Articles by "slider1"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα slider1. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πως ξαφνικά κανείς δεν νοιάζεται για τα θύματα του  σήριαλ κατασκοπείας που συγκλόνισε τον πλανήτη;

The Saker, The Unz Review,Fri, May 11, 2018 

[Αλήθεια, πως γίνεται μια υπόθεση «ρωσικής επίθεσης με χημικά  σε βρετανικό έδαφος», που συγκλόνισε τον Δυτικό Κόσμο, προκάλεσε συναγερμό σε Ατλαντική Συμμαχία, Ε.Ε. και Αυστραλία, κραυγές αγανάκτησης και αλληλεγγύης, τσουνάμι απελάσεων ( άνω των 150)Ρώσων διπλωματών σε τρείς ηπείρους και καθημερινό επί βδομάδες βομβαρδισμό δημοσιευμάτων με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τα τρία ετοιμοθάνατα θύματα και το θανάσιμο χημικό όπλο (που δεν αποδείχτηκε τελικά ρωσικό ούτε από το βρετανικό εθνικό εργαστήριο χημικών ερευνών ούτε από τον οργανισμό του ΟΗΕ για την απαγόρευση των χημικών όπλων), με το οποίο επλήγησαν ένας πρώην Ρώσος και  μαζί Βρετανός κατάσκοπος, η κόρη του και ΄Αγγλος αστυνομικός (όλοι τώρα καλά στην υγεία τους), στο Παμπ του Σώλσμπερυ, όπου γευμάτισαν, όχι, στο παγκάκι του πάρκου όπου κάθισαν αργότερα, όχι, από το αυτοκίνητό τους, με το οποίο κινήθηκαν, όχι, από την βαλίτσα της κόρης από την Ρωσία, όχι, από την χειρολαβή της εξώπορτας του σπιτιού τους -κατά τις αλληλοδιάδοχες εκμυστηρεύσεις της αστυνομίας  στα άπληστα ΜΜΕ… Πως γίνεται ένα τόσο γιγάντιο διεθνές  σκάνδαλο, που έκανε τον φλεγματικό (χα-χά) υπουργό τον εξωτερικών κ. Τζόνσον να αποκαλέσει Χίτλερ τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, πως έγινε να εξαφανιστεί αιφνίδια από δηλώσεις, δημοσιεύματα, συζητήσεις και από προσώπου της γης, ως από επέμβαση κάποιου υπέργειου μάγου, στο σκότος και στην σιωπή;                        Στο πρώτο αυτό και απίστευτο θαύμα του 21ου Αιώνα (των θαυμάτων και των εκπλήξεων) έρχεται να δώσει εδώ μιαν απάντηση «ειδότος», ο Σέϊκερ, ρωσικής καταγωγής, πολύπειρος  Αμερικανός αναλυτής,  άλλοτε των μυστικών υπηρεσιών της Ελβετίας:]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Θα ήθελα να επισύρω ξανά κάποια προσοχή στην υπόθεση Σκρίπαλ. Επιμένει να υπάρχει σε αυτήν κάτι αλλόκοτο, που αρχικά αρνήθηκα να το πιστέψω αλλά που πραγματικά γίνεται πολύ ανησυχητικό: Το γεγονός ότι οι Βρετανοί κρατούν τον Σέργιο και την Γιούλια Σκρίπαλ σε απομόνωση. Ότι, με άλλα λόγια, τους έχουν απαγάγει.


Υπήρξε μια και μοναδική τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ της Γιούλιας Σκρίπαλ και της εξαδέλφης της Βικτώριας, στην οποία η Γιούλια είπε ότι είναι καλά (ήταν σαφές πως προσπαθούσε να καθησυχάσει την Βικτώρια) αλλά ήταν αντιληπτό πως δεν μπορούσε να μιλήσει ελεύθερα. Επιπλέον, όταν η Βικτώρια ανέφερε πως ήθελε να επισκεφτεί την Γιούλια, εκείνη απάντησε «κανείς δεν θα σου δώσει βίζα». Και μετά από αυτό απόλυτη σιωπή.                                        
Το ρωσικό προξενείο έκανε αμέτρητες αιτήσεις για να επισκεφθούν τους δυο Ρώσους υπηκόους, αλλά το μόνο που η βρετανική κυβέρνηση έκανε σε απάντηση ήταν να βάλει την αστυνομία να ταχυδρομήσει ένα γράμμα, που εξόφθαλμα δεν είχε γράψει η Γιούλια και στο οποίο εφέρετο να λέει: «΄Εχω επικοινωνία με φίλους και οικογένεια και ενημερώθηκα για τις ειδικές επαφές μου στην ρωσική πρεσβεία που ευγενικά μού πρόσφεραν κάθε δυνατή βοήθεια> Προς το παρόν δεν επιθυμώ να επωφεληθώ των υπηρεσιών τους, αλλά αν αλλάξω γνώμη, ξέρω πως να επικοινωνήσω μαζί τους.»
Ποιους φίλους; Ποιαν οικογένεια; Σαχλαμάρες!
Η εξαδέλφη της προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί της, πολλές φορές, από διαφορετικούς διαύλους, ακόμη και επίσημους και τελικά, σε κατάσταση απόγνωσης, έβαλε στο Φέϊσμπουκ το ακόλουθο μήνυμα:
«Αγαπημένη μου εξαδέλφη Γιούλια! Δεν επικοινωνείς μαζί μας. Δεν ξέρουμε τίποτα για σένα και τον Σεργκέι Βικτόροβιτς. Ξέρω πως δεν έχω το δικαίωμα να αναμιγνύομαι στις υποθέσεις σου χωρίς την άδειά σου, αλλά ανησυχώ πάρα πολύ. Ανησυχώ για σένα και για τον πατέρα σου. Ανησυχώ επίσης για τον Νουάρ. (Νουάρ είναι ο σκύλος της Γιούλιας, που φεύγοντας για την Αγγλία τον άφησε σε κέντρο φύλαξης κατοικιδίων.)Βρίσκεται σε ξενοδοχείο σκύλων και αυτοί ζητούν τώρα να πληρωθούν. Θα πρέπει να αποφασίσουμε κάτι, τι θα κάνουμε με αυτόν. Είμαι πρόθυμη να τον αναλάβω και να τον φροντίζω, μέχρι να γυρίσεις στην πατρίδα. Εκτός από τον Νουάρ, ανησυχώ και για το διαμέρισμά σου και  για το αυτοκίνητο. Τίποτα δεν έχει αποφασιστεί για τη ασφάλεια και την συντήρησή τους. Μπορούμε να βοηθήσουμε σε όλα αυτά, αλλά χρειάζομαι ένα πληρεξούσιο στο όνομα το δικό μου ή της αδελφής μου Λάνας. ΄Αν νομίζεις ότι όλα αυτά είναι σημαντικά, βγάλε ένα πληρεξούσιο σε ένα ρωσικό προξενείο, σε οποιαδήποτε χώρα. Εάν δεν το κάνεις, θα καταλάβουμε και δεν θα αναμιχθούμε πλέον στις υποθέσεις σου.
Βίκα.»
Η Βίκα δεν πήρε καμίαν απάντηση.
Μόλις έβαλα το σχετικό ερώτημα στο Google. Βρήκα: «Σκρίπαλ» 10 Απριλίου υπήρξε αναφορά ότι έγινε εξαγωγή της από το νοσοκομείο.» Αυτή είναι η τελευταία εγγραφή που βρήκα. Κοίταξα και στην Wikipedia, το ίδιο, δεν έχει εντελώς τίποτα.
Πρέπει να ομολογήσω ότι όταν πρωτάκουσα τις ρωσικές διαμαρτυρίες είπα πως δεν είναι τίποτα σημαντικό. Σκέφτηκα:  Οι Εγγλέζοι είπαν στους Σκρίπαλ πως οι Ρώσοι προσπάθησαν να τους δηλητηριάσουν και αυτοί φοβούνται ή είναι ακόμη άρρωστοι, από οτιδήποτε τους πείραξε. Αλλά οι Βρετανοί δεν θα απήγαγαν ποτέ δυο ξένους υπηκόους και προπάντων ποτέ έτσι χοντρά και δημόσια.
Γι’ αυτά , δεν είμαι πλέον καθόλου σίγουρος.
Πρώτα, για τις ενδεχόμενες δικαιολογίες της εξαφάνισης των Σκρίπαλ, ας δούμε καταρχήν την πλέον πιθανή: Την ανησυχία                        ( των Βρετανών) για την ασφάλεια των Σκρίπαλ. Επίκληση αυτής της εξήγησης θα ήταν απίστευτη ανοησία. Οι Βρετανοί μπορούν να οργανώσουν μια συνάντησή τους με Ρώσο διπλωμάτη σε αγγλική βάση υψηλής ασφάλειας, υπό την φρούρηση ειδικών δυνάμεων, τανκς, ιπτάμενων ελικοπτέρων και βομβαρδιστικών. Ο Ρώσος διπλωμάτης θα μπορούσε να τους μιλήσει πίσω από αλεξίσφαιρο κρυστάλλινο διάφραγμα, με το τηλέφωνο. Και επειδή οι Ρώσοι είναι τόσο επικίνδυνοι, μπορούν να τον υποβάλλουν προηγουμένως σε σωματική έρευνα για οπλοφορία. Το μόνο που θα είχαν οι Σκρίπαλ να του πουν θα ήταν «ευχαριστούμε, δεν χρειαζόμαστε τις υπηρεσίες σας.» Τέλος συνομιλίας. Οι Βρετανοί αρνούνται ακόμη και αυτό.
Αλλά ας πούμε και ότι οι Σκρίπαλ είναι σε τέτοιο βαθμό τρομοκρατημένοι από τους κακούργους Ρώσους, ώστε αρνούνται κατηγορηματικά. ΄Εστω και βίντεο-συζήτηση θα ήταν τραυματική γι’ αυτούς, έτσι; Εντάξει.
Τι λέτε τότε για μια συνάντησή τους με τον Τύπο;
Ακόμη πιο τραγικό, κατά την προσωπική μου τουλάχιστον εκτίμηση, είναι ότι κανένας από τα Δυτικά κατεστημένα ΜΜΕ δεν ζητάει να τους πάρει μιαν συνέντευξη. Ο Σνόουντεν μπορεί με ασφάλεια να μιλάει από την Ρωσία, ακόμη και σε μεγάλες διασκέψεις, και οι Σκρίπαλ να μην μπορούν να μιλήσουν σε κανέναν εντελώς;
Αλλά εδώ είναι το χειρότερο στοιχείο αυτής της υπόθεσης: Πάνε δυο μήνες τώρα που οι Σκρίπαλ κρατούνται υπό πλήρη μυστικότητα από τις βρετανικές αρχές. Δυο μήνες ίσον 60 ημέρες. Ρωτήστε οποιονδήποτε ειδικό των ανακρίσεων ή ψυχολόγο τι είδους αποτέλεσμα μπορεί να έχει 60 ημερών καθεστώς «ειδικής μεταχείρισης» σε έναν άνθρωπο.
Δεν αψηφώ καθόλου πλέον τις ρωσικές καταγγελίες για «απαγωγή». Αυτό που βλέπω είναι το εξής: Στην ουσία η επιχείρηση Σκρίπαλ Πλαστής Σημαίας συντρίφτηκε και κάηκε, ακριβώς όπως και η κατάρριψη του αεροπλάνου ΜΗ17, ή ο βομβαρδισμός με χημικά στην Ντούμα τη Συρίας.  
Οι Σκρίπαλ είναι δυο μάρτυρες των οποίων οι καταθέσεις μπορούν να πυροδοτήσουν ένα γιγάντιο σκάνδαλο, όχι μόνο για την κυβέρνηση της Τερέζας Μέι, αλλά για όλους αυτούς τους ασπόνδυλους Ευρωπαίους που έσπευσαν να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους με την Βρετανία. Με άλλα λόγια οι Σκρίπαλ μπορεί να μην αφεθούν ποτέ να μιλήσουν ελεύθερα: θα πρέπει είτε να δολοφονηθούν, είτε να υποστούν πλύση εγκεφάλου ή απλά να εξαφανιστούν.
Δεν μπορώ να υποκριθώ πως η καρδιά μου σπαράζει για τον Σεργκέι Σκρίπαλ. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας αξιωματικός που είχε δώσει όρκο και στη συνέχεια πρόδωσε την πατρίδα του στους Βρετανούς, (ήταν κατάσκοπος της Βρετανίας, όχι «Ρώσος κατάσκοπος» όπως γράφει ο Δυτικός τύπος.) Αυτοί που τον κρατούν τώρα είναι τα πρώην αφεντικά του. Αλλά η Γιούλια;
Αυτή είναι τελείως αθώα και ως την 5η Απριλίου και το τηλεφώνημα στην εξαδέλφη της Βικτώρια ήταν σαφώς σε καλή υγεία και με καθαρό μυαλό. Τώρα είναι εξαφανισμένη και δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, το ότι μπορεί να μην ξαναεμφανιστεί ποτέ, ή το να επανεμφανιστεί μια μέρα, μετά από μήνες βρετανικών «νουθεσιών». ΄Οσον αφορά τον πατέρα της, και αυτός έχει πληρώσει για την προδοσία του και δικαιούται μιας καλύτερης τύχης από του να έχει δηλητηριαστεί, χρησιμοποιηθεί και στην συνέχεια εξαφανιστεί.
Στην μεγάλη αρένα των διεθνών πραγμάτων (τον πόλεμο των σιωνιστών εναντίον του ολόκληρου πλανήτη) η τύχη δυο ανθρώπων όπως ο Σεργκέι και η Γιούλια Σκρίπαλ μπορεί να μην έχει σημασία. Όμως νομίζω πως το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να θυμόμαστε αυτούς και την συμφορά τους. Και αυτό υψώνει το ερωτηματικό σε ποια κοινωνία ζούμε; Δεν με ξαφνιάζει πως το βρετανικό κράτος καταφεύγει σε τέτοιες μεθόδους (πάντοτε τις χρησιμοποιούσαν). Αυτό που με συγκλονίζει είναι ότι σε μια λεγόμενη δυτική «δημοκρατία», με ελευθερίες, πλουραλισμό και «ευρωπαϊκές αξίες» (οτιδήποτε και αν σημαίνει αυτό) οι Μπρίτς μπορούν να κάνουν κάτι τέτοια χωρίς καμιά συνέπεια.
Και εσείς, Ευρωπαίοι, τι λέτε για λίγη αλληλεγγύη για τους Σκρίπαλ; !

Δέσμη προγραμμάτων εσωτερικής ανάπτυξης και νεύμα προθέσεων βελτίωσης των σχέσεων με την Δύση.

M.K. BHADRAKUMAR , Asia Times,MAY 11, 2018


Ο Βλαντίμιρ Πούτιν ευλογήθηκε από τον Πατριάρχη Κύριλλο, στον καθεδρικό ναό του Κρεμλίνου, μετά την Ορκωμοσία του στις 7 Μαΐου.

[Το  προκείμενο  άρθρο, του πολύπειρου και πάντοτε μελετημένου Ινδού διπλωμάτη,  εισάγει τον αντίλογο της νηφαλιότητας  και της αισιοδοξίας στα πολύ σκοτεινά και καταδικαστικά συμπεράσματα, στα οποία ώθησε πλειάδα Ρώσων σχολιαστών του εσωτερικού και του εξωτερικού, η  εκ νέου ανάθεση της πρωθυπουργίας στον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, γνωστόν ως ηγέτη της «κλίκας των Ατλαντιστών» στην ρωσική εξουσία.                                                                                                                  Η ομάδα αυτή, κληρονομία της εποχής Γιέλτσιν, που στηρίζεται από τους τότε θησαυρίσαντες «ολιγάρχες» και ελέγχει το τραπεζικό σύστημα και την οικονομία, αποκαλείται και «Πέμπτη Φάλαγγα» από το αντίπαλο στρατόπεδο των -υπερασπιστών της εθνικής κυριαρχίας-  Ρώσων «Ευρασιανιστών». Η διατήρηση του μισητού Μεντβέντεφ, σε συνδυασμό με δείγματα ενδοτισμού στη Συρία, «αδυναμιών» στον Νετανιάχου και την ανατροπή στην Αρμενία, κρίθηκαν ως πολύ κακοί οιωνοί από την πατριωτική παράταξη, τα ψυχραιμότερα στοιχεία της οποίας επιφυλάχθηκαν να αποφανθούν μετά την μεθαυριανή συμπλήρωση της νέας κυβέρνησης.                                                                                     Ο Ινδός αναλυτής, χωρίς να αναφέρεται στα ανωτέρω στοιχεία, παρέχει μιαν εύλογη ερμηνεία αυτού που μπορεί να είναι ένας «εσωτερικός χειρισμός» εξωτερικής πολιτικής, έστω για την αγορά χρόνου.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Βλαντίμιρ  Πούτιν ορκίστηκε την Δευτέρα ως ο Νέος Πρόεδρος της Ρωσίας, σε μια μεγάλη τελετή στο Κρεμλίνο. Καθώς αρχίζει η νέα, τέταρτη θητεία του –που μπορεί να είναι και η τελευταία- μαίνεται η φημολογία περί την σύνθεση της νέας ρωσικής κυβέρνησης.
Μόνιμοι παρατηρητές της Ρωσίας είναι απολύτως βέβαιοι ότι τα πρόσωπα που θα επιλέξει ο Πούτιν για τις σημαντικότερες κυβερνητικές θέσεις (θα ανακοινωθούν την Τρίτη) θα αποτελούν τον δείκτη των προτεραιοτήτων στην αποστολή της νέας κυβέρνησης. Ωστόσο μπορεί ο Πούτιν να έχει ήδη δώσει την απάντησή του, με ένα προεδρικό διάταγμα, υπό τον τίτλο «Ρωσία για τον Λαό», που εκδόθηκε ώρες μετά την ορκωμοσία του.
Το Διάταγμα αποκρυσταλλώνει το όραμά του για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της Ρωσίας και το προβάλλει ως την κυρίαρχη προτεραιότητα. Θα μπορούσε να το αποκαλέσει κανείς η στρατηγική του Πούτιν: «Πρώτη η Ρωσία»
Αλλά  του Πούτιν η στρατηγική διαφέρει ριζικά από το «Πρώτα η Αμερική» του Αμερικανού ομολόγου του. Πρώτα επειδή είναι απείρως πιο ευρείας κλίμακας σε αναπτυξιακά προγράμματα, που περικλείουν την υγεία, την παιδεία, την στέγαση, την δημογραφία, την αστική ανάπτυξη, την διεθνή συνεργασία και τις εξαγωγές, την παραγωγικότητα της εργασίας, το οδικό δίκτυο και τις υποδομές, την οικολογία, την ψηφιακή οικονομία, την επιστήμη και τον  πολιτισμό.
Οι φιλόδοξοι στόχοι περιλαμβάνουν την ανάδειξη της Ρωσίας σε μια από τις ισχυρότερες οικονομίες παγκόσμια μέχρι το 2024. Με μέτρο το ονομαστικό ΑΕΠ, η Ρωσία έχει τώρα την 13η θέση, ενώ με κριτήριο την συνολική αγοραστική δύναμη έρχεται 6η στον κόσμο, μετά την Κίνα, τις ΗΠΑ, την Ινδία, την Ιαπωνία και την Γερμανία.
Άλλοι στόχοι που θέτει η στρατηγική του Πούτιν περιλαμβάνουν την επέκταση του προσδόκιμου ζωής, από τα 71 χρόνια σήμερα στα 78 μέχρι το 2024 και στα 80 έως το 2030. Επίσης την μείωση στο ήμισυ του αριθμού των απόρων στην Ρωσία, που τώρα υπολογίζονται σε 20 εκατομμύρια, την διατήρηση του ρυθμού ανάπτυξης της παραγωγικότητας στο 5% και την διατήρηση της ανάπτυξης του ΑΕΠ σε ρυθμούς ταχύτερους του διεθνούς μέσου όρου.
Περικοπές στις Αμυντικές Δαπάνες.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο Πούτιν σχεδιάζει να κινητοποιήσει τις δυνάμεις του «Πρώτη η Ρωσία» όχι μέσω μιας επιθετικής πολιτικής μερκαντιλισμού στο εξωτερικό, αλλά περικόπτοντας τις στρατιωτικές δαπάνες στον προϋπολογισμό της χώρας. Ενώ ο Τραμπ προτίθεται να κάνει μεγάλη την Αμερική αυξάνοντας τις στρατιωτικές δαπάνες σε πρωτοφανές ύψος, ο Πούτιν υιοθετεί την διαμετρικά αντίθετη πορεία, με την δραστική περικοπή αυτών των δαπανών.
Στην ουσία, η σταθερή ετήσια αύξηση 10% των ρωσικών αμυντικών δαπανών, που ήταν χαρακτηριστικό των τελευταίων ετών, τερματίζεται. Το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών Ειρήνης της  Στοκχόλμης υπολόγισε σε 20% την περυσινή περικοπή των ρωσικών αμυντικών δαπανών. Ως ποσοστό του ΑΕΠ, οι αμυντικές δαπάνες της Ρωσίας μειώθηκαν από 6,6% το 2016 σε 5% εφέτος. Το ποσοστό αναμένεται να μειωθεί στο 3% μέχρι το τέλος της νέας θητείας ρου Προέδρου Πούτιν, το 2024.
Αυτή η εντυπωσιακή στροφή της εθνικής πολιτικής αποστομώνει την διαδεδομένη επιχειρηματολογία που θέλει τον Πούτιν πολεμοκάπηλο, και να σχεδιάζει να αρπάξει την γη των Βαλτικών Χωρών.
Η εκτίμηση των πραγματικών στόχων του Πούτιν θα πρέπει να γίνει λαμβάνοντας υπόψη τρία δεδομένα: Πρώτον, το φιλόδοξο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων κατά την περασμένη δεκαετία έχει περίπου ολοκληρωθεί.
Στο εθνικό διάγγελμά του της 1ης Μαρτίου, ο Πούτιν αποκάλυψε μια σειρά νέων υψηλών στρατιωτικών τεχνολογιών αιχμής που έχει αναπτύξει η Ρωσία, προορισμένων να εξασφαλίσουν την παγκόσμια στρατηγική ισορροπία, που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ρωσικής αμυντικής στρατηγικής. ΄Οπερ σημαίνει ότι ο περιορισμός των στρατιωτικών  δαπανών δεν θα παραβλάψει την ρωσική εθνική άμυνα. Αυτό είναι το ένα δεδομένο.
Δεύτερον, είναι λογικό να εκτιμήσει κανείς ότι ο Πούτιν βλέπει την αποστολή αυτής της νέας εξαετούς θητείας του ως αυτό που θα μπορούσε να αποκληθεί «Εθνική Οικοδόμηση». Και αυτό είναι απολύτως κατανοητό. Στην προηγούμενη θητεία του ο Πούτιν πλοήγησε επιτυχώς την ανάδυση της Ρωσίας ως μιας μεγάλης δύναμης στο παγκόσμιο πεδίο. ΄Ένα ευγνώμον έθνος εκτιμά την μέγιστη συμβολή του σε αυτό το επίτευγμα.
Το εκπληκτικό ποσοστό δημοτικότητας του 82% που απολαμβάνει τώρα ο Πούτιν πρέπει να αποδοθεί κατά μέγα μέρος στην επάνοδο της Ρωσίας σε θέση μεγάλης δύναμης υπό την ηγεσία του.
Υπάρχει όμως και η αρνητική πλευρά αυτού του επιτεύγματος. Παραδόξως, το 45% του ρωσικού λαού εκφράζει επίσης την αποδοκιμασία του για την αποτυχία του Πούτιν να εξασφαλίσει μιαν δίκαιη κατανομή του εθνικού εισοδήματος. Και το 90% των Ρώσων κρίνουν αναγκαίες τι «μεταρρυθμίσεις» στην χώρα.
Οικονομικά Προβλήματα
Μολονότι κανείς εδώ δεν μιλά για χρωματιστή επανάσταση στη Ρωσία, γεγονός είναι ότι υπάρχει κοινωνική δυσαρέσκεια, που μπορεί να δημιουργεί γόνιμο έδαφος για διαμαρτυρίες, πυροδοτούσες κοινωνικήν αστάθεια.
Τρίτο, ενώ ο Πούτιν πέτυχε να σταθεροποιήσει την οικονομική ύφεση του 2014, που προκάλεσαν η πτώση της τιμής του πετρελαίου και οι αμερικανικές κυρώσεις, η οικονομική κατάσταση αναμένεται να γίνει δύσκολη κατά την προσεχή περίοδο. Δεν είναι υπερβολή πως η Αχίλλειος πτέρνα του Πούτιν είναι η οικονομία.
Ο Πούτιν υποσχέθηκε ένα τεχνολογικό άλμα της Ρωσίας, που θα αυξήσει την οικονομική ανταγωνιστικότητά της στο διεθνές πεδίο και θα μειώσει την γενική εξάρτησή της από την εξαγωγή πρώτων υλών. Αλλά η επιτυχία της Ρωσίας στην κάλυψη της τεχνολογικής υστέρησης της σε σχέση με την Ευρώπη συνδέεται παραδοσιακά με την συνεργασία που εξασφαλίζει με την Ευρώπη.                                                                Θεωρητικά η Ρωσία διαθέτει μιαν «επιλογή Κίνας» για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας της, αλλά στην πραγματικότητα, μια ποικιλία παραγόντων θέτουν σε αυτήν σοβαρούς περιορισμούς.
Είναι σαφές πως μια πολιτική αποξένωσης από την Δύση δεν θα βοηθήσει στην προσπάθεια «Πρώτη η Ρωσία» του Πούτιν. Επομένως μπορεί να λεχθεί ότι προοιωνίζεται μια ανανεωμένη προσπάθεια του Πούτιν να επισκευάσει τις σχέσεις της Ρωσίας με την Δύση. Είναι ενδιαφέρον ότι η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ θα είναι ο πρώτος Δυτικός αρχηγός κράτους που θα συναντηθεί με τον Πούτιν με την έναρξη της νέας θητείας του. Η Μέρκελ πραγματοποιεί μιαν «επίσκεψη εργασίας» στο Σότσι, στις 18 Μαΐου.
Η Μέρκελ ξέρει ίσως τον Πούτιν, γνώστη της γερμανικής γλώσσας, καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον Δυτικό ηγέτη και είναι σε θέση να πάρει την πρωτοβουλία για την επανασύνδεση της Ρωσίας με την Ευρώπη. Είναι προφανώς σε αποστολή να σταθμίσει τις προοπτικές ενός νέου ξεκινήματος. Το καλό είναι πως υπάρχει μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση στην Ευρώπη πως ο πλήρης διαχωρισμός της Ρωσίας από την Δύση δεν θα βγει σε καλό.
Αλλά χρειάζονται δύο στον χορό του ταγκό. Ακόμη και εάν ο Πούτιν κάνει το άνοιγμα, μπορεί να μην υπάρξει αποτέλεσμα, με το τοξικό κλίμα ρωσοφοβίας που κυριαρχεί στην αμερικανική πολιτική. Είναι απίστευτο, αλλά οι ΗΠΑ διάλεξαν την παραμονή της ορκωμοσίας του Πούτιν να ανακοινώσουν την ανασύσταση του Δεύτερου Αμερικανικού Στόλου (του Ατλαντικού), που είχε τεθεί σε αδράνεια πριν από χρόνια, για να προστατεύσει τις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ από «την ρωσική απειλή».
Οι οικολόγοι  ζητούν αποκατάσταση και φύτευση των ρεμάτων που έχουν μπαζωθεί 
Ανασχεδιασμό του συστήματος αντιπλημμυρικής προστασίας ζητάει η Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης  με αποκατάσταση και προστασία των χειμαρρικών οικοσυστημάτων, διάνοιξη της κοίτης των ρεμάτων που έχουν καλυφθεί ή μπαζωθεί, ταυτόχρονη αποκατάσταση της φυσικής τους βλάστησης και μετατροπή τους σε χώρους πρασίνου και αναψυχής.

Η καταιγίδα της 10ης Μαΐου ήταν πράγματι ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο, καθώς έπεσαν πάνω από 70 χιλιοστά νερού ανά τετραγωνικό μέτρο. Πρόκειται για ένα φαινόμενο από αυτά που χαρακτηρίζονται «πεντηκονταετίας» ή «εκατονταετίας», για τα οποία οι επιστήμονες του κλίματος ήδη έχουν προειδοποιήσει ότι αναμένονται να αυξηθούν όσο αυξάνεται η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας λόγω της συσσώρευσης διοξειδίου του άνθρακα από την καύση ορυκτών καυσίμων.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η πόλη δεν πρέπει να είναι προετοιμασμένη και για τέτοια ενδεχόμενα. Με ανησυχία διαβάζουμε καταγγελίες για το ότι τα τελευταία αντιπλημμυρικά έργα δημοπρατήθηκαν το 2011 και επτά χρόνια μετά η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, στην οποία πέρασε η αρμοδιότητα, δεν δημοπράτησε ούτε ένα, ενώ οι μελέτες και οι πόροι υπήρχαν. Ότι δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η κατασκευή του δεύτερου κλάδου του κεντρικού αποχετευτικού αγωγού, πού δημοπρατήθηκε το 2011 και έπρεπε να τελειώσει το 2014.
Ακόμη και αυτά τα έργα που δεν έγιναν, διέπονταν από μια παρωχημένη λογική, η οποία μάλλον έκρυβε το πρόβλημα κάτω από το χαλί αντί να το αντιμετωπίσει δραστικά. Και αυτή είναι μια συνήθης πρακτική από τις αρχές της πόλης και της χώρας, καθώς έχουν συσσωρευτεί προβλήματα δεκαετιών, αν όχι αιώνων, από την ταχύτατη και χωρίς έλεγχο αστικοποίηση.
Κάποτε όμως, πρέπει να αλλάξει αυτή η στάση. Γιατί όσο συνεχίζεται, τόσο τα προβλήματα θα διογκώνονται. Αυτό δείχνουν και τα δεδομένα από τη χθεσινή πλημμύρα. Τα πιο προβληματικά σημεία ήταν και πάλι στα γνωστά σημεία από όπου περνούσαν κατά το παρελθόν οι κύριοι χείμαρροι της πόλης, όπως στον Εύοσμο/Κορδελιό, στην Αγίων Πάντων και στη Μοναστηρίου, στα δικαστήρια, στην έκθεση, μπροστά στη ΧΑΝΘ και στον Λευκό Πύργο.
Το δίκτυο απορροής ομβρίων και η συντήρησή του δεν επαρκεί πλέον, καθώς κατασκευάστηκε για τα δεδομένα μιας μικρότερης πόλης. Η γεωμορφολογία της περιοχής δεν γίνεται να καταργηθεί, όπως καταργήθηκαν οι κοίτες των χειμάρρων που δέχονταν τα νερά της βροχής. Το έδαφος έχει καλυφθεί με τσιμέντο και άσφαλτο έως το τελευταίο τετραγωνικό εκατοστό και δεν μπορεί πλέον να απορροφήσει την περίσσεια του νερού. Έτσι, είναι δεδομένο ότι τα νερά των καταιγίδων θα ακολουθούν τους αρχαίους δρόμους του νερού, όταν δεν επαρκεί το υπόγειο δίκτυο απορροής, προξενώντας ζημιές, υλικές και όχι μόνο.
Χρειάζεται λοιπόν να μελετηθεί, να καταρτιστεί και να εφαρμοστεί ένα νέο σχέδιο αντιμετώπισης πλημμυρικών κινδύνων, στο οποίο να υπάρχει πρόβλεψη για διεύρυνση των αγωγών απορροής, με πιο εύκολη και επιθυμητή επιλογή την διάνοιξη της κοίτης χειμάρρων που έχουν καλυφθεί ή και μπαζωθεί κατά το παρελθόν, με ταυτόχρονη αποκατάσταση της φυσικής τους βλάστησης και της μετατροπής τους σε χώρους πρασίνου και αναψυχής. Εάν θεωρηθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα ως αναγκαία προτεραιότητα, όπως έχει γίνει σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, τότε μπορούν να εξευρεθούν και τα απαραίτητα ευρωπαϊκά κονδύλια ενίσχυσης, που θα αλλάξουν και τη συνολική απαράδεκτη εικόνα της πόλης.
Η Θεσσαλονίκη έχει μείνει πολύ πιο πίσω από την Αθήνα σε τέτοια έργα υποδομής και ποιότητας ζωής. Ακόμη συζητάμε για το αν τα πρώην στρατόπεδα πρέπει να γίνουν χώροι πράσινου ή εμπορικά κέντρα και σταθμοί logistics. Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, προτεραιότητα δίνεται στην ανάπλαση της Αθήνας, και εκεί με αμφιλεγόμενους τρόπους, ενώ η Θεσσαλονίκη αφήνεται να πλημμυρίζει, να μένει χωρίς νερό και ρεύμα, στο κάθε έκτακτο καιρικό φαινόμενο.
Ήταν μια πολύ όμορφη μέρα, η Τετάρτη 9 Μαΐου για όλους όσους βρέθηκαν στο πάρκο Παραμάνα, στη Θέρμη. Ιδιαίτερα για τους νέους και τους εκπαιδευτικούς του ΚΔΑΠ μεΑ «ΑΓΚΑΛΙΑ-ΖΩ». Γι’ αυτούς ολοκληρώθηκε  μία προετοιμασία μηνών που αφορούσε στην εικαστική μεταμόρφωση του αμφιθέατρου στο πάρκο. 

Μέσα από το δρώμενο «Ομορφαίνοντας δημόσιους χώρους - φιλοτεχνώντας μέρη στατικά και ψυχρά» που υλοποιήθηκε στο πλαίσιο της τετραετούς, πλέον, συνεργασίας με το τμήμα Γλυπτικής της Σχ. Καλών Τεχνών Α.Π.Θ., τα σκαλιά του πάρκου “ζωντάνεψαν” με «συνθέσεις σε κόκκινο, κίτρινο, μπλε και μαύρο»,  σαν πίνακας του Μοντριάν.   Όλοι συνέβαλαν στο δρώμενο:  η Δημοτική Κοινότητα Θέρμης, η υπηρεσία Συντήρησης και Αυτεπιστασίας στην Τεχνική Υπηρεσία, η Διεύθυνση Καθαριότητας και Ανακύκλωσης, η ΔΕΠΠΑΘ με τον ακούραστο ηχολήπτη  Γρηγόρη Μόσχου.


Τα παιδιά του ΚΔΑΠ μεΑ, με τους εκπαιδευτές τους και τους καινούριους τους φίλους από τα ΙΕΚ Θέρμης και ΑΚΜΗ, ντυμένα με τα μπλουζάκια του ΚΔΑΠ, έπιασαν τα πινέλα με τη δροσερή παρέα των φοιτητών του Τμήματος Γλυπτικής της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.  Οι κάθετες και παράλληλες γραμμές που είχαν χαραχθεί στα σκαλοπάτια του αμφιθέατρου γέμισαν χρώματα από τα πινέλα των νέων του ΚΔΑΠ που με τη βοήθεια των φοιτητών αποτύπωσαν την τεχνική του Μοντριάν. 

Η συνέργεια των ατόμων με αναπηρία με τους νεαρούς καλλιτέχνες-φοιτητές απέδωσε στην κοινωνία της Θέρμης έναν όμορφο «πίνακα». Και η κοινωνία «αγκάλιασε» τη δράση. Οι μαμάδες με τα μωρά τους στο πάρκο, οι απλοί άνθρωποι που έφεραν από καρδιάς ένα γλυκό για την εκδήλωση, οι άνθρωποι που ρώτησαν «δέχεστε εθελοντές;». Προσκεκλημένοι στην εκδήλωση, ήταν και οι φίλοι από το Ε.Ε.Ε.Κ. Θέρμης που κατέφθασαν στο πάρκο συνοδευόμενοι από τους εκπαιδευτικούς τους, αλλά και τα παιδιά της ΣΤ΄ τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Θέρμης.
 
 “Ο Mondrian αναζητούσε το συγκερασμό της ζωγραφικής με τους πνευματικούς και φιλοσοφικούς του στοχασμούς, με αποτέλεσμα να έρθει, τελικά, σε οριστική ρήξη με την εικονική ζωγραφική των ρεαλιστικών αναπαραστάσεων. Τα βασικά χρώματα, το μπλε, το κίτρινο και το κόκκινο, αλλά και τα «μη χρώματα», το άσπρο και το μαύρο, γίνονται η βασική του παλέτα. Οι πίνακές του γίνονται όλο και απλοί. Ο συγκερασμός είναι ένα από τα βασικά στοιχεία που μας οδήγησαν στην επιλογή του συγκεκριμένου ζωγράφου”, δηλώνει η εικαστικός της δομής Δημητρα Κερεφιάδου.  Η ένωση, το ανακάτεμα και η ανάμειξη είναι κάτι που κι εμείς αποζητούμε σε κοινωνικό επίπεδο. Η απλότητα και η καθαρότητα των έργων του, η παλέτα του, που στηρίζεται στα βασικά χρώματα είναι  λόγοι που μας οδηγούν στην επιλογή μας αυτή. Θέλουμε να τονίσουμε την αρχή,  στηρίζοντας την σε μια βάση από όπου θα ξεκινήσει και θα δομηθεί μια συνεργασία – αποδοχή από την κοινωνία η οποία οφείλει να μας αποδεχτεί και να μας αγκαλιάσει. Η κ. Κερεφιάδου ευχαρίστησε θερμά τον υπεύθυνο καθηγητή του Τμήματος Γλυπτικής και Διευθυντή κ. Γιώργο Τσάρα, για τα τέσσερα χρόνια εξαιρετικής συνεργασίας με τους φοιτητές του τμήματός του, τον επ. Καθηγητή Άρη Καρχιλάκη και ιδιαίτερα την κα Μαρία Χαλβατζή, την «ψυχή του εργαστηρίου Γλυπτικής» & βοηθό του υπεύθυνου καθηγητή του Τμήματος.



“Πάγιος στόχος του ΚΔΑΠμεΑ «αγκαλιά-ζω», σύμφωνα με την κ. Σταματία Βαλαβάνη, την ψυχολόγο της δομής, είναι η κοινωνική ένταξη των Ατόμων με Αναπηρία και το μπόλιασμα στη συνείδηση της τοπικής κοινωνίας ότι τα άτομα με Αναπηρία είναι μέλη της ίδιας κοινότητας και ότι οφείλουμε να τα αντιμετωπίζουμε ισότιμα με σεβασμό πάντα στις ιδιαίτερες ανάγκες που έχουν.  Όλες οι δράσεις που πραγματοποιεί ο φορέας μας έχουν στόχο σε ατομικό επίπεδο την ανάπτυξη του γνωστικού και κινητικού τομέα, του τομέα εικαστικής έκφρασης, την αύξηση της αυτοπεποίθησης, της αυτονομίας  και την κοινωνικοποίηση”. Η κ. Βαλαβάνη,  ευχαρίστησε θερμά όλους τους συμμετέχοντες στην κοινή αυτή προσπάθεια, και ιδιαίτερα, τον πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας Θέρμης κ. Σωτήρη Βογιατζή αλλά και τα μέλη του συμβουλίου, που πίστεψαν στην ιδέα του δρώμενου και έδωσαν την συγκατάθεσή τους στη μεταμόρφωση αυτή. Την εκδήλωση στήριξαν με την παρουσία τους ο Αντιδήμαρχος Παιδείας κ. Στέλιος Αποστόλου καθώς και ο Πρόεδρος, ο νέος Αντιπρόεδρος και τα μέλη του Ν.Π.Δ.Δ. «ΚΕΝΤΡΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ –ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ & ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΔΗΜΟΥ ΘΕΡΜΗΣ» κ.κ. Πασχάλης Αναγνώστου, Γιώργος Αγγέλου & Σταύρος Κουγιουμτζίδης. 

Όταν το σπίτι σου είναι η φύση μαθαίνεις να την παρατηρείς και να την αισθάνεσαι με όλες τις αισθήσεις σου. Μαθαίνεις μέσα από αυτήν, και σε αντάλλαγμα σου δίνει όλα τα καλά και σε προστατεύει. Το βουνό κρύβει έναν θησαυρό. Θα γνωρίσουμε όλα του τα δώρα παρέα με την συγγραφέα βιβλίου βοτάνων Ρούλα Γκόλιου .
Ελεύθερη εισφορά.
Πληροφορίες
6955-946780 Κατερίνα
6930-601301 Ελένη
Τόπος συνάντησης στο τέλος του δρόμου που ανεβαίνει στο βουνό στο μονόδρομο για ραντάρ. Αριστερά εκεί που ξεκινάει ο χωματόδρομος για το καταφύγιο ΣΕΟ. Η διαδρομή θα ξεκινήσει λίγο πιο πάνω από τους προσκόπους δεξιά στο χωματόδρομο.. Θα γίνει συζήτηση μέσα στο βουνό. Απαραίτητα εφόδια πετσέτα ή στρωματακι, νερό, κολατσιό εάν θέλετε. Για όλες τις υπόλοιπες χαρές θα φροντίσουμε εμείς!! Καλή διασκέδαση!!

Χρήσιμες πληροφορίες

Σάββατο, 19 Μαΐου στις 10:30 π.μ. - 1:30 μ.μ.

Βουνό Χορτιάτης
Θεσσαλονίκη

https://www.facebook.com/events/1694550360663210/

Έπνιξε την πόλη της Θεσσαλονίκης η άγρια μεσημεριάτικη μπόρα και η χαλαζόπτωση.
Περισσότερες από 300 κλήσεις δέχθηκε η Πυροσβεστική για παροχή βοήθειας.
Δεκάδες τα παγιδευμένα στα νερά αυτοκίνητα.
Οι φωτο από την περιοχή των Αγίων Πάντων.



Με Έκτακτο Δελτίο Επιδείνωσης Καιρού η Διεύθυνση Πολιτικής Προστασίας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκηςμας ενημέρωσε για το ακόλουθο δελτίο καιρού, για σήμερα Πέμπτη (10-5-18) και αύριο Παρασκευή (11-5-18):

Ισχυρές βροχές και καταιγίδες που δεν αποκλείεται να συνοδεύονται από χαλαζοπτώσεις και ισχυροί άνεμοι προβλέπονται σήμερα Πέμπτη και αύριο Παρασκευή κατά περιόδους σε αρκετές περιοχές της χώρας.

Πιο αναλυτικά θα επηρεαστούν :

1. ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ (10-05-2018)

  1. Η Κεντρική Μακεδονία, η Θεσσαλία, οι Σποράδες και πιθανόν, η Εύβοια
  2. Μέχρι τις βραδινές ώρες, τα υπόλοιπα ηπειρωτικά
  3. Από τις απογευματινές ώρες, τα νησιά του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου.

2. ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (11-05-2018)

  1. Μέχρι τις βραδινές ώρες, η Κεντρική Μακεδονία, η Θεσσαλία, οι Σποράδες, η Εύβοια, τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα
  2. Τις μεσημβρινές και τις απογευματινές, τα υπόλοιπα ηπειρωτικά.


Παρακαλούμε για περισσότερες πληροφορίες να παρακολουθείτε τα καθημερινά τακτικά Δελτία Καιρού και την ιστοσελίδα της ΕΜΥ www.emy.gr




Έχει πλάκα η συζήτηση στη βουλή για την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια! Μια υπόθεση νεοσυντηρητισμού εμφανίζεται σαν μια τολμηρή νομοθετική πρωτοβουλία προοδευτισμού.

Αντί ο αριστερός-προοδευτικός πολίτης να νομοθετήσει με γνώμονα το  λεγόμενο «children’s Perspective», δηλαδή, πώς το κάθε παιδί βιώνει το ίδιο την ύπαρξή του και αναζητεί να ικανοποιήσει τις ιδιαίτερες ανάγκες του ασχέτως αν μεγαλώνει στο πλαίσιο της οικογένειας ή σε μια άλλη κοινωνική δομή-διαφορετικό θεσμό, νομοθετεί με το παρωχημένο παιδαγωγικώς «child Perspective», που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο τρόπος που ο ενήλικας αντιμετωπίζει το παιδί ως στοιχείο, συμπλήρωμα ή προέκταση της ταυτότητας, προσωπικότητας και ίσως ιδιαιτερότητάς του, ή απλώς ως ευαίσθητο κοινωνικό υποκείμενο που χρήζει προστασίας.

Έτσι, παρατηρώ αντιπροσώπους στο ελληνικό κοινοβούλιο που εμφανίζουν σαφή εικόνα ατόμων με διασπαστική διαταραχή της ταυτότητας ή διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας να ερίζουν ουσιαστικά για ένα άλλο θέμα που αφορά στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, λεσβιών, αμφιφυλόφιλων και τρανσντζεντερ-διεμφυλικών! Τελικώς, κατέληξε το κρίσιμο ζήτημα της ανάπτυξης του παιδιού σε ένα περιβάλλον που δεν θα διαταράσσει τις φυσιολογικά καλώς ενσωματωμένες λειτουργίες της προσωπικότητάς του ως καλά οργανωμένο όλον, να αντιμετωπίζεται σαν υπόθεση διακρίσεων (ή μη-διακρίσεων) ετερόφυλων και ομόφυλων ως προς το δικαίωμα στην αναδοχή.

Είναι σαν να μην υπάρχει εμπειρικό και θεωρητικό υλικό από ένα ευρύ φάσμα επιστημονικής έρευνας (childhood sociologycontextual-relational developmental psychologyinterpretative humanistic psychology and developmental pedagogy) και η ελληνική κοινωνία να βιώνει το πολιτικό δράμα της κοινοβουλευτικής και μιντιακής ψυχανάλυσής της στο δίπτυχο ετεροφυλόφιλος-ομοφυλόφιλος… Και στη μέση το παιδί! Το παιδί σαν προέκταση κάποιου τραυματισμένου Εγώ ενηλίκων. Το παιδί εμπόρευμα σαν σκυλάκι ή γατάκι! Το παιδί σαν σύμβολο ισότητας, ισονομίας και ομοιότητας μιας κατακερματισμένης στην αγορά κοινωνίας και μιας κατακερματισμένης από την αγορά ενήλικης προσωπικότητας που αναζητεί δικαίωση των σεξουαλικών και γενικότερα συμπεριφορικών παραγόντων που ορίζουν την  ελευθερία επιλογής τρόπου ζωής, μέσω της αναδοχής.

Ευτυχώς που υπάρχει στη βουλή και αυτός ο κύριος Θεοδωράκης για να τονίσει με γνώση ασφαλώς, πως δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια στην εξέλιξη! Ποια εξέλιξη; Όχι, ασφαλώς μιας προοδευτικής κοινωνίας που εστιάζει με σοβαρότητα στο «children’s Perspective», αλλά μιας άλλης αβάσταχτα νεοσυντηρητικής που εστιάζει στο μοίρασμα της εξουσίας (power sharing) μεταξύ ετεροφυλόφιλων και ομοφυλόφιλων με σημαίνον αυτή τη φορά όχι έναν θεσμό όπως για παράδειγμα ο γάμος, αλλά το παιδί.

O γάμος, αγαπητέ αναγνώστη, δεν με ενδιαφέρει, ούτε θα μπορούσα να κάνω κάτι για τη σύγχρονη διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας που εμφανίζουν αδιακρίτως ολοένα και περισσότεροι ετεροφυλόφιλοι και μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤ, σε σχέση με αυτόν. Το παιδί, ωστόσο, είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Είναι πράγματι σοβαρή υπόθεση, μόνον που δεν αντιμετωπίζεται έτσι από τον υποκριτή νομοθέτη. Βλέπεις δεν ψηφίζει το παιδί, δεν συναλλάσσεται το ίδιο το παιδί σε μια διευρυνόμενη αγορά που το καθιστά εμπόρευμα.

Το ζήτημα, λοιπόν, σε αυτή την υπόθεση δεν είναι αν ο κύριος Λοβέρδος «δεν πρόκειται να κάνει τα …ρεπό του Καμμένου», αλλά αν ο βουλευτής νομοθετεί υποκριτικά ως προς το παιδί, δίνοντας υποχρεωτικό «ρεπό» στη σύγχρονη παιδαγωγική…




Αν δεν έβλεπα το σημερινό πρωτοσέλιδο της Αυγής (με κύριο άρθρο: Για τα 200 χρόνια του Μαρξ - Επαναστάτης, Οραματιστής, Επίκαιρος) δεν θα είχα σκεφτεί πώς ο μαρξισμός από πολιτικό και κοινωνικό φιλοσόφημα θα μπορούσε να μεταβληθεί 200 χρόνια μετά τον θάνατο αυτού του μεγάλου στοχαστή σε κατεξοχήν νευρωτικό σύμπτωμα και αφήγημα!

«Το σύμπτωμα πρέπει να το ορίσουμε ως κάτι που σηματοδοτείται ως μια γνώση ήδη εκεί, σε ένα υποκείμενο που γνωρίζει ότι το αφορά, αλλά δεν γνωρίζει τι είναι», έλεγε οJacques Lacan, αλλά στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ συμβαίνει το παράδοξο το κόμμα να γνωρίζει τι είναι η ουσία και ίσως η παθολογία του μαρξισμού, αλλά να πιστεύει πως αυτή δεν αφορά στην πολιτική πρακτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην συγκυρία των μνημονίων!

Ο Lacan σε μια διάλεξή του στο Yale στα μέσα του 1970, έλεγε για τους νευρωτικούς: «Αυτό που αποκαλείται νευρωτικό σύμπτωμα είναι απλά κάτι που τους επιτρέπει να ζουν. Ζουν μια δύσκολη ζωή και προσπαθούμε να ελαφρύνουμε την δυσχέρειά τους. Μερικές φορές τους δίνουμε την αίσθηση ότι είναι κανονικοί. Ευτυχώς, δεν τους κάνουμε αρκετά κανονικούς για να καταλήξουν ψυχωτικοί». Έ, κάτι αντίστοιχο κάνουμε και εμείς, οι οποίοι από την σκοπιά της κριτικής θεωρίας στην πολιτική ανάλυση προσεγγίζουμε το φαινόμενο «πρώτη φορά αριστερά στην εξουσία» της Ελλάδας και της μεταδιπολικής Ευρώπης: Αντιμετωπίζουμε τους νευρωτικούς του μαρξισμού σαν κανονικούς μαρξιστές για να μην καταλήξουν με δική μας ευθύνη ψυχωτικοί!

Ωστόσο, μάλλον δεν βοηθήσαμε με τον σωστό τρόπο και ιδού σήμερα ο νευρωτικός του μαρξισμού να εμφανίζεται σαν κανονικός μαρξιστής που βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου οικονομικής και πολιτικής ανάγκης!

Πώς όμως τα καταφέρνουν οι μαρξιστές του ΣΥΡΙΖΑ να θεωρούν τους εαυτούς τους κανονικούς αριστερούς; Απλώς βλέπουν την ψυχωτική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από παραισθήσεις και αυταπάτες προοδευτικής, κοινωνικής πολιτικής ως σύμπτωμα του Άλλου που συμβαίνει να είναι ο σύντροφός τους ή ακόμη ο άλλος τους Εαυτός. Και έτσι έχει μάλλον δίκιο ο Alain Miller όταν ισχυρίζεται πως στην ψύχωση το σύμπτωμα είναι πάντα του Άλλου, το σύμπτωμα αποδίδεται στον Άλλο, ο ψυχωτικός γνωρίζει ότι το σύμπτωμα είναι του Άλλου και έτσι αυτός δεν μπορεί παρά να είναι κανονικός εφόσον είναι ο Άλλος που έχει το σύμπτωμα και όχι ο ίδιος!

Υπάρχει θεραπεία; Όχι, δυστυχώς, όσο το σημαινόμενο της λεγόμενης μνημονιακής πολιτικής είναι του Άλλου, ή του «άλλου μας εαυτού» που νομιμοποιείται πολιτικώς και δικαιολογείται υπαρξιακώς από το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης εντός του οποίου ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά.

Μα τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ; Απλώς κατέστρεψε την (προηγούμενη) πολιτική του ρητορεία για να σώσει την χώρα, λένε τα στελέχη του. Είναι κακό αυτό ή τέλος πάντων, αυτό δεν είναι το μικρότερο κακό; Ρωτούν ρητορικώς! Εγώ δεν θα το όριζα καν ως «κακό». Παθολογικό είναι, αποδίδοντας μια μορφή μαρξιστικής νεύρωσης, η οποία μέσα από την εμπειρία της κυβερνητικής οντολογίας και λειτουργίας μπορεί να καταλήξει σε σοβαρή ψύχωση στο πλαίσιο αναφοράς του μαρξισμού, στο βαθμό που χαθεί η εξουσία.

Όταν ο μαρξισμός καταλήγει να είναι ένα αφήγημα της εξουσίας για την εξουσία, αποτελεί μορφή και έκφραση νεύρωσης. Το να κουβεντιάζουμε με τους όρους του ενώ ασκούμε - και ασκούμαστε σε - μια νεοφιλελεύθερη πολιτική, την οποία υποσχόμαστε να αναθεωρήσουμε, στο βαθμό που αυτή ολοκληρωθεί και παράγει το κοινωνικό της αποτέλεσμα σύμφωνα με το πρόγραμμα προσαρμογής της Ελλάδας, προϊδεάζει για την μορφή της ψύχωσης που θα εκδηλωθεί εάν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει την κυβερνητική εξουσία.

Τελικώς, 200 χρόνια μετά τον θάνατο του Μαρξ, ο μαρξισμός από το σοβαρότερο και δυναμικότερο κοινωνικό και πολιτικοοικονομικό αφήγημα του περασμένου αιώνα μέχρι τις μέρες μας, καταλήγει να είναι μια όμορφη ιστορία για ψυχανάλυση και μια αφορμή για ψυχανάλυση των ψυχαναλυτών του, στο βαθμό που αυτοί αναλαμβάνουν την εκτέλεση ή υποστήριξη προγραμμάτων προσαρμογής του καπιταλισμού στο νεοφιλελεύθερο πρότυπο, την ώρα που οι ίδιοι με πάθος συνεχίζουν να το καταδικάζουν ασφαλώς!...



του Peter Korzun, Zero Hedge, Strategic Culture, 4-5-18

[Το κατωτέρω άρθρο απαριθμεί διεξοδικά και περιγράφει «τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ευρώπη και στην Συρία», για τα οποία η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη -επικεντρωμένη σε οικεία τυραννικά προβλήματα- έχει  σποραδική, συγκεχυμένη ή συστηματικά στρεβλωμένη εικόνα και επομένως τελεί σε σχεδόν πλήρη άγνοια για το ότι γύρω της εξελίσσεται μια κατάσταση όπου «και ένας σπινθήρας αρκεί για την ανάφλεξη σύρραξης στην Ευρώπη». 
Σε συμπλήρωση των απόλυτα πειστικών στοιχείων που παραθέτει ο συντάκτης του άρθρου, ήρθαν χθες οι δηλώσεις, από την Σόφια, της Μαργαρίτας Μογκερίνι, αρμόδιας επί των Εξωτερικών της Κομισιόν, ότι συζήτησαν επέκταση του Σένκεν (κατάργηση των συνόρων) για τις στρατιωτικές δυνάμεις και βελτιώσεις υποδομών (διεύρυνση οδικών και σιδηροδρομικών δικτύων και γεφυρών), για την γοργή μετακίνηση τανκς και βαρέων στρατιωτικών οχημάτων, όπως το είχε ζητήσει ο Αμερικανός Διοικητής του ΝΑΤΟ προ μηνός.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Μάιος  από πολλά χρόνια συνδέεται  με την Ημέρα της Νίκης. Τα αισθήματα του «ποτέ ξανά» ήταν πανίσχυρα πριν 73 χρόνια, το 1945, όταν ιδρύθηκε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Από τότε η Ευρώπη  κατέβαλε πολύ μεγάλες προσπάθειες για την δημιουργία ενός μοναδικού συστήματος ασφάλειας για την αποτροπή ενόπλων συρράξεων. Δεν ήταν ποτέ τέλειο, αλλά λίγο-πολύ λειτούργησε. Άλλες ήπειροι συνήθιζαν να το κοιτούν με φθόνο και προσπαθούσαν να συγκροτήσουν και αυτές το δικό τους σύστημα ασφάλειας.
Πολλαπλές συμφωνίες ισχύουν ακόμη και λειτουργούν για την αποτροπή των χειρότερων ενδεχομένων, αλλά σήμερα μοιάζουν να είναι λησμονημένες και να αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν τον αντικειμενικό στόχο τους. Αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο Μάιος 2018 θα ήταν ένας μήνας τρικλίσματος στο χείλος του πολέμου, με τους εμπειρογνώμονες να προσπαθούν να μαντέψουν πότε θα αναφλεγεί, πόσο θα επεκταθεί και πόσα κράτη θα εμπλακούν. Η εικόνα τρομάζει, αλλά εκεί βρισκόμαστε. Από τις χειρότερες μέρες του Ψυχρού Πολέμου ποτέ η κατάσταση δεν ήταν τόσο τεταμένη .
Στις 2 Μαΐου άρχισαν στην Εσθονία και στην Λεττονία τα μεγαλύτερα στρατιωτικά γυμνάσια του ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκαν στις Βαλτικές Χώρες από το 1991, με συμμετοχή 3000 ανδρών από 16 χώρες. Θα διαρκέσουν έως τις 14 Μαΐου. Η Εσθονία και η Λεττονία συνορεύουν με την Ρωσική Ομοσπονδία. Στην Λεττονία θα διεξαχθούν πέντε στρατιωτικά γυμνάσια τον Μάιο και Ιούνιο. ΄Ολη αυτή η δραστηριότητα είναι αρκετά εντατική για να  ερμηνεύεται σαν προετοιμασία πολέμου  από την Μόσχα.
Tον Ιούνιο θα διεξαχθούν δυο μεγάλης κλίμακας στρατιωτικά γυμνάσια BALTOPS  και Sabre Strike 2018 (χτύπημα σπάθης) στις Βαλτικές Χώρες. Η Ευρώπη θα φιλοξενήσει μιαν αμερικανική ταξιαρχία τεθωρακισμένων –μια δύναμη τουλάχιστον 4.000 ανδρών, 90 τανκς Abrams, οχήματα μάχης Bradley, 18 αυτοκινούμενα πυροβόλα Paladin και άλλα οχήματα.
Στην Πολωνία θα πραγματοποιηθούν το καλοκαίρι τα μεγαλύτερα ποτέ γυμνάσια του ΝΑΤΟ Anakonda 2018. Πρόκειται για το μεγαλύτερο γεγονός που οργανώνει η συμμαχία από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και θα συγκεντρώσει περί τους 100.000 στρατιώτες, 5.000 οχήματα, 150 αεροπλάνα και ελικόπτερα και 45 πολεμικά σκάφη. Τόσο τεράστια δύναμη ασφαλώς θα θορυβήσει την Ρωσία. Το ΝΑΤΟ εντατικοποίησε τον περασμένο μήνα την αεροπορική αστυνόμευση. Η Δυτική Συμμαχία θα πραγματοποιήσει  εφέτος στην Ευρώπη 80 μικτές ασκήσεις προετοιμασίας ενός πολέμου με την Ρωσία.
Αυτή η εντατικοποίηση των γυμνασίων συμβαίνει σε περίοδο όπου η σύγκρουση στο Ντομπάς της Ουκρανίας αναζωπυρώνεται. Η κλιμάκωση των εντάσεων ακολουθεί τις αμερικανικές παραδόσεις αντιαρματικών πυραύλων Javelin στον ουκρανικό στρατό. Είναι η πρώτη φορά που οι Αμερικανοί  τον εφοδιάζουν με φονικά όπλα.
Την  1η Μαΐου το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε ότι η στρατιωτική επιχείρηση τη Συρία περνά σε νέα φάση. Θα συμμετάσχουν ο υπό αμερικανική διοίκηση συνασπισμός δυνάμεων SDF και οι μυστηριώδεις «τοπικοί εταίροι». Αναφέρει ότι θα έχουν ρόλο επίσης η Τουρκία, το Ισραήλ, η Ιορδανία, το Ιράκ και ο Λίβανος. Οι Τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» δεν υπήρξαν ουσιαστικό πρόβλημα για την Βυρηττό, αλλά τώρα είναι πολύ πιθανό ο Λίβανος να καταστεί νέο πεδίο μάχης, όπου θα εμπλακούν πολλοί δρώντες και ειδικότερα το Ισραήλ και το Ιράν.
Επίσημα η αποστολή είναι να σαρωθούν τα υπολείμματα των Τζιχαντιστών του Ι.Κ., αλλά αυτός ο ισχυρισμός δεν πρέπει να παίρνεται στα σοβαρά. Τα απομεινάρια του Ι.Κ. είναι ασήμαντα και μπορούν να εξουδετερωθούν χωρίς την βοήθεια του αμερικανικού συνασπισμού. Η κατάσταση στη Συρία είναι πλέον πολύ εκρηκτική και οι ΗΠΑ έχουν κορυφώσει τις εντάσεις, αντί να αποσυρθούν από την Συρία, όπως έλεγε πως ήθελε ο πρόεδρος Τραμπ. Μια ευρύτερη σύρραξη φαίνεται να περιμένει στην γωνία. Ο αμερικανικός συνασπισμόςSDF και οι συριακές δυνάμεις ήρθαν πρόσφατα σε άμεση σύγκρουση – εξέλιξη πολύ ανησυχητική που συνέπεσε με ισραηλινούς βομβαρδισμούς εναντίον συριακών και ιρανικών δυνάμεων στο έδαφος της Συρίας.
Αυτές οι πολεμικές προετοιμασίες συμπίπτουν με τις κατηγορίες του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου κατά του Ιράν, ότι δήθεν παραβιάζει την πυρηνική συμφωνία. ( Σημ: Διαψεύστηκαν από τον αρμόδιο οργανισμό του ΟΗΕ). Οι ΗΠΑ έσπευσαν να ισχυριστούν ότι τα στοιχεία (που παρουσίασε ο Νετανιάχου) «δεν επιδέχονται αμφισβήτηση».
Το ισραηλινό κοινοβούλιο ψήφισε εξουσιοδότηση στον πρωθυπουργό να κηρύξει πόλεμο ή να διατάξει μείζονα στρατιωτική επιχείρηση χωρίς προηγούμενη έγκριση του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας.
Στις 12 Μαΐου, ο Πρόεδρος Τραμπ αναμένεται να ακυρώσει την αμερικανική  υπογραφή στην πολυμερή συνθήκη για τα πυρηνικά του Ιράν και στις 14 του μηνός  να πραγματοποιήσει μιαν θεαματική επίσκεψη στο Ισραήλ για την μετεγκατάσταση της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Η τελετή των εγκαινίων μοιάζει σαν ο κατάλληλος χρόνος και τόπος για να ανακοινώσει νέα μέτρα εναντίον του Ιράν –μιας χώρας που συνεργάζεται στενά με την Ρωσία, στην Συρία και αλλού.
Όλα αυτά τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ευρώπη και στην Συρία έχουν ευθείς αντικτύπους στην ρωσική ασφάλεια και ένας σπινθήρας αρκεί για την ανάφλεξη σύρραξης στην Ευρώπη.
Τα χωρίς τέλος γυμνάσια του ΝΑΤΟ και άλλες επιχειρήσεις που διεξάγονται δίπλα στα σύνορα της Ρωσίας αποτελούν ακραία πρόκληση. ΄Ενας πόλεμος κατά του Ιράν στην Συρία φαίνεται σχεδόν βέβαιος. Και δοθέντος ότι ρωσικές δυνάμεις είναι ανεπτυγμένες κοντά στις ιρανικές, είναι σχεδόν αδύνατο να χτυπηθούν ιρανικές ή συριακές θέσεις χωρίς να εξαναγκαστούν οι Ρώσοι στρατιωτικοί να πάρουν μέτρα αυτοάμυνας. ΄Ένα πλήγμα κατά των ιρανικών δυνάμεων μπορεί να περιοριστεί, αλλά μια στρατιωτική εκστρατεία εναντίον τους θα θέσει αναπόφευκτα σε κίνδυνο το ρωσικό προσωπικό. Οι Ρωσία διαθέτει μερικές πολύ ισχυρές δυνάμεις στην Συρία και αυτός θα πρέπει να είναι ένας πολύ σοβαρός συντελεστής σε οποιοδήποτε σχέδιο πολέμου.
Οι εντάσεις έχουν επιταθεί στην Ευρώπη και μια ευρύτερη σύρραξη μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή την Συρία. Σε καμιά περίπτωση δεν θα είναι η Ρωσία εκείνη που θα έχει προκαλέσει τις καταστάσεις που απειλούν να οδηγήσουν σε γενική σύρραξη.