Search Result For "ΗΠΑ"


Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά ημερομηνία για το ερώτημα ΗΠΑ. Ταξινόμηση κατά συνάφεια Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Η Συνθήκη για το Εξωτερικό Διάστημα (Outer Space Treaty‎‎) συντάχθηκε υπό την αιγίδα του ΟΗΕ το 1967 και περιλαμβάνει την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων στο Διάστημα, τον περιορισμό της χρήσης της Σελήνης και όλων των άλλων ουράνιων σωμάτων για ειρηνικούς σκοπούς, καθιέρωση ότι το Διάστημα θα εξερευνηθεί και θα χρησιμοποιηθεί ελεύθερα από όλα τα έθνη και αποκλείοντας οποιαδήποτε χώρα να διεκδικήσει την κυριαρχία στο Διάστημα ή σε οποιοδήποτε ουράνιο σώμα.

Η απόφαση της NASA να επιστρέψει στη Σελήνη αυτή την φορά με φυσική παρουσία και για μόνιμη εγκατάσταση των αστροναυτών της εκεί προκάλεσε το έντονο ενδιαφέρον πολλών χωρών που είτε μόνες τους είτε σε συνεργασία με άλλες χώρες πραγματοποιούν τα τελευταία χρόνια αποστολές εξερεύνησης στο φεγγάρι ενώ κάποιες προετοιμάζονται παράλληλα για δημιουργία μόνιμων επανδρωμένων βάσεων. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει φυσικά η Κίνα η οποία υλοποιεί ένα πολύ μεγάλο και πολυσύνθετο διαστημικό πρόγραμμα το οποίο έχει καταφέρει να διατηρεί μυστικό με τον υπόλοιπο κόσμο να ενημερώνεται για τις κινεζικές αποστολές στο Διάστημα κυριολεκτικά λίγες μέρες πριν αυτές πραγματοποιηθούν.

Ειδικά όσον αφορά την Σελήνη έχει ξεκινήσει ένας κανονικός Ψυχρός Πόλεμος ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα για το ποιος θα φτάσει πρώτος με επανδρωμένες αποστολές εκεί, ποιος θα κάνει πρώτος μόνιμες εγκαταστάσεις και τι σκοπούς θα εξυπηρετούν αυτές.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η NASA δημοσιοποίησε κάποια στιγμή ένα χάρτη με περίπου δέκα σημεία στο Νότιο Πόλο της Σελήνης που έχει επιλέξει για να γίνει σε κάποιο από αυτά η προσσελήνωση της πρώτης επανδρωμένης αποστολής της που είναι προγραμματισμένο να γίνει στα τέλη του 2026 με την Κίνα να απαντά ότι έχει επιλέξει και εκείνη κάποια από αυτά τα σημεία για τις δικές της επανδρωμένες αποστολές οπότε δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει η NASA.


Η ανησυχία

Λάδι στη φωτιά που έχει ανάψει στην κούρσα της κατάκτησης της Σελήνης έριξε ο διοικητής της NASA Μπιλ Νέλσον εμφανιζόμενος στο Αμερικανικό Καπιτώλιο, το νομοθετικό σώμα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, για να συζητήσει τον προϋπολογισμό της διαστημικής υπηρεσίας για το 2025.

«Η Κίνα έχει κάνει εξαιρετικά βήματα, ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια, αλλά είναι πολύ, πολύ μυστικοπαθής. Πιστεύουμε ότι βαφτίζουν διαστημικά στρατιωτικά προγράμματα ως επιστημονικά για να μας μπερδέψουν και νομίζω ότι στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε σε έναν αγώνα δρόμου. Ελπίζουμε ότι το Πεκίνο θα συνέλθει και θα καταλάβει ότι ο χώρος του Διαστήματος προορίζεται για ειρηνικές χρήσεις» ανέφερε ο Νέλσον που δήλωσε ότι οι ΗΠΑ πρέπει να προσγειωθούν ξανά στο φεγγάρι πριν το κάνει η Κίνα, εκφράζοντας την ανησυχία του ότι αν το Πεκίνο έφτανε πρώτο, θα μπορούσε να πει: «Εντάξει, αυτή είναι η επικράτειά μας, μείνετε μακριά».

Ο Νέλσον είπε επίσης ότι η Κίνα έχει ένα τεράστιο προϋπολογισμό για το διαστημικό της πρόγραμμα και έχει περιθώρια να τον αυξήσει αν χρειαστεί και για αυτό πρέπει και οι ΗΠΑ να στηρίξουν αναλόγως οικονομικά την NASA.



πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Tρεις Ρώσοι έκαναν παγκόσμιο ρεκόρ πέφτοντας την περασμένη εβδομάδα με αλεξίπτωτα από τη στρατόσφαιρα της Γης στο Βόρειο Πόλο, σε μια αποστολή η οποία χρησίμευσε επίσης ως τεστ ενός νέου συστήματος επικοινωνιών για χρήση στην Αρκτική, δήλωσε στο Reuters ένας οργανωτής του εγχειρήματος.

Οι Μιχαήλ Κορνιγένκο, Αλεξάντρ Λίνικ και Ντένις Γεφρέμοφ έπεσαν από ένα αεροπλάνο Ilyushin-76, που πετούσε σε ύψος 10.500 μέτρων, και έκαναν για περίπου δυόμισι λεπτά ελεύθερη πτώση πριν ανοίξουν τα αλεξίπτωτά τους 1.000 μέτρα πάνω από το έδαφος. Η πτώση τους καταγράφηκε σε ένα εντυπωσιακό βίντεο.



Και οι τρεις υπέστησαν κάποια κρυοπαγήματα στα μάγουλά τους, παρά το γεγονός ότι φορούσαν θερμαινόμενες κάσκες, δήλωσε ο οργανωτής Νικίτα Τσάπλιν. Καθώς έπεφταν με ταχύτητα πάνω από 300 χλμ/ώρα, η θερμοκρασία του αέρα, που ήταν γύρω στους -50 βαθμούς Κελσίου, ήταν αισθητή σαν -70 βαθμοί Κελσίου.

Προσγειώθηκαν κοντά στη ρωσική πολική βάση Μπαρνέο, όπου ο Τσάπλιν δήλωσε ότι μπόρεσαν να τροφοδοτήσουν έναν σέρβερ χρησιμοποιώντας γεννήτριες ντίζελ και να συνδεθούν με ένα δορυφόρο. Ο εξοπλισμός είχε ριφθεί νωρίτερα από χαμηλότερο ύψος.

Οι επικοινωνίες στην Αρκτική πιθανολογείται ότι θα αποκτήσουν μεγαλύτερη σημασία, καθώς χώρες, περιλαμβανομένων της Ρωσίας, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, ανταγωνίζονται για πόρους, για εμπορικές οδούς και για στρατιωτικό πλεονέκτημα.

Ο Τσάπλιν δήλωσε πως οι Ρώσοι μπόρεσαν να στείλουν δεδομένα μέσω ενός πειραματικού συστήματος, αν και παραδέχθηκε πως σ' αυτό το σημείο το σύστημα αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με τις δυνατότητες της Iridium Communications Inc, η οποία έχει έδρα τις ΗΠΑ και προσφέρει κάλυψη και των δύο πόλων της Γης.

«Φυσικά η λύση μας είναι κάτι πιλοτικό, και πάλι όμως καταφέραμε, από τον σέρβερ μας, να συνδεθούμε με τον δορυφόρο μας και να διαβιβάσουμε δεδομένα», δήλωσε ο Τσάπλιν, ο οποίος είναι εταίρος και συνιδρυτής του ρώσου παρόχου RUVDS.

«Ασφαλώς δεν είναι ακόμα Iridium, όμως κάναμε μερικά μικρά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και αυτό ήταν ο στόχος μας - να δούμε κατά πόσο είναι ρεαλιστικό να κατασκευάσουμε μια λύση χαμηλού κόστους για να έχουμε πρόσβαση από ένα υπολογιστή σε ένα δορυφόρο».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Σταύρου Λυγερού

“Πισώπλατη μαχαιριά” χαρακτήρισε το Βελιγράδι ουσιαστικά τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης –έτσι όπως την εξέφρασε όχι μόνο η Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και οι άλλοι βουλευτές της ΝΔ– στο Συμβούλιο της Ευρώπης σε σχέση με το Κόσοβο. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι και πισώπλατη μαχαιριά στην Κυπριακή Δημοκρατία, επειδή δημιουργεί προηγούμενο, το οποίο η Άγκυρα οραματίζεται να επαναλάβει και στη Θράκη.

Η πολιτική της Δύσης στα Βαλκάνια υπαγορευόταν πάντα από την επιδίωξη να εκτοπιστεί η ρωσική επιρροή από την περιοχή. Μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού, αυτή η επιδίωξη –μεταξύ άλλων– οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και σε μία σειρά κρίσεων στην επικράτειά της. Για την ακρίβεια, οδήγησε το 1995 στη συμφωνία του Ντέιτον (με την οποία ιδρύθηκε το θνησιγενές κράτος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης), στον βομβαρδισμό της Σερβίας και το 1999 στην απόσχιση του Κοσόβου, το 2001 στη συμφωνία της Αχρίδας (μεταξύ του σλαβικού και του αλβανικού στοιχείου της τότε FYROM) και το 2018 στη Συμφωνία των Πρεσπών.

Στο ίδιο πλαίσιο εγγράφεται η πίεση των Αμερικανών –με τη σύμπραξη Ευρωπαίων– για διπλωματική αναγνώριση του Κοσόβου από όσα δυτικά και φιλοδυτικά κράτη δεν το έχουν ήδη αναγνωρίσει. Υπενθυμίζουμε ότι –με πράσινο φως από τη Δύση– το Κόσοβο ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος το 2008. Μέχρι τότε, ήταν προτεκτοράτο του ΟΗΕ, στην πραγματικότητα της Δύσης. Το Κόσοβο έχουν αναγνωρίσει τα μισά σχεδόν κράτη-μέλη του ΟΗΕ. Ας σημειωθεί ότι υπάρχει μία μειονότητα κρατών-μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που για διάφορους λόγους δεν έχει αναγνωρίσει το Κόσοβο. Ο βασικός λόγος είναι πως το Κόσοβο ιδρύθηκε ως κράτος-προτεκτοράτο μετά τον ακρωτηριασμό της Σερβίας, ο οποίος προέκυψε από τη στρατιωτική επέμβαση της Δύσης.


Αρκετά κράτη δεν θέλουν να νομιμοποιήσουν μία πράξη, η οποία καταπάτησε ωμά την αρχή για το απαραβίαστο των συνόρων (την έχει υπογράψει η Δύση) κι αναπόφευκτα δημιούργησε προηγούμενο, το οποίο το βρήκε μπροστά της η Δύση όταν η Ρωσία προσάρτησε επαρχίες της Ουκρανίας. Η Ισπανία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο λόγω Καταλονίας και η Ρουμανία λόγω Υπερδνειστερίας. Είναι προφανής ο λόγος που η Κυπριακή Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο.

Αλλά και η Ελλάδα, αν ολοκληρώσει την διπλωματική αναγνώρισή του, με ποιο επιχείρημα θα διαμαρτυρηθεί αύριο αν τεθεί αντίστοιχο θέμα για τους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι σήμερα συμμετέχουν στο Συμβούλιο της Ευρώπης ως εκπρόσωποι του ψευδοκράτους με την ιδιότητα του παρατηρητή; Επιπλέον, είναι κοινός τόπος ότι οι Τούρκοι ονειρεύονται να επαναλάβουν στη Θράκη όσα έπραξαν το 1974 στην Κύπρο.

Δυτικές πιέσεις στην Αθήνα

Αν και το εθνικό συμφέρον επιβάλει ξεκάθαρα η Ελλάδα να μην αναγνωρίσει το Κόσοβο, η Αθήνα πιέζεται και από την Ουάσινγκτον και από την ΕΕ να πράξει εναντίον των εθνικών συμφερόντων της. Και δυστυχώς, σ’ αυτόν τον δρόμο κινείται και μάλιστα χωρίς να εξασφαλίσει το παραμικρό αντάλλαγμα. Αναμφίβολα, στο Κόσοβο έχουν δημιουργηθεί πολιτικά και διπλωματικά τετελεσμένα, τα οποία ωθούν προς την αναγνώριση. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για την κατεχόμενη Κύπρο. Και στο Κόσοβο και στα Κατεχόμενα λειτουργεί κρατική δομή. Κατά συνέπεια, αυτό δεν είναι επιχείρημα, το οποίο μπορεί να επικαλεστεί η Αθήνα.

Μπορεί να μην το επικαλείται, αλλά οι πράξεις της μιλάνε καθαρά. Είναι αληθές ότι οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν ανοίξει διαύλους με την Πρίστινα και έχουν κάνει βήματα ανάπτυξης των διμερών σχέσεων, χωρίς, όμως, να κάνουν το βήμα της επίσημης αναγνώρισης. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποφασίσει οριστικά να αδιαφορήσει πλήρως για την Κυπριακή Δημοκρατία, κάτι που ισοδυναμεί με εθνικό έγκλημα, για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη σχέση της με ένα –έστω και ημιαναγνωρισμένο διεθνώς– κράτος της περιοχής. Στην πραγματικότητα αφορά και τη σχέση της με την Αλβανία και τη Σερβία, ουσιαστικά σε ποιο σημείο θα ισορροπήσει διπλωματικά μεταξύ τους.

Με τη Σερβία υπάρχουν ιστορικοί δεσμοί, αφού τα δύο έθνη ήταν πάντα στην ίδια πλευρά στους πολέμους. Η Αθήνα έχει κάθε λόγο να διατηρεί καλές σχέσεις με το Βελιγράδι, χωρίς, όμως, συναισθηματικές υπερβολές. Υπενθυμίζουμε πως η Σερβία είχε αναγνωρίσει εξαρχής τα Σκόπια σαν “Μακεδονία”, επειδή έκρινε ότι αυτό υπαγόρευαν τα συμφέροντά της. Κατά συνέπεια, η ελληνική στάση στο ζήτημα του Κοσόβου πρέπει να καθορισθεί από το τι εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα, σταθμίζοντας συνολικά όλους τους παράγοντες.


Οι δύσκολες σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας

Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις έχουν αρνητικό ιστορικό, αλλά και σήμερα είναι δύσκολες. Ειδικά με τη φυλάκιση Μπελέρη, ο Ράμα τράβηξε πολύ το σκοινί. Αν δεν έσπασε, αυτό οφείλεται στην υποχωρητικότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία την τελευταία στιγμή συμπεριέλαβε τον εκλεγμένο δήμαρχο Χειμάρας στο ευρωψηφοδέλτιο, κυρίως για να αποτρέψει τη μεγάλη εκλογική διαρροή “γαλάζιων” ψηφοφόρων, οι οποίοι μεταξύ των άλλων έχουν αγανακτήσει με την υποχωρητικότητας της επίσημης Αθήνας έναντι των Τιράνων. Με άλλα λόγια, η υποψηφιότητα υπηρετεί πρωτίστως ψηφοθηρικό, παρά εθνικό σκοπό.

Η “μεγάλη ιδέα” των Αλβανών είναι η “Μεγάλη Αλβανία”, η ένωση με το Κόσοβο και η ενσωμάτωση στο κοινό κράτος του αλβανικού στοιχείου αφενός της Βόρειας Μακεδονίας, αφετέρου της νότιας Σερβίας (Πρέσεβο και Μπουγιάνοβατς), ενώ αναφορές γίνονται και για τη Θεσπρωτία, όπου, όμως, δεν υπάρχει αλβανικό στοιχείο. Η Ελλάδα έχει πρόσθετο στόχο να είναι επιφυλακτική με την Αλβανία, παρότι φιλοξενεί τα τελευταία 30 χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς οικονομικούς μετανάστες.

Τα Τίρανα έχουν την τάση –περισσότερο ή λιγότερο ανάλογα με την εκάστοτε κυβέρνηση– να αναπτύσσουν προνομιακές σχέσεις με την Άγκυρα, θεωρώντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο εξισορροπούν την ιστορικά υπαρκτή (Βορειοηπειρωτικό), αλλά σήμερα ανύπαρκτη ελληνική πίεση. Στο πλαίσιο αυτό έχει αναβιώσει στην Αλβανία μία σύγχρονη εκδοχή ανθελληνικού “τουρκαλβανισμού”, την οποία ο χριστιανικών καταβολών Ράμα υπηρετεί με φανατισμό.

Για τους Τούρκους, η προνομιακή σχέση με την Αλβανία (διμερής στρατιωτική συνεργασία και τουρκική ναυτική βάση στον Αυλώνα) είναι ένας τρόπος “περικύκλωσης” της Ελλάδας. Προς την ίδια κατεύθυνση –εκτός των άλλων σκοπιμοτήτων– λειτουργεί και η τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από δύο αιώνες ο τουρκικός στόλος πραγματοποιεί ασκήσεις νότια και δυτικά της Ελλάδας.


Το αντάλλαγμα για την αναγνώριση

Αν και 33 χρόνια μετά την πτώση του καθεστώτος Χότζα, η Αλβανία παραμένει ένα ιδιαιτέρως προβληματικό κράτος, ο αλβανικός παράγοντας είναι σημαντικός για τις ισορροπίες στα Βαλκάνια. Η δε διεθνής αναγνώριση του Κοσόβου είναι βασική προτεραιότητα. Όπως προανέφερα, λόγω Κύπρου, η Ελλάδα έχει ισχυρό λόγο να μην προχωρήσει σε αναγνώριση. Από την άλλη, η πίεση που δέχεται από ΗΠΑ και Ευρωπαίους είναι έντονη. Και όπως γνωρίζουμε ούτε οι προηγούμενες, ούτε η παρούσα ελληνική κυβέρνηση διακρίνονται για την αντίστασή τους σε δυτικές πιέσεις. Εξ’ ου και οι Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου δεν τόλμησαν να καταψηφίσουν (μόνο η Νίνα Κασιμάτη), προτιμώντας την αποχή.

Ας σημειωθεί ότι αμέσως μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου (2008), η Δύση αναζητούσε κράτη να το αναγνωρίσουν. Τότε, είχα υποστηρίξει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να συζητήσει την αναγνώρισή του μόνο εάν εξασφάλιζε κρίσιμα ανταλλάγματα. Ποια μπορούσαν να είναι αυτά; Τα Τίρανα, η Πρίστινα, η αλβανική κοινότητα της τότε FYROM, αλλά και ΗΠΑ και ΕΕ, να ταχθούν επισήμως υπέρ μίας λύσης του Μακεδονικού, η οποία να στηρίζεται σε δύο πυλώνες:

  • Πρώτον, το όνομα του κράτους να είναι κατά προτίμηση Άνω Μακεδονία και κυρίως με την ιθαγένεια ως παράγωγο της κρατικής ονομασίας (ανωμακεδονική).
  • Δεύτερον, οι δύο συνιστώσες εθνότητες να είναι η σλαβομακεδονική (σλαβομακεδονική και η γλώσσα της) και η αλβανική (αλβανική η γλώσσα της).

Εάν ο αλβανικός παράγοντας και η Δύση υιοθετούσαν –όπως ήταν πιθανόν εκείνη την περίοδο– αυτή τη θέση, θα ήταν πολύ δύσκολο για τους Σλαβομακεδόνες να την αγνοήσουν. Η δε Δύση θα είχε κίνητρο να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση τα Σκόπια και πάντως το πολιτικό της δημιούργημα, τον Ζάεφ. Με άλλα λόγια, πιθανότατα το Μακεδονικό να είχε πάρει άλλη τροπή και να μην είχαμε φθάσει ποτέ στη Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία η Ελλάδα (Τσίπρας-Κοτζιάς) παρέδωσε στους Σλαβομακεδόνες τη μακεδονική ταυτότητα.

Τώρα, σε διακρατικό επίπεδο, τα Τίρανα και η Πρίστινα δεν έχουν να προσφέρουν στην Αθήνα απτό και μη αντιστρέψιμο αντάλλαγμα που να εξισορροπεί πολιτικά το γεγονός ότι η εκ μέρους της αναγνώριση του Κοσόβου δημιουργεί βαρύ αρνητικό προηγούμενο για την Κύπρο και επιπροσθέτως επιβαρύνει τις σχέσεις με το Βελιγράδι. Το παράθυρο ευκαιρίας για να μετατρέψουμε τον αλβανικό παράγοντα σε σύμμαχο στο Μακεδονικό κράτησε μία δεκαετία (2008-2018), αλλά δυστυχώς η Αθήνα το άφησε ανεκμετάλλευτο. Πλέον, το πουλάκι έχει πετάξει…



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

«Τύμπανα πολέμου» στη Μέση Ανατολή, με την επίθεση του Ιράν, σύμφωνα με αναφορές, να έχει αρχίσει να πραγματοποιείται κατά του Ισραήλ. Τα ξημερώματα αναμένονται να φτάσουν το drones στο Ισραήλ. Έκλεισε ο εναέριος χώρος του Ισραήλ, ενώ έκλεισε ήδη στις γειτονικές χώρες.

Λίγο πριν από τις 00:20, έγινε δήλωση από τους «Φρουρούς της Επανάστασης» του Ιράν (IRGC) η οποία αναφέρει ότι έχουν εκτοξεύσει «δεκάδες drones και πυραύλους» με στόχο ισραηλινά εδάφη.

Oι ΗΠΑ προετοιμάζονται για «μια μεγάλη επίθεση», δήλωσαν δύο ανώτεροι Αμερικανοί αξιωματούχοι. Μιλώντας στο αμερικανικό NBC News, οι αξιωματούχοι είπαν ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν αναμένει από το Ιράν να εκτοξεύσει περισσότερα από 100 drones, δεκάδες πυραύλους κρουζ και δεκάδες βαλλιστικούς πυραύλους.

Ένας από τους αξιωματούχους είπε ότι τα όπλα αναμένεται να στοχεύουν ισραηλινές κυβερνητικές τοποθεσίες, όχι πολίτες ή θρησκευτικούς χώρους.

Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ συντονίζουν στενά τον τρόπο άμυνας έναντι της επίθεσης, σημειώνεται «Ήταν έτοιμοι. Οι Ισραηλινοί είναι έτοιμοι», είπε ο αξιωματούχος.

Τα ιρανικά μέσα αναφέρουν ότι αναμένεται να εκτοξευθούν και βαλιστικοί πύραυλοι προς το Ισραήλ τις επόμενες ώρες, ενώ δεν αποκλείεται να χτυπήσει και η Χεζμπολάχ για να αποπροσανατολίσει τις αμυντικές δυνάμεις του Ισραήλ.

Μάλιστα υπάρχουν αναφορές και για κύμα drones που απογειώθηκε από την Υεμένη.

Το Ιράν εκτόξευσε μια ομοβροντία drones εναντίον του Ισραήλ, δήλωσε ο ισραηλινός στρατός. Παραδίδοντας τηλεοπτική δήλωση, ο εκπρόσωπος των IDF αντιναύαρχος Daniel Hagari λέει ότι το Ισραήλ είναι «καλά προετοιμασμένο για την επίθεση».

«Έχουμε προετοιμαστεί για διάφορα σενάρια. Για να αναχαιτίσουμε αυτές τις εκτοξεύσεις, έχουμε τους κύκλους προστασίας τόσο από το ναυτικό όσο και από την αεροπορία σε πολλά επίπεδα», προσθέτει.

Όπως εξηγεί, τα drones θα χρειαστούν «αρκετές ώρες για να φτάσουν στο Ισραήλ», ενώ οι σειρήνες θα ηχήσουν εφόσον απειλούνται περιοχές.

«Θα προσπαθήσουμε να τα εμποδίσουμε να φτάσουν στο ισραηλινό έδαφος, αυτό είναι το καθήκον μας», λέει.

«Εάν εισέλθουν στον ισραηλινό εναέριο χώρο, τότε θα ακούσετε σειρήνες και συναγερμούς όπου εισέλθουν αυτές οι απειλές και θα τις αναχαιτίσουμε».

Το Ισραήλ βρίσκεται σε αυξημένο συναγερμό από τότε που αεροπορική επιδρομή την περασμένη εβδομάδα σκότωσε δύο Ιρανούς στρατηγούς στη Συρία.


Διάγγελμα Νετανιάχου: «Θα απαντήσουμε»

Σε διάγγεμά του, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπένιαμιν Νετανιάχου διεμήνυσε ότι η χώρα του είναι έτοιμη για απάντηση στην Τεχεράνη.

«Πολίτες του Ισραήλ, τα τελευταία χρόνια, και ακόμη περισσότερο τις τελευταίες εβδομάδες, το Ισραήλ προετοιμάζεται για το ενδεχόμενο μιας άμεσης επίθεσης από το Ιράν», αναφέρει.

«Τα αμυντικά μας συστήματα έχουν αναπτυχθεί και είμαστε προετοιμασμένοι για κάθε σενάριο, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Το κράτος του Ισραήλ είναι ισχυρό, οι IDF είναι ισχυρές».

«Εκτιμούμε τις ΗΠΑ που στέκονται στο πλευρό του Ισραήλ, καθώς και την υποστήριξη του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και πολλών άλλων χωρών».

«Καθιέρωσα μια ξεκάθαρη αρχή – όποιος μας βλάψει, θα τον βλάψουμε κι εμείς. Θα υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας από κάθε απειλή και θα το κάνουμε με ηρεμία και αποφασιστικότητα».

«Γνωρίζω ότι και εσείς, οι πολίτες του Ισραήλ, διατηρείτε την ψυχραιμία σας. Σας προτρέπω να ακούσετε τις οδηγίες της Διοίκησης Εσωτερικού Μετώπου».

«Μαζί στεκόμαστε και με τη βοήθεια του Θεού, μαζί θα νικήσουμε όλους τους εχθρούς μας», λέει ο Νετανιάχου.

Την ίδια ώρα, η ακύρωση του ταξιδιού του Τζο Μπάιντεν που έσπευσε να επιστρέψει στον Λευκό Οίκο για να συνεδριάσει με αξιωματούχους του συμβουλίου ασφαλείας τους, «έδειχνε» το εκρηκτικό κλίμα.

Το Ισραήλ «παρακολουθεί στενά σχεδιαζόμενη επίθεση» εναντίον του από το Ιράν και τους συμμάχους της Τεχεράνης στην περιοχή, δήλωσε ο Ισραηλινός υπουργός Αμυνας Γιόαβ Γκάλαντ, χωρίς να δώσει στοιχεία για την απειλή.

Στην ανακοίνωσή του ο Γκάλαντ δηλώνει ότι οι Ισραηλινοί θα πρέπει να ακολουθήσουν τις διαταγές που ενδεχομένως θα δοθούν από την Διοίκηση Πολιτικής Προστασίας του ισραηλινού στρατού (Homefront Command), η οποία εντοπίζει εισερχόμενους πυραύλους ή από αέρος απειλές κατά της χώρας ώστε να ειδοποιηθεί ο πληθυσμός και να σπεύσει στα καταφύγια.

Ο εκπρόσωπος του ισραηλινού στρατού Ντάνιελ Χαγκάρι ανακοίνωσε την ματαίωση των σχολικών εκδρομών και εκδηλώσεων για τις επόμενες ημέρες και δήλωσε ότι οι ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται σε κατάσταση ύψιστου συναγερμού. Επιπλέον, δήλωσε ότι δεκάδες μαχητικά αεροσκάφη βρίσκονται στο αέρα στο πλαίσιο της κατάστασης συναγερμού.

Ταξιδιωτική οδηγία για το Ισραήλ και όχι μόνο

Στο μεταξύ, ταξιδιωτική οδηγία προς τους πολίτες τους να αποφεύγουν επισκέψεις σε Ισραήλ, Παλαιστίνη, Λίβανο και Ιράν, εξέδωσαν πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, ενώ αεροπορικές εταιρείες τροποποιούν προσωρινά τις πτήσεις τους στην περιοχή.

Η Ολλανδία κλείνει την πρεσβεία της στην Τεχεράνη την Κυριακή (14/4/24) για λόγους ασφαλείας και ίσως παρατείνει το κλείσιμό της και τη Δευτέρα, ενώ εμπορικές εταιρείες τροποποιούν τις πτήσεις τους ώστε να αποφεύγουν τον εναέριο χώρο πάνω από τη Μέση Ανατολή.

Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών ανανεώνει την οδηγία που έχει δώσει προς τους Έλληνες πολίτες, ζητώντας τους να αποφεύγουν τις επισκέψεις στο Ισραήλ, τα Παλαιστινιακά εδάφη, το Ιράν και τον Λίβανο, εκτός αν είναι απολύτως απαραίτητο να ταξιδέψουν.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μια υπό εξαφάνιση διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας που ομιλείται μόνο από μερικές χιλιάδες άτομα σε απομακρυσμένα ορεινά χωριά του Πόντου χαρακτηρίζεται ως «ζωντανή γέφυρα» με τον αρχαίο κόσμο, καθώς οι ερευνητές εντόπισαν χαρακτηριστικά που έχουν περισσότερα κοινά με τη γλώσσα του Ομήρου παρά με τα νέα ελληνικά.

Ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων που μιλούν Ρωμέικα είναι δύσκολο να υπολογιστεί. Δεν έχει γραπτή μορφή, αλλά έχει διασωθεί προφορικά στα ορεινά χωριά γύρω από την Τραπεζούντα, κοντά στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας.

Καθώς οι εναπομείναντες ομιλητές της γλώσσας γερνούν, η διάλεκτος απειλείται τώρα με εξαφάνιση, οδηγώντας μια ακαδημαϊκό του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ να παρουσιάσει ένα εργαλείο crowdsourcing «τελευταίας ευκαιρίας» για να καταγράψει τις μοναδικές γλωσσικές δομές της πριν να είναι πολύ αργά.

Το έργο Crowdsourcing Romeyka καλεί ανθρώπους με μητρική γλώσσα τα Ρωμέικα από όλο τον κόσμο να ανεβάσουν μια ηχογράφηση με τους ίδιους μιλούν στη διάλεκτο αυτή.

Η Ιωάννα Σιταρίδου, καθηγήτρια Ισπανικής και Ιστορικής Γλωσσολογίας, λέει πως αναμένει να είναι πολλοί στις ΗΠΑ και την Αυστραλία, καθώς και διασπαρμένοι σε όλη την Ευρώπη.

«Υπάρχει μια πολύ σημαντική διασπορά που έχει αποξενωθεί από τη θρησκεία και την εθνική ταυτότητα [από τις κοινότητες στην Τουρκία], αλλά εξακολουθεί να μοιράζεται τόσα πολλά», είπε.Η κ.Σιταρίδου έχει διαπιστώσει ότι αντί να έχει αναπτυχθεί από τη νέα ελληνική, η διάλεκτος των Ρωμέικων προέρχεται από την ελληνιστική μορφή της γλώσσας που ομιλούνταν στους προ Χριστού αιώνες και μοιράζεται ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά με την αρχαία ελληνική.

Ένα παράδειγμα είναι ο αόριστος τύπος ρημάτων, που στα Ρωμέικα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τη μορφή που βρίσκεται στα Αρχαία Ελληνικά. Αυτή η δομή είχε καταστεί απαρχαιωμένη σε όλες τις άλλες ελληνικές διαλέκτους από τους πρώιμους μεσαιωνικούς χρόνους. Ως εκ τούτου, η κ. Σιταρίδου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «τα Ρωμέικα είναι αδερφή, παρά κόρη, της νέας ελληνικής», ένα εύρημα που λέει ότι διαρρηγνύει τον ισχυρισμό ότι τα νέα ελληνικά είναι μια «απομονωμένη» γλώσσα, που σημαίνει ότι δεν σχετίζεται με καμία άλλη ευρωπαϊκή γλώσσα.

Τα Νέα Ελληνικά και τα Ρωμέικα ως προς την δυνατότητα αλληλοκατανόησης των ομιλητών τους θα μπορούσαν να συγκριθούν με την σχέση που έχει ένας άνθρωπος με μητρική γλώσσα την Πορτογαλική με έναν native speaker της Ιταλικής γλώσσας – και με τις δυο γλώσσες να προέρχονται από τα Λατινικά, κι όχι η μια από την άλλη.

Η ελληνική παρουσία στον Πόντο – Η περιπέτεια των Ρωμέικων

Κατά την ιστορία της ελληνικής παρουσίας στη Μαύρη Θάλασσα , η ελληνική γλώσσα επεκτάθηκε με την εξάπλωση του Χριστιανισμού. «Η μεταστροφή στο Ισλάμ σε όλη τη Μικρά Ασία συνήθως συνοδεύτηκε από μια γλωσσική στροφή προς τα τουρκικά, αλλά οι κοινότητες στον Πόντο διατήρησαν τη Ρωμέϊκα», είπε η Σιταρίδου.
Αντίθετα, οι ελληνόφωνες κοινότητες που παρέμειναν χριστιανικές ήρθαν πιο κοντά στη νέα ελληνική, ειδικά λόγω της εκτεταμένης εκπαίδευσης στα ελληνικά τον 19ο και τις αρχές του 20ου αιώνα.

Ο εξισλαμισμός των Ελληνόφωνων στις περιοχές Of, Sürmene, Rize και Matsouka αναφέρεται κατά τον 15ο-18ο αιώνα. Η ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που έλαβε χώρα στο πλαίσιο της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923, οδήγησε όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς της Μικράς Ασίας να μετεγκατασταθούν στην Ελλάδα.

Επειδή όμως οι κοινότητες που μιλούν Ρωμέικα στην περιοχή της Τραπεζούντας είναι Μουσουλμάνοι, επετράπη στους ελληνόφωνους μουσουλμάνους να παραμείνουν στη μικρασιατική πατρίδα τους, αλλά οι ελληνόφωνοι χριστιανοί έπρεπε να εγκαταλείψουν τον Πόντο, εξηγώντας έτσι γιατί η Ελληνική επιβιώνει μόνο σε μικρούς θύλακες σε αυτήν την περιοχή.

Επί του παρόντος, υπάρχουν τρεις εναπομείναντες ελληνόφωνοι θύλακες: Of (Çaykara), Sürmene και Tonya. Με εξαίρεση τα Ελληνικά που ομιλούνται από ορθόδοξους χριστιανούς κατοίκους της Τουρκίας (που ζουν κυρίως στην Κωνσταντινούπολη και στην Ίμβρο), τα Ρωμέικα είναι η τελευταία σωζόμενη διάλεκτος της Ελληνικής που ομιλείται σήμερα στην ανατολική Τουρκία. Όλες οι άλλες μικρασιατικές ποικιλίες όπως η Καππαδοκική δεν μιλιούνται πλέον στην Τουρκία.

Ωστόσο, τα επαναλαμβανόμενα κύματα μετανάστευσης από την Τραπεζούντα, σε συνδυασμό με την επιρροή της κυρίαρχης τουρκόφωνης πλειοψηφίας, έχουν αφήσει τη διάλεκτο ευάλωτη στον αφανισμό. Τα Ρωμέικα έχουν ταξινομηθεί ως «σίγουρα υπό εξαφάνιση» από την UNESCO και ως «σοβαρά απειλούμενα» από την Εγκυκλοπαίδεια των Απειλούμενων Γλωσσών του Κόσμου.

Κίνδυνος εξαφάνισης Ως αποτέλεσμα της εκτεταμένης επαφής με τα τουρκικά, του πολιτιστικού στιγματισμού και της μετανάστευσης, ωστόσο, η γλώσσα κινδυνεύει πλέον, σύμφωνα με τη Σιταρίδου. Ένα υψηλό ποσοστό ανθρώπων με μητρική γλώσσα τα Ρωμέικα στην περιοχή είναι άνω των 65 ετών και λιγότεροι νέοι μαθαίνουν τη γλώσσα.

Πιστεύει ότι η διαδικτυακή πρωτοβουλία θα μπορούσε να βοηθήσει να σωθούν τα Ρωμέικα ως ζωντανή γλώσσα;

«Προφανώς αγαπώ όλες τις γλώσσες και θα ήθελα να τις δω να διατηρούνται», είπε. «Αλλά δεν είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι οι γλώσσες πρέπει να διατηρηθούν με κάθε κόστος. Και τελικά, δεν εξαρτάται από μένα. Αν οι ομιλητές αποφασίσουν να τα μεταδώσουν, θα είναι θαυμάσιο. Εάν επιλέξουν να μην τα μεταδώσουν, είναι δική τους επιλογή. Αυτό που είναι πολύ σημαντικό για αυτές τις [μειονοτικές] γλώσσες και για αυτές τις κοινότητες ομιλίας είναι να διατηρήσουν για τον εαυτό τους την αίσθηση του πού ανήκουν και ποιοι είναι. Γιατί τους συνδέει με το παρελθόν τους, όπως κι αν δεις το παρελθόν σου. Όταν οι ομιλητές μπορούν να μιλούν τις μητρικές τους γλώσσες, αισθάνονται πιο συνδεδεμένοι με την υπόλοιπη κοινωνία. Από την άλλη πλευρά, το να μη μιλάς τις γλώσσες της κληρονομιάς σου ή τις μειονοτικές γλώσσες δημιουργεί κάποια μορφή τραύματος που … υπονομεύει την ενσωμάτωση».


Με πληροφορίες από The Guardian
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Χρήστου Δημήτρη

Όταν ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, μετά το τέλος της πρόσφατης έκτακτης διεθνούς διάσκεψης για την Ουκρανία στο Παρίσι, δήλωσε πως το ενδεχόμενο αποστολής δυτικών στρατευμάτων στο μέτωπο της Ουκρανίας δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, διότι η ήττα της Ρωσίας είναι απαραίτητη για την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην Ευρώπη, προκάλεσε παγκόσμιο σοκ.

Στόχος του Μακρόν, συχνά υπερφίαλου, δεν ήταν φυσικά η άμεση αποστολή στρατευμάτων, αλλά η ενίσχυση με νέα όπλα και χρήματα της Ουκρανίας. Εξάλλου όλα τα σύγχρονα οπλικά συστήματα της Δύσης που παρέχονται στο Κίεβο, τα χειρίζονται στο έδαφος χιλιάδες Νατοϊκοί ειδικοί.

Η ρωσοφοβία, ως μέσο χειραγώγησης, είναι η νέα επιλογή κινδυνολογίας στη Δύση, μετά το μεταναστευτικό, από τις περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που φαίνεται προετοιμάζονται για το ενδεχόμενο η εκλογή Τραμπ να αλλάξει δραματικά την συμπεριφορά των ΗΠΑ για το ΝΑΤΟ και γενικότερα την εξωτερική πολιτική του αφεντικού της Ευρώπης.

Έτσι, ο Βέλγος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, πήρε τη σκυτάλη δηλώνοντας: «Εάν δεν δώσουμε την σωστή απάντηση ως Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν δώσουμε στην Ουκρανία αρκετή βοήθεια για να σταματήσει την Ρωσία, είμαστε οι επόμενοι! Κατά συνέπεια, πρέπει να είμαστε αμυντικά έτοιμοι και να περάσουμε σε λειτουργία οικονομίας πολέμου! Αν θέλουμε ειρήνη, πρέπει να ετοιμασθούμε για πόλεμο».

Ο Σαρλ Μισέλ κάλεσε τις ευρωπαϊκές χώρες να διευκολύνουν επενδύσεις στον τομέα της άμυνας εξετάζοντας την αλλαγή εντολής του οργάνου δανεισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ώστε να της επιτραπεί η υποστήριξη της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας. Στο ίδιο κλίμα είναι και οι περισσότερες κυβερνήσεις της ΕΕ.

Πως ζουν οι Ουκρανοί σήμερα;

Και όλα αυτά, ενώ είναι απόλυτα βέβαιο πως η Ρωσία, λόγω μεγέθους και ισχύος, είναι αδύνατον να ηττηθεί από την Ουκρανία. Ο μόνος στόχος που απομένει, είναι τα πλήγματα των δυτικών οπλικών συστημάτων να προκαλέσουν μεγαλύτερες ζημιές στη ρωσική οικονομία, που ξεπέρασε με επιτυχία όλες τις κυρώσεις, χωρίς να αναλογίζεται κανείς αν οι αντίστοιχες στρατιωτικές απαντήσεις της Μόσχας, μπορούν να κάνουν πολλαπλάσιες ζημιές στην Ουκρανία, με τον πληθυσμό της να υποφέρει από τον παρατεταμένο πόλεμο.

Σήμερα η Ουκρανία, που πριν τον πόλεμο υπολογιζόταν πως έχει πραγματικό πληθυσμό 33 εκατομμύρια, δύσκολα ξεπερνά τα 25 και είναι κοντά στα επίπεδα του 1920 (!) καθώς πάνω από έξι εκατομμύρια διέφυγαν στη Δύση και άλλα τόσα, κυρίως ρωσόφωνοι παρέμειναν στα προσαρτημένα ανατολικά εδάφη ή μετανάστευσαν στο εσωτερικό της Ρωσίας. Επιπλέον, όπως αναμενόταν, τα χρόνια του πολέμου οι γεννήσεις στην Ουκρανία έχουν περιοριστεί δραματικά.


Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Σήμερα συντριπτική πλειονότητα του ενεργού ουκρανικού πληθυσμού λαμβάνει περίπου μέσο μηνιαίο μισθό 360 ευρώ. Οι τιμές των τροφίμων έχουν αυξηθεί κατά 40-80%, γεγονός που θέτει πολλούς ανθρώπους στο χείλος του λιμού. Δυτικοί ειδικοί και οι ουκρανικές αρχές εκτιμούν το ποσοστό ανεργίας στο 30%, ενώ δεν λειτουργούν τα σχολεία στις περισσότερες πόλεις της Ουκρανίας.
Οι δημόσιοι φορείς, ακόμα και οι μεγαλύτεροι, είναι άδειοι καθώς οι εργαζόμενοι έχουν αποχωρήσει. Ο μόνος τρόπος για να ανταπεξέλθει κανείς στις δυσκολίες είναι να πάει στον πόλεμο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας πληρώνουν 2.500 ευρώ σε όσους συμμετέχουν στις μάχες και 770 σε όσους δεν συμμετέχουν σε ενεργές εχθροπραξίες.


Σε πολεμική οικονομία η Ευρώπη!

Και τι σημαίνει, “η Ευρώπη ετοιμάζεται για πολεμική οικονομία”; Μελέτησε κανείς τις συνέπειες στο βιοτικό επίπεδο των Ευρωπαίων πολιτών και την ύφεση που θα προκληθεί από τον περιορισμό των κοινωνικών πόρων και τη μείωση της κατανάλωσης; Στη Γερμανία για παράδειγμα, η βιομηχανική παραγωγή είναι 9% χαμηλότερη από το επίπεδό της πριν από τον Covid. Αναζητώντας το βάθος της οικονομικής κρίσης στην ατμομηχανή της Ευρώπης, οι Ιζαμπέλα Βέμπερ και Τομ Κρεμπς, δύο καθηγητές Πανεπιστημίου και πρώην οικονομικοί σύμβουλοι της γερμανικής κυβέρνησης, διαπίστωσαν ότι οι πραγματικοί μισθοί βυθίστηκαν το 2022, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χρονιά μετά το 1950.

Υπολόγισαν συγκεκριμένα ότι οι πραγματικοί μισθοί, σε σύγκριση με τις προβλέψεις πριν από την κρίση, μειώθηκαν από τον Απρίλιο του 2022 έως τον Μάρτιο του 2023 κατά 4%, ενώ η παραγωγή κατά 4,1%. Αν συνυπολογιστεί και η ζημία που επέφερε στην παραγωγή η κρίση Covid, και η ενεργειακή αναστάτωση, τότε η πραγματική παραγωγή στο τέλος του 2023 ήταν περίπου 7% χαμηλότερη σε σχέση με την τάση της πριν από την κρίση. Οι δε πραγματικοί μισθοί ήταν αντίστοιχα (το 2023) 10% χαμηλότεροι σε σχέση με την προ κρίσης τάση τους.


Ο ηγέτης του κλάδου της χημικής βιομηχανίας στην Γερμανία, η BASF, ανακοίνωσε μείωση στα κέρδη και τις πωλήσεις για το 2023 και ήδη προχωρά σε περικοπές θέσεων εργασίας. «Βρισκόμαστε στη μέση μιας βαθιάς, μεγάλης κοιλάδας. Και δεν είναι ακόμα σαφές πόσο καιρό θα χρειαστούμε για να βγούμε», είπε ο πρόεδρος της Ένωσης Χημικής Βιομηχανίας (VCI), Μάρκους Στίλεμαν. Η κατάσταση αυτή συνδέεται άλλωστε με τη συρρίκνωση της δραστηριότητας του ιδιωτικού τομέα στη Γερμανία, που επιδεινώθηκε τον Φεβρουάριο.


Νοιάζεται κανείς για την κλιματική κρίση;

Μελέτησε κανείς τις συνέπειες στον πρωτογενή τομέα από τις απώλειες που προκάλεσε η κλιματική κρίση το 2023; Υπάρχουν σχέδια για την ενίσχυση των αγροτών που έχουν ξεσηκωθεί σε όλη την Ευρώπη; Πλην ελαχίστων ψυχρών ημερών, το 2024 δεν ζήσαμε κρύο, με τον φετινό Φλεβάρη να σπάει όλα τα κοντέρ και να αποδεικνύεται ο πιο θερμός μήνας των τελευταίων χρόνων!

Πλέον, ο φόβος όλων είναι οι καύσωνες που θα έρθουν αυτό το καλοκαίρι, και αν θα έχουν μεγαλύτερη ένταση και διάρκεια από το καλοκαίρι του 2023, που είχαμε μεγάλες καταστροφές στην αγροτική παραγωγή. Σύμφωνα με τον καθηγητή Φυσικής Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Κώστα Καρτάλη, θα πρέπει να ανησυχούμε ειδικά στη Μεσογειακή ζώνη, για το γεγονός ότι η θερμοκρασία αυξάνεται ταχύτατα και τονίζει ότι είναι απαραίτητο οι πόλεις να θωρακιστούν με περισσότερο πράσινο, πιο θερμικά μονωμένα κτίρια.

Άλλωστε, όπως λέει, οι τουρίστες εξετάζουν και την ασφάλεια σε ακραία φαινόμενα πριν επιλέξουν τόπο διακοπών. Είδε κανείς την ελληνική κυβέρνηση να έχει κάποιο σχέδιο; Σχέδιο αναδασώσεων και λειτουργίας αποταμιευτήρων νερού για τις αγροτικές καλλιέργειες το καλοκαίρι; Ειλικρινά αναζητώ απαντήσεις, πώς και γιατί οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αδιαφορούν για τους κινδύνους στην πραγματική οικονομία, ρίχνοντας κοινωνικούς πόρους στην “πολεμική μηχανή”.


Ψάχνω για αντιδράσεις από τις ευρωπαϊκές βιομηχανικές ελίτ, που τα κέρδη τους θα συρρικνωθούν δραματικά από τον περιορισμό του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών. Είναι τόσο πανίσχυρες και στην Ευρώπη οι πολεμικές βιομηχανίες και εξουσιάζουν καθοριστικά τα πολιτικά συστήματα; Φοβάμαι, πως όταν έχουμε τις απαντήσεις, ίσως, θα είναι αργά, διότι όπως έχει πει ο Αλμπερτ Αϊνστάιν: «Αν διεξαχθεί τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ο τέταρτος θα γίνει με ρόπαλα»!



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


από M. K. Bhadrakumar / 16/3/24 

Μετά την επαίσχυντη ήττα της στους Ναπολεόντειους Πολέμους, η Γαλλία βρέθηκε στη δύσκολη κατάσταση χωρών στριμωγμένων ανάμεσα σε δύο μεγάλες δυνάμεις. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γαλλία διόρθωσε αυτή την κατάσταση σχηματίζοντας έναν άξονα με τη Γερμανία στην Ευρώπη.

Παγιδευμένη σε μια παρόμοια κατάσταση, η Βρετανία προσαρμόστηκε σε έναν δευτερεύοντα ρόλο βασιζόμενη στην αμερικανική ισχύ σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά η Γαλλία δεν εγκατέλειψε ποτέ την προσπάθειά της να ανακτήσει τη δόξα της ως παγκόσμια δύναμη και συνεχίζει να εργάζεται πάνω σε αυτό.

Η αγωνία των Γάλλων είναι κατανοητή καθώς οι πέντε αιώνες δυτικής κυριαρχίας στην παγκόσμια τάξη πλησιάζουν στο τέλος τους. Αυτή η κατάσταση καταδικάζει τη Γαλλία σε μια διπλωματία συνεχώς σε δανεικό χρόνο, διανθισμένη με ξαφνικές εξάρσεις ακτιβισμού.

Αλλά για να είναι ο ακτιβισμός προσανατολισμένος στα αποτελέσματα, πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις όπως η δημιουργία προφίλ ομοϊδεατών ακτιβιστικών ομάδων, ηγετών, συνεργατών, υποστηρικτών και συμπαθούντων - και, το πιο σημαντικό, υποστήριξη και υλικοτεχνική υποστήριξη. Διαφορετικά, ο ακτιβισμός μοιάζει με επιληπτικές κρίσεις, μια ανίατη ασθένεια του νευρικού συστήματος.

Οι ευτυχισμένες μέρες του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν στη διεθνή διπλωματία έληξαν με την πρόσφατη διάλυση του γαλλογερμανικού άξονα στην Ευρώπη, η οποία χρονολογείται από τις Συνθήκες της Ρώμης το 1957. Ενώ το Βερολίνο έχει κάνει τον διατλαντικό δόγμα της εξωτερικής πολιτικής του, το βάρος της Γαλλίας στις ευρωπαϊκές υποθέσεις έχει μειωθεί.

Το διακύβευμα της συνάντησης συμφιλίωσης της Παρασκευής είναι υψηλό, καθώς ο Macron ταξιδεύει στο Βερολίνο για να συναντηθεί με τον καγκελάριο Olaf Scholz, ο οποίος όχι μόνο τον σνόμπαρε αποκλείοντας τη χρήση χερσαίων στρατευμάτων από ευρωπαϊκές χώρες στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά έχει επίσης επιδεινώσει το πρόβλημα των πυραύλων του Τaurus υποστηρίζοντας ότι θα περιλαμβάνει την αποστολή γερμανικού προσωπικού για την υποστήριξη της Ουκρανίας. το οποίο, όπως ανακοίνωσε την Τετάρτη στην Bundestag, είναι απλώς «εκτός συζήτησης» όσο παραμένει καγκελάριος.

Φυσικά, αυτό δεν είναι για να επικρίνουμε την τρομερή διάνοια του Macron - όπως όταν είπε σε μια ωμή συνέντευξη στα τέλη του 2019 στο περιοδικό The Economist ότι η Ευρώπη ήταν «στο χείλος του γκρεμού» και έπρεπε να αρχίσει να σκέφτεται τον εαυτό της στρατηγικά ως γεωπολιτική δύναμη, αλλιώς «δεν είναι πλέον κύριος του πεπρωμένου μας». Η προφητική παρατήρηση του Μακρόν προηγήθηκε του πολέμου στην Ουκρανία κατά τρία χρόνια.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Marianne, η οποία πήρε συνέντευξη από αρκετούς Γάλλους στρατιώτες, ο στρατός πιστεύει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει ήδη χαθεί ανεπανόρθωτα. Η Marianne παραθέτει τα λόγια ενός ανώτερου Γάλλου αξιωματικού που δηλώνει χλευαστικά: «Μην κάνετε κανένα λάθος με τους Ρώσους, είμαστε ένας στρατός από μαζορέττες» και η αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στο ουκρανικό μέτωπο απλά δεν θα ήταν «λογική». Στο Ελιζέ, ένας ανώνυμος σύμβουλος είπε ότι ο Μακρόν «ήθελε να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα. . . (με) λέξεις μεγέθους χιλιοστού και βαθμονομημένες».

Η Natacha Polony, αρχισυντάκτρια της Marianne, έγραψε: «Δεν πρόκειται πλέον για τον Εμανουέλ Μακρόν ή τις ανδροπρεπείς στάσεις του μικρού αφεντικού του. Δεν πρόκειται πλέον καν για τη Γαλλία ή την αποδυνάμωσή της από τυφλές και ανεύθυνες ελίτ. Το ζήτημα είναι αν θα δεχτούμε συλλογικά να πάμε στον πόλεμο σαν υπνοβάτες. Ένας πόλεμος που κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι θα περιοριστεί ή θα περιοριστεί.Πρόκειται για το αν είμαστε πρόθυμοι να στείλουμε τα παιδιά μας να πεθάνουν επειδή οι ΗΠΑ επέμειναν στη δημιουργία βάσεων στα σύνορα της Ρωσίας».
Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί ο Μακρόν το κάνει αυτό, φτάνοντας στο σημείο να συγκεντρώσει έναν «συνασπισμό των προθύμων» στην Ευρώπη. Αρκετές εξηγήσεις είναι πιθανές, ξεκινώντας από τη στάση του Macron, ο οποίος προσπαθεί να κερδίσει πολιτικούς πόντους με χαμηλότερο κόστος, υποκινούμενος από προσωπικές φιλοδοξίες και ενδοευρωπαϊκές τριβές με το Βερολίνο.

Αλλά μέχρι πρόσφατα, ο Macron ήταν υπέρ του διαλόγου με τη Μόσχα. Η αντίληψη στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, συμπεριλαμβανομένης της Μόσχας, είναι ότι ο Macron προσπαθεί να πάει την κρίση στην Ουκρανία σε ένα νέο επίπεδο ανακοινώνοντας δημόσια την ανάπτυξη δυτικών δυνάμεων μάχης κατά της Ρωσίας, η οποία είναι μια προφανής πολιτική χειραγώγηση.

Στο γεωπολιτικό μέτωπο, ο Μακρόν, ο οποίος πριν από λίγο καιρό ζήτησε διάλογο με τη Μόσχα και προσέφερε τη διαμεσολάβησή της, ο οποίος έκανε την περίφημη διακήρυξη μιας «Μεγάλης Ευρώπης» το 2019 και ο οποίος διατηρεί επαφές με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν δίστασε να επικαλεστεί τη διπλωματία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να αποφύγει την ταπείνωση της Μόσχας. Στη συνέχεια, ήδη από τον περασμένο Φεβρουάριο, επικαλέστηκε τη «βέβαιη ήττα» της Ρωσίας στην Ουκρανία, κλήθηκε να αποφύγει την «ταπείνωση» της Μόσχας, η οποία επανειλημμένα τόνισε την προσκόλλησή της στη διπλωματική μήτρα που αποδίδεται στον Σαρλ ντε Γκωλ, ο οποίος ανέθεσε στη Γαλλία τον ρόλο της «γέφυρας μεταξύ Ανατολής και Δύσης», έχει κλίνει στο άλλο άκρο μιας σκληρής ευρωατλαντικής ρητορικής.

Αυτή η τρομακτική ασυνέπεια μπορεί να θεωρηθεί ότι απορρέει μόνο από τη δυσμενή πορεία των γεγονότων στο σενάριο της ουκρανικής κρίσης, με την προοπτική μιας ρωσικής ήττας στον πόλεμο να μην είναι πλέον ούτε στο ελάχιστο κατανοητή και να αντικαθίσταται από την αυξανόμενη πιθανότητα ότι η ειρήνη μπορεί τελικά να επιτευχθεί μόνο με τους όρους της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, η δυναμική ισχύος στην Ευρώπη αλλάζει δραματικά, γεγονός που, φυσικά, έχει αντίκτυπο στις φιλοδοξίες του Macron να «ηγηθεί της Ευρώπης».

Εν τω μεταξύ, οι ρωσο-γαλλικές σχέσεις έχουν επίσης βιώσει μια φάση έντονου ανταγωνισμού και αντιπαλότητας - ακόμη και αντιπαράθεσης - σε διάφορους τομείς. Για αρχή, ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Stéphane Sejournet δήλωσε σε συνέντευξή του στη Le Parisien τον Ιανουάριο ότι η νίκη της Ρωσίας στην Ουκρανία θα είχε ως αποτέλεσμα η Μόσχα να ελέγχει το 30% των παγκόσμιων εξαγωγών σιταριού. Για το Παρίσι, διακυβεύεται η βιωσιμότητα ενός από τους βασικούς τομείς της γαλλικής εθνικής οικονομίας.

Η γαλλική γεωργία χαρακτηρίζεται από μια ιστορία που ξεκίνησε με τους Γαλάτες το 2000 π. Χ. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στη σύγχρονη ιστορία, η Γαλλική Επανάσταση του 1789, η οποία ανέτρεψε όλες τις πτυχές της γαλλικής κοινωνικής τάξης και οδήγησε στην κατάργηση των προνομίων των ανώτερων τάξεων, ήταν επίσης μια γεωργική επανάσταση, η οποία επέτρεψε μια ευρεία αναδιανομή της γης. Αρκεί να πούμε ότι η προσήλωση των Γάλλων στη γεωργία τους είναι πολύ ισχυρή.

Σήμερα, τα αφρικανικά κράτη αλλάζουν τη δομή των εισαγωγών σιτηρών λόγω των τεχνικών κανονισμών που εισήγαγε η Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της πράσινης ατζέντας της και, ως εκ τούτου, οι γάλλοι αγρότες αντιμετωπίζουν αυξανόμενο κόστος, για να μην αναφέρουμε την επικείμενη απώλεια περιφερειακού μεριδίου αγοράς προς όφελος της Ρωσίας.

Αυτό προστίθεται στην πρόσφατη πρόοδο της Ρωσίας στις εξαγωγές όπλων στην αφρικανική ήπειρο. Επίσης, σε πολιτικοστρατιωτικό επίπεδο, η Γαλλία έχει χάσει έδαφος από τη Ρωσία στην πλούσια σε πόρους περιοχή του Σαχέλ, η οποία είναι παραδοσιακά η πρώην αποικία και παιδική χαρά της. Το γεγονός είναι ότι οι νεοαποικιακές στρατηγικές της Γαλλίας στην Αφρική επικρίνονται όλο και περισσότερο, αλλά το Παρίσι προτιμά να κατηγορεί τη ρωσική ομάδα Wagner, η οποία έχει έρθει για να καλύψει το κενό ασφαλείας στην περιοχή του Σαχέλ, ενώ οι αντιγαλλικές δυνάμεις έχουν αναλάβει την εξουσία σε πολλές χώρες ταυτόχρονα - το Μάλι. Νίγηρας, Μπουρκίνα Φάσο, Τσαντ, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

Σύμφωνα με τις καλύτερες γεωπολιτικές παραδόσεις, η Γαλλία έχει αρχίσει να προβαίνει σε αντίποινα σε περιοχές ευαίσθητες στα ρωσικά συμφέροντα – Αρμενία, Μολδαβία και Ουκρανία – όπου η ρωσική στρατιωτική παρουσία βρίσκεται στο στόχαστρο της Γαλλίας. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ουκρανία είναι το πιο στρατηγικό έδαφος όπου ο Macron ελπίζει να ενισχύσει τη γαλλική παρουσία.

Μέσω αυτού, ο Macron ελπίζει να προωθήσει τις φιλοδοξίες του για ηγεσία στην Ευρώπη ως πλοηγός της στρατηγικής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ σε ένα ευρύ τόξο που εκτείνεται από την αφρικανική ήπειρο έως την Υπερκαυκασία, μέσω της Μεσογείου και ενδεχομένως μέχρι το Αφγανιστάν.

Όλα αυτά συμβαίνουν στο πλαίσιο μιας αναπόφευκτης απόσυρσης των ΗΠΑ από την Ευρώπη, καθώς η περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού βγαίνει εκτός ελέγχου και η σιγοβράζουσα αντιπαλότητα με την Κίνα γίνεται ένα πάθος για την Ουάσιγκτον. Ταυτόχρονα, η επιβλητική παρουσία της Ρωσίας στην Ευρώπη αρχίζει να γίνεται έντονα αισθητή, καθώς καθιερώνεται ως η κορυφαία στρατιωτική και οικονομική δύναμη στον στρατηγικό χώρο μεταξύ Βανκούβερ και Βλαδιβοστόκ.
Σήμερα, το παράδοξο είναι ότι ο τότε Ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ είχε ήδη προτείνει μια νομικά δεσμευτική πανευρωπαϊκή συνθήκη ασφαλείας το 2008, η οποία θα ανέπτυσσε μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη, που θα περιλάμβανε την αναμόρφωση των υφιστάμενων θεσμών και τη δημιουργία νέων θεσμών και κανόνων που ρυθμίζουν τις σχέσεις ασφαλείας στην Ευρώπη σε έναν ευρύτερο γεωπολιτικό χώρο που εκτείνεται προς τα ανατολικά «από το Βανκούβερ έως το Βλαδιβοστόκ».

Δυστυχώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενθάρρυναν τους Ευρωπαίους να δουν την « πρωτοβουλία Μεντβέντεφ » ως παγίδα για να αποδυναμώσει το ΝΑΤΟ, τον ΟΑΣΕ, την ΕΕ και άλλους ευρωπαϊκούς φορείς και να απορρίψουν αυτή την υπέροχη ιδέα που θα είχε σταθερά αγκυροβολήσει τη μεταψυχροπολεμική εποχή σε δεσμευτική αρχιτεκτονική ασφάλειας.



* Ο M.K. BHADRAKUMAR, είναι διεθνούς φήμης δημοσιολόγος, υπηρέτησε επί μακρόν στην διπλωματική υπηρεσία της Ινδίας, μεταξύ άλλων και ως πρεσβευτής στην ΄Αγκυρα και αρθρογραφεί στην Ιστοσελίδα Indian Punch line και στους Asia Times.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Έκπληξη και ερωτήματα δημιουργούν η αιφνιδιαστική επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουκρανία και η νέα συνάντησή του με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Μετά την αποστολή πυρομαχικών που ξεσήκωσε σάλο εντός των συνόρων, ο πρωθυπουργός εμπλέκει την Ελλάδα ακόμα πιο βαθιά στον χαμένο πόλεμο της Ουκρανίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον.

Η σημερινή επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουκρανία έχει τη σημασία του στον απόηχο της μεγάλης κόντρας μεταξύ του Εμανουέλ Μακρόν και του Όλαφ Σολτς σχετικά με τη χερσαία αποστολή ΝΑΤΟϊκών χερσαίων δυνάμεων που επιθυμεί ο πρόεδρος της Γαλλίας.

Ευρώπη και ΗΠΑ παρότι έχουν προσφέρει τεράστια πακέτα οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, αποφεύγουν οποιαδήποτε κίνηση που θα μπορούσε να σηματοδοτεί μια άμεση εμπλοκή τους στη σύγκρουση ή ακόμα και να εκληφθεί ως τέτοια από τη Μόσχα, όμως ο Έλληνας πρωθυπουργός θεώρησε σωστό να επισκεφθεί την Ουκρανία και να ταυτιστεί ακόμα περισσότερο με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο οποίος συνεχίζει τις εκκλήσεις προς της χώρες της Δύσης για παράδοση περισσότερων και πιο γρήγορων συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας.

Στις 24 Φεβρουαρίου, υπενθυμίζουμε, συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε ανάρτησή του, εκείνη τη μέρα, έστειλε μήνυμα συμπαράστασης στον ουκρανικό λαό που συνεχίζει να μάχεται κατά των ρωσικών δυνάμεων. Παράλληλα, χαρακτήρισε «γενναίο» τον ουκρανικό λαό, προσθέτοντας ότι «θα σταθούμε δίπλα τους για όσο χρειαστεί».

Σήμερα καταλαβαίνουμε ότι η ανάρτηση αυτή είχε τη σημασία της και δεν ήταν απλά μια ανάρτηση με αφορμή τη συμπλήρωση δύο ετών από την έναρξη του πολέμου…


Στο Βουκουρέστι το απόγευμα ο Μητσοτάκης για το συνέδριο του ΕΛΚ

Στο Βουκουρέστι θα μεταβεί το απόγευμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να συμμετάσχει στις εργασίες του διήμερου συνεδρίου, σήμερα και αύριο, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Στο πλαίσιο του Συνεδρίου, οι ηγέτες κρατών και κυβερνήσεων και οι επικεφαλής κεντροδεξιών κομμάτων που υπηρετούν ως αξιωματική αντιπολίτευση αναμένεται να επικυρώσουν την υποψηφιότητα της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν εκ μέρους του ΕΛΚ για δεύτερη θητεία στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και θα συζητήσουν το μανιφέστο του κόμματος ενόψει των ευρωεκλογών, οι οποίες θα διεξαχθούν σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταξύ 6 και 9 Ιουνίου.

Οι ηγέτες θα έχουν επίσης την ευκαιρία να ανταλλάξουν απόψεις για προκλήσεις που αντιμετωπίζει ολόκληρη η Ευρώπη, όπως η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η ευρωπαϊκή άμυνα, το αυξημένο κόστος ζωής, η δράση λαϊκίστικων δυνάμεων και ο εξτρεμισμός.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Φαίνεται ότι πέρασαν στα ψιλά γράμματα οι τοποθετήσεις το ισχυρού άνδρα του NATO όσον αφορά τις βλέψεις του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Αν τις διαβάσει όμως, κανείς αντιλαμβάνεται ίσως τη μεγαλύτερη αντίφαση για τις αιτίες του πολέμου στην Ουκρανία.

Ποιό είναι μέχρι σήμερα το αφήγημα κυρίαρχων δυτικών ΜΜΕ όσον αφορά τον Βλαντιμίρ Πούτιν;

Σύμφωνα με δυτικούς αξιωματούχους που επικαλείται ο Independent, «ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξακολουθεί να θέλει να κατακτήσει πλήρως την Ουκρανία και να επιβάλει αλλαγή καθεστώτος με την πεποίθηση ότι ο μεγαλύτερος αριθμός όπλων και στρατιωτών της Ρωσίας θα επικρατήσει στο τέλος».

«Δεν πιστεύουμε ότι η Ρωσία έχει εγκαταλείψει τους μαξιμαλιστικούς της στόχους να υποτάξει την Ουκρανία» λένε.


«…Και ήταν προϋπόθεση για να μην εισβάλει στην Ουκρανία [και] φυσικά δεν το υπογράψαμε»


Ο συνεργάτης του Ατλαντικού Συμβουλίου Πήτερ Ντίκινσον κάνει λόγο για «ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες» του Πούτιν που βρίσκονται στο επίκεντρο της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Πολλοί στη Δύση που έχουν διαφωνήσει με αυτές τις προσεγγίσεις έχουν χαρακτηριστεί ρωσόφιλοι ή χρήσιμοι ηλίθιοι ή έχουν μπει στο στόχαστρο των ουκρανικών υπηρεσιών.
Το χαρτί που δεν υπέγραψαν οι νατοϊκοί

Η εισβολή όμως στην Ουκρανία δεν ήταν αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστιών σχεδίων του Πούτιν, αλλά όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο… Γενς Στόλτεμπεργκ, συνέπεια σοβαρών ανησυχιών ασφαλείας των Ρώσων.

Στις 24 Φεβρουαρίου, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, μιλώντας στο Κίεβο στις 24 Φεβρουαρίου 2024 δήλωσε ότι «ο Πρόεδρος Πούτιν ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο επειδή ήθελε να κλείσει την πόρτα του ΝΑΤΟ και να αρνηθεί στην Ουκρανία το δικαίωμα να επιλέξει τον δικό της δρόμο».

Πριν μήνες, τις 7 Σεπτεμβρίου 2023, μιλώντας στη Σύνοδο της Μικτής Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πει: «Ο Πρόεδρος Πούτιν δήλωσε το φθινόπωρο του 2021 και στην πραγματικότητα έστειλε ένα προσχέδιο συνθήκης που ήθελαν να υπογράψει το ΝΑΤΟ, για να υποσχεθεί ότι δεν θα υπάρξει άλλη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Αυτό μας έστειλε. Και ήταν προϋπόθεση για να μην εισβάλει στην Ουκρανία. Φυσικά δεν το υπογράψαμε» είπε.


«Το αντίθετο συνέβη. Ήθελε να υπογράψουμε αυτή την υπόσχεση, ποτέ να μην διευρύνουμε το ΝΑΤΟ. Ήθελε να αφαιρέσουμε τη στρατιωτική μας υποδομή σε όλους τους Συμμάχους που έχουν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ από το 1997, δηλαδή το μισό ΝΑΤΟ, όλη την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, θα πρέπει να αφαιρέσουμε το ΝΑΤΟ από αυτό το τμήμα της Συμμαχίας μας, εισάγοντας κάποιο είδος Β ή δεύτερης κατηγορίας ιδιότητα μέλους. Το απορρίψαμε».

Μετά αυτό αυτά λοιπόν, προσέθεσε ο Στόλντεμπεργκ, ο Πούτιν «κατέφυγε στον πόλεμο για να αποτρέψει το ΝΑΤΟ, περισσότερο ΝΑΤΟ, κοντά στα σύνορά του». Από το 2019, η προοπτική ένταξης στο ΝΑΤΟ κατοχυρώνεται στο ουκρανικό Σύνταγμα.
Εάν έμπαινε το Μεξικό σε ένα ανατολικό «ΝΑΤΟ;»

Εκ πρώτης όψεως ακούγεται δίκαιο να θέλει μια χώρα να επιλέγει τις αμυντικές συμμαχίες, αλλά αμυντικές ως προς ποιόν; Η Ρωσία ποτέ δεν είχε βλέψεις στην Ουκρανία, ενώ αντίθετα το ΝΑΤΟ, ένας συνασπισμός που έχει αποδείξει ότι έχει επιθετκές βλέψεις (πχ. Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Αφγανιστάν) έχει κυκλώσει τα σύνορα της Ρωσίας.

Οι Δυτικοί έχουν διεισδύσει ήδη από το 2014 στην Ουκρανία, προετοιμάζοντας το έδαφος για την αντροπή της τότε κυβέρνησης, ενώ σύμφωνα με εκθέσεις του ΟΗΕ, οι τοποθεσίες που είναι σήμερα υπό ρωσική κατοχή, αντιμετωπίζοταν με εγκληματικές πολιτικές από το Κίεβο πριν εισβάλουν οι Ρώσοι.

Άραγε εάν συνέβαινε το αντίστοιχο στην «πίσω αυλή» των ΗΠΑ θα το δέχονταν;

Υπενθυμίζεται ότι εδώ και 200 χρόνια, ένας από τους κεντρκούς πυλώνες τηςν αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είναι το «Δόγμα Μονρόε» που δεν επιτρέπει σε άλλα κράτη να αποικίσουν ή να αναμειχθούν στα πολιτικά πράγματα των κρατών της Βόρειας ή Νότιας Αμερικής. Μάλιστα ο Λευκός Οίκος το έχει ανανεώσει το 2018.

Αυτό που ονομάζει σήμερα «δικαίωμα» ο Στόλτενμπεργκ για την Ουκρανία, θα ήταν ανάθεμα εάν το έκανε ένα γειτονικό κράτος των ΗΠΑ, όπως πχ το Μεξικό. Υπενθυμίζεται ότι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος κόντεψε να ξεσπάσει το 1962, όταν η Κούβα εγκατέστησε σοβιετικούς πυραύλους στα εδάφη της, προκαλώντας την στρατιωτική κινητοποίηση των ΗΠΑ.

Συνεπώς ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ έχει παραδεχτεί ότι η ρωσική εισβολή οφείλεται στην έμπρακτη επιθετικότητα του ΝΑΤΟ, ενώ είχε λάβει προειδοποίηση εδώ και χρόνια από το Κρεμλίνο. Άραγε μήπως είναι και ο Στόλτενμπεργκ «χρήσιμος ηλίθιος» του Πούτιν;


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ανακοίνωσε ότι δεν θα χρηματοδοτήσει το έργο της γραμμής ηλεκτρικής ενέργειας που θα εκτείνεται από την Ελλάδα κάτω από τη θάλασσα στην Κύπρο και στη συνέχεια στο Ισραήλ. Το έργο που απέκλειε την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο έχει καταρρεύσει, γράφουν τουρκικά δημοσιεύματα.

Άλλο ένα ενεργειακό έργο της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο, που απέκλειε την Τουρκία, τέθηκε σε βέτο από επενδυτές και μπήκε στο ράφι.

Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η οποία αναμενότανε να χρηματοδοτήσει το έργο της γραμμής ηλεκτρικής ενέργειας (διασυνδεδεμένο σύστημα) που θα ξεκινά από την Ελλάδα και θα εκτείνεται κάτω από τη θάλασσα μέχρι την Κύπρο και το Ισραήλ, απάντησε στους ενδιαφερόμενους για δεύτερη φορά ως «μη οικονομικό». Μάλιστα η τράπεζα τους συμβούλευσε «Εστιάστε στην ηλιακή ενέργεια αντί για αυτά τα έργα».

«Απέκλειαν την Τουρκία»

Η τριάδα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ ετοίμασε μια σειρά από έργα που απέκλειαν την Τουρκία από τους ενεργειακούς πόρους στην Ανατολική Μεσόγειο τη δεκαετία του 2000.

Το πιο σημαντικό από αυτά ήταν το έργο του αγωγού φυσικού αερίου που ονομάζεται East-Med (Ανατολική Μεσόγειος), ο οποίος θα ξεκινά από τις ακτές του Ισραήλ και θα εκτείνεται κάτω από τη θάλασσα μέχρι την Κύπρο και την Ελλάδα.

Το άλλο ήταν το έργο ηλεκτροδότησης με καλώδιο 1200 χιλιομέτρων που θα ακολουθήσει την ίδια διαδρομή.

Οι ΗΠΑ απέσυραν την υποστήριξή τους για το έργο του αγωγού 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων πριν από δύο χρόνια.

Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η οποία αναμένεται να καλύψει το κόστος των 6,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τράβηξε την πρίζα από τη γραμμή ηλεκτρικής ενέργειας που θα συνδέει το Ισραήλ με την ΕΕ.

Ο Κυριάκος Κακούρης, Αντιπρόεδρος της Τράπεζας, ανέφερε σε δήλωσή του ότι η ελληνική διοίκηση απάντησε αρνητικά στην Κύπρο για δεύτερη φορά.

Έμειναν οι φωτογραφίες…

Το 2016, ο τότε ηγέτης της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ( και μετέπειτα ο Μητσοτάκης) και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έδωσαν τα χέρια και ξεκίνησαν το έργο.

Μάλιστα, η Επίτροπος Ενέργειας της ΕΕ Kadri Simson, η οποία είναι υπουργός Ενέργειας της ΕΕ, ήρθε ακόμη και στην Κύπρο πριν από 2 χρόνια και έκανε αντιπροσωπευτική καλωδιακή σύνδεση με τον πρώην πρόεδρο Αναστασιάδη, καταλήγει το τουρκικό δημοσίευμα.

—

The Hellenic Information Team



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Φωτογραφία αρχείου Ap Photo

Ορυμαγδός αντιδράσεων για το νέο μακελειό • Ισραηλινός αξιωματικός παραδέχθηκε την επίθεση • Ο IDF επισήμως... ερευνά.

Δραματική αύξηση του απολογισμού από τη σημερινή επίθεση του ισραηλινού στρατού κατά Παλαιστίνιων που περίμεναν ανθρωπιστική βοήθεια.

Οι υγειονομικές αρχές στη Γάζα ανακοίνωσαν ότι οι νεκροί έχουν φτάσει τους 104, ενώ οι τραυματίες πλησιάζουν τους 700.

Πολλά από τα θύματα του μακελειού ήταν εξαθλιωμένοι άνθρωποι που περίμεναν απεγνωσμένα να λάβουν λίγη ανθρωπιστική βοήθεια και περίθαλψη σε μια από τις υποστελεχωμένες κλινικές στη βόρεια Γάζα.

Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας στη Γάζα, Ασράφ αλ-Κούντρα, ανέφερε ότι η επίθεση κατά των αμάχων έγινε στον κυκλικό κόμβο αλ-Ναμπούλσι, δυτικά της Πόλης της Γάζας, στο βόρειο κομμάτι του θύλακα. Την τοποθεσία έχει ήδη επιβεβαιώσει το πρακτορείο Reuters. Επισήμανε δε ότι οι ιατρικές ομάδες δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν τον όγκο των τραυματιών και τη σοβαρότητα της κατάστασής τους, καθώς δεκάδες τραυματισμένοι φθάνουν στο νοσοκομείο αλ-Σίφα.


Επίσης, το νοσοκομείο Καμάλ Αντουάν της Γάζας παρέλαβε τα σώματα 10 νεκρών, καθώς και δεκάδες τραυματίες Παλαιστίνιους από τη δυτική Πόλη της Γάζας, σύμφωνα με τον επικεφαλής του νοσοκομείου Χουσάμ Αμπού Σαφιέγια. «Δεν γνωρίζουμε πόσοι βρίσκονται σε άλλα νοσοκομεία», είπε.

Οι στρατιώτες ένιωσαν ότι... απειλήθηκαν

Επισήμως ισραηλινός στρατός υποστήριξε ότι δεν υπάρχουν αναφορές για επιχείρηση στο συγκεκριμένο σημείο, ενώ αργά το μεσημέρι ο IDF ισχυρίστηκε ότι «δεκάδες Παλαιστίνιοι τραυματίστηκαν όταν ποδοπατήθηκαν από πλήθος που άρχισε να συμπεριφέρεται βίαια και προσπάθησε να αρπάξει τη βοήθεια από φορτηγά».

Οι Times Of Israel, πάντως, επικαλούνται αξιωματικό του στρατού, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ορισμένα μέλη από το κοινό άρχισαν να κατευθύνονται προς τις ισραηλινές δυνάμεις «θέτοντάς τες σε κίνδυνο» και τότε οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ.

Λίγο αργότερα, ο εκπρόσωπος της ισραηλινής κυβέρνησης Αβίθ Χίμαν χαρακτήρισε τραγωδία το συμβάν, λέγοντας ότι «σε κάποιο σημείο τα φορτηγά κατακλύστηκαν από πλήθη και οι άνθρωποι που τα οδηγούσαν, που ήταν οδηγοί κάτοικοι της Γάζας, έπεσαν επάνω στο πλήθος, σκοτώντας τελικά, όπως αντιλαμβάνομαι, δεκάδες ανθρώπους». «Προφανώς πρόκειται για τραγωδία, αλλά ακόμη δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες», πρόσθεσε.

Βίντεο φρίκης

Βίντεο που αναρτήθηκαν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης μεταφέρουν εικόνες πραγματικής φρίκης, αλλά και φορτηγά να μεταφέρουν πτώματα.

Άλλο βίντεο, το οποίο δεν κατάφερε να διασταυρώσει το Reuters, δείχνει ανθρώπους με κηλίδες αίματος επάνω τους να μεταφέρονται σε ένα φορτηγό, υγειονομικοί να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες σε ανθρώπους στο δάπεδο νοσοκομείου και πτώματα να είναι τυλιγμένα σε σεντόνια.

«Δεν θέλουμε βοήθεια σαν αυτή. Δεν θέλουμε βοήθεια και σφαίρες, μαζί. Υπάρχουν πολλοί μάρτυρες», δήλωσε ένας άνδρας στο βίντεο.

ΗΠΑ: «Σοβαρό συμβάν»

Ο Λευκός Οίκος δήλωσε από την πλευρά του ότι εξετάζει τις αναφορές για ισραηλινά πυρά εναντίον Παλαιστινίων που περίμεναν για βοήθεια κοντά στην Πόλη της Γάζας, χαρακτηρίζοντάς το «σοβαρό συμβάν».

«Θρηνούμε την απώλεια αθώων ζωών και αναγνωρίζουμε την επείγουσα ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα, όπου αθώοι Παλαιστίνιοι προσπαθούν απλώς να θρέψουν τις οικογένειές τους», ανέφερε εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου και πρόσθεσε: «Αυτό υπογραμμίζει πόσο σημαντικό είναι να επεκταθεί και να διατηρηθεί η ροή ανθρωπιστικής αρωγής στη Γάζα, μεταξύ άλλων μέσω μιας ενδεχόμενης προσωρινής κατάπαυσης του πυρός».

«Άθλια σφαγή»

Από την ώρα που έγινε γνωστό το τυφλό δολοφονικό χτύπημα, πληθαίνουν οι δηλώσεις καταδίκης της ενέργειας του ισραηλινού στρατού, που σύμφωνα με ανθρώπους που ήταν παρόντες, ένιωσαν ότι «μας έστησαν ενέδρα».

Με ανακοίνωσή του γραφείου του, ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός, Μαχμούντ Αμπάς, δήλωσε ότι «καταδικάζει την άθλια σφαγή που διέπραξε ο ισραηλινός στρατός κατοχής σήμερα το πρωί κατά ανθρώπων που περίμεναν για φορτηγά με ανθρωπιστική βοήθεια στον κυκλικό κόμβο Ναμπούλσι».

«Καταδικάζουμε την απάνθρωπη ισραηλινή επίθεσε εναντίον άοπλων Παλαιστινίων αμάχων στον κυκλικό κόμβο Ναμπούλσι στη βόρεια Γάζα», ανακοίνωσε το υπουργείο Εξωτερικών της Αιγύπτου. Και πρόσθεσε: «Θεωρούμε ότι η στόχευση ειρηνικών πολιτών που σπεύδουν να πάρουν το μερίδιό τους από τη βοήθεια είναι επαίσχυντο έγκλημα και κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου».

Στην ίδια ανακοίνωση, η Αίγυπτος καλεί τη διεθνή κοινότητα να κάνει ό,τι μπορεί για να τερματιστεί ο πόλεμος στη Γάζα.

«Καταδικάζουμε τη βάναυση στόχευση των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής στη συγκέντρωση Παλαιστινίων που περίμεναν βοήθεια στον κυκλικό κόμβο Nabulsi κοντά στην οδό Al-Rashid στη Γάζα», ανέφερε επίσης το υπουργείο Εξωτερικών της Ιορδανίας.



πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Γράφουν οι
Νεκταρία Ψαράκη, Γεωργία Κριεμπάρδη

Φυλακή για το πιο απλό πλημμέλημα. Για συκοφαντική δυσφήμιση, για εξύβριση, για χρέη – μικρά και μεγάλα – στο Δημόσιο, για αντίσταση κατά της Αρχής και απείθεια, και άλλα αδικήματα τα οποία μέχρι και σήμερα που ψηφίζεται το νομοσχέδιο – έκτρωμα για τον νέο Ποινικό Κώδικα, δεν είχαν καν θέση στα ποινικά δικαστήρια. Επιβολή του φόβου, της φίμωσης, με τους διαδηλωτές και πάσης φύσεως πολίτες που αντιστέκονται να έχουν να διαλέξουν ανάμεσα στον συμβιβασμό και στην ελευθερία. Στο επίκεντρο η τιμωρία. Οι αστυνομικοί, που με γλαφυρότητα σε copy – paste καταθέσεις κατηγορούν πολίτες και στα δικαστήρια πάντα «ξεχνούν, δεν είδαν και δεν άκουσαν» με αποτέλεσμα οι κατηγορίες να καταπέφτουν, πλέον δεν θα υποχρεούνται να εμφανίζονται. Ο νομοθέτης τους εξυψώνει σε πολίτες πρώτης κατηγορίας. Ένας νομοθέτης άγνωστος, άσημος, κρυφός. Ο νέος Ποινικός Κώδικας είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο αφορά όλη την κοινωνία. Στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Press» φιλοξενήθηκε ο δικηγόρος και σύμβουλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, Γιώργος Βλάχος την παραμονή της ψήφισης του νομοσχεδίου. «Έχει στο κέντρο του τη φυλακή και όχι τον φιλελεύθερο σωφρονισμό, την ποινική καταστολή, τη διεύρυνση των διώξεων. Έχει εισπρακτική λογική. Είναι ένα έκτρωμα που γυρίζει το Κράτος Δικαίου πολλά χρόνια πίσω», λέει.

Το νομοσχέδιο για τον νέο Ποινικό Κώδικα (ευθύνης Φλωρίδη) ψηφίζεται αυτή την ώρα στη Βουλή και αναμένεται να περάσει με τις γαλάζιες ψήφους, παρά τις αντιδράσεις από ολόκληρο τον νομικό επιστημονικό, επαγγελματικό κόσμο αλλά και ενώσεις δικηγόρων και επιστημόνων – όχι μόνο ποινικών – αλλά ολόκληρο τον κλάδο της νομικής επιστήμης.

Όπως λέει ο δικηγόρος Γιώργος Βλάχος στην εκπομπή «Κοινωνία Ώρα Press», είναι «ένα νομοσχέδιο το οποίο εισάγει μία φιλοσοφία στον Ποινικό Κώδικα και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που ανήκει σε πολλές εκατονταετίες πίσω. Αντιστοιχεί σε μία φιλοσοφία που έχει στο κέντρο της τη φυλακή και όχι τον φιλελεύθερο σωφρονισμό, που δεν έχει στο κέντρο της και ως σκοπό της τον περιορισμό της εγκληματικής δραστηριότητας, αλλά έχει την ποινική καταστολή, τη διεύρυνση των διώξεων, αλλά και δευτερευόντως, έχει μία εισπρακτική λογική. Είναι ένα έκτρωμα που γυρίζει το Κράτος Δικαίου πολλά χρόνια πίσω».


Πίσω από τα κάγκελα για ένα απλό πλημμέλημα – «Για συκοφαντική δυσφήμιση, για χρέη, για αντίσταση κατά της αρχής»

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο μπορεί να οδηγήσει πολίτες πίσω από τα κάγκελα της φυλακής για το πιο απλό πλημμέλημα. Και αυτό, γιατί η βασική αλλαγή αφορά στο ζήτημα της αναστολής των ποινών. Μέχρι στιγμής, πολλές ποινές των δικαστηρίων δεν εκτίονται. Δεν μπαίνει κάποιος στη φυλακή, αλλά η εκτέλεση της ποινής αναστέλλεται για κάποια χρόνια έτσι ώστε ο παραβάτης να σωφρονιστεί.

«Αυτή η δυνατότητα σήμερα περιορίζεται. Το χρονικό όριο για την αναστολή ήταν τα τρία χρόνια. Τώρα κατεβαίνει στον ένα χρόνο. Δηλαδή ποινές οι οποίες υπερβαίνουν τους 12 μήνες, κατά κανόνα – και είναι ελάχιστες οι εξαιρέσεις οι οποίες αντιβαίνουν αυτόν τον κανόνα – κάποιος θα πηγαίνει φυλακή για αδικήματα για τα οποία ήταν αδιανόητο επί δεκαετίες ότι κάποιος θα βρισκόταν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Σε πολύ μεγάλο βαθμό ποινές που επιβάλλονται από τροχαία αδικήματα, σωματικές βλάβες – λιγότερο ή περισσότερο σημαντικές -, χρέη προς το Δημόσιο – μεγαλύτερου ή και μικρότερου ποσού – και άλλα όμως τα οποία δεν είναι προβεβλημένα. Όπως για παράδειγμα το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης. Πλέον μπορεί κάποιος να μπαίνει φυλακή. Δηλαδή, μία απλή περίπτωση μίας υπόθεσης που δεν θα έπρεπε καν να βρίσκεται στα ποινικά δικαστήρια αλλά είναι υπόθεση αστικής φύσης μεταξύ δύο προσώπων, πλέον ο κατηγορούμενος αν καταδικαστεί θα μπορεί να μπαίνει στη φυλακή, ενώ δεν είναι αυτό που λέμε “εγκληματίας”, απλά μπορεί να του έφυγε λίγο παραπάνω η γλώσσα», εξηγεί.

Ακούγοντας τα παραπάνω δεν θα μπορούσαμε να μη συσχετίσουμε τα SLAPPS, τις εξοντωτικές και εκδικητικές διώξεις σε βάρος δημοσιογράφων. Θυμίσαμε στον δικηγόρο ότι στην Ελλάδα οι περιπτώσεις δημοσιογράφων που μηνύονται για συκοφαντική δυσφήμιση είτε από πολιτικά, είτε από επιχειρηματικά πρόσωπα με πρόσφατο παράδειγμα την εξοντωτική αγωγή με διεκδίκηση εκατομμυρίων από τον επικεφαλής του πρωθυπουργικού γραφείου και ανιψιό του Πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη σε βάρος της Εφημερίδας των Συντακτών και των Reporters United μετά τις αποκαλύψεις για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο των υποκλοπών.

Και ρωτήσαμε: «Με τον νέο Ποινικό Κώδικα υπάρχει πιθανότητα οι συνάδελφοι να βρεθούν στη φυλακή;».

«Όχι πιθανότητα, βεβαιότητα. Αν δηλαδή καταδικαστεί ο δημοσιογράφος που κατηγορείται για συκοφαντική δυσφήμιση κατά ενός πολιτικού προσώπου π.χ., η ποινή του κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι μεγαλύτερη από ένα έτος. Επομένως θα μπει στη φυλακή. Για ένα μικρό διάστημα; Ναι. Πάντως θα μπει», απάντησε.

«Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι διάφορες κατηγορίες σε διάφορα αδικήματα των διαδηλωτών. Είτε είναι αθώοι, είτε ένοχοι. Όπως για παράδειγμα το αδίκημα γνωστό ως “αντίσταση κατά της αρχής” που λέγεται πλέον “βία κατά υπαλλήλου“, για απόπειρες σωματικών βλαβών που συνήθως κατηγορούν οι άντρες των ΜΑΤ ότι τους προκάλεσαν ή προσπάθησαν να τους προκαλέσουν οι διαδηλωτές», λέει. Δηλαδή, σε ένα πλήρως ρεαλιστικό σενάριο, αν πραγματοποιηθεί αναίτια προσαγωγή διαδηλωτή, και εκείνος αντιδράσει για την αναίτια προσαγωγή του με αποτέλεσμα να του ασκηθεί δίωξη για βία κατά υπαλλήλου, τότε κινδυνεύει να βρεθεί στη φυλακή.
Οι αστυνομικοί που προανακριτικά είδαν εγκλήματα, και στο δικαστήριο «δεν είδαν, δεν άκουσαν» δεν θα χρειάζεται πια να καταθέτουν

Μάλιστα, ο νέος Ποινικός Κώδικας, φροντίζει να διευκολύνει τη φυλάκισή του, καθώς πλέον οι αστυνομικοί που κατά την προανακριτική διαδικασία περιγράφουν με μεγάλη γλαφυρότητα τα γεγονότα σε «copy – paste» καταθέσεις σε βάρος διαδηλωτών, και στη συνέχεια κατά την ακροαματική διαδικασία εμφανίζονται για να καταθέσουν εν τέλει ότι «δε θυμούνται, δεν είδαν και δεν άκουσαν» με αποτέλεσμα το κατηγορητήριο να καταρρέει, πλέον δεν θα υποχρεούνται να παρευρεθούν στο δικαστήριο, ενώπιον του δικαστή, και θα εκλαμβάνεται η πρώτη τους κατάθεση ως βέβαιη, ως πραγματικότητα.

«Εξυψώνει τους αστυνομικούς ως πολίτες πρώτης κατηγορίας, θέτει τον λόγο τους πάνω από το λόγο του κατηγορούμενου»

«Είναι και μία άλλη διάταξη η οποία έχει προταθεί και θα ψηφιστεί και έχει προκαλέσει πλήθος αντιδράσεων ιδίως από τον χώρο των δικηγόρων, και δεν άλλαξε καθόλου κατά τις συζητήσεις πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη διαβούλευση. Η διάταξη λέει ότι οι αστυνομικοί που καταθέτουν προανακριτικά δηλαδή πριν μία υπόθεση φτάσει στο ακροατήριο με ένορκες μαρτυρίες τους, δεν είναι υποχρεωμένοι να καλούνται ενώπιον του ακροατηρίου για να εξεταστούν ως μάρτυρες κατηγορίας».

»Στις περιπτώσεις των πλημμελημάτων καθόλου, και στις περιπτώσεις των κακουργημάτων μόνο μετά από αίτηση που θα πρέπει να κάνει ο δικηγόρος του κατηγορούμενου στον εισαγγελέα τουλάχιστον πέντε ημέρες πριν το ακροατήριο, και αν το αποφασίσει ο εισαγγελέας. Έχει πολλές προεκτάσεις αυτό. Η πιο σημαντική δικαιοπολιτική προέκτασή της είναι ότι εξυψώνει τους αστυνομικούς ως πολίτες πρώτης κατηγορίας. Θέτει κατά κανόνα τον λόγο τους, πάνω από τον λόγο του κατηγορούμενου. Αυτό από πολλές πλευρές του Ποινικού Δικαίου, και του Δικαίου γενικότερα, της δημοκρατικής και φιλελεύθερης κοινωνίας, είναι αδιανόητο. Δεύτερον, είναι τόσο συχνό το φαινόμενο να είναι copy – paste οι καταθέσεις τους προανακρτικά, ιδίως σε περιπτώσεις διαδηλωτών, αγωνιστών, προσφύγων – των λεγόμενων διακινητών που είναι στην πραγματικότητα πρόσφυγες και κατηγορούνται ως διακινητές και ευτυχώς το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουμε δει πολύ σημαντικές αθωωτικές αποφάσεις το τελευταίο διάστημα. Τους καθιστά λοιπόν υπεράνω του πολίτη, υπεράνω του κατηγορούμενου. Η δικαστική πρακτική των τελευταίων χρόνων ήταν θετικά προκατειλημμένοι προς τους αστυνομικούς. Ο δικαστής αναρωτιέται, είναι δυνατόν, ένα δημόσιο πρόσωπο να λέει ψέματα;», είπε.

Αναρωτηθήκαμε σε ποιον κόσμο ζουν οι δικαστές. «Οι δικαστές στην Ελλάδα δυστυχώς ή ευτυχώς έχουν τόσο φόρτο εργασίας και τόσος ο περιορισμός της κοινωνικής τους δραστηριότητας, είτε θεσμικά, είτε από την ίδια την πραγματικότητα που πολλές φορές ιδρυματοποιούνται. Για τους εισαγγελείς ισχύει ακόμα περισσότερο. Αυτό είναι γενικότερα ένα θέμα κοινωνικοπολιτικό για να αλλάξει. Δηλαδή αν κάποιος είναι κατ’ επάγγελμα δικαστής με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο μπαίνει σε μία συγκεκριμένη ψυχολογία. Εξαρτάται βέβαια και από τον άνθρωπο», αναφέρει.


Αυξάνονται τα τιμολόγια των χρηματικών ποινών και τα έτη έκτισης


Ακόμη και για τις χρηματικές ποινές, τις εξαγοράσιμες, το τιμολόγιο έχει αυξηθεί: «Και τα ανώτατα όρια και τα κατώτατα όρια έχουν αυξηθεί. Όπως επίσης αυξάνονται και οι ίδιες οι ποινές. Τα ανώτατα και κατώτατα όρια και για πλημμελήματα και κακουργήματα αυξάνονται. Το ανώτατο όριο των 15 ετών για τα κακουργήματα καταργήθηκε και ξαναγίνεται 20. Αντίστοιχα αυξάνεται και το χρονικό όριο των ποινών για τις εφέσιμες ποινές. Άλλη πολύ σημαντική διάταξη που βρίσκεται στο νομοσχέδιο αυτό. Δεν θα μπορείς να προσφύγεις στο δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας – θεμελιώδες δικαίωμα εκατονταετιών αλλά και διατυπωμένο και στο Σύνταγμά μας και στον χάρτη των δικαιωμάτων του ανθρώπου της Ευρώπης και του ΟΗΕ – στο ποινικό δικαστήριο. Υπήρχε ένας περιορισμός ο οποίος επιτρέπεται από το Σύνταγμα: ότι οι ποινές στα πλημμελήματα πχ κάτω από δύο μήνες δεν είναι εφέσιμες. Φυσικά αυτές οι ποινές δεν ήταν εκτιτέες ούτως ή άλλως. Τώρα όμως για να έχεις δικαίωμα να κάνεις έφεση στο πλημμέλημα πρέπει η ποινή σου να είναι από 5 μήνες και πάνω ενώ ήταν 2. Αντίστοιχα στο κακούργημα.


Οι άλλες… «τηλεοπτικές διατάξεις» – Πώς ο δικαστής θα καταδικάζει τη σκέψη


Ο δικηγόρος χαρακτηρίζει άλλες διατάξεις του νέου Ποινικού Κώδικα, «τηλεοπτικές διατάξεις». Παρατηρούμε δηλαδή, ότι ο νόμος γίνεται χαλαρότερος όσον αφορά στις ευθύνες της πολιτείας για αντιπυρικά έργα, λόγου χάριν, ενώ αντιθέτως, γίνεται αμείλικτος για τον εμπρηστή, ακόμη και αν η πράξη τελέστηκε εξ αμελείας, με δήμευση για παράδειγμα της περιουσίας του. Ακόμη, ο νόμος για τον εμπρησμό δασών, πρόκειται να αυστηροποιηθεί τυποποιώντας ως έγκλημα τις προπαρασκευαστικές πράξεις. Ουσιαστικά δηλαδή, ποινικοποιεί τη σκέψη του εν δυνάμει εμπρηστή, και όχι την πράξη. Με απλά λόγια, αν κάποιος πολίτης έχει στην κατοχή του ύποπτο αριθμό αναπτήρων, λόγου χάριν, ο δικαστής θα μπορεί να τον καταδικάσει για εγκλήματα που αφορούν στον εμπρησμό, όχι επειδή τέλεσε την πράξη, αλλά επειδή έτσι έκρινε ο δικαστής ότι ο κατηγορούμενος σκέφτηκε. Φυσικά τα παραπάνω, ικανοποιούν τις ορέξεις που ανοίγουν τα ίδια τα μέσα ενημέρωσης που σε κάθε πυρκαγιά εξαπολύεται ένα ασύστολο κυνήγι εμπρηστών, ένα κυνηγητό κεφαλών, χωρίς να αναζητούνται οι πραγματικές ευθύνες.

«Τηλεοπτικές διατάξεις. Εξυπηρετούν πολύ περισσότερο έναν ηθικό διάλογο παρά την ουσία του πράγματος. Ειδικά στο ζήτημα του εμπρησμού, στο αδίκημα που προβλέπεται της παράλειψης μέτρων πυροπροστασίας, δηλαδή το αδίκημα που αφορά τους κρατικούς παράγοντες σε σχέση με τις πυρκαγιές, ούτε αυξάνονται οι ποινές, αλλά γίνονται και πιο δύσκολες οι προϋποθέσεις τέλεσης του αδικήματος. Γενικά το θέμα του εμπρησμού δασών ως ποινικό αδίκημα και των προϋποθέσεων του ή ακόμα και των προπαρασκευαστικών πράξεων που θεωρεί ο νέος νόμος και τυποποιεί ως εγκλήματα έχει πάρα πολλά νομικά προβλήματα. Δηλαδή, αν βρεθείς με ένα μπιτόνι πετρέλαιο σπίτι σου, το οποίο μπορεί να το έχεις για να το βάζεις στην σόμπα σου και μένεις κοντά σε δάσος, ενδεχομένως να κατηγορηθείς για προπαρασκευαστικές ενέργειες εμπρησμού δασών», εξηγεί.


Αγνοείται ο νομοθέτης

Δικηγόροι και ποινικολόγοι βρίσκονται ακόμα μπροστά σε ένα γρίφο. Ποιος συνέταξε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο; Ποια επιτροπή; Ποιος είναι, τέλος πάντων, ο νομοθέτης και με ποιο σκεπτικό συντάσσει ένα νομοσχέδιο που έχει στο κέντρο του την τιμωρία; Ο νομοθέτης ακόμα αγνοείται. «Δεν ξέρουμε ποιος είναι. Την πολιτική ευθύνη την έχει ο υπουργός. Δεν ξέρουμε ποια είναι τα πρόσωπα τα οποία το έχουν συντάξει», επιβεβαιώνει ο κ. Βλάχος.


Χτίζουν ήδη νέες φυλακές στον Ασπρόπυργο

Αναπόφευκτη ερώτηση είναι με ποιο τρόπο θα διαχειριστεί η πολιτεία τους υπεράριθμους φυλακισμένους, δεδομένου ότι οι ελληνικές φυλακές είναι ήδη υπερπλήρεις και ελλιπείς σε βασικές παροχές. «Απ’ ότι ξέρω ετοιμάζονται να ανεγερθούν νέες φυλακές για πλημμελήματα στην περιοχή του Ασπρόπυργου. Από εκεί και έπειτα δεν είναι απίθανο όπως και στο εξωτερικό και ιδίως στις ΗΠΑ, έτσι και στην Ελλάδα, και το θέμα της φυλάκισης και του σωφρονισμού, να αποκρατικοποιηθεί σιγά σιγά. Δεν υπάρχει όμως καταγεγραμμένη τέτοια πρόθεση προς το παρόν. Αυτό που ξέρω είναι ότι χτίζονται νέες κρατικές φυλακές στον Ασπρόπυργο», αναφέρει.


«Στόχος να καταπνιγεί οποιαδήποτε μορφή αντίστασης»

Ο Γιώργος Βλάχος δίνει μία αισιόδοξη νότα μέσα σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα: «Έχω εμπιστοσύνη στους δικηγόρους υπερασπιστές. Έχω εμπιστοσύνη στο κίνημα που έχει σηκωθεί ενάντια στην ψήφιση αλλά και στην αποτροπή εφαρμογής των διατάξεων. Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της έχει μάθει εδώ και χρόνια σε ένα φιλελεύθερο Κράτος Δικαίου το οποίο θα το υπερασπιστεί στην πορεία του χρόνου. Νομίζω ότι αυτός ο Ποινικός Κώδικας δεν θα μακροημερεύσει. Αυτή η φιλοσοφία δεν θα μακροημερεύσει».

Καταλήγοντας σημειώνει ότι πραγματικός στόχος του νέου Ποινικού Κώδικα είναι να καταπνιγεί το κίνημα και κάθε μορφή αντίδρασης, είτε μέσω της ποινικοποίησης των αγωνιστών είτε μέσω των διώξεων των στομάτων που ενοχλούν (βλ. ερευνητών δημοσιογράφων). «Αυτός ακριβώς είναι ο στόχος. Είτε νόμιμα, μέσω της ψήφισης ενός νόμου, είτε παράνομα μέσω των παράνομων παρακολουθήσεων».


Πηγή: thepressproject.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)