Μερικά πρώτα χρήσιμα συμπεράσματα για τα πιο καίρια ζητήματα της παγκόσμιας κατάστασης, όπως είναι η φύση της σημερινής εξουσίας στις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
18 Ιουνίου 2025
απολύτως προβλέψιμη και προβλεφθείσα πολεμική σύρραξη που ξέσπασε εδώ και πέντε ημέρες στη Μέση Ανατολή είναι μια από τις σοβαρότερες και πιο επικίνδυνες που έχουν ξεσπάσει παγκοσμίως εδώ και δεκαετίες. Μας επιτρέπει ταυτόχρονα, όπως και όλες οι μεγάλες κρίσεις να βγάλουμε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για τα πιο καίρια ζητήματα της παγκόσμιας κατάστασης, όπως είναι η φύση της σημερινής εξουσίας στις ΗΠΑ και το Ισραήλ και η σχέση ανάμεσα στα δύο αυτά κράτη.
Ένα σπουδαίο ερώτημα είναι αν οι ΗΠΑ θα εμπλακούν ενεργά στη σύγκρουση, και ιδιαίτερα αν Ισραήλ και ΗΠΑ θα χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα κατά της Τεχεράνης. Άλλο τεράστιο ζήτημα είναι η στάση που θα τηρήσουν στην κρίση πυρηνικές δυνάμεις όπως το Πακιστάν, η Ινδία, η Ρωσία και η Κίνα, τα συμφέροντα των οποίων εμπλέκονται άμεσα. Από τη δική τους στάση είναι πιθανόν να κριθεί η έκβαση της κρίσης.
Η τυχοδιωκτική επίθεση που εξαπέλυσε η Ουκρανία (δηλαδή η Αμερική) κατά των ρωσικών στρατηγικών πυρηνικών βομβαρδιστικών, παραβιάζοντας όλους τους γραμμένους και άγραφους κανόνες της «πυρηνικής σταθερότητας», στις παραμονές ακριβώς της επίθεσης του Ισραήλ κατά του Ιράν, μπορεί εκ των πραγμάτων να ερμηνευθεί και ως προειδοποίηση στη Μόσχα να μην εμπλακεί στον πόλεμο κατά του Ιράν.
Ο ίδιος ο πόλεμος άλλωστε Ισραήλ και Ιράν πρέπει να γίνει αντιληπτός στο γενικότερο πλαίσιο της προσπάθειας της «συλλογικής Δύσης» να εμποδίσει την ανάδυση εναλλακτικών προς την ίδια πόλων εξουσίας στον πλανήτη, που θα αμφισβητήσουν την επί πέντε αιώνες κυριαρχία της και να καταστρέψει κράτη και καθεστώτα που έχουν σημαντικό βαθμό ανεξαρτησίας, όπως είναι ιδίως το Ιράν, η Βόρειος Κορέα, η Ρωσία και η Κίνα, για λόγους όχι συμπτωματικούς, αλλά δομικούς, που απορρέουν (όπως συνέβη με τον Α’ και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) από την ίδια τη φύση του παγκόσμιου καπιταλισμού και του αναπόφευκτου αποτελέσματός του, του ιμπεριαλισμού. To Ιράν δεν διαθέτει πυρηνικά όπλα και γι’ αυτό είναι ο αδύναμος κρίκος της αντι-ηγεμονικής συμμαχίας.
Όσοι αρέσκονται σε ιστορικές αναλογίες και συγκρίσεις μαθηματικών μορφών (patterns) μπορούν να σκεφτούν το έτος 1942, όταν ο Χίτλερ, έχοντας αποτύχει να καταλάβει τη Μόσχα, στράφηκε στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, αποβλέποντας στο να αρπάξει ο ίδιος τους υδρογονάνθρακες του Καυκάσου και να τους στερήσει από την ΕΣΣΔ. Αν τα κατάφερνε, η έκβαση του πολέμου θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Οι στρατιές του όμως συνετρίβησαν στο Στάλινγκραντ, οδηγώντας στην ήττα της Γερμανίας.
Σήμερα βλέπουμε κάτι ανάλογο. Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια της Δύσης να ανατρέψει το ρωσικό καθεστώς και να διαλύσει τη Ρωσία, το Ισραήλ, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και άλλων δυτικών δυνάμεων επιχειρούν να καταστρέψουν το ιρανικό καθεστώς, αν όχι το Ιράν ως κράτος (όπως έπραξαν στη Συρία), τελευταίο ανεξάρτητο κράτος της Μέσης Ανατολής, και τελευταίο σύμμαχο της Ρωσίας, της Κίνας και των Παλαιστινίων, ολοκληρώνοντας τον έλεγχο όλης της Μέσης Ανατολής, που είναι το «στρατηγικό κέντρο» της Ευρασίας, αν όχι ολόκληρου του κόσμου, μεταβάλλοντάς την, με ένα «νέο 1989» σε ορμητήριο περαιτέρω επίθεσης κατά της Ρωσίας, της Κεντρικής Ασίας και της Κίνας και εφαλτήριο για την επικράτηση ενός παγκόσμιου ολοκληρωτισμού, όπως προειδοποιούσαμε και δυστυχώς επαληθευθήκαμε προβλέποντας, από τον περασμένο Δεκέμβρη, τον πόλεμο που ξέσπασε τώρα.
Τόσο πάντως η παγκόσμια ανοχή προς τη μεταδιδόμενη ζωντανά επί 20 μήνες γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, όσο και ο πόλεμος που ξεκίνησε τώρα το Ισραήλ, αποδεικνύουν πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου είναι σήμερα ο ηγέτης με τη μεγαλύτερη παγκόσμια επιρροή στη συλλογική Δύση, αλλά και πέραν αυτής, προφανώς εξαιτίας των ερεισμάτων του στην Αυτοκρατορία του παγκόσμιου Χρηματιστικού Κεφαλαίου και της συνδεόμενης με αυτή Αυτοκρατορίας των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και με τα διάφορα παντοδύναμα σιωνιστικά λόμπυ. Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, για τον οποίο έχει γραφτεί ότι θα μπορούσε να «δίνει μαθήματα στον Μακιαβέλι» έχει βέβαια την ευφυΐα και την ικανότητα να κρύβει, όσο είναι δυνατό, τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στα παγκόσμια πράγματα και, οσάκις μπορεί, όπως με την εισβολή στο Ιράκ το 2003, να βάζει άλλους να κάνουν τις βρωμοδουλειές και να υφίστανται τις συνέπειες. Όπως παρατηρεί χαρακτηριστικά ο καθηγητής Τζέφρι Σακς δεν είναι σήμερα το Ισραήλ προτεκτοράτο των ΗΠΑ, αλλά μάλλον οι ΗΠΑ προτεκτοράτο του Ισραήλ.
Ζούμε, μετά την ουκρανική κρίση του 2014, σε ένα περιβάλλον που εγκυμονεί μια νέα και πυρηνική «4η Αυγούστου του 1914», αν δεν την αποτρέψει η αποφασιστική αντίδραση όσων δυνάμεων ιδίως στην Ανατολή, αλλά επίσης στην ίδια τη Δύση και τον Νότο συνειδητοποιούν ότι το διακύβευμα είναι η ίδια η επιβίωση της ανθρωπότητας.
Το σημερινό άρθρο γράφεται ενώ υπάρχουν πληροφορίες από σοβαρές πηγές (εδώ και εδώ) για επικείμενη, άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο που εξαπέλυσε το Ισραήλ. Ήδη άλλωστε υπάρχουν σαφείς ενδείξεις συμμετοχής τους στην προετοιμασία και εξαπόλυση του πολέμου. Είναι απολύτως γελοία η προσπάθεια και αυτής της αμερικανικής κυβέρνησης να ισχυρισθεί ότι το Ισραήλ κάνει αυτά που θέλει χωρίς να ρωτάει την Ουάσιγκτον. Αυτό το παιχνίδι παίζεται επί μερικές δεκαετίες και έχει πια καταντήσει μια άθλια κωμωδία. Το κράτος αυτό είναι απολύτως εξαρτημένο από τη στρατιωτική, οικονομική και διπλωματική στήριξη των ΗΠΑ. Ούτε μισό βήμα δεν μπορεί να κάνει χωρίς τη στήριξη της Ουάσιγκτον.
Ελπίζουμε ότι αυτά δεν θα συμβούν, αλλά μπορεί και να συμβούν μέχρι να διαβάσετε το άρθρο που γράφουμε. Πρέπει πάντως να υπογραμμίσουμε ότι το Ιράν δεν είναι εύκολος αντίπαλος και δεν μπορεί να καταληφθεί με συμβατικά όπλα. Γι’ αυτό και είναι στην ίδια τη λογική του νεοσυντηρητικού πολεμικού προγράμματος, η χρήση πυρηνικων όπλων, όσο τουλάχιστο δεν φοβούνται ότι το Ισραήλ κινδυνεύει να δεχτείν ανάλογη απάντηση. Απορρέει οργανικά από το ίδιο το πρόγραμμα, από την εσωτερική λογική του αμερικανοισραηλινού ιμπεριαλισμού, όπως προειδοποιούσαμε ήδη, μαζί με τον Gilbert Marquis, ήδη από το 2006 και το 2007 με δύο άρθρα που δημοσιεύσαμε στη γαλλική επιθεώρηση Utopie Critique (που ίδρυσε ο Μιχάλης Ράπτης Πάμπλο), όπως και με πολλά άρθρα στην εφημερίδα «Κόσμος του Επενδυτή». Η αμερικανική κυβέρνηση επεξεργάστηκε από τότε επιχειρησιακά σχέδια βομβαρδισμού του Ιράν με τακτικά πυρηνικά όπλα, τα οποία σταμάτησε η αντίδραση των ίδιων των Αμερικανων στρατιωτικών. Ανώτεροι αξιωματικοί απείλησαν με παραίτηση και διοχέτευσαν στον γνωστό Αμερικανό δημοσιογράφο Σίμουρ Χερς, τα επιχειρησιακά σχέδια των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Τα΄γραψε συμβάλλοντας τότε στην αποτροπή αυτού του εφιαλτικού σεναρίου που κινδυνεύει τώρα να επιστρέψει.
Πηγή: kosmodromio.gr
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
