του Σπύρου Κουζινόπουλου

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι, κατά το Σύνταγμα, ο αρχηγός του κράτους, ο ρυθμιστής τού Πολιτεύματος και ο θεματοφύλακας της Συνταγματικής τάξης για την αποτροπή οποιασδήποτε εκτροπής. Και παρά τις περιορισμένες αρμοδιότητες που διαθέτει, λειτουργεί ως εκπρόσωπος της εθνικής ενότητας και ως διεθνής παραστάτης της χώρας.

Εξάλλου και στον όρκο που δίνει ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεσμεύεται ότι «θα φυλάσσει το Σύνταγμα και τους νόμους, θα μεριμνά για την πιστή τους τήρηση, θα υπερασπίζει την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας, θα προστατεύει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και θα υπηρετεί το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού».

Υπό αυτή την έννοια, η σημερινή επίσκεψη του Πρόεδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου στη Νέα Μηχανιώνα, για να παραστεί στις εκδηλώσεις για την εορτή της Παναγίας της Μηχανιώτισσας, αποτελεί ένα εξαιρετικό γεγονός και ως τέτοιο πρέπει να το επισημάνουμε και να το χαιρετίσουμε. Η σημαντική αυτή επίσκεψη, περιποιεί ιδιαίτερη τιμή για ολόκληρη την περιοχή μας, καθώς για πρώτη φορά στα χρονικά, επισκέπτεται Πρόεδρος Δημοκρατίας το Δήμο Θερμαϊκού και γενικότερα την ανατολική Θεσσαλονίκη.

Η παρουσία του ρυθμιστή του πολιτεύματος στην περιοχή μας, υπενθυμίζει για μία ακόμη φορά την ανάγκη όλοι, από όποια θέση κι αν βρισκόμαστε, να διαφυλάττουμε το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας, τα ιδεώδη και τις αξίες που απορρέουν από αυτό.

Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τον άνθρωπο Προκόπη Παυλόπουλο μέσω ενός κοινού μας φίλου, του αείμνηστου καθηγητή της Νομικής του ΑΠΘ, Παύλου Πετρίδη, πριν ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας ασχοληθεί με την πολιτική, ακόμη από την εποχή που ακολουθούσε ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Και αργότερα, μετά το 2007, όταν ως υπουργός Εσωτερικών είχε αναλάβει και την εποπτεία των δημόσιων ΜΜΕ, να συνεργαστώ κάποιες φορές μαζί του, εγώ ως Γενικός Διευθυντής τότε του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων.
Έτσι, μου δόθηκε η δυνατότητα να διαπιστώσω από κοντά όχι μόνο την επιστημονική του κατάρτιση, την πραότητα του χαρακτήρα του και το αψεγάδιαστο ήθος του, αλλά και τη βαθειά του προσήλωση στους θεσμούς και τα ιδανικά της Ελευθερίας, του Ανθρωπισμού, της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας.

Με βάση όλα αυτά, η δημοτική μας παράταξη «Συμπολιτεία Θερμαϊκού»,  επικρότησε την πρόσκληση που του απηύθυνε ο δήμαρχος Θερμαϊκού κ.Μαυρομάτης να επισκεφθεί το Δήμο μας και χαιρέτισε θερμά την αναγόρευσή του ως επίτιμου δημότη του δήμου Θερμαϊκού.

Ταυτόχρονα όμως, δεν μπορεί να μην εκφράσει κανείς την ένστασή του για τις πολυέξοδες εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων που με αφορμή αυτό το γεγονός, οργάνωσε η δημοτική αρχή. Σε μία εποχή σκληρής λιτότητας που οι περισσότεροι συμπολίτες μας δοκιμάζονται από τις ολέθριες επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, θεωρούμε επιεικώς ως υπερβολή, τη διάθεση ποσού  14.000 ευρώ και πλέον για γεύματα και άλλες τέτοιου είδους δραστηριότητες.

Επίσης, με την ευκαιρία, θέλουμε να επισημάνουμε ότι καλές είναι οι αναφορές στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στο δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας, θα πρέπει όμως την προσήλωσή μας στις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας να την εφαρμόζουμε σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής, σε όλες τις δραστηριότητές μας.

Δεν μπορεί για παράδειγμα να ομνύουμε στη Δημοκρατία και την ίδια στιγμή να φιμώνουμε την αντιπολίτευση στο δημοτικό συμβούλιο, να παρεμποδίζουμε την ελεύθερη διατύπωση των απόψεών της και να την αποκλείουμε από όλες τις δημοτικές επιχειρήσεις.


Και κάτι τελευταίο: Αν θέλουμε να διαφυλάξουμε το κύρος του Δήμου Θερμαϊκού και του θεσμού της τιμητικής διάκρισης «Κλειδί της Πόλης» που  επιδώσαμε σήμερα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα πρέπει στο μέλλον να μην επαναληφθεί ανάλογη επίδοση, πλην άκρως εξαιρετικών περιπτώσεων κι εκείνο σε κορυφαίες προσωπικότητες (π.χ. Οικουμενικός Πατριάρχης κλπ).

Με παρουσία πολιτικών, θρησκευτικών και στρατιωτικών εκπροσώπων έγινε η τελετή ανακήρυξης του προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου σε επίτιμο δημότη του Δήμου Θερμαϊκού.
Στην αντιφώνηση του, και μετά την προσφώνησή του από τον Δήμαρχο κ. Γιάννη Μαυρομάτη, ο κ. Παυλόπουλος σημείωσε πως η Ελλάδα στηρίζει ανεπιφύλακτα τη συνταγματική νομιμότητα στην Τουρκία και είναι "γέφυρα" ειρήνης και φιλίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Μάλιστα τόνισε ότι αποτελεί εθνικό χρέος το να μην λησμονούμε τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, και αυτή η αναφορά δεν γίνεται για λόγους εκδίκησης, αλλά γιατί μόνον η άσβεστη μνήμη και αυτών των Γενοκτονιών μπορεί να γίνει οδηγός μέσα στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα της τρομοκρατίας.

Ο κ. Παυλόπουλος ευχαρίστησε για την τιμή που του γίνεται, λέγοντας ότι δεν αφορά το πρόσωπο του αλλά τον θεσμό του προέδρου της Δημοκρατίας.
Αναφέρθηκε στον αφανισμό των Ελλήνων της Μηχανιώνας της Κυζίκου στη Μικρά Ασία το 1922, περιέγραψε πως όσοι γλύτωσαν πήραν το δρόμο της προσφυγιάς με ένα ατμόπλοιο κι έφτασαν έξω από τη Θεσσαλονίκη, όπου έχτισαν τη Νέα Μηχανιώνα. Μαζί τους μετέφεραν και την ιερή εικόνα της Παναγίας, που ονομάστηκε Παναγία η Μηχανιώτισσα και έγινε η Παναγία της Προσφυγιάς.


Δεν παρέλειψε ο κ. Παυλόπουλος να αποδώσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον ιδρυτή της Νέας Μηχανιώνας Μαργαρίτη Ευαγγελίδη, τον οποίο χαρακτήρισε "πνευματικό φάρο" του Ελληνισμού και έκανε μνεία στο έργο και την προσφορά του.



του ακτιβιστή

Προσφυγή καταθέτει η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Θερμαϊκού κατά της απόφασης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης με την οποία "σταμάτησε" την έκδοση του εντύπου "Θερμαϊκός". Ενός εντύπου που συγκέντρωσε τα "πυρά"  πολλών δημοτών μιας και λειτούργησε, στα 10 τεύχη που έχουν ήδη εκδοθεί, ως προπαγανδιστική εφημερίδα της διοίκησης του Δήμου.

Ως γνωστό (πριν ακριβώς ένα μήνα) ακυρώθηκε από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας Θράκης η απόφαση  έκδοσης ενημερωτικού προπαγανδιστικού εντύπου προβολής του Δημάρχου με το σκεπτικό πως: " "Η προβολή του έργου και των δράσεων της δημοτικής αρχής με έντυπο υλικό, δεν προβλέπεται από διάταξη νόμου ούτε εξυπηρετεί λειτουργικές ανάγκες του Δήμου ούτε, τέλος, 3 συντελεί στην εκπλήρωση των σκοπών και της αποστολής του, όπως αυτή προσδιορίζεται στο άρθρο 75 του ν. 3463/2006 «Κύρωση του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων»".



Μ' αυτή την απόφασή του ο ελεγκτικός φορέας έβαλε φραγμό στην κατασπατάληση 50.000 ευρώ για λεζάντα του Δημάρχου και της Διοίκησής του.

Η διοίκηση παραδόξως εξέδωσε και 10ο φύλλο μετά την απόφαση (;) δείχνοντας την πρόθεσή της να συνεχίσει την "ενημέρωση" των δημοτών.

Η οικονομική επιτροπή παράλληλα, ως είχε δικαίωμα εντός τριάντα ημερών  προσέφυγε   κατά της απόφασης. Και αυτό ακριβώς το έκανε θεωρώντας προφανώς  επιβεβλημένη της έκδοση του εντύπου, μετά από εισήγηση του νομικού της συμβούλου, αλλά και της εμμονής λόγω της δημοσιογραφικής φιλοδοξίας του δημάρχου και των μελών της διοίκησής του.

Αναμένεται η απόφαση επί της ενστάσεως  του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης.

Η απόφαση προσφυγής στη διαύγεια, εδώ  

Επειδή πολλοί αναρωτιέστε πόσο θα κοστίσει η αυριανή επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας στη Μηχανιώνα ...
Όπως προκύπτει από απόφαση του Δημάρχου Θερμαϊκού κ. Γιάννη Μαυρομάτη (που αναρτήθηκε στη διαύγεια - η απόφαση εδώ) η δεξίωση στην Καψαλάκειο θα επιβαρύνει τον προϋπολογισμό του Δήμου με 6.000 €.
Όπως διαβάζουμε: "Η απευθείας ανάθεση της «Υπηρεσίας ∆εξίωσης του Προέδρου της Ελληνικής ∆ηµοκρατίας στα πλαίσια Τοπικής Εορτής, (εορτή Αποδόσεως Κοιµήσεως της Θεοτόκου). Η ως άνω εκδήλωση θα πραγµατοποιηθεί στην Καψαλάκειο Πολιτιστική Στέγη της ∆.Κ.Ν. Μηχανιώνας στις 22/8/2016 και είναι συνολικής δαπάνης 6.000,00 € συµπεριλαµβανοµένου Φ.Π.Α. Ανατείθεται στην εταιρεία «ΡΕΤΣΕΛΗΣ ΚΩΝ.∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ & ΡΕΤΣΕΛΗΣ ΚΩΝ.ΘΕΟΛΟΓΟΣ Ο.Ε» , ΕΞΟΧΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ".

Φυσικά και η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου είχε προεγκρίνει ποσό 14.000 € συνολικά, ήτοι:
Ενέκρινε τη δαπάνη  ποσού 7.000,00 €  με τίτλο «Λοιπές δαπάνες Δημοσίων σχέσεων» και
Επίσης ενέκρινε  δαπάνη  ποσού 7.000,00 €   με τίτλο «Δαπάνες δεξιώσεων και εθνικών ή τοπικών εορτών».
Φανταζόμαστε πως η μια χρέωση θα είναι για το μπουφέ στην καψαλάκειο και η άλλη για το "τραπέζωμα" παρά θιν' αλός
Η σχετική απόφαση εδώ

Ο ∆ήµος Θέρµης πρόκειται να προβεί σε απευθείας ανάθεση της εργασίας «Αποµαγνητοφώνηση πρακτικών ∆Σ ετών 2016-2017», προϋπολογισµού 14.880,00 € (συµπεριλαµβανοµένου του ΦΠΑ). 

Καλούνται όλοι οι ενδιαφερόµενοι να καταθέσουν τις προσφορές τους µέχρι την Παρασκευή 26/08/2016 στο γραφείο πρωτοκόλλου στο ∆ηµαρχείο Θέρµης αφού πρώτα επικοινωνήσουν ηλεκτρονικά µε το Γραφείο Προµηθειών, στην ηλεκτρονική διεύθυνση που αναφέρεται παρακάτω, προκειµένου να τους αποσταλεί η σχετική µελέτη. 

Αρµόδια υπάλληλος Χρυσάφω Τσολάκη, τηλ. 2310478018 ∆ευτέρα έως Παρασκευή 8:00-14:00, ηλ. ταχυδροµείο c.tsolaki@thermi.gov.gr, τηλεοµοιοτυπία (φαξ) 2310478046.

Τι σου φταίνε οι έλληνες αθλητές που αρίστευσαν στην Ολυμπιάδα και τους εξευτελίζεις κατ’ αυτόν τον τρόπο, κλέφτη της επιτυχίας, της τιμής και του κόπου των άλλων;  
Τι σας φταίνε, βρε απατεώνες, τα παιδιά που αξιώθηκαν μεταλλίων στην Ολυμπιάδα και τα χρησιμοποιείτε σαν μέσα για να ντοπάρετε απολύτως φαντασιακά και χυδαία το κοινό σας με εθνικοπατριωτικό σωβινισμό; Δεν σας φτάνει το ποδόσφαιρο; Ποιο ποδόσφαιρο! Ελλείψει ικανού ποδοσφαίρου και εξαφανίσεως της «dream team», πρέπει να τοποθετήσετε κάτω από την μπάρα αυτές τις ελληνίδες αθλήτριες και αυτούς τους αθλητές που δεν κατασκευάστηκαν για να σηκώσουν τα ασήκωτα βάρη μιας χρεοκοπημένης πολιτισμικώς και οικονομικώς, μεταφορικώς και κυριολεκτικώς, πολιτικής κοινότητας;
Δεν είναι εκπρόσωποι του λαού και αντιπρόσωποι του έθνους αυτές και αυτοί οι έλληνες που διακρίθηκαν στο Ρίο! Δεν εκφράζουν μια φανταστική ελληνική φυλή, ούτε είναι το αντιπροσωπευτικό δείγμα του φαντασιακού εθνικού γονιδίου μας. Δεν ευθύνονται για την μετατροπή του ελληνικού κράτους σε Υποτελή Πολιτεία και δεν θα μπορούσαν ποτέ αυτοί να εμπνεύσουν σε έναν αγώνα αποκατάστασης της σοβαρά διαταραγμένης δημοκρατίας και οικονομίας της Ελλάδας. Άλλοι θα έπρεπε και θα μπορούσαν! Άλλων είναι αυτή η δουλειά, αλλά δυστυχώς αυτοί οι άλλοι από το πολιτικό σύστημα, τον επιχειρηματικό, μιντιακό και ακαδημαϊκό χώρο αναζητούν υποκατάστατα ντοπαρίσματος και σαχλαμαρίζουν περί αριστείας, προάγοντας διαρκώς το «λούφα και παραλλαγή». Σε αυτό και μόνον αριστεύουν εκείνοι που έχουν την ευθύνη για την εθνική (κοινωνική και κρατική) αναδιοργάνωση σε ποιοτικά υψηλότερο επίπεδο.
Δεν σήκωσαν οι έλληνες ολυμπιονίκες στο Ρίο την Ελλάδα υψηλότερα! Τον εαυτό τους και μόνον «σήκωσαν», δίχως οι περισσότεροι από αυτούς να κρύψουν τα πατριωτικά τους συναισθήματα. Καθόλου κακό δεν είναι αυτό. Καθόλου κακό δεν είναι ένας έλληνας αθλητής να νοιώθει και να εκφράζεται ως πατριώτης. Κανείς όμως από αυτούς σε αυτήν ειδικά την Ολυμπιάδα δεν μίλησε μετά την μεγάλη προσωπική επιτυχία του, με όρους εθνικοπατριωτικού σωβινισμού. Κανείς! Και στις περισσότερες περιπτώσεις υπήρξε έκφραση αντιρατσιστικής παιδείας και πολιτισμικής καλλιέργειας. Δεν θέλω στο σημείωμα αυτό να διακρίνω κάποιους από αυτούς τους ολυμπιονίκες, απλώς νοιώθω την ανάγκη να επισημάνω πως ειδικά αυτοί οι έλληνες πρωταθλητές υπήρξαν έντιμοι, ειλικρινείς, σοβαροί, ευαίσθητοι και σε καμία περίπτωση καραγκιόζηδες.
Αυτό φαίνεται πως δεν εξυπηρετεί το πολιτικό και μιντιακό σύστημα που παράγει και αναπαράγει διαρκώς καραγκιόζηδες και βάλθηκαν να μετουσιώσουν στο μυαλό των υπολοίπων ελλήνων και αυτούς τους αγωνιστές στο χώρο τους, σε κάτι όμοιο με τους ίδιους. Έλα, όμως, που δεν είναι ίδιοι αυτοί με αυτούς που «υπερ-τιμούν» και «υπερ-δοξάζουν» σήμερα, επιχειρώντας να ταυτίσουν την δική τους φτήνια με την αξία των Άλλων μέσα στο κοινωνικοπολιτικό ανταλλακτήριο της ελληνικής κοινωνίας!  
Η επιχείρηση σύνδεσης της αναφερόμενης ταυτότητας παραγόντων της πολιτικής, οικονομικής και κυρίως μιντιακής έκφρασης με την ταυτότητα των ολυμπιονικών μας είναι μία σφοδρά ανήθικη συμπεριφορά, η οποία πράγματι χαρακτηρίζει εκείνους που τις τελευταίες δεκαετίες αγωνίστηκαν για να μετατρέψουν το «λούφα και παραλλαγή» σε εθνικό μας ιδεολόγημα και αναμφισβήτητη κοινωνική πρακτική (ρεαλισμός).
Και κάτι για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον οποίο συμβουλεύουν μάλλον μετριότητες που πιστεύουν πως έχουν την ικανότητα να ταυτίσουν με την αριστεία την δική τους «λούφα και παραλλαγή», συνεχίζοντας να κατασκευάζουν απολύτως πλαστές, αν και θρασείες και ανασφαλείς στην πραγματικότητα, αναφερόμενες ταυτότητες. Στην Ελλάδα, κύριε Μητσοτάκη, το πρόβλημα δεν είναι «η αμφισβήτηση της αριστείας, των ικανών και των άξιων», αλλά η ανήθικη χρησιμοποίηση αυτών για «ντοπάρισμα» και μπίζνες, όπως και ο αποκλεισμός, η «προβληματικοποίηση» και η μαφιόζικη υπονόμευση κάθε αξίας και άξιου. Προτού, λοιπόν, αναφερθείτε ξανά στο ζήτημα, φροντίστε να αποσαφηνίσετε τα κριτήρια της προσωπικής σας τουλάχιστον αξιολόγησης, καθώς ελλείψει αντικειμενικών κριτηρίων, η τιμή διαμορφώνεται πλέον αντιστρόφως ανάλογα με την αξία. Αυτό δεν είναι που προκάλεσε την ελληνική φούσκα; Σκεφτείτε το!...


Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
“Ιδιωτικά λεωφορεία με χρήματα του Δημοσίου”, είναι ο τίτλος του άρθρου της Εφημερίδας των Συντακτών, που τεκμηριώνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των επιβατών των αστικών συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης, χαρακτηρίζει κακή έως πολύ κακή τη συγκοινωνιακή εξυπηρέτηση που παρέχει ο γενναία επιδοτούμενος Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ). Σημειώνεται, μάλιστα, στο ίδιο άρθρο, ότι για την περίοδο 1/1/2012 έως 30/6/2014, μέσα στην καρδιά της κρίσης δηλαδή, οι ιδιώτες μέτοχοι του ΟΑΣΘ εισέπραξαν μερίσματα ύψους 42 εκατομμυρίων ευρώ, όσα περίπου θα εισπράξει το ελληνικό Δημόσιο από την επονείδιστηαγοραπωλησία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ . Τώρα, οι λεωφορειούχοι που τα προηγούμενα χρόνια εισέπρατταν το ζεστό παραδάκι ανέμελα, ισχυρίζονται ότι δεν έχουν να πληρώσουν τους οδηγούς τους, επειδή η στάση των πληρωμών του Δημοσίου, φαίνεται ότι άρχισε να τους πονάει και αυτούς.

Ο αρμόδιος υπουργός, πάντως, έσπευσε να παρέμβει στη φασαρία που κάνουν οι λεωφορειούχοι, που άφησαν μάλιστα τη Θεσσαλονίκη χωρίς αστικές συγκοινωνίες, με ένα άρθρο του στο left.gr, με τίτλο, «Όλη η αλήθεια για τα ψέμματα του ΟΑΣΘ».

Όλη η αλήθεια, από τα γραφόμενα του ιδίου, είναι ότι ο κ. υπουργός έχει εγκρίνει την καταβολή των οφειλών προς τον ΟΑΣΘ, και όπως διαβεβαιώνει, έχουν αποπληρωθεί μέχρι κεραίας τα χρωστούμενα, βάσει των λεόντειων συμφωνιών που είχαν υπογράψει οι προηγούμενοι.

Και καλά οι προηγούμενοι, η πρεμούρα τους να καλύψουν την πελατεία τους, ήταν δεδομένη. Όλοι ξέρουμε ότι οι άδειες των λεωφορείων, πάντα δίνονταν σε κομματάρχες και σε χειροκροτητές των πολιτικών «σωτήρων» της δεκαετίας του 1950 και του 1960. Μπορεί να έγινε και καμιά επέκταση του κύκλου των προνομιούχων και στη δεκαετία του 1970, του 1980 ή του 1990, αλλά τρέχα γύρευε. Μικρή σημασία έχει, άλλωστε, τώρα που αποδείχτηκε περίτρανα από την κατάντια μας, πόσο ίδιοι ήταν στην κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, οι πράσινοι και οι βένετοι που εναλλάσσονταν στην εξουσία όλα αυτά τα χρόνια.

Από ετούτους εδώ όμως, που αυτοχαρακτηρίζονται αριστεροί και διατείνονται ότι κόπτονται για την κοινωνική δικαιοσύνη, κάποιοι περίμεναν, και συνεχίζουν να περιμένουν, διαφορετικά πράγματα.

Όπως και να ‘χει το πράγμα, αυτό που θα περίμενε κανείς, ανάμεσα στα πολλά που παραθέτει ο κ. υπουργός στην κρίση μας, θα ήταν να μας πει πόσα μερίσματα έχουν εισπράξει για το 2015 ή τι προβλέπεται να εισπράξουν για το 2016, επί υπουργίας του δηλαδή, οι λεωφορειούχοι μέτοχοι του ΟΑΣΘ.

Δυστυχώς όμως, δεν του περίσσεψαν δυο κουβέντες του κ. υπουργού στη μακροσκελή επιστολή του, για να μας εξηγήσει γιατί δυο σχεδόν χρόνια τώρα, δεν έχει μεριμνήσει για να επαναδιαπραγματευθεί τη λεόντειο σύμβαση, υπέρ του πτωχευμένου μας Δημοσίου, το οποίο για να ισοσκελίσει τους λογαριασμούς του, αναγκάζεται να κόβει το ψωμί των παιδιών και τα φάρμακα των γερόντων.

Δεν του περίσσεψαν δυο κουβέντες, παρόλο που είχε αυτήν την υποχρέωση, απέναντι στον ελληνικό λαό που υποφέρει από τις συνεχείς περικοπές στα εισοδήματά του και από την αενάως και παραλόγως αυξανόμενη φορολογία.

Μπορεί να σπεύσουν πάλι οι καλοθελητές, να επικαλεστούν εκείνη τη γνωστή και μη εξαιρετέα σκρόφα, την ΤΙΝΑ, και να πουν πάλι το γνωστό ποίημα, ότι δεν υπήρχε εναλλακτική λύση. Ατυχώς όμως γι’ αυτούς, που θα επιχειρήσουν τέτοιους ισχυρισμούς, σπεύδει το “The Press Project” να μας πληροφορήσει, ότι σύμφωνα με τον Ν. 2898/2001, άρθρο 13, που δημοσιεύεται στην σελίδα 1373 του ΦΕΚ της 10ης Απριλίου του 2001, ο υπουργός μπορούσε να καταγγείλει την εν λόγω σύμβαση και να την επαναδιαπραγματευτεί, υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.

Δεν ήταν δικαίωμα του κ. υπουργού να επαναδιαπραγματευτεί τη σύμβαση. Ήταν υποχρέωσή του, απέναντι στον ελληνικό λαό που υποφέρει, να κόψει δραστικά τα μερίσματα των λεωφορειούχων της Θεσσαλονίκης. Αδήριτη υποχρέωση που αυτός, ως υπουργός, την αγνόησε!

Ωραίο ισοδύναμο, δίπλα στα κατακρεουργημένα επιδόματα κοινωνικής αλληλεγγύης των συνταξιούχων! Μα την αλήθεια, αυτή η “αβλεψία” κι αν είναι χαρακτηριστική του “προγράμματος Θεσσαλονίκης” που εφαρμόζεται στις πλάτες μας!!!

Raskolnick

* το σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου
Στο πλαίσιο του εκβιασμού των μεγαλομετόχων ( * και της χρησιμοποίησης του σωματείου των εργαζομένων ως πίεση και τους ίδιους ως ομήρους)
Mεγάλη ταλαιπωρία περιμένει τους Θεσσαλονικείς μετά την απόφαση των εργαζομένων του ΟΑΣΘ Ωστόσο, από Δευτέρα καθώς οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να συνεχίσουν την να συνεχίσουν επ’ αόριστον, από Δευτέρα την επίσχεση εργασίας που πραγματοποιούν, με αίτημα την καταβολή από τη διοίκηση του Οργανισμού την καταβολή τριών μηνών της μισθοδοσίας τους.

Αυτό σημαίνει ότι κανείς εργαζόμενος δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει την αστική συγκοινωνία για να πάει στη δουλειά του, κανείς άρρωστος για να επισκεφθεί το γιατρό του ή το νοσοκομείο, κανένας φορολογούμενος δεν θα μετακινηθεί για να πάει στην Εφορία ή τις άλλες δημόσιες υπηρεσίες για να εξυπηρετηθεί.

Η απόφαση αυτή των εργαζομένων του ΟΑΣΘ, εξαιτίας της ανάλγητης στάσης των μεγαλομετόχων του οργανισμού και του εκβιασμού προς το υπουργείο Μεταφορών για την αύξηση των υπερκερδών που λαμβάνουν από το κράτος, προβλέπεται ότι θα επιφέρει και τεράστιο πλήγμα για το κορυφαίο γεγονός της Νέας Μηχανιώνας και όλου του δήμου Θερμαϊκού, που είναι η εορτή της Παναγίας Φανερωμένης της Μηχανιώτισσας. Καθώς δεν θα μπορούν οι προσκυνητές να καταφθάσουν στη Νέα Μηχανιώνα, ενώ άλλοι θα αναγκαστούν να χρησιμοποιήσουν Ι.Χ. επιβατικά αυτοκίνητα, με συνέπεια να προκληθεί κυκλοφοριακό χάος.

**Άλλωστε σε σημερινή ανακοίνωση του σωματείου εκθειάζεται ο ρόλος της διοίκησης που φέρεται να έχει όλη τη διάθεση να καταβάλλει τα δεδουλευμένα εφόσον λάβει την επιχορήγηση από το υπουργείο. Και η ανακοίνωση σαφώς στρέφεται ενάντια στο υπουργείο.

* και ** σχολιασμοί του ακτιβιστή

Για την περίοδο αυτή ως «επηρεαζόμενες» από ελονοσία περιοχές έχουν χαρακτηρισθεί από τις υγειονομικές αρχές και άρα έχουν τεθεί σε περιορισμούς σχετικά με την αιμοδοσία.

Σε προσωρινό αποκλεισμό από οποιαδήποτε αιμοδοσία βρίσκονται οι κάτοικοι, εργαζόμενοι αλλά και επισκέπτες περιοχών 12 δήμων της χώρας, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Καθημερινή».

Το δημοσίευμα αναφέρει ότι ο λόγος για τον οποίο οι περιοχές αυτές τέθηκαν σε «συναγερμό» από τους υπευθύνους του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας και του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων είναι ο εντοπισμός κρουσμάτων ελονοσίας, μιας νόσου που από το 2009 και μετά απασχολεί όλο και πιο συχνά τις υγειονομικές αρχές, καθώς σε ετήσια βάση καταγράφονται περιστατικά εγχώριας μετάδοσής της.

Σύμφωνα με τα επιδημιολογικά στοιχεία που συλλέγει το ΚΕΕΛΠΝΟ, από τις αρχές του έτους έως τα μέσα Αυγούστου είχαν δηλωθεί στο Κέντρο 65 κρούσματα ελονοσίας, εκ των οποίων τα 61 έχουν χαρακτηρισθεί εισαγόμενα – που σημαίνει ότι οι ασθενείς είχαν προσβληθεί σε χώρα του εξωτερικού. Από τα 61 εισαγόμενα κρούσματα ελονοσίας, τα 50 αφορούσαν σε μετανάστες από ενδημικές χώρες (43 από χώρες της Ινδικής χερσονήσου και επτά από χώρες της Αφρικής), και τα 11 κρούσματα αφορούσαν σε ταξιδιώτες που επέστρεψαν από ενδημική χώρα της Αφρικής. Από τα 50 κρούσματα σε μετανάστες, τα 8 καταγράφηκαν σε κέντρα φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών σε νησιά του Βορείου Αιγαίου.

Από το σύνολο των κρουσμάτων που είχαν δηλωθεί εφέτος έως τα μέσα Αυγούστου, σε τέσσερις ασθενείς υπάρχουν ενδείξεις εγχώριας μετάδοσης. Καθ’ όλη τη διάρκεια του 2015, οπότε δηλώθηκαν 85 κρούσματα, ενδείξεις ότι ο ασθενής προσβλήθηκε «εντός των τειχών» είχαν εντοπιστεί σε έξι περιστατικά, ενώ οι χρονιές όπου είχε σημάνει στην Ελλάδα «κόκκινος» συναγερμός λόγω εγχώριας μετάδοσης της νόσου ήταν το 2011 και το 2012 (42 και 20 περιστατικά, αντίστοιχα). Οπως αναφέρεται στην έκθεση επιδημιολογικής επιτήρησης του ΚΕΕΛΠΝΟ, στην Ελλάδα η νόσος εκριζώθηκε το 1974, έπειτα από εντατικό και επίπονο πρόγραμμα καταπολέμησης. Μέχρι και το 2008 καταγράφονταν στην Ελλάδα περίπου 20 – 50 κρούσματα ετησίως, που σχετίζονταν στη μεγάλη τους πλειονότητα με ταξίδι ή παραμονή σε ενδημική για την ελονοσία χώρα. Εως το 2008 δηλώθηκαν στο ΚΕΕΛΠΝΟ μόνο λίγα σποραδικά κρούσματα ελονοσίας, χωρίς ιστορικό ταξιδιού τα έτη 1991, 1999 και 2000. Από το 2009 και μετά, ωστόσο, κρούσματα ελονοσίας με ενδείξεις εγχώριας μετάδοσης καταγράφονται σχεδόν κάθε έτος σε διάφορες περιοχές της χώρας, κυρίως ως σποραδικά, αλλά και σε συρροές.

Για την περίοδο αυτή ως «επηρεαζόμενες» από ελονοσία περιοχές έχουν χαρακτηρισθεί από τις υγειονομικές αρχές και άρα έχουν τεθεί σε περιορισμούς σχετικά με την αιμοδοσία περιοχές των δήμων

Φαρκαδόνας και Τρικκαίων (Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων),

Παλαμά (Π.Ε. Καρδίτσας), Ευρώτα (Π.Ε. Λακωνίας),

Χαλκιδέων (Π.Ε. Ευβοίας),

Θηβαίων (Π.Ε. Βοιωτίας),

Τεμπών (Π.Ε. Λάρισας),

Μαραθώνος (Π.Ε. Ανατολικής Αττικής),

Δυτικής Αχαΐας (Π.Ε. Αχαΐας),

Ανδραβίδας – Κυλλήνης (Π.Ε. Ηλείας)

Λαγκαδά

Πυλαίας (Π.Ε. Θεσσαλονίκης).

Ως μέτρα πρόληψης για την ασφάλεια του αίματος είναι ο αποκλεισμός από την αιμοδοσία όσων κατοικούν και εργάζονται σε αυτές τις περιοχές, καθώς και όσων τις έχουν επισκεφθεί (τουλάχιστον μία διανυκτέρευση).

πηγή

Σαν σήμερα, 20 Αυγούστου 1949, γεννήθηκε ο Νίκολας Άσιμος. Για τον ανατρεπτικό Νικόλα, τον άνθρωπο που επέλεξε τρόπο ζωής και θανάτου, έξω από τα στάνταρ του κοινωνικού κατεστημένου, για τον καλλιτέχνη που δήλωνε πίστη στον…. Δωδεκάθεο και στο …χάος, αναρωτιέται κανείς τι θα μπορούσε να προσθέσει περισσότερο απ’ αυτά που λεν οι στίχοι του και το χρώμα της φωνής του. Παρ’ όλα αυτά θα προσπαθήσουμε, να προσεγγίσουμε την ζωή και το καλλιτεχνικό έργο του Νικόλα Άσημου.

Διαβάζουμε από κείμενο του Λεωνίδα Χριστάκη που αναφέρεται στον Νικόλα Άσημο: «Εμφανίστηκε στην Αθήνα το 1973 και κατοικούσε πάντα κοντά στην πλατεία Εξαρχείων, όπου ήταν η αφετηρία όλων των δραστηριοτήτων του. Ζούσε και ανέπνεε επί δεκατρία χρόνια έχοντας μοναδικό όραμα να γράφει τραγούδια με δικούς του στίχους που να καυτηριάζουν το υφιστάμενο ανελεύθερο κοινωνικό και αστυνομικό σύστημα. Η καταγωγή του ήταν απ’ την Μακεδονία. Υποθέτω από ένα χωριό της Κοζάνης. Επιβίωνε τελείως περιθωριακά με το όνομα Νικόλας Άσημος που ήταν η αρχή ενός άλλου ολοκληρωμένου επώνυμου.

Και συνεχίζει ο Λεωνίδας Χρηστάκης το πόνημα του για τον Νικόλα Άσημο: «Κυκλοφορούσε σαν αλήτης. Πουλούσε –όταν δεν είχε χρήματα- περιοδικά έξω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου Αθηνών και ηχογραφούσε κασέτες με δικά του και ξένα ροκ τραγούδια και τις πουλούσε στο δρόμο. Αρκετές ώρες κάθε εικοσιτετράωρο την έβγαζε στα παγκάκια της πλατείας Εξαρχείων όπου ρητόρευε τις απόψεις του για μιαν ελευθεριακή κοινωνία, χωρίς μπάτσους, αστυνόμευση, με μόνη χαρά κι απασχόληση τα τραγούδια του για μια ανέμελη ζωή.

Ο Νικόλας Άσημος, μας γράφει ο Λεωνίδας Χρηστάκης, όσες φορές επιχείρησε να βολευτεί σε μπουάτ ή να τραγουδήσει σε συναυλίες τσακωνόταν και τραγουδούσε απ’ έξω. Εκτός απ’ τις κασέτες του και έναν δίσκο που κυκλοφόρησε όσο ζούσε, εξέδωσε κι ένα βιβλίο με την ιστορία του και τους στίχους του με τίτλο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους».

Γράφει, λοιπόν ο Νικόλας Ασιμος, προλογίζοντας το βιβλίο του «Αναζητώντας Κροκανθρώπους»: "Ετούτο το βιβλίο –κι ας φανεί παράξενο- δεν είναι δυνατόν να διωχθεί, γιατί ο συγγραφέας του από πάντοτε παλεύει για την ελεύθερη έκφραση και τόχει κατακτήσει το δικαίωμα τουλάχιστον για τον εαυτό του πληρώνοντας αντίτιμο χιλιάδες χαμαλίκια. Τυπώθηκε επίσης σε λιγοστά έντυπα και δεν πουλιέται στο εμπόριο, και όπου μοιράζεται η τιμή που πληρώνεις ίσα ίσα καλύπτει το κόστος της αναπαραγωγής του. Όχι τον κόπο του εκδότη-συγγραφέα, ούτε τον κόπο του μοιράσματος. Οποιος θέλει το πουλά, αλλά χωρίς κέρδος. Δεν είναι δυνατόν να κατασχεθεί, διότι, παρ’ όλα όσα πιστεύει ο συγγραφέας, έχει και κάποια ψυχή τυπωμένη στο χαρτί, και δεν είναι δυνατόν να βρεθεί και να κατασχεθεί η ψυχή. Και εξ’ άλλου αυτός που τόγραψε τυχαίνει να είναι άγνωστος – ευρύτερα γνωστός. Και μια κατάσχεση θα τον έκανε ευρύτατα γνωστό χωρίς το «άγνωστος» και αυτό θα ήταν η καλύτερη διαφήμιση και δεν συμφέρει στους κρατούντες, αλλά ούτε και ο ίδιος δέχεται την διαφήμιση του".

Τελειώνοντας τον πρόλογο στο μοναδικό βιβλίο που έχει γράψει ο Νικόλας Ασιμος συμπληρώνει: «Τέλος το βιβλίο τούτο θα περάσει ντούκου και δεν θα γίνει ποτέ της μόδας, όσο ζει ο συγγραφέας του αλλά και από μόνο του. Διότι είναι –θάλεγε κανείς- «εκτός τόπου και χρόνου» παρ’ ότι αναφέρεται σε τόπο και σε χρόνο και απλοϊκά άτοπον. Ούτε καν δια της εις άτοπον απαγωγής αναγκαίον. Δεν έχει σημασία που θα διαβαστεί. Τόσο το χειρότερο πού θα διαβαστεί. Εξ άλλου είναι εκτός Νόμου. Οπερ σημαίνει πως είναι πέρα και πάνω από το Νόμο. Και τον Νόμο τον απορρίπτει ως χυδαίο κι άχρηστο και τονε ξεπερνά. Δεν είναι φτηνό παρά που η τιμή του ξεγελά. Δεν είναι καν πορνό. Δεν ασχολείται με θέματα κοινού ενδιαφέροντος όπως: άπλυτα παπάδων, τραβεστί, μπουρδέλα, ροκ και τα τοιαύτα. Οσον αφορά το κάθε τι, και ότι, αναλαμβάνω την ευθύνη εγώ, ως χαρακτηρισθέντας  αλήτης και σχιζοειδής. Όχι συμφώνως τω Νόμο. Ουδεμίαν σχέση είχε ο Νόμος μ’ εμένα και εγώ μ’ αυτόν. Αλλά έτσι για το έτσι. Γιατί πάντα αναλαμβάνω την ευθύνη του τι κάνω. Και δε γίνεται το κάνω. Αλλά αυτό αποδεικνύει πως Γίνεται! Κάντο λοιπόν».

Γράφει στο βιβλίο του ο Νικόλας Άσημος: "Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θ ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις. Αλλά δε θάμαι πια εγώ, θάνε αυτή η μάσκα που φοράνε στους πεθαμένους. Οσους τους χρησιμοποιούν μετά τον θάνατό τους, όταν οι ίδιοι δεν θα υπάρχουν. Οσο υπήρχα με φοβόσουν. Οσο υπήρχα δεν με άντεχες. Δεν είχες καν τη δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά, άμα σου το ζητούσα. Θα προτιμούσα να μην με διάβαζες ποτέ".

Στο διαδίκτυο μπορεί να συναντήσει κανείς δεκάδες ιστότοπους αφιερωμένους στην ζωή και στην δισκογραφία του Νικόλα Ασιμου. Γι αυτό δεν έχει νόημα να σταθούμε ιδιαίτερα στην βιογραφία και δισκογραφία αυτού του καλλιτέχνη. Αυτό που ίσως θα πρέπει να τονίσουμε είναι οι αντισυμβατικές επιλογές του σε όλες τις φάσεις τις ζωή του.

Το 1978 κατατάχτηκε στον στρατό. Ωστόσο δεν υπηρέτησε, αλλά πήρε απαλλαγή στράτευσης καταφέρνοντας να του αναγνωριστεί ότι πάσχει από Σχιζοειδή ψύχωση. Κάτι τέτοιο δεν είχε ωστόσο καμία σχέση με την πραγματικότητα γιατί, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία του, υιοθέτησε αυτή την συμπεριφορά γιατί ήταν αντίθετος προς τη στράτευση και απλά ήταν ένα σχέδιο για να την αποφύγει. Ήταν επίσης αντίθετος με τους θεσμούς της σημερινής κοινωνίας (γάμος, παιδεία, θητεία στο στρατό, εμπορικά κυκλώματα κ.λ.π.) και η σχέση του με την Λίλιαν Χαριτάκη, με την οποία απέκτησε μια κόρη το 1976 ήταν παράνομη με τα στάνταρ της εποχής.

Το ιδιαίτερο χιούμορ, οι ατάκες αλλά και η ανεξήγητη για κάποιους επιθετικότητα του Νικόλα Ασιμου έχουν αφήσει εποχή. Πιθανόν κάποιοι μεγαλύτεροι σε ηλικία να τον θυμούνται να κυκλοφορεί με ένα ποδήλατο στα Προπύλαια, στο Πολυτεχνείο, στα Εξάρχεια, στο Μοναστηράκι, στο Λυκαβητό, στις διάφορες συναυλίες (έξω από το χώρο τέλεσής τους), στο οποίο είχε δέσει ένα τελάρο κουβαλώντας την πραμάτεια που πουλούσε.  Γύρω στο ‘83 ανοίγει ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, στην Καλλιδρομίου στο ύψος της Ζωοδόχου Πηγής. Το ονομάζει “Χώρο προετοιμασίας”. Ήταν μαγαζί και σπίτι. Ήταν το πιθάρι του σύγχρονου Διογένη. Εκεί έγραφε, συνέθετε τα τραγούδια του, πουλούσε βιβλία, παιχνιδάκια για τα παιδιά, πρόχειρα κοσμήματα κατασκευής γνωστών του, κασέτες δικές του κυρίως, φωτιστικά, πήλινα, κάρτες παλιές και πολλά άλλα.

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που τιτλοφορείται «Χωρίς καβάντζα καμιά» είναι του Γιώργου Αλαμανή και αναφέρετε στον βίο και την πολιτεία του Νικόλα Ασιμου.«Ο Νικόλας Άσιμος ήταν μια ενοχλητική μύγα στη μύτη του κόσμου». Εκτιμάει ο συγγραφέας που συμπληρώνει: «Τον Νικόλα Άσιμο, μία φύση αυθεντικά δημιουργική, που αυτοπυρπολήθηκε, επιτρέψτε μου να πω προκαταβολικά ότι δε θέλησα καθόλου να τον αγιογραφήσω, αλλά και καθόλου να τον αδικήσω. Μοναδική μου φιλοδοξία ήταν να αποδοθούν ο βίος και η πολιτεία του ρεαλιστικά, να μη φαντάζει ούτε πιο "μικρός" ούτε πιο "μεγάλος". Γιατί, αν και υπήρξε δον-κιχοτικός, βιαστικός και περιπετειώδης, δε χωρεί για μένα καμιά αμφιβολία ότι συνομίλησε κάμποσες φορές με αυτό που λένε μεγάλη έμπνευση».

Και από το οπισθόφυλλο του βιβλίου του Δημήτρη Μπαγέρη "Ο διάσημος Νικόλας Ασιμος" διαβάζουμε: "Αυτός ο επαναστάτης της πλατείας Εξαρχείων πρέπει κάποτε να δικαιωθεί. Αφού σήκωσε στους ώμους του τη χλεύη όλων εκείνων που «συσχέτιζαν κουτά» έπραξε τελικά ότι ο ίδιος πίστευε. Κόντρα σε όλους και σε όλα. Με το όποιο κατεστημένο: καλλιτεχνικό, πολιτικό, κοινωνικό στρατιωτικό. Αντιστάθηκε αταλάντευτα".

Με τους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ δεν τα πήγαινε καθόλου καλά ο Νικόλας Ασιμος. Σε φίλο του είχε εξομολογηθεί. "...Μια άλλη φορά θυμάμαι που έκανα τη μαλακία κι έδωσα συνέντευξη και μάλιστα γραφτή  σε κάποια δημοσιογράφο, την Όλγα Μπακομάρου, όταν μου απαγόρευσαν το "Μηχανισμό ".
Παρ' όλο που 'χαμε συμφωνήσει ότι έτσι και υποχρεωθεί έστω και μια λέξη να αλλάξει,
να μην γράψει απολύτως τίποτε, αυτή δημοσίευσε συνέντευξη με άλλα λόγια, του κεφαλιού
και της νοοτροπίας της, και ούτε καν για την απαγόρεψη του δίσκου δεν ανέφερε.
Μου 'πε πως το 'κανε για το καλό μου, για να με προστατέψει,  γιατί έτσι όπως πάω θα το φάω το κεφάλι μου.
Πόσοι μου το 'πανε αυτό! αλλά τουλάχιστο με θάψαν χωρίς να μ' αναφέρουνε.
Δε μου βάλαν λόγια που δεν είπα ποτέ.
Αλλά γι αυτό σας έχω κόψει όλους σας οριστικά,  όπως κι εσείς με έχετε κομμένο αγαπητοί μου. ".

Σίγουρα θα  μείνουν αξέχαστα τα βράδια σε όσους είχαν την τύχη να παρευρεθούν στην ταβέρνα «Πέμπτη Εποχή» στην Πλάκα όπου στο πάλκο βρισκόταν ο Νικόλας Ασιμος μαζί με τον Θανάση Γκαϊφύλια και τον Πάνο Τζαβέλα. Είναι συγκινητικό επίσης το τραγούδι που του αφιέρωσε ο Πάνος Τζαβέλας μετά τον θάνατο του Ασιμου.

Δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε επίσης την βάναυση κρατική καταστολή που δέχτηκε ο Νικόλας Ασιμος αφού ήταν κόκκινο πανί για το πολιτικό σύστημα και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του. Δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες φορές τον είχαν μπουζουριάσει οι μπάτσοι, κύρια κατηγορώντας τον για αλητεία και όχι μόνο, τον ξυλοφόρτωναν και τον υπέβαλαν σε βασανιστήρια. Και σαν να μην έφτανε αυτό τον κατηγόρησαν άδικα για βιασμό κάποιας κοπέλας, τον έκλεισαν στο ψυχιατρείο και του υπέβαλαν ηλεκτροσόκ, ένα γεγονός που σημάδεψε την περαιτέρω ζωή του


Το φινάλε της ζωής του το έγραψε ο Νικόλας Ασιμος τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης 17 Μάρτη 1988, με τον τρόπο που είχε επιλέξει ο ίδιος. Μπορεί να έφυγε απ’ την ζωή ο καλλιτέχνης, τα τραγούδια του όμως θα εξακολουθούν να φιλοξενούνται σε πολλές δισκοθήκες και να ακούγονται στις συναυλίες όπως και στους ρ/σ που έχουν περιεχόμενο και άποψη.

πηγή


Δεν έχει σημασία τι προτιμάμε εμείς ή τι λένε οι δημο(σ)κόποι που αυτόν τον καιρό βγάζουν πρώτη και με διαφορά την παράταξη του Κούλη, μπροστά στο ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Πάντως καλύτερα να μην ξεχνάμε ότι αυτή που προκρίνουν σήμερα οι δημοσκοπήσεις, είναι η παράταξη  που μας έφερε εδώ που καταντήσαμε. Ούτε να ξεχνάμε ποιος είναι ο Κούλης: άλλος ένας από τους πολλούς αποτυχημένους διαδόχους των πολιτικών δυναστειών που μαστίζουν αυτόν τον τόπο. Στο κάτω-κάτω της γραφής, ως υπουργός, έδωσε δείγμα γραφής.

Επειδή, εν πάση περιπτώσει, δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου και διότι έχουμε διαβάσει και λίγη ιστορία, προτιμούμε αυτούς που λένε ότι θα διεκδικήσουν τις γερμανικές αποζημιώσεις -κι ας ψεύδονται-  από τους άλλους που έχουν στις τάξεις τους όλους τους απόγονους και τους επίγονους των συνεργατών των ναζί. Ούτε ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης, που λέει ότι θα υπογράψει την απόφαση για το Δίστομο-κι ας μην την υπογράφει- είναι χειρότερος από τον προηγούμενο που ήταν βουτηγμένος στη βρωμιά και τη διαπλοκή και νομοθετούσε κατά τα καλά και τα δικά του συμφέροντα. Όχι, προς Θεού, ετούτος εδώ ο “αριστερός” υπουργός που μας έχει κατσικωθεί στους σβέρκους και μας κοροϊδεύει, δεν είναι χειρότερος! 

Επειδή ετούτοι εδώ ξεπουλάνε αναίσχυντα τα παραλιακά φιλέτα σε πρώην τραπεζίτες, τα λιμάνια στους Κινέζους, τα τραίνα στους Ιταλούς, τα αεροδρόμια στους Γερμανούς και πάει λέγοντας, όχι ότι τους προτιμάμε από τους προηγούμενους, αλλά εκείνοι ήταν που το δρομολόγησαν αυτό το ξεπούλημα! Γιατί να γυρίσουν, λοιπόν, στην εξουσία και για να κάνουν τι, διαφορετικό? Έτσι κι αλλιώς, ένα κουβάρι αθλίων, θαμπωμένων με τα ελέη της εξουσίας είναι όλοι τους! Ένας θλιβερός εσμός, που σιγά-σιγά ομογενοποιείται είναι, και τίποτα περισσότερο.

Επειδή ετούτοι εδώ οι ανεκδιήγητοι συνομολογούν να βγουν τα σπίτια μας στο σφυρί, χωρίς να ζητάνε τις ευθύνες των τραπεζιτών που, χρόνια πολλά, δάνειζαν ασύστολα τους ονειροπαρμένους, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να ξεχάσουμε τους προηγούμενους που ήταν ακόμα χειρότεροι, ακόμα θρασύτεροι, όταν από το ύψος των υπουργικών τους θώκων μας πρότειναν να πουλήσουμε τα σπίτια μας για να πληρώσουμε τα χαράτσια και τα πανωτόκια.  

Επειδή γελάμε με τις αστειότητές τους και με τους επικοινωνιακούς θριάμβους τους επί των αιμορροΐδων, αυτό δε σημαίνει ότι προτιμάμε τους παρανοϊκούς τηλε-βιβλιοπώλες του πρόσφατου παρελθόντος που μας δημιουργούσαν εφιάλτες, έτσι που έκοβαν ό,τι περίσσευε από την κλίνη του μνημονιακού Προκρούστη, δίνοντας το ως υγειονομικό απόρριμμα, εργολαβία στους παράσιτους κουμπάρους τους.

Εν τω μεταξύ, λοιπόν, ανάμεσα στους δύο υπηρέτες των ίδιων αφεντάδων, ναι, προτιμούμε να μας κοροϊδεύει κατάμουτρα το θρασίμι ο Αλέξης, παρά να μας χλευάζει ο ακόμα πιο αξιοθρήνητος Κούλης του Μητσοτάκουλα.

Όπως λέμε και ξαναλέμε, το μεγάλο μας πρόβλημα δεν είναι αυτός ο συρφετός των «σωτήρων», αριστερών, δεξιών ή των σημερινών «αριστερο»-αδέξιων, που νομίζουν ότι μπορούν ακόμα να μας κοροϊδεύουν. Το μεγάλο μας πρόβλημα είναι ότι απουσιάζει μια εναλλακτική πρόταση που να πείθει. 

Ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαμε να κινηθούμε στο εξωτερικό μέτωπο, έχει σκιαγραφηθεί: ναι μεν οι διεθνείς συμφωνίες πρέπει να τηρούνται, αναγκαία προϋπόθεση όμως είναι, αυτές οι συμφωνίες να μην είναι παράνομες. Το πάγωμα αυτού του άθλιου προγράμματος «διάσωσης» που καταστρέφει τον κοινωνικό μας ιστό και η διερεύνηση των αιτίων που δημιούργησαν το χρέος που μας μαστίζει, είναι μια εύλογη απαίτηση. Άλλωστε, πληθαίνουν διεθνώς οι φωνές που τεκμηριώνουν ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα είναι απότοκος μιας επονείδιστης και υποχθόνιας επιχείρησης διάσωσης ξένων τραπεζών, υπερβολικά εκτεθειμένων, εκείνη την εποχή, στο ελληνικό δημόσιο χρέος. 

Όμως, αυτή η γραμμή πλεύσης, από μόνη της, ενώ μπορεί να παραγάγει σε βάθος χρόνου αποτελέσματα, δεν μας καλύπτει απέναντι στους άμεσους κινδύνους και στην ήδη εκδηλωμένη επιθετικότητα των συνδίκων της ελληνικής πτώχευσης, που βλέπουν καθαρότερα από εμάς την οικτρή μας κατάσταση. 

Όλοι μας, ολόκληρη η κοινωνία μας, καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια, περιμένοντας τον ημίθεο Ηρακλή, να έρθει για να ξεκολλήσει το ελληνικό κάρο από τη λασπουριά.  Μόνο που πρέπει να το σπρώξουμε κι εμείς το κάρο αντί να περιμένουμε τον από μηχανής θεό που δεν υπάρχει, παρά μόνο στη νωθρή μας φαντασία: από παλιά επαναλαμβάνουμε μονότονα, ότι το μονοπάτι που οδηγεί στην εθνική ανεξαρτησία, περνάει μέσα από τη δύσβατη περιοχή της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Είναι μια προσπάθεια που για να ξεκινήσει, προϋποθέτει τη συμμετοχή όλων μας.

Αν, λοιπόν, κάτι θετικό μπορούμε να αναγνωρίσουμε στους βουλευτές των συριζανεξελοικολόγων που στηρίζουν ετούτο το καρναβάλι που μας κυβερνά, είναι που δεν το ρίχνουν. Διότι  αν το έριχναν, θα το διαδεχόταν ένα τρισχειρότερο τσίρκο αβέλτερων πολιτικών φασουλήδων και θλιβερότερων πολιτικών σαλτιμπάγκων, δεδομένου ότι εναλλακτική πρόταση που να πείθει και να διεκδικεί τα πρωτεία, δυστυχώς δεν υπάρχει στον ελληνικό πολιτικό ορίζοντα. 

Αρκεί, εν τω μεταξύ, κι όσο ετούτοι εδώ οι καρναβαλιστές παραμένουν στρογγυλοκαθισμένοι στις πολυθρόνες της εξουσίας που κέρδισαν εξαπατώντας μας, να εκμεταλλευτούμε τον χρόνο, ώστε να ψάξουμε και να βρούμε τους τρόπους για να συνεννοηθούμε, επιτέλους, μεταξύ μας. Να δούμε πώς θα καταφέρουμε να ξαναχτίσουμε όλα αυτά που, χρόνια πολλά τώρα, μέσα στις ηδονιστικές μας ψευδαισθήσεις και με τις πιστωτικές μας κάρτες στο χέρι, αφήσαμε να ρημάξουν… 

Φωτοσύνθεση Loneliness

Άκρως αποκαλυπτικός και αιχμηρός σε συνέντευξή του ο Νίκος Κακλαμανάκης. Τι λέει για το κόψιμό του από Ολυμπιάδα με εντολή του Άκη Τσοχατζόπουλου και τις απειλές που δέχτηκε για τη ζωή του

Αίσθηση προκαλούν τα όσα υποστηρίζει σε συνέντευξή του ο άλλοτε χρυσός Ολυμπιονίκης Νίκος Κακλαμανάκης, καθώς αποκαλύπτει ότι ο Άκης Τσοχατζόπουλος τον έκοψε από την πρώτη του Ολυμπιάδα.

Το 1988, με εντολή του Άκη Τσοχατζόπουλου, αποκλείστηκε άδικα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ το 2000, πριν από τους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, έκανε προετοιμασία παρουσία σωματοφυλάκων, καθώς η επιμονή του να καταγγέλλει δημόσια τα κακώς κείμενα στον αθλητισμό ενοχλούσε κάποιους.

"Το ’88 ήμουν ένα 19χρονο παιδί που του τράβηξαν βίαια το χαλί κάτω από τα πόδια πριν πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο. Το 1988 ένας πολιτικός με έλιωσε σαν μυρμήγκι.

Έδωσε εντολή να προτιμηθεί στη θέση μου ένας αθλητής τον οποίο είχα κερδίσει σε δεκατρείς από τις δεκατέσσερις προκρίσεις για την Ολυμπιάδα.

Και αυτό το έμαθα μόλις πριν από 7-8 χρόνια, καθώς μου το αποκάλυψε ένας φίλος του τεχνικού συμβούλου της Ελληνικής Ομοσπονδίας της Ιστιοπλοΐας, Ηλία Καρώνη.

Ο Καρώνης, δυστυχώς πέθανε από καρκίνο και θέλοντας να ελαφρώσει την ψυχή του, εξομολογήθηκε ότι ο αποκλεισμός μου το 1988 «δεν ήταν επιλογή δική μου, ήταν εντολή του Τσοχατζόπουλου. Από ότι ακούστηκε ο Άκης Τσοχατζόπουλος ήταν αδελφικός φίλος με τον πατέρα του αθλητή που τελικά επελέγη", αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα.

Χρόνια αργότερα και στην κορύφωση της καριέρας του, μετά το χρυσό το 1996, στην Ολυμπιάδα του Σίδνεϊ εμφανίστηκε μπροστά του ένας άνδρας που είχε μαγαζιά της νύχτας και του είπε πως είχε τον τρόπου του ώστε να μη φτάσει μέχρι τους Ολυμπιακούς.

"Απειλούσε ότι θα μου σπάσει τα γόνατα, ότι θα με σκοτώσει. Ζήτησα τη βοήθεια του τότε δημάρχου Αθηναίων, του κ. Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος μου παραχώρησε για κάποια περίοδο άνδρες της προσωπικής του ασφάλειας.

Στο Σίδνεϊ δεν απέδωσα όπως θα ήθελα και αυτό ήταν καταστροφικό για εμένα. Ο δικός μου αγώνας δεν ήταν ενάντια στους καλύτερους αθλητές από 40 χώρες του κόσμου, πάλευα ενάντια σε ένα διεφθαρμένο ελληνικό πολιτικό σύστημα", σημειώνει σε άλλο σημείο της συνέντευξής του.

πηγή


To πώς η προσπάθειά της να κάνει... photobomb στον χρυσό ολυμπιονίκη Γιουσέιν Μπολτ κατέληξε σε μια υπέροχη φωτογραφία, που έκανε το γύρο του κόσμου, εξήγησε ηΚατερίνα Στεφανίδη.

Οι τελικοί της σκυταλοδρομίας 4Χ100 και του επί κοντώ συνέπεσαν.

Η ελληνίδα πρωταθλήτρια είχε μόλις κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο και έκανε το γύρο του θριάμβου μέχρι που έφτασε στο σημείο, όπου ο Μπολτ πανηγύριζε για την κατάκτηση ακόμη ενός χρυσού μεταλλίου, αυτό στη σκυταλοδρομία 4Χ100 με την ομάδα της Τζαμάικα.

Όπως δήλωσε στην κάμερα του gazzeta.gr, όταν αντιλήφθηκε τον Μπολτ δίπλα της,θέλησε να του κάνει... photobomb.

Αλλά όταν εκείνος την είδε, γύρισε και την αγκάλιασε για να φωτογραφηθούν μαζί!

"Ήταν ο τερματισμός των 4Χ100 και στον γυρισμό, περνώντας μπροστά από τα media, ήταν εκείνος μπροστά από τους φωτογράφους. Στην αρχή πήγα να κάνω photobomb αλλά με αγκάλιασε κι εκείνος" δήλωσε.

Aξίζει να δει κανείς το πολύ χαρακτηριστικό βλέμμα της Κατερίνας Στεφανίδη μόλις αντιλαμβάνεται ότι την πλησιάζει πανηγυρίζοντας ο Μπολτ.

Το στιγμιότυπο τα λέει όλα...


Τη χλεύασαν και της απαγόρευσαν την είσοδο στο στάδιο. Μια υπέροχη γυναίκα που «χάθηκε στη σκόνη της ιστορίας»...

Στις 10 Απριλίου του 1896, ο Σπύρος Λούης έγραψε ιστορία κερδίζοντας τον πρώτο ολυμπιακό μαραθώνιο αγώνα. Τερμάτισε σε 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα, ενώ σύσσωμο το Παναθηναϊκό στάδιο ζητωκραύγαζε.

Την επόμενη μέρα, στη 1.30 το μεσημέρι, μία γυναίκα τερμάτισε έξω από το Παναθηναϊκό στάδιο, καθώς δεν της επιτράπηκε η είσοδος. Κανείς δεν την περίμενε για να πανηγυρίσει, εκτός από κάποιους αστυνομικούς, απ’ τους οποίους ζήτησε να υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση ότι την είδαν να τερματίζει 5,5 ώρες μετά την εκκίνηση στον Μαραθώνα. Το όνομά της ήταν Σταμάτα Ρεβύθη και ήταν η πρώτη γυναίκα που έτρεξε Μαραθώνιο.

Η πρώτη γυναίκα μαραθωνοδρόμος 

Η Σταμάτα Ρεβύθη καταγόταν από τη Σύρο. Ήταν 30 χρόνων και ζούσε φτωχικά στον Πειραιά, αλλά αναγκαζόταν συχνά να περπατά 9 χιλιόμετρα για να δουλέψει στην Αθήνα. Ο πρώτος της γιος πέθανε όταν ήταν 7 χρονών και το δεύτερο παιδί της ήταν μόλις 17 μηνών. Ήταν ξανθιά, με μεγάλα ματιά και πολύ αδύνατο σώμα. Οι εφημερίδες σχολίασαν ότι έμοιαζε μεγαλύτερη από την ηλικία της, λόγω των κακουχιών.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα Αθανάσιο Ταρασουλέα που συνέλεξε στοιχεία για την άγνωστη μαραθωνοδρόμο, η Ρεβύθη αποφάσισε να συμμετάσχει στον αγώνα καθ’ οδόν προς την Αθήνα. Κρατούσε στην αγκαλιά το παιδί της, όταν συνάντησε έναν δρομέα, ο οποίος της πρότεινε να τρέξει στον αγώνα και έτσι θα κέρδιζε χρήματα και δόξα. Ο βασιλιάς θα τη βράβευε, της είπε, και της έδωσε λίγα χρήματα για να τη βοηθήσει. Η Ρεβύθη αγαπούσε το τρέξιμο από μικρή και ήταν σίγουρη πως θα κατάφερνε να τρέξει τα 40 χιλιόμετρα από τον Μαραθώνα μέχρι το Παναθηναϊκό στάδιο.

Ο πανηγυρικός τερματισμός του Σπύρου Λούη 
Την παραμονή του αγώνα, στις 9 Απριλίου, έφτασε στον Μαραθώνα, ενώ η φήμη της είχε διαδοθεί και ο κόσμος περίμενε να τη γνωρίσει. Ο δήμαρχος προσφέρθηκε να τη φιλοξενήσει, ενώ οι δημοσιογράφοι έκαναν ουρά για να καταγράψουν τις δηλώσεις της. Ήταν περήφανη γυναίκα και δεν δίστασε να απαντήσει στις κοροϊδίες ορισμένων αντρών. Όταν ένας δρομέας απ’ το Χαλάνδρι της είπε ότι το στάδιο θα ήταν άδειο όταν πια θα έφτανε, η Ρεβύθη τον συμβούλευσε να μην προσβάλει τις γυναίκες, γιατί και οι άνδρες είχαν ρεζιλευτεί απ’ τους Αμερικάνους, που τους κέρδιζαν σε όλα τα άλλα αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων. Ένας δημοσιογράφος τη ρώτησε αν θα άντεχε να τρέξει χωρίς φαγητό και εκείνη δήλωσε πως είχε πεινάσει ξανά στη ζωή της. Όταν θήλαζε το παιδί της, δεν είχε ούτε ψωμί να φάει. Δεν ήταν συνηθισμένη περίπτωση γυναίκας, που εκείνη την εποχή δέχονταν τις προσβολές χωρίς να απαντούν.
Μούσα Μελπομένη 
Το επόμενο πρωί, ζήτησε την ευλογία του παπά της ενορίας, όπως και οι υπόλοιποι δρομείς. Ο παπάς αρνήθηκε όμως να την ευλογήσει με τη δικαιολογία ότι η Ρεβύθη, επισήμως δεν ήταν εγγεγραμμένη στον αγώνα. Ούτε οι υπόλοιποι διοργανωτές δέχτηκαν να συμμετέχει. Την καθησύχασαν, λέγοντάς της πως θα τρέξει με άλλες γυναίκες, σε έναν αγώνα που θα διοργανωνόταν άλλη ημερομηνία. Ο αγώνας φυσικά δεν έγινε ποτέ και η Ρεβύθη έμεινε πίσω στον Μαραθώνα, όπου έμαθε για τον θρυλικό τερματισμό του Σπύρου Λούη και τα δώρα που θέλησε να του προσφέρει ο βασιλιάς. Η απόφαση να μη συμμετέχουν γυναίκες στους Ολυμπιακούς Αγώνες ανήκε στον αναβιωτή του θεσμού, Πιερ ντε Κουμπερτέν, που θέλησε να ακολουθήσει την παράδοση των αρχαίων διοργανώσεων, όπου στους αγώνες η συμμετοχή ήταν αποκλειστικά ανδρικό προνόμιο. Ο Κουμπερτέν ήταν επηρεασμένος από την αντίληψη της εποχής, η οποία παρουσίαζε τις γυναίκες ως το αδύναμο φύλο, που δεν θα άντεχαν τη σκληρή προπόνηση των αγώνων.

«Θα πάω στον Φιλήμονα για να βρει δουλειά στο παιδί μου»

 Η Ρεβύθη δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια και έτρεξε τη μαραθώνια διαδρομή, αλλά την επομένη της διοργάνωσης. Ξεκίνησε μόνη της από τον Μαραθώνα, στις 8 το πρωί. Για να κατοχυρώσει τον προσωπικό της αγώνα ζήτησε να της υπογράψουν μια δήλωση οι επίσημοι της περιοχής, που έλεγε ότι ξεκίνησε τον αγώνα. Συνέχισε με σταθερό ρυθμό και έφτασε στα Παραπήγματα, στο σημείο που σήμερα βρίσκεται το νοσοκομείο του Ευαγγελισμού. Στη συνέχεια οι αστυνομικοί έξω από το Παναθηναϊκό στάδιο δεν της επέτρεψαν να εισέλθει. Κουρασμένη, η Ρεβύθη τους ζήτησε μόνο άλλη μία υπεύθυνη δήλωση, που αποδείκνυε ότι είχε ολοκληρώσει τον αγώνα σε 5,5 ώρες. Στη συνέχεια τους είπε ότι θα πήγαινε κατευθείαν στον Τιμολέοντα Φιλήμονα, τον δημοσιογράφο και διανοούμενο που ήταν μέλος της οργανωτικής επιτροπής των αγώνων. Ήθελε να του εξιστορήσει το κατόρθωμά της και να ζητήσει δουλειά για την ίδια ή να εξασφαλίσουν με κάποιο τρόπο το παιδί της. Πήγε τρέχοντας μέχρι το γραφείο του, βγάζοντας τα παπούτσια της που είχαν διαλυθεί κατά τη διαδρομή.

Ο Κουμπερτέν ήταν επηρεασμένος από την αντίληψη της εποχής, η οποία παρουσίαζε τις γυναίκες ως το αδύναμο φύλο, που δεν θα άντεχαν τη σκληρή προπόνηση των αγώνων 
Είναι άγνωστο αν η Ρεβύθη κατάφερε ποτέ να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για το παιδί της. Όπως έγραψε και ο Αθανάσιος Ταρασουλέας, η πρώτη γυναίκα μαραθωνοδρόμος «χάθηκε στη σκόνη της ιστορίας».

Μελπομένη 

Ξένες εφημερίδες είχαν γράψει και μία άλλη γυναίκα που έτρεξε τον Μαραθώνιο, στην οποία έδωσαν το όνομα Μελπομένη. Το επίθετό της παραμένει άγνωστο, όπως και οποιοδήποτε άλλο στοιχείο για τη ζωή της. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, έτρεξε πριν από τον επίσημο αγώνα, στα τέλη Φεβρουαρίου ή στις αρχές Μαρτίου. Διήνυσε την απόσταση σε 4,4 ώρες, κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα για να φάει κάτι πορτοκάλια. Δεν έχει εξακριβωθεί η εγκυρότητα των στοιχείων και πολλοί μελετητές θεωρούν ότι ήταν το ίδιο άτομο με τη Σταμάτα Ρεβύθη. Τη μάνα από τον Πειραιά που έτρεξε μόνη της για να κερδίσει τις προκαταλήψεις, το δικαίωμα στη ζωή και στον αθλητισμό. Το μεγάλο της έπαθλο ήταν ο τερματισμός, αν και τότε θα προτιμούσε και ένα σίγουρο μεροκάματο....

πηγή