωτογραφίες με βρώμικους κάδους, με διασκορπισμένα σκουπίδια, με αποκλεισμένα πεζοδρόμια από απορρίμματα κλπ.
Και σαφέστατα είναι δικαιολογημένη η αντίδραση αυτή των συμπολιτών μας, που προσπαθούν με όποιο μέσο έχουν να πιέσουν τη δημοτική αρχή να πράξει το αυτονόητο καθήκον της.
Μέχρις εδώ καλά.
Η σημερινή όμως ανάρτησή μου που σαφώς σχετίζεται με τα παραπάνω  θα επιχειρήσει, αναφέροντας ένα παράδειγμα, να διαχωρίσει την διαμαρτυρία, τον διαδικτυακό (;) ακτιβισμό ή  την αξιέπαινη δράση των ενεργών πολιτών, από την ενδεχόμενη υπερβολή που μπορεί να πλησιάζει τα όρια της κακοβουλίας. Και πάλι δεν αναφέρομαι στην κριτική (όσο έντονη κι αν είναι) προς τους δημοτικούς "άρχοντες", που πιστεύω πως επιβεβλημένη είναι, αφού ο στόχος είναι η βελτίωση των δράσεών τους, λόγω  του δημόσιου αξιώματος που κατέχουν και του χαρακτήρα που αυτό έχει.
Αναφέρομαι σε "υπερβάλλοντα" ζήλο που μπορεί να "πάρει η μπάλα" και άλλους - δίκαια ή άδικα. Στην προκειμένη περίπτωση εντελώς άδικα.

Γράφτηκε σε ποστάρισμα σε σελίδα της περιοχής στο facebook, μέσα σε όλα τα άλλα για το  ασυμάζευτο γενικό σκουπιδαριό, τους σπασμένους κάδους (θα το σχολιάσω αναλυτικά στο τέλος της ανάρτησής μου) πως ρίχνονται μολυσματικά απόβλητα από θεραπευτήριο της περιοχής των Ν. Επιβατών (Νεφρολογική Θεσσαλονίκης Α.Ε.) στους κάδους ενώ θα έπρεπε να συλλέγονται σε δικούς τους χώρους.
Επειδή θέλησα να διαπιστώσω τα γραφόμενα, που σαφώς θίγουν τη φήμη μιας επιτυχημένης επιχείρησης στα όρια του δήμου μας ( δεν έχουμε κι άπειρες άλλες άλλωστε) έκανα το σχετικό ρεπορτάζ.


Λοπόν είναι αυθαίρετο, δεν ξέρω αν είναι κακόβουλο, πως η κλινική αποθέτει μολυσματικά απόβλητα στους συνήθεις κάδους απορριμμάτων του Δήμου.
Η αλήθεια είναι πως ανάλογη καταγγελία είχε υποβληθεί και παλαιότερα από περίοικους. Είχε γίνει έλεγχος από το υγιειονομικό της Περιφέρειας που μετά από αυτοψία γνωμοδότησε ότι δεν προκύπτει κακή πρακτική διαχείρισης των απορριμμάτων της συγκεκριμένης μονάδας αιμοκάθαρσης.

Κι αυτό γιατί φροντίζει να διαχωρίζει τα απορρίμματα:
Τα μολυσματικά αφού τοποθετηθούν σε κίτρινες σακούλες (χαρακτηριστικό χρώμα για το είδος των απορριμμάτων), οι σύριγγες κλπ σε κίτρινα κουτιά και μαζί με τις κίτρινες σακούλες τοποθετούνται σε ειδικό ψυκτικό θάλαμο από όπου μία φορά τη βδομάδα γίνεται ειδική παραλαβή από εξειδικευμένη εταιρεία (Sterimed ΑΕ) με την οποία η κλινική έχει συνάψει συμφωνητικό συνεργασίας.
Τα δε απορρίμματα οικιακού τύπου (με μαύρες σακούλες) καταλήγουν στους κάδους απορριμμάτων του δήμου, που κατά τον έλεγχο που είχε διενεργηθεί δεν βρέθηκε ίχνος μολυσματικών.
Εκτός τούτου να προσθέσουμε τον πλήρη και εξονυχιστικό έλεγχο στον  οποίο υποβλήθηκε η εταιρεία προκειμένου να της δοθεί η άδεια λειτουργίας καθώς και οι τρεις τουλάχιστον πιστοποιήσεις ISO, ΕΛΟΤ που διαθέτει. Και φυσικά να αναφερθεί και η απαραίτητη κατ' έτος βεβαίωση καλής λειτουργίας που λαμβάνει από την Διεύθυνση Δημόσιας Υγείας.

Κλείνοντας θα παρακαλούσα να μην μας καταλαμβάνει, στο βωμό της μαχητικότητάς μας και της διεκδικητικότητα που πρέπει να μας διακατέχει, μια ανεξέλεγκτη και κυρίως ατεκμηρίωτη καταγγελτικότητα, ιδιαίτερα προς συνανθρώπους μας αλλά και προς επιχειρήσεις που θα πρέπει μάλλον να χαιρόμαστε που ζουν στον τόπο μας ή δραστηριοποιούνται στην περιοχή μας.

* Όσον αφορά τους σπασμένους κάδους:

Μια από τις άπειρες φωτογραφίες σπασμένων κάδων

Υπάρχουν πολλαπλές αναφορές από συνδημότες μας  για σπασμένους κάδους, πως οφείλονται σε ασύμβατη (ίσως) χρήση απορριμματοφόρων της EDIL (εταιρείας που ανέλαβε εργολαβικά τμήμα της αποκομιδής σκουπιδιών στον πρώην δήμο Θερμαϊκού). Αν συμβαίνει αυτό φανταζόμαστε πως θα πρέπει ΑΜΕΣΑ ο εργολάβος να χρεωθεί με τις ζημιές και να υποχρεωθεί να αντικαταστήσει όλους τους σπασμένους - κατεστραμένους κάδους.

** Επειδή δεν μπορούμε να δεχτούμε άκριτα  απόψεις που μπορούν να χαρακτηριστούν κακόβουλες ή και συκοφαντικές   θα συνεχίσουμε να μην αποδεχόμαστε παρόμοια σχόλια στον ακτιβιστή. Ιδιαίτερα αυτά που θίγουν αβασάνιστα υπολήψεις ή επιχειρούν να στοχοποιήσουν επιχειρήσεις, που με κόπο προσπαθούν, εν μέσω κρίσης να επιβιώσουν προσφέροντας στην οικονομία του τόπου και συμβάλλοντας (με όποιο βαθμό) στην καταπολέμηση της ανεργίας στην περιοχή.



ΑΓΑΠΗΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΑΓΙΟ

Είμαι η γυναίκα που κάθεται στην πετσέτα δίπλα σου. Εκείνη που ήρθε με ένα μικρό αγόρι και ένα κοριτσάκι.
Καταρχάς, θέλω να πω ότι περνάω πολύ καλά δίπλα από την παρέα σας. Μου φτιάχνουν τη διάθεση τα γέλια και οι συζητήσεις σας. Είναι παράξενο, γιατί δεν το κατάλαβα πώς από την δικιά σας πλευρά ήρθα στη δική μου: εκεί που κάποτε ερχόμουν με την παρέα μου, τώρα έρχομαι με τα παιδιά μου.
Αλλά δεν σου γράφω γι’αυτό. Σου γράφω γιατί θα ήθελα να πω πως σε πρόσεξα. Δεν μπορούσα να μην σε κοιτάω. Είδα πως ήσουν η τελευταία που έβγαλες τα ρούχα σου.
Σε είδα που έβγαλες την μπλούζα σου όταν πίστευες πως κανείς δεν σε κοιτάει. Σε είδα. Δεν κοιτούσα εσένα, αλλά σε είδα. Σε είδα που καθόσουν προσεκτικά έτσι ώστε να καλύπτεις την κοιλιά σου με τα χέρια σου.
Σε είδα που κατέβασες το κεφάλι σου για να φτιάξεις τα μαλλιά σου, ίσως επειδή δεν ήθελες να πάρεις τα χέρια σου από τη θέση τους. Σε είδα που σηκώθηκες για να μπεις στο νερό και πως ένιωθες αμήχανα εκτεθειμένη μπροστά στους φίλους σου. Και πάλι χρησιμοποίησες τα χέρια σου για να κρύψεις τις ραγάδες σου, το χαλαρό δέρμα και την κυτταρίτιδα.
Σε είδα που αγχώθηκες επειδή δεν μπορούσες να καλύψεις όλο σου το σώμα καθώς απομακρυνόσουν από τους φίλους σου. Δεν ξέρω αν η στάση σου είχε να κάνει με τη φίλη σου που έμοιαζε σαν άγγελος της Victoria secret, αλλά κοιτούσες προς τα κάτω, ψάχνοντας ένα μέρος για να κρύψεις τον εαυτό σου, από τον εαυτό σου.
Θα ήθελα να σου πω πολλά πράγματα, κορίτσι με το πράσινο μαγιό, ίσως γιατί πριν γίνω η γυναίκα με τα παιδιά, ήμουν στη θέση σου, στην πετσέτα σου.
Θα ήθελα να σου πω πως ήμουν και στην δική σου θέση και στη θέση της φίλης σου. Και τώρα είμαι μάλλον στις θέσεις και των δυο σας. Οπότε εάν γυρνούσα πίσω το χρόνο, θα διάλεγα να το χαρώ από το να αγχώνομαι.
Θα ήθελα να σου πω πως έχεις ένα πολύ όμορφο χαμόγελο και πως είναι πολύ κρίμα που είσαι τόσο απασχολημένη προσπαθώντας να σε κρύψεις που δεν βρίσκεις χρόνο να χαμογελάσεις.
Θα ήθελα να σου πως πως το σώμα που τόσο ντρέπεσαι να δείξεις είναι όμορφο γιατί είναι νέο. Είναι όμορφο επειδή είναι ζωντανό. Γιατί είναι το μεταφορικό του ποιος πραγματικά είσαι και θα είναι μαζί σου σε ότι και να κάνεις.
Θα ήθελα να σου πω πως μακάρι να έβλεπες τον εαυτό σου από τα μάτια ενός 30χρονου, γιατί τότε θα καταλάβαινες πόσο αξίζεις πραγματικά.
Θα ήθελα να σου πως πως κάθε άτομο που πραγματικά σε αγαπάει, δεν θα σε αγαπήσει παρά το σώμα σου, αλλά θα λατρέψει το σώμα σου: κάθε καμπύλη, κάθε σημάδι, κάθε γραμμή, κάθε ελιά. Αλλιώς δεν θα αξίζει την αγάπη σου.
Θα ήθελα να σου πως – και να με πιστέψεις, να με πιστέψεις, να με πιστέψεις – είσαι τέλεια όπως είσαι: πανέμορφη με όλες σου τις ατέλειες.
Αλλά τι να σου πω, εάν είμαι απλά η γυναίκα που κάθεται δίπλα σου;
Παρόλο που ξέρεις κάτι; Ήρθα με την κόρη μου, αυτή με το ροζ μαγιό, που έπαιζε στη θάλασσα και πετούσε άμμο παντού. Σήμερα, η μόνη της έγνοια ήταν μήπως το νερό ήταν πολύ κρύο.
Σε σένα, αγαπητό κορίτσι με το πράσινο μαγιό, δεν μπορώ να πω τίποτα.
Αλλά θα πω τα ΠΑΝΤΑ σε εκείνη.
Και επίσης θα πω τα ΠΑΝΤΑ στον γιο μου.
Γιατί όλοι αξίζουμε να αγαπιόμαστε με αυτό τον τρόπο.
Και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο θα έπρεπε να αγαπάμε.....

αγνωστος


* Το πήρα από την Paschalidou Maria, που το πήρε από την ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΕΛΙΩΤΟΥ που το πήρε απο....άγνωστο!


Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει : το κύριο επιτόκιο αναχρηματοδότησης στο 0%, το επιτόκιο οριακής χρηματοδότησης στο 0,25% και το επιτόκιο καταθέσεων στο -0,40%. Η ΕΚΤ λοιπόν, αντί να μας δανείσει με μηδενικό επιτόκιο, μας …συνέστησε, λέει, να βγούμε στις αγορές, αναπαλαιώνοντας ομόλογο του 14 στο 102,6% της ονομαστικής του αξίας. 

Αυτό σημαίνει πρώτον ότι θα επιβαρυνθούμε το 2,6% στο δημόσιο χρέος και δεύτερον τα χρήματα που θα εισπράξουμε θα είναι κλάσμα αυτών που ακούτε, αφού, το μισό σχεδόν του ομολόγου, απλά, καλύπτεται από την ανταλλαγή ομολόγων του 2014. 

Με λίγα λόγια δανειζόμαστε ένα ποσό από τις "αγορές" (στις οποίες, αν δεν το ξέρετε, συμμετέχουν ΤΥΧΑΙΑ και οι δικές μας τράπεζες και η ΕΚΤ…(!?)) με 4,625 % και τελικά παίρνουμε μικρό κλάσμα του ποσού (3 δις λέει ψευδώς η κυβέρνηση) το οποίο στη συνέχεια δίνουμε στους ίδιους δανειστές (στις αγορές δηλαδή) ενώ αυτοί δανείζουν με μηδενικό σχεδόν επιτόκιο. 

Ξαφνικά, παρά τη συγκυρία που θέλει χαμηλότατα επιτόκια δανεισμού η Ελλάδα – εκβιαζόμενη προφανώς από τις ύαινες της "ΕΕ" – τρελάθηκε και βγήκε στις αγορές να κάνει… πρωταθλητισμό στα επιτόκια δανεισμού, αγοράζοντας ακριβότερο χρήμα ,επιβαρύνοντας το δημόσιο χρέος της και δίνοντας ευκαιρία στους τραπεζίτες στις αγορές δηλαδή να βουλώσουν κάποια από τις αβούλωτες τρύπες του κοπανιστού αέρα που παράγουν για χρήμα και έτσι να καθυστερήσουν λίγο περισσότερο, τη νομοτελειακή κατάρρευση του συστήματος ! 

Αφού ο τσίπρας θέλει να κρατηθεί πάση θυσία στην εξουσία, εμφανίζοντας την μπάφα της εξόδου στις αγορές, ως επιστροφή στην… κανονικότητα, γιατί να μην τον αναγκάσουν να χρεωθεί και άρα να αποδυναμωθεί περισσότερο και αυτοί να οικονομήσουν "λίγα" ακόμη στην αργή και βασανιστική πορεία προς την ολοκληρωτική κλοπή του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου της Ελλάδας ;

ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ "ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ, ΠΑΡΑ Η 5η ΦΑΛΑΓΓΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ !

ΑΠΙΘΑΝΑ ΣΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΕΞΟΦΘΑΛΜΑ ΚΟΛΠΑ, ΟΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΠΑΤΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΛΑΟ ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΛΗΡΗ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΠΙ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ - Σ΄ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ΝΑΙ ! - ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΕΝΙΚΑ.
Στις φωτογραφίες βλέπετε την Αναστασία-Αργκάνε Τριαρίδου, που γεννήθηκε στο Μπάτου της Αιθιοπίας τον Μάιο του 2016. Η Αργκάνε βρέθηκε εγκαταλελειμμένη έξω από το αστυνομικό τμήμα της πόλης του Μπάτου – ήτανε ένα από τα περίπου έξι εκατομμύρια εγκαταλελειμμένα παιδιά της Αιθιοπίας. Από τον Σεπτέμβριο του 2016 την υιοθετήσαμε, εγώ και η Χαρά Σύρου, μέσω της διαδικασίας των Διακρατικών Υιοθεσιών, και υπό την μέριμνα της Διεθνούς Κοινωνικής Υπηρεσίας. Μετά από τα δύο απαραίτητα Δικαστήρια στην Αιθιοπία η Αργκάνε έγινε κόρη μας και ήρθε μαζί μας στην Αθήνα τον Μάρτιο – και με χθεσινή απόφαση του Ελληνικού Δικαστηρίου επικυρώθηκαν οι Αιθιοπικές Δικαστικές Αποφάσεις. Το όνομα Αργκάνε (που θα πει "αυτή που βρέθηκε") το έδωσε ο Αιθίοπας αστυνομικός που συνέταξε την Έκθεση Ευρέσεως Τέκνου. Το όνομα Αναστασία ήταν το όνομα της μητέρας μου. Μακάρι να αξιωθούμε να την μεγαλώσουμε δίνοντας όλην την αγάπη που της αξίζει. Για μένα, μαζί με την Κωνσταντίνα και τον Νικόδημο, είναι το τρίτο μου παιδί.
Γράφω αυτήν την προσωπική ανάρτηση (και βάζω και φωτογραφίες της Αργκάνε, για πρώτη και τελευταία φορά) προκειμένου να συμβάλω στην ενημέρωση για τις Διακρατικές Υιοθεσίες – που κατά την γνώμη μου είναι το μέλλον του κόσμου. Σε έναν κόσμο με άνιση κατανομή του πλούτου ήδη σήμερα ο μισός πληθυσμός της γης (περίπου 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι) ζουν κάτω από τα όρια της οικονομικής εξαθλίωσης – και αυτός ο πληθυσμός γεννάει συνέχεια (σε αντίθεση με το 1,5 δισεκατομμύριο των ανθρώπων της Δύσης που γερνούνε ολοένα). Αν δεν γυρέψουμε έναν δεσμό μαζί τους, αν αδιαφορήσουμε για την ύπαρξη τους, είναι σαν να τους κηρύσσουμε τον πόλεμο.
Το παράδειγμα της Αιθιοπίας είναι χαρακτηριστικό: μια μαγική χώρα, με υπέροχους ανθρώπους, με αφάνταστο πολιτισμό και πανάρχαια ιστορία. Ωστόσο μαστίζεται από το τεράστιο (και η λέξη είναι πολύ λίγη για να το περιγράψει) πρόβλημα του υπερπληθυσμού. Τα 30 εκατομμύρια του πληθυσμού της του 1980 έχουν γίνει 100 εκατομμύρια σήμερα – και το 2050 υπολογίζεται πως θα ξεπερνούνε τα 220 εκατομμύρια. Και το ίδιο ισχύει για ολόκληρη την Υποσαχάρια Αφρική – το ένα δισεκατομμύριο του πληθυσμού της σήμερα θα διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα τριάντα χρόνια. Υπολογίζεται πως μόνο στην Αιθιοπία τα παιδιά που έχουν εγκαταλειφθεί κατά την γέννησή τους φτάνουν τα έξι εκατομμύρια – και το νούμερό τους διαρκώς θα αυξάνει, καθώς υιοθετούνται κάθε χρόνο μόλις περίπου 50.000 χιλιάδες (από τις ΗΠΑ (κατά κύριο λόγο), τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, την Ιαπωνία, την Αυστραλία). Σκεφτείτε τα όλα αυτά, διαβάστε στοιχεία και μελέτες στο Διαδίκτυο, ενημερωθείτε – και παλέψτε να διανοηθείτε τα παιδιά αυτά σαν παιδιά σας. Σαν τους γιους σας και τις κόρες σας.
Στην Ελλάδα την τελευταία οκταετία έχουν υιοθετηθεί περισσότερα από 100 παιδιά από την Αιθιοπία – και η Αργκάνε είναι ένα από αυτά. Και ο ρυθμός υιοθεσιών ευτυχώς αυξάνει (συντελεί η ενημέρωση της κοινής γνώμης – ενδεικτικά μπορεί να δει κανείς αυτήν την εκπομπή της ΕΤ1 όπου μιλάω κι εγώ, ενώ βρισκόμουνα στην αναμονή της Αργκάνε: http://webtv.ert.gr/ert1/roads/10ian2017-roads/). Υπάρχουν δύο δρόμοι για να ακολουθήσει κανείς αυτήν την διαδικασία της Διακρατικής Υιοθεσίας. Ο ένας είναι μέσω της Διεθνούς Κοινωνικής Υπηρεσίας, που την εμψυχώνει με ανεπανάληπτη ψυχή και ενέργεια η κ. Χρυσούλα Κοντογιάννη (διαδικασία την οποία ακολουθήσαμε κι εμείς) – και ο άλλος μέσω των κατά τόπους Περιφερειών των περιοχών που ζουν οι ενδιαφερόμενοι. Όσοι ενδιαφέρεστε, ψάξτε, επικοινωνήστε, ενημερωθείτε, μελετήστε και καταλήξτε στην διαδικασία που νιώθετε πως σας ταιριάζει. Και προσοχή: πρόκειται για ένα ταξίδι ζωής και μια διαδικασία που έχει και αρκετές ψυχοφθόρες εκδοχές – ιδίως στο διάστημα που μεσολαβεί από το χρονικό σημείο της συνάντησης με το παιδί στο πρώτο ταξίδι της γνωριμίας μέχρι το καταληκτήριο Δικαστήριο της Αιθιοπίας που σου δίνει της πλήρη υιοθεσία του παιδιού. Πρέπει να υπάρχει πλήρης ενημέρωση, υπομονή και καρτερία, αντοχή στα απρόοπτα προβλήματα, πίστη, σωστός υπολογισμός του κόστους (οικονομικού και ψυχολογικού), έλεγχος των νεύρων. Επικοινωνήστε, αν θέλετε, με άλλους γονιούς που το έχουν κάνει – ώστε να ενσωματώσετε την εμπειρία τους στη σκέψη σας. Αλλά αν τα δεδομένα της ζωής σας είναι τέτοια που σας επιτρέπουν να εντάξετε στη ζωή σας αυτό το ταξίδι, κάντε το. Έχω την αίσθηση πως δεν θα σώσετε μονάχα τη ζωή ενός παιδιού, αλλά και κάτι ακόμη...
Από την πρώτη μου εφηβεία σκάλωσα σε εκείνη την αφετηριακή αρχή του Αλμπέρτου Σβάιτσερ (πιθανώς του μεγαλύτερου ανθρώπου του αιώνα του): “Είμαι ζωή που θέλει να ζήσει εν μέσω ζωής που θέλει να ζήσει”. Για χρόνια νόμιζα πως είχα κατανοήσει την αρχή αυτή. Ωστόσο, τρεις δεκαετίες αργότερα, στα ορφανοτροφεία της Αντίς Αμπέμπα, ένιωσα ότι το αξίωμα του Σβάιτσερ είναι μια εξακολουθητική πρόταση-πρόσκληση, μια κίνηση που δεν κατανοείται αλλά συμπληρώνεται με μία άλλη κίνηση. Με άλλα λόγια ένιωσα πως ναι, τα παιδιά της Αιθιοπίας μπορούν πράγματι να είναι οι γιοι μας και οι κόρες μας. Και χρωστάω ευγνωμοσύνη προς όλους όσους έφτιαξαν τον θεσμό των Διακρατικών Υιοθεσιών, προς όλους όσοι εργάζονται μέσα σε αυτόν, προς την Αιθιοπία και προς την Αργκάνε για αυτό το σπάνιο δώρο.
Θανάσης Τριαρίδης, Ιούλιος 2017

Ειτε ψαρα,ειτε τσομπανη ρωτησεις να σου πουν ποιος ειναι ο χειροτερος καιρος,θα σου απαντησουν το πουσι,η ομιχλη.
Ουτε το φουρτουνιδι,ουτε το χιονι.
Το πουσι,το χασιμο.
Ο αδυνατος προσανατολισμος,η στιγμη που ακομη κι ο νους παραδινεται,μονο η καρδια απομενει να χτυπαει στο ρελαντι κι αυτη.
Απο υποχρεωση θαρρεις.
ντουκ...ντουκ...ντουκ,ποτε θα τελειωσει το βασανιστηριο ν'αναρρωτιεται.
Στον ανθρωπο ο χειροτερος καιρος ειναι το μαραζι.
Η παραιτηση.
Η οικειοθελης παραιτηση να επικοινωνησεις για λογους αξιοπρεπειας τις περισσοτερες φορες,εκεινη η κραυγη που δεν ακουει κανεις.
Εκεινο το θελω που βαραει σε ντουβαρια και γυριζει πισω με σκυμμενο το κεφαλι και κρυβεται ντροπιασμενο και σε τρωει τα σωθικα,για τιμωρια επειδη το ξεσηκωσε η ψυχη σου.
Παρεα και το πρεπει που καταπιες ,γιατι εσυ δεν ησουνα ντουβαρι,ειχες αποφασισει να γινεις σακος για προπονηση,να κατατρωει οτι απομεινει.
Μια καρδια σταματημενη προ πολλου κι ενα κορμι γερτο,δυο ματια χορταριασμενα κι ενα χαμογελο να αναζητα ψιθυριζοντας σωτηρια στο χαμο κι ο/η θεραπων -θεραπουσα αδικαιολογητως αποντες.
Καποτε γνωρισα μια λιμνη ματια μου
που'θελε να'ναι θαλασσα.
Εγω θα σε κανω ωκεανο ,μη φοβασαι.

Ποστάρισμα του Τασου Ζευκοπουλου
Μου άρεσε πολύ .... Το έκλεψα και το ανέβασα χωρίς να τον ρωτήσω ....
Μπορεί να μην έχει εκδοθεί ακόμη δελτίο τύπου που να ζητάει τουλάχιστον μια συγνώμη από τους κατοίκους για την ταλαιπωρία που υφίστανται τις τελευταίες μέρες εξαιτίας της έλλειψης νερού από την ΔΕΥΑΘ, ούτε μια επίσημη ανακοίνωση για το τι μέλλει γενέσθαι και πότε θα επανέλθει η εταιρεία στην κανονικότητα αλλά εκλαμβάνουμε ως τέτοιο μια ανάρτηση που έκανε χθες αργά το βράδυ στο facebook (στον προσωπικό του λογαριασμό) ο Πρόεδρος της ΔΕΥΑΘ κ. Άγγελος Σαμακοβλής:


του Jorge Luis Tsorak

Στον χάρτη νο 1 εμφανίζονται οι ΑΟΖ (Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες) των χωρών της Ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, και με το τι δικαιούται η κάθε χώρα, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο... κοιτάξτε τώρα μια ομορφιά που υπάρχει απέναντι από την Τουρκία, και ανάμεσα στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ της Ελλάδας (Ρόδου - Κρήτης) και της Κύπρου....
Αυτή η ομορφιά ονομάζεται Καστελόριζο..!!!!!!!!!
Η ύπαρξη του Καστελόριζου είναι το αγκάθι στο μάτι της Τουρκίας, και τι αγκάθι..!!!!!! ένα παλούκι από την Αθήνα μέχρι την Άγκυρα... διότι το Καστελόριζο περιορίζει την τουρκική ΑΟΖ στις ακτές της Τουρκίας, και την εμποδίζει να μπει στο ενεργειακό παιχνίδι της περιοχής...

ΕΆΝ υποθέσουμε, πως αύριο το Καστελόριζο περνάει στα χέρια της Τουρκίας, μετά από μια στρατιωτική επιχείρηση τύπου ΑΤΤΊΛΑ, όπως στην Κύπρο το 74, δέστε τώρα στον χαρτη νο 2 μέχρι που θα επεκτείνεται η τουρκική ΑΟΖ, ανάμεσα στην Κρήτη και την Κύπρο...

Στον χάρτη νο 3 εμφανίζεται κάτι που πέρασε στα ψιλά των ΜΜΕ, ή μαλλον, ούτε κι εκεί δεν πέρασε.... σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, ένα νησί, για να δικαιούται ΑΟΖ, πρέπει να έχει και Οικονομική δραστηριότητα, δηλαδή, οι ακατοίκητες βραχονησίδες δεν δικαιούνται ΑΟΖ... .
ακριβώς δίπλα στο Καστελόριζο βρίσκεται το νησάκι Στρογγύλη, στο οποίο βρέθηκε μια αρχαία κολώνα, με αφορμή λοιπόν αυτήν την ανακάλυψη, η κυβέρνηση των Συριζοανέλ ανακήρυξε ολόκληρο το νησί Στρογγύλη ως αρχαιολογικό χώρο, πράγμα που σημαίνει πως δεν επιτρέπεται να κατοικήσει κανένας επάνω στο νησί.... Όμως, με αυτήν την απόφαση της κυβέρνησης η νήσος Στρογγύλη χάνει κάθε δικαίωμα να έχει ΑΟΖ, μια και ως ακατοίκητη δεν θα έχει καμία οικονομική δραστηριότητα... Ποιός επωφελείται από αυτήν την πράξη της Κυβέρνησης..??? μα φυσικά η γειτονική Τουρκία κουτά μου, που έτσι κερδίζει αρκετά τετραγωνικά μίλια στην δική της ΑΟΖ και εις βάρος της δικής μας... Δεν θα γράψω το τι άποψη έχω γι' αυτήν την πράξη της κυβέρνησης, διότι θα πρέπει να γράψω καμία δεκαριά σελίδες με μπινελίκια... Διότι εδώ λέμε - κι έτσι θα έπρεπε να κάνουμε- να επικοίσουμε κάθε βραχονησίδα του Αιγαίου για να το κάνουμε ολόκληρο Ελληνική ΑΟΖ.... και όχι να κάνουμε και προσφορές στην κακή γειτονική χώρα.... και φυσικά, όλα αυτά τα τελευταία γεγονότα, η επίσκεψη Ομπάμα στην κοιτίδα τη Δημοκρατίας, χέστικε ο μαυρούκος για τη Ελλάδα... αυτός ο καλοπληρωμένος Αμερικανός δημόσιος υπάλληλος, και καθολου πλανητάρχης, ήρθε για να μας πει στο αυτί την συνέχεια του Συριακου σήριαλ.... εξού και η ξαφνική τουρκική επιθετικότητα, αυτά δεν είναι τυχαία γεγονότα, τυχαία είναι μόνον για ηλίθιους εγκεφάλους.... Η Τουρκία είναι ο μεγάλος χαμένος παίκτης στο Συριακό δράμα... και ειδικά απο την ωρα που οι αμερικανοί τα βρήκαν με τους ρώσους στο θέμα της δημιουργίας ενός Κουρδικού κρατους... που πολύ πιθανότατα να εγείρει και εδαφικές αξιώσεις, για εδάφη που σήμερα βρίσκονται εντός της τουρκικής επικράτειας... Έτσι, με το μαϊμού πραξικόπημα εκκαθάρισε ο Ερντογάν τους κεμαλιστές από τον τουρκικό στρατό, γιατί θα ήταν αδύνατον να δεχτούν αυτοί την οποίο απώλεια τουρκικών εδαφών.... Έτσι η Τουρκία αρχίζει μια επιθετική παραφιλολογία για κατάργηση συνθηκών, πώς 16/18 νησιά είναι αμφισβητούμενα και τους ανήκουν, αλλά θα βολεύονταν και με δυό τρία... κάποιοι άλλοι άρχισαν να μιλάνε για αλλαγές συνόρων... και ελλείψει του γνωστού προβοκάτορα Φίλη, έπρεπε να βρεθεί κάποιος άλλος κυβερνητικός να βάλει θερμόμετρο στην ελληνική κοινωνία, αλλά και να της πει εμμέσως, πώς παίζει κι ένα τέτοιο σενάριο, διότι το αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ στην περιοχή - η Τουρκία - δεν γίνεται να έχει μόνον απώλειες, από κάπου θα πρέπει να πάρει και κάτι, για να ισορροπήσει τις οποίες ζημιές της.... και αυτό πάντοτε εις βάρος του γνωστού μαλάκα της περιοχής... του Ελληνιστάν...
Τέλος συζήτησης

Ο Παναγιώτης Μάργαρης που υπογράφει το παρακάτω κείμενο, που περιγράφει μια προσωπική του περιπέτεια στη Ζάκυνθο, την ιδιαίτερη πατρίδα του, δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι συνθέτης και ένας εκπληκτικός βιρτουόζος της κιθάρας, ίσως ο καλύτερος που έχει να επιδείξει η χώρα μας. Και με πλήθος δημιουργίες αλλά και σημαντικές συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως ο Νότης Μαυρουδής, Al Di Meola και άλλοι. Προσέξτε τι αντιμετώπισε από  κάποιους "λεβεντοτσολιάδες" δημαρχαίους κι αντιδημαρχαίους που παρόμοιοί τους "φύονται" όπου ελληνικής γης, πολλαπλασιάζοντας το ιδιαίτερο είδος των παρακμιακών Ελλήνων "προβεβλημένων":

"Αγαπητοί φίλοι και θαυμαστές αυτής της σελίδας, όλα αυτά τα χρόνια σπανιώς γράφω για θέματα τα οποία δεν έχουν να κάνουν με την μουσική, τις συναυλίες και τα καλλιτεχνικά μου νέα. Η σελίδα αυτή, είναι καθαρά καλλιτεχνική και εδώ χωρούν όλοι οι φίλοι και ακροατές της μουσικής μου. Θέλω όμως εκτάκτως να σας περιγράψω μια μικρή ιστορία, η οποία διαδραματίστηκε δυστυχώς στον τόπο καταγωγής μου. Την πανέμορφη Ζάκυνθο του Σολωμού, του Κάλβου, των χορωδιών,της πολυφωνίας, των μαντολινάτων και των υπέροχων ανθρώπων. Αφιερώστε 3 λεπτά να διαβάσετε όσα συνέβησαν και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...
Νιώθω πολύ περήφανος που είμαι Ζακυνθινός και σε κάθε μου συναυλία είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό μιλάω για τη Ζάκυνθο. Στις 20 Αυγούστου πραγματοποίησα την καθιερωμένη και πολύ ιδιαίτερη για εμένα συναυλία στο υπαίθριο θέατρο Ζακύνθου, με τη συμμετοχή μάλιστα μιας καταπληκτικής Ζακυνθινής ερμηνεύτριας, της Ανδριάνας Λυκούρεση.

Αποφάσισα να πάω στο νησί μερικές μέρες νωρίτερα ώστε να ξεκουραστώ και να δω φίλους. Φτάνοντας λοιπόν στο λιμάνι της Ζακύνθου και πηγαίνοντας προς το ξενοδοχείο διαπίστωσα ότι υπάρχουν σε δρόμους, κολώνες και όπου μπορεί κανείς να φανταστεί, δεκάδες χιλιάδες αφίσες τραγουδιστών πίστας, ακόμα και από συναυλίες που έγιναν τον Ιούλιο...Καλά έως εδώ... 

Την επόμενη λοιπόν ημέρα (18 Αυγούστου) και πηγαίνοντας προς την πλατεία Σολωμού, βλέπω ένα συνεργείο του Δήμου Ζακύνθου να ξηλώνει με μανία τις μερικές εκατοντάδες αφίσες της συναυλιάς μου, τις οποίες μάλιστα οι συνεργάτες μου έστειλαν μόλις μια εβδομάδα πριν το live, ώστε να μην διαταραχτεί η αισθητική του νησιού... Πήγα λοιπόν στο δημαρχείο να διαμαρτυρηθώ για το απαράδεκτο αυτό γεγονός και ο δήμαρχος Ζακύνθου δήλωσε άγνοια και έδωσε το λόγο του ότι δε θα ξανασυμβεί... Κόλλησε λοιπόν ξανά ο αφισοκολλητής κάποιες λίγες αφίσες που του είχαν απομείνει...Αξίζει εδώ να σημειώθει ότι η εταιρεία συναυλιών, είχε πληρώσει στο ακέραιο τα τέλη αφισσοκόλησης προς τον Δήμο.

Την επόμενη λοιπόν ημέρα (19 Αυγούστου) πηγαίνοντας ξανά να πιώ τον καφέ μου, διαπιστώνω ότι τα συνεργεία του Δήμου ξήλωσαν ξανά όχι μόνο όλες σχεδόν τις αφίσες, αλλά και τα 2 μεγάλα και πανάκριβα λάβαρα που υπήρχαν στην πλατεία Αγίου Μάρκου.
Ενημέρωσα αμέσως την συνεργατιδά μου Μαρία Καλδάρα η οποιά αμέσως πήγε στο Δημαρχείο..Πηγαίνοντας κι εγώ προς τον Δήμο πολύ απογοητευμένος και θυμωμένος για την πρωτοφανή αυτή συμπεριφορά ασέβειας και παραλογισμού, βρήκα την συνεργάτιδα μου να είναι σε ένα γραφείο περιστοιχισμένη από 4 μαντράχαλους (αντιδημάρχους κτλ), οι οποίοι έχοντας ακουμπήσει τα πόδια τους στο τραπέζι και καπνίζοντας ασταμάτητα, την πιέζαν ψυχολογικά κάνοντας μάλιστα ρατσιστικά σεξιστικά αστειάκια για άλλους καλλιτέχνες οι οποίοι είχαν επισκεφτεί τη Ζάκυνθο (Τάκης Ζαχαράτος κτλ)...
Της λέω λοιπόν: Μαριά πάμε να φύγουμε σε παρακαλώ από εδώ.. Και τότε συμβαίνει το εξής απίστευτο! Σηκώνεται ο Πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου και απευθυνόμενος πρός εμένα φωνάζει: Είσαι αλήτης! Είσαι σκυλάς!!!! Θα σε γαμή....ουμε αλήτη! Και κάνει κίνηση επίθεσης ώστε να χτυπήσει τα χέρια μου και τα δάχτυλά μου...
Φύγαμε σοκαρισμένοι από το δημαρχείο. Φυσικά οι νομικοί μου σύμβουλοι έχουν ήδη ενημερωθεί...

Θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου τους 400 ηρωικούς ακροατές (οι οποίοι παρά τον πόλεμο έμαθαν για τη συναυλία) για την αγάπη τους και την παρουσία τους στο θέατρο όπου και αγκάλιασαν τη συναυλία με βαθειά ψυχή και τεράστιο χειροκρότημα.

Υ.Γ 1: Η αρχική σκέψη ήταν να γίνει η συναυλία με τον σπουδαίο συνθέτη Σταμάτη Κραουνάκη και μένα. Πριν απο 4 μήνες μιλώντας η συνεργατιδά μου με τον αντιδήμαρχο πολιτισμού της Ζακύνθου ώστε να βρεθεί η ημερομηνία της συναυλίας, την ρώτησε: "Ποιός είναι ο Κραουνάκης? Σε ποιό μαγαζί τραγουδάει?? Προχθές έμαθα για τον ίδιο άνθρωπο (επαναλαμβάνω αντιδήμαρχο πολιτισμού), ότι πήγε σε μια εκδήλωση στο ωδείο "Δημήτρης Μητρόπουλος" και ρωτούσε με έντονο ύφος: "Τι ώρα θα έρθει ο κύριος Μητρόπουλος (1896 - 1960) ώστε να ξεκινήσουμε?" Απλά αναρωτιέμαι αν αυτός ο άνθρωπος αγγίζει τα όρια της νομιμότητας κατέχοντας αυτή τη θέση...

Υ.Γ 2: Στη Ζάκυνθο θα συνεχίσω να κάνω συναυλίες, διότι λατρεύω το νησί και τους ανθρώπους της! Δε θα κάνω τη χάρη σε 3 ασήμαντα, αξιολύπητα και ανίκανα ανθρωπάκια....
Η μουσική είναι πάνω από τον κύριο δήμαρχο, τον κύριο αντιδήμαρχο πολιτισμού και τον κύριο πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου...
Δυστυχώς δεν θυμάμαι τα ονόματα των 3 αυτών σπουδαίων λεβεντοτσολιάδων. Το μυαλό μου δεν έχει χώρο για πληροφορίες - σκουπίδια...Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί πολύ εύκολα να τα μάθει!

Υ.Γ 3: Παρακαλώ κοινοποιήστε το!!! Η ατιμωρησία για τέτοιους ανθρώπους οι οποίοι κατέχουν τόσο κομβικές θέσεις, μπορεί να αποδειχτεί πολύ επικίνδυνη...

Παναγιώτης Μάργαρης - Κλασικός κιθαρίστας, Συνθέτης.
Αποχαιρετώντας σήμερα τον ξανθό ηλιοκαμμένο έφηβο Ιούλιο,τον ωραιότερο μήνα της ωραιότερης εποχής του έτους,κάνω flash back στις παιδικές και πρώτες εφηβικές μου καταγραφές. 
Η εναλλαγή των εικόνων μεγάλη (που σκέπτομαι με οίκτο ότι οι άτυχοι βόρειοι εταίροι μας δεν ζουν ούτε σε μια ζωή). 

Λήψεις καταμεσήμερου... 
Χρώματα, αρώματα και ήχοι ....θερισμένα χωράφια κείτονται χρυσόξανθα στην μεσημεριάτικη αχλή, υπό τον ατελέσφορο ήχο των τζιτζικιών,η επιστροφή από το μπάνιο κάτω από τον καυτό,(ακίνδυνο τότε) ήλιο ... το ντουζ με το λάστιχο στην αυλή, η τελετουργία του στρωσίματος του τραπεζιού στην βεράντα, η μυρωδιά των αχνιστών ξεφουρνισμένων γεμιστών, της μελιτζανοσαλάτας και του ακολουθούντος φρεσκοκομμένου καρπουζιού.

Και μετά η υποχρεωτική από τους γονείς σιέστα, παρ' όλη την δική μας σθεναρή αντίσταση,ο απογευματινός ελληνικός καφές στις αυλές της γειτονιάς, να σμίγει με την οσμή του φρεσκοποτισμένου βασιλικού και του γλυκού του κουταλιού (βανίλια υποβρύχιο,αλλά και κεράσι η σύκο, κατά προτίμηση) ...
Κάποιες φορές δε,η ύστατη των απολαύσεων,παγωτό ξυλάκι η πύραυλος, από το παντοπωλείο της γειτονιάς, ανάλογα με το χαρτζιλίκι μας...
Μετά οι ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού που άρχιζε το σούρουπο και έφθανε μέχρι τα μεσάνυχτα στις γειτονιές...όλα αυτά ντυμένα με τις νότες του Σταύρου (Κουγιουμτζή),τους στίχους του Λευτέρη (Παπαδόπουλου) και την φωνή του Μανώλη (Μητσιά) της Δήμητρας (Γαλάνη) η της Χαρούλας...

Κορυφαία όμως στιγμή αυτής της σχολής ήταν το ξενοδοχείο "τ´άστρα" όπως το ονομάζαμε. Τα ράντζα εκστρατείας( έτσι λεγόταν,τα πτυσσόμενα κρεββάτια με τον μεταλλικό σκελετό και το καραβόπανο) στηνότανε στις βεράντες η στις αυλές, και ξαπλώναμε εκεί έξω, υπό το σκούξιμο των βατραχιών και το τσιτσίρισμα των τζιτζικιών, κάτω απο τα άστρα για να κοιμηθούμε τάχα,θέλοντας να συνεχίσουμε ουσιαστικά την ατέλειωτη καλοκαιρινή μέρα,ακούγοντας τραγούδια από τα κασετόφωνα και συνομιλώντας με τους φίλους της απέναντι αυλής...ελπίζοντας ενίοτε και σ´ένα πέρασμα του καλοκαιρινού φλερτ, μιας και μόλις είχαν αρχίσει να αχνοφαίνονται τα πρώτα σκιρτήματα.

Αυτά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, με γέλια και τιτιβίσματα, ώσπου οι γονείς δυσφορούντες έως αγριωποί, από τα αλλεπάλληλα καλέσματα έρχονταν να μας συμμαζέψουν μέσα για να μπορέσουν να κοιμηθούν κι "αυτοί" κι "εμείς"...

Καλοκαίρι...άλλοι καιροί...τους ανακαλώ κοιμώμενη στην βεράντα τα βράδυα κάτω απο τ´άστρα, τούτες τις τελευταίες καυτές μέρες του Ιούλη....

Ξέρω ποιός είναι ο Νίκος Γιαννόπουλος και ξέρω και ποιά είναι η Αλίκη Παπαχελά.
Όπως ξέρω και διάβασα όλες αυτές τι μέρες τις διάφορες δηλώσεις τους.
Όπως ξέρω και την άποψη διαδικτυακών φίλων που τους γνωρίζουν ή και όχι.
Αυτό που κρατάω είναι η δήλωση της ιδιοκτήτριας Αλίκης Παπαχελά όταν λέει ότι ήρθε σε προφορική συμφωνία το 2010 με το ΜΗ φερέγγυο ενοικιαστή της προς το ΗΔΗ απλήρωτο εργαζόμενο προσωπικό ΕΝ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ !
Ότι δλδ. έκανε προφορική συμφωνία μαζί του να κρατήσει αυτή τον εξοπλισμό του ξενοδοχείου ως "αντίτιμο" των χαμένων ενοικίων της.
Στην προφορική αυτή συμφωνία δεν συμμετείχε το απλήρωτο προσωπικό, μέχρι που τους γνωστοποιήθηκε η πτώχευση του ενοικιαστή και εργοδότη τους και καταθέσαν αγωγή για αποζημίωση των μισθών τους από τον εξοπλισμό που η Παπαχελά κρατούσε παράνομα κλεισμένο και δεν μπορούσε να εκποιηθεί για τους απλήρωτους εργαζόμενους επί μήνες.
Και ρωτώ την Κα Παπαχελά...
Ποιός είχε προτεραιότητα και ΑΜΕΣΗ ανάγκη να αποζημιωθεί πρώτα?
Εσείς μία οικονομικά άνετη εξ ανέκαθεν με τα παράλληλα έσοδα τόσων χρόνων ενός ξενοδοχείου που στην τελική με τα όποια χρέη του άνετα θα πουληθεί για να διασφαλίσετε το υπόλοιπο της ζωής σας ή οι άνεργοι πλέον εργαζόμενοι που δεν ξέρανε τι θα ξημέρωνε για τις οικογένειές τους και χωρίς να έχουν "ιδιοκτησίες" ξενοδοχείων καβάτζα ?
Αν η Κα Παπαχελά θεωρεί προτεραιότητά την καπιταλιστική "ιδιοκτησία" της ως δικαίωμα της εν καιρό κοινωνικής κρίσης και κάνει like στις καταλήψεις περιουσιών άλλων "ιδιοκτητών", αλλά αρνείται να συμμετέχει αλληλέγγυα στην παραχώρησή του δικού της ξενοδοχείου έστω και προσωρινά ή σε συμφωνία με τον ΟΗΕ που αναζητούσε τέτοιους χώρους με επιδότηση, τότε ας πάψει να δηλώνει αλληλέγγυα με συμπεριφορές ενός καπιταλιστή.
Παραθέτω τα παρακάτω λίνκ προς σφαιρική ενημέρωσή σας και κρίνετε εσείς την ουσία της κατάληψης και όχι τα πρόσωπα εκ της όποιας πολιτικής και μη πορείας τους.
1)ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΟΥ «CITY PLAZA»
http://www.inred.gr/ti-lene-oi-ergazomenoi-tou-city-plaza/
2) Η Αλίκη Παπαχελά διαψεύδει την δικηγόρο Αντωνία Λεγάκη
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10207750201367880&set=a.1296729813197.44080.1078899785&type=3&theater
3) Η απάντηση της δικηγόρου Αντωνίας Λεγάκη στην ιδιοκτήτρια του CITY PLAZA
https://www.alfavita.gr/…/i-apantisi-tis-antonias-legaki-st…
4)Η Αλίκη Παπαχελά σχολιάζει την συνάντηση του Alain Badiou στο υπό κατάληψη CITY PLAZA ιδιοκτησίας της.
https://www.facebook.com/alikip/posts/10207869353546610?pnref=story